http://feltor.wordpress.com/2013/10/16/150012/
Ένα είναι σίγουρο στη βλαχομπανανία που ζούμε. Πως αν θέλει το «σύστημα», σε κάνει διάσημο και φίρμα, ακόμη κι αν δεν σε ξέρει ούτε η μάνα σου, σε αναβιώνει αν έχεις περάσει στη λήθη, ενώ όποτε αποφασίσει μπορεί και να σε στείλει στα αζήτητα.
Τα παραπάνω ισχύουν τόσο στη πολιτική σκηνή, όσο και στο επονομαζόμενο λάιφ στάιλ σταρ σύστεμ (τρομάρα του) που όπως και όλα τα υπόλοιπα στη χώρα μας, αποτελεί μια φαιδρή καρικατούρα του αντίστοιχου διεθνούς. Το βλέπουμε παντού. Ξανθές μπίμπο και καραγκιόζηδες της «τέχνης» νομοθετούν στο κοινοβούλιο. Χρεοκοπημένοι εξηντάρηδες που χρωστούν σε όποιον μιλά ελληνικά, αναλαμβάνουν να διασκεδάσουν τις νοικοκυρές και τις κυράτσες σε κλιμακτήριο κάθε πρωί μέσα από την τηλεόραση. Δήθεν ηθοποιοί (βλ. Μιμή) διδάσκουν υποκριτική σε πανεπιστήμια του εξωτερικού! Φοροφυγάδες τραγουδισταράδες, που φλερτάρουν ανοιχτά με τον ναζισμό, θαυμάζονται ως θεοί… τι λέω; Ως ημίθεοι!!!!! Και άλλα τέτοια πολλά.
Το να γίνεις φίρμα στην Ελλάδα δεν απαιτεί κάτι το ιδιαίτερο. Εδώ ο Αλέξης, και παίζει για πρωθυπουργός! Οπότε τι να λέμε; Στο εγχώριο «σταρ σύστεμ» μια παρέα είναι, και ένα κύκλωμα όλο κι όλο, που αν σε αποδεχτεί (έχοντας κάνει τις παραχωρήσεις σου), μπορεί από το πουθενά να σε ανεβάσει στα σύννεφα…. Ειδικά αν είσαι και ολίγον τι κουνιστός.
Κι αυτά όλα τα θυμήθηκα διαβάζοντας προχθές το Πρώτο Θέμα, που πουλάει τρελά, και το οποίο αφιέρωσε μια ολόκληρη σελίδα του για τη προβολή ενός πολλά υποσχόμενου νεαρού καλλίγραμμου (άρρενος) μοντέλου ονόματι Σπύρος κάτι…
Αυτό που τράβηξε τη προσοχή μου ήταν ο τεράστιος τίτλος του άρθρου «ο δόκιμος αξιωματικός της πασαρέλας»!
Αμάν λέω, τι έχουμε εδώ; Άρχισαν τα φαντάρια μας το άουτινγκ με τη στολή;
Αυτό που τράβηξε τη προσοχή μου ήταν ο τεράστιος τίτλος του άρθρου «ο δόκιμος αξιωματικός της πασαρέλας»!
Αμάν λέω, τι έχουμε εδώ; Άρχισαν τα φαντάρια μας το άουτινγκ με τη στολή;
Διαβάζοντας παρακάτω, κατάλαβα ότι πρόκειται περί ενός ακόμη νεαρού, που μέσα στην γενική οικονομική ανέχεια προσπαθεί να κάνει καριέρα μοντέλου. Και μπράβο του, αφού καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. Παραξενεύτηκα όμως με την έμφαση που έδινε ο συντάκτης του διθυραμβικού άρθρου στο γεγονός ότι ο εν λόγω μορφονιός … πήγε κάποτε φαντάρος. Εκπλήρωσε δηλαδή τη θητεία του. Λες και πρόκειται για κάτι το εξαιρετικό. Λες και πρόκειται για επίτευγμα.
Βέβαια, στον κόσμο του ντόπιου λάιφ σταιλ, το να πάει κανείς φαντάρος είναι όντως κάτι το σπάνιο. Εν πάση περιπτώσει, ο εν λόγω νεαρός έκανε τη 15μηνη στρατιωτική θητεία του ως δόκιμος, και από ότι μπόρεσα να καταλάβω, αυτό θα πρέπει να ήταν και το μεγάλο highlight της μικρής ζωής του, αφού γύρω από αυτή τη θητεία περιστράφηκε όλο το άρθρο, το οποίο όμως είχε ως βασικό θέμα την «διεθνή» καριέρα του στο μόντελινγκ!
Μάλιστα, ανακάλυψα κάτι που ούτε να το φανταστώ δεν μπορούσα, αφού όπως λέει χαρακτηριστικά ο αυτοχαρακτηριζόμενος ως πρώην στρατιωτικός(!) «η στρατιωτική στολή τρελαίνει τις γυναίκες… όταν άρχισα να τη φοράω και να κυκλοφορώ σε δημόσιους χώρους έπαθα τη πλάκα μου από τις αντιδράσεις. Με τον μπερέ, το γαλόνι, και το αμπέχονο παίρνεις πολλά κρέντιτς στα μάτια των θηλυκών…»!
Εγώ βέβαια αλλιώς τα θυμάμαι, αλλά τέλος πάντων…
Εγώ βέβαια αλλιώς τα θυμάμαι, αλλά τέλος πάντων…
Και αυτή η σύντομη θητεία του στο στράτευμα, εκτός από τον θαυμασμό των γυναικών, τον προετοίμασε και τον “χαλύβδωσε” προκειμένου να αντεπεξέλθει στον ύπουλο πόλεμο της πασαρέλας, αφού όπως λέει ο ίδιος: «ο σκληρός ανταγωνισμός και η κούραση δεν με τρομάζουν… αφού μη ξεχνάτε ότι ως άνθρωπος που προέρχομαι από τα στρατόπεδα έχω μάθει πολύ καλά τι σημαίνει πειθαρχία…», και καταλήγει με ανδροπρεπή έμφαση «στον απαιτητικό χώρο της υψηλής ραπτικής παραμένω στρατιώτης»!!!!!
Τι να πω;
Πήγε το παλικάρι δόκιμος σε μια 15μηνη θητεία, και έγινε στρατιωτικός, και άνθρωπος των στρατοπέδων; Και αυτή η σκληρή εμπειρία, όχι μόνο τον έκανε άνδρα αλλά τον προετοίμασε και για τον ανάλγητο κόσμο του μόντελινγκ…
Εκεί όπου αντί για σφαίρες πέφτουν μπικουτί, και τα πιστολάκια (μαλλιών) ξερνούν φωτιά και μολύβι!
Εκεί όπου αντί για σφαίρες πέφτουν μπικουτί, και τα πιστολάκια (μαλλιών) ξερνούν φωτιά και μολύβι!
Μάλιστα!
Δηλαδή εγώ που πήγα 21 μήνες ως απλός φαντάρος, και ήμουν και τυχερός διότι μόλις πριν από λίγο η θητεία ήταν 25μηνη, ενώ κάποιοι άλλοι της σειράς μου που πήγαν δόκιμοι για 32 και 28 μήνες παρακαλώ, και μάλιστα σε κανονική θητεία σε κανονικά στρατόπεδα, χωρίς κέτερινγκ, κινητά, και ψυχολόγους, τι θα έπρεπε να πούμε; Ότι είμαστε σκληροτάχηλοι βετεράνοι και έμπειρα κομάντα, οπότε φέρτε μας πασαρέλες, και φέρτε μας μοδίστρες να τις φάμε ζωντανές;
Χαλαρώστε ρε παιδιά του Πρώτου Θέματος. Θέλετε να προβάλετε κάποιον δικό σας, ή να ξεπληρώσετε κάποιο γραμμάτιο σε κάποιον που του χρωστάτε; Κάνετέ το με πιο διακριτικό τρόπο. Εσείς το κάνατε σήριαλ του στυλ Ο Άγνωστος Πόλεμος… Μοντέλο είναι το παιδί, και όχι μισθοφόρος στη Λεγεώνα των Ξένων.
Αλλιώς αφιερώστε σελίδες και σε όποιον άλλο σελέμπριτι ή μη έχει πάει κάποτε φαντάρος… αν και αυτά τα αφιερώματα θα είναι μάλλον ελάχιστα αν κρίνω από την πατριωτική διάθεση των μαϊντανών μας.
Εν πάση περιπτώσει, ο συγκεκριμένος μάγκας δεν έκανε και τίποτα το διαφορετικό.
Μη χέσω…
Και τέλος πείτε του ότι το να κάνεις τη θητεία σου για μερικούς μήνες, όπως εκατομμύρια άλλοι Έλληνες, δεν σε καθιστά εφ όρου ζωής «άνθρωπο των στρατοπέδων». Αλλιώς θα μας τρέμανε μέχρι και οι πεζοναύτες της Αμερικής, που θα μας περνούσαν απαξάπαντες για τους 300 του Λεωνίδα…
Μη τρελαθούμε κιόλας.
Strange Attractor
