Τι έλεγε ο σύμβουλος του ΓΑΠ Τζότζεφ Στίγκλιτς για το ΔΝΤ το 2002...

πηγή: http://olympia.gr/2011/02/21/%CF%84%CE%B9-%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CE%B5-%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF-%CF%84%CE%B6%CF%8C%CF%84%CE%B6%CE%B5/

Νέα επίθεση του αμερικανού νομπελίστα με τα 7 μαθήματα που διδάσκει η κρίση

Στίγκλιτς: Υπεύθυνο το ΔΝΤ για Αργεντινή

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

Δριμύ κατηγορώ κατά του ΔΝΤ, το οποίο θεωρεί βασικό υπαίτιο για την κρίση στην Αργεντινή, απευθύνει ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομικών Τζότζεφ Στίγκλιτς.

Στο υποκατάστημα της ισπανικής τράπεζας BBVA Banco Frances του Μπουένος Αϊρες ξέσπασε η οργή των Αργεντινών διαδηλωτών …

«Το ΔΝΤ ενθάρρυνε αυτό το σύστημα συναλλαγματικών ισοτιμιών (σ.σ. σύνδεση του πέσο με το δολάριο). Τώρα είναι λιγότερο ενθουσιώδες, αλλά η Αργεντινή είναι αυτή που πληρώνει το τίμημα», τονίζει ο γνωστός «αιρετικός» οικονομολόγος που τιμήθηκε πέρυσι με το Νόμπελ Οικονομικών, με άρθρο του που δημοσιεύεται στο προχθεσινό φύλλο της εφημερίδας της Σιγκαπούρης «Στρέιτς Τάιμς», κατηγορώντας ευθέως τους συνταγολόγους της Ουάσιγκτον για την κατάρρευση.

Το άρθρο, που φέρει τον τίτλο «Μαθήματα από την κατάρρευση της Αργεντινής», έχει ιδιαίτερη σημασία όχι μόνο γιατί προέρχεται από έναν Αμερικανό νομπελίστα οικονομολόγο, αλλά γιατί ο Στίγκλιτς ήταν κορυφαίο στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας την εποχή της κρίσης στη ΝΑ Ασία το 1997, στην οποία ανάγονται οι ρίζες των σημερινών οικονομικών προβλημάτων της Αργεντινής.

Οι παρόμοιες μάλιστα «συνταγές» εξυγίανσης που ακολουθήθηκαν από το ΔΝΤ και στην περίπτωση της ασιατικής κρίσης, ήταν η αφορμή για να παραιτηθεί ο Στίγκλιτς και να αποτελεί σήμερα έναν από τους κυριότερους επικριτές των πολιτικών του ΔΝΤ.

Κατά τον Στίγκλιτς, η κρίση της Αργεντινής διδάσκει εφτά μαθήματα:

*Στο σημερινό κόσμο ευμετάβλητων συναλλαγματικών ισοτιμιών η πρόσδεση ενός νομίσματος με το αμερικανικό δολάριο, όπως έγινε με την περίπτωση της Αργεντινής, ενέχει υψηλούς κινδύνους.

*Η παγκοσμιοποίηση εκθέτει μια χώρα σε τεράστια σοκ και ως εκ τούτου η αναπροσαρμογή των συναλλαγματικών ισοτιμιών είναι απαραίτητη.

*Οταν κάποιος αγνοεί το κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο της πολιτικής που ακολουθεί θέτει εαυτόν σε κίνδυνο. Κάθε κυβέρνηση που ακολουθεί πολιτικές που οδηγούν τεράστιο μέρος του πληθυσμού στην ανεργία ή την υποαπασχόληση αποτυγχάνει στο βασικό στόχο της.

*Η δογματική μονομέρεια στην καταπολέμηση του πληθωρισμού, χωρίς να ληφθεί υπόψη η ανεργία ή η ανάπτυξη, είναι επικίνδυνη.

*Η ανάπτυξη απαιτεί ενίσχυση των εγχώριων επιχειρήσεων. Κατά τον Στίγκλιτς, η πώληση των τραπεζών της Αργεντινής σε ξένους, χωρίς απαραίτητες εγγυήσεις, στέρησε από τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις μία πηγή δανεισμού.

*Σπάνια υπάρχει ανάκτηση εμπιστοσύνης σε μια οικονομία που οδηγείται σε βαθιά ύφεση.

*Χρειάζονται νέοι και καλύτεροι τρόποι για να αντιμετωπιστούν κρίσεις σαν αυτήν της Αργεντινής.

Το ΔΝΤ, τονίζει ο Στίγκλιτς, «δίνει προτεραιότητα στην πολιτική αποζημίωσης των πιστωτών. Τώρα με καθυστέρηση αναγνωρίζει ότι πρέπει να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις».

Μετάθεση ευθυνών

«Θα προσπαθήσει, συνεχίζει, να επιρρίψει τις ευθύνες αλλού-θα υπάρξουν κατηγορίες για διαφθορά και ισχυρισμοί ότι η Αργεντινή δεν ακολούθησε τα απαραίτητα μέτρα».

«Ασφαλώς, χρειάζονταν μεταρρυθμίσεις-ακολουθώντας όμως τις συμβουλές του ΔΝΤ τα πράγματα χειροτέρεψαν…» καταλήγει ο δημοφιλής οικονομολόγος.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 12/01/2002

Ταπεινώνουν καθημερινά τον Παπουτσή οι γραφικοί ΜΑΤατζήδες της Κερατέας. Η εκδικητικότητα του επικεφαλής φωτογραφίζει την ηγετική ανεπάρκεια...

πηγή: http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=4854

Σε Βατερλώ εξελίσσεται η παραμονή των ΜΑΤ στην Κερατέα , καθώς οι καθημερινές επιθέσεις εναντίον τους από τους Ζαπατίστας κατοίκους, προκαλούν τεράστιες ζημιές στο υλικό όσο και των ηθικό των αστυνομικών .

Συγκεκριμένα χθές πριν τα μεσάνυχτα δέχθηκαν επίθεση με πέτρες και βόμβες μολότωφ σε λόφο που υποτίθεται ότι φυλούσαν .

Οι κάτοικοι τους πλησίασαν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί σε απόσταση 10 μέτρων και κυριολεκτικά τους έτρεψαν σε φυγή . Οι <<άριστα>> εκπαιδευμένοι ΜΑΤατζήδες πιάστηκαν για πολλοστή φορά στην Κερατέα , στον ύπνο. Είχε προηγηθεί το προηγούμενο βράδυ η επίθεση εναντίον ενός αστυνομικού οχήματος , με αποτέλεσμα την καταστροφή του, χωρίς οι αστυνομικοί να τραυματιστούν.

Ο επικεφαλής των ΜΑΤ χάνοντας προφανώς την ψυχραιμία του και επιδεικνύοντας την ανεπάρκεια κι εκδικητικότητα, διέταξε τα πράσινα ανθρωποειδή του, να επιτεθούν εναντίον των 1000 περίπου γυναικόπαιδων που βρίσκονταν ένα χιλιόμετρο μακριά , στο μπλόκο του ΒΙΟΠΑ.

Στον κόσμο που έτρεχε πανικόβλητος να σωθεί από την μανία τους ανάμεσα σε κινούμενα αυτοκίνητα, έριξαν σε ευθεία βολή δεκάδες χημικά και δακρυγόνα, με αποτέλεσμα πολλούς τραυματισμούς . Από θαύμα δεν υπήρξαν θύματα.

Κ. Παπουτσή , η Κερατέα έχει θρηνήσει ένα ήδη ένα αγέννητο μωρό , που δεν πρόλαβαν τα ματάκια του να δούν το φως της ζωής. Μαζέψτε τους θλιβερούς μπάτσους που έχετε εξαπολύσει στην πόλη , οι οποίοι συμπεριφέρονται σαν μπράβοι της νύχτας . Νομίζουν θα κάμψουν το ηθικό των Ζαπατίστας κατοίκων κι αυτοί συνεχώς συσπειρώνονται .

Πάρτε τους από την πόλη αμέσως. ΄Ετσι όπως πάνε τα πράγματα , η στιγμή της τραγωδίας είναι κοντά .

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ-ΒΟΜΒΑ Μέρκελ σε Παπανδρέου> Δώστε μας την Κρήτη!!!!

πηγή: http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=4853

Σε προχωρημένο στάδιο βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις (τρόπος του λέγειν) της ελληνικής κυβέρνησης με την Άνγκελα Μέρκελ, για την εκχώρηση της Κρήτης στους Γερμανούς!

Στην ουσία πρόκειται για ειρηνική παράδοση του νησιού με άλλοθι τις γερμανικές επενδύσεις.

Οι Γερμανοί φιλοδοξούν αφ ενός μεν να εκμεταλλευτούν γεωστρατηγικά το νησί (βλέπε πετρέλαια, ΑΟΖ, Σούδα κλπ) και αφετέρου να το μετατρέψουν σ ένα οργανωμένο θέρετρο για τους εύπορους πολίτες τους.

Την αποκάλυψη βόμβα κάνει μικρής επισκεψιμότητας γερμανική ιστοσελίδα-είναι "ανοιχτή" μόνο στους συνδρομητές της-, επισημαίνοντας παράλληλα ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός βρίσκεται σε δεινή θέση και εξαιτίας του σκανδάλου της Siemens, μια και οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες έχουν ενημερώσει την Καγκελαρία για τις μίζες που έλαβαν συγκεκριμένοι Έλληνες πολιτικοί και τα κόμματά τους.

"Η κα Μέρκελ ζήτησε πρόσφατα από τον Έλληνα πρωθυπουργό να δει την Κρήτη σαν το "ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ" που βρίσκεται στα χέρια του γερμανικού κολοσσού, της HOCHTIEF...", σημειώνει η ιστοσελίδα.

Όπως αντιλαμβάνεστε δεν πρόκειται να μείνει τίποτε όρθιο εαν δεν αντιδράσουμε...

Μια ενδιαφέρουσα άποψη για τις περιβόητες "αγορές"....

Μια αποψη

Παναγιωτη Τριανου

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2010/07/blog-post_20.html

Γιατί τον έχουν ανάγκη (τον ΓΑΠ); Γιατί τα δισεκατομμύρια, τα οποία διεκδικούν από την Ελλάδα οι διεθνείς τοκογλύφοι ------------ δεν είναι πραγματικά χρέη … Είναι ομόλογα …και τα ομόλογα στην πραγματικότητα δεν είναι χρέη.

Τα ομόλογα είναι οφειλές, οι οποίες προκύπτουν από "υποσχέσεις". Τα ομόλογα είναι μια θεατρική "παράσταση" αγοραπωλησίας μεταξύ τοκογλύφων και πελατών. Ζητάς χρήματα από κάποιον που έχει, "πουλώντας" του ομόλογα, τα οποία στη συνέχεια του "υπόσχεσαι" ότι θα τα αγοράσεις πίσω πολύ ακριβότερα. Δεν εξοφλείς χρέη, όταν παίρνεις πίσω τα ομόλογα, γιατί δεν υπάρχουν τέτοια. Απλά εκπληρώνεις μια "ο μ ο λ ο γ ί α" που είχες κάνει, όταν διαβεβαίωνες κάποιους ότι θα ξαναγόραζες αυτά, τα οποία τους πούλησες. "Ενέχυρο" τους δίνεις τα δικά σου ομόλογα …με την "υπόσχεση" ότι σε ένα εκ των προτέρων προσδιορισμένο χρονικό διάστημα θα τα ξαναπάρεις πίσω. "Πουλάς" κάτι σχετικά φτηνά με την "υπόσχεση" ότι θα το "ξαναγοράσεις" πολύ ακριβότερα.

Μιλάμε δηλαδή για "αέρα" κοπανιστό. Μιλάμε για απλούς χ ρ η μ α τ ο λ ή π τ ε ς και όχι για δ α ν ε ι ο λ ή π τ ε ς. Μιλάμε για χρέη ανύπαρκτα, εφόσον δεν υπάρχουν οι δεσμεύσεις και οι κυρώσεις, οι οποίες συνήθως συνοδεύουν τα συμβατικά δάνεια και είναι οι υποθήκες. Συνήθως εκπληρώνονται οι "υποσχέσεις" απέναντι στους τοκογλύφους, όχι επειδή οι τοκογλύφοι έχουν τη δυνατότητα να απειλούν τα θύματά τους, αλλά επειδή τα θύματά τους εξακολουθούν να έχουν τις ίδιες ανάγκες. Στην πραγματικότητα γίνεται μια διαρκής ανακύκλωση των ίδιων χρημάτων πάντα εις βάρος των χρηματοληπτών. Σου δίνουν χρήματα, για να εκπληρώσεις την "υπόσχεση" της αγοράς του παλαιού ομολόγου, εκδίδοντας ένα νέο ομόλογο. Δεν έχεις χρήματα να την εκπληρώσεις και ξαναζητάς νέα, περισσότερα και ακόμα πιο "ακριβά" χρήματα, για να είσαι συνεπής. Μια κινούμενη "άμμος", όπου, όσο περνά ο χρόνος, τόσο πιο πολύ "βυθίζεται" το θύμα μέσα σ' αυτήν. Η χαρά του τοκογλύφου.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι οι "αγνοί" τοκογλύφοι δεν έπεφταν θύματα άγνοιας, όταν έδιναν χρήματα στην "πονηρή" Ελλάδα. Εν γνώση τους τα έκαναν όλα αυτά. Τους συνέφερε να είναι στον "αέρα", γιατί αυτό είχε μεγαλύτερη απόδοση. Δεν έδιναν δάνεια, αναγκάζοντας τους δανειολήπτες να βάζουν υποθήκες, γιατί δεν τους συνέφερε να δανείζουν. Δεν του συνέφεραν τα νόμιμα δάνεια, γιατί αυτά, πέρα από το γεγονός ότι υπήρχε πρόβλημα με τον καθορισμό των υψηλών τόκων, ελέγχονται ως τέτοια από πολλούς και για πολλούς λόγους. Δεν τους συνέφεραν τα νόμιμα δάνεια, γιατί δεν τους συνέφερε να συναγωνιστούν τις νόμιμες εμπορικές τράπεζες. Με λίγα λόγια τα δάνεια δεν τους άρεσαν, γιατί οι τοκογλύφοι ελέγχονται για τοκογλυφία και οι πολιτικές ηγεσίες ελέγχονται για προδοσίες.

Γι' αυτόν τον λόγο έβαλαν την Ελλάδα —και όχι μόνον αυτήν— στη περιπέτεια της έκδοσης των ομολόγων. Στην περιπέτεια να τους υποσχεθεί ότι θα "αγοράσει" πανάκριβα αυτά, τα οποία τους είχε πουλήσει φτηνά. Από ένα πρώτο ομόλογο φτάσαμε στη σημερινή κρίση. Το ένα ομόλογο γινόταν αιτία να χρηματοδοτηθεί με ένα άλλο και αυτό με ένα επόμενο και στο τέλος οι αποδώσεις των αποδόσεων έφτασαν να πνίξουν την Ελλάδα. Οι τοκογλύφοι έδιναν χρήματα με τον τόνο σε διεφθαρμένες κυβερνήσεις απλά για να τα ξοδεύουν και να διαφθείρουν τους κρατικούς μηχανισμούς τους.

Η διαφθορά τους συνέφερε, γιατί βοηθούσε στη γρήγορη σπατάλη των χρημάτων και ταυτόχρονα δημιουργούσε μαζικά συνενόχους. Οι επίορκοι πολιτικοί, οι οποίοι έπαιρναν τα άχρηστα και επικίνδυνα χρήματα, μέσω της διαφθοράς εξασφάλιζαν συνενόχους μέσα από τον κρατικό μηχανισμό. Η διαφθορά παγκοσμίως, δηλαδή, δεν είναι ένα τυχαίο φαινόμενο, το οποίο αφορά κάποιες λίγες χώρες, επειδή μια κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο της εξουσίας αυτών των λίγων χωρών. Η διαφθορά είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, το οποίο ενθάρρυναν οι τοκογλύφοι, βάζοντας όλα τα κράτη στο παιχνίδι των ομολόγων. Είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, γιατί οι πρωταγωνιστές είναι παντού οι ίδιοι και είναι οι διεθνείς τοκογλύφοι. Αυτοί, οι οποίοι κατ’ ευφημισμόν ονομάζονται "αγορές".

Γι' αυτόν τον λόγο οι τοκογλύφοι έδιναν στα κράτη χρήματα χωρίς καμία προδιαγραφή ή δέσμευση —από αυτές που ζητούν οι τραπεζίτες για τη διασφάλισή τους, προκειμένου να δώσουν δάνεια— αλλά με τεράστιο "υποσχόμενο" τόκο. Τα ίδια γίνονταν παντού. Οι διεφθαρμένοι Έλληνες πολιτικοί, για παράδειγμα, έπαιρναν τις προμήθειές τους από τους τοκογλύφους και φόρτωναν διαρκώς το κράτος με νέα και ολοένα ακριβότερα ομόλογα. Οι συνένοχοί τους διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι πανηγύριζαν κάθε φορά που επαναλαμβανόταν η διαδικασία. Νέα ομόλογα σήμαιναν νέα δημόσια έργα και άρα νέες μίζες για μηχανικούς του δημοσίου, προμηθευτές και κατασκευαστές. Νέα ομόλογα σήμαιναν νέους εξοπλισμούς στα νοσοκομεία και άρα νέες μίζες για γιατρούς του δημοσίου, προμηθευτές και φαρμακοποιούς. Νέα ομόλογα σήμαιναν νέα οπλικά συστήματα και άρα νέες μίζες για στρατιωτικούς του δημοσίου, προμηθευτές και εμπόρους όπλων.

Μιλάμε για κανονική συμμορία ιδιωτών και δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι λυμαίνονταν τον δημόσιο πλούτο. Αυτό εννοούσαν κάποιοι, όταν μιλούσαν για "επιτυχή" σύμπραξη ιδιωτικού και δημοσίου τομέα. Όλοι αυτοί οι νεόπλουτοι συμμορίτες των δανεικών του κράτους ήταν αυτοί, που έβγαζαν τη γνωστή "σαύρα" του Κολωνακίου σαν τον "καταλληλότερο" πρωθυπουργό. Από τους μεγαλο δημοσιο γράφους των εθνικών μας εκδοτών και κατασκευαστών μέχρι τον κακομοίρη τον νεαρό γιατρό, ο οποίος έκανε το "αγροτικό" του φάμπρικα, υπογράφοντας συνταγές με μπόνους από τις φαρμακευτικές. Οι πάντες έκλεβαν, γιατί ενθαρρύνονταν να κλέβουν. Μέχρι και τον νόμο άλλαξαν, μετατρέποντας την απιστία προς την υπηρεσία από κακούργημα σε πλημμέλημα, προκειμένου να μην φοβούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι να τα "παίρνουν".

Ενθαρρύνονταν οι υπάλληλοι να διαφθείρονται από τις ίδιες τις κυβερνήσεις, εφόσον τα διεφθαρμένα στελέχη τους έπαιρναν προμήθειες από τους τοκογλύφους. Όσο πιο πολύ έκλεβαν, τόσο πιο πολύ συνέφερε τους τοκογλύφους, γιατί τόσο πιο γρήγορα θα ξοδεύονταν τα χρήματα και άρα θα τους ξαναζητούσαν νέα. Όλα στον "αέρα", γιατί με τον τρόπο αυτόν οι τοκογλύφοι παρουσίαζαν στα βιβλία τους τεράστιες αποδόσεις. Καμία εμπορική τράπεζα δεν μπορούσε να τους συναγωνιστεί σε αποδόσεις κερδών. Σιγά-σιγά μάζεψαν γύρω τους όλους τους τοκογλύφους επενδυτές του Πλανήτη, οι οποίοι βιάζονταν να πλουτίσουν και δεν τους ενδιέφερε τι έπρατταν οι διαχειριστές των χρημάτων τους. Τα περίφημα funds των τοκογλύφων θεωρητικά έβγαζαν τεράστια κέρδη και δεν κρίνονταν ποτέ γι' αυτά τα κέρδη, εφόσον υποτίθεται αυτά τα κέρδη ξανάμπαιναν στην αγορά, για να βγάλουν κι άλλα.

Τι φοβούνται όμως σήμερα οι τοκογλύφοι; Φοβούνται την οικονομική κρίση. Την κρίση, η οποία μπορεί να αναγκάσει την Ελλάδα να βαρέσει "κανόνι". Την κρίση, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην αδυναμία αυτού, ο οποίος "υποσχέθηκε" να φέρει εις πέρας την υπόσχεσή του …Στην αδυναμία αυτού, τον οποίο δεν έχουν "δέσει" με υποθήκες και υποχρεώσεις και μπορεί να τους "γράψει" στα παλιά του τα παπούτσια. Αυτό φοβούνται. Φοβούνται τα funds. Φοβούνται μήπως ελεγχθούν από τους πελάτες τους για τον ολέθριο χειρισμό των χρημάτων τους. Φοβούνται μήπως εκτεθούν στους πελάτες τους και τους οδηγήσουν στα δικαστήρια.

Φοβούνται μήπως η Ελλάδα αρνηθεί να πληρώσει τους "επενδυτές" των "πέτσινων" ομολόγων. Των ομολόγων, που εξέδιδε ο διεφθαρμένος Σημίτης με τον τόνο. Των ομολόγων, τα οποία έληγαν και επαναχρηματοδοτούνταν με νέα και ακόμα πιο ακριβά ομόλογα του ίδιου Σημίτη. Των ομολόγων, τα οποία έσπευδαν οι ίδιοι οι τοκογλύφοι ν' αγοράσουν, χωρίς να υπάρχει καμία προδιαγραφή ασφάλειας, μόνο και μόνο για να δείξουν τεράστια κέρδη και υψηλές αποδόσεις. Των ομολόγων, τα οποία σπαταλούσε το διεφθαρμένο κράτος του Σημίτη και δεν ήταν βέβαιο ότι θα μπορούσε κάποτε να τα ξεπληρώσει, ξαναγοράζοντάς τα. Τα ομόλογα του δικού τους Σημίτη. Αυτό φοβούνται.

Φοβούνται έναν Έλληνα πατριώτη Πρωθυπουργό, ο οποίος θα προσπαθήσει να προστατεύσει τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών και εργαζομένων και θα κλείσει την πόρτα στους τοκογλύφους. Φοβούνται τον πρώτο Έλληνα Πρωθυπουργό, ο οποίος θα κλείσει στη φυλακή τους διεφθαρμένους Σημίτηδες και Καρμανλήδες, οι οποίοι μας φόρτωσαν με τα ομόλογα. Φοβούνται τον πρώτο Έλληνα Πρωθυπουργό, ο οποίος θα τους φερόταν όπως φέρθηκε ο Σημίτης στους Έλληνες, που καταστράφηκαν στο χρηματιστήριο, όταν τους έλεγε …"ας πρόσεχαν". ---------------------------

Για να εισπράξουν λοιπόν αυτά τα επικίνδυνα κέρδη, μας επέβαλαν έναν πρωθυπουργό με τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά. Μας επέβαλαν έναν άνθρωπο, ο οποίος ούτε πατριώτης είναι και ούτε έχει τον παραμικρό λόγο ν' αγωνιστεί για τους Έλληνες, γιατί ούτε καν Έλληνας είναι. Έναν πρωθυπουργό, ο οποίος αποτελεί τον απόλυτο ορισμό του παραλόγου …όπως τον έχει ορίσει ο ίδιος ο Παπανδρέου. Στην πιο δύσκολη ώρα για τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας πρωθυπουργός της είναι ένας Εβραίος διεθνιστής, ο οποίος ονειρεύεται την παγκόσμια διακυβέρνηση.

Σε μια κατάσταση έκτακτης εθνικής ανάγκης, στην οποία οι συγκυρίες ευνοούν την Ελλάδα, ο πρωθυπουργός της απεμπολεί κάθε πλεονέκτημά της. Οι συνθήκες ευνοούν την Ελλάδα, γιατί στην πραγματικότητα όλα αυτά τα χρόνια δεν δανειζόταν. Στην πραγματικότητα απλά έπαιρνε τα χρήματα που της έδιναν οι τοκογλύφοι, επενδύοντας πάνω της τις τοκογλυφικές τους ελπίδες. Έπαιζε η Ελλάδα ένα παιχνίδι μαζί με συμπαίκτες. Παρίστανε το "άλογο" και αυτοί τζόγαραν πάνω της. Ας πρόσεχαν πού τα έδιναν. Το "άλογο" έχασε. Δεν μπορεί να κερδίσει αυτά, τα οποία τους υποσχέθηκε. Δικό τους πρόβλημα είναι και όχι της Ελλάδας.

Αυτή είναι η ουσία της κατάστασης. Αυτήν την ουσία αγνοεί ο πρωθυπουργός της, ο οποίος πέρα από κάθε λογική υπόσχεται σε όλους τους τοκογλύφους ότι θα τους πληρώσει στο ακέραιο όλες τις απάτες, κόβοντας ακόμα και τις συντάξεις των φτωχών. Αυτά δεν τα λέμε εμείς. Αυτά τα είπε ο ίδιος. Ο ίδιος δήλωσε οπαδός της παγκόσμιας διακυβέρνησης, αλλά παρ' όλα αυτά διεκδίκησε τη θέση της ελληνικής ηγεσίας. Ο ίδιος, ως πρόεδρος της "Σοσιαλιστικής Διεθνούς", δήλωσε ότι θα ξεπληρώσει τους τοκογλύφους πάση θυσία και ως γνήσιος "σοσιαλιστής" ξεκίνησε από τις συντάξεις των φτωχών.

ΚΕΡΑΤΕΑ: ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΑΧΗΣ ΑΠ’ ΤΟΝ 10ΧΡΟΝΟ ΔΗΜΗΤΡΗ… 

πηγή: http://www.aformi.gr/2011/02/%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CF%80-%CF%84%CE%BF%CE%BD-10%CF%87%CF%81/

Κάντε κλικ για να δείτε την ζωγραφιά σε πλήρες μέγεθος

Απο το http://antixyta.blogspot.com

Ήδη σύμφωνα με δασκάλους των δημοτικών σχολείων της Κερατέας, τα παιδιά παίζουν ένα νέο παιχνίδι που ονομάζουν: «ΚΕΡΑΤΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΤ…»

Εξάχρονα παιδιά γεμίζουν πλαστικά μπουκάλια με νερό, βάζουν χαρτομάντηλα αντί για πώμα και τα δίνουν στους γονείς τους να τα χρησιμοποιήσουν στο μπλόκο!!!

Χαρακτηριστική είναι η εμπειρία που είχαν συμπολίτες μας την περασμένη Τρίτη, όπου κυνηγημένοι από τα ΜΑΤ, βρήκαν καταφύγιο σε ένα σπίτι. Εκεί τα δυόμιση ετών δίδυμα της οικογένειας τους υποδέχθηκαν χαμογελώντας λέγοντας: ΜΑΤ ΜΠΟΥΜ!!!

Δεν ξέρουμε αν είναι καλό ή κακό, στο φτωχό μας μυαλό φαντάζει αρκετά λυπηρό και άσχημο, να διαμορφώνουν χαρακτήρα τα παιδιά μέσα από τέτοια βιώματα. Το μέλλον θα δείξει…

Η παρακάτω ζωγραφιά είναι μία αναπαράσταση των όσων συμβαίνουν, μέσα από τη ματιά του δεκάχρονου Δημήτρη…

Κλείνουν τη μοναδική ελληνική βιβλιοθήκη στα Πομακοχώρια...!

το έλαβα μέσω e-mail και το δημοσιεύω:

Η κυβέρνηση-μειοδότης ξαναχτύπησε, καταργώντας τη μοναδική ελληνική βιβλιοθήκη στα πομακοχώρια της Ξάνθης!
Ο λόγος για τη βιβλιοθήκη (με 7000 τίτλους) του χωριού Μύκη, την οποία οι πομακικές οικογένειες αγκάλιασαν με αγάπη από την πρώτη μέρα της λειτουργίας της το 2004, παρά την προπαγάνδα του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής. Σημειωτέον ότι η εν λόγω βιβλιοθήκη, η οποία απασχολεί μόνο μια υπάλληλο και μια καθαρίστρια, αποτελεί πόλο έλξης για τα Πομακόπουλα, καθώς εκεί παραδίδονται μαθήματα ζωγραφικής, ενώ πραγματοποιούνται θεατρικές παραστάσεις και υπάρχει και κουκλοθέατρο.
Φαίνεται όμως, ότι το προξενείο της Κομοτηνής, δεν χρειάζεται να κοπιάσει πολύ, καθώς η κυβέρνηση εξυπηρετεί τα τουρκικά συμφέροντα. Οικονομικές περικοπές είπαν στο αρμόδιο υπουργείο (πρώην Εθνικής και τώρα αφελληνισμένης) Παιδείας και σκέπτονται να καταργήσουν τον Οργανισμό Παιδικών και Εφηβικών Βιβλιοθηκών, ένα μη κερδοσκοπικό ΝΠΙΔ, που χρηματοδοτείται και εποπτεύεται από το Υπουργείο, ενώ διατηρούν ένα σωρό άλλες "περίεργες" ΜΚΟ, οργανώσεις μέσω τών οποίων διοχετεύονται τά εκατομμύρια σέ δικούς τους άθλιους στόχους.
Ή αλλιώς, λένε, θα κλείσουν τις μισές βιβλιοθήκες. Δηλαδή, από 24 θα μείνουν 12... Και τι κάνουν οι Τούρκοι: αυξάνουν τις βιβλιοθήκες τους στην ίδια περιοχή. Αννοικοδόμησαν πρόσφαρτα στον Κένταυρο την τοπική τουρκόφωνη βιβλιοθήκη, προσλαμβάνοντας και άλλο προσωπικό. Φυσικά, η επίσης τουρκόφωνη βιβλιοθήκη του Εχίνου, λειτουργεί και αυτή, ενώ, αν και δημοτική, φέρει επιγραφή... στα τουρκικά (Belediye Kütüphanesi )! Είναι πλέον σαφές, ότι η πολιτική της Αθήνας, είναι να παραδώσει αμαχητί, τους Έλληνες Πομάκους στην Άγκυρα.?

Να ξαναβρούμε τη χαμένη ελληνική μας ταυτότητα!

Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=37394:2010-12-09-180000&catid=22:ellinides-fones&Itemid=200#ixzz1EI50HAMD

Η σημερινή πολυποίκιλη και βαθειά κρίση, στην οποία έχει εισέλθει η χώρα μας από αρκετές δεκαετίες, το αποκορύφωμα της οποίας βιώνουμε στις μέρες μας, έχει τις ρίζες της κυρίως στην ανεπαρκή, επιφανειακή, και στρεβλή παιδεία που προσφέρεται στη νέα γενιά, καθώς και στα αρνητικά πρότυπα που προβάλλονται κατά κόρον καθημερινά από τα διάφορα τηλεοπτικά «κανάλια». Ο πολίτης, από τη στιγμή που αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του, «βομβαρδίζεται» με σκηνές βίας και ερωτισμού, αλλά συχνά και με ποταπές «ιδέες», όπως για παράδειγμα του εύκολου και του γρήγορου πλουτισμού, της αύξησης της προσωπικής έλξης μέσω της εξωτερικής εμφάνισης ως μέσου επιτυχίας στη ζωή, της επιδίωξης της ηδονής και της κοινωνικής ανέλιξης με κάθε μέσο κ.ά., που «πλασάρονται» επιτηδείως χωρίς κανένα ουσιαστικό έλεγχο.

Κάκιστα πρότυπα επίσης παρέχουν οι πολιτικοί άνδρες, τόσο με τη διαγωγή τους όσο και με τα προκλητικά προνόμια τα οποία απολαμβάνουν, την αναντιστοιχία λόγων και έργων, την προκλητική ατιμωρησία για οποιοδήποτε αδίκημά τους και την «αλληλεγγύη» που αναίσχυντα εκφράζεται από τη «συντεχνία» των βουλευτών και πολιτευτών, την ανευθυνότητα, τη διαφθορά και την αδιαφάνεια.

Η επίδραση του κοινωνικού και του πολιτικού περιβάλλοντος είναι ως επί το πλείστον καθοριστική στη διαμόρφωση του ήθους και της συμπεριφοράς των πολιτών. Όπως σωστά επεσήμανε ο Πυθαγορικός φιλόσοφος Ξενόφιλος, η καλύτερη παιδεία για ένα νέο είναι μια ευνομούμενη πολιτεία.

Ο ηθικός αμοραλισμός, η επιδίωξη της ατομικής ηδονής με κάθε τρόπο, ο ατομισμός και η φιλοχρηματία, η έμφαση που δίνεται στην εξωτερική ομορφιά και η αδιαφορία για την εσωτερική καλλιέργεια, η αυθάδεια και η αισχρολογία ως ένδειξη δήθεν προοδευτισμού και κοινωνικής απελευθέρωσης, ο καταναλωτισμός και η επιδειξιομανία, είναι οι αξίες της σύγχρονης δυτικής «κουλτούρας», οι οποίες δυστυχώς έχουν αντικατα­- στήσει εν πολλοίς τις πατροπαράδοτες ελληνικές αξίες.

Αυτό συνιστά απώλεια της ταυτότητάς μας, κάτι που είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας. Όπως καίρια επισημαίνει ο διεθνούς κύρους Έλληνας εικαστικός Γιάννης Κουνέλλης, «η ταυτότητα είναι ένα κέντρο. Χωρίς αυτό χάνεις τη λογική που σου επιτρέπει να δεις τα πράγματα συγκριτικά. Χάνεις τον άξονα. Και είσαι από δω και από εκεί. Όπου φυσάει ο άνεμος. Χωρίς μέλλον…».

Την ταυτότητά μας την ελληνική την ορίζει το παρελθόν μας. Αυτό έχει μια μακρά πολυχιλιετή πραγμάτωση στο χρόνο και τον τόπο. Οι αξίες της ζωής μας έχουν διαμορφωθεί μέσα από τους αιώνες, αρχίζοντας από τα προϊστορικά χρόνια, την νεολιθική εποχή, τον Μινωικό και τον Μυκηναϊκό πολιτισμό, τον Κυκλαδικό πολιτισμό, τον πολιτισμό της κλασσικής και της ελληνιστικής περιόδου, τη ρωμαϊκή και τη βυζαντινή περίοδο, καθώς και την περίοδο της Τουρκοκρατίας.

Είτε το θέλουμε είτε όχι, ο πολιτισμός αυτός, ο αρχαιοελληνικός και ο χριστιανικός, που και οι δυο ως φορέα έκφρασης έχουν την ελληνική γλώσσα, είναι φορτίο που μεταφέρουμε ανά τους αιώνες. Ιδιαίτερα ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός είναι ένας πολυτιμότατος θησαυρός από τον οποίο άντλησαν και αντλούν όλοι οι λαοί του κόσμου, μια αέναη πηγή, η οποία αρδεύει με τα νάματά της τους σκοτεινούς αιώνες και συντελεί στις «αναγεννήσεις» και τις εξόδους από τις τοπικές ή παγκόσμιες κρίσεις. Ο άνθρωπος είναι φυσικό να επιδιώκει την ευδαιμονία, το εὖ ζῆν. Αυτό, ωστόσο, δεν βρίσκεται στις υλικές απολαύσεις, στον πλούτο και το χρυσό, αλλά στην «ορθοφροσύνη», το μέτρο και την αρετή.

Η κλασσική παιδεία, τόσο πολύ καταφρονημένη από τους πολιτικούς και κατ’ επέκταση από την κοινωνία, είναι αυτή που καλλιεργεί ελεύθερο, δημοκρατικό και κριτικό πνεύμα, αυτή που θέτει ερωτήματα και προβλήματα και δίνει πολλαπλές απαντήσεις σε αυτά, ώστε το άτομο να επιλέξει το δικό του δρόμο προς την αρετή και την ευδαιμονία. Για τον αρχαίο Έλληνα, αντίθετα με την Εβραϊκή παράδοση, δεν υπάρχει η εξ αποκαλύψεως αλήθεια. Αντίθετα, αυτή αποτελεί το ζητούμενο της θεωρητικής σκέψης.

Η ταυτότητά μας συνεπώς είναι η γλώσσα μας. Ιδιαίτερα η αρχαία ελληνική γλώσσα, μέσα από την οποία εκφέρονται για πρώτη φορά πανανθρώπινες αξίες μέσα από τα φιλοσοφικά, ιστορικά, επιστημονικά, δραματικά και γενικώτερα λογοτεχνικά έργα, χαρακτηρίζεται από τόσο μεγάλο πλούτο λεξιλογικό και εννοιολογικό, ώστε και μόνο αυτό ανοίγει καινούργιους ορίζοντες σε όσους την προσεγγίζουν με ενδιαφέρον και αγάπη. Η δε γραμματική και το συντακτικό της, που τόσο βάναυσες επιθέσεις δέχτηκε και δέχεται τις τελευταίες δεκαετίες από τους αυτο- ή ετερο-αποκαλούμενους προοδευτικούς, είναι καθαρή λογική που ακονίζει το μυαλό!

Η αρχαία σκέψη μέσω της αρχαίας ελληνικής γλώσσας είναι αυτή που έδωσε στον σύγχρονο κόσμο σχεδόν το σύνολο των πολιτιστικών αξιών. Αυτή διαμόρφωσε τα λογοτεχνικά είδη, αυτή την πολιτική και επιστημονική ορολογία, αυτή έθεσε τις στέρεες βάσεις των επιστημών. Φανταστείτε προς στιγμήν να αφαιρούσαμε από το λεξιλόγιό μας και εμείς, αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος, τις λέξεις δημοκρατία, πολιτική, θέατρο, τραγωδία, κωμωδία, ποίηση, μουσική, αρμονία, μαθηματικά, ιστορία, γεωγραφία, γεωμετρία, αστρονομία, φυσική, μεταφυσική, φιλοσοφία, ρητορική, ψυχολογία, μυθολογία, φιλολογία, και πολλές άλλες, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός! Κάθε λέξη έχει ένα βαρύ εννοιολογικό περιεχόμενο, η κατανόηση του οποίου απαιτεί ιστορικές, ανθρωπολογικές, κοινωνιολογικές και αρχαιογνωστικές εντρυφήσεις. Όλος ο κόσμος «ξέρει» ελληνικά, χωρίς να το γνωρίζει. Ένας μέσου μορφωτικού επιπέδο Ιταλός π.χ. γνωρίζει περί τις 12.000 ελληνικές λέξεις!

Ακόμα και ο σημερινός τεχνολογικός πολιτισμός έχει τις ρίζες του στον ελληνικό πολιτισμό. Ενδεικτικά και μόνο αναφερόμαστε στα άτομα του Λευκίππου και του Δημοκρίτου, στα αυτόματα του Ήρωνα του Αλεξανδρινού, στα αλεξανδρινά πειράματα με τη δύναμη του ατμού, και τον εκπληκτικό μηχανισμό των Αντικυθήρων (τον πρώτο υπολογιστή της ανθρωπότητας).

Οι μηχανές είναι γεγονός ότι έκαναν τη ζωή του ανθρώπου ευκολώτερη. Ωστόσο, η εξάρτησή μας από αυτές κινδυνεύει να γίνει σχεδόν δουλική. Μια βλάβη στο ηλεκτρονικό σύστημα μιας Τράπεζας π.χ. ακινητοποιεί τα πάντα! Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και το κινητό τηλέφωνο, όπως και η τηλεόραση, έχουν γίνει συστατικά της ζωής μας. Και ενώ έπρεπε να είχαμε περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μας, για να μελετήσουμε και να εμβαθύνουμε στα κλασσικά κείμενα τόσο της αρχαίας ελληνικής όσο και της βυζαντινής και της νεώτερης, καθώς και της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ώστε να διαμορφώσουμε ένα ανάλογο ήθος, βλέπουμε ότι οι πλείστοι κατασπαταλούν το χρόνο τους με φλυαρίες στα κινητά ή παρακολουθώντας παθητικά κακόγουστες τηλεοπτικές σειρές!

Η απομάκρυνση από τις ανθρωπιστικές αξίες και τα ανθρωπιστικά γράμματα, που κυρίως εμπεριέχονται στα αρχαία ελληνικά αλλά και τα λατινικά κείμενα, και ο υπερτονισμός του τεχνολογικού λεγόμενου πολιτισμού είναι αναπόφευκτο ότι οδηγεί σε σοβαρές κοινωνικές και πολιτικές κρίσεις, όπως η σημερινή που βιώνουμε τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη και τον κόσμο.

Ο άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να έχει μια ισορροπημένη και όσο το δυνατόν ευτυχέστερη ζωή χωρίς μια ισόρροπη πνευματική καλλιέργεια. Το ίδιο και η κοινωνία και το κράτος! Το να βρούμε ξανά την ταυτότητά μας με το να δώσουμε την πρέπουσα σημασία στα κλασσικά γράμματα και να ενστερνιστούμε τις διαχρονικές αξίες της ελληνικής ιδιαιτερότητας, που συχγρόνως αποτελούν παγκόσμιες αξίες, δεν είναι δυνατόν να ξεπεράσουμε την οποιαδήποτε κρίση, είτε οικονομική είτε άλλη. Κι αν μπορέσουμε να την ξεπεράσουμε, θα είναι προσωρινή!

Θέλουμε η κοινωνία μας να ευημερήσει; Ένας δρόμος υπάρχει: Να ξαναβρούμε τη χαμένη ελληνική ταυτότητά μας! Ελεύθερο, κριτικό και δημοκρατικό πνεύμα, επιδίωξη της αληθείας, νηφάλιος διάλογος για την εύρεση λύσεων στα οποιαδήποτε προβλήματα, φιλοπατρία, υπακοή στους νόμους, ισονομία και ισοπολιτεία, ατομική και συλλογική ευθύνη, διαφάνεια, δικαιοσύνη και υπευθυνότητα στο δημόσιο βίο, αλληλεγγύη, παρρησία και καλαισθησία.

Η εντρύφηση στα αρχαιοελληνικά κείμενα δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσει ο καθένας τις ατομικές και τις συλλογικές αρετές που μπορεί να οδηγήσουν στην προσωπική και την κοινωνική ευδαιμονία και ευημερία. Συγχρόνως όμως γνωρίζει κανείς τις ατομικές και τις συλλογικές εκείνες ιδιότητες που οδηγούν το άτομο και τις κοινωνίες στην καταστροφή και τη δυστυχία.

Το πιο αρνητικό στοιχείο του χαρακτήρα ενός ανθρώπου που τονίζεται και καταδικάζεται από την αρχαιοελληνική σκέψη και πολιτισμό είναι η «ύβρις», η αλαζονεία δηλαδή, η οποία οδηγεί τόσο το άτομο όσο και μια κοινωνία, ιδιαίτερα όταν ο άρχων χαρακτηρίζεται από αυτήν, στην καταστροφή. Όπως ο Αισχύλος λέει στην τραγωδία «Πέρσες» με το μεγαλόπρεπο και μοναδικό ύφος του, «ὡς οὐχ ὑπέρφευ θνητὸν ὄντα χρὴ φρονεῖν. ὕβρις γὰρ ἐξανθοῦσ’ ἐκάρπωσεν στάχυν ἄτης, ὅθεν πάγκλαυτον ἐξαμᾶι θέρος» (= ο άνθρωπος σα θνητός που είναι δεν πρέπει να έχει φρόνημα εξαιρετικά υψηλό. Γιατί η αλαζονεία, αφού ανθίσει, θα καρπίσει στάχυ διανοητικής τύφλωσης, η οποία θα τον οδηγήσει να θερίσει ένα πάγκλαυτο θερισμό»). Πολλά παραδείγματα ύβρεως με τις καταστροφικές συνέπειές της μας προσφέρει η αρχαία ελληνική τραγωδία.

Θα περατώσουμε τη συζήτησή μας με ένα τελευταίο παράδειγμα από τις «Ικέτιδες» του Ευριπίδη. Εκεί μιλώντας ο Άδραστος, ο ηγεμόνας του Άργους που εκστράτευσε εναντίον της Θήβας, για τους νεκρούς ήρωες, αναφέρεται στα θετικά γνωρίσματα του χαρακτήρα τους: Τη μετριοφροσύνη, την ολιγάρκεια, τη φιλία, την ειλικρίνεια, την ευπροσηγορία, την αφιλοκέρδεια, το ελεύθερο φρόνημα, τη φιλοπατρία, την ανδρεία, την αποφυγή επίδειξης. Έμμεσα καταδικάζονται: Η αλαζονεία των πλουσίων, η πολυτελής διαβίωση, η ανελεύθερη συμπεριφορά, η φιλαργυρία, το μίσος και η εχθρότητα προς την πόλη, η τρυφηλή ζωή, η ανάρμοστη συμπεριφορά, η εριστικότητα και η κακολογία, η χαιρεκακία για τις συμφορές που πλήττουν τη χώρα, η ακόλαστη σε σχέση με το ίδιο ή το άλλο φύλο συμπεριφορά και η πολυλογία που δεν συνοδεύεται από ανάλογα έργα.

Πηγή: ΕΛΛΑΣ

Σύνδεσμος στην Πηγή...

Μ(πίζνες) Κ(αλά) Ο(ργανωμένες) ......

το έλαβα μέσω e-mail και το προωθώ:

Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά (ελληνική παροιμία)

(Σας το μεταφέρω αυτούσιο έτσι όπως μου το διηγήθηκε φίλος φίλου)

"Το Σάββατο το πρωΐ πηγαίνοντας να πάρω τον ηλεκτρικό, διαπίστωσα ότι υπήρχε απεργία. Αναζήτησα ΤΑΞΙ αλλά πριν προλάβω να επιβιβαστώ, άκουσα να με καλούν με το όνομά μου και γύρισα.

Είδα μία γνωστή μου κοπέλα που είχα να την δω περίπου τρία χρόνια. Οδηγούσε ένα αρκετά ακριβό αυτοκίνητο, με κάλεσε να μπω μέσα αφού με ρώτησε πού πηγαίνω και εφ όσον ήταν η διαδρομή που θα ακολουθούσε κι εκείνη.

Γνωρίζοντας το οξύ οικονομικό της πρόβλημα, με ξάφνιασε το αυτοκίνητό της .... και η άνεση της. Μου είπε ότι έχει πιάσει μια «πολύ καλή και εξαιρετικά καλοπληρωμένη δουλειά » και ότι άλλαξε και σπίτι. Μου είπε ότι μένει σε ένα ακριβό προάστιο, πράγμα το οποίο με ξάφνιασε επειδή ήξερα ότι έμενε σε ένα νοικιασμένο μικρό σπιτάκι σε υποβαθμισμένη περιοχή και τα έβγαζε πολύ δύσκολα πέρα, μεγαλώνοντας μόνη της ένα παιδί, μάλλον «αγνώστου πατρός» με τη βοήθεια των γονιών της από την επαρχία. Επιπλέον μην έχοντας τυπικά προσόντα, ήταν μακροχρόνια άνεργη. Έβρισκε κακοπληρωμένες δουλειές και για μικρό χρονικό διάστημα.

Το φάσμα της ανεργίας ήταν περισσότερο απειλητικό από ποτέ, όταν γνώρισε ανθρώπους που την σώσανε.
Τη ρώτησα που δουλεύει, δυσκολεύτηκε πολύ να μου απαντήσει, έκανε έναν πρόλογο σχετικό με κάποιες οικογένειες μεταναστών που είχαν βοηθήσει κάποτε κάποιοι κοινοί μας γνωστοί (κάποτε πριν πολλά χρόνια όταν η παράνομη μετανάστευση δεν είχε εξελιχθεί σε μάστιγα), λέγοντας μου ότι εκείνη αυτό το έκανε «επάγγελμα».

Η απάντηση ήταν αυτή που υποψιαζόμουνα: Μέσω κάποιου γνωστού, επειδή τα κυκλώματα είναι πολύ κλειστά, βρήκε δουλειά σε ΜΚΟ! Εκεί οφείλει και τη σημερινή οικονομική της άνεση! Της κολλάνε και ένσημα επίσης!

Την ρώτησα τι ακριβώς κάνει στη νέα της δουλειά και μου απάντησε ότι εργάζεται για τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών, υπερασπίζονται λαθρομετανάστες, ό,τι και να έχουν κάνει και σε συνεργασία με άλλη ΜΚΟ προσπαθούν να τους βγάλουν έγγραφα ασύλου ακόμα και σε αυτούς που δεν δικαιούνται άσυλο!!!!! Απίστευτο αλλά αληθινό!!!

Σκοπός τους είναι να μένουν όσο γίνεται περισσότεροι λαθραίοι μετανάστες στην Ελλάδα γι αυτό κινούν τα νήματα προς κάθε κατεύθυνση για να μην απευλάνονται!!! Γιατί έτσι η χρηματοδότηση μεγαλώνει όσο μεγαλώνει το κύρος της ΜΚΟ.!!! Την ρώτησα από πού βρίσκονται αυτοί οι οικονομικοί πόροι και μου απάντησε ότι δεν ξέρει αυτή, μόνο «τα μεγάλα κεφάλια» της κάθε ΜΚΟ.

Την ρώτησα πόσοι εργάζονται σε αυτή την επιχείρηση και μου απάντησε ότι δεν είναι πολλοί γιατί δεν συμφέρει να πληρώνει η ΜΚΟ πολλούς, έτσι θα μειωθούν και οι δικές τους απολαβές. Στην απορία μου «πώς συγκεντρώνουν κόσμο» για να προβάλλουν τις απαιτήσεις τους» απάντησε γελώντας:

«Ποιος κόσμος; Μόνο κάποιοι χαζοί έρχονται που πιστεύουν ότι πραγματικά καταπιέζονται οι παράνομοι μετανάστες. Έχουμε δημοσιογραφική κάλυψη κι έτσι μπορεί να ακουστούν τα αιτήματά μας.»!
Ρώτησα αν δουλεύουν για λογαρισμό τους και οικονομικοί μετανάστες που διαμένουν στην Ελλάδα και μου απάντησε καταφατικά, όχι μόνο εκεί αλλά και σε άλλες ΜΚΟ!

Μου είπε ότι εργάζεται για δυο - τρεις ώρες την ημέρα, αμοίβεται πάρα πολύ καλά, το μόνο το ότι έχει ένα μικρό μειονέκτημα η δουλειά αυτή: πρέπει να πηγαίνει σε επαρχίες, όπου της πούνε!!!
Με απορία ρώτησα που ακριβώς και τι κάνει και μου απάντησε ότι πηγαίνουν στη Μυτιλήνη, στον Έβρο, στα σύνορα με την Αλβανία και γενικά σε όσα μέρη συλλαμβάνουν παράνομους μετανάστες.

Την προηγούμενη εβδομάδα είχε πάει Πελοπόννησο για τις«ανάγκες» της δουλειάς της. Η δουλειά τους είναι να δημιουργούν κλίμα αρνητικό για την αστυνομία με σκοπό να μην μπορεί να κάνει την δουλειά της όπως ορίζει ο νόμος και ταυτόχρονα κλίμα συμπάθειας προς τους λαθραίους μετανάστες.

Μου είπε και κάτι συγκλονιστικό:

Όποτε είναι εφικτό έχουν μαζί τους και άτομα που μιλάνε αραβικά και αυτά τα άτομα συνεννοούνται με τους λαθρομετανάστες και τους καθοδηγούν τι ακριβώς να κάνουν προκειμένου να αφεθούν ελεύθεροι. Αυτοί τους καθοδηγούν να δηλώνουν Παλαιστίνιοι!! Για να αιτήσουν άσυλο!

Όταν τελείωσε η εξομολόγηση την ρώτησα αν έχει τύψεις απέναντι στηχώρα της και στο παιδί της το ίδιο, το οποίο όταν μεγαλώσει θα της καταλογίσει ευθύνες για την καταστροφή της Ελλάδας. Μου απάντησε ότι αν είχε κάποια άλλη σίγουρη δουλειά , δεν θα έμπλεκε με αυτούς. «Αλλά πρέπει κι εγώ κάπως να ζήσω».

Την ρώτησα γιατίδεν αγωνίζεται για να απαλλαγεί η Ελλάδα από αυτή την πληγή που ονομάζεται λαθρομετανάστευση, να δημιουργηθεί σωστή μεταναστευτική πολιτική, ώστε αυτοί που θα μείνουννα ζουν και να εργάζονται σαν άνθρωποι με χαρτιά εργασίας και όχι ελληνική ιθαγένεια δια γεννήσεως και να υπάρχει δουλειά και για όλους τους Έλληνες πρωτίστως. Μου απάντησε ότι έχω απόλυτο δίκιο, αλλά δεν υπάρχει ΜΚΟ για δικαιώματα των Ελλήνων κι εκείνη μου επανέλαβε ότι «πρέπει κάπως να ζήσει».

Μου τόνισε ότι χάρη στη νέα της δουλειά ζει σε ένα προάστιο απαλλαγμένο από κάθε λογής περιθωριακούς και λαθρομετανάστες κι έτσι δεν κινδυνεύει καθημερινά όπως στο παλιό της σπίτι καιτο παιδί της θα μεγαλώσει με Ελληνόπουλα!!!!

Αυτό είναι και το πιο εξοργιστικό από όλα!

Με άφησε στον προορισμό μου με την παράκληση να μην αναφέρω πουθενά ό,τι είπαμε, ιδιαίτερα το όνομά της, το οποίο της υποσχέθηκα και συνέχισε ενώ εγώ είχα μείνει κάγκελο μετά από όλα αυτά, τα οποία ήξερα βέβαια, μέσα από τα ιστολόγια, αλλά πραγματικά είναι συγκλονιστικά όταν ακούς να τα λένε άνθρωποι που είναι μέσα στα πράγματα.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΙΝΚΑ - 17/2/2011

VODAFONEκαι άλλοι πάροχοι, τηλεφωνίας, δανείων και λοιπών καλουδιών!!!

προς τους καταναλωτές.

Προσοχή λοιπόν.

Σας ζητούν την ταυτότητά σας για την ορθότητα των στοιχείων της αίτησης – σύμβασης που θα συμπληρωθεί και θα υπογραφεί από τους δύο συμβαλλόμενους, εσάς και τον παροχέα της υπηρεσίας κλπ.. Μέχρι εκεί καλά. Φωτοτυπία της ταυτότητας δεν δικαιούνται να πάρουν.

Προσοχή 1: Πολλοί υπάλληλοι τραπεζών και άλλων παροχέων, χωρίς να σας ρωτήσουν, βγάζουν φωτοτυπία η την σκανάρουν στα γρήγορα χωρίς να το αντιληφθείτε. Αυτό είναι 100% παράνομη πράξη. Δεν έχουν το δικαίωμα κανένας απολύτως να φωτογραφίζει για το αρχείο του την ταυτότητά σας. Το να το κάνει και χωρίς να σας ρωτήσει, είναι ακραία παρανομία.

Προσοχή 2: Εάν σας ρωτήσει και εσείς δεν το αρνηθείτε, τότε στην φωτοτυπία πρέπει να τραβήξετε διαγώνια γραμμή και στην ουρά της γραμμής να σημειώσετε: Μόνο για χρήση από την Vodafone π.χ. η όπου αλλού θέλετε εσείς. Εάν σας ζητήσει να την σκανάρει, τότε πάλι μπορείτε αν συμφωνείτε να σκανάρει όχι αυτούσια την ταυτότητα, αλλά την φωτοτυπία με την διαγώνιο και τις σημειώσεις σας.

Διαβάστε με προσοχή το κείμενο αυτό να το καταλάβετε για την πρακτική εφαρμογή στο δικαίωμά σας……….και στην αποφυγή απρόβλεπτων καταστάσεων.

Προσοχή 3: Μην κάνετε σαν ξελιγωμένοι ενώπιον των παροχέων, για τα καλούδια τους, που είναι αμέτρητοι και αν δεν σας το δώσει ο ένας θα σας το δώσει ο άλλος που κάνουν αμάν για πελάτες.

Οι πάροχοι τηλεφωνίας, δανείων και λοιπά καλούδια, τα προσφέρουν μόνο για να βγάλουν κέρδος και να πλουτίσουν με απλή έκφραση, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.

Οι εφευρέσεις – παροχές που διανέμουν οι πάροχοι, με συμβάσεις και συμβόλαια, είναι χρήσιμες για την καθημερινή μας ζωή και για αυτό αγοράζονται από τους καταναλωτές σε όλες τις χώρες της γης.

Όμως:

Αφ ενός, η άγρια τοκογλυφία μαραίνει την οικονομία καταναλωτή και χώρας, η δε ακριβή και με ακατανόητα συμπλέγματα, τηλεφωνία, περιορίζει την επικοινωνία που είναι το κυριότερο αγαθό του ανθρώπου και βάση, για τα πάντα.

Αφ ετέρου, η μεν τοκογλυφία σωρεύει τον πλούτο καταναλωτών και εθνών στις τράπεζες και μετά μάλλον στις Μαλβίδες, η δε συμπλεγματική τηλεφωνία, κάθε λέξη και τάληρο…. όποιοι το θυμούνται.

Δηλαδή, από την υπογραφή της σύμβασης, η κάθε μέρα, για το χρέος, γεμίζει την λίμνη των τόκων, για την τηλεφωνία γεμίζει η λίμνη του παροχέα όπως Vodafone π.χ. με κάθε λέξη στο κινητό σας, με απίστευτα κέρδη.

Οι μεν τράπεζες σωρεύουν πλούτο, δανείζοντας με τόκο, με εκτεταμένα εικονικό χρήμα, με τζάμπα κόστος δηλαδή, η δε τηλεφωνία, από την απόσβεση των εγκαταστάσεων και μετά, πάλι με ασήμαντο κόστος πλέον, σε σχέση με την παλίρροια εισρεόμενων… τάληρα… με κάθε λέξη μας στο κινητό.

Πρέπει να ξέρετε τι παίρνετε, όταν πληρώνετε. Και να μην σας λένε κοιτάξτε στο φακό.

Στις τράπεζες και στην τηλεφωνία πληρώνετε, απίστευτα και αδικαιολόγητα πολλά.

Προσοχή λοιπόν και όχι λιγουριά και μην σας πιάνουν τον κ….. όταν συμβάλλεστε με αυτούς. Μη συμπεριφέρεστε σαν κρατούμενοι όταν αγοράζετε. Είναι σημαντικό.

Για την ταυτότητά σας, αν δεν εμπιστεύεται ο πάροχος τον υπάλληλό του στα στοιχεία που συμπληρώνει, γιατί να τον εμπιστευτείτε εσείς. Δώστε την, να γράψει με στυλό τα στοιχεία σας, υπογράψτε εσείς και αυτός την σύμβαση και μην αφήσετε φωτοτυπία για κανένα λόγο.

Κανένας νόμος, δεν δίνει σε κανέναν, το δικαίωμα φωτοτύπισης η κράτησης της ταυτότητάς σας, εκτός των υπηρεσιών εθνικής ασφάλειας. Ότι άλλο σας πουν, είναι μπούρδες.

Επίδομα μαλάκα!!!

Η επανάσταση των σιωπηλών...

πηγή: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=5339

του Γιώργου Γραμματικάκη

"Οι Σειρήνες όμως έχουν ένα όπλο πιό φοβερό και από το τραγούδι: τη σιωπή τους. Και πιθανότερο, παρόλο που δεν έτυχε ποτέ, θα ήταν να γλυτώσεις από το τραγούδι τους, παρά από τη σιωπή τους."
Φράντς Κάφκα, Η σιωπή των σειρήνων

Καθώς η κρίση απλώνει βαριά την σκιά της στην χώρα και τις ψυχές μας, πολλοί προσπαθούν να προδικάσουν το μέλλον. Κάποιοι αναλυτές θεωρούν ότι θα υπάρξουν βίαιες αντιδράσεις, άλλοι πάλι ότι η απάθεια θα εξακολουθήσει να κυριαρχεί.

Ενώ όμως μια κλασική επανάσταση δεν είναι ανάμεσα στα ενδεχόμενα -ούτε οι συνθήκες υπάρχουν, ούτε ο εχθρός είναι ορατός- εγώ οραματίζομαι από παλιά μια άλλη επανάσταση. Μια επανάσταση διαφορετική από όσες περιγράφουν τα βιβλία, από όσες απεικονίζουν στις ταινίες τους οι σκηνοθέτες. Την ανάγκη της μάλιστα διατύπωσα πολλά χρόνια πριν. Kαθώς όμως περνά ο καιρός αυτή η άλλη επανάσταση, που οραματίζομαι, κερδίζει διαρκώς σε περιεχόμενο και ορμή.

Η επανάσταση λοιπόν, που οραματίζομαι, θα είναι μια επανάσταση των σιωπηλών. Δεν θα έχει σημαίες αναπεπταμένες, συνθήματα και ιδεολογικές διακηρύξεις. Θα είναι μια επανάσταση βουβή, που θα στηρίζεται απλώς στην αλληλεγγύη των βλεμμάτων. Θα ξεκινήσει από την απόλυτη, την οργισμένη σιωπή, και θα αποδώσει στον άνθρωπο όσα στερήθηκε, όσα ονειρεύθηκε, ό,τι ζήτησε με κραυγές –πριν επιλέξει την σιωπή.

Γιατί αυτή η σιωπή, είναι η απόγνωση και η προσδοκία του. Δεν είναι αποδοχή, μήτε μοιρολατρία. Η σιωπή είναι το μέτρο της διαψευσμένης του ζωής, η πίκρα για τις επαγγελίες που ακυρώθηκαν, η οργή για την υποκρισία και το ψέμα. Η σιωπή είναι το ανώτερο στάδιο της πολιτικής ωριμότητας. Αν οδηγήσει στην επανάσταση, θα είναι μια επανάσταση αληθινή, αφού για πρώτη φορά δεν θα δεσμεύεται από τα λόγια της. Θα δεσμεύεται μόνον από τα αισθήματα της.

Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν απευθύνεται λοιπόν σε ορισμένες τάξεις κοινωνικές, ούτε υπόσχεται ευημερία και δικαιώματα. Υπόσχεται μόνον μια άλλη γλώσσα: Την ξεχασμένη γλώσσα της ειλικρίνειας και της ευθύνης. Δεν επιδιώκει την εξουσία, αφού όπως απέδειξε η Iστορία, αυτό οδηγεί στην βία και τον εκφυλισμό. Επιδιώκει, όμως, να αποδώσει στον άνθρωπο την εξουσία της ζωής του, να απαντήσει στην βουβή απόγνωση της σιωπής του. «Η επανάσταση» σχολιάζει ένας θεωρητικός της, «συνιστά μια πνευματική αναταραχή, μέσω της οποίας μια ομάδα ανθρώπων επιδιώκει να θέσει νέα θεμέλια για την ύπαρξη της.”

Σε αυτήν λοιπόν την επανάσταση, που αναζητά αιωνίως τα θεμέλια της, δεν έχουν ίσως θέση οι ποιητές, μήτε οι φιλόσοφοι. Έχουν όμως θέση οπωσδήποτε οι άνεργοι. Ο φιλόσοφος προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο, ο ποιητής δημιουργεί τον δικό του. Ο άνεργος όμως τον στερείται εξ ορισμού. Η ανεργία αποτελεί τον παραλογισμό ενός πολιτισμού, που δεν παύει να επαίρεται για τις κατακτήσεις του. Ο παραλογισμός αυτός, αλλού εκδηλώνεται στην πρόκληση της χλιδής, στον άνεργο σε ταπεινώσεις που δεν τελειώνουν. Ο άνεργος κατέφυγε στην σιωπή, επειδή κουράστηκε να ακούει για επενδύσεις και για τη μείωση της ανεργίας·που εξαιρούν ωστόσο πάντοτε τον ίδιο. Ο άνεργος είναι πια σιωπηλός, όχι επειδή θέλει να κρύψει την οργή του, αλλά επειδή δεν αντέχει να μιλήσει άλλο.

Η σιωπή -που κρύβει την απόγνωση- χαρακτηρίζει ακόμα όσους έχουν έγνοια πραγματική για την φύση και το περιβάλλον. Δεν είναι πάντοτε οι «οικολόγοι». Οι οικολόγοι φλυαρούν χωρίς μέτρο, καταφεύγουν σε θεωρίες και αναλύσεις, ενώ συχνά κρυφοκοιτάζουν την εξουσία. Στην επανάσταση των σιωπηλών θα συμμετέχουν οι άλλοι: Όσοι γνωρίζουν ότι η ανάσα της φύσεως είναι το ίδιο σπουδαία με την δική τους ανάσα, ότι τα τραύματά της αποτελούν τραύματα στο δικό τους το σώμα και την ψυχή. Αν σήμερα η μόνη προσδοκία τους είναι η επανάσταση των σιωπηλών, είναι επειδή κουράστηκαν να υπομένουν: Την ασίγαστη μανία καταστροφής ενός ευλογημένου τόπου, τις απάνθρωπες πόλεις που στεγνώνουν τις ψυχές, την θυσία του αιώνιου και του αναγκαίου στο εφήμερο και το ταπεινό.

Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν υπόσχεται νόμους και διατάγματα, που θα αποβλέπουν στην «προστασία» του περιβάλλοντος. Θεωρεί, αντίθετα, ότι είναι ο άνθρωπος που επείγει να προστατευθεί. Εκείνος –που σήμερα σιωπά με απόγνωση- οδηγείται σταθερά στην αποξένωση, επειδή το περιβάλλον μοιάζει να ανήκει πάντοτε σε κάποιους άλλους. Μόνον όμως όπου το περιβάλλον παραμείνει υπερήφανο και ανέγγιχτο, μπορεί να ανθίσει η πραγματική ζωή. Αλλιώς, θα πληθαίνουν οι απομιμήσεις και τα ομοιώματα της.

Στην επανάσταση των σιωπηλών συμμετέχουν και όσοι είδαν τον διαφορετικό κόσμο, που έπλασαν μέσα τους, να διαψεύδεται και να συντρίβεται. Ούτε μετάνιωσαν όμως, επειδή ο δικός τους κόσμος είχε αξίες και ήθος, ούτε μπορούν να τον αλλάξουν. Στην επανάσταση των σιωπηλών, είναι σημαιοφόροι χωρίς σημαίες, πεζοπόροι χωρίς προμήθειες. Διαθέτουν την τιμιότητα του βλέμματος και μια βαθύτερη αξιοπρέπεια. Ο κόσμος που έπλασαν -που είχε αξίες και ήθος- είναι πάντοτε εκεί. Αυτοί, οι σημαιοφόροι –χωρίς σημαίες- στην επανάσταση των σιωπηλών, είναι η εγρήγορση και η συνείδηση της.

Όσοι άλλωστε κατέφυγαν στην σιωπή, δεν έπαυσαν να ονειρεύονται: Την δίκαιη συγκρότηση του κοινωνικού ιστού, την αύρα μιας παιδείας ουσιαστικής, την ενίσχυση των δημιουργικών δυνάμεων που εν είδει μικρής φωτιάς υπάρχουν στον καθένα. Αντί όμως, όσοι καταφεύγουν σήμερα στην σιωπή, να κερδίσουν λίγα από τα όνειρα τους, έγιναν αριθμοί και αποδέκτες. Αριθμοί σε πίνακες στατιστικής και σε μετρήσεις θεαματικότητας, αποδέκτες των παραλογισμών μιας ψηφιακής οικονομίας, όμηροι μιας ζωής που διαρκώς αφυδατώνεται. Κι ενώ τα λόγια των πολιτικών επιμένουν να διαγράφουν κύκλους ανούσιους και υποκριτικούς, εκείνοι, στην σιωπή τους, προτιμούν να ακούν τον ήχο των κυμάτων, και την βουή των επερχομένων γεγονότων.

Αυτός άλλωστε –εγώ ή εσείς- που οραματίζεται την επανάσταση των σιωπηλών, δεν ενδιαφέρεται αν επικριθεί ως ρομαντικός, ούτε αν καταταχθεί από τους εχέφρονες στους υπέρμαχους μιας ουτοπίας, από τις πολλές που γνώρισε η ιστορία. Οι επικριτές της επανάστασης των σιωπηλών, συχνά φορτωμένοι με διπλώματα και κοινωνιολογικές περγαμηνές, αγνοούν την αξία της σιωπής, το εν δυνάμει επαναστατικό της περιεχόμενο. Τι άλλο όμως ήταν, η εξέγερση του Πολυτεχνείου –η μόνη που τελευταία γνώρισε η χώρα- από μια κραυγή σπαρακτική, μια στιγμή επαναστάσεως ύστερα από χρόνια σιωπής; Η σιωπή υπήρχε από νωρίς στις διαψευσμένες προσδοκίες των νέων ανθρώπων, σερνόταν στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και τους δρόμους της Αθήνας, μιλούσε με μουσικές και αθέατα δάκρυα. Η βία επιτάχυνε την έκφραση της, τα τάνκς προσπάθησαν να καλύψουν την απειλή της.

Οσοι λοιπόν αμφισβητούν την επανάσταση των σιωπηλών, δεν μέτρησαν ποτέ την αξία της σιωπής, δεν έτυχε ποτέ να αντιληφθούν την εκρηκτική της δύναμη. Μήπως όμως μέσα στην σιωπή δεν ανθίζει ο έρωτας - ή και πάλι σιωπηλά δεν πλάθει ο δημιουργός το έργο του;

«Οι επαναστάσεις είναι τρελές εμπνεύσεις της ιστορίας» έγραψε ένας επαναστάτης, που μάλιστα δολοφονήθηκε από τους πρώην συντρόφους του. Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν θα είναι απλώς μια τρελή έμπνευση της ανθρώπινης ιστορίας. Θα είναι ίσως η συνέχεια και η αποθέωση της.