Αυτός ήταν ο τίτλος του άρθρου μου το οποίο γράφτηκε στις 19 Νοεμβρίου 1993 στο «Πολιτικά Θέματα»,αναδεικνύοντας την εκ των υστέρων εκμετάλλευση του γεγονότος από τα κόμματα και ιδιαίτερα του Κ.Κ.Ε., το οποίο είχε ταχθεί εχθρικά έναντι των γεγονότων. Επειδή έπεσε μεγάλη πολιτική και ιστορική σπέκουλα γύρω από το γεγονός αυτό στο οποίο δόθηκαν μυθολογικές, σχεδόν, διαστάσεις, προσθέτω τα όσα έμαθα για το ρόλο του «εθνάρχη» Κ. Καραμανλή.
Πρόκειται για το μήνυμά του, το οποίο είχε στείλει στον χουντικό αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ν. Μακαρέζο, στις 16 Νοεμβρίου 1973, υπό τον τίτλο: «Εκτιμήσεις-Θέσεις Καραμανλή», το οποίο μετέφερε και ανέγνωσε στον αποδέκτη ο Γιάννης Δημητρακόπουλος.
Ο υπότιτλος του μηνύματος ήταν: «Το Πολυτεχνείο και οι Παλαιοπολιτικοί», στο οποίο διαβάζουμε:
«1. Η αποκατάσταση και η εδραίωση της δημοσίας τάξεως, που είχε διασαλευθεί στην περιοχή του Πολυτεχνείου έπρεπε να επιδιωχθεί μόνο με τις Ένοπλες Δυνάμεις (κατά την άποψη του Κ. Καραμανλή, η εξέγερση του Πολυτεχνείου έπρεπε να αντιμετωπιστεί με την επέμβαση του Στρατού και μόνο.
2. Τις αναρχικές εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου τις παρακίνησαν οι παλαιοπολιτικοί που αποτελούσαν παρηκμασμένες πολιτικές δυνάμεις.
3… δεν φρόντισαν (οι παλαιοπολιτικοί) να τις καταδικάσουν εγκαίρως ώστε να εκτονωθεί το μαχητικό κλίμα που επικρατούσε.
4. Κατόπιν της στάσεώς τους αυτής, οι παλαιοπολιτικοί δεν θα έπρεπε να έχουν καμία θέση στις μελλοντικές εξελίξεις της χώρας.
5. Η χώρα όμως, «τη στιγμή αυτή εστερείτο ουσιαστικής πολιτικής ηγεσίας» (Όλες οι υπογραμμίσεις του γράφοντος από το κείμενο των προτάσεων Κ. Καραμανλή προς Ν. Μακαρέζο, με ημερομηνία 16 Νοεμβρίου 1973, το οποίο δημοσιεύεται στο μεταθανάτιο έργο – ντοκουμέντο του Ν. Μακαρέζου υπό τον τίτλο: «Πως καταλήξαμε στη «μεταπολίτευση» (Νοέμβριος 1973 – Ιούλιος 1974), εκδ. «Φιλιππότη», - εκδ. Γ’ «Ιστορική Μαρτυρία», Αθήνα 2010, σελ. 18).
Να σημειωθεί ότι οι προτάσεις Καραμανλή προς Μακαρέζο απέβλεπαν στη συνεργασία τους με σκοπό ν’ ανατραπεί ο Παπαδόπουλος και να σχηματισθεί κυβέρνηση με τη στήριξη του στρατού, στην οποία ο ίδιος θα αναλάμβανε ως Πρόεδρος Δημοκρατίας και ο Μακαρέζος Πρωθυπουργός (βλ. το πιο πάνε έργο και το σχετικό μου κείμενο το οποίο αναρτήθηκε στο διαδίκτυο με ημερομηνία 5 Αυγούστου και τίτλο: «Κ. Καραμανλής, Ιστορία και Κύπρος».
Να σημειώσω εδώ ότι ήδη από το 1993 είχα διατυπώσει την άποψη ότι τα πολιτικά κόμματα – σε αντίθεση με όσα έγραφε τότε ο «εθνάρχης», δεν είχαν καμία σχέση με το Πολυτεχνείο (βλ. το άρθρο μου: «Το Πολυτεχνείο και τα κόμματα», στα «Πολιτικά Θέματα» της 14 Νοεμβρίου 1993. Σ’ εκείνο το κείμενο έγραφα και τα εξής: «Το Πόσο κωμικό φαντάζει όταν για σαράντα τόσα χρόνια, οι Νεοδημοκράτες πηγαίνουν στο Πολυτεχνείο και καταθέτουν «με συγκίνηση» στεφάνια… Σκέτο θέατρο ο δημόσιος βίος της χώρας, η οποία κολυμπά μέσα σε άγονους ανιστόρητους μύθους, με τους οποίους νανουρίζονται οι αγελαίες μάζες ζώντας το όνειρο της ανύπαρκτης δημοκρατίας.
Αθήνα 17/11/2015
Πολιτικές υποθήκες
Δ. Βερναδάκης: «Ουδέποτε επείσθην ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, ακόμη και εκ της καλλίστης αυτού όψεως εξεταζόμενος, ήτο όλως αρμόδιος εις το ημέτερον έθνος».
Ο ίδιος: «Η ημετέρα ιστορία υπήρξεν άλλη, πολυδιάφορος, της ιστορίας των ευρωπαϊκών εθνών και ενώ η ιστορία διεχώρησεν ημάς αείποτε από της Δύσεως, ήλθομεν αίφνης εις συνεπαφήν μετ’ αυτής… εν δε τη συνεπαφή ταύτη, την όλως ανωμοίω και ετερογένει, αφήκαμεν παν ό,τι εκληρονομήσαμεν υπό των πατέρων ημών, και εγκαταλίποντες το πάτριον έδαφος μετεπέσαμεν δι’ ενός βιαίου άλματος εις το μέσον της Ευρώπης».
Ο ίδιος: «Απηρνήθημεν λοιπόν τα πάτρια και εδανείσθημεν ολόκληρον σχεδόν τον βίον ημών εκ της Δύσεως».
Ο ίδιος: «Αφήκαμεν τον εθνικόν ημών στρατόν και εδανείσθημεν τον τακτικόν της Ευρώπης».
Ο ίδιος: «Αφήκαμε τα πάτρια ήθη και εδανείσθημεν τα της Δύσεως. Αφήκαμεν την πάτριον δίαιταν και ενδυμασίαν και εδανείσθημεν την των Φράγκων. Αφήκαμεν την εθνική ημών ποίησιν και φιλολογίαν και εδανείσθημεν τα γαλλικά μυθιστορήματα. Αφήκαμεν την πάτριον βασιλείαν και εδανείσθημεν παρά της Αγγλίας το Σύνταγμα».
ΣΗΜ: Αυτά γράφονται στα 1875.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου