Μετά την εγκληματική… ενεργητικά ο ΣΥΡΙΖΑ, παθητικά και ενεργητικά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με την χαρά του ΚΚΕ, εκχώρηση ντροπή, της «Μακεδονικής» (!!!) γλώσσας στα Σκόπια.
Άλλη μια… λαοπρόβλητη κυβέρνηση οδεύει στο τέλος της.
Με όλα τα δεινά που προκάλεσε στον έρμο τούτο τόπο, θα πρόκειται περί θαύματος αν πιάσει το πολύ 28% στις επερχόμενες εκλογές.
Εκτός κι αν πιστεύετε, ότι ο λαός θα επιβραβεύσει τον Μητσοτάκη με αντίστοιχα ποσοστά του ’19, για τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, την απύθμενη διαφθορά, τη μαυρίλα που έφερε στη ζωή του με τη διαχείριση κορονοκρίσης – γεωπολιτικού χάους και τον αδιανόητο εθνομηδενισμό.
(Ανανεωμένο) H συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Γιώργο Αυτιά έβγαζε εκτός από αλαζονεία και μια διάθεση να καλυφθεί η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από τα πέναλτι.
Η αγωνία του πρωθυπουργού που πριν από 2,5 χρόνια πήρε καθαρή εντολή διακυβέρνησης για τουλάχιστον 8 χρόνια και τη σπαταλά σε ανούσιες πολιτικές με ανόητους πολιτικούς.
Τα τελευταία 24ωρα βιώσαμε νέες κόντρες
ανάμεσα στον πρώην Υφυπουργό και πρώτο σε σταυρούς Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ Πολάκη
και τον Υπουργό της Νέας Δημοκρατίας κ Γεωργιάδη που θα έχουν συνέχεια στην
Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής των Ελλήνων.
Βλέποντας και τη συζήτηση που γίνεται στη Βουλή με αφορμή την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ, γεννιέται ξανά το ερώτημα: Γιατί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι κακή;
Τι είναι δηλαδή αυτό που κάνει την ελπίδα του 2019 να μοιάζει με εφιάλτη; Τι είναι αυτό που φταίει εν πάση περιπτώσει που ο Κυριάκος Μητσοτάκης γίνεται ο εφιάλτης της Δεξιάς στη χώρα;
Από το «μαζί τα φάγαμε» και την οικονομική κρίση, μέχρι τον κορονοϊό, την προβληματική δημόσια Υγεία και τα πανάκριβα τεστ, τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές, ακόμη και το ότι δεν βρίσκει κάποιος δουλειά, για όλα το «σύστημα» έχει απάντηση: «Δείξε επιτέλους λίγη ατομική ευθύνη»
(Ανανεωμένο) Οι αριθμοί ευημερούν, η Νέα Δημοκρατία πεθαίνει. Κάπως έτσι θα έπρεπε να είναι ο τίτλος της δημοσκόπησης της Metron Analysis για το Mega, όπου η Νέα Δημοκρατία έχει κοντά 10 μονάδες διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά βρίσκεται με ποσοστό κάτω από 30% στην πρόθεση ψήφου.
Εκδήλωση που αναδίδει έντονα άρωμα εκλογών, οργανώθηκε για την άφιξη των πρώτων έξι γαλλικών μαχητικών. Τέτοια «υποδοχή» ουδέποτε είχε γίνει τα τελευταία σαράντα χρόνια
Με την συνήθη έπαρση και αλαζονεία που επιβεβαιώνει ότι βρίσκεται σταθερά σε απόσταση από την μέση ελληνική οικογένεια, που βιώνει τον φόβο για την υγεία και την αγωνία για την επιβίωση λόγω της εκτίναξης του κόστους ζωής, εμφανίστηκε για μία ακόμη φορά στην συζήτηση για τον Προϋπολογισμό ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.
Καλώς ή κακώς το αίτημα Τσίπρα για πρόωρες εκλογές, αλλάζει το παιχνίδι.
Πλέον, ο Μητσοτάκης δεν έχει να κάνει με έναν αντίπαλο, τάχα φοβικό μπροστά στο ενδεχόμενο νέας εκλογικής ήττας, ανήμπορο να ορθώσει πειστικό αντιπολιτευτικό λόγο, όπως προπαγανδίζουν νυχθημερόν τόσο οι κυβερνώντες όσο και τα καθεστωτικά ΜΜΕ της… πετσωμένης λίστας.
Από τη μία, ο Μητσοτάκης υποδυόμενος τον πατριώτη προσπάθησε απεγνωσμένα να πείσει τον λαό ότι δεν πλήρωσε τα σπασμένα των Αμερικανών λόγω AUKUS προς κατευνασμό της γαλλικής οργής.
Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αναλυτικές ικανότητες για να αντιληφθεί κανείς ότι το δήθεν οικονομικό θαύμα που μάταια επιχειρεί να προπαγανδίσει η κυβέρνηση, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια φούσκα έτοιμη να εκραγεί.
Καμιά φορά μαθαίνεις περισσότερες αλήθειες για το στρεβλό πολιτικό μας γίγνεσθαι ακούγοντας απλούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας, παρά τους μεγαλόσχημους πολιτικούς ή τους φλύαρους πολιτικούς αναλυτές.
Μια φορά και έναν καιρό υπήρχαν δύο επιλογές: το καλό και το κακό.
Έχουμε ξεχάσει πότε ήταν αυτό.
Εδώ και αδιανόητα πολλές δεκαετίες, η επιλογή είναι μεταξύ του κακού και του χειρότερου, συνεπώς, όσοι ψηφίζουν, επιλέγουν το κακό με το κριτήριο του λιγότερου χειρότερου.
Το Ισραήλ για μια ακόμη φορά στη σύντομη ιστορία του πολεμάει τον ισλαμικό φονταμενταλισμό που το απειλεί, ενώ στη χώρα μας (αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη) βλέπουμε διάφορους «αριστερούς» να στηρίζουν τη Χαμάς, τους Παλαιστίνιους κλπ. χαρακτηρίζοντάς το ως «κράτος φονιά», ακόμη και «χιτλερικό».
Η αύξηση της προσβασιμότητας των ψηφοφόρων σε πηγές πληροφόρησης άλλαξε άρδην το πεδίο μάχης των πολιτικών κομμάτων και τον ρόλο των εμπλεκόμενων σε αυτή.
