http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/2012/02/blog-post_19.html
Μέσα στον γενικό ενθουσιασμό, με τον οποίο το αναγνωστικό κοινό υποδέχθηκε το απεργιακό φύλο των εργαζομένων της "Ελευθεροτυπίας", δεν αξιολογήθηκε ούτε κρίθηκε επαρκώς, πιστεύω, το κύριο άρθρο της απεργιακής εφημερίδας, που έφερε τον τίτλο "Ανωνύμου του δημοσιογράφου" και την υπογραφή "Κανένας".Μετά ανεξήγητης μανίας στο συγκεκριμένο άρθρο επιδιώκεται να θεμελιωθεί η άποψη ότι, τα ρεπορτάζ, τα άρθρα και το προϊόν της καθημερινής εργασίας του δημοσιογράφου (από την οποία άλλωστε κρίνονταν και κρίνεται από τους αναγνώστες), είναι καλύτερα να είναι ανυπόγραφα, παρά να φέρουν την υπογραφή του δημιουργού τους, ο οποίος φέρει άλλωστε και την ευθύνη της ακρίβειας των γραφομένων του.
Προς αυτή την κατεύθυνση μάλιστα, γίνεται επίκληση του Μάρξ, ο οποίος, πριν από το ...1917 υποθέτω, υποστήριξε ότι η ανωνυμία κάνει αμερόληπτο, τόσον αυτόν που γράφει όσον και το κοινό και ταυτόχρονα γίνεται αναφορά, στον αγωνιστή δημοσιογράφο Γ.Ζωϊτόπουλο ( Γ. Ζιούτος) και στα επιχειρήματα του, υπέρ της ανωνυμίας των δημοσιογράφων, με βάση μία μελέτη του, που ξεκίνησε στην κατοχική Αθήνα το ..1943 και ολοκλήρωσε στα βουνά της ελεύθερης Ελλάδος το ...1944.
Είναι ίσως ξεκάθαρο ότι η επίκληση του Μάρξ στην συγκεκριμένη περίπτωση, υποκρύπτει μία δολιότητα. Διότι τότε, πριν το 1917, όποιος έγραφε αντίθετα προς το καθεστώς επωνύμως, έθετε σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή του αλλά και των οικείων του. Δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί σήμερα στην Ελλάδα, ακόμη και με τα χάλια που έχει. Δεν νομίζω ακόμη, κι' ας με διαψεύσουν επωνύμως οι συγγραφείς του άρθρου, ότι με βάση τον "αφορισμό" μιας μελέτης για τον Τύπο, που ολοκληρώθηκε στα βουνά της ελεύθερης Ελλάδας το 1944, μπορούμε να εισαγάγουμε κενά δαιμόνια, στον τρόπο άσκησης του δημοσιογραφικού λειτουργήματος εν έτει 2012.
Και τώρα επί της ουσίας... Σύμφωνα με την έγγραφη μαρτυρία που έκανε στην ιστοσελίδα " Η Ελευθεροτυπία δεν πρέπει να κλείσει", η γνωστή από το ψευδώνυμο της- αλλά παγκοσμίως άγνωστη, ως προς τα πραγματικά της στοιχεία- Βασιλική Μετατρούλου, το άρθρο με την υπογραφή "Κανένας" συντάχθηκε από την ομάδα των Ιών.
Η ομάδα αυτή, όμως, για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ έχει και ονόματα και γνωστές απόψεις. Ο επικεφαλής της Δημήτρης Τρίμης, τυχαίνει να είναι πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ ενώ το ζευγαράκι ( Δημήτρης και Αντα Ψαρά) που τον "ακομπανιάρει" σ' όλες του τις πρωτοβουλίες, λύνει και δένει στην συντακτική επιτροπή των εργαζομένων της Ελευθεροτυπίας, που αποφάσισε την έκδοση αυτής της μορφής του απεργιακού φύλου.
Πρώτο ερώτημα είναι αν είναι δυνατόν, την σήμερον ημέρα, ο Πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, υποκρινόμενος τον "Κανένα", να τάσσεται υπέρ της δημοσιογραφίας με...κουκούλα. Αν δεν έχει σχέση με το άρθρο να βγεί και να κάνει δημόσια δήλωση. Το προσυπογράφει ή όχι. Δεύτερο έρωτημα είναι, αν ο Δημήτρης και η Αντα Ψαρά έχουν το δικαίωμα να καπελώνουν, τη συλλογική προσπάθεια των δημοσιογράφων που συνεισέφεραν στην έκδοση του απεργιακού φύλου της "Ε", μ' ένα τέτοιο άρθρο, που εμφανίζεται να αποτελεί κεντρική θέση-άποψη του απεργιακού φύλου, με το οποίο απαξιώνονται οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι, η δουλειά τους και η υπογραφή τους.
Κι' ένα τελευταίο ερώτημα για τους ...Πολύφημους της ελληνικής δημοσιογραφίας. Κάποια ρεπορτάζ που στάλθηκαν προς ενίσχυση του απεργιακού φύλου των εργαζομένων της "Ε" (μεταξύ αυτών κι' ένα δικό μου) κόπηκαν, χωρίς εξήγηση και δεύτερη κουβέντα, από την συντακτική επιτροπή, στην οποία ηγείται ο Δημήτρης Ψαράς και οι παραφυάδες των Ιών. Το σύνολο των εργαζομένων που συνεισέφεραν σ' αυτή τη συλλογική προσπάθεια, θα έχει το δικαίωμα, τουλάχιστον πριν την έκδοση του 2ου απεργιακού φύλου, να εκφράσει α-πριόρι την άποψη του, για το αν συμφωνεί με τέτοιου είδους άρθρα γνώμης, που τον οδηγούν στο περιθώριο της ανωνυμίας?
Νίκος Ρούσσης
Ανταποκριτής της "Ελευθεροτυπίας" και του ΑΠΕ στο Στρασβούργο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου