Γιόρταζαν οι αρχαίοι Έλληνες την Πρωτοχρονιά;

http://master-lista.blogspot.gr/2014/12/blog-post_725.html


Πρέπει κατ' αρχάς να ειπωθεί ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν φαίνεται να γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά. Γι' αυτούς μεγαλύτερη σημασία είχε η αρχή κάθε μήνα που ονομαζόταν νουμηνία. Στην Αθήνα, ωστόσο, μια επιγραφική μαρτυρία μας πληροφορεί για μια θρησκευτική τελετή που γινόταν στην αρχή του νέου έτους ή, σωστότερα, την τελευταία ημέρα του απερχομένου, αφορούσε όμως περιορισμένο αριθμό ατόμων. Επρόκειτο για μια θυσία των απερχόμενων αξιωματούχων στον Δία Σωτήρα και την Αθηνά Σωτείρα και απέβλεπε στην εξασφάλιση της εύνοιας των θεών αυτών για τη νέα χρονιά.

Μόλις στα ρωμαϊκά χρόνια και κάτω από την επίδραση της ίδιας της Ρώμης άρχισε ο εορτασμός της Πρωτοχρονιάς, ο οποίος επεκτάθηκε σε όλη την επικράτεια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επομένως και στον ελληνικό χώρο. Ήταν ο Ιούλιος Καίσαρας που το 46 π.Χ. καθιέρωσε την 1η Ιανουαρίου ως αρχή του έτους, κάτι που έκτοτε γνώρισε ευρεία διάδοση στη Δύση με λιγοστές και περιορισμένες τοπικά και χρονικά εξαιρέσεις, όπως π.χ. στην εποχή του Καρόλου του Μεγάλου (ο τελευταίος επειδή συνέβη να ανεβεί στον θρόνο τα Χριστούγεννα του 800 μ.Χ. όρισε για την επικράτειά του ως αρχή του χρόνου τις 25 Δεκεμβρίου.) Στον Ιούλιο Καίσαρα και στις γνώσεις του περίφημου αστρονόμου από την Αλεξάνδρεια Σωσιγένη, τη συνδρομή του οποίου είχε ζητήσει, οφείλουμε και την προσαρμογή του έτους στη διάρκεια της περιστροφής της Γης γύρω από τον Ήλιο. Η σειρά των μηνών που ισχύουν σήμερα, η διάρκεια και οι ονομασίες τους οφείλονται εν πολλοίς στη διορατικότητα του ρωμαίου στρατηλάτη και πολιτικού.

Στην αρχαία Ελλάδα το έτος το αποτελούσαν δώδεκα σεληνιακοί μήνες, οι οποίοι είχαν συνήθως 29 και 30 ημέρες εναλλάξ (πρόκειται για τους «κοίλους» και «πλήρεις» μήνες, αντίστοιχα, των Αρχαίων). Τα όρια κάθε μήνα τα σηματοδοτούσε η εμφάνιση δύο νέων φεγγαριών, επομένως η διάρκειά του ήταν περίπου 29 ½ ημέρες. Ωστόσο η καθιέρωση ενός έτους 354 ημερών δημιουργούσε πρόβλημα και, αν δεν λαμβάνονταν μέτρα, συνεχώς θα διογκωνόταν, αφού ένα ηλιακό έτος έχει 365 ημέρες. Για να εκμηδενίσουν τη διαφορά αυτή πρόσθεταν κατά διαστήματα, συνήθως ανά διετία, έναν εμβόλιμο μήνα διάρκειας περίπου 22-23 ημερών. Πιθανότατα οι Έλληνες χρησιμοποίησαν ημερολογιακό έτος 12 μηνών περίπου τον 8ο αι. π.Χ., αφού μνεία της ύπαρξής του εντοπίζεται στον Ησίοδο, αν και ορισμένοι αμφισβητούν την αξία της μαρτυρίας αυτής.

Πρέπει επίσης να αναφέρουμε ότι η σχέση ανάμεσα στο ημερολογιακό έτος και στις γιορτές ήταν για τους Έλληνες στενή, όπως αποδεικνύεται από το ότι τα ονόματα των περισσοτέρων μηνών τους προέρχονταν από ονομασίες γιορτών που τελούνταν κατά τους μήνες αυτούς. Οι γιορτές αυτές σπάνια σχετίζονται με επεισόδια από τη ζωή των ίδιων των θεών (παράδειγμα ο μήνας Γαμηλιώνας (Ιανουάριος), κατά τον οποίο γιορταζόταν ο ιερός γάμος του Δία και της Ήρας, οι ανθρώπινοι γάμοι θεωρούνταν επανάληψη του γάμου αυτού) και συνήθως έχουν να κάνουν με τις αγροτικές ασχολίες που ελάμβαναν χώρα κατά το αντίστοιχο χρονικό διάστημα και με τις οποίες ο άνθρωπος εξασφάλιζε τη σοδειά του συνεπώς και την ύπαρξη και διαιώνισή του. Το ότι σε αρκετά μέρη του αρχαίου ελληνικού κόσμου τα ονόματα των μηνών δεν σχετίζονται με τις γιορτές των σημαντικότερων θεών τους αλλά συνήθως με αυτές του Απόλλωνα σημαίνει ότι στην καθιέρωσή τους πρέπει να έχει συμβάλει αποφασιστικά ένα ιερό του θεού αυτού με πανελλήνια αποδοχή, όπως αποδεδειγμένα ήταν αυτό στους Δελφούς.

Στον πίνακα που ακολουθεί αναλύεται το αρχαιοελληνικό ημερολόγιο, το οποίο διαφοροποιούνταν σε κάθε πόλη:



Οι μήνες και οι αντιστοιχίες τους με τους σημερινούς αναφέρονται παρακάτω:

Εκατομβαίων (30 ημέρες) 16 Ιουλίου - 15 Αυγούστου
Μεταγειτνιών (29 ημέρες) 16 Αυγούστου - 15 Σεπτεμβρίου
Βοηοδρομιών (30 ημέρες) 16 Σεπτεμβρίου - 15 Οκτωβρίου
Πυανεψιών (29 ημέρες) 16 Οκτωβρίου - 15 Νοεμβρίου
Μαιμακτηριών (30 ημέρες) 16 Νοεμβρίου - 15 Δεκεμβρίου
Ποσειδεών (29 ημέρες) 16 Δεκεμβρίου - 15 Ιανουαρίου
Γαμηλιών (30 ημέρες) 16 Ιανουαρίου - 15 Φεβρουαρίου
Ανθεστηριών (29 ημέρες) 16 Φεβρουαρίου - 15 Μαρτίου
Ελαφηβολιών (30 ημέρες) 16 Μαρτίου - 15 Απριλίου
Μουνιχιών (29 ημέρες) 16 Απριλίου - 15 Μαϊου
Θαργηλιών (30 ημέρες) 16 Μαϊου - 15 Ιουνίου
Σκιροφοριών (29 ημέρες) 16 Ιουνίου - 15 Ιουλίου

 - See more at: http://master-lista.blogspot.gr/2014/12/blog-post_725.html#sthash.mTkMyoMO.mgt8vmGG.dpuf

Πρωτοχρονιάτικα έθιμα στην Ελλάδα

http://www.otherside.gr/2011/01/prwtoxroniatika-ethima-stin-ellada/

Πρώτη ημέρα ενός καινούργιού χρόνου η Πρωτοχρονιά, και όλη η Ελλάδα σπεύδει να τη γιορτάσει με το δικό της μοναδικό τρόπο. Πάρτε μια γεύση πως υποδέχονται την ξεχωριστή αυτή ημέρα διάφορα μέρη στην χώρα μας:

• Σάμος: Η «προβέντα» και τα «μουλιστρίνα»

Εκτός από την βασιλόπιτα, οι γυναίκες της Σάμου φτιάχνουν και την «προβέντα». Πρόκειται για ένα πιάτο με γλυκά που «κρίνει» τη νοικοκυροσύνη της Σαμιώτισσας. Απαραίτητο «συστατικό» κάθε σπιτιού είναι το σπάσιμο του ροδιού και το σκόρπισμα των σπόρων του ώστε να γεμίσει το σπίτι ευτυχία και υγεία, ενώ οι τυχεροί που θα κάνουν ποδαρικό, παίρνουν τα «μπουλιστρίνα», το γνωστό σε όλους μας χαρτζιλίκι.

• Θάσος:Το σκόρπισμα των φύλλων

Πρόκειται για ένα πολύ παλιό έθιμο κατά τη διάρκεια του οποίου όλοι κάθονται γύρω από το αναμμένο τζάκι, τραβούν την ανθρακιά προς τα έξω και ρίχνουν γύρω στ’ αναμμένα κάρβουνα, φύλλα ελιάς, βάζοντας στο νου τους από μια ευχή, χωρίς όμως να την πουν στους άλλους. Όποιου το φύλλο γυρίσει περισσότερο, εκείνου θα πραγματοποιηθεί και η ευχή του.

• Καβάλα: Ψέλνουν τα κάλαντα ανάβοντας φωτιές

Ένα πολύ παλιό έθιμο, προερχόμενο από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας: τα αγόρια που θα φύγουν στρατιώτες τη νέα χρονιά, συγκεντρώνουν μεγάλες στοίβες από ξύλα στην πλατεία. Την παραμονή ανάβουν μια μεγάλη φωτιά και ψέλνουν τα κάλαντα. Με το που ο δείκτης δείξει δώδεκα, ξεκινά το παραδοσιακό γλέντι με τσίπουρο και γλυκά. Σε άλλες περιοχές της Καβάλας, το μικρότερο μέλος της οικογένειας μεταφέρει μια πέτρα στο εσωτερικό του σπιτιού για να είναι στέρεο και γερή η οικογένεια, ενώ τα μικρότερα παιδιά κάνουν «ποδαρικό» σε όλα τα σπίτια του κάθε οικισμού, μπαίνοντας με το δεξί. Για την καλή τύχη που φέρνουν, ανταμείβονται από τους ιδιοκτήτες με δώρα και γλυκά.

• Ανατολική Μακεδονία: Οι «Μωμόγεροι»

Με ρίζες από τον Πόντο, οι «Μωμόγεροι» αναβιώνουν κάθε χρόνο στους Σιταγρούς και στα Πλατανιά της Δράμας. Πρόκειται για ένα είδος λαϊκού παραδοσιακού θεάτρου, όπου οι πρωταγωνιστές μιμούνται γεροντικά πρόσωπα, εξ΄ου και η ετυμολογία της λέξης «μωμόγερος» από το μίμος+ γέρος.

• Ξάνθη: πρασόπιτα, όπως λέμε βασιλόπιτα

Οι οικογένειες ανοίγουν φύλλο και παρασκευάζουν μια πίτα με πράσο, κιμά και μπαχαρικό κύμινο. Η πίτα ψήνεται σε παραδοσιακό ταψί, το οποίο ονομάζεται «σινί».

• Ηράκλειο Κρήτης: η μπουγάτσα και η «καλή χέρα»

Κάθε χρόνο η Πρωτοχρονιά στην Κρήτη συνοδεύεται από μεγάλη κατανάλωση μπουγάτσας. Για το σκοπό αυτό, σε όλους τους δρόμους του Ηρακλείου στήνονται υπαίθριοι πάγκοι για να είναι γλυκιά η πρώτη γεύση που θα πάρουν οι κάτοικοι του νησιού. Όσο για το χαρτζιλίκι; αυτό ονομάζεται «καλή χέρα» και ρέει άφθονο!

Τα πρωτοχρονιάτικα έθιμα των Ελλήνων

Τα έθιμα που κατά κανόνα τηρούνται την πρώτη μέρα του χρόνου στην χώρα μας χαρακτηρίζονται από την ποσότητα και την ποικιλία.
Τα περισσότερα από αυτά σχετίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με την τύχη όπως είναι το ποδαρικό, το ρόδι και η χαρτοπαιξία. Μια άλλη κατηγορία είναι τα αμιγώς εορταστικά όπως είναι τα πυροτεχνήματα και η διασκέδαση, ενώ τέλος υπάρχουν και κάποια που τείνουν να εξαλειφθούν όπως οι κολόνιες, το σφάξιμο του χοίρου και η κρεμύδα για γούρι.
Φυσικά, κύρια θέση σε αυτά έχει η βασιλόπιτα, έθιμο το οποίο τελείται ευλαβικά από την συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής οικογένειας.

• Η Βασιλόπιτα

Αναμφισβήτητα το κατεξοχήν Πρωτοχρονιάτικο έθιμο είναι η βασιλόπιτα, που ειρήσθω εν παρόδω, τη συναντάμε σε ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο με αρκετές βέβαια παραλλαγές. Οι παραλλαγές αυτές έχουν να κάνουν κυρίως με την σύσταση της.
Έτσι σε κάποια μέρη είναι κέικ ή τσουρέκι, σε άλλα αλμυρή ή γλυκιά πίτα με φύλλα ενώ σε κάποια άλλα είναι ψωμί σαν το Χριστόψωμο. Διαφορές στις Βασιλόπιτες συναντάμε και στην διακόσμηση που φέρουν. Κοινό στοιχείο πάντως της διακόσμησης είναι ένας σταυρός και η αναγραφή του έτους. Σε όλες πάντως τις περιπτώσεις Βασιλόπιτα είναι στρογγυλή και μέσα της κρύβει ένα φλουρί.
Η βασιλόπιτα είναι συνδυασμός του «εορταστικού άρτου» και του «μελιπήκτου» των αρχαίων προσφορών, τόσο προς τους θεούς όσο και προς τους νεκρούς ή τους κακούς δαίμονες για την εξασφάλιση της υγείας, της καλής τύχης και της ευλογίας του Αγίου Βασιλείου.
Στην πλειοψηφία τους οι Έλληνες κόβουν τη βασιλόπιτα αμέσως μετά την αλλαγή του χρόνου. Σε μερικές όμως, περιοχές της Ελλάδας η Βασιλόπιτα κόβεται στο μεσημεριανό τραπέζι, ανήμερα του Αγίου Βασιλείου την 1η Ιανουαρίου. Όποτε πάντως και αν κοπεί, ακολουθείται το ίδιο εθιμοτυπικό: Ο νοικοκύρης την σταυρώνει τρεις φορές με ένα μαχαίρι και μετά αρχίζει να κόβει τα κομμάτια. Το πρώτο είναι του Χριστού, το δεύτερο της Παναγίας, το τρίτο του Αγίου Βασιλείου, το τέταρτο του σπιτιού και ακολουθούν τα κομμάτια των μελών της οικογένειας με σειρά ηλικίας.

• Πυροτεχνήματα

Τα τελευταία χρόνια έχουν καθιερωθεί τα πυροτεχνήματα στις κεντρικές πλατείες των πόλεων. Είναι με ευθύνη και διοργάνωση των δημοτικών αρχών που επίσης φροντίζουν για τον εορταστικό στολισμό των πόλεων, αλλά και τη διοργάνωση μουσικών εκδηλώσεων για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

• Η Καλή Χέρα

Συνηθίζεται να δίνεται ένα χρηματικό ποσό σαν δώρο σε παιδιά που θα επισκεφτούν κάποιο σπίτι την Πρωτοχρονιά. Συνήθως πρόκειται για τα εγγόνια ή τα ανίψια.
Μερικές δεκαετίες παλιότερα, η «καλή χέρα» ήταν το μόνο δώρο που έπαιρναν τα παιδιά την Πρωτοχρονιά και σε πολλές περιπτώσεις ήταν απλά ένα κέρασμα μιας κι ούτε χρήματα υπήρχαν πολλά, αλλά ούτε μαγαζιά με παιγνίδια.
Στα όμορφα Επτάνησα, ανάμεσα στο Ιόνιο πέλαγος και την Αδριατική θάλασσα, χαίρονται με ξεχωριστό τρόπο τις ημέρες του Δωδεκαημέρου. Οι άνθρωποι γιορτάζουν πηγαίνοντας στην εκκλησία, τρώγοντας, πίνοντας, τραγουδώντας αλλά και κάνοντας αστεία ο ένας στον άλλο.

• Το Ποδαρικό

Πολλοί άνθρωποι είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί ακόμα και σήμερα σχετικά με το ποιος θα κάνει ποδαρικό στο σπίτι τους, δηλαδή ποιος θα μπει πρώτος στο σπίτι τους τον καινούριο χρόνο.
‘Έτσι, από την παραμονή λένε σε κάποιο δικό τους άνθρωπο, που τον θεωρούν καλότυχο και γουρλή, να έρθει την Πρωτοχρονιά να τους κάνει ποδαρικό. Πολλές φορές προτιμούν ένα μικρό παιδί για να κάνει ποδαρικό, γιατί τα παιδιά είναι αθώα και στην καρδιά τους δεν υπάρχει η ζήλια κι η κακία.

• Οι Κολόνιες

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς το βράδυ, οι κάτοικοι της πόλης γεμάτοι χαρά για τον ερχομό του Νέου Χρόνου κατεβαίνουν στο δρόμο κρατώντας μπουκάλια με κολόνια και ραίνουν ο ένας τον άλλο τραγουδώντας:” Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς να σας ειπούμε Χρόνους Πολλούς.” Και η τελευταία ευχή του χρόνου που ανταλλάσσουν είναι “Καλή Αποκοπή” δηλαδή “με το καλό να αποχωριστούμε τον παλιό το χρόνο”. “Πάλιν ακούσατε άρχοντες πάλι να σας ειπούμε ‘Oτι και αύριο εστί ανάγκη να χαρούμε και να πανηγυρίζομεν περιτομήν Κυρίου, την εορτήν του Μάκαρος Μεγάλου Βασιλείου”.
[Από το βιβλίο της Αγγελικής Θ. Μαστρομιχαλάκη, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Φώτα]
Οι παλιοί Αθηναίοι περίμεναν τον ‘Aη Βασίλη από το βράδυ της παραμονής με ολάνοιχτες τις πόρτες των σπιτιών τους και επειδή σύμφωνα με την παράδοση, θα ήταν… κουρασμένος και πεινασμένος από το μακρινό ταξίδι του, έστρωναν ένα μεγάλο τραπέζι και το φόρτωναν με τα πιο εκλεκτά γλυκίσματα και φαγητά για να τον φιλοξενήσουν… γύρω από το τραπέζι αυτό μαζευόταν το βράδυ της παραμονής όλη η οικογένεια και περίμενε για ν’ αρχίσει το φαγοπότι. … Τα μεσάνυχτα έσβηναν τις λάμπες τους κι έδιωχναν με γιουχαΐσματα τον παλιό χρόνο, πετώντας πίσω του (!) στο δρόμο ένα παλιοπάπουτσο.
Τα παιδιά κρεμούν, την παραμονή της πρωτοχρονιάς, τα παπούτσια και τις κάλτσες τους στα παράθυρα ή στο τζάκι περιμένοντας να περάσει ο ‘Aη Βασίλης να τα γεμίσει δώρα.
Στις Κυκλάδες θεωρούν καλό οιωνό να φυσάει βοριάς την πρωτοχρονιά. Επίσης θεωρούν καλό σημάδι αν έρθει στην αυλή τους περιστέρι τη μέρα αυτή. Αν όμως πετάξει πάνω από το σπιτικό τους κοράκι τους βάζει σε σκέψεις μελαγχολικές ότι τάχα τους περιμένουν συμφορές…

• Το ρόδι

“Χίλιοι μύριοι καλογέροι σ’ ένα ράσο τυλιγμένοι”. Τι είναι;
Το ρόδι είναι σύμβολο αφθονίας, γονιμότητας και καλής τύχης. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας κρεμούσαν στο κάθε σπίτι, από το φθινόπωρο, ένα ρόδι. Μετά τη Μεγάλη Λειτουργία της Πρωτοχρονιάς το πετούσαν με δύναμη στο κατώφλι για να σπάσει σε χίλια κομμάτια κι έλεγαν: “Χρόνια Πολλά! Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος!” Το έθιμο του ροδιού της πρωτοχρονιάς διατηρείται και σήμερα. Την ώρα που αλλάζει ο χρόνος στην εξώπορτα του σπιτιού πετάνε και σπάνε ένα ρόδι και μπαίνουν μέσα στο σπίτι με το δεξί πόδι κάνοντας το ποδαρικό, ώστε ο καινούργιος χρόνος να τα φέρει όλα δεξιά, καλότυχα.

• Διασκέδαση

Όλη την περίοδο των γιορτών ο κόσμος βγαίνει περισσότερο τα βράδια κι η κίνηση στα μπαρ και τα κλαμπ είναι αυξημένη. Ειδικά το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς γίνεται το αδιαχώρητο μετά τα μεσάνυκτα κι η κίνηση στους δρόμους είναι τέτοια που τα αυτοκίνητα προχωρούν σημειωτόν. Η διασκέδαση συνεχίζεται μέχρι την ανατολή του ήλιου.

• Το σφάξιμο του χοίρου

Ένα παλιό έθιμο, που η πρόοδος και οι σύγχρονες ευκολίες το έχουν σβήσει, είναι το σφάξιμο του χοίρου. Κάθε οικογένεια μεγαλώνει στην αυλή του σπιτιού ένα χοίρο για να το σφάξει τις μέρες των γιορτών. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς η νοικοκυρά έβραζε σ’ ένα καζάνι πολύ νερό.
Ο χασάπης με τη βοήθεια και άλλων αντρών έσφαζε το χοίρο. Μετά το σφάξιμο και το καθάρισμα του από τις τρίχες με κοχλαστό νερό, έσχιζαν το χοίρο και τον χώριζαν σε κομμάτια: κεφάλι, πόδια, έντερα, χοιρομέρια κλπ.
Την ουροδόχο κύστη, τη «φούσκα» του χοίρου την καθάριζαν, τη φούσκωναν και την έδιναν στα παιδιά για να παίξουν. Τα έντερα τα έπλεναν καλά και τα έβαζαν στο ξύδι. Ψιλοκομμένα κομμάτια κρέας χοίρου τα έβαζαν για οχτώ μέρες στο κρασί και στη συνέχεια γέμιζαν μ’ αυτά τα έντερα φτιάχνοντας τα λουκάνικα.
Τα λουκάνικα και τα κρέατα του χοίρου αφού τα κρέμαγαν σ’ένα κοντάρι, τα κάπνιζαν σε φωτιά από σχοινιές, μερσινιές και ξισταρκές για να στεγνώσουν. Μετά τα κρεμούσαν στον ήλιο για να ξεραθούν καλά. Από το κρέας του χοίρου έτρωγαν όλο το χρόνο.

• Κρεμύδα για Γούρι

Το σκυλοκρέμμυδο ή κρεμύδα (Scilla maritima) είναι συνηθισμένο φυτό στην Κρήτη. Φυτρώνει άγριο και μοιάζει με μεγάλο κρεμμύδι. Τα ζώα δεν το τρώνε γιατί έχει δηλητήριο, που μπορεί να προκαλέσει δερματικό ερεθισμό από επαφή. Ακόμα και να το βγάλεις απ’ τη γη και να το κρεμάσεις, δεν παύει να βγάζει νέα φύλλα και άνθη. Ο λαός πιστεύει ότι αυτή τη μεγάλη ζωτική του δύναμη μπορεί να τη μεταδώσει σε έμψυχα και άψυχα, γι’ αυτό την πρωτοχρονιά κρεμούν σκυλοκρέμμυδο στα σπίτια τους. Πρόκειται για αρχαίο έθιμο καλοτυχίας που αναφέρεται ήδη από τον 6 ο αιώνα π.Χ. Σήμερα τείνει να εγκαταλειφθεί.

• Χαρτοπαιξία

Αγαπημένο έθιμο των Ελλήνων τις μέρες της Πρωτοχρονιάς είναι να δοκιμάζουν την τύχη τους. Εκτός από το κρατικό Λαχείο που κληρώνει 10.000.000 τη Πρωτοχρονιά, υπάρχει επίσης η χαρτοπαιξία και τα ζάρια σε καφενεία, λέσχες και σπίτια.
Στα σπίτια είναι έθιμο να παίζονται χαρτιά το βράδυ της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου. Τα ποσά συνήθως είναι χαμηλά, τέτοια που να προσφέρουν απλά μια φιλική διασκέδαση χωρίς να στενοχωρούν τους χαμένους.
Πηγές: Star.gr, NewsBomb.gr

Δείτε Περισσότερα: http://www.otherside.gr/2011/01/prwtoxroniatika-ethima-stin-ellada/#ixzz3NUncfmim

Διαβάστε στα ανανεωμένα και αποκαλυπτικά «Επίκαιρα»: Κατέρρευσε η κυβέρνηση του Μνημονίου

Αποκλειστικές προ-δημοσιεύσεις

μόνο στα epikaira.gr:

Κατέρρευσε η κυβέρνηση του Μνημονίου

Επικίνδυνα παιχνίδια με τα σύνορα στα Βαλκάνια

Λαγός των Γερμανών οι Αυστριακοί

Έγκλημα στο Ιόνιο

Διαβάστε ακόμη στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ:

- ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

- Α. Τσίπρας: Τελεία και παύλα στα παραμύθια του τρόμου

- Μαξίμου και Χ. Τρικούπη επενδύουν στην πόλωση και τον διχασμό

- Ο Γ. Παπανδρέου τελειώνει το ΠΑΣΟΚ

- Π. Καμμένος: Θα είμαστε εγγυητές σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας

- Κορυφαίοι οικονομολόγοι υπέρ του προγράμματος ΣΥΡΙΖΑ

- Οι πρώτες αντιδράσεις σε Βερολίνο και Βρυξέλλες

- Επικίνδυνα παιχνίδια με τα σύνορα στα Βαλκάνια

- Έγκλημα στο Ιόνιο

Τα λάθη, οι παραβάσεις και η πολιτική της Τρόικας προκάλεσαν την τραγωδία

Χρέος προς τους νεκρούς να καταλογιστούν οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες εκεί που αναλογούν

- Λαγός των Γερμανών οι Αυστριακοί

Δίνουν ψίχουλά αντί των 162 δις ευρώ για το κατοχικό δάνειο

Περισσότερα θέματα, αποκαλύψεις και αναλύσεις
στα Επίκαιρα που κυκλοφορούν.

Και...
Για την καθημερινή σας, έγκυρη και αξιόπιστη ενημέρωση,
εμπιστευτείτε τα www.epikaira.gr

Κάτω τα χέρια από τα παιδιά! ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΑ 11 ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ "ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ" ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!!!

https://www.causes.com/causes/38256-/updates/939730?ctag=85c5c2b7d15bc1314ff3ac68db6d2c4dda&ctoken=En-Oxq58T-0baCeKd0KXS2yFY4bXhez1I2RTspJ1t3WzmXMEPF0X8C8yge6ljpujuO-iGhTFQmSLEJNoWPEFFW4tinS46V7R&message_id=c8df35f6a33e34e82eba5a4346da85b9%40causes.com&uid=80588036&utm_campaign=post_mailer%2Fcause_update.cb_60914&utm_medium=email&utm_source=causes

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΔΩ http://goo.gl/forms/hjkBJDyHdd ΚΑΙ ΖΗΤΑΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΑ 11 ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ "ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ" ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!!!
«Ποιος μπορεί να πάρει την απόφαση να κλείσουν τα Σπίτια μας προκειμένου να συμμορφωθούμε στα νέα δεδομένα; Ποιος μπορεί να πάρει την απόφαση να χωρίσει τα αδέρφια που το ένα είναι η μόνη οικογένεια του άλλου; Ποιος αποφασίζει για την ιδρυματοποίηση των παιδιών και δεν αναφέρει πουθενά τις λέξεις: αγάπη, φροντίδα και στοργή; Εμείς, εργαζόμενοι, εθελοντές και τα παιδιά μας αποφασίζουμε να δώσουμε έναν μεγάλο αγώνα και να μην αφήσουμε κανέναν να πάρει αποφάσεις για το μέλλον τους!»
11 Δεκεμβρίου 2014
Κώστας Γιαννόπουλος, Πρόεδρος Δ.Σ. «Το Χαμόγελο του Παιδιού»
Περισσότερα για την απόφαση στο παρακάτω link http://www.hamogelo.gr/4-1/2192/Kato-ta-xeria-apo-ta-poidia

http://www.hamogelo.gr/4-1/2192/Kato-ta-xeria-apo-ta-poidia

«Ποιος μπορεί να πάρει την απόφαση να κλείσουν τα Σπίτια μας προκειμένου να συμμορφωθούμε στα νέα δεδομένα; Ποιος μπορεί να πάρει την απόφαση να χωρίσει τα αδέρφια που το ένα είναι η μόνη οικογένεια του άλλου; Ποιος αποφασίζει για την ιδρυματοποίηση των παιδιών και δεν αναφέρει πουθενά τις λέξεις: αγάπη, φροντίδα και στοργή; Εμείς, εργαζόμενοι, εθελοντές και τα παιδιά μας αποφασίζουμε να δώσουμε έναν μεγάλο αγώνα και να μην αφήσουμε κανέναν να πάρει αποφάσεις για το μέλλον τους!»

11 Δεκεμβρίου 2014

Κώστας Γιαννόπουλος, Πρόεδρος Δ.Σ. «Το Χαμόγελο του Παιδιού»

 ***

Βάσει της Υπουργικής Απόφασης που αφορά σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου και όχι σε δημόσιους φορείς, σχετικά με τις Προϋποθέσεις για την ίδρυση και λειτουργία φορέων παιδικής προστασίας, όπως αυτό προβλέπεται στον Ν. 2345/95 (ΦΕΚ 213 τ.α’), που επί του παρόντος παραμένει σε ισχύ παρά τις υποσχέσεις που έχουμε λάβει, τα 11 Σπίτια του Οργανισμού μας θα πρέπει να κλείσουν!

Παρακαλούμε υπογράψτε εδώ!

Παρακαλούμε προωθήστε το μήνυμα!

***

Εκτός και εάν....

συνολικά 35 παιδιά από τα 11 Σπίτια μας αποχωρήσουν. (Μόνο βάσει κριτηρίου δυναμικότητας Σπιτιών)

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» λειτουργήσει συνολικά 15 νέα Σπίτια για να συνεχίσει να μεγαλώνει τα 310 παιδιά του. Δηλαδή 4 περισσότερα από αυτά που σήμερα λειτουργεί. Φυσικά θα χρειαστεί να χωριστούν αδέλφια. (Μόνο βάσει κριτηρίου διαχωρισμού Δομών ανά ηλικιακή ομάδα)

Ωστόσο

το κόστος ανέγερσης 15 νέων σπιτιών βάσει των νέων προδιαγραφών θα κοστίσει συνολικά 15.000.000€ (1.000.000 κάθε οίκημα με προϋπόθεση ότι θα υπάρχει διαθέσιμο ιδιόκτητο οικόπεδο. Φυσικά στο κόστος του 1.000.000€ δεν συμπεριλαμβάνεται ο απαραίτητος εξοπλισμός.)

Ενώ

το κόστος στελέχωσης και λειτουργίας των 15 νέων σπιτιών θα ανέλθει συνολικά στα 4.500.000€ ετησίως. (Μόνο βάσει κτηριακών προδιαγραφών)

***

Γιατί δεν πρέπει να κλείσουν τα Σπίτια μας

Γιατί δεν πρέπει να τροποποιηθεί το Μοντέλο Λειτουργίας τους

● Γιατί από το 1997 έχουν μεγαλώσει σε αυτά 755 παιδιά. Παιδιά που σήμερα έχουν μία αρμονική φυσιολογική ενήλικη ζωή αν και στην παιδική τους ηλικία χρειάστηκε για λόγους κακοποίησης- παραμέλησης ή εξαιτίας σοβαρών κοινωνικών συνθηκών να απομακρυνθούν από το οικείο οικογενειακό περιβάλλον τους.

● Γιατί σήμερα τα Σπίτια μας είναι μία μεγάλη ασφαλής αγκαλιά για 310 παιδιά, όλων των ηλικιακών ομάδων και των δύο φύλλων, ανεξαρτήτου φυλής ή εθνικότητας,

● Γιατί όλα τα παιδιά παραπέμπονται στα Σπίτια μας κατόπιν σχετικής Εισαγγελικής Εντολής ή/και Διάταξης από τις αρμόδιες Εισαγγελίες της χώρας, από δηλαδή κρατικούς φορείς που εμπιστεύονται το έργο μας.

● Γιατί βασικό μέλημά μας είναι η παροχή προστασίας, αγάπης, σεβασμού σε παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο, η διατήρηση και ενίσχυση όλων των δικαιωμάτων τους και η παροχή ενός ασφαλούς και υγιούς περιβάλλοντος στα παιδιά, στο οποίο θα απολαμβάνουν όλα τα απαραίτητα για την υγιή σωματική, ψυχολογική, συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη τους.

● Γιατί πρότυπο για τη λειτουργία των Σπιτιών μας είναι η οικογένεια και κανόνας η αποφυγή ιδρυματισμού των παιδιών.

● Γιατί τα παιδιά μας μεγαλώνουν όπως κάθε άλλο παιδί, φοιτούν σε σχολεία της περιοχής, παρακολουθούν και εξωσχολικές δραστηριότητες, βάσει των προτιμήσεων τους, συμμετέχουν σε ψυχαγωγικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες και διατηρούν την επαφή τους με φίλους και συμμαθητές.

● Γιατί καθημερινά στα Σπίτια μας δίπλα σε κάθε παιδί βρίσκονται εξειδικευμένοι επιστήμονες (Κοινωνικοί Λειτουργοί, Ψυχολόγοι, Παιδαγωγοί, Εκπαιδευτικοί, Νοσηλευτές) αλλά και βοηθητικό προσωπικό (Μαγείρισσες, Προσωπικό καθαριότητας, Οδηγοί)

● Γιατί το Μοντέλο Λειτουργίας των Σπιτιών μας επιβεβαιώνεται καθημερινά από τα παιδιά που μεγάλωσαν στα Σπίτια μας, παιδιά ενήλικα με συγκροτημένη σκέψη και ζωή, παιδιά που πλέον είναι επιτυχημένοι επαγγελματίες, μαμάδες, μπαμπάδες, αξιόλογοι άνθρωποι.

● Γιατί το Μοντέλο Λειτουργίας των Σπιτιών μας συγκαταλέγεται στις καλές πρακτικές διεθνώς από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, από το Διεθνές Κέντρο για τα Εξαφανισμένα και υπό Εκμετάλλευση Παιδιά, από συνεργάτες μας στο εξωτερικό και φυσικά από τους Εισαγγελείς στην Ελλάδα αλλά και άλλους αρμόδιους φορείς όπως ο Συνήγορος του Πολίτη.

● Γιατί τα Σπίτια μας είναι «ανοικτά» σε κάθε Έλληνα πολίτη να τα επισκεφθεί, να δει, να βιώσει στιγμές με τα παιδιά μας.

● Γιατί τα 755 παιδιά που έχουν μεγαλώσει στα Σπίτια μας χαρακτηρίζουν «Το Χαμόγελο του Παιδιού» οικογένειά τους!

Δείτε την εκδήλωση για τα Σπίτια μας κι ακούστε τι έχουν να πουν τα ενήλικα παιδιά μας εδώ.

Μάθετε περισσότερα για τα Σπίτια μας εδώ.

***

«Αν ενωθούμε όλοι θα τα καταφέρουμε!»

9 Νοεμβρίου 1995

Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ιδρυτής του Οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού»

Η διαφθορά και ο Πανάρχαιος Ελληνικός Μύθος. (Πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Η διαφθορά και ο Πανάρχαιος Ελληνικός Μύθος.

«Υψηλός πάντα ο δείκτης διαφθοράς στην Ελλάδα» («Η Καθημερινή», 4 Δεκεμβρίου).

 

Αυτός είναι ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ από στοιχεία ερεύνης της Διεθνούς Διαφάνειας, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα «βρίσκεται στην 69^η θέση μεταξύ 175 χωρών» και ειδικότερα «στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης». Το σημειώνω γιατί κάπου κάπου κάποιοι αναγνώστες και φίλοι μου λένε ότι επιμένω σ’ αυτό το θέμα της ηθικής.

Ο γράφων έχει την εδραία πεποίθηση ότι όλα αυτά τα σαράντα χρόνια της πολυεπίπεδης και πολύμορφης σήψης που κυριαρχεί στο δημόσιο και κοινωνικό βίο της Ελλάδας, αποτέλεσε την κύρια αιτία της σημερινής μας κακοδαιμονίας.

Πρώτα κατέρρευσε ηθικά το ελληνικό κράτος και η κοινωνία του και ακολούθησε η οικονομική χρεωκοπία και η κατάρρευση των αξιών όλων των μορφών.

Ένα κράτος και μια κοινωνία χωρίς ηθικό έρμα δεν έχουν καμία απολύτως προοπτική υπάρξεως. Στην πορεία του χρόνου θ’ απορροφηθούν από άλλα κράτη και άλλους πολιτισμούς ή θα τα αφανίσει ο Δίας όπως έλεγε ένας πανάρχαιος Ελληνικός μύθος της εποχής του σιδήρου, που λέει: «Περνώντας οι γενιές τραβάνε στο χειρότερο. Θα φτάσει τότε ένας καιρός που οι άνθρωποι σε φοβερή κατάντια θα λατρεύουν τη δύναμη: Θα λένε πως μονάχα η δύναμη είναι δίκιο και το αγαθό κανένας δε θα το σέβεται. Στο τέλος, όταν δεν θα υπάρχει αγανάκτηση για το άδικο κι’ ούτε ντροπή μπροστά στην αθλιότητα, ο Δίας θα τους αφανίσει όλους. Κι’ όμως, μπορεί να γίνει κάτι, μπορεί, αν οι άνθρωποι σηκωθούν και ρίξουνε τους κυβερνήτες που τους ποδοπάτησαν» (Αναφέρεται ως μόττο από τον κοινωνικό φιλόσοφο Ε. Φρομ στο έργο του: Ανατομία της ανθρώπινης καταστροφικότητας, εκδ. «Μπουκουμάνη», Αθήνα 1977).

Να, γιατί, επιμένω στο ζήτημα της ηθικής υποστάσεως των Ελλήνων που συντηρούν διεφθαρμένες εξουσίες, οι οποίες με τη σειρά τους τους διαφθείρουν (βλ. το άρθρο μου: «Η διαλεκτική της διαφθοράς μεταξύ εξουσίας και κοινωνίας», στο «Πολιτικά Θέματα» της 21-5-1993).

Επιμένω στο εθνικό ζήτημα – της διαφθοράς, όχι λόγω ηθικολογίας αλλά για λόγους ουσιαστικής ύπαρξης της Ελλάδας από κάθε άποψη, αγωνιζόμενος – έστω και ουτοπικά – για την διάδοση της ηθικοκρατίας.

Επιμένω στη συντριβή του σημερινού άθλιου και σάπιου συστήματος εξουσίας, γιατί απ’ αυτό διαχέεται η διαφθορά προς τα κάτω, όπως έγραφε εδώ και 250 χρόνια ο Γάλλος πολιτικός στοχαστής Μοντεσκιέ: «Ο λαός πέφτει σε συμφορά, όταν αυτοί στους οποίους έχει εμπιστευθεί τον εαυτό του, επειδή θέλουν να κρύψουν τη δική τους διαφθορά, ζητούν να τον διαφθείρουν. Για να μην βλέπει την φιλοδοξία τους, του μιλούν πάντα για το μεγαλείο του» (βλ. «Το πνεύμα των Νόμων», εκδ. «Αναγνωστίδη» Αθήνα χ.χ. σελ. 118-119). Έχω τη γνώμη ότι αυτές τις διεισδυτικές διαπιστώσεις τις έκανε ο Γάλλος πολιτικός φιλόσοφος Σ. Μοντεσκιέ (1689-1755) για τους Έλληνες πολιτικάντηδες, τούτων των χρόνων της απόλυτης σήψης, κατά τη διάρκεια των οποίων ανασκολόπισαν όλες τις ηθικές αξίες μας και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο έγραψα: «Ν’ ανασκολοπιστούν οι ανασκολοπίζοντες» (βλ. Μηνιαίο περιοδικό «Ηλιαία» τευχ. Μαΐου 2007). Όλα δείχνουν ότι ετούτα τα χρόνια το λεγόμενο κράτος των Ελλήνων και η κοινωνία του βιώνουν όλα τα σημάδια του πανάρχαιου μύθου και συνεπώς – μ’ αυτή την έννοια – φτάνουν στον αφανισμό τους, εκτός κι’ αν, όπως λέει ο μύθος «σηκωθούν και ρίξουνε τους κυβερνήτες που τους ποδοπάτησαν». Ιδού το τραγικό και ιστορικό δίλημμα: Θ’ αποφασίσουμε να σηκωθούμε ή θα ψοφήσουμε;

Καταλήγοντας θα έλεγα ότι η σημερινή Ελλάδα, ανατίναξε τις ηθικές γέφυρες που τη συνδέουν με την κλασσική αρχαιότητα – και πιο μπροστά – στην οποία τα ζητήματα της ηθικής καλλιεργήθηκαν από κάθε άποψη και ιδιαίτερα από τον «θεωρούμενο ως θεμελιωτή της ηθικής φιλοσοφίας» Σωκράτη (Για την εξέλιξη της ηθικής και την ουσία της από τα πανάρχαια χρόνια βλ. την έξοχη πραγματεία του καθηγητού Κ. Μπέη: «Το πρόβλημα του δικαίου και των ηθικών αξιών» εκδ. «EUNOMIA», Αθήνα 1997).

Όσο πιο γρήγορα γίνει κατανοητή αυτή η ιστορική και εθνική πραγματικότητα, τόσο περισσότερες ελπίδες θα γεννηθούν για τη μη εξαφάνισή μας εκ του προσώπου της γης ως έθνους και ως λαού.

 

Αθήνα 30/12/2014

Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)

-Για επικοινωνία πατήστε το λινκ της επιτροπής.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα

 θέματα, μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα της Επιτροπής. (http://ethnikonthematon.blogspot.gr)

 

 

Μια εξήγηση του γράφοντος

Γράφω: Για να υπενθυμίζω στους εναλλασόμενους εξουσιαστές ότι δεν είμαι πολιτικός Αυστραλοπίθηκος.

Για να θυμίζω τη μνήμη εκείνων που θυσιάστηκαν άδικα για την Ελλάδα, που πρόδωσαν οι σύγχρονοι Εφιάλτες. Γιατί η σιωπή σημαίνει συνενοχή και έγκριση.

Πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

Η Παναγία και ο ληστής (συγκλονιστική, διδακτική ιστορία)

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/50780-%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%BB%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82

Στα χρόνια τα παλιά, στα δύσκολα τα μέρη ετούτα και άγονα ,υπήρχε ένας ληστής. Τον φώναζαν Δράκο. Πολλές οι ιστορίες που έχουν ειπωθεί για αυτόν στα τόσα χρόνια.
Λέγανε ήταν τρομερός στην όψη ,με μαύρα μακριά μαλλιά και γένια και με μια δυνατή φωνή που έσκιαζε και σκύλο.
Χρόνια ολάκερα αυτός και οι άντρες του ήταν ο φόβος και ο τρόμος στην περιοχή μας. Πράγμα παράξενο όμως , το έχουν και το λένε ακόμα, δεν έβλαψε ποτέ φτωχό κι ανήμπορο. Τους πλούσιους ταλαιπωρούσε μόνο.

Είχαν να λένε όσοι τον ήξεραν, ότι η καρδιά του είχε δυο όψεις. Εκεί που ήτανε θεριό ανήμερο και σκόρπαγε φόβο και τρόμο σε όποιον βρισκότανε εμπρός του ,εκεί στα ξαφνικά μπορούσε να κλάψει στην θέα ενός παγιδευμένου και ανήμπορου ζώου που είχε πιαστεί σε κάποια παγίδα και έσκιζε τις σάρκες του στην προσπάθεια του να ελευθερωθεί. Δεν του άρεσε να βλέπει πονεμένες ψυχές .Δεν το μπορούσε.
Μυστήριο μεγάλο η ψυχή του κάθε ανθρώπου. Μόνο ο θεός ξέρει πραγματικά από τι υλικό είναι φτιαγμένη.!!
Κάποια μέρα λοιπόν, όπως μας λέει η ιστορία μας , ο Δράκος με τα παλικάρια του μπήκαν κρυφά στο σπίτι του Μαμαλη του Μεγάλου Τσιφλικά και άρπαξαν από το σεντούκι του χρυσά και χρήματα. Όλοι ήταν στα χωράφια και κανείς δεν κατάλαβε τίποτα. Ποιος να περίμενε εξάλλου μέρα μεσημέρι ότι θα πάθαιναν τέτοιο κακό. Φεύγοντας όμως τους κατάλαβαν τα σκυλιά και άρχισαν να φωνάζουν, τα σκυλιά τα άκουσαν κάτι υπηρέτριες και σε λίγο ένα ολόκληρο απόσπασμα από τους ανθρώπους του Μαμαλη ξεχύθηκε στο κατόπι τους. Βέβαια ο Δράκος με τα παλικάρια του είχαν το προβάδισμα και θα γλίτωναν σίγουρα αν…..
Καθώς τρέχανε με τα άλογα είδαν στο αλώνι του Μαμαλη λίγο παρακάτω μια γριούλα κουλουριασμένη και μερικά παιδιά του χωριού να την κοροϊδεύουν και να της πετούν πέτρες.
Τραβάτε εσείς. Λέει στους άντρες του. Και έρχομαι και εγώ σε λίγο.
Τι κάνεις καπετάνιε ; Τρελάθηκες ; Αποκρίνονται αυτοί. Έλα να φύγουμε γρήγορα. Θα σε πιάσουνε.
Τραβάτε ορέ ,σας είπα. Έρχομαι.
Φύγανε κι αυτοί. Άλλο που δεν θέλανε, τόσοι που τους κυνηγούσαν και ο Δράκος έτρεξε αμέσως στο αλώνι και στην γριούλα.
Τι κάνετε εδώ ρε χαϊβάνια ; Τι σας έκανε ρε μούλικα η γιαγιά και την χτυπάτε ;
Κατουρήθηκαν από το φόβο τους τα παιδιά και λάκισαν κατά το χωριό φωνάζοντας.
Ο Δράκος. Ο Δράκος.
Αυτός δεν έδωσε σημασία. Κατέβηκε από το άλογο και έπιασε αμέσως την γριούλα να την συνεφέρει. Της σκούπιζε το πρόσωπο από τα αίματα και της χάιδευε τα μαλλιά με αγάπη και πόνο. Σχορατα γιαγιακα. Σχορατα. Δεν φταίνε αυτά. Οι πατεράδες τους τα έκαναν έτσι.. Μικρά είναι. Σχορατα.
Γύρισε η γριούλα και τον κοίταξε στα μάτια. Να ‘χεις την ευχή μου παιδί μου.
Να’ χεις την ευχή μου. Την κοίταξε κι αυτός στα μάτια και η ψυχή του σπαρτάρισε με μιας. Χάθηκε μέσα στα μάτια της.
Όλη η αγάπη και ο πόνος του κόσμου ήτανε μέσα σε αυτά τα δυο μάτια που κοίταγε μπροστά του. Και έμεινε εκεί σαν χαμένος κρατώντας την γριούλα να την κοιτά στα μάτια …..ενώ από τα δικά του μάτια άρχισαν να κυλούν ποτάμια τα δάκρυα.
Ο Δράκος ,!! ο φόβος και ο τρόμος του τόπου όλου ,έκλαιγε σαν μωρό παιδί. Ούτε ο ίδιος δεν μπορούσε να καταλάβει τι του είχε συμβεί. Έκλαιγε και έκλαιγε και έκλαιγε.
Έτσι τον βρήκαν οι άνθρωποι του Μαμαλη . Να κρατά την γριούλα αγκαλιά και να κλαίει.
Εκείνη την εποχή το δίκιο δινότανε γρήγορα. Και μάλιστα για τον Δράκο ένας λόγος παραπάνω. Πολύ γρήγορα. Σκοινί, θηλιά, κάποιο δέντρο και πάει ο Δράκος.
Το τελευταίο πράγμα που θυμότανε ,ήταν η γριούλα που τον κοίταγε από κάποια απόσταση. Το τελευταίο πράγμα που θυμότανε ήταν τα μάτια της. Και με έναν αναστεναγμό έκλεισε τα δικά του……………………καθώς τεντώθηκε το σκοινί.

Και μετά………τα ξανάνοιξε.!!
Μα…. Που βρισκότανε ; Δεν ήταν κρεμασμένος σε ένα δέντρο. Ήτανε σε έναν μεγάλο κατάλευκο διάδρομο και δεξιά αριστερά τα ομορφότερα λουλούδια και δέντρα που είχε δει ποτέ του. Δεν πόναγε καθόλου και αισθανότανε πάρα πολύ ελαφρύς. Σαν πούπουλο. Τι είναι όλα αυτά ; Σκέφτηκε. Τι συμβαίνει ;
Και….ποιοι είναι αυτοί που έρχονται προς τα μένα ; Μια γυναικεία φιγούρα πλημμυρισμένη στο φως πλησίαζε μπροστά απ’ όλους και πίσω της, δεξιά της και αριστερά της ,χιλιάδες πανέμορφοι άγγελοι να πετούν και να την συνοδεύουν ψέλνοντας. Η γυναίκα τον πλησίασε γρήγορα και του άπλωσε το χέρι χαμογελώντας. Έλα,!!!!!! του είπε.
Καλώς ήρθες στο σπίτι του παιδιού μου. Στο σπίτι σου.!!
Παναγιά μου!!!!!!! Του βγήκε η φωνή από μέσα του. Και γονάτισε εμπρός της σκύβοντας το κεφάλι.
Αν μπορούσε να κλάψει εκεί που βρισκότανε σίγουρα θα ξέσπαγε σε κλάματα.
Μα εκεί δεν κλαίνε!!!!!!
Αυτή τον ακούμπησε απαλά .Έλα, του είπε πάλι.
Μα Παναγιά μου, εγώ ; Τι θέλω εγώ ανάμεσα σας ; Εγώ είμαι κακούργος, είμαι ληστής, έχω βλάψει κόσμο. Εμένα πρέπει να με τιμωρήσετε, όχι να με καλοδεχτείτε.
Του είπε τότε η Παναγιά.
Ξεχνάς ότι ο πρώτος που μπήκε στο Βασίλειο του γιου μου ήταν ληστής ; Αυτό το Βασίλειο φτιάχτηκε παιδί μου για τους ληστές, τους κλέφτες και όλους τους παράνομους και αμαρτωλούς……που μετανοούνε .
Μα εγώ δεν πρόλαβα να μετανιώσω. Είπε πάλι ο Δράκος πάντα με σκυμμένο το κεφάλι.
Σταμάτησες να βοηθήσεις την ανήμπορη γερόντισσα ,ενώ μπορούσες να φύγεις και να σωθείς. Αυτό ήταν το εισιτήριο σου για το Βασίλειο του παιδιού μου.
Της καθάρισες το πρόσωπο και καθάρισες τις αμαρτίες σου.
Και τα δάκρυα που έριξες κρατώντας στην αγκαλιά σου την γριούλα ήταν η μετάνοια σου. Με όλα αυτά καθάρισες την ψυχή σου. Έλα παιδί μου. Με τιμές και δόξα πολύ, θα μπεις στον Παράδεισο!!!!!!!!
Σήκωσε το κεφάλι ο Δράκος για πρώτη φορά να αντικρίσει την Παναγιά και…..είδε τα μάτια της γριούλας από το αλώνι να του χαμογελούν. Τα μάτια της Παναγιάς!!!!
Κι ενώ οι Άγγελοι τον σήκωναν ψηλά ψέλνοντας ύμνους με μαγευτικές μελωδίες και ουράνια ακούσματα , ξεκινώντας όλοι μαζί προς την τεράστια φωτεινή πύλη που φαινότανε στο τέλος του διαδρόμου, ο Δράκος κοιτώντας πάντα την Παναγιά στα μάτια, ήταν η μόνη ψυχή που πέρασε ποτέ στον παράδεισο κλαίγοντας. Από χαρά και ευτυχία. Η πιο αγνή ψυχή.!!!!!!!

Προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης περί της Θεοτόκου - Φαεινή λυχνία είναι η Θεοτόκος, «η μητέρα του φωτός»

http://www.agioritikovima.gr/diafora/panagia/item/50797-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B7%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%AC%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CF%85,-%CF%86%CE%B1%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AE-%CE%BB%CF%85%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CF%82,-%C2%AB%CE%B7-%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%86%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%82%C2%BB

Η Υπεραγία Θεοτόκος προφητεύθηκε αιώνες πριν γεννηθεί. Γι' αυτό η ζωή της βρίσκεται στο κέντρο των αιώνων και αποτελεί «το περιήχημα της προφητικής αγγελίας, την οπτασία των προφητικών οραματισμών, το κέντρο της μεσσιανικής προσδοκίας».
Απειράριθμες είναι οι παλαιοδιαθηκικές προτυπώσεις, που αναφέρονται στην «απείρανδρον Μητέρα του Εμμανουήλ».

Στο παρόν άρθρο θα παρουσιάσουμε τις αντιπροσωπευτικότερες θεομητορικές παλαιοδιαθηκικές προφητείες.
Α) Πεντλατευχος
Στο πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, την Γένεση, συναντούμε τον πρώτο συμβολισμό. Η Εδέμ προτυπώνει τη νοητή Εδέμ, που είναι η Παναγία, στους κόλπους της οποίας κατοικεί ο νέος Αδάμ, ο Χριστός.
Μετά την παράβαση των πρωτοπλάστων Αδάμ και Εύας, ο Χριστός, ως ο άσαρκος Λόγος, διαλέγεται με τους παραβάτες και λέγει στον αρχέκακο όφι, τον διάβολο: «Και έχθραν θήσω αναμέσον σου και αναμέσον της γυναικός και αναμέσον του σπέρματός σου και αναμέσον του σπέρματος αυτής. Και αυτός σου τηρήσει την κεφαλήν και συ τηρήσεις αυτού την πτέρναν»[1]. Δηλ. «Έχθρα θα βάλω ανάμεσα σ' εσένα και στη γυναίκα, κι ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της. Εκείνος θα σου συντρίψει το κεφάλι κι εσύ θα του πληγώσεις τη φτέρνα». Η γυναίκα, της οποίας το σπέρµα θα συντρίψει την κεφαλή του φιδιού, του διαβόλου, είναι η Παρθένος Μαρία και το σπέρµα της ο Χριστός. Πρόκειται για το γνωστό "πρωτευαγγέλιο".
Η βάτος η καιομένη και μη καταφλεγομένη, την οποία είδε ο προφήτης Μωϋσής στο όρος Χωρήβ, αποτελεί προεικόνιση της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία ως άλλη βάτος ακατάφλεκτη κράτησε μέσα της «το καταναλίσκον πυρ της Θεότητος», χωρίς να καταστραφεί η παρθενία της. «Καταβάς όψομαι το όραμα το μέγα τούτο. Τί ότι η βάτος καίεται και ου κατακαίεται»;
Η Κυρία Θεοτόκος αποκαλείται από τον ίδιο τον Θεό γη αγία: «Μωυσή, Μωυσή, μη εγγίσης ώδε. Λύσον το υπόδημα εκ των ποδών σου. Ο γαρ τόπος, εν ω έστηκας, γη αγία εστί». Και ο προφήτης Δαυίδ την αποκαλεί γη: «Και εξουδένωσαν γην επιθυμητήν». Και αλλού: «Αλήθεια εκ της γης ανέτειλε και δικαιοσύνη εκ του Ουρανού διέκυψεν». Αλήθεια μεν την Παναγία ονομάζει ο προφήτης, εξαιτίας της αληθινής παρθενίας της, επειδή και προ τόκου και εν τόκω και μετά τόκον ήταν αληθώς παρθένος. Δικαιοσύνη δε τον Χριστό ονομάζει, επειδή είναι δικαιοκρίτης. Την μεν Παρθένο Μαριάμ την ονομάζει γη, επειδή καταγόταν από τη γη ως άνθρωπος, τον δε Χριστό «εκ του Ουρανού», διότι καταγόταν από τους Ουρανούς, όχι ως άνθρωπος, αλλ'ως Θεός.
Οι πλάκες του Δεκαλόγου, που ήταν γραμμένες με το δάκτυλο του Θεού, παραπέμπουν στην Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία είναι ο πνευματικός τόμος, πάνω στον οποίο καταγράφηκε το πρόσωπο και το έργο του Χριστού.
Η ολόφωτη νεφέλη και ο πύρινος στύλος, που φώτιζαν τους Ισραηλίτες ημέρα και νύκτα «δείξαι αυτοίς την οδόν» προς τη γη της επαγγελίας, προεικονίζουν την Υπεραγία Θεοτόκο.
Η Κιβωτός του Νώε συμβολίζει την Παρθένο, η οποία φυλάσσει στα σπλάχνα της την απαρχή της Καινής κτίσεως. Κιβωτός ονομάζεται η Παρθένος και από τον προφήτη Δαυίδ: «Ανάστηθι, Κύριε, εις την ανάπαυσίν σου, συ και η κιβωτός του αγιάσματός σου».
Η σκηνή του πατριάρχου Αβραάμ είναι σύμβολο της Θεοτόκου, στην οποία κατεσκήνωσε ο Λόγος του Θεού.
Η κλίμαξ, την οποία είδε ο πατριάρχης Ιακώβ[2] να ενώνει τον ουρανό με τη γη, προτυπώνει τη Θεοτόκο, η οποία ως μυστική κλίμαξ ένωσε τον ουρανό με τη γη. Διά μέσου αυτής ο Θεός κατέβηκε στη γη, για να ανεβάσει «εις την άνω ζωήν το ανθρώπινον». Ο Ιακώβ, επίσης, αποκάλεσε την Πάναγνο Τόπο, λέγοντας: «Ως φοβερός ο τόπος ούτος»! Το ίδιο και ο προφήτης Ιεζεκιήλ: «Και ανέλαβον πνεύμα και ήκουσα καθόπισθέν μου φωνής σεισμού μεγάλου, λεγούσης˙ Ευλογημένη η δόξα Κυρίου εκ του τόπου τούτου». Και ο προφητάναξ Δαυίδ: «Ου δώσω ύπνον τοις οφθαλμοίς μου και τοις βλεφάροις μου νυσταγμόν, έως ου εύρω τόπον τω Κυρίω».
Η χρυσή στάμνα, που περιείχε το μάννα[3], προεικονίζει τη Θεοτόκο, η οποία ως άλλη χρυσή στάμνα έφερε μέσα της τον Ιησού, που είναι «ο άρτος της ζωής, ο εκ του ουρανού καταβάς».
Η επτάφωτη λυχνία, που έκαιε στη σκηνή του μαρτυρίου και στο ναό του Σολομώντα, προτυπώνει τη Θεοτόκο, από την οποία έλαμψε ο Χριστός, «το φως το αληθινόν, το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Φαεινή λυχνία είναι η Θεοτόκος, «η μητέρα του φωτός». Η λυχνία προτυπώνει την τέλεια καθαρότητα και αγνότητα της Παρθένου. Το ίδιο υπονοεί και η εγκωμιαστική φράση του Άσματος των Ασμάτων: «ιδού ει καλή... όλη κα­λή ει, η πλησίον μου, και μώμος ουκ έστιν εν σοί. Ανάστα η πλησίον μου και ελθέ πρός με». Στο ίδιο κείμενο η μοναδική τέλεια περιστερά και εκλεκτή της μητέρας της είναι η Παρθένος Μαρία, που κατέκτησε την τελείωση και έγινε αιώνιο πρότυπο προς μίμηση.
Η ράβδος του Ααρών[4], που βλάστησε, προκαταγγέλει τη Θεοτόκο, που φύτρωσε από τη ρίζα του γενεαλογικού δένδρου του Ιεσσαί. Ράβδο, επίσης, την αποκαλεί και ο προφήτης Ησαΐας: «Εξελεύσεται ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί». Η Κυρία Θεοτόκος, κατά τον αυτόν προφήτη, λέγεται ρίζα: «Και έσται η ρίζα του Ιεσσαί και ο ανιστάμενος εξ αυτής άρχειν εθνών».
Β) Ψαλμοί
Ο προφητάναξ Δαυίδ αποκαλεί την Παναγία Σιών: «Ήξει εκ Σιών ο ρυόμενος και αποστρέψει ασεβείας από Ιακώβ». Και αλλού: «Εξελέξατο Κύριος την Σιών, ηρετίσατο αυτήν εις κατοικίαν εαυτώ». Η Παναγία λέγεται ελαία, κατά την μαρτυρία του ιδίου προφήτου, ο οποίος μιλά ως εκ προσώπου της Παναγίας: «Εγώ δε, ωσεί ελαία κατάκαρπος εν τω οίκω του Θεού, ήλπισα επί το έλεος αυτού». Επίσης, η Παρθένος ονομάζεται Μήτηρ, κατά τον αυτόν προφήτη: «Μήτηρ Σιών ερεί άνθρωπος». Λέγεται, επιπροσθέτως, Βασίλισσα: «Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου», Θυγάτηρ: «Άκουσον θύγατερ και ίδε και κλίνον το ους σου και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του Πατρός σου». Θυγάτηρ την ονομάζει και ο Σολομών στις Παροιμίες του: «Πολλαί θυγατέρες εποίησαν δύναμιν, συ δε υπέρκεισαι και υπερήρας πάσας». Αλλοίωσις: «Αύτη η αλλοίωσις της δεξιάς του Υψίστου», Ημέρα και Νυξ: «Ημέρα τη ημέρα ερεύγεται ρήμα και νυξ νυκτί αναγγέλλει γνώσιν», Ουρανός: «Εξ ουρανού επέβλεψεν ο Κύριος» και «Ο ουρανός του ουρανού τω Κυρίω, την δε γην έδωκε τοις υιοίς των ανθρώπων», Ανατολή: «Αι βασιλείαι της γης, άσατε τω Θεώ, ψάλατε τω Κυρίω τω επιβεβηκότι επί τον ουρανόν του ουρανού κατά ανατολάς», Δύση: «Οδοποιήσατε τω επιβεβηκότι επί δυσμών», Ήλιος: «Εν τω ηλίω έθετο το σκήνωμα αυτού», Πόλη: «Δεδοξασμένα ελαλήθη περί σου η πόλις του Θεού» και «του ποταμού τα ορμήματα ευφραίνουσι την πόλιν του Θεού».
Η Παναγία είναι, επίσης η «κόρη του βασιλέως», η κεκοσμημένη με θείες και ανθρώπινες αρετές, γι' αυτό και είναι η μόνη, που μπορεί να γίνει κατοικία του Θεού.
Σύμφωνα με το Άσμα Ασμάτων, η Θεοτόκος λέγεται Φορείο, δηλ. βαστακτήριο: «Φορείον εποίησεν εαυτώ ο βασιλεύς Σολομών από ξύλων του λιβάνου», Κλίνη: «Ιδού η κλίνη Σολομών, εξήκοντα δυνατοί κύκλω από δυνατών Ισραήλ», Νύμφη: «Δεύρο από λιβάνου Νύμφη», Αδελφή: «Τι εκωλύθησαν οι οφθαλμοί σου αδελφή μου νύμφη»; Κήπος και Πηγή: «Κήπος κεκλεισμένος και πηγή εσφραγισμένη».
Γ) Προφήτες
Ο προφήτης Αββακούμ την χαρακτηρίζει Θαιμάν: «ο Θεός από Θαιμάν ήξει» και Όρος : «Και ο άγιος εξ όρους κατασκίου δασέως»[5]. Όρος, επίσης, την αποκαλεί ο προφήτης Δανιήλ, απευθυνόμενος προς τον Ναβουχοδονόσορα: «Εθεώρεις, βασιλεύ, ότι ετμήθη λίθος εξ όρους άνευ χειρός»; Αλλά, και ο προφήτης Δαυίδ: «Το όρος, ο ευδόκησεν ο Θεός κατοικείν εν αυτώ».
Η προφητεία του μεγολοφωνοτάτου προφήτου Ησαΐου, «Ιδού η Παρθένος, εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο εστι μεθερμηνευόμενον μεθ΄ημών ο Θεός»[6], αναφέρεται στη Θεοτόκο, που συνέλαβε και γέννησε τον Χριστό. Επίσης, η Υπεραγία Θεοτόκος χαρακτηρίζεται από τον ίδιο προφήτη ως «θρόνος υψηλός και επηρμένος»: «είδον τον Κύριον καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου», καθώς και «ανθρακοφόρος λαβίς»[7]. Ο πέμπτος Ευαγγελιστής, προφήτης Ησαΐας, την αποκαλεί, επίσης, Βιβλίο: «Και έσται μετά τα ρήματα ταύτα, ως οι λόγοι του βιβλίου του εσφραγισμένου», Τόμο: «Και είπε Κύριος προς με˙ Λάβε σεαυτώ τόμον καινόν», Λαβίδα: «Και απεστάλη προς με εν των Σεραφίμ και είχεν εν τη χειρί αυτού λαβίδα και εν αυτή άνθραξ», Προφήτη: «Και προσήλθον προς την προφήτιν και εν γαστρί έλαβε» και Νεφέλη: «Ιδού Κύριος κάθηται επί νεφέλης κούφης και ήξει εις Αίγυπτον».
Θεομητορική προτύπωση αποτελεί, επίσης, και ο πόκος του Γεδεών. Όπως δηλ. ο πόκος δέχθηκε μόνον αυτός τη νυχτερινή δρόσο, έτσι και η Παναγία δέχθηκε τη δρόσο της ενεργείας του Θεού, με την οποία έσβησε η πλάνη, στην οποία είχε περιπέσει μεταπτωτικά η ανθρωπότητα. Και ο προφητάναξ Δαυίδ λέγει: «Καταβήσεται ως υετός επί πόκον και ωσεί σταγών η στάζουσα επί την γην».
Η προφητεία του προφήτου Ιεζεκιήλ για την «κατά ανατολάς κεκλεισμένην πύλην»[8] προτυπώνει την παρθενική μήτρα, από την οποία θα διέλθει μόνον ο Χριστός και έκτοτε θα παραμείνει για πάντα «κεκλεισμένη». Εδώ γίνεται λόγος για το αειπάρθενο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η Θεοτόκος υπήρξε παρθένος «προ τόκου, εν τόκω και μετά τόκον». «Η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται, ουκ ανοιχθήσεται, ου μη διέλθη τις δι'αυτής». Το ίδιο υπονοείται και με τις φράσεις «κήπος κεκλεισμένος, πηγή εσφραγισμένη». Ο ίδιος προφήτης την αποκαλεί Κεφαλή: «Και ιδού χειρ εκτεταμένη προς με και εν αυτή κεφαλή», Όραση: «Είδον όρασιν πυρός και το φέγγος αυτού κύκλω, ως όρασις τόξου», «Αύτη η όρασις ομοιώματος δόξης Κυρίου», Ήλεκτρο: «Και είδον ως όψιν ηλέκτρου, όρασιν πυρός», Πλίνθο: «Υιέ ανθρώπου, λάβε σεαυτόν πλίνθον καινόν».
Προεικόνιση του Θεομητορικού μυστηρίου αποτελούν οι Τρεις Παίδες «εν καμίνω». Όπως τους Τρεις Παίδες διέσωσε από τη φωτιά «ο τόκος της Θεοτόκου», ο οποίος μετέτρεψε τη φλόγα της καμίνου σε δρόσο, κατά παρόμοιο τρόπο και η παρθενική μήτρα της Θεοτόκου, αν και δέχθηκε το πυρ της Θεότητος, έμεινε άφθαρτη και αλώβητη.
Τέλος, η προφητική ρήση του βιβλίου του προφήτου Δανιήλ, «εθεώρεις έως ου ετμήθη λίθος εξ όρους άνευ χειρών»[9], αναφέρεται στην Υπεραγία Θεοτόκο. Το βουνό, από το οποίο είδε ο Ναβουχοδονόσωρ να κόβεται το λιθάρι χωρίς χέρι ανθρώπου, προτυπώνει την Παναγία, η οποία ως όρος αλάξευτο έδωσε την καθαρή σάρκα της, για να γεννηθεί ο Θεάνθρωπος. Η Θεοτόκος γέννησε τον Σωτήρα του κόσμου, χωρίς να υποστεί οποιαδήποτε ρήξη. Τόσον η σύλληψη όσον και η κύηση υπήρξε άφθορη[10].
Πρωτοπρεσβ. π. Άγγελος Αγγελακόπουλος, εφημέριος Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως Πειραιώς
[1] Γεν. 3,15.
[2] Γεν. 28, 12.
[3] Έξ. 16, 33.
[4] Αρ. 17, 23.
[5] Αβ. 3, 3.
[6] Ησ. 7, 14.
[7] Ησ. 6, 1 και 6.
[8] Ιεζ. 44, 1-2.
[9] Δαν. 2, 34.
[10] Μοναχός Δαμασκηνός Υποδιάκονος Στουδίτης, Θησαυρός,
εκδ. Β. Ρηγόπουλος, Θεσ/κη 2004, σσ. 186-188.

Άνθρωπος και Περιβάλλον κατά τον Μέγα Βασίλειο

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/blog-post_860.html

Ο κακώς εννοούμενος ανθρωποκεντρισμός, ο οποίος θεωρεί τον άνθρωπο ως το κέντρο του της κτίσεως με κριτήρια εκμεταλλευτικά και καταναλωτικά, βρίσκεται στην ρίζα του οικολογικού προβλήματος το οποίο στις μέρες μας το βλέπουμε να εξελίσσεται σε παγκόσμια οικολογική κρίση.

Συνήθως οι προτάσεις για διέξοδο από αυτήν την κρίση στοχεύουν στην αναζήτηση ευθύνης και στην αλλαγή της ανθρώπινης συμπεριφοράς στο ατομικό και στο συλλογικό επίπεδο. Μία πιο προσεκτική ματιά μας αποκαλύπτει ότι το πρόβλημα είναι πιο βαθύ. Μέσα από την διεισδυτική ερμηνευτική ματιά του Μεγάλου Βασιλείου στην Εξαήμερο δημιουργία μπορεί κανείς να ανακαλύψει τις αρχές της σωστής σχέσης ανθρώπου και περιβάλλοντος.

Με αφορμή τα μεγάλα οικολογικά προβλήματα της σύγχρονης εποχής και όντας, κατά γενική ομολογία στο κατώφλι μιας οικολογικής κρίσης, γίνεται σήμερα πολύς λόγος για τις σχέσεις του ανθρώπου με το περιβάλλον. Μας χωρίζουν κάτι λιγότερο από δεκαεπτά αιώνες από την εποχή του Μεγάλου Βασιλείου και λίγα πράγματα στον πλανήτη μας θυμίζουν πλέον το φυσικό περιβάλλον εκείνης της εποχής.

Γεννιέται έτσι εύλογα το ερώτημα: Τι μπορεί να μας πει κάποιος που έζησε τον 4ο αιώνα για τις σχέσεις του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον στον εικοστό πρώτο, ακόμη και αν πρόκειται για τον πανεπιστήμονα πατέρα της Εκκλησίας, τον Μέγα Βασίλειο;

Η θεώρηση του Μεγάλου Βασιλείου για την κτίση και την σχέση της με τον Θεό και τον άνθρωπο αποτυπώνεται κυρίως στις Ομιλίες του εις την Εξαήμερο, οι οποίες αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα κοσμολογικά κείμενα της πατερικής γραμματείας. Θα προσπαθήσουμε να παραθέσουμε κάποια στοιχεία από το εν λόγω έργο του μεγάλου Ιεράρχη, τα οποία μπορούν να λειτουργήσουν ως αφετηρία προβληματισμού αναφορικά με τις σχέσεις του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον.


Ο σκοπός του Μεγάλου Βασιλείου στην Εξαήμερο δεν είναι να συγγράψει φυσική ιστορία ή κοσμολογία, αλλά να οικοδομήσει πνευματικά τον λαό του Θεού, την Εκκλησία. Ο σχολιασμός ωστόσο και η ερμηνεία των Γραφών από τον Μ. Βασίλειο, αλλά και από όλους τους Πατέρες της Εκκλησίας, δεν είναι υποκειμενικές σκέψεις και αυθαίρετα κατασκευάσματα αλλά καρπός επίπονης έρευνας και βαθειάς μελέτης, η οποία βέβαια πάντοτε σφραγίζεται από τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.

Έτσι ο Μ. Βασίλειος επιστρατεύει την τελευταία λέξη της επιστήμης της εποχής του για να εξηγήσει τα θαυμάσια της δημιουργίας. Χρησιμοποιεί για τον σκοπό αυτό με μεγάλη άνεση τον φιλοσοφικό στοχασμό και επιστημονικά στοιχεία.

Ορισμένες από τις επιστημονικές του αντιλήψεις πιθανόν να θεωρηθούν ξεπερασμένες ή ακόμη και εσφαλμένες σύμφωνα με τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα. Όμως το σημαντικότερο δεν είναι τόσο η εγκυρότητα των απόψεων καθεαυτή, όσο η βούληση για έρευνα που επιδεικνύει με την χρήση των πιο σύγχρονων επιστημονικών ανακαλύψεων του καιρού του. Ανατρέχει σε γνώσεις φυσικής, αστρονομίας, ζωολογίας και βοτανολογίας με εκπληκτική άνεση. Υποστηρίζει ότι τα φυσικά φαινόμενα επιδέχονται μόνον επιστημονικών εξηγήσεων, παραμερίζοντας έτσι κάθε ειδωλολατρική μυθική αντίληψη η οποία θέλει το σύμπαν υποδουλωμένο σε σκοτεινές δυνάμεις.

Κατά τον Μ. Βασίλειο υπάρχουν μόνον δύο κατηγορίες όντων το Άκτιστο και το Κτιστό. Άκτιστος είναι μόνον ο Θεός και κτιστά είναι όλα τα άλλα όντα, τα οποία έρχονται στο είναι, μέσω του δημιουργικού του προστάγματος. Αυτή η διάκριση μεταξύ ακτίστου και κτιστού, τον οδηγεί να υιοθετήσει μία διπλή μεθοδολογία στον τρόπο θεώρησης της δημιουργίας.

Η μία μέθοδος εξετάζει το ποιος δημιούργησε τον κόσμο και η άλλη το πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος. Με το πρώτο ερώτημα ασχολείται η επιστήμη της θεολογίας, ενώ με το δεύτερο οι φυσικές επιστήμες.

Η διάκριση αυτή ωστόσο δεν σημαίνει ότι εκείνος που προσεγγίζει το μυστήριο του δημιουργού πρέπει να αγνοεί ή να υποτιμά το θαύμα της δημιουργίας. Αντίθετα ο θεολόγος στέκεται με σεβασμό και ειλικρινές ενδιαφέρον μπροστά στην φύση. Ο Μέγας Βασίλειος με το δικό του παράδειγμα δείχνει τον τρόπο με τον οποίον μελετώντας ο άνθρωπος τα μυστικά της φύσεως, της οποίας αποτελεί και ο ίδιος κομμάτι, αποκτά γνώση του εαυτού του και γνώση του Θεού.

Για τον Μ. Βασίλειο δημιουργός του σύμπαντος κόσμου είναι ο άναρχος τριαδικός θεός, ο οποίος δημιουργεί από αγάπη και με την ελεύθερη θεία βούλησή του τον κόσμο «εκ του μη όντος».

Ο Θεός με το πρόσταγμά του δημιουργεί το σύμπαν εναποθέτοντας σε αυτό την δύναμη για την περαιτέρω εξέλιξή του μέσω των φυσικών νόμων. Αν και η πρόνοια και η φροντίδα του Θεού για τον κόσμο είναι πάντοτε παρούσα, το σύμπαν και η ζωή μετά την αρχική στιγμή της δημιουργίας έχουν δική τους τάξη, τελειότητα και αυτονομία. Με το θεϊκό κέλευσμα το σύμπαν γεννάται και εξελίσσεται από τα ανόργανα προς τα οργανικά συστατικά και από τις ατελέστερες προς τις συνθετότερες και τελειότερες μορφές ζωής.

Η εικόνα που έχει ο επίσκοπος Καισαρείας για το σύμπαν και την φύση είναι κατ’ εξοχήν δυναμική. Τα πάντα διέπονται από φυσικούς νόμους και με βάση αυτούς εξελίσσονται και πορεύονται προς το μέλλον. Κάνει λόγο για «σπερματικές καταβολές» των ειδών και για την «εναποτεθείσα εν αυτοίς» δύναμη, ώστε να μπορέσουν να εξελιχθούν και να αναπτυχθούν σε πλήρεις οργανισμούς.

Και αυτά ειπώθηκαν σε μία εποχή που δεν υπήρχε καμία γνώση για την φυσική καταγωγή των ειδών ή για τους φυσικούς μηχανισμούς της κληρονομικότητας. Ίσως θα ήταν λάθος και παραπλανητικό να προσπαθήσουμε να συγκρίνουμε το έργο του Μεγάλου Βασιλείου με τα αποτελέσματα της νεώτερης έρευνας. Θα βρούμε σίγουρα διαφορές, επιστημονικές ελλείψεις και λάθη. Αυτό είναι φυσικό να συμβαίνει, όταν κάθε παλαιότερη γνώση συγκρίνεται με την νεώτερη.

Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι σε μία εποχή στην οποία κυριαρχούσαν οι απόψεις για σκοτεινές «μεταφυσικές» δυνάμεις οι οποίες εξουσιάζουν και κινούν την φύση, εκείνος δέχεται ότι το σύμπαν κινείται και εξελίσσεται αποκλειστικά με βάση τους νόμους της φύσεως.

Δεν υπάρχει καμία «σκοτεινή» περιοχή, τίποτε το κακό μέσα στην κτίση. Τα πάντα προήλθαν από την αγαθή δημιουργική βούληση του Θεού, ο οποίος είναι καλός στην φύση Του και ό,τι δημιουργεί είναι μόνο καλό.

Το κακό δεν είναι «οὐσία ζῶσα καὶ ἔμψυχος», δεν βρίσκεται δηλαδή στην φύση των πραγμάτων, αλλά είναι «διάθεσις ἐν ψυχῇ ἐναντίως ἔχουσα πρὸς ἀρετὴν», εμφανίζεται μόνον στην βούληση των λογικών κτιστών όντων ως αντίθεση στο αγαθό. Δεν υπάρχει από μόνο του, αλλά γεννιέται, ζει και τρέφεται ως μία άρνηση στο καλό, ως ένα παράσιτο.

πηγή

Διάλογοι του Γέροντα Νικοδήμου για την Μαγεία

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/blog-post_555.html


Ό γέροντας Νικόδημος αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του για να σώσει ανθρώπους από τα χέρια του Διαβόλου.

Οι πολυάριθμες εμπειρίες του αποτελούν σπουδαίο πνευματικό κεφάλαιο ειδικά για όσους θα ήθελαν να, γνωρίζουν τις μεθοδείες του Σατανά.

Παρά την μεγάλη του σωματική κόπωση, λόγω του μεγάλου πλήθους ανθρώπων, που έπρεπε να βοηθά κάθε ήμερα στο ευλογημένο κελί του, έλεγε πολύτιμες , συμβουλές και εμπειρίες του.

Με την χάρη του Χριστού και την ευχή του γέροντα έχει γίνει μία συνθετική εργασία με σκοπό να καταγράφουν όσα διασώθηκαν σχετικά με τα προβλήματα πού αντιμετώπιζε ό γέροντας με τους ανθρώπους πού έφθαναν στο κελί του και γενικώς τις εμπειρίες του.

Γέροντα τι είναι μαγεία;

Είναι η τέχνη του Διαβόλου να ξεγελά τους ανθρώπους τάζοντας τους παραδείσους, ενώ τέλος τους κάνει υποχείριο του και τους οδηγεί στην καταστροφή και την απώλεια. Όπως κάθε τεχνίτης την τέχνη του την διδάσκει στους μαθητές του, έτσι και αυτός με τους υπηκόους του δαίμονες, την διδάσκει δυστυχώς σε ανθρώπους με τελικό σκοπό να κάνουν κακό, μεγάλο κακό.

Εχει πολλούς δαίμονες ό Σατανάς στην δούλεψη του;

Αναρίθμητους και όπως λέει ή Αγία Γραφή το «1/3 των αστέρων», καταλαβαίνεις τον αριθμό.

Από πότε υπάρχει μαγεία στον κόσμο;

Από τότε πού έγινε ό άνθρωπος από τον Θεό, άρχισε ό φθόνος του Διαβόλου για το ωραιότερο πλάσμα του Θεού στη γη. Με την απομάκρυνση του πρώτου ζεύγους των ανθρώπων από το αγαθό και την ροπή τους προς το κακό άρχισε να εφευρίσκει τρόπους και μέσα να τα δώσει σε ανθρώπους πού είχαν καλλιεργήσει την κακία και με όπλο του την απόκτηση εξουσίας, δύναμης ξεγελούσε ανθρώπους, τους έκανε όργανά του και άρχισε το κακό να γίνεται μεγαλύτερο. Πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι υπάρχουν μάγια, μάγοι και Σατανάς.

Το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Σατανά είναι, ότι κατόρθωσε να κάνη τους ανθρώπους υλιστές, να αρνηθούν την ύπαρξη του Θεού και σκοτισμένοι να μην βλέπουν, ότι υπάρχει πνευματικός κόσμος αόρατος, άλλα υπαρκτός. Αυτοί που λένε ότι δεν υπάρχει Σατανάς, να ξέρης αρνούνται ότι υπάρχει και Θεός. Με όπλο τον υλισμό κατευθύνει την σκέψη των ανθρώπων στην ευδαιμονία την υλική.

Ό άνθρωπος αγωνίζεται πώς να φτιάξη ωραίο σώμα, πώς να απόκτηση πλούτο, δύναμη με κάθε μέσο αδιαφορώντας για την ψυχή του. Τον ενδιαφέρουν μόνο οί αισθήσεις, όχι ή ψυχή. Γι” αυτό έχουν δουλειά οί μάγοι, διότι υπόσχονται εξουσία, δύναμη, χρήματα και γυναίκες που θα γίνονται «αρνάκια στα πόδια τους».

Πως φτάνει μια γυναίκα επί παραδείγματι σε ένα μάγο και τι μπορεί να του ζήτηση;

Να, μια γυναίκα έχει π. χ παράνομο δεσμό με κάποιο παντρεμένο. Ό παντρεμένος δεν έχει χωρίσει από την γυναίκα του. Ή ερωμένη πού τον θέλει δικό της μόνο γι” αυτήν πάει στον μάγο έναντι αμοιβής και του λέει, ότι τον θέλει δικό της. Αυτός με επικλήσεις προς τα ακάθαρτα πνεύματα μέσω κάποιας συγκεκριμένης τελετουργίας συνεργάζεται με τα δαιμόνια, τα οποία τα στέλνει για να ικανοποιηθεί το αίτημα της ερωμένης.

Της δίνει φυλακτά ή υλικά διάφορα τα οποία ρίχνει σε εδέσματα, φαγητά , η γλυκά, τα τρώει ό αφελής σύντροφος και αρχίζει το πρόβλημα. Στην αρχή όλα καλά ήρεμα και ευτυχισμένα. Μετά ό Σατανάς δεν κάνει ποτέ καλό.

Τον διαπομπεύει δηλαδή τον παίρνουνε χαμπάρι και σκοτώνεται με την γυναίκα και τα παιδιά του. Είναι σκοτισμένος, δεν βλέπει τίποτε, είναι ευτυχισμένος μόνο με την ερωμένη, την γυναίκα του δεν την θέλει, την σιχαίνεται. Ρώτησα κάποιον που είχε ως σύζυγο μια, εξαιρετική κοπέλα «γιατί παιδί μου δεν την θέλεις;». Ακουστέ τι μου είπε γέροντα, όταν την βλέπω, το κεφάλι της το βλέπω βοδινό, χοιρινό ή ταύρου και την σιχαίνομαι.

Τι ζητάνε από τους μάγους οί κακοί Άνθρωποι που θέλουν να κάνουν κακό σε άλλους ανθρώπους;

Ζητάνε να πάθουν οικονομική καταστροφή, ασθένειες ή και τον θάνατο, σε γυναίκες να πονάνε διαρκώς, παντού και κυρίως στην κοιλιά, να μην τεκνοποιούν και να τους συμβούν αυτοκινητιστικά ατυχήματα.

Πως ό Θεός επιτρέπει να γίνονται αυτά στα πλάσματα Του Αφού τα αγαπά;

Μην μπερδεύεις τον Θεό με αυτά. Ό άνθρωπος που είναι κοντά στο Θεό, βαδίζει στο θέλημα του, εξομολογείται, Αφού μετανοεί για τα λάθη του και βάζει το Χριστό μέσα του με την θεία κοινωνία δεν μπορεί να πάθη από την μαγεία.

Μπορεί να Έχει μικροπροβλήματα, άλλα δεν κινδυνεύει. Κινδυνεύουν οί ακάλυπτοι από την θεία χάρη. Αυτοί οί άνθρωποι πού τον Θεό τον έχουν ξεχάσει, δεν τον πιστεύουν, τον σταυρώνουν κάθε μέρα με την αμετανοησία τους γι” αυτό το αντίδοτο της μαγείας, είναι ή κατά Χριστό ζωή κυριολεκτικά.

Γέροντα σε άκουσα επανειλημμένα να λες σε ανθρώπους ασθενείς γενικώς που σε πλησίασαν ότι θα κάνης την προσευχή σου γι” αυτούς για το πρόβλημα τους, αλλά θα πρέπει να επισκεφθούν γιατρό.

-Παιδί μου, ένα παιδί είχε επιληψία και πάθαινε όπως ξέρεις καλά κρίσεις διάφορες. Οι γονείς του θεώρησαν, ότι είναι δαιμονισμένο το παιδί τους και το φέρανε σε μένα. Με την χάρη του Χριστού διαπίστωσα ότι δεν έχει πνευματική όχληση και σαφέστατα ο μόνος αρμόδιος για το πρόβλημα του είναι ο γιατρός.

Γι' αυτό Έχουμε τους γιατρούς και πρέπει να σεβόμαστε το σπουδαίο ρόλο τους στην κοινωνία διότι είναι όργανα του Θεού προς δόξα Του, αφού απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο.

Δεν είναι λοιπόν τα πάντα δαιμόνια. Θα πάνε στο γιατρό και αν οι γιατροί δεν μπορούν να βρουν τη λύση θα πρέπει να επισκεφτούν τον ιερέα ο οποίος με διακριση και σεβασμό προς τον Θεό και τον πάσχοντα άνθρωπο θα τον βοηθήσει με την προσευχή του, τις ευχές της Εκκλησίας και τις πνευματικές νουθεσίες.

Όλα θα ωφελήσουν, δεν θα βλάψουν, αρκεί να ξέρουμε τα όρια τους.

Γέροντα όσοι έχουν πάει σε μέντιουμ και σε μάγους βλέπουν στο σπίτι τους, στους χώρους τους πολλές εικόνες και ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στο Θεό, τι έχεις να πεις για αυτό;

-Πως θα ξεγελάσουν παιδάκι μου τον κόσμο, για αυτό έχουν τις εικόνες κοροϊδεύουν. Μα δεν βλέπετε την πραγματικότητα; Ένας άνθρωπος πάει σε ένα μάγο για να κάνει κακό σε ένα συνάνθρωπο του, βλέπει τους τοίχους γεμάτο εικόνες και δεν σκέφτεται πως ο μάγος λέει ότι πιστεύει στο θεό και πληρώνεται για να κάνει και; Ποιον κοροϊδεύουν; Νομίζεις ότι κοροϊδεύεται ο Θεός;

Για κοίταξε όμως και την ζωή των μέντιουμ και των μάγων. Ναυάγια είναι, χωρισμένοι, ασθενείς, με πολλά ατυχήματα, δράματα ζωντανά. Εάν δεν μετανοήσουν τους περιμένει μεγάλο κακό.

Όταν δεν καταφέρουν να κερδίσουν μια ψυχή τα δαιμόνια τους κτυπούν, διότι και αυτά με την σειρά τους τρώνε ξύλο από τους αρχιδαίμονές τους για την αποτυχία τους.

Γέροντα, είναι εύκολο να γίνεις μάγος σήμερα.

Στο καλό πάς δύσκολα, στο κακό πολύ εύκολα.

Πουλιόνται ελεύθερα δυστυχώς, και θα πρέπει το κράτος να εχη το νου του, να απαγορεύει τα βιβλία μαγείας και ιδιαίτερα στα παιδιά που έχουν περιέργεια, είναι τα πιο επικίνδυνα να οδηγηθούν σε τέτοιους κόσμους. Δυο, τρία ποιηματάκια λες στην αρχή και τσουπ ό νεαρούλης δαίμονας μπροστά σου, έτοιμος να σε υπηρέτηση σε ότι ζητήσεις. Έχασες κλειδιά, τα βρίσκεις, έχασες πράγματα στα βρίσκει. Εσύ τρελαίνεσαι, ανεβαίνει ό εγωισμός σου και λες ότι κάποιος είσαι.

Κάποια στιγμή που τον καλείς και μάλιστα μόνο εσύ τον βλέπεις, όχι οί άλλοι, του ζητάς πιο δύσκολα πράγματα και αυτός σε κατευθύνει σε μεγαλύτερους σε Ιεραρχία δαίμονες με ανάλογα ανταλλάγματα.

Προσοχή μεγάλη, κίνδυνος, δεν είναι να παίζεις με τέτοια πράγματα. Εδώ εμείς έχουμε πετραχήλι και βλέπεις τι τραβάμε.

Γέροντα, Αφού τα άτομα πού έχουν δαιμονοκαταληφθεί κάνουν εν Χριστώ ζωή, γιατί δεν γίνονται καλά, τι συμβαίνει;

-Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να μην ύπαρξη άλλο ανθρώπινο πλάσμα με δαιμόνια μέσα του, αλλά να ξέρης, ότι δεν αρκεί μόνο το πάσχον άτομο να κάνη εν Χριστώ ζωή, με εξομολόγηση, προσευχή, Θεία Κοινωνία και με πνευματική καθοδήγηση και διάβασμα, αλλά απαιτείται και όλη ή οικογένεια του να ζή εν Χριστώ, διότι με την χάρη του Χριστού διαβάζεις ένα άτομο, βγαίνει το δαιμόνιο και ό πατέρας βλασφημά, τότε από την άλλη πόρτα μπαίνει. Όλη ή οικογένεια στον Χριστό και τότε θα έχεις το έλεος του Θεού επάνω σου.

-Γέροντα, αφού οί ευχές τής Εκκλησίας έχουν τόση δύναμη έναντι των δαιμόνων, γιατί οί ιερείς αποφεύγουν να κάνουν εξορκισμούς σήμερα;

-Οί ευχές της μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, πράγματι έχουν πολύ μεγάλη δύναμη, άλλα οί ιερείς που θα τις διαβάζουν συστηματικά, πρέπει να έχουν μεγάλο ψυχικό σθένος, πίστη δυνατή και αδαμάντινη άλλα και καθαρή ζωή. Αν είχαμε ιερείς που διαβάζουν στις ενορίες τους εξορκισμούς συστηματικά, δεν θα ήταν εύκολα τα πράγματα στα μέντιουμ, αστρολόγους και γενικά μάγους, αλλά ή Εκκλησία έχει γίνει κοσμική, δεν πρέπει να φωνάζουν οί ασθενείς και να ενοχλούν τους γείτονες, κάνουν παράπονα στους πιο ψηλά Αρχιερείς κτλ.

Οί ανώτεροι κληρικοί έχουν διασυνδέσεις με την εξουσία και επηρεάζονται για να έχουν διάφορες εξυπηρετήσεις και όπως ξέρετε οί μεγάλοι έχουν τον αστρολόγο τους, τον παραψυχολόγο τους για να κάνουν ένα βήμα, δεν έχουν την ευχή της μανούλας τους και του Χριστού και έτσι επιτυγχάνουν συστηματικά σιγή και χορεύει ό Διάβολος.

-Γέροντα, γιατί την εποχή των Αγίων Αποστόλων, ό ίσκιος τους και μόνο ήταν σε θέση να θεραπεύσει ένα δαιμονισμένο ασθενή, ενώ σήμερα ενάρετοι γέροντες διαβάζουν άπειρες ώρες τις κατάλληλες προσευχές και δεν γίνεται εύκολα θεραπεία ή όταν γίνει, απαιτείται χρόνος;

-Άκουσε παιδί μου, αν διάβασης με προσοχή το Ευαγγέλιο θα δής, ότι ό Χριστός φανέρωσε την αδυναμία μας λέγοντας εις τους μαθητές Του, οί όποιοι παραπονέθηκαν, ότι δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν ένα δαιμονισμένο με τον καταπληκτικό λόγο «Ώ γενεά άπιστος και μοιχαλίς». Τούτο το γένος (των δαιμόνων εννοούσε) με προσευχή και νηστεία θα νικηθεί.

Συνεπώς, την εποχή των Αγίων Αποστόλων τα θαύματα ήταν άμεσα, διότι οί άνθρωποι έπρεπε να δουν, να πιστέψουν και να σωθούν. Σήμερα ή σωτηρία μας θέλει την χάρη του Χριστού, άλλα πρέπει να αγωνισθούμε.

Για να μας δώσει την ευκαιρία να αγωνισθούμε, ό Χριστός μας δίνει ως όπλα την προσευχή και την νηστεία, διότι δεν παλεύουμε με σαρκικά όντα, αλλά με τις αρχές και τις εξουσίες του κόσμου τούτου, δηλαδή δαίμονες, πνευματικές οντότητες μοχθηρές και ψυχοκτόνες.

Αν ό οποιοσδήποτε ενάρετος γέροντας με την χάρη του Χριστού και τις ευχές της Εκκλησίας θεράπευε με την πρώτη φορά τον ασθενή, τότε όπως είναι ό κόσμος ειδικά σήμερα θα είχε χάσει την ευκαιρία να άγωνισθή και να κερδίσει τον Παράδεισο.

ΠΗΓΗ

Εταιρείες, που δεν έχουν ούτε 'ιερό', ούτε 'όσιο'... (δεν μπορεί, επίτηδες το κάνουν!)

http://ethniki-eteria.blogspot.gr/2014/12/blog-post_77.html

ΔΗΛΑΔΗ, ΟΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ "ΕΨΑΧΝΑΝ" ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ,
ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ "ΣΧΕΔΙΑΣΗ" ΣΤΙΣ ΣΟΛΕΣ;

Πολύ ΛΥΠΗΡΟ, ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ, αλλά και ΥΠΟΠΤΟ... Πρόκειται για θλιβερή διαπίστωση των τελευταίων χρόνων, που κάνουν οι αγοραστές υποδημάτων, όταν πάνε σε καταστήματα, είτε στην χώρα μας, είτε στο εξωτερικό και αφορά, την εντελώς "περίεργη" όσο και ύποπτα "ξεκάρφωτη" ιδέα(;) των σχεδιαστών, να τοποθετήσουν στις σόλες...σταυρούς!

ΕΛΕΟΣ! ΜΩΡΟΥΔΙΑΚΑ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΙΑ, ΜΕ... ΕΠΩΝΥΜΑ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΙΑ,
ΠΟΥ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑΥΡΟΥΣ!!! ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;

Πρώτη απορία μας, αλλά και πολλών άλλων πιστών, είναι γιατί θα "πρέπει" όλοι εμείς, όταν περπατάμε με τα παπούτσια μας, ΝΑ ΠΑΤΑΜΕ τον ιερό σύμβολο της Πίστεώς μας;

Μήπως το "σκέφθηκαν" επίτηδες;

Τότε, άν είναι έτσι, γιατί;

ΕΔΩ, ΕΝΑ ΞΕΝΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΜΟΝΤΕΛΛΟ, ΜΕ ΤΟΝ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ! " Τ Υ Χ Α Ι Ο ";

Μπορούνε άρα γε, οι "ευφάνταστοι" και δήθεν "ευρηματικοί" κατασκευαστές υποδημάτων, εκείνων των εργοστασίων που "έτσι" επέλεξαν, να μας πληροφορήσουν, ΠΩΣ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ, ΤΟΥΣ "ΗΛΘΕ" Η ..."ΙΔΕΑ" αυτή;

Πώς σκέφθηκαν αλήθεια, ότι τόσες και τόσες εικοσαετίες που κατασκευάζονται υποδήματα, "ΚΑΤΙ ΕΛΕΙΠΕ"(;;;) απο την σχεδίαση στις σόλες απο κάτω, οπότε "ανεκάλυψαν" πώς αυτό το "κάτι", είναι τάχα ο ...σταυρός;

Λέτε με τους σταυρούς, τα παπούτσια να..."γλυστράνε" λιγώτερο;

Μπάς και μας "δουλεύουν", ή ΕΙΝΑΙ "ΑΛΛΑ" ΖΗΤΗΜΑΤΑ, ΑΠΟ ΠΙΣΩ;

Επειδή το "φαινόμενο" μοιάζει να πληθαίνει με την πάροδο του χρόνου, ενώ δεν φαίνονται ισχυρές αντίθετες 'φωνές', μήπως ΟΛΟΙ εμείς οι αγοραστές, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ, ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΑ ΥΠΟΔΗΜΑΤΑ;

Ξεκαθαρίζοντας συγχρόνως στα καταστήματα πωλήσεών τους και στους υπευθύνους τους, πώς ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να ξαναγοράσουμε για κανέναν λόγο, "αυτήν ή αυτές τις μάρκες", άν δεν σταματήσουν να "σχεδιάζουν" σταυρουδάκια, κάτω στις σόλες τους!

Και εν κατακλείδι, (όπως συνηθίζεται σε άλλες χώρες) ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ...ΒΑΡΙΟΜΑΣΤΕ και τις κατάλληλα διατυπωμένες επιστολές δ ι α μ α ρ τ υ ρ ί α ς, προς τα εργοστάσια αυτά!

                                                                   "Παπαφλέσσας"

Εταιρείες, που δεν έχουν ούτε 'ιερό', ούτε 'όσιο'... (δεν μπορεί, επίτηδες το κάνουν!) Πολύ ΛΥΠΗΡΟ, ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΟ, αλλά και ΥΠΟΠΤΟ... Πρόκειται για θλιβερή διαπίστωση των τελευταίων χρόνων, που κάνουν οι αγοραστές υποδημάτων, όταν πάνε σε καταστήματα, είτε στην χώρα μας, είτε στο εξωτερικό και αφορά, την εντελώς"περίεργη" όσο και ύποπτα "ξεκάρφωτη" ιδέα(;) των σχεδιαστών, να τοποθετήσουν στις σόλες... σταυρούς! Πρώτη απορία μας, αλλά και πολλών άλλων πιστών, είναι γιατί θα "πρέπει" όλοι εμείς, όταν περπατάμε με τα παπούτσια μας, ΝΑ ΠΑΤΑΜΕ τον ιερό σύμβολο της Πίστεώς μας; Μήπως το "σκέφθηκαν" επίτηδες; Τότε, άν είναι έτσι, γιατί; Μπορούνε άρα γε, οι "ευφάνταστοι" και δήθεν "ευρηματικοί" κατασκευαστές υποδημάτων, εκείνων των εργοστασίων που "έτσι" επέλεξαν, να μας πληροφορήσουν,ΠΩΣ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ, ΤΟΥΣ "ΗΛΘΕ" Η ..."ΙΔΕΑ" αυτή; Πώς σκέφθηκαν αλήθεια, ότι τόσες και τόσες εικοσαετίες που κατασκευάζονται υποδήματα, "ΚΑΤΙ ΕΛΕΙΠΕ"(;;;) απο την σχεδίαση στις σόλες απο κάτω, οπότε "ανεκάλυψαν" πώς αυτό το "κάτι", είναι τάχα ο ...σταυρός; Λέτε με τους σταυρούς, τα παπούτσια να..."γλυστράνε" λιγώτερο; Μπάς και μας "δουλεύουν", ή ΕΙΝΑΙ "ΑΛΛΑ" ΖΗΤΗΜΑΤΑ, ΑΠΟ ΠΙΣΩ; Επειδή το "φαινόμενο" μοιάζει να πληθαίνει με την πάροδο του χρόνου, ενώ δεν φαίνονται ισχυρές αντίθετες 'φωνές', μήπως ΟΛΟΙ εμείς οι αγοραστές, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ, ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΑ ΥΠΟΔΗΜΑΤΑ; Ξεκαθαρίζοντας συγχρόνως στα καταστήματα πωλήσεών τους και στους υπευθύνους τους, πώς ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να ξαναγοράσουμε για κανέναν λόγο,"αυτήν ή αυτές τις μάρκες", άν δεν σταματήσουν να "σχεδιάζουν" σταυρουδάκια, κάτω στις σόλες τους! Και εν κατακλείδι, (όπως συνηθίζεται σε άλλες χώρες) ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ... ΒΑΡΙΟΜΑΣΤΕ και τις κατάλληλα διατυπωμένες επιστολές δ ι α μ α ρ τ υ ρ ί α ς, προς τα εργοστάσια αυτά! "Παπαφλέσσας" πηγή

Copy and WIN : http://bit.ly/copy_win

Το πολιτικό σύστημα έθαψε το Σύνταγμα και διασφάλισε οριστικά τις ασυλίες του και την ατιμωρησία του. (του Πέτρου Χασάπη)

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2014/12/blog-post_626.html

Όπως εκ του αποτελέσματος και με απτές πλέον αποδείξεις καταδείχθηκε, το σάπιο πολιτικό σύστημα ποτέ δεν ήθελε στην πραγματικότητα να άρει τις ασυλίες του και την ατιμωρησία του, που εξασφαλίζονται με το ισχύον Σύνταγμα και οδηγούν σε ασυδοσία.

Από τον Ιούνιο του 2013, τόσο η ΝΔ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορούσαν

να ξεκινήσουν τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, προκειμένου αφενός να εκδημοκρατίσουν το πολιτικό σύστημα, αφετέρου να άρουν τις ασυλίες και την ατιμωρησία των μελών του πολιτικού προσωπικού. Και όμως, κανένα από τα δύο κόμματα δεν το έπραξε. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ έκανε κοινώς την «πάπια» σχετικά με το θέμα, παρά τις φωνές λαϊκών κινημάτων, η δε ΝΔ ξεκίνησε δήθεν την διαδικασία αναθεώρησης την τελευταία στιγμή, ακριβώς για να τη θάψει.

Με βάση το άρθρο 110 του Συντάγματος, τον Ιούνιο του 2013 πέρασε η πενταετία από την προηγούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, οπότε οποιοδήποτε κόμμα με την υπογραφή μόνο 50 βουλευτών θα μπορούσε να ξεκινήσει υποχρεωτικά τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Αν γινόταν αυτό, τώρα η Βουλή που θα εκλεγεί στις 25 Ιανουαρίου, θα μπορούσε αμέσως να αναθεωρήσει το Σύνταγμα. Όμως ούτε η ΝΔ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ το έπραξαν, οπότε θα εξακολουθήσει να ισχύει αυτό το ίδιο Σύνταγμα που επέτρεψε να μπει ο λαός στη σκλαβιά των δανειστών και ταυτόχρονα προστατεύει με πλήρη ατιμωρησία τους υπεύθυνους.

Επίσης και πάλι σύμφωνα με το άρθρο 110, αφού διακόπηκε η διαδικασία αναθεώρησης που βιαστικά και επίτηδες άρχισε η ΝΔ, τώρα δεν μπορεί να ξεκινήσει άλλη πριν παρέλθουν άλλα 5 χρόνια. Δηλαδή, ο ελληνικός λαός οδηγείται πλέον δεμένος χειροπόδαρα μέχρι το 2020 με το ίδιο Σύνταγμα και κανείς δεν γνωρίζει τότε, αν και πάλι το πολιτικό προσωπικό δεν θα κάνει εκ νέου τα κόλπα του σχετικά με το Σύνταγμα, για να συνεχίσει να νέμεται απρόσκοπτα την κοινωνία όλες τις επόμενες γενιές των Ελλήνων.

Αν δεν αλλάξει άμεσα το Σύνταγμα, ο ελληνισμός χάνει το τραίνο του 21^ου αιώνα.

ΥΓ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πραγματικά αντισυστημικός και πιστεύει στη δημοκρατία και στο λαό, έχει τώρα πλέον την ευκαιρία, όταν αναλάβει την εξουσία, να προκηρύξει ένα Συνταγματικό Δημοψήφισμα, όπως το έκανε ο Ντε Γκωλ στη Γαλλία το 1958, ή πρόσφατα ο πρόεδρος της Ισλανδίας Γκρίμσον, προκειμένου να ξεπλέξει την όλη υπόθεση και ο ίδιος ο λαός να αναλάβει να συντάξει το νέο του Σύνταγμα. Αυτή τουλάχιστον θα είναι από εδώ και πέρα η δική μας πολεμική εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.