Πανηγυρίζει όλη η Ελλάδα για την τεράστια επιτυχία της Κατερίνας Στεφανίδου που πήρε το χρυσό μετάλλιο στο επί κοντώ. Βγήκαν οι πολιτικοί μας και της έδωσαν συγχαρητήρια, δάκρυσε η χώρα που άκουσε τον εθνικό ύμνο. Είναι το επιστέγασμα των προσπαθειών της αφού έχει πάρει κι άλλα μετάλλια στο ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο πρωτάθλημα, όχι όμως και το χρυσό.
Πόσοι, όμως, ξέρουν ότι αυτό το κορίτσι δεν βρίσκεται στην Ελλάδα. Δεν προπονείται εδώ, δεν σπουδάζει εδώ, δεν έχει καμιά σχέση με το αθλητικό σύστημα που υπάρχει εδώ. Δεν βρίσκεται κάθε μέρα σε άθλια στάδια για προπόνηση, δεν ασχολείται με το αν ο κάθε καρεκλοκένταυρος παράγοντας θα αποφασίσει αν και πότε θα κάνει προπόνηση και αν θα παγώσει σε κάποιο γήπεδο.
Ποιος ξέρει ότι αυτό το κορίτσι βρίσκεται έξω εδώ και χρόνια κι ένας σοβαρός λόγος είναι ότι οι άριστοι στην Ελλάδα γίνονται ίδιοι με τους μέτριους; Ότι αν η Στεφανίδου έμενε εδώ, σπούδαζε σε κάποιο διαλυμένο Πανεπιστήμιο που έκανε κάθε μέρα κατάληψη δεν θα ήταν η ίδια που είναι σήμερα;
Ποιος ξέρει ότι διατηρεί στενή σχέση με τη χώρα της, ότι έκλαψε που άκουσε τον εθνικό ύμνο, αλλά που σίγουρα δεν θα πρέπει να είναι περήφανη για το γεγονός ότι παρόμοιες περιπτώσεις σαν κι αυτήν δεν έχουν καμιά τύχη αν μείνουν εδώ;
Η Ελλάδα έχει τεράστια ταλέντα. Στον αθλητισμό, στις τέχνες, στα γράμματα, στις επιστήμες. Κι όμως, οι περισσότεροι αναδεικνύουν αυτά τα ταλέντα και αναγνωρίζονται παγκοσμίως μόλις φεύγουν από την πατρίδα τους. Είναι τόσο ντροπιαστικό αυτό, είναι τόσο εξευτελιστικό για μια χώρα με τέτοια ιστορία να χάνει τα παιδιά της με τέτοιο τρόπο.
Πάνω από 200 χιλιάδες νέοι έφυγαν στα χρόνια της κρίσης αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Πολλοί από αυτούς διακρίνονται στο επάγγελμά τους και αναγνωρίζονται από τους ξένους ενώ στην Ελλάδα στην καλύτερη περίπτωση θα ήταν στο κλαμπ των μετρίων που και η Αριστερά προωθεί με σθένος.
Που θα ήταν π.χ. ο Αντετοκούμπο αν έμενε να πλακώνεται στο ξύλο με Ολυμπιακούς ή Παναθηναϊκούς; Σε ποια θέση θα ήταν η Στεφανίδου στην Ελλάδα της κρίσης; Που θα ήταν τόσοι και τόσοι κορυφαίοι Έλληνες επιστήμονες που εδώ θα έμπλεκαν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας και της μετριότητας; Που θα έμπλεκαν σε κάποιο πανεπιστήμιο όπου κάποιοι φοιτητές κάνουν κουμάντο, κλείνουν καθηγητές στο γραφείο τους, μοιράζουν «δωράκια» για να γράφονται οι νέοι στις φοιτητικές παρατάξεις και παίρνουν δεκάρια με μέσο;
Βεβαίως και υπάρχουν άξιοι Έλληνες που βρίσκονται στην Ελλάδα και δίνουν τη μάχη από εδώ. Και είναι άξιοι για το θάρρος τους και για το υψηλό πατριωτικό τους φρόνημα. Όμως, και οι ίδιοι αισθάνονται αδικημένοι γιατί δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τους ξένους γιατί ζουν σε μια χώρα που θεωρεί την αριστεία ρετσινιά και τον δουλευταρά, τον πιο έξυπνο ή τον πιο επαγγελματία κάτι σαν μίασμα.
Εν ολίγοις: Στην Ελλάδα της κρίσης και κυρίως στην Ελλάδα της Αριστερής μετριότητας η Στεφανίδου πιθανόν να μη μας έκανε περήφανους, όχι γιατί δεν θα είχε το ίδιο ταλέντο αλλά γιατί η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου