από τον "Ριζοσπάστη"
Χάθηκε εκείνη η αίσθηση, η πολιτικά και πολιτισμικά απαραίτητη για την υγεία των μαζικών δράσεων, της ανατριχίλας μπροστά στον απάνθρωπο κυνισμό και την εξωνημένη υποκρισία. Εκείνο το συναίσθημα, βαθύτατα επεξεργασμένο εμπειρικά και λογικά επί αιώνες τώρα στις εξελιγμένες κοινωνίες, που επιτρέπει κυριολεκτικά στον καθένα και στην κάθε μία, ακόμη και στα παιδιά πλην βρεφών, να αντιλαμβάνονται τη ζωή ως αξία που δεν μπορεί να αποτιμηθεί σε χρήμα. Χωρίς καμιά απολύτως μεταφυσική προσέγγιση, ακόμη κι όταν αυτή επιβαλλόταν από σκληρές οικονομικές, κληρικές και στρατιωτικές ολιγαρχίες, οι μάζες ακόμη και οι πλέον εξαθλιωμένες, εξεγείρονταν, επαναστατούσαν και σε κάθε πρίπτωση, βρε αδερφέ, ανατρίχιαζαν ακόμη και με τη φραστική υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής σε επίπεδο αριθμού. Δεν πέρασαν ούτε εκατό χρόνια από την «ολική λύση» των ναζί και η ιδέα, η εικόνα, η διήγηση περί... θαλάμου αερίου και φούρνων με στιβαγμένους ανθρώπους μέσα, δεν κόβει τον ύπνο και τον ξύπνιο σε κρίσιμες μάζες όπου Γης.
Ετσι κι ο πρίγκιπας Χάρι, μεγάλη η χάρη του, αισθάνεται ασφαλής όταν δηλώνει πως ωσάν σε ηλεκτρονικό παιχνίδι, σκότωνε επί μήνες Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, στα πλαίσια της στρατιωτικής εκπαίδευσής του ως δυνητικού άρχοντα με εκατομμύρια υπηκόους στο μεσαιωνικό 21ο αιώνα. Εχουν προηγηθεί τα παρτάκια των πριγκιπόπουλων με τις σβάστικες, τα προβεβλημένα στο διαδίκτυο γυμνά τους κωλαράκια κι άλλα τέτοια βασιλικά εμέσματα που... διασκέδασαν μιλιούνια συνομιλήκων τους ανά τον πλανήτη της κοινωνικής δικτύωσης...
Η τεχνολογική διάχυση της πληροφορίας ως προϊόντος, εξοικείωσε γιγάντιες μάζες με τη φρικώδη χρήση της ανθρώπινης ζωής ως αντικειμένου δουλείας, βασανισμού, φόνου, σεξουαλικής εκμετάλλευσης... ατέλειωτη η φαντασία της αποκτήνωσης. Σε συμπυκνωμένο χρόνο, μόλις μισού αιώνα, ανασκολοπίστηκε η πολιτική σκέψη με την πλαστογράφηση και την εξαχρειωτική διαστρέβλωση δοκιμασμένων κοινών αξιών και ιδεών. Ο κυρίαρχος ιδιοτελής εγωκεντρικός μανιχαϊσμός επικρατεί και μεταδίδεται επιδημικά στο εύφορο περιβάλλον της μεγιστοποιούμενης φτώχειας, της γενικευμένης ανασφάλειας, της αιματηρής συσσώρευσης πλούτου πάνω σε Ιμαλάια φτιαγμένα από ανθρώπινα πτώματα.
Τα άλλοθι για την κατάργηση κάθε γενναίας συλλογικότητας, κάθε απόπειρας μαζικής ανόρθωσης των ανθρώπων στο ύψος των κοινών προσδοκιών τους, κατασκευάζονται σε πολιτικά χαλκεία του κοινού νου με περισσή ευκολία και χωρίς αιδώ. Ετσι το προσωρινό κοινό συμφέρον υποσυνόλων παράγει μια συνεχή, απολύτως ελεγχόμενη από την άρχουσα τάξη, σύγκρουση και βία που αποσυνθέτει το υφάδι της κοινωνίας σε ξέφτια μπερδεμένα με αριστερές υποκειμενικές απόψεις και δεξιές ατομικές ερμηνείες ηθικής. Μ' ένα τουίτ γυρίζεις τον κόσμο σου, όχι τον κόσμο, ανάποδα. Κι ανέξοδα. Στην κοινωνία του ενάμισι εκατομμυρίου ανέργων, των δέκα εκατομμυρίων χρεωμένων για τα επόμενα πενήντα χρόνια, των συσσιτίων για πεινασμένα μαθητούδια και του ενός δισ. μηνυμάτων στα κινητά διά τας εορτάς, δεν ανατριχιάζει ακόμη καμιά κρίσιμη μάζα στην ιδέα ότι επιστρατεύεται ο απεργός στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, επειδή πρέπει να ...λήξει η ταλαιπωρία των πολλών.
Ζυγώνει όμως ο καιρός που θα σηκώνονται οι πέτσες κι οι πέτρες μαζί, στη δήλωση ότι κανείς δεν μπορεί να εξαιρεθεί από τη συμφορά της «ολικής λύσης» της λιτότητας. Ο εργάτης που αντιστέκεται ανατριχιάζει ακόμα από σέβας στη ζωή και το μόχθο της. Γι' αυτό τον φοβούνται. Μήπως πολλαπλασιαστεί ως καθόλου άγνωστος Χ. Οπότε καμιά εξίσωση δεν μπορεί να επιστρατευτεί για να τον κρατήσει στα δεσμά του. Αρχων λαός, δεν είναι τίτλος. Είναι επερχόμενη πραγματικότητα. Διαδίδεται αιωνίως. Συγκροτεί συλλογική μνήμη. Και το πέρασμά του από την Ιστορία, εν τέλει, φέρει την υπογραφή του.
|
Ένα άρθρο σε μια φιλοσαμαρική ιστοσελίδα είχε ακριβώς αυτόν τον τίτλο «Η εποχή Σαμαρά».
Περίπου παρουσιάζει μία Ελλάδα στην οποία όλα πηγαίνουν όπως πρέπει.
Επίσης φιλοτεχνεί το πορτρέτο του Αντώνη Σαμαρά, ωσάν να πρόκειται για έναν «στιβαρό ηγέτη».
Στην πραγματικότητα η εποχή Σαμαρά, μόνο με τα χρόνια της γερμανικής κατοχής μπορεί να συγκριθεί. Όσο ζει κανείς μαθαίνει. Το παράδειγμα των δωσιλογικών κυβερνήσεων της Κατοχής, ακολουθεί και η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση, ένα έκτρωμα εχθρικό προς το λαό και την πατρίδα.
Ο Αντώνης Σαμαράς, ένα πολιτικό πρόσωπο, το οποίο αν δεν είχε ρίξει την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (βέβαια, η αλήθεια είναι ότι έκανε καλό στον τόπο τότε, όποια και να ήταν τα κίνητρά του, όποια συμφέροντα και αν εξυπηρετούσε σε εκείνη τη χρονική συγκυρία) θα είχε ξεχαστεί, θα είχε βυθιστεί στη λήθη της ιστορίας. Εξάλλου, δεν έχει να επιδείξει ως πολιτικό πρόσωπο κάποια αξιοσημείωτη επιτυχία, πέραν της νίκης επί της Ντόρας Μπακογιάννη στην εσωκομματική διαμάχη της διαδοχής το 2009.
Ωστόσο, το σύστημα της «μαύρης αντίδρασης», διατηρεί πάντοτε τις εφεδρείες του και ο Αντώνης Σαμαράς, αποδεικνύεται σήμερα ότι αποτελεί μία από τις εφεδρείες του συστήματος που καταδυναστεύει τον ελληνικό λαό.
Δεν θα αναφερθούμε στις πολιτικές κυβιστήσεις, στις περίεργες αποφάσεις που έλαβε ως υπουργός Πολιτισμού της κυβέρνησης Καραμανλή, στις σκοτεινές διαδρομές των μυστικών κονδυλίων του υπουργείου Εξωτερικών επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, στο τι έκανε την περίοδο που ήταν στις Βρυξέλλες, στο αν είχε σχέση με το σκάνδαλο με τα μαύρα ταμεία της SIEMENS, στο γιατί δεν φέρνει τα χρήματα που έχει στην τράπεζα KBC του Βελγίου, στα ταξίδια ή ακόμη δεν θα αναφερθούμε στην ίδρυση της Πολιτικής Άνοιξης, ίσως του αστειότερου και γραφικότερου πολιτικού κόμματος που γέννησε αυτός ο τόπος. Ακόμη δεν θα αναφερθούμε στα ταξίδια που πραγματοποίησε στην Γερμανία στην δεκαετία του 1990, στις σχέσεις που διατηρεί ο Αντώνης Σαμαράς με την επιχειρηματική ελίτ, το εκδοτικό κατεστημένο και τη διαπλοκή, ούτε βέβαια στην έφεση του να συμμετέχει σε συγκυβερνήσεις, όπως έκανε και στο παρελθόν, παρέα πάντοτε με τον Φώτη Κουβέλη.
Θα αναφερθούμε στις δύσκολες στιγμές που περνά η χώρα μας, ευρισκόμενη στα χέρια του Αντώνη Σαμαρά και μιας παρέας, την οποία, αν δεν ήταν τόσο κρίσιμες οι στιγμές για το λαό μας και τη χώρα μας, θα την χαρακτηρίζαμε γραφική. Ωστόσο αυτή η παρέα είναι επικίνδυνη. Οι πατεράδες και οι παππούδες μας, που αγωνίστηκαν για τη Δημοκρατία, δεν θα πίστευαν ποτέ ότι στο μέλλον τα πράγματα θα γίνονταν χειρότερα.
Κι όμως. Στην εποχή Σαμαρά συμβαίνουν τα εξής:
- Οικογένειες δεν μπορούν να ζεσταθούν, επειδή δεν έχουν πετρέλαιο
- Υποσιτισμένα βρέφη πεθαίνουν
- Έχουν επανέλθει τα συσσίτια στα σχολεία, σαν να βρισκόμαστε στα χρόνια μετά τη γερμανική Κατοχή
- Αξιοπρεπείς άνθρωποι αυτοκτονούν, υπό το βάρος της πίεσης που βιώνουν από τα μέτρα που επιβάλλουν οι εχθροί του λαού Αντώνης Σαμαράς και Γιάννης Στουρνάρας
- Η ανεργία καλπάζει σε πρωτοφανή επίπεδα για τα δεδομένα της Ευρωπαϊκής Ένωσης
- Η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται και πραγματοποιείται το μεγαλύτερο πλιάτσικο στην Ελλάδα
- Χτίζεται το πιο σκληρό αυταρχικό κράτος, το οποίο μόνο με την περίοδο της αμερικανοκίνητης Χούντας μπορεί να συγκριθεί (το σημερινό αυταρχικό κράτος είναι γερμανοκίνητο)
- Φτωχοποιείται όλο και περισσότερο ο ελληνικός λαός
- Επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο
- Η εγκληματικότητα απειλεί την κοινωνία
- Ανεβαίνει ο φασισμός
- Καταργείται στην πράξη η Δημοκρατία
- Επιβάλλονται κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα
- Συλλαμβάνονται δημοσιογράφοι
- Παρακολουθούνται πολίτες για τα πολιτικά τους φρονήματα
- Καταστρατηγούνται οι νόμοι και το σύνταγμα
- Δέχονται λυσσαλέα επίθεση τα κοινωνικά κεκτημένα και τα εργασιακά δικαιώματα
- Χτίζεται σταθερά το «κράτος της Δεξιάς», «όπως την γνωρίζουμε από τα παλιά τα χρόνια», που έλεγε και ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου
- Υποβαθμίζεται ο δημόσιος χαρακτήρας της Παιδείας
- Διαλύεται το εθνικό σύστημα υγείας
- Οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις εγκαταλείπουν τη χώρα
- Επιδοτείται με δάνεια η διαπλοκή (για τις υπηρεσίες που πρόσφερε στην υπόθεση της εκλογής Σαμαρά)
- Δυσφημείται καθημερινά η χώρα στο εξωτερικό
- Ενεργοποιείται ο πιο βρωμερός μηχανισμός επικοινωνιακής προπαγάνδας που έχει γνωρίσει ποτέ αυτός ο τόπος
- Κινδυνεύει η Εθνική Άμυνα, αφού το φρόνημα των αξιωματικών (τους οποίους επίσης εξαθλιώνει η κυβέρνηση) στις ένοπλες δυνάμεις βρίσκεται στο ναδίρ
- Τσαλαπατιέται η αξιοπρέπεια ενός λαού, τον οποία διασύρει διεθνώς η υποτελής στο Βερολίνο ακροδεξιά γκρούπα του Σαμαρά
- Αυξάνονται τα κρούσματα ρατσιστικής βίας
- Η ελληνική επικράτεια αργοπεθαίνει
- Σε θέσεις κλειδιά στον δημόσιο τομέα τοποθετούνται μόνο γνωστοί και φίλοι του κυρίου Σαμαρά, οι Μεσσήνιοι, ενώ υπάρχει προνομιακή μεταχείριση για πρόσωπα της οικογένειάς του
- Διαρρηγνύεται η κοινωνική συνοχή
- Αξιωματούχοι και μέλη της κυβέρνησης διορίζουν μέλη των οικογενειών τους, αφού ψηφίζουν τα λαοκτόνα μέτρα και στη συνέχεια γλεντάνε σε χλιδάτα στέκια
Αυτή είναι η «εποχή Σαμαρά», τα χρόνια της χολέρας που βιώνει ο ελληνικός λαός και ελπίζουμε να μην ζήσουν οι επόμενες γενιές.
