ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα θέματα, μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα της Επιτροπής. (http://ethnikonthematon.blogspot.gr)
Κράτος μαϊμού και κοπρίτες ταμπού
Αυτούς τους χαρακτηρισμούς επιβεβαιώνουν τα όσα αποκάλυψε το ρεπορτάζ της «Καθημερινής» (φ. της 30-4-2014).
Σύμφωνα, λοιπόν, με τις αδιανόητες αποκαλύψεις του «αναστέλλεται η χρηματοδότηση των φορέων που «κρύβονται» και δεν έχουν απογραφεί, όπως όφειλαν»
Πιο συγκεκριμένα: Πρόκειται για 500 – πεντακόσια – Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, τα οποία ανήκουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και απασχολούν τριάντα δύο χιλιάδες υπαλλήλους.
Ε, λοιπόν αυτοί οι άγνωστοι οργανισμοί του Δημοσίου κρύβονται και αρνούνται να απογραφούν «όπως όφειλαν στο πλαίσιο των διεθνών δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η χώρα μας».
Πρόκειται για μια παγκόσμια και διαχρονική κρατική παρανομία αφού μέσα στα σπλάχνα του κράτους «λειτουργούν» «κρυφοί» δημόσιοι οργανισμοί με δεκάδες χιλιάδες «υπαλλήλους».
Πρόκειται για τους «υπαλλήλους» που στέκουν πάνω από το κράτος, το οποίο εξαπατούν αντί να το υπηρετούν.
Πρόκειται για τους «υπαλλήλους» εκείνους, τους χαρακτηρισθέντες ως κοπρίτες, οι οποίοι έχοντας την κομματική ταυτότητα και κάλυψη εμπαίζουν κράτος και λαό και αυτά αναγορεύονται σε ένα είδος ταμπού.
Τι σημαίνουν αυτά τα φαινόμενα;
Σημαίνουν την κατάλυση κάθε ένοιας δημοσίας διοικήσεως από κάθε εννοιολογική άποψη.
Θεμελιώδη στοιχεία τα οποία διέπουν τη δράση της δημόσιας διοικήσεως, δίδασκε ο αείμνηστος δάσκαλος μου Μιχ. Στασινόπουλος, είναι δύο:
Η αρχή της νομιμότητος και ελεγός της (Για την εμφάνιση την αποστολή και το σκοπό της βλ. το έργο μου: «Η Δημόσια Διοίκησις», εκδ. β’, Αθήναι 1974 και το εδώ παράθεμα σελ. 15, σημ. 38 και 41).
Να σημειωθεί παρεκβαντικά ότι από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους η δημόσια διοίκηση αποτέλεσε το κομματικό εφαλτήριο της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, η οποία επεδίωκε να θέση υπό τον άμεσον κομματικό της έλεγχο όλους τους κρατικούς θεσμούς.
Πρώτος και καλύτερος ανάμεσα στους φαύλους πρωθυπουργούς ο περίφημος Ι. Κωλέττης που, διορίζοντας τους κομματικούς του φίλους, έλεγε: «Θέλουν να φάνε οι Ελληνάδες μου, ας φωνάζουν οι αντίπαλοι».
Αυτή η «φιλοσοφία» και πρακτική εφαρμόζεται έως σήμερα βάσει του δόγματος ότι «η διανομή των δημοσίων θέσεων εθεωρήθη ως λεία του νικώντος κόμματος στον εκλογικό αγώνα» (βλ. Θ. Αγγελόπουλου: «Δίκαιον των πολιτικών υπαλλήλων εν Ελλάδι», τεύχη Α-Β, Αθήναι 1913-1914, σελ. 42).
Αυτή η φαυλοκρατία και αυτή η ανομία και κατάλυση της έννοιας της αξιοκρατίας ανακόπηκε – έως ένα βαθμό από τη σύσταση του Ανωτάτου Συμβουλίου Δημοσίων Υπηρεσιών (ΑΣΔΥ), με το νόμο 1811/1951, με τον οποίο θεσπίστηκε ο νέος υπαλληλικός κώδικας (βλ. Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου: «το ΑΣΔΥ, και η αποστολή του», Αθήναι 1973). Με τις εξετάσεις που διεξήγαγε το ΑΣΔΥπεριορίστηκε στο μισό η αυθαιρεσία της εκτελεστικής εξουσίας στον τομέα των διορισμών 50% φαυλοκρατία και 50% αξιοκρατία (διαγωνισμοί).
Δυστυχέστατα, η β’ έκδοση της δικτατορίας του Νοεμβρίου του 1973, το πρώτο μέτρο που πήρε ήταν η κατάργηση του θεσμού για λόγους προσωπικής αντιθέσεως του τότε πρωθυπουργού Ανδτουτσόπουλου και του προέδρου του ΑΣΔΥ.
Μετά τη μεταπολίτευσή του 1974 πολλοί και διάφοροι τάχθηκαν υπέρ τηςανασυστάσεως του ΑΣΔΥ αλλά δεν πραγμάτωσαν τις υποσχέσεις τους (Επ’ αυτού υπάρχουν σχετικά κείμενά μου).
Όλες οι κυβερνήσεις ήθελαν Δημόσιο Διοίκηση ως κομματικό φέουδο, διαμέσου του οποίου δρούσε ο κομματικός στρατός των κοπριτών που αποτέλεσαν τη δεξαμενή των ψηφοφόρων.
Αυτό το χυδαίο πελατειακό σύστημα συνετέλεσε αρκετά στη χρεωκοπία της Ελλάδας, η οποία το 2006 συντηρούσε, σύμφωνα με τα στοιχεία της Γ.Σ.Ε.Ε.,πάνω από ένα εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους (βλ. «Εστία» της 22-3-2007).
Πρόκειται για την αποθέωση της αναξιοκρατίας, φαυλοκρατίας και κομματοκρατίας, αφού το περίφημο ΑΣΕΠ, που ιδρύθηκε με το νόμο 2190/1994ουσιαστικά υπολειτούργησε λόγω αντιδράσεως των φαύλων κομμάτων.
Των πραγμάτων ούτως εχόντων, θα έλεγα ότι η παράνομη δημόσια διοίκηση που ενδημεί στην Ελλάδα της κομματοκρατίας, της αρπαχτής και της παρακμής αποτελεί σύμφυτο στοιχείο του σάπιου πολιτικού συστήματος, το οποίο πολλάκις λειτούργησε και λειτουργεί ως οικογενειοκρατία και ως κομματική παρέα.
Ο «κυρίαρχος» λαός συντηρεί αυτό το σύστημα αρνούμενος την αξιοκρατία προτιμώντας την κοπριτοκρατία.
Παμπάλαια αυτή η ροπή του λαού, την οποία στοιχούργησε ο Γ. Σούρης, το 1880, γράφοντας για τους ψηφοφόρους της εποχής του:
Πουλούσατε την ψήφο σας
αντί του αργυρίου
σαν πρόστυχοι ντελάληδες του Αναφυτηρίου.
Ερωτάται: Με τέτοιους ψηφοφόρους – κοπρίτες και με παράνομη δημόσια διοίκηση έχει μέλλον η σάπια δημοκρατία; Δεν πρέπει να την ανασκολοπήσουμε κι’αυτή και όσους τη δημιουργούν;
Αθήνα, 18/7/2014
Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου
(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου