Όταν ο πόνος γίνει μεγαλύτερος από τον φόβο

http://tolimeri.blogspot.com/2014/03/blog-post_3193.html

Λίγο πριν μπούμε στην τελική ευθεία για τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου, η επίσημη κυβερνητική γραμμή επιμένει ότι τα δύσκολα έχουν περάσει και μπροστά μας βρίσκονται η ανάπτυξη και η συνεπαγόμενη βελτίωση του καταρρακωμένου έως ανύπαρκτου για πολλούς βιοτικού επιπέδου. Η έξοδος από το Μνημόνιο και η επιστροφή στις αγορές προβάλλονται διαρκώς ως οι επόμενες κινήσεις που θα σηματοδοτήσουν επιτέλους μια ανοδική πορεία της οικονομίας, τα οφέλη της οποίας υποτίθεται ότι θα αισθανθούν οι Έλληνες στο όχι μακρινό μέλλον. Στο ίδιο πλαίσιο, το πρωτογενές πλεόνασμα, που ακόμη δεν έχει επικυρωθεί από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, θεωρείται απόδειξη της επιτυχίας της ακολουθούμενης πολιτικής και η συζήτηση που γίνεται αφορά στη διανομή του. 

Δυστυχώς η τρόικα ούτε αυτό το περιθώριο αφήνει στην κυβέρνηση, αμφισβητώντας τα οικονομικά μεγέθη και αγνοώντας την πολιτική αναγκαιότητα ενόψει ευρωεκλογών. Όχι επειδή δεν πείθεται για το ένα ή δεν καταλαβαίνει το άλλο, αλλά διότι ο σχεδιασμός της είναι μέτρα κι άλλα μέτρα, φόροι κι άλλοι φόροι, βαθύτερη εσωτερική υποτίμηση, μηδενισμός της προσωπικής ακίνητης και άλλης περιουσίας, αποδόμηση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους -κράτους γενικώς- μέχρι να μην μείνει τίποτα που να θυμίζει ότι εδώ κάποτε υπήρχε κανονική χώρα. Με μεγάλα προβλήματα, στρεβλώσεις, διαφθορά κ.λπ., αλλά πάντως χώρα και όχι εργαστήριο πειραμάτων της διεθνούς κερδοσκοπικής αλητείας.

Η εκδοχή του success story στο οποίο επιμένει η κυβέρνηση έχει σημαντικές αδυναμίες, καθώς αποσιωπά σοβαρά προβλήματα που κρατούν την πραγματική οικονομία σε ύφεση και την ανεργία στο 28%. Παραβλέπει, επίσης, το αυστηρό ευρωπαϊκό πλαίσιο δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής, που θα συνεχίσει να δυσκολεύει τη χώρα ακόμη κι αν υποτεθεί ότι θα μπορέσει να αποδεσμευτεί από το Μνημόνιο με τη σημερινή του μορφή. Η κυβέρνηση στέκεται υπερβολικά στο πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά δεν εξηγεί για ποιο λόγο μειώνονται σταθερά οι εξαγωγές από τα μέσα του 2013, η αύξηση των οποίων αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την ανάκαμψη της οικονομίας, σύμφωνα με το ίδιο το πρόγραμμα που εφαρμόζει. Γιατί οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν μπορούν να συνεχίσουν τη διείσδυση σε ξένες αγορές, αλλά χάνουν έδαφος και στην ελληνική αγορά, ενώ οι μισθοί έχουν κατρακυλήσει; Οι εξαγωγικοί φορείς έχουν επισημάνει μια σειρά από εμπόδια, όπως η έλλειψη ρευστότητας, το υψηλό κόστος δανεισμού, η υψηλή φορολογία, το αφόρητο ενεργειακό κόστος, με το οποίο μόλις πρόσφατα ασχολήθηκε σοβαρά το οικονομικό επιτελείο και αφού η βαριά βιομηχανία της χώρας «χαιρέτησε».

Η ελληνική οικονομία δεν θα απαλλαγεί από το βρόχο που επιβάλλουν το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες, επειδή θα συνεχίσει να δεσμεύεται από τους αυστηρούς κανόνες επιτήρησης που ισχύουν από πέρσι στην ΕΕ, ιδιαίτερα για τις χώρες που έχουν λάβει χρηματοδότηση από την Ευρωζώνη. Εάν δεν υπάρξει, όπως όλα δείχνουν, πραγματικό «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, η Ελλάδα θα πρέπει να επιτυγχάνει συνεχώς υψηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα τα επόμενα χρόνια, το οποίο θα κλιμακώνεται από 2,9 δις ευρώ φέτος (1,5% του ΑΕΠ) σε 8,7 δις ευρώ (4,5% του ΑΕΠ) το 2016 και τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να παραμείνει στα επίπεδα αυτά. Είναι φανερό ότι η επίτευξη τόσο υψηλού πλεονάσματος δεν είναι απλώς πολύ δύσκολη, αλλά ως στόχος έχει τεθεί ακριβώς για να μην επιτυγχάνεται ώστε να επιβάλλονται διαρκώς νέα μέτρα λιτότητας και νέοι δανεισμοί, με σκοπό την ολοκληρωτική αφαίμαξη της χώρας και τον οικονομικό εξανδραποδισμό του πληθυσμού.

Πρόγευση για τη σκληρή γραμμή που θα κρατήσει το Βερολίνο στο θέμα της δημοσιονομικής πειθαρχίας μετά τις ευρωεκλογές έδωσε το κοινό υπόμνημα που κατέθεσαν η Γερμανία και η Φινλανδία, με το οποίο επέκριναν δριμύτατα την Ευρωπαϊκή Επιτροπή επειδή έδωσε μεγαλύτερο χρονικό περιθώριο σε έξι χώρες της Ευρωζώνης -μεταξύ των οποίων η Γαλλία και η Ισπανία- για να μειώσουν το δημοσιονομικό τους έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Η Επιτροπή έδωσε στην Ισπανία προθεσμία έως το 2016 και στη Γαλλία έως το 2015 για να φτάσουν στο όριο αυτό, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι δύο χώρες είχαν λάβει μέτρα, αλλά ότι υπό τις συνθήκες ύφεσης που αντιμετώπιζαν οι οικονομίες τους δεν θα μπορούσαν να μειώσουν ταχύτερα το έλλειμμα χωρίς να προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερη ύφεση. Αυτό δεν άρεσε καθόλου στο Βερολίνο (και τον ιπποκόμο του, το Ελσίνκι), που θεώρησε αυθαίρετη την ανάλυση της Επιτροπής και τόνισε ότι «το πλαίσιο της δημοσιονομικής εποπτείας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη σύμφωνα με τους κανόνες βασίζεται στο δημοσιονομικό αποτέλεσμα… και όχι στα δημοσιονομικά μέτρα». Δηλαδή δεν έχει σημασία αν πεινάτε ή πεθαίνετε, αν έχετε ύφεση επί επταετία, γεν¬κή ανεργία 30% και στους νέους 60% σημασία έχει να επιτύχετε τους δημοσιονομικούς στόχους (πεθαίνοντας).

Την περασμένη εβδομάδα, οι Βρυξέλλες έθεσαν υπό επιτήρηση τη γαλλική και την ιταλική οικονομία. Ο νέος Ιταλός πρωθυπουργός, Ματέο Ρέντσι όμως, που είχε ταχθεί κατά των δημοσιονομικών περιορισμών της ΕΕ, ανακοίνωσε ένα μεγάλο πακέτο ελαφρύνσεων στη φορολογία εισοδήματος ύψους 10 δις ευρώ, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι θα σεβαστεί το όριο του 3% του ΑΕΠ για το έλλειμμα. Επιλογή που η Ελλάδα δεν έχει λόγω Μνημονίου.
Δυσοίωνα είναι τα μηνύματα και από τη Φρανκφούρτη, από την οποία οι αγορές περίμεναν να ανακοινώσει την αγορά ομολόγων από τις χώρες της Ευρωζώνης την περασμένη Πέμπτη, κάτι που τελικά δεν συνέβη.

Δυστυχώς στο ορατό μέλλον δεν φαίνεται πρόθεση αλλαγής πλεύσης από τους δανειστές στην πολιτική τους έναντι της Ελλάδας. Οπότε το βάρος της εξεύρεσης τρόπου απεμπλοκής της χώρας από τη διαδικασία θανάτου στην οποία έχει εγκλωβιστεί με ευθύνη και εγχώριων πολιτικών δυνάμεων πέφτει εκ των πραγμάτων στις εγχώριες πολιτικές δυνάμεις… Το ποιες από αυτές έχουν ικανότητα, σχέδιο και διάθεση για ένα εθνικό εγχείρημα εξόδου της χώρας από τη σπηλιά του Κύκλωπα -και αν υπάρχουν στην παρούσα φάση τέτοιες δυνάμεις- εναπόκειται στους Έλληνες να το κρίνουν. Οι δανειστές, βέβαια, έχοντας προβλέψει την πιθανότητα αντίδρασης, έχουν φροντίσει να περιορίσουν ασφυκτικά τα όποια περιθώρια κινήσεων ενάντια στη θέληση τους -είτε από την παρούσα είτε από άλλη κυβέρνηση-, έτοιμοι να προβούν σε ωμούς εκβιασμούς και να επιβάλουν υψηλό κόστος. 

Το ερώτημα είναι πότε οι Έλληνες θα κρίνουν ότι ο πόνος που υφίστανται, όλο και περισσότερο, όλο και περισσότεροι, είναι μεγαλύτερος από το φόβο ενός μεγαλύτερου πόνου αν αντιδράσουν. Και σε αυτό δεν φαίνεται ότι μπορεί να απαντήσει κανένα πολιτικό κόμμα. Μόνο οι ίδιοι, μόνο αυτοί που πονάνε.
Στρυμών – ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Antinews> Συμφωνία με την τρόικα ύστερα από παράταση και πέναλτι

http://www.antinews.gr/OIKONOMIA/sumfonia-me-tin-troika-ustera-apo-paratasi-kai-penalti_1/

Στα… πέναλτι θα κριθεί η συμφωνία με την τρόικα με τις διαπραγματεύσεις να συνεχίζονται και την Κυριακή καθώς αύριο ο Γ. Στουρνάρας φεύγει για Βρυξέλλες, το ίδιο και οι τροικανοί. Επομένως, θα πρέπει να έχει ξεκαθαρίσει τις επόμενες ώρες αν βρέθηκε σύγκλιση απόψεων στα τεχνικά ζητήματα και να ανακοινωθεί μια κατ’ αρχήν συμφωνία η οποία θα ικανοποιεί τις απαιτήσεις του Γιούρογκρουπ χωρίς να αποκλείεται να μένουν κάποια ζητήματα σε εκκρεμότητα τα οποία θα λυθούν με e-mails.
To Σάββατο οι διαπραγματεύσεις τέλειωσαν γύρω στα μεσάνυχτα και συνολικά κράτησαν 11 ώρες. Φαίνεται να υπήρξε σύγκλιση απόψεων στα εργασιακά ζητήματα αλλά και πολλά μέτωπα ανοικτά. «Πήγε καλά, έγινε πολλή δουλειά, ήταν καλό το κλίμα», δήλωσε το κορυφαίο στέλεχος του ΥΠΟΙΚ. Πρόσθεσε όμως «τίποτα δεν προδικάζει ότι θα κλείσουμε αύριο. Υπάρχουν θέματα που μπορεί να μπλοκάρουν την διαπραγμάτευση».
Άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο τη πιθανότητα να υπάρχουν αστερίσκοι στο κείμενο της συμφωνίας.
Οι διφορούμενες αυτές δηλώσεις ερμηνεύονται από αρμόδια στελέχη ως «απόρροια των πολλών μεγάλων μετώπων που σήμερα παρέμειναν ανοιχτά». Δεν έκλεισε η λίστα του ΟΟΣΑ, το εργασιακό, τα φορολογικά, οι απολύσεις στο δημόσιο και το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων που τέθηκαν σήμερα επί σειρά ωρών στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
«Είναι προφανές ότι υπάρχουν σημεία του μνημονίου που μπορεί να μην κλείσουν», ανέφερε υψηλόβαθμο στέλεχος επισημαίνοντας όμως ότι και οι δύο πλευρές θέλουν να κλείσουν ή να φτάσουν πολύ κοντά σε συμφωνία.
Αίσθηση, πάντως, προκάλεσε η παρέμβαση που έκανε ο Επίτροπος ανταγωνισμού της ΕΕ Χοακίν Αλμούνια ο οποίος έστειλε επιστολή για τις τράπεζες στον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα.
Πηγή του υπουργείου είπε ότι «με τις τράπεζες δεν έχουμε κλείσει εντελώς» (χθες το ίδιο στέλεχος αναφέρθηκε σε 99,99% συμφωνία), εξηγώντας ότι θα πρέπει να ξεκαθαριστεί το θέμα της επιστολής. Σημειώνεται ότι η κυβέρνηση θέλει να προχωρήσει άμεσα στη ψήφιση του νομοσχεδίου γιατί έτσι θα ανοίξει ο δρόμος σύγκλισης εντός εννέα ημερών της Γ.Σ. της Eurobank.
Στην επιστολή ζητείται να δίδεται προτεραιότητα στους ιδιώτες στην διαδικασία αύξησης μετοχικού Κεφαλαίου των τραπεζών και το δημόσιο να μετάσχει μόνο αν δεν έρθουν οι ιδιώτες.
Στην επιστολή σύμφωνα με την ίδια πηγή, ζητείται να τηρηθούν οι κανόνες κρατικών ενισχύσεων και όπως είπε πρόκειται για ένα πολύπλοκο θέμα που πρέπει να ξεκαθαριστεί με στόχο να κατατεθεί το νομοσχέδιο.
Επισήμανε ότι με την θέση αυτή της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού δεν μπορεί να ξεκαθαριστεί αν θα υπάρξει ρήτρα διατήρησης συγκεκριμένου ποσοστού μιας τράπεζες υπό τον έλεγχο του ελληνικού δημοσίου και θα πρέπει να υπάρξει συζήτηση για αυτό με τους δανειστές.
Πάντως, ανέφερε, ότι παραμένει στην κυβέρνηση η αρμοδιότητα καθορισμού της δίκαιης τιμής πώλησης (fair value) και αναφέρθηκε ότι θα είναι τέτοια που να «διασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον» αλλά και τέτοια που θα προσελκύσει επενδυτές.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ, Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΠΕΦΤΕΙ! (Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ)

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15680:2014-03-16-10-06-40&catid=81:kivernisi&Itemid=198

Πανικός επικρατεί στο Μέγαρο Μαξίμου. Σαν να μην έφταναν τα αναμενόμενα άσχημα και καταστροφικά αποτελέσματα της ΝΔ στις ευρωεκλογές, έχει ο Σαμαράς να αντιμετωπίσει επιπλέον και τη βέβαιη εκλογική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνο! Όλα πλέον δείχνουν ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο – για να μην πούμε αδύνατο – να μη διαλυθεί κυριολεκτικά το ΠΑΣΟΚ αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Αυτό όμως συνεπάγεται ότι είναι μηδαμινές οι πιθανότητες επιβίωσης της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου μετά τις ευρωεκλογές, πρωτίστως λόγω της αποσύνθεσης του ΠΑΣΟΚ.

Το ποσοστό του δύσκολα θα ξεπεράσει πια το 5% - 6%, όταν στις ευρωεκλογές του 2009 ήταν 37% (για την ακρίβεια 36,64%) και στις βουλευτικές εκλογές της 4^ης Οκτωβρίου 2009, τέσσερις μήνες μετά τις ευρωεκλογές, είχε εκτοξευθεί στο 44% (43,92% για τους σχολαστικούς με τους αριθμούς). Η πτώση από το 37% και το 44% στο 5% σηματοδοτεί την οριστική διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Η μνημονιακή πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου διέλυσε κυριολεκτικά το κραταιό κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του. Όσο για τον ανεκδιήγητο Βενιζέλο, αυτός εξελίσσεται όντως σε «Ζίγδη του ΠΑΣΟΚ», όπως τον είχαμε χαρακτηρίσει, από το όνομα του Γιάννη Ζίγδη, του προέδρου του κλασικού κεντρώου κόμματος της ΕΔΗΚ που ενταφίασε πολιτικά το κόμμα του παραλαμβάνοντας το από το 11,95% μετά τις βουλευτικές εκλογές του 1977 και οδηγώντας το στο… 0,4% (!) των βουλευτικών εκλογών του 1981. Όπως με την πολιτική Ζίγδη η ΕΔΗΚ δεν είχε λόγο ύπαρξης το 1981 και οι ψηφοφόροι της στράφηκαν ή στο ΠΑΣΟΚ – ο μεγαλύτερος όγκος τους – ή στη ΝΔ οι πολύ λιγότεροι, έτσι και η μνημονιακή πολιτική του Βαγγέλη Βενιζέλου αφαίρεσε κάθε λόγο ύπαρξης από το ΠΑΣΟΚ του 2014. Έχει απόλυτο δίκιο ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Νίκος Σηφουνάκης που λέει ότι η όλη διαδικασία θα έχει κατάληξη την πλήρη εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ» και αυτό οφείλεται «στην πειθήνια και χωρίς ειρμό σύμπραξη με τη ΝΔ».

Τώρα πλέον κατάλαβαν και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ότι το κόμμα τους έχει τελειώσει. «Πέθανε το ΠΑΣΟΚ όπως το ξέραμε!» δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό Βήμα FM ο Κώστας Σκανδαλίδης. «Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε υπαρξιακή απόγνωση» έγραψε στα Νέα ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. «Θέλω να επισημάνω πόσο ηλίθιοι είναι αυτοί που δεν με κάλεσαν» δήλωσε ο θόδωρος Πάγκαλος στο Μέγκα, εννοώντας το κάλεσμα στην ιδρυτική συνδιάσκεψη της ήδη… κατάξερης από πολιτικό δάκο Ελιάς που πήγε να φτιάξει ο Βενιζέλος για να προσεταιριστεί τη ΔΗΜΑΡ, αλλά του έφυγε και το μισό ΠΑΣΟΚ. Στο έσχατο σκαλοπάτι πολιτικής εξαθλίωσης έφτασε ο Βενιζέλος, ικετεύοντας τον… Γιωργάκη (!) να παρευρεθεί στη συνδιάσκεψη της Ελιάς του πολιτικού δάκου. Μέχρι που του είπε ότι «η επιτυχία της κυβέρνησης θα εξελιχθεί προς όφελος σου, αφού θα δικαιωθείς για τις επιλογές σου»! Ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς δηλαδή αναγνωρίζουν ότι συνεχίζουν την πολιτική του… τιτανοτεράστιου νου της πολιτικής Γιώργου Παπανδρέου, τον κατηγορούσε για «προδοσία»! Βράχος όμως ο Γιωργάκης. Αρνήθηκε κατηγορηματικά να πάει στη συνδιάσκεψη. «Το διακύβευμα στο οποίο έχει χρέος να ανταποκριθεί η δημοκρατική παράταξη ούτε με συνεννοήσεις μεταξύ προσώπων, κινήσεων και ομάδων, όπως συνέβη στην πορεία προς τη συνδιάσκεψη» απάντησε αγέρωχα.

Καθώς το ΠΑΣΟΚ διαλύεται, ο κάθε πικραμένος που κάποτε υπήρξε στέλεχος πρώτης γραμμής του ΠΑΣΟΚ διεκδικεί το πτώμα του κόμματος. Μέχρι και ο… Σημίτης εμφανίσθηκε! Αναστήθηκε από το πολιτικό του μνήμα για να γίνει… Πρόεδρος της Δημοκρατίας! Είναι τελείως «σαλταρισμένοι» οι άνθρωποι! «Πιστεύω ότι θα αποτελούσε την πιο χρήσιμη επιλογή ως επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας» δήλωσε σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών ο επί Σημίτη υπουργός Οικονομικών Νίκος Χριστοδουλάκης, ο οποίος ήταν στους 58, αλλά μόλις είδε ότι διαλύονται προσέγγισε τη ΔΗΜΑΡ. Ησύχασε έτσι κι ο Πάγκαλος, ο οποίος είχε πει αναφερόμενος στην κίνηση των 58 ότι «έχει συρρεύσει όλο το σημιταριό (!) και προσπαθεί να την κάνει σαν να είναι δική του». Το σημαντικότερο ίσως από όλα αυτά είναι ότι τόσο οι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες της χώρας όσο και οι Γερμανοί και Αμερικανοί θεωρούν πλέον οριστικά «τελειωμένο» το ΠΑΣΟΚ. Κανένας δεν δείχνει να ποντάρει στην επιβίωση του. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι όλες οι εφημερίδες που ανέκαθεν υποστήριζαν το ΠΑΣΟΚ τώρα υποστηρίζουν το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια μήπως και μπορέσουν να στήσουν όπως όπως έναν ακόμη κεντροαριστερό πόλο με την ελπίδα όχι βέβαια να αντικαταστήσει το κραταιό κάποτε ΠΑΣΟΚ, αλλά να προσεγγίσει το 5%. Να πάρει δηλαδή ψηφοφόρους από όσους φεύγουν από το ΠΑΣΟΚ, ώστε να μην πάνε προς το ΣΥΡΙΖΑ, αποτρέποντας όσο είναι δυνατόν τη διόγκωση του ποσοστού του.

Η ουσία είναι ότι, όπως όλα δείχνουν, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές είναι πλέον πιθανότατο το ενδεχόμενο να καταρρεύσει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και να οδηγηθεί η χώρα σε βουλευτικές εκλογές και αλλαγή κυβέρνησης πριν από το καλοκαίρι. Η απομάκρυνση της απεχθούς κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα είναι αναμφισβήτητα θετικό γεγονός, όσο αβέβαιο κι αν είναι τι θα γίνει με την επόμενη κυβέρνηση. Ο κοινωνικός πόλεμος θα είναι μακρύς.

*Δημοσιεύθηκε στο «Πριν» της Κυριακής 16 Μαρτίου 2014

ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ! ΔΙΕΓΡΑΨΑΝ ΤΟ ΜΙΣΟ ΔΙΣ ΠΟΥ ΧΡΩΣΤΟΥΣΕ Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ HOECHTIEF!

http://olympia.gr/2014/03/15/%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%b7-%cf%83%ce%b1%cf%83-%ce%ba%ce%b1%ce%b8%ce%b1%cf%81%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b5%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%88%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b9%cf%83/

ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΙΑΡΗΔΕΣ ΓΙΑ 500 ΕΥΡΩ,

ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΜΕ ΔΙΣ ΟΦΕΙΛΕΣ.

ΕΙΣΤΕ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ.

Το Ολυμπία είχε αποκαλύψει από πέρυσι το έγγραφο που… πιστοποιούσε την οφειλή. Σήμερα το Παρον αποκαλύπτει πως την διέγραψαν. Το κράτος παρανομεί εις βάρος των πολιτών. Η αντίδραση πρέπει να είναι κάθετη. Δείτε το ντοκουμέντο:

ΤΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ: ΝΑΙ, ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΑΝ ΤΟΝ ΦΠΑ ΚΑΙ ΕΦΥΓΑΝ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ!

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΥΜΝΗΤΗ ΜΗΤΕΡΑ

http://www.agioritikovima.gr/proeuchi/40641-proeuchi-tin-p

Σε δοξολογώ, ω πανύμνητε Μητέρα, διότι με την αγιότητα και τις αρετές σου στάθηκες, συ μόνη, άξια να γεννήσεις τον Θεάνθρωπο Κύριο και Σωτήρα μας.

Σε προσκυνώ, Κεχαριτωμένη Μαρία, διότι με τον μονογενή Υιό Σου, γεφυρώθηκε το χάσμα ουρανού και γης και Συ με το να γίνεις η Μητέρα του Θεού μας, αναδείχθηκες η κλίμακα, η μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν.

Σε ανυμνώ, Αειπάρθενε Κόρη, διότι με το να είσαι το κρίνο της αγνότητος και παρθενίας μας έδωσες το παράδειγμα της αγνής και αγίας ζωής.
Σε ευχαριστώ, Μητροπάρθενε Αγνή, διότι στέκεις σε όλες τις ανάγκες στοργική μητέρα, και μας γίνεσαι προστασία και σκέπη και βοήθεια σε όλες τις δύσκολες περιστάσεις της ζωής μας. Η ευγνωμοσύνη μας όλη Σού ανήκει.

Σε ευχαριστώ, αλλά και Σε παρακαλώ, Σε ικετεύω από τα βάθη της ψυχής μου, Μητέρα αγία, Υπεραγία:

Σώζε, Θεοχαρίτωτε, την ψυχή και τη ζωή μου από κάθε πειρασμό και αμαρτία.

Προστάτευε το Έθνος μας από τις επιβουλές πονηρών ανθρώπων και ανόμων εθνών και στάσου πάντοτε η υπέρμαχος Στρατηγός, για να του χορηγείς τη νίκη, την ασφάλεια, την ειρήνη, την ελευθερία.

Βοήθησε, Παναγία μου, όλους τους πτωχούς, τους ασθενείς, τους σκλαβωμένους αδελφούς μας, τους αγωνιζομένους για την ελευθερία τους, σώζε τους αδικημένους, οδήγησε σε μετάνοια τους αμαρτωλούς. Γιά όλους μας, ζήτησε το έλεος του Μονογενούς Σου Υιού, του Σωτήρος μας, για να έχουμε εξασφαλισμένη τη σωτηρία μας.

Παναγία μας, μετά τον Θεό και Κύριό μας, Συ είσαι η ελπίδα μας, η καταφυγή μας, η προστασία μας. Μη μας εγκαταλείπεις.

Σπάνιο φωτογραφικό υλικό: Η καθημερινότητα των ανθρώπων στην Ελλάδα το 1950-1965

http://www.diakonima.gr/2014/03/12/%cf%83%cf%80%ce%ac%ce%bd%ce%b9%ce%bf-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%85%ce%bb%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bd/

Ας ξαναδιαβάσουμε την ιστορία μέσα από τις φωτογραφίες[1].

Ο Εμφύλιος μόλις έχει τελειώσει. Οι άνθρωποι, μέσα σ’ αυτή τη χαώδη κατάσταση, προσπαθούσαν να οργανώσουν τη ζωή τους.

Ο αγώνας γινόταν για ένα πιάτο φαΐ, για ένα τρύπιο παντελόνι ή φουστάνι, για ένα ζευγάρι παπούτσια, που είχαν βαρεθεί να πηγαινοέρχονται στον τσαγκάρη.

Για να βρεθούν όμως κι αυτά, ο αγώνας γινόταν κυρίως για τη δουλειά, για το μεροκάματο.

Οι διάφορες συντεχνίες , συγκεντρωμένες σε γνωστά στέκια, περίμεναν από τα ξημερώματα τους εργολάβους, αλλά και απλούς ιδιώτες,  για να τους δώσουν δουλειά.

Η διαπραγμάτευση σκληρή, αδυσώπητη, απάνθρωπη μερικές φορές!

Οι ανειδίκευτοι και τα παιδάκια, στις δουλειές του ποδαριού .

Κάλτσες, τσατσάρες, πιαστράκια, καθρεφτάκια, ξυραφάκια και ότι χωρέσει ο νους σου, που να μπορεί όμως να χωρέσει, σ’ ένα τελάρο κρεμασμένο από το λαιμό.

Σ’ όλους αυτούς, μπορείς να προσθέσεις και τους χιλιάδες επαρχιώτες, που έφταναν κάθε μέρα με τρένα και λεωφορεία, εγκαταλείποντας τα χωριά τους, με την ελπίδα μιας καινούργιας ζωής.

 Η εσωτερική μετανάστευση  κράτησε χρόνια και χρόνια, ώσπου η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδας, γίνουν τα σημερινά τέρατα, που όλους μας δυναστεύουν.

Τα τεφτέρια των τσαγκάρηδων, των ραφτάδων και πιο πολύ των μπακάληδων, έπαιρναν κάθε μέρα φωτιά.

«Μισή οκά ζάχαρη, μισή ρύζι, ψωμί και … γράφτα!».

Οι δρόμοι  χωμάτινοι, νερό από τις βρύσες στις γωνιές των τετραγώνων και ηλεκτρικό ρεύμα, μόνο για το ένα τρίτο των Ελλήνων!

Παραδοσιακό έθιμο Χριστουγέννων και Πάσχα, η προσφορά προϊόντων διαφόρων εταιρειών, προς την Ελληνική αστυνομία. Τα φορτηγά τους ξεφόρτωναν το εμπόρευμα γύρω από τον τροχονόμο κι έφτανε στιγμή, που οι διαβάτες μπορούσαν να διακρίνουν από μακαρόνια μέχρι καφέδες και από ταλκ μέχρι σαμπουάν και περιοδικά, πουθενά όμως το όργανο της τάξης, που είχε χαθεί πίσω από τις προσφορές!

Το κατάστημα έκλεισε. Για καλό και για κακό, αναρτήθηκε και ο αριθμός αδείας, μη μπλέξουμε και με τα δικαστήρια!
Όσο για την ορθογραφία; Ποιος νοιάζεται;
Ο μικροπωλητής που ξεκουράζεται ή κάποιος ταλαίπωρος διαβάτης που βρήκε αποκούμπι, παίρνει έναν μικρό υπνάκο!

Θερμαντικές ύλες όλων των ειδών. Ο καστανάς έτοιμος να γεμίσει το χωνάκι με τον χειμερινό καρπό και ο καρβουνιάρης προσπαθεί να ισορροπήσει τη ζυγαριά του με τα κάρβουνα, για τον αόρατο πελάτη!

Έξω από κάποιο γήπεδο, το κοριτσάκι δείχνει την πραμάτεια του, που δεν είναι άλλη από την «Αθλητική Ηχώ».
Η ποδιά προστατεύει το φουστανάκι του από το μελάνι, που έβγαζαν αφειδώς οι εφημερίδες της εποχής!
Δίπλα, το καρότσι με τους ξηρούς καρπούς.
Πλησιάζουν Χριστούγεννα και ξεκινά το εορταστικό τουρνουά των ομάδων της Αθήνας.

Πολλοί κοιτάζουν, ένας αγοράζει! Έχεις όμως και κάτι τιμές, βρε παιδί μου! 3.200 η οκά τα πορτοκάλια; Άσ’ το καλύτερα!

Κάποτε πίναμε και γάλα κανονικό. Όχι νεροζούμι στο χρώμα του γάλακτος! Ο γαλατάς, κάθε πρωί στην ώρα του και η πληρωμή κάθε Σάββατο. Δεν ήμασταν όμως εντελώς σίγουροι, πως είναι ο γαλατάς, αυτός που μας χτυπάει την πόρτα!!

Ανταλλακτικό εμπόριο. Επιστρέφει το μπουκάλι για να πάρει μερικά μανταλάκια.

Αγώνας ταχύτητας! Από το τυπογραφείο, οι εφημερίδες στον ώμο και γραμμή για τον πάγκο ή οποιαδήποτε καλή περαντζάδα, που να μπορεί να πουληθεί το εμπόρευμα.
Όταν δε είχε έκτακτο παράρτημα, σήμαινε επιστράτευση για τους εφημεριδοπώλες!

Ωραίος σαν υφασματέμπορας!
«Γνήσιο Εγγλέζικο, μάγκες! Μισή τιμή από τα μαγαζιά! Όποιος προλάβει!»

Πουλούν και τύχη, μα η τύχη δεν τους βοηθά. Αν και πολυτεχνίτες, ούτε λουστράρισμα, ούτε τζόγος! Μαύρα κεσάτια!

Εργάτες ακροβάτες! Γκρέμισμα κτηρίου μ’ έναν κασμά κι έναν λοστό! Σάρωναν τα εργατικά ατυχήματα.

Μ’ αίμα χτισμένο, στις Δραπετσώνες της Ελλάδας.

Είχαμε κάποτε και εργοστάσια παπουτσιών! Υπό το άγρυπνο βλέμμα του αφεντικού, φυσικά!

Η οικοδομή δεν ήταν ακόμη στα καλύτερα της. Η ανεργία μεγάλη και το ρίξιμο του μπετόν με τον τενεκέ, σκληρή δουλειά μα έδινε μεροκάματα.

Γαζώτριες, κοπτοράπτριες. Δεκάδες χιλιάδες γυναίκες σε όλη τη χώρα, στελέχωναν μερικές χιλιάδες βιοτεχνίες και βιομηχανίες, για περισσότερα από σαράντα χρόνια!

Αφίσα του ΙΚΑ το 1963. Ήδη από το 1950 είχαν καταγραφεί άπειρα εργατικά ατυχήματα
Το ΙΚΑ «πασχίζει» να περιορίσει τα εργατικά ατυχήματα, με αφισούλες! Από τους τόπους δουλειάς, δεν περνά ούτε απ’ έξω!

Και όμως, οι βιομηχανικοί εργάτες και εργάτριες, εκείνα τα χρόνια ήταν πολλοί.

Ξυπόλυτος σερβιτοράκος!

 

Τα δολάρια της  Αμερικάνικης βοήθειας, τα μασούσαν οι ημέτεροι και οι χαρακτηρισμένοι πολίτες Β! κατηγορίας, δεν έβρισκαν δουλειά ούτε στα σκουπίδια της γειτονιάς τους!

Ο μόνος δρόμος που απέμενε, ήταν ο δρόμος της ξενιτιάς και τον ακολούθησαν πολλοί.

Άλλη μια Ελλάδα σκορπίστηκε στη Γερμανία, στο Βέλγιο, στην Αμερική και την Αυστραλία και τάιζε με τα εμβάσματα της για πολλά χρόνια, αυτούς που έμειναν πίσω.

Η λύπη στα μάτια των μεγαλύτερων. Φεύγουν για την Αργεντινή. Ξέρουν ότι δε θα ξαναγυρίσουν

Οι φαντάροι φεύγουν “εθελοντικά” για την Κορέα. Αποχαιρετούν τις οικογένειες τους. Δεν ξέρουν αν θα ξαναγυρίσουν. Ελπίζουν!

Η πολύπαθη «Ομόνοια» ανακαινίζεται.

---

[1] Οι φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο του Κώστα Μεγαλοοικονόμου.Ο Κώστας Μεγαλοοικονόμου, ο “καθηγητής” όπως τον αποκαλούσαν οι συνάδελφοι του, γεννήθηκε στη Σμύρνη και ήρθε στην Ελλάδα το 1922. Εγκαθίσταται στην Αθήνα και αρχίζει να ασχολείται με το φωτορεπορτάζ. Με την ευαίσθητη και ματιά του, για 60 χρόνια κατέγραφε την ιστορία αυτού του τόπου. Οι φωτογραφίες επιλέχθηκαν από τον Άρη Μαραγκόπουλο και δημοσιεύθηκαν στο Λεύκωμα με τίτλο “Η άλλη Ελλάδα 1950-1965″. Είναι ένα μικρό φιλμ νουάρ όπως και η 15ετία που αποτυπώνει.

Πηγή: kaistriotis.blogspot.gr

Σοβαρή προειδοποίηση για διάλυση της Τουρκίας!

http://kostasxan.blogspot.gr/2014/03/blog-post_4222.html 

Του Μελέτη Η. Μελετόπουλου

Ο Ερντογάν επανήλθε στο (προεκλογικά συσπειρωτικό για το ισλαμικό του ποίμνιο) αίτημα της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Κάτι που αποτελεί κορυφαία πρόκληση όχι μόνον για τους απανταχού ορθοδόξους, αλλά για ολόκληρο τον χριστιανισμό.

Η επιθυμία του τούρκου πρωθυπουργοί προκύπτει από τη νέο-οθωμανική του φαντασίωση, αλλά εκδηλώνεται τη στιγμή που έχει απολέσει τα εσωτερικά και εξωτερικά του ερείσματα, έχει συγκρουσθεί με τον μέντορά του Γκιουλέν, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Ευρώπη.

Ταυτόχρονα, εξερέθισε και την Ρωσία, αποπειρώμενος να εμφανισθεί ως προστάτης των τουρκόφωνων της Κριμαίας.

Πιο σώφρονες Τούρκοι συνειδητοποιούν ότι η συνολικότερη ανάφλεξη της Ανατολικής Μεσογείου, που επεκτείνεται τώρα βορείως του Ευξείνου Πόντου, μάλλον εγκυμονεί θανάσιμους κινδύνους παρά ευκαιρίες για την πολιτικά και οικονομικά αποσταθεροποιημένη Τουρκία.

Χαρακτηριστικά τα όσα γράφει κάποιος όχι ευφάνταστος συνωμοσιολόγος, επηρεασμένος από τις προφητείες του μοναχού Παϊσίου, αλλά ο ίδιος ο Χαλίλ Ιναλτζίκ, κορυφαίος τούρκος ιστορικός, συγγραφέας και παλιότερα πρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Ιστορικών (προσωπική σημείωση: το εξαιρετικό, αντικειμενικό και τεκμηριωμένο έργο του για την ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μου παρέσχε επιχειρήματα για την ανασκευή των μύθων και των στερεοτύπων που προβάλλουν διάφοροι σύγχρονοι Έλληνες εθνομηδενιστές ιστορικοί και πανεπιστημιακοί. Ο Ιναλτζίκ δεν προσπάθησε να ωραιοποιήσει την τραγωδία του παιδομαζώματος, ούτε να εμφανίσει το οθωμανικό κράτος ως επί της γης παράδεισο, όπως διάφοροι καθηγητές ελληνικών πανεπιστημίων, βλ. το βιβλίο μου «Το ζήτημα του Πατριωτισμού», από τις εκδόσεις Παπαζήση, όπου υπάρχει και εκτενής συμπεριφορά μου στον Ιναλτζίκ).

Όπως, λοιπόν, αναφέρει σε πρόσφατες δηλώσεις του ο Ιναλτζίκ στην τουρκική εφημερίδα Milligazet, «η προώθηση των ρώσων στην Κριμαία είναι «το πρώτο σημαντικό βήμα για την αναμενόμενη κάθοδο και κατάληψη από τους ρώσους του Βοσπόρου και στη συνέχεια των στενών του Ελλησπόντου».

Τα γεγονότα που συμβαίνουν σήμερα αποτελούν, σύμφωνα με τον Ιναλτζίκ, την «αρχή της νέας καθόδου των ρώσων προς νότον, υλοποιώντας την παλαιά ροπή της Ρωσίας να προωθηθεί νότια και να καταστεί κυρίαρχος της Κωνσταντινούπολης και του Βοσπόρου και στη συνέχεια των στενών του Ελλησπόντου, ελέγχοντας έτσι τις διόδους προς μία υπό ρωσική κυριαρχία Μαύρη Θάλασσα».

Ο Ιναλτζίκ θεωρεί ότι η ουκρανική κρίση έχει ως βασικό στόχο την ίδια την Τουρκία, την παρουσία της στον Εύξεινο Πόντο και την τουρκική κυριαρχία στα Δαρδανέλια και στον Βόσπορο.

Βασικός στόχος των ρώσων, σύμφωνα με τον Ιναλτζίκ, είναι η Κωνσταντινούπολη και ο Βόσπορος, παλαιό όνειρό τους από την εποχή των Τσάρων.

Αφού κάνει μία αναδρομή στους πολέμους των Τατάρων με τους Ρώσους, ο Ιναλτζίκ επισημαίνει ότι με την επικράτηση των ρώσων στην Κριμαία το τελευταίο ανάχωμα των τουρκογενών, δηλαδή οι Τάταροι, καταρρέει, ανοίγοντας τον δρόμο της Ρωσίας προς το νότο, δηλαδή προς την Κωνσταντινούπολη.

Παράλληλα ο Ιναλτζίκ επισημαίνει τον μεγάλο κίνδυνο για την Κωνσταντινούπολη από το σχηματισμό της λεγόμενης Ευρασιατικής Ένωσης, στην οποία κυριαρχεί η Ρωσία και στην οποία μετέχουν ενεργά πολλές χώρες της κεντρικής Ασίας, που στηρίζουν την κάθοδο των ρώσων προς τα νότια και κυρίως προς την Κωνσταντινούπολη.

Ο στόχος των ρώσων, όπως υποστηρίζει ο τούρκος ιστορικός, είναι η δημιουργία μίας μεγάλης επικράτειας από την Πολωνία μέχρι τον ειρηνικό Ωκεανό, στα όρια της διαλυθείσας το 1991 Σοβιετικής Ένωσης.

Η συμμετοχή στην Ευρασιατική Ένωση τουρκογενών χωρών, όπως το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν και κυρίως το Καζακστάν, δείχνει πως η προσπάθεια που είχε αναπτύξει παλαιότερα η Τουρκία να συνδεθεί στρατηγικά με αυτές τις χώρες, έχει αποτύχει πλήρως.

Έτσι, λοιπόν, αναφέρει ο Ιναλτζίκ, ο μεγάλος κίνδυνος για την Τουρκία σήμερα είναι η Ρωσία να μην σταματήσει στην Κριμαία και να προχωρήσει προς τα νότια, σύμφωνα με το ρωσικό στρατηγικό σχέδιο και με την ουσιαστική βοήθεια της Ευρασιατικής Ένωσης, για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης και την αναβίωση της Ανατολικής Αυτοκρατορίας, αυτή τη φορά υπό την προστασία του ρωσικού γένους.

Ο τούρκος ιστορικός κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη χώρα του, θεωρώντας πως η ουκρανική κρίση θα έχει ως μεγαλύτερο θύμα την Τουρκία, που σήμερα σπαράσσεται από έντονες εσωτερικές και διασπαστικές διαμάχες που κλυδωνίζουν το ίδιο το οικοδόμημα της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Οι εξελίξεις μάλιστα πιθανόν να είναι ραγδαίες και θα εκτυλιχθούν μέσα στο 2014, χρονιά εξαιρετικά κρίσιμη, κατά την οποία η Τουρκία θα απειληθεί με πλήρη διάσπαση και διαμελισμό.

Ο Ιναλτζίκ ασφαλώς αντιλαμβάνεται αυτά που δεν αντιλαμβάνεται η τουρκική πολιτική ηγεσία. Η πλήρης γεωπολιτική απομόνωση της Τουρκίας και η ευθεία σύγκρουσή της με τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Ρωσίας ταυτόχρονα, θα την οδηγήσουν τουλάχιστον σε γεωπολιτική αποδυνάμωση και πιθανώς διάσπαση.

Αλλά η ίδια η Τουρκία, βλέποντας τον εαυτό της μέσα από τις νέο-οθωμανικές διόπτρες ως παγκόσμια δύναμη (ενώ δεν είναι), υπερτιμώντας τον εαυτό της και υποτιμώντας τους αντιπάλους και συμμάχους της, προκαλεί η ίδια τον θανάσιμο κίνδυνο για τον εαυτό της.

Η Ελλάδα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει μία μείζονα γεωπολιτική «μαύρη τρύπα» στα ανατολικά της σύνορα;

Πηγή Kontra News

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ο οικονομικός σκλάβος δεν μπορεί να ζητήσει δημοκρατία. (του Πέτρου Χασάπη)

http://www.hassapis-peter.blogspot.gr/2014/03/blog-post_2663.html

Δημοκρατία μεταξύ αφεντικών και σκλάβων, όπως προφανώς το αντιλαμβάνεται ο καθένας, δεν μπορεί να υπάρξει. Η δημοκρατία μπορεί να εμφανιστεί και να επιβιώσει μόνο μεταξύ ελεύθερων και ισότιμων ανθρώπων.

Η δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα εμφανίστηκε μετά τη Σεισάχθεια, όταν δηλαδή...
μεγάλα τμήματα του Αθηναϊκού λαού έπαψαν να είναι οικονομικοί σκλάβοι. Μόνο τότε οι απελεύθεροι αισθάνθηκαν δυνατοί και μπόρεσαν να κοιτάξουν ισότιμα στα μάτια τους άρχοντες, αξιώνοντας λόγο στα κοινά. Αξιώνοντας συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων που αφορούσαν την ίδια τη ζωή τους.

Έκτοτε και μέχρι την βιομηχανική επανάσταση, επικράτησε η φεουδαρχία σε όλο τον κόσμο. Οι κολίγοι εργάτες γης, οι εργάτες του αφέντη, δεν μπορούσαν να σηκώσουν ανάστημα και να ζητήσουν να συναποφασίζουν ισότιμα μαζί με τον αφέντη. Ο αφέντης τσιφλικάς αποφάσιζε για τη ζωή τους.

Κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής εποχής και πάλι οι εργάτες του εργοστασίου δεν μπορούσαν να αξιώσουν να συναποφασίζουν μαζί με τον εργοστασιάρχη και τον εφοπλιστή. Μόνο μετά την Αμερικανική και τη Γαλλική επανάσταση τέθηκε και πάλι το θέμα της δημοκρατίας. Όμως και πάλι τότε οι άρχοντες βιομήχανοι, προκειμένου να μην χάσουν τον έλεγχο της κατάστασης, έδωσαν ψήφο στους πολίτες (και όχι σε όλους αρχικά, αλλά μόνο σε αυτούς που είχαν από ένα ύψος περιουσίας και πάνω). Μία ψήφο όμως που φρόντισαν από την αρχή με τα συντάγματα που έφτιαξαν, να την ελέγχουν οι ίδιοι, μέσω του συστήματος της ονομαζόμενης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Δηλαδή, μέσα στην επαναστατική μέθη, έσπευσαν αυτοί που είχαν τις γνώσεις και τη δύναμη, να δημιουργήσουν μια φαντασίωση δημοκρατίας. 

Σήμερα στην μεταβιομηχανική εποχή της τραπεζοκρατίας, ο χρεωμένος στον τραπεζίτη πολίτης, δεν μπορεί να αξιώσει να συναποφασίζει μαζί με τον δανειστή του τραπεζίτη. Ο τραπεζίτης σήμερα ελέγχει τις αντιπροσωπευτικές κυβερνήσεις και μέσω αυτών το λαό. Mεγάλα τμήματα του λαού, αλλά και ολόκληροι λαοί είναι σήμερα δούλοι των τραπεζών. Ποιος εξαρτημένος από τις τράπεζες σήμερα μπορεί να σηκώσει τα μάτια και να κοιτάξει ισότιμα τον αφέντη δανειστή του, αξιώνοντας να συναποφασίζει;

Επομένως, για να μπορέσουμε σοβαρά να μιλήσουμε για δημοκρατία, για να μπορέσει ο χρεωμένος δούλος να κοιτάξει απευθείας τον αφέντη δανειστή στα μάτια και να αξιώσει να συναποφασίζει, θα πρέπει υποχρεωτικά να υπάρξει μια σύγχρονη εκδοχή της Σεισάχθειας. Χωρίς απελευθέρωση από τα χρέη, ο δούλος δεν μπορεί να ζητήσει να συναποφασίζει με τον αφέντη του. Αν δεν γίνει αυτό με ειρηνικό τρόπο, το άγχος των χρεών που πνίγει τους ανθρώπους και τους οδηγεί στην απόγνωση και στην αυτοκτονία, αναγκαστικά με το πλήρωμα του χρόνου, θα οδηγήσει σε βίαιη σύγκρουση και απελευθέρωση.