Μια απίστευτη βαρβαρότητα: Πως εξαφανίστηκε η αρχαία Σπάρτη (από...εκπολιτιστές εξ Εσπερίας, βεβαίως-βεβαίως...)

http://antipliroforisi.blogspot.gr/2013/01/blog-post_1025.html

Μια απίστευτη βαρβαρότητα. Πως εξαφανίστηκε η αρχαία Σπάρτη. Θησαυροί της αρχαίας ελληνικής τέχνης καταστραφήκαν και λεηλατηθήκαν, όπως είναι γνωστό, από ρωμαίους, φράγκους σταυροφόρους, από τον ενετό στρατηγό Μοροζινι και από τον Άγγλο (Σκωτο για την ακρίβεια) Έλγιν. Εξίσου μεγάλη….

καταστροφή επήλθε από περιηγητές και απεσταλμένους μουσείων, πανεπιστημίων και βασιλιάδων της Ευρώπης, που ηλθαν στην Ελλάδα στους χρόνους της τουρκοκρατίας, για να αποθησαυρίσουν νομίσματα, χειρόγραφα, επιγραφές και έργα τέχνης.

Όλους αυτούς υπέρβαλε σε απληστία και σε καταστροφές που προκάλεσε στους προγονικούς θησαυρούς της Ελλάδας ο αββας Michel Fourmont (1690/1746), απεσταλμένος του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου IE’. Ο αββάς Fourmont ξεπερνάει και τον Έλγιν όσο αφορά στο βάναυσο τρόπο της καταστροφής των μνημείων, που κυριολεκτικά αφάνισε, αλλά και στον απίστευτο αριθμό των αρχαιοτήτων που κατάστρεψε. Στην προσπάθειά του να φανεί αρεστός στο βασιλιά του και να εξασφαλίσει αποκλειστικά για εκείνον μονό το δικαίωμα της μελέτης και της ερευνάς επιγραφών και μνημείων, μετά την καταγραφή τους επιδιδόταν με, παρανοϊκή στην κυριολεξία, μανία στην καταστροφή τους επιχαίροντας μάλιστα γι” αυτήν. Ο Fourmont αναζήτησε επιγραφές στην Αθηνά, στη Σαλαμίνα, στα Μέγαρα και στην Πελοπόννησο, οπού διείσδυσε ακόμη και στα αγριότερα μέρη της Μάνης.
Ο ίδιος ομολογεί σε χειρόγραφο του, που σώζεται μαζί με το ημερολόγιο του, ότι συγκέντρωσε πάνω από 1.500 επιγραφές στην περιήγηση του το 1729 στην Ελλάδα. Σε επιστολή του προς τον κόμη Maurepas, o Fourmont καυχιέται ότι κατέστρεψε(!) τις επιγραφές, για να μην αντιγραφούν από μελλοντικό περιηγητή!!! (…)(…) Όσα γραφεί ο fourmont για την καταστροφή που έκανε στη Σπαρτή εξηγούν και τη σπανιότητα των αρχαιοτήτων σήμερα στη φημισμένη πόλη.

Σημειώνει λοιπόν ο αββας τα εξής απίστευτα: «επί 30 μέρες και πλέον 30, 40 και 60 εργάτες εκθεμελιώνουν, καταστρέφουν, εξαφανίζουν την πόλη της Σπάρτης. Μου υπολείπονται 4 μονό πύργοι να καταστρέψω… Προς το παρόν ασχολούμαι με την καταστροφή των τελευταίων αρχαιοτήτων της Σπάρτης. Καταλαβαίνετε (αποτείνεται στο Maurepas) τι χαρά δοκιμάζω(!). Αλλά να η Μαντινεία, η Στυμφαλία, η Τεγέα και ιδιαίτερα η Νεμέα και η Ολυμπία αξίζουν την εκ βάθους εκθεμελίωση. (!!!!!!!!!)Έκανα πολλές πορείες αναζητώντας αρχαίες πόλεις αυτής της χωράς και έχω καταστρέψει μερικές. Ανάμεσα τους την Τροιζηνα, την Ερμιόνη, την Τύρινθα (tyrins στο χειρόγραφο αντί tiryns), τη μισή ακρόπολη του Άργους, τη Φλιασιά, το φενέο… Εισέδυσα στη Μάνη.Εδώ και έξι εβδομάδες ασχολούμαι με την ολοκληρωτική καταστροφή της Σπάρτης! Γκρεμίζοντας τα τείχη, τους ναούς της, μην αφήνοντας πέτρα στην πέτρα θα κάνω και την τοποθεσία της άγνωστη στο μέλλον, για να την ξανακάνω εγώ γνωστή. Έτσι θα δοξάσω το ταξίδι μου. Δεν είναι αυτό κάτι;»

.Και πιο κάτω: «η Σπάρτη είναι η πέμπτη πόλη που κάτεσκαψα. Ασχολούμαι τώρα με την καταστροφή των βαθύτερων θεμελίων του ναού του Αμυκλαίου Απόλλωνα. Θα κατέστρεφα και άλλους αρχαίους τόπους το ίδιο εύκολα, αν με άφηναν. Τον πύργο τον γκρέμισα ολοκληρωτικά.».

Για την Τροιζήνα αναφέρει: «γκρέμισα ότι απέμεινε από τα οχυρά και τους ναούς της.». Και με απίστευτη αφέλεια ομολογεί: «από τους περιηγητές που προηγήθηκαν δεν θυμάμαι να τόλμησε κανείς να κατεδαφίσει πύργους και άλλα μεγάλα κτίρια!»

παρανοϊκός; ημιμαθής; φανατικός εχθρός του αρχαίου πνεύματος εξαιτίας και της ιδιότητας του ως κληρικού; δεν ξέρει κανείς την ακριβή απάντηση. Ίσως λίγο από όλα.Το βέβαιο ωστόσο είναι πως η καταστροφή που προκάλεσε είναι κολοσσιαία και σ” αυτήν οφείλεται η εξαφάνιση της αρχαίας Σπάρτης, της Τροιζήνας και της Ερμιόνης. Σύμφωνα με τα στοιχεία, που ο ίδιος δίνει, μόνο στη Σπάρτη πλήρωσε 1.200 ημερομίσθια για το γκρέμισμα των μνημείων και των κτιρίων που σώζονταν ακόμη. Ανατριχιάζει κανείς με τη σκέψη ότι θα μπορούσε ο Fourmont να μεταφέρει το βαρβαρικό μένος στην Ολυμπία, που την επίσκεψη της μάλιστα είχε προγραμματίσει.
Αλλά ανακλήθηκε, ευτυχώς, στη Γαλλία λίγο αργότερα. (…)

Πηγη: περιοδικο : «Αρχαιολογια»

http://www.trelokouneli.gr/pos-exafanistike-i-archea-sparti/

To KKE και τα συστημικά παπαγαλάκια της κρατικής καταστολής

http://www.kourdistoportocali.com/articles/18163.htm

Από τον Τζον Ρηντ

Χθες το μεσημέρι οΝόμος και Τάξης,Νίκος Δένδιας,  θέλοντας να προστατέψει τον πλουμιστό υπουργό Εργασίας ονόματι Βρούτση, από τα μέλη του ΠΑΜΕ έστειλε τους“τρεις και εξήντα παίρνετε και τους γονείς σας δέρνετε” να τους προσαγάγουν.  

Λίγες ώρες αργότερα η Γεν. Γραμματέας του ΚΚΕ θα βρισκόταν στα σκαλοπάτια της ΓΑΔΑ διαμαρτυρόμενη για την κυβερνητική επίδειξη τσαμπουκά. Φυσικά ο Νόμος και Τάξης Νίκος Δένδιας, δεν επιδεικνύει την ίδια σπουδή στην αναζήτηση του Καραβέλα- πρώην κεντρικός λαδιάρης της επιχείρησης- και πολλών άλλων φυγάδων του τελευταίου διαστήματος.

Βγαίνουν μάλιστα τα συστημικά παπαγαλάκια και επικροτούν την εφαρμογή του Νόμου από τον κερκυραίο υπουργό Νόμου και Τάξης. Το πρωί της Πέμπτης στην ΝΕΤ ο νεαρός κρατικοδαίτος δημοσιογράφος Τσαπρούνης για να ικανοποιήσει τα βύσμα που τον τοποθέτησε στο άσυλο της Αγίας Παρασκευής, στην εκπομπή του Παπαθανασίου και της Κλείτου (άλλο βύσμα κι αυτό το κορίτσι) βγήκε και είπε ότι το ΚΚΕ δεν έχει πρόγραμμα και κάνει μόνο σαμαντά. Τα σχόλια του νεανία προκάλεσαν την αντίδραση τουΜάκη Μαίλη και τότε ανέλαβε δράση ο Φάνης-χαιρετίσματα στον 6ο Στόλο-Παπαθανασίου-ντροπή Φάνη μου-να προστατέψει τον νεανία και διέκοπτε διαρκώς τον συνομιλητή του. 

Προφανώς αυτοί οι δημοσιογράφοι ζουν σε άλλη χώρα η οποία κυβερνάται εδώ και 3 χρόνια με ένα πρόγραμμα-πρότυπο με πιστή τήρηση του Συντάγματος εκατέροθεν, με δίκαιο φορολογικό σύστημα, με τα καρακώλια (βλέπε υπόθεση Ζαρτινιέρας) να φέρονται με σεβασμό στους πολίτες, με την αξιοκρατία να κυριαρχεί (βλέπε κρατικά κανάλια) και πάει λέγοντας. Λοπόν όλα αυτά τα συστημικά παπαγαλάκια για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι ο μισθός και οι παροχές της εξουσίας. Αν τα παπαγαλάκια της κρατικής τηλεόρασης ήθελαν την πιστή εφαρμογή του Μνημονίου θα επέμεναν στις μεταρρυθμίσεις και στις αποκρατικοποιήσεις που προφανώς είναιαπαγορευμένες λέξεις για την κρατική τηλεόραση. Πως να μιλήσεις για αποκρατικοποιήσεις όταν είσαι κρατικοδίαιτος;

Έτσι τα μόνα που κρατάνε από την εφαρμογή των Μνημονίων είναι το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων και η εφρμογή του Νόμου και της Τάξης σε βάρος των εργαζομένων.

Τα συστημικά παπαγαλάκια που ταίζει ο ΟΠΑΠ σε καμία περίπτωση δεν θέλουν την αποκρατικοποίησή του για παράδειγμα. Ούτε φυσικά το κλείσιμο ζημιογόνων και αχρείαστων καναλιών όπως είναι αυτά της Βουλής, η ΕΤ1 και πάει λέγοντας.

Η κολοβή εφαρμογή του Μνημονίου βολεύει φυσικά και τον Αντώνη Σαμαρά ο οποίος δεν μπορεί να τα βάλει με τους εγχώριους ολιγάρχες οι οποίοι δεν θέλουν τις αποκρατικοποιήσεις μια και θεωρούν ότι τους ανήκουν τα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αφασίας της κρατικής τηλεόρασης είναι ότι φιλοξενεί τον πρώην διευθυντή-ταμία του ΠΑΣΟΚ Ροβέρτο Σπυρόπουλο σημερινό διευθυντή του ΙΚΑ, ο οποίος παρότι βρίσκεται στο στόχαστρο της Δικαιοσύνης παραμένει στην θέση του λόγω διαπλοκής. Ο γενναίος Παπαθανασίου λοιπόν δεν έχει άποψη γι΄αυτή την κατάντια. 

Απέναντι στο κράτος καταστολής και τα παπαγαλάκια του η δήλωση της  Αλέκας Παπαρήγα:  «Εδώ κλείνουν τη ζωή του λαού και θα μας πουν τώρα για τον κλειστό δρόμο; Είναι αποπροσανατολιστικό αυτό…Ας αφήσουν αυτό το «ανοιχτοί δρόμοι». Τι θέλουν δηλαδή να κλαίμε μέσα στα σπίτια μας, να μην μας βλέπουν; …Δηλαδή να κρυφτούμε; Δεν μπορεί να κρυφτεί ο λαός».

Πράγματι, μήπως μπορούν να μας πουν ο Δένδιας, ο Βρούτσης, ο Γεωργιάδης, ο Βορίδης, ο Κεδίκογλου τι άλλο θέλουν από τις ζωές μας; Μήπως μπορεί να μας πει ο Σαμαράς που διατηρεί στην θέση του τον Ροβέρτο Σπυρόπουλο και δεν έχει προχωρήσει σε καμία ουσιαστική αποκρατικοποίηση τι άλλο θέλει από τις ζωές μας; 

Θα μας κατάσχει λέει ότι έχουμε και δεν έχουμε σε περίπτωση που χρωστάμε πάνω από 3.000 ευρώ. Κι αυτά που χρωστάει το (παρα) κράτος στους ιδιώτες πότε θα τα πληρώσει; Μήπως ο Δένδιας έχει κάτι να πει για τα όργανα του Νόμου και της Ταξης που παρ΄ολίγο να στείλουν στον άλλο κόσμο δύο νεαρά παιδιά στη Κρήτη επειδή δεν σταμάτησαν με την μοτοσικλέτα τους στους άνδρες της ομάδας Ζ. Ξέρω, ο Δένδιας θα κάνει λόγο για μεμονωμένο περιστατικό. Πολλά μεμονωμένα περιστατικά έχουν οι αστυνομικές ζαρτινιέρες κε Δένδια μας.

Πάμε λοιπόν στην ηρωική Παπαρήγα και το ΚΚΕ. Το κόμμα του Περισσού όλα αυτά τα χρόνια έπεσε θύμα της λάμψης του Αλέξη Τσίπρα. Ο Αλέξης μάγεψε τα πλήθη και από μία συνιστώσα βρέθηκε συνομιλητής του Σόιμπλε και του ΔΝΤ. Οι ελπίδες που στήριζαν οι πολίτες στον ΣΥΡΙΖΑ για την απαλλαγή από το Μνημόνιο έμειναν μετέωρες και ο Αλέξης έφτασε στο σημείο πλέον να απολογείται για τα ταξίδια του στα στελέχη του κόμματός του. 

Το ΚΚΕ-έχει δίκιο ο Μαίλης-ήταν πάντα εδώ. Η κοινή γνώμη όμως είχε το βλέμμα στραμμένο στον Αλέξη. Αίφνης τις τελευταίες ώρες συνειδητοπιήσαμε ότι η Αλέκα είναι εδώ, το ΚΚΕ είναι εδώ. Είναι στα μπλόκα, είναι στο γραφείο κάποιου Βρούτση, είναι στο μην πληρώνετε τα χαράτσια, είναι στο βγάλτε το φόβο από μέσα σας.

Αρχίσαμε να τσιμπιόμαστε, ρε μπας και το ΚΚΕ τελικά είναι αυτό που μπορεί- με τον λαό στο πλευρό του- να κάνει συντρίμμια το Μνημόνιο-όπως αυτό σαδιστικά και μονόπατα εφαρμόζεται; Το ΚΚΕ έχοντας πίσω του αγώνες και αίμα είναι ίσως το μόνο που μπορεί να οργανώσει την παλλαική αντίσταση στην μονόπλευρη εφαρμογή του Μνημονίου. Οι οργανώσεις βάσεις του ΚΚΕ σε όλη την Ελλάδα μπορούν να αποτελέσουν τα κρυφά σχολιά της αντίστασης. Στο βρωμόξυλο του Δένδια και των δυνάμεων καταστολής, το ΚΚΕ μπορεί να οργανώσει χτυπήματα που δεν τα βάζει ο νους των καρεκλοκένταυρων της εξουσίας. Το πρώτο μεγάλο στοίχημα που οφείλει να κερδίσει ο καθένας είναι το να νικήσει το φόβο απέναντι στο χυδαίο παρακράτος και τα ανθρωπάκια του. Απέναντι στα χαράτσια και την κρατική βία, απέναντι στα ανυπόληπτα παπαγαλάκια του συστήματος. Σωστά το ΚΚΕ επιμένει στο να βγάλουμε από μέσα μας τον φόβο. Δείτε πως κατάντησαν σήμερα κυνηγημένοι ο ΓΑΠ και ο Παπακωνσταντίνου. Περιμένετε σε λίγους μήνες από σήμερα να δείτε ποια τύχη περιμένειτους σημερινούς δυνάστες μας...Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ καλά θα κάνουν να βρουν οδούς επικοινωνίας με το ΚΚΕ, ώστε να απαλλαγεί ο τόπος μια ώρα αρχύτερα από τα διαπλεκόμενα τσιράκια της κολομβιάνικης μαφίας που μας κυβερνά. Ντου από παντού....

Δημόσιοι υπάλληλοι σε διάφορα μέρη του κόσμου!

http://perierga.gr/2012/11/%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%B8%CE%BF%CE%AF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF/

Ο Ολλανδός φωτογράφος Jan Banning παρουσιάζει ένα εντυπωσιακό φωτογραφικό ρεπορτάζ σε οκτώ χώρες του κόσμου και σε πέντε διαφορετικές ηπείρους εν ονόματι «Bureaucratics» όπου οι κρατικοί υπάλληλοι απαθανατίζονται στα γραφεία τους και αποκαλύπτουν τους μισθούς τους. «Πρόκειται για μια συγκριτική φωτογραφική μελέτη του πολιτισμού διάφορων χωρών έτσι όπως διαφαίνεται μέσα από την κρατική διοίκηση και τους δημόσιους υπαλλήλους. Οι επισκέψεις μου σε όλα τα γραφεία έγιναν ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση έτσι ώστε να μην υπα΄ρχει απόπριν ο χρόνος της… τακτοποίσης των γραφείων», επεξηγεί ο φωτογράφος. Ο Jan ταξίδεψε στη Βολιβία, την Κίνα, τη Γαλλία, την Ινδία, τη Λιβερία, τη Ρωσία, την Υεμένη και τις Ηνωμένες Πολιτείες φωτογραφίζοντας αστυνομικούς, σερίφηδες, ταχυδρόμους, διοικητικούς υπαλλήλους και πολλούς άλλους μέσα στα γραφεία τους, κάνοντας «κλικ» στη ζωή των… γραφειοκρατών. Όσο για τους μηνιαίους μισθούς; Έχουν μεγάλο ενδιαφέρον κυρίως πολιτιστικά, καθώς τα ποσά αντικατοπτρίζουν πλήρως την κουλτούρα κάθε χώρας. Έχει πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε όλους αυτούς τους δημοσίους υπαλλήλους να… ανοίγουν τα χαρτιά τους!

1. Ινδία, Μπιχάρ

Sushma Prasad (γεν. 1962), διοικητική υπάλληλος. Μισθός 5.000 ρουπίες (100 ευρώ).

Surinder Kumar Mandal (γεν. 1946), επιθεωρητής στην Εφορία στο Τμήμα Φοροεισπράξεων. Μισθός 9.500 ρουπίες (189 ευρώ).

2. Κίνα, Shandong

Qu Shao Feng (γεν. 1964), επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Δημόσιας Ασφάλειας. Μισθός: 3.100 γιουάν (286 ευρώ).

Wang Ning (γεν. 1983), διοικητική υπάλληλος στο Τμήμα Οικονομικών Υποθέσεων. Μισθός: 2.100 γιουάν (228 ευρώ).

3. Γαλλία, Ωβέρνη

Roger Vacher (γεν. 1957), ανώτατος αστυνομικός στη Δίωξη Ναρκωτικών. Μισθός: ευρώ 2.200.

Maurice Winterstein (γεν. 1949), υπεύθυνος στο Τμήμα Προώθησης Ίσων Ευκαιριών με αρμοδιότητα τα δικαιώματα του πολίτη. Μισθός: 1.550 ευρώ.

4. Λιβερία

Adolph Dalaney (γεν. 1950), αρχηγός της Τροχαίας στο Εθνικό Αρχηγείο της Αστυνομίας. Μισθός: 1.000 δολάρια Λιβερίας (17 ευρώ).

Henry Gray (γεν. 1940), Υπεύθυνος αστυνόμευσης της περιοχής Kanweaken. Μισθός: 975 δολάρια Λιβερίας (16 ευρώ)

5. Ρωσία, Σιβηρία

Marina Nikolayevna Berezina (γεν. 1962), γραμματέας του επικεφαλής του Οικονομικού Τμήματος της επαρχίας Τομσκ. Μισθός: δεν τον αποκάλυψε.

Nikolajevich Ilyich Volkov (γεν. 1954), Διαχειριστής του χωριού Alexandrovskoye (περίπου 1.000 κάτοικοι) στο Τομσκ. Μισθός: 9.000 ρούβλια (243 ευρώ).

6. Αμερική, Τέξας

Rudy Florence (γεν. 1963), ένας από τους 118 Texas Rangers (όργανα επιβολής του νόμου). Μισθός: 3.720 ευρώ.

Dede McEachern (γεν. 1969), διευθύντρια στο Τμήμα Αδειών και Κανονισμών του Τέξας. Μισθός: 4,240 ευρώ.

7. Υεμένη

Ali Abdulmalik Shuga (γεν. 1964), υπεύθυνος Αρχείων στο Υπουργείο Εμπορίου. Μισθός: 30.500 ριάλ (117 ευρώ).

Nadia Ali Gayt (γεν. 1970), Σύμβουλος στο Υπουργείο Γεωργίας. Μισθός: 28.500 ριάλ (110 ευρώ).

8. Βολιβία, Potosi

Constantino Ayaviri Castro (γεν. 1950), Αστυνομικός Γ’ τάξης στο Δήμο Tinguipaya. Μισθός: 800 bolivianos (189 ευρώ).

Marcial Castro Revollo (γεν. 1942), υπάλληλος στο Μητρώο του Δήμου Betanzos, υπεύθυνος έκδοσης πιστοποιητικών θανάτου, γεννήσεων, γάμου. Μισθός: 500 bolivianos (55 ευρώ).

Από το ναρκισσισμό στην παράνοια. Μια ψυχαναλυτική προσέγγιση της νεοελληνικής κρίσης

http://feltor.wordpress.com/2013/01/31/5245/

ἀπὸ τὸν/τὴν Γιάννης Φαίλτωρ

Μια ψυχαναλυτική προσέγγιση της νεοελληνικής κρίσης

Γράφει ο Αντώνης Ανδρουλιδάκης*

Παραμένει αληθές,νομίζω, ότι τα άτομα ποτέ δεν συγκροτούν απλές «συλλογές μονάδων». Αντίθετα,ακόμη κι όταν μοιάζουν ότι ζουν εξατομικευμένα,   προσδιορίζονται μέσα από τις σχέσεις που συνάπτουν ή είναι υποχρεωμένα να συνάπτουν μεταξύ τους. Αυτό βεβαιώνουν οι πιο προχωρημένες αντιλήψεις στην ψυχολογίας και του ω του θαύματος και οι πιο «οπισθοδρομικές» απόψεις μιας λησμονημένης και στρεβλωμένης ελληνικής παράδοσης.

Αφημένο στον εαυτό του, το άτομο, χάνει τις αναγκαίες κοινωνικές αναφορές. Κατά βασιν ζεί μια ζωή δίχως νόημα και υπαρξιακό περιεχόμενο. Περιορίζεται η δυνατότητα του στοχασμού, καθώς αυτή πηγάζει σε μεγάλο βαθμό από το λόγο. Εξασθενεί ο συναισθηματικός εξοπλισμός, που θα μπορούσε να νουθετήσει την οργή ενάντια στην ανελευθερία και εκτοπίζεται η κοινωνικότητα που είναι απαραίτητη για να κινητοποιήσει την όποια επιθυμία για ριζική αλλαγή. Αίρεται, τέλος, η υπευθυνότητα που θα μπορούσε να γεννήσει την κοινωνική δράση. “Ότε ήμουν νήπιος ως νήπιος ελάλουν”, ομολογεί η δικιά μας παράδοση. Ποιά οργή απέναντι στην ανελευθερία; Το πολύ πολύ μια καπριτζιόζα αγανάκτηση, όπως στα βρέφη όταν χάνουν την πιπίλα του αδιάκοπου θηλασμού τους.

Ο νεοέλληνας επί δεκαετίες ασχολήθηκε περισσότερο με το στυλ και λιγότερο με την ίδια την κοινωνία. Η ενασχόληση με την κοινωνία δεν ήταν στην πραγματικότητα τίποτα περισσότερο από μια αφορμή για να αναδειχθεί το ατομικό μας στυλ. Ανατρέξτε στα δεκάδες επιμελημένα ατημέλητα -αλλά πάντως γκλαμουράτα- free press, που αν και δεν ήξεραν άλλο μότο από το βαθύ ναρκισσιστικό και ατομοκεντρικό «να είσαι ο εαυτός σου», σήμερα διαμαρτύρονται γιατί η κοινωνία δεν λειτουργεί ορθολογικά. Όλοι αυτοί που αποκήρυσσαν την παράδοση του τόπου ως οπισθοδρομική, αλλά δεν έπαψαν στιγμή να απολαμβάνουν τους καρπούς της.Όλοι αυτοί που δεν έπαψαν στιγμή να διατυπώνουν ομολογίες πίστης στην ατομική τους ελευθερία, δίχως απολύτως καμία αίσθηση του επίμοχθου και συχνά οδυνηρού τιμήματος που χρειάστηκε να καταβάλλει η ελληνική συλλογικότητα -στη διαχρονία της- για να γίνει αυτή η ελευθερία εφικτή.

Όλοι αυτοί –και όχι μόνον- οδήγησαν έναν ολόκληρο λαό στη χώρα των Λωτοφάγων της Οδύσσειας. Εκεί όπου οι άνθρωποι είναι «αυθεντικοί» τότε και μόνον τότε, όταν ζουν σε ένα αιώνιο παρόν, χωρίς παρελθόν ή μέλλον. Χωρίς να τους απασχολεί η μνήμη,ελεύθεροι από την παράδοση και χωρίς να τους απασχολούν τα «ανελεύθερα πρέπει».Όσοι έφτιαξαν μια κοινωνία όπου ο καθείς ήταν ο εαυτός του και όλοι ήταν για τον εαυτό τους, διαμαρτύρονται σήμερα που αυτό το άθροισμα «εαυτών» δεν λειτουργεί.

Στα μεταπολιτευτικά χρόνια, το ατομικό εγώ,έγινε ο ανώτατος ναός της πραγματικότητας, το νέο ιερό, με ιερουργούς τα new media, τους διαφημιστές, τους λογής –λογής δασκάλους αυτοπραγμάτωσης, τους excecutives, το Nitro και την Athens Voice που επειδή «μιλούσαν βρώμικα», δηλαδή«αυθεντικά», έκλεισαν απ’ έξω την «ξεπερασμένη ιστορία», το ανελεύθερο πρέπον,τη δημοκρατία και την ευθύνη της ενηλικίωσης.

Αν κοιτάξετε γύρω σας,στα χρόνια που πέρασαν, μάλλον δεν θα δείτε παρά ανθρώπους με μια μεγαλειώδη αίσθηση σπουδαιότητας, που αρέσκονταν να διογκώνουν τα επιτεύγματα τους. Χιλιάδες ατομικές περιπτώσεις ανθρώπων που ασχολήθηκαν -σχεδόν αποκλειστικά- με φαντασιώσεις απεριόριστης επιτυχίας, δύναμης, εξυπνάδας και ομορφιάς. Μοναδική τους πίστη υπήρξε ότι οι ίδιοι είναι κάτι σπέσιαλ και μοναδικό. Γι αυτό και απαιτούσαν διαρκώς το θαυμασμό των άλλων ενώ ταυτόχρονα δεν έπαψαν ούτε στιγμή να εκμεταλλεύονται αυτούς τους άλλους σε διαπροσωπικό επίπεδο, δίχως το παραμικρό χάρισμα ουσιώδους συναισθηματικής εμπλοκής. Οι προσωπικές εμπειρίες του καθενός μπορούν απλά να το επισημάνουν.

Θυμηθείτε τα λουσάτα περιοδικά, τα μουράτα talk show και τις πολυδάπανες τηλεοπτικές σαχλαμάρες. Μερικά απ’ αυτά φυτοζωούν ακόμη. Νόμιζες ξαφνικά ότι όλοι οι Έλληνες διέμεναν σε μεζονέτες. Λες και ένα σύννεφο από σαγηνευτικό «τίποτα» είχε σκεπάσει τη χώρα. Όλη η ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων έγινε ένα παιχνίδι γοητείας που το μόνο που επιζητούσε κανείς από τον άλλο ήταν ένα κομπλιμέντο. Ίσως γι αυτό τα κομμωτήρια στη χώρα έκαναν τζίρο όσο το μισό της κλάδου των γαλακτοκομικών. Ίσως γι αυτό η Θεσσαλονίκη είχε πιο πολλά κομμωτήρια απ’ όσα ολόκληρη η Αυστρία.

Από το πρώτο τραπέζι πίστα στα σκυλάδικα και τις προκλητικές εμφανίσεις των λογής σταρς και της ολιγαρχίας, μέχρι τις πολυτελείς επαύλεις των Βορείων Προαστίων και τη μεγιστοποίηση του τζόγου ή του τζίρου της πορνείας, μια απαίτηση θαυμασμού μεταδόθηκε σαν επιδημία φτάνοντας ως το τελευταίο χωριό.

Από τη συμπεριφορά του δημόσιου υπαλλήλου και του κάθε ψιλικατζή εργοδότη,μέχρι τον κονομημένο ταρίφα και τον «χωμένο» στα κόλπα πασοκτζή, διαχέεται η ίδια βρωμερή μπόχα της αίσθησης κάποιων προνομιακών-ιδιαίτερων δικαιωμάτων που απαιτεί τη συμμόρφωση όλων των υπολοίπων στις προσδοκίες τους.

Η αλαζονεία και η υπεροψία δεν ήταν γνώρισμα μόνο της κυβερνώσας κάθε φορά ελίτ. Έγινε κρίσιμο χαρακτηριστικό, ειδοποιό γνώρισμα, της νεοελληνικής”κοινωνίας”.

Πίσω απ’ τη θεμελιώδη ανάγκη των νέων μας να βολευτούν στο δημόσιο,στην πραγματικότητα κρυβόταν ο βαθύς φόβος -που η ίδια η συλλογικότητα τους καλλιεργούσε. Ο φόβος του συναγωνισμού. Ο φόβος μη τυχόν και αποτύχουν. Πώς να οικοδομήσεις έτσι παραγωγική βάση; Πώς να τολμήσεις καινοτομία; Πώς να ερωτευτείς εν τέλει δίχως να ριψοκινδυνεύσεις; Καλύτερα στη σιγουριά του μπουρδέλου. Του κάθε λογής μπουρδέλου.

Στο όποιο συλλογικό επίπεδο –αν συγκροτήθηκε επί της ουσίας κάτι τέτοιο- η «κοινωνία» μας μεγάλωσε ως ναρκισσιστική προέκταση του ένδοξου παρελθόντος της, μη γνωρίζοντας τις πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες της και κατά συνέπεια μη γνωρίζοντας τον ίδιο της τον εαυτό ως συλλογικότητα. Αυτή η «κοινωνία» είχε και έχει ανάγκη από τη συνεχή επιβεβαίωση για να διατηρήσει την αψεγάδιαστη και χαρισματική εικόνα που η ίδια έχει δημιουργήσει για τον εαυτό της. Αυτή την συνεχή επιβεβαίωση πουλάει με εξαιρετική επιτυχία σήμερα-μεταξύ άλλων και- η Χρυσή Αυγή. Και ποιός δεν θα αγοράσει;

Ήμασταν μια αγέλη μεμονωμένων ατομικών υπάρξεων με εύθραυστη αυτοεκτίμηση και ως εκ τούτου ιδιαίτερα ευάλωτοι στην όποια κριτική. Και όταν ήρθε η ώρα αυτής της κρίσης, της βαρύτατης κριτικής,νοιώσαμε αίφνης ταπεινωμένοι και άδειοι γεμάτοι οργή και αγανάκτηση. Αν θεωρούσες το gabrio και τα ζαντολάστιχα προέκταση του πουλιού σου, είναι «φυσικό» να θυμώνεις για την μειονεξία της φύσης σου, μόλις σου το πήρε η τράπεζα. Δεν είναι αθώα η τράπεζα, όφειλες όμως να έχεις λύσει το θέμα του μεγέθους σου κάπως νωρίτερα.

Αυτή η διαδικασία διάψευσης της αυτοεκτίμησης μας –ως συλλογικότητας- μας έσπρωξε ακόμη πιο βαθιά στην νοσηρή μας πραγματικότητα. Τώρα ξαφνικά υποπτευόμαστε τους πάντες ότι μας εξαπατούν.Τώρα μας εξαπατούν οι «πολιτικοί», τώρα μας κλέβει ο περιπτεράς που δεν κόβει απόδειξη. Τώρα αμφιβάλλουμε για την αξιοπιστία των Ευρωπαίων εταίρων. Τώρα κλονίστηκε η πίστη μας στους θεσμούς. Στον κο Πρόεδρο, στη δικαιοσύνη, στα κόμματα.  Τώρα, δεν είναι κανείς αξιόπιστος. Εκτός ίσως από τη Χρυσή Αυγή. Είναι η μόνη που επιμένει με το στανιό, αλλά «ξύπνια», να ποτίζει το γαϊδουράγκαθο του ναρκισσισμού μέσα μας.

Στη νέα φάση που βρίσκεται η ελλαδική συλλογικότητα, όλοι οι άλλοι είναι κακόβουλοι απέναντι στο μοναδικό και υπέροχο αλλά τόσο αδικημένο εαυτό μας. Όλες οι άλλες συλλογικότητες είναι κακόβουλες απέναντι στη μοναδική και ανεπανάληπτη ελλαδική. Παντού γύρω ανιχνεύουμε απειλητικά μηνύματα και συνωμοσίες. Μηρυκάζουμε καχύποπτα το κάθε τι. Μια ολόκληρη «κοινωνία» πού ήταν για δεκαετίας υποχείριο μιας -κακόγουστης εκτός των άλλων- ελίτ, επαγρυπνεί τώρα και ζητά προφυλάξεις από τους μετανάστες. Και οι υποψίες μας επιβεβαιώνονται καθημερινά.Ένα κορίτσι έκανε παρέλαση ξυπόλυτη –προφανώς γιατί έχασε το ένα παπούτσι- και όλη η ιντερνετική κοινότητα εκθείασε την πράξη αντίστασης, εκτός από όσους υποψιάστηκαν ότι μάλλον ήταν προβοκάτσια του ΣΥΡΙΖΑ.

Ένα καινούργιο νέφος απλώνεται τώρα πάνω από την έρημη χώρα. Ένα νέφος έντασης, επιφυλακτικότητας, ακαμψίας και νοσηρής ηθικολογίας. Δείτε τα επεισόδια στο «Χυτήριο» που δεν ήταν πια μια μεμονωμένη εκδήλωση κάποιων φανατικών θρησκόληπτων. Ήταν η πολιτική έκφραση μιας νοσηρής παράνοιας που για να κάνει το δικό της μικρόκοσμο ασφαλή, «προβάλλει» σε όλους τους υπόλοιπους,τα κίνητρα, τις ενορμήσεις, τις μεινοεξίες, ακόμη και τα αισθήματα που αδυνατεί να δεχτεί για δικά της. Για να είναι ο μικρόκοσμος του φασισμού ασφαλής, πρέπει ο υπόλοιπος κόσμος να είναι επικίνδυνος και απειλητικός. Ζούμε πια σε μια παρανοειδή συλλογικότητα, με την ψυχαναλυτική σημασία του όρου.

Στην κλινική ψυχιατρική –λένε νομίζω οι ειδικοί- η μετάπτωση της ναρκισσιστικής διαταραχής σε παρανοειδή διαταραχή, ακολουθείται συνήθως από ένα επόμενο στάδιο. Αυτό της σχιζοφρένειας. Αν η όλη συλλογιστική που προηγήθηκε είναι ορθή, τότε η επόμενη φάση σε επίπεδο συλλογικότητας θα είναι ένα «σχίσιμο»της ελλαδικής αγέλης σε δύο ή περισσότερα τμήματα. Με ότι αυτό συνεπάγεται, για όσους επιμένουν να κατανοούν πίσω από τις λέξεις…

* ο Αντώνης Ανδρουλιδάκης είναι οικονομολόγος

Πηγή

Σε λίγο θα κλαίει η μάνα και του παιδιού δεν θα δίνει! - Γράφει ο Δευκαλίων

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2013/01/blog-post_8978.html

Η στήλη πάρα πολλές φορές είχε επισημάνει το αδιέξοδο της μνημονιακής πολιτικής στο πρόβλημα της εξυγίανσης και εξορθολογισμού του Ελληνικού Τραπεζικού Συστήματος.
Σε παρά πολλά άρθρα (πιο πρόσφατα αυτά στις 12 Δεκεμβρίου 2012 Ακόμα δεν άρχισε η εφαρμογή του νέου Μνημονίου και έχασαν 10 δισεκατομμύρια ευρώ και στις 17 Δεκεμβρίου 2012 Τα αδιέξοδα τώρα αρχίζουν) είχαν επισημανθεί και αναλυθεί τα πλείστα όσα προβλήματα είχαν δημιουργηθεί από την προβληματική, ακόμα και για τις τράπεζες, μνημονιακή πολιτική.
Τι ακριβώς λέγαμε σε όλα αυτά τα άρθρα;
Το Ελληνικό Οικονομικό πρόβλημα ήταν επί της ουσίας ένα πρόβλημα που είχε δημιουργήσει το κυρίαρχο εγχώριο πολιτικοοικονομικό πλαίσιο μετά την επανάσταση του 1821. Ακόμα πιο απλά. Οι 30 ισχυρότερες οικονομικά Ελληνικές οικογένειες, οι οποίες μετά την απελευθέρωση κυβέρνησαν την χώρα είτε απ’ ευθείας, είτε μέσω εκπροσώπων,  είναι αποκλειστικά υπεύθυνες για το σημερινό χάλι της χώρας. Και είναι αποκλειστικά υπεύθυνες γιατί δεν φρόντισαν να επιβάλουν και να εφαρμόσουν κανόνες στην πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας. Αποτέλεσμα μια στρεβλή οικονομική ανάπτυξη μέσα σε ένα δυσλειτουργικό και αναχρονιστικό κράτος. Μοχλός για την παρέμβαση του προβληματικού οικονομικού πλαισίου στο σαθρό πολιτικό σύστημα ήταν από τις πρώτες ημέρες λειτουργίας του Ελληνικού Κράτους το λειψό τραπεζικό σύστημα. Αυτός ήταν ο Ελληνικός Καπιταλισμός.
Ήταν μοιραίο, όταν ο διεθνής καπιταλισμός μπήκε σε μία δομική συστημική κρίση, να συμπαρασύρει στο διάβα του πρώτα απ’ όλα τα πιο προβληματικά παιδιά του. Ήτοι μεταξύ άλλων και τον Ελληνικό Καπιταλισμό. Οι Ελληνικές Τράπεζες που είχαν επεκταθεί στην Ανατολική Ευρώπη ήταν από τις πρώτες που κατέρρευσαν. Όμως κανείς θεσμικός παράγων δεν...
προείδε, δεν έλεγξε και δεν επέβλεψε αυτήν την κατάρρευση. Αντίθετα το πολιτικό σύστημα έσπευσε να καλύψει αυτήν την κατάρρευση παίρνοντας πάνω του το κόστος. Έτσι η Ελληνική Τραπεζική Κρίση μετατράπηκε σε Ελληνική Δημοσιονομική Κρίση και μοιραία το τραπεζικό κραχ μεταφέρθηκε στις πλάτες του Ελληνικού Λαού. Ως εκείνο το σημείο, δηλαδή την υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο, παρά πολύ πρόχειρα και επιγραμματικά αυτή είναι μία αρκετά συνεπής περιγραφή. Απ’ εκείνο το σημείο και πέρα όμως τι έγινε;
Δόθηκαν ποσά, κανείς δεν ξέρει πόσα ακριβώς, χωρίς να έχουν ακόμα επιστραφεί, αλλά με κατ’ εκτίμηση υπολογισμούς περίπου 230 δις ευρώ για να σωθούν οι Ελληνικές Τράπεζες οι οποίες είχαν ελάχιστες καταθέσεις περίπου 150 δις ευρώ. Πρόσφατα βάσει του 3ου μνημονίου δόθηκαν επί πλέον και άλλα 23,8 δις ευρώ. Καπιταλιστικά, οικονομικά, πολιτικά και ηθικά απολύτως τρελό! Και γίνεται ακόμα πιο τρελό αν σκεφθεί κανείς ότι το Αμερικάνικο Δημόσιο έδωσε και έχει πάρει ήδη πίσω 240 δις ευρώ για να διασώσει τραπεζικούς κολοσσούς όπως το Citigroup  τη JP Morgan, τη Goldman Sachs κ.λπ. 
Πρόσφατα και βάσει του 3ου Μνημονίου έγινε μία προσπάθεια όλα αυτά τα στρεβλά και παράλογα να περάσουν στο χρονοντούλαπο της οικονομικής ιστορίας του τόπου. Βάσει των στοιχείων της έκθεσης της Black Rock (την οποία κανένας αντιπολιτευτικός παράγοντας δεν διάβασε), αποφασίσθηκε να γίνει συγκεκριμένου ύψους επανακεφαλαιοποίηση των Ελληνικών Τραπεζών με μνημονιακά χρήματα. Εφ’ όσον οι ιδιώτες μέτοχοι κατάφερναν να συγκεντρώσουν και να καταβάλουν το 10% της απαιτούμενης αύξησης, τότε οι τράπεζες θα παρέμεναν ιδιωτικές, διαφορετικά θα περνούσαν σε κρατικό έλεγχο.
Η στήλη ευνόητα διαφωνούσε πολιτικά, ηθικά και οικονομικά με όλο αυτό τον μνημονιακό προγραμματισμό, αλλά ποιος από την μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά ακούει ηθική και ορθολογισμό. Όλα για όλα, για να σωθούν οι τραπεζίτες ήταν και παραμένει το σύνθημα και αυτής της κυβέρνησης όπως και της προηγούμενης του Γιώργου Παπανδρέου. 
Όλα δε αυτά έπρεπε να τελειώσουν έως τα τέλη Απριλίου 2013. Τι έχουμε μέχρι εδώ. Το μνημονιακό σύστημα επιβάλει μέσω του 3ου Μνημονίου τα πιο στυγνά και ανηλεή μέτρα στις πλάτες του Ελληνικού Λαού προκειμένου να επανακεφαλαιοποιηθούν και να εξυγιανθούν οι Ελληνικές τράπεζες.
Ο χθεσινός Δευκαλίων έκανε μία πανελλήνια αποκάλυψη. Ότι η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μετατίθεται χρονικά για το φθινόπωρο και βλέπουμε. Όλοι ξαφνιάστηκαν. Όμως η σημερινή ειδησεογραφία φιλοξενεί δηλώσεις επιφανών Ελλήνων τραπεζιτών που ζητούν επίσημα και δημόσια μετάθεση του χρόνου επανακεφαλαιοποίησης. Πλήρης επιβεβαίωση της στήλης. Τέλος, αμφιβάλει κανείς ότι το αίτημα των τραπεζιτών θα ικανοποιηθεί. Μάλλον ΟΧΙ.
Απλά, εμείς θα προσθέσουμε για όσους ακόμα πιστεύουν ότι η μνημονιακή πολιτική και προγραμματισμός θα επιτύχουν τους στόχους τους, ότι τυχόν υιοθέτηση του αιτήματος των τραπεζιτών φέρνει την αποτυχία των μνημονίων ακόμα πιο κοντά.
Φίλτατοι μνημονιακοί χαρείτε ακόμα όσο μπορείτε με τις «επιτυχίες» του μνημονίου γιατί σε λίγο θα κλαίει η μάνα και του παιδιού δεν θα δίνει!  

Συγκλονιστικές μαρτυρίες για τον δολοφονικό εμπρησμό της Marfin: “Είπαμε να τους φοβερίσετε όχι να τους κάψετε” !!!

http://www.antinews.gr/2013/01/30/201793/

Σε δύο άτομα προσανατολίζονται οι αστυνομικές αρχές σχετικά με τον εμπρησμό της Marfin το Μάιο του 2010, όπου είχαν χάσει τη ζωή τους τρεις άνθρωποι. Ήταν η εποχή του πρώτου Μνημονίου όπου ο κόσμος είχε βγει μαζικά στους δρόμους και κάποιοι μπαχαλάκηδες αποφάσισαν να κάψουν την Αθήνα. Εν ολίγοις το κατάφεραν και μαζί έκαψαν και τρεις υπαλλήλους «εχθρούς» των ψευτοεπαναστατών που… υπηρετούσαν τον καπιταλισμό.

Η αστυνομία φέρεται να ταυτοποίησε δύο από τους δράστες αφού ανέλυσε βίντεο και πήρε καταθέσεις από διάφορους μάρτυρες.

Για δυο άτομα οι δικαστικές αρχές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι προκύπτουν ποινικές ευθύνες ενώ για άλλα δύο δε υπάρχουν επαρκή στοιχεία και καλούνται σε επίπεδο μαρτύρων.

Κάποιος μάρτυρας που ήταν κοντά στο περιστατικό ανέφερε ότι ένα από τα δύο άτομα είχε στα χέρια του ένα σακίδιο και έχυσε μέσα στην τράπεζα ένα υγρό, λίγο πριν ξεσπάσει η φωτιά ενώ ένας άλλος δήλωσε πως άκουσε μια γυναίκα να λέει “…είπαμε να τους φοβερίσετε όχι να τουςκάψετε“.

Ανατριχιαστικό πραγματικά αν σκεφτεί κανείς τι έγινε τελικά, όπως ανατριχιαστικές είναι και άλλες μαρτυρίες που έλεγαν ότι κάποιοι νεαροί με κουκούλες φώναζαν στους τραπεζικούς υπαλλήλους ότι θα τους κάψουν ζωντανούς γιατί εργάζονται απλά σε τράπεζα και δεν απεργούν.

Ξεπερνάμε το γεγονός ότι έχουν περάσει τρία χρόνια από το γεγονός και τώρα οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές μπόρεσαν να βρουν έστω και δύο άτομα να τους καλέσουν ως μάρτυρες ή ως ύποπτους. Σε άλλες χώρες θα είχαν πάει φυλακή από την πρώτη στιγμή. Αν μάλιστα ήταν και εδώ στην Ελλάδα κάποιος «αριστερός» το θύμα τότε θα είχαν σηκωθεί και οι πέτρες προκειμένου να βρεθούν οι θύτες.

Ελπίζουμε τώρα να έχουν αδιάσειστα στοιχεία και να μη γίνουν ρεζίλι ούτε να δημιουργήσουν προσδοκίες ότι υπάρχει δικαιοσύνη τελικά.

Από την άλλη έχουμε μια απορία. Γιατί να πάνε την Παρασκευή να καταθέσουν ως ύποπτοι οι συγκεκριμένοι μπαχαλάκηδες; Γιατί δηλαδή να μην το έχουν σκάσει στο εξωτερικό ή να μην κρύβονται σε κάποια… βίλα;

Εν πάση περιπτώσεις περιμένουμε να δούμε που θα πάει η υπόθεση ενός από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της Μεταπολίτευσης. Αραγε, ο ανανεωμένος από το υπερατλαντικό ταξίδι ΣΥΡΙΖΑ θα βγάλει καμιά ανακοίνωση στήριξης της προσπάθειας να βρεθούν οι ένοχοι και να τιμωρηθούν; Ή θα μας μιλήσει ξανά για τον παγκόσμιο καπιταλισμό που είναι ανάλγητος, το Μνημόνιο, την τρόικα, την κακή κυβέρνηση και την ανάγκη να ξεσηκωθεί ο κόσμος;

Θα γίνουν κι άλλες μεγάλες απεργίες και διαδηλώσεις, γιατί έτσι πρέπει να γίνεται. Οσο όμως έχουν την πολιτική κάλυψη επίσημων και ανεπίσημων πολιτικών φορέων τόσο θα θρηνούμε θύματα όπως αυτά στη Marfin. Τουλάχιστον να βάλουν κάποιοι μυαλό αλλά και να υπάρξει επιτέλους στην Ελλάδα παραδειγματική τιμωρία των δολοφόνων.

ΔΩΡΗΤΕΣ ΟΡΓΑΝΩΝ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ! Η ΕΛΛΑΣ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΧΩΡΑ-ΤΡΟΦΟΔΟΤΗ ΟΡΓΑΝΩΝ-ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΟΣΤΩΝ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ!

http://makeleio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10787:2013-01-30-08-41-30&catid=4:2012-02-11-12-49-59&Itemid=2

ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΠΙΖΝΕΣ !!! ΚΑΘΕ ΚΛΙΝΙΚΑ ΝΕΚΡΟΣ...ΑΞΙΖΕΙ ΠΕΡΙΠΟΥ 250.000 ΕΥΡΩ!

           Ο νέος-φασιστικός νόμος:

     Καταστρατηγεί την εεύθερη βούλησή μας

        Βαπτίζει την αυθαίρετη λήψη οργάνων «δωρεά».

        Υποβιβάζει τις ανθρώπινες αξίες, μετατρέποντας  τον άνθρωπο και τα όργανά του, σε πράγμα.

        Υποβιβάζει την έννοια του εθελοντισμού,

        Βάζει σε δοκιμασία τη σχέση ασθενούς και ιατρού.

        Αγνοεί τη θέση των συγγενών του θανόντος.

        Αγνοεί την ιστορική και θρησκευτική παράδοση που αποδίδουν ιδιαίτερο σεβασμό στο νεκρό.

        Δημιουργεί προϋποθέσεις να τεμαχίσουν και να πάρουν τα όργανα νεκρού, ισχυριζόμενοι ότι δεν βρέθηκε η χάθηκε η δήλωση αντίθεσής του!        Νομιμοποιεί όχι μόνο η ευθανασία αλλά και το φόνο.

από τον Μάκη Βραχιολίδη

vrachiolidis@yahoo.gr

Η κόλαση και το μαρτύριο των Ελλήνων δεν έχουν τέλος. Μαζί, και η προδοσία από τους πολιτικούς. Δεν τους φτάνει που μας κατέστησαν φτηνό εργατικό δυναμικό, τώρα θέλουν και το πτώμα μας! Βλέπουν την κοινωνία σαν τεράστια μάντρα αυτοκινήτων και τα σώματά μας τρακαρισμένα οχήματα, χρήσιμα όμως ως ανταλλακτικά!

Από τον ερχόμενο Ιούνιο τίθεται σε ισχύ ο νέος νόμος που καθιστά υποχρεωτικά όλους του Έλληνες δωρητές οργάνων σώματος!!! Με τον νόμο αυτό, η κυβέρνηση, αυτή και η προηγούμενη του Γ. Παπανδρέου που τον ψήφισε,  καταργούν μια μεγάλη κατάκτηση του 13ου αιώνα, το «habeascorpus», τουτέστιν  «το σώμα μου είναι δικό μου» (σε ελεύθερη μετάφραση). Αυτοί που μας κυβερνούν, είναι υβριστές του νεκρού. H απόδοση τιμών στο νεκρό στην Ελλάδα, που ίσχυε από τους αρχαίους χρόνους και η διδαχή αυτή έφτασε ως τις μέρες μας, καταργείται. Εν ονόματι της δήθεν προσφοράς οργάνων σώματος, για τη σωτηρία του πλησίον μας. Οι σημερινοί πολιτικοί ταγοί όμως, εκτός από την ασέβεια στο σώμα του νεκρού, υποχρεώνουν και τους συγγενείς, μέσα στη τραγωδία που βιώνουν, να υποστούν και τον εξευτελισμό του …κατατεμαχισμού και διάθεσης της σωρού του. 

Η διευκρίνιση που παρέχει η κυβέρνηση ότι εφόσον ο πολίτης υποβάλλει «δήλωση αντίθεσης»  δεν υπάγεται στους περιορισμούς της δωρεάς οργάνων που ισχύουν για όλους τους άλλους, αποτελεί υποκρισία. Πόσοι είναι αυτοί που θα θελήσουν να εμπλακούν στα γρανάζια της γραφειοκρατικής διαδικασίας και μάλιστα μέσα σε συνθήκες αγωνιώδους μάχης για βιοπορισμό; Οι περισσότεροι θα αφήσουν τα πράγματα ως έχουν, ακόμα κι αν αρνούνται να γίνουν δότες. Επίσης, πόσοι μεγαλογιατροί ή νοσοκομεία, θα εξετάσουν πρώτα εάν το θύμα είχε κάνει εν ζωή δήλωση αντίθεσης; Με τέτοια "ζουμερά" όργανα στη διάθεσή τους, και τον λήπτη να περιμένει στην εντατική, είναι δυνατόν να ψάχνουν στα αρχεία;

Στο τάκα-τάκα πάρε τα όργανά του, γιατί η μπίζνα είναι μεγάλη!
Ο νομικός κόσμος τι έχει να πει, που όταν θίγονται τα συμφέροντά του, είναι λαλίστατος; Η Αριστερά; Έχει λόγο, ή το θέμα δεν έχει προβλεφθεί από τη μαρξιστική θεωρία;
Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, τι θα κάνει; Θα επιλέξει τη σιωπή για ένα μάλιστα θέμα το οποίο αφορά 100% την Εκκλησία ή θα ξεσηκώσει τους πιστούς; Ποιος μας διαβεβαιώνει ότι μπροστά στην εξασφαλισμένη δωρεά οργάνων, δεν θα επισπεύδεται ο θάνατος του αρρώστου;

Δείτε τι είχαμε δημοσιεύσει  πριν από δύο περίπου μήνες για το σοβαρό αυτό θέμα το οποίο μας οδηγεί στο κρεματόριο:

ΦΡΙΚΗ...Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΤΡΟΦΟΔΟΤΗ ΧΩΡΑ ΟΡΓΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ....!!!!

indobserver.blogspot.gr

Δήλωση – βόμβα της Ζωής Κωνσταντοπούλου καταγγέλει ευθεία απειλή σε δημοσίευμα ιστοσελίδας με σκοπό “να το βουλώσει” για την λίστα!

http://olympia.gr/2013/01/30/%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%B2%CF%8C%CE%BC%CE%B2%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82-%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF/

“Το ότι ενοχλώ επειδή κάνω τη δουλειά μου, το έχω καταλάβει.

Το ποιοι ενοχλούνται όταν κάνω τη δουλειά μου, το έχει καταλάβει το Πανελλήνιο.

…Δεν θα έκανα καμμία δημόσια δήλωση σχετικά, εάν δεν δημοσιευόταν, αργά χθες το βράδυ [30.01.2013, ώρα 00.37], η εξής περικοπή, στην ιστοσελίδα iefimerida, με τίτλο «Άγριοι καυγάδες στην Προανακριτική με «επίκεντρο» την Ζωή Κωνσταντοπούλου»:

«Χαρακτηριστικό της έντασης που επικράτησε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης είναι το γεγονός ότι βουλευτές της επιτροπής έλεγαν σε δημοσιογράφους ότι αν συνεχίσει έτσι η κα Κωνσταντοπούλου μάλλον δεν θα αποφευχθεί το ξύλο. ¨Κάποιος θα κλείσει τα φώτα και τότε…¨ σχολίαζαν»

Επειδή αυτή η αναφορά, με τη μέθοδο της ανωνυμογραφίας, σε επίσημη ιστοσελίδα, συνιστά ευθεία απειλή εναντίον μου, προκειμένου να μην πράξω το καθήκον μου ως μέλος της Επιτροπής Προκαταρκτικής Εξέτασης και επειδή υπάρχει ρητή αναφορά στο γεγονός ότι η συγκεκριμένη απειλή προέρχεται από βουλευτές της Επιτροπής, που οραματίζονται «ξύλο με κλειστά τα φώτα», για «να μη συνεχίσω έτσι» ζητώ από τον Πρόεδρο της Βουλής και από τη Δικαιοσύνη να παρέμβουν για να διαλευκανθεί ποιοι είναι οι βουλευτές που επιθυμούν να φιμωθεί, ακόμη και με τη βία, ένας βουλευτής που επιθυμεί να ασκήσει τα καθήκοντά του και ποιος είναι ο δημοσιογράφος (αν πρόκειται περί δημοσιογράφου) που αναπαρήγαγε ανωνύμως την απειλή από τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα. Δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο ότι όλοι οι βουλευτές της Κυβέρνησης, με την εξαίρεση ενός, λειτούργησαν εμπρηστικά και προς προσωπική στοχοποίησή μου, σε όλη τη διάρκεια όχι μόνον της συγκεκριμένης συνεδρίασης, αλλά και των προηγούμενων, και αυτό συνιστά γεγονός συναφές που δεν μπορεί να εκφύγει της διερεύνησης.

Δηλώνω κατηγορηματικά ότι τέτοιες απειλές δεν πρόκειται να με κάμψουν στην άσκηση των καθηκόντων μου, τα οποία θα συνεχίσω να εκτελώ κατά συνείδηση, όπως υπαγορεύει το Σύνταγμα και οι νόμοι. Θέτω προ των ευθυνών τους τον Πρόεδρο της Επιτροπής κ. Μαρκογιαννάκη και τους βουλευτές της Κυβέρνησης που συμμετέχουν σε αυτήν, για αυτό το δημοσίευμα και για τις δημοσιευόμενες απειλές περί ξύλου, που δημοσιεύεται ότι εκπορεύονται εκ μέρους «βουλευτών της Επιτροπής, που μίλησαν με δημοσιογράφους».

Ό,τι και να κάνουν τα όποια κέντρα και οι εξωθεσμικοί μηχανισμοί τους, η αλήθεια θα αποκαλυφθεί.

Ο "Μειλίχιος Εκτελεστής">Το βαθύ Ιερατείο του ψεύδους, της υποκρισίας και της ασυνέπειας, διαθέτει ηγέτη.

http://www.kourdistoportocali.com/articles/18138.htm

Από τον Βασίλη Μπόνιο

Ώστε κανείς, εκτός από δύο ανθρώπους, δεν εισέρεχεται στο δεύτερο όροφο του οικοδομήματος...

Ο Ηγούμενος χαμογέλασε: “Kανείς δεν πρέπει. Κανείς δεν μπορεί. Κανείς, αν το ήθελε, δεν θα το κατόρθωνε. Η βιβλιοθήκη προστατεύει τον εαυτό της, είναι ανεξιχνίαστη σαν την αλήθεια που φρουρεί, απατηλή σαν τα ψεύδη που φρουρεί. Είναι πνευματικός λαβύρινθος, μα και επίγειος. Θα μπορούσατε να μπείτε και θα μπορούσατε να μην βγείτε...»

Ουμπέρτο Έκο-Το Όνομα του Ρόδου.

Τι εικόνα κι αυτή. Είναι λίγο μετά τις εκλογές και η μειλίχιος φιγούρα του Φώτη Κουβέληλαμβάνει μέρος στις συσκέψεις υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, ο οποίος στους καιρούς της μεγάλης δόξης κουβαλούσε τα αντιηλιακά της Μιμής από την σουίτα στην πλάζ του ξενοδοχείου στο Λαγονήσι. Ο Κάρολος, ο Φώτης, ο Ευάγγελος και ο Αντώνιος συσκέπτονται και, ω του θαύματος, λευκός καπνός αναδύεται από το Προεδρικό Μέγαρο: Έχουμε κυβέρνηση, έχουμε κυβέρνηση. Μέγας είσαι Κύριε, Μέγας είσαι κύριε και θαυμαστά τα έργα σου.

Λίγο αργότερα ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ εξέρχεται του Μεγάρου συνοδευόμενος από τον νεανία εκπρόσωπό του Ανδρέα-μαζί συνθέτουν ένα ενδιαφέρον μαθησιακό δίδυμο διδασκάλου-μαθητή, από τα συνήθη της ελληνικής αρχαιότητος. 

Ο νεαρός εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ στέκεται διακριτικά πίσω από τον πρόεδρό του καθώς εκείνος κατευθύνεται στα μικρόφωνα των καλοταισμένων πολιτικών συντακτών που καλύπτουν τα Μέγαρα της Ηρώδου Αττικού. Μέσα από δαύτους θα ενημερώσει το ποίμνιο για τις βαθύτερες των σκέψεών του. 

Ώρες αργότερα ο σεβάσμος Κουβέλης θα αναζητήσει στιγμές ανάπαυλας της πνευματικής του διέγερσης στην συντροφιά του συμβούλου του Σταμάτη Μαλέλη. Ο Σταμάτης περιγράφει με τις ώρες στον Φώτη τις άγνωστες στο ευρύ κοινό αρετές της Πετρούλας Κωστίδου και τους βρίσκει το ξημέρωμα καθώς ο Μαλέλης έχει ήδη περάσει στα ρεπορτάζ του Νίκου Τσιλιπουνιδάκη στο Super Paradise  ενώ ο Φώτης βρίσκεται σε βαθύ ύπνο με τις εικόνες νεαρών αγοριών και κοριτσιών που χτυπιούνται στις μυκονιάτικες πίστες να τριγυρνάνε δίχως λογοκρισία στα όνειρά του. 

Τα ραντεβού της επόμενης μέρας με τον Γρηγόρη Ψαριανό και τον Γιάννη Κακουλίδη θα ξαναφουλάρουν τις κυψέλες του προέδρου της ΔΗΜΑΡ με την απωλεσθείσα-λόγω της συνάφειας με τον Σταμάτη-πνευματικότητα.

Βρισκόμαστε λίγο πριν τις εκλογές της 6^ης Μαίου και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ δίνει συνέντευξη στον Σταυρόπουλο του ΒΗΜΑτος. Σας παρακαλώ, με όσες δυνάμεις σας έχουν απομείνει, να παρακολουθήσετε τον ειρμό των σκέψεων του ανθρώπου, τις τότεθεωρίες του σεβάσμιου πάστορα και τον τρόπο που λειτουργεί όλους αυτούς τους μήνες ως κυβερνητικός εταίρος. Ο άνθρωπος που δηλώνει όσα ακολουθούν είναι το ίδιο πρόσωπο που μόλις λίγες μέρες πριν συμμετείχε στο μέτρο της επίταξης, έστω κι αν για τα μάτια του κόσμου ψέλλισε κάποιες επιφυλάξεις. Απολαύστε τα ενδότερα της πολιτικής του φιλοσοφίας, ειλικρίνειας, συνέπειας>

«Η ∆ΗΜΑΡ βεβαίως έχει καταψηφίσει και το πρώτο Μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο και τους εφαρμοστικούς νόμους αλλά και το δεύτερο Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση. Αλλά από εκεί και πέρα η ∆ΗΜΑΡ εκείνο το οποίο υποστήριζε και υποστηρίζει και μάλιστα ως το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που πρέπει να υπάρξει είναι η απαγκίστρωση, ο απεγκλωβισμός από ρυθμίσεις και διατάξεις της δανειακής σύμβασης και ιδιαίτερα από εκείνες τις ρυθμίσεις οι οποίες είναι εξαιρετικά επαχθείς, έχουν φορτώσει δυσβάσταχτα βάρη στις πλάτες της κοινωνίας και ιδιαίτερα των αδύναμων στρωμάτων αυτού του τόπου και την αναζήτηση ισοδυνάμων μέτρων προκειμένου να υπάρξει εκείνη η εξασφάλιση εσόδων που είναι δυνατόν να υπάρξει υπό την προϋπόθεση ότι θα είναι διαφορετική πολιτική από αυτή που ασκείται.

Αν περιορίσεις τη φοροδιαφυγή και την παραοικονομία, αν περιορίσεις τη διαφθορά, πέρα από τη γενική διεκδίκηση και τη γενικευμένη αξίωση της ελληνικής κοινωνίας να παταχθεί η διαφθορά και η παραοικονομία, αλλά αν κατ' ελάχιστον αυτά τα μεγέθη τα περιορίσεις αμέσως θα προκύψουν έσοδα, τα οποία σήμερα, από την ώρα που απουσιάζουν, η εύκολη πολιτική και της κυβέρνησης Παπανδρέου αλλά και της παρούσας κυβέρνησης υπό τον κ. Παπαδήμο, ήταν η περικοπή μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών. Και το αποτέλεσμα είναι να έχουμε μία κοινωνία στην κυριολεξία τεμαχισμένη, μία κοινωνία που κάθε μέρα και περισσότερο γέρνει.

Όταν λέμε κυβερνώσα αριστερά το λέμε και το υποστηρίζω για τον λόγο ότι η αριστερά αυτή η αριστερά, η δική μας αριστερά, η σύγχρονη, δημοκρατική, η ευρωπαϊστική, δεν είναι φύσει και θέσει ταγμένη στο περιθώριο της πολιτικής ζωής και να περιορίζεται μόνο σε ένα καταγγελτικό λόγο. Γιατί όσο χρήσιμος κι αν είναι ο καταγγελτικός λόγος για να απαξιώνει μια συντηρητική μια αναποτελεσματική πολιτική δεν φτάνει από μόνος του. Γι' αυτό κι εμείς καταθέτουμε και την προγραμματική μας πρόταση, το πρόγραμμά μας εξειδικευμένο, κοστολογημένο, εξαιρετικά ρεαλιστικό, και ταυτόχρονα την εναλλακτική πολιτική πρόταση εξουσίας για την οποία λίγο πριν νομίζω σας μίλησα διεξοδικά».

Ερώτηση του Σταυρόπουλου:-Μάλιστα. Θα σας απευθύνω μια ερώτηση αναγνώστη. Εχει ιδιαίτερη σημασία καθώς μέχρι τον Ιούνιο (εννοεί τον Ιούνιο του 2012) θα πρέπει να έχουμε πάρει μια σειρά νέα μέτρα. Τα οποία έχουν κοστολογηθεί, έχει δίκιο, 11,4 και κατά πιο αυστηρούς υπολογισμούς περίπου 14 δισ. ευρώ. Η ερώτηση είναι ότι με δεδομένη τη φοροδοτική αδυναμία των περισσοτέρων Ελλήνων, οι οποίοι έχουν εξαντληθεί ήδη, σε περίπτωση που χρειαστούν επιπλέον μέτρα περικοπής μισθών, συντάξεων και πέραν των προγραμματισμένων αυτών μέτρων του Ιουνίου τα οποία άλλωστε έχουν αποφασισθεί στο πλαίσιο του Μνημονίου 2, ποια θα είναι η αντίδρασή σας. Αν θα τα αποδεχτείτε εφόσον είναι για το καλό της πατρίδας ή θα προτιμήσετε συντεταγμένη έξοδο από το ευρώ.

ΠΟΙΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΑ ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ;

«Οχι νομίζω ότι το δίλημμα που θέτει ο φίλος αναγνώστης είναι ψευδές, είναι πλασματικό. ∆εν είναι έτσι(!) ∆ιότι όχι μόνο μετά την 6η Μαΐου αλλά και πριν από την 6η Μαΐου, εδώ και πάρα πολύ καιρό, αυτό ακριβώς διεκδικώ το ισοδύναμο μέτρο. Και σας μίλησα λίγο πριν από πού μπορούν να υπάρξουν έσοδα άμεσα. Και αν θέλετε θα σας πω και κάτι. Ακουσα τον κ. Βενιζέλο να μιλάει και να αναφέρεται και σε μία νέα διαπραγμάτευση, ουσιαστικά αυτό είπε, και για μια άλλη περίοδο ενδεχομένως χάριτος σε σχέση με τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας. ∆εν είναι το δίλημμα όπως τίθεται. ∆εν είναι βάσιμο. Βεβαίως υπάρχουν δυσκολίες, αλλά είναι δυνατόν να αναζητηθεί άμεσα η αντιμετώπιση εκείνων των εσόδων και θα σας φέρω το συγκεκριμένο παράδειγμα που δεν θα οδηγήσουν σε αυτή την κατάσταση την οποία περιγράφει το μήνυμα του φίλου αναγνώστη. 

Εχει δύο χρόνια να εισπραχθεί ο φόρος της μεγάλης, επαναλαμβάνω της μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Φόρος βεβαιωμένος γιατί δεν εισπράχθηκε; Εχει δύο και πλέον χρόνια να εισπραχθεί το ΕΤΑΚ. Χρήματα τα οποία είναι νομοθετημένα, είναι βεβαιωμένα και που δεν έχουν σχέση, ιδιαίτερα ο φόρος της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, με την ανημποριά πράγματι, τη φοροδοτική ανημποριά μεγάλης πλειονότητας του ελληνικού λαού. Εκεί πρέπει να αναζητηθούν τα χρήματα. Τα χρήματα δεν μπορούν να αναζητούνται, τα έσοδα _ για αυτά τα χρήματα μιλάω που αναφέρονται στα αναγκαία έσοδα του ελληνικού δημοσίου _ στην περικοπή των συντάξεων και των μισθών. Εγώ λίγο πριν σας είπα ότι η άμεση διεκδίκησή μου την επόμενη μέρα(!) είναι η άρση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου με την οποία επεβλήθη το τσάκισμα ουσιαστικά των κατώτατων μισθών. 

Ακουγα χθες τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Σαμαρά να διαγωνίζονται για τον 13ο και τον 14ο μισθό. Μα τη δική τους υπογραφή δεν έχει η κατάργηση κάθε προστατευτικής ρύθμισης της εθνικής συλλογικής σύμβασης για τους κατώτατους μισθούς; Τη δική τους υπογραφή δεν έχει η περικοπή που έγινε στους μισθούς και τις συντάξεις; Αυτά δεν θα οδηγήσουν σε αποτελέσματα. Αντιθέτως, θα διαρρήξουν ακόμη περισσότερο την κοινωνία. Θα πληγώσουν ακόμα πιο βαθιά τον ιστό αυτής της κοινωνίας. Και κάτι σε ό,τι έχει σχέση και αφορά και στην αποτελεσματικότητα των μέτρων. 

∆εν το διατυπώνω μόνον εγώ ως πρόεδρος της ∆ΗΜΑΡ, την αναποτελεσματικότητα των μέτρων σε ό,τι αφορά στο γκρέμισμα των μισθών και των συντάξεων το ομολογούν άλλες φορές άμεσα άλλες φορές έμμεσα ακόμη και οι εκπρόσωποι της Τρόικας ακόμη και οι ευρωπαίοι οι οποίοι λένε ότι στην Ελλάδα πια έχουν επιβληθεί τέτοια μέτρα σε βάρος της μισθωτής εργασίας που δεν πάει άλλο. Είμαστε η χώρα με τα βαρύτερα μέτρα αναφορικά με την περικοπή, με την απομείωση της μισθωτής εργασίας. Και άμεση εκκίνηση της αναπτυξιακής διαδικασίας. 

Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά και μέσα στη Βουλή και έξω από τη Βουλή και στον κ. Παπανδρέου όταν ήταν πρωθυπουργός και στον κ. Παπαδήμο, έχω αναπτύξει το εξαιρετικά κοστολογημένο και ρεαλιστικό πενταετές αναπτυξιακό πρόγραμμα το οποίο πρέπει να δανειοδοτηθεί και μπορεί να δανειοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και σε συνεργασία με μέρος του ΕΣΠΑ, δηλαδή με χρήματα που υπάρχουν και μας περιμένουν να ξεκινήσει η αναπτυξιακή διαδικασία προκειμένου αν μη τι άλλο να ανασχέσουμε την καλπάζουσα ανεργία. 

∆εν είναι δυνατόν η άντληση εσόδων από την απομείωση και το τσάκισμα της αμοιβής της μισθωτής εργασίας. ∆εν έχει περιεχόμενο πια η πηγή, τι άλλο να πάρεις από εκεί, αλλού πρέπει να τα αναζητήσεις και τις κατευθύνσεις από πού μπορείς να αναζητήσεις αυτά τα έσοδα λίγο πριν τα προανέφερα».

Αυτά δίχως αιδώ για το σημερινό του κατάντημα δήλωνε λίγο πριν τις εκλογές του Μαίου σε μία μόνο συνέντευξη ο πάστορας. Γύρευε πόση υποκρισία και διπροσωπία κρύβεται πίσω από το σύνολο των συνεντεύξεων του πάστορος της κυβερνώσας αριστεράς, ο οποίος στηρίζει την πιο βάρβαρη, την πιο χυδαία, την πιο αιμοσταγή κυβέρνηση των Μνημονίων.

 Μιας κυβέρνησης τα ξεδιάντροπα υπουργικά στελέχη της οποίας σπέυδουν να δηλώσουν τώρα ότι θα αρχίσει η ανάπτυξη στο τελευταίο τρίμηνο του 2013. Ως τότε συνεχίστε να προσέρχεσθε στους φούρνους του κυβερνητικού Άουσβιτς. Κι όταν θα φθάσουμε στο τελευταίο τρίμηνο του έτους περίλυποι Στουρνάρας και Προβόπουλος θα μας πουν ότι έπεσαν έξω στους υπολογισμούς τους και πως το θηρίο χρειάζεται νέο αίμα, περισσότερο αίμα.

Στο βάθος η φιγούρα του πάστορα, ο οποίος έχοντας φορέσει μια λευκή ποδιά στην μέση του θα νίπτει τας χείρας του….