Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

Θαυματουργοί Άγιοι της Ιατρικής

http://www.agioritikovima.gr/thlogos/item/40806-%CE%B8%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%AF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82
Θαυματουργοί Άγιοι της Ιατρικής
1. O Όσιος Άνθιμος ο νέος ασκητής από την Κεφαλονιά για τους τυφλούς. Γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς το1727. Επτά χρονών ο Όσιος έχασε το φως του. Με τις προσευχές της μητέρας του το ξαναβρήκε, αλλά αργότερα όταν διάλεξε να γίνει μοναχός, με την σκληρή άσκηση το ξανά έχασε. Τον επικαλούνται για καλή όραση και θεραπεία.
Παρ’ όλη την αναπηρία του, έκανε θαυμαστό αποστολικό έργο. Πέθανε το1781 - 2 . Θεωρείται προστάτης της Αστυπάλαιας (εορτάζει 4 Σεπτεμβρίου).

2. Η Αγία Αγάθη η Μάρτυς, για τον καρκίνο. Η ωραία και πλούσια κόρη έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στη Σικελία. Ο τοπικός ηγεμόνας Κυντιανός, στον οποίο την κατήγγειλαν ως Χριστιανή, όταν εκείνη δεν απαρνήθηκε την πίστη της, έβαλε να της κάνουν μια σειρά από μαρτύρια, μεταξύ των οποίων και ο ακρωτηριασμός του στήθους της, με αποτέλεσμα να εκπνεύσει στην φυλακή. Ακριβώς γι’ αυτόν τον ακρωτηριασμό της, εξαιτίας του οποίου απεικονίζεται σε μερικές αγιογραφίες να κρατά δίσκο με τα στήθη της, είναι η θεραπεύτρια για τον καρκίνο και για όλες τις παθήσεις των μαστών (εορτάζει 5 Φεβρουαρίου).

3. Η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια, προστατεύει τους φαρμακοποιούς. Η Αγία ήταν κόρη ενός πλούσιου Ρωμαίου Πατρικίου. Ήταν όμορφη, έξυπνη και άμεμπτη στο ήθος. Σε μικρή ηλικία παντρεύτηκε έναν φανατικό ειδωλολάτρη, τον Ποπλίωνα ή Πούπιο, που μισούσε θανάσιμα τους Χριστιανούς. Η Αναστασία όμως ήταν φιλάνθρωπος, γι’ αυτό έβγαινε κρυφά ντυμένη φτωχικά και επισκεπτόταν στα σπίτια και στις φυλακές αρρώστους συνανθρώπους της που είχαν ανάγκη. Τους πήγαινε φάρμακα (φαρμακολύτρια) και τρόφιμα. Μέσα από αυτό το φιλανθρωπικό έργο της γνώρισε και συμπάθησε ιδιαίτερα τους Χριστιανούς, που βρίσκονταν υπό διωγμό. Ασπάστηκε τον λόγο του Κυρίου και βαπτίσθηκε κρυφά Χριστιανή. Αυτό όμως δεν μπορούσε να μείνει κρυφό από τον πονηρό άντρα της, ο οποίος κατάλαβε τα πάντα. Απείλησε λοιπόν την Αναστασία ότι, αν δεν σταματούσε τις βραδινές εξόδους, το φιλανθρωπικό της έργο και αν δεν απαρνιόταν την πίστη της, θα την κατέδιδε στις αρχές. Η Αγία του απάντησε ότι, όλα τα περιμένει από αυτόν. Ο άντρας της θυμωμένος και προσβεβλημένος, παρέδωσε την σύζυγό του στον ?ιοκλητιανό, ο οποίος την φυλάκισε, την εξόρισε και στην συνέχεια την εκτέλεσε με βασανιστήρια. Ο λαός μας λέει ότι η Αγία σβήνει τα φάρμακα και διώχνει μακριά της στεναχώριες της ζωής (εορτάζει 22 Δεκεμβρίου).

4. Ο Άγιος Αρτέμιος ο Μεγαλομάρτυρας, για ψυχονευρωτικά προβλήματα και βουβωνική κήλη. Η θεραπευτική του δύναμη αναδύθηκε, όταν το θαυματουργικό του λείψανο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Στο ναό που οικοδομήθηκε εκεί υπήρχε και οργανωμένο θεραπευτικό κέντρο όπου γίνονταν εγκοιμήσεις. Εκεί οι ασθενείς έβλεπαν όνειρα που οδηγούσαν στην ίαση. Το ενδιαφέρον είναι ότι εν ζωή ο Αρτέμιος είχε καταστρέψει το Σεράπειο, ένα από τα σημαντικότερα ειδωλολατρικά κέντρα εγκοιμήσεως.
Ο Άγιος θεωρείται «ειδικός» για ψυχονευρωτικά προβλήματα αλλά και για τη βουβωνική κήλη (εορτάζει 20 Οκτωβρίου).

5. Η Αγία Βαρβάρα η Μεγαλόμαρτυς, για λοιμώδη νοσήματα. Η Αγία είναι από τις πιο αγαπημένες στους πιστούς. Έζησε στη βασιλεία του Μαξιμιανού (3ος - 4ος αιώνας μ.Χ.).
Οι γονείς της ήταν πολύ πλούσιοι. Ο πατέρας της Διόσκουρος ήταν αρχιερέας των ειδώλων στην Ηλιούπολη. Η Βαρβάρα ήταν όμορφη, έξυπνη και πολύ εγκρατής σε όλα της.
Σε αυτό είχε βοηθήσει μια Χριστιανή του περιβάλλοντός της και την είχε κατηχήσει στη νέα πίστη. Η ευσέβεια και η σεμνότητα που έδειχνε η Βαρβάρα τράβηξαν την προσοχή πολλών. Ο πατέρας της κατάλαβε ότι η κόρη του είναι Χριστιανή και αυτή δεν το αρνήθηκε. Την κλείδωσε λοιπόν, σε ένα δώμα μέχρι να συνετιστεί. Η Αγία ζήτησε να της ανοίξουν τρία παράθυρα στο λουτρό της, ως σύμβολο της Αγίας Τριάδας. Η Αγία τελικά βρήκε τρόπο και έφυγε. Ο πατέρας της την κυνήγησε στα δάση και στις σπηλιές όπου κρυβόταν.

Την βρήκε, την παρέδωσε δέσμια στον τοπικό ηγεμόνα Μαρκιανό. Αυτός στην αρχή, θαμπωμένος από την ομορφιά της Βαρβάρας, της έταξε διάφορα προκειμένου να απαρνηθεί την πίστη της. μπροστά στην άρνησή της, άρχιζε να την φοβίζει και στην συνέχεια πέρασε στα βασανιστήρια. Η Αγία όμως ήταν ακλόνητη στην πίστη της. ο Μαρκιανός, για να την ντροπιάσει, θέλησε μπροστά στους βασανιστές και στον όχλο που παρακολουθούσε τα βασανιστήρια, να ξεγυμνώσει την Αγία. Όμως ένα θαύμα συντελέστηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων. Όταν της ξέσκιζαν και της έβγαζαν τα ρούχα, άλλα ομορφότερα και πολυτελέστερα εμφανίζονταν από κάτω.

Με την χάρη του Θεού σε κανέναν δεν επετράπη να δει γυμνή την Αγία. Ο Μαρκιανός, τρομαγμένος, τελικά διέταξε τον αποκεφαλισμό της Αγίας παρθένου Βαρβάρας. Θεωρείται ότι προστατεύει τα παιδιά από την ευλογιά. Αυτή η τρομερή αρρώστια προκαλούσε βαθιές ουλές στα πρόσωπα των παιδιών. Οι μανάδες προσέφεραν στην Αγία μελόπιτα, κόλλυβα και κολλυβοζούμι που λεγόταν «Βαρβάρα». Στο Αργοστόλι βράζουν προς τιμήν της «σπερνά». Η Αγία Βαρβάρα μαζί με την Αγία Μαρίνα και την Αγία Αικατερίνη είναι πολύ αγαπητές, λόγω του μαρτυρίου που υπέστησαν σε τόσο νεαρή παρθενική ηλικία. Ο λαός μας τις έχει συνδέσει με πολλές πτυχές της ζωής. Η Αγία Βαρβάρα δεν είναι προστάτης μόνο του πυροβολικού. (εορτάζει 4 Δεκεμβρίου).

6. Ο Άγιος Βησσαρίων Αρχιεπίσκοπος Λαρίσης, για την πανούκλα. Έζησε τον 16ο αιώνα και ήταν Αρχιεπίσκοπος Λάρισας. Μεριμνούσε για το ποίμνιό του σε τέτοιο βαθμό, ώστε να περιποιείται και να παρηγορεί ο ίδιος τους αρρώστους από πανούκλα, ακόμα και τους πιο φτωχούς και τους ξένους. Γι’ αυτό ακριβώς και θεωρήθηκε θεραπευτής αυτής της ασθένειας. Φημισμένο είναι το «?ούσικο» μοναστήρι που ίδρυσε ο Όσιος Βησσαρίων αφιερωμένο στον Σωτήρα, στην Πύλη Τρικάλων. Υπάρχει και άλλος Βησσαρίων, παλαιότερος, που τιμάται στην περιοχή (εορτάζει 15 Σεπτεμβρίου).

7. Ο Άγιος Δημήτριος ο Μεγαλομάρτυρας ο Μυροβλύτης, για εγχειρήσεις. Έζησε και μαρτύρησε στην Θεσσαλονίκη την εποχή του Διοκλητιανού και του Μαξιμιανού, στο τέλος του 3ου και τις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. Αργότερα στον τάφο του Αγίου από τα λείψανά του ανέβλυζε μύρο (εξ ου και η ονομασία «Μυροβλύτης»), το οποίο οι προσκυνητές έπαιρναν μέσα σε φιαλίδια. Όπως όλοι οι Άγιοι– πολεμιστές, ταυτίζεται και εκείνος με τη νίκη πάνω στο κακό, όποιο κι αν είναι αυτό. Και η αρρώστια αποτελεί πράγματι μία από τις μεγαλύτερες συμφορές σε μια ζωή. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι και η ίδια η απεικόνιση ενός Αγίου με σπαθί ή με ακόντιο παραπέμπει συμβολικά στο γιατρό, που με το νυστέρι του θα «εξολοθρεύσει» εκείνο που κάνει το σώμα να νοσεί. Τον ίδιο συμβολισμό μπορεί να έχει και η εικόνα του Αγίου Γεωργίου ή όποιου άλλου Αγίου στρατιωτικού (εορτάζει 26 Οκτωβρίου).

8. Ο Άγιος Δονάτος επίσκοπος Ευροίας Ηπείρου ο δρακοκτόνος, για τις πηγές. Ήταν Επίσκοπος Ευροίας την εποχή του Μεγάλου Θεοδοσίου, τον 4ο αιώνα και η φήμη της αγιότητας και των θαυμάτων του ήταν τέτοια, ώστε κλήθηκε να θεραπεύσει την κόρη του αυτοκράτορα. Μετά την ίαση της κόρης, ο Θεοδόσιος παραχώρησε στον Δονάτο την περιοχή Ομφάλιο στην Ήπειρο και χρήματα για να οικοδομήσει εκεί ναό, στον οποίο ο Επίσκοπος τάφηκε όταν απεβίωσε σε βαθιά γεράματα. Στον Άγιο αποδίδονται και δρακοκτονίες, κυρίως η εξολόθρευση του δράκου που δηλητηρίαζε το νερό στο χωριό Σωρεία, κοντά στις πηγές του Αχέροντα. Ας μην ξεχνάμε πόσες ασθένειες συνδέονται με το μολυσμένο νερό και πόσοι θάνατοι, τουλάχιστον σε παλαιότερες εποχές. Το χωριό μάλιστα ονομάστηκε Γλυκύ, από την γεύση που απέκτησε το νερό (εορτάζει 30 Απριλίου).

9. Η Οσία Ελισάβετ η Θαυματουργή, η νοσοκόμα. Η Αγία γεννήθηκε μετά την αναγγελία αγγέλου στην μητέρα της. της είπε ότι θα γεννήσει κόρη, που θα είναι γεμάτη από αρετές. Πράγματι η Ελισάβετ από μικρή έδειξε αυτές τις αρετές. Παραστεκόταν σε όποιον είχε την ανάγκη της, ιδιαίτερα στους αρρώστους, γι’ αυτό και ο λαός μας την ονόμασε «νοσοκόμα». Για τις αρετές και την προσφορά της ο Θεός την αξίωσε και με το χάρισμα της θαυματουργίας. Δίκαια την επικαλούνται ως «θαυματουργή νοσοκόμα» οι ασθενείς και οι συγγενείς τους, αλλά και οι νοσοκόμες μπορούν να την αποκαλούν προστάτιδα τους και να την τιμούν ιδιαίτερα (εορτάζει 24 Απριλίου).

10. Ο Προφήτης Ελισσαίος, για την λέπρα και την λύσσα. Μαθητής του Προφήτη Ηλία και Προφήτης ο ίδιος, έπαιξε σημαντικό ρόλο στα θρησκευτικά και τα πολιτικά πράγματα της εποχής. Έκανε διάφορα θαύματα: ανέστησε δύο νεκρούς, χώρισε στην μέση τα νερά του Ιορδάνη για αν τον διαβεί, θεράπευσε λεπρούς, αλλά έκανε και κάποιον υπηρέτη του λεπρό, τιμωρώντας τον για την φιλαργυρία του. Καθαρά από παρετυμολογία του ονόματός του, ο Άγιος θεωρείται προστάτης ανθρώπων και ζώων από τη λύσσα (εορτάζει 14 Ιουνίου).

11. Οι Όσιοι Θαλάσσιος και Λιμναίος, για τους τυφλούς. Παρόλο που τα ονόματά τους θυμίζουν περισσότερο θάλασσες, λίμνες και λιμάνια, αυτοί απλώς είχαν ένα αγρόκτημα στο βουνό το οποίο καλλιεργούσαν και από τα προϊόντα που έβγαζαν ζούσαν οι ίδιοι, αλλά έδιναν και τροφή σε πολλούς τυφλούς που φρόντιζαν. Οι Όσιοι δίπλα στο ασκητήριο τους, είχαν φτιάξει μερικά καταλύματα και τα διέθεταν στους δυστυχείς συνανθρώπους που είχαν χάσει το φως τους. Ταυτόχρονα με την προστασία και την περιποίηση που τους έδιναν, τους δίδασκαν και τους λόγους του Κυρίου, που έτσι κι αλλιώς «είναι το Φως του κόσμου» (εορτάζουν 22 Φεβρουαρίου).

12. Η Αγία Θέκλα η Ισαπόστολος, για δερματικές και ψυχικές παθήσεις. Έγινε Χριστιανή στα 18 της χρόνια παρακολουθώντας τις διδασκαλίες του Αποστόλου Παύλου, τον οποίο ακολούθησε στην Αντιόχεια, όπου υπέστη διάφορα μαρτύρια. Αργότερα πήγε στη Μύρα της Λυκίας και στη Σελεύκεια, όπου και έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής της στο όρος των Καλαμών. Στην διάρκεια της ασκητείας της έκανε πολλές θαυματουργικές ιάσεις, σωματικές και ψυχικές. Εξ ου και συνδέεται με θεραπείες δερματικών παθήσεως και ψυχολογικών προβλημάτων (εορτάζει 24 Σεπτεμβρίου).

13. Όσιος Θωμάς ο εν Μαλεώ. Ο Όσιος Θωμάς, παρ’ όλο που ήταν ένας πλούσιος και ονομαστός αξιωματούχος στο στρατό, παράτησε την καριέρα του και αφιερώθηκε στην προσευχή. Λέγεται ότι στον μοναχισμό τον οδήγησε μια περίεργη πύρινη στήλη που εμφανίστηκε μπροστά του και πως, όταν προσευχόταν, μια παρόμοια στήλη φωτιάς φαινόταν από μακριά. Η αγιότητά του ανταμείφθηκε από τον Θεό με το χάρισμα να θαυματουργεί. Ο Όσιος έδιωξε πονηρά δαιμόνια από ανθρώπους, βοήθησε τυφλούς να δουν και ανάπηρους να περπατήσουν (εορτάζει 7 Ιουλίου).

14. Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής, «Άγιε μου Γιάννη, γιάνε το…». Ίσως ο Ιωάννης να μην είναι τόσο γνωστός ως θεραπευτής, όμως ο λαός τον έχει συνδέσει και με τέτοιες ικανότητες. Είναι γνωστό αυτό που λέγεται για κάποιον που έχει χάσει τα λογικά του:«αυτός είναι για τον Άι– Γιάννη». Ίσως αυτό να λέγεται επειδή ο Άγιος στα μάτια των συγχρόνων του (που δεν μπορούσαν να καταλάβουν την Θεία θέρμη που τον πυρπολούσε), να έμοιαζε λίγο με «αλλοπαρμένο». Στον Άι– Γιάννη τον καβαλάρη, τάζουμε για να φύγει κάτι που έχει μπει στο μάτι μας ή για να «γιάνει» το «κριθαράκι». Τον Άι– Γιάννη τον λένε ακόμα και «Θερμολόγο», «Ριγολόγο», «Παροξυσμό», «Κρυατίδη», γιατί πιστεύουν ότι γιατρεύει τη θέρμη και τους σπασμούς που δημιουργεί η ελονοσία. Παλιά έβαζαν το εικόνισμά του σε τρεχούμενο νερό και με αυτό το αγίασμα προσπαθούσαν να γιατρέψουν την αρρώστια (αλληγορία των ιερών υδάτων του Ιορδάνη). Επίσης ο Άγιος Ιωάννης προστατεύει τους νονούς και τις κουμπαριές. (εορτάζει 7 Ιανουαρίου, 24 Ιουνίου, 29 Αυγούστου).

15. Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος και Ιερομάρτυρας, για την καρδιά. Ήταν Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας, μαθητής του Ιωάννου του Θεολόγου και, σύμφωνα με την παράδοση, στα παιδικά του χρόνια τον είχε παρουσιάσει ο Ιησούς στο ακροατήριό του, μιλώντας για το πώς η Βασιλεία των Ουρανών ανήκει σε όσους είναι σαν τα παιδιά. Ο αυτοκράτορας Τραϊανός του ζήτησε να αποκηρύξει την πίστη του και αντιμετωπίζοντας την άρνησή του τον έστειλε στη Ρώμη όπου τον κατασπάραξαν τα λιοντάρια το11 0 μ.Χ. Λένε μάλιστα ότι η καρδιά του έμεινε ανέπαφη, γι’ αυτό μπορεί να θεωρηθεί προστάτης για καρδιολογικά προβλήματα. (εορτάζει 20 ?εκεμβρίου).

16. Οι Άγιοι Κήρυκος και Ιουλίττα η μητέρα του, για κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Μητέρα και υιός έζησαν την εποχή του ?ιοκλητιανού. Προσπαθώντας να ξεφύγουν απότους διωγμούς, κατέφυγαν στην Ταρσό όπου συνελήφθησαν από τον τύραννο Αλέξανδρο, ο οποίος σκότωσε τον τρίχρονο Κήρυκο πετώντας τον στο δάπεδο. Η Ιουλίττααποκεφαλίσθηκε αργότερα ύστερα από βασανιστήρια. Ο τραγικός

θάνατος του μικρού Αγίου, τον ανέδειξε σε προστάτη και θεραπευτή των παιδιών, κυρίως από κρανιο-εγκεφαλικές και άλλες κακώσεις (εορτάζουν 15 Ιουλίου).

17. Η Αγία Μαρίνα η Μεγαλομάρτυς, για το κακό το μάτι και τα δαιμόνια. Η Αγία Μαρίνα γεννήθηκε στην Αντιόχεια το 270 μ.Χ. Σε ηλικία 15 χρόνων αποκαλύπτεται η πίστη της στον Χριστό. Ο πατέρας της, που ήταν ιερέας ειδώλων την διέγραψε από παιδί του και οι Αρχές την οδήγησαν σε δίκη. Ο έπαρχος μπροστά στην μεγάλη της ομορφιά, της πρότεινε να απαρνηθεί την πίστη της και να τον παντρευτεί. Αυτή όμως δεν δελεάστηκε. Αρνείται. Η Αγία ξυλοκοπείται αγρίως, την καταξεσκίζουν με ραβδιά, την κρεμούν, ενώ αυτή αιμορραγεί, την καίνε με λαμπάδες και τελικά την αποκεφαλίζουν. Η Αγία Μαρίνα μαζί με την Αγία Βαρβάρα και την Αγία Αικατερίνη είναι πολύ αγαπητές λόγω του μαρτυρίου που υπέστησαν σε τόσο νεαρή παρθενική ηλικία. Ο λαός μας τις έχει συνδέσει με πολλές πτυχές της ζωής. Η Αγία Μαρίνα είναι για το ξεμάτιασμα. Η Μαρίνα «μαραίνει» το κακό το μάτι, αλλά διώχνει και τα δαιμόνια. Σχετίζεται με τα μωρά παιδιά αλλά και με ψυχολόγους– ψυχιάτρους.(εορτάζει 17 Ιουλίου).

18. Οι Αγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα, για τις θεραπευτικές πηγές αλλά και για τις πυρκαγιές. Οι τρεις όμορφες παρθένες αδελφές, αποφάσισαν να ασκητέψουν σε έναν λόφο δίπλα στις λεγόμενες Πύθιες θερμές πηγές. Εκεί υπήρχε ιαματικό αγίασμα και πολλοί άρρωστοι έρχονταν για να γιατρευτούν. Οι τρεις Παρθένες υπηρετούσαν το πλήθος των ασθενών και πολλούς τους γιάτρευαν θαυματουργικά. Φυσικά δίδασκαν και τον λόγο του Θεού και αυτό ήταν που εξόργισε τους διώκτες τους.
Όταν ύστερα από φοβερά μαρτύρια, ο έπαρχος αποφάσισε να τις κάψει ζωντανές. Οι φλόγες όμως, αντί για τα σώματα των παρθένων έκαψαν τον έπαρχο και στην συνέχεια μια φοβερή καταιγίδα έσβησε την πυρά. Οι τρεις παρθένες σχετίζονται με τις θεραπευτικές πηγές, με τα ιαματικά νερά, με όσους εργάζονται ως θεράποντες σε αυτά αλλά και με όσους ζητούν σε αυτά την θεραπεία τους (εορτάζουν 10 Σεπτεμβρίου).

19. Ο Άγιος Παύλος ο Απόστολος, για τα φίδια και τις πληγές. Ο Παύλος, πηγαίνοντας να πραγματοποιήσει έναν διωγμό Χριστιανών, στο δρόμο προς την Δαμασκό έχασε το φως του και το ξαναβρήκε αργότερα με θαυματουργικό τρόπο. Αυτή ήταν και η αιτία για να μεταστραφεί και από διώκτης, να γίνει Απόστολος των Εθνών. Γι’ αυτό θεωρείται ότι συμπαραστέκεται και προστατεύει τους τυφλούς. Αναφέρεται ακόμα ότι σε κάποιο ταξίδι δάγκωσε τον Παύλο ένα φίδι, αλλά δεν πέθανε. Άλλοι υποστηρίζουν ότι ο Παύλος είχε στο πόδι του μια παλιά πληγή από δάγκωμα φιδιού, η οποία κακοφόρμιζε και δεν έκλεινε. Αυτό το επέτρεπε ο Θεός, όχι μόνο για να θυμίζει στον Παύλο το χρέος του, αλλά και ότι ήταν και αυτός ένας απλός άνθρωπος, όπως όλοι και έτσι το εκλάμβανε και ο ίδιος. Λόγω αυτών των αναφορών, ο Παύλος σχετίζεται με δαγκώματα φιδιών και με πληγές που δεν κλείνουν (εορτάζει 29 Ιουνίου).

20. Η Αγία Παρασκευή η Οσιομάρτυς, για τα μάτια και κάθε αναπηρία. Η Αγία γεννήθηκε στην Ρώμη, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αντωνίνος. Γεννήθηκε με την Χάρη του Θεού, ύστερα από πολυετείς παρακλήσεις των γονέων της. μετά τον θάνατό τους, η Αγία μοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς της Ρώμης και άρχισε να περιδιαβαίνει τα δρομάκια της διδάσκοντας στον λαό τον λόγο του Κυρίου. Συνελήφθη και καλέστηκε να προσφέρει θυσία στα είδωλα.

Φυσικά αρνήθηκε και καταδικάστηκε σε μαρτυρικό θάνατο.
Χαρακτηριστικά οι διώκτες της έβαλαν την Αγία μέσα σε ένα βαρέλι με καυτό λάδι, αλλά αυτή δεν έπαθε τίποτα. Λέγεται ότι ο βασανιστής της θέλησε να δοκιμάσει πόσο καυτό ήταν το λάδι, αλλά τυφλώθηκε ο ίδιος. Με θαυματουργική παρέμβαση της Αγίας ο βασανιστής ξαναβρήκε το φως του και πίστεψε στον Κύριο. από αυτό το θαύμα η Αγία Παρασκευή απέκτησε και την σχέση της με τους τυφλούς. Λίγο αργότερα αποκεφαλίστηκε. Στο αγίασμα της Αγίας στην Αλικαριά της Αγχιάλου όσοι είχαν άρρωστο έσκαβαν ένα λάκκο, έκαιγαν σε αυτόν ξύλα, τον καθάριζαν και τοποθετούσαν τον άρρωστο σε αυτόν «να ιδρώσει».
Επικαλούνταν το όνομα της Αγίας και ο άρρωστος γίνονταν καλά. Η Αγία Παρασκευή προστατεύει τους ασθενείς με οφθαλμολογικές παθήσεις και τους οφθαλμίατρους. Η Αγία (όπως και ο Άγιος Παντελεήμων ο Ιαματικός) προστατεύει και τους χωλούς (κουτσούς). (εορτάζει 26 Ιουλίου).

21. Ο Άγιος Παράμονος, για ιαματικά θερμά λουτρά. Κοντά στον ποταμό Τίγρη, κατά τα μέσα του 3ου αιώνα, υπήρχαν ιαματικά θερμά λουτρά. Αυτά τα λουτρά είχεεπισκεφθεί τότε και ο Ακυλίνος, ένας φανατικός ειδωλολάτρης, διώκτης των Χριστιανών. Ο Ακυλίνος σκέφθηκε να κάνει μια μεγάλη θυσία στον εκεί ναό της Ίσιδος. Διέταξεμάλιστα να βγάλουν από την φυλακή τον Παράμονο και άλλους 370 Χριστιανούς που κρατούσαν δέσμιους για να συμμετάσχουν και αυτοί στην θυσία. Ο Παράμονος όμως καιοι άλλοι, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν και ο Ακυλίνος διέταξε την σφαγή τους εκεί στα θερμά λουτρά. Έτσι οι ιαματικές πηγές αγιάσθηκαν από το αίμα των μαρτύρων και σταμετέπειτα χρόνια, πολλές θαυματουργικές θεραπείες γίνονταν εκεί (εορτάζει 29 Νοεμβρίου).

22. Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη, για τα άρρωστα παιδιά. Μεγάλες θεραπευτικές ιδιότητες δίνονται σε αυτούς τους τρεις Αγίους. ?εν είναι λίγοι οι πρώην ασθενείς που διαβεβαιώνουν ότι οι Άγιοι τους επισκέφθηκαν και τους έκαναν καλά. Ιδιαίτερα στον Ραφαήλ τάζουν οι μάνες τα άρρωστα μικρά παιδιά τους. Στο Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης, υπάρχει ναός αφιερωμένος στους τρεις Αγίους (εορτάζουν 9 Απριλίου ή την Τρίτη Διακαινησίμου).

23. Ο Άγιος Σπυρίδωνας ο Θαυματουργός Επίσκοπος Τριμυθούντος, για τα σπυριά, τα αυτιά και κάθε επιδημία. Από τους πιο θαυματουργούς Αγίους, που τιμάται ιδιαίτερα στην Κέρκυρα. Μπορεί να θεωρηθεί λόγω ονόματος προστάτης των πιστών από τα κακά σπυριά και την ευλογιά. Προστατεύει επίσης από την πανώλη και από κάθε είδους επιδημίες και από αρρώστιες των αυτιών, λόγω των θαυμάτων του. (εορτάζει 12 Δεκεμβρίου).

24. Οι Άγιοι Φλώρος και Λαύρος, για τους λιθοξόους και τα πηγάδια. Ήταν δίδυμα αδέλφια από το Βυζάντιο. Είχαν διδαχθεί την τέχνη του λιθοξόου από τους ονομαστούς πρωτομάστορες-μάρτυρες Πρόκλο και Μάξιμο. Αναφέρεται ότι ο υιός ενός ειδωλολάτρη ιερέα τυφλώθηκε από το ένα του μάτι. Κανένας γιατρός δεν μπορούσε να τον κάνει καλά.

Οι δύο Άγιοι όμως μόνο, με την επίκληση του ονόματος του Ιησού Χριστού του ξαναέδωσαν το φως του. Οι εθνικοί διώκτες τους θορυβήθηκαν από το θαύμα, τους συνέλαβαν και αφού τους βασάνισαν τους πέταξαν μέσα σε ένα πηγάδι, όπου και πέθαναν. Οι εργάτες κατασκευαστές πηγαδιών ζητούν πάντα την προστασία τους (εορτάζουν 18 Αυγούστου).

25. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, για ιαματικές πηγές και εκτροπές ποταμών. Ένα θαύμα με ιαματικές πηγές και εκτροπές ποταμών: στην Φρυγία υπήρχε ένας παλαιός ναός αφιερωμένος στον Αρχάγγελο, λόγω κάποιου παλαιότερου ιαματικού θαύματος του. Δίπλα στο ναό ανέβλυζε θαυματουργό αγίασμα. Στη λεκάνη της πηγής έμπαιναν οι ασθενείς και γιατρεύονταν. Όμως ο ναός μετά τους μεγάλους διωγμούς έμεινε χωρίς θεράποντες και υπολειτουργούσε. Είχαν περάσει περίπου 90 χρόνια από τότε που κτίσθηκε ο ναός, όταν εμφανίσθηκε στην περιοχή ένας νεαρός με μεγάλη πίστη που ονομαζόταν Άρχιππος. Αυτός εγκαταστάθηκε στο ναό και έκανε τις αναγκαίες διορθωτικές επεμβάσεις σε αυτόν. Υπηρετούσε τους πιστούς που έρχονταν στην ιαματική πηγή ζητώντας θεραπεία και δίδασκε το λόγο του Κυρίου. Το ήθος, η αυταπάρνηση, η πίστη που έδειχνε ο Άρχιππος προκάλεσαν φθόνο των εθνικών της περιοχής. Φυσικά τους ενοχλούσε το ξαναζωντάνεμα της θαυματουργής-ιαματικής πηγής και τα πλήθη που έρχονταν να ζητήσουν θεραπεία από τον Αρχάγγελο.

Θεωρούσαν υπαίτιο φυσικά τον Άρχιππο για όλα αυτά. Αποφάσισαν λοιπόν, να καταστρέψουν το ναό του Αρχαγγέλου και το αγίασμα. Σκέφτηκαν και έκαναν εκτροπή δύο ποταμών και τους έστρεψαν προς το ναό. Ο Αρχάγγελος όμως προστάτεψε το ναό, το αγίασμα και τον Άρχιππο. Σταμάτησε αρχικά τα νερά των ποταμών, που στάθηκαν όρθια σαν υδάτινο τείχος, και στην συνέχεια εμφανίστηκαν στη γη μεγάλες καταβόθρες που κατάπιαν τα ύδατα. Έτσι σώθηκε ο ναός, το αγίασμα και ο Άρχιππος. Αυτοί που εργάζονται σε μεγάλα έργα με εκτροπές ποταμών, σε φράγματα, σε κατασκευές υπογείων σηράγγων διοχέτευσης υδάτων αλλά και όσοι εργάζονται σε ιαματικές πηγές και λουτρά μπορούν να εμπνέονται από το θαύμα «εν τις Χωναίς» και να επικαλούνται τον Αρχάγγελο Μιχαήλ (Η ανάμνηση του θαύματος εν τις Χωναίς εορτάζεται στις 6 Σεπτεμβρίου).

Φώτης Κόντογλου - Η Ορθοδοξία και οι θησαυροί της

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_828.html

... Εάν ο άνθρωπος απελπισθεί από κάθε άλλη βοήθεια και δέσει σφιχτά την ελπίδα του στον Θεό μοναχά, και ταπεινωθεί και δεν λογαριάζει για τίποτα τον εαυτό του, τότε θα νοιώσει να τον σκεπάζει η θεϊκή ευσπλαχνία και να του δίνει κάποια δύναμη ώστε να μην υπάρχει τίποτα πια για να τον φοβερίζει, κι' ούτε καμμιά ανάγκη για να τον κάνει να τη συλλογισθεί.


Όλα του φαίνονται σαν να μην υπάρχουνε, κι' αυτός ελαφρός σαν πνοή γεμάτη δύναμη, χαρά, ελπίδα και αγάπη (γιατί η αληθινή αγάπη βγαίνει από την πίστη κι' από την ελπίδα), πετά υψηλά, γλυτωμένος από το βάρος της σαρκός κι' από τις μάταιες φροντίδες τις σαρκικής διάνοιας, ήγουν τη φιλοδοξία, τον μωρό ζήλο να ερευνήσει το μυστήριο του κόσμου, κι' όλες τις άλλες μικρολογίες με τις οποίες είναι δεμένη η ζωή μας.


Αυτή είναι μια κατάσταση αλλόκοτη κι' απίστευτη, είναι η είσοδος εις την βασιλείαν του Θεού, που λέγει ο Κύριος, και που δεν λέγεται με λόγια, γιατί, δεν είναι ένας σαρκικός ενθουσιασμός της διάνοιας, αλλά μια λύτρωση που γίνεται με τη χάρη του αγίου Πνεύματος, γι' αυτό και δεν υπάρχουνε και λόγια σε τούτον τον κόσμο με τα οποία να ειπωθεί. 

Γι' αυτό ο Κύριος, λέγοντας «βασιλεία του Θεού» ή «βασιλεία των ουρανών», δεν εξήγησε ποτέ τί είναι αυτή η «βασιλεία», αλλά μας δίδαξε μοναχά με τί τρόπο θα την αξιωθούμε.


Για να γεννηθεί ο άνθρωπος ο πνευματικός και για να βγει στο φως από το σκοτάδι, είναι ανάγκη να βασανισθεί, όπως γίνεται με τη γέννα του σαρκικού ανθρώπου. Γι' αυτό λέγει ο Χριστός: «Στενή και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν». 

Και στις Πράξεις των Αποστόλων διαβάζει κανένας πως ο Παύλος και ο Βαρνάβας επήγαν στο Ικόνιον και στην Αντιόχεια «επιστηρίζοντες τας ψυχάς των μαθητών, παρακαλούντες εμμένειν τη πίστει και ότι δια πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού».


Το πνευματικό νήπιο πρέπει να κλάψει σαν το σαρκικό, για να βρει γάλα για να θραφεί. Ο άνθρωπος που δεν ελπίζει σε καμμιά βοήθεια εκτός από τον Θεό, και σε καμμιά ζωή εκτός από αυτόν, και σε καμμιά άλλη χαρά εκτός από αυτόν, και σε καμμιά δικαιοσύνη εκτός από αυτόν, και κρεμιέται με δάκρυα μονάχα σ' Εκείνον, έχοντας «μονογενή ελπίδα», αυτός βρίσκει έλεος και αναπαύεται από «τα της ματαιότητος και πολυμόχθου σαρκός».


Γι' αυτόν «η αγάπη η εν Χριστώ ισχυροτέρα εστί της ενταύθα ζωής», κατά τον άγιο Ισαάκ. Και δεν θέλει να χωρισθεί από τον Θεό, και προτιμά τον θάνατο από τούτον τον χωρισμό, γιατί νοιώθει καλά πως σωστά λέγει ο άγιος Κύριλλος ότι «θάνατος αληθής είναι ο χωρισμός της ψυχής από τον Θεόν και όχι ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα».


Σ' αυτή τη μακάρια κατάσταση βρίσκονται οι άγιοι, όχι λίγες ώρες της ζωής τους, αλλά παντοτεινά. Και για τούτο νοιώθουνε πως από τούτον τον κόσμο απογευθήκανε σαν ένα αρραβώνα τη μακαριότητα της αιωνίου ζωής. Και αγαπούνε κάθε άνθρωπο και κάθε πλάσμα, επειδή η τέλεια αγάπη προέρχεται από τη χαρά της πίστεως κι' από τη βεβαιότητα κι' από τη στερεή ελπίδα που έχουνε μέσα στην ψυχή τους.


Οι άλλοι άνθρωποι, οι αμαρτωλοί, μπορεί να ελεηθούνε και να αξιωθούνε για λί­γο αυτή την απελευθέρωση από τη δουλεία της φθοράς, ν' απογευθούνε λίγο από τον ουράνιον άρτον. Μα ύστερα πάλι, σαν αδύνατοι άνθρωποι που είναι, από αμέλεια ξαναπέφτουνε στις μέριμνες του βίου, και χάνουνε εκείνη την ευωδία του μυστικού κόσμου στον οποίον ζήσανε εκείνον τον σύντομον καιρό.


Και ποθούνε θερμά να ξαναμπούνε πάλι στην ουράνια εκείνη πολιτεία, και την αναθυμιούνται με δάκρυα, κι' ολοένα ελπίζουνε να την ξαναδούνε. Κι' απορούνε πώς την χάσανε και πώς καταντήσανε πάλι δούλοι της σαρκός, και θρηνούνε σαν τους πρωτόπλαστους που καθήσανε έξω από τον Παράδεισο, μη μπορώντας να ξαναμπούνε μέσα.


Ξέρω πως πολλοί, διαβάζοντας αυτά που γράφω, θα πούνε πως η ζωή μας σήμερα δεν σηκώνει τέτοια καλογερίστικα πράγματα. Μα δεν έχουνε δίκιο. Οι σημερινοί άνθρωποι, όπως έγραψα κι' άλλη φορά, δεν είναι όλοι ευχαριστημένοι από τη ζωή που ζούνε, ας έχουνε κάθε λογής υλικές αναπαύσεις και ασχολίες. Ίσια-ίσια σήμερα η ανθρώπινη ψυχή βρίσκεται σε παραζάλη και σε αγωνία, γιατί είδε καλά πως, ενώ ήλπιζε να πιάσει την ευτυχία με την επιστήμη και με την υλική και διανοητική δραστηριότητα, δεν επέτυχε αυτό που ήλπιζε.


Υπάρχουνε λοιπόν πολλοί άνθρωποι που διψάνε για αληθινή τροφή της ψυχής, και γι' αυτούς γράφω. Κ' εκτός από την Ελλάδα, μια τέτοια δίψα κατατρώγει εκατομμύρια κόσμο, κατά τα λόγια του Προφήτη που λέγει: «Να, έρχονται ημέρες, λέγει Κύριος, και θα στείλω επάνω στη γη όχι πείνα για ψωμί, ούτε δίψα για νερό, αλλά πείνα του ν' ακούσετε λόγον Κυρίου»...


Η Ορθοδοξία είναι η πηγή απ' όπου τρέχουνε να ξεδιψάσουνε άνθρωποι που δεν ευρήκανε την αλήθεια ούτε στον Καθολικισμό, ούτε στον Προτεσταντισμό, ούτε σε καμμιά άλλη από τις μυριάδες αιρέσεις που υπάρχουνε σήμερα.


Έτσι αποδείχνεται πως η Ορθοδοξία είναι η πρώτη κι' ανάλλακτη Εκκλησία, που δεν παραμορφώθηκε από κοσμικούς νεωτερισμούς, η κιβωτός που κλείνει μέσα της την αληθινή αποκάλυψη της χριστιανικής αλήθειας. Κ' η αυστηρή παράδοσή της είναι το μέσον που διατηρήθηκε αυτή η αλήθεια, όχι σαν αφηρημένη έννοια, αλλά σαν ζωντανή πραγματικότητα.


Στον πρόλογο της «Φιλοκαλίας», που τυπώθηκε στα Εγγλέζικα ο Ρώσσος Νίκων γράφει ανάμεσα στα άλλα: «Οι βάσεις της Ορθοδοξίας είναι η Αγία Γραφή και οι Παραδόσεις, άλλες προφορικές κι' άλλες γραμμένες στα έργα των Πατέρων».


Αλλού γράφει: «Επειδή στις ημέρες μας δεν έχουμε πνευματικούς οδηγούς, γίνεται απαραίτητη η συνεχής μελέτη των ιερών αυτών έργων, ώστε ν' ακολουθήσει κανένας ακίνδυνα αυτόν τον θαυμάσιον δρόμο που ανοίγει η τέχνη των τεχνών, η επιστήμη των επιστημών της πνευματικής τελειοποιήσεως. Για να επιτύχουμε σε τούτο, είναι ανάγκη να έχουμε γνήσια ταπείνωση, ειλικρίνεια, εγκαρτέρηση και αγνότητα».


Και όμως, εμείς οι Έλληνες, που έχουμε αυτόν τον θησαυρό της Ορθοδοξίας, θέλουμε να θραφούμε θρησκευτικά με λογής-λογής ξένα άχερα. 

Ο πατήρ Νίκων, σε κάποιον δικό μας που πήγε στ' Άγιον Όρος, είπε: «Πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου πολύ ευτυχισμένον που είσαι ορθόδοξος. Γιατί πολυτιμότερο πράγμα από την Ορθοδοξία δεν υπάρχει στον κόσμο».

Συγκλονιστικό θαύμα Αγίου Ραφαήλ - «Μαμά, αυτός δεν ήτανε καλόγερος...»

http://www.agioritikovima.gr/thavmata/item/40803-%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B1%CE%AE%CE%BB-%C2%AB%CE%BC%CE%B1%CE%BC%CE%AC,-%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82-%C2%BB
Θαύμα Αγίου Ραφαήλ - «Μαμά, αυτός δεν ήτανε καλόγερος...»
Είμαι η Ευαγγελία Ρωσσίδη, κάτοικος Νίκαιας. Θα ήθελα να σας αναφέρω και εγώ κατωτέρω ένα γεγονός το οποίο μου συνέβη.

Το 2012 είδα ολοζώντανο τον ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ και την ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ. Ήταν μήνας Φεβρουάριος και έκανε πολύ κρύο. Πήγα να πάρω το κοριτσάκι μου από το σχολείο και επιστρέφοντας συνάντησα τον ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ και την ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ.
Τον είδα στο φούρνο της γειτονιάς μου. Νόμισα ότι ήταν κάποιος καλόγερος που πουλάει κάτι και έβγαλα από την τσέπη μου να του δώσω χρήματα. Εκείνος έβγαλε από την τσέπη του ένα μπουκαλάκι με ΑΓΙΟ ΜΥΡΟ και μας έβαλε στο κεφάλι και στα χέρια σε εμένα και στην κορούλα μου.
Έκανε μάλιστα νόημα στην κόρη μου να βγάλει τα γάντια της για να της μυρώσει τα χέρια. Δίπλα του ήταν ένα κοριτσάκι ξανθό με κοτσιδάκια. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου ήταν τα μάτια του και το βλέμμα του. Ήταν πολύ ψηλός και όμορφος. Όταν φύγαμε από το φούρνο νομίζαμε ότι ήμασταν στον παράδεισο. Και τα χέρια μας ευωδίαζαν για πολλές μέρες.

Η κόρη μου, μου είπε: Μαμά, αυτός δεν ήταν καλόγερος, Άγιος ήτανε. Δεν ξέραμε όμως ποιος Άγιος ήταν. Μετά από δεκαπέντε ημέρες, η ξαδέρφη μου Ευαγγελία ήρθε στο σπίτι μας. Είχε πάει στη Μυτιλήνη και επιστρέφοντας μας έφερε ένα βιβλίο του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ. Όταν είδα τη φωτογραφία του Αγίου αμέσως τον γνώρισα. Δεν το πίστευα!!!
Ο καλόγερος που είχα δει ήταν ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ και το κοριτσάκι η ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ. Προσευχήθηκα και παρακάλεσα τον Άγιο να πάω στη χάρη του στη Μυτιλήνη. Και αυτό που ζήτησα έγινε. Ο Άγιος με άκουσε και το Πάσχα εκείνο, πηγαίνοντας μια συγγενής μου στη Μυτιλήνη, με πήρε και μένα μαζί και έτσι πήγα στη χάρη του. Όταν έφτασα στην εκκλησία και συγκεκριμένα στον τάφο του Αγίου μοσχομύρισε μεμιάς το ΑΓΙΟ ΜΥΡΟ που μας είχε βάλει όταν τον είχα πρωτοδεί. Ήταν ένα πολύ μεγάλο θαύμα!

Το Σεπτέμβριο του 2012 αρρώστησε ο άντρας μου Γιώργος με καρκίνο στο έντερο. Νοσηλεύτηκε στο Σισμανόγλειο Αθηνών και μετά το χειρουργείο (ένα πολύ δύσκολο χειρουργείο, τεσσάρων ωρών) είδε σε όνειρο τον αγαπημένο μας Άγιο να τον κοιτάζει με ένα χαμόγελο στα χείλη και να στέκεται μπροστά στο βράχο, στο σημείο που υπάρχουν τώρα τα καγκελάκια του ιερού της εκκλησίας του Αγίου μας Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα. Είδε επίσης και τα μαρμάρινα σκαλοπάτια που υπάρχουν μπροστά στο εκκλησάκι. Όταν μου το είπε ο άντρας μου κατάλαβα ότι ο Άγιος θα τον κάνει καλά και όντως! Ο άντρας μου έγινε εντελώς καλά. Τότε βεβαίως δεν είχαμε επισκεφτεί ακόμα το Μοναστήρι του Αγίου μας στο Άνω Σούλι. Μετά ήρθαμε πρώτη φορά και συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό ήταν το μέρος στο οποίο είδε ο άντρας μου τον Άγιο Ραφαήλ στο όνειρό του.

Αυτό που κατάλαβα είναι ότι ο Άγιος Ραφαήλ μας εμφανίστηκε ολοζώντανος και μας μύρωσε για να μας δώσει δύναμη, κουράγιο και πίστη και για να μας δείξει ότι θα είναι δίπλα μας, γιατί επρόκειτο να περάσουμε ένα Γολγοθά με τις ασθένειες που μας βρήκαν στην οικογένειά μας. Με τη βοήθεια των Αγίων τα ξεπεράσαμε όλα.

Δοξασμένο το όνομα του Αγίου Ραφαήλ, του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Ειρήνης! Όσο ζω και υπάρχω θα τους δοξάζω με όλη μου την ψυχή!

Το αξέχαστο Θαύμα της Αγίας Παρασκευής σ' εμένα...

http://www.agioritikovima.gr/thavmata/item/40807-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%BE%CE%AD%CF%87%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AE%CF%82-%CF%83-%CE%B5%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1
Το αξέχαστο Θαύμα της Αγίας Παρασκευής σ' εμένα...
Δεν πίστευα στα μάτια μου.....

Πριν περίπου 7 χρόνια λοιπόν αγαπητά μου αδέρφια, ο γιατρός της γιαγιάς μου διέγνωσε μετάσταση του καρκίνου της από το στήθος που είχε ήδη εγχειριστεί,στη μήτρα της...Όπως γνωρίζετε ακόμα και σήμερα αποτελεί μια πολύ επίφοβη εγχείρηση...Έτσι άρχισαν όλα...

Με την εισαγωγή της στο νοσοκομείο είχα αρχίσει να ζητώ από την μητερούλα μου,(έτσι αποκαλώ την Αγία παρασκευή,γιατι έτσι την νιώθω),να βοηθήσει να γίνει καλά και να επιστρέψει στο σπίτι...Άναβα κάθε βράδυ το καντιλάκι στο σπίτι μου και 3 κεράκια για την αγία τριάδα,κλαίγοντας και ζητώντας να γίνει καλά...

Μετά την εγχείρηση η γιαγιά μου δεν πήγαινε καλά...είχε αιμορραγίες και δεν ήξεραν από που προέρχεται...ο αιματοκρίτης από 42 έπεσε σε σημείο να χρειάζεται και δύο φιάλες την ημέρα...

το επόμενο βράδυ από την εγχείρηση αφου η γιαγια ξύπνησε η μαμά μου με πήρε και πήγαμε στο νοσοκομείο....ξαφνικά άρχισε να στάζει από το κρεβάτι της αίμα...εκείνη είπε στη μαμά πάρε το παιδί έξω και ξαναέλα,ήξερε ότι ήταν η μεγάλη μου αγάπη και είναι...είπε στη μητέρα μου και στη αδερφή της κοιταξ' τε κάτω.....Βλέποντας το αίμα να ρέει τρελάθηκαν...έγινε ένας πανικός....γιατροί νοσοκόμες κατέφθασαν και ο γιατρός της ήρθε από το σπίτι του μέσα στην νύχτα (ας είναι καλά ο άνθρωπος)...
Εμείς περιμέναμε έξω στο διάδρομο και καθώς η μητέρα μου είναι υπάλληλος του νοσοκομείου,γνώριζε τις νοσοκόμες και μια της είπε: είναι δύσκολο να κλέισει λέει αυτή η εγχείρηση,σήμερα πέθανε μια κυρία από το ίδιο....εγώ τρελάθηκα εκλαιγα και χτυπιόμουν σε όλο το διάδρομο όσο η γιαγιά μέσα λιποθύμισε από την αιμορραγία... αποφασίστηκε πως έπρεπε να ξαναμπεί στο χειρουργειο γιατί κάτι δεν έκαναν καλά...

το βράδυ εκείνο ξημερώνοντας πρωτομαγιά,έκλαιγα συνέχεια και παρακαλούσα την αγία παρασκευή να μου δώσει ένα σημάδι ότι θα σωθεί και της έλεγα...ένα δάκρυ ή κάτι στον ύπνο μου κάτι για να ησυχάσω....με πήρε ο ύπνος καθώς έκλαιγα...

Το πρωί πηγαίνοντας να φιλήσω την αγία παρασκευή πάνω από το κεφάλι μου στον τοίχο είχα την εικόνα της....είδα ένα δάκρυ....και ναι είτε το πιστεύετε είτε όχι μου έδειξε αυτό που ζήτησα....έτρεξα στη μαμα μου και της έδειξα και στην αρχή δεν πιστεψε αλλά μετά τρελάθηκε από την χαρά της...το ίδιο πρωί στο νοσοκομείο πριν μπεί στο χειρουργείο η γιαγια είδε με ανοιχτά τα μάτια όπως λέει τη σκιά του πατέρα της στο παράθυρο του δωματίου της.....την κοίταξε λέει την κοίταξε την κοίταξε και μετά έφυγε....ο πατέρας της ήταν νεκρός χρόνια πριν...η μαμά της γιαγιας μου της είπε πως: ο μπαμπάς σου σε πόνεσε στεναχωρήθηκε και ήρθε σου έδωσε τα χρόνια του... μετά την εγχείρηση η γιαγιά μου έγινε καλά και δοξάζω το θεό κάθε ημέρα που περνά και επίσης αγαπάω την αγία Παρασκευή μου κάθε μέρα και περισσότερο.....!!!!
Ελπίζω να καταλαβαίνετε έτσι όπως τα έγραψα,για τι πραγμα ακριβώς σας μιλάω....και να είστε σίγουρο πως έψαξα να δω μήπως έσταζε από κάπου και φάνηκε σε εμένα σαν δάκρυ...όχι όμως τπτ...ακόμα και σήμερα που σας μιλώ στο σημείο που δάκρυσε στην εικόνα της,φαίνεται μια ρωγμή και δεν είναι από σεισμό ή από πινέλο ζωγραφικής,αλλά από μεγαλοψυχία της μητερούλας μου....!!!

Αυτό είναι ένα από τα όσα έχουν συμβεί στη ζωή μου....όλα μπορούν να αλλάξουν στη ζωή μου,όμως η θρησκεία μου υπάρχει βαθιά μέσα στην καρδία μου και τώρα καταλαβαίνετε το γιατι....

Με αγάπη προς εσάς και βοήθεια ώστε να έρθετε πιο κοντά με την πίστη σας αδέρφια μου....

Η δικαστική δικαίωση της Μονής Βατοπαιδίου και η εκκωφαντική σιωπή των ΜΜΕ

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_896.html

Είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου να κατακρίνει εύκολα και να απολογείται πολύ δύσκολα. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε μια έφεση να κατηγορούμε οτιδήποτε είναι καλύτερο από εμάς, οτιδήποτε ενδόμυχα μας ασκεί έλεγχο, μας κρίνει. Τα ΜΜΕ έχουν αυτό το χαρακτηριστικό να κρίνουν δηλαδή αλλά και να κατακρίνουν, να ασκούν εξουσία ουσιαστικά, μεταδίδοντας πληροφορίες πολλές φορές κατά το δοκούν αποσιωπώντας μερικές φορές και την άλλη πλευρά του θέματος. Αίτιο αυτής της συμπεριφοράς είναι σίγουρα το ευκολοκατάκριτο του ανθρώπινου χαρακτήρα μας αλλά και η δίψα για είδηση, για αποκλειστικότητα. Η γεύση της τροφής γεννά περισσότερη όρεξη , ένας φαύλος κύκλος ξεκινά. Σαν αλυσιδωτή αντίδραση το γεγονός μεγεθύνεται και ο έλεγχος χάνεται. Τι γίνεται όμως όταν τελικά αποδεικνύεται ότι το θέμα που καταπιαστήκαμε δεν ευσταθεί, είναι αστήρικτο; Το πιο σύνηθες είναι οι κατήγοροι να κάνουν κοινώς την πάπια, σαν να μην έγινε τίποτα.Για απολογία; μην το συζητάμε.

Ένα τέτοιο περιστατικό είναι και το γνωστό «σκάνδαλο» δήθεν της Μονής Βατοπαιδίου. Ξεκίνησε το 2008 με συκοφαντία χειρίστου είδους. Τα κανάλια να ουρλιάζουν για τον Εφραίμ (σάμπως και είναι ο κολλητός τους), οι εφημερίδες με πρωτοσέλιδα να ειρωνεύονται τη μονή, να λασπολογούν, πολιτικοί να κτίζουν καριέρες πάνω στην αδελφότητα της Μονής Βατοπαιδίου, δικηγόροι και τηλε- εισαγγελείς να αποφαίνονται πριν να γίνει καν δίκη. Ο κόσμος να είναι έξαλλος με τους «χλιδάτους» μοναχούς (που μόνο αυτό δεν είναι αν πάτε και δείτε). Το χειρότερο όμως να βλέπεις ρασοφόρους, ακόμα και αρχιερείς(και στην Κύπρο) να επιτίθενται στη μονή και στο Γέροντά της με βάση τι; με βάση τις ειδήσεις των καναλιών. Ω! της πλάνης. Άνθρωποι θα μου πείτε και αυτοί. Ναι άνθρωποι αλλά και διδάσκαλοι του ευαγγελίου.

Και ας δεχθώ ,καλή τη πίστη , ότι όλοι μα όλοι πλανήθηκαν, τους πλάνεψε « ο έξω από εδώ» (μάθαμε να τα ρίχνουμε όλα σε αυτόν).

Και όμως πριν λίγες μέρες το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης αποφάσισε να μην κάνει δεκτές τις αγωγές του Ελληνικού κράτους, Τραπεζών κ.λ.π κατά της μονής .

Λεπτομερέστερα «Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης με τις υπ’ αρ. 12953 και 12954/2014 αποφάσεις του απέρριψε τις αγωγές του Δημοσίου κατά της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, τρίτων αγοραστών και Τραπεζών, με τις οποίες το Δημόσιο ζητούσε την επιστροφή των ακινήτων που είχαν ανταλλαγεί έναντι παραλιμνίων εκτάσεων της Λίμνης Βιστωνίδας. Το Πολυμελές Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης με εκτενές και εμπεριστατωμένο σκεπτικό έκρινε ότι δεν τίθεται θέμα ακυρότητας των ανταλλαγών. Επίσης απερρίφθη και το αίτημα του Δημοσίου κατά της Μονής για ηθική βλάβη.»

Είδατε πουθενά σε κάποια εφημερίδα κάποιο δημοσίευμα, κάποιο κανάλι τηλεοπτικό να το αναφέρει, μήπως ραδιοφωνικός σταθμός να το πει, δημοσιογράφος να λαλήσει, ή μήπως πολιτικός να πει κάτι; Μούγκα κανονική. Που είναι τα πρωτοσέλιδα με τις δίκες πριν τις δίκες, ο όξος, η χολή εναντίον την μονής; Όλα χάθηκαν. Όμως δυστυχώς στο μυαλό του απλού λαού έμεινε το στίγμα. Οι απατεώνες μοναχοί , οι φιλάργυροι κ.α. Που είναι η απολογία των συκοφαντών; Πουθενά και σας λέω δεν θα την δούμε. Και ερωτώ, τους πρέπει όλους αυτούς τους τζάμπα μάγκες συκοφάντες μια μήνυση; Τους πρέπει λέω. Έλα όμως που έχουν να κάνουν με μοναχούς, πιστούς ακόλουθους του ευαγγελίου και του Χριστού και δεν το κάνει η ευγενική τους ψυχή να κινηθούν δικαστικά.

Τελικά η μονή δικαιώθηκε. Άσε που πριν λίγους μήνες ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου πρότεινε στο ποινικό τμήμα του να άρει όλες τις κατηγορίες κατά της μονής και του Γέροντος Εφραίμ. Είδατε και πάλι κάτι σε εφημερίδες κανάλια, ραδιόφωνα; Τίποτα και αδέλφια σας βεβαιώνω ότι είναι δύσκολο πράγμα η αυτοαναίρεση, η συγνώμη. Θέλει αρετήν και τόλμην η απολογία!

Ανάκληση των δηλώσεων το περίφημο mea culpa;Αν το ακούσατε εσείς , το άκουσα και εγώ..

Δουλειά του συστήματος η κατακρεούργηση προσώπων, η καταρράκωση ψυχών, η καταβαράθρωση αξιών. Και μετά αναρωτιόμαστε , που είναι ο Θεός. Μας εμείς οι ίδιοι με τις πράξεις μας και την αμετανοησία μας Τον διώχνουμε αδέλφια.

Εν κατακλείδι χαίρομαι αφάνταστα για τη δικαίωση της μονής αλλά από την άλλη λυπάμαι πολύ για την αναλγησία και αναισθησία των συκοφαντών οι οποίοι δεν έχουν τη στοιχειώδη ευγένεια και θάρρος να ζητήσουν ένα συγνώμη. Θέλουμε δεν θέλουμε όμως ο τελευταίος πάντα λόγος ανήκει στο Θεό.

Νέαρχος Παναγή

Ορθοδοντικός

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ ΓΙΑ ΤΟΝ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ*

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/08/blog-post_142.html


Και μόνο το γεγονός ότι η Παλαιά Διαθήκη αναγνωρίζει τον Μέγα Αλέξανδρο ως «Βασιλιά των Ελλήνων», αυτό και μόνο είναι ικανό όχι μόνο να αποστομώσει κάποιους σημερινούς εκ Βορρά, σφετεριστές της ελληνικής Μακεδονίας, αλλά και να μας κάνει όλους τους Έλληνες να σεβόμαστε τη Βίβλο, που είναι γραμμένη στην ελληνική γλώσσα.
 
Ο προφήτης Δανιήλ έζησε περίπου 300 χρόνια πρὶν τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο, κατά τη βαβυλώνια αιχμαλωσία του Ισραήλ στα τέλη του 7ου και αρχές 6ου αιώνα π.Χ..
 
Ο Δανιήλ, λόγω της σοφίας και της ειλικρίνειας του, είχε καταφέρει να κερδίσει την εύνοια του Πέρση βασιλέα Δαρείου ο οποίος τον είχε ως τον πλέον έμπιστο σύμβουλό του.
 
Οι εχθροί και αντίζηλοι του Δανιήλ στη βασιλική αυλή, κατηγόρησαν με δολοπλοκίες τον Δανιήλ στο Δαρείο, με αποτέλεσμα ο βασιλιάς να τον ρίξει στον περίφημο λάκκο των λεόντων.
 
Εκεί ο προφήτης είδε το γνωστό όραμα όπου προφήτευσε όλη την υπόλοιπη αρχαία ιστορία από τους Πέρσες έως τον Μέγα Αλέξανδρο, τους Ρωμαίους και την γέννηση του Θεανθρώπου.
 
Εδώ θα παραθέσουμε μεταφρασμένα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ προφήτη Δανιὴλ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τὰ χωρία στὰ ὁποῖα περιγράφονται τὰ δύο ὁράματα τοῦ προφήτη γιὰ τὸ Μ. Ἀλέξανδρο καὶ δίνεται ἡ ἐξήγηση τοῦ πρώτου ὁράματος ἀπὸ ἕναν ἄγγελο καὶ τοῦ δεύτερου ἀπὸ τὸν ἀρχάγγελο Γαβριήλ.
 
Θὰ τελειώσουμε μὲ τὴν ἑρμηνεία τὴν ὁποία δίνει στὴν προφητεία ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
 
Τὸ πρῶτο ὅραμα τοῦ προφήτη Δανιήλ (Δανιήλ ζ΄ 1,3,6)
 
1. Κατὰ τὸ πρῶτο ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Βαλτάσαρ τοῦ βασιλιᾶ τῶν Χαλδαίων ὁ Δανιὴλ εἶδε ἕνα ὄνειρο… τὸ ὁποῖο καὶ κατέγραψε… 3. Καὶ τέσσερα θηρία μεγάλα, διαφορετικὸ τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλο, ἀνέβαιναν ἀπὸ τὴ θάλασσα…
 
6. Ἔπειτα ἀπὸ τὸ δεύτερο θηρίο κοιτοῦσα προσεκτικὰ καὶ αἴφνης εἶδα ἕνα ἄλλο θηρίο ποὺ ἔμοιαζε σὰν λεοπάρδαλις• καὶ στὸ ἐπάνω μέρος τοῦ σώματός της εἶχε τέσσερα φτερὰ πτηνοῦ. Τὸ θηρίο αὐτὸ εἶχε ἐπίσης τέσσερα κεφάλια καὶ τοῦ δόθηκε μεγάλη ἐξουσία.
 
Ἑρμηνεία τοῦ πρώτου ὁράματος ἀπὸ ἕναν Ἄγγελο
 
16. Πλησίασα τότε ἕναν ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους ποὺ ἦταν παρόντες καὶ ζητοῦσα ἀπὸ αὐτόν τὴν ἐξήγηση ὅλων αὐτῶν• κι ἐκεῖνος μοῦ ἐξήγησε καὶ μοῦ φανέρωσε τὴν ἑρμηνεία ὅσων εἶδα καὶ ἄκουσα.
 
17. (Μοῦ εἶπε:) Αὐτὰ τὰ τέσσερα μεγάλα θηρία εἶναι τέσσερις βασιλεῖες, οἱ ὁποῖες θὰ ἐμφανιστοῦν ἐπάνω στὴ γῆ.
 
Τὸ δεύτερο ὅραμα τοῦ Προφήτη Δανιήλ (Δανιήλ η΄ 1, 5-8)
 
1. Κατὰ τὸ τρίτο ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ βασιλιᾶ Βαλτάσαρ παρουσιάστηκε σὲ μένα τὸν Δανιήλ ἕνα ὅραμα, μετὰ τὸ πρῶτο ὅραμα ποὺ μοῦ εἶχε ἐμφανιστεῖ στὴν ἀρχή…
 
5. Καὶ καθὼς ἐγὼ συλλογιζόμουν τὸ ὅραμα μὲ τὸν κριό, ξαφνικὰ εἶδα νὰ ἔρχεται ἕνας τράγος αἰγῶν ἀπὸ τὰ νοτιοδυτικά, μὲ διάθεση νὰ κυριαρχήσει σ’ ὅλη τὴ γῆ. Ὅμως λόγῳ τῆς μεγάλης του ταχύτητας φαινόταν σὰν νὰ μὴν πατοῦσε στὴ γῆ. Ὁ τράγος αὐτὸς εἶχε ἀνάμεσα στὰ μάτια του ἕνα κέρατο ποὺ φαινόταν ἀπὸ παντοῦ.
 
6. Ὁ τράγος αὐτὸς προχώρησε μέχρι τὸν κριὸ ποὺ εἶχε τὰ δύο κέρατα, τὸν ὁποῖο εἶχα δεῖ νὰ στέκεται κοντά στὸν ποταμὸ Οὐβάλ, καὶ ὅρμησε ἐναντίον του μὲ ὅλη τὴν ὁρμὴ τῆς δύναμής του.
 
7. Τὸν εἶδα ποὺ ἔφτασε ὡς τὸν κριὸ καὶ ἔδειξε ἄγριες διαθέσεις ἀπέναντί του καὶ χτύπησε τὸν κριό καὶ συνέτριψε καὶ τὰ δύο του κέρατα• μετὰ ἀπὸ τὴν ἐπίθεση αὐτὴ τοῦ τράγου, ὁ κριός δὲν εἶχε πιὰ δύναμη νὰ τοῦ ἀντισταθεῖ.
 
Καὶ ἔριξε ὁ τράγος τὸν κριὸ κατὰ γῆς καὶ τὸν καταπάτησε καὶ δὲν ὑπῆρχε κανείς, γιὰ νὰ γλιτώσει τὸν κριὸ ἀπὸ τὴν ἐπίθεση τοῦ τράγου. 8. Καὶ ὁ τράγος τῶν αἰγῶν κατέστη πάρα πολὺ ἔνδοξος.
 
Ὅμως ἐπάνω στὴν ἀκμὴ τῆς δύναμής του συνετρίβη τὸ κέρατό του τὸ μεγάλο καὶ στὴ θέση ἐκείνου φύτρωσαν ἄλλα τέσσερα κέρατα, τὰ ὁποῖα εἶχαν κατεύθυνση πρὸς τὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα.
 
Ἑρμηνεία τοῦ δεύτερου ὁράματος ἀπὸ τὸν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ (Δανιήλ η΄ 16-17, 19, 21-22)
 
16. Καὶ ἄκουσα τὴ φωνή κάποιου ἄνδρα ἀνάμεσα στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Οὐβάλ, ὁ ὁποῖος φώναξε καὶ εἶπε• «Γαβριήλ, ἐξήγησε σ’ ἐκεῖνο τὸν ἄνθρωπο τὸ νόημα τοῦ ὁράματος».
 
17. Καὶ ἦλθε ὁ Γαβριήλ καὶ στάθηκε κοντά μου. … 19. Καὶ εἶπε: … 21. «Ὁ τράγος τῶν αἰγῶν εἶναι ὁ βασιλιὰς τῶν Ἑλλήνων (ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος) καὶ τὸ μεγάλο κέρατο, τὸ ὁποῖο βρισκόταν ἀνάμεσα στὰ μάτια του, αὐτὸς εἶναι ὁ πρῶτος καὶ πιὸ σπουδαῖος βασιλιὰς τῶν Ἑλλήνων.
 
22. Καὶ τὰ τέσσερα κέρατα τὰ ὁποῖα φύτρωσαν στὴ θέση ἐκείνου τὸ ὁποῖο συνετρίβη, σημαίνουν πὼς ἀπὸ τὸ ἔθνος τοῦ βασιλιᾶ αὐτοῦ θὰ ἀναδειχτοῦν τέσσερις βασιλεῖς, οἱ ὁποῖοι ὅμως δὲν θὰ διαθέτουν τὴ δική του δύναμη».
 
Ἡ ἑρμηνεία τῆς προφητείας ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο:
 
"Ἡ λεοπάρδαλις, τὴν ὁποία ἀναφέρει ὁ προφήτης Δανιήλ, εἶναι ὁ Ἀλέξανδρος ὁ βασιλιὰς τῶν Μακεδόνων, ὁ ὁποῖος πέταξε σὰν πουλὶ ἐπάνω ἀπ’ ὅλη τὴν οἰκουμένη.
 
Γιατὶ κανεὶς δὲν ἦταν πιὸ γρήγορος καὶ πιὸ εὐκίνητος ἀπὸ αὐτόν, ἀλλὰ ἦταν ὁρμητικὸς καὶ εὐκίνητος σὰν αὐτὸ τὸ θηρίο.
 
Λέει ὁ προφήτης: «Εἶχε (ἡ λεοπάρδαλις) τέσσερα φτερά πτηνοῦ στὸ ἐπάνω μέρος τοῦ σώματός της». Δηλαδή, ἀπέκτησε ὁλόκληρη τὴ δύναμη. Διότι, ἀφοῦ χώρισε τοὺς Πέρσες σὲ δεκατρία βασίλεια, τὰ ὑπέταξε ὅλα.
 
Εἶδες τὴν ταχύτητά του; Αὐτὴ τὴ συμπεραίνουμε καὶ ἀπὸ τὴ φύση τοῦ θηρίου, ποὺ εἶναι ταχύτατο, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ φτερὰ ποὺ φέρει. Διέτρεξε ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη. «Καὶ τὸ θηρίο εἶχε», λέει, «τέσσερα κεφάλια. Καὶ τοῦ δόθηκε ἡ βασιλεία καὶ ἡ ἐξουσία» (P.G. 56, 230).
 
Ὁ προφήτης διὰ τῆς λεοπαρδάλεως βλέπει τὴ βασιλεία τῶν Μακεδόνων… Προφητεύει, ἀκόμη, πῶς ὁ Ἀλέξανδρος ὁ Μακεδὼν κατέλυσε τὴ βασιλεία τῶν Περσῶν• μιλώντας γιὰ κριὸ ἐννοεῖ τὸν βασιλιὰ τῶν Περσῶν, ἐνῷ λέγοντας τράγος ἐννοεῖ τὸν Ἀλέξανδρο τὸν Μακεδόνα (P.G. 56, 383).
 
Ὅταν ὁ Ἀλέξανδρος ὁ βασιλιὰς τῶν Μακεδόνων κατανίκησε τὸν Δαρεῖο τὸν βασιλιὰ τῶν Περσῶν, ἀπέκτησε ὁ ἴδιος τὴν ἐξουσία στὸ κράτος ἐκείνου. Ὅταν ὁ Ἀλέξανδρος πέθανε, τὸν διαδέχτηκαν τέσσερις βασιλεῖς…
 
Ὁ προφήτης, κριό ἀποκάλεσε τὸν Δαρεῖο, τὸν βασιλιὰ τῶν Περσῶν, καὶ τράγο τὸν βασιλιὰ τῶν Ἑλλήνων, ἐννοῶ τὸν Ἀλέξανδρο τὸ Μακεδόνα. Λέγοντας τέσσερα κέρατα ἐννοεῖ τοὺς βασιλεῖς, οἱ ὁποῖοι τὸν διαδέχτηκαν…
 
Ὅταν πιὸ κάτω μιλάει ὁ προφήτης γιὰ τὸν Μακεδόνα Ἀλέξανδρο, λέει: «Καὶ ἰδού τράγος αἰγῶν ἤρχετο ἀπὸ λιβός…». Κι ὅταν πιὸ κάτω κάνει λόγο γιὰ τὴν πολεμικὴ ἐπιχείρηση τοῦ Ἀλέξανδρου ἐναντίον τοῦ Δαρείου καὶ τὴν κατὰ κράτος νίκη του, λέει: «Ἦλθεν ὁ τράγος ἕως τοῦ κριοῦ…» (P.G. 48, 893-894).
 
Τὸ ἔθνος τῶν Μακεδόνων ἦταν ξακουστὸ πρὶν ἀκόμη ἀπὸ τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ καὶ παντοῦ ὅλοι τὸ ἐγκωμίαζαν περισσότερο ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους.
 
Οἱ Ρωμαῖοι, ἄλλωστε, γι’ αὐτόν τὸν λόγο θεωροῦνται ἀξιοθαύμαστοι, ἐπειδὴ ὑπέταξαν τοὺς Μακεδόνες. Διότι τὰ κατορθώματα τοῦ βασιλιᾶ τῶν Μακεδόνων ξεπερνοῦσαν κάθε λογική, καθώς, ἐνῷ ξεκίνησε ἀπὸ μιὰ μικρή πόλη, κυρίευσε ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη.
 
Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ προφήτης εἶδε στὸ ὅραμά του τὸν Ἀλέξανδρο σὰν λεοπάρδαλη μὲ φτερά, ἤθελε ἔτσι νὰ δηλώσει τὴν ταχύτητα καὶ τὴ δύναμη καὶ τὴν ὁρμητικότητα καὶ τὸ αἰφνιδιαστικό του πέταγμα ἐπάνω ἀπὸ τὴν οἰκουμένη μέσα σὲ τρόπαια καὶ σὲ νίκες.
 
Λένε, μάλιστα, πώς, ὅταν ἄκουσε κάποιο φιλόσοφο νὰ λέει ὅτι ὑπάρχουν ἄπειροι κόσμοι, ἀναστέναξε πικρά, γιατί, ὅπως εἶπε, ἂν ὑπάρχουν ἄπειροι κόσμοι, αὐτὸς δὲν κυρίευσε ἀκόμη οὔτε ἕναν.
 
Ἦταν πάρα πολὺ μεγαλόφρων καὶ μεγαλόψυχος, καὶ ὁλόκληρη ἡ οἰκουμένη μιλοῦσε γι’ αὐτόν. Μαζί, λοιπόν, μὲ τὴ φήμη τοῦ βασιλιᾶ ὅλο καὶ πιὸ πολὺ αὐξανόταν καὶ ἡ δόξα τοῦ ἔθνους. Διότι ὀνομαζόταν Ἀλέξανδρος ὁ Μακεδών.
 
Ἑπομένως, καθὼς ὅλοι μιλοῦσαν μὲ θαυμασμὸ γι’ αὐτόν, ποὺ ἦταν Μακεδών, ἦταν φυσικό παντοῦ νὰ μιλοῦν ἐγκωμιαστικὰ καὶ γιὰ ὅσα συνέβαιναν στὴ Μακεδονία.
 
Γιατὶ τίποτε ἀπὸ ὅσα λένε ἢ κάνουν οἱ διάσημοι ἄνθρωποι δὲν περνάει ἀπαρατήρητο. Οἱ Μακεδόνες, ἑπομένως, ἦταν ἀνώτεροι ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους (P.G. 62, 399).

Βρετανίδα που προσκύνησε το Ισλαμ θέλει να πιεί…αίμα βρετανικό!

http://olympia.gr/2014/08/21/%CE%B2%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BA%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%B9%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%BC-%CE%B8%CE%AD%CE%BB/
698F20D23385AB7111B61A7B0F08696B


Όρκο να γίνει η πρώτη γυναίκα που θα αποκεφαλίσει Βρετανό ή Αμερικανό όμηρο έδωσε μια Βρετανίδα μαχητής του Ισλαμικού Κράτους λίγες ώρες μετά τον φρικτό θάνατο που βρήκε από πιθανότατα Βρετανό μαχητή του ΙΚ ο αμερικανός δημοσιογράφος Τζέιμς Φόλεϊ. Η Χαντίτζα Ντέιρ με καταγωγή από το νοτιοανατολικό Λονδίνο ανήρτησε στον προσωπικό της λογαριασμό στο

Twitter τη «δέσμευσή» της αυτή γράφοντας χαρακτηριστικά: Δώστε μου link για την εκτέλεση του δημοσιογράφου. Ο Αλάχ είναι μεγάλος. Η Βρετανία πρέπει να τρέμει από το φόβο της χαχαχα. Θέλω να είμαι η πρώτη βρετανίδα γυναίκα που να σκοτώσει έναν Βρετανό ή έναν Αμερικανό τρομοκράτη.

Η συγκλονιστική εξομολόγηση πρώην ναρκομανή,που βρήκε τον Χριστό μετά από 18 χρόνια εξάρτησης στην ηρωϊνη.

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/08/18.html

«Περιπλανήθηκα Θεέ μου, πολύ μακριά από Εσένα,
το στήριγμά μου, κι έγινα για τον εαυτό μου άγονη γη..»

(Αγ. Αυγουστίνος)

«Ήμουν ναρκομανής 18 χρόνια, τα 15 πρεζάκιας, εξαρτημένος στην ηρωίνη. Θα προσπαθήσω να πω λίγα πράγματα για την εμπειρία μου αυτή την οδυνηρή που με στιγμάτισε, σακατεύοντας το μυαλό μου και διαλύοντας την ψυχή και το σώμα μου. Ας μου συγχωρεθεί κατά την εξιστόρηση η τυχόν αγοραία περιγραφή η η ωμότητα των λέξεων, αλλά η ηρωίνη και όλα όσα την αφορούν, δεν είναι κόσμος όμορφος αγγελικά πλασμένος. Εν περιλήψει λοιπόν (γιατί το υλικό είναι τεράστιο):

Έκανα περιπετειώδη και τυχοδιωχτική ζωή, βιώνοντας καταστάσεις μυθιστορηματικές, παράξενες για την ορθή λογική. Κι’ αυτό το λέω από την άποψη των εμπειριών που απεκόμισα ευρισκόμενος μακράν του δρόμου και της Χάριτος του Θεού. Πολλά χρόνια μέσα στην αμαρτία έχω νταραβεριστεί με όλων των ειδών τους ανθρώπους, καλούς μα κι αλήτες. Έχω ζήσει στο πεζοδρόμιο, έχω συναντήσει αλανιάρηδες, καιροσκόπους, κλεφτρόνια, λαμόγια, ναρκομανείς, τραβεστί, νταβατζήδες, τρελαμένους, αναρχικούς. Έχω τραβηχτεί με κάθε είδους γυναίκες. Έφθασα στα όρια πολλές φορές, μερικές τα ξεπέρασα και βρέθηκα μπροστά στον θάνατο… Ήμουν πολύ εμπαθής άνθρωπος, ακόρεστος, επιρρεπής σε πολλά, ήθελα να τα ζήσω όλα στη ζωή μου. Από μικρός με μαγκιές και διάφορα τέτοια, γυναίκες, ποτά, ξενύχτια, χασίς καί LSD στην αρχή, όλα αυτά ανακατωμένα με περίεργες ευαισθησίες και προσωπικούς κώδικες τιμής. Ατίθασος τύπος δεν μου πήγαινε το χαλινάρι στον λαιμό, νόμιζα ότι είχα όλον τον κόσμο στα πόδια μου, κι αυτό μου φούσκωνε επικίνδυνα τον εγωισμό.

Όμως ήρθε η ώρα που ο Κύριος (χωρίς να μπορέσω τότε να το υποπτευθώ) μου έριξε δυνατή σφαλιάρα και επέτρεψε για να ταπεινωθώ, να μπλέξω πολύ χειρότερα, να χάσω τον έλεγχο και την αξιοπρέπειά μου, μαζί και τον εγωισμό μου τον υπερφίαλο. Το τι πέρασα 15 χρόνια δεν μπορείτε να φανταστείτε. Με ποιούς απίθανους τύπους τραβήχτηκα, σε ποιά μέρη βρέθηκα τρέμοντας από την αρρώστια να περιμένω η σε ποιά άθλια μέρη χώθηκα σε παρανοϊκή κατάσταση από την στέρηση για να κάνω την ένεση δεν περιγράφεται. Είχα πει σε κάποιον φίλο μου παλαιότερα: «στο όνειρό σου να έβλεπες κάποιες στιγμές της ζωής μου θα πάθαινες έμφραγμα» και αυτό δεν είναι υπερβολή.Είναι φοβερά αυτά που πέρασα· μαρτύριο, εφιάλτης σκέτος, μόνον οι δύστυχοι ομοιοπαθείς μπορούν να το καταλάβουν. Γνώρισα όλη την σαπίλα του δρόμου και εξέκλινα μαζί της, γινόμενος έρμαιο των παθών μου και διαλύοντας τις σχέσεις με τους ανθρώπους που με αγαπούσαν, διαλύοντας και τον εαυτό μου τον ίδιο.

Για δε την οικογένειά μου· αφήστε τα! Ζωντανοί-νεκροί, να σέρνουν τα βήματά τους από τη θλίψη, παρακολουθώντας εμένα, αλλόφρονα, να πλησιάζω τον θάνατο. Με έπιασαν μερικές φορές με τη σύριγγα στο χέρι, τρελό και αλλοπαρμένο από το σύνδρομο στέρησης να γαζώνω το σώμα μου ολόκληρο, χέρια, πόδια, λαιμούς, γεννητικά όργανα, για να βρω ένα φλεβίδιο να ρίξω το δηλητήριο, να καλμάρω το πάθος μου. Για λίγες ώρες· και μετά τα ίδια για την επόμενη φορά. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα να βλέπεις το παιδί σου να πεθαίνει και να μην μπορείς να αντιδράσεις. Πάνω από 10 φορές έπαθα over-dose, φάτσα- κάρτα με τον θάνατο. Φρίκη, φρίκη σκέτη. Έχω χάσει καί αρκετούς φίλους από υπερβολική δόση. Χάθηκαν! Έτσι απλά, μέσα σε δευτερόλεπτα, με τη σύριγγα καρφωμένη στο μπράτσο κι ένα μάτσο πόνο, φρίκη κι ανεκπλήρωτα όνειρα.

Τότε λοιπόν, στην εξαθλίωση, μετά από μία σειρά νεκραναστάσεις από τα κώματα των over-dose, ατυχημάτων με αυτοκίνητα, μηχανές σε μία πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου, δείχνει ο Κύριος το άφατο έλεός Του και με τραβά πετώντας το αγκίστρι της αγάπης Του. Ήταν τότε θυμάμαι που βρισκόμουν σε άθλια κατάσταση, κουλουριασμένος μέσα σε μία βρώμικη τουαλέτα υπεραστικού σταθμού και τρελαμένος, μέσα στα αίματα, προσπαθούσα να βρω που να ρίξω την πρέζα για να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου. Έτρεμα από την χαρμάνα, ήμουν ιδρωμένος κι αλαφιασμένος και μου είχαν φύγει και κόπρανα από πίσω, λόγω ακατάσχετης διάρροιας· θρίλερ κατάσταση. Τότε, δεν ξέρω πως, ένιωσα περισσότερο από κάθε άλλη φορά πόσο ξεφτίλας είχα καταντήσει, πόσο πάτο είχα πιάσει, και με έπιασε το παράπονο· άρχισα να κλαίω με καυτά δάκρυα και λυγμούς για τα χάλια μου. Τότε δεν είχα καμμία σχέση με τον Θεό, τον είχα εξορίσει από τη ζωή μου, ούτε φυσικά πήγαινα στην εκκλησία Του. Πως όμως πάνω στη μιζέρια και την απελπισία που βρισκόμουν έγινε το κλικ στην καρδιά μου και τον επικαλέστηκα, ενώ δεν Τον πίστευα, δεν το κατάλαβα. Όμως του είπα με αναφιλητά: «Θεέ μου, λένε ότι υπάρχεις. Αφού υπάρχεις καί είσαι καλός, εμένα γιατί δεν με λυπάσαι; Γιατί με αφήνεις να ζω έτσι μέσα στον βούρκο; Γιατί δεν με παίρνεις; Τι με αφήνεις να κάνω εδώ; Τι τυραννία, τι θητεία είναι αυτή που βγάζω εδώ στην γη; Τι φρίκη περνάω τόσα χρόνια κάθε μέρα Θεέ μου; Βοήθησέ με Παναγιά μου».

Αυτό ήταν! Αυτό ήθελε ο Θεός από εμένα, να τον επικαλεστώ, να του ανοίξω την πόρτα, να του ζητήσω βοήθεια, μακάρι να το ήξερα νωρίτερα ο άθλιος. Αλλά έπρεπε φαίνεται να ξεφτιλιστώ τελείως, να ταπεινωθώ, να σπάσει ο τσαμπουκάς μου για να συμβεί αυτό, αλλιώς σε μένα δεν θα πετύχαινε. Ήμουν πολύ επιρρεπής, πολύ άστατος, πολύ άρρωστος, πολύ εξαρτημένος, η πρέζα είχε ποτίσει όλο το σώμα μέχρι το μεδούλι μου, κι είχε κολλήσει και το μυαλό μου τόσο που δεν μπορούσα να ξεκολλήσω με τίποτα. Ούτε άνθρωποι μπορούσαν να με βοηθήσουν, ούτε ομάδες, ούτε θεραπευτικές κοινότητες, ούτε τίποτα, ούτε καν έκανα τον κόπο να απευθυνθώ σ’ αυτές. Είχα προσπαθήσει άπειρες φορές να καθαρίσω και πάλι αμέσως ξαναέπεφτα, είναι φοβερό, κανένας που δεν έχει μπλέξει χοντρά με την ηρωίνη δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό. Μιλάμε για το χειρότερο πάθος που μπορεί να υπάρξει στον άνθρωπο, για το ισχυρότερο δαιμόνιο, σκέτη κόλαση.

Όμως ο Κύριος ήταν εκεί και 15 ολόκληρα χρόνια, καρτερικά με περίμενε παρ’ ότι Τον είχα τόσο πικράνει με τις αμαρτίες και τις αλητείες, κι άρχισε να βάζει μπροστά το σχέδιο της σωτηρίας μου. Επειδή δεν επαρκεί ο χώρος, ελάχιστα πράγματα αναφέρονται. Πως τα κατάφερε λοιπόν ο Θεός, πως τα έφερε έτσι τα πράγματα και μου πετάει το αγκίστρί Του που το δαγκώνω, τσιμπάω και τρελαίνομαι. Εγώ που νόμιζα ότι είχα γνωρίσει τα πάντα στη ζωή μου, γνωρίζω απρόσμενα και ξαφνικά αυτό που περιφρονούσα τελείως, τον αληθινό Θεό, τον Θεό της αγάπης και των οικτιρμών και την Παναγία Μητέρα Του. Αυτόν που από την αρχή έπρεπε να ψάξω για να βρω και να κρατηθώ κι όχι να πέσω με τα μούτρα στη δίνη της αμαρτίας. Στα έσχατα λοιπόν, στην εξαθλίωση και σχεδόν χαμένο στη δυστυχία της πρέζας, με παίρνει από το χέρι, με τραβά από τον βούρκο και δρομολογεί καταστάσεις που ακόμα και τώρα μου φαίνονται απίστευτες. Αφού γνωρίζοντας πως ζούσα, βλέπω τι γίνεται σήμερα και τρελαίνομαι. Μόνον ο Θεός μπορεί να τα κάνει αυτά. Δεν ξέρω τι βρήκε σε μένα και μου επέτρεψε ν’ αγωνισθώ για την αληθινή μετάνοια, μα θα τον ευγνωμονώ αληθινά κι όσο μπορώ γι’ αυτό, και θα δοξολογώ αιωνίως το άγιο όνομά Του που τόσες φορές με έσωσε λυτρώνοντας την ψυχή μου από το στόμα του βύθιου δράκοντα.

Τώρα που είμαι καλύτερα από κάθε άλλη φορά, κοιτώ πίσω και σκέφτομαι πόσο αλλοπρόσαλλη υπήρξε η ζωή μου, γεμάτη τρέλες και ακραία περιστατικά. Επέτρεψε ο Θεός – για τους λόγους που Αυτός γνωρίζει – ευρισκόμενος τόσα χρόνια μακριά Του, να ψάξω μανιωδώς την ευτυχία σε λάθος πράγματα. Να αναλώσω τη ζωή μου ψάχνοντας ψεύτικες εμπειρίες και ηδονές· και στο τέλος, αντί να ευτυχήσω, να αρρωστήσω. Να αρρωστήσω άσχημα, φρικτά, σέρνοντας πάνω μου τη χειρότερη εξάρτηση. Ο Κύριος με τράβηξε, κι αφού σιγά – σιγά έκλεινε τις χαίνουσες πληγές μου, επούλωνε τα τραύματά μου, μου έδινε να γευτώ και τις ηδονές της άλλης πλευράς, της πνευματικής. Άλλο μυστήριο κι αυτό. Όχι μόνο να με κάνει καλά, να με βγάλει από τον εφιάλτη, αλλά να με καλεί κοντά Του μ’ ένα τρόπο θαυμαστό, μυστικό, πρωτόγνωρο για μένα και το κυριότερο να μην μπορώ να Του το αρνηθώ. Ο Κύριος, ο γλυκύτατος Ιησούς είναι ο Μέγας Θεραπευτής που με τις πρεσβείες της Υπεραγίας Μητρός Του και των Αγίων Του, μέσα από τα Άγια Μυστήρια της Εκκλησίας Του και τον αγώνα τον καθημερινό για την μετάνοια και την ταπείνωση, ανακαινίζει και λαμπρύνει την ψυχή που αγωνίζεται να τηρήσει τις εντολές Του.

Ω! Πόσο γλυκύτατος είναι ο Ιησούς, ο Σωτήρας μας, πόσο νηφάλια και μεθυστικά πυρπολεί τις καρδιές των ανθρώπων! Πως ξανακεντά την ευγένεια της ψυχής με πανέμορφο τρόπο! Αυτή είναι η Ορθοδοξία μας, η Αλήθεια που μας παρεδόθη, ο πολύτιμος μαργαρίτης που ανακαινίζει και στολίζει την ψυχή που θρηνεί τον χωρισμό από τον γλυκύτατο Νυμφίο, με το πρωτόκτιστο κάλλος μέσα από το μέγα μυστήριο της μετάνοιας και της συντριβής της αμαρτωλής καρδιάς. Έτσι κι εγώ δεν ξέρω τι να πω· τάχω χαμένα. Στέκομαι όρθιος, ψηλά και κοιτάζω τις δυό πλευρές της ζωής μου, ταξινομώ και εκθέτω τις εμπειρίες μου, αναρωτιέμαι τι και γιατί συνέβη στη ζωή μου. Μερικές φορές, μέσα από την οθόνη της διάνοιάς μου, περνά και κυλά η ζωή μου σαν ταινία, πως ήταν πριν από τη γνωριμία μου με τον Λυτρωτή μου. Όπως εκτυλίσσονται οι σκηνές τόσα χρόνια πριν και αναμοχλεύεται το παρελθόν, ένας κόμπος συγκίνησης μου πνίγει τον λαιμό. Με θάμβος παρατηρώ και αναλογίζομαι ότι δεν μπορεί να είμαι εγώ ο πρωταγωνιστής αυτής της ταινίας.



Εν κατακλείδι, θα μου επιτρέψετε να σας παρακαλέσω κάτι: Προσευχηθείτε γι’ αυτά τα παιδιά στον φιλεύσπλαχνο Κύριο και τη γλυκιά μας Παναγία. Δεν φαντάζεστε τι πόνο κρύβουν μέσα τους, παρά τη σκληρότητα της ζωής τους. Τα «θολωμένα» σοκάκια που περπάτησαν και περπατούν μέρα-νύχτα αυτές οι ταλαίπωρες ψυχές, ανακυκλώνοντας και στροβιλίζοντας το πάθος τους για την πρέζα, έχουν πολλές ιστορίες να διηγηθούν. Κανείς από αυτούς που γλύτωσαν δεν θέλει να τις θυμάται. Ήταν και είναι σκληρή η νύχτα τα χρόνια της εξάρτησης.. Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος!

Αμήν.


http://logia-tou-aera.blogspot.gr

ΙΔΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΖΑΧΑΡΗΣ. Η συμμορία Σημιτη παραδίδει ολοκληρωτικά την χωρα στο ράιχ.

http://olympia.gr/2014/08/21/%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%83/

Κλεινεις την Ελληνικη Βιομηχανια Ζαχαρης και τι τρως ;
Ζαχαρη Γερμανιας.
Ανεργοι Ελληνες, δουλειες σε Γερμανους! Δημητρης Καμμενος
ΠΠ

Αποκαλύφθηκαν πλήρως οι Σφίγγες της Αμφίπολης.

http://hassapis-peter.blogspot.gr/2014/08/blog-post_873.html
Αποκαλύφθηκαν πλήρως οι μαρμάρινες Σφίγγες που βρέθηκαν στον Τύμβο Καστά στην Αμφίπολη. Παράλληλα, βρέθηκε τμήμα από τη ράχη του Λέοντος, καθώς και μικρό τμήμα της ανωδομής του μνημείου από τις ανασκαφές που διεξάγει η ΚΗ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στην περιοχή, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Συγκεκριμένα, η ανακοίνωση αναφέρει τα εξής:

«Με την αφαίρεση, μέχρι στιγμής, των έντεκα λίθων από τον τοίχο σφράγισης, αποκαλύφθηκαν εξ ολοκλήρου οι Σφίγγες από μάρμαρο Θάσου. Το ύψος των αγαλμάτων είναι 1,45 μ. Το συνολικό ύψος με τις κεφαλές υπολογίζεται ότι θα έφτανε τα δύο μέτρα περίπου. Στους κορμούς, τους, που είναι δουλεμένοι με ψιλό ντισιλίδικο, αποτυπώνεται η πλαστικότητα και η λεπτοδουλειά των γλυπτών της τελευταίας εικοσιπενταετίας του 4ου π.Χ. αιώνα.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών βρέθηκαν τμήματα των πτερών των Σφιγγών -που ήταν ένθετα στους κορμούς- και τα οποία επιτρέπουν την πλήρη αποκατάστασή τους.
Βρέθηκε, επίσης, τμήμα από τη ράχη του αγάλματος του Λέοντος της Αμφίπολης. Τόσο οι Σφίγγες, όσο και ο Λέων φαίνεται να προέρχονται από το ίδιο εργαστήριο.
Με την αφαίρεση των χωμάτων, εμφανίστηκε, επίσης, μικρό τμήμα της ανωδομής του μνημείου, που φέρει ίχνη κόκκινου και μπλε χρώματος, σε δυο αποχρώσεις αντίστοιχα. Οι εργασίες συνεχίζονται στη στάθμη του εσωρραχίου της θόλου, με τη στερέωση και στήριξη των λίθων της καθώς και την αφαίρεση των χωμάτων».
Πηγή: kathimerini.gr

Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Recent Posts

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου