O Kαθηγητής Α. Αγγελόπουλος, ο Κ.Καραμανλής, ο Η. Ηλιού και η ΕΟΚ (Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Με την ευκαιρία του αποτελέσματος των Ιστορικών Εκλογών της 4ης Δεκεμβρίου, στις οποίες ο Ιταλικός λαός με ποσοστά 60% περίπου αποφάσισε, μετά την Αγγλία, την δραπέτευση από το οικονομικό Νταχάου, που και ευφημισμό αποκαλείται Ευρωπαϊκή Ένωση, γυρίζω μερικές δεκαετίες πίσω για να εκθέσω μερικές διεισδυτικές επισημάνσεις, τις οποίες είχαν κάνει τότε ο Η.Ηλιού και ο Α. Αγγελόπουλος, σε αντίθεση με τον «εθνάρχη»! Έγραφα προ καιρού για τους κινδύνους που εγκυμονούνται για την Εθνική μας Οικονομία, όπως τους κατέγραφε ο διανοούμενος Η.Ηλιού στο «προφητικό» του έργο: «Η Ελλάδα κάτω από τον οδοστρωτήρα της Κοινής Ευρωπαϊκής Αγοράς» (εκδ. της ΕΔΑ, 1957). Εκεί ο Ηλιού έκανε λόγο για τους κινδύνους, ως προς την Ελλάδα, επισημαίνοντας ότι η σύνδεση «θα αποβεί ολέθρια, όσον η Μιακρασιατική καταστροφή ή η γερμανοϊταλική και βουλγαρική κατοχή». Την ίδια, περίπου εποχή, ο γνωστός οικονομολόγος και παράγων της Εθνικής Αντίστασης Άγγελος Αγγελόπουλος – για το επιστημονικό έργο του οποίου μίλησα σε εκδήλωση των συνεργαζόμενων επιστημονικών Σωματείων της Αθήνας, τον Φεβρουάριο του 1965 – διαμέσου του περιοδικού του «Νέα Οικονομία» (τευχ. 2/1959) έγραφε και τα εξής: «Αι ευρωπαϊκαί Ενώσεις, αντιπροσωπεύουν τον κίνδυνον για τις υποανάπτυκτες και τις υπό ανάπτυξη χώρες να χάσουν βαθμιαίως την ιδικήν των εθνικήν και οικονομικήν ανεξαρτησίαν… ιδία η εκβιομηχάνισης θα περιέλθει εις τας ξένας επιχειρήσεις, αι οποίαι διαθέτουν πείραν, ικανότητα και κεφάλαια, οι δε εγχώριοι επιχειρήσεις που λειτουργούν σήμερον υπό δυσμενείς συνθήκας ή θ’ απορροφηθούν υπό των μεγάλων επιχειρήσεων των χωρών της Κοινής Αγοράς ή θα εξαφανιστούν λόγω ελλείψεως ανταγωνιστικής ικανότητας» (σελ. 722-725). Επισημάνσεις βαρύνουσες, θεμελιωμένες και επιβεβαιωμένες, στις οποίες οι κυβερνήσεις του «εθνάρχη» Κ.Καραμανλή δεν έδωσαν καμμία σημασία, ούτε τότε ούτε το 1978. Όλα στο βωμό της πολιτικής σκοπιμοτητας και της… καρέκλας, υπό τα χειροκροτήματα της πλειοψηφίας του φαύλου λαού, τον οποίο παραμύθιασε και ο «χαρισματικός» ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ με εκείνο το απατηλό σύνθημα: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»! Τα υπηρέτησε και τα δύο ασμένως και… επιτυχώς! Τώρα γιατί σκούζεις «κυρίαρχε» λαέ; Δεν ήσουν εσύ που στήριξες από το 1961 έως σήμερα τους αρχηγούς και τα κόμματά τους που σε μάντρωσαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Έλεγε ο «εθνάρχης» σου Κ. Καραμανλής, το Μάρτιο του 1961, αγορεύοντας στη Βουλή: «Η σύνδεσις της Ελλάδας μετά της ΕΟΚ αποτελεί σταθμό προς την διαδικασίαν, η οποία οδηγεί εις την εξύψωσιν των συνθηκών διαβιώσεως του Ελληνικού λαού και εις βαθμιαίαν εξομοίωσιν τούτων προς τας συνθήκας των προηγμένων χωρών της Δυτικής Ευρώπης». Αυτά τα… αισιόδοξα έλεγε στις 31 Μαρτίου 1961 στη Βουλή των Ελλήνων, ο «εθνάρχης», ενώ ο Η.Ηλιού – έγραψα αρκετές φορές για τις αντίθετες θέσεις του – «ζητά να συζητηθεί το θέμα στη Βουλή και χαρακτηρίζει τη σύνδεση «ολέθριον γεγονός και πελώριον κίνδυνον» για τη χώρα (βλ. Σπ. Λιναρδάτου: «Από τον εμφύλιο στη Χούντα», επανέκδοση «Το Βήμα», τομ. Γ’, σελ. 339-340, Αθήνα 2009)». Σημειώνω, με την ευκαιρία, ότι στο πνεύμα του Ηλιού και του Αγγελόπουλου, εκπόνησα την διπλωματική μου μελέτη στο Τμήμα Οικονομικών και πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1964 στο μάθημα της Ιστορίας των Κοινωνικών Θεωριών του Δημοσθένη Στεφανίδη, ο οποίος στο τρίτομο έργο του ασκούσε «κριτική» στη θεωρία του Μαρξ, προβάλλοντας το γεγονός ότι δεν πλήρωνε τα ενοίκια του σπιτιού του! Αυτό είναι αλήθειακαι όπως έγραφε το άλλοτε ηγετικό στέλεχος του Κ.Κ. Γαλλίας, ο Ροζέ Γκαρωντύ: ο ιδρυτής της κοσμοθεωρίας του Ιστορικού και διαλεκτικού υλισμού «πουλούσε τις κούνιες των παιδιών του για να πληρώσει τα ενοίκια» (βλ. Ρ. ΓΚαρωντύ: «Κ. Μαρξ», Αθήνα 1973). Ο τίτλος της διπλωματικής μου εργασίας ήταν: «Η Ελλάδα στο λάκκο των λεόντων» Αθήνα 22/12/2016

Αντιδημοφιλείς Σκέψεις, του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου  -«Ως πότε όμως οι Έλληνες κομματοοιωνοσκόποι του λαϊκισμού θα μπορούν να γελούν με την επιταχυνόμενη πορεία της Ελλάδας προς την ολοκληρωτική αποσύνθεσή της;». -«Ο αγώνας για την «αλλαγή» κατέληξε σ’ έναν «αγώνα» προσωπικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ανόδου του πασοκικού κόσμου, χρησιμοποιώντας την ιδεολογία ως καριέρα και ως εμπόρευμα». -«Το «εδώ και τώρα» του λαϊκισμού.. σήμαινε παραβίαση θεμελιωδών ιστορικών νόμων και διαμορφωμένων κοινωνικών καταστάσεων, που ήταν αδύνατον να υπερβεί σε λίγο χρόνο». -«Οι αυτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί της Ελλάδας, οφείλουν να γνωρίζουν ότι ο «προοδευτισμός» είναι μια πάρα πολύ αμφισβητήσιμη έννοια και μια κοινωνική κατάσταση εμπεριέχουσα ανεξέλεγκτο υποκειμενισμό, όπως αυτό συμβαίνει με κάθε ηθική έννοια». -«Η κοινωνική εξέλιξη υπακούει στους δικούς της νόμους και όχι στους «νόμους» που θεσπίζουν οι ευκαιριακοί γυρολόγοι του λαϊκισμού, που κάνει άλματα στο κενό». (Από το έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Αθήνα 2002)