ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Όταν οι Αλβανοί ήθελαν ένωση με την Ελλάδα (1847 -1878)

http://www.tsantiri.gr/vivlio-2/ntokoumento-otan-i-alvani-ithelan-enosi-me-tin-ellada-1847-1878.html

Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι το πλέον απαράδεκτο του κόσμου. Πρόκειται για ένα στείρο και σχολαστικό κάτεργο που αποσκοπεί στη δημιουργία άκριτων και προβατοποιημένων ανθρώπων. Στο πλαίσιο αυτό, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αποφεύγει να διδάξει την αληθινή μας ιστορία από το φόβο μη νιώσουν οι Έλληνες «σπουδαίοι» και μεγαλουργήσουν. Σε αυτό βρίσκει οπαδούς τόσο τους φανατικούς ηλίθιους της Άκρας Δεξιάς, της Εκκλησίας και της συντήρησης, οι οποίοι θέλουν έναν ελληνισμό «μικρό» και «καθαρό», όσο και τους χρήσιμους ηλίθιους θολοκουλτουριάρηδες της Άκρας Αριστεράς που κηρύττουν την «ανυπαρξία» του Ελληνισμού. Εμείς που δεν είμαστε ούτε με τους φανατικούς ηλίθιους, ούτε με τους χρήσιμους ηλίθιους, αλλά με το λαό και την πατρίδα, απέχουμε συνειδητά από τα άκρα που μόνο δεινά φέρνουν στον τόπο και δημοσιεύουμε την αλήθεια.
Ακολουθεί ένα εκπληκτικό κείμενο – απόσπασμα από το βιβλίο του Κώστα Μπίρη, «Αρβανίτες – Οι Δωριείς του νεότερου Ελληνισμού», το οποίο θα προκαλέσει σοκ τόσο σε Έλληνες όσο και σε Αλβανούς. Πρόκειται για τις δύο απόπειρες ένωσης των Αλβανών με την Ελλάδα τον 19ο αιώνα. Τότε ακόμα οι Αλβανοί, που δεν είχαν υποστεί την προπαγάνδα των Ιταλών που τους ήθελαν δικό τους προτεκτοράτο, αισθάνονταν συγγενείς με τους Έλληνες και ανεξάρτητα από το μουσουλμανικό τους θρήσκευμα επιθυμούσαν και ζητούσαν την ένωση με την Ελλάδα. Διαβάστε το:
«Κατά τις πρώτες τέσσερις δεκαετίες μετά την απελευθέρωση, πολλά εγράφησαν για την καταγωγή των Αρβανιτών και για την ριζική συγγένειά τους με τους Έλληνες, και μεγάλη ήταν στη διαφώτιση του θέματος η συμβολή των Ελλήνων φιλολόγων. Οπωσδήποτε, περισσότερη αξία από το φιλολογικό αγώνα είχε η φωνή της πραγματικότητας, που ακούσθηκε κατά τον 19ο αιώνα και από τις δύο πλευρές των συνόρων της Ελλάδας:
» Το 1847 οι Τουρκαλβανοί της Μουζακιάς και της Δυτικής Ηπείρου σηκώνουν επανάσταση, με σκοπό να ενωθούν με τον ελληνικό λαό σε ένα βασίλειο υπό τον Όθωνα. Και στέλνουν στην Αθήνα εκπρόσωπό τους, με μιαν αναφορά, στην οποία ικετεύουν τον βασιλέα και την κυβέρνηση να δεχθούν το αίτημά τους αυτό:
Οι προφερόμενοι τον ασπασμόν, έγραφαν, φέρνομεν τον παράπονόν μας εδαφιαίως, επειδή και εμείναμεν παν πτωχός λαός οι κάτωθεν καζιάδες επικράτειαι στο ξυρόν καιπετρώδην τόπον, χωρίς καμμίαν επιστήμην, αλλά οπλοφόροι… Στέλνομεν τον επίτηδες άνθρωπόν μας να μιλήση δια ζώσης φωνής με την εκπλαμπρότητά σας τα δέοντα, αν η μεγαλειότης της βασιλείας μας καμπολιέβη, ήγουν μας δέχεται, να γινώμεθα σιούδιτοι… και δια εμάς ως πλάσι Θεού όπου εγεννήθημεν γυμνοί και θα πεθάνωμεν εκ μέρους μεγαλοδυνάμου, και αν ελπίδα σωτηρίας δεν είναι δια εμάς, ας πεθάνωμεν και από σπαθί ανθρώπων. Αν ήπεν ο Θεός, έτσι ας γίνη. Ικετευόμεθα οι κάτωθι καζάιδες Αυλώνος, Δέλβινο, Μεναχιέ, Κουρβελέσι, Μαλακάστρα η άνω και η κάτω του Μπερατιού και Τεπελένι και Διόνιστα… δεν πλέον αγαπάμε να ζήσωμεν απάνω εις την γην… Όχι άλλο.
» Οι Τούρκοι έπνιξαν στο αίμα την επανάσταση εκείνη. Δεν έσβησαν όμως τελειωτικά τον πόθο των Αλβανών να ενωθούν με τους Έλληνες. Κατά τον Ρωσσοτουρκικό πόλεμο του 1878, όταν φοβήθηκαν ότι συνέπειά του θα ήταν η προσάρτηση της χώρας τους στο Μαυροβούνιο και στη Σερβία, συνέστησαν τον «Αλβανικόν Σύνδεσμον», ο οποίος υπέβαλε στον λόρδο Βήκονσφηλντ υπόμνημα που ζητούσε ομοσπονδιακή ένωση με την Ελλάδα, τονίζοντας ότι και οι δύο χώρες είναι εχθρές προς τους Σλάβους.
» Είκοσι χρόνια αργότερα, η ίδια επίκληση ακούσθηκε από τη δική μας πλευρά, όταν ο «Αρβανίτικος Σύνδεσμος της Αθήνας» δημοσίευσε την περίφημη διακήρυξή του προς «τους αδερφούς Αρβανίτες της Αρβανιτιάς»:
Αδέρφια! Σας λέγομε και σας ονομάζουμε αδέρφια, γιατί, όσο κι αν μας χωρίζουν ο τόπος και η θρησκεία δεν παύομε να είμεστε αδέρφια… Πρέπει ν’ αφήσωμε την έχθρα που μας γέννησαν η Τουρκιά κι’ οι θρησκείες… Στην καρδιά του Ελληνικού και του Αρβανίτικου λαού είναι ριζωμένο το αίσθημα της συγγένειας… Ο Έλληνας, πριν γίνει Έλληνας, ήταν Αρβανίτης, δηλαδή Πελασγός… Έλληνας θα ειπή Αρβανίτης πολιτισμένος… Ελλάδα χωρίς Αρβανιτιά και Αρβανιτιά χωρίς Ελλάδα είναι πράγματα μισά… Όταν η Ελλάδα και η Αρβανιτιά σμίξουν, τότε θα γίνη μια μεγάλη Ελλάδα και μεγάλη Αρβανιτιά… Το αίμα νερό δεν γίνεται…

Σέχος, Μπότσιαρης, Τζιαβέλλας

Τα πλήρη κείμενα των αλβανικών επιστολών προς τις ελληνικές κυβερνήσεις για ένωση με την Ελλάδα, μπορείτε να τα βρείτε στο βιβλίο του Κώστα Μπίρη, «Αρβανίτες – Οι Δωριείς του νεότερου Ελληνισμού», στις σελίδες 356 – 365.
Εκδοτικός οίκος «Μέλισσα», ISBN: 960 – 204 – 031 – 9