ΠΑΝΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ!

http://www.triklopodia.gr/2013/09/blog-post_8910.html

Παν-χριστιανικό μέτωπο Ελληνορθοδόξων, Καθολικών και της ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας κατά της επιδρομής στην Συρία και κατ’αυτό τον τρόπο στήριξης των ισλαμιστών μακελάρηδων καταγράφεται τις τελευταίες ώρες. Μεγάλος αριθμός Παλαιστινίων Ελληνορθοδόξων χριστιανών
πραγματοποίησαν καθιστική διαμαρτυρία στο προαύλιο της εκκλησίας του Παναγίου Τάφου για να εκφράσουν τη συμπάθειά τους στη Συρία, η οποία εκτίθεται σε απειλές και
πιέσεις που στοχεύουν την στάση της και τον εθνικό της ρόλο.

Σε ομιλία του μπροστά στους πιστούς που συμμετείχαν στην διαμαρτυρία, ο Ελληνορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος Σεβαστείας, Atallah Hanna κάλεσε “όλους τους έντιμους ανθρώπους να απορρίψουν την ξένη επέμβαση στη Συρία, η οποία έχει προγραμματιστεί από τις δυτικές χώρες, ιδίως τις ΗΠΑ”.
Ο Επίσκοπος Hanna πρόσθεσε…. “πιστεύουμε ότι η λύση στη Συρία θα πρέπει να είναι πολιτικά μέσω του διαλόγου μεταξύ των Συρίων, επισημαίνοντας ότι η ξένη επέμβαση και η συνωμοσία στοχεύουν στην αποδυνάμωση και τον τεμαχισμό της Συρίας.” Ακόμα πιο σημαντική ήταν η απόρριψη από το Βατικανό της επιδρομής στην Συρία. Ο ίδιος ο Πάπας ηγέτης 1,2 δισ. καθολικών ανέκραξε σήμερα “ποτέ πια πόλεμος” και τάχθηκε κατά οιασδήποτε ένοπλης επέμβασης στη Συρία.
Ο Ποντίφικας ζήτησε από τους 1,2 δισ. Καθολικούς του κόσμου να προσευχηθούν για την ειρήνη στη Συρία στη 7 Σεπτεμβρίου και τόνισε ότι ο ίδιος θα χοροστατήσει σε ειδική λειτουργία στο Βατικανό.
Ο Πάπας ζήτησε επίσης από όλους τους Χριστιανούς καθώς και από τους οπαδούς άλλων θρησκειών να ακολουθήσουν την πρωτοβουλία των Καθολικών στις 7 Σεπτεμβρίου.

Ο ίδιος ο Ρώσος Πατριάρχης Κύριλλο έχει ταχθεί κατά της επιδρομής και ζήτησε την προστασία των χριστιανών της Συρίας (.σ.σ.: Ποιος λείπει; Άραγε…).

skeftomasteellhnika.blogspot.gr
http://indobserver.blogspot.gr/

ΦΟΒΕΡΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΚΑΙ ΞΕΒΡΑΚΩΜΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ… ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ 1956 ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΕΜΕΤΗ ΚΑΙ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΦΙΛΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΑΔΩΝ…!!!

http://www.makeleio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=24608:--------1956----------&catid=4:2012-02-11-12-49-59&Itemid=2

Τα σημαντικότερα αλβανικά ΜΜΕ επαναλαμβάνουν όσα έγραψε πριν από λίγο στο προσωπικό του προφίλ στο Facebook ο εκπρόσωπος τύπου της Αρχιεπισκοπής Θωμάς Δήμας για την πραγματικότητα όσον αφορά την εκκλησία της Πρεμετής.

Ο κ. Δήμας, αναρτώντας και μια φωτογραφία της εκκλησίας τραβηγμένη το 1956, απευθυνόμενος σε όσους προσπαθούν να εξαπατήσουν την αλβανική κοινή γνώμη, γράφει:

«Αυτή η φωτογραφία δείχνει καλύτερα από κάθε ψέμα καθηγητάδων ότι η εκκλησία στην Πρεμετή δεν ήταν μόνο 25 τ.μ. Μάλιστα και ο περίβολος ανήκε στην εκκλησία. Έχουμε να κάνουμε με μια επαναλαμβανόμενη εξαπάτηση με πλήρη συνείδηση για να για να υποστεί ζημιά η ορθόδοξη κοινότητα. Είναι ακριβώς ο χωρος που κτίστηκε η κομμουνιστική εστία πολιτισμού και το πάρκο γύρω της. Φτάνει να σκάψει κανείς στους τοίχους της κεντρικής αίθουσας για να ανακαλύψει τα εναπομείναντα κτίσματα της εκκλησίας, αυτό όμως δεν έχει κανείς συμφέρον για να το κάνει... Πως θα βρίζουν στη συνέχεια τους ορθοδόξους»

Την καλύτερη απάντηση δίνει ο κ. Δήμας στους καλοπληρωμένους αλβανούς τουρκόφιλους "καθηγητάδες" Φράσερι, Τζούφι, Ναζάρκο και Σία, αλλά και σε κάποιους «δικούς μας» καλοπληρωμένους από την Αθήνα...

olympia.gr

Το σύστημα που αδίκησε τον Μπάμπη τον Κολτσίνα με το μάλμπορο στη κωλότσεπη και η αδίστακτη Μέρκελ που δεν αναγνωρίζει την αξία του

http://www.kourdistoportocali.com/articles/23474.htm

Από τον Μπάμη τον Σουγιά

 

 Με την πεθερά στο πίσω κάθισμα του νισάν να τρώει τους κεφτέδες από το πλαστικό τάπερ, οΜπάμπης με την καράφλα-μισοφέγγαρο αποχαιρετά, στο ύψος της Κακιάς Σκάλας, την άδεια του καλοκαιριού και επιστρέφει στο κλεινόν άστυ βρίζοντας.

Βρίζει γενικά και ασύστολα μα πιο πολύ απ΄ όλους βρίζει τηνΜέρκελ που του πετσόκοψε τον μισθό και την σύνταξη στην οποία βγαίνει οσονούπω. Εργάζεται σαν δημόσιος υπάλληλος στον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Ιχθυοκαλλιεργειών Ελλάδας.

Ο Μπάμπης  είναι φανατικός τηλεθεατής του Άκη Παυλόπουλου και η τηλεόραση στο σπίτι του πιάνει μόνο  ΕΧTRA. Αυτό το καιρό βρίσκεται σε απόγνωση και για έναν ακόμη λόγο: Για το αν θα ψηφίσει Χρυσή Αυγή ή ΑΝ.ΕΛ.

Ο Μπάμπης θεωρεί πως είναι αδικημένος από το σύστημα κι αυτό γιατί σαν πιτσιρικάς που έπαιζε κολτσίνα στο καφενείο του χωριού κέρδιζε πάντα και όλοι στο χωριό του λέγανε ότι θα γίνει σπουδαίος μαθηματικός και ότι αν ζούσε στην Αμερική θα μπορούσε να φτάσει πολύ ψηλά. Οι συγχωριανοί μάλιστα του είχαν κολλήσει το παρατσούκλι ο Μπάμπης ο Κολτσίνας. Ο Μπάμπης και το κοφτερό του μυαλό επέλεξαν αντί την Αμερική και την Νέα Υόρκη, το Γουδί -Athens Greece  και το σύστημα μια τρύπα να τρουπώσω.

Ξημεροβραδιαζόταν λοιπόν στο γραφείο του βουλευτή της περιφέρειάς του το οποίο βρισκόταν χαμηλά στην Ομόνοια, στην Θεμιστοκλέους. Ο Κολτσίνας ασκούσε ψυχολογική πίεση στον βουλευτή για να του βρει δουλειά στο δημόσιο.

Η παρουσία του από μόνη της ασκούσε την ψυχολογική πίεση: Εκτός από την καράφλα μισοφέγγαρο, η οποία του προέκυψε πολύ νωρίς, λίγο μετά τα 20, και στο χωριό του λέγανε πως είναι χαρακτηριστικό των σπουδαίων μαθηματικών, ο Κολτσίνας διέθετε ένα πακέτο μάλμπορο στην πίσω δεξιά κωλότσεπη, ένα κουτί σπίρτα στην ίδια τσέπη και μια τσατσάρα στην αριστερή.  

Στην ίδια τσέπη δίπλωνε κι ένα καπέλο πράσινο στρατιωτικό, το κλασσικό. Το καπέλο προστάτευε το μαθηματικό μυαλό του Μπάμπη του Κολτσίνα από την υπερβολική έκθεση στον ήλιο. Ο Μπάμπης εκείνη την εποχή φορούσε για έναν ολόκληρο μήνα το ίδιο μαύρο μπλουζάκι (της συσκευασίας των 3) από την γνωστή μάκρα φουιτ οφ δε λουμ. Εννοείτε ότι επρόκειτο για καλαματιανή κόπια της τότε διάσημης φίρμας. Οδηγούσε επίσης και μια μηχανή φλορέτα την οποία είχε φέρει από το χωριό με κομμένη εξάτμιση.
Κάθε φορά που άκουγε το θόρυβο η γραμματέας του βουλευτή ήξερε ότι σε λίγο θα άρχιζε το μαρτύριό της. Ο Μπάμπης, ο Κολτσίνας, καθόταν με τις ώρες στον καναπέ απέναντί της και μιλούσε ακατάπαυστα για την ζωή στο χωριό, περιμένοντας να δει τον βουλευτή.

Ακόμη και για έναν βουλευτή της περιφέρειας ο οποίος είχε στο μεταξύ δει πολλά ζα στην ζωή του, αυτό εδώ ήταν μοναδικό. Ο Κολτσίνας πίστευε σε μια θεωρία που λέει ότι ο επιμένων νικά. Και επέμενε. Ώσπου στο τέλος ο βουλευτής, μην αντέχοντας την καθημερινή παρουσία του ανθρώπινου λάθους στην συσκευασία του Μπάμπη, και μετά από χίλια παρακάλια κατάφερε και τον διόρισε στον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Ιχθυοκαλλιεργειών Ελλάδας.

Πέρασαν 30 χρόνια από τότε με τον Μπάμπη να έχει πάρει στο μεταξύ μισθούς και επιδόματα 360 μηνών συν τα δώρα. Ο Μπάμπης δεν χρειάσθηκε να δουλέψει ποτέ ούτε καν στον συγκεκριμένο οργανισμό μια και έγινε στα δύο πρώτα χρόνια σπουδαίος συνδικαλισταράς.Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Ιχθυοκαλλιεργειών Ελλάδας.  

Ο Μπάμπης πέτυχε να εκλεγεί επικεφαλής του σωματείου παραμυθιάζοντας τα υπόλοιπα χαιβάνια για τις απίστευτες σχεδόν εξωπραγματικές δυνατότητές του στα μαθηματικά. Ο Μπάμπης το είχε το παραμύθι.

Σαν συνδικαλιστής είχε την τύχη να γνωρισθεί με άλλα σημαίνοντα πρόσωπα του εγχώριου συνδικαλιστικού κινήματος όπως ο Παναγόπουλος, ο  Φωτόπουλος, ο Μπαλασόπουλος αλλά και με τον πρώην πρόεδρο της ΕΠΟ Βασίλη Γκαγκάτση.

Με τον Γκαγκάτση γνωρίστηκε παίζοντας δίτερμα στο Γουδί, κοντά στις αποθήκες που είναι στοιβαγμένα τα εμβόλια για την  θανατηφόρο νόσο των χοίρων, η οποία ατυχώς δεν ενέσκηψε.

Έχοντας λοιπόν όλη αυτή την συσσωρευμένη εμπειρία ζωής 2 εκατομμύρια Μπάμπηδες του στενού και ευρύτερου δημοσίου και τις κυβερνήσεις με το μέρος τους να μην τους χαλάνε τα χατήρια, επιλέγουν να βάλουν φωτιά στη χώρα παρά να την αφήσουν να αλλάξει...

Aνοικτή επιστολή του πρώην υπουργού Οικονομικών Νίκου Χριστοδουλάκη στη Μέρκελ

http://www.antinews.gr/2013/09/02/225752/

Αρθρο – απάντηση στην Αγκ. Μέρκελ που όπου βρεθεί και όπου σταθεί καταγγέλλει την Ελλάδα ότι μπήκε στην ΟΝΕ ενώ δεν έπρεπε, έγραψε ο πρώην υπουργός, Ν. Χριστοδουλάκης. Μπορεί για κάποιους να μην είναι συμπαθής ως άτομο, ωστόσο, το άρθρο με τη μορφή επιστολής, έχει ορισμένα πολύ αξιοπρόσεκτα σημεία.

«Αξιότιμη Καγκελάριε,

Τελικά ενδώσατε και σεις στον χυδαίο γερμανικό λαϊκισμό που ανέκαθεν έψαχνε για έθνη-θύματα να εκτονώσει την “ανωτερότητά” του. Με περιφρόνηση στην Ιστορία, μόνο και μόνο για να κερδίσετε μερικές ψήφους παραπάνω, υιοθετήσατε και σεις τις άναρθρες κραυγές της άκρας Δεξιάς και της άκρας Αριστεράς ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να βρίσκεται στο ευρώ. Οτι η ένταξή της ήταν ένα θεμελιώδες σφάλμα του προκατόχου σας Γκέρχαρντ Σρέντερ, τον οποίο επίσης περιλούσατε με χαρακτηρισμούς. Για να φτάσετε σε αυτό το κατάφωρο ψέμα, σημαίνει ότι είστε επιλήσμων όχι μόνο της σοβαρότητας που πρέπει να επιδεικνύει ένας ηγέτης, αλλά και των πραγματικών γεγονότων που έλαβαν χώρα 15 χρόνια πριν. Καλό θα ήταν λοιπόν να θυμηθείτε τα εξής:

 1. Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα για να μπει στην ΟΝΕ έκανε χρήση των ελαστικών κριτηρίων του Μάαστριχτ το 1999. Με τη διαφορά ότι δεν τα έκανε ελαστικά ο Σρέντερ για να βοηθήσει την Ελλάδα, αλλά ο μέντοράς σας, ο Χέλμουτ Κολ, για να βοηθήσει τη Γαλλία, την Ιταλία, το Βέλγιο, και προπάντων τη Γερμανία, που τότε είχαν είτε μεγάλα ελλείμματα είτε μεγάλα χρέη. Αν δεν άλλαζαν, από τον αρχικό πυρήνα της Ενωσης θα έμπαιναν στην ΟΝΕ μόνο η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο και το ευρώ θα γινόταν το πιο σύντομο ανέκδοτο.

 2. Γνωρίζετε ασφαλώς τις αγωνιώδεις μεταλλάξεις που έκαναν οι παραπάνω χώρες για να μπορέσουν να ικανοποιήσουν έστω και τα ελαστικά κριτήρια. Η Γαλλία έβγαλε τα ασφαλιστικά ταμεία από το Δημόσιο, το Βέλγιο εξαγόρασε τον χρυσό της Κεντρικής Τράπεζας, η δική σας χώρα έβγαλε τα νοσοκομεία από τον προϋπολογισμό και απέκρυψε τα δημοσιονομικά ελλείμματα των Κρατιδίων. Η Ελλάδα το μόνο που έκανε ήταν να ταξινομεί τις αμυντικές δαπάνες μόνο στο χρέος και σταδιακά στο έλλειμμα. Η μέθοδος αυτή έγινε πλέον κανόνας για όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά δεν την εφαρμόζετε αναδρομικά για την Ελλάδα για να συντηρείτε τον μύθο της λανθασμένης ένταξης. Εάν θέλετε να είστε ακριβοδίκαιη, φτιάξτε μια επιτροπή με πέντε νομπελίστες δικής σας επιλογής να επανεξετάσουν πώς μπήκαν στην ΟΝΕ όλες οι χώρες. Και τότε η συζήτηση θα γίνει πραγματικά ενδιαφέρουσα, σας το υπόσχομαι.

 3. Θα έπρεπε να θυμάστε επίσης ότι δεν ήταν η Ελλάδα που αμέσως μετά είχε προβλήματα με το Σύμφωνο Σταθερότητας, αλλά η δική σας χώρα με τα μεγάλα ελλείμματα της περιόδου 2000-2004. Ενώ τεχνικά βεβαιώθηκε η παραβίαση του Συμφώνου, η Γερμανία απέφυγε την επονείδιστη καταδίκη και το βαρύ πρόστιμο που θα πλήρωνε το 2003 χάρις στην ελληνική παρέμβαση και ψήφο στο Eurogroup. Θα έπρεπε να θυμάστε επίσης ότι τότε είχαν πεταχτεί μερικοί και μιλούσαν για την ακαταλληλότητα της Γερμανίας στην ΟΝΕ, αλλά επικράτησαν όσοι πίστευαν στην ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και υπεράσπισαν θερμά τη χώρα σας και την κοινή πορεία ολοκλήρωσης.

 4. Η μεγάλη εμπειρία που έχετε στην ηγεσία της Γερμανίας θα έπρεπε να σας είχε διδάξει ότι μια χώρα μπορεί να αποτύχει όταν σε μια κρίσιμη στιγμή εφαρμοστούν λάθος πολιτικές και κανένας δεν επεμβαίνει να τις αναχαιτίσει. Ετσι και εσείς αδιαφορήσατε για τη διόγκωση του ελληνικού ελλείμματος μετά το 2007 και κανένα μέτρο δεν σκεφτήκατε μαζί με τον καταπληκτικό Μπαρόζο για να μη δυσαρεστήσετε τους ομοϊδεάτες σας. Οταν τα πράγματα χειροτέρεψαν το 2010 δεχθήκατε - μερικοί λένε ότι επιμείνατε κιόλας - να συμμετάσχει το ΔΝΤ στην εποπτεία της Ελλάδας ως δήθεν μηχανισμός αξιολόγησης. Ξεχάσατε έτσι όχι μόνο ότι οι πολιτικές του ΔΝΤ σημείωναν παντού κραυγαλέα αποτυχία, αλλά και ότι η παρέμβασή του χρειάζεται μόνο σε συναλλαγματικές κρίσεις - και τέτοια φυσικά δεν υπήρχε.

Μέχρι τότε το ΔΝΤ καμία αρμοδιότητα δεν είχε σε θέματα ευρώ και σεις το κάνατε τώρα να διαφεντεύει την πολιτική της ευρωζώνης, να δίνει συμβουλές στη Γαλλία, να προστάζει την Ισπανία και άλλα τραγελαφικά και ανιστόρητα. Ακόμη και ο υπουργός σας των Οικονομικών θέλει πλέον το ΔΝΤ να φύγει, αλλά η ζημιά έχει γίνει και είναι πολύ μεγάλη. Η δική σας ευθύνη είναι εξίσου μεγάλη και γι’ αυτό θα έπρεπε να είστε πιο προσεκτική στο προεκλογικό σας ακροατήριο.

 5. Και κάτι τελευταίο: Καλό θα ήταν να είστε λιγότερο επικριτική με τον προκάτοχό σας καγκελάριο Σρέντερ και να γίνετε περισσότερο ευγνώμων. Του οφείλετε τουλάχιστον δύο πράγματα: πρώτον, η δική του φορολογική μεταρρύθμιση και οι συμφωνίες με τα συνδικάτα ήταν εκείνες που έφεραν ξανά επενδύσεις στη Γερμανία και από ελλειμματική χώρα την έκαναν πάλι ανταγωνιστική. Τους καρπούς της πολιτικής Σρέντερ δρέψατε και επιβληθήκατε σήμερα ως ισχυρότερη οικονομία στην Ευρώπη.

Δεύτερον, ο Σρέντερ ήταν εκείνος που, μαζί με τον Σιράκ της Γαλλίας και τον Σημίτη ως προεδρεύοντα το 2003 στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αντιτάχθηκαν στα αγγλοαμερικανικά σχέδια εισβολής στο Ιράκ. Η Γερμανία γλίτωσε έτσι όχι μόνο χιλιάδες φαντάρους που θα είχαν σκοτωθεί, αλλά και το στίγμα του εισβολέα που θα την καταδίωκε ακόμα, όπως γίνεται τώρα με τη Βρετανία.

Είναι πιθανόν, ως μεγαλωμένη σε μαρξιστικό καθεστώς, να πιστεύετε ότι η Ιστορία γράφεται όπως κάθε φορά εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κόμματος. Ομως έπειτα από τόσα χρόνια στο τιμόνι της Γερμανίας θα έχετε μάθει ότι η παραχάραξη της Ιστορίας είναι το πρώτο βήμα για την υπονόμευση και καταρράκωση της κοινωνίας - και αυτής που την υφίσταται, αλλά και αυτής που την κάνει. Σκεφτείτε το με δικά σας παραδείγματα».

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=528316

Ο Λόρενς της Αραβίας και η Συρία

http://logia-starata.blogspot.gr/2013/09/blog-post_2480.html

Όλα άρχισαν στην απέραντη αραβική έρημο, στα χρόνια του Α’ Παγκόσμιου πολέμου. Εκεί κινιόταν ο νεαρός Άγγλος αραβολάτρης Έντουαρντ Λόρενς, που μάζευε υλικό για να γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Οι επτά στύλοι της σοφίας». Οι Άραβες βρίσκονταν τότε κάτω από την κατοχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, που ήταν σύμμαχος των κεντρικών αυτοκρατοριών, εναντίον των Αγγλογάλλων και των συμμάχων τους. Ο Λόρενς κινιόταν με άνεση στ’ αραβικά εδάφη και είχε γίνει φίλος με τον εμίρη της Μέκκας, Χουσεΐν, και τον έναν από τους γιους του, τον Φεϊζάλ.

Κάποια στιγμή, η Ιντέλιτζενς Σέρβις πλησίασε τον Λόρενς και του πρότεινε να ξεσηκώσει τους Άραβες εναντίον της Τουρκίας, ώστε, με τη βοήθεια της αγγλικής αυτοκρατορίας, ν’ αποκτήσουν την ελευθερία τους.

Οι Άγγλοι, διόλου δεν ενδιαφέρονταν για τη χειραφέτηση των Αράβων. Ελπίζανε, όμως, ότι έτσι θα κατάφερναν ν’ απασχολήσουν κάμποσα οθωμανικά στρατεύματα και ν’ απαλλαγούν από την τουρκική πίεση. Όμως, ο Λόρενς δεν ήξερε από εγγλέζικη διπλωματία. Ενθουσιάστηκε κι έπεισε τους φίλους του να ξεσηκωθούν. Περνώντας τις αραβικές ερήμους, πολεμώντας συνεχώς, κατάφερε να συνασπίσει τους διαιρεμένους Άραβες σεΐχηδες σε ιερό πόλεμο. Εξορμώντας από απάτητα λημέρια, μπόρεσε όχι μόνο ν’ απασχολεί τεράστιες τουρκικές δυνάμεις αλλά και να ελευθερώνει τα εδάφη, το ένα μετά το άλλο. Οι φίλοι του, Χουσεΐν και Φεϊζάλ, τον ονόμασαν «Λόρενς της Αραβίας» κι έτσι έμεινε στην Ιστορία. Οι επιτυχίες του, όμως, άνοιξαν την όρεξη των Αγγλογάλλων.

Το 1917 ήταν σημαντική χρονιά για τους Άραβες. Πανηγύρισαν την απελευθέρωσή τους από τους Τούρκους για να βρεθούν, πολύ σύντομα, κάτω από την αγγλική εντολή. Αναβίωση της αραβικής αυτοκρατορίας αποκλειόταν. Ο Λόρενς προσπάθησε να σώσει τα προσχήματα. Πρόσφερε στον σεΐχη Χουσεΐν τον θρόνο της Χετζάζης, του κομματιού της σημερινής Σαουδικής Αραβίας που βλέπει στην Ερυθρά θάλασσα.

Στις 8 Μαρτίου του 1920, ο Λόρενς πρόσφερε στον φίλο του Φεϊζάλ τον θρόνο της Συρίας και στον Αμπνιαλάχ (αδερφό του Φεϊζάλ) τον θρόνο του Ιράκ. Όμως, η αγγλογαλλική συμμαχία αλλιώς τα είχε κανονίσει. Οι Γάλλοι αναγνώρισαν την ανεξαρτησία του Λιβάνου υπό γαλλική προστασία και πήραν αντάλλαγμα τη Συρία. Φυσικά, λέξη δεν ήθελαν ν’ ακούσουν για τον Φεϊζάλ. Οι Άγγλοι έστειλαν τον Αμπνιαλάχ σπίτι του κι έκαναν τον Φεϊζάλ βασιλιά του Ιράκ. Όμως, οι Τούρκοι είχαν πάρει επάνω τους και ήταν έτοιμοι να χτυπήσουν το Ιράκ.
Ο Λόρενς ζήτησε τη βοήθεια των συμπατριωτών του. Η αγγλική διπλωματία κινήθηκε πάλι, αλλ’ αυτή τη φορά σε μονοπάτια, που είχε προβλέψει:

Το 1921 ήταν τραγικό για τους Άραβες φίλους του Λόρενς. Άραβες Βαχαβίτες μπήκαν στη Χετζάζη, έδιωξαν τον Χουσεΐν από τον θρόνο κι έκαναν βασιλιά τον αρχηγό τους, Ιμπν Σαούντ (1880 - 1953). Σταθερός έμενε μόνον ο Φεϊζάλ στον θρόνο του Ιράκ [Ανατράπηκε από τον στρατηγό Κασίμ στα 1958. Το παναραβικό εθνικιστικό κόμμα Μπάαθ τον ανέτρεψε το 1963. Στα 1968, προέκυψε αρχηγός του ο Σαντάμ Χουσεΐν].

Στα 1926, οι Βαχαβίτες κατέλαβαν και τη γειτονική τους Νετζντ, δημιουργώντας το κράτος της Σαουδικής Αραβίας. Ο Φεϊζάλ πέθανε το 1933, στα 48 του χρόνια. Ο Λόρενς ήταν, τότε, στην Αγγλία, αξιωματικός του στρατού. Σκοτώθηκε, δυο χρόνια αργότερα (19 Μαΐου του 1935), σ’ ένα ηλίθιο τροχαίο δυστύχημα, καθώς οδηγούσε τη μοτοσικλέτα του.

Η αγγλογαλλική κυριαρχία στη Μέση Ανατολή αμφισβητήθηκε δυναμικά με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.

Η Συρία ανεξαρτητοποιήθηκε από τους Γάλλους, το 1944 (από το 1963, την εξουσία εκεί έχει το κόμμα Μπάαθ, με τον Χαφέζ Άσαντ πρόεδρο της Δημοκρατίας αρχικά {1971- 2000} και τον γιο του, Μπασάρ, στη συνέχεια). Το βασίλειο της Ιορδανίας προέκυψε το 1946, όπως και η δημοκρατία του Λιβάνου. Το βασίλειο της Υεμένης, το 1947. Στην Παλαιστίνη δημιουργήθηκε, στα 1948, το κράτος του Ισραήλ, στα σπλάχνα του οποίου, από το 1988, προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της και η Παλαιστίνη ως ανεξάρτητο κράτος. Στα 1961, προέκυψε το σουλτανάτο του Κουβέιτ. Στο πρώην αγγλικό προτεκτοράτο του Άντεν, δημιουργήθηκε, το 1967, η δημοκρατία της Νότιας Υεμένης. Το 1971, επτά εμίρηδες της Ακτής των πειρατών συνέπηξαν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ανεξάρτητα είναι το σεϊχάτο του Κατάρ, το σουλτανάτο του Ομάν κ.λπ. Η σαλαμοποίηση των Αράβων και το άφθονο πετρέλαιο στο υπέδαφος της Αραβίας βασανίζουν ακόμη την οικουμένη.


Κάρολος Μπρούσαλης


protagon.gr

Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

http://www.agioritikovima.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=27654:o-theos-kai-oi&catid=244:diafora-peri-zohs&Itemid=723

Όταν ο Θεός μοίραζε τον κόσμο, είπε σε όλους τους λαούς που είχε φτιάξει να περάσουν μέσα στη βδομάδα να διαλέξουν μια χώρα να κατοικήσουν.

“Δέχομαι μέχρι το Σαββάτο” τους ξεκαθάρισε. “Την Κυριακή θα ξεκουράζομαι”.

Δευτέρα πρωί έτρεξαν και στήθηκαν στην ουρά οι Γερμανοί. Την πρώτη μέρα της προθεσμίας. Κι έτσι τους έδωσε μια ωραία και μεγάλη χώρα στην καρδιά της Ευρώπης.

Μετά από λίγο ήρθαν οι Κινέζοι. Ομοιόμορφα ντυμένοι και σε παράταξη. Ήταν μπόλικοι και τους έδωσε την Κίνα.

Την Τρίτη οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Άγγλοι, οι Πορτογάλοι, οι Σουηδοί, οι Αμερικάνοι, οι Καναδοί. Πήραν όλοι από μια χώρα.

Τετάρτη όλοι οι Αφρικανοί με τα πολύχρωμα ρούχα τους. Τους έδωσε ολόκληρη την όμορφη Αφρική και τους είπε να τη μοιραστούν.

Την Πέμπτη πήγαν οι Aβορίγινες. Τους έδωσε την Αυστραλία.

Την Παρασκευή, αφού τέλειωσαν με τη γραφειοκρατία,  πήγαν οι Ρώσοι. Αφού είδαν τι πήραν οι άλλοι, συμφωνήσαν και πήραν την παγωμένη αλλά πανέμορφη Ρωσία.

Το Σαββάτο ήρθαν όλες οι υπόλοιπες φυλές και έθνη και πήραν ό,τι περίσσεψε.

Το Σάββατο βράδυ, αργά, έφτασαν οι Τσιγγάνοι με όλα τους τα παιδιά. Ο Θεός τους είπε ότι άργησαν πολύ και δεν είχε μείνει τίποτα. Ήταν και πολλοί, που να τους βάλει; Παρ’ όλα αυτά, επειδή ήταν μέσα στην προθεσμία, τους επέτρεψε να πάνε σε όποια χώρα θέλουν και να μείνουν με τους κατοίκους της. Κι έτσι απλώθηκαν παντού.

Την Κυριακή ο Θεός κάθισε να αναπαυθεί ευχαριστημένος. Κατά το απογευματάκι βλέπει έξω από την πόρτα του ένα πλήθος να φωνάζει να του ανοίξουν! Ήταν οι Έλληνες, ως συνήθως εκπρόθεσμοι και μόλις μπήκαν άρχισαν τα παρακάλια:

- Ανοιξε Θεούλη μου, σε παρακαλούμε, θέλουμε κι εμείς μια πατρίδα.

- Τι θέλετε εδώ παιδιά? Δεν είπαμε ότι την Κυριακή ξεκουράζομαι?

- Το ξέρουμε Θεούλη μου, αλλά μπερδέψαμε τις ημερομηνίες… Μη μας αφήσεις σε παρακαλούμε χωρίς δική μας πατρίδα σαν τους τσιγγάνους… Είμαστε νοικοκυραίοι εμείς…

- Καλά βρε παιδιά, γιατί δεν ήρθατε νωρίτερα? Τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε σπιθαμή. Τα έχω μοιράσει όλα.

- Θεούλη μου, εμείς φταίμε, είδαμε ότι είχε πολύ χώρο κι είπαμε ότι θα περισσέψει και για μας. Και περιμέναμε να σπάσει λίγο ο κόσμος για να μην περιμένουμε στις ουρές… Έχουμε τόσα σπουδαία μυαλά, έχουμε πολλά να κάνουμε και να δώσουμε στον κόσμο… μη μας αφήσεις χωρίς Πατρίδα. Μπορεί να αργήσαμε, αλλά αν μας δώσεις κι εμάς, θα την υπερασπιζόμαστε με τη ζωή μας.

- Τι να σας πω ρε παιδιά? (είπε ο Θεός ξύνοντας το κεφάλι του). Κι εσείς παιδιά μου είστε και μάλιστα τα πιο έξυπνα, αλλά πραγματικά δεν υπάρχει άλλος χώρος!

- Σε παρακαλούμε;

- Καλά. Τότε θα σας δώσω ένα μικρό κομματάκι που είχα κρατήσει για τον εαυτό μου!!!

*Αυτό το ανέκδοτο το άκουσα από τον πρέσβυ της (τότε) Σοβιετικής Ένωσης στην τηλεόραση. Κυκλοφορεί πολύ στη Ρωσία. 

Ο Ηράκλειτος και η έννοια του Λόγου

http://feltor.wordpress.com/2013/09/02/185/

ἀπὸ τὸν/τὴν Γιάννης Φαίλτωρ

Εκείνος, ο οποίος μια γενεά αργότερα από τους Μιλησίους συνέλαβε και διετύπωσε ριζικώς την έννοια του γίγνεσθαι, είναι ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος (544‐480 π.Χ.). Κατά τον Ηράκλειτο δεν υπάρχει ό,τι ακριβώς ζητούσαν οι Μιλήσιοι φιλόσοφοι, δηλαδή το καθαρό υλικό υπόβαθρο των όντων, το μεταφυσικό Είναι των πραγμάτων, γι’ αυτό όλα, όχι μόνον τα κατά μέρος πράγματα, αλλά και το σύμπαν είναι σε αέναη κίνηση και ροή. Τίποτε δεν είναι σταθερό. Για τα πράγματα δεν μπορούμε να ειπούμε ότι είναι αλλά μόνον ότι γίνονται. Ό,τι υπάρχει είναι η κίνηση, το γίγνεσθαι. Γίγνεσθαι και απογίγνεσθαι, αιώνια μεταβολή, αυτό είναι η ουσία του κόσμου. Τίποτε το σταθερό και στατικό δεν υπάρχει.

«Λέγει που Ηράκλειτος ότι πάντα χωρεί και ουδέν μένει, και ποταμού ροή απεικάζων τα όντα λέγει, ως δις εις τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίης» (Πλάτωνος «Κρατύλος», 408Α). Το απόλυτο είναι λοιπόν τώρα το γίγνεσθαι. Κατά τους Μιλησίους το απόλυτο ήταν το είναι, και το γίγνεσθαι ήταν το σχετικό. Τα συγκεκριμένα όντα, τα πράγματα δεν είναι αλλά το ένα αναλύεται και αναλίσκεται εις το άλλο. Τα πράγματα δεν υφίστανται καθ’ εαυτά, αλλά είναι αεί εν κινήσει. Με την κίνηση και φαίνονται και παύουν να φαίνονται, και είναι και δεν είναι, μεταβαίνουν συνεχώς από τη μια μορφή στην άλλη, αίρονται διαρκώς το ένα από το άλλο. Αν λοιπόν η πρώτη έννοια της ελληνικής φιλοσοφίας ήταν το είναι, η δεύτερη είναι το γίγνεσθαι. Και όπως το είναι από τους Μιλησίους, έτσι και το γίγνεσθαι τώρα από τον Ηράκλειτο ταυτίζεται με τη θεότητα. Με το γίγνεσθαι το είναι γίνεται μη είναι και το μη είναι γίνεται είναι. Το είναι και το μη είναι γίνονται τώρα οι δύο τρόποι, με τους οποίους αντιλαμβανόμαστε το γίγνεσθαι. Με τη μετάβαση από το ένα σημείο του χρόνου εις το άλλο έχομε το είναι και το μη είναι.

Για τούτο μόνον η μετάβαση, η μεταβολή υπάρχει. Η λογική αφαίρεση, την οποία κάνει τώρα λοιπόν ο νους του Ηρακλείτου, είναι ολωσδιόλου διαφορετική από την αφαίρεση που έκαμαν οι Μιλήσιοι φιλόσοφοι. Εκείνοι με τη νοητική αφαίρεση έφθασαν στην έννοια του Είναι, στη σταθερή αρχή των όντων, παραμέρισαν τα δεδομένα των αισθήσεων, για να συλλάβουν με το νου τους το μεταφυσικό Είναι των όντων. Ο Ηράκλειτος απομονώνει με το νου του την μεταβλητότητα, παραμερίζει τα καθ’ έκαστον όντα και κρατάει μόνον το γίγνεσθαι. Η μεταφυσική αρχή των Μιλησίων ήταν στατική, ενώ η αρχή του Ηρακλείτου είναι δυναμική. Πρέπει να ομολογηθεί ότι η έννοια του γίγνεσθαι είναι δυσκολώτερα συλληπτή από την έννοια του είναι. Εξ άλλου, δίχως την έννοια του είναι, όπως την διετύπωσαν οι Μιλήσιοι, δεν θα ήταν δυνατόν ο Ηράκλειτος να προχωρήσει στην έννοια του γίγνεσθαι. Όμως, όσο μεγάλη και αν είναι η νοητική αφαίρεση του Ηρακλείτου, περιορίζεται και αυτή από την αντίθετη δύναμη, την αντιληπτική δύναμη των αισθήσεων. Η δράση είναι η αίσθηση εκείνη, με την οποίαν αντιλαμβανόμεθα την κίνηση, και το πυρ είναι γι’ αυτόν το αισθητό αντικείμενο που συμβολίζει κατ’ εξοχήν την κίνηση. Ο κόσμος χαρακτηρίζεται από τον Ηράκλειτο ως αείζωον πυρ. Το πυρ όμως του Ηρακλείτου ως αρχή των όντων δεν σημαίνει τόσο μια ύλη, η οποία μεταμορφώνεται, όσο την αιώνια μεταβλητότητα των όντων, το αιώνιο γίγνεσθαι και απογίγνεσθαι των πραγμάτων.

Η αέναη όμως αυτή αλλαγή των όντων γίνεται κατά τον Ηράκλειτο σύμφωνα με ορισμένα εσωτερικά μέτρα, σύμφωνα με μια εσωτερική τάξη. Η εσωτερική αυτή τάξη και νομοτέλεια του γίγνεσθαι αποτελεί το μόνο σταθερό. Ο Ηράκλειτος ονομάζει την εσωτερική αυτή τάξη του γίγνεσθαι ειμαρμένη, δίκη ή λόγον, δηλαδή την χαρακτηρίζει με κριτήρια φυσικά, ηθικά και λογικά. Τούτο σημαίνει ότι το πνεύμα δεν έχει ακόμη διαχωρίσει αυστηρώς τους βασικούς του τρόπους του σκέπτεσθαι και γι’ αυτό τους χρησιμοποιεί εναλλάξ, για να χαρακτηρίσει όμως πάντοτε το ίδιο πράγμα, την εσωτερική τάξη του γίγνεσθαι. Η έννοια, την οποίαν εισάγει ο Ηράκλειτος με το γίγνεσθαι και την οποίαν διατυπώνει με όλη τη δυνατή αυστηρότητα, είναι η έννοια της εσωτερικής τάξεως του κόσμου. Με δύο βασικούς τρόπους προσδιορίζει ο Ηράκλειτος την εσωτερική αυτή τάξη του κόσμου, με την αρμονία των αντιθέσεων και με την ανακύκληση της αλλαγής, του γίγνεσθαι. Το γεγονός ότι όλα μεταβάλλονται παρώθησε τον Ηράκλειτο να ισχυρισθεί ότι το κάθε τι μεταπίπτει πάντοτε εις το αντίθετό του. Την αιώνια ροή των πραγμάτων ο Ηράκλειτος την χαρακτηρίζει ως ανειρήνευτη πάλη των αντιθέσεων. Έτσι είναι κατ’ αυτόν ο πόλεμος πατήρ των πάντων. Ό,τι προς στιγμήν φαίνεται ότι υπάρχει, τούτο είναι αποτέλεσμα της πάλης αντιθέτων δυνάμεων και κινήσεων. Μέσα σ’ αυτήν την ατελεύτητη μεταβολή των πραγμάτων δεν υπάρχει τίποτε το συγκεκριμένο, το ειδικό, υπάρχει μόνον η τάξη, με την οποίαν γίνεται η ανακύκληση των αντιθέτων κινήσεων.

Την εσωτερική τάξη του κόσμου ο Ηράκλειτος την ονομάζει, όπως είδαμε και Λόγον. Το σχετικό απόσπασμα του Ηρακλείτου λέγει: «του δε λόγου τούδ’ εόντος αεί αξύνετοι γίνονται άνθρωποι και πρόσθεν ή ακούσαι και ακούσαντες το πρώτον γινομένων γαρ πάντων κατά τον λόγον τόνδε απείροισιν εοίκασι, πειρώμενοι και επέων και έργων τοιουτέων∙ οκείων εγώ διηγεύμαι κατά φύσιν διαιρέων έκαστον και φράζων όκως έχει. Τους δε άλλους ανθρώπους λανθάνει οκόσα εγερθέντες ποιούσιν όκωσπερ οκόσα εύδοντες επιλανθάνονται». Δηλαδή «ενώ ο Λόγος αυτός υπάρχει πάντοτε, οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να τον εννοήσουν και προτού τον ακούσουν και αφού τον πρωτακούσουν. Γιατί, αν και γίνονται όλα σύμφωνα με αυτόν τον λόγον, οι άνθρωποι μοιάζουν με ανίδεους και καταπιάνονται και με λόγια και με έργα, όπως αυτά που θα εκθέσω και θα διαιρέσω το καθένα κατά τη φύση του και θα εξηγήσω πώς έχει. Στους άλλους όμως ανθρώπους δεν είναι συνειδητά όσα κάνουν εν εγρηγόρσει, όπως ακριβώς λησμονούν και όσα κάνουν στον ύπνο τους». Ο αφορισμός αυτός του Ηρακλείτου είναι το αρχαιότερο φιλοσοφικό κείμενο, όπου πρώτη φορά χρησιμοποιείται η έννοια του Λόγου.

Αν αναλογισθούμε πόσο πολυσήμαντη έγινε η έννοια αυτή του Λόγου κατά την περαιτέρω πορεία της ελληνικής φιλοσοφίας, αλλά και μέσα στον Χριστιανισμό, τότε κατανοούμε ότι με τον Ηράκλειτο ανοίγει η πύλη του πνεύματος, το οποίον θα χωρίσει ες αεί την Ελλάδα και την Ευρώπη από την Ασία. Ο Λόγος χωρίζει τη φιλοσοφία και την άλλη επιστήμη από τον μύθο και μ’ αυτό την Ελλάδα από την Ασία, η οποία έμεινε πάντα τυλιγμένη στον πέπλο του μύθου. Η Ασία δεν εδημιούργησε ούτε επιστήμη ούτε φιλοσοφία. Ο Λόγος έγινε η λέξη της καρδιάς των Ελλήνων, όπως αργότερα η λέξη res έγινε η λέξη της καρδιάς των Ρωμαίων. Ο λόγος αυτός ο αιώνιος, σύμφωνα με τον οποίον γίνονται όλα, σχετίζεται από τον Ηράκλειτο με τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι το σταθερό υποκείμενο και στις τρεις προτάσεις, που απαρτίζουν το ανωτέρω απόσπασμα. Από το ένα μέρος λοιπόν είναι ο λόγος ο αιώνιος, ο οποίος ρυθμίζει το γίγνεσθαι των όντων, και από το άλλο μέρος ο άνθρωπος με τη νόησή του, ο οποίος πρέπει να γνωρίσει αυτόν τον αντικειμενικό, μεταφυσικό λόγο του κόσμου. Κατά τον Ηράκλειτο υπάρχει μια διαλεκτική λογική μέσα στον αντικειμενικό κόσμο. Αυτήν ακριβώς καλείται ο άνθρωπος να την καταλάβει με τον νου του.

Ο νους του ανθρώπου έχει συγγένεια με τον λόγο του κόσμου. Ο νους έχει την δύναμη αφ’ εαυτού του να καταλάβει τον λόγο του κόσμου, την εσωτερική τάξη και αναγκαιότητα των όντων. Οι άνθρωποι όμως δεν μεταχειρίζονται τη δύναμη του νου τους για να κατανοήσουν τον λόγο του κόσμου. Γι’ αυτό δεν τον καταλαβαίνουν αυτοί προτού τον ακούσουν, ενώ θα έπρεπε και μόνοι τους να τον ανακαλύψουν, ούτε αφού τον ακούσουν από τον φιλόσοφο, ο οποίος τους τον αποκαλύπτει τώρα. Οι άνθρωποι καταγίνονται με έπεα, δηλαδή με λόγια, τα οποία είναι το αντίθετο του λόγου. Αλλά και μέσα στα καθημερινά τους έπεα και έργα δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν και τι λένε, γιατί ο νους, ο ένας λόγος μέσα τους, δεν έχει ακόμα τεθεί σε κίνηση. Ο φιλόσοφος όμως μπορεί να κατανοήσει και τα έπεα και τα έργα των ανθρώπων, διότι αυτός έχει το αντικειμενικό κριτήριο και τούτο είναι ο λόγος. Με τη γνώση αυτή του λόγου ο φιλόσοφος ερμηνεύει τι νόημα έχουν τα έπεα και τα έργα των ανθρώπων και ορίζει το κάθε τι κατά την ουσία του. Επειδή ο λόγος δεν ενεργεί μέσα τους, δεν εννοούν ούτε τι νόημα έχουν τα έργα και τα έπεά τους, τα λησμονούν όπως ακριβώς λησμονούν και τα όνειρά τους. Από το ένα μέρος είναι ο φιλόσοφος με τον λόγο, ο οποίος φωτίζει τη ζωή και τον κόσμο, από το άλλο μέρος είναι οι καθεύδοντες άνθρωποι μέσα στην τριβή και την τύρβη της ζωής.

Ο Ηράκλειτος δεν αναπτύσσει συστηματικώς την ουσία του λόγου, εξαγγέλλει όμως τον λόγον με ένα μεγάλο πάθος αυτοσυνειδησίας. Οι διατυπώσεις του είναι μονολιθικές και καλύπτονται πάντοτε από μία αινιγματική και παράδοξη μορφή. Το απόλυτον είναι εδώ ο λόγος, τον οποίον θεάζεται ο νους του φιλοσόφου. Και η θέα αυτή του απολύτου απομονώνει το φιλόσοφο από την κοινή ζωή. Εξ άλλου επειδή ο λόγος είναι ένας και κοινός, ο φιλόσοφος αγωνίζεται να υπερνικήσει τη μόνωσή του και να τον μεταδώσει σε όλους. Έτσι καλεί τους ανθρώπους να έλθουν σε εγρήγορση και να καταλάβουν τι κάνουν στην καθημερινή τους ζωή. Η ζωή αυτή δεν έχει αυτοσυνειδησία, είναι κατ’ ουσίαν ένας ύπνος, δηλαδή ανελεύθερη. Το πραγματικό του Είναι ο άνθρωπος ημπορεί να το εύρει μόνον όταν κατανοήσει τον ένα και κοινό λόγο, ο οποίος τα διέπει όλα. «Όμως, αν και ο λόγος είναι κοινός, οι πολλοί άνθρωποι ζουν ωσάν να είχε ο καθένας δική του σκέψη». Τούτο είναι το παράπονο του φιλοσόφου.

Η απόσταση που χωρίζει τον Ηράκλειτο από τους Μιλησίους φιλοσόφους είναι ολοφάνερη. Με τον Ηράκλειτο η φιλοσοφία έκανε ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός. Ο ίδιος ο φιλόσοφος έχει έντονα τη συνείδηση της διαφοράς του από τους Μιλησίους, αλλά και από τον Πυθαγόρα, του οποίου την πολυμάθεια χαρακτηρίζει ως κακοτεχνία, ως απατηλό τέχνασμα. Ο Ηράκλειτος ζητεί τη μία και καθολική γνώση, θέλει να καταλάβει τι συνέχει τον κόσμο ως προς την ενότητα και εσωτερικότητά του, και ταυτοχρόνως ποιο είναι το νόημα της ζωής του ανθρώπου. Είναι ο πρώτος μεγάλος μεταφυσικός. Για τούτο και η επίδρασή του και κατά την αρχαιότητα και κατά τη νεώτερη εποχή υπήρξε πολύ μεγάλη. 

Ιωάννου N. Θεοδωρακόπουλου, Εισαγωγή στη Φιλοσοφία

Αραβικός κόσμος χωρίς χριστιανούς!!!! (Του Νίκου Ξυδάκη)

http://koukfamily.blogspot.gr/2013/09/blog-post_8104.html

Η ετοιμαζόμενη πολεμική εμπλοκή των δυτικών δυνάμεων στη φλεγόμενη Συρία θυμίζει τον τρόπο επέμβασης των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ: και τότε είχε χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία το χημικό οπλοστάσιο του Σαντάμ Χουσεΐν, το οποίο όμως δεν βρέθηκε ποτέ μετά την εισβολή και την ακολουθήσασα πολύχρονη κατοχή.

Η εισβολή και ο διαμελισμός του Ιράκ δεν υπαγορεύθηκε ασφαλώς από ανθρωπιστικά κριτήρια, ή από συμπόνια για τους καταπιεζόμενους Ιρακινούς. Με παρόμοιο τρόπο οι Ταλιμπάν και ο τζιχαντισμός στο Αφγανιστάν τροφοδοτήθηκε επί μακρόν από τις ΗΠΑ, έως ότου υποδειχθούν ως μέρη του άξονα του Κακού.

Στη Συρία τα περί τις 200.000 θύματα του χαοτικού πολέμου μαρτυρούν περί της αμφίπλευρης θηριωδίας καθεστωτικών και τζιχαντιστών, και για τη μοίρα λιβανοποίησης που περιμένει τον μαρτυρικό λαό. Το αίμα υψώνεται ανάμεσα στις ποικίλες θρησκευτικές και μειονοτικές ομάδες, έτσι που καθιστά αδύνατη τη συμβίωσή τους στο μέλλον. Μεγαλύτερο θύμα οι μη φανατικοί Αραβες, χριστιανοί ή μουσουλμάνοι· οι μειονοτικοί χριστιανοί κυρίως εξοντώνονται ή δραπετεύουν μαζικά, παίρνοντας μαζί τους την πλούσια αραβική ταυτότητα η οποία δεν είναι αποκλειστικά ισλαμική. Στο Χαλέπι, μια από τις αρχαιότερες πολυπολιτισμικές κοιτίδες της Μεσογείου, όπου συνυπήρχαν επί χιλιετίες ελληνορθόδοξοι, συρορθόδοξοι, αρμενοχριστιανοί, μελχίτες, ρωμαιοκαθολικοί, ασσυριονεστοριανοί, χαλδαίοι, μαζί με τις ποικίλες εκφάνσεις του Ισλάμ, σημειώνεται η πιο χαρακτηριστική καταστροφή ιστορικών διαστάσεων. Χωρίς τις χριστιανικές μειονότητες, που επεβίωναν υπό το καθεστώς Ασαντ, ο αραβικός κόσμος δεν θα είναι ίδιος.

Την ιστορική και ανθρωπιστική καταστροφή συνοδεύει η ραγδαία παρακμή του αραβικού εθνικισμού και σεκουλαρισμού, όπως αναδύθηκαν με το τέλος της αποικιοκρατίας στη Μέση Ανατολή. Το ιρακινό Μπάαθ δεν υπάρχει πια, το συριακό Μπάαθ πνέει τα λοίσθια, αφού εν τω μεταξύ εφθάρησαν και διεστράφησαν προς δικτατορικές μορφές, ενώ και ο πρωτοπόρος νασερισμός στην Αίγυπτο έγινε τυραννία από τους επιγόνους. Αδελφοί Μουσουλμάνοι, τζιχαντιστές, κλώνοι της Αλ Κάιντα και σιίτες συγκρούονται για την εξουσία, και σε καμία περίπτωση τα καθεστώτα που θα προκύψουν δεν θα είναι φιλικά προς τη Δύση ή ανοιχτά σε δημοκρατικές εξελίξεις.

Εξ ου και η διαρκής αμφιθυμία των ΗΠΑ περί την έκβαση της συριακής σύγκρουσης. Η επικράτηση των σιιτών ευνοεί την ανάπτυξη του ιρανικού άξονα, διόλου αρεστού σε ΗΠΑ και Ισραήλ· η επικράτηση των χαοτικών τζιχαντιστών οδηγεί επίσης σε καθεστώς απρόβλεπτο και εχθρικό προς τη Δύση και το Ισραήλ. Σύμφωνα με την κυνική διατύπωση του Εντουαρντ Λούτβακ, του κορυφαίου στρατηγικού αναλυτή, «η μόνη λύση για τις ΗΠΑ είναι να εξοπλίζουν τους αντικαθεστωτικούς όταν ο Ασαντ προελαύνει και να διακόπτει την επιμελητεία όταν πάνε να νικήσουν...». Η απειλή επέμβασης του Ομπάμα σε περίπτωση χρήσης χημικών στη Συρία, στο μέτρο που συνέβη εντέλει, ίσως αποδειχθεί αυτοπαγίδευση για τις ΗΠΑ με άγνωστη κατάληξη. Η Συρία μπορεί να αποβεί πολύ πιο επικίνδυνη για τη διεθνή ειρήνη απ’ ό,τι το Ιράκ και το Αφγανιστάν μαζί.

πηγή
το είδαμε στο Λόγια του Αέρα

Δύση: Η «χρήσιμη ηλίθια» του Ισλάμ! (του Φαήλου Κρανιδιώτη)

http://logia-starata.blogspot.gr/2013/09/blog-post_3080.html

Η Δύση ετοιμάζεται και πάλι να βγάλει τα μάτια της. Το έκαναν στα τέλη της δεκαετίας του ’70, πρώτοι οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν. Εκπαίδευσαν τον Οσάμπα μπιν Λάντεν και τους συντρόφους του για να πλήξουν τη Σοβιετική Ενωση, που μόλις είχε εισβάλει στη χώρα όπου ο Αλέξανδρος ξόδεψε σχεδόν 10 χρόνια πολεμώντας για να υποτάξει μέρος της. Ο γάμος του με τη Ρωξάνη τού χάρισε για σύζυγο την ωραιότερη γυναίκα της Ασίας, λίγη ειρήνη και μια επίφαση εξουσίας στα ανυπότακτα βράχια των πεθερικών του.

Εικοσιέναν αιώνες μετά, το 1842, οι Αγγλοι είδαν όλο τους το εκστρατευτικό σώμα, υπό τον πλέον άχρηστο αξιωματικό που έγινε ποτέ στρατηγός, τον Ελφινστόουν, να φεύγει κυνηγημένο από την Καμπούλ, ύστερα από εξέγερση υπό τον Ακμπάρ Χαν, και να σφαγιάζεται καθ’ οδόν. Μόνο ένας επιζών Ευρωπαίος, ένας γιατρός, γύρισε έφιππος για να πει τα μαντάτα στην Τζαλαλαμπάντ.

Πριν από λίγα χρόνια, με πρόθυμους κολαούζους για τη βρομοδουλειά πάντα τους κίναιδους της Αυτής Μεγαλειότητος, οι Αμερικανοί ισοπέδωσαν μια χριστιανική χώρα, σύμμαχο των ΗΠΑ, της Βρετανίας, και της Γαλλίας σε δύο Παγκοσμίους Πολέμους και δικό μας σύμμαχο σχεδόν σε όλους τους αγώνες μας: τη Σερβία.

Για ποιον λόγο; Για τα μάτια των ισλαμιστών του Αλίγια Ιζετμπέκοβιτς, ο οποίος μάζεψε στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη χιλιάδες μουτζαχεντίν απ’ όλο τον κόσμο χορηγώντας τους αφειδώς τη βοσνιακή υπηκοότητα και διαβατήρια. Τα βουνά της Βοσνίας μετατράπηκαν σε ένα μικρό Αφγανιστάν στο μαλακό υπογάστριο της ίδιας της Ευρώπης. Ενα θερμοκήπιο ισλαμοφασιστών τρομοκρατών, τους οποίους οι αρχές ασφαλείας των δυτικών χωρών θα κυνηγούσαν μετά στα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου έπειτα από πρωτοφανείς τρομοκρατικές επιθέσεις, με αποκορύφωμα την 11η Σεπτεμβρίου 2001.

Το φίδι που εξέθρεψαν στον κόρφο τους οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί και άλλοι στα χρόνια που ακολούθησαν δάγκωσε στο στήθος τους «χρήσιμους ηλίθιους» που τους εξόπλισαν, εκπαίδευσαν και προστάτευσαν στο Αφγανιστάν και στη Βοσνία.

Ο πακτωλός χρήματος που εισέπραξε όλα αυτά τα χρόνια το «σύστημα Κλίντον», κυρίως μέσω του ομώνυμου ιδρύματος, με «δωρητές» κυρίως τη μήτρα της ισλαμικής τρομοκρατίας, τη Σαουδική Αραβία και τα διάφορα εμιράτα, δίνει μια άλλη εξήγηση στην εκ πρώτης όψεως παρανοϊκή πολιτική, η Δύση να βομβαρδίζει χριστιανούς και δη συμμάχους της και να ενισχύει τους φονιάδες χιλιάδων αθώων χριστιανών στη Νέα Υόρκη, στην Αγγλία, στην Ισπανία.

Αυτό το ίδιο σύστημα Κλίντον, με σημαίνον πρόσωπο και τον διαβόητο Ποντέστα, πρώην προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, και η «μαφία» του στο State Department είναι οι «ευφυείς» σχεδιαστές της πολιτικής που ξεχαρβάλωσε όλη τη Βόρεια και Υποσαχάρια Αφρική, οδηγώντας τη Λιβύη και την Αίγυπτο στο χάος.

Αν όμως στην Αίγυπτο οι Αδερφοί Μουσουλμάνοι σκοτώνουν χριστιανούς και τώρα τους συμμαζεύει με τα πολυβόλα ο στρατός, στη Συρία γίνεται μια κανονικότατη γενοκτονία με άμεσο συνεργό τον χωριάτη ψευτοσουλτάνο, τον Ερντογάν.

Ολο το σκυλολόι της Αλ Κάιντα, σαλαφιστές, κυνηγοί κεφαλών, φονιάδες γυναικοπαίδων, Τούρκοι, Τσετσένοι, Αφγανοί, Λίβυοι, Τυνήσιοι, χιλιάδες ναυάγια της ζωής από την Ευρώπη, ψυχάκηδες εξισλαμισμένοι Γάλλοι, Γερμανοί και άλλοι, περί τους 25.000 τους υπολογίζουν οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, συμμετέχουν στην πρωτοφανή σφαγή της αρχαιότερης χριστιανικής κοινότητας του κόσμου και των αλεβιτών της Συρίας. Με όλο του τον ριζοσπαστικό αυταρχισμό το Μπάαθ προστάτευσε επί 60 χρόνια αυτές τις δύο κοινότητες από τη βία και την αυθαιρεσία των σουνιτών. Αλλωστε, το κόμμα ιδρύθηκε το 1947 από έναν χριστιανό, τον Μισέλ Αφλάκ, έναν αλεβίτη, τον Ζακί αλ Αρσούζι, κι έναν σουνίτη, τον Σαλάχ αλ Ντιν αλ Μπιτάρ.

Παρά τη στήριξη από τη Δύση, τα κεφάλαια των Σαουδαράβων και των εμιράτων και την κακοποιό συναυτουργία των ισλαμοφασιστών της Αγκυρας, οι κατσαπλιάδες τζιχαντιστές εξευτελίστηκαν στο πεδίο της μάχης και ήταν στα όρια της κατάρρευσης.

Ηρθε λοιπόν, πολύ βολικά, ένα μαζικό έγκλημα με χρήση χημικών (;). Ηδη η υπερδύναμη, με τους κοκκινόκωλους του Λονδίνου να υπερθεματίζουν, ετοιμάζεται να πιάσει απ’ τα μαλλιά και να σώσει τους χασάπηδες ομοϊδεάτες του Μπιν Λάντεν με όλη τη φονική υψηλή τεχνολογία της Δύσης.

Η Ιστορία θα καταγράψει την εύλογη απορία: γιατί ο Ασαντ, τη στιγμή που είχε σχεδόν νικήσει, να ρίξει χημικά και να σκοτώσει αμάχους και δη δικούς του υποστηρικτές, σε περιοχή προπύργιο του Μπάαθ;

Η Δύση αυτή τη φορά, αν ολοκληρωθεί αυτή η παρανοϊκή πολιτική, που στις ΗΠΑ την υποστηρίζει μόλις το 9% (!), δεν θα βγάλει απλά τα μάτια της. Θα κάνει χαρακίρι.

Η ηγεσία του δυτικού κόσμου ετοιμάζεται και πάλι να συνδράμει τρομοκράτες, γενοκτόνους χριστιανών και αλεβιτών αμάχων: τους ίδιους τους εχθρούς της.

Οι τρεις πυλώνες της φιλοσοφικής, ηθικής και θεσμικής συγκρότησης της Δύσης, η Ελλάδα, η Ρώμη κι ο χριστιανισμός, τρίζουν συθέμελα.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να εμποδίσει το έγκλημα. Μπορεί όμως με σταθερή φωνή να πει την αλήθεια.

Φαήλος Κρανιδιώτης


dimokratianews.gr

Μαθήματα για Ελλάδα από το πτωχευμένο Ντιτρόιτ (Του Wolfgang Münchau)

http://feltor.wordpress.com/2013/09/02/414755/

ἀπὸ τὸν/τὴν Γιάννης Φαίλτωρ

Καθώς πέρασα μέρος των καλοκαιρινών μου διακοπών μακριά από την ευρωζώνη, στο Ντιτρόιτ, το βλέμμα μου έπεσε σε ένα παλιό άρθρο του Χιλιανού συγγραφέα και φωτογράφου Camilo José Vergara. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 κατέθεσε κάτι που ο ίδιος αποκάλεσε «άσεμνη πρόταση»: να μετατραπούν καμία δεκαριά εγκαταλελειμμένα κτιριακά μπλοκ από ουρανοξύστες που είχαν κατασκευαστεί προ κρίσης σε μία «Αμερικανική Ακρόπολη».

Οι περισσότεροι κάτοικοι του Ντιτρόιτ μίσησαν και απέρριψαν την πρόταση για ένα «πάρκο από ερείπια ουρανοξυστών», αν και κάποιος, κοιτώντας το πλήρες μέγεθος της εγκατάλειψης στις μέρες μας, αναρωτιέται εάν τελικά θα πρέπει να επανεξεταστεί η συγκεκριμένη πρόταση. Ποτέ μου δεν είδα μία πόλη τόσο άδεια. Σχεδόν το 40% της έκτασης δεν χρησιμοποιείται, ενώ μεγάλο τμήμα της καλύπτεται από ερείπια.

Για μένα, πάντως, το ενδιαφέρον ερώτημα δεν είναι εάν το Ντιτρόιτ θα έπρεπε να μιμηθεί την Αρχαία Ελλάδα, αλλά εάν η σύγχρονη Ελλάδα θα καταλήξει εκεί όπου βρίσκεται σήμερα το Ντιτρόιτ.

Γνωρίζω τις διαφορές των οικονομικών μεταξύ μιας πόλης και μιας χώρας. Υπάρχουν, όμως, κι επικίνδυνες ομοιότητες, ειδικότερα εάν η χώρα είναι μέλος μιας νομισματικής ένωσης με τον θεσμικό σχεδιασμό της ευρωζώνης.

• Η πρώτη είναι, προφανώς, πως τόσο το Ντιτρόιτ όσο και η Ελλάδα χρεοκόπησαν. Η Ελλάδα προχώρησε σε αναδιάρθρωση του χρέους της. Το Ντιτρόιτ κατέθεσε αίτηση προστασίας από τους πιστωτές. 
• Η δεύτερη είναι πως ούτε η Ελλάδα, αλλά ούτε και το Ντιτρόιτ ευνοήθηκαν σε επαρκή κλίμακα από μεταφορές κεφαλαίων. Η Ελλάδα έλαβε διαρθρωτικά κονδύλια από τον προϋπολογισμό της Ε.Ε. και δάνεια για να παρατείνει την αποπληρωμή των χρεών της. Στο Ντιτρόιτ, οικονομικές υπηρεσίες όπως τα επιδόματα ανεργίας και η παιδεία στηρίζονται από την κυβέρνηση της πολιτείας αλλά και σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Τα κεφάλαια αυτά, όμως, δεν επαρκούσαν ούτε στο ελάχιστο για την ανατροπή της πτώσης. Όταν οι επιχειρήσεις και οι πολίτες φεύγουν, τότε η πολιτεία χάνει αναντικατάστατα φορολογικά έσοδα. 
• Τρίτον, η μετανάστευση είχε τεράστιο αντίκτυπο στην ύφεση. Οι Αμερικανοί οικονομολόγοι συχνά επισημαίνουν ότι η ροή των μεταναστών αποτελεί φυσικό σταθεροποιητή στις ΗΠΑ. Εάν μία περιοχή αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα ανεργίας, τότε ο κόσμος τα μαζεύει και αναζητά την τύχη του αλλού. Αυτό αρχίζει να συμβαίνει και στην ευρωζώνη. Στην Ιρλανδία, η ροή των μεταναστών βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο από τη δεκαετία του 1980.  Εάν, όμως, οι ταλαντούχοι φύγουν -αυτό ακριβώς συμβαίνει στην Ιρλανδία και στην Ελλάδα-, τότε οι πιθανότητες επιστροφής της χώρας σε ανάπτυξη ελαχιστοποιούνται, ειδικότερα απουσία οποιασδήποτε μορφής κινήτρου. Η μόνιμη ύφεση του Νιτρόιτ είναι το τίμημα που πληρώνει κανείς για την κινητικότητα των εργαζομένων. Η μεσαία τάξη κυρίως εγκατέλειψε το Ντιτρόιτ για κοντινά προάστια όπως το Oakland County στο Βορρά, που είναι μία από τις πλουσιότερες περιοχές στις ΗΠΑ. Ο πληησμός του Ντιτρόιτ συρρικνώθηκε από 1,8 εκατ. το 1950 σε 700.000 το 2012. 
• Τέταρτον, η μείωση των μισθών δεν φέρνει ισορροπία. Στο Ντιτρόιτ, καθώς εξαφανίστηκαν οι θέσεις εργασίας που καλύπτονταν από οργανωμένα συνδικάτα, μειώθηκαν και οι μισθοί. Η ανεργία, όμως, παρέμεινε σε πολύ υψηλό επίπεδο και κορυφώθηκε το 2009, στο 27,8% (σχεδόν στο ίδιο ποσοστό που έχει τώρα η Ελλάδα). Έκτοτε το μέγεθός της μειώνεται (στο 18,6% τον Ιούνιο), αλλά παραμένει σε πολύ υψηλότερο σημείο από τον εθνικό μέσο όρο. 
• Πέμπτον, και στις δύο περιπτώσεις οι αισιόδοξοι προέβλεπαν ότι η ανάκαμψη είναι κοντά. Στο Ντιτρόιτ, η αισιοδοξία συχνά συσχετίζεται με την πορεία της ομάδας του baskeball, Detroit Tigers. Στην Ελλάδα, συνήθως βασίζεται σε ανέκδοτα στοιχεία. Ένας από τους συνομιλητές μου προσφάτως παρευρέθη στα εγκαίνια ενός καταστήματος στην Αθήνα και κατέληξε στο τρελό συμπέρασμα πως ξεκινά η ανάκαμψη. Οι επίσημες προβλέψεις από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τακτικά -και εσφαλμένα- δείχνουν ότι επίκειται ανάκαμψη. Το παράδειγμα του Ντιτρόιτ δείχνει ότι απουσία αποτελεσματικών εργαλείων πολιτικής οι οικονομίες δεν μπορούν να αυτοσταθεροποιηθούν. 

Η μόνιμη ύφεση, ακόμη, δεν είναι αναπόφευκτη ούτε για το Ντιτρόιτ, ούτε για την Ελλάδα. Στην αμερικανική πόλη, οι τιμές των κατοικιών είναι τόσο χαμηλές που ο κόσμος επιστρέφει γα να ξεκινήσει εκεί επιχειρήσεις, τουλάχιστον στις πιο ασφαλείς περιοχές. Ορισμένες μεγάλες επιχειρήσεις επενδύουν στο κέντρο του Ντιτρόιτ, ενώ επίσης στην πόλη υπάρχει δραστήρια καλλιτεχνική σκηνή. Εάν βρεθούν τα σωστά κίνητρα, απομακρυνθούν τα ερείπια και παταχθεί το έγκλημα, το Ντιτρόιτ μπορεί να ευδοκιμήσει ξανά μετά από 40 χρόνια ύφεσης, αν και σταθερά σε χαμηλότερο επίπεδο.

Όσον αφορά την Ελλάδα, η ευρωζώνη μπορεί πάλι να δεχθεί διαγραφή χρέους και να στρέψει προς τα εκεί κάποιες επενδύσεις. Εάν όλα όσα πήγαν στραβά τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια γίνουν τώρα σωστά, μπορεί να φανταστεί κάποιος ανάκαμψη στην ελληνική οικονομία μετά από έξι χρόνια ύφεσης. Δεν νομίζω ότι θα γίνει κάτι τέτοιο, αλλά θεωρητικά τουλάχιστον είναι εφικτό. Εν αντιθέσει με το Ντιτρόιτ, η Ελλάδα έχει την επιλογή να εγκαταλείψει τη νομισματική ένωση και να υιοθετήσει το δικό της νόμισμα. Δεν είναι όμως διόλου σαφές ότι η Αθήνα θα επιλέξει να κάνει κάτι τέτοιο -ακόμη κι αν ήταν προς το καλύτερο οικονομικό της συμφέρον-, δεδομένου ότι μάλλον θα επικρατήσουν πολιτικοί παράγοντες.

Η Ελλάδα, βεβαίως, έχει ήδη βιώσει την πτώση. Η Ακρόπολη είναι ίσως το πιο ισχυρό παράδειγμα της μακροπρόθεσμης πολιτικής πτώσης μιας ισχυρής πόλης-κράτους. Τα ερείπια στο Ντιτρόιτ συμβολίζουν την πτώση μιας σύγχρονης βιομηχανικής πόλης. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να θεωρήσει κανείς ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί και αλλού -ακόμη και σε ένα σύγχρονο κράτος- εάν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες.

Euro2day

Ακρωτήρι-Σούδα: Οι Αμερικανοί θα μας πάρουν μαζί τους στον τάφο. (Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου)

Αθήνα, 2 Σεπτεμβρίου 2013.

Ακρωτήρι-Σούδα: Οι Αμερικανοί θα μας πάρουν μαζί τους στον τάφο.

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Στη ζωή του κανείς, βρίσκεται σε πολλαπλά διλλήματα. Από αυτά κρίνεται καμιά φορά, η ίδια η υπόσταση του ως ανθρώπου.

Το ερώτημα είναι πάντα το ίδιο: Να πεις την αλήθεια, ή να την περιγράψεις επειδή πονάει, ενοχλεί.

Για μια ακόμη φορά, επιλέξαμε το πρώτο. Και αυτό γιατί, έπρεπε να διαλέξουμε: Ή τον εύκολο και 
πελατειακό δρόμο της ιδιοτελούς διαχείρισης του φόβου των μαζών, ή αυτόν της ανιδιοτελούς περιγραφής των πραγματικών περιστατικών. «Φάτσα φόρα» δηλαδή την αλήθεια, κι’ ας γνωρίζουμε πως συνήθως, οι ενδιαφερόμενοι, αντί να κάνουν αυτοκριτική, να συνετιστούν ή να διορθώσουν τα κακώς κείμενα, επιλέγουν να «σκοτώνουν τον αγγελιοφόρο».

Έχουμε και λέμε λοιπόν και με αναμενόμενο από στιγμή σε στιγμή, το χτύπημα της Συρίας από τις ΗΠΑ, και φυσικά της εμπλοκής του Ιραν. Με συνέπεια την ανάφλεξη όλης της Μεσογείου και ίσως την έναρξη του 3^ου Παγκοσμίου Πολέμου. Μια διάσταση την οποία υποστηρίζουν πια όχι μόνο «φευγάτοι καταστροφολόγοι» αλλά σοβαροί αναλυτές διεθνώς, όπως και διοικήσεις κρατών.

Δεν θα επιχειρήσουμε να κάνουμε ανάλυση της γεωστρατηγικής πραγματικότητας που ισχύει στην Κρήτη, και ιδιαίτερα στη Σούδα και στο Ακρωτήρι Χανίων. Τέτοιου τύπου αναλύσεις έχουν γίνει πάμπολλες, έστω και «κουτσουρεμένες» και λογοκριμένες (ή αυτολογοκριμένες).

Θα διατυπώσουμε με ερωταποκρίσεις, αυτό που κάναμε με κλιμάκιο του Πατριωτικού Μετώπου, σε αυτήν την περιοχή της Κρήτης: Με μερικά λόγια δηλαδή, την περιγραφή της πραγματικότητας στους αρμόδιους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Μια πραγματικότητα, η οποία δωρικά διατυπώνεται και στον τίτλο αυτής της αναφοράς: Ναι. Στο Ακρωτήρι και στην Σούδα, οι Αμερικανοί θα  μας πάρουν μαζί τους στον τάφο.

Με αυτήν την επιλογή του, ενημερώνοντας δηλαδή τους Κρήτες για το τι σημαίνει Σούδα και Ακρωτήρι, το Κίνημά μας, κατακτά τουλάχιστον το «είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω», ή ακόμη, το ότι «μιλήσαμε/φωνάξαμε, όταν ακούσαμε πως γύρω μας κτίζανε τείχη», την ώρα που οι πάντες σώπαιναν.

Πάμε λοιπόν:

ΕΡΩΤΗΣΗ: Είναι η περιοχή του Ακρωτηρίου ελληνική;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι. Με τις συμφωνίες που υπέγραψαν από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν οι «ελληνικές» κυβερνήσεις, η περιοχή έχει τον ίδιο χαρακτηρισμό που έχουν και οι ξένες πρεσβείες στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς. Είναι δηλαδή Αμερικανικό Έδαφος.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Οι βάσεις, τόσο η Ναυτική της Σούδας, η Αεροπορική του Μουζουρά και το Πεδίο Βολής Ακρωτηρίου, διοικούνται μήπως από επιτελείς του ΝΑΤΟ και κατά προέκταση δηλαδή και από Έλληνες αξιωματικούς;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι. Οι βάσεις αυτές, υπάγονται εξ ολοκλήρου στην Συμμαχική Διοίκηση Μετατροπής ( A.C.T. ) στο στρατηγείο στο Norfolk στη Βιρτζίνια των Η.Π.Α. Αυτό μπορεί να θεωρείται τυπικά Νατοϊκό στρατηγείο Ατλαντικού, στην ουσία όμως αυτονομείται από το Ν.Α.Τ.Ο., αφού ανώτατος διοικητής του είναι ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Άμυνας (Πεντάγωνο) των Η.Π.Α.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχουν χρησιμοποιηθεί οι βάσεις των Αμερικάνων στην Κρήτη, ως φυλακές κρατουμένων, στο πρότυπο του Guadanamo;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ναι. Καταγγελία για κράτηση και βασανισμούς 24 τουλάχιστον ισλαμιστών έχει καταγγελθεί στο Ευρωκοινοβούλιο, πριν μόλις μερικά χρόνια. Στην συνέχεια, την όλη υπόθεση, την έκαναν «γαργάρα», δεξιοί και αριστεροί, του γελοιωδέστατου πολιτικού προσωπικού της χώρας μας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Διαθέτει το περίφημο Πεδίο Βολής Ακρωτηρίου πυρηνικά;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ναι, από το 1975. Και αυτό δεν επιβεβαιώνεται από κάποιον «φαντασιόπληκτο» ή «υπερεπαναστάτη», αλλά από τα ίδια τα αρχεία του Φόρειν Όφις της Μεγάλης Βρετανίας, που δόθηκαν πρόσφατα και με καθυστέρηση 30 χρόνων στη δημοσιότητα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχουν 10 τουλάχιστον εμφανή σιλό εκτόξευσης πυραύλων, στο πεδίο βολής Ακρωτηρίου. Που κοιτάζουν αυτοί οι πύραυλοι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σύμφωνα με τους ίδιους τους Αμερικανούς, σε όλη την ακτίνα επιχειρησιακής δράσης του 6^ου Στόλου. Από τον Περσικό Κόλπο δηλαδή, μέχρι την Υποσαχάρια Αφρική, τη Νότια Ευρώπη, την Ζώνη της Μαύρης Θάλασσας, τον χώρες του Καυκάσου και φυσικά τη Νότια Ρωσία.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Με πια στρατηγική λογική είναι διατεταγμένοι οι πύραυλοι του Ακρωτηρίου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με τη διάταξη ασύμμετρης απειλής, ή αμερικανιστί, First Strike Strategy. Δηλαδή με ετοιμότητα «μηδενικού χρόνου», έτσι ώστε να επιφέρουν το «Πρώτο Στρατηγικό Πλήγμα».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Με δεδομένη την παραπάνω πραγματικότητα. Πύραυλοι άλλων, αντίπαλων ή ακόμη και εχθρικών στης ΗΠΑ χωρών, με πυρηνική κεφαλή, «βλέπουν» το Ακρωτήρι, με την ίδια διάταξη Ασύμμετρης Απειλής και την ίδια προτεραιότητα, του First Strike Strategy;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ναι. Και μάλιστα από τη Σοβιετική εποχή του ψυχρού πολέμου, αλλά και από χώρες όπως το Ιραν, οι οποίες διαθέτουν τις παλιές μεν αλλά καταστροφικότατες πυρηνικές βόμβες, που ακούνε στο όνομα ΑΗ602, 71 μεγατόνων.

ΤΕΛΟΣ:

ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχει ποτέ κάποιος πολιτικός φορέας, καταγγείλει, όχι μόνο τη Βάση της Σούδας, αλλά και το Πεδίο Βολής του Ακρωτηρίου. Έχει ποτέ κανείς προειδοποιήσει το Λαό της Κρήτης, σε όλη του τη διάσταση, για την επικινδυνότητα των Βάσεων;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι, με εξαίρεση Λαϊκές κινητοποιήσεις «αριστερού τύπου», όπως «έξω οι βάσεις του Θανάτου», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», κλπ κινητοποιήσεις οργανωμένες από κόμματα, για την εκτόνωση/εξαπάτηση του ελληνικού Λαού, αλλά και του Κρητικού ιδιαίτερα.

Υ.Γ. Αναθέσαμε στους «κομπιουτεράδες» του Πατριωτικού Μετώπου, να μας παρουσιάσουν προσομοίωση περίπτωσης χτυπήματος της Σούδας από τυπικού τύπου πυρηνική βόμβα ΑΗ602, 71 μεγατόνων. Η προσομοίωση, είναι εγκεκριμένη από τη Google, άρα από τους Αμερικανούς και τις μυστικές τους υπηρεσίες. Δείτε την. Δεν έχει σκοπό την τρομοκράτηση κανενός, αλλά μόνον το να δούμε πως η ευθύνη μας, απέναντι στην ιστορία μας, στους γειτονικούς Λαούς, απέναντι στις γενεές που έρχονται, ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ.

Δείτε το βίντεο: http://www.youtube.com/watch?v=r9w4WmLYsaE&feature=share&list=UU28aJL_4PmNwz4yYg4E_91w

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 

Γραφεία Αθηνών:
Διδυμοτείχου 15-17,
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 http://www.pamet.gr pametopo@gmail.com

https://www.facebook.com/pametopo  

«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442www.allilegion.gr allilegion@gmail.com