Η Κοσμοχαλασιά και η Αναλαμπή με το Ποθούμενο.

http://www.pentapostagma.gr/2013/09/analabi-pothoumeno.html

-Σύνελθε ρε φίλε, σε λίγο θα έχουμε πόλεμο!!
-Άντε ρε μας έπρηξες εδώ και χρόνια με την καταστροφολογία σου...
Ο νεαρός με το frento-espesso τα έβαζε με τον δικτυωμένο του χωριού  «ήταν το παρατσούκλι του δεύτερου που βρισκόταν μόνιμα κολλημένος στο διαδίκτυο». Έτσι τα λόγια πηγαινοερχόταν μεταξύ τους δίχως νόημα μέχρι που  παρενέβη ένας τρίτος αρκετά ηλικιωμένος στους χρόνους και σεβάσμιος στους λόγους ο μπάρμπα- Ποθητός.

Εδώ που κάθεστε και οι δύο και απολαμβάνετε τον καφέ σας αμέριμνα κάτω από τον κεντρικό πλατάνι που σκεπάζει τον καφενέ, εδώ σε τούτο το δένδρο, οι κομιταντζήδες κρέμασαν τον δάσκαλο και τον παπά του χωριού μας.
Λοιπόν βάλτε το καλά μέσα «στο φευγάτο» μυαλό σας. Από τότε μέχρι και σήμερα  αλλά και από τα παλιά χρόνια ο πόλεμος ποτέ δεν σταμάτησε  πάνω σε αυτό το αλανάκι που το λένε Ελλάδα.  Αντίθετα εμείς σήμερα βιώνουμε  βαθύ ύπνο και δεν καταλαβαίνουμε τις μορφές πολέμου  που ενεργούνται εναντίον μας με  σκοπό να συντρίψουν σε κομμάτια τις δύο μαρμάρινες πνευματικές κολώνες του κόσμου πάνω στις οποίες στηρίζεται ο ανθρώπινος πολιτισμός. Και αν στο σχολειό δεν σας έμαθαν ποιες είναι οι κολώνες αυτές, μάθε το από την πείρα της ζωής μου, ότι είναι η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός.

Άρα και εσύ που ρουφάς το frendo και εσύ που παπαγαλίζεις  με το διαδίκτυο είσθε βαθειά νυχτωμένοι. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ- ΗΔΗ- ΕΝΕΡΓΕΙΤΑΙ.
Απλώς τώρα η ΣΥΡΙΑ θα μας ΣΥΡΕΙ στην ΤΡΙΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!!! Και ο λόγος είναι το πυρηνικό- θανατηφόρο οπλοστάσιο που διαθέτουν οι ανθρωποκτόνες -αντίχριστες δυνάμεις των ημερών μας.
Όλοι οι θαμώνες του καφενέ του χωριού σιώπησαν και άκουγαν τα λόγια του κυρ. Ποθητού. Άλλωστε από τις ειδήσεις της TV δεν έβγαζαν άκρη. Και ο παππούς συνέχιζε ακάθεκτος να φυλλορροεί τις σκέψεις του μέσα από την σοφία των χρόνων του.
Αν δεν το ξέρεται, εδώ πάνω στην Καστοριά μας στους χρόνους της λατινοκρατίας υπήρχε το ζωντανό Ρωμέικο Δεσποτάτο της Ηπείρου. Γι αυτό και τα τόσα περίτεχνα βυζαντινά Εκκλησάκια και τα καλαίσθητα ιστορικά μνημεία σε όλη την επικράτεια της Ηπείρου, της Δυτ. Μακεδονίας και  της Άρτας.

Μετά την λατινοκρατία και την σύντομη Παλαιολόγεια περίοδο μας ήρθε καπάκι η Τουρκοκρατία για 500  και χρόνια και αποκτήσαμε εδώ και 100 χρόνους λευτεριά κάποιας  δημοκρατίας αφού μεταγγίσαμε μαρτυρικό αίμα στην γη μας ακόμα  και στους τελευταίους δυνάστες  που  ήταν οι φιλοσιωνιστές- κομιταντζήδες και οι παγκόσμιοι χορηγοί τους. Φυσικά δεν εξαιρώ τους Γερμανούς, ούτε τους κατσαπλιάδες, ήταν όλοι τους ίδια φρούτα!! 
Η συζήτηση πήγαινε  να γίνει ιστορική μέχρι που ο παππούς με μια φράση άναψε τα αίματα.
Μπορεί να μου πει κάποιος  αν η τότε λατινοκρατία διέφερε σε τίποτε  από την σημερινή παραμονή μας στην ΕΕ;

Σιώπησαν όλοι γιατί δεν πολυκατάλαβαν το νόημα της ερώτησης. Μόνον όταν ο παππούς τους μίλησε για τον φόρο αίματος και τα χαράτσια που κατέβαλαν παρά την θέληση τους οι υπόδουλοι Έλληνες στους Λατίνους και στους Τούρκους όλοι ξεσηκώθηκαν γιατί θυμήθηκαν τα δικά τους χαράτσια που έπεσαν πάνω στα κεφάλια τους πρόσφατα!!

Και άρχισαν τότε όλοι μαζί να μιλούν για  αδικίες, κλεψιές,  καταχρήσεις,  προδοσίες και πήγαν και ένα βήμα παρακάτω. Κάποιοι φανταζόταν ήδη κρεμάλες και λυντσαρίσματα!! Μέχρι που ο παππούς τους έβαλε στην θέση τους λέγοντας  «εμείς εδώ δεν κρεμάμε τους προδότες αλλά τους στέλνουμε αδιάβαστους από εκεί που ήρθαν, εσείς οι νέοι έχετε να ασχοληθείτε με πιο σπουδαία πράγματα, αρκεί να ξεσηκωθείτε από τα παχνιά σας και να αρχίσει να λειτουργεί το μυαλό σας.  Σκεφτείτε μόνο πόσες γενιές πέρασαν στα 550 χρόνια που χάσαμε την πρωτεύουσα μας , την Βασιλεύουσα των πόλεων. Όλες αυτές οι γενιές δεν ήταν ψόφιοι σαν και εμάς αλλά προσδοκούσαν το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ με ζωντανή ελπίδα. Και το παράξενο είναι ότι έλαχε ο κλήρος σε εμάς τους αδιάφορους να ζήσουμε μέσα από αυτήν την κοσμοχαλασιά που ετοιμάζουν κάποιοι την δική μας νεκρα-Ανάσταση!!!  Ήδη όλα τα πολεμικά σήμαντρα εξαγγέλουν την απελπισία και την  καταστροφή για να απονευρώσουν την ζωή και την ελπίδα  από τους ανθρώπους.

Επειδή τελευταία ακούω πολλές σαχλαμάρες για το ποθούμενο, ο λογισμός μου λέει ότι το ποθούμενο δεν θα έρθει μόνον όταν οι Ξανθοί για τα δικά τους συμφέροντα  θα κατεβούν στα Στενά, αλλά το Ποθούμενο θα αρχίσει να ολοκληρώνεται προς το τέλος των ωδινών της ανθρωπότητας και όταν ζωντανέψει η μαρμαρωμένη- παγωμένη Ρωμαίικη Συνείδηση του Νεοέλληνα ώστε να τον αλλοιώσει σε πραγματικό ΡΩΜΗΟ. Τότε μόνο αξίζει να «ζωντανέψει» ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς κατά τις άγνωστες βουλές του ΘΕΟΥ για να έχει Λαό και Ποίμνιο Άξιο που θα συνεχίσει τον Θεόσδοτο ρόλο του σαν θεματοφύλακας της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ελληνορωμαίικης Παράδοσης και του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού.
Τελικά το Ποθούμενο θα ολοκληρωθεί όταν η Αυτοκρατορική Μίτρα,   η Ράβδος της Εξουσίας και το ένδυμα του Σάκου φορεθούν στον ΦΙΛΟ του ΘΕΟΥ,  σε εκείνον τον ΔΙΚΑΙΟ που τον προανήγγειλαν Άγιοι Άνθρωποι, ακόμα και ο Μακρυγιάννης τον είδε και τον άκουσε σαν «πρόεδρο της πιτροπής του ΘΕΟΥ στην Πόλη.»
Αν σήμερα κάποιοι και για τους δικούς τους λόγους εφαρμόζουν στρατηγικά σχέδια για να αναδείξουν την παγκόσμια διακυβέρνηση με τον πλανητάρχη τον εμφορούμενο από το αντίχριστο πνεύμα σίγουρα θα απογοητευθούν γιατί παράλληλα με το μυστήριο της ανομίας ενεργείται και το μυστήριο της Ευσεβείας που θα αναδείξει  τον προαναγγελόμενο ΕΥΣΕΒΗ ΒΑΣΙΛΙΑ, τον άγνωστο σε όλους εμάς.

Η πρόγιαγια μου η Μαριγώ το γένος Νοταρά από γενιά πολίτικη μου έδειχνε μέσα στην εκκλησία όταν την επισκεπτόταν ο τότε ΔΕΣΠΟΤΗΣ μας κάτι που δεν το καταλάβαινα  σαν παιδάκι «τα βλέπεις αυτά που έχει ο Δέσποτας;» τι γιαγιά την ρωτούσα; Και αυτή μου έδειχνε με το δάκτυλο της «αυτό το αστραφτερό στέμμα, αυτή η χρυσή ράβδος και αυτά τα χρυσά ρούχα είναι δανεικά γιατί τα χάρισε στον Δεσπότη μας ο Βασιλιάς της ΠΟΛΗΣ»
Που να καταλάβω τότε εγώ. Μέχρι που μεγάλωσα και ένας καλόγερος μου επιβεβαίωσε τα λεγόμενα της γιαγιάς μου.
«Η γιαγιά είχε δίκαιο παιδί μου, η Οικονομία του ΘΕΟΥ διαφύλαξε τα Εθναρχικά αυτά Σύμβολα και μάλιστα έβαλε τον ίδιο τον Μωάμεθ τον Πορθητή να τα παραδώσει στον πρώτο μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης Πατριάρχη μας Σχολάριο Γεννάδιο, κινούμενος από πολιτικούς λόγους  και  ενεργώντας άθελα του Θεία Νεύση ώστε να εξυπηρετήσει το σχέδιο του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ μέχρι τελευταίας κεραίας. Αυτά τα Εθναρχικά Σύμβολα την ορισμένη από τον ΘΕΟ στιγμή μόνο οι γνήσιοι στην Ορθοπραξία  ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ  θα τα παραδώσουν στον Εν Αγγελική Κελεύση  ΡΩΜΗΟ-ΔΙΚΑΙΟ και ΦΙΛΟ του ΘΕΟΥ και ο καλόγερος γελώντας μου έλεγε «βλέπεις κανένα αληθινό Ρωμηό-πολιτικό στις ημέρες μας που είναι άξιος τέτοιας τιμής;»

Όλοι κάτω από την πλατάνα του καφενείου αποσβολώθηκαν με τα λεγόμενα του παππού. Κάποιος όμως έξυπνος τον προέτρεψε να συχνάζει περισσότερο στο καφενείο για να φέρνει και τα παιδιά του να ακούνε ωραία παραμύθια...
Όμως ο παππούς τον αποστόμωσε..
Δεν χρειάζεται τα παιδιά σου να τα ακούσουν γιατί θα τα ζήσουν, ενώ για σένα αμφιβάλλω αν θα ζήσεις για να τα δεις γιατί αν δεν ποθείς κάτι δεν σου κάθεται με τίποτα.
Όλοι παγώσανε γιατί φοβήθηκαν καυγά. Ο παππούς φαίνεται δεν χωράτευε και συνέχισε...

Σε λίγο καιρό δεν θα πίνεται καφέ αλλά ρεβίθι και αν υπάρχει και αυτό  μάλιστα θα το πίνεται στα χερσοχώραφα που θα τα καλλιεργείται για να θρέψετε τις φαμίλιες σας.
Το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ θα το δείτε όταν το φαγητό σας θα το τρώτε ανακατωμένο με τα δάκρυα σας...

ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ    

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/09/analabi-pothoumeno.html#ixzz2dqnkfbwn

ΚΑΠΕΤΑΝ - ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΙΑΓΚΛΗΣ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/09/blog-post_638.html

Τα κατορθώματά του και η συμβολή του στον Μακεδονικό Αγώνα περιμένουν ακόμη την γραφίδα του ιστορικού που θα γράψει τη βιογραφία του για να εξοφλήσει η Πατρίδα, κατά κάποιο τρόπο, το χρέος της προς αυτόν.

Το ηρωικό Σώμα του Οπλαρχηγού Γιώργη Γιαγκλή έδρασε στη Χαλκιδική, στο Άγιον Όρος, στη Νιγρίτα, στην περιοχή Σερρών, σε ολόκληρη τη Μακεδονία, γενόμενος στην κυριολεξία ο φόβος των Βουλγάρων, που απέφευγαν συστηματικά την αναμέτρηση μαζί του.

Η Χαλκιδική, μια ζωντανή παρουσία σε όλα τα προσκλητήρια του Έθνους, έχει προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στην ένδοξη ιστορική περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα.

Σ’ αυτή την ιδιόμορφη αναμέτρηση, πολλά παλληκάρια της ρίχθηκαν με τα σώματά τους, μα κύρια με την ψυχή τους, αντιμέτωπα στην επιβουλή των Βουλγάρων, συμμετέχοντας ενεργά στις κατά τόπους Επιτροπές Αγώνα και δημιουργώντας ένοπλα Σώματα ανταρτών.

Η συχνή επικοινωνία των Οπλαρχηγών με τους κατοίκους της περιοχής, έκαναν τους τελευταίους να δείχνουν έμπρακτα την αγάπη τους προς τα αντάρτικα Σώματα.

Τα χωριά της Χαλκιδικής λειτουργούσαν σαν μυστικές πύλες εισόδου του οπλισμού που κατέφθανε από τα νησιά του Αιγαίου, αλλά και αγωνιστών που έρχονταν να προσφέρουν υλική και ηθική βοήθεια στον Αγώνα.

Τεράστια υπήρξε η συμβολή της Εκκλησίας και στη Χαλκιδική, με ποιμενάρχη τον Οργανωτή του Μακεδονικού Αγώνα, Μητροπολίτη Κασσανδρείας, Ειρηναίο.

Η Ιερισσός έχει κάθε λόγο να νοιώθει περήφανη γι’ αυτή τη γενναία φυσιογνωμία, με το ζωηρό και αετίσιο βλέμμα, την ευθυτενή παράσταση, τον φλογερό πατριώτη, τον καπετάν Γιαγκλή, που υπήρξε και ο απελευθερωτής της Νιγρίτας (21 Φεβρουαρίου 1912).

Κοντά του πάντα, ο επίσης γενναίος συμπατριώτης μας Ιερισσιώτης, με πλούσια πατριωτικά αισθήματα, ο υπαρχηγός του Σώματός του, Χριστόδουλος Τσόχας και ο Γραμματέας του, εξίσου μεγάλος πατριώτης από τη Μεγάλη Παναγία, ο Νικόλαος Σέρπης, φοιτητής τότε της ιατρικής. Όπως επίσης, θα πρέπει εδώ να τονιστεί, οτι πολύτιμες υπηρεσίες προσέφεραν και άλλοι συμπατριώτες μας στον τιτάνειο αυτό Αγώνα.

Τη δεκαετία του 1890 και οι Τούρκοι, με τις βιαιότητές τους προς τον ελληνικό πληθυσμό, πήραν ικανοποιητική γεύση από τη δύναμη της ζωτικότητας που διέθετε ο Καπετάν Γιαγλής και το Σώμα του.

Από το 1903 συνεργάζεται με τον Κεντρικό Μακεδονικό Σύλλογο (1903) των αδελφών Θεοχάρη και Μαυρουδή Γερογιάννη, από την Αρναία, που είχε έδρα την Αθήνα και απέστελνε εξοπλισμό και αντάρτικα Σώματα στη Μακεδονία.

Μεταξύ των πολλών ηρωικών κατορθωμάτων του καπετάν Γιαγκλή είναι και η ολοσχερής εξόντωση της μεγάλης Βουλγάρικης συμμορίας που δρούσε στο χωριό Καρατζά-Κιοι δίπλα στο Στρυμώνα ποταμό.
Σε μια νύκτα του Μαρτίου 1907 εξόντωσε με το Σώμα του πάνω από 50 συμμορίτες βοηθούμενος από το Σώμα του καπετάν Μητρούση.
Η εξόντωση της μεγάλης αυτής φωλιάς των κομιτατζήδων καταθορύβησε τους προστάτες τους Ρώσους, Βουλγάρους, Τούρκους, Αυστριακούς και αυτούς τους Άγγλους που είχαν συνηθήσει να ακούν και να βλέπουν μόνον κηδείες Ελλήνων να καταθέτουν στεφάνια και να εκφωνούν επικήδειους μόνον και όχι επίθεση και εκδίκηση κατά των ασπόνδων εχθρών της φυλής μας.

Οι παραβιάσεις και οι πιέσεις προς το Ελληνικό Προξενείο ήταν μεγάλες και αναγκάστηκε να διατάξει την προσωρινή απομάκρυνση από κει των δύο αρχηγών καπετάν Γιαγκλή και καπετάν Μητρούση, ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά μη μπορώντας να περπατήσει.

Τότε τον άρπασε στους ώμους του ο γιγαντόσωμος καπετάν Γιαγκλής και τον μετέφερε γύρω στα 60 χιλιόμετρα μακρυά στα ορεινά όπου ήταν τα λημέρια τους.
Ο θρυλικός αρχηγός Γιαγκλής είναι από τους πρώτους ελευθερωτές της Νιγρίτας.

Την 24η Οκτωβρίου 1912 εισήλθε στην πόλη με το σώμα του συντεταγμένος στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού.

Είναι ο πρώτος που ξέσχισε την Τουρικική σημαία μετά την κατάληψη της Τούρκικης Χωροφυλακής, ανυψώνοντας την Ελληνική Σημαία μπροστά στα μάτια των Τουρκικών Αρχών.

Ο Γεώργιος Γιαγκλής είναι αυτός που παρέδωσε την Νιγρίτα απελευθερωμένη μετά από αιώνες δουλείας στον Ελληνικό Στρατό ο οποίος κατέφθασε μετα από τρεις μέρες.

Η παρουσία του καπετάν Γιαγκλή στο Άγιο Όρος.

Η ευλάβεια του Καπετάν Γιαγκλή   στα θεία και ιερά ήταν πάντοτε δεδομένη και έκδηλη και η πεποίθηση ότι ο Θεός του ήταν βοηθός στους αγώνες του ακράδαντη.

Μικρά μέρη λειψάνων αγίων χορηγούν τα Μοναστήρια, κατόπιν αποφάσεων των Συνάξεών των, όταν επισήμως ζητούνται για εναπόθεσή των σε εγκαίνια ιερών ναών.
Τιμίου όμως Ξύλου ποτέ, ουδέ ελαχιστομορίου.
Ποτέ δεν ακούσθηκε ποιος τον κατήχησε σχετικώς και τον εφοδίασε με τεμαχίδιο Τιμίου Ξύλου «για να μη τον πιάνει βόλι».

Κι εκείνος το ασπάσθηκε με ευλάβεια, προσευχήθηκε στο Χριστό θερμά και ακολούθως, για να μη το χάσει ποτέ, με το κοφτερό του μαχαίρι έκανε στο μπράτσο του μικροτομή και το «έθαψε» μέσα.
Γρήγορα έγιανε η «πληγή», αντρίεψε ακόμη πιο πολύ το φρόνημά του, αποκάλυψε το μυστικό στα παλικάρια του και συνέστησε σε όλους να πάψουν πλέον να του συνιστούν προσοχή και προφυλάξεις κατά τις συμπλοκές και μετακινήσεις.

«Με φυλάει το Τίμιο Ξύλο, δε με βρίσκει εμένα βόλι. Ούτε σε μάχη ούτε από μπαμπεσιά θα πάω. Όταν έρθ΄ η ώρα μου σε κρεββάτι θα πεθάνω», συνήθιζε να λέει.

Πολλά χρόνια μετά την κοίμησή του, μέλος της συνοδείας του Πνευματικού του αποκάλυψε την εξής εξομολόγηση:

-Θέλω ν΄ ακούσουνε τ΄ αφτιά μου τη διαβεβαίωσί σου, Πνευματικέ, για ν΄ αναθαρρήσει και γλυκάνει η ψυχή μου από ελπίδα πως θα δω πρόσωπο Θεού και Παράδεισο.

Δεν σκότωνα για να σκοτώνω.

Για την Πατρίδα και τ΄ άγια της τόκανα.

Με βαραίνει όμως και με πονάει, που στα γιουρούσια, στις μάχες και στο για να προστατευθώ και προστατέψω, έκανα έτσι, που «χάθηκαν» κι΄ «άφταιγοι».
Τα ξέρεις όλα. Σκληρός ο πόλεμος. Σου πετρώνει την καρδιά, σου θολώνει το μάτι. Είχα, βλέπεις, στο λαιμό μου και στην υπακοή μου και ένα σωρό παλικάρια. Αλλά για όλους ήμουν υπεύθυνος εγώ. Πές μου ο Θεός θα με σχωρέσει;

Το 1941 συναντάμε τον Καπετάν Γιαγλή στην Αθήνα, στον οποίον επετράπη να περιφέρεται ελεύθερα με τη φουστανέλα και να οπλοφορεί.

Όμως, οι Βούλγαροι τον κυνηγούν να τον συλλάβουν και να τον φονεύσουν.

Καταφεύγει, συνοδευόμενος από τον μονάκριβο εγγονό του, τον Γιάννη Γιαγκλή, στο Άγιον Όρος.

Εκεί, ζει δίπλα στο μοναχό Δαμασκηνό, αφού πρώτα χειροτονείται μοναχός με το όνομα «Γαβριήλ»,

στην Ιερά Μονή Ιβήρων,

στο Κελλί «Αποτομή Τιμίου Προδρόμου».

Ο Καπετάν Γιαγκλής-Μοναχός Γαβριήλ εκοιμήθη εν Κυρίω τον Δεκέμβριο του 1946, σε ηλικία 77 ετών.

Τον Οκτώβριο του 1988, σε μια λαμπρή και σεμνή τελετή, γίνεται από το παραπάνω Κελλί η μετακομιδή των οστών του στην Ιερισσό, όπου -στην κεντρική πλατεία του Δημαρχείου- είχε στηθεί η προτομή του, με πρωτοβουλία του Δήμου Ιερισσού (δήμαρχος τότε ο αείμνηστος Βασ. Γκατζώνης) και της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Χαλκιδικής (επί προεδρίας του γράφοντος), του τότε αστυνόμου Ιερισσού Σ. Ρεβενικιώτη, που συνετέλεσε στην όλη προσπάθεια και με τη χορηγία του τότε Υπουργείου Βορείου Ελλάδος.

Παρόντες ήταν όλοι. Αρχές πολιτικές, στρατιωτικές, λοιπές εξουσίες, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Ιερισσού-Αγίου Όρους κου Νικοδήμου, με την τιμητική παρουσία Αντιπροσωπίας του Αγίου Όρους και με πάνδημη τη συμμετοχή του λαού της Ιερισσού και γενικά της Χαλκιδικής. Άκρως συγκινητική υπήρξε η παρουσία στην εκδήλωση συγγενών των Γιαγλή, Τσόχα και Σέρπη, αλλά και Μακεδονομάχων από όλη τη Χαλκιδική και γενικά τη Μακεδονία, ενώ άγημα και η μπάντα του Γ΄ Σωμ. Στρατού απέδωσαν τιμές.

Ιστορική διήγηση του Ευαγγέλου Παπάζη του Τριαντάφυλλου

στον εγγονό του Γεώργιο Αδαμίδη:

“Κατά το 1912-13 στις μεγάλες μάχες Κιλκισίου-Λαχανά ένα τμήμα των Βουλγάρων αποκόπηκε και τραβούσε νοτιότερα του Λαχανά, για να περάσει στη Νιγρίτα. Ό,τι βρέθηκε μπροστά του το έκαιγε και το ρήμαζε. Αλλά για κακή του τύχη ο καπετάν-Γιαγκλής από την Ιερισσό Χαλκιδικής, που είχε το κομιτάτο του στην περιοχή Σοχού, με 40-50 παλικάρια, τους έστησαν ενέδρα στην περιοχή Τάσο Λούκι, στο χωριό Σκεπαστό κοντά.
Άφησε τους εξαθλιωμένους Βούλγαρους να προχωρήσουν έχοντας την πεδιάδα περικυκλωμένη.
Μόλις πλησίασαν άρχισε τη μάχη, τους είπε «αφοπλιστείτε και προχωράτε άοπλοι».
Ο καπετάν-Γιαγκλής κατάφερε και μάζεψε άνδρες, ηλικιωμένους και γυναίκες από τα γύρω χωριά, τους είχε οργανώσει, τους όπλισε με το βουλγάρικο οπλισμό και τους κατεύθυνε προς το Σταυρό.

Τους Βούλγαρους τους έβαλε στη σειρά και περνώντας από τα χωριά Σκεπαστό, Στεφανινά, Αρέθουσα, Βαμβακιά επιστράτευε τον πληθυσμό, γιατί οι Βούλγαροι ήταν πολυπληθείς.

Οι ίδιοι δεν είχαν αντιληφθεί πόσο λίγοι ήταν τα παλικάρια του καπετάν Γιαγκλή και έτσι πειθαρχούσαν.

Την άλλη μέρα στο Σταυρό τους περίμενε ελληνικό καράβι και άλλες ενισχύσεις, τους έβαλαν στο καράβι και κατευθυνθήκαν στο Βόλο (μετόπισθεν).

Όταν ξανοίχτηκαν στο πέλαγος και αντιλήφθηκαν πόσο λίγοι ήταν οι Έλληνες ναυτικοί, επαναστάτησαν και επέβαλαν στον καπετάνιο να γυρίσει προς την Αλεξανδρούπολη, για είναι κοντά στη Βουλγαρία.

Ο καπετάνιος σκαρφίστηκε ένα σχέδιο, είπε στους ναύτες του να αλλάξουν θέσεις, δηλ. να πάνε στο κατάστρωμα, διέταξε να ανοίξουν τα ζεστά καυτά νερά του καραβιού και οι Βούλγαροι αναγκαστήκαν να μαζευτούν στα αμπάρια. Τους μπουζούριασε μέσα στα αμπάρια και τους παρέδωσε στο λιμάνι του Βόλου.

Στη Νιγρίτα προς τιμή του στήθηκε προτομή και ονομάστηκε μεγάλος δρόμος, γιατί, αν οι Βούλγαροι είχαν φτάσει εκεί, θα την είχαν κάψει ολότελα”.

Πηγές: Αγγελου Ανεστόπουλου, Ο Μακεδονικός Αγών

Βασίλης Ν. Πάππας , Η συμβολή της Ιερισσού στον Μακεδονικό Αγώνα

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ, Το Κελλί του μοναχού Γαβριήλ (Καπετάν Γιαγκλή)

 yaunatakabara.blogspot.gr

 

ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑ: "Άμεση πτώχευση σε ΕΑΣ, ΕΛΒΟ χωρίς αποζημιώσεις"

http://pisoapothnkoyrtina.blogspot.gr/2013/09/blog-post_2969.html

Την άμεση εκκαθάριση με την πτώχευσή τους και το κλείσιμο των ΕΑΣ και ΕΛΒΟ, αλλά και της ΛΑΡΚΟ, χωρίς καν αποζημιώσεις στους εργαζόμενους ζητεί η τρόικα, σκληραίνοντας την θέση της.


Η κυβέρνηση είχε προτείνει ειδική εκκαθάριση εν λειτουργία για την ΕΛΒΟ και διάσπαση στα δύο των ΕΑΣ, αλλά mail που έφτασε χθες "από τα κεντρικά", δηλαδή τις Βρυξέλλες θεωρεί ότι το κόστος ακόμα και της απόλυσης των περισσότερων εργαζόμενων είναι τεράστιο και ζητεί την άμεση πτώχευσή τους, χωρίς να καταβληθούν αποζημιώσεις,

Ειδικά για τα τελευταία, η πρόταση του υπουργείου είναι να "σπάσουν" σε αμυντικό και πολιτικό κομμάτι, να διατηρηθεί μόνο το πρώτο, με παράλληλες απολύσεις 500 περίπου εργαζόμενων και κλείσιμο εργοστασίων.

Η Κομισιόν συμφωνεί μόνο εφόσον το κομμάτι που θα παραμείνει θα χρησιμοποιείται μόνο για αμυντικούς σκοπούς, αυτοί πρέπει να καλύπτουν μόνο τις εγχώριες ανάγκες, και να μην υπάρχουν εξαγωγικές δυνατότητες! Δηλαδή όλα τα κλεισμένα συμβόλαια με το εξωτερικό και ειδικά με την ΑΤΚ, χάνονται.

Το επιχείρημά της - σύμφωνα με τις ίδιες πηγές- είναι ότι το κοινοτικό δίκαιο απαγορεύει την παροχή κρατικών ενισχύσεων σε αμυντικές βιομηχανίες κρατών- μελών που εξάγουν πολεμικό υλικό.

Η αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας Φώφη Γεννηματά κατά τη διάρκεια της ομιλίας της στην εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ για την 3η Σεπτέμβρη.

Η Φ.Γεννηματά δήλωσε πως την περασμένη εβδομάδα εστάλη η πρόταση για την αναδιάρθρωση των αμυντικών βιομηχανιών στην Τρόικα αφού πρώτα την ενέκριναν ο Α.Σαμαράς και το υπουργείο Οικονομικών.

Το βράδυ της Κυριακής όπως επεσήμανε η Φ.Γεννηματά, η Τρόικα απάντησε μέσω e-mail χαρακτηρίζοντας τις προτάσεις «μη ρεαλιστικές και μη βιώσιμες».

Οπως ανακοίνωσε η κ. Γεννηματά, η τρόικα ζήτησε από την κυβέρνηση να εξετάσει το κλείσιμο επιχειρήσεων ακόμη και χωρίς να υπάρξουν αποζημιώσεις στους εργαζόμενους, προκρίνοντας την λύση της πτώχευσης.

«Ειδικά για την ΕΑΣ κάνουν λάθος» η αναπληρωτής υπουργός Αμυνας. «Υποστηρίζουν ότι χρειάζονται 144 εκατ. ευρώ για να τεθεί σε λειτουργία. Αυτό δεν προκύπτει από πουθενά. Εμείς λέμε 30 εκατ. και ότι αυτά θα επιστραφούν στο Δημόσιο μέσα από τη λειτουργία εταιρείας. Και θέλουμε κ άλλα 12 εκατ. ευρώ για πακέτο εθελουσίας για 350 άτομα επί συνόλου 818 (ΕΑΣ). «Τα όπλα μας είναι τα επιχειρήματα μας» κατέληξε.

Σε κάθε περίπτωση, το θέμα των τριών ζημιογόνων επιχειρήσεων δεν θα αργήσει να κλείσει, και σε κάθε περίπτωση αυτό θα γίνει πριν από την άφιξη των τεχνικών κλιμακίων της τρόικας, στις 16-17 Σεπτεμβρίου.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ντοκουμέντο - Σμύρνη 2 Σεπτεμβρίου 1922 - Τι έγραφαν οι εφημερίδες για τη καταστροφή

http://www.pentapostagma.gr/2013/09/smurni-ti-egrafan-oi-efimerides-to-1922.html#ixzz2dqjQH5Of

Με αφορμή την επέτειο για την  Μικρασιατική Καταστροφή το Onalert δημοσιεύει πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΑΘΗΝΑΙ, 2 Σεπτεμβρίου 1922 "Αντί Αίματος Χυμός Λαχάνων".
Στο πρωτοσέλιδο η εφημερίδα περιγράφει τα φρικαλέα επεισόδια που υπέστησαν οι Ελληνες απο τους Κεμαλιστές (όπως τους αποκαλεί η εφημερίδα) "... οι δε Ελληνες και Αρμένιοι ελογχίζοντο και ετυφεκίζοντο εις τους δρόμους." Περιγράφει οτι έγιναν έκτακτα στρατοδικεία στα οποία καταδικάζονταν μόνο Ελληνες  ή μόνο όσοι υπηρετούσαν στον ελληνικό στρατό. "Δια την είς θάνατον καταδίκη αρκεί μόνον το γεγονός οτι οι δικαζόμενοι υπηρέτησαν είς τον Ελληνικόν στρατόν.

Το δημοσίευμα της εφημερίδας συνεχίζει να δημιουργει θλιβερες εικόνες, περιγράφοντας την καταστροφή της Σμύρνης "... η πόλης της Σμύρνης εκαλύπτετο απο τεράστιας φλόγας". Βλέπουμε  μεσω του δημοσιεύματος τη τραγικη στιγμη στο λιμάνι, των γυκαικοπαιδων που προσπαθούν να σωθούν.
Και τέλος το άρθρο αναλύει τη φυγη του ελληνικού στρατού που όπως δηλώνει ' Η ανιστόρητος ατιμία της δημιουργίας φυγής διακοσίων χιλίάδων ενδόξου στρατού ενοπίον τετράκις μικρότερου τον αριθμόν εχθρου ήρχισε να αποδίδει συνεπείας σφαγής..." και αναρωτιέται εάν στις φλέβες της ελληνική κυβέρνησης υπάρχει ελληνικό αίμα αφού όπως φαίνεται αποδίδει τις ευθύνες στην Ελλάδα για την καταστροφή της Σμύρνης.  




ΠΗΓΗ- ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
onalert.gr

Το γοερό κλάμα του Καρακούση, τα εξοπλιστικά, οι μηντιάρχες και ο Καψής που από το ναυάγιο του ΔΟΛ βρέθηκε καπετάνιος στην ΕΡΤ

http://www.kourdistoportocali.com/articles/23497.htm

Από τον Βασίλη Μπόνιο 

Με πόνο ψυχής διαβάσαμε το πόνημα του Αντώνη Καρακούση για τηνΚρίση του Τύπου.

Θαυμάσαμε τηνεπιδερμική διάθεση με την οποία ο διευθυντής του ΒΗΜΑτοςπροσπερνάει την απαξίωση των ΜΜΕ από τους ίδιους τους εκδότες-μηντιάρχες αλλά και τους δημοσιογράφους.

Καλούμε λοιπόν τον κ. Καρακούση να επαναφέρει στην μνήμη του τις περιπτώσεις στις οποίες τα ΜΜΕ χρησιμοποιήθηκαν από τους μηντιάρχες για αλλότριους σκοπούς όπως η προώθηση οπλικών συστημάτων, η ανάληψη εργολαβιών, η συμμετοχή σε προμήθειες στο Δημόσιο και η άνοδος και η πτώση των κυβερνήσεων.

Ο εργοδότης του για παράδειγμα κ. Σταύρος Ψυχάρης μετά τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ της συγχωρεμένης Αριστέας Μπουγάτσου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ για εμπλοκή του σε προμήθεια πολεμικών αεροσκαφών είδε να χάνει την μάχη στα δικαστικά έδρανα.

Ο Ψυχάρης δεν είναι ο μόνος από τους μηντιάρχες το όνομα του οποίου ενεπλάκη σε προμήθειες από εξοπλιστικά.

Υπάρχουν κι άλλα ηχηρά ονόματα μηντιαρχών οι οποίοι κρύβονται πίσω από υπεράκτιες εταιρείες οι οποίες έχουν σαν μοναδικό στόχο τις μίζες από προμήθειες στα εξοπλιστικά.

Την ίδια στιγμή όλοι σχεδόν οι μηντιάρχες έχουν πάρει ένα σκασμό εκατομμύρια δάνεια από τις τράπεζες για τα σαπάκια τους. Δάνεια που στην τελική καλείται να πληρώσει ο ελληνικός λαός μέσα από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τα μνημόνια.

Ακόμη και στην τελευταία λινάτσα αν δώσει μια τράπεζα 20, 30 και 40 εκατ. Ευρώ θαλασσοδάνεια, όπως έχουν  πάρει οι εγχώριοι βουκόλοι μηντιάρχες, μπορεί και εκείνη με τη σειρά της να γίνει εκδότρια.
Είναι αυτό δημοσιογραφία, για την απώλεια της οποίας-καθώς και των ΜΜΕ που την υπηρετούν-θα πρέπει να φορέσουμε πλερέζες;

Το αν αποτυγχάνουν οι μηντιάρχες μας να διασώσουν τα ανυπόληπτα μαγαζιά τους έχει να κάνει με ένα και μόνο λόγο: H  νέα γενιά, η οποία μεγαλώνει μέσα στην ανέχεια και την βιαιότητα της κοινωνίας που έχουν οικοδομήσει  οι Νονοί της Μεταπολίτευσης, έχει γραμμένους εκεί που δεν μπαίνει φως τους παραδοσιακούς και νεόπλουτους μηντιάρχες καθώς και τα σαπάκια προιόντα που παράγουν. Η νέα γενιά θα είναι πιο «βίαιη» από όλες όσες έχουμε γνωρίσει ως τώρα, θα έχει τα δικά της «μήντια» και θα απολαύσει μια ιστορική εκδίκηση στέλνοντας στα σκουπίδια τους νταβατζήδες των ΜΜΕ.

Με το μόνο που θα συμφωνήσουμε με τον κ. Καρακούση  είναι με το γεγονός ότι ο αφανισμός τους θα είναι  απόλυτος, νομοτελειακός και τέλειος.

 Όσο για τους δημοσιογράφους που απολύονται, ας αναλογισθούν πότε υπερασπίσθηκαν το προιόν στην παραγωγή του οποίου συμμετείχαν και συμμετέχουν εκφράζοντας την διαφωνία τους για τα σκουπίδια που παράγουν οι εκδότες, οι καναλάρχες, οι επιχειρηματίες των ΜΜΕ με τους ίδιους σαν εργαλεία.

Το άλλοθι ότι φοβούνται μην χάσουν την δουλειά τους δεν ταιριάζει στην δημοσιογραφία,όταν για την δημοσιογραφία καθημερινά στον κόσμο δημοσιογράφοι πέφτουν νεκροί.

Αν ο δημοσιογράφος φοβάται να διαθέτει προσωπικότητα ας πάει να γίνει μετρ στο μαγαζί του Ρέμου ή παρκαδόρος στη παραλιακή.

Μάλιστα η ξεφτίλα είναι διπλή για τον δημοσιογράφο, στις περιπτώσεις που εκείνοι είναι και εκλεγμένοι εκπρόσωποι των εργαζομένων στην ΕΣΗΕΑ για το κάθε ΜΜΕ.  

Είδατε εσείς να απεργούν οι ιστοσελίδες ή να μην κυκλοφορούν οι κυριακάτικες εφημερίδες για ένα ολόκληρο μήνα-όπως θα έπρεπε-όταν έξω γίνεται μακελειό;

Ποιοι δημοσιογράφοι άραγε; Εκείνοι οι 9.000 που έκαναν αίτηση να τους προσλάβει ο Παντελής Καψής-από τα στελέχη που οδήγησαν τον ΔΟΛ στα βράχια και το πολιτικό σύστημα τον διόρισε κάπτεν Νέμο στη δημόσια τηλεόραση-στην ΕΡΤ; Τόσο μαχητική και αντικειμενική δημοσιογραφία.

Γι΄αυτή την δημοσιογραφία και γι΄ αυτούς τους μηντιάρχες δεν υπάρχει αύριο.

Ο αφανισμός θα είναι τέλειος…

"ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ ..."

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2013/09/blog-post_6112.html

Ο ΟΜΠΑΜΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ Η ΟΠΟΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΣΕ ΠΟΣΟΣΤΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 60% ...
ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ Η ΜΟΣΑΝΤ ΟΜΩΣ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΟ ΜΙΑ ΣΤΗΜΕΝΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ ΜΕ ΔΑΚΤΥΛΟ ΔΗΘΕΝ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΟΥ ΙΡΑΝ, Η ΤΗΣ ΧΕΣΜΟΛΑΧ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΑΛΛΟΘΙ ΩΣΤΕ Η ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΝΑ ΓΕΙΡΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ...
ΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΟΘΕΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΕΝΑ (ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΗΝΑ) ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΙΣΩΣ ΠΡΟΚΛΗΘΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ...


"ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ"

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΥΕΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΜΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΙΡΑΝ (ΙΣΩΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ), ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΑΠΑΙΤΕΙ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΥΤΕΡΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΚΕΙΝΤΑΙ ΦΙΛΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΗΠΑ ...

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΘΡΟΥΝ ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΕΝ ΒΟΗΘΕΙ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΤΟΧΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΠΡΟΦΑΝΕΙΣ ...

ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΙΣΟΠΕΔΩΣΟΥΝ ΩΣΤΕ Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ, ΑΠΑΛΛΑΓΜΕΝΗ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ Η ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ ...

ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΩΝ ...

ΤΟ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΕΞΑΛΛΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ, ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΣΤΗ ΓΗ ...

"ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΙΣΩ", ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΠΑΙΣΙΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΗΚΟΣ ΚΥΜΑΤΟΣ ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΑ Ο ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ ...

"ΠΡΩΤΑ Η ΑΝΑΛΑΜΠΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ", ΠΡΟΟΡΕΙ Ο ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ (ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ) ...

Η ΠΡΟΟΡΗΣΗ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ

"ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΣΤΟ ΑΛΩΝΙ Η ΤΟ ΒΟΔΙ ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ" ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Ο ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΕΙ ΑΦΟΥ ΟΙ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΝΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ "ΓΕΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ" Ο ΟΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΦΡΟΝΑΣ ΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ !!!

+++


ΑΝΑΡΓΥΡΟΣ

Καλά τά 'λεγε από το 1822 (!!!) η Μαντώ Μαυρογένους στον Μαυροκορδάτο: «Θέλετε να παραδώσετε τη χώρα στον Σουλτάνο και μετά 'σεις να γίνετε ο Ηγεμόνας της, επιτηρητής της με την προστασία τής Πύλης...»

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2013/09/1822.html

Μπέρτολτ Μπρέχτ: Ποιός έκτισε την εφτάπυλη Θήβα; -  Στα βιβλία ονόματα βασιλιάδων αναφέρουν...

Τις πέτρες και τα ξύλα ποιοί τα κουβάλησαν;

  

Η ηρωίδα της Ελλάδας, κόρη του Νικόλαου Μαυρογένους Μαντώ προσέφερε στον Αγώνα 700.000 γρόσια

 Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Μέσα απο την ηθική έξαρση, τον ηρωϊσμό, την αυταπάρνηση για την πατρίδα και το μεγαλείο της επανάστασης ΄21, αναδύεται η δαφνοστεφανωμένη μορφή της ακατάβλητης ηρωΐδας Μαντούς (Μαγδαληνής) Μαυρογένους. Υπήρξε πρότυπο αυτοθυσίας, ανιδιοτέλειας, αγάπης για την πατρίδα και ενέπνευσε με το αδαμάντινο και ιδεοφόρο παράδειγμά της, στην παλιγγενεσία του έθνους, όχι μόνο τις ελληνίδες, αλλά και τις φιλέλληνες διανοούμενες της Ευρώπης. Η Μαντώ θυσίασε στον αγώνα για τον εξοπλισμό του στόλου μας, αλλά και την δημιουργία τμήματος πεζικού, την πελώρια περιουσία της απο χρυσά νομίσματα και ακίνητα της εποχής, μα πάνω απο όλα τα δροσερά της νειάτα, αφού πάνω στις πολιτικές ίντριγκες των μικροπολιτικών της επανάστασης, προσέκρουσε και εθραύσθη η λεπταίσθητη υγεία της. Για να λάβει τελικά άδικη αμοιβή απο την πατρίδα και να πεθάνει πάμπτωχη και λησμονημένη, αυτή η μεγάλη ελληνίδα αρχοντοπούλα, που το εμπνευστικό παράδειγμά της συνέγειρε ηθικά όλο τον πολιτισμένο κόσμο της εποχής και η έξοχη με την αχλύ της δόξας μορφή της, είχε περιβληθεί στις 24 πιο προβεβλημένες φυσιογνωμίες των επισημοτέρων αρχηγών της επανάστασης. Πως έχει όμως ο σύντομος, αλλά τόσο μεστός εθνικής ευπραξίας βίος της λαμπρής ελληνίδας;

Η Μαντώ γεννήθηκε το 1796 στο χωριό Μαρμαρά της Πάρου, απο γονείς...
αρχοντικής καταγωγής, που ήραν την ρίζες τους, στις προβεβλημένες οικογένειες των ελλήνων των παραδουνάβιων περιοχών. Ο πατέρας της ήταν αδελφός του περίφημου Νικολάου Μαυρογένη, επι πολλά έτη δραγουμάνου του στόλου (1770-1786) και εν συνεχεία ηγεμόνα της Βλαχίας (1786-1790). Και η μητέρα της ήταν γόνος επιφανούς κοινωνικά οικογένειας της Μυκόνου. Μεγάλωσε έτσι σε ένα προηγμένο πολιτισμικά και κοινωνικά περιβάλλον, που της χάρισε ευάγωγη παιδεία με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, αλλά και την γνώση ξένων γλωσσών. Ηθικά εφόδια ασυνήθη για τις ελληνοπούλες της εποχής, σε μια Ελλάδα που στέναζε απο το «βαρύν και απαραδειγμάτιστον ζυγόν» της οθωμανικής δουλείας. Ο πατέρας της Μαντούς ήταν εξέχον μέλος της Φιλικής Εταιρείας, στους κόλπους της οποίας μύησε και την ίδια απο το 1820. Το ξέσπασμα της επανάστασης βρήκε την νεαρή Μαντώ – μια λυγερό-κορμη υψηλή κοπέλα, με ωραία μάτια και λεπταίσθητη όμως ιδιοσυγκρασία – στην Τήνο με τον θείο της ιερέα και Φιλικό παπα-Μαύρο, ο οποίος την εισήγε ακόμα πιο βαθιά στην μεγάλη υπόθεση της εθνεγερσίας και προσέφυγαν μαζί, στην γενέθλια γή της Μυκόνου. Νοιώθοντας όμως η νεαρή αρχονοπούλα το ιερό χρέος έναντι της πατρίδας, παίρνει την μεγάλη απόφαση να προσφέρει όλη την περιουσία της στον αγώνα και να συνδράμει παράλληλα με όλη της την φυσική και ηθική της ικμάδα την επανάσταση. Η Μαντώ θα προσφέρει στον αγώνα 700.000 γρόσια, ποσό μαμούθ για την εποχή. Ενω το 1826, δεν θα διστάσει δίνοντας ένα ακόμα μάθημα ηθικού μεγαλείου, να εκποιήσει τα κοσμήματά της, προκειμένου αυτά να διατεθούν για την περίθαλψη 2.000 Μεσολογγιτών που σώθηκαν μετά την ηρωϊκή τους Έξοδο. Εξοπλίζει έτσι καράβια με δικά της έξοδα και αποδύεται σε έναν πολυμέτωπο αγώνα για την ελευθερία. Πρώτο της μέλημα, να απάλλάξει τις Κυκλάδες απο τους πειρατές που τις καταλήστευαν και ασκούσαν ηθική τρομοκρατία στους επαναστατημένους Έλληνες, οι οποίοι περισσότερο απο ποτέ τότε, έπρεπε να βρούν ελεύθερους τους θαλάσσιους δρόμους, για να στηρίξουν ναυτικά τον αγώνα. Παράλληλα συγκροτεί πάλι ιδίοις εξόδοις σώμα πεζών και υπο την αρχηγία της, ανέλαβε την υπεράσπιση της Μυκόνου. Ενώ ακόμα συγκροτεί στόλο απο έξι πλοία που τον προσαρτά στα πλοία του μεγάλου μας ναυάρχου Τομπάζη, για να υποστηρίξει τις σπουδαίες ναυτικές του επιχειρήσεις. Κατόπιν η φλογερή ελληνίδα που δονείται απο το ευγενές όραμα της ελευθερίας, συγκροτεί σώμα πεζικού, που αποτελούνταν απο 16 λόχους των πενήντα ανδρών και υπο την ηγεσία της, συμμετέχει στην εκστρατεία της Καρυστίας. Θα συμ-μετάσχει ακόμα σε πολύ κρίσιμες μάχες για την έκβαση του αγώνα στην Φθιώτιδα και την Λειβαδιά και στο Πήλιο παρα τω πλευρώ του Γρηγορίου Σάλα. Μετά την συμμετοχή της σ΄αυτές τις μάχες επανακάμπτει στην αγαπημένη της Μύκονο, όπου αποδύεται σε μια πολυσχιδή προσπάθεια τροφοδοσίας του στόλου μας. Μέρα με την μέρα το ηρωϊκό πρότυπο θυσίας και ανιδιοτέλειας για την πατρίδα της Μαντούς, μεταδίδεται σαν τον άνεμο και η φήμη της σε σύντομο διάστημα εκσπάζει τα εθνικά σύνορα. Ο ευγενής αγώνας της συνεγείρει τις φιλέλληνες γυναίκες της Γαλλίας και της Αγγλίας και η Μαντώ εκμεταλλευό-μενη την γλωσσομάθειά της, τους αποστέλει πατριωτικές επιστολές, μέσω των οποίων προσπαθεί να γονιμοποιήσει και να επεκτείνει τα αισθήματα πατριωτικής αλληλεγγύης τους. Έτσι όλη η Ευρώπη πα-ραμιλά για την μεγάλη ελληνίδα, που θυσιάζει ολάκερη την περιουσία της και τα ολόδροσά της νειάτα, για να προστρέξει με όλες της τις δυνάμεις την υπόθεση της εθνεγερσίας.

Ωστόσο όμως είναι απορίας άξιον, πως την ίδια ώρα που η Μαντώ γίνεται πρότυπο θυσίας και ηρωϊσμού σε όλη την Ευρώπη, στην Ελλάδα στο εσωτερικό, η τεράστια πατριωτική συμβολή της, περνά απαρατήρητη απο τους «ιστορικούς» της εποχής, που μάλλον αποτυπώνουν τα ιστορικά γεγονότα με βάση τις οικονομικές ωφέλειες, που έχουν απο τους οπλαρχηγούς για να εξυπηρετήσουν τις πολιτικές τους σκοπι-μότητες, παρά με κριτήριο την αντικειμενική πραγματικότητα και την αληθινή προσφορά των αγωνιστών στο ΄21 !!! Για την μεγάλη αυτή αδικία, αλλά και στρέβλωση συνάμα της ιστορικής μας πραγματικότητας, ο φιλέλληνας Jules το 1890 θα γράψει «Είναι απορίας άξιον πως τέτοια γυναίκα ελησμονήθη εντελώς, απο όλους τους έλληνες ιστορικούς». Το 1825 ωστόσο έχει κυκλοφορήσει στα γαλλικά το βιβλίο του φιλλέληνα T. Ginouvier υπο τον τίτλο «Mavrogenie ou L heroine de la Grece» (Μαυρογένους, μια ηρωΐδα της Ελλάδος», όπου με παραστατική ενάργεια ο γάλλος ιστορικός περιγράφει ακριβοδίκαια, τον πολύτροπο βίο της μεγάλης ελληνίδας, όπως τον διαισθάνθηκαν και με ηθική ένταση τον αποτύπωσαν, οι ρομαντικοί φιλέλληνες συγγραφείς της εποχής. Η έκδοση αυτή γρήγορα θα εξαντληθεί και σύντομα θα επανεκδοθεί το 1826 στο Παρίσι, καθιστώντας το όνομα της Μαντούς ηθικά περίλαμπρο, σε όλους τους κύκλους της πολιτισμένης Ευρώπης. Θα ακολουθήσει και μια ακόμα έκδοση του βιβλίου, που αναδεικνύει την δίψα των ευρωπαίων για να γνωρίσουν την μεγάλη ελληνίδα το 1830. Απο την αυτοθυσία και την ανιδιοτέλεια για την πατρίδα της μεγάλης ελληνίδας, θα εμπνευστεί και ο μεγάλος ζωγράφος Adam Friedel και θα φτιάξει το πορτραίτο της, που την κάνει γνωστή σε όλη την Ευρώπη, περιλαμβανόμενο στα πορτραίτα των 24 προ-σωπογραφιών των επισημοτέρων αρχηγών της ελληνικής επανάστασης.

Που βρίσκει όμως η απελεύθερη απο τους Τούρκους Ελλάδα, την μεγάλη ηρωίδα; Με το πέρας της επανάστασης η Μαντώ εγκαθίσταται στο Ναύπλιο (κατά τον Λαμπρινίδη η Μαντώ καταγράφεται ως κάτοικος Ναυπλίου στην απογραφή του πληθυσμού το 1824, ως εξής : «Αριθ. 319, Κοκώνα Μαντώ, μετά του αδελφού της, του θείου της και των υπηρετών της. Εν όλω άτομα έξ»). Ο απαράμιλλος κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας – που θα λάβει και ο ίδιος άδικη αμοιβή απο την πατρίδα για τις πελώριες υπηρεσίες του στην εθνική ανασυγκρότησή της μετά την επανάσταση, πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος με την ίδια του τη ζωή – αισθανόμενος βαρύ το χρέος της Ελλάδας πρός την ακατάβλητη ηρωίδα, θα της αποδώσει τον τίτλο του αντισρατήγου. Τον οποίον η Μαντώ είναι και η μοναδική ελληνίδα που τον φέρει μέχρι σήμερα, και θα της αναθέσει ακόμα την εποπτεία του Ορφα-νοτροφείου που ιδρύει στην Αίγινα. Την περίοδο αυτή θα αναπτυχθεί και ένας φλογερός έρωτας μεταξύ του πρίγκιπα Δημήτριου Υψηλάντη και της Μαντούς που γοητεύεται τόσο απο την απαράμιλλη αυτοθυσία της και τον ηρωϊσμό της για την πατρίδα, όσο και απο την ομορφιά της, την οποία αναμφίβολα γονιμοποιεί η σπάνια για την εποχή μόρφωσή της και η ευρωπαϊκή της κουλτούρα. Που ενώ για τον πρίγκιπα αποτελούν θέλγητρο και πόλο έλξης, για τις κοινωνικές υστερήσεις και στρεβλώσεις της μετεπαναστατικής Ελλάδας, ερμηνεύονται με κακοήθη τρόπο. Ο ενδεχόμενος ακόμα γάμος του πρίγκιπα Υψηλάντη με την ανηψιά του ηγέτη της Βλαχίας, ειναι προφανές ότι θα τον ισχυροποιήσει περαιτέρω πολιτικά – με την απόκτιση νέων ερεισμάτων στις Αυλές της Μολδοβλαχίας – και θα του ανοίξει ακόμα πιο πολύ το δρόμο, για την άνοδο στο στέμμα του νεότευκτου βασιλείου της Ελλάδος. Το γεγονός αυτό θορυβεί μεγάλο τμήμα της πολιτικής μας τάξης, που πολλές φορές έχει αμαυρώσει στο εξωτερικό την εικόνα της αγωνιζόμενης να αποτινάξει τον ζυγόν της σκλαβιάς πατρίδος, με τις ίντριγκες και τις ηθικές της ασχμήμιες. Χαρακτηριστικές μάλιστα αυτών, η φυλάκιση του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα, η απόπειρα καταδίκης των υποδειγμάτων δικαστικού ήθους Τερτσέτη και Πολυζωίδη και πολύ περισσότερο βεβαίως η απεχθής και ολέθερια για τα συμφέροντα του έθνους δολοφονία του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια. Περισσότερο θορυ-βημένος όλων ο Ιωάννης Κωλέττης, εκπρόσωπος εν άλλοις των γαλλικών συμφερόντων στην Ελλάδα, του ατύπως λειτουργούντος «γαλόφιλλου» κόμματος. Προσπαθεί έτσι με κάθε τρόπο αφενός μεν να διαβάλλει στον Υψηλάντη την Μαντώ, αφετέρου να τον τρομοκρατήσει για την ζωή του, αν επιμείνει σ΄αυτήν την σχέση. Στην χυδαία αυτή προσπάθειά του, δεν θα διστάσει να οργανώσει ακόμα και απα-γωγή της Μαντούς απο το Ναύπλιο στην Μύκονο, αφού έχει προηγηθεί και η πυρπόληση του σπιτού της στο Ναύπλιο. Ομως καταλυτικό ρόλο στην τραγική εξέλιξη των γεγονότων, θα διαδραματίσει η βαρύτατα θραυσμένη υγεία του πρίγκιπα Υψηλάντη, που βιολογικά εξασθενημένος – θα πεθάνει άλωστε ένα χρόνο μετά – δεν μπορεί να αντιδράσει στην ενορχηστρωμένη επίθεση που δέχεται. Έτσι παρακολουθεί αδύναμος να αλλάξει τον ρού των γεγονότων, κάτι που απο την Μαντώ, εκλαμβάνεται σαν «υπαναχώρηση» στην σχέση τους και την βυθίζει σε απέραντη θλίψη. Κοντά όμως στην ψυχολογική καταρράκω-ση της μεγάλης ελληνίδας, έχει εγκύψει και η σοβαρή οικονομική της ένδεια, μέχρις του σημείου να μην μπορεί να ανταπεξέλθει στα βιοποριστικά της έξοδα, που την ισοπεδώνει στην κυριολεξία ολοκληρωτικά. Έτσι εγκαταλελειμμένη καταφεύγει σε συγγενείς της στην Πάρο, για να εξασφαλίσει ένα κομμάτι ψωμί. Μάλιστα υπάρχουν και αναφορές της Μαντούς πρός το Βουλευτικό, μέσω των οποίων ζητά απο την κυβέρνηση οικονομική βοήθεια για να ζήσει. Αρχικώς η κυβέρνηση εγκρίνει την παροχή βοηθείας «διά λόγον ευχαριστήσεως δια τας προς την Πατρίδαν και το Έθνος εκδουλεύσεις της κυρίας Μαντούς Μαυρογένη». Μεταγενέστερες εκκλήσεις της όμως για βοήθεια, θα απορριφθούν απο την έμπλεη απο μίσος εναντίον της κυβέρνηση Κωλέττη «να λάβη πρόνοιαν η Διοίκησις να εξοικονομήση και αυτήν δυστυχούσαν ήδη, δυστυχώς απερρίφθησαν μετά πολλών βαΐων» !!!

Ποιά όμως ζητούσε βοήθεια και είχε περιέλθει σε πενία, την οποία η Ελλάδα πεισματικά της αρνιόταν; Η αρχοντοπούλα της Βλαχίας, που είχε δωρήσει ολάκερη την μυθώδη περιουσία της στην πατρίδα, τα ολόδροσά της νειάτα και την ίδια της την ψυχή …. Κατάμονη και λησμονημένη θα πεθάνει στην Πάρο το 1840, απο τυφοειδή πυρετό. Ενταφιάστηκε με δημόσια δαπάνη στο προαύλιο της εκκλησίας της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής. Όμως με την ανακαίνιση της εκκλησίας αργότερα, θα καταστραφεί ο τάφος της, καθώς και τα καμπαναριά που σήμαναν τον θάνατό της. Μπορεί η Μαντώ να ήταν λησμονημένη και εγ-καταλελειμμένη απο την πολιτεία, όχι όμως και απο τον απλό λαό.Που πάντοτε αναγνώρισε τις πολύτιμες και τιμημένες υπηρεσίες της στην πατρίδα.

Αλλά ας δούμε ένα ακόμα δείγμα υψηλού ήθους απο την μεγάλη ελληνίδα, αλλά και της κοινωνικής και πολιτικής εξαχρείωσης που επικρατούσε στην μετεπενα-στατική Ελλάδα και κατέτεινε στην καταλήστευση κάθε μορφής δημοσίου πλούτου. Με την απελευθέρωση του Ναυπλίου απο τους έλληνες και την παράδοση της πόλης, πολλά απο τα σπίτια των Τούρκων διοικητικών παραγόντων έβγαιναν στον πλειστηριασμό – με το τίμημα υπέρ του ελληνικού δημοσίου – και αγοράζονταν απο τους έλληνες που ήθελαν να αποκτήσουν σπίτι. Ένα απο αυτά τα σπίτια ήταν και του Αλή Μπέη και πήγε να το αγοράσει συμμετέχοντας στον πλειστηριασμό η Μαντώ Μαυρογένους. Στην γενικότερη αναρχία που επικρατούσε στις στοι-χειώδης διοικτικές υπηρεσίες του αρτιγένητου ελληνικού κράτους, εμφανές είναι ότι επεχειρείτο αρκετές φορές καταδολίευση του δημοσίου συμφέροντος. Έτσι και στα εκπλειστηριαζόμενα σπίτια των Τούρκων, οι διενεργούντες υπάλληλοι την διαδικασία των δημοπρασιών, επεδίωκαν να τα «ξεπουλάνε» όσο, όσο – πόσο διαχρονική και επίκαιρη αλήθεια με τα τεκ-ταινόμενα στις μέρες μας, ήταν αυτή η άθλια τακτική καταλήστευσης του δημόσιου πλούτου – αποκομίζοντας προφανώς και το «δώρο» τους απο τον οφελούμενο υπερθεματιστή στην δημοπρασία, ο οποίος εξαγόραζε τα σπίτια σε τιμές εξευτελιστικές, εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Ας καμαρώσουμε όμως παρακάτω το αδαμάντινο ήθος της μεγάλης ελληνί-δας, που όταν συνειδητοποιεί, ότι θα αγοράσει στη δημοπρασία το σπίτι του Αλή Μπέη σε τιμή πολύ κατώτερη της αξίας του, εις βάρος του συμφέροντος της πατρίδας, αντιδρά ακαριαία και επιβάλει η ίδια την επανάληψη της διαδικασίας, για να προασπίσει το συμφέρον του κράτους, εις βάρος του δικού της συμφέροντος, έστω και εαν η ίδια έχει δωρήσει στην Ελλάδα για τον αγώνα της εθνεγερσίας, 700.000 γρόσια !!!

Γράφει η Μαντώ Μαυρογένους για το γεγονός :

«Η ιδιοκτησία των εθνικών οσπιτίων, ονομαζόμενων Αλή Μπέη, προ ημερών επί δημοπρασίας επωλήτο, και εν ω εξ αρχής δεν εδίδοντο περισσότερον από τας τριάντα χιλιάδας γρόσια, εγώ εστάθηκα και την ανέβασα εις τον αριθμόν πενήντα μίας χιλιάδος, η οποία δημοπρασία εγίνετο πάντοτε έμπροσθεν των οσπιτίων και επαύξανον, και εγώ και οι άλλοι τυχόντες ερασταί των οσπιτίων και πάντοτε με ειδοποιούσαν και οι κήρυκες, και η δημοπρασίας επιτροπή και με παρρήγγελον να ετοιμάσω τα ήμισυ των γροσίων κατά το θέσπισμα της Διοικήσεως […].Επειδή δε τα οσπίτια έκαμαν πολλάς ημέρας επάνω μου, δεν επ-αύξησε την ποσότητα κανείς, εν ω οι κήρυκες διαλαλούσαν, τόσον ήμην αμέριμνος και κατεγινόμενην να εύρω τα γρόσια και να πληρώσω το ήμισυ […]. Ταύτην δε την στιγμήν παρ’ ελπίδα μανθάνω, ότι εκ πρωίας άναψαν περί τον Αιγιαλόν την προσδιοριστικήν λαμπάδα και ετελείωσαν την πώλησιν αμέσως, χωρίς να με ιδεάση η επιτροπή κατά το σύνηθες, ήτις έκαμα τόσην ωφέλειαν εις το εθνικόν ταμείον και όχι ζημίαν.

Να γένουν, υπερτάτη, τοιαύται παρασκηναί και ραδιουργίες προς δοροδοκίαν της επιτροπής, προς όφελος του αγοραστού και προς ζημίαν του εθνικού ταμείου, είναι άτοπον μέγα, και έργον μη χαρακτηρίζον διοικούσαν μετ’ ευνομίας.

Όθεν αναγγέλω προς την υπεροχήν της, ότι επειδή η πώλησις αύτη έγινεν ατάκτως, αδίκως και παρανόμως, διά να θεραπευθή η αταξία και η παρανομία, να ακυρωθή η πώλησις και να αναφθή Δευτέρα λαμπάς, καθ’ ην παρευρισκομένη και εγώ να επαυξήσω, και εις όποιον σβύση η λάμπας, εκείνος να είναι κύριος των οσπιτίων, […].

Τη 4 Αυγούστου 1824 εν Ναυπλίω, η Πατριώτις Μαντώ Μαυρογένη».

Και ας ανιχνεύσουμε απο μια επιστολή της πρός τον φιλέλληνα Μ. Ρεμπώ το 1821 όταν εκσπάζει η ελληνική επανάσταση, το φλογερό πάθος της Μαντούς για την ελευθερία της Ελλάδος και την απαρασάλευτη πίστη της στην υπόθεση της εθνεγερσίας, έστω και αν παραστεί ανάγκη να τα δώσει όλα. Την περιουσία, την ζωή και την τιμή της. Γράφει η Μαντώ στον Ρεμπώ :

«Δεν με νοιάζει τι θα γίνω αν είναι να λευτερωθεί η πατρίδα μου. Όταν θα έχω χρησιμοποιήσει όλα όσα μπορώ να διαθέσω για την ιερή υπόθεση της ελευθερίας, θα τρέξω στοστρατόπεδο των Ελλήνων για να τους ενθαρρύνω με την απόφασή μου να πεθάνω, αν χρειαστεί, για την ελευθερία.»

Αυτή ήταν η μεγάλη ελληνίδα Μαντώ Μαυρογένους, η απαράμιλλη αρχοντοπούλα που θυσίασε για την ελευθερία της Ελλάδος, τα υπάρχοντά της και όλη την ηθική και ψυχική της ικμάδα, για να λάβει καταπικραμένη την άδικη αμοιβή της εγκατάλειψης και της ηθικής λησμονιάς. Και μόνο ο λαμπρός κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, που με το υψηλό ηθικό και πολιτικό του κύρος είχε συναίσθηση της υψηλής υπηρε-σίας χρέους πρός την πατρίδα της Μαντούς, της απέδωσε την μεγαλυτέρα στρατιωτική τιμή του αντιστρατήγου της Ελλάδος, για να χτυπηθεί αλύπητα μετά η Μαντώ απο τις επακολουθήσασες κυβερνήσεις, ως αθώο θύμα των ανήθικων πολιτικών τους παιγνίων.

Το 1896 ο Θεόδωρος Blancard δημοσίευσε την βιογραφία της Μαντούς Μαυρογένους υπο τον τίτλο «Les Mayroyeni», την οποία με μια δόση λεπταίσθητης ειρωνείας αφιέρωνε : «εις τους Παρίους, Μυκονίους και Τηνίους, λιαν επιλήσμονας της δόξης των». Η βιογραφία συμπληρωμένη σε δυο τόμους, επανεκδόθηκε το 1909.Και προφανώς ο Blancard δεν ανα-φέρονταν στον απλό λαό των παραπάνω νησιών μας, αλλά στους πολιτικούς και τους διοικητικούς τους παράγοντες, που είχαν λησμονήσει την μεγάλη ηρωίδα της επανάστασης.

Μετέπειτα κυβερνήσεις μας, με διάφορες τιμητικές εκδηλώσεις, αφιερώματα και πρωτοβουλίες απεκατέσησαν την αδικία της πατρίδας πρός την Μαντώ, που εν των μεταξύ όμως είχε δρέψει τις δάφνες της παγκόσμιας αναγνώρισης, ως πρότυπο, ηθικής έξαρσης, αυτοθυσίας, πατριωτικής ανιδιοτέλειας και ηρωϊσμού. Σ΄αυτά τα πλαίσια στο παρελθόν είχε κοπεί νόμισμα δυο δραχμών πρός τιμή της.Και το 1934 όταν σχεδιάστηκε το άλσος του «Πεδίου του Άρεως», με σκοπό να τιμηθούν οι Ήρωες της Επανάστασης του 1821, στην επονομαζόμενη οδό «Αγωνιστών του 21» του άλσους, στις 21 προτομές των μεγαλυτέρων ηρώων της επανάστασης, περιελήφθη και η προτομή της Μαντούς. Ακόμα ένα άγαλμά της έχει στηθεί στο παλιό λιμάνι της Πάρου, στη μέση της Πλατείας «Μαντούς».

Η Μαντώ Μαυρογένους υπήρξε πρότυπο ηθικής έξαρσης, αυτοθυσίας και ανιδιοτελούς πατριωτισμού. Η ελληνική πολιτεία καθυστέρησε όπως και με πολλούς άλλους μεγάλους πατριώτες, να τιμήσει και να αναβιβάσει στο ηθικό βάθρο που της άρμοζε την μεγάλη ελληνίδα. Είχε όμως αρχήθεν στην συνείδηση του ελληνικού λαού καταξιωθεί η Μαντώ, σαν ένα ατίμητο ηθικό πρότυπο πατριωτισμού και αυτοθυσίας. Το εμπνευστικό παράδειγμά της, αποτελεί για όλες τις ελληνίδες και πολύ περισσότερο σήμερα που ο τόπος κλυδωνίζεται ατέρμονα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτισμικά, μια λαμπρή ηθική παρακαταθήκη, διαρ-κούς αγώνα εξόδου μας απο την κρίση και ηθικής ευημερίας. Και ίσως απο την ομώνυμη πλατεία της Πάρου, καθώς ατενίζει τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου, που τόσο λάτρεψε και στα κύματά του, έδωσε όλη την ικμάδα της για την ελευθερία της πατρίδος, να περνούν σκέψεις απο το μυαλό της, σαν τα λόγια του αξεπέραστου κοινωνικού ανατόμου Μπέρτολτ Μπρέχτ :

Ποιός έκτισε την εφτάπυλη Θήβα
Στα βιβλία ονόματα βασιλιάδων αναφέρουν
Τις πέτρες και τα ξύλα ποιοί τα κουβάλησαν;

Το παρόν δοκίμιο είναι απόσπασμα απο το βιβλίο μου «Οκτώ γυναίκες πρότυπα ηθικής έξαρσης, αντίπερα στην κατάπτωση του μνημονίου».

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
http://www.politikanet.gr

Χημικά όπλα και αλχημείες.(Του Γιάννη Τριάντη)

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2013/09/blog-post_5825.html

Ποιος τους πιστεύει; Ποιος πείθεται ότι η επαπειλούμενη επέμβαση στην Συρία έχει ουμανιστικά κίνητρα, όταν η αναδρομή σε παρόμοιες «ανθρωπιστικές επιχειρήσεις» αποκαλύπτει απροκάλυπτη ιδιοτέλεια και ωμό κυνισμό, γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων και υφήλιου άρχειν;

Ποιος -πλην της γνωστής χορείας προθύμων ηγετίσκων, διεκπεραιωτών της προπαγάνδας, υπεραπιστών του καπιταλιστικού imprerium και ελαχίστων αφελών που χαραμίζουν τις καλές προθέσεις τους στον βωμό μιας νομιζόμενης ουμανιστικής ευτοπίας-, ποιος, αλήθεια, πιστεύει ότι η χρήση χημικών ράγισε τις ευαίσθητες ψυχές της Δύσης και σπεύδει ως άγγελος Δικαιοσύνης στην φλεγόμενη Συρία, τιμωρητικά για τον δαίμονα Ασαντ και προστατευτικά για το ματωμένο πλήθος των αμάχων;

Η ευαισθησία και οι αγνές προθέσεις τους έχουν προϊστορία. Το 1988 σφύριζαν αδιάφοροι όταν ο -τότε δικός τους- Σαντάμ Χουσεΐν έπνιγε με χημικά το Ιράν. Αλλά το 2003 έκαναν σκόνη το Ιράκ, επικαλούμενοι τα ανύπαρκτα, όπως αποδείχτηκε, χημικά του Σαντάμ... Μήπως, όμως, δεν έπραξαν το ίδιο με τις δήθεν θηριωδίες των Σέρβων στο Κόσοβο και τους ανύπαρκτους μαζικούς τάφους, για να νομιμοποιήσουν τους κτηνώδεις βομβαρδισμούς εναντίον της Σερβίας; (Παρενθετικώς πως: Αφού ισοπεδώθηκε η Σερβία και «αποκαταστάθηκε η τάξη» στο Κόσοβο, οι Αμερικανικές Υπηρεσίες παραδέχτηκαν ότι ουδείς μαζικός τάφος Κοσοβάρων είχε βρεθεί στο Κόσοβο. Σχετικό, αποκαλυπτικό ρεπορτάζ φιλοξενήθηκε στην «Καθημερινή» με την υπογραφή του Αλέξη Παπαχελά... Επίσης, ένα άλλο διαφωτιστικό ρεπορτάζ -του Στέλιου Κούλογλου, αν δεν μας απατά η μνήμη- φιλοξένησε, περίπου την ίδια εποχή, δηλώσεις Κοσοβάρων ότι οι ίδιοι έστησαν τις δήθεν σφαγές από τους Σέρβους.).

Δεν έχει νόημα η επίκληση της κοινής λογικής, για το ανερμήνευτον χρήσης χημικών από τον Ασαντ, σε μια στιγμή που ο στρατός του είχε σχεδόν κατατροπώσει τους αντικαθεστωτικούς. Ας δεχθούμε ότι εκτός από δικτάτορας είναι και ανόητος και δεν κατάλαβε ότι η ανώφελη ρίψη χημικών θα έδινε την ευκαιρία στους εγνωσμένης ευαισθησίας Δυτικούς να παρέμβουν. Και ας μείνουμε «στα χημικά παράδοξα», με αφορμή ορισμένες καίριες επισημάνσεις της Ελένης Τσερεζόλε στην «Αυγή» (1.9.2013):

«Πρώτον, δεν είναι λίγοι οι ειδικοί που αμφισβητούν ότι πρόκειται για όπλα μαζικής καταστροφής. Τα πυρηνικά, τα βιολογικά, ακόμη και πολλά συμβατικά όπλα έχουν πολύ μεγαλύτερη ακτίνα δράσης από ό,τι τα χημικά. Δεύτερον, σε σχέση με άλλα επιτρεπόμενα όπλα, σαν κι αυτά που θα χρησιμοποιηθούν κατά την επέμβαση δυτικών δυνάμεων στην Συρία (π.χ. πύραυλοι ισχυρής εκρηκτικής ικανότητος), τα χημικά, πέραν του πανικού που προκαλούν, είναι λιγότερο θανατηφόρα. Υφίσταται δηλαδή το παράδοξο να διεξαχθεί μια ολόκληρη στρατιωτική επιχείρηση "κατά της φρίκης των χημικών όπλων" με όπλα πολλαπλάσιας ισχύος και καταστροφικής ικανότητας».

Φτηνό άλλοθι προφανούς στοχεύσεως τα χημικά, ακόμη και αν αποδειχθεί ότι τα έριξε ο δικτάτωρ της Συρίας, άλλοθι που φωταγωγεί μια θλιβερή πτυχή της όλης υποθέσεως: την βαθύτατη υποκρισία δημοκρατικών ηγετών, όπως ο Ομπάμα και ο Ολάντ, και την πλήρη ευθυγράμμισή τους με την ιμπεριαλιστική και πολεμοκάπηλη λογική, την οποία στερρώς είχαν καταδικάσει και καταγγείλει κατά το παρελθόν. Ομως δεν πρωτοτυπούν. Το ίδιο θλιβεροί υπήρξαν οι προοδευτικοί Γιόσκα Φίσερ, Μάσιμο Ντ' Αλέμα και Τόνι Μπλερ, στηρίζοντας εκθύμως την κακουργία εναντίον της Σερβίας. Με κορυφαίο του ονειδιστικού χορού τον Φίσερ, παλαιό Πράσινο, που είχε το θράσος να επιστρατεύσει το μνημειώδες «Νο pasaran», ο άθλιος. Πόσο δίκιο είχε εκείνος ο γεραρός Αμερικανός, ο Ντος Πάσος, όταν έλεγε ότι κάτι παλιοί αριστεροί καταντάνε τσιράκια της αστερόεσσας...

Υπάρχει κάτι ακόμη που εντυπωσιάζει σ' αυτό το πολύπτυχο θέμα των χημικών. Τον παρελθόντα Μάιο η Κάρλα ντελ Πόντε, υπό την ιδιότητα του μέλους της Ανεξάρτητης Διεθνούς Επιτροπής του ΟΗΕ για την Συρία, είχε δηλώσει ότι έχει γίνει χρήση χημικών από τους αντικαθεστωτικούς. Μουδιασμένη η Ουάσιγκτον, αμφισβήτησε την έκθεση της Ντελ Πόντε, αλλά απέφυγε να την εγκαλέσει για επίκληση ψευδών στοιχείων, ή να την προκαλέσει να τα καταθέσει, ώστε να εξαχθεί ασφαλές συμπέρασμα. Αλήθεια, γιατί «θάφτηκε» η απόφανση της Ντελ Πόντε; Γιατί ουδείς από τους ευαίσθητους της Δύσης δεν την αναζητεί, έστω ως στοιχείο υλικού προς διερεύνησιν, που ενδεχομένως θα βοηθήσει την σημερινή Επιτροπή στην διαλεύκανση της υποθέσεως;

Ολαβύρινθος της Μέσης Ανατολής -και της ευρύτερης περιοχής- δεν προσφέρεται για εύκολες προσεγγίσεις. Οι ενδοαραβικές αντιθέσεις, οι σοβαρές ρήξεις μεταξύ μουσουλμανικών φατριών και παρατάξεων, η αβυσσαλέα σύγκρουση Ιράν - Ισραήλ και τα συμφέροντα των «μεγάλων» στην περιοχή, τροφοδοτούν συχνά μια αθέατη δυναμική, της οποίας οι επιπτώσεις, αλλά και οι νόμοι που την διέπουν, δεν γίνονται εύκολα αντιληπτοί από την πλειονότητα. Εκείνος ο στίχος του Σαββόπουλου («Τι να καταλάβουμε, οι φτωχοί») αποδίδει το καίριον. Μ' ένα συμπλήρωμα: τουλάχιστον, την χυδαιότητα των οικτρών κατασκευών ο κόσμος την καταλαβαίνει. Οπως και τον «ουμανιστικό χαρακτήρα» της κτηνώδους ιδιωφέλειας που χαρακτηρίζει την συμπεριφορά των ισχυρών...

Πηγή:  enet.gr