Τρεις εικόνες, χιλιάδες λέξεις. Η πρώτη δείχνει τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να χτυπάει το σφυράκι στο άντρο του διεθνούς καπιταλισμού, παραδομένος στα θέλγητρα του παγκόσμιου κεφαλαίου.
Δεν έχει τέλος ο τζερτζελές που ζούμε εδώ και δυόμιση χρόνια. Από τότε δηλαδή που αποφασίσαμε να ψηφίσουμε τους άφθαρτους αριστερούς ήρωες της καθημερινότητάς μας για να «σκίσουν το μνημόνιο, να καταργήσουν τους φόρους και τα διόδια, για να ζήσουμε κι εμείς επιτέλους το όνειρο της ακσιοπρέπυας».
Kάνουν κουμάντο 100 οικογένειες σε συνεργασία με το διεφθαρμένο πελατειακό κράτος
Κοίτα να δεις, μυρίζει το πτώμα της. Ο Τσίπρας μυρίζει το πτώμα της εγχώριας ελίτ και είναι έτοιμος να την καταπιεί. 100 οικογένειες κυβερνάνε τη χώρα σαν τη Μαφία σε ολόκληρη την διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Λέτε τώρα που θα απαγορεύσουν το πιτόγυρα να βγουν στους δρόμους οι Έλληνες; Αν δε κάνουν κανένα αστείο στις Βρυξέλλες και απαγορεύσουν και την μπουγάτσα, πάει θα καεί το πελεκούδι.
Η μεγάλη πληγή της χώρας είναι ο δημόσιος τομέας. Αυτό είναι γνωστό, όπως είναι γνωστή και η ιδιαίτερη σχέση που έχει κάθε κυβέρνηση, κάθε κόμμα με τους δημοσίους υπαλλήλους.
Έκλεισε η αξιολόγηση. Καμπάνες ηχούν χαρμόσυνα γιατί η κυβέρνηση έκλεισε όλα τα ανοικτά μέτωπα. Και πλειστηριασμούς χιλιάδων ακινήτων έδωσε, και πώληση της ΔΕΗ έδωσε με τους… Φωτόπουλους να κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο, και περικοπές στα οικογενειακά επιδόματα, κυρίως για όσους έχουν πάνω από 3 παιδιά.
Του Strange Attractor
Όλοι εμείς οι κακοπροαίρετοι, που ασκούμε καθημερινή κριτική στην «αριστερή» κυβέρνηση του ριζοσπαστικού Σύριζα, συνηθίζουμε να την συγκρίνουμε με αντίστοιχες φιλολαϊκές κυβερνήσεις σε άλλες χώρες φάρους του σοσιαλισμού, όπως είναι η Κούβα, η Βενεζουέλα, η Βόρεια Κορέα, κ.ά.
Είναι πολύ εύκολο, όπως έχουμε γράψει κατά καιρούς, να ρίχνεις λάσπη στον ανεμιστήρα, να ξέρεις ότι αυτό που κάνεις είναι ανήθικο αλλά να το κάνεις για πρόσκαιρα οφέλη.
Συνεχίζοντας και κλείνοντας επιτέλους την επικίνδυνη (για τα νεύρα μας) κατάδυση στα σκοτεινά και γεμάτα βούρκο νερά της συριζέικης διακυβέρνησης, έφτασε η ώρα να μιλήσουμε για τον προστάτη της τάξης και της ασφάλειας, τον άγρυπνο φρουρό του νόμου κ. Τόσκα.