Tα πρωτοσέλιδα της Κυριακής (16 Μαρτίου 2014)

http://online-pressblog.blogspot.gr/2014/03/t-16-2014.html

ΒΑΤΕΡΛΟ ΤΗΣ Ε.Ε. ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ (Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ)

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15670:2014-03-15-09-18-48&catid=37:di-evropi&Itemid=172

«Οι εσφαλμένοι χειρισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο ουκρανικό πρόβλημα οδήγησαν στην επικίνδυνη κρίση στην Κριμαία». Δεν πρόκειται για τοποθέτηση του Βλαντιμίρ Πούτιν του Σεργκέι Λαβρόφ, όπως θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, αλλά για δήλωση του πρώην καγκελάριου της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ στο περιοδικό Der Spiet .

Τη στιγμή που η ψυχροπολεμική αντιπαράθεση της Δύσης με τη Ρωσία έφτανε c ζενίθ ενόψει του αμφιλεγόμενου δημοψηφίσματος της 16ης Μαρτίου για την απόσχιση της Κριμαίας, ο Σρέντερ είχε το θάρρος να επισημάνει το αυτονόητο: οι Ευρωπαίοι ηγέτες φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την ανησυχητική τροπή που πήραν πράγματα, καθώς έθεσαν στην Ουκρανία το εκβιαστικό δίλημμα να επιλέξει μεταξύ της Ευρώπης και της Ρωσίας, γεγονός που την οδήγησε σε κατάσταση εθνικού διχασμού.

Είχε προηγηθεί μια αποκάλυψη-βόμβα που ανατίναξε κάθε υπόλειμμα αξιοπιστίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο ουκρανικό πρόβλημα. Διαδικτυακά μέσα ανέβασαν ηχητικό ντοκουμέντο -προφανώς προϊόν υποκλοπής των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών- από τηλεφωνική επικοινωνία του Εσθονού υπουργού Εξωτερικών, Ούρμας Παέτ, με την υπεύθυνη Εξωτερικής Πολιτικής της EE, Κάθριν Άστον. Ο Εσθονός αξιωματούχος πραγματοποιούσε επίσκεψη στο Κίεβο στις 25 Φεβρουαρίου, στο αποκορύφωμα των αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ διαδηλωτών της τότε αντιπολίτευσης και των δυνάμεων ασφαλείας του Προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς.

Αυτόπτης μάρτυρας των ταραχών, ο Παέτ επισκέφθηκε νοσοκομεία μίλησε με γιατρούς και εκπροσώπους των Αρχών και κατέληξε στο συμπέρασμα-κόλαφο: «Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι οι ελεύθεροι σκοπευτές (που σκότωναν διαδηλωτές) δεν ελέγχονταν από τον Γιανουκόβιτς, αλλά από κάποιο κέντρο της αντιπολίτευσης»! Eπικαλούμενος τη γιατρό Όλγκα Μπογκομόλετ η οποία είχε περιθάλψει δεκάδες τραυματίες ο Εσθονός αξιωματούχος ανέφερε ότι άνθρωποι και των δύο πλευρών που σκοτώθηκαν από ελεύθερους σκοπευτές αστυνομικοί και διαδηλωτές, έφεραν παρόμοια τραύματα από σφαίρες ίδιου τύπου, πιθανότατα από τους ίδιους ελεύθερους σκοπευτές. Είναι θλιβερό ότι ο συνασπισμός της αντιπολίτευσης δεν θέλει να ερευνήσουμε τι ακριβώς συνέβη».

Με άλλα λόγια, ο Εσθονός υπουργός Εξωτερικών -εκ των υστέρων αναγνώρισε την αυθεντικότητα της κασέτας που κατέγραψε την επίμαχη τηλεφωνική του επικοινωνία- είπε στην Άστον αυτό που αν είχε τολμήσει να εικάσει ένας Έλληνας δημοσιογράφος στο αποκορύφωμα των επεισοδίων θα είχε παραδοθεί στο πυρ το εξώτερον ως οπαδός «θεωριών συνωμοσίας»: ότι δηλαδή η αιματοχυσία στο Κίεβο δεν ήταν αποτέλεσμα σκληρής καταστολής από την κυβέρνηση Γιανουκόβιτς, αλλά ψυχρά προμελετημένη προβοκάτσια με στόχο την πραξικοπηματική αλλαγή καθεστώτος.

Αν τα επιτελικά κέντρα αυτής της πολύ πραγματικής συνωμοσίας εξακολουθούν να μένουν στο σκοτάδι, ο εκτελεστικός τους βραχίονας είναι πασίγνωστος: πρόκειται για το διαβόητο Δεξιό Τομέα (Pravy Sektor), την υπερεθνικιστική, νεοφασιστική οργάνωση του Ντιμίτρι Γιάρος, η οποία καλούσε ανοιχτά τους οπαδούς της σε «ένοπλη εξέγερση» και «εθνικιστική επανάσταση», τη στιγμή που ο Γιανουκόβιτς και η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση υπέγραφαν συμφωνία για κυβέρνηση εθνικής ενότητας.

ΣΙΓΗ ΙΧΘΥΟΣ

Τι θα περίμενε ένας λογικός άνθρωπος μετά από αυτή την τεράστιας σημασίας αποκάλυψη; Το ελάχιστο που θα έπρεπε να πράξει η EE θα ήταν να ζητήσει άμεση διερεύνηση των καταγγελιών από επιτροπή του ΟΗΕ, την παραπομπή των υπευθύνων στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας και το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής συμφιλίωσης στο Κίεβο, με τη συμμετοχή των ρωσόφωνων και τον εξοστρακισμό των φιλοφασιστικών, πρακτόρικων και εγκληματικών στοιχείων. Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν έγινε. Ούτε καν μια δήλωση για τα μάτια του κόσμου δεν εκδόθηκε από τις Βρυξέλλες. Αντίθετα, ο επικεφαλής των φιλοναζι δολοφόνων Γιάρος διορίστηκε υποδιευθυντής του Κρατικού Συμβουλίου… «Ασφαλείας» και λίγο αργότερα ανακοίνωσε ότι θα κατέβει υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για το Μάιο!

Δεν είναι δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς την εκκωφαντική σιωπή των Ευρωπαίων ηγετών: καθώς η δυναμική του ειρηνικού, αντιπολιτευτικού-φιλοευρωπαϊκού κινήματος στην πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου φαινόταν να ξεθυμένει μετά τα Χριστούγεννα, η μόνη επιλογή που έμεινε για την ανατροπή του Γιανουκόβιτς ήταν η προσφυγή στην ένοπλη βία. Ωστόσο, διαθέσιμοι για μια τέτοια αιματηρή εκστρατεία αποσταθεροποίησης υπήρχαν μόνο στη φασίζουσα Ακροδεξιά. Σαν έτοιμοι από καιρό, οι νεοφασίστες έπαιξαν πρόθυμα αυτό το ρόλο, με αποτέλεσμα να βγουν από αυτή τη σύγκρουση πολλαπλά ενισχυμένοι: είχαν κερδίσει το φωτοστέφανο των «ηρώων που τσάκισαν την αστυνομία του Γιανουκόβιτς» στα μάτια του πιο ριζοσπαστικού τμήματος της αντιπολίτευσης, ενώ ήταν εκείνοι που ήλεγχαν τους δρόμους και κατείχαν τα όπλα την επομένη της αλλαγής καθεστώτος. Χωρίς αυτούς, οι «τεχνοκράτες»-κλεπτοκράτες της κυβέρνησης Γιατσένιουκ δεν θα μπορούσαν να σταθούν ούτε είκοσι τέσσερις ώρες στα πόδια τους.

Αυτός είναι, λοιπόν, ο βασικός λόγος που η EE κατάπιε τη γλώσσα της αναφορικά με την αποκαλυπτική συνομιλία Παέτ – Άστον και συνεχίζει να ανέχεται τα φασιστοειδή του Κιέβου. Πρόκειται για ηθικό ξεπεσμό και πολιτική ταπείνωση, κάτι που συμβαίνει, μάλιστα, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες. Είχε προηγηθεί μια άλλη σημαντική επιτυχία των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, που βρήκε το δρόμο της προς το Διαδίκτυο: η υποκλοπή της τηλεφωνικής συνομιλίας της Αμερικανίδας υφυπουργού Εξωτερικών, Βικτόρια Νούλαντ, με τον πρεσβευτή της χώρας της στο Κίεβο, Τζέφρι Πάιατ. Στη διαβόητη εκείνη συνομιλία, όταν ο Πάιατ ενημερώνει την προϊσταμένη του ότι η EE προτιμά για ηγέτη της Ουκρανίας το φιλογερμανό Βιτάλι Κλίτσκο, η Νούλαντ αναφωνεί «fuck the EU» και καθιστά σαφές ότι ο άνθρωπος της Ουάσιγκτον στο Κίεβο είναι ο υπαρχηγός της Τιμοσένκο, Αρσένι Γιατσένιουκ.

Παρά την εξευτελιστική αντιμετώπιση από την Ουάσιγκτον, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αντέδρασαν με ευαισθησία πολιτικών παχύδερμων, μένοντας για άλλη μια φορά στην ουρά των Ηνωμένων Πολιτειών, σε μια κρίση που μαίνεται στην καρδιά της Ευρώπης. Ο άνθρωπος των Αμερικανών, ο Γιατσένιουκ, έγινε όντως πρωθυπουργός μετά την ανατροπή του Γιανουκόβιτς, σε μια κυβέρνηση συνεργασίας του κόμματος της Τιμοσένκο, των νεοφασιστών του «Σβόμποντα» και των ολιγαρχών, ενώ το φιλογερμανικό κόμμα του Κλίτσκο έμεινε εκτός νυμφώνος.

Ακόμη χειρότερα, οι Ευρωπαίοι θα κληθούν να πληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής βοήθειας για τη στήριξη της ουκρανικής οικονομίας που βρίσκεται στα Τάρταρα: το κατά κεφαλήν ΑΕΠ δεν είναι ούτε το μισό του αντίστοιχου του 1991, δηλαδή μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ενώ η χώρα βρίσκεται μόλις ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία και χρειάζεται τουλάχιστον 35 δις δολάρια για να διασωθεί. Μια EE που ήδη αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα για τη χορήγηση δανειακής βοήθειας στα πιο αδύναμα μέλη της, όπως η Ελλάδα, θα κληθεί να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για μια Ουκρανία η οποία, αν δεν διχοτομηθεί -πράγμα που ουδόλως αποκλείεται-, θα βρεθεί υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ και του NATO, με την EE απλώς να πληρώνει το λογαριασμό.

ΠΛΗΓΜΑ

Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα για τις δύο από τις τρεις ισχυρότερες δυνάμεις της EE, τη Γερμανία και τη Βρετανία. Οι Αμερικανοί πιέζουν την EE να επιβάλει σκληρές οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία, καθώς οι ίδιοι δεν έχουν να χάσουν πολλά πράγματα, λόγω των ασήμαντων οικονομικών σχέσεών τους με τη μεγάλη ευρασιατική δύναμη. Για τους Ευρωπαίους όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά

Οι Γερμανοί έχουν να χάσουν πάρα πολλά τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικά πεδίο αν ανατιναχθεί η στενή ενεργειακή τους σχέση με τη Ρωσία -ο Γκέρχαρντ Σρέντερ εξακολουθεί να είναι πρόεδρος στο ρωσογερμανικό κονσόρτσιουμ του αγωγού Nord Stream, που μεταφέρει φυσικό αέριο απευθείας από τη Ρωσία στη Γερμανία-, ενώ το City του Λονδίνου θα υποστεί μεγάλο πλήγμα αν στερηθεί τα δολάρια των Ρώσων ολιγαρχών. Τίποτα δεν δείχνε ωστόσο, για την ώρα ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν το σθένος να κρατήσουν μια πιο ανεξάρτητη γραμμή, να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους και να αποτρέψουν την ανεξέλεγκτη κλιμάκωση μιας ήδη πολύ επικίνδυνης διεθνούς κρίσης.

*Πηγή: Επίκαιρα, 14/03/2014

Ουκρανία: Στρίβειν δια της Ελλάδας;

http://olympia.gr/2014/03/15/%ce%bf%cf%85%ce%ba%cf%81%ce%b1%ce%bd%ce%af%ce%b1-%cf%83%cf%84%cf%81%ce%af%ce%b2%ce%b5%ce%b9%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%ac%ce%b4%ce%b1%cf%82/

 

Ο φόβος τους να μην καταρρεύσει η νέα τάξη σε Ανατολή και Δύση.

Για αυτό με το καλημέρα της κρίσης ξεκίνησαν τις υποθέσεις για να διαγνώσουν πως ξεκίνησε το κακό αυτό…

2 Μάρ, 2014  διαβάζουμε  στη Wall Street Journal(http://online.wsj.com/news/articles/SB10001424052702304026804579413900968932702).  Το άρθρο αυτό, ενδεχομένως με δόση αλήθειας, χαρακτηρίζει την κρίση ως αποτέλεσμα της αποτυχίας του Ομπάμα να τηρήσει την «κόκκινη γραμμή» που χάραξε στη Συρία, δηλαδή, ότι η υποχωρητικότητα του Ομπάμα στο συριακό μέτωπο «εξέθρεψε τη ρωσική επιθετικότητα».
Στη συνέχεια όμως, πιθανότατα κρίνοντας ότι άλλα περιθώρια υποχωρήσεων δεν υπάρχουν, καλεί την κυβέρνηση να λάβει απίστευτα σκληρά μέτρα σε βάρος της Ρωσίας, μέχρι την άμεση ένταξή της στο ΝΑΤΟ, την περικύκλωση του Καλίνινγκραντ (προφανώς σε «αντιγραφή» της ρωσικής στρατηγικής στην Κριμαία), πέραν της γενικευμένης δέσμευσης περιουσιακών στοιχείων «Ρώσων κλεπτοκρατών».
 8 Μαρτίου 2014
Αμέσως όμως επεμβαίνει ο αρχιερέας της ¨ματωβαμένης διπλωματίας¨ Χένρι Κίσιντζερ και τους βάζει όλους στην θέση τους!!
¨Η Δύση πρέπει να κατανοήσει, ότι για τη Ρωσία, η Ουκρανία ποτέ δεν θα γίνει απλά μια ξένη χώρα. Από εκεί ξεκίνησε η ρωσική Ιστορία (Kievan-Rus), η ρωσική θρησκεία εξαπλώθηκε από εκεί, ήταν μέρος της Ρωσίας επί αιώνες, ενώ οι ιστορικές διαδρομές των δύο ήταν από πριν διασυνδεδεμένες. Ακόμα και διακεκριμένοι αντικαθεστωτικοί, όπως ο Αλεξάντερ Σολζενίτσιν και ο Τζόσεπ Μπρόντσκι, επέμεναν ότι η Ουκρανία ήταν οργανικό μέρος της ρωσικής Ιστορίας και εν τέλει, της ίδιας της Ρωσίας.
Η εξωτερική πολιτική είναι η τέχνη του καθορισμού προτεραιοτήτων», αναφέρει με νόημα, απαξιώνοντας με τον χειρότερο δυνατό τρόπο την ΕΕ…
Μετά από μερικά πολύ ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία που αποδεικνύουν την ανάμιξη των δυο λαών, Ρώσων και Ουκρανών, ο Κίσιντζερ προειδοποιεί, ότι το να χειριστείς την Ουκρανία σαν μέρος της σύγκρουσης ανατολής-δύσης, θα καταστρέψει για δεκαετίες ότι προοπτικές θα υπήρχαν για την ενσωμάτωση της Ρωσίας και της Δύσης σε ένα συνεργατικό διεθνές σύστημα. Του Μιχαήλ Βασιλείου http://www.defence-point.gr/news/
Και φτάνουμε στις 14 Μαρτίου 2014 που  οι ¨μαθητές¨ άκουσαν τον¨ δάσκαλο¨ και μετά την συνάντηση τους αναφέρθηκαν στα παρακάτω..
Τζον Κέρι
Τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν έδειξε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι ως τον μόνο που μπορεί να λύσει το πρόβλημα της Ουκρανίας λέγοντας πως αναμένουμε τις αποφάσεις του Ρώσου προέδρου μετά το δημοψήφισμα.
Άλλωστε ο Πούτιν δεν έκρυψε ποτέ  ότι είναι φίλος του κ. Χένρι Κίσιντζερ.
«Δεν ξέρουμε τι απόφαση θα πάρει  ο Ρώσος πρόεδρος αλλά ότι απόφαση και αν είναι αυτή ληφθεί μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Οπότε αναμένουμε και ελπίζουμε»
Δεν προσπαθούμε να ανταγωνιστούμε τη Ρωσία στο θέμα της Ουκρανίας» είπε χαρακτηριστικά.
 Σεργκέι Λαβρόφ
¨Οι διαφορές παραμένουν αλλά οι επαφές ήταν χρήσιμες¨. Αυτό δήλωσε μεταξύ άλλων ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ στη συνέντευξη  Τύπου για τις συνομιλίες που είχε με τον Αμερικανό ομόλογό του Τζόν Κέρι.
Ο Ρώσος υπουργός είπε ακόμη ότι εάν το το Κόσοβο αποτέλεσε ειδική περίπτωση για τη διεθνή κοινότητα, το ίδιο πρέπει να ισχύσει και για την Κριμαία. Ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας τόνισε ότι η Κριμαία είναι πιο σημαντική για τη Ρωσία απ’ όσο ήταν τα νησιά Φόκλαντς στο νότιο Ατλαντικό για τη Μεγάλη Βρετανία, μεταδίδει το πρακτορείο Reuters.  
Εδώ τους στέλνει ένα μήνυμα αλλά τους χρυσώνει παρακάτω το χάπι.
¨Η Ρωσία δεν σκοπεύει να εισβάλει στις νότιες και ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας όπου κατοικούν εκατομμύρια Ρώσοι και ρωσόφωνοι Ουκρανοί.¨
¨ ΗΠΑ και Ρωσία συνεχίζουν να έχουν διαφορετική οπτική για την Ουκρανία¨, κατέληξε.
Επρόκειτο για μια μαραθώνια συνάντηση η οποία διήρκησε τουλάχιστον 5 ώρες
 Όπως φαίνεται κανείς δεν θέλει να συγκρουσθεί με τον άλλον γιατί ¨είναι πολλά τα λεφτά  και λίγα τα ιδανικά¨ για να επιτευχθεί μια πραγματική ειρηνική διαβίωση των επιμέρους εθνοτήτων και άλλωστε δεν είναι Συρία που τρία χρόνια τώρα έβλεπαν τις φρικαλεότητες και σωπαίνανε σκανδαλωδώς…
Μήπως όμως έρχεται η ώρα του πνευματικού νόμου στις αυλές τους;
Αυτοί όμως δεν αφουγκράζονται τους πνευματικούς νόμους αλλά τις χρηματιστηριακές αγορές και αποφασίζουν.
Τι τους το λένε  οι χρηματιστηριακές αγορές;
“Θερμή” κρίση που θα συμπαρασύρει πολλά κράτη στην δίνη μιας μεγάλης ένοπλης σύγκρουσης βλέπουν στην Ανατολική Ευρώπη οι παγκόσμιες αγορές.
Tι σημαίνουν τα παραπάνω: Ότι οι διεθνείς αγορές στην καλύτερη περίπτωση “βλέπουν” υψηλή ένταση μεταξύ των δύο συνασπισμών ΝΑΤΟ και του ανατολικού CSTO και στην χειρότερη “θερμή” κρίση με εμπλοκή πολλών κρατών.
Και ας πούμε ότι κάνουν προσπάθειες να τα βρούνε γιατί στην προκειμένη περίπτωση θέλουν να διατηρήσουν τις ισορροπίες και να  ολοκληρώσουν στο μεσοδιάστημα νέα στρατηγική συμμαχικών συσχετισμών.
Μέσα στο μεσοδιάστημα αυτό συσκέπτονται για να δούνε τι ανοικτό ¨λογαριασμό αίματος¨ έχουν στην ευρύτερη περιοχή και βλέπουν την αιματοποτισμένη Συρία αλλά την λογαριάζουν τώρα σαν ένα μακρινό περιφερειακό πρόβλημα που δεν μπορεί να επηρεάσει την σύγκρουση που υποβόσκει στην Μαύρη Θάλασσα- Κριμαία – Ουκρανία.
Έτσι αμολάνε ένα πιο γειτονικό λαγό- ΘΥΜΑ  που μπορεί να επηρεάσει τους συσχετισμούς της κάθε πλευράς.
Αλλά και μια αλεπού που είναι στις ημέρες μας  πολύ εκνευρισμένη και ψάχνει να βρει ευκαιρίες.
Ποιος είναι ο λαγός και ποια η αλεπού;
ΛΑΓΟΣ

Forbes: «Η Ελλάδα θέλει να διαδραματίσει νέο ενεργειακό ρόλο»!!!

Άρθρο με τίτλο «Η Ελλάδα θέλει να διαδραματίσει νέο ενεργειακό ρόλο», στο οποίο χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι «Όσο καιρό η Ευρώπη ασχολείτο με το τι πρόκειται να συμβεί αν η Ρωσία αποφάσιζε να κλείσει την βαλβίδα παροχής φυσικού αερίου, η Αθήνα φαίνεται ότι αποφάσισε πως είναι η κατάλληλη στιγμή για να προωθήσει ένα νέο ενεργειακό ρόλο», «φιλοξενεί» στη διαδικτυακή του έκδοση το αμερικανικό περιοδικό «Forbes».
Στο κείμενο, που υπογράφεται από τον Christopher Coates, αναφέρεται ότι το «ελληνικό υπουργείο Ενέργειας προκήρυξε διεθνή διαγωνισμό για την κατασκευή αγωγού που θα μεταφέρει στις ευρωπαϊκές αγορές περίπου 8 εκατ. κυβικά μέτρα αερίου από θαλάσσιες περιοχές, που ελέγχονται από την Κύπρο και το Ισραήλ».
Ο αρθρογράφος επικαλείται στοιχεία του πρακτορείου Reuters, σύμφωνα με τα οποία, ο αγωγός IGI-Poseidon θα συνδέει το ισραηλινό οικόπεδο Leviathan με την Ευρώπη μέσω Ελλάδας και διαχειριστές θα είναι η ιταλική Edison και η ελληνική ΔΕΠΑ.
Στο άρθρο σημειώνεται ότι «τα τελευταία τρία χρόνια η Αθήνα επικέντρωσε τις προσπάθειες της στη συμμετοχή της στον πρόσφατο ενεργειακό πυρετό που έχει καταλάβει την Ανατολική Μεσόγειο. Θέλει να γίνει κόμβος για τα κυπριακά και ισραηλινά κοιτάσματα φυσικού αερίου, αλλά και παραγωγός η ίδια. http://www.hellasforce.com/ 14 Μαρτίου  2014
Στην προσωπική αντίληψη μου όμως δεν υπέπεσαν τέτοιου είδους προκηρύξεις.
 Όμως με αυτά  που γράφουν εκνευρίζουν την αλεπού περισσότερο, αλλά το κάνουν γιατί έχουν τον σκοπό τους!!
ΑΛΕΠΟΥ
Αλλαγές ”συμμάχων”  και συμμαχιών χωρίς αρχές στην Τουρκία ,η οποία βρίσκεται σε αναταραχή λόγω των διαδηλώσεων και της προεκλογικής διαμάχης.
Ο Ερντογάν  με διάφορα νομικά τερτίπια  αποφυλακίζει τον έναν μετά τον άλλο του παλιούς εχθρούς του Κεμαλικούς στρατιωτικούς που είχαν καταδικαστεί για απόπειρες πραξικοπημάτων, προβοκατσιών με διεθνή διάσταση (π.χ. το Σχέδιο Βαριοπούλα  κατά της Ελλάδας) και άλλα αδικήματα κατά της δημόσιας ασφάλειας. Μάλιστα οι αναλυτές λένε ότι δεν αποφυλακίζονται οι στρατιωτικοί – πραξικοπηματίες απλώς για να κάνει ο στριμωγμένος και από τα σκάνδαλα Ερντογάν μια χειρονομία προς τους πρώην μεγάλους αντιπάλους του, αλλά, λέγεται ότι ήδη υπάρχει συμφωνία συνεργασίας!
ΑΡΑΓΕ ΘΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΘΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΙΑΣΟΥΝ ΤΟΝ  ΛΑΓΟ;

Από την άλλη πλευρά ο Ερντογάν έχασε σταδιακά τον βασικό υποστηρικτή του – και αρχικό μέντορά  του- τον αυτοεξόριστο στις ΗΠΑ ιμάμη Γκιουλέν και το ευρύ λαϊκό κίνημά του. Μάλιστα ο Τούρκος Πρωθυπουργός κατηγορεί τον ευρισκόμενο στην Πενσυλβάνια Γκιουλέν ότι είναι πίσω από την επίθεση που υφίσταται αλλά και ότι ο ιμάμης έχει συμμαχήσει  με τον άλλοτε μεγάλο του εχθρό, το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση, το CHP! 
ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ  ΣΕ ΤΙ ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ  ΠΩΣ  ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ  ΤΩΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΑΠΟΛΥΣΟΥΝ;
Δηλ. την στιγμή που η προσοχή της παγκόσμιας κοινής γνώμης είναι στραμμένη στο  επίπεδο χειρισμών  Ουκρανίας- Κριμαίας κάποιοι έχουν έτοιμες εναλλακτικές λύσεις για  να δώσουν διέξοδο στα διπλωματικά αδιέξοδα τους και να ξαναζεστάνουν  παλιά κόντρα μεταξύ Ελλάδος- Τουρκίας με κλιμακωτά επίπεδα επεισοδίων με σκοπό να αναμορφώσουν γεωπολιτικά όλη την ευρύτερη περιοχή Αν . Μεσογείου, Αιγαίου, Στενών ώστε να έχουν πετύχει καλύτερες στρατηγικές θέσεις πριν την τελευταία γεωπολιτική σύγκρουση στην Ευρώπη που θα καθορίσει και την νέα υπερδύναμη του πλανήτη.
ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ όλοι με το δάκτυλο τους δείχνουν εμάς…
Γιατί είμαστε Έθνος Ανάδελφον και σήμερα καταλαιπωρημένο!!!
Στο τέλος όμως θα καταλάβουν για  σημαντικούς γεωπολιτικούς και αξιόλογους  πνευματικούς λόγους ότι δεν μπορούν να κάνουν δίχως εμάς.
Δρ. Κωνσταντίνος  Βαρδάκας
Υ.Γ με συγχωρείτε  που σας κούρασα με το εκτεταμένο άρθρο μου.

Ο Σταύρος κι ο σταυρός (Του Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ)

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15669:2014-03-15-09-05-44&catid=71:dr-kinitopoiisis&Itemid=278

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη, πριν ακόμα αποκτήσει νερό, απέκτησε γεφύρια. Συγκροτήματα ΜΜΕ, κανάλια, εφημερίδες και γνωστοί για τον ρόλο τους τα τελευταία χρόνια κύκλοι και δημοσιογράφοι ανέλαβαν να γεφυρώσουν την όχθη των υδαρών διακηρύξεων του ιδρυτή του με την όχθη της σκληρής πραγματικότητας. Ο Θεοδωράκης, αν τους πιστέψουμε, έρχεται να απαντήσει σε ερωτήματα του καθημερινού ανθρώπου, να προσδώσει μια αύρα ανανέωσης στη φθαρμένη πολιτική ζωή. Για αμφισβητήσει το κομματικό κατεστημένο, να προκαλέσει τους επαγγελματίας πολιτικούς, να αποδείξει τι μπορεί να πετύχει ένα χαλαρό t-shirt απέναντι σε μια σφιχτοδεμένη γραβάτα.

Ετσι, πριν δούμε το Ποτάμι, τις αρχές, τις θέσεις, την πολιτική του, βλέπουμε ένα ποτάμι αναλύσεων, δημοσιευμάτων, ύμνων, μετρήσεων και τελικά προπαγάνδας για το νέο κόμμα. Και μάλιστα ένα ποτάμι προπαγάνδας που πηγάζει ακριβώς από τα ίδια κέντρα από τα οποία κάποτε πήγαζε το ποτάμι του ΠΑΣΟΚ, που δεν γυρίζει πίσω, και τον τελευταίο καιρό τα ρυάκια και οι νεροσυρμές της λεγόμενης κεντροαριστεράς. Αν ο ίδιος ο Θεοδωράκης, εν ολίγοις, προσπαθεί με το ντύσιμο, το στήσιμο και το πολιτικό stand up του να δώσει μια εντύπωση ότι φέρνει κάτι νέο, μια γροθιά στο κατεστημένο, έρχεται το ίδιο το κατεστημένο με τα χειροκροτήματά του να τον διαψεύσει: Καλώς όρισες, Σταύρο! Πολλοί ασχολούνται με τον Θεοδωράκη ως δημοσιογράφο, σκαλίζουν το παρελθόν του, αναλύουν τις προθέσεις του, τον στήνουν σε βάθρα ή στα έξι μέτρα, ανάλογα με τις δικές τους αντιλήψεις.

Προφανώς κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο όταν μιλάμε για έναν άνθρωπο που δεν έγινε γνωστός από τους πολιτικούς του αγώνες, ή την κοινωνική του δράση, αλλά από το γυαλί της τηλεόρασης. Και ως δημοσιογράφος, ευπρεπής είναι αλήθεια σε σχέση με άλλους της συνομοταξίας, δεν έσπασε πάντως και αβγά, δεν συγκρούστηκε με τα μεγάλα συμφέροντα και αυτό που ο ίδιος αποκαλεί κατεστημένο, δεν έβαλε τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων. Και η περιγραφή της πραγματικότητας, όταν είναι αβρή και επιφανειακή, δεν είναι μόνο ελλιπής, μπορεί να είναι και επικίνδυνα ψευδής. Παρ” όλα αυτά, βλέποντας και τον ενθουσιασμό των δημοσκοπήσεων, οι οποίες πριν υπάρξει Ποτάμι διακρίνουν καταρράκτες, αξίζει τον κόπο να απασχολήσει τον καθένα η ουσία του εγχειρήματος.

Ας πούμε ότι οι προθέσεις, οι υποψίες για ψηφιακό Ποτάμι, οι διάφορες εικασίες και οι θεωρίες συνωμοσίας μπορούν να παραμεριστούν αυτή τη στιγμή με την αγαπημένη ρήση του Χαρίλαου Φλωράκη: Η ζωή θα δείξει.

Αλλά από όσα έχουν ειπωθεί ως τώρα, κυρίως στην παρουσίαση του νέου κόμματος, τι προκύπτει; Από πού έχει σκοπό να περάσει το Ποτάμι; Ποιους θέλει να δροσίσει, ποιους να ξεδιψάσει, ποιες εκτάσεις να αρδεύσει και ποιους να τους πάρει και να τους σηκώσει; Πού τοποθετείται δηλαδή στο πολιτικό τοπίο; Ποιοι είναι οι φίλοι και ποιοι οι αντίπαλοι που θα πολεμήσει; Επ” αυτού, τίποτα.

Αν αυτή τη στιγμή έψαχνε κανείς ένα χαρακτηρισμό για το Ποτάμι, θα κατέληγε στον κύριο Τίποτα του Πάγκαλου. Διότι ο Θεοδωράκης κάνει στις ιδρυτικές διακηρύξεις του αυτό που κάνει συνήθως η κατεστημένη δημοσιογραφία – η τηλεόραση κυρίως. Επισημαίνει προβλήματα, τα περιγράφει, τα ξεσκαλίζει, τα παρουσιάζει με όλες τις αποχρώσεις της εμβρίθειας και με μια ισχυρή δόση ευγενούς λαϊκισμού. Από 

κει και πέρα, όμως, όσο κι αν ψάξει κανείς τα πώς, τα γιατί, τις αιτίες, τους αίτιους, δεν πρόκειται να βρει τίποτα. Το πολύ-πολύ, αφόρητες κοινοτυπίες, παραδείγματος χάριν, για τους ανόητους της πολιτικής, που δεν έχουν καν τον κοινό νου να βάλουν πυκνότερα δρομολόγια των λεωφορείων το πρωί που ο κόσμος πάει στις δουλειές του.

Ο κόσμος όμως, οι απλοί άνθρωποι, που τώρα τελευταία οι πάντες λατρεύουν, δεν έχουν ανάγκη από κανένα πολιτικό να τους λέει ποια είναι τα προβλήματά τους. Να βλέπουν καθισμένοι στον καναπέ τους την περιγραφή της φτώχειας, της πείνας, της γραφειοκρατίας ή της τραγωδίας στο Φαρμακονήσι, επενδυμένα μάλιστα με εικόνες και την κατάλληλη μουσική, μπορεί να είναι ενδιαφέρον ή και εκτονωτικό: Πες τα Σταύρο, ή Γιώργο, ή Παύλε, ή Λάκη. Αλλά από τον πολιτικό περιμένουν λύσεις, προτάσεις και συνεπώς σύγκρουση, όχι γενικώς με τα φαινόμενα, αλλά με εκείνες τις πολιτικές κι εκείνους τους πολιτικούς που τα δημιουργούν και τα αναπαράγουν. Ο πολιτικός, εν ολίγοις, σε αντίθεση με τον πρωταγωνιστή της τηλεόρασης, θα πάρει θέση, θα δείξει και θα κατονομάσει υπεύθυνους, θα κάνει εχθρούς. Επ” αυτών το Ποτάμι, για την ώρα τουλάχιστον, δεν ασχολείται ούτε με το παπάκι που πάει στην ποταμιά. Μεταφέρει με στυλιζαρισμένη ανεμελιά και εσκεμμένα απλοϊκή γλώσσα τη λογική της τηλεοπτικής παράθεσης στην πολιτική αντιπαράθεση.

Το μνημόνιο, η τρόικα, οι απάνθρωπες απαιτήσεις των δανειστών, η βαρβαρότητα της καταστολής, οι ναζί εγκληματίες, οι εκπτώσεις στη δημοκρατία, οι «απλοί άνθρωποι» που διαδηλώνουν την αγωνία τους, δεν φαίνεται να πλέουν στα νερά του νέου κόμματος. Με αποτέλεσμα το Ποτάμι να εμφανίζεται ως μια απολύτως δροσερή εικόνα για όλους εκείνους που οδήγησαν στη σημερινή κοινωνική ξηρασία, αλλά να μη λέει τίποτα -και θα λέει, εφόσον συνεχίσει έτσι, όλο και λιγότερα- στους διψώντες για δικαιοσύνη.

Αν το τίποτα αυτό προέρχεται από τηλεοπτικού τύπου πολιτικές αντιλήψεις του Θεοδωράκη ή από υπολογισμούς που έχουν να κάνουν με το αύριο και τον ρόλο που θα παίξουν κάποιες νεάζουσες δυνάμεις στην αναπαραγωγή του γερασμένου καθεστώτος, λίγο ενδιαφέρει. Αυτό που ενδιαφέρει σ” αυτή τη δύσκολη εποχή είναι ποια θέση παίρνει ο καθένας. «Το θέμα είναι τώρα τι λες», για να θυμηθούμε τον Αναγνωστάκη. Και όσο ο Σταύρος δεν λέει και (κάνει ότι) δεν παίρνει θέση για το ποιοι και πώς μας φόρτωσαν τον σταυρό και πώς θα απαλλαγούμε απ” αυτούς, τότε ο καθένας δικαιούται να συσχετίζει το Ποτάμι του με το ξέπλυμά τους…

*Δημοσιεύθηκε στο «ΗΟΤ DOC» της Παρασκευής 14/03/2014

Ύψωσαν την Ρωσική σημαία στο Χάρκοβο – δύο νεκροί από πυροβολισμούς ναζιστών (Βίντεο).

http://olympia.gr/2014/03/15/%cf%8d%cf%88%cf%89%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%81%cf%89%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b1%ce%af%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%87%ce%ac%cf%81%ce%ba%ce%bf%ce%b2%ce%bf-%ce%b4/

Οι ναζιστές πυροβόλησαν από τα γραφεία τους, δολοφονώντας έναν ακτιβιστή και έναν περαστικό. Δείτε το βίντεο από τους πυροβολισμούς:

Τα παρακρατικά τάγματα είχαν έλθει από το Κίεβο για να βοηθήσουν τους ομοϊδεάτες τους, που είχαν εκδιωχθεί από τον τοπικό πληθυσμό στις αρχές του μήνα. Δείτε πως:

Έτσι προφανώς θα "ζητήσει ευλογία" το ερχόμενο Πάσχα πριν κατεβεί στις εκλογές.Ποιά είναι; ( γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος)

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/03/blog-post_1233.html





Για να δούμε...
Ανήκει στον αριστερό και πέρα χώρο;
Ανήκει στο κέντρο;
Ανήκει στην κεντροδεξιά;
....χμμμ...Σε ποιά άραγε της φούσκωσαν τα μυαλά οι επικοινωνιολόγοι και μερικοί μερικοί γ(λ)αστροθωπάριοι των ΜΜΕ κι όλο και πιο πολύ "παίζει με τη σαγήνη";

Επικίνδυνη πολύ η Λίλιθ η πλανεύτρα η δαιμόνισα...
Αναμεράει πολύ τον άνθρωπο απ' την πνευματική του μήτρα...
Μέχρι να τον τελειώσει...
Μέσα από πολύ πολύ αισθησιακές διαδρομές, αλήθεια είναι...
Στο τέλος του μονοπατιού Μαινάδα γίνεται...
Για να δούμε ποιά θα είναι η διαδρομή σου λοιπόν επίδοξη κυρά Εθνομητέρα...
Αυτό ήθελες, αυτό έλαβες από το αλλαλάζον πλήθος σου...
Πως λέει και το τραγούδι;
"Είσαι Δρόμος"...
Κι ένας "Δρόμος", μια "Στράτα" αυτοεκπληρώνεται ως τέτοια μόνον όταν εκατομμύρια Πιστοί της βιάζονται και σπρώχνονται διακαώς να την "βαδίσουν"...
Για να νοιώσει "Κάποια"....
Τι άλλο;
Απόλαυσε λοιπόν τους "κόπους" σου...


Δρόμε...Στράτα...Κυρά του Ελέους...ή του Ελ(αί)ους...ότι θες....

Β΄ Χαιρετισμοί στην Υπεραγία Θεοτοκο

 http://koukfamily.blogspot.gr/2014/03/2014_14.html

Ακάθιστος Ύμνος - Β' Στάσις 

Ἤκουσαν oἱ ποιμένες,

τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων,
τὴν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν·
καὶ δραμόντες....

ὡς πρὸς ποιμένα,
θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον,
ἐν γαστρὶ τῆς Μαρίας βοσκηθέντα,
ἥν ὑμνοῦντες εἶπον·
Χαῖρε, Ἀμνοῦ καὶ Ποιμένος Μῆτερ,
χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων.
Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον,
χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον.
Χαῖρε, ὅτι τὰ οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ,
χαῖρε, ὅτι τὰ ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς.
Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα,
χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος.
Χαῖρε, στερρὸν τῆς πίστεως ἔρεισμα,
χαῖρε, λαμπρὸν τῆς Χάριτος γνώρισμα.
Χαῖρε, δι' ἧς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης,
χαῖρε, δι' ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Θεοδρόμον ἀστέρα,
θεωρήσαντες Μάγοι,
τῇ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλῃ·
καὶ ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν,
δι' αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιὸν Ἄνακτα,
καὶ φθάσαντες τὸν ἄφθαστον,
ἐχάρησαν αὐτῷ βοῶντες·
Ἀλληλούια.

Ἴδον παῖδες Χαλδαίων,
ἐν χερσὶ τῆς Παρθένου,
τὸν πλάσαντα χειρὶ τοὺς ἀνθρώπους·
καὶ Δεσπότην νοοῦντες αὐτόν,
εἰ καὶ δούλου μορφὴν ἔλαβεν,
ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι,
καὶ βοῆσαι τῇ Εὐλογημένῃ·
Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ,
χαῖρε, αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας.
Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα,
χαῖρε, τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα.
Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς,
χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν.
Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας,
χαῖρε, ἢ τοῦ βορβόρου ρυομένη τῶν ἔργων.
Χαῖρε πυρὸς προσκύνησιν παύσασα,
χαῖρε, φλογὸς παθῶν ἀπαλλάττουσα.
Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγὲ σωφροσύνης,
χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Κήρυκες θεοφόροι,
γεγονότες οἱ Μάγοι,
ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα,
ἐκτελέσαντές σου τὸν χρησμόν,
καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν ἅπασιν,
ἀφέντες τὸν Ἡρώδην ὡς ληρώδη,
μὴ εἰδότα ψάλλειν·
Ἀλληλούια.

Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ,
φωτισμὸν ἀληθείας ἐδίωξας,
τοῦ ψεύδους τὸ σκότος·
τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης Σωτήρ,
μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχὺν πέπτωκεν,
οἱ τούτων δὲ ρυσθέντες,
ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον·
Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων,
χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων.
Χαῖρε, τὴν ἀπάτης τὴν πλάνην πατήσασα,
χαῖρε, τῶν εἰδώλων τὴν δόξαν ἐλεγξασα.
Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν,
χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψῶντας τὴν ζωὴν.
Χαῖρε, πύρινε στῦλε ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει,
χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.
Χαῖρε, τροφὴ τοῦ μάνα διάδοχε,
χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε.
Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας,
χαῖρε, ἐξ ἧς ρέει μέλι καὶ γάλα.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Μέλλοντος Συμεῶνος,
τοῦ παρόντος αἰῶνος,
μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος,
ἐπεδόθης ὡς βρέφος αὐτῷ,
ἀλλ' ἐγνώσθης τούτω καὶ Θεὸς τέλειος·
διόπερ ἐξεπλάγη σου τὴν ἄρρητον σοφίαν,
κράζων·
Ἀλληλούια. 

πηγή

Η ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΒΙΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΗΝ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/03/blog-post_7452.html 

 par Nil Nikandrov
«Ειρηνικοί» διαδηλωτές -και όμως φορώντας μάσκες-
προετοιμάζουν μια μολότοφ κατά τη διάρκεια
συγκρούσεων στο Καράκας, την Κυριακή 2 Μαρτίου 2014. Οι πολιτικοί αναλυτές δίνουν προσοχή στο συγχρονισμό των αμερικανικών προσπαθειών για να αλλάξουν τις κυβερνήσεις της Βενεζουέλας, της Ουκρανίας και της Συρίας. Η Ουάσιγκτον θέλει με αυτό τον τρόπο να αποδείξει ότι είναι μια υπερδύναμη ακόμα ικανή να κατευθύνει την πορεία των γεγονότων σε διαφορετικά μέρη του κόσμου, ταυτόχρονα και να αποθαρρύνει όσους σκέφτονται να της ξεφύγουν συνάπτοντας άλλες συμμαχίες. Σε αυτό το άρθρο, ο Nil Nikandrov αναλύει την κρίση στη Βενεζουέλα και ξαναβάζει τα ρολόγια στην ώρα μετά τα ψέματα των δυτικών μέσων ενημέρωσης.
Στη Βενεζουέλα, κατά τη διάρκεια του πρόσφατου καρναβαλιού, οι απομονωμένοι θύλακες στις φοιτητικές διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε μεγάλες πόλεις έχουν εξαφανιστεί ως από θαύμα. Ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, εξαφανίστηκαν στις προνομιούχες περιοχές των πόλεων αυτών.
Οι διοργανωτές των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων είχαν δηλώσει ότι το καρναβάλι δεν θα γινόταν, παρά την λαϊκή παράδοση να πάει ο κόσμος στις παραλίες της Καραϊβικής, διότι «η δυσαρέσκεια του λαού» είχε κορυφωθεί.

Λίγο ακόμα και το καθεστώς θα εξαφανιζόταν, ο πρόεδρος Nicolás Maduro και οι σύντροφοί του θα εγκατέλειπαν τη χώρα για την Κούβα και η χώρα θα γύριζε στην «αληθινή δημοκρατία».

Οι διαδηλώσεις καλύφθηκαν ευρέως από τα μεγάλα δυτικά τηλεοπτικά κανάλια.

Στη συνέχεια, ήρθε η απόλυτη σιωπή. Οι Βενεζουάλοι γιόρτασαν το καρναβάλι τους και χαλάρωσαν.

Ο κυριότερος ρόλος του ψυχολογικού πολέμου ενάντια στη Βενεζουέλα ανήκει στις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ.

Καθ ’όλη την προεδρία του Ούγκο Τσάβες, η Ουάσιγκτον προέβη σε έντονο πόλεμο πληροφοριών για να δυσφημίσει την ίδια την ιδέα του σοσιαλισμού στον 21ο αιώνα.

Ο Τσάβες δεν υποσχέθηκε ποτέ γρήγορη επιτυχία, αλλά η στοχαστική κοινωνική πολιτική του επέτρεψε την επιτυχία για πολλά πράγματα. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι Βενεζουέλοι είναι από τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους της Αμερικής.

Τα επιτεύγματα της Μπολιβαριανής επανάστασης από την άποψη της υγείας, της παιδείας και της στέγασης σε προσιτές τιμές εξασφάλισαν στον Τσάβες τη λαϊκή υποστήριξη.

Αυτό το συμπαγές εσωτερικό μέτωπο του έδωσε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις ανατρεπτικές δραστηριότητες των Ηνωμένων Πολιτειών, όχι μόνο στη Βενεζουέλα αλλά και στη διεθνή σκηνή.

Ένα από τα κεντρικά σημεία αυτού του πολέμου των πληροφοριών ήταν η δημιουργία του τηλεοπτικού καναλιού Telesur με την υποστήριξη συμμαχικών χωρών στη Λατινική Αμερική, και την επακόλουθη δημιουργία του ραδιοφωνικού σταθμού RadioSur. Οργανώθηκαν τηλεοπτικά δίκτυα και τοπικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί σε όλη τη Βενεζουέλα, και άνοιξε ένα εθνικό κινηματογραφικό στούντιο, το οποίο παράγει ταινίες μεγάλου μήκους με πατριωτικά θέματα.

Μια νέα βενεζουελιανική ταινία εμφανίζεται στην οθόνη σχεδόν κάθε εβδομάδα, προσελκύοντας στη χώρα τόσους πολλούς θεατές όσο και οι ταινίες δράσης του Χόλιγουντ. Παράγονται επίσης ντοκιμαντέρ που εκθέτουν την πολιτική των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, συμπεριλαμβανομένης της κατάσχεσης των κοιτασμάτων πετρελαίου και της εξάλειψης των πολιτικών που αποδοκιμάζει η Ουάσιγκτον.

Μετά το θάνατο του Τσάβες εντάθηκε η πολεμική προπαγάνδα ενάντια τον διάδοχό του - Nicolás Maduro.

Η Ουάσιγκτον αποφάσισε ότι ο χρόνος είχε φτάσει για την ανατροπή του καθεστώτος. Κινητοποίησε όλο το οπλοστάσιο αποσταθεροποίησης της -Κολομβιανοί παραστρατιωτικοί που διείσδυσαν στη χώρα να πραγματοποιήσουν τρομοκρατικές επιθέσεις, μέχρι και οικονομικό και χρηματοπιστωτικό σαμποτάζ και τη χρήση των κοινωνικών δικτύων στο Ίντερνετ.

Μιλώντας στον ΟΗΕ, ο υπουργός Εξωτερικών της Βενεζουέλας, Elías Jaua δήλωσε ότι τα αντιπολιτευτικά μέσα ενημέρωσης της Βενεζουέλας και ξένα ξεκίνησαν μια δραστήρια εκστρατεία για να ανατρέψουν τον Πρόεδρο Maduro.

Ο Jaua αργότερα εξήγησε ότι αναφερόταν σε «καλά προετοιμασμένες εκστρατείες που υλοποιήθηκαν μέσω τηλεοπτικών δικτύων με επιρροή». Σημείωσε ότι προσωπικότητες στις Ηνωμένες Πολιτείες και Ευρωπαίοι καλλιτέχνες «οι οποίοι μόλις και μετά βίας γνωρίζουν πού πέφτει η Βενεζουέλα» χρησιμοποιήθηκαν για να επιτεθούν στην κυβέρνηση.

Παράδειγμα, οι πρόσφατες δηλώσεις στην τελετή των Όσκαρ.

Αναφερόταν ιδιαίτερα στην τηλεόραση του CNN, η οποία χρησιμοποιείται όχι μόνο από τη CIA για τη διάδοση ψευδών πληροφοριών, αλλά και που πολλαπλασιάζει επίσης τα αρνητικά σχόλια για την κυβέρνηση της Βενεζουέλας και τον Πρόεδρο Maduro.

Έτσι έγινε και με τη μεροληπτική κάλυψη των διαδηλώσεων του δρόμου, τις οποίες το CNN περίγραφε ως ειρηνικές, χωρίς να αναφέρει τις ομάδες που μπλόκαραν τους δρόμους, έβαλαν φωτιά σε αυτοκίνητα, επιτέθηκαν στην αστυνομία και απειλούσαν αστικές υποδομές, όπως το μετρό.

Μεταξύ άλλων γεγονότων, οι ακτιβιστές της αντιπολίτευσης τοποθέτησαν μεταλλικές σβάρνες με καρφιά στο δρόμο, γεγονός το οποίο προκάλεσε την απότομη αύξηση τροχαίων ατυχημάτων. Υπήρχαν, επίσης, το τέντωμα σχοινιών νάιλον στο δρόμο για να πέσουν οι motorizados -οι ταχυμεταφορές με μοτοσικλέτα που παρέχουν αγαθά, φάρμακα, φέρουν το ταχυδρομείο, και ούτω καθεξής. Αυτοί οι μοτοσικλετιστές είναι γενικά πιστοί στις αρχές και ως εκ τούτου θεωρούνται από την αντιπολίτευση ως εχθρική δύναμη.

Το CNN , ωστόσο, αγνοεί τέτοιες λεπτομέρειες.

Τα διεθνή μέσα σιωπούν επίσης για τις προσπάθειες του Προέδρου Maduro να δημιουργήσει ένα ειρηνικό διάλογο και να αναζητηθεί αμοιβαία κατανόηση με την αντιπολίτευση και τους ολιγαρχικούς κύκλους που οργάνωσαν και χρηματοδοτούν μια παρατεταμένη εκστρατεία πολιτικής ανυπακοής. Η ανοχή των αρχών της Βενεζουέλας εκλαμβάνεται ολοένα και περισσότερο ως αδυναμία.

Μετά τη μεροληπτική κάλυψη τους, και μερικές φορές εμπρηστική, των γεγονότων στη Βενεζουέλα, απελάθηκαν οι ανταποκριτές του CNN. Δημοσιογράφοι του Associated Press, της Agence France-Presse, της Agencia EFE, του Reuters και άλλων δίνουν επίσης μια προκατειλημμένη ερμηνεία των γεγονότων.

Δεν μπορώ να σκεφτώ μια στιγμή όπου οι διαπιστευμένοι δυτικοί δημοσιογράφοι στη Βενεζουέλα έδειξαν τη παραμικρή ανεξαρτησία στην ερμηνεία τους για τα γεγονότα. Σχεδόν όλοι τους εκδηλώνουν μια γενική ευθυγράμμιση με τον τρόπο σκέψης της Ουάσιγκτον, όταν πρόκειται να σχολιάσουν τη διεθνή πολιτική.

Η κυβέρνηση Maduro κάνει ό, τι μπορεί για να εμποδίσει την εχθρική προπαγάνδα με την οποία η Ουάσιγκτον προσπαθεί να επιδεινώσει την κατάσταση, ελπίζοντας να δημιουργίσει πρόσχημα για να παρέμβει άμεσα στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας.

Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας έχει δεχτεί επανειλημμένα απειλές και προειδοποιήσεις από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, ζητώντας από την κυβέρνηση να απελευθερώσει τους συλληφθέντες φοιτητές κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων στους δρόμους και να καθίσει για συνομιλίες με την αντιπολίτευση. Ο Μπαράκ Ομπάμα το ανέφερε σε μια συνάντηση με Καναδούς και Μεξικανούς συναδέλφους στην Toluca, στις 20 Φεβρουαρίου 2014.

Μια δήλωση από τον ρεπουμπλικάνο γερουσιαστή Τζον Μακέιν μοιάζει με τελεσίγραφο:
«Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν στρατιωτική δύναμη για να εισέλθουμε στη Βενεζουέλα και να επιβάλουμε την ειρήνη εκεί». Ο γερουσιαστής τόνισε ότι η επιχείρηση θα μπορούσε να περιλαμβάνει Κολομβιανούς, Περουβιανούς, και Χιλιανούς στρατιώτες. Επιπλέον, τόνισε ότι δημοκρατικοί ηγέτες είναι σε πλήρη ετοιμότητα να αναλάβουν την ευθύνη της διακυβέρνησης της Βενεζουέλας με την πλήρη συναίνεση της Ουάσιγκτον και να «της δώσουν την ελευθερία».

Ο McCain εξήγησε, επίσης, ακριβώς γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται «δημοκρατικές μαριονέτες» στη Βενεζουέλα: πρόκειται πάνω απ ’όλα να εξασφαλιστεί η ταχεία παράδοση πετρελαίου στη Βόρεια Αμερική. Οι προμήθειες πετρελαίου από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, εν γένει, χρειάζονται 45 ημέρες, έναντι μόνο περίπου 70 ώρες από τη Βενεζουέλα.

Για να εξηγήσει την κατάσταση στη χώρα και τη θέση της κυβέρνησης της Βενεζουέλας, ο Υπουργός Εξωτερικών Elías Jaua, ξεκίνησε περιοδεία στη Λατινική Αμερική και την Ευρώπη, ενώ ο υπουργός Ενέργειας Ραφαέλ Ραμίρεζ, συναντήθηκε με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και μέλη της κινεζικής κυβέρνησης.

Η Πρόεδρος της Αργεντινής Cristina Fernández de Kirchner ανέφερε ότι υπήρχε μια πραγματική απειλή «soft πραξικόπημα» στη Βενεζουέλα:
«Δεν είμαι εδώ για να υπερασπιστώ τη Βενεζουέλα, η το πρόεδρο Nicolás Maduro. Είμαι εδώ για να υπερασπιστώ τον δημοκρατικό σύστημα μιας χώρας, όπως το κάναμε με τη Βολιβία, τον Ισημερινό ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα στην περιοχή, ανεξάρτητα από το αν είναι αριστερή ή δεξιά. Η δημοκρατία δεν ανήκει στη δεξιά ή στην αριστερά, η δημοκρατία είναι να δείξουμε σεβασμό στη βούληση του λαού. Θα ήταν μοιραίο για την περιοχή, για τη μεγάλη πρόοδο της ολοκλήρωσης που έκανε η Λατινική Αμερική τα τελευταία χρόνια, αν αφήναμε ξένους ανέμους να σαρώσουν τις χώρες μας και να καταστρέφουν την αδελφοσύνη μας».

Η Cristina Fernández υπενθύμισε επίσης ότι υπήρξαν 19 εκλογές στη Βενεζουέλα κατά τη διάρκεια των τελευταίων 14 ετών, εκ των οποίων μόνο η μία χάθηκε από το κυβερνών κόμμα. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ένα δημοψήφισμα μομφής θα μπορούσε να λάβει χώρα το 2016. Αυτός είναι ο μόνος νόμιμος τρόπος για να αλλάξει η κυβέρνηση.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ηγετών της Λατινικής Αμερικής συμμερίζεται την άποψή της.

Οι πολιτικοί αναλυτές δίνουν προσοχή στο συγχρονισμό των αμερικανικών προσπαθειών για να αλλάξουν τις κυβερνήσεις της Βενεζουέλας, της Ουκρανίας και της Συρίας. Η Ουάσιγκτον θέλει με αυτό τον τρόπο να αποδείξει ότι είναι μια υπερδύναμη ακόμα ικανή να κατευθύνει την πορεία των γεγονότων σε διαφορετικά μέρη του κόσμου ταυτόχρονα και να αποθαρρύνει όσους σκέφτονται να της ξεφύγουν συνάπτοντας άλλες συμμαχίες.

Ο Μπαράκ Ομπάμα θέλει να ολοκληρώσει την προεδρία του με θεαματικές νίκες στην Ανατολική Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική: να μετατρέψει την Ουκρανία σε δορυφορικό κράτος που θα εξασφαλίσει τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στα σύνορα της Ρωσίας, και να πραγματοποιήσει μια αλλαγή του καθεστώτος στη Βενεζουέλα που θα έθετε τέλος σε όλα τα ανεξάρτητα σχέδια της λατινοαμερικανικής ολοκλήρωσης...

Nil Nikandrov

ΠΗΓΗ:
http://www.voltairenet.org/article182660.html

http://www.voltairenet.org/article182660.html

http://oimos-athina.blogspot.gr/2014/03/blog-post_13.html

Η πιο ευστοχη γεωπολιγικη ανάλυση> Το στοίχημα της Ρωσίας με φόντο και τη Μεσόγειο (του Σάββα Καλεντερίδη)

 http://www.dimokratianews.gr/content/23189/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%AF%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%86%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CF%8C%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%BF

Ηταν τα τέλη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που η Σοβιετική Ενωση, παρότι είχε χάσει το ένα πέμπτο του πληθυσμού της στον πόλεμο, εγκαθιστούσε τη δική της επιρροή στις βαλτικές χώρες, την Πολωνία, την ανατολική Γερμανία, την Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία και στα Βαλκάνια, πλην Ελλάδος, με την Αυστρία να παραμένει ουδέτερη χώρα, κοινή συναινέσει.

Από την επομένη της Διάσκεψης του Πότσδαμ, που ολοκληρώθηκε στις 2 Αυγούστου 1945, άρχισε ο σχεδιασμός από πλευράς της Δύσης για την απώθηση του ρωσικού παράγοντα από την καρδιά της Ευρώπης προς τα ανατολικά, μακριά από τις θερμές θάλασσες και όσο πιο κοντά στα Ουράλια Ορη. Αυτός ήταν ο στρατηγικός σχεδιασμός της Δύσης.

Στο πλαίσιο αυτού του σχεδιασμού οι... αρμόδιες υπηρεσίες της Δύσης έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να ξεσπάσουν τα γεγονότα στην Ουγγαρία, το 1956, στην Πράγα της Τσεχοσλοβακίας, το 1968, στην Πολωνία, τη δεκαετία του 1980, με τη δράση του συνδικάτου Αλληλεγγύη, για να ακολουθήσουν η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης και η διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Στη συνέχεια ακολούθησαν η επανένωση της Γερμανίας, η απώθηση του ρωσικού παράγοντα από τις βαλτικές χώρες, την Πολωνία, την Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, οι οποίες μία προς μία και με τη σειρά προσχώρησαν στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.

Η απώθηση της Ρωσίας από αυτές τις περιφερειακές χώρες ολοκληρώθηκε με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την αποδυνάμωση της Σερβίας, που είναι ο στενότερος σύμμαχος της Ρωσίας στην περιοχή, και την ανεξαρτητοποίηση του Μαυροβουνίου, που απέκοψε την πρόσβαση της Σερβίας στη θάλασσα της Αδριατικής.

Για να ολοκληρωθεί στο σχέδιο της Δύσης, θα έπρεπε να στραφούν προς την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ η Γεωργία και η Ουκρανία. Στη Γεωργία το εγχείρημα έμεινε ημιτελές, αφού η χώρα έχασε το 20% του εδάφους της, βλέποντας την Αμπχαζία και τη Νότιο Οσετία να ανεξαρτητοποιούνται με την ενεργό υποστήριξη της Μόσχας.

Οσον αφορά την Ουκρανία, επιχειρήθηκε η απόσπασή της από την «αγκαλιά» της Ρωσίας με τη λεγόμενη Πορτοκαλί Επανάσταση, το 2004, όταν ο Γιούσενκο πήρε τα σκήπτρα της εξουσίας, επιχειρώντας να προσανατολίσει τη χώρα προς τη Δύση. Η άνοδος στην εξουσία του Γιανουκόβιτς, το 2010, αφού είχε προηγηθεί ένα διάλειμμα με τη Γιούλια Τιμοσένκο, έβαλε φρένο στη διολίσθηση της χώρας προς τη Δύση, για να έλθει στο προσκήνιο τον Νοέμβριο του 2013 η άρνησή του να υπογράψει μια συμφωνία ένταξης στην Ε.Ε., που οδήγησε στους δρόμους χιλιάδες φιλοευρωπαίους αντιπολιτευόμενους, οι διαδηλώσεις των οποίων οδήγησαν στην ανατροπή του.

Ενώ, όμως, οι δυνάμεις που επικράτησαν είναι φανερό ότι προετοιμάζονται με γοργούς ρυθμούς να οδηγήσουν την Ουκρανία στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, για άλλη μια φορά η Ρωσία το 2014, όπως το 1945, δρα πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά από τη Δύση. Με αντανακλαστικά ομολογουμένως μιας καλά οργανωμένης χώρας, τη στιγμή που η Δύση πελαγοδρομούσε μεταξύ Ουάσινγκτον, Βρυξελλών, Λονδίνου και Βαρσοβίας, η Ρωσία διαχειρίστηκε σωστά το ζήτημα σε πολιτικό, επικοινωνιακό και στρατιωτικό επίπεδο και κατάφερε να ελέγξει ΑΠΟΛΥΤΩΣ την κατάσταση στην Κριμαία, ενώ περιμένουμε να δούμε αν θα καταφέρει να πράξει το ίδιο στις περιφέρειες Χαρκόβ, Λουγάνσκ, Ντονιέτσκ, Ντιπροπετρόβσκ, Ζαπορίσνια, Χερσώνος, Νικολάγιεφ και Οδησσού. Για να μην ανατρέχουν οι αναγνώστες μας στους χάρτες, να πούμε ότι πρόκειται για τις ανατολικές και νότιες περιφέρειες που έχουν δύο χαρακτηριστικά στρατηγικής σημασίας. Αφενός σ' αυτές βρίσκεται σχεδόν το σύνολο της βαριάς βιομηχανίας της χώρας και αφετέρου αποκόπτουν τη δυτικόφιλη Ουκρανία από τη θάλασσα, ενώ δίνουν απευθείας πρόσβαση στη Ρωσία στον θύλακο της Υπερδνειστερίας, αυτονομημένης περιοχής της Μολδαβίας.

Το παιχνίδι είναι μεγάλο και θα χαρακτηρίζαμε τα γεγονότα της Ουκρανίας κοσμοϊστορικά. Ασφαλώς η ανατροπή του Γιανουκόβιτς αποτελεί μια στρατηγική ήττα για τη Μόσχα. Σε περίπτωση που όμως ο Πούτιν κατορθώσει να ελέγξει την ανατολική και τη νότια Ουκρανία και αποκόψει την υπόλοιπη χώρα από τη θάλασσα, τότε θα μιλάμε για μια μεγάλη ανατροπή των ισορροπιών στον Εύξεινο Πόντο, που θα καταστήσει βιώσιμο και το σχέδιο της Ρωσίας για παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Συρία.

Σάββας Καλεντερίδης

Tου αντρειωμένου Ευαγόρα Παλληκαρίδη ο θάνατος…

http://olympia.gr/2011/03/13/t%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%b5%ce%b9%cf%89%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf%cf%85-%ce%b5%cf%85%ce%b1%ce%b3%cf%8c%cf%81%ce%b1-%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b4%ce%b7/

Γράφει: Ο Νατσιός Δημήτρης
Δάσκαλος Κιλκίς

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη λευτεριά».
Ευαγόρας Παλληκαρίδης


13 Μαρτίου του 1957 Κύπρος, Λευκωσία. Ο 19χρονος μαθητής του Ελληνικού Γυμνασίου Πάφου, Ευαγόρας Παλληκαρίδης οδηγείται από τους Άγγλους δήμιους, στην αγχόνη. Παρά τις απεγνωσμένες εκκλήσεις για απονομή χάριτος, η αγγλοβασίλισσα Ελισάβετ και το δολοφονικό όργανό της στην Κύπρο, ο Κυβερνήτης Χάρτινγκ, αρνούνται πεισμόνως.

Ο εθνομάρτυρας ανεβαίνει γαλήνιος τα σκαλοπάτια της θυσίας και της δόξας. Το εικονοστάσι του Γένους, το Συναξάρι της πατρίδας λαμπρύνεται μ’ έναν ακόμη ήρωα.

Στις 5-12-1955 ο Ευαγόρας άφηνε τα μαθητικά θρανία και ανέβαινε «κλέφτης στα βουνά» προσχωρούσε στην θρυλική Ε.Ο.Κ.Α. Γράφει ο πατέρας του Μιλτιάδης Παλληκαρίδης:

«Φεύγοντας από το σπίτι ο Ευαγόρας, κατά τις 4 μ.μ. επέρασεν από το Ελληνικό Γυμνάσιο Πάφου, και αφήνει επί της έδρας το εγερτήριο σάλπισμά του. Και γράφει προς τους συμμαθητές του, και γράφει προς τους φίλους, γράφει σε κάθε τίμιο μαθητή, γράφει σε κάθε Κύπριο:

«Παλιοί συμμαθηταί:

Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας∙ κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγον ελεύθερο αέρα∙ κάποιος που μπορεί να μην το ξαναδείτε, παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του. Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό μονάχα».

Και στη συνέχεια γράφει στον μαυροπίνακα ο ήρωας – ποιητής τον «Θούριο» του: «Θα πάρω μιαν ανηφοριά/ θα πάρω μονοπάτια…».

Το ποίημα αποτελούμενο από 8 στροφές τελειώνει με την εξής προφητική για την ζωή του:

«- Κόρη πανώρια θα της πω
άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου
μονάχα αυτό ζητώ».
(Από το βιβλίο: «Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο έφηβος ποιητής και ηρωομάρτυρας», Π. Στυλιανού, Λευκωσία 1986).

Σήμερα το μνήμα του, κενό γιατί οι Άγγλοι έκαιγαν με ασβέστη τα λείψανα των αγωνιστών, βρίσκεται στα «Φυλακισμένα Μνήματα» της Λευκωσίας, μαζί με τους άλλους αντρειωμένους που ο θάνατός τους θάνατος δε λογιέται.


Οι Άγγλοι κατακτητές εξαφάνιζαν τα ιερά κόκαλα των αγωνιστών του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., διότι αγνοούν ως γνήσια δυτικά περικαθάρματα, ότι η μνήμη δεν αλυσοδένεται. Η μνήμη είναι το πιο ισχυρό αμυντήριο ενός έθνους. Κι αν σήμερα κάποιοι τσαρλατάνοι της ιστοριογραφίας παλεύουν να την εξαλείψουν ματαιοπονούν.

Έγραφε ο Σεφέρης τον Οκτώβρη του 1954 στην αδελφή του Ιωάννα από την Κύπρο για τους Κύπριους:

«Ένας πιστός λαός, πεισματάρικα και ήπια σταθερός. Για σκέψου πόσοι και πόσοι πέρασαν από πάνω τους. Σταυροφόροι, Βενετσιάνοι, Τούρκοι, Εγγλέζοι – 900 χρόνια. Είναι αφάνταστο πόσοι πιστοί στον εαυτό τους έμειναν και πόσο ασήμαντα ξέβαψαν οι διάφοροι αφεντάδες πάνω τους. Και τώρα γράφουν στους τοίχους των χωριών τους: «Θέλωμεν την Ελλάδα μας κι ας τρώγωμεν πέτρες…». (Ν. Ορφανίδη, «Η πολιτική διάσταση της ποίησης του Γ. Σεφέρη», εκδ. «ΑΣΤΗΡ», σελ. 171).

Πώς άλλαξαν τα πράγματα; Σήμερα «τρώγωμεν» την Ελλάδα, χωρίς το «μας» και τις πέτρες τις «θέλομεν» για να τις εκσφενδονίζουν, οι μπουχτισμένοι από καλοπέραση και τεμπελιά γόνοι των βορείων προαστίων, κατά των εχθρών του λαού: των καταστηματαρχών που οδεύουν σε λουκέτο.

Παρένθεση: Οι δολοφονίες των δυο αστυνομικών, όπως και πριν από ενάμιση περίπου χρόνο των τριών υπαλλήλων τράπεζας, οι οποίες καταπώς φαίνεται θα μείνουν ατιμώρητες, προμηνύουν το κακό που έρχεται. Ελπίζουμε να προφτάσει ο λαός και όχι οι ψυχανώμαλοι κουκουλοφόροι ή οι χιλιάδες  λαθροβιούντες μουσουλμάνοι κατακτητές που μας μισούν.

Επανέρχομαι: να αναπνεύσουμε λίγο από τον αέρα που φτέρωνε τον Ευαγόρα, τον Αυξεντίου, τον Μάτση. «Θέλει μελτέμι γερό, γεννημένο στην Τήνο, που να ‘ρθει με την ευχή της Παναγίας και να καθαρίσει τον τόπο απ’ όλων των λογιών της Τουρκιάς και της γηραιάς Ευρώπης τ’ απομεινάρια». (Ελύτης)

Στο άκουσμα του θανάτου του Ευαγόρα Παλληκαρίδη ο Δωδεκανήσιος Φώτης Βαρέλης έγραψε ένα εξαίσιο ποίημα, το οποίο ο ραδιοσταθμός της Λευκωσίας το μετέδωσε τότε ως δημοτικό κυπριακό τραγούδι. Το παραθέτω:

«Εψές πουρνό μεσάνυχτα στης φυλακής τη μάντρα
μες στης κρεμάλας τη θελιά σπαρτάραγε ο Βαγόρας.
Σπαρτάρησε, ξεψύχησε, δεν τ’ άκουσε κανένας.
Η μάνα του ήταν μακριά, ο κύρης τους δεμένος,
οι νιοι συμμαθητάδες του μαύρο όνειρο δεν είδαν,
η νια που τον ορμήνευε δεν είχε νυχτοπούλι.
Εψές πουρνό μεσάνυχτα θάψαν τον Ευαγόρα.
Σήμερα  Σάββατο ταχιά όλη η ζωή σαν πρώτα.
Ετούτος πάει στο μαγαζί, εκείνος πάει στον κάμπο,
ψηλώνει ο χτίστης εκκλησιά, πανί απλώνει ο ναύτης,
και στο σκολειόν ο μαθητής συλλογισμένος πάει.
Χτυπά κουδούνι, μπαίνουνε στην τάξη του ο καθένας.
Μπαίνει κι η πρώτη η άταχτη κι η Τρίτη που διαβάζει,
μπαίνει κι η Πέμπτη αμίλητη, η τάξη του Ευαγόρα.
-        Παρόντες όλοι;
-        Κύριε, ο Ευαγόρας λείπει.
-        Παρόντες, λέει ο δάσκαλος∙ και με φωνή που τρέμει:
-        Σήκω Ευαγόρα, να μας πεις ελληνική ιστορία.
Ο δίπλα, ο πίσω, ο μπροστά, βουβοί και δακρυσμένοι,
αναρωτιούνται στην αρχή, ώσπου η σιωπή τους κάμνει
να πέσουν μ’ αναφιλητά ετούτοι κι όλη η τάξη.
-        Παλληκαρίδη, άριστα, Βαγόρα, πάντα πρώτος,
στους πρώτους πρώτος, άγγελε πατρίδας δοξασμένης,
συ μέχρι χθες της μάνας σου ελπίδα κι αποκούμπι,
και του σχολειού μας σήμερα Δευτέρα Παρουσία.
Τα ‘πε κι απλώθηκε σιωπή πα’ σα κλαμένα νιάτα,
που μπρούμυτα γεμίζανε της τάξης τα θρανία,
έξω απ’ εκείνο τ’ αδειανό, παντοτινά γεμάτο».

Αυτό το αριστούργημα περιεχόταν στο παλιό – προ του 2006 – βιβλίο Γλώσσας της Στ΄ Δημοτικού, στο γ΄ τεύχος.

Δεν άρεσε στα κνώδαλα του πολυπολιτισμού. Τους φάνηκε προφανώς «εθνικιστικό». Για ηρωισμούς θα μιλάμε τώρα στους μαθητές. Ο ηρωισμός είναι μια «παρωχημένη στάσις ζωής». Αίματα και κόκαλα, θα δημιουργήσουν ψυχολογικά προβλήματα στα παιδιά, δεν θα κοιμούνται, θα βλέπουν εφιάλτες.

Ενώ «οι συνταγές μαγειρικής», «οι οδηγίες χρήσης καφετιέρας», «η Σόνια, η γάτα που έγινε ήρωας» ανταποκρίνονται πλήρως στην υψηλή αποστολή της διά βίου….βλακείας.

Να βγαίνει ο Παλληκαρίδης από τα βιβλία και να μπαίνει στη θέση του συνταγή για μακαρόνια με κιμά.

Αχ, δυστυχισμένη πατρίδα «εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τ’ άρματα, κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια». Και πώς να μη θυμηθείς και πάλι τα λόγια του Σεφέρη που εξεικονίζουν αριστοτεχνικά αυτό που βιώνουμε σήμερα.

«Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονότερο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά, δεν είναι ο τόπος μας, αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα με μια πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό».

Στις κρίσιμες ώρες που περνάμε, όσοι Έλληνες, πρέπει να βροντοφωνάξουμε: «Σήκω Ευαγόρα, σήκω Γρηγόρη, σήκω Παύλε, σήκω Μάρκο, σήκω Διάκο, να μας πείτε ελληνική ιστορία….

Εις μνήμην Ευαγόρα Παλληκαρίδη (1938 - 14/3/1957)

http://olympia.gr/2014/03/14/%ce%b5%cf%85%ce%b1%ce%b3%cf%8c%cf%81%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b4%ce%b7%cf%82/

Εις μνήμην!

Γεννήθηκε στην Τσάδα της Πάφου, στις 26 Φεβρουαρίου 1938. Ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας του Μιλτιάδη. Στην οικογένεια του Ευαγόρα ανήκει – δεύτερος ξάδερφος – και ο Στέλιος Μαυρομμάτης.
Πέρασε τις 6 τάξεις του Δημοτικού σχολείου με άριστα. Την 1η Απριλίου 1953, ο Ευαγόρας πρωταγωνιστεί σε διάφορες διαδηλώσεις κατά των Άγγλων. Συγκεκριμένα, στις 2 Ιουνίου θα γινόταν η στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ. Στην Αγγλία και σε όλες τις αποικίες γίνονταν προετοιμασίες για το μεγάλο γεγονός. Στην Πάφο στο «Ιακώβειο Γυμναστήριο» αναρτάται η αγγλική σημαία, γεγονός που εξοργίζει τους μαθητές. Παραμονή της στέψης, οι μαθητές της Πάφου και οι φοιτητές του Λιασιδίου Κολεγίου οργάνωσαν διαδήλωση με αίτημα να υποσταλεί η αγγλική σημαία και να εκκενωθεί το γήπεδό τους από στρατιώτες και αστυνομικούς. Ο 15χρονος τότε Ευαγόρας αναρριχάται στον ιστό, κατεβάζει και σκίζει την αγγλική σημαία: το γεγονός αυτό έδωσε το έναυσμα για επέκταση των διαδηλώσεων.
Οι μαθητές και το πλήθος συγκρούονται με την αστυνομία, η οποία ενισχύεται από Τούρκους. Ο διοικητής στέλνει διαταγή να αποσυρθούν οι αστυνομικοί, γιατί δεν έπρεπε η στέψη της βασίλισσας να αμαυρωθεί με αίμα. Έτσι οι μαθητές παρέσυραν ό,τι είχε σχέση με τους εορτασμούς για την στέψη. Η Πάφος έγινε το μόνο μέρος όπου δεν γιορτάστηκε η στέψη. Ο Ευαγόρας συνελήφθη, αλλά αφέθηκε ελεύθερος λόγω της μικρής του ηλικίας.
Σε ηλικία 17 χρόνων, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης εγκατέλειψε το σχολείο και εντάχθηκε στις αντάρτικες ομάδες της ΕΟΚΑ. Στις 17 Νοεμβρίου 1955 οι μαθητές του Γυμνασίου συγκεντρώθηκαν και προετοίμαζαν μια διαδήλωση από τις γνωστές που οργάνωνε η ΑΝΕ (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ) ως αντιπερισπασμό. Οι στρατιώτες είχαν διαταγή να πυροβολήσουν αδιάκριτα τους διαδηλωτές. Ο Ευαγόρας συλλαμβάνεται και οδηγείται στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι συμμετείχε παράνομα σε οχλαγωγίες. Ο Ευαγόρας δεν παραδέχτηκε την κατηγορία και η δίκη αναβλήθηκε για τις 6 Δεκεμβρίου. Ήταν η αρχή του τέλους. Μια μέρα πριν τη δίκη, μπαίνει κρυφά στο σχολείο και αφήνει στην έδρα ένα σημείωμα:
Παλιοί συμμαθηταί,
Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του. Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι
Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι,
το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό.
Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.
Γειά σας παλιοί συμμαθηταί. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα. Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.
Ευαγόρας Παλληκαρίδης
Στις 18 Δεκεμβρίου 1956 μαζί με άλλους 2 συναγωνιστές του μετέφεραν όπλα και τρόφιμα από την Λυσό. Ξαφνικά βρέθηκαν αντιμέτωποι με αγγλική περίπολο. Οι 2 συναγωνιστές του Ευαγόρα κατάφεραν να διαφύγουν, αλλά ο ίδιος συνελήφθη. Στην κατοχή του είχε ένα οπλοπολυβόλο Μπρεν γρασαρισμένο. Ήταν συνεπώς ανέτοιμο για να χρησιμοποιηθεί. Επίσης κουβαλούσε 3 γεμιστήρες γεμάτες.
Κατηγορήθηκε για κατοχή και διακίνηση οπλισμού και μεταφέρθηκε στη Λευκωσία και η δίκη ορίζεται για τις 25 Φεβρουαρίου. Στη δίκη του ο Παλληκαρίδης δεν άφησε περιθώρια στους δικηγόρους του να τον υπερασπιστούν, αφού παρά τις αντιρρήσεις τους παραδέχθηκε την ενοχή του:
Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο.
Την επόμενη μέρα της καταδίκης του Παλληκαρίδη, οι μαθητές του Γυμνασίου Πάφου απείχαν από τα μαθήματά του σε ένδειξη διαμαρτυρίας και έστειλαν τηλεγράφημα στον Χάρτινγκ, με το οποίο του ζητούσαν να απονεμηθεί χάρη στον Ευαγόρα. Όλος ο κόσμος αρχίζει μια προσπάθεια να σώσει τον νεαρό μαθητή. Η Ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να αποτρέψει την εκτέλεσή του. Η Κυπριακή αδελφότητα Αθηνών ζητά προσωπική παρέμβαση του βασιλιά Παύλου. Η Βουλή των Ελλήνων στέλνει τηλεγραφήματα προς την Βουλή των Κοινοτήτων και τα Ηνωμένα Έθνη. Ο Αρχιεπίσκοπος Δωρόθεος, ο Χωρεπίσκοπος Σαλαμίνος Γεννάδιος, ο δήμαρχος Λευκωσίας κ. Δέρδης, 40 Εργατικοί Άγγλοι βουλευτές, συντεχνίες, ο Αρχιεπίσκοπος Νοτίου Αφρικής Νικόδημος, ο Αμερικανός Γερουσιαστής Fulton, απλοί πολίτες προσπαθούν να ματαιώσουν αυτή την εκτέλεση. Ο Χάρτινγκ όμως και η Αγγλική διπλωματία απορρίπτει την απονομή χάριτος.
Ο Ευαγόρας στο τελευταίο γράμμα του δηλώνει:
Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί.
Συγκλονιστικό επίσης αποτελεί το ποίημα, του Φώτη Βαρέλη, που μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός της Λευκωσίας :
Εψές πουρνό, μεσάνυχτα, στης φυλακής την μάντρα,
μες στης Κρεμάλας την θελιά σπαρτάραγε ο Βαγόρας.
Σπαρτάρησε, ξεψύχησε, δεν τά ‘κουσε κανένας.
Η μάννα του ήταν μακριά, ο κύρης του δεμένος,
οι νιοί συμμαθητάδες του μαύρ’ όνειρο δεν είδαν
κι η νιά που τον ορμήνευε δεν άκ’ σε νυχτοπούλι.
Εχθές πουρνό, μεσάνυχτα, θάψαν τον Ευαγόρα.
——————————————
Σήμερα Σάββατο ταχιά όλ’ η ζωή σαν πρώτα.
Ετούτος πάει στο μαγαζίν, εκείνος πάει στον κάμπο,
ψηλώνει ο κτίστης εκκλησιά, πανίν απλώνει ο ναύτης
και στο σκολειόν ο μαθητής συλλογισμένος πάει.
Χτυπά κουδούνι, μπαίνουνε στην τάξη του ο καθένας.
Μπαίνουν η πρώτη η άτακτη κι η Τρίτη που διαβάζει
μπαίνει κι η Πέμπτη, αμίλητη, η τάξη του Ευαγόρα.
- Παρόντες όλοι; – Κύριε, ο Ευαγόρας λείπει.
- Παρόντες!!! λέει ο δάσκαλος και με φωνή που τρέμει:
- Σήκω, Ευαγόρα, να μας πεις ελληνική ιστορία.
Ο δίπλα, ο πίσω κι ο μπροστά, βουβοί και δακρυσμένοι,
αναρωτιούνται στην αρχή, ώσπου η σιωπή τους κάμνει
να πέσουν μ’ αναφυλλητό ετούτοι κι όλη η τάξη
- Παλληκαρίδη, άριστα! Ευαγόρα, πάντα πρώτος!
Στους πρώτους πρώτος, άγγελε πατρίδας δοξασμένης,
συ μέχρι χθες της μάνας σου ελπίδα κι αποκούμπι
και του σκολειού μας σήμερα Δευτέρα Παρουσία
———————————————-
Τόπε κι απλώθηκε σιωπή πα στα κλαμένα νιάτα,
που μπρούμυτα σκεπάζανε της τάξης τα θρανία
έξω από ‘κείνο τ’ αδειανό, παντοτεινά γεμάτο!
Απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957, σε ηλικία μόλις 19 ετών. Ήταν ο νεαρότερος αλλά και ο τελευταίος αγωνιστής που απαγχονίστηκε από τους Άγγλους.
Ο τάφος του βρίσκεται στα Φυλακισμένα Μνήματα στη Λευκωσία.
(Έτσι εγεννήθη ο ύμνος. «Που λέει και θα λέει για πολλά χρόνια και για όλους τους λαούς του κόσμου πώς…». Πού υπήρχε στο αναγνωστικό της ΣΤ΄ Δημοτικού και εδιδάσκετο. Το υπουργείο όμως Παιδείας, δίχως το Εθνικής πια, Θρησκευμάτων διά βίου μάθησης, της Οικονομίας και της αγοράς, αυτομόρφωσης και … Κεμάλ Ατατούρκ το απάλειψε, βάζοντας στη θέση του ποίημα ενός Τούρκου).
Κάποιοι   Έλληνες.

Το Δημοβούλιο Πολιτών & το Ελληνικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας σας προσκαλούν στην διημερίδα, «Συνέλευση για μια Ευρωπαϊκή Συμπολιτεία με (Άμεση) Δημοκρατία».

Η (Άμεση) Δημοκρατία στην πράξη! Ιπποκράτους 125 www.dimopolis.gr / www.dimovoulio.gr τηλ.: 210-3648300 / fax: 210-3610882 ekad@dimopolis.gr / dimovoulio@dimovoulio.gr *************

Το Δημοβούλιο Πολιτών & το Ελληνικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας σας προσκαλούν στην διημερίδα, «Συνέλευση για μια Ευρωπαϊκή Συμπολιτεία με (Άμεση) Δημοκρατία». Στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Παπάγου –Χολαργού στη Συμβολή των οδών Κύπρου και Ελ. Βενιζέλου (στάση μετρό Εθνική Άμυνα). Βλέπε Χάρτη ΕΔΩ Πρόγραμμα διημερίδας: Σάββατο 22 Μαρτίου 2014: 10:00-14:00 Έναρξη της εκδήλωσης με εισηγήσεις και στη συνέχεια με τη διεργασία σύνταξης του Ευρωπαϊκού Συντάγματος Άμεσης Δημοκρατίας. 17:00-21:00 Σύνθεση του Ευρωψηφοδελτίου του Ελληνικού Κινήματος Άμεσης Δημοκρατίας και Συμμαχίας Αμεσοδημοκρατών, με χάραξη της κεντρικής επικοινωνιακής του πολιτικής. Κυριακή 23 Μαρτίου 2014: 10:00-14:00 Αυτοκριτική, παρελθόν, παρόν, μέλλον του Ελληνικού Κινήματος Άμεσης Δημοκρατίας και αποφάσεις για την βέλτιστή του πορεία. 17:00-21:00 Διοργάνωση δημοψηφισμάτων λαϊκής πρωτοβουλίας για την πραγμάτωσή τους ταυτόχρονα με τις πρώτες Δημοτικές εκλογές στις 18 Μαΐου 2014. Γιατί το μέλλον της χώρας μας είναι στα χέρια μας! Αθήνα, 13 Μαρτίου 2014 Εκ μέρους της Συντονιστικής Επιτροπής του ΔΗΜΟΒΟΥΛΙΟΥ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΩΡΓΟΣ Λ. ΚΟΚΚΑΣ Δικηγόρος Εκπρόσωπος του Ελληνικού Κινήματος Άμεσης Δημοκρατίας