ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους τα Σκόπια ΔΕΝ δικαιούνται τον όρο "Μακεδονία"! (Αξίζει να το διαβάσετε)

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/08/blog-post_309.html

Είναι γνωστές οι επίμονες προσπάθειες των Σκοπίων να επιβάλουν στη διεθνή κοινότητα και ειδικότερα στην Ελλάδα, τα Ελληνικά ιστορικά ονόματα «Μακεδονία» και «μακεδόνας» για τον κρατικό και εθνικό τους προσδιορισμό. Ο αδιάντροπος αυτός σφετερισμός της ταυτότητας των Μακεδόνων, που είναι και ταυτότητα των Ελλήνων, καθώς και της ελληνικότητας του Ονόματος, της Γλώσσας, της Ιστορίας και του Πολιτισμού της Μακεδονίας, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός, δεν μας ξενίζει ιδιαίτερα γιατί ξεκίνησε πριν από 60 χρόνια. Εκείνο που μας ξενίζει είναι η πρόσφατη αναγνώριση των Σκοπίων, από τις ΗΠΑ, με το Ελληνικό αυτό όνομα, γιατί είναι αχαρακτήριστη, άστοχη, προσβλητική, επικίνδυνη, σε βάρος της Ελλάδας, και οπωσδήποτε ασυνεπής σε σχέση με τις προγενέστερες θέσεις και ενέργειές του επί του θέματος.

Αδιάψευστα ιστορικά γεγονότα και ντοκουμέντα αποδεικνύουν ότι η, με σύμφωνη γνώμη του Στάλιν, μετονομασία, τον Αύγουστο του 1944, από τον Τίτο, από Νότια Σερβία σε «Μακεδονία», είχε δύο στόχους : ο πρώτος στόχος ήταν ο προσδιορισμός και αποδυνάμωση της Σερβίας, ο δε δεύτερος και σπουδαιότερος, η απόσπαση της Βόρειας Ελληνικής Επαρχίας της Μακεδονίας προς έλεγχο του Αιγαίου, ιδιαίτερα της πολύ σημαντικής πόλεως και λιμένος της Θεσσαλονίκης, και η στη συνέχεια δημιουργία της ψευδομακεδονίας του Αιγαίου. Φαίνεται ότι οι ΗΠΑ λησμόνησαν την τότε σαφή και αποτελεσματική στάση ως και τις στη συνέχεια ενέργειές τους.

Συγκεκριμένα, στην ενέργεια αυτή του Τίτο, οι ΗΠΑ αντιτάχθησαν και αντέδρασαν άμεσα με τον Υπουργό Εξωτερικών, της Κυβερνήσεως Ρούσβελτ, Εdward R. Stetinius Jr, o oποίος με την υπ΄αριθμό 868014/26-12-44 εγκύκλιό του, δήλωσε τα εξής : «Η Κυβέρνηση αυτή θεωρεί ότι οποιαδήποτε αναφορά σε «Μακεδονικό Έθνος», «Μακεδονική Πατρώα Γη» ή «Μακεδονική Εθνική Συνείδηση» είναι αδικαιολόγητη και δημαγωγική, δεν αντιπροσωπεύει εθνική ή πολιτική πραγματικότητα, ενώ διαβλέπει, στην παρούσα αναβίωσή της, πιθανό μανδύα για επιθετικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας. Η επίσημη πολιτική αυτής της Κυβέρνησης είναι να λάβει τα αναγκαία μέτρα εναντίον εκείνων που θα βοηθήσουν τη Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία στη δημιουργία «Μακεδονικού Ζητήματος» σε βάρος της Ελλάδας».

Την πολιτική αυτή ενίσχυσαν και νεώτεροι Πρόεδροι ως και τα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ. ΟΙ ανωτέρω δηλώσεις αποδείχθησαν προφητικές δεδομένου ότι ο Τίτο και ο Στάλιν πράγματι ξεκίνησαν επιθετική ενέργεια εναντίον της Ελλάδας στην οποία οι ΗΠΑ αντέδρασαν με το Δόγμα ΤΡΟΥΜΑΝ και βοήθεια προς την Ελλάδα, το 1947, προκειμένου να προστατευθεί η εδαφική της ακεραιότητα από κομμουνιστική κατοχή. Την ανωτέρω άποψη/στάση των ΗΠΑ ενίσχυσαν επίσης, μεταξύ άλλων, ο ΟΗΕ, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος και οι ομολογίες Στάλιν και Δημητρώφ.

Κατωτέρω θα επαναληφθούν συνοπτικά, οι κυριότεροι λόγοι που δεν επιτρέπουν τη χρήση των ονομάτων «Μακεδονία», «Μακεδόνας» και «Μακεδονικός από το νέο κράτος :
α. Δεν είναι σωστό μια χώρα, η οποία είναι τμήμα μιας γεωγραφικής περιοχής, να ορίζεται αυθαίρετα από μόνη της, με επίσημο τρόπο, εκπρόσωπος της όλης περιοχής.
β. Δεν αντιπροσωπεύει ούτε εθνική ούτε πολιτική πραγματικότητα δεδομένου ότι τα ονόματα αυτά είναι καθαρά Ελληνικά, αναφορικά με την προέλευσή τους, και ότι δεν υπάρχει Μακεδονική φυλή. Η χρήση των ονομάτων αυτών στην αρχαία Ελλάδα, ακόμη και σε προσδιορισμούς όπως «Βασίλειο της Μακεδονίας του Φιλίππου του Β΄ή του Μεγάλου Αλεξάνδρου» έδειχνε γεωγραφική περιοχή και όχι εθνότητα. Οι Μακεδόνες όπως οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες, οι Θηβαίοι, Κύπριοι κ.λ.π. ήταν όλοι Έλληνες.

γ. Μπορεί να στηρίξει εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος γειτονικών χωρών, όπως συνέβηκε πολλές φορές μέχρι τώρα.
δ. Δεν υπάρχει ομοιογένεια στον πληθυσμό του νέου κράτους. Σύμφωνα με ένα άρθρο στο περιοδικό Christian Science Monitor, στις 28 Οκτωβρίου 1992, στη σελίδα 19, από τον C.M.WOODHOUSE, πολύ γνωστό ιστορικό και πρώην μέλος του Βρετανικού Κοινοβουλίου ο οποίος υπηρέτησε τη Μεγάλη Βρετανία, στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια και μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο πληθυσμός αποτελείται από 40-45% Σλάβους, 30% Αλβανούς, 10% Έλληνες και 10% Τσιγγάνους και λοιπούς.
ε. Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί την παραποίηση της ιστορίας της Μακεδονίας στους ακόλουθους ψευδείς ισχυρισμούς/επιχειρήματα που έχουν κατασκευασθεί από τους Σκοπιανούς αξιωματούχους προκειμένου να υποστηρίξουν τις προσπάθειές τους να επιβάλουν τη χρήση του ονόματος Μακεδονία και των παραγώγων του :

• Ότι οι Μακεδόνες δεν είναι Έλληνες αλλά μια ξεχωριστή εθνότητα.


• Ότι η γλώσσα τους δεν είναι η Ελληνική, αλλά το ιδίωμα που ομιλείται στην περιοχή των Σκοπίων.


• Ότι η Μακεδονία εκτείνεται προς Βορράν πολύ πέραν των ορίων της ιστορικής Μακεδονίας, κατά τέτοιο τρόπο ώστε να περιλαμβάνει πραγματικές σλαβικές περιοχές που δεν είχαν υπάρξει ποτέ τμήματα της Μακεδονίας στην αρχαιότητα και οι οποίες στην πραγματικότητα ήταν τμήματα της αρχαίας Δαρδανίας.
• Ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες, αλλά ένα ξεχωριστό έθνος που είχε σχέση με τους Ιλλυριούς και τους Θράκες.
• Ότι όταν οι Σλάβοι κατέβηκαν στη Βαλκανική, κατά τη διάρκεια του 6ου και 7ου αιώνων μ.Χ. συγχωνεύθηκαν με τους μη Έλληνες απογόνους των αρχαίων Μακεδόνων και έτσι δημιουργήθηκε ένα νέο έθνος οι Σλαβο-Μακεδόνες.
• Ότι οι απόγονοι αυτών των Σλαβο-Μακεδόνων του μεσαίωνα είναι οι σημερινοί Μακεδόνες των Σκοπίων.
• Ότι στη Βουλγαρία και Ελλάδα υπάρχουν κάτοικοι οι οποίοι ανήκουν σ΄αυτό το «Μακεδονικό Έθνος» οι οποίοι σχηματίζουν καταπιεσμένες μειονότητες των οποίων τα δικαιώματα πρέπει να αναγνωρισθούν.
• Ότι οτιδήποτε αποκαλούμενο «Μακεδονικό», ήθη, έθιμα, πολιτισμός κ.λ.π. δεν είναι Ελληνικό, αλλά δημιούργημα των Μακεδόνων του τύπου των Σκοπίων.

Φυσικά όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί, σε καμιά περίπτωση, δεν μπορούν να αντέξουν κριτική γιατί είναι τελείως αμφισβητήσιμοι τόσο με ιστορικά και εθνολογικά όσο και με πολιτιστικά ή κοινωνιολογικά κριτήρια.
Τα επιχειρήματα να μη χρησιμοποιηθούν τα ονόματα «Μακεδονία» και «Μακεδονικός» είναι ουσιώδη και σε σύγκριση με τους ισχυρισμούς των Σκοπιανών είναι συντριπτικά και αποφασιστικά.
Οι κατασκευασμένοι από τους Σκοπιανούς ισχυρισμοί, που προαναφέρθηκαν, προβάλλονταν και προβάλλονται συνεχώς από τους αξιωματούχους των Σκοπίων όχι μόνο τότε που ήταν ομόσπονδο κράτος αλλά ιδιαίτερα και πιο επίμονα τώρα που είναι ανεξάρτητο κράτος. Μολονότι δεν αντέχουν ακόμη και στοιχειώδη κριτική δεδομένου ότι είναι ψευδείς και αδικαιολόγητοι, τα ακόλουθα αποδεικτικά στοιχεία θα αποδείξουν ότι τα αντικρούοντα αυτούς επιχειρήματα είναι ουσιαστικά, συντριπτικά και αποφασιστικής σημασίας.
Η Μακεδονία από μόνη της, με τις χιλιετίες της παλιάς της δόξας, δεν θα επιτρέψει την αλλαγή της ιστορίας. Μόνο το άκουσμα των ονομάτων του Αριστοτέλη και του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η συνεισφορά τους στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, του πρώτου με τη σοφία του και του δεύτερου με την πολεμική του αρετή, την ανδρεία, την εξαίρετη πολιτική και τη μεγαλοσύνη του, θα έπρεπε να είναι αρκετά για να επαναφέρουν στα λογικά τους όλους αυτούς που προσπαθούν να παραποιήσουν την ιστορία της.
Η Μακεδονία υπήρξε πάντοτε και εξακολουθεί να είναι ακόμη η πιο προχωρημένη έπαλξη και ο προμαχώνας της Ελλάδας.
Όλες οι ιστορικές πηγές συμφωνούν αναφορικά με τη γεωγραφική θέση της αρχαίας Μακεδονίας της οποίας τα όρια ήταν τα ακόλουθα :

• Το Αιγαίο Πέλαγος και τα βουνά Καμβούνια, Πιέρια και Όλυμπος προς νότον.


• Οι λίμνες Οχρίδα και Πρέσπα και τα βουνά Βαμβούνα, Σκόμιο και Ροδόπη προς βορράν.


• Ο ποταμός Νέστος προς ανατολάς και τα βουνά Γράμμος και Πίνδος προς δυσμάς.

Οι κάτοικοι αυτής της περιοχής, οι Μακεδόνες, ανήκαν σε μια από τις αρχαιότερες Ελληνικές φυλές. Οι πλησιέστεροι συγγενείς τους ήταν οι Θεσσαλοί και ειδικότερα οι Μαγνήσιοι με τους οποίους μοιράζονταν την Αιολική καταγωγή.
Η γλώσσα που μιλούσαν ανήκε στους αρχαιότερους τύπους της Ελληνικής και είχε συγγένεια με τις διαλέκτους της Αιολικής, Αρκαδικής, Κυπριακής και Μηκυναϊκής.
Η θρησκεία των Μακεδόνων ήταν η ίδια με τη θρησκεία των άλλων Ελλήνων οι δε μύθοι και παραδόσεις τους ήταν τα ίδια που συναντούσες σε όλο τον Ελληνικό κόσμο.

Ο Βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππος ο Β΄και ο γιός του Αλέξανδρος ο Μέγας – στον οποίο οι Σκοπιανοί προσπαθούν επισταμένα να προσδώσουν «Σλαβομακεδονική» ταυτότητα – ενεργούσαν όχι απλώς σαν Έλληνες αλλά σαν Πανελλήνιοι Αρχηγοί με την έννοια ότι έκαναν πράξη την παλιά ιδέα του σχηματισμού ενός ενιαίου Ελληνικού κράτους με τη συγχώνευση των Ελληνικών πόλεων-κρατών.

Στις χρονικές περιόδους που ακολούθησαν, και ειδικότερα μετά την εμφάνιση στη Βαλκανική των Σλάβων και των Βουλγάρων (6ο και 7ο αιώνα μ. Χ.) η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας όπως προσδιορίσθηκε προηγουμένως εξακολούθησε να είναι η έπαλξη και ο προμαχώνας του Ελληνισμού όπως ακριβώς ήταν και κατά την αρχαιότητα.
Η Παλαιά Διαθήκη, οι αρχαίοι συγγραφείς, σύγχρονοι ερευνητές, αμέτρητες επιγραφές σε αγάλματα, τάφους, στήλες με Ελληνικά ονόματα και αναθήματα, χιλιάδες νομίσματα, όχι μόνο στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και σε χώρες του εξωτερικού όπως στη Λιβύη, την Αίγυπτο και την Ασία, μέχρι τις Ινδίες, επιβεβαιώνουν κατηγορηματικά ότι, οι Μακεδόνες σαν Έλληνες, είχαν τους ίδιους θεούς, τις ίδιες θρησκευτικές λατρείες, και ότι ήταν αυτοί που διέδωσαν τη γλώσσα τους, που ήταν η Ελληνική, και το Ελληνικό πνεύμα σε όλο το γνωστό τότε κόσμο.

Η Παλαιά Διαθήκη περιλαμβάνει ακαταμάχητα και αδιάσειστα αυτούσια στοιχεία στα κείμενά της. Σε ένα από αυτά, ο Προφήτης Δανιήλ, 200 περίπου χρόνια πριν από τη γέννηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, προέβλεψε ότι «ο Βασιλιάς των Μήδων και των Περσών θα κατατροπωθεί από έναν Έλληνα Βασιλιά και ότι αυτόν τον πρώτο μεγάλο Βασιλιά θα τον διαδεχθούν τέσσερις Βασιλιάδες από το ίδιο Βασίλειο».
Οι Αρχαίοι συγγραφείς και ιστορικοί δίνουν επίσης αμέτρητα αποδεικτικά στοιχεία. Η πρώτη ιστορική αναφορά δίνεται από τον Όμηρο ο οποίος στην Ιλιάδα μνημονεύει τα ονόματα διαφόρων Πελασγικών και Ελληνικών φυλών που ζούσαν στη Μακεδονία.

Ο Στράβων αναφέρει: «Φυσικά η Μακεδονία είναι μέρος της Ελλάδας».
Ο Ηρόδοτος γράφει : «Οι απόγονοι του Περδίκα, του πρώτου Βασιλιά των Μακεδόνων, είναι Έλληνες, όπως οι ίδιοι το θέλουν και όπως εγώ ο ίδιος το ξέρω».
Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι : «Οι Μακεδόνες αποτελούνται από διάφορες ελληνικές φυλές κάτω από διάφορους Βασιλιάδες».
Ο Πολύβιος λέει : «Οποία και πόσο μεγάλη τιμή πρέπει να ανήκει στους Μακεδόνες οι οποίοι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους δεν έπαψαν ποτέ να μάχονται εναντίον των Βαρβάρων για την ασφάλεια των Ελλήνων».
Ο Αρριανός, στο βιβλίο του «Ανάβαση του Αλεξάνδρου» αναφέρει ότι μετά τη μάχη του Γρανικού ο Αλέξανδρος έκανε τα εξής : «Έστειλε στην Αθήνα, την πρώτη πόλη όλων των Ελλήνων, και όχι στην Πέλλα που ήταν η πρωτεύουσα της Μακεδονίας, τριακόσιες πανοπλίες και άλλα Περσικά λάφυρα, για να ανατεθούν στην πολιούχο Αθηνά με την αφιέρωση «Αλέξανδρος ο Φιλίππου και οι Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων, από των Βαρβάρων των την Ασίαν οικούντων». Επίσης λέει ότι 2000 Έλληνες μισθοφόρους των Περσών, που συνέλαβε αιχμαλώτους, τους έστειλε δέσμιους στη Μακεδονία για να εργασθούν εκεί σαν δούλοι «ότι παρά τα κοινά δόξαντα τοις Έλλησιν, Έλληνες όντες, εναντία τη Ελλάδι υπέρ των Βαρβάρων εμάχοντο».

Με τις ενέργειές του αυτές ο Αλέξανδρος, εκτός από την απογοήτευσή του για τη μη συμμετοχή των Σπαρτιατών στην Πανελλήνια εκστρατεία εναντίον των Περσών και για τις πολύ λίγες περιπτώσεις που Έλληνες πολέμησαν στο πλευρό των Περσών, δείχνει κυρίως πόσο περήφανος αισθανόταν για την Ελληνική καταγωγή του, ότι το επίτευγμά του το θεωρούσε καθαρά Ελληνικό και ότι το ίδιο θα έπρεπε να αισθάνονταν και οι άλλοι Μακεδόνες αφού ο Αλέξανδρος δεν έκανε καμιά ξεχωριστή αναφορά σ΄αυτούς.

Ο Παυσανίας επιβεβαιώνει ότι οι Μακεδόνες ήταν μέλη των Δελφικών Αμφικτυονιών λέγοντας : «Την εποχή μου οι Αμφικτυονίες ήταν τριάντα. Οι περιοχές της Νικόπολης, της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας έστειλαν η κάθε μια από έξη αντιπροσώπους» δεδομένου ότι, όπως είναι γνωστό σε όλους, μόνο Έλληνες ήταν μέλη Αμφικτυονιών. Επίσης ο Παυσανίας επιβεβαιώνει ότι οι Μακεδόνες συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου μόνο Έλληνες μπορούσαν να αγωνιστούν, με πολλές συμμετοχές και πολλούς νικητές.
Ο Γιόχαν Γουσταύος Ντρόϊζεν, διαπρεπής Γερμανός φιλόλογος και ιστορικός στην ιστορία που έγραψε για το Μέγα Αλέξανδρο τονίζει ότι : «και οι δύο, και ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος, μετέφεραν και μετέδωσαν στους λαούς της Ασίας όχι το Μακεδονικό πολιτισμό, γιατί δεν υπήρξε ποτέ ανεξάρτητος, αλλά τον Ελληνικό πολιτισμό».

Όταν οι χάρτες αποκαλύπτουν την αλήθεια

Οι προσπάθειες που έχουν γίνει από τους Σκοπιανούς να παρέξουν αποδεικτικά στοιχεία για τους ισχυρισμούς τους, με την κατασκευή πλαστών χαρτών, δεν απέδωσαν. Όσο σκληρά και να προσπαθήσει κάποιος δεν θα βρει, πουθενά σ΄όλο τον κόσμο, χάρτες εκτυπωμένους πριν από το 1944 οι οποίοι να εμφανίζουν τη λέξη «Μακεδονία» δε οποιαδήποτε άλλη χώρα εκτός από την Ελλάδα.
Το πόσο αβάσιμα είναι τα επιχειρήματα των Σκοπιανών στην προσπάθειά τους να προβάλουν τους ισχυρισμούς τους ότι υπάρχει «Μακεδονικό Έθνος» αποδεικνύεται από τους παρακάτω εθνολογικούς και ιστορικούς χάρτες :

• Ο εθνογραφικός χάρτης των εθνοτήτων στη Μακεδονία την περίοδο 1912-1926 ο οποίος εκτυπώθηκε το 1970 από το New Campridge Modern History.


• Ο εθνογραφικός χάρτης του Kieport που εκτυπώθηκε στο Βερολίνο το 1818.


• Ο εθνογραφικός χάρτης που έφτιαξε ο Ιταλός Amendore Vergili το 1908 με βάση την Τουρκική απογραφή που είχε διεξαχθεί από τον Hilmi Pasha.


• Ο χάρτης του Standford.


• Ο ιστορικός χάρτης της Ελλάδας που εκδόθηκε στη Βαλτιμόρη από τον Ε.Ζ.Coal το 1824, στο υπόμνημα του οποίου ο εκδότης περιγράφει τη Μακεδονία σαν τμήμα της Ηπειρωτικής Ελλάδας ενώ σημειώνει ότι τα βόρεια σύνορά της βρίσκονται πέραν της πόλης του Μοναστηρίου.


• Ο χάρτης που εκδόθηκε από το φημισμένο Ιστορικό-Γεωγράφο ORTELIUS το 1579, που αναφέρεται στα ιεραποστολικά ταξίδια του Αποστόλου Παύλου, όπου η ελληνική επικράτεια εμφανίζεται ενιαία συμπεριλαμβάνουσα τη Μακεδονία.


• Ο εθνογραφικός χάρτης των Βαλκανίων που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1878 ο οποίος δείχνει τη μεγάλη υπεροχή του Ελληνικού πληθυσμού, έναντι όλων των άλλων εθνοτήτων χωρίς καμιά ένδειξη των αυτοαποκαλουμένων Μακεδόνων.

Κανείς από αυτούς τους χάρτες, ή οποιοσδήποτε άλλος που εκδόθηκε πριν από το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν κάνει καμιά αναφορά σε ξεχωριστό «Μακεδονικό Έθνος» για τον απλό λόγο ότι δεν υπήρξε τέτοιο έθνος πριν το εφεύρει ο Τίτο.

Δεν υπάρχει Μακεδονική γλώσσα

Οι προσπάθειες των Σκοπιανών να παρουσιάσουν αποδεικτικά στοιχεία ότι η αποκαλούμενη «Μακεδονική γλώσσα» είναι το ιδίωμα που ομιλείται στην περιοχή των Σκοπίων δεν μπορούν να πείσουν κανένα. Η γλώσσα τους, η οποία εμπεριέχει αυτοτελή Σλαβική γλώσσα, ήταν τελείως άγνωστη μέχρι το 1944. Και όσο πολύ και αν προσπαθήσει κάποιος δεν θα βρει τίποτε που να αποδεικνύει την ύπαρξή της. Η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι Σλαβόφωνοι κάτοικοι της νότιας Γιουγκοσλαβίας και της Νοτιοδυτικής Βουλγαρίας ήταν γνωστή σαν ένα γλωσσικό ιδίωμα της Βουλγαρικής.
Μετά τη δημιουργία της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, για προφανείς πολιτικούς λόγους, ένας πολύ μεγάλος αριθμός φιλολόγων και υποτρόφων της φιλολογίας στρατολογήθηκε προκειμένου να δημιουργήσει μια ξεχωριστή γραπτή γλώσσα.

Αφού πήραν το ήδη ομιλούμενο Βουλγαρικό γλωσσικό ιδίωμα σαν σημείο εκκίνησης και αφού δανείστηκαν ευρύτατα από την Ελληνική, τη Σερβική, τη Ρωσική και άλλες Σλαβικές γλώσσες, δημιούργησαν μια φιλολογική γλώσσα την αποκαλούμενη «Μακεδονική γλώσσα» η οποία αναγνωρίστηκε από το Γιουγκοσλαβικό Σύνταγμα σαν μια από τις τρεις επίσημες γλώσσες της χώρας. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένα κείμενο, ούτε μια επιγραφή σε αυτή τη γλώσσα πριν από το 1944 αποδεικνύει, χωρίς αμφιβολία, ότι δεν έχει καμιά σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες και τους απογόνους τους που μιλούσαν πάντοτε Ελληνικά.

Το γεγονός ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες μιλούσαν την ίδια γλώσσα με τους άλλους Έλληνες φαίνεται και στο έργο του Ρωμαίου Ιστορικού Livy, ο οποίος γράφει ότι τη συνέλευση των Ελλήνων στην Αιτωλία το 200 π.χ. την παρακολούθησαν «αντιπρόσωποι από τους Αιτωλούς, τους Ακαρνάνες και τους Μακεδόνες, οι οποίοι μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα».
Δεν υπάρχει επίσημο κείμενο ούτε στο πρόσφατο ούτε στο απώτερο παρελθόν στο οποίο να γίνεται μνεία για «Μακεδονία» ή για «Μακεδόνες». Ούτε η συνθήκη του Βερολίνου ούτε η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου κάνουν κάποια αναφορά σ΄αυτό το ενδεχόμενο. Η επίσημη Τουρκική απογραφή του 1905 δίνει αριθμητικά στοιχεία για τους πληθυσμούς της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, η οποία ήταν διηρημένη στα Βιλαέτια της Θεσσαλονίκης και του Μοναστηρίου, δείχνει μεγάλη υπεροχή των Ελλήνων ενώ δεν κάνει καμιά αναφορά σε «Μακεδόνες» για τον απλό λόγο ότι κανένας από τους ερωτηθέντες δεν εδήλωσε τέτοια καταγωγή.

Ένα γεγονός που έχει γίνει αποδεκτό ακόμη και από Σλάβους Ιστορικούς είναι ότι η εγκατάσταση των Σλάβων στα Βαλκάνια έλαβε χώρα τον 6ο αιώνα μ.Χ. και ότι η πολιτιστική τους ιστορία αρχίζει κατά τη διάρκεια του 10ου αιώνα μ.Χ. Οι θεμελιωτές της πολιτιστικής ιστορίας των Σλάβων, ήταν δύο Έλληνες μοναχοί από τη Θεσσαλονίκη, ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του 9ου αιώνα, με σημείο εκκίνησης τη Μακεδονία, δίδαξαν τους Σλάβους τη βασισμένη στα Ελληνικά Κυριλλική γραφή και τη Χριστιανική πίστη της Ελληνο-Ορθόδοξης Εκκλησίας. Έτσι οι πρώτες ουσιώδεις πηγές της πολιτιστικής ζωής και της ιστορίας τους είναι Ελληνικές του Βυζαντίου.

Αυτό και μόνο το γεγονός αποστερεί από τους Σλάβους το δικαίωμα να διεκδικήσουν οιονδήποτε ιστορικό δεσμό με τα Βαλκάνια πριν από τον 6ον αιώνα μ.Χ. και οιονδήποτε πολιτιστικό πριν από τον 10ο αιώνα. Η θεωρία των Σκοπιανών ότι ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος ήταν Σλαβομακεδόνες, η οποία είναι τουλάχιστον αστεία, δέχθηκε ένα ισχυρό ράπισμα από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ, ο οποίος στις 31 Δεκεμβρίου 1980 διένειμε σε όλην την καθολική εκκλησία διακήρυξη, με την οποία ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος μνημονεύονται ως «οι Έλληνες αδελφοί» και καθιερώνονται ως προστάτες της Ευρώπης.

Γεγονότα τα οποία δεν δικαιολογούν άγνοια

Το πολύ γνωστό γεγονός ότι η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε για πρώτη φορά στην Ελληνική.
Η Χριστιανική θρησκεία εκμεταλλεύτηκε το γεγονός που η Ελληνική γλώσσα, χάρη στον Αλέξανδρο και τους διαδόχους του, είχε γίνει παγκόσμια και τη χρησιμοποίησε σαν το κυριότερο μέσο για τη διάδοσή της ώστε να γίνεται κατανοητή από τα διάφορα έθνη.
Τα τρία Ευαγγέλια και οι Πράξεις των Αποστόλων γράφηκαν εξ αρχής στην Ελληνική, ενώ το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, το οποίο γράφηκε στην Αραμαϊκή, μεταφράστηκε πολύ νωρίς στην Ελληνική.
Το γεγονός ότι ο Απόστολος Παύλος άρχισε τις Αποστολικές του περιοδείες από τη Μακεδονία.
Η εξήγηση είναι ότι επειδή ο Μέγας Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του είχαν διαδώσει στο εξωτερικό τον Ελληνικό πολιτισμό και την Ελληνική παιδεία, στο σπίτι του Παύλου μιλούσαν την Ελληνική και ο ίδιος είχε διδαχθεί Ελληνικές επιστήμες.
Ο Holzner στο βιβλίο του που αναφέρεται στον Παύλο γράφει : «Κάποτε από τη Μακεδονία ήλθε ο νεαρός ήρωας (Αλέξανδρος) με τα 22 του χρόνια και έφερε τα δώρα της Δύσης, την Ελληνική γλώσσα και Φιλοσοφία, στην Ανατολή. Τώρα η Δύση αξίωσε το πιο πολύτιμο δώρο από την Ανατολή, τη διδασκαλία του Ναζωραίου……».
Η ιστορία και η πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας ως «Ελληνιστική εποχή» επηρέασε την ιστορία της ανθρωπότητας.
Όπως αναφέρει σε ειδική μελέτη του 1955 το Ινστιτούτο Εξωτερικών Υποθέσεων και το Πανεπιστήμιο LUND της Σουηδίας, η ιστορία της Μακεδονίας δεν είναι ιστορία μόνον των Ελλήνων αλλά και όλων των Ευρωπαίων, δεδομένου ότι οι Μακεδόνες διέδωσαν τον Ελληνικό πολιτισμό στην Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο.
Η θέση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως
Η Ευρωπαϊκή Ένωση το Δεκέμβριο του 1991 και τον Ιούνιο του 1992 στις προϋποθέσεις που καθόρισε για την αναγνώριση του νέου κράτους των Σκοπίων περιέλαβε τον όρο να μη χρησιμοποιηθεί η λέξη Μακεδονία στο όνομά τους.

Κατόπιν των ανωτέρω δεν δικαιολογείται , ούτε επιτρέπεται η υφαρπαγή από τους Σκοπιανούς, ούτε και σαν συνθετικό του Ελληνικού ονόματος «Μακεδονία», για τον κρατικό και εθνικό τους προσδιορισμό. Δεν επιτρέπεται επίσης και η σκόπιμη άγνοια ή παράβλεψη της ιστορικής πραγματικότητας, από τρίτες χώρες, μικρές ή μεγάλες, για εξυπηρέτηση των όποιων συμφερόντων τους. Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε κάποια παραχώρηση εάν μας έφερναν έστω και ένα γραπτό ή μη μνημείο, χάρτη ή άλλο εύρημα, προ του 1944 που να μην είναι Ελληνικό.

ΠΗΓΗ

Το διαβάσαμε από το: ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους τα Σκόπια ΔΕΝ δικαιούνται τον όρο "Μακεδονία"! (Αξίζει να το διαβάσετε) http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/08/blog-post_309.html#ixzz3AMuHh2l7

Σύντροφοι, μην κλαίτε, είναι και δικιά σας Πατρίδα (Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη)

http://www.antinews.gr/Antitheseis/suntrofoi-min-klaite-einai-kai-dikia-sas-patrida/

Αν είχε βρεθεί απολιθωμένη κοπριά από το άλογο του Βελουχιώτη ή ένα τρύπιο βρακί του Ζαχαριάδη, θα κάνανε τρία επιστημονικά συνέδρια, δυο κατασκηνώσεις της τζιβανάτης νεολαίας τους και σειρά άρθρων στην «Αυγή».

Πέρυσι, ο αδελφικός φίλος και συνάδελφος Δημήτρης Γαρούφας, με ξενάγησε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Αμφίπολη, εκεί που έπεσε πολεμώντας ένας από τους σπουδαιότερους στρατηγούς όλων των εποχών, ο Βρασίδας. Αυτός ο Σπαρτιάτης, πρότυπο πολεμικού ηγήτορα, με μια φράση του, που καταγράφει ο Θουκυδίδης, συνόψισε το τι εστί στρατιωτική ηγεσία: «Τρία του καλώς πολεμείν. Το εθέλειν, το αισχύνεσθαι και το τοις άρχουσι πείθεσθαι». Σε ελεύθερη μετάφραση, «τρεις είναι οι αρετές του καλού πολεμιστή: η αποφασιστικότητα, το αίσθημα τιμής και η υπακοή στην ηγεσία». Πήγαμε στο Μουσείο κι εκεί είδα τον θώρακά του , που βρέθηκε στον τάφο του. Νίκησε στη μάχη κατά των Αθηναίων αλλά σκοτώθηκε έξω από τα τείχη, προκινδυνεύων ο ίδιος των ανδρών του. Αιώνιο παράδειγμα ηγεσίας και στα λόγια αλλά και στην ύστατη του πράξη.
Περπατήσαμε στον αρχαιολογικό χώρο νωρίς το πρωί, με την ομίχλη να μην έχει καλοδιαλυθεί και μου έδειξε, πριν φύγουμε, προς την κατεύθυνση όπου διενεργείται η ανασκαφή, που συγκλονίζει αυτές τις ημέρες την Ελλάδα και την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα.
Δεν ξέρω αν είναι ο Αλέξανδρος ο νεκρός που φρουρούν άγρυπνα οι δυο σφίγγες, η Ρωξάνη κι ο γιος του, ο Αλέξανδρος Δ΄, ο Κάσσανδρος ή όποιος άλλος. Σίγουρα είναι κάτι μεγάλο κι απ’ ό,τι φαίνεται ασύλητο. Πεντακόσια μέτρα μαρμάρινο τείχος και δυο αγάλματα σφίγγες 5,20 μ. έκαστο, δεν τα φτιάχνεις για να θάψεις τον οινοχόο ή τον ιπποκόμο σου.
Αυτό που με θλίψη είδα, ήταν την χολερική και προκαταβολικά μίζερη αντίδραση μέρους της αριστεράς. Είδα πχ τον κακομοίρη τον Κυρίτση, αυτή την συμπαθή παλιμπαιδίζουσα γεροντική φιγούρα, με το σκουλαρικάκι του και τα μπλουζάκια των Ζαπατίστας, να επιδίδεται σε κλαψομουνίαση από τηλοψίας. Σέβομαι τους ηλικιωμένους και τους αγαπώ αλλά αν εμένα με δείτε να έχω καβατζάρει τα 60 και να ντύνομαι σαν δεκαεξάχρονος στα Εξάρχεια και να λέω τέτοιες μπούρδες, ρίχτε μου μια μπούφλα να συνέλθω. Αν είχε βρεθεί απολιθωμένη κοπριά από το άλογο του Βελουχιώτη ή ένα τρύπιο βρακί του Ζαχαριάδη, θα κάνανε τρία επιστημονικά συνέδρια, δυο κατασκηνώσεις της τζιβανάτης νεολαίας τους και σειρά άρθρων στην «Αυγή».
Έχω βέβαια την υποψία πως ο Αλέξης, άρτι αφιχθείς εκ του Αγίου Όρους, που θέλει να γίνει πρωθυπουργός και όχι ταβλαδόρος επαναστάτης στο «Φλοράλ» ή αναλυτής στην «Αυγή» για 1000 μερακλήδες αναγνώστες, θα ρίξει αργότερα, ως οφείλει, μια επίσκεψη στην ανασκαφή και θα μιλήσει για την τεράστια επιστημονική και εθνική σημασία της όποιας ανακάλυψης, οπότε θα πέσουν τ’ ανάσκελα οι ψιλοκομμισάριοι του. Είθε, τώρα που έχει και θεία φώτιση.
Είναι πολύ ενοχλητικό η γη των Ελλήνων να αναδύει από τα σπλάχνα της τεκμήρια που ενώνουν για πολλοστή φορά τον μύθο με την πραγματικότητα. Μύθος και πραγματικότητα τόσο αδιαίρετα μεταξύ τους και τόσο ενοχλητικά για τον άπατρι μηδενισμό μέρους της ημεδαπής αριστεράς.
Κι η Ρωξάνη με τον γιο του Αλέξανδρου να είναι, την ξέρετε την ιστορία. Τότε εκεί είναι θαμμένος ο αληθινός διάδοχος του μεγαλύτερου πολεμιστή όλων των εποχών κι η μητέρα του, κόρη ηγεμόνα του σημερινού Αφγανιστάν, που σύμφωνα με τον Αρριανό, ήταν η μία από τις δυο ωραιότερες γυναίκες της Ασίας. Η άλλη ήταν η γυναίκα του Δαρείου, την οποία αν και αιχμαλώτισε ο Αλέξανδρος, μαζί με την μητέρα του Πέρση βασιλιά και άλλα μέλη της οικογένειας του, την σεβάστηκε, αποδίδοντας τους βασιλικές τιμές.
Η ωραιότερη γυναίκα της Ασίας, που αγάπησε κι έκανε γυναίκα του ο μεγαλύτερος πολεμιστής κι ο γόνος του έρωτας τους θαμμένοι στην Αμφίπολη; Η ζωή πάντοτε κάνει καλύτερα σενάρια από το Χόλλυγουντ, δεν νομίζετε; Όποιος έχει διαβάσει όλο τον Αρριανό, το ξέρει. Εγώ το κάνω κατ’ έτος, μαζί με τον Θουκυδίδη και τον Ηρόδοτο και πάντα ανακαλύπτω κάτι καινούργιο.
Αν οι αρχαιολόγοι στον ταφικό θάλαμο, που προστατεύεται από αυτό το μοναδικό τείχος με μισό χιλιόμετρο περίμετρο, βρουν τον ίδιο τον γιο του Φιλίππου, τον Έλληνα που έφτασε πολεμώντας καβαλάρης και χτίζοντας πόλεις ως την Ινδία και που η μνήμη του σώζεται σε παραδόσεις, από τα Βαλκάνια ως πέραν του Ινδού ποταμού, τότε η Αμφίπολη θα γίνει τόπος παγκόσμιου προσκυνήματος. Όποιος κι αν είναι ο ένοικος αυτού του πρωτοφανούς ελληνιστικού τάφου, έστω οποιοσδήποτε από τους επιγόνους, θα γίνει πόλος έλξης εκατομμυρίων τουριστών κι επιστημόνων. Αν όμως εκεί «κοιμάται» το σώμα της εκπληκτικότερης μορφής της παγκόσμιας Ιστορίας, τότε, η ανακάλυψη είναι ανυπολόγιστης παγκόσμιας επιστημονικής αξίας αλλά και εθνικά πολιτικής σημασίας. Αυτό που θα γίνει, ξεπερνάει την όποια φαντασία και σίγουρα, πέραν της αρχαιολογικής αξίας θα συμβάλλει, σε βάθος χρόνου, στην οικονομία της ευρύτερης περιοχής αλλά και στην εθνική οικονομία.
Και βέβαια, μαζί με τον Κυρίτση, ήδη πενθούν οι σκοπιανοί σωβινιστές απατεώνες της Ιστορίας και της πολιτικής, που θα μείνουν με κάτι αγάλματα που στήνουν, που αν τα δεις, αυτά που στολίζουν την καφετέρια – πιτσαρία «Ίωνες» στην Βαρυμπόμπη, είναι πιο πιασάρικα και μπάνικα. Κι η γυναίκα του Αλέξανδρου να ναι, που πας κύριος και τη θάβεις τη κυρά σου και το γιο σου ή τον Χ επίγονο σου στην Αμφίπολη; Και το μαγαζί/κράτος των επιγόνων συνεργατών του Χίτλερ, τι θα γίνει; Είτε βρουν τον Αλέξανδρο στον τάφο, είτε οποιονδήποτε συγγενή ή επίγονο, προτείνω τα Σκόπια να μετονομαστούν σε Νίτσα. Από το Μακεδονίτσα…

Σαν σημερα ο Σολωμος Σολωμου εισήλθε στο Πάνθεον των μαρτύρων, μαχητών της Ελευθερίας. Η σημασία της θυσίας του σημερα εκκωφαντικοτερη απο ποτέ.

http://olympia.gr/2014/08/14/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CE%BF-%CF%83%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%AE%CE%BB%CE%B8%CE%B5-%CF%83/

Τέσσερις γενοκτονίες διαπράττουν οι τουρκοι υπάνθρωποι με την συνέργεια του “πολιτισμένου κόσμου”, ξεπουλημενου απο το μαύρο χρήμα των εμπόρων πρεζας, ανθρωπίνων οργάνων, ανθρώπων. Τα ισλαμοφασιστικά μαντρόσκυλα των τοκογλύφων που γονατίζουν ή εξαφανίζουν έθνη, κάποια στιγμή θα πρεπει να “θυσιαστούν” μαζί με το ναζιστικα κτήνη που τους υπηρετούν, για να σωθεί η ανθρωπότητα.

Σαν σήμερα, στις 14 Αυγούστου του 1996 ο Σολωμός Σολωμού πέφτει νεκρός από τις σφαίρες Τούρκων ελεύθερων σκοπευτών
Tην ημέρα της κηδείας του Tάσου Iσαάκ, στις 14 Αυγούστου 1996, ημέρα μνήμης της κατάληψης της Aμμοχώστου, μία ομάδα από διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να εναποθέσουν στεφάνια και λουλούδια στο χώρο της δολοφονίας του Tάσου Iσαάκ.
Σύντομα οι νέες προκλήσεις των Τούρκων οδήγησαν σε νέα επεισόδια… Μία ομάδα «Γκρίζων Λύκων» κάνει την εμφάνισή της και αρχίζει τον πετροπόλεμο.
Ένα παλληκάρι 26 χρονών από το Παραλίμνι, ξάδερφος του δολοφονηθέντος Τάσου Ισαάκ, με γυαλισμένο μάτι ξεφεύγει από την εποπτεία των Κυανόκρανων και ορμάει προς την κατεχόμενη πλευρά προκειμένου να κατεβάσει την τουρκική σημαία από παρακείμενο ιστό. Δεν αντέχει άλλο να βλέπει αυτό το χρώμα σε εδάφη που ήταν ελληνικά. Οι κυανόκρανοι στάθηκαν αδύναμοι να συγκρατήσουν τον Σολωμό και μέσα σε δευτερόλεπτα είχε σκαρφαλώσει ήδη, με ένα τσιγάρο κολλημένο στο στόμα. Γελαστός ξέροντας πιθανόν τι θα επακολουθούσε! Σαν να είχε πάρει ήδη απόφαση να δώσει μία ακόμα ζωή στον αγώνα των Κυπρίων για την Ελευθερία! Ήθελε να πετάξει το κόκκινο πανί από τον τόπο του!
Μια φιλική φωνή λίγα δευτερόλεπτα πριν τη φρικτή δολοφονία, ακούγεται να λέει: «Έλα έξω ρε μαλ@κα, θα σε σκοτώσουν».
Έτσι και έγινε. Tούρκοι ελεύθεροι σκοπευτές από το απέναντι τουρκικό φυλάκιο τον πυροβόλησαν και ο Σολωμός Σολωμού έπεσε νεκρός από σφαίρα στο λαιμό.
Τρεις σφαίρες καρφώθηκαν στο σώμα του Σολωμού Σολωμού, προερχόμενες από τον Κενάν Ακίν, πρώην υπουργό του ψευδοκράτους.
Ακολούθησε πανδαιμόνιο…
Οι Κύπριοι Εθνοφρουροί πήραν θέσεις μάχης, οπλίζοντας τα πυροβόλα που στήθηκαν σε δευτερόλεπτα στα ορύγματα, την ώρα που οι κυανόκρανοι του ΟΗΕ κοιτούσαν σαστισμένοι. Δεκάδες ήταν οι τραυματίες, ανάμεσα τους αρκετά μέλη της ειρηνευτικής δύναμης. Το άψυχο σώμα του Σολωμού απομακρύνθηκε από το σημείο και λίγη ώρα αργότερα, διαπιστώθηκε ο ακαριαίος θάνατος του.
Στις 24 Ιουνίου 2008 το ευρωπαϊκό δικαστήριο βρήκε ένοχη την Τουρκία για την δολοφονία των Σολωμού και Ισαάκ. Σύμφωνα με το δικαστήριο η Τουρκία κρίθηκε ένοχη για την παραβίαση του άρθρου 2 της ευρωπαϊκής συνθήκης για τα ανθρώπινα δικαιώματα γιατί δεν έγινε καμία έρευνα για να βρεθούν οι υπαίτιοι για τον θάνατο του. Επίσης εκδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένεια του Σολωμού.
Η φρικτή και εν ψυχρώ εκτέλεση του 26χρονου παλληκαριού συγκλόνισε όχι μόνο το πανελλήνιο αλλά και όλο τον κόσμο. Διεθνή μέσα που κάλυπταν το γεγονός μετέδωσαν ζωντανά την πληροφορία. Πολλοί ήταν και οι καλλιτέχνες όπως ο Στέλιος Ρόκκος, ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Νότης Σφακιανάκης, που εμπνεύστηκαν από τον ηρωισμό του Σολωμού και αφιέρωσαν τραγούδια στα δύο ξαδέρφια που έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία της Κύπρου.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ
Δειτε τα βιντεο της μαύρης ημέρας για τον Ελληνισμό: http://www.newsbomb.gr/kypros/story/483832/solomos-solomoy-panta-gelastos–ma-gelasmenos-pics-vids#ixzz3AMG7zLWP

Δ.Τ. ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ: "ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ Ἕδρα: Ἀπόλλωνος 23Β 10557 Ἀθήνα Ἀλληλογραφία : ΜΟΥΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ τηλ. 210 3254321-2 fax. 210 3236978  e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr Α.Φ.Μ. 090050859 * ΣΤ´ Δ.Ο.Υ. ΑΘΗΝΩΝ

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

                                                                                                 12.8.2014

1.         Στὸ περιοδικό μας «Φωτεινὴ Γραμμὴ» τεῦχος 16 (Ἰούλιος – Αὔγουστος – Σεπτέμβριος 2003) ἐγράφαμε ὅτι ὁ Αὔγουστος εἶναι ὁ μήνας τῆς Κεχαριτωμένης Θεοτόκου.

http://www.fotgrammi.gr/index2.php?option=com_flippingbook&view=book&id=45:teyxos-16&catid=2:2009-09-17-00-27-03&tmpl=component

Θεομητορικὲς ἑορτές, δηλαδὴ ἑορτὲς ὅπου τιμᾶται καὶ εὐλαβεῖται ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, εἶναι καθ’ ὅλον τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔτος.

           2.         Τὰ προσωνύμια τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας ὑπερβαίνουν τὰ 100. Καθ’ ὅλο το ἔτος ἑορτάζεται μεγαλοπρεπῶς, εἴτε καθολικῶς, δηλαδὴ ἀπὸ ὅλους τους ὀρθοδόξους χριστιανούς, εἴτε τοπικῶς ὡς πανήγυρις τοῦ α ἢ β τόπου.

         Σὲ κάθε Ναό, δύναται κανεὶς νὰ δῇ σὲ ποῖο ἅγιο ἀνήκει, ἀπὸ τὴν εἰκόνα, ποὺ τοποθετεῖται δίπλα στὴν Θεομήτορα Παναγία, στὸ ἀριστερὸ μέρος τοῦ τέμπλου τοῦ Ναοῦ.

Παραδείγματα:

α) τὴν 8ην Σεπτεμβρίου ἑορτάζομε τὸ Γενέθλιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἡ ὀρθόδοξος ἐκκλησία, πολὺ ὀρθά, δὲν διαστρεβλώνει τὴν ἀλήθεια, ὅπως ἡ παπική, ἀλλὰ διακηρύττει ὅτι φυσιολογικῶς ἔγινε ἡ σύλληψις καὶ ἡ γέννησίς της.

β) τὴν 24ην Σεπτεμβρίου ἑορτάζομε τὴν Παναγία τὴν Μυρτιδιωτίσσα (ἡ εἰκόνα της βρέθηκε σὲ μία κοιλάδα τῶν Κυθήρων γεμάτη μυρτιές).

γ) τὴν 28ην Ὀκτωβρίου ἑορτάζεται ἡ Ἁγία Σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ποὺ εἶναι καὶ προστάτις τοῦ στρατοῦ μας.

δ) τὴν 21ην Νοεμβρίου ἑορτάζομε τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἀφιερώσεως τῆς Παναγίας μας στὸ Θεὸ ἀπὸ τοὺς εὐλαβεῖς γονεῖς της. Ἐκεῖ ἀνετρέφετο μὲ χριστομάθεια καὶ ζοῦσε ὡς ἔνσαρκος ἄγγελος.

ε) τὴν 26ην Δεκεμβρίου ἑορτάζεται ἡ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, δηλαδὴ πρὸς τιμὴ αὐτῆς συνάθροισις τῶν πιστῶν τὴν ἑπομένη τῶν Χριστουγέννων.

στ) τὸν Μάρτιο ἔχομε τὴν Παρασκευὴ τοὺς «Χαιρετισμοὺς τῆς Θεοτόκου», μία ἢ περισσότερες φορές, ἀναλόγως πότε ἔχομε Πάσχα.

Ἐπίσης τὴν 25ην Μαρτίου τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου, διπλὴ ἑορτὴ τόσο τῆς Ὀρθοδοξίας μας ὅσον καὶ τῆς Ἑλλάδος μας, πρὸς τιμὴν τῶν ἡρώων τῆς ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίσθησαν διὰ νὰ ἀποτινάξουν τὸν βαρύτατον Ὀθωμανικὸ - Τουρκικὸ ζυγό.

ζ) τὴν 2αν Ἰουλίου ἑορτάζει ἡ ἐκκλησία μας τὴν μνήμην τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Βλαχέρναις.

η) ὁ Αὔγουστος ὅμως εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχὴν μήνας ποὺ ἑορτάζεται πολλὲς φορὲς ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος :

Καθημερινῶς ὑπάρχουν οἱ παρακλήσεις.

θ) τὴν 15ην Αὐγούστου ἑορτάζεται ἡ Κοίμησις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ ἑορτὴ τὼν ἑορτῶν καὶ γι’ αὐτὸ ἔχει ὀνομασθῆ καὶ Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ.

ι) τὴν 23ην Αὐγούστου ἑορτάζομε τὴν ἀπόδοσιν τῆς Κοιμήσεως, τῆς Παναγίας Προυσιωτίσσης.

ια) τὴν 31ην Αὐγούστου ἑορτάζομε τὴν Κατάθεσιν τῆς Τιμίας Ζώνης.

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ἔργον Ἁγιογράφου Κων/νου Γιωτάκη καὶ συνεργατῶν

Ἀπὸ τὸν Ἱ. Ν. Ἁγ. Νέου Ὁσιομάρτυρος Παύλου τοῦ ἐξ Ἀροανίας

ΑΡΟΑΝΙΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

(ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΩΝ ΑΞΙΩΝ)

3.         Κατὰ καιροὺς ἀναλυτικότερα δημοσιεύομε στὸ περιοδικόν μας «Φωτεινὴ Γραμμή» :

α) τεῦχος 28, σελίδες 7 - 9, καθὼς ἐπίσης καὶ γιὰ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Φανερωμένης Ἀροανίας Καλαβρύτων, σελίδες 9 - 11.

http://www.fotgrammi.gr/index2.php?option=com_flippingbook&view=book&id=47:teyxos-28&catid=2:2009-09-17-00-27-03&tmpl=component

β) Στὸ τεῦχος 44 (Ἰούλιος - Αὔγουστος - Σεπτέμβριος 2010) στὶς σελίδες 26 - 29 δημοσιεύσαμε τὸν «Λόγον εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου» τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ τοῦ ἰατροῦ, Ἀρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως.

http://www.fotgrammi.gr/index2.php?option=com_flippingbook&view=book&id=30:teyxos-44&catid=2:2009-09-17-00-27-03&tmpl=component

γ) στὸ τεῦχος 48 (Ἰούλιος - Αὔγουστος - Σεπτέμβριος 2011 ἐξώφυλλον) ἐδημοσιεύσαμε τὴν εἰκόνα τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἔργον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ, ποὺ εὑρίσκεται στὸ Μέγα Σπήλαιο καθὼς καὶ στὶς σελίδες 44 - 46 ἀναφερθήκαμε στὴ μάχη τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου (ἀφιερωμένου στὴ Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου). 

http://www.fotgrammi.gr/index2.php?option=com_flippingbook&view=book&id=56:teyxos-48&catid=2:2009-09-17-00-27-03&tmpl=component

δ) στὸ τεῦχος 52 (Ἰούλιος - Αὔγουστος - Σεπτέμβριος 2012 σελὶς 8) ἐδημοσιεύσαμε τὸ κείμενο τοῦ πρώην πρωτοεπιστάτου τοῦ Ἁγίου Ὅρους Πανοσιολογιοτάτου γέροντος πατρὸς Μαξίμου διὰ τὸ θαῦμα τοῦ «ἄξιόν ἐστιν».

http://www.fotgrammi.gr/index2.php?option=com_flippingbook&view=book&id=60:teyxos-52a&catid=2:2009-09-17-00-27-03&tmpl=component

4.         Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία πιστεύει καὶ διδάσκει ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἐγένετο σκεῦος ἐκλογῆς τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ γεννηθῇ τὸ δεύτερον πρόσωπον τῆς Ἁγίας Τριάδος μὲ ἐνέργεια τοῦ τρίτου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ νὰ ἐνανθρωπισθῇ ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς καὶ νὰ λυτρώσῃ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. Τοιουτοτρόπως δύνανται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ποὺ θέλουν νὰ μετατρέψουν τὴν καρδία τους σὲ Ναὸ τοῦ Θεοῦ, νὰ λυτρωθοῦν διὰ τῆς σταυρικῆς θυσίας κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Του. Ὁ κάθε ἄνθρωπος δύναται νὰ γίνῃ «θεοτόκος», δηλαδὴ νὰ γεννᾷ τὸ Θεὸ μέσα του καὶ νὰ τὸν διατηρῇ μέχρι νὰ ἀπέλθῃ ἀπὸ τὸν μάταιο τοῦτο κόσμο γιὰ νὰ τύχῃ τῆς ἀγαθῆς μερίδος.

Δυστυχῶς ὅμως, σήμερον διὰ τοῦ νηπιοβαπτισμοῦ, τὰ νήπια δὲν ἔχουν τὴν εὐκαιρία νὰ κατηχηθοῦν, ἀφοῦ οἱ περισσότεροι γονεῖς καθὼς καὶ οἱ ἀνάδοχοι διὰ τῆς βιωτῆς των καὶ τοῦ παραδείγματός των εἶναι φανερό, ὅτι δὲν ἔχουν οἱ ἴδιοι σωστὴ κατήχησιν ἀλλὰ μόνον τυπολατρεία.

Μὲ ἄκρως ἄσεμνες καὶ ἀπρεπέστατες ἐνδύσεις τῶν μητέρων κυρίως, τῶν ἀναδόχων καθὼς καὶ τῶν περισσοτέρων συγγενῶν καὶ φίλων δημιουργοῦν μία πολὺ ἀφόρητη κατάστασιν καὶ ὀφθαλμοπορνεία, μέχρι τοῦ σημείου ποὺ πολλὲς φορὲς ἀναρωτῶνται οἱ εὐλαβεῖς χριστιανοὶ ἂν παραμένει ἢ φυγαδεύεται τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἀπὸ τὸ ὅλο ἐλεεινότατο θέαμα καὶ ἐπικρατοῦσα ἀνυπόφορη κατάστασιν. Ὄχι μόνο τὸ ἀδύνατο καὶ ἀσθενὲς τῇ πίστει πλήρωμα τῆς ἐκκλησίας (κλῆρος καὶ λαὸς) ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ἅγιοι καὶ ἠθικότατοι ἀσκητές, ἂν εὐρίσκοντο σὲ μερικὲς βαπτίσεις σήμερα, θὰ κατασκανδαλίζοντο ἀπὸ τὸ τρισάλθιο θέαμα καὶ ἐμφανίσεις ἰδίως τῶν μητέρων καὶ ἀναδόχων, διότι «ἐκ τοῦ ὁρᾶν (βλέπειν) προκαλεῖται τὸ ἐρᾶν (ἐπιθυμεῖν)» καὶ «ἑνὸς κακοῦ δοθέντος μύρια κακὰ ἕπονται». . .

Μόνον πολὺ ἰσχυροὶ χαρακτῆρες δὲν κολάζονται ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἀνεδέστατα γύναια. 

Δυστυχῶς οἱ ἀνάδοχοι, ἡμιμαθεῖς ὄντες, πολλὲς φορὲς παραμένουν μόνον στὸ ὅτι μετὰ τὴ βάπτισιν ὀφείλουν νὰ μεταλάβουν τὰ νεοφώτιστα τρεῖς φορὲς. Καὶ ἐκεῖ σταματοῦν (καὶ μάλιστα φέρνουν τὰ νεοφώτιστα τὴν τελευταία στιγμὴ στὴν ἐκκλησία καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ, γιὰ νὰ ἐξοικιώνονται, καί, μὴ ὄντα συνηθισμένα στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, οὐρλιάζουν δαιμονιωδῶς, ὅταν πλησιάζουν πρὸς τὸ ἅγιο ποτήριο τὰ δυστυχισμένα πλάσματα). Ἐν συνεχείᾳ πηγαίνουν τὰ παιδάκια ἀπὸ συνήθεια μερικὲς δεσποτικὲς καὶ θεομητορικὲς ἑορτὲς τὸν χρόνον νὰ κοινωνήσουν. Ὅταν δὲ μεγαλώσουν τὰ παιδιά, διδάσκονται ἀπὸ τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς ἀναδόχους τους στὴν πράξιν νὰ μὴ πηγαίνουν καθόλου. Καὶ ἂν προτρέψουν αὐτὰ τὰ παιδιὰ νὰ πᾶν στὴν ἐκκλησία, αὐτὰ ὡς κριτικὰ διερωτῶνται : «γιατί δὲν πηγαίνουν οἱ γονεῖς μου καὶ οἱ νονοί μου στὴν ἐκκλησία; ἄρα δὲν εἶναι κάτι τὸ ἀπαραίτητο καὶ ἐπιβεβλημένο, ἄς μὴν πάω και ἐγὼ καὶ ἄς κοιμᾶμαι τὸ πρωὶ γιὰ νὰ ἀντέχω νὰ ,,κατηχοῦμαι,, ἀπὸ τὸ χαζοκούτι (ἀνάποδα)».

5.         Τοιουτοτρόπως ἀπὸ 8 - 10 χρονῶν οἱ κόρες καὶ οἱ ἐγγονὲς εἶναι «καθηγήτριες» τῶν σεξουαλικῶν ἀνωμαλιῶν καὶ ἐν δυνάμει, πρὸ τῆς ἐφηβικῆς ἡλικίας, φουντώνουν τὰ μυαλὰ τῶν παιδιῶν ἀπὸ τὴν φαντασία. Εἶναι ἐπιρρεπῆ στὴ πορνεία καὶ τὴν ἀσωτία. Μόνον ὁ φόβος γονέων, καθηγητῶν καὶ ἐν γένει τοῦ περιβάλλοντος τὰ συγκρατεῖ κάπως ἀκόμη. Ὅταν εἰσέλθουν στὴν ἐφηβεία εἶναι ἀσυγκράτητα καί «παίζουν τοὺς παντρεμένους».

Τὸ κράτος - οἱ κοινωνικὲς ἀσφαλίσεις μάλιστα κάνουν καὶ ἐμβόλια στὶς κοπέλες ἐναντίον τῶν ἀφροδισίων νοσημάτων καὶ ἡ ἀντιχριστιανικὴ κοινωνία - τὸ ἀντιχριστιανικὸ κράτος ἔχει θεσπίσει οἱ ἐκτρώσεις νὰ καλύπτωνται ἀπὸ τὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα.

Τοιουτοτρόπως μία πολὺ μεγάλη πόλις ἄνω των 500.000 κατοίκων κάθε ἔτος σφαγιάζεται ἀπὸ τοὺς «χασάπηδες» μαιευτῆρες κάνοντας ἐκτρώσεις δημοσίᾳ δαπάνῃ.

6.         Τὸν κάθε φουκαρά, ποὺ πραγματικὰ ὑποφέρει ἀπὸ ποικίλες ἄλλες ἀσθένειες, τὸν κατατυραννοῦν μὲ τὰ μακροχρόνια «ραντεβοὺ» ἢ ἀναγράφοντάς του μόνον εὐτελῆ φάρμακα καὶ τοιουτοτρόπως δὲν ἐφαρμόζεται τὸ «προλαμβάνειν πρέπει νὰ εἶναι προτιμητέον τοῦ θεραπεύειν». Τὸ «προλαμβάνειν» δημιουργεῖ καὶ μακροζωία καὶ ἐλάχιστα ἔξοδα στὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα καὶ ἐν γένει μικρότερες δαπάνες στὴν κοινωνία.

7.         Κατὰ συνέπεια, ἐπιβάλλεται νὰ ὑπάρξουν καὶ ἐσωτερικὲς ἱεραποστολὲς γιὰ νὰ εὐαγγελισθοῦν σωστὰ οἱ ὀρθόδοξοι γιὰ νὰ γίνουν εὐσυνείδητοι χριστιανοὶ καὶ ὄχι μόνον τυπικά. Εἶναι πολὺ λυπηρὸ πράγμα νὰ κάνουμε Χριστούγεννα χωρὶς Χριστὸ καθὼς καὶ ὅλες τὶς ἄλλες ἑορτές. Πρέπει νὰ συναισθανθοῦμε διὰ τῆς σωστῆς κατηχήσεως, ὅτι πρέπει νὰ γίνουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι «θεοτόκοι», δηλαδὴ νὰ γεννᾶμε τὸν Θεὸ μέσα μας καὶ νὰ τὸν διατηροῦμε στὴ «φάτνη» τῆς ψυχῆς μας, γιὰ νὰ μὴ ἔχουν ἐφαρμογὴ τὰ λόγια τοῦ Θεανθρώπου: «…ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ἐμοῦ...» (Ἠσαῒας - Ματθ. ΙΕ, 8).

8.         Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι ἡ μεσίτρια ὅλων των ἀνθρώπων πρὸς τὸν Υἱόν της καὶ λυτρωτὴ Χριστό. Εἴτε εἴμαστε ἐνσυνείδητοι χριστιανοὶ εἴτε τυπολάτρες, ἀκόμη καὶ ἄθεοι, μὲ τὸ παραμικρὸ πρόβλημα ἀναφωνοῦμε «Παναγιά μου βοήθα».

9.         Τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς στρατευομένης ἐκκλησίας ἔχει ἐπιστρατεύσει ὅλα τα ἐγκωμιαστικὰ ἐπίθετα καὶ ὑμνολογεῖ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Πρὸς τοῦτο ἀναφέρονται καὶ πολλὰ ἐπωνύμια τῆς Θεοτόκου ὡς π.χ. Γοργοεπήκοος, τῶν ἀπηλπισμένων ἡ ἐλπίς, τῶν πάντων σωτηρία διὰ τῆς μεσιτίας πρὸς τὸν Θεάνθρωπον υἱὸν της καὶ γιὰ τοῦτο καὶ ὁ λαός μας ἀναφωνεῖ: «ἡ ἐλπὶς πεθαίνει τελευταία».

10.       Ἑκατομμύρια ἄνθρωποι τῆς κάθε ἐποχῆς ἀναθέτουν τὴν ἐλπίδα τους στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν ἐρωτεύονται πλατωνικὰ καὶ ἀφιερώνονται στὸ Νυμφίο τῆς Ἐκκλησίας καὶ εἰς ἐκείνη.

Ἀπειρες χιλιάδες εὐσυνείδητες ψυχὲς καταφεύγουν στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας, τὸ Ἄθως. Ἐκεῖ προσεύχονται γιὰ τὶς ἁμαρτίες τὶς δικές τους καὶ ὅλου του κόσμου.

Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ἔχουν θεσπίσει τὸ ἄβατο γιὰ νὰ μὴ παρασυρθοῦν ἀπὸ σειρῆνες.

Αὐτὸ ἔχουν ἀποφασίσει καὶ ἑκατοντάδες ἄλλες ἱερὲς μονές, ἐκτὸς τοῦ Ἄθω, καὶ ἔχουν θεσπίσει τὸ ἄβατον οἱ μὲν ἀνδρικὲς γιὰ τὶς γυναῖκες, οἱ δὲ γυναικεῖες μονὲς γιὰ τοὺς ἄντρες, γιὰ νὰ ἔχουν ὀλιγότερους πειρασμοὺς ἀπὸ τὶς ἄσεμνες σειρῆνες.

11.       Ἀνὰ τὶς ἑκατονταετίες ἔχουν γίνει πάρα πολλἐς προσπάθειες ὑπὸ τοῦ ἀντικειμένου ἡμῶν διαβόλου διὰ τῶν ὀργάνων του νὰ καταργηθῇ τὸ ἄβατον ὅπως π.χ. τῆς Ἑλληνίδος εὐρωβουλευτίνας Καραμάνου ἢ τῶν σατανοκινουμένων ἐκπροσώπων τοῦ παγκοσμίου συμβουλίου ἐκκλησιῶν ἐσχάτως.

12.       Τόσον οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες ὅπως καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ἐμεῖς στὸ βασίλειο τῆς στρατευόμενης ἐκκλησίας ὀφείλουμε νὰ ἀντιστεκόμεθα καὶ νὰ μὴ ὑποχωροῦμε, διότι τὰ ὄργανα τοῦ διαβόλου θὰ ἐπανέρχωνται συστηματικὰ μέχρι ποὺ νὰ ἁλώσουν καὶ τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας μας.

13.       Δυστυχῶς ὅμως εἰς τὴν Ἑλλάδα μας ἔχει ἐπικρατήσει καὶ ἡ πολὺ αἰσχρὴ καὶ τρισάλθια ἀηδὴς συνήθεια νὰ βλασφημεῖται τὸ ὄνομα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καπηλικότατα, ὄχι μόνον ἀπὸ ἀγράμματους ἀλλὰ κυρίως ἀπὸ ἐγγράμματους καὶ ψευδοδιανοουμένους καὶ πολιτικοὺς, ὡς π.χ. τὸν μεγάλο «ἐθνάρχη» μασόνο Κωνσταντίνο Καραμανλῆ.

14.       Ἄνω των 50 ἐτῶν ἔχω ζήσει στὴ Βόννη Γερμανίας. Ἐκεῖ, ὅπου οἱ παπικοὶ ἔχουν θεοποιήσει τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ τὰ ἑκατοντάδες προτεσταντικὰ δόγματα τὴν ἀπορρίπτουν, δὲν ἔχω ἀκούσει οὔτε μία βλασφήμια. Καὶ σὲ ἄλλα κράτη, ὑπὸ τὶς ἴδιες συνθῆκες, δὲν βλασφημοῦν τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἀκόμη καὶ πολλοὶ μωαμεθανοὶ τὴν σέβονται καὶ τὴν εὐλαβοῦνται.

15.       Καὶ αὐτοὶ οἱ ἄκρως, ἀπὸ τὴν πολιτεία καὶ τὴν ἐκκλησία, ἐγκαταλελειμμένοι Ρομά, ταξιδεύοντας στὴ χάρη τῆς Παναγίας, μέχρι νὰ κατέβουν ἀπὸ τὸ πλοῖο διαπληκτίζονται καὶ συμπεριφέρονται, ἀπὸ αἰσχρὰ συνήθεια, ἀπρεπέστατα. Ὅταν ὅμως κατέβουν, ταπεινώνονται, εὐλαβοῦνται τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο τόσον πολύ, ποὺ μακάρι νὰ εἴχαμε καὶ ἐμεῖς, οἱ μὴ Ρομά, τὴν εὐλάβεια αὐτῶν.

16.       Γιὰ νὰ δυνηθοῦν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, νὰ κτυπήσουν καὶ νὰ ἐξουθενώσουν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν Ἑλληνισμὸ, δημιουργοῦν πληθώρα θεωριῶν, δῆθεν ἐπιστημονικῶν ἀνακαλύψεων, ἐρευνῶν κλπ. κλπ. σατανικῶν φληναφημάτων γύρω ἀπὸ τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ τὸν Θεάνθρωπο Υἱό της καὶ προσπαθοῦν μὲ κάθε θεμιτὸ καὶ ἀθέμιτο μέσο νὰ γκρεμίσουν τὶς ἠθικὲς ἀξίες καὶ προπαντὸς τὴν πίστιν τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν.

17.       Πληθώρα εἰδημόνων, λαϊκῶν καὶ κληρικῶν, εἶναι εἰς θέσιν νὰ περιγράψουν ἄπειρα ἐγκώμια, θαύματα καὶ βιώματα τῆς Παναγίας μας.

Ἐμεῖς δὲν ἔχουμε οὔτε τὶς ἱκανότητες οὔτε τὴν δυνατότητα νὰ γράφουμε περισπούδαστα συγγράμματα καὶ νὰ ἀναφερώμεθα ἐκτενῶς γιὰ τὶς θεομητορικὲς καὶ δεσποτικὲς ἑορτὲς ἀλλὰ μόνον νὰ ἀναφέρουμε μερικὰ ἱστορικὰ βιώματα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας καὶ τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν.

18.       Τελειώνουμε μὲ μία ἀληθινὴ ἱστορία.

Μετὰ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφή, ὅταν Μικρασιάτες ἀλλὰ καὶ λοιποὶ Ἕλληνες δεινοπαθοῦσαν ὑλικά, ἦλθαν ὄχι μόνον οἱ παπικοὶ ἀλλὰ καὶ τὰ διάφορα προτεσταντικὰ δόγματα καὶ γιὰ νὰ προσελκύουν στὶς αἱρέσεις τους τούς εὐλαβεῖς ὀρθοδόξους χριστιανούς, μοίραζαν παλαιὰ ροῦχα καὶ τρόφιμα - ἀλεύρι. Αὐτὴ τὴν βοήθεια τὴν ὠνόμασαν «ἀλευρία». Διάφοροι οἰκογενειάρχες ἠναγκάζοντο, γιὰ νὰ μὴ πεθάνουν οἱ οἰκογένειές τους ἀπὸ τὴν πείνα, νὰ πηγαίνουν στὶς συναθροίσεις τῶν αἱρετικῶν. Ὅταν ἀραίωσε ἢ καὶ ἐσταμάτησε ἡ ἀλευρία, ἔπαψαν καὶ οἱ «φουκαράδες» ὀρθόδοξοι νὰ μεταβαίνουν στὶς συναθροίσες αὐτές. Κάποτε ὁ πάστορ συνήντησε ἕνα ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ταλαίπωρους ποὺ ἐπήγαιναν στὶς συναθροίσεις τους καὶ τὸν ρωτᾶ : «ἀδελφὲ Γεώργιε τί γίνεσαι, ἐχάθηκες». Ὁ Γεώργιος τοῦ ἀπαντᾶ «τί γίνεται ἡ ἀλευρία;» Ὁ παστὸρ τοῦ λέει «δυστυχῶς στάματησε». Τότε καὶ ὁ Γεώργιος τοῦ ἀπαντᾶ: «ἐσταμάτησε ἡ ἀλευρία, ἐσταμάτησε καὶ ἡ προτεσταντία. Ἐμεῖς ὀρθόδοξοι γεννηθήκαμε καὶ ὀρθόδοξοι θὰ πεθάνουμε».

19.       Τώρα, ὅμως, οἱ καταχθόνιες σκοτεινὲς δυνάμεις, διὰ τῶν ὀργάνων των, προσπαθοῦν νὰ ἐκμαυλίσουν μὲ τὰ αἰσχρότατα θεάματα καὶ ἀκροάματα τὸν ἑλληνικὸ λαό. Ἄλλοτε μὲν τοῦ προσφέρουν ἀφθονώτατο ἄρτο μὲ τὸ «χρήματα ὑπάρχουν» καὶ «Τσοβόλα δῶστα ὅλα» καὶ τὸν ὁδηγοῦν στὴν ὑπερκαταναλωτικὴ κοινωνία γιὰ νὰ μὴ ἔχῃ δυνάμεις ἀντιστάσεως, ἄλλοτε δὲ αὐτοῦ τοῦ δύσμοιρου ἑλληνικοῦ λαοῦ τοῦ στεροῦν καὶ τὸν ἄρτιον τὸν ἐπιούσιον καὶ τὸν ὁδηγοῦν στὶς αὐτοκτονίες.

20.       Ὅμως ἀνάγκη νὰ διαφωτισθοῦν καὶ οἱ ἐκμαυλισθέντες ὀρθόδοξοι. Νὰ ἐπιστρέψουμε στὶς ρίζες μας καὶ νὰ ἀναγεννηθοῦμε πνευματικὰ καὶ νὰ ἐπικαλούμεθα τὴν μεσιτία τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου καὶ τὸ ἔλεος τοῦ ἐνανθρωπισθέντος Χριστοῦ γιὰ νὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ τὸν πλήρη καταποντισμὸ στὴν ἄβυσσο, ποὺ μᾶς ὡδήγησαν οἱ ἰθύνοντες, οἱ γενίτσαροι τοῦ πνεύματος, τὰ πειθήνια ὄργανα τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων.

                                                                                      

                                                  ΑΜΗΝ

Τὰ Διοικητικὰ Συμβούλια τῶν φορέων μας :

Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν,

Σωματεῖο οἱ Φίλοι του Τάματος τοῦ Ἔθνους,

Διορθόδοξος Σύνδεσμος «Ἀπόστολος Παῦλος»,

Περιοδικὸ Φωτεινὴ Γραμμή.

ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ

 https://www.youtube.com/watch?v=xWTOkqBQxnk

Ο Όσιος Ιωακείμ ο Παπουλάκης και ο πλούσιος του χωριού - Θαυμαστό Γεγονός

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_80.html

Ὅταν ὁ Ὅσιος κατὰ τὰ ἔτη 1833-36 ἔκτιζε τὸν Ἱ. Ν. Ἁγ. Βαρβάρας στὸν Σταυρό, εἶχε ἄμεση ἀνάγκη χρημάτων γιὰ νὰ πληρώσει τοὺς τεχνίτες ἀπὸ τὴν Ἀνωγή. Ἀποφάσισε τότε νὰ τὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν πλούσιο κάτοικο τοῦ χωριοῦ Νικόλαο Πήλικα.

Ὁ Ὅσιος Παπουλάκης πῆγε ὁ ἴδιος στὸ σπίτι τοῦ Πήλικα. Ὁ τελευταῖος ὑποδέχθηκε ψυχρὰ τὸν καλόγερο καὶ τὸν ρώτησε τὶ κάνει καὶ πῶς πηγαίνει ἡ οἰκοδομή. -Καλὰ, ἀπάντησε ὁ Παπουλάκης, ἀλλὰ μοῦ χρειάζονται χρήματα καὶ ἦρθα νὰ σᾶς παρακαλέσω νὰ μᾶς εὐκολύνετε νὰ πληρώσουμε τοὺς Ἀνωϊσάνους μαστόρους. -Καὶ πόσα θέλεις καλόγηρε; -Ἑξῆντα τάλληρα. -Πώ! Πώ! Ἑξήντα τάλληρα! Θέλω μιὰ μέρα νὰ τὰ μετρήσω! Δὲν ἔχω καλόγηρε, δὲν ἔχω! φώναξε ἀνάστατος ὁ φιλάργυρος Πήλικας. -Δὲν πείραζε κυρ-Νικολῆ, ἀποκρίθηκε ἥρεμα ὁ Ὅσιος, ἐμεῖς ἐπιθυμοῦμε νὰ ἔχετε, ἄν δὲν ἔχετε τί πειράζει; Ὁ Θεὸς θὰ τὰ οἰκονομήσει· καὶ ἔφυγε.

Ὅμως ἔφθασεἡ νύκτα γεμάτη τρομακτικὰ ὄνειρα γιὰ τὸν κὺρ-Νικολή. Ὅλη τὴν νύκτα τυραννιόταν ἀπὸ τύψεις συνειδήσεως γιὰ τὴν ἄρνησή του πρὸς τὸν Ὅσιο. Μόλις προσπαθοῦσε νὰ ἡρεμήσει καὶ νὰ κλείσει τὰ μάτια του, ἔβλεπε τὸν Παπουλάκη νὰ ἔρχεται ἀπειλητικὰ πρὸς τὸ μέρος του. Πρὶν ἀκόμη ξημερώσει, φώναξε τὸν ὑπηρέτη του Στάθη Κοῦρο καὶ τὸν ἔστειλε νὰ ψάξει παντοῦ καὶ νὰ τοῦ φέρει γρήγορα τὸν καλόγερο Ἰωακείμ. Ὁ τελευταῖος, βλέποντας τὸν ὑπηρέτη νὰ ἔρχεται, εἶπε:

- Ἀλήθεια Στάθη, ὁ κὺρ-Νικολῆς μετενόησε; Μὲ θέλει;

- Μάλιστα Παπούλη μου, τὸν τρόμαξες ὅλη τὴν νύκτα καὶ ζητεῖ νὰ σᾶς δεῖ ἀμέσως.

Ὁ Παπουλάκης πῆγε στὸ σπίτι τοῦ Πήλικα, ὁ ὁποῖος τὸν περίμενε ἀνυπόμονα ἔξω στὴν πόρτα. Φτάνοντας τοῦ φίλησε μὲ σεβασμὸ τὸ χέρι καὶ τοῦ εἶπε:

- Μὲ ἐλάμπαξες (τρόμαξες) ἀπόψε Ἅγιε Καλόγερε. Νὰ ἔχω τὴν εὐχή σου, πόσα χρήματα θέλεις;

- Ἑξῆντα τάλληρα καὶ ὅ,τι ἄλλο σὲ φωτίσει ὁ Θεός, ἀπάντησε ὁ Ὅσιος.

Ἀμέσως ὁ φιλάργυρος Πήλικας μέτρησε ἑξῆντα τάλληρα καὶ τὰ ἔδωσε πρόθυμα στὸν Ὅσιο. Ὁ ταπεινὸς ἀσκητὴς τὸν εὐχαρίστησε καὶ χαιρόταν διότι ὁ Ὕψιστος ἔφερε τὸν Πήλικα σὲ μετάνοια, εὐεργετῶντας ἔτσι τὸ κτίσιμο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Βαρβάρας.

Ἀπὸ τότε ὁ Νικόλαος Πήλικας ἔτρεφε μεγάλο σεβασμὸ πρὸς τὸν Ὅσιο ποὺ τὸν βοήθησε νὰ νικήσει τὸ ὀλέθριο πάθος τῆς φιλαργυρίας.

ΠΗΓΗ

Ο Σταυρός και η αγάπη

http://www.agioritikovima.gr/thlogos/item/40340-%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7

Ένα από τα μεγάλα μυστήρια της Καινής Διαθήκης αλλά και της πνευματικής ζωής, είναι το μυστήριο του Σταυρού.Ο Σταυρός του Χριστού είναι το μυστήριο της αγάπης του Χριστού… “του αγαπήσαντος με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού”. (Γαλ. Β, 20).
Συνδέονται στενά ο Σταυρός και η αγάπη. Η αγάπη εκφράζεται ως Σταυρός και ο Σταυρός εκφράζεται ως αγάπη.

Ο Σταυρός είναι το σύμβολο που έχει ανυπολόγιστη αξία και δύναμη αγιαστική γιατί ο λόγος του Θεού ο Ένας της Τριάδας θεληματικά άπλωσε τις παλάμες του επάνω σε αυτόν και θυσιάστηκε για τη σωτηρία του κόσμου.
Αποτέλεσμα της σταυρικής θυσίας του Κυρίου είναι η έλξη του ανθρώπου προς τον Χριστό ο οποίος είναι Θεού δυνάμεις και σοφία και φυσικά σωτηρία των πιστών. “Όπως όλο το φως, λέει ένας άγιος της Εκκλησίας μας, είναι συγκεντρωμένο στον ήλιο, έτσι και στον Σταυρό βρίσκεται συγκεντρωμένη όλη η αγάπη και η ειρήνη του Παντοκράτορα Χριστού.”
Ο Σταυρός του Κυρίου πρέπει να εμπνέη όμως τους Χριστιανούς και να συμμετέχουμε στη θυσία Του βαστάζοντες το δικό μας Σταυρό, σύμφωνα με τα λόγια Του “Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι.” (Μαρκ. 8, 34)
Η σωτηρία μας λοιπόν περνάει μέσα από τον Σταυρό, σώζονται αυτοί που έπλυναν και λυτρώθηκαν από την αμαρτία “εν τω αίματι του Αρνίου” (Αποκ. Ζ, 14), του Εσταυρωμένου όσοι αγωνίζονται να τηρήσουν τις εντολές του Χριστού και να ζήσουν με Αυτόν.

Της Παναγιάς ικέτης και μελωδός

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_26.html

Δεκαπενταύγουστος, μέρες της Παναγιάς... Μαζευόμαστε σε ενοριακούς ναούς και σε ξωκλήσια και με λόγια φτωχά προσπαθούμε να υμνήσουμε το μεγαλείο της Δέσποινάς μας, της Κυρίας των Αγγέλων, της Μητέρας του Δεσπότου μας Χριστού αλλά και όλων ημών των ασήμαντων και τιποτένιων, που όμως μας έχει στην έγνοια και την αγάπη και την προστασία της έναν-έναν, παιδάκια της άτακτα μερικές φορές, ίσως και λίγο τεμπέλικα, που όμως τόσο μα τόσο τα αγαπάει...

Για ένα αγαπημένο της εξαιρετικό παιδί θα γράψω κάτι που διάβασα και μου έκανε πολλή εντύπωση. 

Ο Ιωάννης, γιος του Σέργιου από τη Δαμασκό που ήταν λογοθέτης -υπουργός των οικονομικών- του Χαλίφη Αμπτ-Ελ-Μαλέκ, μετά τον θάνατο του πατέρα του, από τον οποίο είχε λάβει εξαιρετική μόρφωση και παιδαγωγική φροντίδα και την θερμή χριστιανική πίστη, αναγκάσθηκε μετά από πολλές πιέσεις να τον διαδεχθεί στην υπηρεσία του Χαλίφη.

Εκείνο τον καιρό αυτοκράτορας των Ρωμαίων έγινε ο Λέων Γ΄ ο Ίσαυρος που έμεινε στην ιστορία ως ο πρώτος αρξάμενος χειρών αδίκων εναντίον των εικόνων. Ξεσπά η Εικονομαχία. Η Εκκλησία διχάζεται και συγκλονίζεται. Ο στολισμός των ναών, οι αποτυπωμένες σε ξύλο ή στον τοίχο ή σε άλλα υλικά μορφές του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων καταστρέφονται με μανία και οργή. Ο Ιωάννης στη Δαμασκό πληγώνεται κατάκαρδα. Αισθάνεται στο σώμα και στην ψυχή του, θαρρείς, τα χτυπήματα και τις προσβολές εναντίον των εικόνων. Και κάθεται και γράφει επιστολές υπέρ της προσκύνησης των εικόνων τις οποίες αποστέλλει σε γνωστούς και φίλους του που ζουν στη Βασιλεύουσα. Τεκμηριώνει τις σκέψεις του, τις εξηγεί δογματικά. "Η προσκύνησις των εικόνων διαβαίνει επί το πρωτότυπον". Ελέγχει με παρρησία και γλώσσα σκληρή τον αυτοκράτορα στου οποίου τα χέρια φθάνουν κάποιες επιστολές.

Προσβάλλεται και θυμώνει εκείνος και καταστρώνει δαιμονικό σχέδιο για να εκδικηθεί τον Ιωάννη. Καλεί τους γραμματικούς του και τους διατάζει αντιγράφοντας το ύφος και την έκφρασή του και τον γραφικό του χαρακτήρα να συντάξουν μια επιστολή με την οποία δήθεν τον προσκαλεί αυτός, ο Ιωάννης, να επιτεθεί στο Χαλιφάτο της Δαμασκού, γιατί η πόλη είναι ανοχύρωτη και ο στρατός της αδύναμος και εύκολα θα πέσει στα χέρια των Ρωμαίων. Αυτή την επιστολή ο Λέων την αποστέλλει με κολακείες υπέρ της φιλίας τους στον Χαλίφη για να εκθέσει τον Λογοθέτη Ιωάννη. Ο χαλίφης, εξοργισμένος, χωρίς να λάβει υπόψη του την εντιμότητα, το εξαιρετικό ήθος, την λαμπρή προσφορά του Ιωάννη, την διαβεβαίωσή του ότι δεν ειναι δική του η πλαστή επιστολή, διατάζει την υποδειγματική του τιμωρία: Να αποκοπεί το χέρι που έγραψε την επιστολή και να κρεμαστεί σε δημόσιο χώρο (σαρία). Η απάνθρωπη διαταγή εκτελείται!

Ο Ιωάννης υποφέρει φριχτούς πόνους! Το βράδυ κάποιος από τους υπηρέτες του καταφέρνει να περιμαζέψει το κομμένο χέρι, το οποίο, αφού όλη την ημέρα κρεμόταν για παραδειγματισμό του λαού, τώρα σερνόταν πεταμένο σαν σκουπίδι. Το φέρνει στον κύριό του, ο οποίος μετά τον ακρωτηριασμό του είχε μεταφερθεί στην οικία του. Ο Ιωάννης παίρνει το αποκομμένο χέρι που όχι μόνο δεν είχε ίχνος ζωτικότητας, αλλά από την ταλαιπωρία όλης της ημέρας και την έκθεση στον ήλιο έμοιαζε με φριχτό απόρριμμα, και γονατίζει μπροστά στην εικόνα της Παναγίας βάζοντάς το δίπλα στο κολοβωμένο του μπράτσο και προσεύχεται με άπειρο πόνο σώματος και ψυχής:

"Δέσποινα Πάναγνε Μήτερ, η τον Θεόν τεκούσα,

διά τας θείας εικόνας η δεξιά μου εκόπη.

Ουκ αγνοείς την αιτίαν δι' ήν εμάνη ο Λέων.

Πρόφθασον τοίνυν ως τάχος και ίασαί μου την χείρα.

Η δεξιά του Υψίστου η υπό σου σαρκωθείσα,

πολλάς ποιεί τας δυνάμεις διά της σης μεσιτείας 

Την δεξιάν μου ταύτην και νυν ιασάτω λιταίς σου,

ως αν, Σους ύμνους, ους δοίης και του εκ σου σαρκωθέντος,

εν ρυθμικαίς αρμονίαις συγγράψηται, Θεοτόκε,

και συνεργός χρηματίση της Ορθοδόξου λατρείας".

Ώρες ο Ιωάννης παρακαλεί και βρέχει με δάκρυα το κομμένο του χέρι. Αποκοιμιέται κατάκοπος με το όνομα της Παναγιάς στα χείλη. Κι Εκείνη ...κατεβαίνει από το εικόνισμα κι έρχεται δίπλα στον μάρτυρα. Πιάνει τα αποκομμένο μέλος και το συνδέει με το κολοβωμένο λέγοντας τρυφερά: "Κοίταξε, έγινες καλά! Αυτό το χέρι το χρειάζομαι για την πιο μεγάλη διακονία στην οποία σε καλεί ο ίδιος ο Θεός. Θα γράψεις ύμνους δογματικούς που αρμόζουν σε με, τροπάρια που θα μείνουν στους αιώνες και θα μιλούν για το μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Λόγου και δικής μου αειπαρθενίας".

Όταν ο Ιωάννης ξυπνά ψηλαφεί με αγωνία το χέρι του. Η σάρκα του έχει μια βαθιά ουλή που ακόμα αιμορραγεί, αλλά το χέρι του είναι γερό, το κινεί, έχει δύναμη, είναι καλά, είναι καλά..."Σου η τροπαιούχος δεξιά θεοπρεπώς εν ισχύι δεδόξασται..."!

Μέγας ει, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα Σου και ουδείς αίνος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων Σου! 

Από εκείνη την ώρα ο Ιωάννης γίνεται αστείρευτος ποταμός ποίησης, υμνογραφίας. Δεν γράφει απλώς όμορφα και καλόηχα τροπάρια. Διατυπώνει τα δόγματα μέσα στους ύμνους του με τον πιο ξεκάθαρο και φωτισμένο τρόπο. Είναι ο πρώτος "καθηγητής δογματικής".

Είναι ο Χρυσορρόας, ο ποιητής της Οκτωήχου, αλλά και της νεκρώσιμης ακολουθίας και εξήντα τουλάχιστον λαμπρών κανόνων, όπως ο Κανόνας της Αναστάσεως, αλλά και όλοι οι αναστάσιμοι κανόνες των Κυριακών.

Ο Ιωάννης είναι ένα αγαπημένο παιδί της Παναγιάς μας. Έδωσε αίμα και έλαβε Πνεύμα και χάρισμα και μας καλεί με τους ύμνους του να τιμήσουμε κι εμείς την κοινή μας Μητέρα όπως της πρέπει κι όπως είναι και για μας ωφέλιμο και σωτήριο.

*Έτσι, είπα σήμερα, να τιμήσουμε την Παναγία μας, ενθυμούμενοι ένα σχεδόν άγνωστο και ξεχασμένο θαύμα της σ' ένα σπουδαίο υπηρέτη της, τον Ιωάννη τον Δαμασκηνό. Κι όταν μπορέσουμε θα συνεχίσουμε τη γνωριμία μας με τον Άγιο μέσα από τους υπέροχους ύμνους του. 

ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ

Υπάρχουν θαυματουργές εικόνες; Ακόμη και το λάδι από τα καντήλια πού καίνε μπροστά σε εικόνες Αγίων θαυματουργεί!

http://www.agioritikovima.gr/thlogos/item/40259-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B8%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5-%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC-%CF%83%CE%B5-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%B8%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%AF

Αποδίδονται πολλά θαύματα στις εικόνες του Ιησού Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων τής Εκκλησίας μας από τούς παλαιούς χρόνους μέχρι σήμερα.
Ο ιστορικός Ευσέβιος, επίσκοπος Καισαρείας († 339 μ.Χ.)

αναφέρει ότι στην Πανέα (Β. Γαλιλαία) υπήρχε στην εποχή του ένας ανδριάντας, τον οποίο είχε στήσει η Χαναναία τού Ευαγγελίου και απεικόνιζε το Πρόσωπο και τη σωματική κατάσταση τού Ιησού Χριστού. Στη βάση αυτού τού ανδριάντα φύτρωνε ένα βότανο πού θεράπευε πολλά ανίατα νοσήματα.

Επίσης και ο Ευάγριος ο σχολαστικός μας αναφέρει και αυτός στην ιστορία του για τα θαύματα τής αχειροποιήτου εικόνας τού «Αγίου Μανδηλίου», για τη θεραπεία τού βασιλιά της Μεσοποταμίας Αβγάρου, ο οποίος έπασχε από ανίατη αρρώστια, καθώς και για τη σωτηρία τής πόλεως Έδεσσας από τούς εισδρομείς Πέρσες, μετά τη λιτάνευση τού «Αγίου Μανδηλίου» (615 μ.Χ.).

Άλλο γνωστό μας θαύμα είναι η διάσωση τής βασιλίδας των πόλεων την εποχή τού αυτοκράτορα Ηρακλείου, με θαύμα τής εικόνας τής Παναγίας τής Οδηγήτριας. Οι Άβαροι είχαν ανεβεί ήδη στα τείχη τής Πόλεως και οι αμυντικές δυνάμεις ήταν ελάχιστες, διότι ο Ηράκλειος πολεμούσε μακριά από την Κωνσταντινούπολη με άλλους εχθρούς τής αυτοκρατορίας.
Τότε ο πατριάρχης Σέργιος πήρε την εικόνα τής Παναγίας, η οποία μάλιστα αποδίδεται στον Ευαγγελιστή Λουκά, τη λιτάνευσε γύρω από τα τείχη και τότε, ως εκ θαύματος, άρχισαν να υποχωρούν οι εχθροί, η δε Πόλη διατηρήθηκε σώα και αβλαβής. Μάλιστα σε ανάμνηση αυτού τού θαύματος συνετέθησαν, όπως αναφέρει η Παράδοση, «ο Ακάθιστος Ύμνος» και το Κοντάκιο «τη Υπερμάχω» πού ψάλλεται μέχρι σήμερα την κατανυκτική περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Αλλά και πολλά αγιολογικά κείμενα, συναξάρια κ.λ.π. αναφέρουν πλείστα όσα θαύματα ιερών εικόνων. Αναβλύσεις μύρου, δακρύων, αίματος, ευωδίας, τα οποία γίνονται θεραπευτικά μέσα για τους πιστούς. και σήμερα έχουμε τέτοια θαύματα και από εικόνες νεωτέρων Αγίων. Ακόμη και το λάδι από τα καντήλια πού καίνε μπροστά σε εικόνες Αγίων θαυματουργεί.

«Τι ξέρεις εσύ για τις εικόνες;»

Λόγος στην Κοίμηση της Θεοτόκου του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά

http://www.agioritikovima.gr/diafora/panagia/item/40313-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CE%AF%CE%BC%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CF%81%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%AC

«…Αν ο θάνατος των οσίων είναι τίμιος και η μνήμη δικαίου συνοδεύεται από εγκώμια, πόσο μάλλον τη μνήμη της αγίας των αγίων, δια της οποίας επέρχεται όλη η αγιότης στους αγίους, δηλαδή τη μνήμη της αειπάρθενης και Θεομήτορος, πρέπει να την επιτελούμε με τις μεγαλύτερες ευφημίες. 

Αυτό πράττουμε εορτάζοντας την επέτειο της αγίας κοιμήσεως ή μεταστάσεώς της, που αν και με αυτή είναι λίγο κατώτερη από τους αγγέλους, όμως ξεπέρασε σε ασύγκριτο βαθμό και τους αγγέλους και τους αρχαγγέλους και όλες τις υπερκόσμιες δυνάμεις δια της εγγύτητός της προς τον Θεό και δια των από παλαιά γραμμένων και πραγματοποιημένων σ' αυτή θαυμασίων.
Ο θάνατός της είναι ζωηφόρος, μεταβαίνοντας σε ουράνια και αθάνατο ζωή, και η μνήμη τούτου είναι χαρμόσυνη εορτή και παγκόσμια πανήγυρις, που όχι μόνο ανανεώνει τη μνήμη των θαυμασίων της Θεομήτορος, αλλά και προσθέτει τη κοινή και παράδοξη συνάθροιση των ιερών Αποστόλων από κάθε μέρος της γης για την πανίερη κηδεία της, με θεολήπτους ύμνους, με τις αγγελικές επιστασίες και χοροστασίες και λειτουργίες γι΄ αυτήν.
Οι Απόστολοι προπέμπουν, ακολουθούν, συμπράττουν, αποκρούουν, αμύνονται και συνεργούν με όλη τη δύναμη μαζί με εκείνους που εγκωμιάζουν το ζωαρχικό και θεοδόχο εκείνο σώμα, το σωστικό φάρμακο του γένους μας, το σεμνολόγημα όλης της κτίσεως.
Ενώ ο ίδιος ο Κύριος Σαβαώθ και Υιός αυτής της αειπάρθενης, είναι αοράτως παρών και αποδίδει στη μητέρα την εξόδιο τιμή. Σε αυτού τα χέρια εναπέθεσε και το θεοφόρο πνεύμα, δια του οποίου έπειτα από λίγο μεταθέτει και το συζυγικό προς εκείνο σώμα σε χώρο αείζωο και ουράνιο.
Διότι μόνο αυτή, ευρισκομένη ανάμεσα στο Θεό και σ' ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, τον μεν Θεό κατέστησε υιόν ανθρώπου, τους δε ανθρώπους έκανε υιούς Θεού, ουρανώσασα τη γη και θεώσασα το γένος. Και μόνο αυτή από όλες τις γυναίκες αναδείχθηκε μητέρα του Θεού εκ φύσεως πάνω από κάθε φύση. Υπήρξε βασίλισσα κάθε εγκοσμίου και υπερκοσμίου κτίσματος.
Τώρα έχοντας και τον ουρανό κατάλληλο κατοικητήριο, ως ταιριαστό της βασίλειο, στον οποίο μετατέθηκε σήμερα από τη γη, στάθηκε και στα δεξιά του παμβασιλέως με διάχρυσο ιματισμό ντυμένη και στολισμένη, όπως λέγει ο προφήτης. (Ψαλμ. 44,11). Διάχρυσο ιματισμό, που σημαίνει στολισμένη με τις παντοειδείς αρετές. Διότι μόνο αυτή κατέχει τώρα μαζί με το θεοδόξαστο σώμα και με τον Υιό, τον ουράνιο χώρο. Δεν μπορούσε πραγματικά γη και τάφος και θάνατος να κρατεί έως το τέλος το ζωαρχικό και θεοδόχο σώμα της και αγαπητό ενδιαίτημα ουρανού και του ουρανού των ουρανών.
Αποδεικτικό για τους μαθητές στοιχείο περί της αναστάσεώς της από τους νεκρούς γίνονται τα σινδόνια και τα εντάφια, που μόνα απέμειναν στο τάφο και βρέθηκαν από εκείνους που ήλθαν να την ζητήσουν, όπως συνέβηκε προηγούμενα με τον Υιό και δεσπότη. Δεν χρειάσθηκε να μείνει και αυτή επίσης για λίγο πάνω στη γη, όπως ο Υιός της και Θεός, γι' αυτό αναλήφθηκε αμέσως προς τον υπερουράνιο χώρο από τον τάφο.
Με την ανάληψή της η Θεομήτορ συνήψε τα κάτω με τα άνω και περιέλαβε το πάν με τα γύρω της θαυμάσια, ώστε και το ότι είναι ελαττωμένη πολύ λίγο από τους αγγέλους, γευόμενη το θάνατο, αυξάνει τη υπεροχή της σε όλα . Και έτσι είναι η μόνη από όλους τους αιώνες και από όλους τους αρίστους που διαιτάται με το σώμα στον ουρανό μαζί με τον Υιό και Θεό.
Η Θεομήτωρ είναι ο τόπος όλων των χαρίτων και πλήρωμα κάθε καλοκαγαθίας και εικόνα κάθε αγαθού και κάθε χρηστότητος, αφού είναι η μόνη που αξιώθηκε όλα μαζί τα χαρίσματα του Πνεύματος και μάλιστα η μόνη που έλαβε παράδοξα στα σπλάχνα της εκείνον στον οποίο βρίσκονται οι θησαυροί όλων των χαρισμάτων. Τώρα δε με το θάνατό της προχώρησε από εδώ προς την αθανασία και δίκαια μετέστη και είναι συγκάτοικος με τον Υιό στα υπερουράνια σκηνώματα και από εκεί επιστατεί με τις ακοίμητες προς αυτόν πρεσβείες εξιλεώνοντας αυτόν προς όλους μας.
Είναι τόσο πολύ πλησιέστερη από τους πλησιάζοντας το Θεό, όχι μόνο από τους ανθρώπους, αλλά και από αυτές τις αγγελικές ιεραρχίες. «Τα Σεραφίμ στέκονταν γύρω του» (Ησαϊας 6,2) και ο Δαβίδ λέγει: «παρέστη η βασίλισσα στα δεξιά σου».
Βλέπετε τη διαφορά της στάσεως; Από αυτή μπορείτε να καταλάβετε και τη διαφορά της, κατά την αξία της τάξεως. Διότι τα Σεραφείμ ήταν γύρω από το Θεό, πλησίον δε στον ίδιο μόνο η βασίλισσα και μάλιστα στα δεξιά του. Όπου κάθισε ο Χριστός στον ουρανό, δηλαδή στα δεξιά της μεγαλωσύνης, εκεί στέκεται και αυτή τώρα που ανέβηκε από τη γη στον ουρανό.
Ποιός δεν γνωρίζει ότι η Παρθενομήτωρ είναι εκείνη η βάτος που ήταν αναμμένη αλλά δεν καταφλεγόταν. (Ψαλμ.44,19) Και αυτή η λαβίδα, που πήρε το Σεραφίμ, τον άνθρακα από το θυσιαστήριο, που συνέλαβε δηλαδή απυρπολήτως το θείο πυρ και κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να έλθει προς το Θεό. Επομένως μόνη αυτή είναι μεθόριο της κτιστής και της άκτιστης φύσεως.
Ποιός θα αγαπούσε το Υιό και Θεό περισσότερο από τη μητέρα, η οποία όχι μόνο μονογενή τον γέννησε, αλλά και μόνη της αυτή χωρίς ανδρική ένωση, ώστε να είναι το φίλτρο διπλάσιο.
Όπως λοιπόν, αφού μόνο δι' αυτής επεδήμησε προς εμάς, φανερώθηκε και συναναστράφηκε με τους ανθρώπους, ενώ πριν ήταν αθέατος, έτσι και στον μελλοντικό ατελεύτητο αιώνα κάθε πρόοδος και αποκάλυψη μυστηρίων χωρίς αυτήν θα είναι αδύνατος.
Δια μέσου της Θεομήτορος θα υμνούν το Θεό γιατί αυτή είναι η αιτία, η προστάτης και πρόξενος των αιωνίων. Αυτή είναι θέμα των προφητών, αρχή των Αποστόλων, εδραίωμα των μαρτύρων, κρηπίς των διδασκάλων, η ρίζα των απορρήτων αγαθών, η κορυφή και τελείωση κάθε αγίου.
Ω Παρθένε θεία και τώρα ουρανία, πως να περιγράψω όλα σου τα προσόντα; Πως να σε δοξάσω, το θησαυρό της δόξας; Εσένα και η μνήμη μόνο αγιάζει αυτόν που την χρησιμοποιεί. Μετάδωσε πλούσια λοιπόν τα χαρίσματά σου στο λαό σου, Δέσποινα, δώσε τη λύση των δεινών μας, μετάτρεψε όλα προς το καλύτερο με τη δύναμή σου, δίδοντας τη χάρη σου για να δοξάζουμε το προαιώνιο Λόγο που σαρκώθηκε από σένα γα μας μαζί με τον άναρχο Πατέρα και το ζωοποιό Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους ατελευτήτους αιώνες. Γένοιτο...».
*Απόσπασμα από τις Πατερικές εκδόσεις-«Γρηγόριος ο Παλαμάς» 10ος τόμος