Πνεύμα Θεατρικό (Από την Ηρώ Μητρούτσικου)

Μια εξαιρετική, αληθινή, παιδική παράσταση 

και ένα ψεύτικο παίξιμο παλιού ηθοποιού.

 

http://attikipress.gr/mia-eksairetiki-alithini-paidiki-parastasi-kai-ena-pseutiko-paiksimo-paliou-ithopoiou/

 

Από την Ηρώ Μητρούτσικου                                                                             8.11.2014

 

Δεν μπορώ να σας περιγράψω τα συναισθήματα που βιώσαμε, ο ανιψιός μου κι εγώ, σε μια υπέροχη παράσταση για μικρά παιδάκια. Δυστυχώς, τα αντίθετα συναισθήματα βίωσα στην επίσημη πρεμιέρα του Δ.Κατρανίδη!

 

"Το Ταξίδι της πιο κόκκινης παπαρούνας”

 

Τί χρειάζεται να έχει μια παιδική παράσταση για να είναι καλή; Χαρά, κίνηση, χρώμα, μουσική, λίγο χορό, λίγο τραγούδι, πολύ φρεσκάδα, πολύ φαντασία, πάρα πολύ παιχνίδι, ήρωες που στην πραγματική ζωή δεν έχουν ανθρώπινη λαλιά, ίσως ένα δίδαγμα, ένα μήνυμα και πολύ-πολύ αγάπη για τα παιδιά.

Όλα αυτά τα διαθέτει η παράσταση "Το Ταξίδι της πιο κόκκινης παπαρούνας” που δημιούργησε η  θεατρική ομάδα "Μικρός που είναι ο κόσμος". Κι όταν λέω δημιούργησε, το εννοώ! Τρεις κοπέλες ανέλαβαν να κάνουν θέατρο αυτό το αφήγημα-παραμύθι του Αργύρη Χιόνη και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό.

Η ιστορία γίνεται αφορμή και για ένα υπέροχο ταξίδι στα θαύμα της ζωής, αλλά και στο περιβάλλον: Μια μαμά παπαρούνα ρίχνει τα πέταλά της, ενώ η κοιλιά της φουσκώνει από τα σποράκια (τί καλύτερο για παιδάκια που αποκτήσαν ή θα αποκτήσουν αδερφάκι..). Ένα από αυτά, το πιο μικρό σποράκι, ταξιδεύει με όχημα τον άνεμο και από την εξοχή, δυστυχώς, πέφτει σε μια μεγάλη τσιμεντένια πολιτεία. Τί γίνεται, όμως, όταν σ' αυτήν την πολιτεία δεν υπάρχει πουθενά χώμα, ώστε να μπορέσει να βρει καταφύγιο και να φυτρώσει;
''.... φανταστείτε μια παπαρούνα στο πεζοδρόμιο της οδού Σταδίου. Κάτι τέτοιο. Σίγουρα, θα σκεφτόσαστε πως εκείνο το ανοιξιάτικο πρωινό έγινε κάτι σαν επανάσταση στην πόλη...." Γίνεται, όμως, αυτό; Οι άνθρωποι πώς αντιμετωπίζουν αυτό το παράξενο συμβάν;

Το σποράκι γεννιέται, με τρεις απλές κινήσεις το ειδυλλιακό τοπίο της εξοχής μετατρέπεται σε μια ψηλή πολυκατοικία, με το πέρας του χειμώνα η Παπαρούνα, η Πιο Κόκκινη, αναδύεται μέσα από το χώμα, ο ήλιος την μεγαλώνει, ένα χαρτί γίνεται η πέτρα που θα προστατέψει την παπαρούνα από τα βιαστικά παπούτσια της πόλης, μέχρι που θα εμφανιστεί το μόνο ζώο που επιβιώνει στο μπετόν, το περιστέρι. Αν και αρχικά σκέφτεται να την φάει, η Πιο Κόκκινη Παπαρούνα με την βοήθεια των παιδιών θα καταφέρει όχι μόνο να επιζήσει, αλλά -κλείνοντας τον κύκλο της- να πείσει το περιστέρι να μεταφέρει στην εξοχή -μέσα στην βαλίτσα του- τα σποράκια της, για να μεγαλώσουν εκεί οι υπόλοιπες παπαρούνες. Μια κατακόκκινη παπαρούνα με ένα υπέροχο φόρεμα-πράσινο μίσχο που δεν το βάζει κάτω ποτέ, που τραγουδά, χορεύει, αγαπά την ζωή, την αγαπούν όλοι και μέχρι και το δύστροπο περιστέρι θα κάνει κάτι που δεν είναι μαθημένο να κάνει: θα πετάξει μακριά, έξω από τα όρια της πόλης που έχει μάθει να ζει, για να ρίξει τους σπόρους σε κανονικό χώμα, σε ένα λιβάδι!!!

Μια απλή και λιτή παράσταση, όπου όλα μεταμορφώνονται μπροστά σου, μαγικά....

Δύο ταλαντούχες ηθοποιοί,εντελώς διαφορετικές και, συγχρόνως, τόσο όμοιες, γεμάτες μπρίο και ζωντάνια, αναλαμβάνουν όλους τους ρόλους της παράστασης και μας δείχνουν δυο κύκλους ζωής των φυτών, δυο διαφορετικά μέρη, αλλά μια υπέροχη ιστορία!

Η Σοφία Καραγιάννη σκηνοθετεί, διασκευάζει το κείμενο με την βοήθεια της Μυρτώς Αθανασοπούλου και παίζει μαζί με την Μαρία Σταματάκου. Δεν είναι περίεργο που και οι δύο ηθοποιοί είναι μητέρες και, μάλλον ξέρουν, τί είναι καλύτερο για τα παιδιά αυτής της ηλικίας. Μια παράσταση τόσο σωστή όσο και υπέροχη, με ευφάνταστα, πολυμορφικά σκηνικά και κοστούμια (Αντρέας Ρουσάκης) και απλές χορογραφίες, αλλά τόσο οργανική κίνηση (Όλγα Γερογιαννάκη), γεμάτη μουσική (Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης) και αμέριστη γλύκα.

Μια παράσταση για μικρά παιδάκια (2,5 ετών ως τα μέσα δημοτικού), που θα μάθουν για τον κύκλο της ζωής των φυτών αλλά και των ανθρώπων, χωρίς ποτέ να νιώσουν ότι διδάσκονται κάτι, στον σωστό ρυθμό παράστασης που πρέπει για αυτή την ηλικία. Μια πάνγλυκη ιστορία, η οποία γίνεται ένα υπέροχο, πολύχρωμο θέαμα, χωρίς φαντασμαγορικά σκηνικά (μια και δεν χρειάζονται), αλλά με πραγματική αγάπη προς το παιδί.

 

Κάθε Κυριακή στις 11.30 

Πολυχώρος VAULT

Mελενίκου 26 Γκάζι - Βοτανικός (8’ από metro Κεραμεικός)

2130356472 – 6945247197

7€ και 5€ ανέργοι/οργανωμένες παραστάσεις

 

 

“Σκηνές από έναν γάμο”

Το έργο «Σκηνές από έναν γάμο» είναι ταινία δωματίου (1973) και τηλεοπτική σειρά (1974), σε σενάριο και σκηνοθεσία του Μπέργκμαν και μιλά για τη φθορά του έρωτα και τα στάδια του γάμου. Ένα έργο ρεαλιστικό αλλά και ειρωνικό, επώδυνο αλλά και λυτρωτικό. Το 2003 ο σκηνοθέτης θα γυρίσει το «Saraband», όπου μας δείχνει τη ζωή του ίδιου ζευγαριού μετά από πολλά χρόνια.

Ένα ζευγάρι μορφωμένων αστών, ζει έναν ύποπτα ήρεμο και καθ’ όλα τακτοποιημένο γάμο, μέχρι τη στιγμή που και στους δύο αρχίζουν οι υπαρξιακές  αναζητήσεις και ο Γιόχαν φεύγει γιατί ερωτεύεται μια νεότερη γυναίκα. Η αντίδραση της Μαριάννας είναι απρόσμενα ήρεμη. Η σύγκρουσή τους γίνεται χρόνια αργότερα, καθώς ο καθένας τους αλλάζει. Ο δυναμικός εραστής μετατρέπεται σε ανθρωπάκι και η, σχεδόν, άβουλη σύζυγος σε δυναμική, ανεξάρτητη και επιτέλους όμορφη και σέξι γυναίκα κι όχι σύζυγος! Σε κάθε νέα τους συνάντηση, οι ισορροπίες αλλάζουν και ο έρωτας πότε-πότε επανέρχεται...

Το έργο, καθότι κινηματογραφικό, έχει κάποιες μικρές αδυναμίες όταν παρουσιάζεται σε θεατρική σκηνή, αλλά όχι σημαντικές (σίγουρα όμως, δεν μπορεί η γυναίκα να λέει: «Θα ξυπνήσω λίγο πιο αργά, σήμερα, τα παιδιά» και να την βλέπουμε να φεύγει για την δουλειά, έχοντας ξεχάσει τα παιδιά της. Το cut του κινηματογράφου δεν είναι το ίδιο με του θεάτρου, όχι ότι αν θέλουμε δεν μπορούμε να το κάνουμε ακριβώς ίδιο, απλά στην συγκεκριμένη σκηνή δεν έγινε... Επίσης, στο δεύτερο μέρος όπου παρακολουθούμε τις συναντήσεις τους, πια ως πρώην ζευγάρι, κάποια στιγμή δεν καταλάβαμε πόσος χρόνος είχε περάσει από την πρώτη στην δεύτερη συνάντηση!)

Το σκηνικό (Αλεξία Θεοδωράκη) του πρώτου μέρους συμβολικό και συγχρόνως σχεδόν ρεαλιστικό, αν και οι ηθοποιοί (κυρίως ο σύζυγος) μιλάνε συνέχεια στο κοινό. Τα δωμάτια δεν ήταν απαραίτητα, ούτε όμως ενοχλούσαν. Το δωματιάκι του γραφείου ήταν εντελώς αχρείαστο, απλά χρησίμευε αντιθετικά. Το δεύτερο σκηνικό, εκτός από πανέμορφο, λειτουργούσε καλύτερα γιατί έδενε η αφαιρετικότητά του με τις δυο πολυθρόνες που «παίζουν» σε όλο το έργο. Η σκηνή της ερωτικής επαφής στο κρεβάτι κρατάει πάρα πολύ και αισθάνεσαι ότι γίνεται μόνο για αισθητικούς και ερωτικούς λόγους.

Η ερμηνεία της Παναγιώτας Βλαντή -εκτός από μια στιγμή- ήταν άψογη... Γλυκιά, άβουλη και συγκαταβατική στο πρώτο μέρος, ώριμη γυναίκα που ξέρει τι θέλει στο δεύτερο. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τον Δάνη Κατρανίδη. Παρ΄ότι μετάφρασε ο ίδιος το έργο και παρ΄ότι σωματικά ήταν σωστότατος, δυστυχώς, η υποκριτική του ήταν τόσο ψεύτικη που, από το πρώτο λεπτό της παράστασης, ήθελες να φύγεις. Και σαν να μην έφτανε αυτό, είχε τέτοια ταχυλογία (να υποθέσω ότι ήταν λόγω άγχους της πρεμιέρας; Δεν δικαιολογείται μετά από τόσα χρόνια στο σανίδι και ειδικά όταν η παράσταση παιζόταν και πέρυσι...) που όχι μόνο έχανες τα μισά από τα λόγια του, αλλά μέχρι να το συνηθίσεις σου δημιουργούσε άγχος! Το περίεργο είναι ότι όλες τις φορές που απευθυνόταν στο κοινό, ήταν τόσο άμεσος και ζεστός που δεν καταλάβαινες γιατί μετά ξαναφορούσε το προσωπείο του κακού ηθοποιού!

Μια παράσταση με πολύ προσεγμένη αισθητική στην οποία, η μόνη παραφωνία, ήταν τα φιλιά. Δεν ξέρω αν έτσι φιλούσαν στο θέατρο οι παλιοί ζεν πρεμιέ, αλλά στο σύγχρονο θέατρο τέτοια φιλιά βλέπεις μόνο σε κωμωδίες που παρωδούν τον άνδρα που φιλάει...

Ο Ένκε Φεζολλάρι σκηνοθέτησε λιτά και σωστά, δίνοντας αυτό που έπρεπε. Νομίζω ότι οι τόσες αλλαγές στις πολυθρόνες δεν εξυπηρετούσαν κάτι. Αν οι μετακινήσεις τους ήταν λιγότερες και συμβολικές (και δεν σηματοδοτούσαν, απλά, την αλλαγή σκηνής), τότε θα είχαν και νόημα.

 

Πόλη Θέατρο,   Πλ. Βικτωρίας

Δυο παράλογες, πολιτικές κωμωδίες 

από νέους θιάσους

 

 

από την Ηρώ Μητρούτσικου                                                                                  11.10.2014

http://attikipress.gr/dio-paraloges-politikes-komodies-apo-neous-thiasous/

 

Σύγχρονες κωμωδίες (η πρώτη, μάλιστα, είναι γραμμένη φέτος) που ασχολούνται με το παράλογο της πολιτικής κατάστασης. Ένα Ελληνικό και ένα Βουλγάρικο έργο σατιρίζουν την κρίση, την φορολογία, την γραφειοκρατεία, την καταδυνάστευση από την εξουσία, μέσα σε ένα παράλογο σύμπαν!

 

O έφορος και οι κόρες

 

Μια έμμετρη, σουρεαλιστική, σύγχρονη κωμωδία της Μαρίας Τρανού, η οποία το 2006 κέρδισε το 1ο Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου για παιδιά. Το καινούριο της δημιούργημα απευθύνεται, αποκλειστικά σε ενήλικο κοινό και μιλά για την κρίση και την επίδραση της στους απλούς ανθρώπους, ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί υλικά παλιού θεάτρου με εξέχον τον δεκαπεντασύλλαβο, τον οποίο έχουμε συνηθίσει, κυρίως, στα δημοτικά τραγούδια. Σε αυτό το πρόσφατα γραμμένο έργο, οι ήρωες, οι τόποι, αλλά και η ιστορία,μοιάζουν βγαλμένα από άλλη εποχή. Θα μπορούσε να είναι παραμύθι, θα μπορούσε να είναι και μια άλλη “Μάνα κουράγιο”.

Η ιστορία: δυο νέες γυναίκες εγκαταλείπουν την πόλη, γιατί δεν τα βγάζουν πέρα με τους φόρους και ανεβαίνουν στο βουνό. Εκεί ζουν σε μια ερειπωμένη καλύβα, όπου κρύβουν τους εαυτούς τους , αλλά προπαντός το μωρό (μια και όλα φορολογούνται, ακόμα και τα παιδιά) και μαζεύουν χόρτα για να φάνε. Οι φοροεισπράκτορες, όμως, δεν θα τις αφήσουν ούτε εκεί ήσυχες. Χαμηλόβαθμος εφοριακός με αποστολή να συλλέξει και την παραμικρή σταγόνα ΦΠΑ που θα βρεθεί στο δρόμο του, εξοπλισμένος με όλο το κουράγιο που του δίνει το αξίωμα και οι σπουδές του, παίρνει τα βουνά ψάχνοντας φορολογούμενους. Στην συνάντησή του, όμως, με την φύση, η εξέλιξη είναι απρόσμενη! Όπως απρόσμενο είναι και το να ακούς σε δεκαπεντασύλλαβο για τον Έμφια, την Τρόικα και ότι καίει τον Έλληνα φορολογούμενο....

Μια απλή, αφαιρετική και ευφυής παράσταση, με, επίσης, απλά κουστούμια και σκηνικά (Άρτεμις Φλέσσα)!Ένα πάτωμα σπαρμένο με φθινοπωρινά φύλα, τρια μόνο στοιχεία που υποδηλώνουν τον κάθε διαφορετικό τόπο, ένα άλογο, ένα ελάφι κι ένας κλέφτης λύκος, ο οποίος αποτελεί και το ονειρικό στοιχείο του έργου! Τέσσερις νέοι ηθοποιοί σατιρίζουν την σύγχρονη Ελλάδα, μεταφέροντας το Ελληνικό οικονομική σύστημα σε μια ακραία, αλλά όχι ανεδαφική, πραγματικότητα...

Θέατρο του Νέου Κόσμου (metro Συγγρού-Φιξ)

 

Το Ρωμαϊκό Λουτρό

 

Στο ίδιο παράλογο σύμπαν κινείται και το έργο του Βούλγαρου μυθιστοριογράφου, δημοσιογράφου, σεναριογράφου και συγγραφέα θεάτρου του παραλόγου, Στανισλάβ Στρατίεβ (1941-2000). Το θέατρο του παραλόγου είναι ένα είδος θεάτρου το οποίο αναπτύσσεται μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι άνθρωποι βιώνουν οριακές καταστάσεις, παρόμοιες με τις σημερινές.

Αυτός ήταν και ο λόγος που μια νέα ομάδα επέλεξε το συγκεκριμένο κείμενο για να το ανεβάσει, αυτήν την χρονική στιγμή.

Το «Ρωμαϊκό Λουτρό» ήταν το πρώτο θεατρικό έργο (1974) του Στρατίεβ, το οποίο παιζόταν στο Κρατικό Θέατρο της Σόφιας για δέκα χρόνια! Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1987, από το ΑΜΦΙ-ΘΕΑΤΡΟ του Σπύρου Ευαγγελάτου.

Είναι ένα έργο που αφορά και την σημερινή κοινωνία, σε πολιτικό, κυρίως, επίπεδο. Ο Ιβάν είναι ένας τυπικός, μεσοαστός «ανθρωπάκος» με την δουλειά του και την αρραβωνιαστικιά του, μέχρι τη στιγμή που στο σπίτι του ανακαλύπτονται αρχαία! Συγκεκριμένα στο κέντρο του σαλονιού του ανασκάπτεται ένα τέλεια διατηρημένο Ρωμαϊκό Λουτρό… Κι εκεί η ζωή του γίνεται εφιάλτης. Η εξουσία, απούσα και απρόσωπη, διορίζει μόνιμα εκεί, εκτός από τον (αναμενόμενο) αρχαιολόγο, και έναν ναυαγοσώστη, καθ’ ότι λουτρό, αν και δεν υπάρχει ούτε νερό, ούτε λουόμενοι!

Απολαυστικότατος στον παράλογο αυτό ρόλο του ναυαγοσώστη –ο οποίος δουλειά δεν έχει και δουλειά φροντίζει να βρίσκει συνέχεια- ο Αλέξανδρος Ζουριδάκης, προκαλεί ασταμάτητα γέλια, ως ευσυνείδητος δημόσιος υπάλληλος, που, όμως, για να μην χάσει την διορισμό του, δεν δηλώνει το ανούσιο αυτού!

 Δυστυχώς, το σπίτι του Ιβάν γίνεται κέντρο διερχομένων: αρχαιολόγοι, αρχαιοκάπηλοι, λαμόγια, μεσίτες, πολιτικοί και καθένας που θέλει να εκμεταλλευτεί την πρόσφατη ανακάλυψη· όλοι ζητάνε από τον Ιβάν να θυσιαστεί για το κοινό καλό, παρ΄ότι αυτός έχει χάσει και το σπίτι του και την πολυπόθητη ησυχία του!

Η παράσταση σκηνοθετήθηκε από τον Κώστα Παπακωνσταντίνου, τον οποίο γνωρίσαμε -ως σκηνοθέτη- στους εξαιρετικούς «Χαλασοχώρηδες», που παίζονταν επί τρία χρόνια (και συνεχίζουν σε σχολεια!) (http://www.attikipress.gr/38887/yperoxos-kai-sygxronos-politikos-papadiamanths)!

Και αυτή, η δεύτερη σκηνοθεσία του, είναι, επίσης, εξαιρετική. Απλή και λιτή, με μόνο σκηνικό αντικείμενο την χρωματιστή καρέκλα του ναυαγοσώστη, μας δίνει εξαιρετικές υποκριτικές (Δ.Δημητρόπουλος σε τριπλό ρόλο, Αλ. Ζουριδάκης, Ν.Περιστεροπούλου, Στ.Σιούλης) και με τον πρωταγωνιστή, Δημοσθένη Ξυλαρδιστό, να ξεχωρίζει στον ρόλο του καημενούλη, αλλά ατομιστή, Ιβάν!

Ιδιαίτερη και εμπνευσμένη η πρωτότυπη μουσική του Βασίλη Κουτσιλιέρη.

Φαίνεται ότι ο Κώστας Παπακωνσταντίνου μας εγγυάται εξαιρετικές παραστάσεις για το μέλλον...

 

ΑποΜηχανής θέατρο (Πλατεία Αυδή, Κεραμεικός)

Mέχρι : 29/11/2014

Παρ., Σάβ. 8 μ.μ. 

  

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:

 

Ρωμαίος & Ιουλιέτα για 2,                    Θησείον

Bus και αυτοσχεδιάζουν;                       Π.Κ.

Κόλχαας,                                                Διέλευσις

If only,                                                    Bios

Φεύγουσα κόρη,                                  Φούρνος

Γέρμα,                                                    Βικτώρια

Μεφίστο,                                               Εθνικό

Αβελάρδος και Ελοΐζα/Σταματία,           Θ. Ν.Κόσμου

Το αμάρτημα της μητρός μου,                  Θησείον

Ρωμαϊκό Λουτρό,                                 ΑποΜηχανής

Αστερισμοί/Ρομαντική Ιστορία,               Θ. Ν.Κόσμου

Η Αρχή - Αθήνα 1895 - Υλικό Ροΐδης,     Φούρνος

Ελάτε σ’ εμάς για έναν καφέ,               Φούρνος

Μπετονένια παραλία,                          Skrow

Πατριδογνωσία,                                   Αλκμήνη

Η πόρνη από πάνω,                             Βρετάνια

Τα λουλούδια στην κυρία,                     ΑποΜηχανής

Βασιλιάς Ληρ,                                       Έλληνικός Κόσμος

Το φιλί της γυναίκας αράχνης,                 104

Βροχή,                                                    104

Ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα,    Ίδρυμα Μ.Κακογιάννης

Theatre case, Πνιγμονή                      Vault

Βόυτσεκ,                                                Άττις

H εκδοχή του Μπράουνινγκ,                 Εμπορικόν

Ο Έλλην Βρυκόλαξ,                              Μουσείο Μπενάκη

Τα ραδίκια ανάποδα,                           EliArt

 

 Με ελεύθερη συνεισφορά :

Interview,                                              Βικτώρια

Το βαλς των βρώμικων δρόμων,       Quilombo Centro Cultural

Μαύρη Τσαρίνα,                                  Δυναμό

 

Μην περιμένεις να βρεις τον εαυτό σου για να ξεκινήσεις!

http://www.agioritikovima.gr/thlogos/item/47446-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%B2%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CE%BE%CE%B5%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82

Περιμένεις μέρες, μήνες, χρόνια, σε ένα στημένο ραντεβού. Δεν ήρθε ακόμη. Δεν φάνηκε. Άργησε πολύ, τόσο που μάτωσαν τα μάτια στην αναμονή, τόσο που ράγισε η καρδιά στην προσμονή.
Θα στο πω εγώ κι ας πονέσεις. Δεν θα έρθει… Μην περιμένεις...

Όχι γιατί σε απορρίπτει. Αλλά γιατί δεν μπορεί να έρθει. Δε στο υποσχέθηκε, ποτέ. Εσύ το φαντάστηκες, εσύ είχες ανάγκη να το πιστέψεις.
Δεν θα έρθει ποτέ εκείνος ο εαυτός που περιμένεις χρόνια στο ραντεβού.
Δεν θα έρθει ποτέ η μέρα όπου θα εμφανιστεί εντός σου ένας εαυτός καλοντυμένος, τέλειος, άψογος, αναμάρτητος, αψεγάδιαστος. Όχι δεν θα ‘ρθει. Δεν μπορεί να έρθει, γιατί απλά δεν υπάρχει.
Το ξέρω, στο είπαν, το άκουσες, το ήθελες και εσύ κατά βάθος, σαν άλλοθι σαν δικαιολογία, για να μην ξεκινήσεις ποτέ το ταξίδι. Ίσως κάποιοι που παίζουν με τις καρδιές των άλλων, να στο υποσχέθηκαν.
Ξέχασε τους όλους. Και πάρε την απόφαση εσύ να τον βρεις. Εσύ να τον αγαπήσεις. Εσύ βαθιά να τον συγχωρήσεις. Έτσι όπως είναι, άσχημος, κουρασμένος, ταλαιπωρημένος, δυσκολεμένος και αμαρτωλός. Δώσε το φιλί της αποδοχής, όπως ο Χριστός σε κάθε μη αξιαγάπητο.
Ξεκίνα την διαδρομή, κι ας μην νιώθεις έτοιμος. Κι ας μην νιώθεις τέλειος, καλός και φοβερός.
Δεν σε κάνει άσχημο η πτώση αλλά η αλαζονεία της τελειότητας. Δεν σε κατακρίνει το λάθος, αλλά η εμμονή και επιμονή σε αυτό.
Μην περιμένεις πρώτα να νιώσεις για να δώσεις. Μην περιμένεις πρώτα να έρθει για να πας, μην περιμένεις να νιώσεις καλά και τέλεια για να ζήσεις.
Είναι ψέμα αυτό του νου σου. Μια φυγή του ψυχισμού σου. Ένα παιγνίδι του μυαλού σου.
Σώπασε με προσευχή και ελπίδα. Ξεκίνα να βαδίζεις.
«Μα δεν ξέρω το δρόμο…» θα πεις. Ας μην τον γνωρίζεις δεν χρειάζεται. Όταν περπατάς ανοίγονται οι δρόμοι και βλέπεις παντού να ξεπροβάλουν μονοπάτια.
Εσύ απλά μην περιμένεις να νιώσεις έτοιμος για να ξεκινήσεις, είναι παγίδα, ξεκίνα και ο δρόμος θα σε διδάξει.
π. Λίβυος

Ότι ακριβώς είναι η ψυχή στο σώμα, αυτό είναι οι Χριστιανοί στον κόσμο

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/47447-%CF%8C%CF%84%CE%B9-%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%8E%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8E%CE%BC%CE%B1,-%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF

Οι Χριστιανοί δεν διακρίνονται από τους άλλους ανθρώπους ούτε στη χώρα που ζουν ούτε στη γλώσσα ούτε στις συνήθειες.
Διότι ούτε σε πόλεις ιδιαίτερες κατοικούν, ούτε διάλεκτο ξεχωριστή χρησιμοποιούν, ούτε επίσημο βίο ακολουθούν. Και βέβαια η διδασκαλία τους δεν έχει επινοηθεί με σκέψεις και προσπάθειες πολυάσχολων ανθρώπων, ούτε προβάλλουν αυτοί θεωρία ανθρώπινη, όπως μερικοί άλλοι.

Κι ενώ κατοικούν σε ελληνικές και ξένες πόλεις, όπως έτυχε ο καθένας, και ακολουθούν τα εγχώρια έθιμα και στην ενδυμασία και στη διατροφή και γενικά στη ζωή τους, παρουσιάζουν ομολογουμένως θαυμαστή και παράξενη τη στάση ζωής τους. Κατοικούν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους, αλλά ως προσωρινοί· μετέχουν σε όλα ως πολίτες, και όλα τα υπομένουν σαν ξένοι· κάθε ξενική γη είναι πατρίδα τους, και κάθε πατρίδα τούς είναι ξένη. Παντρεύονται όπως όλοι, τεκνογονούν, αλλά δεν εγκαταλείπουν τα παιδιά τους. Παραθέτουν τράπεζα κοινή, αλλά όμως όχι πρόστυχη. Περιβάλλονται από σάρκα, αλλά όμως δε ζουν σαρκικά. Ζουν στη γη, αλλά πολιτεύονται στον ουρανό.
Υπακούουν στους θεσπισμένους νόμους, και με τη διαγωγή τους ξεπερνούν τους νόμους. Αγαπούν τους πάντες, και από όλους διώκονται. Περιφρονούνται και καταδικάζονται, θανατώνονται και ξαναζούν. Πτωχεύουν και πλουτίζουν πολλούς. Όλα τα στερούνται και όλα τα έχουν με αφθονία. Ατιμάζονται, και μέσα στις ατιμίες δοξάζονται. Βλασφημούνται και δικαιώνονται. Κακολογούνται, κι αυτοί δίνουν ευλογίες. Υβρίζονται και τιμούν. Κάνουν το καλό και τιμωρούνται ως κακοί. Τιμωρούνται και χαίρονται σαν να τους δίνουν ζωή. Από τους Ιουδαίους πολεμούνται ως αλλόφυλοι και από τους ειδωλολάτρες καταδιώκονται, και αυτοί που τους μισούν δεν ξέρουν να πουν την αιτία της έχθρας.
Και με μια λέξη, ό,τι ακριβώς είναι η ψυχή στο σώμα, αυτό είναι οι Χριστιανοί στον κόσμο. Η ψυχή είναι απλωμένη σε όλα τα μέλη του σώματος, και οι Χριστιανοί στις πόλεις του κόσμου. Κατοικεί βέβαια στο σώμα η ψυχή, όμως δεν προέρχεται απ’ το σώμα· και οι Χριστιανοί κατοικούν στον κόσμο, όμως δεν είναι απ’ τον κόσμο. Αόρατη η ψυχή φυλάγεται μέσα σε σώμα ορατό· και οι Χριστιανοί αναγνωρίζονται μέσα στον κόσμο, όμως η θεοσέβειά τους μένει αόρατη. Μισεί την ψυχή η σάρκα και την πολεμά χωρίς να αδικείται καθόλου απ’ αυτή, επειδή εμποδίζεται να κυλιέται στις απολαύσεις· μισεί και τους Χριστιανούς ο κόσμος χωρίς να αδικείται καθόλου απ’ αυτούς, επειδή αντιτάσσονται στις ηδονές.
Η ψυχή αγαπά τη σάρκα, η οποία την μισεί, και τα μέλη του σώματος· και οι Χριστιανοί αγαπούν εκείνους που τους μισούν. Η ψυχή βρίσκεται κλεισμένη μέσα στο σώμα, αυτή όμως συγκρατεί το σώμα· και οι Χριστιανοί κρατούνται μέσα στον κόσμο σα σε φυλακή, αυτοί όμως συγκρατούν τον κόσμο. Αθάνατη η ψυχή κατοικεί μέσα σε θνητό σκήνωμα· και οι Χριστιανοί κατοικούν προσωρινά μέσα στη φθορά, ενώ περιμένουν την ουράνια αφθαρσία. Όσο ταλαιπωρείται με τη στέρηση των φαγητών και ποτών η ψυχή βελτιώνεται· και οι Χριστιανοί με τις καθημερινές τιμωρίες αυξάνουν περισσότερο. Ο Θεός τούς έβαλε σε τόσο υψηλή θέση, ώστε δεν είναι σωστό αυτοί να παραιτηθούν.
Από την προς Διόγνητον επιστολή, κεφάλαια 5 και 6
«Χριστιανική Φοιτητική Δράση»

Νικόλαος Σωτηρόπουλος - Τι έκανε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ οι σημερινοί Ιεράρχες

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/11/blog-post_16.html

Το έτος 2007 ονομάστηκε έτος Άγ.Ιωάννου του Χρυσοστόμου, διότι με αυτό συμπληρώθηκαν 1600 έτη από τη μαρτυρική κοίμηση του μεγα­λυτέρου Πατρός και οικουμενικού δι­δασκάλου της Εκκλησίας μας. Επί τη έπετείω αυτή διοργανώθηκαν πολλές εκδηλώσεις, εκφωνήθηκαν πολλές ομιλίες και πλέχτηκαν για τον άγιο πολλά εγκώμια. Το κυριότερο όμως πράγμα δεν έγινε. Ποίο είναι αυτό; Ή μίμησις του αγίου και μάλιστα από τούς σημερινούς διαδό­χους του, τους επι­σκόπους. «Τιμή αγίου, μιμήσις αγίου» μάς λέγουν στα κηρύγμα­τα τους, δίχως όμως να είναι διατεθειμένοι νά εφαρμόσουν αυτοί πρώτοι αυτό πού κηρύττουν.

“Ας αναφέρομε μερικά παραδείγμα­τα:

•      Ό I. Χρυσόστομος ήλεγξε σφό­δρα τούς σκληρούς και άσπλαχνους πλουσίους. Πόσοι επίσκοποι ελέγ­χουν σήμερα τούς πλουσίους; Οι πε­ρισσότεροι επιδιώκουν τη γνωριμία μαζί τους, διότι, ως πλούσιοι, είναι ισχυροί, και οι επίσκοποι μας θέλουν νά «τα έχουν καλά» με τούς ισχυρούς τής γης.
•     Ό Ί. Χρυσόστομος έκανε πολλά θαύματα, ένα μάλιστα απ’ αυτά την ήμερα τής ένθρονίσεώς του, όταν θε­ράπευσε ένα δαιμονισμένο, πού κυ­λιόταν και άφριζε τη  στιγμή τής ενθρονίσεως! Το θαύμα αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στο λαό. Πόσοι επί­σκοποι σήμερα μπορούν νά συνδέ­σουν και νά σφραγίσουν τη χειροτο­νία ή ένθρόνισή τους μ’ ένα θαύμα; Δημοσίως, ενώπιον του λαού, εξόρκισε το δαιμόνιο ο άγιος. Δυστυχώς στις ήμερες μας «δε­σπότης» Αθηναϊκού προαστίου απαγόρευ­σε τούς δημοσίους εξορκισμούς και ανάγ­κασε σέ παραιτήσει πα­σίγνωστο χαρισματούχο ιερομόναχο εξορ­κιστή, τής Ί. Συνόδου έπικροτούσης τον θρίαμβο αυτό του Σα­τανά!
•     Ό Ι. Χρυσόστο­μος ήλεγξε την ομοφυλοφιλία. Το βδελυρό αυτό αμάρτημα θεωρούσε «πάσης κολάσεως χείρον». Τούς ομο­φυλοφίλους θεωρούσε χειρότερους από τούς φονείς, «αλόγων ανοητότερους και κυνών αναιδέστερους»! Σή­μερα ή ομοφυλοφιλία κάνει θραύση στις τάξεις του άγαμου κλήρου, και οι επίσκοποι σιωπούν, ορισμένοι δε την καλύπτουν, προστατεύουν, προάγουν και προσπαθούν με επαίσχυντα Συνο­δικά έγγραφα νά την νομιμοποιή­σουν!
•     Το πρώτο πράγμα, πού έκανε ο Ι. Χρυσόστομος, όταν έγινε αρχιεπί­σκοπος, ήταν ή κάθαρση του κλήρου του από τους αναξίους κληρικούς. Σήμερα, αντί καθάρσεως από τούς αναξίους βλέπουμε εκκλησιαστικές εκκαθαρίσεις κατά των άξιων, δικαίων και ευλαβών κληρικών!

•       Ό I. Χρυσόστομος συγκρούσθη­κε πολλάκις με τα ανάκτορα, εμπόδι­σε μάλιστα κάποτε και τη βασίλισσα Ευδοξία να εισέλθει στον Ί. ναό της Άγ. Σοφίας, επειδή εκείνη αδίκησε μία χήρα και της άρπαξε το αμπέλι της! Σήμερα, πού οι πολιτικοί άρχον­τες αποχριστιανίζουν με αντιχριστια­νικούς νόμους το έθνος μας και περι­θωριοποιούν την Εκκλησία, ποίος επίσκοπος τολμά νά τους εμπόδιση νά εισέλθουν στο ναό; Με το νόμο υπέρ των αμβλώσεων συντελείται εθνοκτονία, οι αρχιερείς μας όμως προτιμούν τη φιλία των ένοχων πολι­τικών, και με τη σιωπή και ανοχή τους γίνονται συνένοχοι στον αργό αυτό θάνατο της Ελλάδος.
•       Προσκύνησαν οι επίσκοποι μας κατά το παρελθόν έτος με φαινομε­νική ευλάβεια την τίμια κάρα του αγί­ου, καρατόμησαν όμως με παράνομη και άδικη καθαίρεση ένα άξιο και ασυμβίβαστο κληρικό, μιμητή του Ι. Χρυσοστόμου, τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά, επειδή πολεμεί τον Οικου­μενισμό και έπαυσε ορθώς καικανο­νικώς το μνημόσυνο των αναξίων προϊσταμένων του!
•    Ό Ί. Χρυσόστομος πολέμησε τις αιρέσεις της εποχής του. Πολλοί ση­μερινοί διάδοχοι του εναγκαλίζονται τις σύγχρονες αιρέσεις, τις ονομά­ζουν «αδελφές εκκλησίες» και πολε­μούν …όσους κάνουν άντιαιρετικό αγώνα!
•     Ομιλούν για το «χρυσό στόμα» του Χρυσοστόμου με ευκολία, απο­φεύγουν όμως νά διαμαρτυρηθούν και νά ελέγξουν όσους με αντικανο­νικό και άδικο αφορισμό προσπάθη­σαν νά φιμώσουν ένα άλλο σύγχρονο ορθόδοξο στόμα, αυτό του αγωνιστού θεολόγου και Ίεροκήρυκος Νικολάου Σωτηροπούλου! Ό Χρυσόστομος υπεράσπιζε τούς αδικημένους και διωκόμενους. Αυτοί προτιμούν την εύνοια και φιλία των αδικούντων και διωκόντων!
•     Μνημειώδης έμεινε ο λόγος του Ι. Πατρός «ουδέν δέδοικα ώς επισκό­πους πλήν ένίων». Δυστυχώς πολλοί επίσκοποι σήμερα δεν μιμούνται τον Χρυσόστομο, άλλά τούς επισκόπους εκείνους, πού φοβήθηκε όσο τίποτε άλλο ο άγιος στις ήμερες του! Επειδή πολλοί επίσκοποι, πού ύμνησαν και εγκωμίασαν τον άγιο Ιω­άννη κατά το 2007, τυγχάνει νά είναι Οίκουμενισταί, θα προσθέσομε και τούτο: Τι είπε ο Χριστός ελέγχοντας τούς γραμματείς και Φαρισαίους; «Έπί της Μωσέως καθέδρας έκάθισαν οί γραμματείς και Φαρισαίοι. Πάν­τα ούν όσα έάν εϊπωσιν ύμϊν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δέ τά έργα αυτών μή ποιείτε’ λέγουσι γάρ, καί ού ποιούσι» (Ματθ. 23, 2-3). Ή διδασκα­λία τους ήταν σωστή, τα έργα τους όμως πονηρά και υποκριτικά. Οι Οίκουμενισταί είναι χειρότεροι των γραμματέων και των Φαρισαίων, διότι κάθονται στους θρόνους του Χρυσο­στόμου και των άλλων Πατέρων τής Εκκλησίας και νοθεύουν και διαστρέ­φουν το Ευαγγέλιο, εξισώνοντας το φως με το σκότος, την αλήθεια μετην πλάνη, την Ορθοδοξία με την αίρεση! Και ή διδασκαλία τους είναι αιρετική, και τα έργα τους (συμπροσευχές, συλλείτουργα, συμμετοχή στο Π.Σ.Ε.) παράνομα. Αυτοί δεν είναι μιμηταί, άλλ’ άρνηταί του Ι. Χρυσοστόμου.

Και κάτι ακόμη, πού άφορα στην αρχιεπισκοπική διαδοχολογία των ήμερων μας. Ό Ι. Χρυσόστομος με με­γάλο δισταγμό δέχθηκε να χειροτονηθεί πρεσβύτερος στην Αντιόχεια. Θεωρούσε εαυτόν ανάξιο για το αξίω­μα της ιεροσύνης. Το ίδιο συνέβη και με την εις επίσκοπο χειροτονία του. Με δόλιο τρόπο και βιαίως τον απήγα­γε ο έπαρχος της Αντιοχείας, κατ’ έντολήν του αύτοκράτορος, και τον παρέδωσε στους στρατιώτες, οι όποιοι τον μετέφεραν χωρίς τη θέλησή του στην Κωνσταντινούπολη για νά τον χειροτονήσουν αρχιεπίσκοπο! Άλλοι δε μεγάλοι άγιοι τής Εκκλη­σίας μας εγκατέλειψαν την πόλη τους και κατέφυγαν στην έρημο για ν’ απο­φύγουν το αξίωμα. Ενώ σήμερα… Σή­μερα δεν προσπαθούν νά αποφύγουν το αξίωμα, άλλά το επιδιώκουν, το διεκδικούν, το λαχταρούν και μιμούν­ται όχι τους Πατέρας, άλλά τούς υπο­ψηφίους βουλευτές στην προσπάθεια τους, με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα, νά το αποκτήσουν!

‘Αλλ’ ας μη άπογοητευώμεθα. Ό Θεός δεν πρόκειται νά εγκατάλειψη την Εκκλησία του.

Και αν στις χαλε­πές αυτές ήμερες απουσιάζουν οι εν ενεργεία μιμηται του άγιου, ζει ακόμη και διανύει το 101 έτος της ηλικίας του (το 2008)  ο «εν αποστρατεία» ευρισκόμε­νος αναντιρρήτως άξιος μιμητής του Χρυσοστόμου, ο φλογερός Μητρο­πολίτης πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Ή πολυτάραχη ζωή του δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μία συνε­χής μίμηση του Χρυσοστόμου. Είναι βεβαίως σήμερα παροπλισμένος λόγω του βαθύτατου γήρατος του. Υπάρχουν όμως τα σοφά συγγράμμα­τα του και οι μαγνητοφωνημένες πύ­ρινες ομιλίες του, πού μας εμπνέουν, καθοδηγούν και μας προτρέπουν όλους, κληρικούς και λαϊκούς, νά γίνωμε μικροί μιμηταί του μεγάλου Χρυσοστόμου. Και ναι μεν δεν είναι εις θέσιν πλέον νά δίνη μάχες υπέρ της Ορθοδοξίας, συνεχίζει όμως νά ρίπτει την αιωνόβια σκιά του επάνω στα εκκλησιαστικά μας πράγματα και νά μας δίνη ελπίδα. Οι Ιουδαίοι ήλπιζαν, ότι ή σκιά του Πέτρου θα έπεφτε επά­νω στους ασθενείς τους και θα τούς θεράπευε. Εμείς ελπίζουμε, ότι και ή σκιά ακόμη του π. Αυγουστίνου, εάν θέλει ο Θεός, μπορεί νά βοηθήσει, ώσ­τε ή Εκκλησία μας νά ανορθωθεί, νά αναλάμψει και νά γίνει, όπως την ώραματίζετο ο νέος αυτός Χρυσόστομος τής συγχρόνου Ελλάδος, ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΖΩΣΑ.

(Από τον “ΣΤΑΥΡΟ”2008)

13 Νοεμβρίου: Εορτή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

http://www.agioritikovima.gr/diafora/vioiagiwn/item/47392-%CE%B5%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85

Γιορτάζουμε σήμερα 13 Νοεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.
Ο μεγάλος αυτός πατέρας και διδάσκαλος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκε στην Αντιόχεια το 347 μ.Χ.(κατά άλλους το 354 μ.Χ.). Πατέρας του ήταν ο στρατηγός Σεκούνδος και μητέρα του η Ανθούσα.

Γρήγορα έμεινε ορφανός από πατέρα, και η μητέρα του - χήρα τότε 20 ετών - τον ανέθρεψε και τον μόρφωσε κατά τον καλύτερο χριστιανικό τρόπο. Ήταν ευφυέστατο μυαλό και σπούδασε πολλές επιστήμες στην Αντιόχεια - κοντά στον τότε διάσημο ρήτορα Λιβάνια - αλλά και στην Αθήνα, μαζί με τον αγαπημένο του φίλο Μέγα Βασίλειο.
Όταν αποπεράτωσε τις σπουδές του, επανήλθε στην Αντιόχεια και αποσύρθηκε στην έρημο για πέντε χρόνια, όπου ασκήτευε προσευχόμενος και μελετώντας τις Άγιες Γραφές. Ασθένησε όμως και επέστρεψε στην Αντιόχεια, οπού χειροτονήθηκε διάκονος - το 381 μ.Χ., σε ηλικία 34 ετών - από τον Αρχιεπίσκοπο Αντιοχείας Μελέτιο. Αργότερα δε από τον διάδοχο του Μελετίου Φλαβιανό πρεσβύτερος σε ηλικία 40 ετών.
Κατά την Ιερατική του διακονία ανέπτυξε όλα τα ψυχικά του χαρίσματα, πύρινο θείο ζήλο και πρωτοφανή ευγλωττία στα κηρύγματα του. Έσειε και συγκλόνιζε τα πλήθη της Αντιόχειας και συγκινούσε τις ψυχές τους βαθύτατα. Η φήμη του αυτή έφτασε μέχρι τη βασιλεύουσα και έτσι, την 15η Δεκεμβρίου 397 μΧ., με κοινή ψήφο βασιλιά Αρκαδίου και Κλήρου, έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, κάτι που ο ίδιος δεν επεδίωξε ποτέ. Και από την θέση αυτή ο Ιερός Χρυσόστομος, εκτός άλλων, υπήρξε αυστηρός ασκητής και δεινός ερμηνευτής της Αγίας Γραφής, όπως φαίνεται από τα πολλά συγγράμματα του (διασώθηκαν 804, περίπου, ομιλίες του). Έργο επίσης του Χρυσοστόμου είναι και η Θεία Λειτουργία, που τελούμε σχεδόν κάθε Κυριακή, με λίγες μόνο, από τότε μετατροπές.
Ο ιερός Χρυσόστομος κατά τη διάρκεια της πατριαρχείας του, υπήρξε αδυσώπητος ελεγκτής κάθε παρανομίας και κακίας. Αυτό όμως έγινε αίτια να δημιουργήσει φοβερούς εχθρούς, και μάλιστα αυτήν την αυτοκράτειρα Ευδοξία, επειδή ήλεγχε τις παρανομίες της. Αυτή μάλιστα, σε συνεργασία με τον τότε Πατριάρχη Αλεξαδρείας Θεόφιλο (ενός μοχθηρού και άσεβους ανθρώπου), συγκάλεσε σύνοδο (παράνομη) από 36 επισκόπους (όλοι τους πνευματικά ύποπτοι και δυσαρεστημένοι από τον άγιο) στο χωριό Δρυς της Χαλκηδόνας και πέτυχε την καθαίρεση και εξορία του Αγίου σ' ένα χωριό της Βιθυνίας.
Η απόφαση αυτή όμως, τόσο εξερέθισε τα πλήθη, ώστε αναγκάστηκε αυτή η ίδια η Ευδοξία να τον ανακαλέσει από την εξορία και να τον αποκαταστήσει στο θρόνο με άλλη συνοδική αθωωτική απόφαση (402 μ.Χ.). Αλλά λίγο αργότερα, η ασεβής αυτή αυτοκράτειρα, κατάφερε και πάλι να εξορίσει τον Άγιο (20 Ιουνίου 404 μ.Χ.) στην Κουκουσό της Αρμενίας και από κει στα Κόμανα, όπου μετά από πολλές κακουχίες και άλλες ταλαιπωρίες πέθανε το 407 μ.Χ.
Ο Μ. Ι. Γαλανός στον Συναξαριστή του, μεταξύ των άλλων, αναφέρει για τον Ιερό Χρυσόστομο, ότι υπήρξε και αναγνωρίζεται ως ο πιο άριστος και δημοφιλής διδάσκαλος της Χριστιανικής Εκκλησίας. Κανένας δεν εξήγησε όπως αυτός, με τόσο πλούτο και τόση σαφήνεια τα νοήματα των θείων Γραφών, ούτε δε υπήρξε εφάμιλλος του στην ετοιμολογία, την απλότητα, αλλά και στη φλόγα και τη δύναμη της ρητορείας. Υπήρξε ρήτορας θαυμαστός, λογοτέχνης απαράμιλλος, βαθύτατος και διεισδυτικότατος, ψυχολόγος και καταπληκτικός κοινωνιολόγος με αίσθημα χριστιανικής ισότητας, χωρίς προνομιούχους, με καθολική αδελφότητα. Ανήκει σ' αυτούς που φαίνονται «ως φωστήρες εν κόσμω» (Προς Φιλιππησίους, 6' 15.). Δηλαδή σαν φωτεινά αστέρια μέσα στον κόσμο.
Να σημειώσουμε εδώ, ότι ο ιερός Χρυσόστομος πέθανε την 14η Σεπτεμβρίου, αλλά λόγω εορτής της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού μετατέθηκε η εορτή της μνήμης του την 13η Νοεμβρίου. Επίσης την 15η Δεκεμβρίου εορτάζουμε την χειροτονία του σε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, την 27η Ιανουαρίου την ανακομιδή των λειψάνων του, αλλά η μνήμη του εορτάζεται και την 30η Ιανουαρίου μαζί με τον Μέγα Βασίλειο και τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Και τέλος την 26η Φεβρουαρίου εορτάζουμε την μνήμη της χειροτονίας του σε πρεσβύτερο.
Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!
Απολυτίκιο:
Ήχος πλ. δ'.
Η του στόματός σου καθάπερ πυρσός εκλάμψασα χάρις, την οικουμένην εφώτισεν, αφιλαργυρίας τω κόσμω θησαυρούς εναπέθετο, το ύψος ημίν της ταπεινοφροσύνης υπέδειξεν. Αλλά σοίς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ιωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τω Λόγω Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή  
Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος

«ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΑ»: Αυτή την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου, καλεσμένος της εκπομπής ο Γέροντας Νεκτάριος Μουλατσιώτης!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/11/13_46.html

Μη χάσετε αυτή την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου στις 8 το βράδυ την εκπομπή «ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΑ» με τον Δημήτρη Σωτηρόπουλο και τον Νίκο Βαξεβανίδη, που μεταδίδεται κάθε βδομάδα από τον Ρ/Σ «ΑΓΙΑ ΜΕΤΕΩΡΑ»!

Αυτή την Πέμπτη, καλεσμένος της εκπομπής θα είναι ο Γέροντας Νεκτάριος Μουλατσιώτης, με τον οποίο θα συζητήσουμε πληθώρα θεμάτων, ανάμεσα στα οποία η σύγχρονη κρίση, η νεολαία, η οικογένεια και η παιδεία.

Επίσης, θα παρουσιαστούν διάφορα άλλα θέματα επικαιρότητας.

Αν θέλετε να παρέμβετε τηλεφωνικά στην εκπομπή ή να στείλετε γραπτώς τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας, επικοινωνήστε μαζί μας στο hellasorthodoxy@gmail.com

ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ: ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΨΗΦΙΔΩΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΖΕΥΓΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗ TOYΡΚΙΑ... ΤΗΝ ΕΙΧΕ ΙΔΡΥΣΕΙ Ο ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΝΙΚΑΤΩΡ...

http://attikanea.blogspot.gr/2014/11/toy.html

Εκπληκτικής τέχνης ψηφιδωτά ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι, στην αρχαία ελληνική πόλη Ζεύγμα στη νότια Τουρκία, κοντά στα σύνορα με την Συρία.

Η πόλη είναι των ελληνιστικών χρόνων και την ίδρυσε ο διάδοχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου Μακεδόνας στρατηγός Σέλευκος Νικάτωρ (εξ ου και η δυναστεία των Σελευκιδών), περίπου το 300 μ.Χ..

Η Ζεύγμα είναι κατά 80% βυθισμένη καθώς παρά τις διαμαρτυρίες, κατακλύστηκε από τα νερά τεχνητής λίμνης, από το φράγμα Μπιρετσίκ.

Τα κομψοτεχνήματα τα οποία ανακαλύφθηκαν σε εξαιρετική κατάσταση, ανάγονται στον 2ο μ.Χ αιώνα. Πρόκειται για μοναδικής τέχνης ψηφιδωτά, που απεικονίζουν τις Μούσες και τον Ωκεανό,

Στο ψηφιδωτό με τις Μούσες, το όνομα της καθεμιάς είναι γραμμένο στα ελληνικά, καθώς η ελληνιστική κοινή ήταν η διεθνής γλώσσα της εποχής...


Το ένα ψηφιδωτό, που παριστά τις εννέα Μούσες, σε πορτρέτα, κοσμούσε μεγάλο δωμάτιο στο σπίτι που οι αρχαιολόγοι έχουν ονομάσει «Οίκο των Μουσών», λόγω της ιδιαίτερης φινέτσας στα αρχιτεκτονικά στοιχεία και στον διάκοσμό του.

Στο κέντρο εικονίζεται η Καλλιόπη και γύρω της οι αδερφές της. Κατά τον Ησίοδο η Καλλιόπη ήταν η μεγαλύτερη και ευγενέστερη από τις 9 Μούσες, προστάτις της Επικής Ποίησης και της Ρητορικής, καθώς και όλων των Καλών Τεχνών (Καλλιέπουσα), άρα η επιλογή της στο κέντρο της σύνθεσης δεν είναι παράξενη.



Το δεύτερο ψηφιδωτό παριστά τον Ωκεανό και την Τιθύ και είναι ωραιότερο από ένα άλλο με παρόμοια σύνθεση που έχει βρεθεί σε διαφορετικό χώρο. Η ζωηρότητα των μορφών, η ομορφιά τους και τα θαυμάσια χρώματα εντυπωσιάζουν. Μάλιστα, οι ειδικοί λένε ότι έχουν χρησιμοποιηθεί ειδικά κατασκευασμένες γυάλινες ψηφίδες. Το τρίτο είναι μικρότερων διαστάσεων και παριστά νεαρό άνδρα.



Στην ξενάγηση που έκαναν οι αρχαιολόγοι παρουσιάζοντας τα ευρήματα στον Τύπο, τα ψηφιδωτά αναφέρονται ως «ρωμαϊκά». Συμφωνα με την hurriyetdailynews οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η αρχαία πόλη Ζεύγμα είχε περί τα 2 με 3 χιλιάδες σπίτια, εκ των οποίων τα 25 παραμένουν κάτω από το νερό. Οι ανασκαφές που έχουν ξεκινήσει από το 2007 αναμένεται να ολοκληρωθούν το 2015.

iefimerida.gr

Πηγή

Η σάπια ελίτ της Ελλάδας. (του Πέτρου Χασάπη)

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2014/11/blog-post_14.html

Υπάρχουν πολιτικές ελίτ οι οποίες δεν είναι κλειστές, αλλά ανανεώνονται συνεχώς από υγιείς κοινωνικές δυνάμεις. Υπάρχουν οικονομικές ελίτ που αναδεικνύονται μέσα από την παραγωγική διαδικασία. Υπάρχουν πνευματικές ελίτ οι οποίες αναδεικνύονται μέσα από την μελέτη, την έρευνα και την πνευματική προσφορά τους στην κοινωνία. Στη χώρα μας δυστυχώς δεν συμβαίνει τίποτε από όλα αυτά.

Η δική μας πολιτική ελίτ είναι κλειστή. Τόσο ο εκλογικός νόμος, όσο και η δια βίου

παραμονή των ίδιων προσώπων και των απογόνων τους στην πολιτική σκηνή της χώρας, δημιουργεί μια κλειστή κάστα με την ψυχολογία της κλειστής ομάδας. Έτσι όμως δεν δίνονται ευκαιρίες σε νέα αξιόλογα άτομα να ασχοληθούν με την πολιτική και να προσφέρουν πραγματικά στον τόπο.

Η δική μας οικονομική ελίτ είναι στην πλειοψηφία της κρατικοδίαιτη και παρασιτική. Δεν δημιουργήθηκε μέσα από την παραγωγική διαδικασία, αλλά δημιουργήθηκε κυρίως από πρώην κομματάνθρωπους με κύρια πηγή το κρατικό χρήμα και την βοήθεια από την πολιτική ελίτ, την οποία με τη σειρά της ενισχύει και διατηρεί στην εξουσία. Έτσι παραμένει κλειστή και μέσω της πολιτικής ελίτ χρησιμοποιεί την κρατική γραφειοκρατία για να σκοτώνει συνεχώς την υγιή επιχειρηματικότητα η οποία θα την αμφισβητούσε.

Η δική μας πνευματική ελίτ αποτελείται κυρίως από πρώην κομματάνθρωπους και από τις κομματικές νεολαίες. Η πνευματική προσφορά τους είναι ελάχιστη, τη στιγμή που χιλιάδες ικανότατα ελληνόπουλα δεν βρίσκουν διεξόδους για να αναδείξουν την αξία τους και να προσφέρουν ταυτόχρονα στον τόπο. Παρατηρείται δε μεγάλη οικογενειοκρατία μεταξύ των ονομαζόμενων πνευματικών ανθρώπων.

Αυτή η συνολική ελίτ, μη έχουσα κοινωνικές αναφορές αισθάνεται περισσότερο διεθνοποιημένη παρά πατριωτισμό και εθνικότητα.  Όταν ένα μέλος της ελίτ βρίσκεται το πρωϊ στο Λονδίνο και το απόγευμα πίνει τον καφέ του στις Βρυξέλλες, με τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου, δεν μπορεί να καταλάβει τον πατριωτισμού αυτού που μια ζωή κάνει το δρομολόγιο Ομόνοια – Πατήσια ή σπίτι – χωράφι – καφενείο.

Αδίστακτοι οι δανειστές!

http://www.antinews.gr/POLITIKE/adistaktoi-oi-daneistes/

Το βιβλίο του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, Τίμοθι Γκάιτνερ την περίοδο 2010-2012 ουσιαστικά έρχεται να επιβεβαιώσει και τον άθλιο τρόπο συμπεριφοράς ορισμένων ύπουλων «φίλων» που έσκαβαν το λάκκο της χώρας.

Το γεγονός ότι οι δανειστές και οι πάσης φύσεως χαρτογιακάδες έπαιξαν βρόμικο παιχνίδι σε βάρος της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια το ξέραμε. Το βιβλίο του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, Τίμοθι Γκάιτνερ την περίοδο 2010-2012 ουσιαστικά έρχεται να επιβεβαιώσει και τον άθλιο τρόπο συμπεριφοράς ορισμένων ύπουλων «φίλων» που έσκαβαν το λάκκο της χώρας.
Τα όσα γράφει όμως ο Γκάιτνερ είναι και μια επιβεβαίωση ότι κουμάντο κάνουν οι ισχυροί και οι οποίοι μπορούν να καταστρέψουν ολόκληρους λαούς.
Η πρώτη αναφορά για την Ελλάδα γίνεται με αφορμή τη συνάντηση Γκάιτνερ- Σόιμπλε, τον Φεβρουάριο του 2010, στη σύνοδο υπουργών του G-7 στον Καναδά, την ώρα που ο πανικός για τις παραποιημένες δηλώσεις της Ελλάδας άρχιζε να ταράζει την αγορά ομολόγων. Στο βιβλίο του, ο Γκάιτνερ αναφέρει ότι έζησε στιγμές Παλαιάς Διαθήκης.
Ο υπουργός θυμάται να φτάνει στο δείπνο τη στιγμή που στην Ευρώπη γινόταν κακός χαμός («f...ing disaster» στο κείμενο). Οι μετοχές των γαλλικών τραπεζών έπεφταν 7% και 8%, γεγονός που ήταν μεγάλο θέμα. «Για εμένα ήταν μια κλασική απόλυτη σφαγή, γιατί άκουγα από παντού: κρίση στην Ελλάδα, ποιος έχει ανοίγματα στην Ελλάδα;»
Ο Γκάιτνερ θυμάται πως οι Ευρωπαίοι πήγαν σε εκείνη τη συνάντηση λέγοντας: «Θα δώσουμε στους Έλληνες ένα μάθημα. Είναι πραγματικά φριχτοί. Μας είπαν ψέματα. Είναι απαίσιοι και άσωτοι και εκμεταλλεύθηκαν βασικά τα πάντα και θα τους συντρίψουμε».
«Θυμάμαι τότε ότι τους είπα: Μπορείτε να τους βάλετε το μαχαίρι στο λαιμό, αν αυτό θέλετε. Αλλά πρέπει οπωσδήποτε να στείλετε ένα καθησυχαστικό μήνυμα στην Ευρώπη και στον κόσμο ότι θα το κρατήσετε το πράγμα, δεν θα το αφήσετε να πέσει», θυμάται ο τότε υπουργός, προσθέτοντας: «Ωραία λοιπόν, αν θέλετε να είστε σκληροί μαζί τους πάει καλά, αλλά πρέπει να δώσετε κάποια αξιόπιστη διαβεβαίωση ότι δεν θα αφήσετε την κρίση να μεταδοθεί πέρα από την Ελλάδα... Και για να γίνει αυτό πρέπει να φροντίσετε πολύ να είστε αξιόπιστοι ότι θα υλοποιήσετε τη δέσμευσή σας και θα δώσετε και στην Ελλάδα ένα μάθημα».
«Ήταν ασύλληπτο για εμένα ότι άφησαν τα πράγματα να γίνουν τόσο χάλια όσο τα άφησαν κι έγιναν», σχολιάζει ο υπουργός προσθέτοντας: «Αλλά τα προμηνύματα γι' αυτό βρίσκονταν στην αρχική διαμάχη. Τους είχαν πει ψέματα οι Έλληνες. Τους είχαν φέρει σε δύσκολη θέση οι Έλληνες που εν τέλει δανείστηκαν όλα αυτά τα λεφτά, και ήταν έξαλλοι και μανιασμένοι. Ήθελαν να τους ξυλοφορτώσουν. Αλλά με αυτόν τον τρόπο, τάισαν μια πυρκαγιά που βρισκόταν στα πρώτα στάδια. Και υπήρχαν πολλά ξερόκλαδα».
Τι να πει κανείς για τους άθλιους χαρακτηρισμούς των Ευρωπαίων, σ' αυτό που πρέπει να επικεντρωθούμε είναι στην ουσία της υπόθεσης. Οι δανειστές δεν αστειεύονται. Έχουν το μαχαίρι έχουν και το πεπόνι, θέλουν πίσω τα λεφτά τους και δεν τους ενδιαφέρουν οι χώρες, οι λαοί, η κοινωνική κρίση. Είναι.... killer είτε μας αρέσει είτε όχι κι αυτά που έγιναν τότε είναι ένα μάθημα για όσους πιστεύουν ότι θα σκίσουν τα μνημόνια και θα περάσουν ζωή και κότα. Για τους Τσίπρες, τους επίδοξους πρωθυπουργούς, τους αντιμνημονιακούς τζάμπα μάγκες που δεν καταλαβαίνουν τι τους γίνεται. Και που κάποιοι θέλουν να παραδώσουν τη χώρα στα χέρια τους.
Τα λεγόμενα του Γκάιτνερ είναι το δεύτερο μήνυμα (μετά από εκείνο των αγορών) για όσους θελήσουν να προχωρήσουν σε ρήξη με τους δανειστές.

Γιώργος Καρατζαφέρης: Η Ζωή του Ελληνα Κροίσου της πολιτικής

http://kourdistoportocali.com/post/39315/karatzaferis

Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΗΣΤΕΙΑ

 

 


-Aν ο Γιώργος Καρατζαφέρης που είναι αρχηγός ενός μικρού κόμματος διαθέτει 6.600.000 σε μετρητά, ακίνητα 20 εκατομμυρίων ευρώ καθώς και το περίφημο έμβασμα του 1.640.000 ευρώ μπορείτε να υπολογίσετε τι περιουσία διαθέτουν οι Ελληνες πολιτικοί που πέρασαν από την ηγεσία μεγαλύτερων κομμάτων...
Αυτή είναι η σκέψη που περνάει από το μυαλό ακόμη και του τελευταίου Ελληνα σε απόκρημνο ορεινό χωριό της Ηπείρου, εκεί που πετάνε μόνο γυπαετοί και σκαρφαλώνουν αγριοκάτσικα και κρι-κρι.
Οπως όλα δείχνουν, δεκαετίες τώρα, το τζόκερ έχει κληρώσει για κάποιους από τους Ελληνες πολιτικούς, την ώρα που ο εγγονός γίνεται σκαμνάκι στα τέσσερα ώστε να πατήσει πάνω του η γιαγιά και να μαζέψει από το σκουπιδοτενεκέ τα ληγμένα γάλατα και γιαούρτια που πετάνε τα πλουσιόσπιτα.
Γάλατα μοίραζε πιτσιρικάς και ο Γιώργος Καρατζαφέρης στις γειτονιές του Φουρλοπόταμου, όπως μας πληροφορεί ένα παλαιότερο ρεπορτάζ της Μαρίλης Μαργωμένου στην Καθημερινή.
Τότε ακόμη ο Φουρλοπόταμος, που σήμερα τον ξέρουμε ως Αμφιθέα, ήταν μια περιοχή υποβαθμισμένη. Αλλά και ο Γιωργάκης, που τώρα τον ξέρουμε ως Γιώργο Καρατζαφέρη, ήταν ένας πιτσιρίκος που μοίραζε με το ποδήλατό του γάλα στη γειτονιά. Εκείνη την εποχή, λοιπόν, ο Γιωργάκης βρήκε μια μεγάλη σύριγγα. Μ' αυτήν κάθε πρωί τραβούσε μια μεζούρα γάλα απ' το μπουκάλι κάθε γείτονα. Κι έτσι γέμιζε τζάμπα το δικό του μπουκάλι.
Στα 14 του αποφάσισε να γίνει ντι τζέι. Πάνω στο γαλατάδικο ένας θείος από την Αμερική κουβάλησε ένα ραδιόφωνο.
Την άλλη μέρα ο Γιώργος το πήρε στο σχολείο και όταν είδε τους συμμαθητές του να εκστασιάζονται με τον Νίκο Μαστοράκη αποφάσισε να γίνει «ραδιοφωνατζής». Πήγε στην αντίπαλη εταιρεία του Μαστοράκη, την RCA Victor του Ορφανίδη, και είπε με το γνωστό του στυλ: «RCA είσαι! Victor δεν είσαι. Victor θα σε κάνω εγώ!».
Η  νιότη του κ. Καρατζαφέρη έμελλε να συνεχιστεί στα στρώματα των γυμναστηρίων.
Ενώ μοίραζε γάλα σε μια αμερικανική βάση, έπιασε φιλίες με τους Αμερικανούς κι εκείνοι όταν έφυγαν του άφησαν τα όργανα του γυμναστηρίου.
Με 5 ώρες βάρη τη μέρα, σύντομα μεταλλάχθηκε σε μπόντι μπίλντερ: βγήκε 6ος μίστερ Ευρώπη (έχει και φωτογραφίες, με κορδέλα...), ενώ διατείνεται πως μια φορά έπαιξε και μπραν - ντε - φερ με τον... Σβαρτσενέγκερ, αλλά έπειτα από 20 λεπτά οι δυο τους βγήκαν ισόπαλοι!
Και κάπου εκεί, ενώ τα βράδια έκανε σόου στις πίστες σηκώνοντας τραπέζια με τα δόντια, βρήκε τρόπο να πλουτίσει το βιογραφικό του με μια ακόμη πινελιά σουρεαλισμού: το 1969 άνοιξε σχολή μανεκέν, το «Στούντιο Ομορφιάς».

Εκεί πρόλαβε να γνωρίσει τη μελλοντική γυναίκα του, το μανεκέν Βέννη. Διότι αμέσως μετά άνοιξε παρτίδες με τη Ν. Δ., και μπορείτε να φαντασθείτε το ύφος του Γ. Ράλλη όταν άκουσε πως «ο καινούργιος προωθεί μανεκέν»: μέσα σε μια νύχτα, η σχολή έκλεισε και ένα αστέρι της πολιτικής γεννήθηκε.
Ο Καρατζαφέρης εκτός από τον εαυτό του έφερε στην πολιτική ζωή της χώρας πολιτικούς που είναι σήμερα φίρμες στην μαρκίζα και βάζουν πλάτη για την Νέα Δημοκρατία: Boρίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης είναι οι πλέον προβεβλημένοι.
Είναι ο ίδιος που χτυπιόταν έξω από το Προεδρικό-μπροστά στις κάμερες-για να γίνει πρωθυπουργός ο Παπα-δήμος.
Και τα κατάφερε.
Ο Καρατζαφέρης πήγαινε ανέκαθεν χέρι-χέρι με την Εκκλησία κι ο Θεός του το ανταπέδιδε σε κάθε ευκαιρία. Τα σημάδια από τον ουρανό ουκ ολίγα. Τελευταία ο Θεός έστελνε την συμπαράστασή του στον Καρατζαφέρη με τα πουλιά, τα περιστέρια για την ακρίβεια.
-Βλέπεις τον Πατριάρχη να ρίχνει το σταυρό στο Βόσπορο για πρώτη φορά μετά από 600 χρόνια και να λέει "και το Πνεύμα το Αγιο εν είδει περιστεράς" κι αμέσως πετάει αυτό και πάει και κάθεται στο κεφάλι μου. Κοκκάλωσα. Εκανα το σταυρό μου και έλεγα "Θεέ μου τι μου συνέβη; ". Αργότερα, στην Αίθουσα του Θρόνου, που ρώτησε κάποιος αν είχε ξανασυμβεί ποτέ κάτι τέτοιο, ο γέροντας απάντησε πως έχει γίνει δυό φορές στην Ιστορία : μια στον Ιορδάνη και μια τώρα, στο Βόσπορο. Ε, σκέφτηκα πως αυτό είναι ένα σημάδι που πρέπει να το κουβαλήσω στη ζωή μου. Σαν συνειδησιακό βάρος, πώς να σας το πω...
- Σας ξανασυνέβη έκτοτε τίποτ' άλλο τόσο σημαδιακό;
τον ρωτάει η ταλαντούχα Κάλια Καστάνη σε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις από τις πολλές που έχει δώσει ο Ελληνας Κροίσος της πολιτικής.
Πέρυσι, τέτοια εποχή, στο γάμο του παιδιού μου. Την ώρα του γάμου, στην Παναγίτσα στο Παλαιό Φάληρο, μπαίνει μες στην εκκλησία ένα λευκό περιστέρι και στέκεται ακριβώς απέναντι από το γιό μου και τη νύφη μου. Κάθεται εκεί - το κοιτάζει όλος ο κόσμος, που ξέρει και το προηγούμενο περιστατικό - ώσπου να τελειώσει η τελετή και μετά κάνει μια βόλτα και χάνεται. Εχει καταγραφεί και στην κάμερα - είναι συγκλονιστικό αν το δείτε.

Πιο κάτω μιλώντας για το τέλος του διαχωρισμού Αριστερός-Δεξιός>
-Από τότε που κατέρρευσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός, δεν υπάρχει Ανατολή και Δύση, αριστερός και δεξιός. Το κριτήριο είναι πως τοποθετείσαι στο νέο πρόβλημα, στον νέο αντίπαλο : την παγκοσμιοποίηση. Απ' αυτή την άποψη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν έχουν καμιά διαφορά - και οι δύο δίνουν αναφορά στην Ουάσιγκτον. Εγώ είμαι απέναντι και απλώνω τα χέρια μου στους σκεπτόμενους ανθρώπους σε όλο το πολιτικό εύρος. Γιατί καλοί υπάρχουν σε όλους τους χώρους.
- Α, γι'αυτό κάτι αριστεροί φίλοι μου τελευταία μουρμουρίζουν "μωρέ καλά τα λέει ο Καρατζαφέρης"..
Αυτό λέτε μόνο ; Προ ημερών πήγα στο χωριό Μπελογιάννης - ξέρετε το χωριό έξω από τη Βουδαπέστη που φτιάξανε οι αντάρτες. Ποιος θα το περίμενε αυτό πριν από μερικά χρόνια, ε ; Να πάει ο Καρατζαφέρης στον Μπελογιάννη; Και όμως πήγα, τους βρήκα. Είχαν ανάγκη οι άνθρωποι από 5000 ευρώ. Εγινε ένα συνέδριο για τον απόδημο Ελληνισμό και τα ζήτησε ο δήμαρχος. Κι ενώ ήταν μπροστά το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, το ΚΚΕ, ο ΣΥΝ, όλοι έκαναν πως δεν άκουσαν. Εγώ έβγαλα και τους τα 'δωσα. Γιατί σκέφτηκα πως αυτοί οι Ελληνες που έφυγαν κάτω από άγριες συνθήκες, στα δύσκολα εμφυλιακά χρόνια, και τους στερηθήκαμε σαν Ελλάδα, ε, πρέπει να αισθάνονται πως υπάρχει κάποιος ομφάλιος λώρος με την πατρίδα.
- Οσο πάτε και "χαλάτε" πρόεδρε. Δίνετε λεφτά στα ανταρτοχώρια, δηλώνετε πως θαυμάζετε τον Τσε και τον Κάστρο…
Α, μα αυτά είναι τα πρότυπά μου. Στο γραφείο μου στις Βρυξέλλες, έχω κρεμάσει τις φωτογραφίες τους. Το ξέρετε πως πήγε η κυρία Παπαρήγα στον Κάστρο και δεν τη δέχτηκε, ενώ εγώ τον είδα προ διετίας και μιλήσαμε και φωτογραφηθήκαμε ; Μάλιστα είχε τότε το παράπονο πως δεν εκλήθη στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ελλάδα. Λάθος του Σημίτη που δεν τον κάλεσε.
- Πως τον βρήκατε κατά τα άλλα τον presidente ;
Μια χαρά. Στον Κάστρο-επαναστάτη νομίζω, έχει πια σωρευτεί και η πείρα και η σοφία που φέρνει ο χρόνος. Κερδίζει πάντα κανείς όταν μιλάει με τέτοιες προσωπικότητες. Και να σας πω και κάτι άλλο ; Αν βάλει κανείς το μέγεθος, τον όγκο αυτού του ανθρώπου δίπλα στο κούφιο μυαλό του Bush, σίγουρα ψηφίζει αβίαστα τον πρώτο.
- Αλλάξατε πρόεδρε. Παλιά ο Γιώργος Καρατζαφέρης, δεν θα έβγαινε π.χ. να τοποθετηθεί υπέρ της συμβίωσης των ομοφυλοφίλων…
- Μα οι ομοφυλόφιλοι είναι κι αυτοί κομμάτι της κοινωνίας μας. Στην καφετέρια άμα πας να πιείς καφέ θα πεις "έξω οι ομοφυλόφιλοι"; Αν πάς κάπου να ψωνίσεις παπούτσια και ο διπλανός σου είναι ομοφυλόφιλος, θα σηκωθείς να φύγεις ; Εφόσον η ίδια η Εκκλησία δεν τους αποκλείει από κανένα μυστήριο, πως θα το κάνουμε εμείς ; Τι θα παραστήσουμε, τους κυνηγούς των μαγισσών ;

- Τώρα που το λέτε, η Εκκλησία δια της κεφαλής της έχει μιλήσει για "κουσούρια"…
Αν δεχτούμε, ξέρετε την αρχή του "κουσουριού", φοβάμαι πως στην Εκκλησία θα μείνουμε ελάχιστοι. Γιατί όλοι έχουμε κουσούρια. Άλλος είναι πολυγαμικός, άλλος πίνει, άλλος χαρτοπαίζει
- Γκρίνιαξαν πάντως πολλοί μέσα στο κόμμα σας πολλοί γι' αυτές τις "νέες ιδέες"…
Εχετε δίκιο. Κι εγώ λοιπόν τους ρώτησα : "Αν ερχόταν ο Θεός και σας έλεγε πως από σας θα γεννηθεί ή ο Παλαιοκώστας ή ο Τσαρούχης ποιόν θα διαλέγατε;".
- Μεγάλο το δίλημμα, τι να πω … Εσείς φίλους ομοφυλόφιλους έχετε ;
Και φίλους έχω και πολλούς εργαζόμενους στο κανάλι μου. Δε συμφωνώ με την πολιτική τέτοιων διακρίσεων. Αρνούμαι εγώ να πάρω μια κάμερα και να πάω να δω τι κάνει το βράδυ ο άλλος στο κρεβάτι του. Από την άλλη βεβαίως είμαι πολύ ενοχλημένος από το κόμμα των παιδεραστών και των κτηνοβατών που έγινε στην Ολλανδία - είναι τεράστια πρόκληση και έθεσα το θέμα και στο Ευρωκοινοβούλιο.
- Διαβάζω πως κατέχετε το ρεκόρ των επερωτήσεων στην Ευρωβουλή.
Για την ακρίβεια, με βγάλανε πρώτο με 550 επερωτήσεις σε σύνολο 7.500 που έκαναν οι υπόλοιποι συνάδελφοί μου.
- Μα τρείς τρείς τις υποβάλλετε ;
Περίπου. Για το πώς τα καταφέρνω, θα σου εξομολογηθώ ένα μυστικό : πρώτον, δουλεύω πολύ. Δεύτερον, έχω σπουδαία ομάδα εργασίας. Σε αντίθεση με άλλους που παίρνουν στα επιτελεία τους τα παιδάκια τους για να πάρουν ένα μισθουλάκο, εγώ έχω προσλάβει μια καθηγήτρια Οικονομικών του Λονδίνου, δύο συνεργάτες με διδακτορικά κ.λπ. Αυτοί επεξεργάζονται τα θέματα, μου τα στέλνουν, κάνω τις παρατηρήσεις μου, τα εγκρίνω, φεύγουν.
- Και είστε, λέει - σύμφωνα με την "European League" - και ένας από τους τέσσερις καλύτερους ρήτορες του Ευρωκοινοβουλίου. Οι άλλοι τρείς ποιοι είναι ;
Ο αρχηγός των Λαϊκών, ο Πέτερινγκ, ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ - ο "κόκκινος Ντάνι" του Μάη του '68 - και ο Μισέλ Ροκάρ, ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας.
- Εσείς και ο κόκκινος Ντάνι στην ίδια τετράδα ; Ωραίο κι αυτό. Και με τι θέματα καταπιάνεστε συνήθως;
Θέματα περιβάλλοντος, οικονομικά, για την οικονομική ανισότητα στην Ευρώπη, αγροτικά, θέματα εθνικά - οτιδήποτε άπτεται με την κλιμακούμενη αμφισβήτησή μου του ρόλου των Αμερικανών σε όλο τον πλανήτη και στην Ευρώπη. Γιατί και το Ευρωκοινοβούλιο, μη νομίζετε, προτεκτοράτο των Αμερικανών είναι. Εγώ, την πρώτη μέρα που πήγα, κόλλησα έξω από το Κοινοβούλιο, μια πινακίδα που έλεγε "της Αμερικής". Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της Αμερικής. Ε, τη βγάλανε βέβαια αμέσως...
- Κατά τα άλλα στις Βρυξέλες περνάτε καλά ; Με ποιους κάνετε παρέα;
Δεν έχεις χρόνο να κάνεις παρέες εκεί - στις Βρυξέλες περνάω μόνο δύο ή τρείς μέρες την εβδομάδα, όπου αναγκαστικά έχω πολύ σφιχτό πρόγραμμα. Μου 'χουν δώσει βλέπετε και πολλές επιτροπές : είμαι στην επιτροπή Εξωτερικών, στην Ευρωμεσογειακή, στην Μercosur, αντιπρόεδρος της Επιτροπής ΕΕ- FYROM (κακό που τους βρήκε!), στην high level Επιτροπή των οκτώ Ευρωβουλευτών για τις σχέσεις με το βόρειο κομμάτι της Κύπρου κ.λπ. Πολλή δουλειά και υπεύθυνη δουλειά- θα 'λεγα πως από πλευράς όγκου και σημασίας ισούται με αυτή ενός υφυπουργού Εξωτερικών της χώρας. Και όταν έρχομαι εδώ έχω τις ανάγκες της παρουσίας στο κόμμα, τις περιοδείες σε όλη την Ελλάδα. Είμαι μονίμως με το ένα πόδι στο αεροπλάνο, όπου και πάλι δουλεύω. Γράφω και σχεδιάζω εν πτήσει τα εξώφυλλα της εφημερίδας μου.

- Το σπίτι δεν σας βλέπει ποτέ να υποθέσω. Η γυναίκα σας δεν παραπονιέται;
Μάλλον εγώ παραπονιέμαι που δεν βλέπω την οικογένειά μου αρκετά - εκείνοι δείχνουν κατανόηση. Τώρα, όμως, από Οκτώβριο και μετά πρέπει να βρώ περισσότερο χρόνο γι'αυτούς. Ερχεται βλέπεις και ο εγγονός…
- Α, ωραία, μαζί με τις εκλογές… Ο γιός σας, δεν θα γίνει πολιτικός ε;
Ο Γιάννης μου είναι πια στα 33 του, δημοσιογράφος. Ευτυχώς, όπως και ο πατέρας του επέλεξε το δικό του δρόμο στη ζωή και έγινε αθλητικογράφος - Δεν θέλησε ποτέ να κάνει πολιτικό ρεπορτάζ. Ούτε και στην πολιτική ήθελε ποτέ να μπει.
- Αν ήθελε, θα τον αφήνατε;
Νομίζω θα τον απέτρεπα. Δες ποιοι είναι στη Βουλή : ο πρωθυπουργός της χώρας είναι γόνος πολιτικής οικογένειας ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, γιός και εγγονός πρωθυπουργού, η υπερνομάρχης κόρη υπουργού, η υπουργός Εξωτερικών κόρη πρωθυπουργών. Ο καθένας από αυτούς έχει και την προίκα του. Είχε άραγε τις ίδιες ευκαιρίες, το κορίτσι του αγρότη που γεννήθηκε στα Σφακιά, την ίδια χρονιά που γεννήθηκε και η Ντόρα ;
- Εσείς ; Φτωχικά παιδικά χρόνια ;
Πολύ. Ο πατέρας μου ήταν σανοπώλης στην Αμφιθέα και γω πούλαγα σανό από τα δέκα μου. Εκανα και διανομή στο γαλατάδικο της γειτονιάς μέχρι τα δεκάξι μου, ενώ στα δεκαπέντε ήδη είχα χτίσει το όνομά του, κάνοντας μουσικές εκπομπές, στο Δεύτερο Πρόγραμμα.

- Τι μουσικές παίζατε ;
Ε, sixties, τι άλλο ; Ηταν της μόδας τότε.
- Αν δεν κάνω λάθος έχετε γράψει και τραγούδια …
Ναι, για τους Dragons, του φοβερού Λάκη Παπαδόπουλου, του γνωστού Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ.
- Μα πως ; Αφού δεν ξέρατε κανένα όργανο.
Σφυρίζοντας. Επιανα έναν ρυθμό, τον σφύριζα, ο Λάκης έγραφε τις νότες και γράφαμε μαζί τα τραγούδια. Ταυτοχρόνως, εκείνη την εποχή ήμουνα και body builder. Πέντε ώρες γυμναστική την ημέρα έκανα. Το '66 θυμάμαι ήταν η χρονιά που πέρασα τον Μαστοράκη - είχα ψηφιστεί ο πιο δημοφιλής d.j - και βγήκα και έκτος στο διαγωνισμό body building για τον Μίστερ Ευρώπη.
- Α, είχατε και επιδόσεις λοιπόν…
Εξαιρετικές επιδόσεις. Σκεφθείτε, πως έναν διαγωνισμό στη Γαλλία, στο μπρα ντε φερ, είχα έρθει ισόπαλος με τον Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ. Αργότερα, όταν εκείνος εξελέγη κυβερνήτης της Καλιφόρνια του έστειλα μια επιστολή και του πρότεινα να κάνουμε αγώνα ρεβάνς, με εισιτήριο και τα έσοδα να πάνε υπέρ ενός άπορου Ελληνα αριστούχου φοιτητή στην Καλιφόρνια. Δυστυχώς, δεν μου απάντησε ποτέ.
- Εσείς λοιπόν που υπήρξατε και μουσικός, γιατί τα βάλατε με την έρημη τη Βίσση ; Και κάνατε και ερώτηση στην Ευρωβουλή για το videoclip!
H Aννα Βίσση είναι μια τεράστια ερμηνεύτρια - αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Εχω την εντύπωση όμως πως παγιδεύτηκε σε αυτή την ιστορία. Το videoclip την αδίκησε. Το τραγούδι ήταν καλό, το αδίκησε όμως εκείνη τη βραδιά του διαγωνισμού που δεν ήταν - πιστεύω εγώ - και στην καλύτερη φόρμα της. Την πάτησε η Αννα όπως ο Ρεχάγκελ, που μετά το Πανευρωπαϊκό έπρεπε να φύγει. Είχε, τη δόξα της απόλυτης σταρ. Με τη Eurovision έπαθε ένα στραπάτσο που δεν της άξιζε.
- Ξέρετε από show biz. Ισχύει το ότι είχατε κάποτε σχολή μανεκέν ;
Βεβαίως και μάλιστα για πολλά χρόνια : από το 1969 ως το 1981. Δυό σχολές ήταν τότε : της Ροντοπούλου και η δική μου. Την έκλεισα επειδή ήθελα να βάλω υποψηφιότητα με τη ΝΔ και ο Ράλλης ήταν αυστηρός και δεν ήθελε μανεκέν και ιστορίες. Αλλα εποχές άλλα μυαλά…
- Εχει δηλαδή περάσει από σας κάποια από τις κυρίες που έκαναν καριέρα στις πασαρέλες ;
Πολλές. Μια απ' αυτές, αν θυμάμαι καλά, ήταν η κυρία Μάρα Θρασυβουλίδου.
- Θυμάμαι και κείνη την ηρωϊκή εποχή με τις τηλε-εφημερίδες σας, τότε που βγάζατε ειδήσεις και εκπομπές σε κασέτες. Βάλατε και σεις το λιθαράκι σας στο δρόμο για την ιδιωτική τηλεόραση…
Ας πούμε πως ναι. Ξεκίνησα ξέρετε από 50 κασέτες και το '89, είχα φτάσει και πούλαγα - χωρίς υπερβολή -50.000. Στα media, είναι σήμερα πολλοί άνθρωποι για τους οποίους, λέω με υπερηφάνια πως είναι "δικά μου παιδιά" : ο Μπάμπης ο Κούτρας, ο διευθυντής του "Ελεύθερου Τύπου", η Γιώτα η Αντωνοπούλου της "Βραδυνής", ο εκδότης της "Αξίας" ο Αντώνης ο Πίκουλας, ο Θοδωρής ο Δρακάκης, ο Γιώργος ο Λιάγκας, και άλλοι. Ο Γιώργος ο Βλάχος, αυτός ο δυναμικός ρεπόρτερ που βλέπετε σήμερα, την πρώτη φορά που στάθηκε απέναντι στην κάμερα έτρεμε σαν το ψάρι. Κι εγώ του φώναζα "θα γίνεις, θα γίνεις". Και έγινε.
- Επιασε και αυτή η προφητεία. Εκκλησιάζεστε συχνά ;
Ναι, πιστεύω. Ο γιός μου γεννήθηκε πεντέμισυ μηνών, 800 γραμμάρια - παραλίγο να πουν πως ήτανε αποβολή και να τον πετάξουνε. Φώναξα, ούρλιαξα και τον έβαλαν σε θερμοκοιτίδα. Είπα "Θεέ μου αν μου τον αφήσεις θα σου χτίσω την Εκκλησία του Σωτήρα". Εζησε το παιδί μου. Κι έχτισα τρείς εκκλησίες - μία του Σωτήρα, στο χωριό, τον Αη Γιάννη στο κτήμα μου στην Αγία Μαρίνα και άλλη μία τρίτη, τώρα.
- Ο κόσμος ; Τι σας λέει στο δρόμο ;
Για τον κόσμο είμαι ο Γιώργος - έτσι με φωνάζουν. "Γιώργο", "πρόεδρο", "προεδράρα". Είμαι οικείο πρόσωπο για όλους. Με βλέπουν στο σούπερ μάρκετ να ψωνίζω μόνος μου, χωρίς αστυνομικό, ή στο κουτουκάκι, στο σουβλατζίδικο και σκουντιούνται "μα είναι αυτός;"
- Πάτε σούπερ μάρκετ με το Τσερόκι ; Γιατί πια έχετε ένα καλό επίπεδο ζωής έτσι ; Καλό αυτοκίνητο, καλό σπίτι, σκάφος…
Μην ξεχνάτε πως εγώ δουλεύω μια ζωή. Εκανα την πρώτη μου φορολογική δήλωσε στα δεκάξι μου και υπάρχει, στα αρχεία της Εφορίας Παλαιού Φαλήρου. Μένω ακόμα στην Αμφιθέα, εκεί που γεννήθηκα, δίνω το μισό μισθό μου στους έχοντες ανάγκη, δεν πάω στη Μύκονο, στα μπουζούκια, σε δεξιώσεις, στο Μέγαρο, ή οπουδήποτε είναι δήθεν. Το "δήθεν" με ενοχλεί.. Αλλά να σας πω κάτι ; Εμένα δεν με ενοχλεί να υπάρχουν πλούσιοι, με ενοχλεί να υπάρχουν φτωχοί. Κι αυτό πρέπει να εξασφαλίσουμε : ένα μίνιμουμ ποιότητας ζωής για όλους.
- Τον πήχη που τον βάζετε κύριε Καρατζαφέρη ;
Ο πήχης δεν ψηλώνει. Απλώνεται μάλλον. Πιο μικρός ήμουνα αμφισβητίας των πάντων. Μεγαλώνοντας αποκτάς άλλες αξίες, άλλες προτεραιότητες, άλλο σεβασμό. Τώρα πια κατανοώ. Νομίζω πως πια είμαι καλύτερος άνθρωπος απ' ότι ήμουνα πριν από είκοσι χρόνια.

 

O ιός της βλακείας (του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2014/11/o.html

Σωθήκαμε! Κι η ανθρωπότητα και ο πλανήτης!

Προ διημέρου δημοσιεύτηκε μια «επιστημονική» έρευνα που θα λύσει μια από τις πιο επίμονες και επικίνδυνες αρρώστιες στην ιστορία της ανθρωπότητας: την ανθρώπινη βλακεία, αυτό δηλ που έκανε πχ τους Έλληνες να πιστεύουν στο «λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου, στα τρις του Σώρρα και τους υποχρέωνε να ψηφίζουν για 6 συναπτά χρόνια τους μπουκαδόρους βιαστές που τους κλέβουν και τους γαμάνε.

Οι τίτλοι του ξένου τύπου είναι ξεκάθαροι: δεν φταίνε οι ψηφοφόροι, δε φταίνε οι θρήσκοι, δε φταίνε οι χρυσαυγίτες, δε φταίει η έλλειψη παιδείας, μπα, όχι βρε παιδιά.

Ένας γαμημένος ιός φταίει.

Ο ιός αυτός βρίσκεται σε πράσινα φύκη και οι ερευνητές δε νομίζαν ότι θα τον βρουν σε ανθρώπους.

Έλα όμως που τον βρήκαν.

Και μάλιστα στο λαιμό πολλών ανθρώπων. Για αυτό κάθε φορά που ανοίγουν το στόμα τους πολλοί άνθρωποι εκτοξεύουν βλακείες.

Δεν είναι βλακείες: είναι η λεκτική απόδοση των πρωτεϊνών του ιού.

Ας σοβαρευτούμε λίγο όμως όσο κάτι τέτοιο είναι δυνατό με ένα τέτοιο βλακώδες θέμα.

Το πρώτο που καθίσταται προφανές είναι η βλακεία των συντακτών του ξένου τύπου και των Ελλήνων ομολόγων τους που τσιμπήσαν το θέμα.

Αν υπάρχει ένας τέτοιος ιός τότε σίγουρα τον έχουν κολλήσει. Αλλά δε χρειάζεται καν να τον έχουν κολλήσει για να γράφουν βλακώδεις τίτλους.

Η έρευνα αναπάντεχα και τυχαία βρήκε γενετικές αλληλουχίες του χλωροϊού ACTV-1 που βρίσκεται σε πράσινα φύκη στο στοματοφάρρυγγα ανθρώπων.

Σε ένα δείγμα 92 υγειών ανθρώπων οι 40 (!!!) που βρέθηκαν να έχουν τον ιό σε ακόλουθα τέστ έδειξαν να υστερούν ελαφρά στην ταχύτητα επεξεργασίας οπτικών δεδομένων.

Στη συνέχεια οι ερευνητές έκαναν ενέσεις το ιού στο πεπτικό σύστημα των ποντικιών και βρήκαν ότι αυτά υστερούσαν ελαφρώς χρονικά στο να βρουν την έξοδο του λαβύρινθου.

Φυσικά χρειάζεται να είσαι διάνοια για να συμπεράνεις ότι ούτως ή άλλως αν προσβληθεί ένα ζωντανό από οποιαδήποτε ίωση θα υπάρχει μια μικρή πτώση των λειτουργιών του.

Το μόνο ενδιαφέρον κομμάτι της μελέτης είναι ότι βρέθηκε στα επιμολυσμένα ποντίκια αλλοιωμένη έκφραση γονιδίων στον ιππόκαμπο τους που σχετίζονται όχι μόνο με τη μάθηση αλλά και διαβάστε με τι άλλο: με την ανοσολογική απάντηση του οργανισμού σε έκθεση σε ιούς! Ποιος να το περίμενε ότι όταν εκθέτεις έναν οργανισμό σε ιό, θα αλλάξει η έκφραση γονιδίων που ρυθμίζουν αυτό ακριβώς: την ανοσολογική απάντηση του οργανισμό σε έκθεσή του σε ιούς!

Οι πιθανές επιπτώσεις αυτής της έρευνας είναι τιτανοτεράστιες: τέτοιοι μηχανισμοί μπορεί να συνδεθούν με την ανύπαρκτη ADHD (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας , διαβάστε ενδεικτικά εδώ και εκτενέστερα στο βιβλίο μου «Τι δεν σας λένε οι γιατροί») ίσως ακόμη και με τον αυτισμό και ποιος ξέρει με τι άλλο.

Ένα ολοκαίνουριο πεδίο κερδοφόρων εμβολίων «κατά της βλακείας» και άλλων γνωστικών παθήσεων θα ανοίξει.

Δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι πως ότι «η μεγάλη αυτή ανακάλυψη» δεν είναι παρά μια ακόμη επίδειξη κάκιστης επιστήμης όπως συνέβη στην περίπτωση σύνδεσης του ιού XMRV και του Συνδρόμου Χρόνιας Κόπωσης στην οποία υπήρξε όχι μόνο κάκιστη μεθοδολογία αλλά και σκόπιμη απάτη, μια πλάνη που ήμασταν από τους λίγους που πήραμε το ρίσκο να καταδείξουμε παγκοσμίως.  

Ευχής έργον θα ήταν να απαλλαχτεί η ανθρωπότητα από τα «παράσιτα του μυαλού» και να είναι νοητικά υγιέστερη. Δυστυχώς όμως γνωρίζουμε ότι για την βλακεία των ανθρώπων δεν ευθύνονται μόνο τα γονιδιώματα αλλά πολύ συχνότερα υπεύθυνα είναι τα «μιμίδια» (για να μην απεραντολογούμε ας πούμε ότι τα «μιμίδια» σχετίζονται με το software του εγκεφάλου).

Θα επισημάνουμε και τα υπόλοιπα σημεία που μας κάνουν να αμφιβάλουμε για αυτή την «ανακάλυψη». Ήδη τονίσαμε πως αλλαγές στην έκφραση γονιδίων που καθορίζουν την απάντηση απέναντι σε έναν ιό είναι ότι πιο αναμενόμενο σε οργανισμό που εκτίθεται σε ιό. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς.

Η ανίχνευση ενός ιού όμως στο στοματοφάρυγγα ανθρώπων δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι νοσούν από αυτόν, δε σημαίνει ότι υπάρχει κάποια ενεργή λοίμωξη. Η χρήση του διαγνωστικού τεστ PCR μεγεθύνει τόσο πολύ τα γενετικά αποτυπώματα που δεν μπορεί να είναι αξιόπιστα καταληκτική για το αν ο ιός βρίσκεται στον αναπαραγωγικό του κύκλο και έχει ουσιαστικά μολύνει τον οργανισμό.

Η επίμαχη έρευνα έδειξε πως η εύρεση του «ιού της βλακείας» (δεν πρόκειται φυσικά για κάτι τέτοιο: μια μικρή έκπτωση στις ταχύτητες αντίδρασης σε οπτικά δεδομένα δε συνιστά κατηγορία βλακείας) σε δείγμα ανθρώπων ήταν ανεξάρτητη από την φυλή τους, το φύλο τους, την ηλικία, ακόμη και από το κάπνισμα.

Η έρευνα ξέχασε να λάβει έναν παράγοντα υπ’ όψιν: τη διατροφή τους. Μπορεί πχ και οι 40 τους να είχαν φάει κάποιο λιμνήσιο ψάρι κάποια στιγμή το οποίο τρέφεται και με το επίμαχο φύκος και ο ιός να πέρασε στο στοματοφάρυγγα, καθώς ίσως το όξινο περιβάλλον του στομάχου να είναι εχθρικό.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε. Δεν έχουμε μολυνθεί από τον ιό της βλακείας για να θεωρούμε ότι είμαστε παντογνώστες.

Το να έχει εισχωρήσει ο ιός στην ανθρώπινη τροφική αλυσίδα με την πληθώρα των φυκών που υπάρχουν στις λίμνες σε πληθυσμούς που αυξάνουν εκθετικά λόγω οργανικών ρυπάνσεων και θερμοκρασιακών αλλαγών το βρίσκουμε πιο πιθανό από το να μεταφέρεται από άνθρωπο σε άνθρωπο αν και το ένα ενδεχόμενο δεν αποκλείει το άλλο. Θα μπορούσε κάλλιστα δηλαδή τα ευρήματα να οφείλονται στην τεράστια παγκόσμια επιδημία των τροφογενών λοιμώξεων (ή τροφικών δηλητηριάσεων όπως μάθαμε να τις λέμε αν και οι όροι δεν ταυτίζονται- περισσότερα για αυτό στο καινούριο μου βιβλίο «Παρά Φύση») αντί του να είναι επιδημικά, αν και όπως είπαμε το ένα δεν αναιρεί υποχρεωτικά το άλλο.

Αυτό άλλωστε εξηγεί και το επιστημονικό παράδοξο για το πώς το Ποτάμι, ένα τηλεοπτικό κόμμα παραμάγαζο του ΠΑΣΟΚ έχει τόσο μεγάλη πισίνα ψηφοφόρων. Όσοι έχουν τσιμπήσει από το ποτάμι μάλλον προσβληθήκαν κι απ’ τον «ιό της βλακείας» τον Βλακ-ιό ACTV-1, το πιο επικίνδυνο στοιχείο του οποίου δεν είναι το ΑC αλλά το TV (ΑC-TV).

Πολλές μελλοντικές εκπλήξεις θα μας έρθουν στο μέλλον από την ιολογία.

Η συνεξέλιξη ιών και ανθρώπων είναι ένα τεράστιο ζήτημα που η διερεύνησή του βρίσκεται ακόμη στα σπάργανά της και δημιουργεί υποθέσεις πάνω σε ελλειπή δεδομένα.

Οικογένειες ιών που θεωρούμε νέους όπως ο HIV έχουν βρεθεί να συνυπάρχουν με τα πρωτεύοντα εδώ και εκατομμύρια χρόνια (περισσότερο για αυτό στο βιβλίο μου «ΘανάσιμεςΘεραπείες») ενώ γονιδίωμα από την ευρύτερη οικογένεια του ιού Ebola έχει βρεθεί όχι μόνο να συνυπάρχει με τον άνθρωπο αλλά και να έχει ενσωματωθεί και στο ανθρώπινο DNA.

Σήμερα θεωρούμε ότι το 8% του γονιδιώματος μας προέρχεται από ενσωματωμένους ιούς (γιατί άραγε κανείς ποτέ δεν σκέφτηκε και την πιθανότητα ύπαρξης και του αντίστροφου μηχανισμού;), κάτι που καθιστά έστω και ελάχιστα πιθανό κάποια απερίσκεπτα εμβόλια να δημιουργούν αντισώματα και κατά εκείνων των τμημάτων του ανθρώπινου γονιδιώματος που είναι ιικά, δημιουργώντας έτσι αυτοάνοσα νοσήματα.

Άλλωστε σήμερα χρησιμοποιούμε τους ιούς εώς εργαλεία γονιδιακών θεραπειών και γενετικής μηχανικής. Λέτε η φύση να μην το είχε σκεφτεί πρώτη;

Αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα του ιού της βλακείας.

Η αμφισβήτησή του δεν είναι προς το συμφέρον των ευφυιών ανθρώπων. Πρώτα από όλα γιατί αν υπάρχει θα αποδυναμωθεί ο αντίστροφος ρατσισμός κατά των ευφυϊών και η παγκόσμια δικτατορία των βλακών.

Δεύτερο, καθώς ο ιός εδράζεται στο στοματοφάρυγγα θα αρχίσουν οι εκστρατείες κατά των γλωσσόφιλων όπως άλλωστε έγινε και με τον ιό HPV (περισσότερα στο απολαυστικό βιβλίο μου «Παρά Φύση") καθώς η μετάδοσή του από στοματοφάρυγγα σε στοματοφάρυγγα είναι σύμφωνα με το σκεπτικό της έρευνας μάλλον πιθανή.

Έτσι θα μπορούμε και εμείς να λέμε στα θηλυκά του είδος μας: "Μην γλωσσοφιλάτε βλάκες, είναι κολλητικό". Ή ακόμη και "Με τους βλάκες όχι φίκι φίκι γιατί είναι κολλητική βλακεία από τα φύκη".   Η εκδίκηση των nerds σε όλο της το μεγαλείο.

Ο Αϊνστάιν κάποτε είχε πει «μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες».

Φυσικά τότε δεν μπορούσε να ξέρει ούτε τις θεωρίες της πανσπερμίας των Hoyle και Wickramasinghe προς στήριξη της οποίας υπήρξαν σχετικά πρόσφατα ευρήματα (ακόμη και πλαγκτόν να επιβιώνει σε συνθήκες διαστήματος) και που θέλει τη ζωή μια εγγενή ιδιότητα του σύμπαντος, ούτε μπορούσε να γνωρίζει τη θεωρία του «ιού της βλακείας»

Αν λοιπόν η ζωή είναι εγγενής ιδιότητα του σύμπαντος και το σύμπαν είναι άπειρο τότε και η βλακεία απειρίζει ως συμπαντική ιδιότητα ενός άπειρου σύμπαντος.

Μπα: η βλακεία είναι ανθρώπινο ίδιον, ανθρωπονόσος. Και δεν θα επεκταθεί επ άπειρον στο σύμπαν γιατί η βλακεία είναι αυτοκαταστροφική, πράγμα που σημαίνει πως αν ο άνθρωπος δεν υπερβεί της βλακείας του, μοιραία αργά ή γρήγορα θα αυτοκαταστραφεί.

Λέτε να λύσουμε το θέμα της αυτοκαταστροφής μας με μερικά εμβόλια, να αποκτήσουμε ανοσία στη βλακεία; Μπα. Το μόνο αποτελεσματικό εμβόλιο απέναντι στη βλακεία μέχρι σήμερα είναι η παιδεία, ο πνευματικός ζήλος και η ειλικρίνεια. Και από τα τρία, η παιδεία χωλαίνει ενώ τα άλλα δύο εκλείπουν. Λιγοστεύουν λοιπόν τα μοναδικά «εμβόλια»  που μπορούν να αναχαιτίσουν την πιο επικίνδυνη κατηγορία ανθρωπίνων ιών: Αυτής των Μαν-ιών

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 12/11/2014

Ακολουθεί διαφημιστικό μήνυμα: 

 Μάθετε για τα πλακολεπιδόψαρα που μοστράρουν για τόνοι, για τις φωσφορίζουσες μπριζόλες, για την τεράστια επιδημία των «τροφικών δηλητηριάσεων», για την επαπειλούμενη απαγόρευση του γαλλικού φιλιού, για την μανία των ακρωτηριασμών βυζιών και για πολλά πολλά άλλα θέματα που δεν γνωρίζατε ότι είχατε. Σε όλα τα καλά βιβλιοπωλεία, σε μια χούφτα δηλαδή. 

ΣΟΚ!!! ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ !!! ΤΟ ΜΕGA CHANNEL ΘΕΩΡΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΡΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΩΣ ΚΡΟΥΣΜΑ ΒΙΑΣ !!!!

http://alertgr.blogspot.gr/2014/11/ga-channel.html#.VGSZf8nNmo4


ΟΠΩΣ ΕΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΣΤΟ FACEBOOK...

"Το κανάλι της Μεσογείων, σε μια προσπάθεια να πείσει το κοινό του για την ανάγκη της αντιρατσιστικής αστυνομίας, χαρακτήρισε την έπαρση της σημαίας…(κρούσμα βίας) !!!!!

Ηδη ο εθνικός μας ύμνος έχει καταλήξει σε ρατσιστικό σύνθημα!!!"

ALERT51.GR

Το μεγάλο χάσμα και αδιέξοδο -δυσαρμονία μεταξύ Λαού και Εξουσίας- (γράφει ο κ. Γεώργιος Εμ.Δημητράκης)

Το μεγάλο χάσμα και αδιέξοδο

-δυσαρμονία μεταξύ Λαού και Εξουσίας- 

Η Δημοκρατία είναι το Πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Κεντρικό χαρακτηριστικό της Δημοκρατίας είναι η λήψη αποφάσεων με ψηφοφορία των πολιτών, εις την άμεση Δημοκρατία, ή κάποιων αντιπροσώπων τους εις την αντιπροσωπευτική Δημοκρατία.

Όμως εις την σύγχρονη εποχή η άσκηση της εξουσίας, εν ονόματι του λαού, από Κυβέρνηση και Κόμματα, ναι μεν προϋποθέτει την αποδοχή αυτών από τον λαό, από την άλλη πλευρά δεν στερεί από τον λαό το δικαίωμα της έμμεσης συμμετοχής των πολιτών εις τις πολιτικές διαδικασίες, τις διαδικασίες διακυβέρνησης και λήψης αποφάσεων. Για παράδειγμα, πέρα των εκλογών ανάδειξη των οργάνων της Πολιτείας. Η εξουσία εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Αυτό σημαίνει ότι τα όργανα της Πολιτείας που είναι φορείς εξουσίας (Κυβέρνηση, Βουλή κ.ο.κ.) πρέπει να υπηρετούν και να προασπίζουν τα συμφέροντα του συνόλου της κοινωνίας, και όχι π.χ. κάποιου εκτός της κοινωνίας ή π.χ. κάποιων μόνο τμημάτων της. Για παράδειγμα, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να επιδιώκουν την ευρύτερη δυνατή συναίνεση. Επίσης σημαίνει ότι ταυτόχρονα με την Αρχή της Πλειοψηφίας πρέπει να υπάρχουν μηχανισμοί που προασπίζουν τα συμφέροντα της Μειοψηφίας.

Όμως η σημερινή άθλια κατάσταση της χώρας μας, αυτή η χρεοκοπία της Πατρίδας μας και του Ελληνικού Λαού, εν καιρώ ειρήνης, και η ανείπωτη ένδεια που βιώνει τώρα ο λαός μας οφείλεται κυρίως εις την παρερμηνεία της ουσιώδους έννοιας της Δημοκρατίας, η οποία με την πάροδο του χρόνου δημιούργησε το τεράστιο χάσμα μεταξύ του Λαού και των φορέων της Εξουσίας. Διότι το να ασκεί κανείς το δικαίωμα της ψήφου δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι υπηρετεί την Δημοκρατία δηλαδή τα συμφέροντα της κοινωνίας. Καθότι για την προάσπιση των συμφερόντων του ο ασκών το δικαίωμα της ψήφου, δηλαδή ο κάθε πολίτης, οφείλει να είναι απόλυτα ενημερωμένος για τα κοινά π.χ. κοινωνικά, οικονομία, ανάπτυξη, παιδεία, υγεία, προβλήματα των συμπολιτών του, τους κανόνες συμπεριφοράς αυτού εντός του συνόλου της κοινωνίας κ.ο.κ.. Αλλά παράλληλα να ασκεί την ικανότητα σύγκρισης της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης της χώρας μας με τις Δημοκρατίες άλλων χωρών εις τις οποίες ευημερούν από πάσης απόψεως οι εκεί κοινωνίες.

Οι γνώσεις και οι απόψεις αυτές σε θέματα εθνικής, οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής εφοδιάζουν τον κάθε πολίτη με ικανότητες ερμηνείας, ανάλυσης, αξιολόγησης, αξιοπιστίας, για την επιλογή των προγραμμάτων κομμάτων αλλά και των προσώπων εκείνων οι οποίοι ζητούν από αυτόν την αντιπροσώπευση του εις την άσκηση της εξουσίας. Βέβαια και μετά από όλες αυτές τις διαδικασίες και την άσκηση της ψηφοφορίας, ο κάθε πολίτης οφείλει να ελέγχει επί καθημερινής βάσης εκείνους που έχει επιλέξει και εμπιστευθεί. Μία ευρωπαϊκή ρήση λέει: «η εμπιστοσύνη είναι καλή, όμως ο έλεγχος ακόμη καλύτερος!»

Δυστυχώς όμως οι μακροχρόνιες αυτές αδυναμίες των πολιτών της χώρας μας α) να επιλέγουν με αξιοκρατικά κριτήρια τους αντιπροσώπους για την διακυβέρνηση της χώρας, β) να ασκούν ως πολίτες την ενεργό και έμμεση συμμετοχή εις την άσκηση της Εξουσίας, και γ) να ασκούν διαρκή έλεγχο των αντιπροσώπων και των Κυβερνώντων, ήσαν και είναι επί δεκαετίες γνωστές εις το πολιτικό σύστημα εξουσίας της χώρας μας. Το οποίο για τον λόγο αυτόν αδιαφορεί για την δίκαιη και ανιδιοτελή υπηρέτηση και προάσπιση των συμφερόντων του συνόλου της κοινωνίας. Τουτέστιν εκ του λόγου αυτού το πολιτικό σύστημα εξουσίας δεν έχει την παραμικρή διάθεση να αλλάξει συμπεριφορά και νοοτροπία, η οποία θυμίζει εις το ελάχιστον τις Δημοκρατίες άλλων χωρών οι οποίες προασπίζονται τα συμφέροντα των κοινωνιών των και ενδιαφέρονται εσαεί για την οικονομική και κοινωνική ευμάρεια των πολιτών.

Εις την χώρα μας, δυστυχώς, εδώ και δεκαετίες το πολιτικό σύστημα εξουσίας θεωρεί δεδομένο, αυτονόητο, ότι «δικαιωματικά» επικαλείται ευθαρσώς την ετυμηγορία των λαού για επιβεβαίωση της αποτυχημένης πολιτικής και συνέχιση της άσκησης εξουσίας, Ένα άθλιο, ευτελές επαναλαμβανόμενο φαινόμενο το οποίο επί δεκαετίες αναδεικνύει για την άσκηση εξουσίας κυβερνήσεις και κόμματα σε μία Δημοκρατία της ανυποληψίας, της αδιαφορίας, της αναξιοκρατίας. Ναι, μία Δημοκρατία κενού περιεχομένου, μία Δημοκρατία της ιδιοτέλειας, της πλασματικής και φούσκας-ευμάρειας, του εκφυλισμού, ευτελισμού, της διαφθοράς, της ατιμωρησίας, της απελπισίας και της φτώχειας. Μία Δημοκρατία της εθνικής ταπείνωσης, υποτέλειας και διεθνούς τώρα διασυρμού, ανάξιας του μεγάλου ιστορικού παρελθόντος και της αξιοπρέπειας της Πατρίδας μας.

Αυτή η μακροχρόνια δυσαρμονία μεταξύ Λαού και Εξουσίας ευθύνεται αναμφίβολα για την κατάρρευση και χρεοκοπία της Πατρίδας μας. Μία χρεοκοπία με οδυνηρές και ανυπολόγιστες τώρα συνέπειες για την τύχη του λαού μας. Διότι το τεράστιο και συνεχώς αυξανόμενο, επί ετήσιας βάσης, δημόσιο χρέος των 340 περίπου δισεκατομμυρίων ευρώ δεν είναι σε καμία περίπτωση βιώσιμο, καθότι η χώρα μας δεν είναι εις θέση να καταβάλλει ούτε τα τοκοχρεολύσια τα οποία με ευνοϊκές και μόνον εκτιμήσεις υπερβαίνουν ετησίως τα 10 δις ευρώ. Η ετήσια καταβολή των οποίων σημαίνει αέναη στέρηση της απαραίτητης οικονομικής ανάπτυξης, συνεχής μείωση του βιοτικού επιπέδου, εθνική υποτίμηση, αν μη τι άλλο νέους δανεισμούς και αναπόφευκτη αύξηση του δημόσιου χρέους. Ένα τεράστιο χρέος το οποίο καθιστά τον Λαό και την Πατρίδα μας αιωνίως υποτελή και έρμαιο των διεθνών χρηματαγορών, και συγκεκριμένων συντελεστών και διαμορφωτών της παγκόσμιας πολιτικής.

Γεώργιος Εμ.Δημητράκης

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.