Όταν στις 20 Μαρτίου τούτου του χρόνου, από την ίδια στήλη, έγραψα για τα «Κοινωνικά Φρονήματα» που ίσχυσαν στην Ελλάδα από τη μεταξική περίοδο έως τη μεταπολίτευση του 1974, δεν γνώριζα ότι τα αντιδημοκρατικά και ανελεύθερα αυτά φρονήματα εφαρμόστηκαν στη Γαλλία από το 1849.
Αυτό το έμαθα ξαναδιαβάζοντας πιο προσεκτικά το έργο του Κ. Μαρξ: «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη», εκδ. «Θεμέλιο», Αθήνα 1978).
Στη σημείωση 48 διαβάζουμε: «Στις 13 του Δεκέμβρη του 1849 ψηφίστηκε από τη Νομοθετική συνέλευση ένας νόμος που έδινε το δικαίωμα στους νομάρχες να παύουν κάθε δάσκαλο (από την υπηρεσία του) που «με το φρόνημά του και τη διδασκαλία του παρουσιαζόταν ανάξιος για το επάγγελμα αυτό».
Δεν γνωρίζω πόσοι δάσκαλοι απολύθηκαν τότε ως εφαρμογή αυτού του νόμου στη Γαλλία. Όπως και να έχουν τα πράγματα εκείνο το οποίο έχει σημασία, ως γενική παρατήρηση, είναι τούτο: τα «κοινωνικά φρονήματα» της Γαλλίας της εποχής του Βοναπάρτη ίσχυσαν μόνο για τους δασκάλους, ενώ στην Ελλάδα ίσχυσαν γενικά και για όλες τις εργασίες. Ακόμη και για τους εργαζόμενους στον τομέα των δημοτικών απορριμμάτων. Και το πιο εγκληματικό: Στην Ελλάδα της εμφιοπολεμικής περιόδου αν δεν αποκήρυσσες τα κοινωνικά και πολιτικά σου πιστεύω το κράτος σε οδηγούσε στο εκτελεστικό (Μια τέτοια ομαδική δολοφονία, έγινε και το Μάρτιο του 1948, στη Λάρισα, όπως αυτό το γεγονός καταγράφεται στο έργο μου: «Γιάννης Παπαγαρυφάλλου: Θύμα Διπλής Δολοφονίας», εκδ. «Ergo», Αθήνα 2000).
Μια άλλη παρατήρηση είναι ότι η Ελλάδα του 1948 και του 1968 εφάρμοσε αυστηρά τα «Κοινωνικά Φρονήματα» της Γαλλίας του Ν. Βοναπάρτη στον τομέα της παιδείας, με αποτέλεσμα, όπως καταγράφεται και στο πιο πάνω κείμενό μου, με τίτλο «Η Δήλωση»: Η αδελφή μου Ελευθερία δεν διορίστηκε ποτέ δασκάλα. Ο αδελφός Κώστας απολύθηκε το 1968 και ο γράφων από το Πάντειο τον ίδιο χρόνο και συνεχίστηκε η δίωξη το 1978 και 1979.
Λόγος: Έλλειψη υγιών κοινωνικών φρονημάτων, παρά το γεγονός ότι ΟΗΕ – Οικουμενικές Διακηρύξεις – Διεθνείς Συμβάσεις και Συντάγματα «κατοχυρώνουν» την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου!!! Φληναφήματα μεγάλης ολκής!
Πόσο δίκαιο είχε ο τραγικός Αισχύλος στον «Προμηθέα Δεσμώτη», όταν έγραφε: «Ελεύθερος είναι μόνο ο Δίας» (στ. 50).
Αν θέλαμε να συζητήσουμε, να κρίνουμε και να συγκρίνουμε με πραγματικούς κοινωνικούς όρους θα κατατάσσαμε τις αξίες της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας, της κοινωνικής δικαιοσύνης κ.λπ. στα «κατά συνθήκη ψεύδη» του Μ. Νορντάου (εκδόθηκε στην Αθήνα το 1954).
Καταλήγω με τούτο: Τώρα ναι μεν οι κάθε λογής εξουσιαστές και κομματικοί Ηρακλείς δεν ζητούν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων αλλά λειτουργούν προφορικά: «κόψτον αυτόν δεν είναι δικός μας»!
Κατά τα άλλα η «δημοκρατία» και η «ελευθερία» αποτελούν καθημερινό ψωμοτύρι! Παραμύθια!
Αθήνα 22/09/2015
Μετεκλογικά Πανηγύρια:
Χοροί, τραγούδια, χαμόγελα και αγκαλιές: Προφανώς δεν κατάλαβαν ότι οι Έλληνες αρχίζουμε το χορό του Ζαλόγκου.
Αθήνα 22/09/2015
ΑΠΟΧΗ – ΛΕΥΚΑ – ΑΚΥΡΑ:
Η απέραντη πατριωτική δεξαμενή που αποτελεί την Εθνική απαντοχή. Οι μισοί Έλληνες που σκέπτονται την Ελλάδα και όχι τις καρέκλες.
Ερώτημα πολιτικό:
Ποιος και πως θα τους οργανώσει χωρίς να προσπαθήσει να παραστήσει τον αρχηγό;
Ιδού στάδιο λαμπρό πολιτικού αγώνα για τους άφθαρτους νέους.
Θα το τολμήσουν να πυργώσουν ένα «Πατριωτικό κίνημα Εθνικής Σωτηρίας»; Χωρίς παραγοντισμούς, χωρίς ΕΓΩ για ένα διάστημα δείχνοντας ότι αυτοί είναι το ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ! Είναι ουτοπικό;
Μια μονάδα ακόμη η αποχή και θα απονομιμοποιήσουμε το σαθρό πολιτικό σύστημα.
Αθήνα 22/09/2015
Πολιτικές Υποθήκες
Α. Άϊνστάϊν: «Δεν πρέπει η ατομικότητα να καταστραφεί και να γίνει το άτομο ένα απλό όργανο της κοινωνίας, κάτι σαν μέλισσα ή σαν μυρμήγκι»
Ο ίδιος: «Μια κοινωνία από τυποποιημένα άτομα χωρίς προσωπική πρωτοτυπία και προσωπικές επιδιώξεις θα ήταν μια φτωχή κοινωνία χωρίς δυνατότητες ανάπτυξης»
Σ. Μιλλ: «Όσο πιο ανεπτυγμένη είναι η ατομικότητα του ανθρώπου, τόσο πιο πολύτιμο γίνεται το άτομο για τον εαυτό του και συνεπώς και για τους άλλους»
Ο ίδιος: «Η γενική τάση των πραγμάτων σε όλο τον κόσμο είναι να καταστεί η μετριότητα κυρίαρχη δύναμη»
Γρ. Φορακος: «Στη Σοβιετική Ένωση καλλιεργήθηκε η φαιά ομοιομορφία της αδράνειας»
Φ. Νίτσε: «Διαφθείρει κανείς έναν νέο κατά τον πιο ασφαλή τρόπο αν τον μαθαίνει να εκτιμά όσους σκέπτονται όμοια με αυτόν, περισσότερο από όσο εκείνους που σκέπτονται διαφορετικά»
(Αναφέρονται στο έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία» οπ.π.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου