ΣΥΖΥΓΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ-Shanna Ingram-Papademos: Η ΚΥΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΚΙΟΚΡΑΤΙΚΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΟΙ ΠΡΟΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΝΑΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΑΦΡΙΚΑΝΩΝ

http://olympia.gr/2012/02/07/%CE%B7-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%BF/

 

ΣΥΖΥΓΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ-
Shanna Ingram-Papademos

Αποκάλυψη από τον Στέφανο Χίο

Η κυρία Σάννα Ίνγκραμ – Παπαδήμου ή πιο σωστά(όπως πιθανό να επιθυμούσε και η ίδια να γράφουμε το ονοματεπώνυμο της)Shanna Ingram-Papademos, είναι μια συμπαθέστατη μεσόκοπη μεγαλοαστή, κάτοικος Εν Ελλάδι στο Δήμο Παλαιού Ψυχικού. Εαν αφήσουμε ελεύθερη τη φαντασία μας, πιθανόν να ομοίαζε με την συνταξιούχο ηθοποιό(σήμερα)που φιγούραρε στην παλιά διαφήμιση της μικρής Ολλανδέζας που ανέθρεψε τηλεοπτικά με εισαγόμενο γάλα την ελληνική γενιά του ’80 που τώρα σιγοψήνεται στη θράκα των μέτρων του μνημονίου. Η κυρία Shanna ήρθε πάλι στο προσκήνιο μετά το σοκ που υπέστημεν όλοι μας στα μέσα της εβδομάδας όταν διαπιστώσαμε- στο πλαίσιο φιλανθρωπικής εκδήλωσης- ότι μετά από 35 χρόνια στο πλευρό του πρώην συμβούλου του Κώστα Σημίτη, Λουκά Παπαδήμου, μετά βίας κάνει απόπειρες συντακτικής  τακτοποίησης ελληνικών φράσεων. Στην κάμερα του Mega μίλησε αγγλικά. Γιατί πιθανόν δεν ήθελε να αφήσει ίδιες εντυπώσεις με όσες είχαν διαπιστώσει οι φίλοι επικοινωνιολόγοι της οικογένειας, όταν την είχε αιφνιδιάσει η κάμερα του Alpha στη εξώπορτα της οικίας της(λίγες ώρες πριν την ορκωμοσία του συζύγου της)και της απέσπασε δηλώσεις στα ελληνικά. Οδηγώντας μια γκρι MERCEDES 700, η κυρία   Ίνγκραμ, όταν την είχαν ρωτήσει για τα νέα καθήκοντα του συζύγου της, είχε πει τότε τα εξής, στα ελληνικά:«Είμαι πολύ κουρασμένη τώρα… γιατί είχε τα ωράρια του (σ.σ: ο Λουκάς Παπαδήμος). Δούλεψε τόσες πολλές ώρες, και θα συνεχίσει να το κάνει. Θα πρέπει κι εγώ να έχω πρόγραμμα για μένα. Και ελπίζω γιατί περιμένουν πολλούς… άνθρωποι για καλύτερη ζωή». Και στο τέλος, έστειλε μέσω της κάμερας το μήνυμα της στον ταλαίπωρο ελληνικό λαό: «Είναι απλό. Όλα είναι απλά,πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί»(σ.σ η μετάφραση είναι ακριβής).
Το βιογραφικό της πρώτης κυρίας της χώρας είναι γενικώς γνωστό. Με εκθέσεις ζωγραφικής ανά τον κόσμο, η Σάρα Ίνγκραμ εντάσσεται από τους κριτικούς στους εξπρεσιονιστές της αφηρημένης τέχνης με ένα δικό της ιδιαίτερο ύφος, όπως έχει γραφεί στο παρελθόν. Γνωστοί της πίνακες, είναι οι «Αναμνήσεις από το Γαλαξίδι», η «Φρανκφούρτη», και η «Πόλη της Νέας Υόρκης». Αυτές όμως που είναι άγνωστες είναι οι ακριβείς γενεαλογικές της ρίζες.
Οι ρίζες
Γεννήθηκε στο Μπαλί της Ινδονησίας, μεγάλωσε στην Ολλανδία και κατάγεται από «οικογένεια εύπορη και ιστορικής σημασίας», όπως τονίζεται στο βιογραφικό σημείωμα. Ο πατέρας της ήταν ο Κάρελ Ντένις Ινγκραμ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πέρσι τον Φεβρουάριο σε ηλικία 94 ετών. Ποιος ήταν όμως ο Ντένις Ίνγκραμ; Και ποιες οι ρίζες «ιστορικής σημασίας»; Ο πατέρας της κυρίας  Papademos ήταν απόγονος του Ζαν Βαν Ρίμπεκ(όπως αναφέρεται επίσης στο βιογραφικό της)που θεωρείται ένας από τους ιδρυτές του Κέιπ Τάουν στη Νότια Αφρική. Είναι γνωστός και σαν Γιαν Βαν Ρίμπεκ. Σκαλίζοντας την Βικιπαίδεια(την σχετικά έγκυρη ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια)συναντάμε τον πρόγονο της κυρίας Shanna Ingram-Papademos το 1652. Όταν δημιουργείται η «Πόλη του Ακρωτηρίου», την εποχή των μεγάλων εξερευνήσεων. Τότε που οι Ολλανδοί αποφασίζουν να ανταγωνιστούν στο εμπόριο τους Πορτογάλους. Με οποιοδήποτε μέσο βαναυσότητας και αγριότητας έναντι των ιθαγενών της περιοχής. Το σημερινό Κέιπ Τάουν θεωρείται η μεγαλύτερη ολλανδική αποικία εκείνη την περίοδο στο εξωτερικό. Ο Γιαν βαν Ρίμπεκ λειτουργεί ισοπεδωτικά για λογαριασμό της Ολλανδικής Εταιρίας των Ανατολικών Ινδιών. Ακολουθεί ο πόλεμος των Μπόερς που ποτίζει με αίμα την γη των αποίκων. Η Ολλανδία εκείνη την περίοδο μιμείται την ιμπεριαλιστική μεθοδολογία του Γιαν Βαν Ρίμπεκ και δημιουργεί κι άλλες αποικίες. Τις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (σημερινή Ινδονησία) και το Σουρινάμ(εντελώς συμπτωματικά τόπος γέννησης της Shanna Ingram-Papademos είναι το Μπαλί της Ινδονησίας, μια από τις πάλαι ποτέ κραταιές αποικίες των Ολλανδών!). Σύμφωνα με ιστορικά κείμενα κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας(που αφορά και την δράση του προγόνου της κυρίας Papademos)η Ολλανδία εμπλεκόταν ιδιαίτερα στο εμπόριο σκλάβων. Οι Ολλανδοί άποικοι και ιδιοκτήτες φυτειών βασίζονταν στους αφρικανούς σκλάβους για τις καλλιέργειες καφέ, κακάο, ζαχαροκάλαμου και βαμβακιού κατά μήκος των διαφόρων ποταμών. Η μεταχείριση των σκλάβων ήταν ιδιαίτερα άσχημη και αρκετοί δραπέτευαν. Η δουλεία καταργήθηκε από την Ολλανδία στο Σουρινάμ το 1863, αλλά το σύνολο των σκλάβων δεν απελευθερώθηκε παρά μόνο μέχρι το 1873 μετά από μία υποχρεωτική δεκαετή περίοδο μετάβασης, κατά την οποία δούλευαν στις φυτείες για τον ελάχιστο μισθό και χωρίς βασανιστήρια. Ένα από τα πιο θλιβερά κομμάτια της ιστορίας που αποτέλεσε πυξίδα για τα κέντρα των Διεθνών Νομισματικών Ταμείων που άλωσαν και κατέστρεψαν την συνοχή δημοκρατικών κρατών που φαλίρισαν. Η ιστορία τελικά κρύβει διαβολικές εκπλήξεις. Και συμπτώσεις. Απογόνων και συνεχιστών.


Στέφανος Χίος
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Πνεύμα Θεατρικό - της Ηρώς Μητρούτσικου

2 παραστάσεις του Μάμετ
http://attikipress.gr/columns/film-spirit/item/1505-2-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CF%84
   

Πνεύμα Θεατρικό    

της Ηρώς Μητρούτσικου

3.2.2012

 

Όλο για καταπληκτικές παραστάσεις σας γράφω, ελπίζω να βλέπετε κάποιες. Αν θέλετε να δείτε παλιές  κριτικές μπορείτε να τις βρείτε στο σάιτ της εφημερίδας μας www.attikipress.gr (επιλέγετε Στήλες, κατόπιν Θέατρο). Κι αυτό γιατί σήμερα θα σας γράψω για δύο καλές παραστάσεις, από τις οποίες, όμως, δεν βγήκα εκστασιασμένη! Μπορεί να φταίει κι ο συγγραφέας, δεν ξέρω.

Συγκεκριμένα πρόκειται για δύο έργα του σεναριογράφου του Χόλυγουντ και γνωστού θεατρικού συγγραφέα: Ντέιβιτ Μάμετ.

 

Αμερικάνικος βούβαλος

 Το έργο αυτό γράφτηκε το 1975, βραβεύτηκε στην Αμερική και στην Ελλάδα πρωτοπαρουσιάστηκε στο ιστορικό θέατρο «Εμπρός» το 1992, σε μετάφραση του Δημ. Τάρλοου, σκηνοθεσία του αείμνηστου Τάσου Μπαντή, με τους Δ. Καταλειφό, Γ. Κέντρο και Τάρλοου. Ο τίτλος αναφέρεται σε ένα αμερικάνικο συλλεκτικό, πια, νόμισμα. Όλο το έργο στροβιλίζεται γύρω από αυτό θέμα, αλλά στην ουσία μας μιλά για την κατάρρευση του Αμερικάνικου καπιταλιστικού συστήματος και την αποδόμηση των ανθρώπινων σχέσεων.

Φέτος, ο Τάρλοου αποφασίζει να εμπλακεί ξανά με αυτό το έργο. Αυτή τη φορά, όμως διαφορετικά. Διάλεξε τον ρόλο του σκηνοθέτη, δίνοντας τους ρόλους των δύο προλετάριων πρωταγωνιστών στον Αλέξανδρο Μυλωνά και τον Γιώργο Γάλλο. Τον ρόλου του «μικρού για όλες τις δουλειές», που είχε ο Τάρλοου στην παλιά παράσταση, τώρα κρατάει ο Παναγιώτης Καλαντζής.

Η παράσταση είναι καλή, αλλά όσοι έχουν δει την ομώνυμη -εκπληκτική- ταινία με τον Ντάστιν Χόφμαν, είναι δύσκολοι θεατές του έργου!! Τις μέρες που είδα εγώ την παράσταση, ο Γάλλος είχε φαρυγγίτιδα και θεωρώ ότι καλό ήταν να τον αφήναν λίγο να ξεκουραστεί, γιατί είχα την αίσθηση ότι δεν μπορούσε να αποδώσει... Επομένως, δεν θα αναφερθώ σε ερμηνείες. Ο Μυλωνάς, κάποιες στιγμές, μου θύμιζε τον Καταλειφό κι αναρωτιέμαι κατά ποσό προσπάθησε ο Τάρλοου να επαναφέρει την παλιά παράσταση... Ο νεαρός Καλατζής πολύ καλός, διδαγμένος από τον σκηνοθέτη που ήξερε τόσο καλά αυτόν τον ρόλο. Το σκηνικό, αν και προσπάθησε να φέρει το χάος του παλαιοπωλείου, δεν τα κατάφερε, ίσως όμως και να μην ήταν αυτό το ζητούμενο.

Όσοι θέλετε να δείτε αυτήν την δυνατή ιστορία, που εκτυλίσσεται εξ αφορμής αυτού του σπάνιου νομίσματος, μπορείτε να βρεθείτε στο Θέατρο Πορεία, στην Βικτώρια, από Τετάρτη ως Κυριακή.

 

Η ζωή στο θέατρο

Tο δεύτερο έργο του Μάμετ που παίζεται αυτή τη στιγμή, είναι γραμμένο λίγο αργότερα και δεν είναι κοινωνικό δράμα όπως το προηγούμενο, αλλά κωμωδία! Φιλοξενείται στο Θέατρο «RabbitΗole» στο Μεταξουργείο (κάτω από την πλατεία Αυδή, όπου πρόσφατα μετακόμισε κι η Δημοτική Πινακοθήκη), το οποίο μέχρι πρόπερσι ονομαζόταν Θέατρο της Άνοιξης. Πρόκειται για θέατρο εν θεάτρω, δηλαδή, θα δείτε μια θεατρική παράσταση που εμπεριέχει μια άλλη θεατρική παράσταση και στο συγκεκριμένο έργο όχι μόνο μια, αλλά πολλές. Κι όχι μόνο τις παραστάσεις, αλλά θα δείτε και τα παρασκήνια αυτών!! Όπως το λέει ο τίτλος, παρακολουθούμε τη ζωή δύο ηθοποιών στο θέατρο, κατά τη διάρκεια των προβών, του ζεστάματος, της παράστασης και μετά από αυτή, όταν πια κλείνουν τα φώτα, και δεν υπάρχουν γραμμένα λόγια, παρά μόνο η προσωπική σχέση των δύο συναδέλφων. Ένας νέος, φέρελπις (Κώστας Γάκης), και ένας ώριμος καταξιωμένος ηθοποιός (Χρήστος Στέργιογλου), μιλούν, ανταλλάσσουν συναισθήματα και απόψεις και ζουν μέσα στο θέατρο και μέσα από το θέατρο. Υπάρχει και μια νύξη ότι ο δεύτερος καρδιοχτυπά χωρίς ανταπόκριση για τον νέο, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα του έργου.

Στη συγκεκριμένη παράσταση, όμως, είναι πολύ ενδιαφέρον πώς η κάθε διαφορετική παράσταση που ανεβάζουν στην διάρκεια των χρόνων που τους παρακολουθούμε, μπαίνει μέσα στην σκηνή. Είχα δει το ίδιο έργο παλιότερα, στο «Απλό Θέατρο» με τους Καταλειφό και Βαρσαδάνη, σε άδεια σκηνή, αλλά στην συγκεκριμένη παράσταση έμεινα έκθαμβη από την ευρηματικότητα των σκηνικών.

Χρησιμοποιούνται με τόσο έξυπνο τρόπο όλοι οι χώροι του θεάτρου, τα αντικείμενα, μέχρι κι οι ίδιοι οι θεατές!!! Αξίζουν συγχαρητήρια στον Γκάυ Στεφάνου για τα πανέμορφα σκηνικά του και τον τρόπο που εισάγονται μέσα από τις συνεχείς εναλλαγές των σκηνών. Η σκηνοθεσία είναι του Αλέξη Ρίγλη και η παράσταση παίζεται Παρασκευοσαββατοκύριακα στην «Κουνελότρυπα...»!

 

 

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ  ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ   (από τα προηγούμενα  άρθρα):

 

Τenorman show: «Opera Chaotique»  Half Note

«Το τέλος & η αρχή»  Φούρνος

«Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας»  Badminton

 

«Η Παρέλαση»  Θέατρο του Νέου Κόσμου

«I will survive»  Θησείον

«Το ημερολόγιο του Αδάμ & της Εύας»  Επί Κολωνώ

«Ο Μαρξ στο Σόχο»  Ιλίσια

«Κολχάας»  Τόπος Αλλού

 

«Ο Αμερικανός»  Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

 

«Αγαπητέ αγαπημένε...»  Sui Generis

«Αν αργήσω, κοιμήσου»  104 Θέατρο Κέντρου Λόγου & Τέχνης

«Ιστορίες Μετροπάθειας»  Studio Μαυρομιχάλη

«Απιστία»  Studio Πλαταιών

«Ερωτόκριτος»  Ακροπόλ

«Caveman»  Coronet

«Ωχ... τα νεφρά μου»  Studio Κυψέλης

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ: «Η κατάργηση δημοσίευσης των ισολογισμών πλήγμα στην διαφάνεια και στην βιωσιμότητα των εφημερίδων»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
«Η κατάργηση δημοσίευσης των ισολογισμών πλήγμα στην διαφάνεια και στην βιωσιμότητα των εφημερίδων».

Η μη δημοσίευση των ισολογισμών στον ημερήσιο Τύπο συνιστά ευθεία βολή τόσο κατά της ελευθερίας του τύπου, όσο και κατά της διαφάνειας. Οδηγεί τις εφημερίδες είτε στον οικονομικό μαρασμό, είτε σε οριστικό λουκέτο.

 Πέρα από τις νέες τεχνολογίες, τους αριθμούς και τις λογιστικές εγγραφές, υπάρχουν οι άνθρωποι που ενημερώνουν τον Ελληνικό λαό, αλλά και οι Έλληνες πολίτες που ζητούν και δικαιούνται το αγαθό της ενημέρωσης.

Αγαθό το οποίο είναι ανυπολόγιστα πιο ακριβό, από το ελάχιστο κόστος της δημοσίευσης των ισολογισμών. Για αυτό και καλούμε, έστω και την ύστατη ώρα, την κυβέρνηση να μην προχωρήσει σε αυτήν τη ρύθμιση. 

Τομέας Οικονομικών και Ανάπτυξης

Ιερά Μονή Οσίου Λουκά: Η Αγιά Σοφιά της Βοιωτίας (βίντεο)

Ο ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ (ο Στειριώτης) - ο βίος του

http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/osios_loykas_en_steiriw.htm

 

     Η καταγωγή των προπατόρων τού οσίου Λουκά ήταν από την Αίγινα. Εξ αίτιας όμως των επιδρομών των Σαρακηνών (865-870 μ.Χ.) α­ναγκάσθηκαν μαζί με πολλούς άλλους να μετοικήσουν. Αυτοί έφθασαν στην Φωκί­δα. Εδώ, στο χωριό Καστόριο (σημ. Κα­στρί) κοντά στους αρχαίους Δελφούς γεν­νήθηκε ό όσιος Λουκάς τό 896 μ.Χ. από τούς γονείς του Στέφανο και Ευφροσύνη. Είναι ό Όσιος τό τρίτο από τα επτά παι­διά της οικογένειας. Από μικρή ηλικία πα­ρουσίασε έμφυτο και ζωηρό πόθο προς την μοναχική ζωή. Προσηύχετο με θερ­μότητα, αγαπούσε πολύ την νηστεία. Α­πέφευγε τα εκλεκτά φαγητά. Ζούσε λιτά και ασκητικά. Έβοσκε τα πρόβατα του σπιτιού τους. Δούλευε στα χωράφια τους. Αγαπούσε πολύ τούς πτωχούς και πο­νεμένους. Γι' αυτό πολλές φορές τούς έ­δινε με πολλή χαρά όχι μόνο τό λιτό του φαγητό αλλά και τα ρούχα του.     Σε ηλικία 13 ετών μένει ορφανός από πατέρα. Ό πόθος του προς την μοναχική ζωή γίνεται ισχυρότερος. Εκείνες τις ήμε­ρες συμπωματικά πέρασαν από τό χω­ριό τους δύο μοναχοί πού πήγαιναν από τη Ρώμη προς τα Ιεροσόλυμα. Άκουσαν με προσοχή τον αγνό του πόθο. Παρά τις αρχικές επιφυλάξεις της μητέρας του τον οδήγησαν στην Αθήνα και τον παρέδω­σαν στα χέρια ενός ευλαβούς ηγουμένου, Ίσως της Ιεράς Μονής Παντανάσσης στο Μοναστηράκι. Εδώ κείρεται μοναχός. Σύν­τομα όμως επιστρέφει στη γενέτειρα του. Για 7 χρόνια θα ασκηθεί στο όρος Ίωαννίτζη (σημ. Βαρδούσια) νότια της Δεσφίνας Φωκίδος. Ζει εδώ σε ένα μικρό Έλλη χωρίς ανέσεις. Έχει σκάψει μάλιστα και ένα λάκκο, για να τού θυμίζει τον θάνατο. Προσεύχεται θερμά και αδιάλειπτα στον παντοκράτορα Κύριο. Ενώνεται μαζί του. Ζει εμπειρίες δυνατές. Φωτίζεται ό νους του. Καθαίρεται ή ψυχή του από τα πάθη. Παράλληλα όμως καλλιεργεί και ένα μι­κρό κήπο. Ο,τι παράγει, τό προσφέρει ε­λεημοσύνη. Αλλά και τον πνευματικό του πλούτο και αυτόν τον προσφέρει σε πλή­θος ανθρώπων πού καταφθάνουν εκεί και ζητούν βοήθεια, λύσεις στα προβλή­ματα τους, φως στα αδιέξοδα, και έχουν δίψα για γνωριμία με τον Χριστό. Προς όλους αυτούς ό Όσιος γίνεται πνευματι­κός καθοδηγώ και σοφός σύμβουλος. Ασκεί αξιόλογη κοινωνική, ποιμαντική, φι­λανθρωπική και ιεραποστολική δράσι. Ό­λοι τον σέβονται και τον αγαπούν. Ακόμη και τα άλογα ζώα και τα ερπετά τής γης. Ό Θεός έπροίκισε τον άγιό του και με χάρι­σμα θαυματουργίας και προφητείας.   Το 917 λόγω τής απειλητικής επιδρο­μής των Βουλγάρων (την οποία μάλιστα προείδε και προφήτευσε) αναγκάζεται να εγκατάλειψη τον τόπο τής ασκήσεως του και να έλθει στην Κορινθία. Εκεί για 10 χρόνια στο Ζεμενό τού Ξυλοκάστρου ασκείται σε πολύ σκληρή μορφή υπακο­ής σε ενάρετο στυλίτη γέροντα, στον ευκτήριο οίκο του μάρτυρα Προκοπίου. Ό Όσιος εξαγνίζεται. Ό γέροντας του διδά­σκεται και συγκινείται από τό παράδειγμα τού νέου αυτού βιαστού τής Βασιλείας των ουρανών...

     Όταν τό 927 ό νέος τσάρος Βουλγαρί­ας Πέτρος υπέγραψε συνθήκη ειρήνης με τούς Βυζαντινούς και τα πράγματα ηρέ­μησαν, ό Όσιος επιστρέφει και πάλι στο αγαπητό του όρος Ίωαννίτζη. Εδώ για 12 χρόνια φωτίζει και πάλι με την πλού­σια πνευματική του δράσι και τις ακα­ταπόνητες ιεραποστολικές προσπάθειες του για να σύνδεση με τον Χριστό τούς ανθρώπους. Ζει ταπεινά και απλά. Λέγε­ται ότι κάποτε τον έπεσκέφθη ό αρχιεπί­σκοπος Κορίνθου, ό όποιος βλέποντας την πτωχεία τού κελίου του θέλησε να τού προσφέρει χρήματα για τον άνακαινισμό του. Και ό Όσιος σεβαστικά τα αρ­νήθηκε λέγοντας ότι «έχω ανάγκην τών προσευχών σας και τών διδαχών σας και όχι τών χρημάτων».

     Καθώς τα χρόνια περνούν, ή φήμη τού ενάρετου και όσιου αυτού γέροντος α­πλώνεται παντού. Φοβήθηκε όμως ό άγι­ος τον εγωισμό του. Γι αυτό αποσύρεται σε πιο ήσυχο μέρος, στο λιμανάκι «Καζάμιον» κοντά στα Αντίκυρα τής Φωκί­δος. Αλλά και από εκεί νέες επιδρομές των Ούγγρων τον οδήγησαν στη βραχο­νησίδα Άμπελών. Από εκεί ενίσχυε τούς θαλασσινούς, παρηγορούσε και γαλή­νευε τις ταραγμένες ψυχές των ανθρώ­πων πού τον αναζητούσαν επίμονα.

    Ύστερα όμως από επώδυνη ασθένεια πιέζεται από τούς μαθητάς του και επι­στρέφει πάλι στην Φωκίδα τό 946. Τού υποδεικνύουν τό Στείριον όρος. Εδώ σε ήσυχο και μαγευτικό τόπο θα ζήση τα τελευταία επτά χρόνια τής ζωής του. Θα οργάνωση κοινόβιο αυστηρό. Θα συνέ­χιση να ακτινοβολεί με την αγάπη του και τα θαύματα του. Πολλοί ζητούν τη φιλία του, απλοί αλλά και επώνυμοι, όπως ό στρατηγός τού θέματος τής Ελλάδος Πό­θος.

      Θα δουν θαύματα στις οικογένειες τους από τις ολόθερμες προσευχές τού όσιου Λουκά. Και προς όλους θα αισθά­νεται υποχρεωμένος να ξεχρεώνει καθη­μερινά τό γραμμάτιο τής αγάπης και τής θυσίας.

Το βράδυ τής 7ης Φεβρουαρίου τού έ­τους 953 μ.Χ. ό όσιος Λουκάς σε ηλικία 56 ετών και μετά από ολιγοήμερη ασθένεια, αφού χαιρέτησε για τελευταία φορά τούς συνασκητές και μαθητές του και τούς παρακάλεσε να προσεύχονται γι' αυτόν, αναχώρησε για τό ουράνιο ταξίδι, την Βα­σιλεία των ουρανών, πού τόσο έπόθησε και αγάπησε.

      Παρά την κακοκαιρία των ήμερων εκεί­νων πλήθος λαού ευεργετημένου έτρεξε για να ασπασθεί και να κήδευση με ευ­γνωμοσύνη τον Όσιό του. Από τον τάφο του ανέβλυζε έλαιο αρωματικό και θερα­πευτικό.Τον 11ο αιώνα ό ηγούμενος Φιλόθεος έκτισε επιβλητικό καθολικό. Και σήμερα ή Μονή τού οσίου Λουκά Βοιωτίας είναι ένα από τα λαμπρότερα βυζαντινά μνημεία τής πατρίδος μας με δύο περικαλλείς Να­ούς, περίφημα ψηφιδωτά, προπαντός δε με τον θησαυρό τού ιερού σκηνώματος τού οσίου Λουκά τού Στειριώτου.

      Ό όσιος Λουκάς ό νέος ό Στειριώτης μάς διδάσκει πώς μόνον όποιος αγαπά τον Θεόν «έξ όλης τής καρδίας και διανοίας και ισχύος» μπορεί να αγαπήσει αληθινά και σωστά τούς ανθρώπους. Διότι τότε τούς βλέπει όλους σαν παιδιά τού Θεού αγαπητά και αυτά. Στο πρόσωπο τους βλέπει τον Θεό. Και Αυτόν υπηρετεί και διακονεί. Αυτόν τον συνδυασμό ό όσιος Λουκάς άριστα συνεδύασε στη ζωή του. Ασκητισμός, θείος έρωτας και αγάπη προς όλους. Δίκαια τό Απολυτίκιο του τον ονομάζει «όσιων καύχημα», «Στειρίου φω­στήρα», «Ελλάδος κλέος». Ας έχουμε την ευχή του. Και ας βαδίζουμε στα ίχνη τού οριακού και ιεραποστολικού του βίου. (Από τον "ΣΩΤΗΡΑ")

To μοναστήρι του Οσίου Λουκά στο Στείρι Βοιωτίας (γιορτάζεται σήμερα, 7 Φεβρουαρίου, η μνήμη του)

	http://www.distomo.gr/osios_loukas.htm Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ: H καταγωγή της οικογενείας του Οσίου Λουκά, του ιδρυτή της μονής, ήταν από την Αίγινα. Για το φόβο όμως των Σαρακηνών οι πρόγονοί του εγκαταστάθηκαν στα παράλια της Φωκίδας, κοντά στους πρόποδες του όρους του Ιωάννου ή Ιωαννίτζη ή όπως το λένε σήμερα οι Δεσφινιώτες, Γιαννιμάκι. Για τον ίδιο όμως λόγο έφυγαν και απ' εκεί και πήγαν στο Καστόριον, το σημερινό Καστρί. Όπως είναι γνωστό εκεί ήταν οι Δελφοί, ο ιερός δηλαδή χώρος του θεού Απόλλωνα με το περίφημο Μαντείο της Πυθίας. Εκεί γεννήθηκε ο Λουκάς, τον Ιούλιο του 896 μ.Χ. Ήταν το τρίτο από τα επτά παιδιά του Στέφανου και της Ευφροσύνης. Από μικρός έδειχνε μεγάλη κλίση για τον ασκητικό βίο και περνούσε τις ώρες του με συνεχή προσευχή. Το 910, σε ηλικία 14 ετών, ακολούθησε δύο μοναχούς στην Αθήνα. Στην Εκκλησία της Παναγίας της Αθηνιώτισσας, που τότε ήταν πάνω στην Ακρόπολη ή, όπως λένε άλλοι, στο μοναστήρι της Μεγάλης Παναγίας, το σημερινό Μοναστηράκι, ο Λουκάς έγινε μοναχός.
Πιθανόν να έμεινε για λίγο σ' ένα ασκητήριο στην πλαγιά του Υμηττού, όπου σήμερα είναι η μονή του Αστερίου, Ασκητήριο Λουκά από του Στειρίου - Αστερίου, κατά κάποια εκδοχή. Με τις πολλές όμως παρακλήσεις της μητέρας του ξαναγύρισε στο Καστόριο. Μετά από λίγους μήνες πήγε να ασκητέψει στο Γιαννιμάκι, όπου έμεινε επτά χρόνια, κοντά σ' ένα μικρό εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων, Κοσμά και Δαμιανού.
Από δύο μοναχούς που πέρασαν απ' εκεί πηγαίνοντας στη Ρώμη, πήρε το μέγα αγγελικόν σχήμα, έγινε δηλαδή μεγαλόσχημος. Για να αποφύγει τις βαρβαρικές επιδρομές πήγε στο Ζεμενό της Κορινθίας, όπου έμεινε κοντά σε έναν ασκητή - στυλίτη 10 χρόνια. Το 927 σε ηλικία 31 ετών γύρισε και πάλι στο Γιαννιμάκι, όπου έμεινε 12 χρόνια. Απ' εκεί πήγε στο Καλάμι, ένα ωραίο και δροσερό μέρος, με νερό, ανατολικά της Αντίκυρας (σήμερα λέγεται Ζάλτσα). Μετά όμως από 3 χρόνια, για να σωθεί από τις επιδρομές των Τούρκων κατέφυγε στον Αμπελώνα, ένα έρημo ξερονήσι, όπου έμεινε 3 χρόνια εκεί επήγαν οι Στειριώτες και τον έπεισαν να έλθει κοντά στο χωριό τους. Το 946, όταν ο Όσιος Λουκάς ήταν περίπου 49 ετών, εγκαταστάθηκε στην καταπράσινη και μαγευτική θέση, όπου σήμερα είναι το μοναστήρι του. Έκτισε το κελί του, ένα εκκλησάκι για να προσεύχεται και έφτιαξε έναν ωραίο κήπο, όπου καλλιεργούσε τα χορταρικά του. Η φήμη του τράβηξε εκεί και άλλους ασκητές, όπως το Γρηγόριο, τον Παγκράτιο, το Θεοδόσιο. Μαζί τους και με την οικονομική βοήθεια πολλών θαυμαστών του, στρατηγών και άλλων αξιωματούχων του Κράτους, άρχισε την οικοδόμηση της εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας. Δεν πρόλαβε όμως να την τελειώσει. Το Νοέμβριο του 952 πρόβλεψε το θάνατο του και στις 7 Φεβρουαρίου του 953 εγκατέλειψε την επίγεια ζωή. Έζησε 56 έτη, 7 μήνες και 8 μέρες. Ο μαθητής του Γρηγόριος τον έθαψε μέσα στο κελί του. Μετά το θάνατά του, η φήμη ότι το λείψανά του ήταν θαυματουργά έκανε πλήθος πιστών να συρρέουν στο μοναστήρι για να θεραπευθούν, και τα αρχικά κτίσματα έδωσαν τη θέση τους σε μνημειωδέστερα κτίρια. Ύστερα από 2 χρόνια, το 955 μ.Χ., οι συνασκητές και μαθητές του γιόρτασαν για πρώτη φορά τη μνήμη της Κοίμησής του. Ο Όσιος Λουκάς εκτός από την αυστηρή ασκητική ζωή που έκανε, την ταπεινοφροσύνη του, την αγάπη του για όλους τους ανθρώπους, την απέραντη φιλανθρωπία του, την ακλόνητη πίστη του στο Χριστό και γενικά την ευσέβειά του, είχε μεγάλη θαυματουργική και θεραπευτική δύναμη. Άπειρα είναι τα θαύματα που έκανε στη ζωή του, αλλά και μετά το θάνατο του εκατοντάδες και χιλιάδες ασθενείς έρχονταν προσκυνητές και ικέτες στον τάφο του από τον οποίο ανάβλυζε μύρο, και έβρισκαν τη θεραπεία τους. Αλλά εκτός από τ' άλλα ο Όσιος είχε και προφητική ικανότητα. Πολλά γεγονότα είχε προβλέψει, όπως την επιδρομή των Βουλγάρων, την απελευθέρωση της Κρήτης από την κατοχή των Αράβων, το θάνατό του κ.λ.π. Δικαιολογημένη λοιπόν ήταν η εκτίμηση και η αγάπη που είχαν γι' αυτόν όλοι οι Χριστιανοί. Η απελευθέρωση μάλιστα της Κρήτης, την οποία είχε προβλέψει το 942 και η οποία πραγματοποιήθηκε 2θ περίπου χρόνια ύστερα, το 961 μ.Χ. από το Νικηφόρο Φωκά, συντέλεσε στο να αυξηθεί ο σεβασμός προς τη μνήμη του σ' όλη τη Χριστιανοσύνη και ιδιαιτέρως στη βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη. Πλούσιες δωρεές στέλνονταν στη Μονή τακτικά. Έτσι, όχι μόνο τελείωσε η εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, η οποία σήμερα είναι αφιερωμένη στη Θεοτόκο, αλλά ύστερα από λίγα χρόνια, το 1011 μ.Χ., κτίστηκε και ο δεύτερος, ο μεγάλος ναός, το Καθολικό, από τον ηγούμενο Φιλόθεο και τους συνασκητές του Γαβριήλ, Γρηγόριο, Πέτρο κ.ά.
Η εκκλησία αυτή αφιερώθηκε στον Όσιο Λουκά και μέσα σ' αυτήν τοποθετήθηκε η λειψανοθήκη του. Το μοναστήρι είχε πολλές ατυχίες και πέρασε μεγάλες δυσκολίες. Στη Φράγκικη κατοχή το 1204 μ.Χ. έπαθε ζημιές και έχασε πολλά από τα πολύτιμα κειμήλιά του και τα πλούτη του. Το ιερό λείψανο του Οσίου Λουκά σήμερα βρίσκεται στο μοναστήρι, όπου έφθασε το 1986 από την Βενετία και δεκάδες επισκέπτες από την Ελλάδα, και όχι μόνο, εισρέουν καθημερινά για να το προσκυνήσουν.
	Διακοσμημένος ο ναός με μάρμαρα, τοιχογραφίες και ψηφιδωτά, αποτελεί πραγματικό κόσμημα για την περιοχή και την Ελλάδα ολόκληρη.
[top] ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ: Το συγκρότημα του μοναστηριού, όπως σώζεται σήμερα, αποτελείται απά το σύμπλεγμα δύο ναών που πλαισιώνονται απά κελλιά και βοηθητικά κτίσματα. Προστατεύεται από περίβολο με γωνιακούς πύργους. Ο ναός της Παναγίας είναι ο παλαιάτερος. Φαίνεται πολύ πιθανά να χτίστηκε με πρωτοβουλία του αυτοκράτορα Ρωμανού Β' (959-963) αμέσως μετά το μεγάλο ιστορικά γεγονός που είχε προφητέψει ο όσιος Λουκάς, δηλαδή την ανακατάληψη απά τους Βυζαντινούς της υπόδουλης στους Άραβες Κρήτης, το 961. 0 αρχιτεκτονικός του τύπος, πρωτοποριακάς για τον ελλαδικά χώρο, είναι ο σύνθετος τετρακιόνιος, που γνώρισε μεγάλη διάδοση στην Κωνσταντινούπολη. Η εξέταση άλλων λεπτομερειών, όπως η έξοχη πλινθοπερίκλειστη τοιχοδομία με τις ψευδοκουφικές διακοσμήσεις και η αφθονία και η υψηλή ποιότητα του γλυπτού διακάσμου, που δεν περιορίζεται μόνο στο εσωτερικό αλλά και στην εξωτερική επένδυση του τυμπάνου του τρούλου, φανερώνει τις τεράστιες δαπάνες που απαιτήθηκαν, αλλά και τη μετάκληση συνεργείων από την Πρωτεύουσα. Έργο Κωνσταντινουπολίτη ζωγράφου δηλώνει και η γεμάτη σφρίγος μορφή του Ιησού του Ναυή, η μόνη που απέμεινε από τον αρχικό τοιχογραφικό διάκοσμο του μνημείου. Η παράσταση ήταν ορατή στο δυτικό εξωτερικά τοίχο του ναού της Παναγίας, μέχρι που χτίστηκε ο δεύτερος ναός και η πλευρά αυτή ενσωματώθηκε στη βορειοανατολική γωνία του. Ο ναός του Οσίου Λουκά χτίστηκε στο πρώτο μισό του 11 ου αι. Ως δωρητές φέρονrαι ο ηγούμενος Φιλόθεος ή ο Θεόδωρος Λεωβάχος, που ανήκαν σε επιφανείς οικογένειες γαιοκτημόνων και κρατικών αξιωματούχων της Θήβας, ή ο ίδιος ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Μονομάχος. Ένας νέος αρχιτεκτονικός τύπος εφαρμόζεται εδώ, ο οκταγωνικός, με κύριο χαρακτηριστικά τον τεράστιο τρούλο, που ο τρόπος στήριξής του, με τη βοήθεια των ημιχωνίων, αφήνει ενιαίο και αδιάσπαστο τον κεντρικό χώρο. Η σοφία στη σύνθεση, η τελειότητα στην εκτέλεση και ο πλούτος, μαζί με την ποιότητα και τις τοιχογραφίες, κάνουν το μνημείο αυτό ένα απά τα σημαντικότερα της εποχής του. Στην ψηφιδωτή διακόσμηση κυριαρχούν μορφές αγίων- μοναχών, ιεραρχών και στρατιωτικών. Κύριο χαρακτηριστικά είναι η χρήση του περιγράμματος στην απόδοση των μορφών με τον έντονα στατικό χαρακτήρα και τα ορθάνοιχτα εκστατικά μάτια. Το ίδιο ιερατικό ύφος ακολουθούν και οι τοιχογραφίες στα πλευρικά διαμερίσματα του ναού και στην κρύπτη. Η τράπεζα, αναστηλωμένη σήμερα, λειτουργεί από το 1993 ως μουσείο γλυπτών, όπου εκτίθενται εξαιρετικής ποιότητας μαρμάρινα μέλη απά κτίσματα του μοναστηριού και της ευρύτερης περιοχής. Στο βορδοναρείο (σταύλος), επίσης αναστηλωμένο, εκτίθενται αποτοιχισμένες τοιχογραφίες του 18ου αι., προερχόμενες από το ναό του Αγίου Σπυρίδωνος Μεδεώνος στην περιοχή της ΑνΤίκυρας. Απά το 1990 το μνημείο είναι εγγεγραμμένο στον Παγκόσμιο Κατάλογο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Κατά την επανάσταση του Ελληνικού γένους το 1821 ήταν το ορμητήριο των οπλαρχηγών και των αγωνιστών της Βοιωτίας, της Λοκρίδας και της Φωκίδας. Ο ηρωικός επίσκοπος των Σαλώνων Ησαίας ύψωσε εκεί τη σημαία της Επανάστασης στη Ρούμελη, στις 26 Μαρτίου 1821 μαζί με τους μοναχούς και πολλούς αγωνιστές, τον Αθανάσιο Διάκο, τον Πανουργιά, το Δυοβουνιώτη, το Σκαλτσά, τον Τράκκα και άλλους. Η Μονή ανακαινίστηκε πρόσφατα και διαθέτει ξενώνα.
Ο επισκέπτης εκτός από τους Ναούς, μπορεί να θαυμάσει την υπέροχη θέα, να απολαύσει την διαδρομή μέσα στο καταπράσινο τοπίο και να αναζωογονηθεί από το υπέροχο κλίμα.
Σχέδιο κάτοψης της μονής:
[top] ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ: Η είσοδος στην μονή ειναι ελεύθερη. Στο μουσείο υπάρχει εισητήριο. Το ωράριο είναι καθημερινά από 3/5 - 15/9  από 8 πμ - 2 μμ και 4 μμ - 7 μμ και από 16/9 - 2/5 από 8 πμ - 5 μμ. Η Μονή πανηγυρίζει στις 7 Φεβρουαρίου και στις 3 Μαίου, ενώ κατανυκτική είναι η περιφορά του επιταφίου την Μεγάλη Παρασκευή της εβδομάδας των Παθών, μέσα σε καταπληκική ατμόσφαιρα που αξίζει να βιώσετε επισκεπτόμενοι. Tην πρώτη Κυριακή μετά τις 25 Μαρτίου η μονή γιορτάζει την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει Εορταστική Δοξολογία στις 9 πμ και μέχρι τις 1 μμ ακολουθεί πρόγραμμα με παραδοσιακά χορευτικά συγκροτήματα της περιοχής. Την πρώτη Κυριακή μετά τις 6 Δεκεμβρίου λόγω της επιστροφής του σκηνώματος του Οσίου, η μονή γιορτάζει αυτή την ημέρα με Πανηγυρική Δοξολογία στις 9 πμ και κλείνει τις εκδηλώσεις, καιρού επιτρέποντος, με περιφορά του σκηνώματος στον περίβολο της μονής Πληροφορίες: Μουσείο Οσίου Λουκά Τηλ. 22670 22228, 22670 21305 fax. 22670 21164

"Ο Παγκόσμιος Μινώταυρος - οι πραγματικές αιτίες της κρίσης": Οι εκδόσεις Λιβάνη παρουσιάζουν το νέο συγκλονιστικό βιβλίο του κ. Γιάνη Βαρουφάκη, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό!

Ανοιχτή επιστολή-κόλαφος της Σεμίνας Διγενή στον Κάρολο Παπούλια: "Ακόμη Κάρολε, μου θυμίζεις τον Μάρλον Μπράντο, αλλά στον ''Νονό''...

Mon, 06/02/2012 - 11:57 — Mediasoup

Κάποτε ήμουν πραγματικά ηλίθια. Αθώα, ευκολόπιστη, Κάποτε πίστευα με τη μία τους ανθρώπους, μ έπειθαν τα λόγια. Τώρα θυμώνω εύκολα, γιατί μάλλον ξύπνησα, βγήκα από το λήθαργο, μαζί με όλους, ξαφνικά. Εξοργίζομαι λοιπόν, όταν με κοροιδεύουν.  

Ο Κάρολος Παπούλιας, υπήρξε πολύ φίλος μου. Έχουμε κάνει μαζί από τσιπουρομαχίες και συνεντεύξεις σε βάρκα στη λίμνη Παμβώτιδα, μέχρι καταβάσεις σε γκρεμούς του Μετσόβου. Έχω απολαύσει αποκαλυπτικές εξομολογήσεις πολιτικού περιεχομένου και εντυπωσιακά περιστατικά με αρχηγούς κρατών και πιπεράτα παραλειπόμενα, που εννοείται θα κρατήσω μόνο για τον εαυτό μου.   Τότε πίστευα, ότι στη μεγάλη σοσιαλιστική επανάσταση, ο Παπούλιας θα κρατούσε αυτοδικαίως το λάβαρο..

Τόσα χρόνια μετά, αγαπητέ Κάρολε, αισθάνομαι απελπιστικά προδομένη από σας, γιατί ΤΙΠΟΤΕ απ όσα σχεδιάζατε εκεί στην ψαροταβέρνα της Αναβύσσου,  ΔΕΝ πραγματοποιήσατε.

Τι να κάνω την πολυδιαφημισμένη αντιστασιακή θητεία σας στον ΕΛΑΣ. κ. Πρόεδρε, όταν επιμένετε να είστε ακόμη Πρόεδρος..

Ξεγελάσατε όλοι σας, τόσα χρόνια τους Έλληνες, με χάντρες  σαν να ήταν ιθαγενείς. Εξασφαλίσατε τη σιωπή και τη συναίνεσή τους με λίγα ψίχουλα, από τον κρατικό κορβανά, ως μισθό σε διορισμένους στο δημόσιο, με ελάχιστα χρήματα ως επιχορήγηση σε επιχειρήσεις που ιδρύθηκαν απλά και μόνο για την επιχορήγηση (για την οποία πάρθηκαν και οι απαραίτητες μίζες), με επιδόματα και παροχές που προέρχονταν από τα δάνεια που καλούνται να πληρώσουν τώρα κ.α. Υπήρχε περίπτωση διαφορετικά, να μην πάρουν με τις πέτρες, βουλευτή - υπουργό, που ενώ δεν είχε δεύτερο παντελόνι να φορέσει, πριν ο ελληνικός λαός του κάνει την τιμή να τον εκλέξει, αρκούσαν λίγα χρόνια πολιτικής σταδιοδρομίας, για έπαυλη δίπλα στην Ακρόπολη; Ή μήπως θα γλίτωνε ο ανεπάγγελτος, πρώην ζιγκολό, όταν θα μετατρεπόταν σε έναν από τους πλουσιότερους πολιτικούς στην Ευρώπη; Θα γινόταν ποτέ, κάποιος υπουργός, σε υπουργείο, του οποίου οι αποφάσεις θα εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των πεθερικών του (!) ή θα χρηματοδοτούσε γενναιόδωρα τις δραστηριότητες της μητέρας του και δε θα άνοιγε ρουθούνι; Ή θα επιτρεπόταν να γεμίζουν οι καταθετικοί λογαριασμοί των επιχειρηματιών – αφεντικών σας, μόνο και μόνο για τη ''φροντίδα'' της επανεκλογής σας;

Σε όλα τα παραπάνω και σε ακόμα περισσότερα, αν δεν ήσασταν συμμέτοχος, ήσασταν απλός παρατηρητής. Και τα δύο, εκ του αποτελέσματος, κρίνονται ως πράξεις προδοσίας. Έτσι το βλέπω πιά, Κάρολε...
Είχατε αμέτρητες ευκαιρίες,  να ελαφρύνετε εαυτόν, από τις αμαρτίες του παρελθόντος (από το ''δάνειο'' του ''κωλόσπιτου'' της Εκάλης, μέχρι τη σημερινό ''τουμπεκί'' στο ξεπούλημά μας και τη νέα Κατοχή). Θα μπορούσατε να γίνετε Κάρολε, πραγματικό σύμβολο αντίστασης στα σχέδια εξόντωσης του Ελληνικού λαού, αν απλά δεν υπογράφατε τους νόμους και τα διατάγματα που σας έφερνε η ''κυβέρνηση''. Αν είσασταν μ εμάς κι όχι μ αυτούς. Αν υποβάλλατε την παραίτησή σας, εξηγώντας με  διάγγελμα τους λόγους. (Εσείς οι λακωνικοί Δωριείς, γνωρίζετε τον τρόπο να είστε σαφείς...)

Τότε, μάλιστα, θα αξίζατε με χίλια, ένα νέο γύρο με τσίπουρα..

ΥΓ 1 Μαθαίνω, δεν περνάς καλά τελευταία, χτύπησαν το σπίτι σου (επανέρχομαι στον ενικό, αυτά δεν λέγονται σε πληθυντικό) στην Ασκληπιού, πάνω από 30 αναρχικοί. Τις προάλλες σε γιουχάρισαν άγρια στην παρέλαση και στα Θεοφάνεια.. Σε αποκάλεσαν προδότη. Ο κόσμος έχει θυμώσει πολύ.. Και πεινάει πολύ.. Και η αδικία δεν αντέχεται. Θάρθουν και χειρότερα, αν δεν κάνεις κάτι.

ΥΓ 2 Με θλίβει πραγματικά η εικόνα σου σήμερα... Έχω ακόμη τις φωτογραφίες μας στα Γιάννενα, σ εκείνο το γεύμα, μετά από μια συνέντευξη, που μας είχες καλέσει με το συνεργείο της ΕΡΤ, όταν σε απαθανάτιζε ο φακός, να κυνηγάς την τρίχρονη κόρη μου, για να την πείσεις να φάει. Θυμάμαι ακόμη, εκείνον τον πυροβολισμό, για ένα...κυκλάμινο.

Πού πήγε το χιούμορ σου, η επαναστατικότητά σου, αυτό το ''μέσα σε όλα'' που είχες, η εκπληκτική επαφή σου με τον κόσμο, αυτή η ..ψαγμένα κοσμοπολίτικη συμπεριφορά, που σε ξεχώριζε από τους υπόλοιπους ξελιγωμένους Πασοκάνθρωπους, από το κοπάδι με τους βλαχοδήμαρχους, που το έπαιζαν παράγοντες της Αλλαγής; Σου έλεγα τότε, ότι μου θυμίζεις στο προφίλ τον Μάρλον Μπράντο στην ''Ανταρσία'' και γέλαγες..

  Ακόμη Κάρολε, μου τον θυμίζεις,
αλλά  στον ''Νονό''...
                                                                                                                 
Σεμίνα Διγενή

Ο ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟ ΘΕΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ

http://agioritikovima.gr/%CE%94%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%87%CE%AD%CF%82/%CE%93%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CE%A0%CE%B1%CF%8A%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85/4561-o-foititi-pou-unantie-to-theo-mea-apo-ton-geronta-paio

Πρίν από αρκετά χρόνια με πλησίασε κάποιος νεαρός φοιτητής.
Με πολλή διστακτικότητα,α λλα και με την ένταση του απαιτητικού αναζητητή, μου δήλωσε οτι είναι άθεος, που όμως θα ήθελε πολύ να… πιστέψει, αλλά δεν μπορούσε. Χρόνια προσπαθούσε και αναζητούσε, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Συνομίλησε με καθηγητές και μορφωμένους, αλλά δεν ικανοποιήθηκε η δίψα του για κάτι σοβαρό. Άκουσε για μένα και αποφάσισε να μοιρασθεί μαζί μου την υπαρξιακή ανάγκη του. Μου ζήτησε μιά επιστημονική απόδειξη περί υπάρξεως Θεού.

“Ξέρεις ολοκληρώματα ή διαφορικές εξισώσεις;” τον ρώτησα.

“Δυστυχώς όχι”, μου απαντά, “είμαι της Φιλοσοφικής”

“Κρίμα, διότι ήξερα μια τέτοια απόδειξη” είπα εμφανώς αστειευόμενος. Ένιωσε αμήχανα και κάπως σιώπησε για λίγο.

“Κοίταξε”, του λέω, “συγνώμη που σε πείραξα λιγάκι. Αλλλά ο Θεός δεν είναι εξίσωση ούτε μαθηματική απόδειξη. Άν ήταν κάτι τέτοιο, τότε όλοι οι μορφωμένοι θα τον πίστευαν. Να ξέρεις, αλλιώς προσεγγίζεται ο Θεός. Έχεις πάει ποτέ στο Άγιον Όρος; Έχεις συναντήσει ποτέ κανένα ασκητή;”

“Όχι πάτερ, αλλά σκέπτομαι να πάω, έχω ακούσει τόσα πολλά! Άν μου πείτε, μπορώ να πάω και αύριο. Ξέρετε κανένα μορφωμένο να πάω να συναντήσω;”

“Τι προτιμάς; Μορφωμένο που μπορεί να σε ζαλίσει ή άγιο που μπορεί να σε ξυπνήσει;”

“Προτιμώ τον μορφωμένο. Τους φοβάμαι τους αγίους”

“Η πίστη είναι υπόθεση της καρδιάς. Γιά δοκίμασε με κανένα άγιο. Πώς σε λένε;” ρωτώ.

“Γαβριήλ”, μου απαντά.

Τον έστειλα σε έναν ασκητή. Του περιέγραψα τον τρόπο πρόσβασης και του έδωσα τις δέουσες οδηγίες.Κάναμε και ένα σχεδιάγραμμα. “Θα πάς”, του είπα, “και θα ρωτήσεις το ίδιο πράγμα: Είμαι άθεος, θα του πείς, και θέλω να πιστεύσω. Θέλω μια απόδειξη περί υπάρξεως Θεού”

“Φοβάμαι, νρέπομαι”, μου απαντά.

“Γιατί ντρέπεσαι και φοβάσαι τον άγιο και δεν ντρέπεσαι και φοβάσαι εμένα;”, ρωτώ. “Πήγαινε απλά και ζήτα το ίδιο πράγμα”.

Σε λίγες μέρες, πήγε και βρήκε τον ασκητή να συζητάει με κάποιον νέο στην αυλή του. Στην απέναντι μεριά περίμεναν άλλοι τέσσερις καθισμένοι σε κάτι κούτσουρρα. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Γαβριήλ βρήκε δειλά τη θέση του. Δεν πέρασαν περισσότερα απο δέκα λεπτά και η συνομιλία του γέροντα με τον νεαρό τελείωσε.

“Τι γίνεστε, παιδιά;” ρωτάει. “Έχετε πάρει κανένα λουκουμάκι; Έχετε πιεί λίγο νεράκι;”

“Ευχαριστούμε, γέροντα”, απήντησαν με συγκαταβατική κοσμική ευγένεια.

“Έλα εδώ”, λέγει απευθυνόμενος στον Γαβριήλ και ξεχωρίζοντάς τον απο τους υπόλοιπους. “Θα φέρω εγώ νερό, πάρε εσύ το κουτί αυτό με τα λουκούμια. Και έλα πιο κοντά να σου πώ ένα μυστικό: Καλά να είναι κανείς άθεος, αλλα να έχει όνομα αγγέλου και να είναι άθεος; Αυτό πρώτη φορά μας συμβαίνει”.

Ο φίλος μας κόντεψε να πάθει έμφραγμα απο τον αποκαλυπτικό αιφνιδιασμό. Πού εγνώρισε το ονομά του; Ποιός του αποκάλυψε το πρόβλημά του; Τι τελικά ήθελε να του πεί ο γέροντας;

“Πατερ, μπορώ να σας μιλήσω λίγο;”, μόλις που μπόρεσε να ψελλίσει.
“Κοίταξε, τώρα σουρουπώνει, πάρε το λουκούμι, πιές και λίγο νεράκι και πήγαινε στο πιο κοντινό μοναστήρι να διανυκτερεύσεις”

“Πάτερ μου, θέλω να μιλήσουμε, δεν γίνεται;”

“Τι να πούμε ρε παλικάρι; για ποιόν λόγο ήλθες;”

“Στο ερώτημα αυτό ένιωσα αμέσως να ανοίγει η αναπνοή μου”, αφηγείται, “η καρδιά μου να πλημμυρίζει από πίστη, ο μέσα μου κόσμος να θερμαίνεται, οι απορίες μου να λύνονται χωρίς κανένα λογικό επιχείρημα, δίχως καμιά συζήτηση, χωρίς την ύπαρξη μιας ξεκάθαρης απάντησης. Γκρεμίσθηκαν μέσα μου αυτομάτως όλα τα αν, τα γιατί, τα μήπως και έμεινε μόνο το πώς και το τι απο δώ και εμπρός”

Ότι δεν του έδωσε η σκέψη των μορφωμένων του το χάρισε ο ευγενικός υπαινιγμός ενός αγίου, αποφοίτου μόλις της τετάρτης τάξης του δημοτικού. Οι άγιοι είναι πολύ διακριτικοί. Σου κάνουν την εγχείρηση χωρίς αναισθησία και δεν πονάς. Σου κάνουν την μεταμόσχευση χωρίς να σου ανοίξουν την κοιλιά. Σε ανεβάζουν σε δυσπρόσιτες κορυφές δίχως τις σκάλες της κοσμικής λογικής. Σου φυτεύουν την πίστη, χωρίς να σου κουράσουν το μυαλο..

ΦΩΝΗ ΑΥΡΑΣ ΛΕΠΤΗΣ – ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Οἱ Ἐφιάλτες σκοτώνουν φιλώντας ἀλλά ἡ Νέμεσις ἐγγύς!

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2012/02/blog-post_9410.html

τοῦ Νίκου Χειλαδάκη, Δημοσιογράφου-Συγγραφέα-Τουρκολόγου, Διευθυντή Σύνταξης τοῦ «ΕΡΩ»

Στήν μακρά ἱστορία τοῦ ἑλληνισμοῦ ἡ προδοσία ἦταν ἕνα μᾶλλον συνηθισμένο φαινόμενο καί χαρακτήρισε πολλές κρίσιμες στιγμές τῆς ὅλης πορείας του. Ἦταν ὅμως εὐδιάκριτη καί ὁρατή. Τίς τελευταῖες δεκαετίες ὅμως τό «δηλητήριο» τῆς προδοσίας εἶχε καταφέρει συχνά νά ἐμφανίζετε σάν τό «μέλι τῆς εὐτυχίας», μίας ἐπίπλαστης εὐτυχίας πού ὁδήγησε τόν λαό καί τήν χώρα στήν σημερινό προθανάτιο ρόγχο...

Τό σχέδιο πού εἶχε καταστρωθεῖ ἐδῶ καί ἀρκετά χρόνια, σχεδόν ἀπό τήν μετάβαση στήν μεταχουντική ἐποχή, προέβλεπε τά ἑξῆς στάδια:

Ά) Τόν σταδιακό ἀποπροσανατολισμό τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Αὐτό ἔγινε μέ λαοπλάνα πολιτικά κόμματα πού ξεσήκωναν ρίγη ἐνθουσιασμοῦ ἀλλά πού στήν οὐσία ἡ ἀποστολή τούς ἦταν νά ἐξουδετερώσουν κάθε ὑγιής προοπτική ἀνάπτυξης τῆς χώρας. Θυελλώδης προεκλογικές συγκεντρώσεις μέ πλατεῖες γεμάτες μέ πολύχρωμα κομματικά λάβαρα καί μέ ἠχηρά ἐμβατήρια, πλάνεψαν ἕνα ὁλόκληρο κόσμο πού πίστεψε στίς ψευδαισθήσεις καί ἔσκαβε τόν ἴδιο του τόν λάκκο. Ἕνας ὁλόκληρος λαός πίστεψε σέ μία τραγική αὐταπάτη πού...

 θά γκρέμιζε κάθε θεμέλιό της ἴδιας του τῆς κοινωνίας. Τό δεύτερο στάδιο ἦταν,

Β) Ἡ ἀνάπτυξη τῆς «λατρείας τῆς κατανάλωσης» ἑνός λαοῦ πού πάντα διακρίνονταν ἀπό τήν μεγάλη του φιλοπονία. Αὐτό ἔγινε μέ πολλά μέσα, ἀλλά ἐδῶ κυρίαρχο ρόλο ἔπαιξαν οἱ τράπεζες πού ἄνοιξαν τίς θυρίδες καί μοίραζαν λεφτά γιά κατανάλωση σχεδόν παρακαλώντας τόν κόσμο νά ἔρθει νά τά παραλάβει. Στό τέλος ὅλοι ἦταν χρεωμένοι καί ἐξαρτημένοι σάν τό ποντικό πού εἶχε πιαστεῖ στήν φάκα, θέλοντας νά καταπιεῖ τό λαχταριστό τυρί. Ὑπάρχει ὅμως καί ἕνα τρίτο στάδιο,

Γ) Αὐτό εἶναι καί τό πιό ἐνδιαφέρων καί εἶναι ἡ ἀποθρησκευτοικοποίηση τοῦ ὀρθόδοξου ἑλληνικοῦ λαοῦ γιατί ἕνα ὀρθόδοξο φρόνημα φάνταζε μεγάλο ἐμπόδιο στήν ὑλοποίηση τῶν σχεδίων τῆς προδοσίας. Αὐτή ἡ ἀποθρησκευτικοποίηση (καί σέ αὐτό δυστυχῶς βοήθησαν καί πολλοί ἱεράρχες), ἔγινε μέ κύρια ὄπλα τόν λεγόμενο «ἐκδημοκρατισμό» καί ἐκσυγχρονισμό. Σημαντικό ρολό ἔπαιξε καί ἡ λαίλαπα τῆς λαθρομετανάστευσης, κυρίως μουσουλμανικῆς προέλευσης, στήν ὁποία θά ἔπρεπε νά τῆς ἐξασφαλίσουμε τά «δημοκρατικά της δικαιώματα». Ἡ ὑποτιθεμένη καταπίεση τῆς ἐλευθερίας τῆς συνείδησης ἀπό τήν Ὀρθοδοξία, (λές καί ἡ ὀρθοδοξία εἶναι καταπιεστική θρησκεία καί ἐπιβάλετε διά τῆς βίας ὅπως τό Ἰσλάμ καί παλαιοτέρα ὁ καθολικισμός), καί ἡ ἀπάλειψη τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τίς ταυτότητες, εἶναι μερικά μόνο ἀπό τά δείγματα αὐτῆς τῆς πολύ προσεκτικῆς καί πονηρῆς ἐκστρατείας. Στήν ὑλοποίηση ὅλων αὐτῶν ὑπῆρξε καί ἕνας ἄλλος παράγοντας πού ἔπαιξε καθοριστικό ρόλο. Αὐτός ἦταν τά περίφημα ΜΜΕ πού κινήθηκαν βάσει αὐτοῦ του σχεδίου καί μία δημοσιογραφική καλοπληρωμένη ἐλίτ πού καλλιέργησε συστηματικά τήν «νοοτροπία τῆς σαχλαμάρας» δημιουργώντας τόν «πολίτη τοῦ καναπέ», γιά νά ἐξουδετερώσει κάθε ἴχνος λανθάνουσας ἀντίστασης ἔναντι ὅλης αὐτῆς τήν λαίλαπας.

Καί ἐρχόμαστε στό τραγικό σήμερα. Ἀφοῦ περάσαμε ὅλα αὐτά τά σταδία τώρα ἡ προδοσία ἔπρεπε νά ἐπιτελέσει καί τό τελικό της ἔργο, δηλαδή νά ὑποτάξει γιά πολλές δεκαετίες αὐτό τό ἔθνος, ἔτσι ὥστε νά εἶναι ἁλυσοδεμένο καί ἔτσι νά παραδώσει ἀνενόχλητα κάθε ἐθνικό πλοῦτο σέ διάφορες ἑταιρεῖες πού θά ἀντικαταστήσουν τόν κρατικό φορέα. Οἱ ἐφιάλτες πράγματι μᾶς δηλητηρίασαν προσφέροντάς μας τήν πολυπόθητη «σωτήρια», δηλαδή «φιλώντας» μας.

Ἀλλά αὐτό δέν εἶναι τό τέλος. Γιατί στό τέλος ὅλοι οἱ ἐφιάλτες καταδικαστῆκαν στήν ἱστορία σάν ἐφιάλτες. Γιατί τήν προδοσία πολλοί λάτρεψαν, ἀλλά τούς προδότες κανείς. Γιατί τά ἀδιέξοδα τιμωροῦν μέ τόν χειρότερο τρόπο τούς δημιουργούς τους. Εἴτε τό θέλουν εἴτε ὄχι, "ἡ Νέμεσις εγγύς".

zoiforos.gr

ΓΙ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΝΤΡΟΠΗΣ, ΥΠΟΣΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ, ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΛΥΣΑΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2012/02/blog-post_06.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2Fhellas-orthodoxy+%28Hellas-Orthodoxy%29

Την επόμενη φορά που τα γνωστά (κομματο)κοπρόσκυλα έρθουν με το υπεροπτικό υφάκι τους να μας κάνουν...μαθήματα πατριωτισμού, ας δουν την γιαγιά της φωτογραφίας που παλεύει να πάρει ένα δωρεάν σακί με πατάτες, που μοίρασαν αγρότες το Σάββατο στην Θεσσαλονίκη!

Υποσχόμαστε να πληρώσετε για το κακό που κάνατε στη χώρα και τους κατοίκους της: Ναι, σ' εσάς απευθυνόμστε, τους βολεμένους ΑΛΗΤΕΣ που παίζετε με τις τύχες ενός ολόκληρου λαού και παρασιτείτε εις βάρος του!

ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ.

"Μάζεψε το παιδί σου γιατί .....καπνίζω"! Απίστευτη αλήτικη και αισχρή συμπεριφορά από τον Μπουτάρη σε εστιατόριο του Ηρακλείου!

http://exofitsio.blogspot.com/2012/02/blog-post_3423.html

Απίστευτο επεισόδιο, που εκθέτει πρόσωπα, συμπεριφορές και αιρετούς άρχοντες, σημειώθηκε το μεσημέρι του περασμένου Σαββάτου σε εστιατόριο του Ηρακλείου στην παραλιακή. Πρωταγωνιστές ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, ένας από τους επονομαζόμενους και μεγαλογιατρούς του Ηρακλείου που απασχολεί την.. επικαιρότητα εσχάτως, και τρία νεαρά ζευγάρια με τα παιδιά τους.


Θεατές δεκάδες θαμώνες που είδαν έκπληκτοι να εκτυλίσσεται μπροστά τους με περίσσεια θρασύτητα ο απαράδεκτος νεοελληνικός οχαδερφισμός, με τον οποίο δήμαρχος και μεγαλογιατρός δε δίστασαν να παραβιάσουν ακόμη και τη νομοθεσία, απαιτώντας μάλιστα από τους "νόμιμους" να σιωπήσουν ή να αποχωρήσουν!

Το μόνο που δεν περιμένει κανείς να παραβιάζει τη νομοθεσία είναι εκείνον που έχει επιφορτιστεί με το έργο της εφαρμογής και επιβολής της. Όμως στην περίπτωση του δημάρχου Θεσσαλονίκης και της παρέας του τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Λίγο μετά τις 4 το απόγευμα το Σαββάτου τρία ζευγάρια πηγαίνουν με τα παιδιά τους σε πασίγνωστο εστιατόριο του Ηρακλείου - επί της παραλιακής κοντά στο περιοχή του πρώην "Ξενία" - για να γευματίσουν. Στο διπλανό τραπέζι αντιλαμβάνονται ότι βρίσκεται ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης - ο οποίος είχε επισκεφτεί την πόλη για να τιμηθεί από το ΤΕΕ/ΤΑΚ - ένας από τους πιο γνωστούς χειρουργούς στο χώρο της Ιατρικής συνοδευόμενος από κυρία, καθώς και ένα ακόμη φιλικό τους ζευγάρι.

Τα πιάτα, μετά την παραγγελία στους υπευθύνους του καταστήματος, αρχίζουν και καταφτάνουν, όπως και το καλό κρασί. Όλα κυλούν μια χαρά, χωρίς κάτι να προϊδεάζει το τι θα ακολουθήσει. Μέχρι τη στιγμή που ο δήμαρχος και η παρέα του σταματούν τα συχνά πηγαινέλα έξω από το μαγαζί όπου βρισκόντουσαν για να καπνίσουν και αποφασίζουν να συνεχίσουν το αγαπημένο τους "σπορ" εντός του καταστήματος...

Πρώτος ο κ. Μπουτάρης χωρίς δεύτερη σκέψη ανάβει αμέριμνος το τσιγάρο του, ενώ ακολουθεί ο μεγαλογιατρός, ο οποίος ανάβει την πίπα του, και σχεδόν ταυτόχρονα το ίδιο κάνουν και οι υπόλοιποι παρακαθήμενοι στο ίδιο τραπέζι που πλέον θύμιζε "τσιμινιέρα".

Κι όλα αυτά ενώ γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τη σχετική νομοθεσία, υπάρχει η σχετική σήμανση εντός του εστιατορίου αλλά και σε απόσταση... καπνιστικής "βολής" βρίσκονται τρία ζευγάρια που έχουν μαζί τους ένα 2χρονο κοριτσάκι και ένα 7μηνο βρέφος.

Μέσα σε λίγα λεπτά οι συζητήσεις για τη συμπεριφορά που εκδηλώνεται στο τραπέζι των "επωνύμων" φουντώνουν από τους υπόλοιπους θαμώνες, οι οποίοι διαπιστώνουν ότι οι νόμοι και οι κυρώσεις τους μπορεί να αφορούν τους ίδιους, όχι όμως και εκείνους που τους εφαρμόζουν. Όμως η δυσάρεστη εικόνα που σχημάτισαν δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί...

Εκνευρισμένος από την απαράδεκτη συμπεριφορά ο πατέρας της 2χρονης, όταν διαπιστώνει ότι δεν πρόκειται να σβήσουν τσιγάρα και πίπα, απευθύνεται με πνεύμα ειρωνείας και παραπόνου προς τον κ. Μπουτάρη: Δήμαρχε, να σαι καλά που σέβεσαι εμάς και τα παιδιά μας και δίνετε με την παρέα σου το καλό παράδειγμα για το τσιγάρο...  

Ο αιρετός άρχοντας δεν αντιδρά, προφανώς αναλογιζόμενος ότι έχει υποπέσει σε σφάλμα, ωστόσο ούτε σβήνει το τσιγάρο του άλλα ούτε ζητά μια συγνώμη για να λήξει εκεί το θέμα. Αντιθέτως, ο μεγαλογιατρός στον οποίο δεν απευθύνθηκε κανείς από το διπλανό τραπέζι αναλαμβάνει "δράση", βάζοντας συνειδητά πλέον την "υπογραφή" του στο απαράδεκτο της συμπεριφοράς, κάτι για το οποίο μάλλον έδειχνε υπερήφανος. Ξέρεις τι ώρα είναι; , φέρεται να είπε προς το νεαρό πατέρα, κρατώντας αναμμένη την πίπα του. Έχει πάει 5 το απόγευμα και εσύ έχεις το παιδί σου ακόμα έξω, αντί να το μαζέψεις στο σπίτι! , κατέληξε, αφοπλίζοντας τους πάντες μέσα στο εστιατόριο, που το τελευταίο που περίμεναν ήταν να ακούσουν συμβουλές για διαπαιδαγώγηση από τον επιφανή, κατά τ άλλα, επιστήμονα.

Τότε ήταν που ο πατέρας δεν άντεξε και, χάνοντας την ψυχραιμία του από την ανερυθρίαστη κυνικότητα και θρασύτητα μεγαλογιατρού και δημάρχου, αρχίζει να "στολίζει" τον πρώτο τουλάχιστον με διάφορα κοσμητικά επίθετα, για να ξεκινήσει η ανταλλαγή βολών ανάμεσα στα δύο τραπέζια. Το επεισόδιο έληξε όταν τα τρία νεαρά ζευγάρια αποφάσισαν να πάρουν τα παιδιά τους και να φύγουν, αφού δεν κατάφεραν να συνετίσουν το δήμαρχο και την παρέα του, όχι τόσο για την εφαρμογή της νομοθεσίας που έδειξαν ότι ούτως ή άλλως δεν τη σέβονται, όσο για τη συμπεριφορά απέναντι στα μικρά παιδιά που τα αγνόησαν επιδεικτικά.

Για το γιατρό ήταν γνωστό ότι δε σέβεται τον όρκο του Ιπποκράτη, αφού δεν τον έγραψε αυτός... Για το δήμαρχο του "Καλλικράτη", πάντως, δεν περίμενε κανείς αντίστοιχη συμπεριφορά...


www.neakriti.gr/?page=newsdetail&DocID=895598&srv=127

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ! - Πριν από 179 χρόνια οι νενέκοι και οι λογιστές φυλάκισαν τον Γέρο του Μωριά. Aυτός όμως έλεγε ότι «οι Έλληνες ακόμα και στους Θεούς όρθιοι μιλάνε»!

http://olympia.gr/2012/02/06/%CF%86%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%83%CE%B5%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9/

«Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί.
Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες -ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή.
Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί.
Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί»

Περικλής Γιαννόπουλος

Μεγαλύτερη ήττα δεν είναι άλλη από την παρακμή. Η παρακμή φέρνει το προσκύνημα και την υπηρέτηση κάθε εχθρού είτε είναι αυτός εσωτερικός, είτε είναι εξωτερικός. Το προσκύνημα φέρνει ανελευθερία και συνιστά δουλία. Αυτή μπορεί να είναι η χειρότερη ατιμασία για το Ελληνικό Έθνος με όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα.
Οι πολιτικοί αρχηγοί δεν συνεδριάζουν για να ξανακάνουν πάλι υπερήφανη την Ελλάδα και τον λαό. Ψάχνουν κούφιες λέξεις για να μας πείσουν ότι θέλουν να σώσουν την αξιοπρέπειά μας θυσιάζοντας πολλά και περισώζοντας ελάχιστα.
Το ερώτημα δεν είναι εάν ο μεταβατικός πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμοςθα απειλήσει με παραίτηση τους πολιτικούς αρχηγούς. Το ερώτημα είναι σαφές: Μπορεί να αντιτάξει επιχειρήματα με αντίλογο και αντιστασιακό χαρακτήρα στα κοράκια της Ευρώπης ώστε να διαφυλάξει τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Από την εποχή της κυβέρνησης του κ. Κώστα Σημίτηαναλωθήκαμε στην μαλθακότητα και την τρυφηλότητα. Όταν το παραδέχθηκε ένας βουλευτής και πρώην υπουργός από το βήμα της Βουλής κάποιοι δήθεν «προοδευτικοί» βγήκαν να το σχολιάσουν διότι με πλάκα πήγαν να δικαιολογήσουν την αγραμματοσύνη τους.
Η μαλθακότητα και η τρυφηλότητα έγιναν καθημερινότητα και ρουτίνα για όσους δέχθηκαν αψήφιστα τα τηλεοπτικά σκουπίδια, τις καλλίγραμμες γλάστρες, τις αναλώσιμες trendy εμφανίσεις και την κουλτούρα του «ψευτο-γκλάμουρ» καταναλωτισμού στα εμπορικά κέντρα της εκμετάλλευσης. Αυτή είναι η πολιτιστική λοβοτομή στους Έλληνες. Αυτή είναι η τεχνητή εκπόρνευση της λεβεντιάς και της ανδρείας.
Χαμένος είναι εκείνος που σκύβει το βλέμμα χαμηλά. Είναι αυτός που περπατά σκυφτός και δεν κοιτά κατάματα τον εχθρό. Έτσι θέλουμε να είμαστε, ατιμωμένοι;
Διότι ήρωες του σύγχρονου Ελληνισμού, όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, έπρατταν το ακριβώς αντίθετο. Γι’ αυτό ενέπνευσαν το λαό και του έδωσαν αξιοπρέπεια. «Είσαστε Έλληνες; Τι προσκυνάτε; Οι Έλληνες ακόμα και στους θεούς όρθιοι μιλάνε», έλεγε. Έχουμε κότσια να σηκώσουμε σήμερα τέτοιο φορτίο;
Γιατί σήμερα
Σήμερα αναφερόμαστε στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη διότι οι πολιτικοί πρόγονοι των σημερινών σωτήρων του Ελληνισμού που ενίοτε λειτουργούν ως φελλοί σε ναυαγούς, καταδίκασαν τον στρατηγό του Έθνους σε φυλάκιση επί εσχάτη προδοσία επειδή διαφώνησε με τους Γερμανούς αντιβασιλείς. Τραγική ομοιότητα;
Το 1833, οι Βαυαροί που παρίσταναν την πολιτική ουρά του Όθωνα φυλάκισαν στο κάστρο του Ναυπλίου τον σύγχρονο Άγιο, το εμβληματικό ηγέτη του Ελληνισμού. Οι κόμης Ιωσήφ Λουδοβίκος Άρμανσμπεργκ, Γεώργιος φον Μάουρερ και Κάρολος Βύλχεμ Άιντεκ επεχείρησαν να κάνουν λοβοτομή σε μια ηρωική ελληνική ψυχή. Τρεις τα έβαλαν με έναν και μάλιστα από μακρυά. Τόση ανδρεία είχαν…
Λίγα εικοσιτετράωρα πριν, είχε δολοφονηθεί άνανδρα ο πρωτότοκος γιος του, από τις δυνάμεις των «εκσυγχρονιστών» της εποχής. Τούτοι έπαιζαν παρόμοιο ρόλο με ορισμένους σημερινούς «παράγοντες». Αναζητούσαν «πακέτα στήριξης» από τις «δάνειες δυνάμεις» με το αζημίωτο βεβαίως.
Ο άνθρωπος που έδωσε την πνοή ελευθερίας στην υπόδουλη χώρα, ταπεινώθηκε από τους λογιστές, τους αργυραμοιβούς. Αυτούς που γέμιζαν τους προσωπικούς τους λογαριασμούς με τις «νόμιμες προμήθειες», την ίδια στιγμή που ο Ιμπραήμ εξόντωνε τους γηγενείς πληθυσμούς σε μία άνευ προηγουμένου γενοκτονία.
Κι όμως, ο Γέρος του Μοριά μπροστά στην θανάσιμη απειλή για το Έθνος, συγχώρεσε ακόμα και τα άνανδρα κτήνη που θεωρούσαν ότι εκπροσωπούσαν το λαό και βγήκε πάλι στην πρώτη γραμμή. Αυτά συνέβησαν όταν οι λογιστές, οι εκπρόσωποι των τότε «δανειστών» αντιλήφθηκαν πως η χώρα όδευε στην ολική γενοκτονία και την υποδούλωση.
Αντιπαραβολή με την επικαιρότητα
Σήμερα το παράδειγμα του Εθνεγέρτη στρατηγού είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Οφείλουμε όλοι να προβληματιστούμε και να αφουγκραστούμε τον σφυγμό του άδολου Πατριωτισμού, του υπέρτατου ηρωισμού, του ενθουσιασμού και της υπέρβασης.
Όλοι εμείς που ανεύθυνα εμπλέξαμε την Πατρίδα με τον κρατικό ή κομματικό μηχανισμό. Όλοι εμείς που αποθεώναμε τους φορείς του κίβδηλου συνθήματος «Λεφτά υπάρχουν» ξεχνώντας ότι η ίδια μας η υπόσταση βασίστηκε στο αίμα των Ηρώων.
Όλοι εμείς που εύκολα δώσαμε τιμές και αξιώματα σε «λογιστάκους» για να δολοφονήσουν ακόμα μια φορά τους Ήρωες μας. Με το αζημίωτο πάντα. Τους επιτρέψαμε να μιλήσουν για συνωστισμούς, να ισοπεδώσουν την Αγιότητα με το μαθηματικό μπακαλοτέφτερο, να εξισώσουν τους Ευαγόρες με τους Δήμιους των κατακτητών.
Ήταν επόμενο να καταστρέψουν την χώρα. Μετά την Παιδεία, έρχεται η Υγεία και η Εθνική Άμυνα. Πώς αυτοί που δολοφόνησαν οτιδήποτε όμορφο και Ελληνικό θα μεριμνούσαν για την Υγεία των Ελλήνων; Μπορούσαν αυτοί που φυλάκιζαν ήρωες για μια χούφτα λίρες να ανακόψουν τους Μπραήμηδες; Πώς αυτοί που είπαν ότι η Κύπρος είναι μακρυά ή ο αέρας πήρε τη σημαία από τα Ίμια θα ορθώσουν παράστημα; Δεν το έχουν.
Απάντηση στους λογιστές
Σήμερα λοιπόν που κάποιοι απεργάζονται ένα νέο 1897, ο Λόγος του Γέρου είναι η απάντηση: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».
Φωτιά, για το Φως. Το άδολο το φως το Ελληνικό που πρέπει να ξεχυθεί σε κάθε γωνιά της Πατρίδας και να δείξει τον δρόμο της Λευτεριάς. Της Λευτεριάς που υμνούμε μυστηριακά στον Εθνικό μας Ύμνο και την Γαλανόλευκη. Να γεμίσει η Ελλάδα με Αλήθεια, γιατί εμείς οι Έλληνες την Αλήθεια δεν την φοβόμαστε, αντίθετα την υπηρετούμε, την φέρουμε, την μεταλαμπαδεύουμε σαν την φλόγα της Ολυμπίας που ξεκινά από την μικρή κοιλάδα και γεμίζει όλον τον πλανήτη.
Φωτιά για το Δίκαιο, το δίκαιο που εμείς πρώτοι διδάξαμε στην ανθρωπότητα. Εμείς προστατεύσαμε τον ανίσχυρο από τις ορέξεις του ισχυρού. Και το δίκαιο δεν φυλακίζεται ούτε σε μνημόνια, ούτε σε Δανειακές συμβάσεις.
Και Τσεκούρι. Ναι, το τσεκούρι του Εργάτη και του Αγωνιστή. Του Δημιουργού απέναντι στον Μεσάζοντα, τον μεταπράττη. Δεν είμαστε ούτε επαίτες, ούτε διεφθαρμένοι. Εμείς πρώτοι δουλέψαμε την Γη, το καλέμι, την Σμίλη αλλά και το Σπαθί. Με τον ιδρώτα και το ατσάλι θρέψαμε γενιές, φτιάξαμε Παρθενώνα και Αγια Σοφιά. Με το ατσάλι και το Αίμα κρατήσαμε λεύτερους τους τάφους των προγόνων και τις κούνιες των νεογέννητων.
Στην Πνύκα, το 1838, ο Κολοκοτρώνης είχε πει στο μνημειώδη λόγο του:
«Όταν αποφασήσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «Που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;», αλλά , ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση».
Η απάντηση λοιπόν σε αυτούς που επιβουλεύονται την ομορφότερη γωνιά του πλανήτη, το περιβόλι της Παναγιάς, την κοιτίδα της Αλήθειας πρέπει να είναι μία: Την Ελλάδα δύναται να παραδώσει μόνον ο Θεός και ο Κολοκοτρώνης.
Όλοι οι υπόλοιποι απλώς τής ανήκουμε.
Διαβάστε επίσης: Η Ελλάδα παλεύει πάλι για την ανθρωπότητα
Εκπληκτικό το άρθρο του Newsbomb.gr