Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

ΣΥΡΙΖΑ:στρατολογείστε "κεφάλια της Ακροδεξιάς"!ΤΩΡΑ!!!(ΟΚ, το είδαμε κι αυτό!!!Ποιό "μεγαλοστέλεχος" έχει "σειρά" μετά;)


http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/02/blog-post_18.html

Ένας «Στρατηλάτης» στην Αριστερά. Του Δημήτρη Ψαρρά

Ακροδεξιά επιδρομή στελεχών του «βαθέος κράτους» στον ΣΥΡΙΖΑ, με όχημα την ειδίκευση σε «αμυντικά θέματα».

Όποιος αμφιβάλλει για την εκλογική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, ας ρίξει μια ματιά στους ανθρώπους που συνωθούνται στις πύλες της αξιωματικής αντιπολίτευσης διεκδικώντας την είσοδό τους στις τάξεις της. Πρόκειται για ποικίλα στελέχη του «βαθέος κράτους», τα οποία εσχάτως εμφανίζονται ως φανατικοί οπαδοί της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Εχουν εγκαίρως αντιληφθεί το λαϊκό ρεύμα που ωθεί τoν ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και προσφέρονται ως «ειδικοί» να παράσχουν όποια υπηρεσία τούς ζητηθεί.

Μια χαρακτηριστική παρόμοια περίπτωση συναντήσαμε την περασμένη Τετάρτη, κατά την επίσημη παρουσίαση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για τις ένοπλες δυνάμεις. Η εκδήλωση συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των καναλιών, παρά το γεγονός ότι λόγω βαριάς ίωσης δεν μπόρεσε να παραβρεθεί ο Αλέξης Τσίπρας. Εκ μέρους του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ απηύθυνε χαιρετισμό ο Κώστας Ησυχος ως υπεύθυνος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ για την Εξωτερική Πολιτική και ακολούθησε ο Θοδωρής Δρίτσας, υπεύθυνος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για τα θέματα Αμυνας. Κύριος εισηγητής ήταν ο Γιάννης Ταφύλλης, υπεύθυνος της Επιτροπής Αμυνας του κόμματος. Την εκδήλωση συντόνισε ο καθηγητής Σωτήρης Ρούσσος, του Τμήματος Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Το δικό μας ενδιαφέρον προκάλεσε ο δεύτερος εισηγητής, ο Κώστας Γρίβας, «αμυντικός αναλυτής, διδάκτορας γεωπολιτικής», σύμφωνα με την αναγγελία της εκδήλωσης και απ’ ό,τι πληροφορηθήκαμε μέλος της «Επιτροπής Αμυνας» που συνέταξε το πρόγραμμα. Η έκπληξή μας συνίσταται στο ότι ο κ. Γρίβας είναι εδώ και καιρό θιασώτης της πιο ακραίας αντιμεταναστευτικής ρητορικής, ενώ έχει επανειλημμένα αρθρογραφήσει εναντίον κάθε μορφής «αντιρατσισμού».

Θα αρκούσε να αναφερθεί εδώ το γεγονός ότι χάρη σ’ αυτές τις απόψεις του φιλοξενείται με διθυραμβικά σχόλια από το σύνολο του ακροδεξιού Τύπου, ενώ δεν παραλείπει να δίνει συνεντεύξεις στο γνωστό εβδομαδιαίο «αδελφάκι» της εφημερίδας «Χρυσή Αυγή», τον υποστηρικτή της χούντας «Στόχο», αλλά και στον «Ελεύθερο Κόσμο» ή το περιοδικό «Patria» του πρώην υπαρχηγού της ναζιστικής οργάνωσης Δημήτρη Ζαφειρόπουλου.

Και βέβαια αυτά που τους λέει είναι τα αναμενόμενα. Οτι με την παρουσία των μεταναστών στην Ελλάδα «συντελείται αποεθνοποίηση και οδηγούμαστε σε Ρουαντοποίηση», ότι «η πιο επικίνδυνη ομάδα αλλοδαπών είναι οι Αλβανοί», ότι «η είσοδος στη χώρα μας μεγάλων πληθυσμών και η άρνηση του κράτους να τους ανακόψει, θα οδηγήσουν την Ελλάδα στο να παύσει να είναι ένα απλό χωνευτήρι αυτών των πληθυσμών και θα αρχίσει να τους μοιράζει αφειδώς την υπηκοότητα. Δε θα έχουν όμως Εθνική Συνείδηση. Αυτό θα οφείλεται μάλιστα στο γεγονός ότι εμείς οι ίδιοι στερούμεθα εθνικής συνειδήσεως».

«Τα Σκόπια» κατά τον κ. Γρίβα «πρέπει να εξαλειφθούν ως κρατίδιο και να απορροφηθούν από τα γειτονικά κράτη». Αλλά και η Βουλγαρία μπορεί να γίνει «εχθρική χώρα».

Ο κ. Γρίβας υιοθετεί όλα τα αντιμεταναστευτικά στερεότυπα και ισχυρίζεται ότι «όσοι έχουν αυτοαναγορευτεί σε υπερασπιστές των μεταναστών προσπαθούν να επιβάλουν την άποψη ότι τα σύνορα πρέπει να είναι απολύτως ανοιχτά». Συνεπής σ’ αυτή την αντίληψη θα καταγγείλει όσους διαφώνησαν με τον φράχτη στον Εβρο: «Αυτή είναι μια στρεβλωμένη αντίληψη περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία υπερτονίζει σε σημείο τερατωδίας τα ατομικά δικαιώματα και μηδενίζει μέχρι εξαφανίσεως τα συλλογικά, αυτά των κοινωνιών και των λαών».
«Αναμενόμενες οι επιθέσεις»

Κατά τον κ. Γρίβα, οι επιθέσεις εναντίον των μεταναστών και τα πογκρόμ που προκάλεσε η Χρυσή Αυγή μετά την ομαδική προσευχή των μουσουλμάνων μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας το 2010 είναι «αναμενόμενες» και «δεν μπορούν να θεωρηθούν περισσότερο ρατσιστικές από αυτές των Ινδιάνων στην Αμερική ή των Αβοριγίνων κατοίκων της Αυστραλίας». Οι μετανάστες, δηλαδή, είναι οι κατακτητές και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Οσο για τον αστυνομικό που έσκισε επιδεικτικά το Κοράνι, ο κ. Γρίβας αρκείται σε ειρωνείες: «Πρακτικά δεν γίνεται κάθε αστυνομικός, και πολύ περισσότερο κάθε Ελληνας, να μάθει αραβικά και να πάρει μάστερ στις ισλαμικές σπουδές για να μην προβαίνει σε ενέργειες που θα μπορούσαν να θίξουν τις μουσουλμανικές ευαισθησίες».

Μετά τη νεανική εξέγερση τον Δεκέμβριο του 2008 ο «αναλυτής» θα κατακρίνει την Αριστερά: «Οι “εραστές της εξέγερσης” πρέπει να κατανοήσουν ότι όλη αυτή η αναστάτωση στο εσωτερικό της χώρας μας έχει αντίκτυπο στην ταυτότητά της στα μάτια των ξένων κρατών. Ας μην “κλαίγονται” λοιπόν κάποιοι ότι δεν μας παίρνουν στα σοβαρά οι Αμερικανοί ή αντιμετωπίζουμε ιμπεριαλιστική πολιτική από τους Αμερικανούς ή όποιους άλλους».

Φυσικά δίπλα σ’ αυτά, και ανάλογα με την εκάστοτε κυβέρνηση, θα ακούσουμε τον κ. Γρίβα να μιλά για το «πώς ο Ακης Τσοχατζόπουλος αναβάθμισε την ελληνική στρατιωτική διπλωματία» (επί ΠΑΣΟΚ) ή ότι «ο Κώστας Καραμανλής έκανε μια μεγαλειώδη ενέργεια τεράστιας γεωπολιτικής οξυδέρκειας που θα μπορούσε πράγματι να αποτελέσει τη μακρόπνοη επένδυση της Ελλάδας, για ολόκληρο τον 21ο αιώνα!» (επί Ν.Δ.).

Αλλά ποιος είναι ο Κωνσταντίνος Γρίβας και με ποιες περγαμηνές εμφανίζεται ως ειδικός για τις ένοπλες δυνάμεις; Εχει σπουδάσει απλώς μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και με αυτές τις περγαμηνές βρέθηκε να υποστηρίζει διατριβή στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και τον καθηγητή Ι. Θ. Μάζη με τίτλο «Η πολεμική τεχνολογία και η γεωπολιτική σκέψη στην αυγή της τρίτης χιλιετίας». Πώς βρέθηκε από το μάρκετινγκ στις «αμυντικές αναλύσεις»; Η απάντηση βρίσκεται στο εκτενές βιογραφικό που έχει συντάξει ο ίδιος. Είναι, λέει, «απόφοιτος προγράμματος υποτροφιών Fullbright (2006) για την πολιτική εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα (“2006 Program on U.S. National Security Policymaking in a Post 9/11 World”) περιλάμβανε υπερεντατική διδασκαλία αντικειμένων σχετικών με θέματα γεωστρατηγικής, άμυνας και ασφάλειας των ΗΠΑ και διήρκεσε έξι εβδομάδες. Συμμετείχαν 18 αναγνωρισμένοι ειδικοί σε θέματα γεωπολιτικής ανάλυσης, άμυνας και ασφάλειας από διάφορες χώρες του κόσμου και η επιλογή έγινε από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το οποίο επιβλέπει το πρόγραμμα».

Πριν τον επιλέξει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο κ. Γρίβας ήταν διαπιστευμένος δημοσιογράφος στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας (1996-2004) και αρθρογράφος σε διάφορα ειδικά περιοδικά («Στρατηγική», «Διπλωματία») καθώς και στην εφημερίδα «Βραδυνή της Κυριακής», με το ψευδώνυμο Λ. Κ. Στρατηλάτης.

Συμμετείχε σε πολλά «κλειστά workshop» για θέματα ασφάλειας, άμυνας και τρομοκρατίας με πρέσβεις πολλών χωρών και ήταν επισκέπτης καθηγητής στην Σχολή Εθνικής Ασφάλειας από το 2003 και στη Σχολή Εθνικής Αμυνας του υπουργείου Αμυνας από το 2006.

Και πάλι ο ίδιος μας ενημερώνει ότι υπήρξε «ειδικός σύμβουλος του υπουργού Αμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας» και κυρίως «βασικός σχεδιαστής του προγράμματος επικοινωνίας για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, το οποίο ανέλαβε να υλοποιήσει η εταιρεία C & C για λογαριασμό του Αθήνα 2004. Το πρόγραμμα αυτό εντασσόταν στην ευρύτερη γεωπολιτική στρατηγική αντιμετώπισης της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων από πλευράς της Ελλάδας».

Φυσικά ο Γρίβας δεν είπε τίποτα από όλα αυτά στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ. Η ομιλία του ήταν μια απλοϊκή και ανώδυνη έκθεση ιδεών. Κατά τα άλλα η εκδήλωση ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα. Και βέβαια δεν ισχύουν οι σκόπιμες κινδυνολογίες της εφημερίδας «Δημοκρατία», σύμφωνα με τις οποίες επρόκειτο για μια «Νάρκη του ΣΥΡΙΖΑ στον στρατό» ή για την καθιέρωση «κομισάριου σοβιετικού τύπου σε κάθε στρατιωτική διοίκηση» (13.2.2014). Οι πολιτικές ομιλίες που προηγήθηκαν του κ. Γρίβα διέπονταν από την εμφανή διάθεση να ανοίξουν οι ένοπλες δυνάμεις και οι εξοπλισμοί σε έναν ουσιώδη και αποτελεσματικό κοινοβουλευτικό έλεγχο, ενώ παράλληλα να θεσμοθετηθούν και μηχανισμοί εξασφάλισης της διαφάνειας και της αξιοκρατίας στο εσωτερικό τους.
Ενδιαφέρουσες ερωτήσεις

Ενδιαφέρον είχαν και οι ερωτήσεις που ακολούθησαν, όσο κι αν δεν υπήρχε αρκετός χρόνος να αναλυθούν και να απαντηθούν ουσιαστικά. Ξεχώρισαν τα ερωτήματα για την τύχη του πολιτικού προσωπικού που υπάγεται στο υπουργείο Αμυνας καθώς και το ερώτημα για ποιο λόγο παραμένει η αμυντική βιομηχανία εν μέρει σε χέρια ιδιωτών. Στο τέλος την παράσταση έκλεψε ο εκπρόσωπος του «Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος», ο οποίος ρώτησε αν δεσμεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα σταματήσει το outsourcing –ιδιωτικοποίηση, εμπορευματοποίηση– στις ένοπλες δυνάμεις, αν θα σταματήσει ο φαντάρος να είναι ο άμισθος δούλος σε Στρατιωτικές Κατασκηνώσεις-Λέσχες Αξιωματικών, αν θα υπάρχει ελεύθερος συνδικαλισμός και πώς απαντά το κόμμα στην τιμωρία δύο φαντάρων που σέρνονται στο Στρατοδικείο γιατί εξέφρασαν την αντίθεσή τους στο Ευρωπαϊκό Στρατηγείο για τη νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση!

Ο συντονιστής της εκδήλωσης υποσχέθηκε ότι τα ζητήματα αυτά θα αντιμετωπιστούν και παρέπεμψε τη λεπτομερειακή ανάλυσή τους σε προσεχείς εκδηλώσεις. Πάντως ο κ. Γρίβας δεν κλήθηκε να δευτερολογήσει.
Εφημερίδα των Συντακτών

http://tvxs.gr/

Άγιον Όρος: Έπεσε ακόμη ένα κάστρο. (Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου)

Αθήνα, 15 Φεβρουαρίου 2014.

Άγιον Όρος: Έπεσε ακόμη ένα κάστρο.

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.


Το θέατρο του παραλόγου που βιώνει η χώρα και η τραγωδία του Λαού μας, συμπλήρωσαν ακόμη ένα σκηνικό. Στο Περιβόλι της Παναγίας αυτή τη φορά. Στο Άγιον Όρος.

Με κωδωνοκρουσίες και λιβανιστήρια, οι μεγαλόσχημοι της Αθωνικής Πολιτείας, υποδέχθηκαν τον Σαμαρά, περίπου όπως τον Άγιο Σάββα.

Τα κονδύλια της ΕΕ που μετατρέπουν τα κελιά σε πεντάστερα, προετοίμαζαν χρόνια το έδαφος. Κι ας έστηνε γραμμές μάχης ο Μεθόδιος στην Εσφιγμένου.

Οι κάμερες έπαιξαν και αυτές με συνέπεια το παιχνίδι τους. Ένας υπέργηρος μοναχός, κλήθηκε να παίξει το ρόλο του κλακαδόρου-κομπάρσου.

Στα Καρούλια, στα Κατουνάκια, στη Μικρά Αγία Άννα, στην Έρημο, ερημίτες μοναχοί, κλαίνε με δάκρυ πικρό για το κατάντημα.

Ζούμε στιγμές τραγικές. Το γένος, ήδη έχει περάσει, στο βαθύτερο λαγούμι της ιστορίας του.

Και όλα αυτά, χωρίς να πέσει ούτε μία τουφεκιά. Τόσο εύκολο ήταν.

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης

Γραφεία Αθηνών:
Διδυμοτείχου 15-17,
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626
http://www.pamet.gr
pametopo@gmail.com
https://www.facebook.com/pametopo

«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442
www.allilegion.gr
allilegion@gmail.com

Ελληνική Τράπεζα Σπόρων
Αστική, Μη Κερδοσκοπική Εταιρία. (Όχι ΜΚΟ)
http://eltraspor.wordpress.com

Οι θυσίες των γονιών, η επίδραση στα παιδιά-ενήλικες, και η ψυχοθεραπεία


 http://www.aftognosia.gr/2010-07-20-21-41-08/170-oi-thisies-ton-gonion-kai-i-epidrasi-tous-stin-zoi-ton-neon-paidion.html

Σήμερα σχεδόν τα μισά ζευγάρια χωρίζουν.

Αν και το φαινόμενο είναι πολυπραγοντικό, μια μεγάλη μερίδα νέων αποφασίζουν να χωρίσουν αν και οι γονείς τους είναι ακόμα μαζί, έγγαμοι. 
Οι γονείς αυτών των νέων ζευγαριών συνήθως στον δικό τους έγγαμο βίο, είτε δεν σκέφτηκαν ποτέ την πιθανότητα του διαζυγίου, είτε «έκαναν υπομονή για χάρη των παιδιών» τους.
Οι ίδιοι μεγάλωσαν ως παιδιά γονιών που δεν «έζησαν την ζωή τους», γιατί –όπως οι γονείς του πίστευαν- είναι πολύ «εγωιστικό» το να ζει κανείς την ζωή του, όπως θέλει.

Επειδή λοιπόν «κώφευαν» στις προσωπικές τους ψυχικές & υπαρξιακές ανάγκες, αποφάσισαν να τις ικανοποιήσουν μέσα από το μεγάλωμα των παιδιών τους.

Υποτάσσοντας απροβλημάτιστα τα ατομικά τους ψυχικά αιτήματα στις κοινωνικές απαιτήσεις για συμμόρφωση, και άμεμπτη εικόνα του ζευγαριού προς τα έξω, αρνήθηκαν να δουν τι οι ίδιοι θέλουν ως αναπτυσσόμενα πρόσωπα από τον εαυτό τους, τον σύντροφό τους και τους άλλους, και ήπιαν σαν φάρμακο το πικρό ποτήρι της έγγαμης ζωής.

Έπνιξαν τον ψυχικό αυθορμητισμό και την ανάγκη τους για αυθεντικότητα στον βωμό της κοινωνικής επιταγής για συντροφική «σύμπνοια» και συμβατικά ομαλή συμβίωση στο γάμο τους.

Λέει συνήθως η μητέρα: «Θυσίασα τα πάντα για τα παιδιά μου!».

Επικαλούμενος ο πατέρας το φόρτο της εργασίας του, λέει: «Θυσιάζομαι (δουλεύοντας ατέλειωτες ώρες μακριά απ’ το σπίτι μου) για να μην τους λείψει τίποτα!».

Και οι δυο γονείς αυτοί, στην πραγματικότητα, «θυσιάζουν» την λειτουργική σχέση με τα παιδιά τους.

Επίσης, το χειρότερο, «θυσιάζουν» την μεταξύ τους σχέση, θέτοντας «το καλό» των παιδιών τους, όπως πιστεύουν, στο επίκεντρο της γονεϊκής «θυσιαστικής» τους προσφοράς.

Τα παιδιά όμως έχουν ανάγκη να βλέπουν γονείς που δεν προέχει στο αξιακό και σχεσιακό τους σύστημα αξιών η προσκόλληση στα παιδιά τους –που αυτοί ονομάζουν «προσφορά».

Αντίθετα, έχουν ανάγκη από τους γονείς τους να προέχει η ποιότητα και το βάθος της μεταξύ τους επικοινωνιακής και συντροφικής σχέσης.

Μ’ αυτό το πρότυπο συντροφικών σχέσεων θα ήθελαν να μεγαλώσουν, ώστε να αισθάνονται ασφάλεια μέσα στον ρόλο τους ως παιδιών, στο οικογενειακό σύστημα.

Νιώθουν, αντίθετα, εξαιρετικά επισφαλής όταν, αντί για παιδιά, βιώνουν τον εαυτό τους ως «υποκατάστατο γονεϊκό σύντροφο», συνήθως το αγόρι της μητέρας του, και το κορίτσι του -ανικανοποίητου από την συζυγική του ζωή- πατέρα της.

Οι νέοι αυτοί συχνά, όταν ενηλικιωθούν, γεμάτοι από ανεπίγνωστη ενοχή, και θυματοποιούμενοι μέσα στο παραπάνω μοντέλο της συνεξάρτησης, αυτοδεσμεύονται ως ισόβιοι «φύλακες» της ζωής των καταθλιπτικών γονιών τους.

Φοβούνται τις συντροφικές σχέσεις. Αρνούνται πεισματικά, αν και ένα κομμάτι τους το επιζητά, να μπουν στην διαδικασία δημιουργίας μιας μακρόχρονης, λειτουργικής σχέσης.

Δηλαδή, είτε δεν μπορούν να στεριώσουν σε σχέση, είτε μένουν ακινητοποιητικά μόνοι, εκτός σχέσης, είτε διαλύουν σύντομα την σχέση ή τον γάμο τους.
Χωρίζουν είτε στα πρώτα χρόνια του γάμου τους, είτε μόλις κάνουν το πρώτο τους παιδί.

Κουβαλώντας ασυνείδητα τον τρόμο των γονιών τους για αυθεντική συνύπαρξη, και το ασήκωτο βάρος των επιλογών που εκείνοι –συνήθως από ψυχική οκνηρία και υπαρξιακή καθήλωση- δεν διανοήθηκαν να κάνουν, αρνούνται με την στάση τους να περιπέσουν στο ίδιο ολέθριο ατόπημα με αυτό των γονιών τους:

Δηλαδή, να καταστρέψουν την ζωή τους, καταστρέφοντας την ζωή του συντρόφου τους και αυτήν των παιδιών τους.

Βέβαια, οι ίδιοι δεν το κάνουν αυτό κατ’ επιλογήν. Έχοντας βιώσει, ως παιδιά, τραυματικά την σχέση ανάμεσα στους γονείς τους ως πηγή ζωής αβίωτης, αναξιοπρέπειας και δυστυχίας η ψυχή τους δεν έχει άλλη επιλογή από το να αντιπαρατάξει ένα μεγάλο «ΟΧΙ» στην ψευδοζωή, στην αλλοτρίωση, και στην κατάντια του μοντέλου συμβίωσης, που οι γονείς τους ψευδεπίγραφα ονόμαζαν «δεμένη οικογένεια».

Τα διαζύγια, οι συνεχείς αποτυχημένες απόπειρες σύναψης συντροφικών σχέσεων, το διαιωνιζόμενο ανικανοποίητο της προσωπικής τους ζωής, συνήθως σπρώχνουν τους παραπάνω καταπονημένους ανθρώπους να αναζητήσουν την βοήθεια της ψυχοθεραπείας.

Θέλουν, μέσα από την διαδικασία ανασκόπησης της ζωής και των «επιλογών» τους, να γνωρίσουν βιωματικά τα εμπόδια που παρεμβαίνουν στην επιθυμία τους για μια ικανοποιητική σχέση και οικογένεια. Να αναγνωρίσουν τον βαθμό της προσωπικής τους ευθύνης στις συνεχείς ματαιώσεις τους, και να δουν εάν και πως μπορούν να την χρησιμοποιήσουν για να βγουν από το σχεσιακό τους αδιέξοδο.

Μέσα στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία βιώνει κανείς τα τραύματα και τον πόνο που αυτά επιφέρουν στην ψυχή.

Στην αρχή, ζει τον θυμό και την απόγνωση του παιδιού που ψυχικά «βιάστηκε», και στη πορεία, καθώς αναλαμβάνει την δική του ευθύνη για την ενήλική ζωή του, απαγκιστρώνεται από την απέλπιδα επαναληπτικότητα των τραυματικών «επιλογών», φτιάχνοντας, σε συνεργασία με τον ψυχοθεραπευτή, τις οδούς που θέλει να βαδίσει προς μια νέα ζωή ανένοχης αυθεντικότητας & προσωπικής αυτοπραγμάτωσης.

Μαγειρεύουμε με προϊόντα "Αλληλέγγυον"



Το ρύζι γεννιέται μέσα στο νερό και πρέπει να πεθάνει μέσα στο κρασί, λέει μια  παροιμία.

Εμείς του προσθέτουμε αγαπημένα λαχανικά και απολαυστικά λουκάνικα Απέλιστρα και το ανασταίνουμε…!!!
 
Γνήσιο ελληνικό και απολαυστικό πιάτο !!! 

Ένα ελαφρύ αλλά ταυτόχρονα πολύ γευστικό και χορταστικό πιάτο.

Χρόνος εκτέλεσης: 25 λεπτά

ΥΛΙΚΑ (ΓΙΑ 4-6 ΑΤΟΜΑ)
500γρ. ρύζι
½ λεμόνι
Λουκάνικο ΑΠΕΛΙΣΤΡΑ, κομμένο σε ροδέλες
1 κρεμμύδι ξερό, κομμένο σε κύβους
1 πιπεριά πράσινη, κομμένη σε κύβους
1 ντομάτα, κομμένη σε κύβους
150γρ. φέτα σπασμένη
αλάτι, πιπέρι μαύρο
λίγη ρίγανη
λίγο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βράζουμε το ρύζι σύμφωνα (μέσα στο νερό κόβουμε μισό λεμόνι) και αλατοπιπερώνουμε καλά.
Σ’ ένα αντικολλητικό τηγάνι με ελάχιστο ελαιόλαδο σωτάρουμε τα λουκάνικα,
την πιπεριά, το κρεμμύδι και τέλος προσθέτουμε τη ντομάτα.
Ανακατεύουμε το ρύζι με τα λαχανικά και το λουκάνικο και προσθέτουμε
τη σπασμένη φέτα από πάνω.
Λίγο πριν σερβίρουμε προσθέτουμε το ελαιόλαδο και τη ρίγανη. 
Μαγειρεύουμε με προιόντα Αλληλέγγυον

Λουκάνικο Απέλιστρα                                                3,45 συσκ. 330 γρ.
Ρύζι νυχάκι Ανθήλης βιολογικής καλλιέργειας  1,30  το κιλό
Λεμόνια  Αιγιαλείας                                           0,50   το κιλό
Φέτα  Βαρελίσια Λακαφώση                             7,48   το κιλό
Έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
ψυχρής εξαγωγής ΑΒΕΑ                                    4,96  το λίτρο
Ρίγανη μάτσο Πηλίου                         1,00

Καλή όρεξη!!!
Αγίας Σοφίας 50 Κολωνός.
Πίσω από τον Σταθμό Λαρίσης.
Τηλέφωνο- 2105141443

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

ΙΝΚΑ-ΔΤ 500 17.02.14: Τέρμα τα ΧΑΡΑΤΣΙΑ & ΔΕΗ με την απόφαση 293-2014 απο Α.Π.


ΙΝΚΑ-ΔΤ 500 17.02.14
Προς τα μέλη του ΙΝΚΑ και όλους τους Έλληνες πολίτες.
 
Μας υποβλήθηκε επίσημα από τον ικανότατο δικηγόρο μας κο Γιάννη Μυταλούλη, η Απόφαση αριθμός 293/2014 στο στάδιο επί της Αναίρεσης του Γιάννη Στουρνάρα ενώπιον του Αρείου Πάγου της Ακύρωσης του χαρατσιού και κάθε χαρατσιού που ξεκίνησε την 30.11.2011 το ΙΝΚΑ.
Η άριστη τεκμηρίωση της απόφασης με πρόεδρο τον κο Νικόλαο Λεοντή, λήφθηκε με ψήφους 3 προς 2 αλλά, και με 5 προς 5 αν ήταν, πάλι λόγω αντίθετης με το ΣτΕ, θα οδηγείτο στην Ολομέλεια από τους 75 των Αρεοπαγιτών με τον αριθμό που θα αποφασιστεί, οι μισοί + 1.. Θα προχωρήσει στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο ΑΕΔ, για οριστική κρίση, επειδή το ΣτΕ με την Απόφαση 1972/2012 είχε γνωμοδοτήσει αντίθετα,  περί νομιμότητας δηλαδή των Χαρατσιών λόγω έκτακτων συνθηκών όπως είχε πει.
Στο σημείωμά του ο κος Γιάννης Μυταλούλης μας επισήμανε ότι:
Στην συζήτηση κατά την ημερομηνία που θα οριστεί για την Ολομέλεια του Α.Π., δικαίωμα πρόσθετης παρέμβασης υπέρ των Ενώσεων Καταναλωτών που νικήσαμε, έχει κάθε καταναλωτής πολίτης ιδιοκτήτης ακινήτου.
Η Απόφαση της Ολομέλειας θα επηρεάσει και την νομιμότητα κάθε φόρου επί ακίνητης περιουσίας, με την έννοια ότι αν αυτός επιβάλλεται άνευ εισοδηματικών κριτηρίων είναι αντισυνταγματικός.
Στην ίδια συζήτηση της Ολομέλειας, εξετάζεται το ζήτημα της εκχώρησης Δημόσιας Εξουσίας σε ιδιώτες που το ΣτΕ, παράνομα δέχθηκε ότι είναι νόμιμο.
Εάν η Απόφαση του ΣτΕ μείνει ως έχει, θα έχουμε ιδιώτες Εφοριακούς, Αστυνομικούς και Σωφρονιστικούς υπαλλήλους μέχρι και ιδιώτες Δικαστές κλπ.
Η προσπάθεια επαναφοράς στο νόμιμο των ‘‘Ελληνικών πραγμάτων’’ είναι ευθύνη των Δικαστών.
Την Αυτεπάγγελτη ευθύνη στην νομιμότητα των ‘‘Ελληνικών πραγμάτων’’ έχει το ΣτΕ.
Επειδή κάτι χοντρό δεν πήγε καλά εκεί στο ΣτΕ και μίλησε για αυτό ο πρόεδρός του.
….του ρόλου του ΣτΕ σε περίοδο παρατεταμένης και ποικίλης κρίσεως, της οποίας πιθανόν ο πυρήνας να είναι η κρίση του δικαίου.
…..τις δυσκολίες του δικαστηρίου να επιλύει όλο και περισσότερο οξυμένες διαφορές των πολιτών με το κράτος, οι οποίες κατά το μεγαλύτερο μέρος αναφέρονται στην μη τήρηση του Συντάγματος.
……τη μεγάλη πίεση που δέχθηκε το δικαστήριο τόσο από μια εκτεταμένη και ασταθή νομοθεσία όσο και από τις δυσμενείς πραγματικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα, γεγονότα που δυσχεραίνουν σε μεγάλο βαθμό την άνετη ερμηνεία και εφαρμογή του Συντάγματος.
Ευθύνη των πολιτών είναι, να το ζητήσουν από τους Δικαστές των Πολιτικών Δικαστηρίων.
Αυτό κάναμε και δικαιωθήκαμε.
Τώρα στην Ολομέλεια των Αρεοπαγιτών, μπορεί να μας υποστηρίξει κάθε πολίτης με πρόσθετη παρέμβαση. Ένας λογικός αριθμός θα είναι επαρκής.
Και μετά εκεί ψηλά που δεν έχει ψηλότερα, θα κριθεί αυτό που ξεκίνησε το ΙΝΚΑ.

Βίος Αγίου Θεοδώρου του Νεομάρτυρα του Βυζαντινού (εορτάζει στις 17 Φεβρουαρίου - πολιούχος άγιος της Μυτιλήνης)

http://ahdoni.blogspot.gr/2014/02/blog-post_17.html



Ο Άγιος Θεόδωρος ο Νεομάρτυρας ο Βυζαντινός εορτάζει στις 17 Φεβρουαρίου

Τα παιδικά χρόνια του Νεομάρτυρα Αγίου Θεοδώρου του Βυζαντίου

Ο Νεομάρτυρας Θεόδωρος ο Βυζάντιος, πολιούχος άγιος της Μυτιλήνης ανήκει στην εκλεκτή χορεία των γενναίων στρατιωτών του Χριστού που θυσίασαν τη ζωή τους
στην ομολογία της Πίστεως στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Γεννήθηκε το έτος 1774 στο Νεοχώρι Βυζαντίου και ήταν παιδί ευσεβών ορθοδόξων Χριστιανών. Ο πατέρας
του ονομαζόταν Αναστάσιος και η μητέρα του Σμαραγδή. Η ευλογημένη αυτή οικογένεια έκτος από τον Θεόδωρο είχε και άλλα δυο παιδιά, τον Αντώνιο και τον Γεώργιο,
που είχαν διαπαιδαγωγηθεί χριστιανικά. Ο Θεόδωρος έζησε τα παιδικά του χρόνια με χριστιανικά βιώματα.

Ο πειρασμός όμως έχει πολλά δολώματα και πάντα είναι απειλητικός, όταν κανείς αμελήσει και φανεί απρόσεκτος. Ο άγιος Νεομάρτυρας Θεόδωρος, μάθαινε την τέχνη
του ζωγράφου κοντά σ' έναν ταλαντούχο δάσκαλο της ζωγραφικής. Κάποια μέρα ο Σουλτάνος αποφάσισε να διακοσμήσει τα ανάκτορα του. Επειδή λοιπόν είχε γίνει γνωστός για την τέχνη του ο Χριστιανός δάσκαλος της ζωγραφικής, τον κάλεσε μαζί και τον μαθητή του Θεόδωρο να δουλέψουν στο παλάτι του και να το ομορφύνουν.
Ο νεαρός Θεόδωρος είχε θαμπωθεί από τα πλούσια αγαθά και τη χλιδή του σουλτανικού ανακτόρου. Οι καθημερινές συναντήσεις και συναναστροφές με μουσουλμάνους,
οι ελκυστικές περιποιήσεις που απολάμβανε, το άστατο και άπειρο της ήλικίας του, άρχισαν να τον απομακρύνουν από την πραγματικότητα της ζωής που αντιμετώπιζε
το σκλαβωμένο Γένος. Άρχισε να ξεθωριάζει η πίστη του στον Χριστό και η αγάπη του στην Πατρίδα.

Η αλλαξοπιστία του

Οι άνθρωποι του Σουλτάνου, που είχαν φροντίσει να του προσφέρουν εφήμερες χαρές και απολαύσεις, του ζήτησαν κάποια μέρα να γίνει δικός τους και του υπόσχονταν
τιμές και αξιώματα. Ο Θεόδωρος ζει σαν σε όνειρο. Δέχεται λοιπόν ν' αλλαξοπιστήσει δημόσια. Να αρνηθεί τον Χριστό και ν' ασπαστεί τη μωαμεθανική θρησκεία.



Η πνευμονική πανώλης - Αρχή μετανοίας

Ο Κύριος όμως, που θέλει όλοι να σωθούν, να ξεφύγουν από την πλάνη και να επιστρέψουν στην αλήθεια, φροντίζει και δίνει ευκαιρίες σωτήριας. Είχαν περάσει τρία
χρόνια από την ημέρα που ο Θεόδωρος είχε αρνηθεί την πίστη του και ζούσε με πολλές ανέσεις και απολαύσεις στα σεράγια του Σουλτάνου, όταν ξαφνικά φοβερή
θανατηφόρος επιδημία πνευμονικής πανώλους (πανούκλας), άρχισε να θερίζει ζωές στο Βυζάντιο. Φόβος και τρόμος απλώθηκε απ' άκρον εις άκρον. Το δρεπάνι του
θανάτου θερίζει δεκάδες καθημερινά στην Κωνσταντινούπολη. Ο ίδιος ο Σουλτάνος, πανικόβλητος, προστάζει να κλείσουν οι πόρτες του παλατιού και να κοπεί κάθε
επικοινωνία με τον έξω κόσμο.

Το γεγονός αυτό ταρακουνάει και τον αλλαξοπιστήσαντα Θεόδωρο. Καταλαβαίνει πόσο μικρά και τιποτένια φαίνονται όλα, όταν η απειλή του θανάτου γίνεται ορατή.
Και καθώς περνάνε όλα αυτά από το μυαλό του, ταράζεται και αυθόρμητα μονολογεί: «Παναγία μου, βοήθησέ με...» Δάκρυα καυτά ποτίζουν το μαξιλάρι του. Δάκρυα
μετανοίας. Παρακαλεί τον Χριστό, που πρόδωσε, να τον φυλάξει ζωντανό. Δεν θέλει να πεθάνει ως αρνητής Του. Κατόπιν προσπάθησε να δραπετεύσει μία φορά αλλά
οι τούρκοι τον βρήκαν και τον ξαναγύρισαν πίσω. Μετανοημένος κατέφυγε στην προσευχή ζητώντας από τον Θεό να τον συγχωρήσει.

Και πάλι όμως ο Πολυεύσπλαγχνος Θεός του δίνει την εύκαιρία να έλευθερωθεί σωματικά και ψυχικά. Να βρεθεί έξω από τα παλάτια του Σουλτάνου. Ο Θεόδωρος είχε
φιλία με έναν καλό Χριστιανό που έργαζόταν στις έξωτερικές δουλειές του παλατιού. Από αυτόν ζήτησε ο Άγιος να τον βοηθήσει. Του ζήτησε να του φέρει μια στολή
ναυτικού ώστε να ντυθεί με αυτήν και να καταφέρει να φύγει ανενόχλητος από τα ανάκτορα. Έτσι και έγινε. Ο Άγιος κατάφερε και έφυγε και πήγε στην Κωνσταντινούπολη
όπου πήγε σε κάποιο ιερέα και εξομολογήθηκε μετανοημένος το ολίσθημα του. Κατόπιν πήγε στο λιμάνι να επιβιβαστεί σε ένα χιώτικο καράβι για να γυρίσει στο νησί του.
Ενημέρωσε τον καπετάνιο ότι σε λίγο θα είναι κατάδικος και αυτός με κίνδυνο της ζωής του τον παίρνει μαζί τους, κρύβοντας τον. Και έτσι κατέφερε να φτάσει στη Χίο.



Μετάνοια και προσευχή

Στην Χίο ο Θεόδωρος κατέφυγε στην ιερά Μονή του Αγίου Μακαρίου Επισκόπου Κορίνθου, εκεί ανδρώθηκε πνευματικά ο πρώην εξωμότης. Κατηχήθηκε και οπλίστηκε η
ψυχή του. Ήτανε μια περίοδος μετανοίας, συντριβής, προσευχής και ψυχικής ανατάσεως. Εκεί με καυτά δάκρυα μετανοίας εξομολογήθηκε τρεις φορές. Γονατιστός ζήτησε
το έλεος του πολυεύσπλαχνου Θεού και τη συγχώρεσή Του για το φοβερό αμάρτημα της αρνησιθρησκίας. Ζήτησε τη συγχώρεση για όσα αμαρτήματα είχε διαπράξει ως
άνθρωπος. Μετανοημένος, συντετριμμένος αλλά και έτοιμος πλέον να ομολογήσει τον Χριστό, κοινώνησε και τα Άχραντα Μυστήρια. Σώμα και Αίμα Χριστού. Παρακαλούσε
τον Θεό να μην τον σιχαθεί για την άρνηση, στην οποία χωρίς κάνεις να τον βιάσει είχε υποκύψει, αλλά να τον ενδυναμώσει και να θερμάνει την καρδιά του στο μαρτύριο
που είναι αποφασισμένος να πορευτεί.

Ο πειρασμός της δειλίας

Ο σατανάς όμως που έβλεπε την πνευματική πρόοδο και την ψυχική δύναμη του Θεοδώρου θλιβόταν. Άρχισε λοιπόν να του βάζει λογισμούς ολιγοπιστίας και δειλίας.
Τότε ο μακάριος Θεόδωρος κατάλαβε ότι όσο μεγαλώνει ο πνευματικός του αγώνας άλλο τόσο μεγαλώνει και η επίθεση του πονηρού που επιχειρεί να πνίξει με πειρασμούς
φόβου και τρόμου τη βούλησή του. Για να πνίξει αυτούς τους λογισμούς αποφάσισε το γρηγορότερο να πάει να μαρτυρήσει. Αποχαιρετάει τον πνευματικό του πατέρα,
ο οποίος με πολύ αγάπη του δίνει τις τελευταίες πατρικές συμβουλές. Οι άγιοι πνευματικοί πατέρες γονατίζουν και προσεύχονται στον Θεό να ενισχύσει τον νέο υποψήφιο
μάρτυρά Του, και αυτός συγκινημένος από τις θερμές ευχές τους εγκαταλείπει τη Χίο. Η Μυτιλήνη είναι ο προορισμός του και στο ταξίδι του αυτό τον συνοδεύει ο
υπομονετικός Μοναχός Νεόφυτος. Θέλει να πάει εκεί, επειδή στο νησί, αυτό υπήρχαν ανώτερες τουρκικές αρχές. Όταν φτάνει στη Μυτιλήνη πρώτη φροντίδα του είναι να
κοινωνήσει τα Άχραντα Μυστήρια για στερνή ίσως φορά, καθώς είναι αμετάκλητα αποφασισμένος για το μαρτύριο. Κατόπιν κάτω από βαθιά συγκίνηση αποχαιρέτησε τον
συνοδό του Μοναχό Νεόφυτο. Τον παρακάλεσε ο Θεόδωρος μετά τον θάνατο του να πάει να βρει τους γονείς του και να τους παρηγορήσει γιατί πικρά τους είχε πικράνει.

Ενώπιον του Τούρκου κριτή

Ήτανε μέρα Πέμπτη της πρώτης εβδομάδας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, όταν ο Θεόδωρος ντυμένος με τούρκικη φορεσιά παρουσιάστηκε στον μωαμεθανό κριτή της
Μυτιλήνης. Εσύ είσαι ο κριτής; Ρώτησε ο μάρτυρας. Αυτός τότε αποκρίθηκε: Ναι, εγώ είμαι. Εσύ τι θέλεις; Τότε ο Νεομάρτυρας του είπε με θάρρος και αποφασιστικότητα:
-Εγώ ονομάζομαι Θεόδωρος. Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος, αλλά πριν από δέκα χρόνια, όταν ήμουνα παιδί, ξεγελάστηκα, έπεσα στα δίχτυα σας και αλλαξοπίστησα. Δέχτηκα
να φύγω από την αληθινή πίστη μου και να μπω στη δική σας την ψεύτικη. Τώρα έρχομαι εδώ να σας την επιστρέψω και ν' αναλάβω τη δική μου πίστη. Την πίστη των
Ορθοδόξων Χριστιανών.

Και λέγοντας αυτά έβγαλε αμέσως το τούρκικο σαρίκι, δηλαδή το τούρκικο κάλυμμα της κεφαλής του, και το πέταξε μπροστά στον κριτή με βδελυγμία. Έσκισε έπειτα και τα
πράσινα περικαλύμματά του και τα καταπάτησε με περιφρόνηση δείχνοντας έτσι ότι δεν έχει πλέον καμία σχέση με την Οθωμανική θρησκεία και τους Τούρκους.
Κατόπιν είπε στον κριτή:
-Εσύ λοιπόν που είσαι ο κριτής και άκουσες την ομολογία μου, πρέπει τώρα ν' αποφασίσεις. Ξέρεις ότι δεν είμαι πλέον δικός σας, αλλά του Κυρίου μου Ιησού Χριστού.
Ότι κακό σκέφτεσαι και σχεδιάζεις, για ν' απαλλαγείς από την παρουσία μου, κάνε το χωρίς αναβολή. Είμαι ήδη έτοιμος να υπομείνω με τη δύναμη του Κυρίου μου κάθε
οδυνηρή απόφασή σου.

Άρχισαν οργισμένοι οι παρευρισκόμενοι επίσημοι τον απομακρύνουν από τον κριτή σπρώχνοντας και κτυπώντας τον. Τον οδήγησαν στο παλάτι του Ναζήρου. Εκεί τον
φυλάκισαν με μια βαριά αλυσίδα περασμένη στον λαιμό του. Και όποιος τούρκος ήθελε πήγαινε στην φυλακή για να τον χτυπήσει και να τον χλευάσει. Την άλλη μέρα τον
δήγησαν με βία για εξέταση. Εκεί ο κριτής τον ρώτησε εάν ήρθε στα λογικά του. Ο Νεομάρτυρας όμως και πάλι ομολογούσε την πίστη του με θάρρος.



Τον βασανίζουν αγρία

Ακούγοντας την ομολογία του Νεομάρτυρα οι Τούρκοι τρίζουν τα δόντια τους από κακία. Ο Θεόδωρος οδηγείται έξω, «για να μην τους κολάζει» τάχα με τα λεγόμενά του.
Κατά την έξοδο, σε όλη τη διαδρομή, τον χτυπούν, τον χαστουκίζουν, τον μαστιγώνουν και τον ξαναγυρίζουν στη φυλακή. Εκεί τον δένουν και τον καταπληγώνουν με απανωτές
μαστιγώσεις, στα πόδια του κυρίως. Αφήνουν έπειτα ανοικτές τις πόρτες του δεσμωτηρίου του και επιτρέπουν σε κάθε χριστιανομάχο Οθωμανό να τον μαστιγώνει. Όλο το
σώμα του Νεομάρτυρα έχει γεμίσει πληγές άλλα υποφέρει καρτερικά. Ζητάει σιωπηλά με την προσευχή του τη θεία ενίσχυση και δεν παύει να λέει: «Χριστιανός είμαι».
Επακολουθούν όμως και άλλα φοβερά βασανιστήρια. Παίρνουν οι τύραννοι δυο κομμάτια κεραμίδια και τα δένουν στους κροτάφους του δυνατά με σχοινί. Υποφέρει αβάσταχτα
ο Θεόδωρος. Πετάγονται εφιαλτικά οι βολβοί των ματιών του, μεταμορφώνεται το πρόσωπο του και αλλάζει κλίση. Στρέφεται λοξά προς τα πίσω. Ο Νεομάρτυρας με όση
δύναμη του έχει απομείνει ομολογεί: «Χριστιανός, χριστιανός, χριστιανός είμαι»! Κι αυτό όμως ενοχλεί τους βασανιστές του. 

Για να επιβάλουν λοιπόν στον Μάρτυρα σιωπή, βάζουν στο στόμα του μια ράβδο και σφίγγουν πάνω σ' αυτή δυνατά τα δόντια του. Την αποσύρουν έπειτα με βίαιη κίνηση και σπάνε μερικά δόντια του. Οι δυνάμεις του Θεοδώρου αρχίζουν να τον εγκαταλείπουν. Και τότε λιπόθυμο, σχεδόν μισοπεθαμένο, τον εγκαταλείπουν οι Τούρκοι και φεύγουν. Την άλλη μέρα το πρωί, ξημερώνοντας Σάββατο, επισκέπτεται τον Νεομάρτυρα στο κελί της φυλακής του ένας Χριστιανός. Τον ακούει να ψάλλει μελωδικά «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια...» και τον βλέπει μ' έκπληξη να έχει δυνάμεις. Ο Άγιος ζήτησε από ένα Χριστιανό υπηρέτη καλαμάρι και έγραψε προς τον Επίσκοπο, για να του στείλει τη Θεία Κοινωνία. Όντως τα μεσάνυχτα
ο Άγιος μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων.

Οδηγείται στην κρεμάλα

Χαράματα, Τούρκοι στρατιώτες και δήμιοι, μπαίνουν στο προαύλιο της φυλακής και κατευθύνονται προς το κελί του Μάρτυρα. Η καταδίκη του σε θάνατο είναι οριστική.
Του συμπεριφέρονται βάρβαρα. Τον χτυπούν και τον σέρνουν στους δρόμους σαν σφάγιο. Τον οδηγούν στον πλάτανο της πλατείας της Μυτιλήνης. Εκεί επιχειρούν να
δέσουν τα χέρια του και ο Μάρτυρας ζητάει από τους Αγαρηνούς να του τα αφήσουν ένα μόνο λεπτό ελεύθερα. Στέκεται τότε σε στάση προσοχής κοιτάζοντας ανατολικά
και κάνει τρεις φορές το σημείο του σταυρού και λέει:
«Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλόν».

Τεντώνει έπειτα τα χέρια του στους δήμιους του και τους προτρέπει να του τα δέσουν. Οι Αγαρηνοί μαζεύονται τριγύρω στον Μάρτυρα, τον βλαστημούν, τον κοροϊδεύουν,
μιλάνε εχθρικά για την πίστη του. Τον μαστιγώνουν έπειτα αλύπητα και τον πετούν κατάχαμα. Τον ρωτούν με σαρκασμό πως ονομάζεται και ποιά είναι η πίστη του.
Ο Θεόδωρος βαριανασαίνοντας τους απαντά: «Θεόδωρο με λένε και Χριστιανός πεθαίνω!»
Τότε οι τύραννοι πέρασαν το κεφάλι του Μάρτυρα στη θηλιά της αγχόνης και τράβηξαν το σχοινί, ώστε ν' απαγχονιστεί. Αλλά ξαφνικά η κρεμάλα κόβεται και ο Θεόδωρος πέφτει
και πληγώνεται στο γόνατο απ' όπου τρέχει αίμα... Έτσι πληγωμένο τον ξανασηκώνουν οι δήμιοι και τον κρεμάνε σε σίγουρη, δυνατή κρεμάλα πλέον, όπου ο Μάρτυρας του
Χριστού αφήνει τη στερνή πνοή του. Μένει στην κρεμάλα τρεις ημέρες, κατά τις οποίες από το γόνατο του έσταζε αδιάκοπα αίμα. Οι Χριστιανοί που με προσευχές
συμπαραστέκονταν στο μαρτύριο του άρχισαν να πλησιάζουν μ' ευλάβεια το νεανικό σώμα του Νεομάρτυρα και το άγγιζαν με πολύ αγάπη και σεβασμό. Άλλοι κόβανε μικρά
κομμάτια από τον χιτώνα του κι άλλοι ακουμπούσαν μικρά τεμάχια υφάσματος στο ματωμένο γόνατο του και τα φυλάγανε αυτά στα σπίτια τους για ευλογία και αγιασμό.
Οι τύραννοι που ήταν εξαγριωμένοι, γιατί είχανε ντροπιαστεί από τη γενναία ομολογία του υπέρ της Πίστεως, διέταξαν να μείνει ο Θεόδωρος τρεις μέρες στην κρεμάλα.
Πίστευαν ότι έτσι θα μπορούσαν να τον εκδικηθούν και μετά τον θάνατο του και ότι το φονικό θέαμα της αγχόνης θα προκαλούσε φόβο και τρόμο στους Χριστιανούς του νησιού.
Αφού πέρασαν οι τρεις μέρες, ευλαβείς Χριστιανοί ζήτησαν επίσημα άδεια από την τοπική εξουσία των Τούρκων να κηδεύσουν και να ενταφιάσουν το άγιο λείψανο του.
Με βουβή συμμετοχή πλήθους πιστών έγινε η κηδεία και η ταφή του Νεομάρτυρα σε μια εκκλησία της Μυτιλήνης την ονομαζόμενη «Παναγία Χρυσομαλλούσα».

Το ιερό Λείψανο του Νεομάρτυρα

Τρία χρόνια μετά το μαρτυρικό τέλος και την ταφή χου Νεομάρτυρα οι Χριστιανοί στη Μυτιλήνη, με νωπή τη μνήμη της θυσίας του, φροντίζουν για την εκταφή του. Εκεί
διαπιστώνουν μ' ευχάριστη έκπληξη όχι το Λείψανο του Αγίου Θεοδώρου του Βυζαντίου δεν έχει υποταχτεί στους φυσικούς νόμους της φθοράς. Το βρίσκουνε ακέραιο και
αναλλοίωτο. Βλέπουν με θαυμασμό αυτό το ολοφάνερο σημάδι της θείας χάριτος του Θεού. Γονατίζουν συγκινημένοι και πανευτυχείς οι παριστάμενοι Χριστιανοί.
Ευχαριστούν τον Χριστό που σε τέτοιους δύσκολους χρόνους ενισχύει έτσι την πίστη τους και τους χαρίζει έναν Άγιο προστάτη. Όταν μητροπολίτης στη Μυτιλήνη ήτανε ο
Ιερεμίας (1798), που έγινε έπειτα και Οικουμενικός Πατριάρχης, το Λείψανο του Αγίου, χωρίς να ξέρουν οι Τουρκικές αρχές, το πήρανε και το εναπόθεσαν ευλαβικά στην
κρύπτη του ιερού Βήματος του Μητροπολιτικού ναού. Εκεί παρέμεινε επί 34 χρόνια, δηλαδή μέχρι το 1832. Από τότε δε είναι πλέον γνωστός ο Θεόδωρος ο Βυζάντιος ως
προστάτης και πολιούχος της Μυτιλήνης και της Λέσβου γενικότερα.
Η επέτειος του μαρτυρικού θανάτου του Άγιου Θεοδώρου του Βυζαντίου γιορτάζεται στις 17 Φεβρουαρίου με μεγάλο σεβασμό, με ιεροπρέπεια και κατάνυξη σε όλη τη Μυτιλήνη.

Ιερά κειμήλια του Αγίου.

Το σεπτό λείψανο του Νεομάρτυρα ενταφιάστηκε, μπροστά στον νάρθηκα του ιερού Ναού της Παναγίας της Χρυσομαλλούσας. Αργότερα όμως, το 1881, για τεχνικούς λόγους
αναγέρθηκε στη βόρεια πλευρά του ναού σαν συνέχεια του ιερού Βήματος, το ιερό κουβούκλιο του τάφου. Αποτελεί δε αυτό ένα από τα ιερά κειμήλια που συνδέονται με τον
γενναίο Νεομάρτυρα. Μέσα στο κουβούκλιο αυτό, που είναι ωραίο έργο τέχνης, υπάρχει ο μαρμάρινος τάφος του Αγίου. Μια αργυρά κανδήλα, που είναι αφιέρωμα προς τον
Μάρτυρα από τον αδελφό του Γρηγόριο βρίσκεται στο εσωτερικό του κουβουκλίου και αποτελεί ιδιαίτερα ξεχωριστό κειμήλιο. Ο Γρηγόριος που ήταν μητροπολίτης
Αδριανουπόλεως ήθελε να φωτίζεται ο τάφος του Νεομάρτυρα αδελφού του Θεοδώρου. Η κανδήλα αυτή φέρει περιφερειακά επιγραφή του αφιερωτού. Κειμήλια που
συνδέονται άμεσα με τον Άγιο Θεόδωρο τον Βυζάντιο είναι:
α) Ένα φθαρμένο υπόδημα που φορούσε ο Μάρτυρας, όταν οδηγήθηκε στο μαρτύριο. Αυτό φυλάσσεται μέσα σε αργυρά θήκη στον ιερό Ναό της Παναγίας της Χρυσομαλλούσας.
β) Τεμάχιο αιματόβρεκτο από το υποκάμισο του Αγίου που φυλάσσεται στην ιερά Μονή Λειμώνος.




Στίχος
Ύμνος νεάζων Θεοδώρω τω νέω, Xριστού αθλητή ενδίκως αρμοστέος.

Ἀπολυτίκιοv. Ἦχος ἅ΄.
(Ψάλλεται στή μνήμη τοῦ Ἁγίου στίς 17 Φεβρουαρίου)
Τῷ Θεῶ ὥσπερ δῶρον φερωνύμως Θεόδωρε, δί’ ἀθλήσεως πόνων προσηνέχθης πολύτιμον, καί ἄμωμον θύμα καί δεκτή, παμμάκαρ ἐγένου προσφορά·
ὅθεν πόθω συνελθόντες, τούς σούς ἀγώνας ἐν ὕμνοις γεραίρομεν, καί δόξαν προσάγομεν Θεῶ, τῷ θαυμαστῶς σέ ἐνισχύσαντι, κατ’ ἐχθρῶν ὀρωμένων,
καί ἀοράτων πολυάθλε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε
(Ψάλλεται κατά τήν ἐπέτειον ἑορτήν τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ Λειψάνου καί τῆς διασώσεως τῆς πόλεως ἀπό τῆς πανώλους τήν Ἅ΄ Κυριακή μετά τό Πάσχα, τοῦ Παραλύτου)
Τό παντιμον Λείψανον τοῦ Θεοδώρου πιστοί, ἐνδόξως τιμήσωμεν ὡς θησαυρόν τιμαλφῆ, καί πάντες βοήσωμεν· Σῶσον ἐκ τῶν κινδύνων, τούς πιστῶς
σέ ὑμνοῦντας, ὡς πότε σύ ἐρρύσω ἐκ πανώλους τήν πόλιν, καί πάντας περιφρούρησον ταῖς ἰκεσίαις σου.


 http://xristianos.gr

Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ (ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ)


15http://www.agioritikovima.gr/diafora/theologikos-log/diafora/38890-i-ukofantii-t
«Ως γαρ πάσιν ανθρώποις σύμφυτον το αναπνείν, και ενεργούμενον, ούτως Εφραίμ το δακρυρροείν» (Αγιος Γρηγόριος Νύσσης)

Συκοφάντηση του Οσίου Εφραίμ

Για πολύ καιρό ο Εφραίμ ζούσε τον βίο της απόλυτης θεοσέβειας κοντά στον επίσκοπο Ιάκωβο…Ήταν λοιπόν ένας νεωκόρος της εκκλησίας της Νίσιβης που ονομαζόταν κι αυτός Εφραίμ. Βλέποντας αυτός πόσο αγαπητός ήταν ο Εφραίμ στον επίσκοπο, αλλά και σ’ όλο το πλήρωμα της εκκλησίας, γέμιζε με φθόνο.

Μια ημέρα λοιπόν, βίασε την … παρθένα θυγατέρα κάποιου αξιωματούχου, και κατόπιν την διέταξε: «Όταν ο πατέρας σου καταλάβει τι συνέβη και σε κατηγορήσει, να του πεις: Ο Εφραίμ είναι υπεύθυνος, αυτός μου επιτέθηκε και με βίασε, αυτός που όλοι τον θεωρούν άνθρωπο ακέραιο».

Και πράγματι, όταν ο πατέρας της κοπέλας κατάλαβε τι είχε συμβεί, εκείνη έριξε την ευθύνη στον Εφραίμ. Θλιμμένος ο πατέρας της έτρεξε αμέσως στον επίσκοπο και του διηγήθηκε όλη την ιστορία. Ο επίσκοπος έμεινε άφωνος ακούγοντάς τον· και μολονότι άλλοτε θεία οράματα του αποκάλυπταν την αλήθεια, στην περίπτωση αυτή η αλήθεια δεν του φανερωνόταν. Όταν στην συνέχεια η υπόθεση έγινε γνωστή στον λαό, πολύς κόσμος σκανδαλίστηκε εναντίον του Εφραίμ.

Τότε, ο επίσκοπος κάλεσε τον άγιο Εφραίμ και του ανακοίνωσε την κατηγορία εναντίον του. Εκείνος όμως, αφού έμεινε για πολλή ώρα σιωπηλός, είπε: «ναι, πατέρα μου, αμάρτησα, και ζητώ από την αγιότητα σου να με συγχωρήσει». Ο άγιος Ιάκωβος, γνωρίζοντας καλά τον Εφραίμ και τον βίο του, διόλου δεν πίστεψε αυτή την ιστορία, και ζήτησε από τον Θεό να του αποκαλύψει την αλήθεια. Ωστόσο η αλήθεια δεν του αποκαλύφθηκε, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να φανερωθεί.

Όταν η κοπέλα γέννησε, πήρε ο πατέρας της το παιδί και το πήγε στον άγιο Ιάκωβο. Τότε, αυτός διέταξε τον μακαριστό Εφραίμ να παρουσιαστεί μπροστά του, και όταν αυτός το έκανε, ο πατέρας της κοπέλας του παρέδωσε το παιδί να το αναθρέψει σαν γιο του. Ο μακαριστός Εφραίμ δακρυσμένος είπε στον άγιο: «ναι, πατέρα μου, αμάρτησα, όμως ζητώ από την αγιότητα σου να με συγχωρήσει». Και πήρε το παιδί μαζί του στην εκκλησία.

Βλέποντάς τον, όλοι οι πιστοί έμειναν εμβρόντητοι. Κάποιοι ένιωσαν προσβεβλημένοι από τον Εφραίμ, ενώ άλλοι παρατηρώντας το παιδί προσεκτικά έκριναν άδικη την κατηγορία. Εκείνος τους είπε τότε δακρυσμένος: « αδελφοί μου, να παρακαλέσετε τον Θεό να μου συγχωρήσει αυτήν την αμαρτία». Όμως μετά από λίγες ημέρες, διαπιστώνοντας πως όλος ο λαός είχε σκανδαλιστεί στο έπακρο, ο Εφραίμ φοβήθηκε την ευαγγελική εκείνη διδασκαλία του Κυρίου, που ονομάζει καταραμένο όποιον «σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ». Τότε ο Θεός, βλέποντας με πόσο μεγάλη καρτερία και χαρά υπέμεινε ο άγιος την κατακραυγή τόσο πολλών ανθρώπων, αποφάσισε να αποκαλύψει σ’ όλον τον λαό την ταπείνωση και την αρετή του, ώστε να καταισχυνθεί ο Σατανάς και οι υπήκοοί του.

Την αγία ημέρα της Κυριακής, μετά την θεία Ευχαριστία, ο Εφραίμ πλησίασε τον επίσκοπο Ιάκωβο, με το παιδί κρυμμένο κάτω από το πανωφόρι του, και του ζήτησε την άδεια να ανέβει στο βήμα. Εκείνος του την έδωσε, και ο Εφραίμ ανέβηκε στο βήμα, ενώ ο συγκεντρωμένος λαός τον κοιτούσε κατάπληκτος. Τότε ο όσιος Εφραίμ έβγαλε το μικρό από το πανωφόρι του και το σήκωσε ψηλά, κρατώντας το από το δεξί του χέρι, πρός την κατεύθυνση του θυσιαστηρίου, λέγοντας μεγαλόφωνα: «παιδί, στο όνομα του ζώντος Θεού που δημιούργησε τον ουρανό και την γη και όλα τα επίγεια και τα επουράνια, σε εξορκίζω να μιλήσεις και να μου πείς ειλικρινά ποιος είναι ο πατέρας σου». Το παιδί άνοιξε τότε το στόμα του και είπε: « ο Εφραίμ ο νεωκόρος». Το ποίμνιο συνταράχθηκε από τον φόβο, και ο επίσκοπος έμεινε άφωνος, κι όλοι ζητούσαν κλαίγοντας συγχώρηση από τον Εφραίμ. Την ίδια στιγμή το βρέφος ξεψύχησε.

Ο πατέρας της κοπέλας αμέσως έπεσε στα πόδια του, και του ζήτησε κλαίγοντας συγχώρηση. Τότε, ο άγιος Ιάκωβος έδωσε άφεση σ’ όλη την εκκλησία. Από εκείνη την ημέρα, όλος ο λαός σεβόταν και εκτιμούσε τον Εφραίμ ακόμη περισσότερο απ’ ότι προηγουμένως. Και ο Σατανάς ταράχθηκε και ντροπιάσθηκε».

(Νέστωρ Καββαδάς, Ο βίος του Εφραίμ του Σύρου, Μετάφραση από τα Συριακά, Εκδ. Θεσβίτης, 

ΟΙ ΔΥΟ ΧΗΡΕΣ (ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)


http://www.agioritikovima.gr/perizois/38896-oi-duo-chires

15Ένας επίσκοπος πληροφορήθηκε για δύο χριστιανές χήρες πώς δεν ζούσαν με σωφροσύνη.

Παρακάλεσε τότε Το Θεό νά τον πληροφορήσει κι 'Εκείνος για Το θέμα αυτό, ώστε ν' αποφασίσει ύστερα Τι θα κάνει.

Πραγματικά, ο Θεός χάρισε στο δούλο Του ό,τι του ζήτησε. στη διάρκεια της θείας λειτουργίας, την ώρα πού κοινωνούσαν οι πιστοί, έβλεπε ο επίσκοπος στο πρόσωπο του καθενός τις αμαρτίες πού είχε διαπράξει και τον βασάνιζαν.

Μερικά πρόσωπα φαίνονταν σαν βαμμένα με καπνιά." Άλλα έμοιαζαν ολότελα καμένα, με μάτια ματωμένα και φλογισμένα.

Προσέρχονταν όμως και χριστιανοί, πού είχαν την όψη λαμπρή και τα ρούχα κατάλευκα.

Όταν κοινωνούσαν οι πρώτοι, τούς έβλεπε νά κυκλώνονται από φλόγες και νά καίγονται. '

Αντίθετα, στους άλλους ο Μαργαρίτης πού έπαιρναν γινόταν δυνατό Φως, πού τύλιγε με τη λάμψη του όλο τους το σώμα.

Μετά τούς άνδρες άρχισε ο επίσκοπος νά μεταδίδει τα τίμια Δώρα στις γυναίκες. και σ' αυτές παρατηρούσε τις ίδιες εικόνες.

Άλλα πρόσωπα φαίνονταν μαύρα, άλλα κατακόκκινα σαν αίμα, άλλα Φλογισμένα κι άλλα κατάλευκα.

Κάποια στιγμή πλησίασαν για νά μεταλάβουν και οι δύο εκείνες κακόφημες χήρες.

Τις βλέπει τότε νά είναι ντυμένες με κατάλευκα φορέματα και νά έχουν πρόσωπα λαμπρά και σεμνά. "Όταν κοινώνησαν τα
άχραντα Μυστήρια, τις είδε νά περιλούζονται μ' ένα εκθαμβωτικό Φως. '

Τελείωσε ή λειτουργία και ο επίσκοπος άρχισε πάλι νά προσεύχεται, ζητώντας από Το Θεό την εξήγηση των αποκαλύψεων Παρουσιάζεται τότε μπροστά του ένας άγιος άγγελος.

Άραγε είναι αληθινά ή ψεύτικα όσα λέει ο κόσμος για τις δύο εκείνες γυναίκες; τον ρωτάει ο επίσκοπος.

Ναι, ειναι ολα αληθινά.

Γιατί όμως όταν κοινωνούσαν είχαν τα πρόσωπα λαμπρά, φορούσαν κατάλευκα φορέματα και αστραποβολούσαν μέσα σ' εκθαμβωτικό φως;
αυτό συνέβη γιατί οι γυναίκες συναισθάνθηκαν την αμαρτωλή ζωή τους, μετανόησαν με δάκρυα, στεναγμούς, ελεημοσύνη και εξομολόγηση και υποσχέθηκαν νά μην ξαναπέσουν στις ίδιες αμαρτίες.

'Έτσι ο Θεός τις συγχώρησε, κι από τότε ζουν με σωφροσύνη και ευσέβεια. 

Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου