Το μεγάλο τους «έγκλημα»: Δεν έκαναν «Δήλωση» αποκήρυξης του ΚΚΕ!
Αυτή τη δολοφονία – με ομόφωνη απόφαση του Εκτάκτου Στρατοδικείου – η «Ελευθερία» Λαρίσης της 21ηςΜαρτίου 1948, τόλμησε να τη γνωστοποιήσει στη φοβισμένη πόλη δημοσιεύοντας την απαίσια είδηση σε κάποια γωνιά με τούτες τις αράδες: «Χθες την πρωΐαν εις τον συνήθη τόπον εκτελέσεων, εξετελέσθησαν οι κάτωθι καταδικασθέντες εις θάνατον υπό του εκτάκτου στρατοδικείου της πόλεώς μας: Ιωάννης Παπαγαρυφάλλου, Κλ. Σταματόπουλος, Ζησ. Μπίγκας, Απ. Σαρηγκούλης, Θωμάς Καναβός, Απ. Καντούλης, Απ. Κυριακού, Δημ. Κολώνιας και Νικ. Τσιμήτρος».
Τίποτα, άλλο. «Στο συνήθη τόπο εκτελέσεων» ωσάν να επρόκειτο για συνήθη τόπο συνεστιάσεων! Απόλυτη σιωπή, αν και ο Γιάννης Παπαγαρυφάλλου ήταν δημοσιογράφος και τον γνώριζαν πολύ καλά! Η πόλη σε απόλυτη σιωπή! Ήταν τα «Πέτρινα Χρόνια». Τώρα για την εκφορά ενός και μόνον ονόματος, όπως π.χ. «Πρωθυπουργικός Σύμβουλος» προκαλεί πολιτικό σάλο και διαμαρτυρίες που κρατούν ημέρες! (Αυτή την κρατική δολοφονία καταγράφω στο έργο μου: «Γιάννης Παπαγαρυφάλλου: Θύμα Διπλής Δολοφονίας», εκδ. «Ergo», Αθήνα 2002).
Μια θυσία εννιά ιδεολόγων – τότε υπήρχαν και τέτοιοι – που δεν ξέρω τι θα έλεγαν σήμερα βλέποντας την Ελλάδα σε τούτα τα χάλια!!!
Αυτή την άδικη και άσκοπη θυσία τους, η αδελφή Ελευθερία Παπαγαρυφάλλου, την σκιαγράφησε με τούτους τους στίχους στο ποίημά της: Οι αδικοχαμένοι, στους οποίους διαβάζουμε και τα εξής:
«Όλοι τους είχαν σκοπό μετά τον ορυμαγδό
να δουν την Ελλάδα σε βάθρο κραταιό
ο καθένας όμως, με το δικό του λογικό.
Μα, τι κι’ αν τόσο αίμα χύθηκε
τι κι’ αν η Ελλάδα στα μαύρα ντύθηκε
στο τέλος απατήθηκαν
και τα γιατί ποτέ δεν απαντήθηκαν.»
Και η κακόμορφη επωδός – διαπίστωση τραγική καταλήγει:
«Ύστερα κάποιοι ιδεολόγοι άρπαξαν
τον πόνο και τον θρήνο
τα ’καναν σημαία, άλλοι στ’ όνομα
του λαού και άλλοι στου Έθνους την ιδέα
έφτιαξαν και από μια παρέα και έζησαν ωραία»
(Ολόκληρο το ποίημα δημοσιεύεται στο πιο πάνω έργο μου, σελ. 192).
Να σκεφτεί κανείς ότι αυτό το αδελφοκτόνο αίμα χύθηκε από ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ, την αποχή του ΚΚΕ από τις εκλογές του Μαρτίου του 1946, όπως είπε ο Νίκος Μπελογιάννης στην Έλλη Παππά, όταν την αποχαιρέτησε για τελευταία φορά πηγαίνοντας για εκτέλεση!
Ένα πολιτικό λάθος της ηγεσίας του ΚΚΕ έζωσε την Ελλάδα στα μαύρα και τη γέμισε ερείπια. Η αδελφή, αναδεικνύοντας τις ολέθριες συνέπειες αυτού του «λάθους» έγραφε και τούτους τους στίχους:
«Το λάθος το πολιτικό είναι έγκλημα τρανό
ξεστρατίζει τη ζωή κι ανοίγει εθνική πληγή
που για χρόνια θα αιμορραγεί.
Το λάθος το πολιτικό πρέπει να ’ναι δύσκολα συγχωρετό
αν και οι άνθρωποι το ξεχνούν αυτό..»
(Δημοσιεύεται ολόκληρο, οπ. π. σελ. 127).
Να θυμίσω στους σημερινούς παρλαπιπίζοντες πολιτικάντηδες – που συχνά – πυκνά μας λένε «κάναμε λάθος» - ότι ο περίφημος υπουργός εξωτερικών της Γαλλίας και συνεργάτης του Μ. Ναπολέοντος, χαρακτήρισε το λάθος το πολιτικό ως έγκλημα. Συνεπώς καλά θα κάνουν ν’ αποφεύγουν τα πολιτικά λάθη, γιατί καμμιά φορά οδηγούν και στις αγχόνες!
Αθήνα 18/3/2016
Σπαρτιατικές Υποθήκες
Λυκούργος: «Συνήθισε τους συμπολίτες του, να μην επιθυμούν αλλά ούτε και να γνωρίζουν τι σημαίνει προσωπική ζωή, αλλά να υπηρετούν πάντα το κοινωνικό σύνολο και να υπηρετούν μόνο την πατρίδα».
Ο ίδιος: «Κανένας δεν επιτρέπεται να ζει όπως θέλει… Όλοι έπρεπε να ακολουθούν έναν τρόπο ζωής και να προσφέρουν την εργασία τους για το καλό της κοινωνίας».
Ο ίδιος: «Ο πολίτης δεν ανήκει στον εαυτό του αλλά στην πατρίδα».
Πολίτευμα: «Το σύνολο των Σπαρτιατών συνέπραττε στην διακυβέρνηση της πόλης μέσω της λαϊκής διακυβέρνησης όλων των ελεύθερων ανδρών».
- «Όταν οι βασιλείς θα πηγαίνουν στον πόλεμο θα πηγαίνουν μπροστά και θα είναι οι τελευταίοι όταν επιστρέφουν στην πόλη τους».
ΣΗΜ Τα παραθέματα αντλούνται από το έργο του Γερμανού καθηγητού Τ. Brake: «Η πολιτική εκπαίδευση των Σπαρτιατών», εκδ. β’ από «Το Αντίδοτο», Καλαμάτα 2014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου