Στα 1806, που ο «Ανώνυμος» συγγραφέας της, κυκλοφόρησε αυτό το εγερτήριο σάλπισμα της εθνεγερσίας του ’21, απευθυνόμενος στους Έλληνες του εξωτερικού τους καλούσε να επιστρέψουν στη σκλαβωμένη Ελλάδα, «γιατί οι Έλληνες έχουσιν χρείαν από την παρουσίαν σας… και οφείλετε να καταλάβετε το χρέος και να το εκτελέσητε». Με οξύτητα και καυστικότητα ο «Ανώνυμος» συνέχιζε:
«Μήπως αδελφοί μου προσμένετε να ελευθερωθεί πρώτον η Ελλάς και έπειτα να υπάγητε εσείς; Τότε είναι το ίδιον ωσάν να ελέγετε ότι δεν θέλομεν να ελευθερωθή ποτέ… και ποιος θέλετε να σας ελευθερώσει την πατρίδα και σεις να λείπητε;» (βλ. την επανέκδοση της «Ελληνικής Νομαρχίας» από τις εκδ. «Αφών Τολίδη», Αθήνα 1982, με επιμέλεια Τ. Βουρνά, και το εδώ παράθεμα, σελ. 29).
Όπως τότε, έτσι και στην περίοδο της απριλιανής δικτατορίας του 1967 πολλοί… αντιστασιακοί του γλυκού νερού, έκαναν αγώνα εναντίον της από τα ευρωπαϊκά ξενοδοχεία και τα εκεί πανεπιστήμια! Εκ του ασφαλούς παρίσταναν τους «αντιστασιακούς» και άφησαν εδώ τα «κορόϊδα» να βγάλουνε το φίδι από την τρύπα, ακολουθώντας μια εντελώς αντίθετη πολιτική ηθική παρακαταθήκη του Ι. Καποδίστρια, ο οποίος ερωτώμενος από τον κόμη Δ. Ρώμα περί του πρακτέου, ως προς την έναρξη της επανάστασης του ’21 του έγραφε: «Με ερωτάς κόμη να σας ειπώ τη γνώμη μου για την επανάστασην κατά την οποίαν σεις θα διακινδυνεύσετε τας κεφαλάς σας, ενώ εγώ ζω εδώ εις την ασφάλειάν μου. Σεις, λοιπόν θ’ αποφασίσητε».
Ιδού το ηθικό μεγαλείον του ανδρός, το οποίο φυσικά δεν διέθεταν οι «αντιστασιακοί» των παρισινών καφενείων και καναδικών ξενοδοχείων, που κάθησαν στο σβέρκο των Ελλήνων, ερχόμενοι ως.. απελευθερωτές μετά την αυτοκατάρρευση του στρατιωτικού καθεστώτος, λόγω του ολοκαυτόματος της Κύπρου!
Τέτοια πολιτική και ιστορική χυδαιότητα μόνο στην Ελλάδα των… γονατισμένων Ελλήνων θα μπορούσε να γραφεί, γιατί και η μεγάλη πλειοψηφία του «αντιστασιακού» λαού έτρωγε, έπινε τα οικονομούσε και σιωπούσε! Όλα τ’ άλλα είναι μεγάλο παραμύθι.
Αθήνα 20/04/2016
Υποθήκες από το πολίτευμα της Σπάρτης
- «Ο Λυκούργος για να καταπολεμήσει την απληστία και να εξαλείψει τη δίψα για πλούτο, εισήγαγε τον τρίτο και πιο κατάλληλο κανόνα, δηλαδή τα δημόσια γεύματα (συσίτια)».
- «Όλοι οι πολίτες έπρεπε να συγκεντρώνονται και να τρώνε μαζί τα προβλεπόμενα γεύματα».
- «Κανένας όμως πολίτης δεν μπορούσε να τρώει στο σπίτι του επάνω σε ακριβά καθίσματα και τραπέζια».
- «Συνήθως συγκεντρώνονταν γύρω στα 10-15 άτομα και κάθε ομοτράπεζος συνέβαλε κάθε μήνα με ένα μέδιμνο κριθαρένιο αλεύρι, 24 λίτρα κρασί, 5 μνες (1 μνα = 45 γραμμ.) τυρί, τρεισήμισυ μνες σύκα και λίγα χρήματα για την αγορά των άλλων τροφίμων».
ΣΗΜ Τα παραθέματα αντλούνται από το έργο του Γερμανού καθηγητού Τ. Brake: «Η πολιτική εκπαίδευση των Σπαρτιατών», εκδ. β’ από «Το Αντίδοτο», Καλαμάτα 2014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου