ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
ΤΟ
ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΑΧΑΖ (α)
π.
Δημητρίου Μπόκου
Η
πιο χαρακτηριστικὴ ἴσως προφητεία για
την ενανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι
αυτή που αναφέρεται από τον προφήτη
Ησαΐα, σε ένα από τα αναγνώσματα του
Εσπερινού των Χριστουγέννων. «Ιδού
η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται
υιόν και καλέσουσι το όνομα αυτού
Εμμανουήλ, ο
εστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ημών ο Θεός»
(Ματθ.
1,
23. Ησ. 7,
14).
Η
προφητεία αυτή εξαγγέλθηκε σε μια εποχή
πολύ δύσκολη για τον λαό του Θεού. Οι
Ισραηλίτες είχαν διαιρεθεί, μετά τη
βασιλεία του Σολομώντα, σε δύο βασίλεια,
αντιμαχόμενα συνήθως μεταξύ τους. Το
(νότιο) βασίλειο του Ιούδα, και το (βόρειο)
βασίλειο του Ισραήλ. Οι βασιλείς όμως
και των δύο βασιλείων υπήρξαν, εκτός
εξαιρέσεων, ασεβείς.
Από
τους πλέον ασεβέστερους αναδείχθηκε ο
Άχαζ, που βασίλευσε στο βασίλειο του
Ιούδα, δυόμιση αιώνες μετά τον Δαυΐδ
(περί το 730 π. Χ.). Αλλά δεν «εποίησε
το ευθές ενώπιον Κυρίου, ως Δαυΐδ ο πατήρ
αυτού». «Εν τοις υψηλοίς», πάνω
στα ψηλά βουνά, στις πηγές και κάτω από
πυκνόφυλλα δέντρα, έφτιαξε αγάλματα
και βωμούς και εκεί ο λαός πρόσφερε
θυσίες και θυμιάματα στα είδωλα (τον
Βάαλ και την Αστάρτη).