Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011
Το 666 στο Χρηματιστήριο..! Το μαύρο μέτωπο (που είπε και η Αλέκα) είναι εδώ!
http://olympia.gr/2011/11/29/%cf%84%ce%bf-666-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%bf-%ce%bc%ce%ad%cf%84%cf%89%cf%80%ce%bf/ Έπειτα από “υπερπροσπάθεια”, αφού το μεσημέρι ξαφνικά δημιουργήθηκε εκ νέου ένα κύμα ρευστοποιήσεων στα πρωινά κέρδη, η αγορά κατάφερε να επανέλθει σε θετικό έδαφος. Τα κέρδη ισχνά, μόλις 0,4% και ο Γενικός Δείκτης στις 666 μονάδες.
Η μεγάλη δικαίωση για την Τρολυμπία…
Στις 11/11/11 έγραφε:
Για πρώτη φορά, αποκαλύπτουμε το μαύρο μέτωπο της 11/11/11! Το σκοτεινό πρόσωπο των ηγετών της συγκυβέρνησης… Ο προφήτης Δανιήλ προφήτευσε την έλευση του Παπανδρέου! Και πολλά άλλα!
Αποκαλύπτει η Τρολυμπία.
Τα σημάδια ήταν εκεί και τα είχα βρει πρώτη. Σας αποκάλυψα το παρασκήνιο της μετάλλαξης του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού σε σκοτεινή δαιμονική συνωμοσία μετά την χρήση του μπαφομετικού ύμνου “Thunderstruck” και την αλλαγή του σήματος όπου φαίνεται η αποκήρυξη του σταυρού.
Η μετάλλαξη αυτή σε συνδυασμό με τις δηλώσεις Μπακογιάννη – Διαμαντοπούλου ότι “θα συνεργάζοντο και με τον εξ’ αποδω για την σωτηρία της Ελλάδας”, έφερε τον Λουκά Παπαδήμο (Goldman Sachs – 666) στα ηνία της χώρας. Με στοχευμένες καθυστερήσεις μάλιστα για να γίνει η ανίερη ορκομωσία στην αποκρυφιστική ημερομηνία 11/11/11!!
Αυτό που μας έλειπε για να συμπληρώσουμε το παζλ ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος που μέχρι πρότινος δεν είχε δώσει δείγματα νεφελιμισμού, πέραν από κάποιες επαφές του με την ανόσια ΟΣΥΟ που θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν στα πλαίσια των υπουργικών του καθηκόντων.
Το παζλ συμπληρώθηκε με την αποκάλυψη του βίντεο στο οποίο ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης φαίνεται ξεκάθαρα να τραγουδά σε πρωτοφανή κατάσταση, φανερά υπό την επιρροή ανίερων πνευμάτων, σατανιστική Hard Rock – Heavy Metal εκστομίζοντας την φράση “θα σας δω στην κόλαση”!
Δυστυχώς το βίντεο το λάβαμε στο πλήρωμα του χρόνου, ανήμερα της ημέρας κρίσης, 11/11/11, όπου πλέον η Black Mass της ορκομωσίας Παπαδήμου (Goldman Sachs – 666) είναι πλέον αναπόφευκτη.
ΜΟΝΟ Η ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, μιλώντας ξεκάθαρα για την δημιουργία Μαύρου Μετώπου, αλλά κανείς δεν την πίστεψε διότι είναι άθεη κομμουνίστρια.
Το μαύρο μέτωπο είναι εδώ:
Γιώργος Παπανδρέου: Greek Prime Minister George Papandreou Was Born on 6-16 – Is He The Antichrist?
ΣΟΚ! Επτασφράγιστο μυστικό ο ωροσκόπος του ΓΑΠ…
Γιώργος Παπακωνσταντίνου: Και που λέτε, ο καλοκάγαθος με τα γυαλάκια, ανακοίνωσε σε κλίμα ευφορίας την έλευση του Αντιχρίστου…
ΛΑΟΣ: ΣΟΚ: ΛΑϊκός Ορθόδοξος Σατανισμός; Υπό τους ήχους σατανιστικής μέταλ μουσικής εμφανίστηκε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ στο Βελλίδειο!
METANOEITE!
Η μεγάλη δικαίωση για την Τρολυμπία…
Στις 11/11/11 έγραφε:
Για πρώτη φορά, αποκαλύπτουμε το μαύρο μέτωπο της 11/11/11! Το σκοτεινό πρόσωπο των ηγετών της συγκυβέρνησης… Ο προφήτης Δανιήλ προφήτευσε την έλευση του Παπανδρέου! Και πολλά άλλα!
Αποκαλύπτει η Τρολυμπία.
Τα σημάδια ήταν εκεί και τα είχα βρει πρώτη. Σας αποκάλυψα το παρασκήνιο της μετάλλαξης του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού σε σκοτεινή δαιμονική συνωμοσία μετά την χρήση του μπαφομετικού ύμνου “Thunderstruck” και την αλλαγή του σήματος όπου φαίνεται η αποκήρυξη του σταυρού.
Η μετάλλαξη αυτή σε συνδυασμό με τις δηλώσεις Μπακογιάννη – Διαμαντοπούλου ότι “θα συνεργάζοντο και με τον εξ’ αποδω για την σωτηρία της Ελλάδας”, έφερε τον Λουκά Παπαδήμο (Goldman Sachs – 666) στα ηνία της χώρας. Με στοχευμένες καθυστερήσεις μάλιστα για να γίνει η ανίερη ορκομωσία στην αποκρυφιστική ημερομηνία 11/11/11!!
Αυτό που μας έλειπε για να συμπληρώσουμε το παζλ ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος που μέχρι πρότινος δεν είχε δώσει δείγματα νεφελιμισμού, πέραν από κάποιες επαφές του με την ανόσια ΟΣΥΟ που θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν στα πλαίσια των υπουργικών του καθηκόντων.
Το παζλ συμπληρώθηκε με την αποκάλυψη του βίντεο στο οποίο ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης φαίνεται ξεκάθαρα να τραγουδά σε πρωτοφανή κατάσταση, φανερά υπό την επιρροή ανίερων πνευμάτων, σατανιστική Hard Rock – Heavy Metal εκστομίζοντας την φράση “θα σας δω στην κόλαση”!
Δυστυχώς το βίντεο το λάβαμε στο πλήρωμα του χρόνου, ανήμερα της ημέρας κρίσης, 11/11/11, όπου πλέον η Black Mass της ορκομωσίας Παπαδήμου (Goldman Sachs – 666) είναι πλέον αναπόφευκτη.
ΜΟΝΟ Η ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, μιλώντας ξεκάθαρα για την δημιουργία Μαύρου Μετώπου, αλλά κανείς δεν την πίστεψε διότι είναι άθεη κομμουνίστρια.
Το μαύρο μέτωπο είναι εδώ:
Γιώργος Παπανδρέου: Greek Prime Minister George Papandreou Was Born on 6-16 – Is He The Antichrist?
ΣΟΚ! Επτασφράγιστο μυστικό ο ωροσκόπος του ΓΑΠ…
Γιώργος Παπακωνσταντίνου: Και που λέτε, ο καλοκάγαθος με τα γυαλάκια, ανακοίνωσε σε κλίμα ευφορίας την έλευση του Αντιχρίστου…
ΛΑΟΣ: ΣΟΚ: ΛΑϊκός Ορθόδοξος Σατανισμός; Υπό τους ήχους σατανιστικής μέταλ μουσικής εμφανίστηκε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ στο Βελλίδειο!
METANOEITE!
Δείτε πόσα χρήματα παίρνουν οι Έλληνες, οι Αμερικανοί και οι Γάλλοι πολιτικοί και κλάψτε μαζί μας...
http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=8633
Ο Έλληνας Πρόεδρος της Δημοκρατίας σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας» λαμβάνει κοντά στις 345.000 ευρώ το χρόνο, 1000 ευρώ τη μέρα.
Ο Έλληνας βουλευτής κοντά 8-10.000 ευρώ συν τα προνόμια που προκαλούν ίλιγγο όπως -Διόδια, αεροπορικά ταξίδια, ΟΣΕ, πλοία, λεωφορεία και φυσικά αυτοκίνητο, κινητά, σταθερά τηλέφωνα, ίντερνετ, μαθήματα ξένων γλωσσών, security (έχουν αστυνομικό), τις επιστολές, ξενοδοχεία, γραφείο, προσωπικό, φόρο για τα επιδόματα, πάρκινγκ, γυμναστήριο, βρεφονηπιακό σταθμό.
Παρακαλέσαμε δυο κορυφαίους Έλληνες ανταποκριτές σε Ουάσιγκτον και Παρίσι να μας δώσουν τα μεγέθη των μισθών που λαμβάνουν οι Αμερικανοί και Γάλλοι πολιτικοί. Σας παραθέτουμε τα στοιχεία που θέλουν τους Έλληνες πολιτικούς να πληρώνονται καλύτερα από τους Γάλλους, τη δεύτερη πιο ισχυρή οικονομία της Ευρώπης με την βαριά και πολεμική βιομηχανία.
Οι συγκρίσεις προκαλούν μελαγχολία.
ΓΑΛΛΙΑ
Ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας παίρνει καθαρά το μήνα περίπου 21.286
Ένας Γάλλος βουλευτής καθαρά το μήνα 5.246,81 συν τα έξοδα του το μήνα 6.412 μεικτά- συν τα έξοδα για τους συνεργάτες που απασχολεί λαμβάνει συνολικά 9.138.
Ένας υπουργός 14.117 μεικτά
Ένας υφυπουργός 13.411 ευρώ μεικτά
Ένας πρωθυπουργός καθαρά 16.274
Ένας ευρωβουλευτής 5.178 καθαρά το μήνα συν 3.500 για τα έξοδα του.
ΗΠΑ
Οι Αμερικανοί Γερουσιαστές και βουλευτές λαμβάνουν 174.000 ευρώ το χρόνο και πληρώνουν κανονικά φόρους και τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Έχουν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μέχρι 80% και το υπόλοιπο το πληρώνουν ίδιοι.
Η Χίλαρι Κλίντον παίρνει 186.000 δολάρια το χρόνο, ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας 199.000 δολάρια και οι υπόλοιποι υπουργοί 190.000 δολάρια. Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011
Αυτοκτονίες που συγκλόνισαν τον κόσμο του ποδοσφαίρου
Public Management aster Study For Your Postgrad Online! Public Management at Walden. WaldenU.edu/Public-Management |
Το τέλος που έβαλε στη ζωή του ο Γκάρι Σπιντ συγκλόνισε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους. Το gazzetta.gr κάνει μια αναδρομή στις αυτοκτονίες παικτών που σόκαραν όλο τον κόσμο.
Ο ΚΟΡΙΟΣ Στα ξαφνικά αντίο, το σοκ είναι μεγαλύτερο...
Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και προπονητής της εθνικής ομάδας της Ουαλίας έβαλε γρήγορα (σ.σ. speed) τέλος στη ζωή του, όπως είναι και το επώνυμό του. Μόλις σε ηλικία 42 ετών βρέθηκε το πρωί της Κυριακής απαγχονισμένος στην οικία του.
Ο Γκάρι Σπιντ προστέθηκε στη μακρά λίστα με παίκτες και προπονητές που έχουν αυτοκτονήσει, είτε είναι στην ενεργή δράση είτε έχουν κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια. Το gazzetta.gr θυμίζει μερικές από τις αυτοκτονίες στον χώρο του ποδοσφαίρου που έχουν προκαλέσει σοκ. Μάλιστα, υπάρχει και περιστατικό στην Ελλάδα.
Το τέλος του Ένκε!
Σίγουρα, η αυτοκτονία του Ρόμπερτ Ένκε στις 10 Νοεμβρίου του 2009 θα μείνει χαραγμένη για πολλά χρόνια στη μνήμη των φιλάθλων της Γερμανίας και όχι μόνο. Ο τερματοφύλακας του Ανόβερου ζούσε ένα δράμα, αλλά κανείς δεν γνώριζε μέχρι πού θα έφτανε. Σε ηλικία 32 ετών ο Ένκε έχασε τη ζωή του σε σιδηροδρομική διάβαση στο Νόισταντ του Ρούμπερνβερτ της Γερμανίας, με το τρένο να πηγαίνει με 160 χιλιόμετρα την ώρα και να πέφτει πάνω στη μαύρη Mercedes στο χωριό Eilvese, 2,5 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του άτυχου πορτιέρο. Εκείνο το απόγευμα, ο Ένκε είχε ραντεβού με τον προπονητή Σίβερς και ο μάνατζέρ του άρχισε να τον αναζητά, χωρίς όμως να τον εντοπίσει αφού είχε το τηλέφωνο του κλειστό.
Ο λόγος της αυτοκτονίας του ήταν επειδή στις 17 Σεπτεμβρίου του 2006 θρήνησε τον θάνατο της δίχρονης κόρης τους, Λάρα, λόγω προβλήματος εκ γενετής στην καρδιά, και άρχισε να έχει ψυχολογικά προβλήματα. Εκτός από αυτό, δύο μήνες πριν κόψει το νήμα της ζωής του αντιμετώπιζε μολυσματική ασθένεια στο αίμα!
Απώλειες και εγκατάλειψη
Στη Γερμανία υπάρχουν τα πιο πολλά κρούσματα κατάθλιψης που στο τέλος οδηγούν στην αυτοκτονία. Ο Γκούιντο Έρχαρντ στις 21 Φεβρουαρίου του 2002, βρέθηκε νεκρός καθώς δεν μπορούσε να ξεπεράσει την απώλεια του πατέρα του. Ο 33χρονος τότε ποδοσφαιριστής έπεσε κάτω από τρένο στην πόλη Όφενμπαχ. Τα προβλήματα για τον Έρχαρντ ήταν τεράστια, αφού είχε χάσει τον πατέρα του, τη δίχρονη κόρη του, ενώ το 2000 τον εγκατέλειψε και η κοπέλα του, ένα χρόνο μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.
Μάλιστα, είχε προσπαθήσει και νωρίτερα να αυτοκτονήσει και εισήχθη στο ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας του Μανχάιμ όπου παρέμεινε επτά μήνες. Στην πρώτη του απόπειρα (Οκτώβριος 2000), είχε απομονωθεί σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη γενέτειρά του, το Κλίγκενσταϊν και δημιούργησε ένα κοκτέιλ με αλκοόλ και υπνωτικά. Παρότι σώθηκε την τελευταία στιγμή δήλωσε: «Ήθελα να πεθάνω εκεί που γεννήθηκα»! Εισήχθη εκ νέου στην κλινική ψυχικής υγείας τα Χριστούγεννα του 2001, όμως δύο μήνες αργότερα έβαλε τέλος στη ζωή του...
Δύο αυτοκτονίες στην Κορέα
Το πιο πρόσφατο συμβάν πριν από τον Γκάρι Σπιντ ήταν στις 30 Μαΐου η αυτοκτονία του Κορεάτη ποδοσφαιριστή Τζέονγκ Τζονγκ-Κουά. Ο 29χρονος άσος της Σεούλ Γιουνάιτεντ, ομάδας γ' κατηγορίας, κρεμάστηκε σε δωμάτιο ξενοδοχείου επειδή κλήθηκε από τον εισαγγελέα για συμμετοχή του σε σκάνδαλο «στημένων» αγώνων. Λίγο πριν πεθάνει ο Τζέονγκ Τζονγκ-Κουά άφησε σημείωμα που έγραφε: «αισθάνομαι ντροπή, είμαι μέλος του κυκλώματος στησίματος αγώνων»!
Αυτή ήταν η δεύτερη αυτοκτονία Κορεάτη ποδοσφαιριστή μέσα σε ένα μήνα. Προηγήθηκε ο Γιουν Κι-Γον, 24χρονος τερματοφύλακας που αυτοκτόνησε σε βενζινάδικο της Σεούλ στις 6 Μαΐου καθώς διωκόταν από την Αστυνομία για ξυλοδαρμό ενός 12χρονου κοριτσιού.
Συμβάν και στην Ελλάδα
Στις 29 Οκτωβρίου του 2008, ο Ολυμπιακός αγωνιζόταν με τον Διαγόρα στη Ρόδο για το Κύπελλο Ελλάδος. Την ημέρα της αναμέτρησης, στο νησί, έμαθαν πως αυτοκτόνησε ο 25χρονος ποδοσφαιριστής του Διαγόρα, Γιάννης Κοσκινιάτης. Τα μαντάτα έγιναν γνωστά στους συμπαίκτες του παίκτη, όταν διακόπηκε το ματς για μισή ώρα λόγω διακοπής ρεύματος.
O Κοσκινιάτης αντιμετώπιζε πολλά ψυχολογικά προβλήματα καθώς είχε χάσει τον αδελφό του σε δυστύχημα και είχε «χτυπήσει» τατουάζ με το όνομα του εκλιπόντος με κινέζικους χαρακτήρες. Λίγο καιρό πριν αυτοκτονήσει είχε προσπαθήσει να κάνει μια επέμβαση για να βγάλει το τατουάζ, αλλά την ώρα που το αφαιρούσε άρχισε να βλέπει εφιάλτες και οράματα, με αποτέλεσμα να τον παρακολουθεί ψυχολόγος.
Το 2006 ο Κοσκινιάτης είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει, αλλά τον πρόλαβαν οι συγγενείς του πριν βάλει τέλος στη ζωή του. Όμως, μια μέρα μετά την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου πήρε το μηχανάκι του και ανέβηκε στον Προφήτη Ηλία στην Κοσκινού και έπεσε στον γκρεμό. Το σημείωμα που φέρεται να άφησε ο παίκτης έγραφε: «Να είμαι εκτός ομάδας είναι μια μεγάλη αδικία. Δεν μπορώ να το αντέξω άλλο»!
Κρέμασμα λόγω ερωτικής απογοήτευσης
Ακόμα ένα περιστατικό με αυτοκτονία νεαρού ποδοσφαιριστή έγινε στην Αγγλία στις 15 Δεκεμβρίου του 2010. Ο 24χρονος τερματοφύλακας της Ράσντεν & Ντάιαμοντς, Ντέιλ Ρόμπερτς βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του λόγω ερωτικής απογοήτευσης. Συγκεκριμένα, η αρραβωνιαστικιά του, Λίντσεϊ Κόουαν τον εγκατέλειψε για χάρη του συμπαίκτη του, Πολ Τέρι, αδελφό του αρχηγού της Τσέλσι, Τζον! Η 25χρονη κοπέλα είχε δεσμό με τον εκλιπόντα από τα παιδικά τους χρόνια, όμως τον παράτησε για τον 31χρονο συμπαίκτη του. Η Κόουαν εγκατέλειψε το σπίτι όπου συζούσε και τον ανακάλυψε νεκρό η ίδια, πήγε για επίσκεψη.
Νεκρός ο σκόρερ του πιο γρήγορου τέρματος
Ο Τσόινγκ Σάι-Χο πήδηξε στις 22 Απριλίου φέτος, από το μπαλκόνι του σπιτιού, έπειτα από έντονη λογομαχία που είχε με τη σύζυγό του για χρήματα. Ο 35χρονος διεθνής με την Εθνική ομάδα του Χονγκ Κονγκ είχε κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια το 2008. Ο Σάι-Χο έγινε πασίγνωστος το 1993 όταν κατά τη διάρκεια του Πόρτσμουθ Καπ σκόραρε για λογαριασμό της Εθνικής ομάδας Νέων της χώρας του, σε 2,8 δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του αγώνα.
Ο θάνατος έφερε θάνατο!
Ο Ραμίρο Καστίγιο Σαλίνας γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου του 1966 και αυτοκτόνησε στις 18 Οκτωβρίου του 1997. Ο Βολιβιανός διεθνής μέσος (52 συμμετοχές) είχε πάρει μέρος στο Μουντιάλ του 1994, ενώ έχασε τον τελικό του Κόπα Αμέρικα του 1997 λόγω του αιφνίδιου θανάτου του γιου του. Ο ΜVP της διοργάνωσης λίγο αργότερα έκοψε το νήμα της ζωής του, αφού δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το χαμό του γιου του.
Έβαλε τέλος σε καριέρα και ζωή!
Ο Ντέιβ Κλέμεντ ήταν από τους καλύτερους δεξιούς μπακ της εποχής του. Ο γεννημένος στις 2 Φεβρουαρίου του 1948 ξεκίνησε την καριέρα του από την ΚΠΡ. Το 1979 πουλήθηκε στην Μπόλτον και τρία χρόνια αργότερα αυτοκτόνησε καθώς είχε πέσει σε κατάθλιψη όταν έσπασε το πόδι του. Νόμιζε πως δεν θα ξανάπαιζε ποδόσφαιρο και έπειτα από περίπου 500 παιχνίδια τερμάτισε καριέρα και ζωή, πίνοντας δηλητήριο με ζιζανιοκτόνο.
Κρούσμα και στην Ιταλία
Ο Αγκοστίνο ντι Μπαρτολομέι ήταν από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν τη φανέλα της Ρόμα. Ο Ιταλός μέσος έπαιξε στους «τζιαλορόσι» από το 1972 ως το 1984 και έξι χρόνια αργότερα κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Όταν έγινε 39 ετών (το 1994) είχε σοβαρά οικονομικά προβλήματα που τον οδήγησαν στη αυτοκτονία και πυροβολήθηκε στην καρδιά. Ο Ντι Μπαρτολομέι αυτοκτόνησε στις 30 Μαΐου του 1994, επειδή εκείνη την ημέρα συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1984, όταν η Ρόμα έχασε το τρόπαιο στα πέναλτι από τη Λίβερπουλ!
Κρίθηκε... ένοχος από τον εαυτό του
Ο Τζουστίνους Σόνι «Τζάστιν» Φασάνου αυτοκτόνησε δύο χρόνια πριν από τη νέα χιλιετία. Ο Άγγλος ποδοσφαιριστής ήταν ο πρώτος που παραδέχτηκε δημόσια ότι είναι γκέι. Το 1997 ύστερα από περιοδεία σε Σκωτία, ΗΠΑ, Αυστραλία και Σουηδία ολοκλήρωσε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής. Ένα χρόνο αργότερα (τον Μάρτιο του 1998) ανακρίθηκε από την Αστυνομία επειδή ένας 17χρονος τον είχε καταγγείλει για απόπειρα βιασμού. Δύο μήνες μετά ο Φασάνου βρέθηκε κρεμασμένος σε ένα εγκαταλελειμμένο γκαράζ, έχοντας αφήσει ένα σημείωμά που έγραφε: «Συνειδητοποίησα ότι είχα ήδη κριθεί ένοχος. Δεν θέλω να ντροπιάζω άλλο τους φίλους και την οικογένειά μου»!
Αυτοκτονία στις ράγες...
Ο Σέρχι Λόπεθ ήταν αδελφός του Ζεράρδ (πρώην άσος των Μπαρτσελόνα και Βαλένθια) και αγωνιζόταν ως αριστερός μπακ στην ομάδα της Καταλονίας. Ο Ισπανός αναγκάστηκε να αποσυρθεί σε ηλικία μόλις 28 ετών (το 1995), λόγω χρόνιου προβλήματος στο γόνατο. Πάντως, παντρεύτηκε και έγινε και πατέρας μετακομίζοντας στην Αργεντινή.
Όμως, η σχέση του με τη γυναίκα του δεν ήταν και η καλύτερη, με αποτέλεσμα να χωρίσει και να εισηχθεί σε ψυχιατρική κλινική της Αργεντινής. Τα οικονομικά προβλήματα τον οδήγησαν στον επαναπατρισμό, με τον Σέρχι Λόπεθ να πέφτει σε γραμμές τρένου στις 4 Νοεμβρίου του 2006 σε ηλικία 39 ετών!
Στην κηδεία του βρέθηκαν μεγάλες προσωπικότητες, οπως ο νυν προπονητής της Μπαρτσελόνα, Πεπ Γουαρδιόλα, ο Τσίκι Μπεκιριστάιν, ο Ζοάν Λαπόρτα και ο Σαμουέλ Ετό.
Πρόωρο τέλος λόγω λευχαιμίας!
Ο Σάντορ Κόκτσις ήταν μέσα στη χρυσή εποχή του ουγγρικού ποδοσφαίρου μαζί με τους Φέρεντς Πούσκας, Ζόλταν Τσίμπορ, Γιόζεφ Μπόζικ και Νάντορ Χιντεγκούτι. Ο Μαγυάρος αποφάσισε να βάλει πρόωρο τέλος στη ζωή του στις σε ηλικία 49 ετών (22 Ιουλίου του 1979) όταν πήδηξε στο κενό από τον τέταρτο όροφο ενός νοσοκομείου καθώς έμαθε πως έπασχε από λευχαιμία και καρκίνο του στομάχου!
Ο Γκάρι Σπιντ προστέθηκε στη μακρά λίστα με παίκτες και προπονητές που έχουν αυτοκτονήσει, είτε είναι στην ενεργή δράση είτε έχουν κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια. Το gazzetta.gr θυμίζει μερικές από τις αυτοκτονίες στον χώρο του ποδοσφαίρου που έχουν προκαλέσει σοκ. Μάλιστα, υπάρχει και περιστατικό στην Ελλάδα.
Το τέλος του Ένκε!
Σίγουρα, η αυτοκτονία του Ρόμπερτ Ένκε στις 10 Νοεμβρίου του 2009 θα μείνει χαραγμένη για πολλά χρόνια στη μνήμη των φιλάθλων της Γερμανίας και όχι μόνο. Ο τερματοφύλακας του Ανόβερου ζούσε ένα δράμα, αλλά κανείς δεν γνώριζε μέχρι πού θα έφτανε. Σε ηλικία 32 ετών ο Ένκε έχασε τη ζωή του σε σιδηροδρομική διάβαση στο Νόισταντ του Ρούμπερνβερτ της Γερμανίας, με το τρένο να πηγαίνει με 160 χιλιόμετρα την ώρα και να πέφτει πάνω στη μαύρη Mercedes στο χωριό Eilvese, 2,5 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του άτυχου πορτιέρο. Εκείνο το απόγευμα, ο Ένκε είχε ραντεβού με τον προπονητή Σίβερς και ο μάνατζέρ του άρχισε να τον αναζητά, χωρίς όμως να τον εντοπίσει αφού είχε το τηλέφωνο του κλειστό.
Ο λόγος της αυτοκτονίας του ήταν επειδή στις 17 Σεπτεμβρίου του 2006 θρήνησε τον θάνατο της δίχρονης κόρης τους, Λάρα, λόγω προβλήματος εκ γενετής στην καρδιά, και άρχισε να έχει ψυχολογικά προβλήματα. Εκτός από αυτό, δύο μήνες πριν κόψει το νήμα της ζωής του αντιμετώπιζε μολυσματική ασθένεια στο αίμα!
Απώλειες και εγκατάλειψη
Στη Γερμανία υπάρχουν τα πιο πολλά κρούσματα κατάθλιψης που στο τέλος οδηγούν στην αυτοκτονία. Ο Γκούιντο Έρχαρντ στις 21 Φεβρουαρίου του 2002, βρέθηκε νεκρός καθώς δεν μπορούσε να ξεπεράσει την απώλεια του πατέρα του. Ο 33χρονος τότε ποδοσφαιριστής έπεσε κάτω από τρένο στην πόλη Όφενμπαχ. Τα προβλήματα για τον Έρχαρντ ήταν τεράστια, αφού είχε χάσει τον πατέρα του, τη δίχρονη κόρη του, ενώ το 2000 τον εγκατέλειψε και η κοπέλα του, ένα χρόνο μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.
Μάλιστα, είχε προσπαθήσει και νωρίτερα να αυτοκτονήσει και εισήχθη στο ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας του Μανχάιμ όπου παρέμεινε επτά μήνες. Στην πρώτη του απόπειρα (Οκτώβριος 2000), είχε απομονωθεί σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη γενέτειρά του, το Κλίγκενσταϊν και δημιούργησε ένα κοκτέιλ με αλκοόλ και υπνωτικά. Παρότι σώθηκε την τελευταία στιγμή δήλωσε: «Ήθελα να πεθάνω εκεί που γεννήθηκα»! Εισήχθη εκ νέου στην κλινική ψυχικής υγείας τα Χριστούγεννα του 2001, όμως δύο μήνες αργότερα έβαλε τέλος στη ζωή του...
Δύο αυτοκτονίες στην Κορέα
Το πιο πρόσφατο συμβάν πριν από τον Γκάρι Σπιντ ήταν στις 30 Μαΐου η αυτοκτονία του Κορεάτη ποδοσφαιριστή Τζέονγκ Τζονγκ-Κουά. Ο 29χρονος άσος της Σεούλ Γιουνάιτεντ, ομάδας γ' κατηγορίας, κρεμάστηκε σε δωμάτιο ξενοδοχείου επειδή κλήθηκε από τον εισαγγελέα για συμμετοχή του σε σκάνδαλο «στημένων» αγώνων. Λίγο πριν πεθάνει ο Τζέονγκ Τζονγκ-Κουά άφησε σημείωμα που έγραφε: «αισθάνομαι ντροπή, είμαι μέλος του κυκλώματος στησίματος αγώνων»!
Αυτή ήταν η δεύτερη αυτοκτονία Κορεάτη ποδοσφαιριστή μέσα σε ένα μήνα. Προηγήθηκε ο Γιουν Κι-Γον, 24χρονος τερματοφύλακας που αυτοκτόνησε σε βενζινάδικο της Σεούλ στις 6 Μαΐου καθώς διωκόταν από την Αστυνομία για ξυλοδαρμό ενός 12χρονου κοριτσιού.
Συμβάν και στην Ελλάδα
Στις 29 Οκτωβρίου του 2008, ο Ολυμπιακός αγωνιζόταν με τον Διαγόρα στη Ρόδο για το Κύπελλο Ελλάδος. Την ημέρα της αναμέτρησης, στο νησί, έμαθαν πως αυτοκτόνησε ο 25χρονος ποδοσφαιριστής του Διαγόρα, Γιάννης Κοσκινιάτης. Τα μαντάτα έγιναν γνωστά στους συμπαίκτες του παίκτη, όταν διακόπηκε το ματς για μισή ώρα λόγω διακοπής ρεύματος.
O Κοσκινιάτης αντιμετώπιζε πολλά ψυχολογικά προβλήματα καθώς είχε χάσει τον αδελφό του σε δυστύχημα και είχε «χτυπήσει» τατουάζ με το όνομα του εκλιπόντος με κινέζικους χαρακτήρες. Λίγο καιρό πριν αυτοκτονήσει είχε προσπαθήσει να κάνει μια επέμβαση για να βγάλει το τατουάζ, αλλά την ώρα που το αφαιρούσε άρχισε να βλέπει εφιάλτες και οράματα, με αποτέλεσμα να τον παρακολουθεί ψυχολόγος.
Το 2006 ο Κοσκινιάτης είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει, αλλά τον πρόλαβαν οι συγγενείς του πριν βάλει τέλος στη ζωή του. Όμως, μια μέρα μετά την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου πήρε το μηχανάκι του και ανέβηκε στον Προφήτη Ηλία στην Κοσκινού και έπεσε στον γκρεμό. Το σημείωμα που φέρεται να άφησε ο παίκτης έγραφε: «Να είμαι εκτός ομάδας είναι μια μεγάλη αδικία. Δεν μπορώ να το αντέξω άλλο»!
Κρέμασμα λόγω ερωτικής απογοήτευσης
Ακόμα ένα περιστατικό με αυτοκτονία νεαρού ποδοσφαιριστή έγινε στην Αγγλία στις 15 Δεκεμβρίου του 2010. Ο 24χρονος τερματοφύλακας της Ράσντεν & Ντάιαμοντς, Ντέιλ Ρόμπερτς βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του λόγω ερωτικής απογοήτευσης. Συγκεκριμένα, η αρραβωνιαστικιά του, Λίντσεϊ Κόουαν τον εγκατέλειψε για χάρη του συμπαίκτη του, Πολ Τέρι, αδελφό του αρχηγού της Τσέλσι, Τζον! Η 25χρονη κοπέλα είχε δεσμό με τον εκλιπόντα από τα παιδικά τους χρόνια, όμως τον παράτησε για τον 31χρονο συμπαίκτη του. Η Κόουαν εγκατέλειψε το σπίτι όπου συζούσε και τον ανακάλυψε νεκρό η ίδια, πήγε για επίσκεψη.
Νεκρός ο σκόρερ του πιο γρήγορου τέρματος
Ο Τσόινγκ Σάι-Χο πήδηξε στις 22 Απριλίου φέτος, από το μπαλκόνι του σπιτιού, έπειτα από έντονη λογομαχία που είχε με τη σύζυγό του για χρήματα. Ο 35χρονος διεθνής με την Εθνική ομάδα του Χονγκ Κονγκ είχε κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια το 2008. Ο Σάι-Χο έγινε πασίγνωστος το 1993 όταν κατά τη διάρκεια του Πόρτσμουθ Καπ σκόραρε για λογαριασμό της Εθνικής ομάδας Νέων της χώρας του, σε 2,8 δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του αγώνα.
Ο θάνατος έφερε θάνατο!
Ο Ραμίρο Καστίγιο Σαλίνας γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου του 1966 και αυτοκτόνησε στις 18 Οκτωβρίου του 1997. Ο Βολιβιανός διεθνής μέσος (52 συμμετοχές) είχε πάρει μέρος στο Μουντιάλ του 1994, ενώ έχασε τον τελικό του Κόπα Αμέρικα του 1997 λόγω του αιφνίδιου θανάτου του γιου του. Ο ΜVP της διοργάνωσης λίγο αργότερα έκοψε το νήμα της ζωής του, αφού δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το χαμό του γιου του.
Έβαλε τέλος σε καριέρα και ζωή!
Ο Ντέιβ Κλέμεντ ήταν από τους καλύτερους δεξιούς μπακ της εποχής του. Ο γεννημένος στις 2 Φεβρουαρίου του 1948 ξεκίνησε την καριέρα του από την ΚΠΡ. Το 1979 πουλήθηκε στην Μπόλτον και τρία χρόνια αργότερα αυτοκτόνησε καθώς είχε πέσει σε κατάθλιψη όταν έσπασε το πόδι του. Νόμιζε πως δεν θα ξανάπαιζε ποδόσφαιρο και έπειτα από περίπου 500 παιχνίδια τερμάτισε καριέρα και ζωή, πίνοντας δηλητήριο με ζιζανιοκτόνο.
Κρούσμα και στην Ιταλία
Ο Αγκοστίνο ντι Μπαρτολομέι ήταν από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν τη φανέλα της Ρόμα. Ο Ιταλός μέσος έπαιξε στους «τζιαλορόσι» από το 1972 ως το 1984 και έξι χρόνια αργότερα κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Όταν έγινε 39 ετών (το 1994) είχε σοβαρά οικονομικά προβλήματα που τον οδήγησαν στη αυτοκτονία και πυροβολήθηκε στην καρδιά. Ο Ντι Μπαρτολομέι αυτοκτόνησε στις 30 Μαΐου του 1994, επειδή εκείνη την ημέρα συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1984, όταν η Ρόμα έχασε το τρόπαιο στα πέναλτι από τη Λίβερπουλ!
Κρίθηκε... ένοχος από τον εαυτό του
Ο Τζουστίνους Σόνι «Τζάστιν» Φασάνου αυτοκτόνησε δύο χρόνια πριν από τη νέα χιλιετία. Ο Άγγλος ποδοσφαιριστής ήταν ο πρώτος που παραδέχτηκε δημόσια ότι είναι γκέι. Το 1997 ύστερα από περιοδεία σε Σκωτία, ΗΠΑ, Αυστραλία και Σουηδία ολοκλήρωσε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής. Ένα χρόνο αργότερα (τον Μάρτιο του 1998) ανακρίθηκε από την Αστυνομία επειδή ένας 17χρονος τον είχε καταγγείλει για απόπειρα βιασμού. Δύο μήνες μετά ο Φασάνου βρέθηκε κρεμασμένος σε ένα εγκαταλελειμμένο γκαράζ, έχοντας αφήσει ένα σημείωμά που έγραφε: «Συνειδητοποίησα ότι είχα ήδη κριθεί ένοχος. Δεν θέλω να ντροπιάζω άλλο τους φίλους και την οικογένειά μου»!
Αυτοκτονία στις ράγες...
Ο Σέρχι Λόπεθ ήταν αδελφός του Ζεράρδ (πρώην άσος των Μπαρτσελόνα και Βαλένθια) και αγωνιζόταν ως αριστερός μπακ στην ομάδα της Καταλονίας. Ο Ισπανός αναγκάστηκε να αποσυρθεί σε ηλικία μόλις 28 ετών (το 1995), λόγω χρόνιου προβλήματος στο γόνατο. Πάντως, παντρεύτηκε και έγινε και πατέρας μετακομίζοντας στην Αργεντινή.
Όμως, η σχέση του με τη γυναίκα του δεν ήταν και η καλύτερη, με αποτέλεσμα να χωρίσει και να εισηχθεί σε ψυχιατρική κλινική της Αργεντινής. Τα οικονομικά προβλήματα τον οδήγησαν στον επαναπατρισμό, με τον Σέρχι Λόπεθ να πέφτει σε γραμμές τρένου στις 4 Νοεμβρίου του 2006 σε ηλικία 39 ετών!
Στην κηδεία του βρέθηκαν μεγάλες προσωπικότητες, οπως ο νυν προπονητής της Μπαρτσελόνα, Πεπ Γουαρδιόλα, ο Τσίκι Μπεκιριστάιν, ο Ζοάν Λαπόρτα και ο Σαμουέλ Ετό.
Πρόωρο τέλος λόγω λευχαιμίας!
Ο Σάντορ Κόκτσις ήταν μέσα στη χρυσή εποχή του ουγγρικού ποδοσφαίρου μαζί με τους Φέρεντς Πούσκας, Ζόλταν Τσίμπορ, Γιόζεφ Μπόζικ και Νάντορ Χιντεγκούτι. Ο Μαγυάρος αποφάσισε να βάλει πρόωρο τέλος στη ζωή του στις σε ηλικία 49 ετών (22 Ιουλίου του 1979) όταν πήδηξε στο κενό από τον τέταρτο όροφο ενός νοσοκομείου καθώς έμαθε πως έπασχε από λευχαιμία και καρκίνο του στομάχου!
Της κακής χολής της φταίει η Μεταπολίτευση.. Όταν το πολιτικό mainstream εξωραϊζει τα 60ς, αλλά και τη χούντα... - γράφει ο κ. Διονύσης Ελευθεράτος
http://www.aristerovima.gr/blog.php?id=2924 |
Από το www.protagon.gr (27/11/2011) Βρέθηκε το πολιτικό, προπατορικό αμάρτημα! Το διαλαλεί το κλισέ που αναπαράγεται διαρκώς, χάρη στο σχετικό μηρυκασμό του πολιτικού mainstream (όλων των κομμάτων πλην Αριστεράς): Για όλα φταιει η ρημάδα τη Μεταπολίτευση! Ναι, αυτό το τρομερό θεριό που γεννήθηκε το 1974 και το οποίο, μολονότι ο θάνατός του έχει αναγγελθεί καμιά πενηνταριά φορές από τότε, ακόμη ξερνά από τα ρουθούνια του – προσδιοριζόμενες ή μη- «κακές νοοτροπίες» και ... δόσεις «λαϊκισμού». Μυστηριωδώς... Ενδιαφέρουσα θα ήταν μια ουσιαστική συζήτηση για τη Μεταπολίτευση - για το ριζοσπαστισμό, τα πάθη, τις απλουστεύσεις της. Νοείται όμως τέτοια συζήτηση υπό όρους ... ανιστόρητης παράκρουσης; ΟΚ, την πολιτική σκοπιμότητα του συγκεκριμένου μηρυκασμού μπορείς να την κατανοήσεις (το παρόν σημείωμα δεν εστιάζεται σε αυτό). Είναι όμως αδύνατον να μην καγχάσεις με τον έμμεσο ή άμεσο εξωραϊσμό της προ του 1967 Ελλάδας. Κάποιοι μάλιστα πιστεύουν ότι η ... αρετή εξέπνευσε το ’74, αλλά ας μην ξύσουμε πληγές τώρα που η άκρα Δεξιά συμμετέχει «υπευθύνως» στην «σωτηρία της χώρας»... «Εκκίνηση» όλων των κακών, λοιπόν, το 1974. Γιατί, παρακαλώ; Οι απαντήσεις ταξινομούνται, σε αδρές γραμμές, σε δυο σαθρούς ισχυρισμούς. Ο ΠΡΩΤΟΣ: με τη Μεταπολίτευση η δημόσια ζωή παραδόθηκε στη διαφθορά, αλλά και στα μικρά «ξαδελφάκια» της- ρουσφέτι και πελατειακό κράτος. Ω, ναι, προφανώς όλα αυτά κατέφθασαν κρυμμένα στις τσέπες των αμπέχονων και στους κυλίνδρους των τυλιγμένων αφισών που απεικόνιζαν τον Τσε Γκεβάρα. Μνημειώδης ανοησία! Το νεοελληνικό κράτος ανέκαθεν ... κολυμπούσε στη διαφθορά, ορισμένες δε περίοδοι (όπως πχ η τετραετία Βενιζέλου 1928- 32) εξελίχθηκαν σε πραγματικό ...πανηγύρι σκανδάλων, λοβιτούρας, οικογενειοκρατίας και υπεξαιρέσεων. Αγνοούν άραγε τα ... συνήθη μηρυκαστικά τι ακριβώς συνέβαινε, ας πούμε μια εικοσαετία πριν από το «φθοροποιό» ’74; Υπενθυμίσεις επιγραμματικές: Σκάνδαλο «Ζίμενς» που προκάλεσε και τη ρήξη στις σχέσεις του Παπάγου με τον Μαρκεζίνη, το 1954. Άφθονα... κλέη της οκταετίας (1955- 63) Καραμανλή, από τα «βραχώδη οικόπεδα της Φιλοθέης» και τα φουσκωμένα κέρδη εργολάβων, μέχρι την ηλεκτροδότηση της «Πεσινέ» με όρους σκανδαλωδώς ευνοϊκούς. Απόφαση της Βουλής, τον Φεβρουάριο του 1965, να παραπέμψει σε ειδικό δικαστήριο τους Κ. Καραμανλή, Π. Παπαληγούρα και Ν. Μάρτη για την «Πεσινέ». Επτά εν συνόλω υπουργοί και δυο υφυπουργοί του «εθνάρχη» που αντιμετώπισαν – σε κοινοβουλευτικό επίπεδο- κατηγορίες περί βλάβης του δημοσίου συμφέροντος και περί παράνομης διάθεσης μυστικών κονδυλίων. (Προτείνει κανείς να εκλάβουμε ως απόδειξη αθωότητας το «κουκούλωμα» που – κατά τα ειωθότα- ακολούθησε; ). Εξαγορές βουλευτών στην περίοδο της αποστασίας, το 1965. Ακόμη κι ο ελληνικός κινηματογράφος των middle 60ς κατοχύρωσε ως σήμα κατατεθέν της εποχής τα αρπακτικά του Μαυρογιαλούρου. Μεγαλύτερη βεβαίως είναι μια σύγχρονη κωμωδία: αυτή που εμφανίζει ... τίμια τη χούντα, επειδή – λεει – ορισμένα «πρωτοπαλίκαρά της» δεν πλούτισαν καθόλου. «Ασφαλής» εξαγωγή συμπερασμάτων που βασίζεται στο status, στο οποίο περιήλθαν τα στελέχη της δικτατορίας έπειτα από την αποκαθήλωσή τους! (Παρεμπιπτόντως, εξαιρετική, εμπεριστατωμένη ξενάγηση στον κόσμο της αχαλίνωτης χουντικής διαφθοράς γίνεται στο κείμενο του «Ιού» της «Ελευθεροτυπίας», με τίτλο «τα ξεχασμένα σκάνδαλα της ‘εθνοσωτηρίου’: εφτά χρόνια αρπαχτή» της 25/7/ 2010). Το πελατειακό κράτος, σε διάφορες εκδοχές του, δεν περίμενε ασφαλώς τη μήτρα της Μεταπολίτευσης για να κυοφορηθεί. Εκτός εάν οι μηρυκάζοντες συγχέουν τις πελατειακές σχέσεις με στοιχειώδεις δομές κοινωνικού κράτους, οι οποίες όντως ενισχύθηκαν στη μεταπολιτευτική περίοδο. Διόλου απίθανο δεν είναι αυτό το τσουβάλιασμα – κατ’ αναλογία και των υπόλοιπων ... θαυμάτων του άτυπου λεξικού των ημερών μας (λχ λες «κρατισμός» και αθωώνεις την ιδιωτική κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα). Το μόνο που απομένει είναι να εξυμνηθούν και τα «πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων», με το σκεπτικό ότι όσοι δεν τα κατείχαν έμεναν εκ των πραγμάτων έξω από κάθε ρουσφετολογικό πεδίο κι έτσι μειωνόταν η έκταση του κακού... Μέσα στο ... χαλάζι των αιτιάσεων εναντίον της Μεταπολίτευσης, προσφάτως διάβασα και το εξής: ότι ακόμη και η ψηφοθηρία που συντελείται μέσω «χατιριών» και «εξυπηρετήσεων» προς ποδοσφαιρικές ομάδες αποτελεί ... «μεταπολιτευτικό κατάλοιπο»! Αντί άλλης παρατήρησης, αντιγράφω: «Ο υπουργός Δημοσίων Έργων Κ. Μαρής απειλεί με παραίτηση αν δεν προβιβασθεί (παρατύπως) στην Α΄ Εθνική κατηγορία ο ΟΦΗ, ο υπουργός Βιομηχανίας Ι. Γκλαβάνης απαιτεί, κατά πληροφορίες, να παραμείνει στην Α΄ Εθνική η Νίκη Βόλου, ενώ ο υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου Τ. Δρούλιας ενδιαφέρεται ζωηρά για τον Παναιγιάλειο». Είναι απόσπασμα του Ιστορικού Λευκώματος της «Καθημερινής» και αφορά τον Οκτώβριο του 1966. Δεκατρία ολόκληρα χρόνια προτού γίνουν Ανώνυμες Εταιρείες οι ομάδες. Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ μύθος είναι μια συρραφή από ωραία ανέκδοτα, τα οποία συνδέουν τη Μεταπολίτευση απ’ ευθείας με τον πυρήνα της σημερινής οικονομικής κρίσης- «πυροβολώντας» κατά το δοκούν. Ας μην θεωρήσουμε ότι τα ανέκδοτα έχουν εξαντληθεί, παρά μόνο εάν βρεθεί και ο φωστήρας που θα χρεώσει, ας πούμε, το (άκρως επιζήμιο για την όποια ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας) επίπεδο στο οποίο καθορίστηκε η ισοτιμία δραχμής – ευρώ, όχι στους κυρίους Σημίτη και Παπαδήμο, αλλά στο Σάκη Καράγιωργα. Μέχρι τότε, καλούμαστε να υπομείνουμε και πάλι τη νοσταλγία για την προδικτατορική περίοδο, ή ακόμη και για τη δικτατορική, όπως μαρτυρά και η γνωστή ρήση: «Επί Παπαδόπουλου όλος ο κόσμος έτρωγε ψωμάκι». Την ατάκα αυτήν μπορεί να μην την ψελλίζει κανένα «καθώς πρέπει» κομματικό σπιτικό, αλλά όταν ο πρωτογονισμός των χολερικών σχολίων για τη Μεταπολίτευση συναντά την απόγνωση του κόσμου και την πολιτική καθυστέρηση κάποιου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, τότε όλα ακούγονται. Προτού παραδοθούμε άπαντες στην παράνοια, ας θυμηθούμε: διάβολε, κάποια στιγμή στα 60ς σχεδόν ο μισός ελληνικός ανδρικός πληθυσμός ηλικίας 20 έως 40 ετών αναζητούσε τον επιούσιο στη Δ. Ευρώπη, τη Β. Αμερική και την Αυστραλία. Η μετανάστευση παρέμεινε μαζική έως τα μέσα της δεκαετίας του ’70. Η ένδεια ασφαλώς και ήταν μεγαλύτερη. Μόνο ως αστείο ηχεί ο ισχυρισμός ότι στη μεταπολιτευτική Ελλάδα δεν βελτιώθηκε το γενικό βιοτικό επίπεδο. Ίσως πάλι οι ... νοσταλγοί να εννοούν κάτι άλλο: ότι στα «ευλογημένα» 60ς και πρώιμα 70ς δεν συντελέστηκαν ξαφνικές, απότομες καταβαραθρώσεις του επιπέδου ζωής τεράστιων τμημάτων του πληθυσμού, όπως συμβαίνει σήμερα. Γιατί και πώς να συντελεστούν υπό συνθήκες μικρών, περιοδικών διεθνών κρίσεων; Η πρώτη μεγάλη, παγκόσμια μεταπολεμική κρίση ήταν αυτή του 1973 – και δεν υπήρξε τόσο βίαιη και αδυσώπητη όσο η σημερινή. Μέχρι να φθάσουν τα ωστικά της κύματα στην Ελλάδα, η χούντα είχε καταρρεύσει. Εάν, πάλι, πρόκειται να πιστώσουμε στις προδικτατορικές ελληνικές κυβερνήσεις και στη χούντα την έλλειψη βαθιάς, διεθνούς κρίσης μέχρι το ’73, μπορούμε να σκαρφιστούμε κάτι ακόμη: την εξαγωγή της σχετικής ... πολιτικής σοφίας. Την εξαγωγή της κακής χολής που της φταιει η Μεταπολίτευση. Μια ευκαιρία ήδη προέκυψε, αλλά δυστυχώς χάθηκε: προσφάτως ο προπονητής της εθνικής ποδοσφαιρικής μας ομάδας, ο Πορτογάλος Φερνάντο Σάντος, μιλώντας σε τηλεοπτικό δίκτυο της χώρας του χαρακτήρισε κτηνωδία το χαράτσι της ΔΕΗ και επεσήμανε ότι η κατάσταση εδώ έχει επιδεινωθεί λόγω ΔΝΤ και «μηχανισμού στήριξης». Είπαμε, χάθηκε η ευκαιρία: Δεν παρενέβη ο Α. Λοβέρδος, ο κατ’ εξοχήν «μεταπολιτευτικολόγος» Έλληνας πολιτικός. Δεν δήλωσε ότι ο αναιδής Σάντος είναι δέσμιος των κατάλοιπων του «τερατουργήματος» της πορτογαλικής μεταπολίτευσης που προηγήθηκε κατά τρεις μήνες της δικής μας. Δεν ανακάλυψε καν ότι τα γαϊδουράγκαθα και τα αγγούρια που χαρακτηρίζουν το σημερινό επικίνδυνο κουκλοθέατρο της ευρωζώνης έλκουν την καταγωγή τους από τα γαρύφαλλα της Λισσαβόνας του ’74. Κι όταν ο Α. Λοβέρδος ολιγωρεί, ελπίς που να βρεθεί; |
Καπιταλισμός & Δημοκρατία. Κριτικές παρατηρήσεις - του κ. Αλέξανδρου Χρύση
http://www.prin.gr/2011/11/capitalism.html
Ι. Στις μέρες μας, και καθώς η δομική κρίση του καπιταλισμού βαθαίνει και οξύνεται, με πολλές αφορμές, τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς, γίνεται λόγος για ‘υποβάθμιση της δημοκρατίας’, ‘κτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών’, ‘αντιδημοκρατικές πρακτικές’ κ.α. Ωστόσο, μια περιγραφική προσέγγιση του περιεχομένου και των μορφών με τις οποίες εκδηλώνεται η ‘κρίση της δημοκρατίας’ ή μια ηθικολογικού χαρακτήρα καταδίκη πολιτικών που πλήττουν στον πυρήνα της τη θεμελιώδη συνταγματική αρχή της λαϊκής κυριαρχίας δεν ωφελεί. Ο προσανατολισμός μιας αντι-καπιταλιστικής αρθρογραφίας προς μια φαινομενολογία της κρίσης των λεγόμενων δημοκρατικών θεσμών και των συναφών προς αυτούς διαδικασιών δεν ανταποκρίνεται στις βαθύτερες και ουσιαστικές ανάγκες ενός σύγχρονου εργατικού κινήματος με στόχο τη ρήξη προς τις καπιταλιστικές δομές εξουσίας και την υλοποίηση του κομμουνιστικού προτάγματος.
Εξίσου επιζήμιες και αποπροσανατολιστικές μπορεί να αποδειχθούν, άλλωστε, σε συνθήκες ολοκληρωτικού καπιταλισμού, οι πρόχειρες και, πάντως χωρίς τη δέουσα τεκμηρίωση, κοινωνιολογίζουσες αναλύσεις που δεν αρκούνται να αντλήσουν έμπνευση, αλλά αναπαράγουν βεβιασμένα και επιπόλαια, κορυφαίες στιγμές της μαρξιστικής βιβλιογραφίας περί βοναπαρτισμού και καισαρισμού, αγνοώντας, μεταξύ άλλων, την καίρια επισήμανση του Τρότσκι, ενός από τους σημαντικότερους μαρξιστές μελετητές του βοναπαρτικού φαινομένου: «Ο κίνδυνος σε αυτό το ζήτημα, όπως και σε κάθε άλλο ιστορικό ζήτημα, συνίσταται στο γεγονός ότι είμαστε ιδιαιτέρως επιρρεπείς να συναγάγουμε αναλογίες πολύ σχηματικά, ανεξαρτήτως του πόσο σημαντικές και γόνιμες μπορεί να είναι αυτές, και είμαστε πρόθυμοι να αναγάγουμε τη συγκεκριμένη διαδικασία σε αφαιρέσεις.»[1]
Αλλά και εύκολες γενικεύσεις του τύπου «ο γάμος του καπιταλισμού και της δημοκρατίας έχει τελειώσει»,[2] μπορεί να εξυπηρετούν τις συνθηματολογικές ανάγκες ενός λιγότερο ή περισσότερο μαζικού ακτιβισμού και των εντυπωσιακών συμβάντων που τον συνοδεύουν, προδίδουν, ωστόσο, αν μη τι άλλο, μια αφηρημένη προσέγγιση της δημοκρατίας και την αντιμετώπισή της ως φετίχ και όχι ως κοινωνικά και ιστορικά προσδιορισμένης κατηγορίας.
Με λίγα λόγια: και στο ζήτημα της δημοκρατίας, ζήτημα κομβικό τόσο για την άμυνα, όσο και για την αντεπίθεση του ταξικά συνειδητού εργατικού κινήματος της εποχής μας, υπάρχει ανάγκη συγκεκριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης. Το μεθοδολογικό στίγμα μιας τέτοιας ανάλυσης αποτύπωσε με εύστοχο τρόπο το 1968, στο ύστερο φιλοσοφικό δοκίμιό του με τον τίτλο «Εκδημοκρατισμός: σήμερα και αύριο» [Demokratisierung heute und morgen], ο διακεκριμένος μαρξιστής στοχαστής Lukács:
«Είναι απλώς ένα αυτονόητο γεγονός ότι ανάλογα με τις ποιοτικές μεταβολές που διέτρεξε ο καπιταλισμός από τις αρχές του μέχρι σήμερα ήταν αναγκαίες και ορισμένες αλλαγές στο πολιτικό του εποικοδόμημα, την ελευθερία της αστικής δημοκρατίας, χωρίς βέβαια ο καπιταλισμός να απεκδύεται ουσιαστικά τη βασική του δομή, όπως δείχτηκε συναφώς στο πνεύμα του Marx. […]
Όταν λοιπόν θέλουμε να μιλήσουμε σήμερα για αστική δημοκρατία, για την ελευθερία που πραγματώνεται σ’ αυτή, πρέπει να στηριχτούμε στα περιεχόμενα και τις μορφές που χαρακτηρίζουν ειδικά τον καπιταλισμό του παρόντος.»[3]
Παραβιάζουμε ίσως ανοιχτές θύρες, αν υποστηρίξουμε σήμερα ότι, από μαρξιστική άποψη, το ζήτημα της δημοκρατίας πρέπει να μελετάται σε οργανική συνάφεια προς εκείνο των οικονομικών και, ακόμη ειδικότερα, των παραγωγικών και εργασιακών αναδιαρθρώσεών του σύγχρονου καπιταλισμού. Είναι απαραίτητη, όμως μια τέτοια επιστροφή σε αυτό το θεωρητικό κεκτημένο του μαρξισμού, δεδομένου ότι σε κάθε άλλη περίπτωση, κινδυνεύουμε να παγιδευτούμε -με σοβαρές συνέπειες στο πεδίο της στρατηγικής και της τακτικής του κινήματος- σε μια αφηρημένη πολιτικολογία και ηθικολογία περί δημοκρατίας, εύκολα αφομοιώσιμη στους κόλπους του αστικού συστήματος εξουσίας ακόμη και σήμερα, που διέρχεται μια από τις σημαντικότερες κρίσεις του.
ΙΙ. Το γεγονός ότι η δημοκρατία με την εκάστοτε ιστορικά συγκεκριμένη μορφή και το ανάλογο περιεχόμενό της συναρτάται οργανικά και, σε τελική ανάλυση, ανάγεται στην παραγωγική δομή της κοινωνίας, με τις όποιες κατά τόπο και χρόνο ιδιομορφίες και μεταβολές της, δεν πρέπει να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το ζήτημα της δημοκρατίας είναι στον πυρήνα του στενά θεσμικό ή, ακόμη στενότερα, τεχνικό ζήτημα. Ο ίδιος ο Marx, τόσο στα νεανικά φιλοσοφικά κείμενά του, όσο και στα μεταγενέστερα πολιτικά έργα του, έργα που θεμελιώνονται και προωθούν ταυτόχρονα την αντιμετώπιση της Ιστορίας ως πάλης των τάξεων, δεν έπαψε ποτέ να συνδέει το ζήτημα της δημοκρατίας με το βαθύτερο φιλοσοφικό/ οντολογικό ζήτημα του αυτο-προσδιορισμού ή, με άλλο όρο, της αυτο-νομίας του ανθρώπου.
Στη δημοκρατία, θα μας πει ο νεαρός Marx, ως κριτικός της χεγκελιανής φιλοσοφίας του δικαίου, το ίδιο το σύνταγμα εμφανίζεται ως αυτοπροσδιορισμός του λαού (Selbstbestimmung des Volks): «Η δημοκρατία είναι το λυμένο αίνιγμα όλων των συνταγμάτων. Εδώ το σύνταγμα […] επιστρέφει σταθερά στο πραγματικό του θεμέλιο, στον πραγματικό άνθρωπο, στον πραγματικό λαό, και τίθεται ως αυτό που είναι, ελεύθερο προϊόν του ανθρώπου.»[4] Είναι ακριβώς η αντιμετώπιση του συντάγματος ως έκφρασης αυτοπροσδιορισμού του ‘πραγματικού λαού’ και του ‘πραγματικού ανθρώπου’, αυτή που οδηγεί στην ‘αληθινή δημοκρατία’. Με αυτόν τον όρο ο νεανικός μαρξικός λόγος ανακαλεί από την πολιτική κουλτούρα της Γαλλικής Επανάστασης και ριζοσπαστικοποιεί ταυτόχρονα το αίτημα της απορρόφησης του κράτους από την κοινωνία, το αίτημα της υπέρβασης της πολιτικής διαμέσου της ύψιστης και πιο πλούσιας διαδικασίας αυτο-θέσμισης που είναι η δημοκρατία.[5] Πρόκειται ουσιαστικά γιο το επαναστατικό αίτημα άρσης της διάκρισης πολίτη (citoyen) και ανθρώπου (homme), αίτημα που σηματοδοτεί τη μετάβαση από την τυπική στην ουσιαστική ισότητα και ελευθερία, από την τυπική, τη φορμαλιστική εκδοχή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην ουσιαστική κοινωνική δημοκρατία, που όχι μόνο δεν καταργεί τη μορφή των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αλλά τους προσδίδει απτό, υλικό περιεχόμενο.
Ο πραγματικός ενεργητικός άνθρωπος, όχι ο παθητικός ψηφοφόρος, αλλά ο άνθρωπος-δημιουργός, ο προλετάριος ως παραγωγός του κοινωνικού πλούτου κατεξοχήν, αυτός που μάχεται να αποτινάξει το ζυγό της ταξικής εκμετάλλευσης, είναι ο διεκδικητής και δημιουργός της κοινωνικής, της εργατικής δημοκρατίας, της Κομμούνας, εκείνου του κράτους-μη κράτους, που, πριν σβήσει στο φλεγόμενο ορίζοντα του Παρισιού, πρόλαβε να αποτυπώσει στους αιματοβαμμένους δρόμους της Ιστορίας όχι μόνο τα θεσμικά μορφώματα, αλλά και το σκιαγράφημα ενός νέου τύπου ανθρώπου, αυτού που ‘ανακαλύπτει’ την ελευθερία του μέσα και διαμέσου της κοινότητας, που θέτει και πραγματώνει ο ίδιος τους νόμους ως μέλος ενός εργαζόμενου σώματος, νομοθετικού και εκτελεστικού ταυτόχρονα. Ο πολίτης της κοινωνικής δημοκρατίας, ο πολίτης της Κομμούνας, πριν πέσει νεκρός κάτω από την αμείλικτη βία της αστικής τάξης, που εναλλάσσει τις πολιτικές μορφές της εξουσίας της, κοινοβουλευτισμό και ‘κατάσταση πολιορκίας’, ανάλογα με τις ανάγκες του ταξικού συμφέροντός της, πρόλαβε, ωστόσο, να εκπέμψει το δικό του σήμα προς το μέλλον: μην καταδικαστείτε να εκλέγετε τους πολιτικούς εξουσιαστές σας μια φορά κάθε τρία ή έξι χρόνια.[6] Μην αφήσετε τους κοινωνικούς σας εκμεταλλευτές να αποφασίζουν για σας, δίνοντάς σας την ψευδαίσθηση ότι αποφασίζετε ελεύθερα για τη ζωή σας. Χειραφετηθείτε με τις δικές σας δυνάμεις, αυτο-νομηθείτε, αυτή είναι η δική μας δημοκρατία, η ουσιαστική δημοκρατία που θεμελιώνεται στους χώρους εργασίας και αγκαλιάζει κάθε σφαίρα κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής δράσης, η δημοκρατία που πρέπει να διεκδικήσουμε, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, ενάντια σε κάθε τυπικό υποκατάστατο που μας προσφέρουν.
Είναι σε αυτό το σήμα που ανταποκρίθηκαν με τη δική τους αυτενέργεια, με τη δική τους αυτόβουλη δράση, οι προλετάριοι της επαναστατικής Ρωσίας, οι δημιουργοί της δημοκρατίας των σοβιέτ, της πιο προωθημένης, της πιο πλούσιας σε μορφές και περιεχόμενο συλλογικής πρωτοβουλίας αυτοθέσμισης που γνώρισε μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα. Η τραγική έκβαση αυτού του μεγαλειώδους εγχειρήματος, για τα αίτια της οποίας μια συστηματική συλλογική έρευνα παραμένει ως τώρα ζωτικής σημασίας και ζητούμενη,[7] δεν μπορεί και δεν πρέπει να φέρνει σε αμυντική θέση τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που επιδιώκουν τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου κομμουνιστικού κινήματος, και οι οποίες εξακολουθούν να εμπνέονται από τις παρακαταθήκες της σοσιαλιστικής δημοκρατίας των επαναστατικών σοβιέτ.
ΙΙΙ. Η παταγώδης κατάρρευση των καθεστώτων του λεγόμενου ‘υπαρκτού σοσιαλισμού’ έδωσε αναμφίβολα την ευκαιρία για μια χυδαία ιδεολογική προπαγάνδα κατά της εργατικής δημοκρατίας στο όνομα και από την πλευρά της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όπως αυτή συντάσσεται και λειτουργεί στις σύγχρονες αστικές κοινωνίες. Ως πεδίο σύγκρισης και αντιπαράθεσης προς αυτή την αστική δημοκρατία υιοθετήθηκε και εξακολουθεί να υιοθετείται από την πλευρά των αστών δημοσιολόγων όχι βέβαια η θεωρία και η πράξη της Κομμούνας και των επαναστατικών σοβιέτ, αλλά τα ιδεολογήματα και οι αυταρχικές πρακτικές της κομματικής νομενκλατούρας των χωρών του ‘σοσιαλισμού που γνωρίσαμε’.
Όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, οι αστικές τάξεις με τα πολιτικά και ιδεολογικά επιτελεία τους επέλεξαν εκείνο το στόχο, με τον οποίο μπορούσαν ευκολότερα να αναμετρηθούν. Αξιοποίησαν τις ευκαιρίες που τους δόθηκαν από τις δραματικές ήττες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, προκειμένου να αποκρύψουν το ταξικό εκμεταλλευτικό πρόσημο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας τους και να προπαγανδίσουν φθηνά, αλλά και αποτελεσματικά, τον εικονικό πλουραλισμό της αστικής πολιτείας έναντι του ‘ολοκληρωτισμού’, στον οποίο χυδαία συμπεριλαμβάνουν, σα συναφείς ιδεολογικές εκδοχές του ίδιου φαινομένου, φασισμό και κομμουνισμό.
Ταυτόχρονα και συστηματικά, ο σύγχρονος καπιταλισμός επιδίωξε και πέτυχε μια λεπτή πολιτική και ιδεολογική χειραγώγηση συνειδήσεων. Διαμέσου της διάδοσης του πλαστικού χρήματος, της τακτικής του έντεχνου δανεισμού των νοικοκυριών, της μαζικής ΄αυτιστικής’ χρήσης των νέων τεχνολογιών και των ΜΜΕ, αλλά και τεχνικών και μεθόδων δοκιμασμένων επί χρόνια στον τομέα της διαφήμισης και αγοράς εμπορευμάτων, το πολιτικό ως συμπυκνωμένη έκφραση του συλλογικού αποδομήθηκε, γεγονός που -οφείλουμε να παραδεχθούμε- έχει, προς το παρόν, καταλυτικές συνέπειες στην αγωνιστικότητα της ίδιας της εργατικής τάξης και των δυνάμει κοινωνικών συμμάχων της τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς. Πράγματι, δεν είναι να απορεί κανείς που ένας πολύμορφος ατομικισμός, απόλυτα συμβατός προς τις δομικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και την πολυεπίπεδη εσωτερική διαφοροποίηση της σύγχρονης εργατικής τάξης, ενισχύει και ενισχύεται από τη μεταμοντέρνας έμπνευσης απαξίωση της πολιτικής ως συλλογικής διαδικασίας, με αποτέλεσμα, πέραν των άλλων, ο ψηφοφόρος/ εκλογέας να προσομοιάζει ολοένα και περισσότερο προς τον αγοραστή/ καταναλωτή εμπορευμάτων.
ΙV. Οι βαθιές αλλοτριωτικές μεταλλάξεις που επιδίωξε ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός της εποχής μας στις συνειδήσεις και πρακτικές των σύγχρονων προλεταρίων, καθώς και οι δραστικές ψευδαισθήσεις που δημιούργησε και διοχέτευσε στα μικρομεσαία στρώματα των μεταπολεμικών αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων αστικών κοινωνιών, συνδέονται οργανικά με τις σημαντικές θεσμικές αλλοιώσεις που παρουσιάζει η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία στις μέρες μας.
Όπως επιβεβαιώνουν, μεσούσης της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, και οι εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα νομοθετικά σώματα υποτάσσονται, συχνά με ωμό και αδιαμεσολάβητο τρόπο, στις εξαρτημένες από τις αστικές τάξεις κυβερνήσεις. Αποτελεί πλέον κοινό τόπο ότι τα κοινοβούλια χάνουν σταδιακά και τα τελευταία ίχνη σχετικής αυτονομίας τους έναντι των καπιταλιστικών οικονομικών μηχανισμών και οργανισμών. Ανάλογη, ενδεχομένως και μεγαλύτερη, συρρίκνωση της όποιας σχετικής αυτονομίας τους απέναντι στα αστικά ταξικά συμφέροντα που κατά περίπτωση εκπροσωπούν, υφίστανται και οι ίδιες οι κυβερνήσεις ως φορείς εκτελεστικής εξουσίας. Συνολικότερα, πληθαίνουν οι ενδείξεις για συνεχή υποχώρηση της σχετικής αυτονομίας της πολιτικής και των αντίστοιχων εκπροσώπων της έναντι της οικονομίας και του εκάστοτε κυρίαρχου αστικού συνασπισμού εξουσίας.
Δημιουργείται, έτσι, ακόμη και με τους όρους μιας τυπικής αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, σοβαρό ζήτημα νομιμοποίησης της αστικής πολιτικής εξουσίας κάτω από συνθήκες άμεσης και έμμεσης παραβίασης της συνταγματικά διακηρυγμένης ως θεμελιώδους αρχής της λαϊκής κυριαρχίας. Η απόσπαση κοινωνικής συναίνεσης και πολιτικής νομιμοποίησης, προκειμένου να ενδυναμωθεί η πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία της άρχουσας τάξης και των συμμάχων της, επιδιώκεται συχνά με καλλιέργεια φοβικών συνδρόμων και ανασφάλειας, καθώς και με εξω-κοινοβουλευτικές μεθοδεύσεις και διαδικασίες, για την αποτελεσματικότητα των οποίων έχει ήδη προετοιμαστεί το έδαφος από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους. Από αυτή την άποψη, χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα επανεμφάνισης της χρήσης της επιστήμης και της τεχνικής ως ιδεολογίας και η προβολή του ρόλου των ‘ειδικών’ ως των καταλληλότερων να χαράσσουν και να ασκούν πολιτική εξουσία με την τυπική και μόνο κάλυψη από την πλευρά των κοινοβουλίων.
Το φαινόμενο αυτό δε συνιστά, πάντως, κάποιον ιδιότυπο ‘τεχνοκρατικό βοναπαρτισμό’ στο πλαίσιο των αστικών καθεστώτων της εποχής μας. Εν προκειμένω, η υποβάθμιση του ρόλου του κοινοβουλίου στην άσκηση της αστικής πολιτικής εξουσίας δε σηματοδοτεί την πρόσκαιρη, έστω, διευρυμένη, όμως, αυτονόμηση του κράτους και του πολιτικού προσωπικού του έναντι της οικονομικής δομής της αστικής κοινωνίας, βασικό χαρακτηριστικό του βοναπαρτισμού, αλλά εκφράζει ακόμη μεγαλύτερη και βαθύτερη εξάρτησή τους από την άρχουσα οικονομική τάξη και τους συμμάχους της. Όσο διασταλτικά και αν αντιμετωπίσει κανείς τις ιστορικές αναλογίες, δυσκολεύομαι, συνεπώς, να αντιληφθώ πώς μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο εκφυλισμός του κοινοβουλευτισμού, που παρατηρείται σήμερα στη Ελλάδα, και όχι μόνο, συνιστά μορφή βοναπαρτισμού.[8]
V. Από την άλλη πλευρά, η υποχώρηση της πολιτικής σημασίας του κοινοβουλίου ως θεσμού ουσιαστικής νομιμοποίησης της αστικής εξουσίας τόσο στη χώρα μας, όσο και διεθνώς, δεν πρέπει να οδηγεί σε μια άκριτη απόρριψη ή υποβάθμισή του ως πεδίου ταξικής πάλης και ζύμωσης από την πλευρά ενός σύγχρονου εργατικού κινήματος και των πολιτικών εκφραστών του. Γνωρίζουμε το ιστορικό βάθος και το ιδεολογικό βάρος του ζητήματος του κοινοβουλευτισμού, ενός ζητήματος που η αντιμετώπισή του έχει σφραγίσει τη σοσιαλιστική θεωρία και πράξη από τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα και μέχρι τις μέρες μας. Στον ‘ορνιθώνα του αστικού κοινοβουλίου’, για να θυμηθούμε τη χαρακτηριστική τοποθέτηση της επαναστάτριας Luxemburg στη διαμάχη της με το ρεφορμιστή Bernstein, οι ταξικές αντιθέσεις και η ταξική κυριαρχία, αν και «δεν αίρονται», όπως προπαγάνδιζαν ανέκαθεν οι σοσιαλδημοκράτες μεταρρυθμιστές, ωστόσο «αναπτύσσονται και αποκαλύπτονται».[9] Με αυτή την έννοια, ένα εργατικό κίνημα με ανεβασμένη πολιτική συνείδηση δεν περιορίζεται, αλλά και δεν εγκαταλείπει το κοινοβουλευτικό πεδίο μάχης• αξιοποιεί την όποια θεσμική δυνατότητα διαθέτει και εναλλάσσει τις τακτικές του, μεριμνώντας, ασφαλώς, να μη χάνει τη στρατηγική του στόχευση και τη βαθύτερη αίσθηση της ασυνέχειας ανάμεσα στην αστική και στη σοσιαλιστική δημοκρατία.
Ιδιαίτερα, σήμερα, σε μια περίοδο που η κρατική καταστολή και η άσκηση σωματικής και ψυχικής βίας αποδεικνύονται όροι ‘εκ των ων ουκ άνευ’ για την επιβίωση του αστικού συστήματος εξουσίας, σε μια περίοδο που το κτύπημα των ανθρώπινων, πολιτικών και όποιων κοινωνικών δικαιωμάτων βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη των γραφειοκρατικών επιτελείων της εγχώριας και διεθνούς αστικής πολιτικής, θα ήταν μείζον τακτικό σφάλμα η απόρριψη ή η υποτίμηση ενός γκραμσιανού πολέμου θέσεων, που σε συνδυασμό με μια αντίστοιχη πολιτική κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών, μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην εξυπηρέτηση του στρατηγικού στόχου της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.[10]
Στο πλαίσιο ενός τέτοιου πολέμου θέσεων, η αντίσταση στην εκχώρηση κυρίαρχων αρμοδιοτήτων από το εθνικό κοινοβούλιο σε αδιαφανείς εξουσιαστικούς μηχανισμούς των Βρυξελλών και σε όποιους άλλους διεθνείς κεφαλαιοκρατικούς οργανισμούς, ο αγώνας ενάντια σε θεσμικές εκτροπές, εκτροπές που επιχειρεί, ολοένα και συχνότερα, σε αυτή την εποχή της δομικής κρίσης του συστήματος, η ίδια η αστική τάξη, η υπεράσπιση των θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και, σε τελική ανάλυση, η υπεράσπιση του συντάγματος απέναντι σε όποιους επιχειρούν βίαια να το καταλύσουν σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων, αποτελεί δικαίωμα και υποχρέωση του κάθε πολίτη, των εργατικών ταξικών και πολιτικών κινημάτων και των πρωτοποριών τους κατεξοχήν.
Σε αυτή την κατεύθυνση, η ανάδειξη του αιτήματος για μια Συντακτική Συνέλευση ως πεδίου νομοθετικής έκφρασης και πολιτικής θωράκισης ενός μεταβατικού προγράμματος εξουσίας του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας, θα έδινε ίσως τη δυνατότητα αγωνιστικής συσπείρωσης ευρείας κοινωνικής βάσης και πολύμορφης πάλης για τη θεμελίωση μιας άλλης δημοκρατίας, μιας δημοκρατίας που θα συγκροτηθεί πρωτίστως στους χώρους παραγωγής και, συνδυάζοντας αμεσότητα και αντιπροσωπευτικότητα, λογοδοσία και ανακλητότητα, θα συνδέσει το δικό μας παρόν με το μέλλον της παρισινής Κομμούνας και των επαναστατικών σοβιέτ.
http://www.marxists.org/archive/trotsky/1931/xx/thermidor.htm
[2] Βλ. χαρακτηριστικά διατυπώσεις του Σλαβόι Ζίζεκ σε μια σειρά τοποθετήσεών του, όπως π.χ. σε συνέντευξή του στον Πέτρο Παπακωσταντίνου στην εφημερίδα Καθημερινή της 12ης Δεκεμβρίου 2010, αλλά και σε πιο πρόσφατη συνέντευξή του (25 Αυγούστου 2011) στην ZEIT ON LINE, που αναρτήθηκε σε ελληνική μετάφραση και στο RED Notebook στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.rednotebook.gr/details.php?id=3078
[3] Γκέοργκ Λούκατς, Αστική και σοσιαλιστική δημοκρατία,(*) [Μετάφραση-Εισαγωγή: Αλέκος Τσίτσοβιτς], Εκδόσεις Κριτική, Αθήνα 1987, σσ.36-37
(*) Με τον τίτλο αυτό εκδόθηκε στα ελληνικά το Demokratisierung heute und morgen.
[4] Καρλ Μαρξ, Κριτική της χεγκελιανής φιλοσοφίας του δικαίου, που κυκλοφόρησε στα ελληνικά και ως Κριτική της Εγελιανής Φιλοσοφίας του Κράτους και του Δικαίου, [Μετάφραση: Μπάμπης Λυκούδης], Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 1978 [σ.64, με δική μας μεταφραστική παρέμβαση]
[5] Ο.π., σ.65
[6] Βλ. Καρλ Μαρξ, Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία, Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2000, ιδίως σσ.69-83
[7] Από τις ελάχιστες ατομικές ερευνητικές προσεγγίσεις του ζητήματος στην ελληνική βιβλιογραφία, άξια επισήμανσης είναι, κατά τη γνώμη μου, η μελέτη του Κώστα Κάππου, Κριτική του σοβιετικού σχηματισμού, Εκδόσεις Αλφειός, Αθήνα 2000
[8] Στο βοναπαρτικό καθεστώς, σύμφωνα με την ανάλυση του Marx, το κράτος, διευθετώντας κρίσιμες ενδοαστικές αντιθέσεις, «φαίνεται σαν να έχει ολότελα ανεξαρτητοποιηθεί»• ταυτόχρονα, «η κρατική μηχανή έχει τόσο σταθεροποιηθεί απέναντι στην αστική κοινωνία, που της φτάνει να έχει επικεφαλής ένα τυχοδιώκτη […]. Και μολαταύτα η κρατική εξουσία δεν κρέμεται στον αέρα. Ο Βοναπάρτης αντιπροσωπεύει μια τάξη, και μάλιστα την πολυαριθμότερη τάξη της γαλλικής κοινωνίας, τους μικρούς χωρικούς.» [Καρλ Μαρξ, 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη, Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1987, σ.144]
[9] Ρόζα Λούξεμπουργκ, Κοινωνική μεταρρύθμιση ή επανάσταση;, [Μετάφραση: Δημήτρης Μαράκας], Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1988, σσ.138,140
Plan b παγκόσμιων τραπεζών για διάλυση του ευρώ!
http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=28423&Itemid=172 |
'Αρχισε όντως η αντίστροφη μέτρηση για τη βιωσιμότητα του ευρώ; "Σχέδιο Β" έχουν αρχίσει να ετοιμάζουν αρκετές από τις μεγαλύτερες τράπεζες στον κόσμο, ούτως ώστε να αντιμετωπίσουν τις εξελίξεις, σε περίπτωση που υπάρξει άτακτη φυγή χωρών από το ευρώ λόγω της κρίσης, σύμφωνα με την εφημερίδα New York Times. Θεωρούν μάλιστα πιθανή τη διάσπαση του ευρώ, εάν δεν επέμβει δραστικά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
«Δεν μπορούμε να εφησυχάζουμε και δεν εφησυχάζουμε στο μέτωπο αυτό. Δεν πρέπει να αγνοήσουμε την προοπτική άτακτης αποχώρησης κάποιων χωρών από το ευρώ», είπε στην αμερικανική εφημερίδα το στέλεχος της Βρετανικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς που εποπτεύει και τις τράπεζες (FSA), Αντριου Μπέιλι.
Τράπεζες όπως η Merrill Lynch, η Barclays Capital και η Nomura από την προηγούμενη εβδομάδα δημοσιοποίησαν σειρά από εκθέσεις στις οποίες εξετάζεται η πιθανότητα διάσπασης της ευρωζώνης. «Η χρηματοπιστωτική κρίση στην ευρωζώνη έχει μπει σε νέα, πιο επικίνδυνη φάση», ανέφερε η Nomura στη σχετική έκθεση, προσθέτοντας ότι, εάν η ΕΚΤ δεν παρέμβει δραστικά για να αναλάβει δράση όπου απέτυχαν οι πολιτικοί, «μια διάσπαση του ευρώ φαντάζει τώρα πιθανή».
Οι ανησυχίες μεγάλωσαν μετά την υποβάθμιση της Πορτογαλίας και του Βελγίου την προηγούμενη εβδομάδα, ενώ αυξάνονται οι φόβοι ακόμη και για πιθανή υποβάθμιση της Γαλλίας, γεγονός που θα δημιουργούσε πολλά προβλήματα στην Ευρώπη.
Μεγάλες βρετανικές τράπεζες, όπως η Royal Bank of Scotland, αναφέρουν οι New York Times, επεξεργάζονται σχέδια ανάγκης για την περίπτωση που «γίνει αυτό το οποίο δεν τολμά κανείς να σκεφτεί», σύμφωνα με πηγές των βρετανικών εποπτικών Αρχών.
Η ανησυχία είναι έκδηλη και στις ΗΠΑ, όπου οι αρμόδιες Αρχές πιέζουν αμερικανικές τράπεζες όπως η Citigroup και άλλες να μειώσουν την έκθεσή τους στην ευρωζώνη - ουσιαστικά να πουλήσουν ευρωπαϊκά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους. Στο Χονγκ Κονγκ, οι εποπτικές Αρχές έχουν βάλει στο μικροσκόπιο τη διεθνή έκθεση των εγχώριων τραπεζών, επειδή ανησυχούν για την ευρωπαϊκή κρίση.
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες, όμως, φαίνεται να ανησυχούν λιγότερο από τις άλλες, αφού δεν φαίνεται να κάνουν ανάλογες προετοιμασίες, προσθέτουν οι Τimes. Ιδιαίτερα οι τράπεζες στη Γαλλία και την Ιταλία, λένε τραπεζικές πηγές στην αμερικανική εφημερίδα, θεωρούν ότι είναι απίθανο να διασπαστεί το ευρώ.
«Από πολιτικής πλευράς, ακόμη και η ιδέα της φυγής της Ελλάδας (από το ευρώ) θεωρείται από ολοένα περισσότερους σαν ανάθεμα. Παρά τις προσδοκίες ότι η Ελλάδα - και οι τράπεζες που την δανείζουν - μπορεί να λαμβάνει ευρωπαϊκή βοήθεια με χρήματα των φορολογουμένων για διάστημα έως εννέα χρόνων, υπάρχει ο φόβος ότι μια έξοδός της (από το ευρώ) μπορεί να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας, ότι θα γίνει μια δεύτερη Lehman Brothers ή ότι θα οδηγήσει στην έξοδο κι άλλων χωρών από την ευρωζώνη», αναφέρουν οι Times.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Άντε σιγά σιγά να ετοιμαζόμαστε για Εθνικό Νόμισμα...
http://citypress-gr.blogspot.com/2011/11/blog-post_2198.html
Η Ευρωζώνη πλέον διαλύεται. Όσα κράτη, όπως η Ελλάδα, δεν ανέπτυξαν ισχυρό παραγωγικό ιστό και πλεονασματικά αποθέματα, αλλά αρκέστηκαν στα δανεικά και στην ευφορία ενός ισχυρού ευρώ, το οποίο άλλοι εξουσίαζαν, τώρα χρεοκοπούν. Τα δανεικά κόπηκαν και η «αλληλέγγυοι» ευρωπαίοι, αντί να βοηθήσουν, επιδιώκουν να υποδουλώσουν τους λαούς και να κερδοσκοπήσουν κατασπαράσσοντας τις περιουσίες τους.
Τα μόνα μέσα που θα μπορούσαν να προσφέρουν λύση στο πρόβλημα είναι...
1) άμεση ανάμιξη της ΕΚΤ με έκδοση νέου χρήματος και δανειοδότηση απευθείας των κρατών, 2) έκδοση ευρωομολόγου, το οποίο θα πάρει όμως κάποιο χρόνο και 3) φυσικά μια πιο σφιχτή ένωση προς την κατεύθυνση της ομοσπονδοποίησης. Όμως οι πλεονασματικές χώρες του Βορρά με πρώτη την Γερμανία, δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να διαθέσουν τα πλεονάσματά τους για την ενίσχυση των χωρών του Νότου. Αντιθέτως προωθούν ταχύτατα την δημιουργία ενός σκληρού πυρήνα των πλεονασματικών χωρών και ζητούν να πάρουν την Εθνική Κυριαρχία οποιουδήποτε λαού ζητήσει την βοήθειά τους.Θέλουμε να ελπίζουμε ότι δεν θα διανοηθεί καμία ελληνική κυβέρνηση, εκλεγμένη ή δοτή, να μπει στον πειρασμό να σκεφτεί κάτι τέτοιο.
Εμείς από αυτό εδώ το blog, από τις 4-5-2010 είχαμε πρώτοι πει Καλύτερα βρε Έλληνες να πτωχεύσουμε τώρα. (διαβάστε το, έχει αξία τουλάχιστον για να δείτε πόσο επαληθευτήκαμε). Φυσικά κανείς δεν μας άκουσε. Αν τότε, με το δικό μας Δίκαιο και με αρμόδια τα ελληνικά δικαστήρια, είχαμε κηρύξει μεγάλο μέρος του χρέους ως απεχθές και είχαμε κάνει στάση πληρωμών ως προς αυτό, αναγκαστικά θα είχαμε επιστρέψει σε Εθνικό Νόμισμα, αλλά σήμερα θα είχαμε αρχίσει να παράγουμε. Πολλά χωράφια θα ξαναγύριζαν στις καλλιέργειες και πολλά εργοστάσια θα άρχιζαν ήδη να καπνίζουν, γιατί θα κόβονταν τα πολλά εισαγόμενα. Εννοείται ότι τώρα δεν θα χρωστούσαμε ούτε ένα ευρώ προς τα ευρωπαϊκά κράτη, από τα χρήματα που πήραμε με το πρώτο μνημόνιο και τα οποία χρήματα πήγαν για εξόφληση ιδιωτών, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος του χρέους προς τους ιδιώτες.
Ακόμα και σήμερα, εκμεταλλευόμενο τον φόβο και την βολή του Έλληνα, το ελληνικό πολιτικοοικονομικό σύστημα, προκειμένου να διασωθεί το ίδιο, επιδιώκει να βάλει την Ελλάδα στο νέο πιο εξοντωτικό μνημόνιο (το οποίο ήδη έχει ξεπεραστεί από τα γεγονότα), να ορισθεί το Αγγλικό Δίκαιο ως ισχύον και για τα ανεξόφλητα ομόλογα προς τους ιδιώτες, να ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία και να ΔΗΜΕΥΘΟΥΝ μέσω των χαρατσιών και της εξοντωτικής φορολόγησης οι ατομικές μας περιουσίες και οι καταθέσεις μας. Και δυστυχώς ακόμα καθόμαστε και τους ανεχόμαστε. Φτάσαμε στο σημείο να ανεχόμαστε ακόμα και μια δοτή αντισυνταγματική κυβέρνηση. Αν είναι δυνατόν!!! Τόσο πια λοβοτομή μας έχουν κάνει τα ΜΜΕ ή τόσο φοβόμαστε να ξεβολευφτούμε;;;
Πρέπει κατεπειγόντως το κράτος να εκδώσει Εθνικό Νόμισμα, να έχουμε χρήμα να συναλλαχθούμε και να μπει έλεγχος στο συνάλλαγμα, πριν αρχίσουν να μειώνονται οι ατομικές περιουσίες μας υπέρ των τοκογλύφων.
Βέβαια το καλύτερο για μας θα ήταν να διαλυθεί η Ευρωζώνη στο σύνολό της και να επιστρέψουν όλοι στα εθνικά τους νομίσματα, για να αποφύγουμε το ξεπούλημά μας στα ντόπια λαμόγια που έχουν βγάλει το ελληνικό χρήμα στο εξωτερικό και θα το διατηρήσουν σε ένα σκληρό ευρώ. Αυτή την πλήρη διάλυση όμως δεν θα την επιτρέψει η Γερμανία, η οποία επιδιώκει να διασώσει υπέρ αυτής το ευρώ με τον σκληρό πυρήνα που τώρα δημιουργεί.
Στο μεταξύ όμως, θα διαλυθούμε εμείς.
Μεγάλο "Έργο" Καμίνη! Ξηλώνουν τα παγκάκια για να διώξουν τους αστέγους Χριστουγεννιάτικα...
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2011/11/blog-post_2820.html
Ο μεγαλύτερος broker του κόσμου (ICAP plc) ετοιμάζεται απόψε για την επιστροφή της δραχμής !!!
http://lalipouli.blogspot.com/2011/11/broker-icap-plc.html
Ο μεγαλύτερος πράκτορας- broker των χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων στον κόσμο, η ICAP plc, ετοιμάζει απόψε τις ηλεκτρονικές πλατφόρμες της για την επιστροφής της ΔΡΑΧΜΗΣ.
Όπως αναφέρουν πολλοί αναλυτές προετοιμάζεται εξίσου και για το τέλος του ευρώ!
Συνοπτικά η WSJ αναφέρει τα παρακάτω:
Η ICAP δοκιμάζει τις ηλεκτρονικές πλατφόρμες της για διαπραγμάτευση της Δραχμής ως προς το Δολάριο και το Ευρώ.
Η ICAP επαναφόρτωσε τις παλιές πλατφόρμες σε δραχμές για την αγορά συναλλάγματος (forex) και παραγώγων (NDFs)
Η ICAP αναφέρει ότι οι δοκιμές που κάνει είναι απλά προληπτικές
Στελέχη της αναφέρουν ότι το νόμισμα της δραχμής δε φορτώθηκε για άμεση χρήση και εντέλει μπορεί να μη χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί ποτέ
H ICAP διεξάγει τώρα δοκιμαστικές συναλλαγές σε ελληνικές δραχμές ως προς το δολλάριο και το ευρώ.πηγη
"ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ - ΟΛΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ": ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΠΟΥ ΑΠΟΔΟΜΗΣΕ ΠΛΗΡΩΣ ΤΑ "ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ" ΟΣΩΝ ΕΣΤΗΣΑΝ ΤΟ "ΣΚΑΝΔΑΛΟ"!
http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2011/11/blog-post_28.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2Fhellas-orthodoxy+%28Hellas-Orthodoxy%29
Χθες ο ΣΚΑΙ έκανε κάτι πολύ απλό, αλλά που δυστυχώς σπανίζει στην "ελληνική τηλεόραση": Εξέτασε την υπόθεση Βατοπαιδίου ρίχνοντας φως σε όλα τα "επιχειρήματα" όσων κραύγαζαν για "σκάνδαλο". Το αποτέλεσμα, κωμικοτραγικό! Γιατί το λέμε αυτό; Δείτε και θα καταλάβετε, πώς ορισμένοι απατεώνες έστησαν μια υπόθεση με ανύπαρκτο υπόβαθρο, προκειμένου να εξυπηρετήσουν πολιτικά συμφέροντα. Καμαρώστε τους τηλε-εισαγγελείς που ωρύονταν για "το μεγαλύτερο σκάνδαλο της νεοελληνικής ιστορίας" κι έριχναν τόνους λάσπης (ένα απλό παράδειγμα, γνωστό δημοσιοκαφρικό λαμόγιο έλεγε πως "μόνο στην Εθνική το Βατοπαίδι έχει 125 λογαριασμός" - τελικά η έρευνα των δικαστικών αρχών αποκάλυψε πως συνολικά η Μονή είχε 6 λογαριασμούς!!!), σε ένα απίστευτο ξεβράκωμα!
ΠΑΤΗΣΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ - Επειδή αρκετοί, άλλοι καλοπροαίρετα και άλλοι όχι, θα εκφράσουν τις ενστάσεις τους για το γεγονός πως η συγκεκριμένη εκπομπή βγήκε από το "αμαρτωλό" ΣΚΑΙ, λέμε το εξής: Εννοείται πως δεν ξεχνάμε τον βρώμικο ρόλο του συγκεκριμένου σταθμού, με τις στενές σχέσεις με σιωνιστικά διευθυντήρια, την διαστρέβλωση της Ιστορίας και τις ύβρεις εναντίον του Χριστιανισμού ακόμα και Μεγαλοβδομαδιάτικα. Όμως, οφείλουμε να προβάλουμε αυτή την ώρα εκπομπής, που είναι η μοναδική (!!!) ανάμεσα σε δεκάδες χιλιάδες άλλων, που αποδομεί μία προς μία τις κατηγορίες του "σκανδάλου". Κι αυτό έγινε, πολύ απλά επειδή κάποιοι έκαναν σωστά τη δουλειά τους όπως οφείλουν, αν θέλουν να λέγονται δημοσιογράφοι.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ - Επειδή αρκετοί, άλλοι καλοπροαίρετα και άλλοι όχι, θα εκφράσουν τις ενστάσεις τους για το γεγονός πως η συγκεκριμένη εκπομπή βγήκε από το "αμαρτωλό" ΣΚΑΙ, λέμε το εξής: Εννοείται πως δεν ξεχνάμε τον βρώμικο ρόλο του συγκεκριμένου σταθμού, με τις στενές σχέσεις με σιωνιστικά διευθυντήρια, την διαστρέβλωση της Ιστορίας και τις ύβρεις εναντίον του Χριστιανισμού ακόμα και Μεγαλοβδομαδιάτικα. Όμως, οφείλουμε να προβάλουμε αυτή την ώρα εκπομπής, που είναι η μοναδική (!!!) ανάμεσα σε δεκάδες χιλιάδες άλλων, που αποδομεί μία προς μία τις κατηγορίες του "σκανδάλου". Κι αυτό έγινε, πολύ απλά επειδή κάποιοι έκαναν σωστά τη δουλειά τους όπως οφείλουν, αν θέλουν να λέγονται δημοσιογράφοι.
Θωμάς Λαναράς: H περιπέτεια της ζωής του επιχειρηματία που βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα
http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=8612
Απεβίωσε σε ηλικία 54 ετών ο επιχειρηματίας Θωμάς Λαναράς μετά από μάχη ενός χρόνου με τον καρκίνο. 'Ηταν πατέρας 3 παιδιών και το όνομά του είχε εμπλακεί στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου. Ιδού τη έγραφε το 2009 η "Ισοτιμία" δια χειρός Μαρίνας Δημητρίου.
Πρίγκιπας κάποτε της όχθης του Χρηματιστηρίου τυλίχθηκε σήμερα σε μια ευρεία ανυποληψία που σηματοδοτεί σχηματικά την άνοδο και την πτώση μιας γενιάς επιχειρηματιών που ασέλγησαν (με την ανοχή της πολιτείας) στην Κεφαλαιαγορά και στην οικονομία.
Ο Θωμάς Λαναράς, γόνος αστικής οικογένειας, εμφανίσιμος και συμπαθής, αποτελεί σήμερα το αντικείμενο μίσους για τους εργαζόμενους του ομίλου που δημιούργησε στην αμμουδιά των χρηματιστηριακών υπεραξιών και κατέρρευσε μαζί με τα «Κλωνάρια» και τα «Λαναρόχαρτα». Τώρα οι εργαζόμενοι διεκδικούν ενισχύσεις 15 δισ. ευρώ, (από τις τράπεζες) με μοναδικό στόχο να διασφαλίσουν για κάποιους μήνες τους μισθούς τους.
Την ίδια στιγμή, η Αγροτική Τράπεζα έχει κινηθεί δικαστικά κατά του Θωμά Λαναρά, διεκδικώντας την αποπληρωμή μετοχοδανείων 8 εκατ. ευρώ, που είναι πλέον ακάλυπτα. Τα μετοχοδάνεια (και σε άλλες περιπτώσεις εκτός Λαναρά) δόθηκαν από την ΑΤΕ επί εποχής Πέτρου Λάμπρου και συνιστούν σήμερα χαίνουσες πληγές. Η ίδια τράπεζα φέρεται να έχει κινηθεί και δικαστικά κατά του πάλαι ποτέ κραταιού επιχειρηματία για ακάλυπτη επιταγή.
Όταν στα τέλη Νοεμβρίου 2007 η εγχώρια αγορά έφθανε σε νέα υψηλά μία παρέμβαση ενός αντικριστή σε ένα πηγαδάκι συναδέλφων μεταξύ σοβαρού και αστείου πρόσφερε χαμόγελα και προβληματισμό σε ό,τι αφορά τη μεσοπρόθεσμη πορεία του Χ.Α. Η συζήτηση ήταν περί φθηνών ή ακριβών μετοχών, περί κορύφωσης ή σημαντικών περιθωρίων ανόδου του Χ.Α. Τότε ο αντικριστής είπε «πως άνοδος χωρίς συμμετοχή Λαναρά δεν ολοκληρώνεται».
Δεν θα μπορούσε ένας ανοδικός κύκλος να ολοκληρωθεί και οι μετοχές που το 1999 πρόσφεραν μεγάλες αποδόσεις, να μη συμμετάσχουν στο νέο χρηματιστηριακό πάρτι. Θύμισε στους συνομιλητές του το 1999 και την πορεία των μετοχών του Θωμά Λαναρά και σημείωσε πως ο sir Thomas δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Φαίνεται όμως πως την είχε πει πολλά χρόνια πριν. Οι μετοχές του Λαναρά και κυρίως η Λαννέτ δεν έκαναν ποτέ χρηματιστηριακό ράλι μετά το σπάσιμο της «φούσκας» του ‘99. Αντιθέτως...
Τα οικονομικά προβλήματα παράσυραν και την τελευταία εταιρεία του Θωμά Λαναρά. Όμως ακόμα και σήμερα κάποιοι συνεχίζουν να πιστεύουν πως μπορεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες του. Όταν την περίοδο της μεγάλης φούσκας του Χ.Α. ο Θωμάς Λαναράς είχε βρεθεί ένα βήμα πριν την εξαγορά μεγάλης φίρμας του εξωτερικού και την τελευταία στιγμή αποφάσισε να ασχοληθεί με τις τηλεπικοινωνίες για κάποιους είχε πει την τελευταία του λέξη.
Ήταν ένα βήμα πριν την εξαγορά των Tommy Hilfiger, Nautica και Timberland (!!!), υποστηρίζουν κάποιοι αλλά το πάθος του για τις τηλεπικοινωνίες τον έδιωξε από τις κλωστές και θέλησε να γίνει ΟΤΕ στη θέση του ΟΤΕ. Κύκλοι από το περιβάλλον του γνωστού επιχειρηματία σημειώνουν πως «αν είχε κάνει τότε εκείνη την εξαγορά, σήμερα τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά». Ίσως να ήταν αλλά μπορεί να ήταν και ακόμα χειρότερα.
Η αλήθεια είναι πως μετά από μία δεκαετία τίποτα δεν είναι ίδιο. Οι εταιρείες που «μεσουρανούσαν» στα χρηματιστηριακά γραφεία με τους χιλιάδες μετόχους και τα συνεχόμενα limit up, σήμερα «κοσμούν» την κατηγορία της επιτήρησης και τα προβλήματα έχουν κόψει το νήμα που τις συνέδεε με το turnaround story.
Η Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία που το 2000 ήταν στα 110 ευρώ σήμερα βρίσκεται στα 0,08 ευρώ. Η Κλωνατέξ που στις αρχές Ιανουαρίου 2000 ήταν στα 65 ευρώ (προσαρμοσμένες τιμές) σήμερα παραπαίει στην περιοχή των 0,10 ευρώ. Η Λαννέτ είναι εκτός διαπραγμάτευσης από τα μέσα του 2008 λόγω οικονομικών προβλημάτων. Η μετοχή σταμάτησε στα 0,12 ευρώ ενώ στις αρχές του 2000 ήταν πάνω από τα 60 ευρώ.
Οι εταιρείες του την περίοδο της χρηματιστηριακής ευφορίας άξιζαν πάνω από 2 δισ. ευρώ. Συνεχόμενα limit up, τεράστιοι όγκοι, market εντολές αγοράς πρόσφεραν μεγάλες συγκινήσεις και ανέβαζαν στα ύψη την αδρεναλίνη των επενδυτών-μετόχων του. Άντλησε πολλά εκατομμύρια μέσω αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου, ενώ στη συνέχεια και οι τράπεζες χρηματοδοτούσαν τις εξαγορές κλωστοϋφαντουργικών εταιρειών.
Οι μετοχές διαφόρων εταιρειών και μόνο στο άκουσμα ότι ο Θ. Λαναράς μπαίνει στο μετοχικό κεφάλαιο βρίσκονταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και οι εντολές αγοράς στοιβάζονταν στα χρηματιστηριακά γραφεία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι κινήσεις των Informatics και Sex Form. Καμία από τις δύο δεν υπάρχει σήμερα
Τα δάνεια, η κατάρρευση και η υπόσχεση του κράτους
ΜΟΛΙΣ κόπασε η μανία των εξαγορών (Fanco, Δούδος, Γιαννούσης κ.ά.) και το χρηματιστήριο άρχισε να υποχωρεί άρχισαν να φαίνονται τα προβλήματα των εταιρειών. Την αρχή έκανε η Δούδος, η οποία λόγω αποτελεσμάτων μπήκε στην επιτήρηση το 2000. Ο Θ. Λαναράς εμφανώς εκνευρισμένος από την κίνηση του τότε προέδρου του Χ.Α., Παναγιώτη Αλεξάκη, έσπευσε να τον επισκεφτεί την επόμενη μέρα.
Συνοδεία αρκετών αυτοκινήτων και μηχανών, έφερε τον Θ. Λαναρά στην οδό Σοφοκλέους 10 όπου πλήθος επενδυτών και νεαρών χρηματιστών τον περίμενε στην είσοδο για να του εκδηλώσει τη συμπαράστασή του. Λίγα χρόνια μετά οι περισσότερες εισηγμένες του ομίλου Λαναρά εμφάνιζαν μεγάλες δανειακές υποχρεώσεις, ενώ οι αθρόες εισαγωγές κινέζικων υφασμάτων έδειχναν πως το μέλλον του κλάδου είναι αβέβαιο.
Τα χρόνια κύλησαν χωρίς να βελτιώνεται η εικόνα. Τα οικονομικά προβλήματα συσσωρεύονταν, οι μετοχές κατρακυλούσαν και συμπλήρωναν τον ένα χρόνο μετά τον άλλο στην επιτήρηση, ενώ οι ορκωτοί άρχισαν να αναφέρουν στις σημειώσεις τους την ανάγκη χρηματοδότησης και τις μεγάλες ληξιπρόθεσμες οφειλές. Οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια του ομίλου άρχισαν να αντιδρούν και να ζητούν από το κράτος τη χρηματοδότηση του ομίλου προκειμένου να μη χαθούν οι θέσεις εργασίας. Ωστόσο ο Θωμάς Λαναράς δεν εμφανίστηκε διατεθειμένος να συμβάλλει στη χρηματοδότηση.
Πριν από λίγες ημέρες το κράτος υποσχέθηκε την χρηματοδότηση των κλωστοϋφαντουργικών εταιρειών με 14 εκατ. ευρώ. Σε ό,τι αφορά τη Lannet, αυτή έπαιξε το τελευταίο της χαρτί (;) τον Ιούνιο του 2007 όταν υπέγραφε στρατηγική συμφωνία συνεργασίας με την Orange. Λίγες μέρες όμως αργότερα ο ΟΤΕ κατέβαζε τα κυκλώματα της εταιρείας λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών. Η εταιρεία είχε βρει χρηματοδότηση από επενδυτική εταιρεία, αλλά λόγω της πτώσης των αγορών η χρηματοδότηση σταμάτησε.
Πρόσφατα η εταιρεία μπήκε στο άρθρο 99 και αναζητά χρήματα προκειμένου να βάλει σε τάξη τις υποχρεώσεις της και να επιστρέψει στο ταμπλό. Ο Θωμάς Λαναράς ποτέ δεν σταμάτησε να οραματίζεται την επιστροφή της μετοχής στο ταμπλό. Για τη Lannet είχε οραματιστεί triple play και επενδύσεις 500 εκατ. ευρώ. Τελικά όμως τίποτα δεν έγινε. Ο Θωμάς Λαναράς διατηρεί σελίδα στο Facebook.
Χιλιάδες εργαζόμενοι πληρώνουν ακόμα τη φούσκα της Κλωνατέξ
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ του Θωμά Λαναρά, Χρήστος (Χριστόδουλος), που απεβίωσε το 2005, συνέδεσε το όνομά του με την άνθηση των κλωστοϋφαντουργίας στη Νάουσα και με πολλές ευεργεσίες στην πόλη. Ο μοναχογιός του, που παρέλαβε τα ηνία του ομίλου στα μέσα της δεκαετίας του ‘90, βρίσκεται τώρα στο στόχαστρο των χιλιάδων υπαλλήλων που αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας.
Ο Χριστόδουλος Λαναράς ίδρυσε τα «Εριοκλωστήρια Πεννιέ» και το 1964 συνεταιρίστηκε με την ΕΤΒΑ προκειμένου να δημιουργήσει τα Κλωστήρια Ναούσης. Μάλιστα η ΕΤΒΑ κατείχε αρχικά το 60% της νέας εταιρείας η οποία εισήχθη στο Χ.Α. το 1973.
Ο Χρ. Λαναράς δεν έμεινε στα Κλωστήρια Ναούσης και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ‘70 είχε ιδρύσει άλλες τρεις εταιρείες στο χώρο της κλωστοϋφαντουργίας: την «Ολυμπιακή Κλωστοϋφαντουργία», την «Τρικολάν Γαλλοελληνική» και την «Βερλάν Βαμβακοϋφαντουργική».
Το 1986 ιδρύθηκε η Fanco, ενώ το 1990 τα Κλωστήρια Ναούσης μετονομάζονται σε Κλωνατέξ και αποτελούν την πρώτη εταιρεία συμμετοχών του ελληνικού χρηματιστηρίου. Ο Θωμάς Λαναράς είχε εν τω μεταξύ αναπτύξει έντονη δραστηριότητα στον τομέα της τεχνολογίας μέσω της Lantec που δραστηριοποιούνταν στον τομέα των λύσεων πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών, ενώ λίγο αργότερα ίδρυσε και τη Lannet με στόχο να πάρει μερίδιο από την πίτα των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών που είχαν αρχίσει να απευλευθερώνονται από το σφιχτό εναγκαλισμό του ΟΤΕ.
Με σπουδές στο αμερικανικό κολέγιο (Deree) και μεταπτυχιακό από τις ΗΠΑ ο Θ. Λαναράς έβλεπε τις ευκαιρίες στον τομεά της τεχνολογίας. Στην αγορά θυμούνται και την πολυετή δικαστική κόντρα του με την Telestet (σήμερα Wind Hellas) για την καρτοκινητή τηλεφωνία.
Το άστρο του Θωμά Λαναρά δεν έλαμψε μέσω της παρουσίας του στην τεχνολογία, αλλά μέσω της Κλωνατέξ που ηγούνταν ενός ομίλου από φθίνουσες βιομηχανίες λόγω της επέλασης των φθηνών ασιατικών ανταγωνιστών. Κατάφερε, όμως, δίπλα στη διεθνή τεχνολογική «φούσκα» της περιόδου 1998 - 2000 να δημιουργήσει τη μεγάλη «φούσκα» της Κλωνατέξ που σήμερα πληρώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι.
Αν υπολογίσει κάποιος ότι την περίοδο της χρηματιστηριακής παραφροσύνης οι εταιρείες του άντλησαν περί τα 300 εκατ. ευρώ (100 δισ. δραχμές) τότε το μέγεθος της ζημίας για τους μικροεπενδυτές και τους υπαλλήλους του αποκτά ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις.
Απεβίωσε σε ηλικία 54 ετών ο επιχειρηματίας Θωμάς Λαναράς μετά από μάχη ενός χρόνου με τον καρκίνο. 'Ηταν πατέρας 3 παιδιών και το όνομά του είχε εμπλακεί στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου. Ιδού τη έγραφε το 2009 η "Ισοτιμία" δια χειρός Μαρίνας Δημητρίου.
Πρίγκιπας κάποτε της όχθης του Χρηματιστηρίου τυλίχθηκε σήμερα σε μια ευρεία ανυποληψία που σηματοδοτεί σχηματικά την άνοδο και την πτώση μιας γενιάς επιχειρηματιών που ασέλγησαν (με την ανοχή της πολιτείας) στην Κεφαλαιαγορά και στην οικονομία.
Ο Θωμάς Λαναράς, γόνος αστικής οικογένειας, εμφανίσιμος και συμπαθής, αποτελεί σήμερα το αντικείμενο μίσους για τους εργαζόμενους του ομίλου που δημιούργησε στην αμμουδιά των χρηματιστηριακών υπεραξιών και κατέρρευσε μαζί με τα «Κλωνάρια» και τα «Λαναρόχαρτα». Τώρα οι εργαζόμενοι διεκδικούν ενισχύσεις 15 δισ. ευρώ, (από τις τράπεζες) με μοναδικό στόχο να διασφαλίσουν για κάποιους μήνες τους μισθούς τους.
Την ίδια στιγμή, η Αγροτική Τράπεζα έχει κινηθεί δικαστικά κατά του Θωμά Λαναρά, διεκδικώντας την αποπληρωμή μετοχοδανείων 8 εκατ. ευρώ, που είναι πλέον ακάλυπτα. Τα μετοχοδάνεια (και σε άλλες περιπτώσεις εκτός Λαναρά) δόθηκαν από την ΑΤΕ επί εποχής Πέτρου Λάμπρου και συνιστούν σήμερα χαίνουσες πληγές. Η ίδια τράπεζα φέρεται να έχει κινηθεί και δικαστικά κατά του πάλαι ποτέ κραταιού επιχειρηματία για ακάλυπτη επιταγή.
Όταν στα τέλη Νοεμβρίου 2007 η εγχώρια αγορά έφθανε σε νέα υψηλά μία παρέμβαση ενός αντικριστή σε ένα πηγαδάκι συναδέλφων μεταξύ σοβαρού και αστείου πρόσφερε χαμόγελα και προβληματισμό σε ό,τι αφορά τη μεσοπρόθεσμη πορεία του Χ.Α. Η συζήτηση ήταν περί φθηνών ή ακριβών μετοχών, περί κορύφωσης ή σημαντικών περιθωρίων ανόδου του Χ.Α. Τότε ο αντικριστής είπε «πως άνοδος χωρίς συμμετοχή Λαναρά δεν ολοκληρώνεται».
Δεν θα μπορούσε ένας ανοδικός κύκλος να ολοκληρωθεί και οι μετοχές που το 1999 πρόσφεραν μεγάλες αποδόσεις, να μη συμμετάσχουν στο νέο χρηματιστηριακό πάρτι. Θύμισε στους συνομιλητές του το 1999 και την πορεία των μετοχών του Θωμά Λαναρά και σημείωσε πως ο sir Thomas δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Φαίνεται όμως πως την είχε πει πολλά χρόνια πριν. Οι μετοχές του Λαναρά και κυρίως η Λαννέτ δεν έκαναν ποτέ χρηματιστηριακό ράλι μετά το σπάσιμο της «φούσκας» του ‘99. Αντιθέτως...
Τα οικονομικά προβλήματα παράσυραν και την τελευταία εταιρεία του Θωμά Λαναρά. Όμως ακόμα και σήμερα κάποιοι συνεχίζουν να πιστεύουν πως μπορεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες του. Όταν την περίοδο της μεγάλης φούσκας του Χ.Α. ο Θωμάς Λαναράς είχε βρεθεί ένα βήμα πριν την εξαγορά μεγάλης φίρμας του εξωτερικού και την τελευταία στιγμή αποφάσισε να ασχοληθεί με τις τηλεπικοινωνίες για κάποιους είχε πει την τελευταία του λέξη.
Ήταν ένα βήμα πριν την εξαγορά των Tommy Hilfiger, Nautica και Timberland (!!!), υποστηρίζουν κάποιοι αλλά το πάθος του για τις τηλεπικοινωνίες τον έδιωξε από τις κλωστές και θέλησε να γίνει ΟΤΕ στη θέση του ΟΤΕ. Κύκλοι από το περιβάλλον του γνωστού επιχειρηματία σημειώνουν πως «αν είχε κάνει τότε εκείνη την εξαγορά, σήμερα τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά». Ίσως να ήταν αλλά μπορεί να ήταν και ακόμα χειρότερα.
Η αλήθεια είναι πως μετά από μία δεκαετία τίποτα δεν είναι ίδιο. Οι εταιρείες που «μεσουρανούσαν» στα χρηματιστηριακά γραφεία με τους χιλιάδες μετόχους και τα συνεχόμενα limit up, σήμερα «κοσμούν» την κατηγορία της επιτήρησης και τα προβλήματα έχουν κόψει το νήμα που τις συνέδεε με το turnaround story.
Η Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία που το 2000 ήταν στα 110 ευρώ σήμερα βρίσκεται στα 0,08 ευρώ. Η Κλωνατέξ που στις αρχές Ιανουαρίου 2000 ήταν στα 65 ευρώ (προσαρμοσμένες τιμές) σήμερα παραπαίει στην περιοχή των 0,10 ευρώ. Η Λαννέτ είναι εκτός διαπραγμάτευσης από τα μέσα του 2008 λόγω οικονομικών προβλημάτων. Η μετοχή σταμάτησε στα 0,12 ευρώ ενώ στις αρχές του 2000 ήταν πάνω από τα 60 ευρώ.
Οι εταιρείες του την περίοδο της χρηματιστηριακής ευφορίας άξιζαν πάνω από 2 δισ. ευρώ. Συνεχόμενα limit up, τεράστιοι όγκοι, market εντολές αγοράς πρόσφεραν μεγάλες συγκινήσεις και ανέβαζαν στα ύψη την αδρεναλίνη των επενδυτών-μετόχων του. Άντλησε πολλά εκατομμύρια μέσω αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου, ενώ στη συνέχεια και οι τράπεζες χρηματοδοτούσαν τις εξαγορές κλωστοϋφαντουργικών εταιρειών.
Οι μετοχές διαφόρων εταιρειών και μόνο στο άκουσμα ότι ο Θ. Λαναράς μπαίνει στο μετοχικό κεφάλαιο βρίσκονταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και οι εντολές αγοράς στοιβάζονταν στα χρηματιστηριακά γραφεία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι κινήσεις των Informatics και Sex Form. Καμία από τις δύο δεν υπάρχει σήμερα
Τα δάνεια, η κατάρρευση και η υπόσχεση του κράτους
ΜΟΛΙΣ κόπασε η μανία των εξαγορών (Fanco, Δούδος, Γιαννούσης κ.ά.) και το χρηματιστήριο άρχισε να υποχωρεί άρχισαν να φαίνονται τα προβλήματα των εταιρειών. Την αρχή έκανε η Δούδος, η οποία λόγω αποτελεσμάτων μπήκε στην επιτήρηση το 2000. Ο Θ. Λαναράς εμφανώς εκνευρισμένος από την κίνηση του τότε προέδρου του Χ.Α., Παναγιώτη Αλεξάκη, έσπευσε να τον επισκεφτεί την επόμενη μέρα.
Συνοδεία αρκετών αυτοκινήτων και μηχανών, έφερε τον Θ. Λαναρά στην οδό Σοφοκλέους 10 όπου πλήθος επενδυτών και νεαρών χρηματιστών τον περίμενε στην είσοδο για να του εκδηλώσει τη συμπαράστασή του. Λίγα χρόνια μετά οι περισσότερες εισηγμένες του ομίλου Λαναρά εμφάνιζαν μεγάλες δανειακές υποχρεώσεις, ενώ οι αθρόες εισαγωγές κινέζικων υφασμάτων έδειχναν πως το μέλλον του κλάδου είναι αβέβαιο.
Τα χρόνια κύλησαν χωρίς να βελτιώνεται η εικόνα. Τα οικονομικά προβλήματα συσσωρεύονταν, οι μετοχές κατρακυλούσαν και συμπλήρωναν τον ένα χρόνο μετά τον άλλο στην επιτήρηση, ενώ οι ορκωτοί άρχισαν να αναφέρουν στις σημειώσεις τους την ανάγκη χρηματοδότησης και τις μεγάλες ληξιπρόθεσμες οφειλές. Οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια του ομίλου άρχισαν να αντιδρούν και να ζητούν από το κράτος τη χρηματοδότηση του ομίλου προκειμένου να μη χαθούν οι θέσεις εργασίας. Ωστόσο ο Θωμάς Λαναράς δεν εμφανίστηκε διατεθειμένος να συμβάλλει στη χρηματοδότηση.
Πριν από λίγες ημέρες το κράτος υποσχέθηκε την χρηματοδότηση των κλωστοϋφαντουργικών εταιρειών με 14 εκατ. ευρώ. Σε ό,τι αφορά τη Lannet, αυτή έπαιξε το τελευταίο της χαρτί (;) τον Ιούνιο του 2007 όταν υπέγραφε στρατηγική συμφωνία συνεργασίας με την Orange. Λίγες μέρες όμως αργότερα ο ΟΤΕ κατέβαζε τα κυκλώματα της εταιρείας λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών. Η εταιρεία είχε βρει χρηματοδότηση από επενδυτική εταιρεία, αλλά λόγω της πτώσης των αγορών η χρηματοδότηση σταμάτησε.
Πρόσφατα η εταιρεία μπήκε στο άρθρο 99 και αναζητά χρήματα προκειμένου να βάλει σε τάξη τις υποχρεώσεις της και να επιστρέψει στο ταμπλό. Ο Θωμάς Λαναράς ποτέ δεν σταμάτησε να οραματίζεται την επιστροφή της μετοχής στο ταμπλό. Για τη Lannet είχε οραματιστεί triple play και επενδύσεις 500 εκατ. ευρώ. Τελικά όμως τίποτα δεν έγινε. Ο Θωμάς Λαναράς διατηρεί σελίδα στο Facebook.
Χιλιάδες εργαζόμενοι πληρώνουν ακόμα τη φούσκα της Κλωνατέξ
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ του Θωμά Λαναρά, Χρήστος (Χριστόδουλος), που απεβίωσε το 2005, συνέδεσε το όνομά του με την άνθηση των κλωστοϋφαντουργίας στη Νάουσα και με πολλές ευεργεσίες στην πόλη. Ο μοναχογιός του, που παρέλαβε τα ηνία του ομίλου στα μέσα της δεκαετίας του ‘90, βρίσκεται τώρα στο στόχαστρο των χιλιάδων υπαλλήλων που αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας.
Ο Χριστόδουλος Λαναράς ίδρυσε τα «Εριοκλωστήρια Πεννιέ» και το 1964 συνεταιρίστηκε με την ΕΤΒΑ προκειμένου να δημιουργήσει τα Κλωστήρια Ναούσης. Μάλιστα η ΕΤΒΑ κατείχε αρχικά το 60% της νέας εταιρείας η οποία εισήχθη στο Χ.Α. το 1973.
Ο Χρ. Λαναράς δεν έμεινε στα Κλωστήρια Ναούσης και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ‘70 είχε ιδρύσει άλλες τρεις εταιρείες στο χώρο της κλωστοϋφαντουργίας: την «Ολυμπιακή Κλωστοϋφαντουργία», την «Τρικολάν Γαλλοελληνική» και την «Βερλάν Βαμβακοϋφαντουργική».
Το 1986 ιδρύθηκε η Fanco, ενώ το 1990 τα Κλωστήρια Ναούσης μετονομάζονται σε Κλωνατέξ και αποτελούν την πρώτη εταιρεία συμμετοχών του ελληνικού χρηματιστηρίου. Ο Θωμάς Λαναράς είχε εν τω μεταξύ αναπτύξει έντονη δραστηριότητα στον τομέα της τεχνολογίας μέσω της Lantec που δραστηριοποιούνταν στον τομέα των λύσεων πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών, ενώ λίγο αργότερα ίδρυσε και τη Lannet με στόχο να πάρει μερίδιο από την πίτα των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών που είχαν αρχίσει να απευλευθερώνονται από το σφιχτό εναγκαλισμό του ΟΤΕ.
Με σπουδές στο αμερικανικό κολέγιο (Deree) και μεταπτυχιακό από τις ΗΠΑ ο Θ. Λαναράς έβλεπε τις ευκαιρίες στον τομεά της τεχνολογίας. Στην αγορά θυμούνται και την πολυετή δικαστική κόντρα του με την Telestet (σήμερα Wind Hellas) για την καρτοκινητή τηλεφωνία.
Το άστρο του Θωμά Λαναρά δεν έλαμψε μέσω της παρουσίας του στην τεχνολογία, αλλά μέσω της Κλωνατέξ που ηγούνταν ενός ομίλου από φθίνουσες βιομηχανίες λόγω της επέλασης των φθηνών ασιατικών ανταγωνιστών. Κατάφερε, όμως, δίπλα στη διεθνή τεχνολογική «φούσκα» της περιόδου 1998 - 2000 να δημιουργήσει τη μεγάλη «φούσκα» της Κλωνατέξ που σήμερα πληρώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι.
Αν υπολογίσει κάποιος ότι την περίοδο της χρηματιστηριακής παραφροσύνης οι εταιρείες του άντλησαν περί τα 300 εκατ. ευρώ (100 δισ. δραχμές) τότε το μέγεθος της ζημίας για τους μικροεπενδυτές και τους υπαλλήλους του αποκτά ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Recent Posts
Ετικέτες
- .
- "Βοήθεια Στο Σπίτι"
- 12nisa
- 1453
- 15aygousto
- 1821
- 1940
- 28oktobrioy
- 2ospp
- 3os pp
- Αγιοι Τοποι
- ακρίβεια
- ανεμογεννήτριες
- Από τη "Βοήθεια στο Σπίτι" στην "Φροντίδα Κατ' Οίκων Συνταξιούχων"...
- αποτέφρωση
- αρχαία_ελλάδα
- βαθιώτης
- Βοήθεια Στο Σπίτι
- βππ
- δημοκρατία
- διαφθορά
- ΕΛΔΥΚ
- ελληνική_σημαία
- Θεσσαλία
- θεσσαλονίκη
- Ιησούς Χριστός
- καποδίστριας
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΣ
- Λαλητρίς
- ναυαγιο
- νησιά
- ΝΙΚΗ
- οικουμενισμός
- ολυμπιακοί_αγώνες
- παπισμός
- Πάτερ Παΐσιος: Τα λεγε από το 1987...
- πλημμύρες
- ποίηση
- Πόλη
- πολιτική
- πολιτισμός
- Πρωτοχρονιά
- σκάνδαλα
- Το λέω μ' ένα τραγούδι
- τραγωδία τεμπών
- υγεία
- υποκλοπές
- χρηματιστήριο
- aegeanhawk
- afganistan
- agia grafi
- agiasofia
- agio_fos
- agioi
- agion oros
- agiorites
- agrinio
- agrotes
- AI
- aigaio
- aitol-nia
- alvania
- anadim
- anastasi
- anel
- anopaia_atrapos
- antinews
- antixristos
- aoz
- apokalipsi
- apostolou
- ardin-rixi
- argiriou
- armenia
- army
- arta
- astinomia
- attikanea
- attilas 74
- b.ipiros
- bitcoin
- books
- brexit
- china
- dei
- delastik
- diakonima
- diet
- dikaiosini
- diktyo_ellinismou
- dimekloges
- dimitrakis
- dimokratianews
- dna
- dt_emails_anakoinwsei
- dt_emails_anakoinwseis
- e.d.
- E.E
- ekklisia
- ekloges
- ektroseis
- eleftheripatrida
- ell_glosa
- ell_stratos
- ellinotourkika
- emfiles_taftotites
- emvolio
- en_romiosini
- en_romiosinia
- english_text
- eoka
- estia
- etairies
- eurovision
- evaggelio
- evros
- failos
- filias
- fotgrammi
- foties
- fotos
- france
- germania
- hellasforce
- hellasorthodoxy
- IC_XC
- IHA
- imaa
- IMF
- imia96
- inka
- intzebelis
- ionion
- ios
- ios_gripis
- irak
- iran
- iskra
- islam
- israil
- istoria
- italia
- justice_for_greece
- kakokairia
- kalokairi
- kapadokia
- kartapoliti
- kausima
- keimena_xa
- kke
- klim_allagi
- kommata
- korovesis
- kossovo
- kourdisto
- koymakis
- koyrdistan
- krax
- kriti
- kypros
- labrini_vetsiou
- lesvos
- libya
- loatki
- lockdown
- makedonia
- makelio
- maska
- media
- mednutrition
- megali evdomada
- menidi
- mesogeios
- metanasteutiko
- metanoia
- metapoliteusi
- mikra asia
- mko
- mme
- mr.v
- narkotika
- nato
- nazi
- nd
- nea_taxi
- neataxi
- nistia
- nostalgia
- odysseiatv
- OHE
- oikogeneia
- olympia
- omiros
- omofilofilia
- omol
- omologia
- omologia_pistis
- oreinosvaltos
- orthodoxia
- OUC
- oucrania
- oukrania
- paideia
- paisios
- palaistini
- panagia
- panaitolikos
- papagar
- papismos
- para
- parartima
- pasok
- pasxa
- patr
- patrida
- peina
- pemptousia
- pentikosti
- petrelaio
- piperop
- polemos
- politikoi
- politismos
- polytexneio
- pontos
- porfyrios
- porneia
- pp
- profiteies
- prostimo
- psavidis
- rafail
- rodos
- roma
- russia
- sarakosti
- savvas
- seismoi
- serbia
- skal
- skopia
- smirni
- Sociologyalert - Ντοκουμέντο
- soras
- sports
- stilos
- sxisma
- synpeka
- syria
- syriza
- tainia
- tama
- taxiarxes
- test
- texnologia
- thavma
- theofaneia
- thraki
- thrisk
- timios stavros
- tourismos
- tourkia
- tragodia
- trapezes
- triodio
- tromokratia
- usa
- valkania
- var
- vardakas
- viasmoi
- video
- videos
- vimaorthodoxias
- vioi agivn
- vivlia
- votanokipos
- voulgaria
- vouli
- vretania
- we
- woke
- xairetismoi
- xamenes_patrides
- xrisi_avgi
- xristougenna
- ygeia
- ypepth
- zoom
- zwa
- zygouras
Αρχειοθήκη ιστολογίου
- Οκτωβρίου 2024 (11)
- Σεπτεμβρίου 2024 (63)
- Αυγούστου 2024 (69)
- Ιουλίου 2024 (77)
- Ιουνίου 2024 (68)
- Μαΐου 2024 (81)
- Απριλίου 2024 (70)
- Μαρτίου 2024 (47)
- Φεβρουαρίου 2024 (57)
- Ιανουαρίου 2024 (42)
- Δεκεμβρίου 2023 (53)
- Νοεμβρίου 2023 (43)
- Οκτωβρίου 2023 (53)
- Σεπτεμβρίου 2023 (35)
- Αυγούστου 2023 (47)
- Ιουλίου 2023 (52)
- Ιουνίου 2023 (41)
- Μαΐου 2023 (38)
- Απριλίου 2023 (45)
- Μαρτίου 2023 (59)
- Φεβρουαρίου 2023 (37)
- Ιανουαρίου 2023 (47)
- Δεκεμβρίου 2022 (54)
- Νοεμβρίου 2022 (64)
- Οκτωβρίου 2022 (44)
- Σεπτεμβρίου 2022 (70)
- Αυγούστου 2022 (48)
- Ιουλίου 2022 (51)
- Ιουνίου 2022 (43)
- Μαΐου 2022 (33)
- Απριλίου 2022 (3)
- Φεβρουαρίου 2022 (24)
- Ιανουαρίου 2022 (69)
- Δεκεμβρίου 2021 (35)
- Νοεμβρίου 2021 (65)
- Οκτωβρίου 2021 (50)
- Σεπτεμβρίου 2021 (72)
- Αυγούστου 2021 (78)
- Ιουλίου 2021 (97)
- Ιουνίου 2021 (64)
- Μαΐου 2021 (54)
- Απριλίου 2021 (124)
- Μαρτίου 2021 (108)
- Φεβρουαρίου 2021 (85)
- Ιανουαρίου 2021 (112)
- Δεκεμβρίου 2020 (97)
- Νοεμβρίου 2020 (137)
- Οκτωβρίου 2020 (88)
- Σεπτεμβρίου 2020 (45)
- Αυγούστου 2020 (28)
- Ιουλίου 2020 (53)
- Ιουνίου 2020 (50)
- Μαΐου 2020 (59)
- Απριλίου 2020 (154)
- Μαρτίου 2020 (154)
- Φεβρουαρίου 2020 (112)
- Ιανουαρίου 2020 (123)
- Δεκεμβρίου 2019 (101)
- Νοεμβρίου 2019 (139)
- Οκτωβρίου 2019 (115)
- Σεπτεμβρίου 2019 (121)
- Αυγούστου 2019 (76)
- Ιουλίου 2019 (125)
- Ιουνίου 2019 (163)
- Μαΐου 2019 (169)
- Απριλίου 2019 (108)
- Μαρτίου 2019 (149)
- Φεβρουαρίου 2019 (138)
- Ιανουαρίου 2019 (196)
- Δεκεμβρίου 2018 (197)
- Νοεμβρίου 2018 (224)
- Οκτωβρίου 2018 (208)
- Σεπτεμβρίου 2018 (113)
- Αυγούστου 2018 (118)
- Ιουλίου 2018 (212)
- Ιουνίου 2018 (209)
- Μαΐου 2018 (174)
- Απριλίου 2018 (209)
- Μαρτίου 2018 (235)
- Φεβρουαρίου 2018 (197)
- Ιανουαρίου 2018 (182)
- Δεκεμβρίου 2017 (215)
- Νοεμβρίου 2017 (202)
- Οκτωβρίου 2017 (182)
- Σεπτεμβρίου 2017 (161)
- Αυγούστου 2017 (150)
- Ιουλίου 2017 (156)
- Ιουνίου 2017 (124)
- Μαΐου 2017 (153)
- Απριλίου 2017 (149)
- Μαρτίου 2017 (182)
- Φεβρουαρίου 2017 (234)
- Ιανουαρίου 2017 (276)
- Δεκεμβρίου 2016 (261)
- Νοεμβρίου 2016 (264)
- Οκτωβρίου 2016 (206)
- Σεπτεμβρίου 2016 (313)
- Αυγούστου 2016 (265)
- Ιουλίου 2016 (241)
- Ιουνίου 2016 (193)
- Μαΐου 2016 (221)
- Απριλίου 2016 (272)
- Μαρτίου 2016 (248)
- Φεβρουαρίου 2016 (252)
- Ιανουαρίου 2016 (293)
- Δεκεμβρίου 2015 (253)
- Νοεμβρίου 2015 (291)
- Οκτωβρίου 2015 (251)
- Σεπτεμβρίου 2015 (261)
- Αυγούστου 2015 (168)
- Ιουλίου 2015 (191)
- Ιουνίου 2015 (184)
- Μαΐου 2015 (215)
- Απριλίου 2015 (239)
- Μαρτίου 2015 (211)
- Φεβρουαρίου 2015 (301)
- Ιανουαρίου 2015 (457)
- Δεκεμβρίου 2014 (438)
- Νοεμβρίου 2014 (392)
- Οκτωβρίου 2014 (415)
- Σεπτεμβρίου 2014 (367)
- Αυγούστου 2014 (397)
- Ιουλίου 2014 (368)
- Ιουνίου 2014 (366)
- Μαΐου 2014 (345)
- Απριλίου 2014 (270)
- Μαρτίου 2014 (344)
- Φεβρουαρίου 2014 (241)
- Ιανουαρίου 2014 (428)
- Δεκεμβρίου 2013 (640)
- Νοεμβρίου 2013 (695)
- Οκτωβρίου 2013 (670)
- Σεπτεμβρίου 2013 (497)
- Αυγούστου 2013 (628)
- Ιουλίου 2013 (688)
- Ιουνίου 2013 (636)
- Μαΐου 2013 (663)
- Απριλίου 2013 (699)
- Μαρτίου 2013 (686)
- Φεβρουαρίου 2013 (585)
- Ιανουαρίου 2013 (630)
- Δεκεμβρίου 2012 (530)
- Νοεμβρίου 2012 (473)
- Οκτωβρίου 2012 (460)
- Σεπτεμβρίου 2012 (380)
- Αυγούστου 2012 (414)
- Ιουλίου 2012 (468)
- Ιουνίου 2012 (497)
- Μαΐου 2012 (579)
- Απριλίου 2012 (501)
- Μαρτίου 2012 (495)
- Φεβρουαρίου 2012 (512)
- Ιανουαρίου 2012 (658)
- Δεκεμβρίου 2011 (594)
- Νοεμβρίου 2011 (744)
- Οκτωβρίου 2011 (743)
- Σεπτεμβρίου 2011 (487)
- Αυγούστου 2011 (616)
- Ιουλίου 2011 (602)
- Ιουνίου 2011 (525)
- Μαΐου 2011 (426)
- Απριλίου 2011 (314)
- Μαρτίου 2011 (217)
- Φεβρουαρίου 2011 (49)
- Ιανουαρίου 2011 (47)
- Δεκεμβρίου 2010 (11)
- Νοεμβρίου 2010 (25)
- Ιουνίου 2010 (4)
- Μαΐου 2010 (9)
- Απριλίου 2010 (14)
- Μαρτίου 2010 (23)
- Ιανουαρίου 2010 (3)
- Οκτωβρίου 2009 (3)
- Σεπτεμβρίου 2009 (11)
- Αυγούστου 2009 (26)
- Ιουλίου 2009 (9)
- Ιουνίου 2009 (3)
- Μαΐου 2009 (1)
- Απριλίου 2009 (3)
- Μαρτίου 2009 (7)
- Φεβρουαρίου 2009 (17)