Η χθεσινή πορεία του ΠΑΜΕ: Το ΚΚΕ μπορεί αλλά δε θέλει (του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2014/11/blog-post.html

Η χθεσινή μέρα θα μείνει στην ιστορία ως η μέρα που έκανε την μεγαλειώδη του πορεία το ΚΚΕ!

3 μέρες μετά την παρέλαση του ΟΧΙ, τέσσερα χρόνια μετά από το πανηγύρι των ατελείωτων ΝΑΙ, το ΚΚΕ κούνησε το μυώδες δάχτυλό του.

Τρέμει ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος το ΚΚΕ fest. Τύφλα να χει το gay pride.

Ναι , το ΚΚΕ απέδειξε ότι έχει  δύναμη. Μεγαλύτερη δύναμη από το ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, τη ΝΔ, το ΛΑΟΣ και τη Χρυσή Αυγή μαζί.

Ότι έχει και μηχανισμό και κομματικό στρατό όπως και τα μεγάλα κόμματα μονάχα που το ΚΚΕ δε χρειάζεται να λαδώνει τα μολυβένια στρατιωτάκια του.

Μας απέδειξε το ΚΚΕ αυτό που γνωρίζαμε πάντα: ότι το ΚΚΕ είχε τη δύναμη να ανατρέψει το σύστημα. Τη δύναμη την είχε. Τη βούληση δεν την είχε ποτέ.

Ότι συμφώνησε για μια ακόμη φορά με το σύστημα όπως είχε κάνει και επί Τσώρτσιλ που ο κόσμος αγωνιζόταν τη δεύτερη κατοχή των Βρετανών ελπίζοντας μάταια ότι το ΚΚΕ θα καλούσε το ΕΑΜ. Μάταια.

Απέδειξε ότι έχει τη δύναμη. Ότι απλά δεν έχει τη βούληση.

Ότι αν ήταν δίπλα στους αγανακτισμένους και όχι απέναντι, το βρώμικο σύστημα των ολιγαρχών θα είχε πέσει.

Αντ’ αυτού το ΚΚΕ λειτούργησε την επίμαχη περίοδο που η λαϊκή αντίδραση δεν είχε σπάσει ακόμη από τη πιο βίαια και μαζική καταστολή που γνώρισε ο τόπος από την περίοδο της χούντας ως πραιτοριανός αυτού που υποτίθεται ότι είναι ο εχθρός του: της αστικής δημοκρατίας και μάλιστα του πιο εκφυλισμένου είδους της.

Το ΚΚΕ απέδειξε ότι είναι αυτό που του καταλογίζουν: ένα λαϊκό κόμμα προνομιούχων που δεκάρα δε δίνει για το λαό. Δεν είναι η ηγεσία του σκανδαλωδώς προνομιούχα βέβαια για να μη συμψηφίζουμε καταστάσεις, αλλά όπως και να το κάνουμε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι της και ένα κομματικό καρβέλι η ηγεσία του το έχει σε αντίθεση με τους εκατοντάδες νεοέλληνες νεόπτωχους.

Άλλωστε όλοι οι υπόλοιποι διεθνιστές σύντροφοι του στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ ήταν από τους πρώτους στο χορό της παγκοσμιοποίησης και της τραπεζοκρατίας.

1^η Νοέμβρη 2014! Η μέρα που το ΚΚΕ έκανε πορεία! Άλλαξε η χώρα, άλλαξε η ήπειρος, άλλαξε ο πλανήτης!

Κανένα από τα μεγάλα μήντια δεν έδειξε τη μεγάλη του πορεία: Φυσικά αφού το ΚΚΕ φρόντισε να ξεπουλήσει το κανάλι του σε λέρα του συστήματος. ΝεοφιλελεΚΚΕ λέμε.

Υπάρχουν αντισυστημικοί που θα σκότωναν για να έχουν κανάλι. Το συστημικό ΚΚΕ φυσικά σκότωσε το κανάλι του. Δεν μπορούσε να το συντηρήσει σε καπιταλιστικό περιβάλλον. Αλλά τη χώρα θα μπορέσει να τη συντηρήσει σε καπιταλιστικό περιβάλλον.  

Η λειψανοθήκη του κομμουνισμού, η ορθοδοξία της αριστεράς, καθυστερημένη όπως οτιδήποτε το νεολληνικό, έκανε χθες μια επίδειξη δύναμης. Από μπροστάρηδες των εργατικών κινημάτων σήμερα είναι επιδειξίες, γυμνιστές και μπανιστιρτζήδες της ιστορίας.  

Μεγάλα μπάλα λέμε το ΚΚΕ. Λογικό. Η Κανέλλη ΚΚΕ και Βάζελος και ορθόδοξη. Αγκυλώσεις-ύβρεις για έναν άνθρωπο της ευφυΐας της Κανέλλη. Μα οι αγκυλώσεις είναι προσόν για συστημικούς ανθρώπους. Και η Κανέλλη έχει κολλήσει πολλά ένσημα στο σύστημα πριν γίνει ο Απόστολος Παύλος του ΚΚΕ.

Μα να μην είμαστε άδικοι. Ο Μπογιόπουλος, άλλο στέλεχος του ΚΚΕ εγνωσμένης ευφυίας, δεν είναι ορθόδοξος και είναι και γάβρος. Οι τύποι ασχολούνται με το τι κάνουν οι ομάδες τους στο γήπεδο και όχι με το τι κάνουν οι πρόεδροι/ολιγάρχες τους έξω από αυτό. Το δίκιο και το άδικο, το σωστό και το λάθος αφορά μόνο την μπάλα, την ομάδα και τους οπαδούς.

Τα κόμματα είναι κάτι που κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο ανάμεσα στην μπάλα και τη δουλειά, ένα άλλο είδος μπάλας που άμεσα ή έμμεσα πληρώνεσαι για να το παίξεις.

Και ας παίζουν τα μωρά των τζιχαντιστών μπάλα με τα κεφάλια «απίστων». Οι τζιχαντιστές είναι λαός. Κι η μπάλα του λαού είναι.

Η «ιντελέντζια», όπως κάθε άλλη εξουσία, είχε πάντα το κουσούρι να επιδεικνύει τα κουσούρια της σαν να ταν οι αρετές της.

Η αρετή του ΚΚΕ είναι η δύναμη του ΠΑΜΕ. Το κουσούρι του είναι η μέθοδος διαχείρισης της πολιτικής του δύναμης. Και το ΚΚΕ τα χει μπλέξει και τα δύο μέσα σε ένα διαρκές μεταφυσικό παραλήρημα γεμάτο αντικαπιταλιστικά άλλοθι.
ΠΑΜΕ λοιπόν; Που πάμε όμως; Απο κοινωνική καταστροφή σε κοινωνική καταστροφή. Και το ΚΚΕ να κοιτάζει με απάθεια μποντιμπιλντερά στο Baywatch που τσιτώνει τα μούσκαλα του να τα βλεφαριάζουν τα γκομενάκια για να μην κοιτάν τον τύπο που πνίγεται στο βάθος του πλάνου. 

Ναι, το ΚΚΕ έχει δύναμη.

Το ίδιο και η ορθοδοξία, μισητός δήθεν εχθρός του ΚΚΕ με τον οποίο έχει πολλά περισσότερα κοινά από ότι θα ήθελαν ποτέ οι δυο τους να παραδεχτούν. Πολλά κοινά εκτός από την κοινοκτημοσύνη:
Οι ορθόδοξοι χριστιανοί περιμένουν τον μαρμαρωμένο βασιλιά και τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και οι ορθόδοξοι κομμουνιστές τον βαλσαμωμένο Γενικό Γραμματέα και τη Δευτέρα Παρουσία του Στάλιν...

Και τι κάνουν με το εδώ και τώρα και τον κοινωνικό Αρμαγεδδώνα που οι Καίσαρες του χρηματοπιστωτικού και τα ιερατεία τους προκαλούν;

Α, όλα κι όλα. 

Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, τα του Θεού τω Θεώ και τα του ΚΚΕ τω ΚΚΕ.

Γενικά δεν αρέσκομαι να ασκώ δημόσια κριτική στο ΚΚΕ, συνδεδεμένο καθώς είναι με τους εργατικούς και όχι μόνο αγώνες αλλά και με την λογοκρισία που έχει επιβάλλει η επίσημη αλλά και η άτυπη αριστερή νομενκλατούρα και οι οπαδοί της.

Μα εδώ και δεκαετίες το ΚΚΕ συμπεριφέρεται σαν ξεπεσμένος αριστοκράτης που ξεκοκκαλίζει την πατρική περιουσία επικαλούμενος την ταξική του ανωτερότητα για να επικαλύψει την έλλειψη ηθικής του.

Μια χώρα γεμάτη αναχρονισμούς, φαντάσματα και άλλοθι έχει το ΚΚΕ που της αξίζει.

Μια χώρα που ο κάθε πολίτης λειτουργούσε στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό της μονάδας, της ομάδας, της φαμίλιας και της κλίκας, δέχεται την αντίστοιχη νεοφιλελεύθερη Νέμεση. Μια χώρα που για δεκαετίες έβγαζε ασπροπρόσωπη τη Θάτσερ και το ρητό της "δεν υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν μόνο τα άτομα και οι οικογένειες τους, δέχεται τώρα τις σφοδρές συνέπειες του νεοθατσερισμού.

Και μιας και οι μέρες είναι επετειακές, με το ΟΧΙ που γιορτάζουν μόνο οι ναιναίκοι και οι νενέκοι και την ιστορική πορεία του ΚΚΕ που για μια ακόμη φορά απέδειξε ότι μπορεί αλλά δε θέλει, να προτείνω να αλλάξουμε το εμβληματικό σύνθημα της επόμενης επετείου από το «ελευθεριά ή θάνατος», στο «νεοφιλελευθεριά και θάνατος»

Άντε και καλή αποτοξίνωση από τα δηλητήρια του μυαλού  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 2/11/2014

13 χρόνια από το θάνατό του 18 χρόνια από την πρώτη μου επαφή με το λόγο του π. Ιωάννη Ρωμανίδη

http://sophia-siglitiki.blogspot.gr/2014/11/13-18.html

Ιωάννης Ρωμανίδης (2 Μαρτίου 1927 - 1 Νοεμβρίου 2001)

Κωστής Μπασογιάννης

Ο άνθρωπος που κατανόησε περισσότερο απ' όλους τις ιστορικές και πνευματικές προϋποθέσεις της παρακμής της δυτικής θεολογίας και του εκφυλισμού της πνευματικότητας στο χώρο που σήμερα ονομάζουμε Δυτική Ευρώπη.

Ο άνθρωπος η μελέτη του έργου τού οποίου μπορεί να οδηγήσει στην απόλυτη εξήγηση και, σε ένα μεγάλο βαθμό, δικαιολόγηση όλων των σημαντικών δυτικών αντι-εκκλησιαστικών και κατ' επέκταση αντι- χριστιανικών και αντι-θρησκευτικών ρευμάτων, ως απαντήσεις στην διαστρέβλωση της Χριστιανικής πίστης που συντελέστηκε εκεί στα πλαίσια της Φραγκικής κατάκτησης της δυτικής Ρώμης.

Ο ιερέας θεολόγος για τον οποίο μπορούμε να πούμε ότι η θεολογία της Ανατολικής Χριστιανικής Εκκλησίας διακρίνεται στην προ Ρωμανίδου εποχή και την μετά Ρωμανίδη εποχή, κατά την οποία όποιος θέλει και έχει τις πνευματικές προϋποθέσεις μπορεί να κατανοήσει το μέγεθος και το ποιόν του χάσματος μεταξύ της Ρωμαίϊκης Ανατολικής Χριστιανικής παράδοσης και της δυτικής-Φραγκικής σχολαστικής Χριστιανικής θεωρίας.

Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης έδωσε την ευκαιρία στους πιστούς της Ανατολικής Ορθοδοξίας να αποκυρήξουν τις ευσεβιστικές και πουριτανικές δυτικές επιρροές και ν' αναβαπτίσουν την παραδοσιακή πίστη τους στα βιωματικά νερά της πατερικής θεολογίας, μια ευκαιρία που μέρα με τη μέρα χάνεται, αφού όλο και περισσότερο εκείνη η μικρή αναλαμπή πνευματικότητας που είχε σιγοφέξει τα τελευταία χρόνια του εικοστού αιώνα στους κόλπους της Εκκλησίας μας, τρεμοσβήνει και χάνεται μέσα σε δίνες αυθαίρετης εσχατολογικής αμετροέπειας, σε ορυμαγδούς εκφασισμού και εθνοκαπηλείας, σε μια απόλυτα αντίχριστη παράδοση της άγιας πίστης του Χριστού στο καπιταλιστικό θηρίο. Είτε μέσω μιας ανυπόφορα μαλθακής και γλοιώδους ανοχής, είτε δια της αποδοχής και υιοθεσίας των πιο απάνθρωπων και κυνικών συστημάτων, μέχρι και εκείνου του εσχάτου καταντήματος της ανθρώπινης κοινωνίας, του φασισμού.

Ποιός ξέρει τον Ρωμανίδη σήμερα; ποιός έχει διαβάσει έστω και μια αράδα από τα γραπτά του; Ποιός τον αξιοποιεί έστω και μόνο για το αυτονόητο, το πιο απλό που μπορεί να προκύψει από το έργο του: Την ικανότητα αναγνώρισης του αυθεντικού, του όντως πνευματικού και του αληθινού και τον διαφορισμό του από το πραγματικά ξένο, το ασύμβατο, το κίβδηλο; Πολύ λίγοι.

Δεκατρία χρόνια από το θάνατό του δεκαοκτώ χρόνια από την πρώτη μου επαφή με το λόγο του, και βλέπω ότι λίγοι, πολύ λίγοι οδηγήθηκαν στα μονοπάτια εκείνης της γλυκύτατης κι ελπιδοφόρου αυστηρής ελευθερίας, της αυτογνωστικής εμπειρίας, μιας εμπειρίας μπροστά στην οποία η ψυχολογία του βάθους φαντάζει παιδικό παιγνίδι με κύβους πρώιμης λογικής, της απόλυτης αυτογνωστικής εμπειρίας που θα μπορούσε ένας λαός να ανακαλύψει στη «μετά Ρωμανίδη» εποχή.

Αντ' αυτού δημιουργήθηκαν, κατά την φαύλη συνήθεια των αδιάφορων ανθρώπων, διεκπεραιωτικά κάστρα διαχείρησης κάποιων μηχανικών παραδόσεων, παρεούλες και κύκλοι αδιάφοροι για τις αξίες και τις μεθόδους που κληρονόμησαν, συντροφιές απολυτότητας και πρόωρης ναρκισσιστικής αυτοαγιοποίησης, πάντα με τη συνήθεια της μηχανικής εκφοράς των κλισέ ταπεινοφροσύνης και αυτομεμψίας. Κυκλικές παρεούλες γύρω από κάποια βαμπίρ, ρασοφόρα ή μη.

Η Αυτογνωσία, η αναγνώριση του οικείου και ο διαχωρισμός του από το ασύμβατο, και τέλος η διακριτική ιστορική λειτουργία έχουν προς το παρόν πάει περίπατο. Ας ελπίσουμε ότι θα επιστρέψουν με την ευκαιρία μίας κάποιας μελλοντικής μορφής της τάξεως και του μεγέθους του Ιωάννη Ρωμανίδη.

Επιμέλεια-Πηγή: Σοφία Ντρέκου/Αέναη επΑνάσταση

Από την ομάδα μου FaceBook «Θέματα Ορθοδόξου Θεολογίας, Επιστήμης και Λογοτεχνίας»

Δείτε κείμενα στην ετικέτα του π.Ιωάννη Ρωμανίδη

• Βιογραφία του π. Ιωάννη Ρωμανίδη (1927 - 2001)
• Ρωμηοσύνη - π. Ιωάννου Ρωμανίδη
• Ο Θεός Είναι η του Κόσμου Ζωοποιός Δύναμη. Είναι ΦΥΣΕΙ Αθάνατος.
• Ορισμός του δόγματος κατά τον μεγάλο δάσκαλο της Ορθοδοξίας π. Ιωάννη Ρωμανίδη
• Ποιοι είναι οι θεολόγοι της Εκκλησίας; (Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου)
• O π. Ιωάννης Ρωμανίδης ως ιστορικός
• Η θεολογία στην Ελλάδα της δεκαετίας του '60

Ύμνοι προς την Παναγιά μας

http://www.agioritikovima.gr/diafora/panagia/proseuches/item/46582-%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1

(τους οποίους μας παρέδωσε ο όσιος Γέροντας Παναής ο εκ Λύσης)
«Ησαία Χόρευε»
Ήχος πλ.α΄
Άσπιλε αμόλυντε Παναγία Μήτερ του Θεού, προσφέρειν σοι ωδάς πόθου εκ ψυχής, ηρξάμην Πανάμωμε, εκλιπαρών δος μοι την ισχύν ιν’ επαξίως σε, ανυμνήσω Παναγία μου.

Βέλη κατετρώθη μου της αγάπης πόθω η ψυχή, και έδραμεν Αγνή, ως ασματική νεάνις οπίσω σου, παρακαλώ φάνηθι καμοί και τας αγκάλας σου, άνοιξόν μοι Παναγία μου.
Γνούς την ευσπλαχνίαν σου, και το άμετρον των οικτιρμών, κατέφυγον εις σε, τον πανασφαλή λιμένα Πανάμωμε, τις γαρ Αγνή θέλει ώσπερ συ την σωτηρίαν μου, ην και δος μοι Παναγία μου.
Δέσποινα Πανάμωμε μη απώση μου τους στεναγμούς, βοήθει μοι Αγνή, ίνα λυτρωθώ κακής συνηθείας μου και των δεινών φαύλων εννοιών και τω Νυμφίω μου, άρμοσόν με Παναγία μου.
Έχεις ως Βασίλισσα εξουσίαν πάσαν και ισχύν· ουδέν αδυνατεί σου τη προσταγή, διό σοι προσπέφευγα, του πονηρού ρύσαι με Αγνή, και της κολάσεως, λύτρωσέ με Παναγία μου.
Ζήλον προς το ένθεον έλκυσόν με μήτερ της Ζωής, ευθείαν εις οδόν εύθυνον καμού τους πόδας Πανάμωμε, ουκ έχω γαρ πλην σου βοηθόν τη παρακλήσει μου, κάμφθητί μοι, Παναγία μου.
Ήλιέ μου πάγχρυσε, οδηγέ μου δόξα μου χαρά· η μόνη μου ελπίς και καταφυγή και μήτηρ φιλόστοργος τον της ψυχής πόθον μου Αγνή δέξαι και σώσόν με, το σον τέκνον Παναγία μου.
Θέαμα λαπρότατον, υπερβαίνον νούν τη καλλονή, αγγέλων χαρμονή δόξα ουρανών, Αγίων αγλάισμα, το ποθητόν και θεοειδές βλέπειν σου πρόσωπον εκεί, δος μοι Παναγία μου.
Ιλάθη Παντάνασσα ελεήμων Μήτερ αγαθή, του πλήθους των κακών μου ως συμπαθής σού δέομαι πλύνόν με και εν καιρώ δίκης της φρικτής Δέσποινα ρύσαι με, της γεένης Παναγία μου.
Κλίνον υπεράμωμε, σού το θείον ούς εις την εμήν, παράκλησιν Αγνή, και δαιμονικής δεινής απογνώσεως και αλγεινής ρύσαι με φλογός, συ γαρ ει έλεος, και ελπίς μου Παναγία μου.
Λύπης με εκλύτρωσαι, η τεκούσα Μήτερ την χαράν, Χριστόν τον των ψυχών θείον εραστήν, καμέ χαροποίησον, η χαρμονή και ο γλυκασμός των αγαπώντων σε, εκ καρδίας Παναγία μου.
Μη εγκαταλείπης με η ελπίς μου και καταφυγή, ει γαρ και απορώ πάσης αρετής αλλ’ οίδας τον πόθον μου, και την προς σε έφεσιν αγνή τη ασθενεία μου, δος την ρώσιν Παναγία μου.
Νεύσον ιλαρότητί σου το θείον όμμα το γλυκύ καμοί τω ταπεινώ, όταν η ψυχή των τήδε χωρίζεται. Πρόσχες Αγνή πρόφθασον με συ, και των τελωνείων με φρικτών ρύσαι Παναγία μου.
Ξένος και εξόριστος εγενόμην της αγαπητής πατρίδος μου, διό, κλαίω και θρηνώ, Πανάχραντε Δέσποινα, άρα λοιπόν πάλιν εις αυτήν αξιοθήσομαι επιστρέψαι Παναγία μου.
Όλην μου την αίσθησιν και καρδίαν σπλάχνα και τον νούν, εξέκαυσεν ο σος πόθος αγαθή, Μαρία Κυρία μου, παρακαλώ Μήτερ εκ ψυχής, μη καταισχύνης με, εν τη κρίσει Παναγία μου.
Πάγχρυσον παλάτιον βασιλέως του των Ουρανών ολόφωτε Αγνή δόξα του παντός του κόσμου βασίλισσα, αδυνατεί γλώσσα των βροτών τα μεγαλεία σου, αναμνήσαι Παναγία μου.
Ρήτορες πολύφθογγοι, μεγαλεία δόξαν τε την σην, υμνήσαι ουδαμώς σθένουσιν, σεμνή Κυρία Παντάνασσα, τα Χερουβείμ γαρ και Σεραφείμ, σύμπαν τε ποίημα, υπερέβης Παναγία μου.
Σώσον σωτηρία μου σώσον Μήτερ, σώσόν με Αγνή, σωθήναι γαρ ποθών έδραμον προς σε την σώζουσαν Δέσποινα, διηνεκώς σώσόν με βοών, σε σωτηρίαν μου γαρ, γινώσκω Παναγία μου.
Τα δεινά μου πταίσματα μη εις νούν βαλών ο μιαρός, τολμήσω αναιδώς ο πανευτελής τη σκέπη σου έδραμον, παρακαλώ δος μου του λοιπού μετανοήσαί με, κατ’ αξίαν Παναγία μου.
Υπέρ ψάμμον Δέσποινα την σην χάριν, και τους οικτιρμούς απλούσαν αφειδώς πάσι τοις πιστοίς, ως έγνων ο δείλαιος τετολμηκώς έδραμον προς σε, πλην σού βοήθειαν, μη ευρίσκω Παναγία μου.
Φείσαι Μήτερ φείσαι μου, μη βδελύξη με τον δυστυχή, εν ώρα τη φρικτή τη του χωρισμού ψυχής εκ του σώματος, φθάσασα συ τους οδυνηρούς δίωξον δαίμονας, σώζουσά με Παναγία μου.
Χείρας, όμμα, πρόσωπον, την καρδίαν, σκέψιν και φωνήν, διάνοιαν και νούν, Πνεύμα και ψυχήν, προς σε αίρω Δέσποινα, κλίνον καμοί σού το ιλαρόν δέομαι πρόσωπον, πρόσδεξαι με Παναγία μου.
Ψάλλειν σοι εκ στόματος αναξίου λήρου και πτωχού, ετόλμησα θαρρών εις την προς ημάς Αγνή ευσπλαχνίαν σου, τον της ψυχής πόθον αγαθή, συ μου ενίσχυε, του υμνείν σε Παναγία μου.
Ω πανυπερθαύμαστε Παναγία Μήτερ του Θεού, Παρθένε Μαριάμ δόξα Ουρανών, ω νύμφη ανύμφευτε, την ταπεινήν σώσόν μου ψυχήν ίνα δοξάζω σε εις αιώνας Παναγία μου.

Θαύματα Οσίου Δαβίδ εν Ευβοίας - Θαύματα του Αγίου εν ζωή

http://xristianos.gr/forum/viewtopic.php?t=3009

Κάποια θαύματά του πού επιτέλεσε ενόσω ακόμα ζούσε ο Όσιος Δαβίδ ο εν Ευβοίας:
1. Καλοκαίρι καιρό πήγαινε ο άγιος στην Κάρυστο για κάποια ανάγκη τού Μοναστηριού. Ένα βράδυ νυχτώθηκε κοντά στο χωριό Δύστος και κατέλυσε εκεί για να ξεκουραστεί
λίγο από την κοπιαστική οδοιπορία. Επειδή όμως υπήρχαν πολλά κουνούπια, ενοχλούσαν τούς ανθρώπους και δεν τούς άφηναν να κοιμηθούν ήσυχα. Γι' αυτό και εκείνοι
αναζητούσαν κάποια ησυχία άλλοι σε σπηλιές, άλλοι ψηλότερα στο βουνό. Όταν οι κάτοικοι τού χωριού είδαν τον όσιο Δαβίδ, έτρεξαν κοντά και πέφτοντας στα πόδια του τον
παρακαλούσαν να προσευχηθεί στον Θεό επειδή είχε μεγάλη παρρησία να τούς ελευθερώσει από τα αμέτρητα κουνούπια. Ο άγιος, βλέποντας την ευλάβειά τους και τα
δακρυσμένα τους μάτια, αφού τούς δίδαξε τα απαραίτητα για τη σωτηρία της ψυχής τους, τούς παρότρυνε να έχουν την ελπίδα τους στον ουρανό και το βλέμμα της ψυχής
στον Θεό, και είπε: « Κύριε Ιησού Χριστέ, Θεέ μας, σύ πού ελευθέρωσες τούς Ισραηλίτες από τη δουλεία του Φαραώ και τούς χάρισες τη γη της επαγγελίας, σύ λύτρωσε
και ελευθέρωσε και τούς δούλους σου τούτους από τις παγίδες του νοητού Φαραώ [του διαβόλου] και από το πλήθος των κουνουπιών, για να δοξάζουν το όνομά σου το άγιο
και για να στηρίξουν πάντοτε σε σένα, Πανάγιε Βασιλιά, τις ελπίδες της σωτηρίας τους». Αφού προσευχήθηκε ο άγιος, αμέσως ώ των άπειρων σου θαυμάτων Βασιλιά των
όλων τα πλήθη των κουνουπιών έφυγαν και πνίγηκαν στη θάλασσα, ενώ όλοι δόξασαν τον Θεό. Το θαύμα διαδόθηκε σε πολλούς τόπους.

2. Άλλη φορά, ενώ πήγαινε σε κάποιο χωριό πού λεγόταν Έλευσις, προκειμένου να ωφελήσει πολλές ψυχές, φιλοξενήθηκε στο σπίτι ενός χριστιανού. Αυτός, θέλοντας
να περιποιηθεί ιδιαίτερα τον όσιο, μεταξύ των άλλων φαγητών, έβαλε στο τραπέζι και μια κολοκύθα πού ήταν πρώιμη, ώστε να ευχαριστήσει περισσότερο τον μακάριο άντρα.
Τρώγοντας όμως ο όσιος από εκείνη την κολοκύθα τη βρήκε τόσο πικρή, πού δεν μπορούσε να τη βάλει στο στόμα του. Ο νοικοκύρης καταστενοχωρήθηκε. Ο άγιος όμως,
πού κατάλαβε το λογισμό του, ενώ καθόταν ήσυχος, παρακάλεσε τον Θεό να μεταβάλει την πίκρα σε γλυκύτητα και αυτό συνέβη αμέσως. Τότε λέει στο νοικοκύρη: Φάε τώρα,
τέκνο μου, διότι η κολοκύθα είναι γλυκιά, πολύ γλυκιά. Όταν διαπίστωσε τούτο ο χριστιανός εκείνος, δόξασε τον Θεό μεγαλόφωνα, ενώ διαλάλησε το θαυμαστό γεγονός στον
τόπο εκείνο.

3. Άλλοτε πάλι καθώς πήγαινε ο όσιος Δαβίδ στο Ζητούνι [Λαμία], κάποιος Αγαρηνός τον συνάντησε στο δρόμο και με το ραβδί πού κρατούσε χτύπησε τον άγιο στη ράχη.
Ο μεν μακάριος πατήρ δεν αντέδρασε, το χέρι όμως του Αγαρηνού ξεράθηκε και έμεινε ακίνητο. Τότε ο Αγαρηνός, μη μπορώντας να κάνει κάτι άλλο, παίρνει μαζί του και άλλους
Αγαρηνούς, μαθαίνει πού φιλοξενείται ο όσιος, σπεύδει εκεί και παρακαλεί τον όσιο, κλαίγοντας πικρά, να τον θεραπεύσει. Αμέσως ο όσιος είπε: Ας είναι το χέρι σου
γιατρεμένο, με τη δύναμη του Θεού, όπως και πρώτα. Και, ώ του θαύματος, αποκαταστάθηκε το χέρι του! Ο γιατρεμένος έφερε να δώσει στον άγιο πολλά χρήματα για να τον
ευχαριστήσει, αλλά ο όσιος του τα επέστρεψε λέγοντάς του: Πήγαινε να τα δώσεις ελεημοσύνη στους ομοπίστους σου και στο έξης να μη ξανακάνεις το κακό. Έτσι δοξάστηκε
ο άγιος από τον αγαθοδότη Θεό ως πιστός δούλος και υπηρέτης άριστος του Δεσπότου Χριστού, θαυματουργώντας εις δόξαν Θεού σε πιστούς και άπιστους.

Όσιος Δαβίδ ο Γέρων, ο εν Ευβοία (16ος αι.)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/11/16.html

Καταγόταν από το χωριό Γαρδινίτσα Λοκρίδος και ήταν υϊός ιερέως. Τρίχρονος ακόμη της του Τιμίου Προδρόμου «επισκοπής και εμφανείας έτυχε, παραδόξως αυτώ οφθέντι και οδηγήσαντι τούτον εν τω ιδίω ιερώ σήκω». Από τότε «ανήγετο εν φόβω Κυρίου, ταίς θείαις μελέταις τρεφόμενος». Μόλις δεκαπέντε ετών φορά το μοναχικό σχήμα, από τον μετέπειτα μητροπολίτη Ναυπάκτου Ακάκιο.

Κατόπιν ήλθε «εις τον λιμένα της αρετής», το Άγιον Όρος, στη μονή της Μεγίστης Λαύρας, όπου «πάν είδος ταμιευσάμενος ενάρετου επιδόσεως», επέστρεψε στη μονή πού ρασοφόρεσε. Συνέχισε τον αγώνα του «αδιακρίτω υπακοή και πλούτω βαθείας φρονήσεως, ή παιδιόθεν συνήκμασεν, εξού και το επώνυμον του Γέροντος είληφε».

Για τον πλούτο των αρετών του χειροτονήθηκε Ιερεύς και έγινε ηγούμενος της μονής της Παναγίας της Βαρνάκοβας, πού είναι κοντά στη Ναύπακτο. Αρνήθηκε επίμονα να χειροτονηθεί αρχιερεύς, παρά την αξιωσύνη του. Όταν λειτουργούσε, ήταν περικυκλωμένος από θείο φως και στεκόταν ψηλά από τη γή.

Ασκήθηκε στο όρος Στείριο και κατέληξε στην πλησίον της Λίμνης Ευβοίας ορεινή περιοχή, όπου συνέστησε τη μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Συγκέντρωσε πολλούς φίλους της αρετής ως μαθητές, «της φήμης αυτού πανταχού εξεληλυθυίας». Έκανε πολλές ελεημοσύνες, περιόδευε διάφορες μητροπόλεις και με την ευλογία των αρχιερέων κήρυττε τον λόγο του Θεού στα διψασμένα πλήθη του υπόδουλου Γένους.

Τέλος, «πλείστα θαύματα κατεργασάμενος, και πολλούς οδηγήσας προς σωτηρίαν, και μέγας φανείς εν λόγω και έργω, και προειπών την προς Χριστόν ανάλυσιν, εκοιμήθη τον Οσίοις πρέποντα ύπνον». Οι τελευταίοι λόγοι του προς τους μαθητές του ήταν: «Ιδού, αδελφοί, ο Δεσπότης Χριστός ήλθεν».

Τα τίμια λείψανα του θαυματουργού οσίου Δαβίδ φυλάγονται στη μονή του, καθώς και προσωπικά του αντικείμενα. Τον βίο του έγραψε ο μαθητής του Χριστόφορος. Ο βίος και η ακολουθία του εξοδόθησαν αρκετές φορές. Ακολουθίες νεώτερες συνέθεσαν ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης και ο Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας.

Η μνήμη του τιμάται την 1η Νοεμβρίου.

πηγή: Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Άγιοι Αγίου Όρους, Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη, 2007

Τι πιο φυσικό ν' αγαπάμε το Χριστό πάνω από όλα και από όλους;

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/46514-%CF%84%CE%B9-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C-%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%8C%CE%BB%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82

Εκείνο όμως που μας συγκινεί ιδιαίτερα, είναι τούτο: Ο Χριστός είναι Ασύγκριτος σε αγάπη. Μας αγάπησε υπερβολικά. Η αγάπη του Χριστού είναι «σούπερ», «υπέρ», όχι μόνο γιατί είναι υπερβολική, αλλά και γιατί είναι θυσιαστική. Ο Χριστός θυσιάζεται εκούσια για ποιούς;

- «Υπέρ ημών».
- Ο Χριστός έπαθε «αντί ημών και υπέρ ημών».
- Το «Αντί ημών» φανερώνει την αρνητική όψη.
- Το «Υπέρ ημών» φανερώνει την θετική όψη.
Ας παρουσιάσουμε ένα παράδειγμα.
Κάποιος είναι κατηγορούμενος. Κάθεται στο εδώλιο. Βαρύτατες οι κατηγορίες. Κινδυνεύει. Οπωσδήποτε θα καταδικασθεί, και μάλιστα στην εσχάτη των ποινών. Ξαφνικά έρχεται κάποιος με τόση αποφασιστική αγάπη, που παίρνει τη θέση του κατηγορουμένου. Απαλλάσσεται ο ένοχος. Καταδικάζεται ο αθώος... Εδώ βλέπουμε το «αντί». Αντί του ενόχου ο Θεός. Αντί για μας τους ανθρώπους, που ήμασταν οι ένοχοι, οι άξιοι τιμωρίας και θανάτου, δέχτηκε να καθίσει στο εδώλιο Εκείνος, ο Αθώος, ο Αναμάρτητος.
Δεν σταμάτησε εκεί μόνο η αγάπη του Αθώου. Στη συνέχεια προσφέρει στον κατηγορούμενο, στον ένοχο, και το κλειδί του δικού του σπιτιού. Έτσι, ο ένοχος, από εγκληματίας, κλεισμένος σε κελί φυλακής, γίνεται ένοικος υπέροχου παλατιού... Αυτό είναι το «υπέρ».
Ο Χριστός όχι απλώς θυσιάζεται αντί για μας, για ν' απαλλαγούμε εμείς από το θάνατο, αλλά θυσιάστηκε και «υπέρ ημών», για να μας δώσει το κλειδί της ευτυχίας, το κλειδί του παραδείσου. Ο απόστολος Παύλος αισθάνεται αυτή την αγάπη του Χριστού στον καθένα ξεχωριστά και τονίζει: «Του αγαπήσαντός με και δόντος εαυτόν υπέρ εμού» (Γαλ. 1,4).
Η σούπερ-αγάπη του Ιησού Χριστού λέγεται Σταυρός. Αυτός, λοιπόν, ο Χριστός, η Σούπερ-Αγάπη, η Σταυρωμένη Αγάπη, ζητάει να Τον αγαπάμε «υπέρ», πάνω από όλους.
Ο αετός προσγειώθηκε στη γη «υπέρ» του σκουληκιού, για να πάρει το σκουλήκι και να το ανεβάσει ψηλά, να το κάνει αετό. Τι είναι, λοιπόν, για το σκουλήκι να αγαπάει τον αετό «υπέρ», πάνω από κάθε άλλη αγάπη;
- Μας αγάπησε ο Αετός, που μεσουρανεί στα ύψη της αγάπης (Αποκ. 8,13) ο Ιησούς Χριστός. Αγάπησε εμάς, τα σκουλήκια της γης.
- Τι είναι για μας να Του προσφέρουμε την καρδιά μας; Τι πιο φυσικό ν' αγαπάμε το Χριστό πάνω από όλα και από όλους;
«Ξέρεις τι θα πη αγάπη;»,
Αρχιμανδρίτου Δανηίλ Γ. Αεράκη

Συγκλονιστική μαρτυρία: Το θαύμα που έζησα από τους Αγίους Αναργύρους

http://www.agioritikovima.gr/thavmata/item/36502-%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CE%B6%CE%B7%CF%83%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%82

Συγκλονιστική μαρτυρία! 
Από το έτος 2003 υπέφερα πολύ από το στομάχι μου. Οι γιατροί μου έδιναν διάφορα φάρμακα αλλά πάλι τα ίδια, εγώ πονούσα. Το 2004 μου έδωσαν παραπεμπτικό και έκανα αξονική εξέταση.
Η εξέταση έδειξε ότι κάτι είχα στο στομάχι μου. Κάτι σαν πορτοκάλι. Πάλι με φόρτωσαν με άλλα, διάφορα φάρμακα αλλά ο πόνος συνεχιζόταν. Το Ιούνιο του 2005 η κατάσταση μου χειροτέρεψε περισσότερο. Ο γιατρός μου έδωσε παραπεμπτικό για να πάω να κάνω και μία γαστροσκόπηση.

 Κατά τις 20 Ιουνίου του 2005, με Θεία φώτιση, λέω στον εαυτό μου: «Από την αρχαιότητα όλοι οι πολεμιστές στις πληγές τους έριχναν λάδι για να θεραπευθούν, γιατί να μην πίνω κι εγώ κάθε πρωί μία κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο;».

Άρχισα να πίνω κι εγώ. Φτάσαμε στην 1η Ιουλίου, ημέρα Σάββατο, των Αγίων Αναργύρων, από το πρωί πονούσα τρομερά. Έκανα κουράγιο και βγήκα μέχρι τον φούρνο της γειτονιάς μας να πάρω τα πρόσφορα, που είχα παραγγείλει, για την Εκκλησία την Κυριακή. Επέστρεψα και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Όλη την ημέρα κυλιόμουν από τους πόνους. Δεν είχα διάθεση ούτε να φάω κάτι. Λέω στην Γυναίκα μου: «Αύριο μη με περιμένεις να πάμε μαζί στην Εκκλησία, πονάω πάρα πολύ. Αν μπορείς, να πας μόνη σου».
Ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου αισθανόμουν πως είχα ένα πορτοκάλι σιδερένιο, βαρύ μέσα στο στομάχι μου. Όταν γύριζα δεξιά, αισθανόμουν ότι μετακινούταν κι αυτό μαζί· όταν πάλι γύριζα αριστερά, μετακινούταν κι αυτό μαζί· και όταν ήμουν ανάσκελα μου 'κοβε την αναπνοή από το βάρος του.
Το βράδυ ετοιμαστήκαμε για ύπνο. Πάω στο εικονοστάσι για την καθιερωμένη βραδινή προσευχή και πριν πω το «Δι' ευχών» επικαλούμαι την βοήθεια των Αγίων Αναργύρων. Δεν ζήτησα να με κάνουν καλά, αλλά είπα:
Άγιοί μου Ανάργυροι και θαυματουργοί, δείξτε μου τι να κάνω, διότι υποφέρω πολύ και οι υποχρεώσεις μου στο σπίτι είναι μεγάλες (έχω και ανάπηρο παραπληγικό παιδί, προσεβλήθηκε από Μηνιγγίτιδα όταν ήταν 2 ετών).
Αφού τελείωσα την προσευχή μου πήγα στο κρεβάτι μου να ξαπλώσω. Βλέπω το ωρολόι, ήταν 11 παρά 2΄ λεπτά. Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου και βλέπω πως βρίσκομαι σε χειρουργικό κρεβάτι και δίπλα μου δύο γιατροί με τις άσπρες τους ποδιές σαν κάτι να σκαλίζουν στην περιοχή του στομάχου μου. Πρόσεξα όμως, πως οι γιατροί, μέσα από τις άσπρες τους ποδιές φορούσαν και πετραχήλια. Ταράχτηκα και πετάχτηκα από το κρεβάτι μου. Ανοίγω τα μάτια μου· βλέπω το ωρολόι, ήταν 11:02΄ λεπτά το βράδυ. Είχαν περάσει μόλις 4΄ λεπτά από την ώρα που ξάπλωσα. Έκανα τον Σταυρό μου κι έκλεισα τα μάτια μου προσπαθώντας να κοιμηθώ.
Πάλι βλέπω ότι βρίσκομαι στο χειρουργικό κρεβάτι όπως και πριν, στο ίδιο σκηνικό, με τους δύο γιατρούς από πάνω μου.
Ο πρώτος ήταν ένας ψηλός με κοντό γένι κι ο δεύτερος ήταν ένας κοντούλης, γηραλέος με μακριά γενειάδα που βοηθούσε τον πρώτο γιατρό. Και οι δύο φορούσαν μέσα από τις άσπρες ποδιές τους και πετραχήλια.
Ο ψηλός γιατρός που ήταν από πάνω μου, κάτι έκανε επάνω στο στομάχι μου, αισθανόμουν μόνο το ακούμπημα των δακτύλων του.
Σε λίγο, αφού τελείωσε, δείχνοντας με τον δείκτη του δεξιού χεριού του, μου λέει:
«Το λαδάκι όμως θα το πίνεις».
Εγώ απόρησα, πώς ο γιατρός ξέρει ότι εγώ πίνω λάδι; Εγώ δεν το είπα σε κανέναν. Αφού με πήρε ο ύπνος το πρωί ξύπνησα στις 5:00΄ η ώρα και δεν είχα τίποτε, καμία ενόχληση στο στομάχι μου.
Όταν κατάλαβα ότι ξύπνησε και η Γυναίκα μου της λέω: «Σήκω να πάμε στην Εκκλησία δεν έχω τίποτε, με θεράπευσαν οι Άγιοι Ανάργυροι».
Πήγαμε στην Εκκλησία και ευχαρίστησα τους Αγίους για την θεραπεία μου. Από τότε μέχρι και σήμερα (Μάιος του 2008) δεν έχω τίποτε απολύτως. Δόξα σοι ο Θεός.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη ο γιατρός που ακουμπούσε τα δάχτυλά του επάνω μου ήταν ο Άγιος Κοσμάς (ο ένας των Αγίων Αναργύρων) και ο βοηθός του πρέπει να ήταν ο Μοναχός Πατέρας Παΐσιος (ο πρόσφατα κεκοιμημένος Μοναχός του Αγίου Όρους, που ετάφη στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης). Είχα την τύχη να τον γνωρίσω εν ζωή και να πάρω την Ευλογία του.
Ευχαριστώ που είχατε την υπομονή να με ακούσετε.
Με σεβασμό και εκτίμηση
ΚΟΥΣΟΥΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ
ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΖΗ 17
ΤΗΛ. 2310 / 813557
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

1 Νοεμβρίου: Εορτή των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού

http://www.agioritikovima.gr/diafora/vioiagiwn/item/46506-%CE%B5%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AE-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%8D%CF%81%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D

Γιορτάζουμε σήμερα 1 Νοεμβρίου, ημέρα μνήμης των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού, των Αναργύρων.
Οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός κατάγονταν από την Ασία. Οι γονείς τους ήταν άριστο πρότυπο χριστιανών συζύγων. Όταν η μητέρα τους Θεοδότη έμεινε χήρα, αφιέρωσε κάθε προσπάθεια της στη χριστιανική ανατροφή των δυο παιδιών της, Κοσμά και Δαμιανού.

Τους δύο αδελφούς διέκρινε μεγάλη ευφυΐα και επιμέλεια, γι' αυτό και σπούδασαν πολλές επιστήμες. Ιδιαίτερα όμως, επιδόθηκαν στην ιατρική επιστήμη, την οποία εξασκούσαν σαν διακονία φιλανθρωπίας προς τον πλησίον.
Θεράπευαν τις ασθένειες των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των φτωχών, χωρίς να παίρνουν χρήματα, γι' αυτό και ονομάστηκαν Ανάργυροι. Πολλοί ασθενείς που θεραπεύθηκαν ήθελαν να τους ευχαριστήσουν.
Αλλά αυτοί, δε δέχονταν τις ευχαριστίες και απαντούσαν με τον ορθό λόγο της Αγίας Γραφής: «Η ευλογία και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμις και η ισχύς τω Θεώ ημών εις τους αιώνας των αιώνων» (Αποκάλυψη Ιωάννου, ζ' 12). Δηλαδή, όλος ο ύμνος και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμη και η ισχύς, ανήκει στο Θεό μας, στους αιώνες των αιώνων.
Έτσι ταπεινά αφού διακόνησαν σε όλη τους τη ζωή τον πλησίον, πέθαναν ειρηνικά και ετάφησαν στην τοποθεσία Φερεμά.
Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!
Απολυτίκιο:
Ήχος πλ δ'.
Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.

Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή
 Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος

Το σοφό τεστ του Σωκράτη που πρέπει να κάνουμε κάθε μέρα.

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/11/blog-post_1.html

Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του...

 

Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της "τριπλής διύλισης".

 

 

"- Τριπλή διύλιση;" ρώτησε με απορία ο γνωστός του.

- Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.

- Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας.

Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;

- Ε. όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και.

-Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.

- Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης.

Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;

- Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον.

- Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.

Ο γνωστός του έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.

- Παρόλα αυτά, συνέχισε ο Σωκράτης, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο.

Το τρίτο φίλτρο της χρησιμότητας.

Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί xρήσιμο σε κάτι;

- Όχι δεν νομίζω.

- Άρα λοιπόν αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;

Ο γνωστός του έφυγε ντροπιασμένος,έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα.

Τα πρωτοσέλιδα της Κυριακής (2 Νοε 2014)

http://online-pressblog.blogspot.gr/2014/11/2-2014.html

Πως βιώνουν τα παιδάκια τη φτώχεια στο σπίτι τους!

http://olympia.gr/2014/11/01/%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%B2%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%84%CF%8E%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF/

 

«Φοβόμαστε μη χειροτερέψουν τα πράγματα και δεν έχουμε ούτε σπίτι ούτε φαΐ ούτε τίποτα». «Εγώ κι ο αδελφός μου μάθαμε να μη ζητάμε πολλά επειδή ξέρουμε ότι πρέπει να κάνουμε οικονομία και ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες». Κάπως έτσι βλέπουν την κρίση με τα αθώα μάτια τους οι μικροί μαθητές, των οποίων οι απαντήσεις σε έρευνα που διεξήχθη τον Μάρτιο του 2013 συγκλονίζουν.
Στην έρευνα, που εκπόνησε η εκπαιδευτικός Μάτα Μαγαλιού στο πλαίσιο διπλωματικής εργασίας για το Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, μαθητές της ε΄ και της στ΄ τάξης από τρία σχολεία της Θεσσαλονίκης απάντησαν γραπτώς πώς αντιλαμβάνονται την κρίση.
«Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει το σχολείο, ένα παιδί έκλεψε το πρωινό ενός άλλου παιδιού γιατί δεν είχε να φάει» απαντά ένας από τους μικρούς μαθητές. Επηρεασμένα από την κατάσταση που επικρατεί στο περιβάλλον τους, τα περισσότερα παιδιά, αντί να απολαμβάνουν την ανεμελιά του νεαρού της ηλικίας τους, είναι προβληματισμένα. «Βλέπω τους ανθρώπους και στενοχωριέμαι γιατί δεν έχουν λεφτά να πάνε σχολείο, γιατί δεν έχουν ρούχα, παπούτσια και τα πράγματα που χρειάζονται για να πάνε στο σχολείο» λέει ένας από τους μαθητές. «Υπάρχουν οικογένειες που δεν έχουν λεφτά να πληρώσουν τη ΔΕΗ και έτσι κόβεται το ρεύμα, μερικές οικογένειες κλέβουν ρεύμα και μερικές ζουν με κεριά» αναφέρει ένας άλλος.
Την ίδια ώρα, όπως εξηγεί η κυρία Μαγαλιού, πολλοί μαθητές σηκώνουν ένα δυσανάλογο για την τρυφερή ηλικία τους βάρος, με αποτέλεσμα να εμφανίζουν άγχος και ψυχοσωματικά προβλήματα. «Εχω πολλές ανησυχίες γιατί η μαμά μου δουλεύει και παίρνει ψίχουλα και αν τα πάρει, ο μπαμπάς μου είναι συνταξιούχος και έχει να πληρωθεί έναν χρόνο σχεδόν» παραδέχεται ένα από τα παιδάκια που έλαβαν μέρος στην έρευνα.
Μάλιστα, κάποιοι από τους «προνομιούχους» μαθητές (όσων δηλαδή οι οικογένειες μπορούν ακόμα να ανταποκριθούν στα βασικά έξοδα) αισθάνονται «ενοχές». «Κάποιους τους βλέπεις στον δρόμο και στενοχωριέσαι που ζητάνε οι άνθρωποι λίγα λεφτά για να φάνε ενώ εσύ τρως κανονικά» λέει ένας από τους μαθητές.
Εύη Πανταζοπούλου – Δημοκρατία

Αμφίπολη: Η μεγαλύτερη πλεκτάνη της Ιστορίας που έστησε η Ολυμπιάδα;

http://archaia-ellada.blogspot.gr/2014/10/blog-post_35.html

του Σταύρου Παπαντωνίου


Το άγνωστο πρόσωπο- κλειδί που εκτέλεσε το σχέδιο της μητέρας του Αλεξάνδρου

Η Ιστορία δεν μνημονεύει πάντα αυτούς που κινούν τα νήματα. Πολλές φορές λησμονεί , ξεχνάει και αφήνει για πάντα στην λήθη λεπτομέρειες, που όμως στην εποχή τους ήταν αυτές που μπορεί να άλλαξαν τον ρου ολόκληρης της Ιστορίας.



Ενώ το εντυπωσιακό μνημείο της Αμφίπολης αρχίζει σιγά – σιγά και σπάει την σιωπή του φανερώνοντας τα καλά κρυμμένα μυστικά του, δεν συμβαίνει το ίδιο και με την Ιστορία της εποχής.

Oι σχεδόν ανύπαρκτες πηγές μας αφήνουν στο σκοτάδι για το τι μπορεί να ακολούθησε του θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μία περίοδο που ταυτίζεται χρονολογικά με το μνημείο, καθώς είμαστε γύρω στο 320 π. Χ. Οι διαμάχες και οι κόντρες μεταξύ των διαδόχων πήραν ανεξέλεγκτες διαστάσεις, μετά τον θάνατο του στρατηλάτη, που η παρουσία του αποτελούσε εγγύηση ενότητας στο αχανές βασίλειο του.

Στο σημείο αυτό αξίζει μία επισήμανση: O Μέγας Αλέξανδρος για τους περισσότερους διαδόχους δεν ήταν παρά το «λάφυρο» για την δική τους εξουσία. Ο νεκρός όσο σημαντικός και αν είναι δεν παύει να είναι νεκρός. Πάνω στα δικά του κατορθώματα, άλλοι ήθελαν να χτίσουν την δική τους μικρή δόξα και άλλοι απλά επεδίωκαν να περάσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στην λήθη, καθώς τα όσα είχε καταφέρει θα επισκίαζαν κάθε νέα προσπάθεια που θα γινόταν στο εξής, αφού οι κατακτήσεις του είχαν ήδη αρχίσει να ντύνονται με το πέπλο του μύθου.

Η μόνη που πενθούσε πραγματικά τον θάνατο του Αλεξάνδρου και το μόνο που την ενδιέφερε είναι να επιστρέψει στην Μακεδονία ο γιος της, ήταν η Ολυμπιάδα. Και προφανώς θα έκανε τα πάντα για να επιστρέψει.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ: 

Εκείνη την περίοδο λαμβάνουν χώρα πολλά πολιτικά γεγονότα με την μορφή καταιγίδας. Για έναν περίεργο λόγο οι πηγές της εποχής, κόβονται, χάνονται και είναι συγκεχυμένες και αλληλοαντικρουόμενες μεταξύ τους. Σαν κάποιος να ήθελε να «ελέγξει την πληροφορία» της εποχής και οι μεταγενέστεροι να ψάχνουν να βρουν την σειρά των γεγονότων.  Δεν είναι τυχαίο ότι το θέμα της ταφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια παγκοσμίως, αφού πρόκειται για τον πρώτο «κοσμοκράτορα».
Ας κάνουμε μια βουτιά στον χρόνο προσπαθώντας να συνθέσουμε κάποια κομμάτια του παζλ με τα όσα λιγοστά μας λένε οι πηγές.

Ο Πτολεμαίος ο επονομαζόμενος Σωτήρ, κλέβει την σορό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, προφανώς θέλοντας να κερδίσει χρόνο εναντίον του Περδίκκα, ο οποίος είχε την «επίσημη» εξουσία. Ο λόγος που το έκανε αυτό ήταν ίσως για να προλάβει να γεννήσει η Ρωξάννη και να γίνει διάδοχος του θρόνου ο Αλέξανδρος ο Δ’, γιος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ο Περδίκκας αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν ο επίσημος επιμελητής της αυτοκρατορίας και είχε αναδειχτεί σε πρωταγωνιστή της πρώτης φάσης του ανταγωνισμού των διαδόχων. Κάτι το οποίο δεν άρεσε καθόλου στον Αντίπατρο (πατέρα του Κασσάνδρου) που έβλεπε να χάνει το «τρένο» της διαδοχής. Για αυτό και συντάσσεται με τον «αντάρτη» Πτολεμαίο τον Σωτήρα, ο οποίος κατείχε την σορό. Αξίζει ακόμα να σημειώσουμε πως ο Αντίπατρος ήταν έμπιστος του Φιλίππου του Β’ , ο οποίος συνήθιζε να λέει ότι «κοιμάμαι ήσυχα, γιατί είναι ξάγρυπνος ο Αντίπατρος», ενώ ο Αλέξανδρος όταν ξεκίνησε την εκστρατεία , του ανέθεσε την αντιβασιλεία του Βασιλείου της Μακεδονίας και καθήκοντα επιμελητή του κράτους «τά κατά Μακεδονίαν τε καί τούς Έλληνας Αντιπάτρω επιτρέψας». Σε αυτή τη θέση, ο Αντίπατρος παρέμεινε σε όλη τη διάρκεια της μεγάλης εκστρατείας του Αλεξάνδρου στην Ασία. Αυτά για να καταλάβουμε τις συμμαχίες της εποχής, οι οποίες ωστόσο δεν είχαν τίποτα άλλο ως κίνητρο, παρά μόνο την εξουσία που άφησε πίσω του ο Μέγας Αλέξανδρος.

ΑΡΙΣΤΟΝΟΥΣ: ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ - ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ

Η εκστρατεία του Περδίκκα εναντίον του Πτολεμαίου με σκοπό να ανακτήσει την σορό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αποτυγχάνει παταγωδώς. Ο ίδιος ο Περδίκκας δολοφονείται από τους αξιωματικούς του , οι οποίοι αυτομολούν στο πλευρό του Πτολεμαίου. Και οι αξιωματικοί όμως του Περδίκκα δεν έχουν καλύτερη τύχη και θανατώνονται.

Διασώζεται όμως ένας. Το όνομα του άγνωστο στην Ιστορία. Πρόκειται για τον Αριστόνοα τον Πελλαίο . Ελάχιστες πληροφορίες έχουμε για αυτόν, αλλά γνωρίζουμε ίσως το πιο σημαντικό. Ότι ο Αριστόνους ο Πελλαίος ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΕ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ το 321 π. Χ. , ενώ διατηρούσε άριστες σχέσεις με την μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου , την Ολυμπιάδα, η οποία του είχε αναθέσει όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον του Κασσάνδρου.

Από τις ελάχιστες αναφορές που φτάνουν μέχρι εμάς για τον Αριστόνοα είναι από τον Αρριανό (6 βιβλίο, 28 κεφάλαιο, 4 παράγραφος) και από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη (19 βιβλίο, 50 κεφάλαιο) . Σχετικά μας ενημερώνει πως ο "ο Αριστόνους, ένας από τους σωματοφύλακες του Έλληνα στρατηλάτη, πήρε υπό τον έλεγχο του την Αμφίπολη. Η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδα, του είχε αναθέσει τις πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον του Κασσάνδρου. Ο τελευταίος έστειλε τον στρατό του εναντίον της Αμφίπολης υπό την ηγεσία του στρατηγού Κρατεύα. Ο Μακεδόνας στρατηγός εισέβαλε στην Βισαλτία. Ο Αριστόνους, έμπειρος στρατηγός, αρχικά απώθησε τα στρατεύματα του Κασσάνδρου και στην τελική μάχη που δόθηκε στην Βεδυνδία της Βισαλτίας, ο στρατός του Κρατεύα διαλύθηκε. Ο ίδιος ο Κρατεύας έπεσε στην μάχη»

Η πληροφορία είναι πολύ σημαντική: Μαθαίνουμε πως σε μία περίοδο που είναι πολύ πιθανόν, σύμφωνα με τους ανασκαφείς να έχει φτιαχτεί ο τύμβος της Αμφίπολης, δηλαδή το 321 π. Χ , παίρνει τα ηνία της πόλης ένας πρώην σωματοφύλακας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και άνθρωπος εμπιστοσύνης της μητέρας του Ολυμπιάδας, ο οποίος ήταν σε ανοιχτή κόντρα με τον Κάσσανδρο. Οι πηγές αναφέρουν μάλιστα τον Αριστόνοα, ως αριστοκρατικής καταγωγής και πιστό στα Μακεδονικά ήθη και έθιμα. Αυτός ήταν πιθανότατα και ο λόγος που είχε πάει με τον πλευρό του Περδίκκα και όχι του Πτολεμαίου, καθώς ο τελευταίος ήταν ο «αντάρτης» με σημερινούς όρους.

Η ΠΛΕΚΤΑΝΗ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑΣ

Η τοποθέτηση του Αριστόνοα ως διοικητή της Αμφίπολης δεν πρέπει να είναι καθόλου τυχαία και είναι πιθανόν να έχει την σφραγίδα της Ολυμπιάδας.Πότε όμως μπορεί να πάρθηκε αυτή η απόφαση και για ποιο λόγο; 

Μετά την λήξη των «εχροπραξιών» μεταξύ Περδίκκα – Πτολεμαίου, γίνεται η σύσκεψη στον Τριπαράδεισο, εκείνη την εποχή, για την οποία δεν γνωρίζουμε καθόλου τι αποφασίστηκε, αφού λείπουν οι αρχαίες πηγές. Εκεί προφανώς έγινε κάποια συμφωνία για να «πέσουν οι τόνοι» , μοιράστηκε σε κομμάτια η αυτοκρατορία και στα ελάχιστα που μας έχουν σωθεί από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη, ξέρουμε ότι αποφασίστηκε η επιστροφή των βασιλιάδων στην Μακεδονία.

Τα γεγονότα πάντως έχουν μία αλληλουχία και μία χρονική σύνδεση μεταξύ τους που μας επιτρέπει να κάνουμε την εξής εικασία:

Στην σύσκεψη τέθηκε και το βασικό αίτημα της Ολυμπιάδας για επιστροφή του νεκρού Αλέξανδρου στην Μακεδονία. Για την εκτέλεση του συγκεκριμένου σχεδίου ορίστηκε διοικητής ο Αριστόνοας, ο οποίος είχε στενή σχέση με την μητέρα του Αλεξάνδρου. Στην ίδια σύσκεψη αποφασίστηκε η κατασκευή του τύμβου της Αμφίπολης με «εκτελεστή» τον Πτολεμαίο και σχεδιαστή τον Δεινοκράτη. Αν μεταφέρθηκε τελικά ο Αλεξανδρος στην Αμφίπολη δεν το ξέρουμε. Είναι πάντως πολύ πιθανόν η δημιουργία του τύμβου να έγινε για αυτόν. 


ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΥΜΒΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΙΓΕΣ; 

Η υπόθεση μπορεί να έχει μεγάλη βάση αν σκεφτεί κανείς την τοποθέτηση του Αριστόνοα , ως διοικητή της Αμφίπολης και την επιθυμία της Ολυμπιάδας να επιστρέψει ο Αλέξανδρος στην Μακεδονία, κάτι που το είχε ως αυτοσκοπό μέχρι να πεθάνει.

Το ερώτημα που προκύπτει όμως είναι γιατί στην Αμφίπολη και όχι στις Αιγες;

Και εδώ μπορούμε εύκολα να απαντήσουμε αν λάβουμε υπ’ οψιν μας τις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ εξελίξεις της εποχής.

Η Μακεδονία εκείνη την περίοδο δεν ήταν ενιαία και ταλανιζόταν από μεγάλες έχθρες. Το βασίλειο των Αιγών το ήλεγχε ο Φίλιππος ο Αριδαίος ο οποίος είχε έρθει σε συμφωνία με τον Κάσσανδρο (η συμφωνία έγινε με την σύζυγο του Ευριδίκη, καθώς ο Φίλιππος ο Αριδαίος ήταν τύποις βασιλιάς καθότι πνευματικά καθυστερημένος) και έγινε αντιβασιλιάς.

Για να καταλάβουμε ακόμα καλύτερα τις πολιτικές ισορροπίες της εποχής, τόσο ο Φίλιππος ο Αριδαίος όσο και η σύζυγος του φονεύτηκαν με εντολή της Ολυμπιάδας το 317 π.Χ, η οποία είχε καταφύγει μέχρι εκείνη την περίοδο στο βασίλειο των Μολοσσών της Ηπείρου και είχε πάρει υπό την προστασία της τόσο την Ρωξάννη όσο και τον εγγονό της Αλέξανδρο τον Δ’.

Άρα οι Αιγές ήταν εντελώς ξένες πλέον για την Ολυμπιάδα,  που εάν τυχόν ο Αλέξανδρος επέστρεφε στην Μακεδονία θα έπρεπε να βρεθεί ένα άλλο μέρος για να γίνει η ταφή του. Για αυτό εκείνη όρισε διοικητή έναν έμπιστο δικό της άνθρωπο , τον Αριστόνοα, που είχε τιμηθεί και από τον γιο της με το υψηλό αξίωμα του σωματοφύλακα, ώστε να εκτελέσει το μυστικό σχέδιο της ταφής του Αλεξάνδρου.

Ήταν λιμάνι και δεν θα γινόταν αντιληπτή η μεταφορά του υψηλού νεκρού και δεν θα προκαλούσε νέα πάθη,  καθώς δεν θα περνούσε καθόλου κάποια νεκρική πομπή από στεριά.
Η Αμφίπολη εξυπηρετούσε και έναν ακόμη σκοπό:

Όποιος έχει επισκεφτεί την Αμφίπολη σήμερα, θα έχει διαπιστώσει πως το λιμάνι της δεν απέχει παρά ελάχιστα από το σημείο που έχει φτιαχτεί ο τύμβος.

Σε όλα αυτά θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ένα ακόμα στοιχείο: H Ολυμπιάδα, ήταν μία γυναίκα που πετύχαινε πάντα αυτό που ήθελε. Έτσι περιγράφεται από τις ιστορικές πηγές και έχει συνδεθεί με ουκ ολίγες δολοπλοκίες, όπως η δολοφονία του συζύγου της, η δηλητηρίαση του Φίλιππου του Αριδαίου, που του άφησε και την πνευματική αναπηρία, ενώ ήταν ιέρεια στα Καβείρια μυστήρια για τα οποία ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε , καθώς καλύπτονται από έντονο μυστήριο. Προφανώς για να επιστρέψει ο Αλέξανδρος στην Μακεδονία θα έκανε τα πάντα , ακόμα και μια τόσο υψηλού επιπέδου συνωμοσία.

ΓΙΑΤΙ ΜΥΣΤΙΚΑ Η ΤΑΦΗ; 

Η Ολυμπιάδα γνώριζε ότι ο γιος της είχε πάρει ήδη τεράστια φήμη σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Προφανώς την ενδιέφερε περισσότερο να επιστρέψει στην Μακεδονία και να ταφεί όπως εκείνη ήθελε, παρά ο τάφος του να γίνει προσκύνημα ανά τους αιώνες. Εξάλλου το αντάλλαγμα για να γίνει η μεταφορά στην Αμφίπολη, πιθανόν να ήταν να κρατηθεί μυστικό, καθώς αυτό βόλευε και τους διαδόχους τόσο στην Μακεδονία όσο και στην Αίγυπτο. Μην ξεχνάμε ότι ο Πτολεμαίος ο Σωτήρ είχε τον γιο του Πτολεμαίο τον Φιλάδελφο, ο οποίος ισχυριζόταν ότι κυβερνούσε την Αίγυπτο με την δύναμη που του έδινε η σορός του Μεγάλου Αλεξάνδρου , που ήταν θαμμένη στην Αλεξάνδρεια, σύμφωνα με τα θρυλούμενα. Άρα μιλάμε για μία τέλεια συνωμοσία , τέλεια εκτελεσμένη από την Ολυμπιάδα με έναν μόνο στόχο: Να επιστρέψει ο Αλέξανδρος στην Μακεδονία.

Μια επισήμανση που αξίζει: Όταν λέμε μυστική ταφή εννοούμε, να μην αποτυπωθεί στις πηγές, οι οποίες προφανώς έπεσαν σε "λογοκρισία" . Δεν εξηγείται αλλιώς ότι καμία πηγή δεν αναφέρεται στην κατασκευή του τύμβου. Η μυστική ταφή δεν περιλαμβάνει την επιχωμάτωση καθώς προφανώς σε πρώτη φάση η Ολυμπιάδα θα ήθελε να μπορεί το μνημείο να είναι επισκέψιμο, τουλάχιστον από την ίδια.  Άλλο ένα στοιχείο που δένει απόλυτα με τις εικασίες της ανασκαφικής ομάδας. Ότι το μνημείο δεν επιχωματώθηκε εξ αρχής και η άμμος είναι μεταγενέστερη. Οι ημερομηνίες πάντως συμπίπτουν για μία ακόμη φορά. Καθώς η Ολυμπιάδα χωρίς κανένα προφανή λόγο επιστρέφει ξαφνικά το 317 π. Χ στην Μακεδονία. Πάμε να δούμε τα γεγονότα της επιστροφής της

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Το συγκεκριμένο σενάριο, ενισχύεται από ένα ακόμα γεγονός. Η Ολυμπιάδα είχε επιστρέψει στην Μακεδονία, το 317 π. Χ μετά από 13 χρόνια στο "δικό της" βασίλειο των Μολοσσών της Ηπείρου, το οποίο μάλιστα είχε αναδιοργανώσει πλήρως.
Γιατί επέστρεψε στην Μακεδονία το 317 π.Χ και σε ποια πόλη πήγε , αφού οι Αιγές ήταν αδύνατο να την «φιλοξενήσουν»;  Προφανώς επέστρεψε γιατί είχε ολοκληρωθεί η κατασκευή του τύμβου της Αμφίπολης , που θα υποδεχόταν τον νεκρό γιο της και εκείνη φυσικά πήγε στην Αμφίπολη, η οποία ήταν φιλική προς αυτήν, αφού είχε διοικητή τον Αριστόνοα.

Η άφιξη της Ολυμπιάδας στην Μακεδονία εξάπτει ξανά τα πολιτικά πάθη και αναλαμβάνει ενεργό δράση ο Κάσσανδρος, ο οποίος φοβάται ότι θα χάσει οριστικά το τρένο της εξουσίας (μην ξεχνάμε ότι ήταν γιος του Αντίπατρου, του "απόλυτου αντιβασιλιά" της Μακεδονίας κατά την διάρκεια της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου), άρα εθισμένος στην εξουσία. Οι ιστορικές πηγές μας διαφωτίζουν ευτυχώς σε αυτό το σημείο, επιβεβαιώνοντας την θεωρία.
Ο Κάσσανδρος επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο. Κάνει συμφωνία με τον Αριστόνοα να του παραδόσει την Αμφίπολη και παρά το γεγονός ότι είχε έρθει σε συμφωνία μαζί του και του είχε εγγυηθεί την ασφάλεια του με αντάλλαγμα (Διοδ. 19.50.8), τον ξεγέλασε. Ο Αριστόνους παρέδωσε την πόλη, αλλά τελικά ο Κάσσανδρος αθέτησε την συμφωνία και τον σκότωσε το 315 π.Χ, μειώνοντας τους κινδύνους για την εξουσία του. Το σχετικό απόσπασμα αναφέρει:

Το 315 π.Χ. και με την συνδρομή μελών της οικογένειας του Κρατεύα, δολοφονείται και ο Αριστόνους και η Αμφίπολη περνάει επιτέλους κάτω από τον έλεγχο του Κασσάνδρου.
Eίχε προηγηθεί η δολοφονία της Ολυμπιάδας που ήταν και ο μεγαλύτερος κίνδυνος η άφιξη της στην Μακεδονία για κάποια συνωμοσία.Ο Κάσσανδρος την κυνηγάει (προφανώς από την Αμφίπολη ) και αυτή καταφεύγει στην Πύδνα. Εκεί πεθαίνει δια λιθοβολισμού το 316 π.Χ. 

Μένει η Ρωξάννη με τον Αλέξανδρο τον Δ’. Ο Κάσσανδρος τους φυλάκισε στην Αμφίπολη (Διοδ. 19.52.4) όπου παρέμειναν, μέχρι και την δολοφονία τους από τον Γλαυκία (Διοδ. 19.105.1-2, Παυσ. 9.7.2) το 313 π.Χ.

Αποκλείεται με βάση τις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ εξελίξεις και το μίσος μεταξύ Κάσσανδρου και Ολυμπιάδας, Ρωξάννης και Αλέξανδρου του Δ’ ο τύμβος να φτιάχτηκε προς τιμήν τους επί βασιλείας Κάσσανδρου.

Ο τυμβος της Αμφίπολης είχε ΗΔΗ ΦΤΙΑΧΤΕΙ ΜΕΤΑΞΥ 321 π. Χ και 317 π.Χ , επί Αριστόνοα, μέχρι να αναλάβει δράση ο Κάσσανδρος, ο οποίος αφού τελείωσε διαδοχικά με ολόκληρη την οικογένεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, πήρε οριστικά την εξουσία στα χέρια του. 

Δεν αποκλείεται ωστόσο ο Κάσσανδρος να έθαψε μέσα στον τύμβο που προοριζόταν για τον Μέγα Αλέξανδρο και την Ολυμπιάδα και την Ρωξάννη και τον γιο του ή κάποια από αυτά τα μέλη της βασιλικής οικογένειας. Αφού τοποθετήθηκαν μέσα όλοι οι νεκροί, ο τύμβος επιχωματώθηκε περίπου 10 χρόνια μετά την κατασκευή του για να περάσει οριστικά στην λήθη και ο Κάσσανδρος να εξουσιάσει την Μακεδονία ,μακρυά από τον ενοχλητικό μύθο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της οικογένειας του.

ΣΥΝΔΕΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ - ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ: 

Η συγκεκριμένη θεωρία που βασίζεται σε έναν συνδυασμό λίγων ιστορικών πηγών και λογικής αλληλουχίας γεγονότων , φαίνεται να συμπίπτει και με τις αρχαιολογικές ανακοινώσεις του υπουργείου. Η μεγάλη μαρμάρινη πόρτα φαίνεται να έχει ανοίξει πολλές φορές. Αυτό μπορεί να έγινε είτε για να τοποθετηθούν παραπάνω νεκροί, είτε για να εισέλθει στο εσωτερικό του  τάφου η Ολυμπιάδα για να δει τον νεκρό γιο της. Επίσης η επιχωμάτωση φαίνεται να είναι μεταγενέστερη, κάτι που μπορεί να δικαιολογηθεί από την επιθυμία του Κάσσανδρου να απαλλαγεί άπαξ δια παντός από το "ενοχλητικό" μνημείο και μαζί του και από τον βασιλιά για τον οποίο φτιάχτηκε: τον Αλέξανδρο τον Γ' του Φιλίππου.

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: “Eντολές” Μαρινάκη στον εκδότη Ν.Χατζηνικολάου: “Στρίμωξε τη Ντόρα. Ζητάει πολλά” -Χατζηνικολάου: “Θα με βρει απέναντι της. Θα βρεθούμε με τον Τσίπρα πρωθυπουργό…με τους μαλάκες!”- “Συναλλαγές” και παζάρια στο σκοτάδι για το μέλλον της ΝΔ μέσα από τη δικογραφία για τα στημένα παιχνίδια(ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ)

http://www.makeleio.gr/?p=198292


Πρωτοφανείς κυριολεκτικά διαλόγους που έρχονται μέσααπό τη δικογραφία του εισαγγελικού λειτουργού,  αθλητικού εισαγγελέα Αριστείδη Κορέα για τα στημένα παιχνίδια, παρουσιάζει το ΜΑΚΕΛΕΙΟ.
Oι διάλογοι προκύπτουν από απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες που κατεγράφησαν από τον υπερκοριό και πια αποτελούν ΝΟΜΙΜΟ ΠΡΟΑΝΑΚΡΙΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ το οποίο συνηθίζει να διαβάζει ο δημοσιογράφος Θωμαίδης στις εκπομπές του. Μόνον που παρέλειψε μερικά αποσπάσματα γιατί πιθανόν να τα…ξέχασε! Να σημειωθεί ότι οι διάλογοι που παρουσιάζουμε έχουν “μουσειακό” χαρακτήρα αφού δεν σχετίζονται με τα στημένα παιχνίδια αλλά παραπληρωματικά προσέγισαν στους κύκλους της διαφθορας από σπόντα. Μέσα όμως από αυτούς, διαπιστώνονται πολλά. Και πρώτα απ’ολα πως έχει στηθεί και δουλεύει το παρασκήνιο, πως γίνονται τα πολιτικά παζάρια, πως γίνονται οι διαλεκτικές “συναλλαγές” και από ποιον λαμβάνουν εντολές δημοσιογράφοι για να “πιέζουν” και να “προειδοποιούν” τους πολιτικούς για να κάνουν το “σωστό” και όχι του κεφαλιού τους.
Πρόκειται για την περιβόητη προκαταρκτική εξέταση για τα “στημένα παιχνίδια”,  στο πλαίσιο της εισαγγελικής πρότασης στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών το οποίο άναψε το πράςινο φως έπειτα από σχετική πρόταση του εισαγγελέα, για άρση του τηλεφωνικού απορρήτου εμπλεκομένων στην υπό διερεύνηση υπόθεση, ώστε να εξακριβωθούν οι κατηγορίες που αναζητά ο εισαγγελέας. Με το βούλευμά τους (υπ’ αριθμ. 1921/2014) τα μέλη του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών επιτρέπουν στον κ. Κορέα να αξιοποιήσει κάθε επιβαρυντικό στοιχείο για «τη διακρίβωση της συνολικής εγκληματικής συμπεριφοράς των εμπλεκόμενων».
Στις συνομιλίες, φέρεται να συμμετέχουν ο εκδότης και δημοσιογράφος Νίκος Χατζηνικολάου και ο επιχειρηματίας, Βαγγέλης Μαρινάκης.
Σας παρουσιάζουμε αυτούσιες τις συνομιλίες και ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματα του.
Πρόκειται για συζητήσεις που έγιναν παραμονές των επαναληπτικών εκλογών του Ιουνίου 2012(και 14 μέρες μετά το ατυχές εκλογικό αποτέλεσμα της ΝΔ που την έφερε στο ποσοστό του 18,85% στις πρώτες εκλογές της 6ης Μαίου) και αφορούν το πως θα “πείσει” και πως θα “προειδοποιήσει” ο δημοσιογράφος την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη να σταματήσει να ζητάει πολλά από τον Αντώνη Σαμαρά και να προσχωρήσει στη ΝΔ. Και βέβαια πως ο μεγαλοδημοσιογράφος θα το πετύχει για λογαριασμό του επιχειρηματία αλλά και για το καλό του τόπου. Πάντα για το καλό του τόπου.
Όταν η δουλειά πετυχαίνει και με την παρέμβαση του Κώστα Μπακογιάννη, όλοι αισθάνονται..ανακουφισμένοι. “The deal is done”, λέει ο επιχειρηματίας. “ΩΡΑΙΑ!” αναφωνίζει ο δημοσιογράφος.
Όμορφος κόσμος αγγελικά πλασμένος, λέμε εμείς…
Υ.Γ 
Πάντως εντύπωση μας κάνουν κάποια ζητήματα που προκύπτουν από τις συνομιλίες
Το πρώτο και το πιο βασικό: Στην κοινή γνώμη υπήρχε η εκτίμηση ότι η Ντόρα(κουμπάρα με τον Μαρινάκη)λέγονταν ότι είχε πάντα εξαιρετικές σχέσεις μαζί του ενώ στις συνομιλίες  φαίνεται να μην έχουν καλές επαφές.
Το δεύτερο: Ποια η πραγματική σχέση Μαρινάκη-Κούβελου
Το τρίτο: Πως με τόση άνεση και ευκολία ο επιχειρηματίας “παραγγέλλει” και ο δημοσιογράφος “εκτελεί” τηνπαραγγελία. Απίστευτη οικειότητα. Λες και αυτά γίνονταν συχνά.

ΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ