«Έφυγε» ο μέγας Εουσέμπιο στα 71 του χρόνια

http://parospress.blogspot.gr/2014/01/blog-post_7974.html

Ένας θρύλος του παγκοσμίου ποδοσφαίρου δεν είναι πια ανάμεσά μας. Ο Εουσέμπιο απεβίωσε τα ξημερώματα λόγω καρδιοαναπνευστικών προβλημάτων.

Το θάνατο του Εουσέμπιο θρηνεί το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο 71χρονος θρύλος «έφυγε» τα ξημερώματα (3:30 ώρα Πορτογαλίας) λόγω καρδιοαναπνευστικών προβλημάτων. Ο εκλιπών αντιμετώπιζε αρκετά προβλήματα υγείας και ένα χρόνο πριν είχε εισαχθεί για αρκετές μέρες στο νοσοκομείο.

Ο επονομαζόμενος και «μαύρος Πάνθηρας» θεωρείται ένας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών. Πήρε τη Χρυσή Μπάλα το 1965 και ήταν δεύτερος το 1962 και το 1966. Παράλληλα βοήθησε την Πορτογαλία να καταλάβει την τρίτη θέση στο Μουντιάλ του 1966 όντας πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με εννιά γκολ.

Αγωνίστηκε με την Μπενφίκα στα 15 από τα 22 χρόνια της καριέρας του κατακτώντας 11 πρωταθλήματα, 5 Κύπελλα και 1 Κύπελλο Πρωταθλητριών (1962) χάνοντας και σε τρεις τελικούς, ενώ υπήρξε πρώτος σκόρερ της Ευρώπης το 1965, το 1966 και το 1968 και επτά φορές της Πορτογαλίας.

Συνολικά πέτυχε 733 γκολ σε 745 επίσημα ματς στην καριέρα του, ενώ με την Μπενφίκα είχε 638 γκολ σε 614 ματς και με την εθνική Πορτογαλίας σκόραρε 41 φορές σε 64 αγώνες.

Στη διάρκεια της καριέρας του αγωνίστηκε σε Σπόρτινγκ ντε Λουρένσο (1957-1960), Μπενφίκα (1960-1975), Μπόστον Μίνιτμεν (1975), Μοντερέι (1975), Τορόντο Μέτρος (1976), Μπέιρα Μαρ (1976), Λας Βέγκας Κουίκσιλβερς (1976-1977), Ουνιάο ντε Τομάρ (1977-1978), Νιου Τζέρσεϊ Αμέρικανς (1978-1979).

Ο Εουσέμπιο ήταν στην απονομή του Euro 2004 και τη μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου (στη φωτογραφία με τον Άγγελο Χαριστέα).

Οι Γερμανοί πρώτα λάδωσαν την πολιτική και επιχειρηματική ελίτ και μετά την υποδούλωσαν

http://www.antinews.gr/2014/01/05/240931/

Όπως επισημάναμε ήδη, ένας προσεκτικός αναγνώστης της απολογίας του Α. Κάντα και των στοιχείων για τις μίζες στις προμήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας θα έβλεπε κάτι που ίσως δεν έχουν καταλάβει πολλοί, ακόμα. Ότι οι περισσότερες εταιρείες και τα οπλικά συστήματα που εμπλέκονται στις μίζες είναι γερμανικές. WEGMANN, Stinger Asrad, STN ATLAS, Rheinmetall κ.λπ. Κάτι λίγα ρωσικά, τα αμερικανικά αεροπλάνα και ελάχιστα γαλλικά ονόματα εμπλέκονται ακόμα.

Αν συνδυάσουμε τα σκάνδαλα αυτά, με τα άλλα μεγάλα σκάνδαλα στις Τηλεπικοινωνίες (Ζήμενς, Ιντρακόμ) και άλλων στρατηγικών τομέων των υποδομών της χώρας (μεταφορές-ΟΣΕ, νοσοκομεία κλπ) διαπιστώνουμε ότι της εξάρτησης από την Γερμανία με τον δανεισμό και την Τρόικα προϋπήρξε μια συστηματική εξαγορά τμημάτων της πολιτικής ελίτ , επιχειρηματικών ομίλων και ΜΜΕ από μεγαθήρια της γερμανικής οικονομίας.

Ας μην παριστάνει λοιπόν το πολιτικό σύστημα της χώρας ότι πέφτει από τα σύννεφα, με αφορμή τις αποκαλύψεις του Κάντα και των άλλων. Δεν έχασε την παρθενία του με αυτό το σκάνδαλο. Επί δεκαετίες – και κυρίως από την δεκαετία του ’80 Έλληνες πολιτικοί εμπλέκονται σε αποκαλύψεις για μίζες στα εξοπλιστικά προγράμματα.

Δεν ήξεραν οι πολιτικοί μας ότι υπάρχουν έμποροι όπλων και αντιπρόσωποι – μεσάζοντες που είχαν μετατρέψει το Πεντάγωνο σε σούπερ-μάρκετ όπλων. Ότι προσπέκτους ήθελες έβλεπες στα γραφεία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας επί δεκαετίες. Από σφαίρες μέχρι F-16 και υποβρύχια. Παρ’ όλα αυτά, τα όσα αποκαλύπτονται τις τελευταίες ημέρες τους συνέλαβαν εξ’ απήνης.

Αλλά εκεί που η υποκρισία χτυπάει κόκκινο είναι στον στρατιωτικό τομέα. Εκεί που δίνουμε όλοι αγώνα για να μην κοπούν οι μισθοί και τα επιδόματα, εκεί που κάθε κυβέρνηση πιέζεται ώστε να μην κάνει περικοπές για να μην τρωθεί το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων. Στρατηγοί και μάλιστα αρχηγοί ενόπλων δυνάμεων, αξιωματικοί και μέλη των επιτροπών που ενέκριναν τους εξοπλισμούς κατονομάζονται από τους εμπόρους όπλων.

Παραδείγματα:

Για την προμήθεια των υποβρυχίων, ο 83χρονος έμπορος όπλων Πάνος Ευσταθίου υποστηρίζει ότι κατέβαλε χρήματα, καθ’ υπόδειξη της εταιρείας STN ATLAS, στους εξής:

1) Τον Παναγιώτη Παπαθανασίου (Π.Ν.), ο οποίος έλαβε ποσό 150.000- 200.000 ευρώ περίπου για πληροφορίες που παρείχε στην STN ATLAS σχετικά με ανταγωνίστριες εταιρείες.

2) Τον Κωνσταντίνο Τζιώτη (Π.Ν.), ο οποίος έλαβε ποσό 150.000- 200.000 ευρώ περίπου για τη συνδρομή του στην επιλογή του συστήματος ως εμπειρογνώμων- μηχανικός.

3) Τον Αλέξανδρο Μαδωνή (Π.Ν.), ο οποίος έλαβε ποσό 150.000- 200.000 ευρώ περίπου για την παροχή συμβουλών προς την εταιρεία STN ATLAS.

4) Τον Γιώργο Θεοδωρουλάκη (Π.Μ.- πρώην Α/ΓΕΝ), ο οποίος έλαβε ποσό 300.000 ευρώ περίπου για την παροχή συμβουλών προς την εταιρεία STN ATLAS.

Για το οπλικό σύστημα Asrad ο 83χρονος έμπορος όπλων αναφέρει ότι έπειτα από υπόδειξη των υπευθύνων της γερμανικής εταιρείας κατέβαλε χρήματα και στους εξής, μεταξύ άλλων:

1) Τον Γιώργο Σκάρλα (ΕΒΟ), ο οποίος έλαβε ποσό 300.000 ευρώ περίπου για τη διαμεσολάβησή του και επαφές που έκανε υπέρ της STN ATLAS σε πρόσωπα με μεγάλη επιρροή, όπως ήταν ο Π. Νικολαΐδης.

2) Τον Ελευθέριο Ψευδοοικονόμου (ΓΔΕ) ο οποίος έλαβε ποσό 100.000 ευρώ περίπου για την παροχή συμβουλών.

3) Τον Ιωάννη Χριστογιάννη (ΓΔΣ), ο οποίος έλαβε ποσό 50.000 ευρώ περίπου για την παροχή συμβουλών.

4)Τον Κωνσταντίνο Παναγιωτάκη (Πρώην Α/ΓΕΣ), ο οποίος έλαβε ποσό 100.000 ευρώ περίπου, επειδή μετά την αποστρατεία του παρεκλήθη, υπό την ιδιότητα του εμπειρογνώμονος στα αντιαεροπορικά όπλα, να εκπονήσει μελέτη εργονομίας και εγκαταστάσεως του ASRAD επί οχήματος 4×4 HUMMER, καθώς επίσης τυχόν βελτιώσεις του ASRAD κατά τη διάρκεια παραγωγής του συστήματος. Οι προτάσεις βελτιώσεων του κ. Παναγιωτάκη υιοθετήθηκαν από την STN ATLAS και έγιναν κατά την παραγωγή του ASRAD.

5) Τον Βασίλη Δημητριάδη (Υ/Π), ο οποίος έλαβε ποσό 150.000 ευρώ περίπου για την παροχή συμβουλών προς την εταιρεία STN ATLAS.

6) Τον Δημήτριο Τσιλινίκο, ο οποίος έλαβε εν αποστρατεία ποσό 100.000 ευρώ περίπου για την παροχή συμβουλών προς την εταιρεία STN ATLAS.

Δηλαδή, σύμφωνα με τις καταγγελίες, την ώρα που έπαιρναν μίζες την ίδια ώρα ορισμένοι σήκωναν την ελληνική σημαία και μιλούσαν με δάκρυα για την πατρίδα και πώς πρέπει να προστατευτεί από τον προαιώνιο εχθρό εξ Ανατολών. Οι ίδιοι που πουλούσαν και συνεχίζουν να πουλάνε πατριωτισμό, πίσω από τις κουρτίνες μετρούσαν τα χιλιάδες ευρώ που τους έδιναν οι έμποροι όπλων.

Προς Θεού. Είναι ελάχιστοι οι επίορκοι στρατιωτικοί, όπως λίγοι είναι και οι βρόμικοι πολιτικοί που έκαναν τεράστιες περιουσίες με τις μίζες. Όμως, είναι πλέον θέμα τιμής να βγουν όλα στο φως και να καθίσουν και κάποιοι στο σκαμνί. Μέχρι τον τελευταίο και απ’ όπου κι αν προέρχεται. Και προσέξτε: Το σκάνδαλο με τις μίζες δεν είναι Πασοκικό ή Νεοδημοκρατικό σκάνδαλο. Αν πέσουμε στην παγίδα να χαρακτηρίσουμε τις μίζες με κάποιο χρώμα ώστε να πλήξουμε τον πολιτικό αντίπαλο, αυτό που θα έχουμε κάνει είναι ξανακουκουλώσουμε ένα σκάνδαλο.

Η υπόθεση των βρόμικων εξοπλισμών ξεκινά από τη δεκαετία του ’80. Γιγαντώθηκε την περίοδο της κρίσης στα ελληνοτουρκικά, το 1987 με την περίφημη φράση του Ανδρέα «Βυθίσατε το Χόρα». Τότε, λοιπόν, η κρίση με τους Τούρκους διογκώθηκε ώστε να ξεκινήσει ένας απίστευτο ανταγωνισμός για το ποιος θα πάρει περισσότερα και καλύτερα όπλα. Από τότε όλες οι ξένες εταιρείες όπλων άνοιξαν γραφεία στην Ελλάδα, έστησαν ένα δημοσιογραφικό παιχνίδι ώστε να προωθούνται τα δικά τους οπλικά συστήματα και ξεκίνησε το λάδωμα πολιτικών και στρατιωτικών. Ποιος δε θυμάται τις «αγορές του αιώνα», τα δισεκατομμύρια που σπαταλήθηκαν από τους «στρατόκαυλους» που πούλησαν την πατρίδα σαν να ήταν πραμάτεια στη λαϊκή.

Η δεύτερη μεγάλη κρίση με την Τουρκία, η υπόθεση των Ιμίων, ξαναζωντάνεψε το μεγάλο φαγοπότι. Πρόθυμοι δημοσιογράφοι, έναντι αμοιβής φυσικά, όπως και διάφοροι «αναλυτές» του πισινού άρχισαν να βγάζουν ρεπορτάζ και άρθρα για το ποια όπλα ήταν καλύτερα να αγοράσουμε για να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό. Και τότε στήθηκε το «σύστημα Άκη». Δισεκατομμύρια για πυραύλους, αεροπλάνα, υποβρύχια που έγερναν αργότερα, Απάτσι που δεν είχαν ανταλλακτικά, Leopard που θα χρειάζονταν περισσότερο σε μια χώρα της Αφρικής παρά στην Ελλάδα. Οι έμποροι όπλων σουλατσάριζαν στο Πεντάγωνο σα να ήταν στο σπίτι τους. Μετέφεραν βαλίτσες και σακ βουαγιάζ και πλήρωναν πολιτικούς, υπουργούς, βουλευτές, στρατιωτικούς, δημοσιογράφους.

Ξέρετε πόσα λένε ότι ήταν οι μίζες τα τελευταία χρόνια; Δύο δις ευρώ τα οποία είναι πολύ περισσότερα αφού πολλά από αυτά δόθηκαν πριν από 20 χρόνια.

Κι όμως, σήμερα για όλα αυτά όλοι δηλώνουν άγνοια. Ο ένας λέει ότι πρέπει να τιμωρηθούν, ο άλλος ότι θα αλλάξει το σύστημα των διαγωνισμών για τις προμήθειες. Ένα σύστημα που είχε αλλάξει το ΠΑΣΟΚ το 2011 και τώρα το υπερασπίζεται γιατί λέει είναι το καλύτερο. Και μπορεί να μην υπάρχουν σήμερα εξοπλισμοί λόγω κρίσης, όμως, ποιος μας λέει ότι ένα «θερμό» επεισόδιο στο Αιγαίο δεν θα στηθεί προκειμένου να ξεκινήσει νέος γύρος αγοράς όπλων; Με τι; Με το αίμα του ελληνικού λαού διότι θα του «πουλήσουν» για άλλη μια φορά πατριωτισμό οι γνωστοί πληρωμένοι δημοσιογράφοι και αναλυτές, μαζί με τους πολιτικούς που τα έχουν «πιάσει».

Η Ελλάδα χρειάζεται έτοιμες για πόλεμο Ένοπλες Δυνάμεις και υψηλό φρόνημα του στρατού, αλλά όχι με μίζες και βρόμικους παίκτες. Θέλει οπλικά συστήματα που χρειάζεται και τα οποία δεν θα πληρωθούν δύο και τρεις φορές πάνω προκειμένου να κάνουν κάποιοι αμύθητες περιουσίες.

Όλοι πρέπει να διαφυλάξουμε το «Αμύνεσθαι περί Πατρίς», για να μην καταντήσει «Αμύνεσθαι περί… πάρτης». Ας μην το παίζουν ξαφνιασμένοι, λοιπόν, οι πολιτικοί και τα κόμματα, ούτε οι στρατιωτικοί και οι δημοσιογράφοι. Διότι προκαλούν ακόμη περισσότερο την κοινή γνώμη. Φτάνει πια με τους Έλληνες που «πέφτουν από τα σύννεφα».

Α.Ψ.

Ο αρχιερέας της διαφθοράς, ολοκληρώνει το σχέδιο των τραπεζιτών: “Θα βγούμε από το Ευρώ”!

http://olympia.gr/2014/01/05/%CE%BF-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%B8%CE%BF%CF%81%CE%AC%CF%82-%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%B5/

ΟΤΑΝ Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟΥΣ ΑΛΑΒΑΝΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΛΗΣΤΕΙΑ.

Το χρέος δεν πρέπει να “διαγραφεί” ως μη βιώσιμο (υποδουλωνοντας ες αεί την χώρα) αλλά ως απεχθές και επονείδιστο.

Για να το πούμε απλά και κατανοητά: Ο άνθρωπος που αγόρασε το κάθε Ευρώ με 340,75 δραχμές, τώρα προπαγανδίζει την επιστροφή του, ΔΩΡΕΑΝ.

Όπως έχουμε γράψει από την πρώτη στιγμή, η φυσική κατάληξη του δολοφονικού μνημονίου, είναι η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη (και την ΕΕ). Τώρα, έρχεται ο αρχιτέκτονας της καταστροφής και της υποδούλωσης για να το επιβεβαιώσει.

Ο άνθρωπος που έβαλε την χώρα στην ΟΝΕ με ληστρικούς όρους, στρώνει το χαλί για την “οικειοθελή” έξοδο.

Δηλαδή, η Ελλάδα πρόκειται να απεμπολήσει το ΧΡΥΣΟΠΛΗΡΩΜΕΝΟ Ευρώ, εντελώς ΔΩΡΕΑΝ! Ενώ όλο αυτό το διάστημα δεν ενεργοποίησε κανένα από τα ευεργετικά στοιχεία που έδινε αυτό το χρυσοπληρωμένο αγαθό για την “έξοδο από την κρίση”. Είναι η μοναδική χώρα ιστορικά που απεμπόλησε το Ευρωπαϊκό δίκαιο για να αλυσοδεθεί στα δεσμά του ΔΝΤ.

…και όπου παρεμβαίνει το ΔΝΤ, ιστορικά υπάρχει ένα ισχυρό, κοινό στοιχείο: Η κατάρρευση του τοπικού νομίσματος.

Των δασκάλων μου οι φωνές

http://feltor.wordpress.com/2014/01/05/4566/

ἀπὸ τὸν/τὴν Γιάννης Φαίλτωρ

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Ευγνωμονώ τους δασκάλους μου στο γυμνάσιο και το λύκειο γιατί, αν μη τι άλλο, με τα ελληνικά που μου έμαθαν, τα αρχαία και την καθαρεύουσα, μου επιτρέπουν τώρα να διαβάζω Πλάτωνα στο πρωτότυπο. Τότε, βέβαια, βιαζόμουν να τελειώνω με το βάσανο. Ηταν τα χρόνια της δικτατορίας· όχι πως δεν περνούσαμε ωραία, δεδομένου όμως ότι η ιδεολογία του καθεστώτος μιλούσε ελληνικούρες, με απωθούσαν και μένα όπως και τους υπόλοιπους φίλους. Οι Rolling Stones είχαν έρθει να παίξουν στη λεωφόρο Αλεξάνδρας τέσσερις ημέρες πριν από το πραξικόπημα και, βέβαια, παιδιά στην εφηβεία τότε, προτιμούσαμε να μοιάσουμε στον Τζάγκερ και τον Ρίτσαρντς παρά στους κακοχυμένους στρατιωτικούς, που κορδώνονταν για να κερδίσουν ύψος και να εμπνεύσουν δέος.

Την Ελλάδα, την «αιώνια Ελλάδα» έμαθα να την αγαπάω όταν πήγα να σπουδάσω στο Παρίσι. Εκανα σπουδές συγκριτικής λογοτεχνίας, μπήκα στο πανεπιστήμιο όταν είχαν ήδη καθιερωθεί οι διανοητές του Μάη του ’68· δεν τολμούσες να ανοίξεις το στόμα σου αν δεν αναφερόσουν στον Φουκό, τον Ντελέζ και τον Λυοτάρ, το «Ενενήντα τρία» του Ουγκώ το υποβάλλαμε στις σημειολογικές αναλύσεις του Μπαρτ και ο δύστροπος Λακάν μας έδινε το διαβατήριο του κύρους που χρειάζονταν οι εργασίες για τον Αμλετ. Το «Νέο μυθιστόρημα», ο Ρομπ Γκριγιέ και η Σαρότ αντιμετωπίζονταν ως η πεμπτουσία της λογοτεχνικής προόδου. Δεν χρειάζεται να πω ότι ακόμη και οι πιο προωθημένοι από τους καθηγητές μας, οι πιο soixante huitards, τις αναφορές στην αρχαία ελληνική και τη λατινική γραμματεία τις είχαν στην ημερήσια διάταξη. Τότε θαύμαζα τον Λυοτάρ και είχα πάει να παρακολουθήσω ως ελεύθερος ακροατής ένα σεμινάριό του. Ολον τον χρόνο μάς μιλούσε για τα «Ηθικά Νικομάχεια» του Αριστοτέλη και τον θυμάμαι να λέει, αυτός ο ιδρυτής της μεταμοντέρνας σκέψης, πως είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η σκέψη μπορεί να προχωρήσει πέρα από τα όρια που μας έχουν βάλει οι Ελληνες φιλόσοφοι. Αν ξεπεράσεις αυτά τα όρια, απλώς ανακαλύπτεις ότι δεν μπορείς να σκεφτείς.

Πάντως, τα ελληνικά και τα λατινικά ήταν υποχρεωτικά στο πρόγραμμα της σύγχρονης συγκριτικής λογοτεχνίας, και αν για κάτι έχω μετανιώσει στη ζωή μου, είναι που δεν δούλεψα τα λατινικά μου σοβαρά ώστε να μπορώ να διαβάζω Τάκιτο στο πρωτότυπο. Οφείλω όμως να αναγνωρίσω πως με τα ελληνικά του ελληνικού λυκείου μπόρεσα να ξεκινήσω το διδακτορικό μου με τον Πιερ Βιντάλ Νακέ, ο οποίος τότε δίδασκε στο τμήμα Ανθρωπολογίας του Ελληνορωμαϊκού Κόσμου στην Ecole des Hautes Etudes. Εκτοτε η σχέση μου με την αρχαία γλώσσα παραμένει ζωντανή. Δεν είμαι φιλόλογος ούτε ιστορικός, δεν πιστεύω ότι οι μεγάλες φιλοσοφικές κατασκευές μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου, μυθιστορήματα και δοκίμια προσπαθώ να γράψω, όμως η καθημερινή μου γυμναστική με τον Πλάτωνα, τον Ομηρο ή τον Πλούταρχο μου είναι απαραίτητη όπως οι κλίμακες στον πιανίστα. Μπορεί η «Πολιτεία» να μη δίνει απαντήσεις στην πρώτη μεγάλη κρίση της δημοκρατίας που την έζησε ο συγγραφέας της, όμως θέτει ερωτήματα που μπορεί ακόμη και σήμερα να μας φανούν χρήσιμα. Ποια είναι τα όρια της αρχής της πλειοψηφίας και πώς μπορεί να ξεπέσει πολύ εύκολα σε τυραννία; – τα ίδια περίπου προβλήματα που εντοπίζει ο Τοκβίλ τον 19ο αιώνα.

Ζητώ συγγνώμη για την αυτοβιογραφική μου διάθεση, πλην όμως δεν βρήκα καλύτερο τρόπο για να διατυπώσω για μία ακόμη φορά την απορία μου. Πώς είναι δυνατόν έπειτα από δύο αιώνες σύγχρονου ελληνικού κράτους η σχέση αυτή με τα κλασικά γράμματα να παραμένει γριφώδης, σκοτεινή και εν τέλει συμπλεγματική. Τους χρησιμοποιήσαμε για να μας δώσουν διαβατήριο για την ιστορία της Ευρώπης, όμως δεν καταφέραμε να τους διαβάσουμε, δεν καταφέραμε ποτέ να τους φέρουμε ανάμεσά μας. Και ας φρόντισαν αυτοί να μας αφήσουν τα έργα τους, τη σκέψη τους και τη γλώσσα τους, λες και είχαν προβλέψει τη δική μας ύπαρξη και ήθελαν να συνομιλήσουν μαζί μας.

Συμπλεγματική; Οντως τα ερείπια του Παρθενώνα φάνταζαν πολύ μεγάλα μπροστά στα χαμόσπιτα της μικρής επαρχιακής πολίχνης που ήταν η Αθήνα όταν αποφάσισαν να την κάνουν πρωτεύουσα οι Βαυαροί. Οσο για τους λόγιους της εποχής, ακόμη και όσους ζούσαν τον Διαφωτισμό, όπως ο Κοραής, προτιμούσαν να εκδίδουν και να μεταφράζουν αρχαία γραμματεία παρά να παράγουν πρωτότυπα έργα, συνομιλώντας μαζί της. Επαιξε ρόλο και η τυπολατρική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο φορμαλιστικός της συντηρητισμός. Το αποτέλεσμα είναι ότι η σύγχρονη Ελλάδα έβγαλε πολλούς φιλόλογους, λίγους αναγνώστες και ακόμη λιγότερους φιλόσοφους. Μια ιστορία που κινήθηκε ανάμεσα σε δύο πόλους, την αρχαιολατρία και την απέχθεια για τον αρχαίο κόσμο. Οσοι ξέφυγαν από τον φορμαλισμό, όπως ο Συκουτρής, πολύ απλά εξοντώθηκαν. Αναρωτιέμαι τι θα είχε γίνει ο Καβάφης αν δεν ήταν Αλεξανδρινός, και πώς θα είχε πολεμηθεί ο Σεφέρης αν δεν είχε πάρει το Νομπέλ.

Υπάρχει μια συμμετρία ανάμεσα στην τυπολατρία με την οποία αντιμετώπισε η παιδεία μας την αρχαία γραμματεία και την τυπολατρία με την οποία αντιμετωπίζουμε την ευρωπαϊκή μας ύπαρξη. Και υπάρχει, κατά τη γνώμη μου, και μια σχέση αιτιότητας. Αν οι Ελληνες είχαμε καταφέρει να συνομιλήσουμε χωρίς συμπλέγματα με τον παλιό πολιτισμό μας, τότε θα είχαμε ξεπεράσει πολλά από τα συμπλέγματα που αλλοιώνουν τη σχέση μας με την υπόλοιπη Ευρώπη. Οπως και να το κάνουμε, η Ελλάδα δεν είναι Λεττονία, με όλο τον σεβασμό στους Λεττονούς. Αρκεί να το καταλάβουν και οι Ελληνες.

Καθημερινή

Η αλήθεια για τα υποβρύχια (Από πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

-   Ακούω, διαβάζω για σκάνδαλα επί σκανδάλων και αναρωτιέμαι:

-   Διαδρομές των μιζών:

-   Η αλήθεια για τα υποβρύχια

Ακούω, διαβάζω για σκάνδαλα επί σκανδάλων και αναρωτιέμαι:

Τί κάνουν τα έκτακτα Στρατοδικεία;

Αθήνα, 04/12/2013

Ο… αντιδημοκρατικός  πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

εκτός του σάπιου "δημοκρατικού τόξου

 Διαδρομές των μιζών:

Κοσταρίκα - Παναμάς - Σιγκαπούρη!

Δημοκρατικές… πορείες και… σοσιαλιστικές αλητείες!

ΠΑΣΟΚ: Ο απόλυτος πολιτικός βόθρος

Αθήνα, 04/12/2013

Ο… αηδιασμένος πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

εκτός του σάπιου "δημοκρατικού τόξου"

 

Η αλήθεια για τα υποβρύχια

Ναυάγησε αύτανδρη στα βάθη των ωκεανών  της πολιτικής υποκρισίας με τορπίλλες της πολιτικής συμμορίας!

Πότε θάρθει η λυτρωτική ώρα των έκτακτων Στρατοδικείων;

Όσο για την παροιμία "καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται"  διαψεύστηκε  παταγωδώς μέσα στο… μπορντέλο αφού οι ελεγχόμενοι κρύφτηκαν (ως τυφλοπόντικες) και αποκήρυξαν το φως. Προτίμησαν τα σκοτάδια ομολογούντες ότι δεν ήταν καθαροί.

Όσο για την εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 60 του Συντάγματος που ορίζει ότι οι βουλευτές ψηφίζουν κατά συνείδηση, αυτή την κρέμασαν στο βεστιάριο της αρχηγοκρατίας και της κομματικής πειθαρχίας.

 Αθλιότητες!

Αθήνα, 04/12/2013

Ο μη καλός πατριώτης πολίτης Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου

εκτός του σάπιου "δημοκρατικού τόξου"

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Ένας μποέμ κοσμοκαλόγερος. (1851 - 3 Ιανουαρίου 1911)

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/01/blog-post_1631.html

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στη Δεξαμενή το 1906. 

Φωτ. του Παύλου Νιρβάνα

Σαν σήμερα, 3 Ιανουαρίου του 1911, έφυγε από τη ζωή ο άγιος των γραμμάτων Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

O Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης υπήρξε μια τραγική προσωπικότητα της νεότερης Ελλάδας με τόσο πολλές όψεις που ακόμη τον ανακαλύπτουμε.Έζησε μόνος, απένταρος, πιστός στην τέχνη, αδιάφορος για τα χρήματα και...
την κοινωνική ένταξη, μοίρασε τη ζωή ανάμεσα στα καπηλειά και στις εκκλησίες, σχεδόν ρακένδυτος, υπήρξε πάντα ένας αποσυνάγωγος τεχνίτης της γλώσσας και της αφήγησης. Ένας Έλληνας μποέμ.

Γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1851 σε ένα νησί που φημίζεται για τη φυσική καλλονή του και τους ψαράδες του, τη Σκιάθο. Ήταν το τέταρτο παιδί του ζεύγους Αδαμαντίου και Γκιουλιώς (Αγγελικής) Εμμανουήλ. Το επώνυμο Παπαδιαμάντης προέρχεται από το όνομα του πατέρα του που ήταν και παπάς.

Τα παιδικά του χρόνια ήταν ανέμελα στο νησί και θα τα ανακαλέσει πολλές φορές νοσταλγικά στα κείμενά του. Ως το 1860 φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Σκιάθου, όπου έμαθε τα βασικά- ανάγνωση, γραφή, μαθηματικά-, του άρεσε όμως, από ό,τι λένε, πιο πολύ να ζωγραφίζει. Στα παιχνίδια του είχε συντροφιά ανάμεσα στους άλλους τον ξάδελφό του, μετέπειτα καλό συγγραφέα Αλέξανδρο Μωραϊτίδη και τον Νικόλαο Διανέλλο, μετέπειτα μοναχό Νήφωνα, ο οποίος θα είναι για χρόνια ο «κολλητός» του. Θα πάνε μαζί στο Άγιον Όρος, θα κατοικήσουν (μέχρι παρεξηγήσεως) για λίγο στο ίδιο διαμέρισμα, ώσπου ο Νήφωνας να παντρευτεί και να φύγει για να μείνει στο Χαρβάτι.

Άνθρωπος των καπηλειών και των τρωγλών 

Ο πατέρας του θα τον στείλει στην Αθήνα για να σπουδάσει Θεολογία, αλλά αυτός θα κάνει στροφή την τελευταία στιγμή και θα γραφτεί στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Θα απογοητευθεί γρήγορα από το στείρο κλίμα και θα τα παρατήσει. Μελετά μόνος του αγγλικά και γαλλικά και παραδίδει μαθήματα. Φυτοζωεί κυριολεκτικά.

Το 1878 γνωρίζεται με τον εκδότη της «Ακρόπολης» Βλάση Γαβριηλίδη που θα τον παρακινήσει να δημοσιεύσει το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Η μετανάστις» στην εφημερίδα «Νεολόγος» Κωνσταντινουπόλεως. Θα ακολουθήσει το 1882 το δεύτερο μυθιστόρημά του με τίτλο «Οι έμποροι των εθνών» δημοσιευμένο στο «Μη χάνεσαι». Δημοσιεύει συνεχώς, γίνεται πια γνωστός στους λογοτεχνικούς κύκλους, αν και αποφεύγει να συγχρωτίζεται με αυτούς. Όσο ζούσε δεν είδε ποτέ δημοσιευμένο δικό του βιβλίο, αλλά αυτό δεν εμπόδισε το έργο του να αποτελεί τη βασικότερη παρακαταθήκη για τους Έλληνες πεζογράφους: Δ. Χατζής, Γ. Ιωάννου, Αλ. Κοτζιάς, Χρ. Μηλιώνης, Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλος, Θ. Βαλτινός, Μένης Κουμανταρέας...

Είναι μια γραφική φιγούρα της Αθήνας. Ο συγκαιρινός του Μιλτιάδης Μαλακάσης τον περιγράφει ως «μια σιλουέταμε ακατάστατα γενάκια, απεριποίητη περιβολή, λασπωμένα ή κατασκονισμένα υποδήματα, ξεθωριασμένο ημίψηλο, με μια παπαδίστικη κάννα με ασημένια λαβή, μαύρο κορδόνι γύρω από μια ασιδέρωτη λουρίδα,ένα είδος κολάρου, συγκρατώντας με τα χέρια του ένα πανωφόρι που του έπεφτε λίγο μεγάλο», το οποίο ήταν γνωστό ότι του το είχε στείλει από το Λονδίνο ο Αλέξανδρος Πάλλης.

Ο Δ. Χατζόπουλος τον χαρακτηρίζει ιδιόρρυθμο, εκκεντρικό, μποέμ, άνθρωπο των καπηλειών και των τρωγλών, και τον παρομοιάζει με τον φιλόσοφο Μένιππο, τον πνευματώδη Λουκιανό, τον παρατηρητικό Ντίκενς, τον ψυχολόγο Τουργκένιεφ. Ο ίδιος όταν το μάθει θα πει: «Δεν μοιάζω με κανέναν,είμαι ο εαυτός μου». Συχνάζει στο μπακάλικο του Καχριμάνη στου Ψυρρή, αλλά και στη μικρή εκκλησία του Αγίου Ελισαίου, όπου ψάλλει μαζί με τον ξάδελφό του Αλέξανδρο Μωραΐτίδη.

Το 1906 αρχίζει να συχνάζει στη Δεξαμενή Κολωνακίου. Κάθεται στο πιο φτηνό από τα δύο καφενεία, αυτό του Μπαρμπα-Γιάννη, όπου ο καφές είχε μία δεκάρα. Αγοραφοβικός, μακριά από όλους τους πελάτες, σταύρωνε τα χέρια στο στήθος, έγερνε το κεφάλι και ονειροπολούσε. Εκεί τον φωτογράφισε ο Παύλος Νιρβάνας, σε αυτή τη φωτογραφία που τον έχουμε ως σήμερα.

Γράφει και μεταφράζει συνέχεια για να μπορεί να ζει. Το 1909 θα γυρίσει στο νησί του. Θα αρρωστήσει και θα πεθάνει το βράδυ της 2ας προς 3η Ιανουαρίου 1911. Έζησε μοναχικός, ανέραστος, πάσχων.

Η διαμάχη για το έργο του 

Ο Παπαδιαμάντης, αν και οι παλαιότεροι κριτικοί (Παλαμάς, Ξενόπουλος κ.ά.) θα εξυμνήσουν το έργο του, δεν θα τύχει της ίδιας αποδοχής από τους νεότερους. Η σχολή των Κ.Θ. Δημαρά και Π. Μουλλά θα μειώσει την αξία του, καθώς θα θεωρήσει ότι πρόκειται για λαογραφικά ηθικά κείμενα χωρίς ιδιαίτερη λογοτεχνική αξία, ενώ του προσάπτει προχειρότητα και αναχρονιστικές τάσεις στη γλώσσα. Από την άλλη σκοπιά, οι αμύντορες τηςΟρθοδοξίας τον θεωρούν εκπρόσωπό τους, μη αναγνωρίζοντας καμία άλλη πτυχή στο έργο του. 

Η γλώσσα του Παπαδιαμάντη δίχασε επίσης την κριτική. Ο Κ. Χατζόπουλος και ο Α. Τερζάκης τη βρήκαν σχολαστική και προβληματική, ενώ τη θαύμασαν ο Τ. Άγρας, ο Ελύτης, ο Ζ. Λορεντζάτος κ.ά. Νεότεροι μελετητές αλλά και συγγραφείς που τον αγαπούν έχουν αναδείξει πλείστες όσες όψεις του συγγραφέα. Ανέδειξαν τον κοινωνικό Παπαδιαμάντη, αυτόν που στηλιτεύει την αδικία, τους πολιτικάντηδες, την παραδοσιακή θέση της γυναίκας που την «πουλάνε» μέσω του γάμου, είναι υπέρ του πολιτικού γάμου κ.ά. 

Τον χιουμορίστα Παπαδιαμάντη, με την ειρωνεία και τον σαρκασμό για να υποβάλλει σε οξύτατη κριτική πολλές καταστάσεις της εποχής. Τον ερωτικό Παπαδιαμάντη, με τις ποιητικές, αισθησιακές εικόνες των αβάσταχτων ερώτων. Τον ποιητή Παπαδιαμάντη, με τη μαγεία των λέξεων και των φράσεων που χρησιμοποιεί. 

Ελπίζουμε ότι εφέτος γιορτάζοντας τα 100 χρόνια από τον θάνατό του θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη ολόπλευρα, να γοητευτούμε από τα κείμενά του, να τον τοποθετήσουμε ολόπλευρα στη λογοτεχνική εικόνα της χώρας μας.

Μπασκόζος Γιάννης ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΟ «ΒΗΜΑ»

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Σκιάθος 4 Μαρτίου 1851 - Σκιάθος 3 Ιανουαρίου 1911), «η κορυφή των κορυφών» και κατά τον Κ. Π. Καβάφη

Να παρακολουθήσουμε αγαπητοί αναγνώστες κι ένα βίντεο για την προσωπικότητα του Αλ.Παπαδιαμάντη, το οποίο το θεωρούμε ένα από τα καλύτερα για την βιογραφία του από την εξαιρετική και αγαπημένη εκπομπή «Παρασκήνιο». Καλή θέαση.

Το ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ συμμετέχει στην επέτειο των 100 χρόνων από τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη με μία ταινία αφιέρωμα στον μεγάλο Σκιαθίτη.

Η εκπομπή εστιάζεται περισσότερο πάνω στην προσωπικότητα του συγγραφέα, μια προσωπικότητα αντιφατική, ιδιόμορφη, δύσκολη και μυστική.

Γιατί, τι άλλο είναι το ταλέντο, όπως είπε ο Γιώργος Xειμωνάς, παρά μία τεράστια προσωπικότητα;

Και ο Παπαδιαμάντης, ως πρόσωπο, «μάγεψε» τους ανθρώπους που τον γνώρισαν από κοντά, όσο και τους μεταγενέστερους που τον γνώρισαν με την γραφή του.

Η εκπομπή «παρακολουθεί» τα βήματά του στην Αθήνα και την Σκιάθο, από μία ολονυχτία στη μνήμη του στο εκκλησάκι του Άγιο Ελισαίου στο Μοναστηράκι όπου έψελνε, μέχρι το έρημο κάστρο της Σκιάθου.

Συναντάει ανθρώπους που συνδέονται μαζί του, είτε ως απόγονοι των ηρώων του, είτε ως μελετητές του, είτε ως φύλακες της κληρονομιάς του στην Σκιάθο. Και τέλος παρουσιάζει τον ίδιο, με το πρόσωπο του ηθοποιού Ντίνου Μακρή, αυτοβιογραφούμενο μέσα από τα λεγόμενα του και τα διηγήματα του. Τον άνθρωπο Παπαδιαμάντη που έζησε ενάντια στο ρεύμα της εποχής του και που δεν ήθελε παρά να «ομοιάζει μόνο με τον εαυτόν του» και να «ασχολείται με το Ωραίον».

Επιμέλεια: http://sophia-siglitiki.blogspot.gr

ΜΑΡΤΥΡΙΑ - Το μάθημα που πήρα από τον Άγιο Εφραίμ

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/01/blog-post_8549.html

Εχθές, πήγα ένα εικονίδιο του Αγίου Εφραίμ σε μία ασθενή μου, νέα στην ηλικία, που έχει μεταστατικό καρκίνωμα νεφρού, στούς πνεύμονες και στό ήπαρ. 
Φεύγοντας, συγκλονισμένος από την κατάστασή της, παρακάλεσα με πόνο ψυχής, να κάνει ο Άγιος Εφραίμ το θαύμα του. Με φορτικότητα και μέ απαιτητικότητα, παρακαλούσα τον Άγιο να εμφανιστεί στην ασθενή και στους συγγενείς της και να την σώσει.

Παράλληλα, αυτό τον καιρό, προσεύχομαι νοερά, ως εξής: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με τον αμαρτωλό, και δίδαξέ με να έχω μνήμη θανάτου και να ταπεινώνομαι, να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και να αγαπώ». Θα καταλάβατε ότι η προσευχή αυτή είναι μία σύνθεση της νοεράς προσευχής και της προσευχής των πατέρων τής Όπτινα, καθώς και των διδαχών του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου και του γέροντα Σωφρόνιου. 
  Όποιος λίγο προσεύχεται, γνωρίζει πως στην αρχή, λίγα καταλαβαίνει από την προσευχή που απαγγέλει. Ξέρει επίσης, πως με τον καιρό, η χάρις του Αγίου Πνεύματος τον κάνει να νοιώθει βαθύτερα τα νοήματα των λόγων, σιγά-σιγά να τα βιώνει.. 
Σήμερα το πρωί, βρέθηκα στον ναό του Αγίου Εφραίμ, στην Νέα Μάκρη. Προσκύνησα το Άγιο λείψανό του, και τον παρακάλεσα να θεραπεύσει την ασθενή μου. Κατόπιν, έπιασα ένα στασίδι δεξιά, και περίμενα..

Δεν ήξερα ακριβώς τι περίμενα. Περίμενα κάποια απάντηση, που είτε θα με διαβεβαίωνε πως ο Άγιος θα επισκευθεί την ασθενή, είτε θα με επέπληττε για το θράσος της απαιτητικότητάς μου. 
Καί τότε, μεταξύ της μικρής και της Μεγάλης εξόδου του ιερέα, η Αγάπη του Αγίου, μου έδωσε ένα συγκλονιστικό μάθημα:

Την είδα να μπαίνει στον ναό κουτσαίνοντας, υποβασταζόμενη από τον πατέρα της. Θα ήταν 30-35 ετών, άγνωστη σε μένα.  Κρατούσε με το δεξί της χέρι την πατερίτσα. Πλησίασε την λάρνακα του Αγίου από την μεριά του κεφαλιού του. Άφησε την πατερίτσα στον πατέρα της και έβαλε τα χέρια της πάνω στην λάρνακα, σαν να αγκάλιαζε το κεφάλι του Αγίου. 
« Καί δίδαξέ με να προσεύχομαι..».

Καί τότε, άρχισε να μιλάει ψιθυριστά στήν κάρα του Αγίου. Δεν άκουγα τι του έλεγε, μα ήταν σαν να γλυκομιλούσε μια μάνα στό άρρωστο αγγελούδι της που το κρατούσε στήν αγκαλιά της. Ηταν τέτοια η στοργή της πρός τον Αγιο και ηταν τέτοια η δύναμη της προσευχής της, που εγώ συγκλονίστηκα. 
«Νά πιστεύω και να υπομένω..» 
  Σαν κεραυνός, μαζί με τα δάκρυά μου, ήλθε στο μυαλό μου η συνειδητοποίηση: Πόσα χρόνια άραγε, αυτή η κοπέλα προσεύχεται με τόση θέρμη; Και αφού συνεχίζει να είναι άρρωστη, τι της δίνει τόση ΥΠΟΜΟΝΗ να συνεχίζει να προσεύχεται, αν όχι η ΠΙΣΤΗ της, δηλαδή η εμπιστοσύνη της προς τον Χριστό και στον Άγιο; Εγώ ήμουν έτοιμος, μέσα σε μία ημέρα, εάν ο Άγιος δεν κάνει το θαύμα που του ζήτησα, να αρχίζω να αμφιβάλλω για τα πάντα. Κι ας παπαγάλιζα, εδώ και μερικές μέρες «και δίδαξέ με να προσεύχομαι, να πιστεύω και να υπομένω». 
  Καί να που σήμερα, Σάββατο 4 Αυγούστου 2012, ο ζωντανός Χριστός και ο ζωντανός Άγιος Εφραίμ, μου έδειξαν τι θα πεί προσευχή, πίστη και υπομονή.. 
  Άγιε μου Μεγαλομάρτυρα Εφραίμ, σε ευχαριστώ. Συγχώρεσέ με τον αχάριστο, αμαρτωλό, ανάξιο και ολιγόπιστο. Ο Χριστός μας να Σου δίνει την δύναμη να θεραπεύεις, όπως κάνεις συνεχώς και αδιάλειπτα εδώ και 60 χρόνια. 
  Περιμένω, Άγιε μου, να με διδάξεις με τον μοναδικό Σου τρόπο, τον τρόπο της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και το υπόλοιπο της προσευχής: ".νά συγχωρώ και να αγαπώ"
ΑΜΗΝ 

ΠΗΓΗ

Δείτε το φαινόμενο που θα συμβεί φέτος τον Αύγουστο και γίνεται κάθε 823 χρόνια

http://www.makeleio.gr/?p=44961

Τον φετινό Αύγουστο του 2014, θα συμβεί ένα φαινόμενο που συμβαίνει μόνο κάθε 823 χρόνια.

Οι τελευταίοι άνθρωποι που έζησαν το φαινόμενο είναι νεκροί και εμείς θα έχουμε την ευκαιρία να το δούμε φέτος.

Ο Αύγουστος του 2014 θα έχει πέντε Παρασκευές, πέντε Σάββατα και πέντε Κυριακές.

Το συγκεκριμένο γεγονός συμβαίνει κάθε 823 χρόνια οπότε όσοι παίρνετε ρεπό εκείνες τις ημέρες θα έχετε πέντε σε ένα μήνα.

Επίσης όσοι βγαίνετε τα Σαββατόβραδα είτε την Παρασκευή και το Σάββατο θα το κάνετε πέντε φορές μέσα σε ένα μήνα.

Γενικά όσοι κάνετε κάτι συγκεκριμένο εκείνες τις ημέρες, είτε ευχάριστο είτε δυσάρεστο θα το ζήσετε πέντε φορές οπότε προετοιμαστείτε!

Ο Καρέλιας δίνει μπόνους και “χαρτζιλικώνει” όσους τον διαφημίζουν. Μπορεί να μας πει ο μεγάλος πατριώτης από την πατρίδα του Σαμαρά που τον παραπαινέψαμε γιατί απολύει κόσμο μέσα στη γιορτές;;;

http://www.makeleio.gr/?p=44752

Μπορεί να χαιρετίστηκε από όλους ως γενναιόδωρη η πράξη του Ανδρέα Καρέλια, διευθύνοντος συμβούλου της καπνοβιομηχανίας ΚΑΡΕΛΙΑ, που μοίρασε. 2,5 εκατομμύρια ευρώ ως μπόνους στους εργαζομένους της εταιρείας, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε αφορμή να. ξεσπαθώσει εναντίον του. Ο βουλευτής Μεσσηνίας του ΣΥΡΙΖΑ Θανάσης Πετράκος, κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή, χαρακτηρίζοντας αδικαιολόγητες τις απολύσεις των υπαλλήλων της καπνοβιομηχανίας, την ώρα πουδίνονται τέτοια ποσά για μπόνους στους υπαλλήλους!!!!!

Η ερώτηση του βουλευτή έχει ως εξής: «Η κα­πνο­βι­ο­μη­χα­νί­α «ΚΑΡΕΛΙΑ Α.Ε.» με έ­δρα την Κα­λα­μά­τα α­πέ­λυ­σε χω­ρίς κα­μί­α αι­τι­ο­λο­γί­α 4 ερ­γα­ζό­με­νους τους τε­λευ­ταί­ους τρεις μή­νες.

Οι συγ­κε­κρι­μέ­νοι ερ­γα­ζό­με­νοι ερ­γά­ζον­ταν στην ε­πι­χεί­ρη­ση πά­νω α­πό 10 χρό­νια.

Η εν λό­γω βι­ο­μη­χα­νί­α δεν αν­τι­με­τω­πί­ζει κα­νέ­να οι­κο­νο­μι­κό πρό­βλη­μα, αν­τί­θε­τα οι πα­ραγ­γε­λί­ες που έ­χει εί­ναι ι­δι­αί­τε­ρα αυ­ξη­μέ­νες.

Προ­κει­μέ­νου δε να αν­τι­με­τω­πί­σει τις αυ­ξη­μέ­νες πα­ραγ­γε­λί­ες της, α­σκεί πι­έ­σεις στους ερ­γα­ζό­με­νους να αυ­ξή­σουν την πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τά τους, ώ­στε να κα­λύ­ψει τον αυ­ξη­μέ­νο όγ­κο των πα­ραγ­γε­λι­ών της. Οι α­πο­λύ­σεις και η εν­τα­τι­κο­ποί­η­ση της ερ­γα­σί­ας έ­χουν δη­μι­ουρ­γή­σει κλί­μα α­να­σφά­λειας στους ερ­γα­ζό­με­νους.

Πα­ράλ­λη­λα η κα­πνο­βι­ο­μη­χα­νί­α δεν τη­ρεί τους ό­ρους της ε­πι­χει­ρη­σια­κής συλ­λο­γι­κής σύμ­βα­σης που έ­χει υ­πο­γρά­φει στις 15/5/2013 με ι­σχύ α­πό 1/1/2013 έ­ως 31/12/2014, με α­πο­τέ­λε­σμα τον προ­η­γού­με­νο Ι­ού­λιο οι ερ­γα­ζό­με­νοι να προ­βούν σε κα­ταγ­γε­λί­α ε­ναν­τί­ον της ε­ται­ρεί­ας στο γρα­φεί­ο Ε­πι­θε­ώ­ρη­σης Ερ­γα­σί­ας Κα­λα­μά­τας.

Το γρα­φεί­ο Ε­πι­θε­ώ­ρη­σης Ερ­γα­σί­ας Κα­λα­μά­τας συ­νέ­τα­ξε έκ­θε­ση την ο­ποί­α και α­πέ­στει­λε στην Δι­εύ­θυν­ση Ε­πι­θε­ώ­ρη­σης Ερ­γα­σί­ας στην Τρί­πο­λη. Ό­μως πα­ρό­λο που έ­χουν πε­ρά­σει πά­νω α­πό τρεις μή­νες η Δι­εύ­θυν­ση Ε­πι­θε­ώ­ρη­σης Ερ­γα­σί­ας της Τρί­πο­λης δεν έ­χει στεί­λει κλι­μά­κιο για δι­ε­νέρ­γεια ε­λέγ­χου.

Ε­πει­δή οι ερ­γα­ζό­με­νοι πρέ­πει να προ­στα­τεύ­ον­ται και να τη­ρεί­τε η ι­σχύ­ου­σα ε­να­πο­μεί­να­σα ερ­γα­τι­κή νο­μο­θε­σί­α.

Ε­πει­δή ό­λοι οι ερ­γα­ζό­με­νοι πρω­το­στά­τη­σαν στον ο­μό­θυ­μο α­γώ­να της κοι­νω­νί­ας και των φο­ρέ­ων της Μεσ­ση­νί­ας για να α­πο­συρ­θεί η πρό­τα­ση τρο­πο­ποί­η­σης της Ε.Ε., υ­λο­ποί­η­ση της ο­ποί­ας θα ο­δη­γού­σε σε συρ­ρί­κνω­ση ερ­γα­σι­ών και κλεί­σι­μο των ελ­λη­νι­κών κα­πνο­βι­ο­μη­χα­νι­ών.

Με βά­ση τα πα­ρα­πά­νω, ε­ρω­τά­ται ο αρ­μό­διος Υ­πουρ­γός:

Θα δώ­σει ά­με­σα εν­το­λή το Υ­πουρ­γεί­ο σας, ώ­στε η Δι­εύ­θυν­ση Ε­πι­θε­ώ­ρη­σης Ερ­γα­σί­ας Τρί­πο­λης να ε­νερ­γή­σει τον α­ναγ­καί­ο ε­πι­τό­πιο έ­λεγ­χο στην κα­πνο­βι­ο­μη­χα­νί­α «ΚΑΡΕΛΙΑ Α.Ε.» τον ο­ποί­ο α­δι­και­ο­λό­γη­τα κα­θυ­στε­ρεί πά­νω α­πό τρείς μή­νες;
Θα α­παι­τή­σει το Υ­πουρ­γεί­ο α­πό την ε­ται­ρεί­α την ε­πα­να­πρόσ­λη­ψη των τεσ­σά­ρων ερ­γα­ζο­μέ­νων, με δε­δο­μέ­νο ό­τι οι συγ­κε­κρι­μέ­νοι ερ­γα­ζό­με­νοι δεν έ­χουν υ­πο­πέ­σει σε κά­ποι­ο πα­ρά­πτω­μα, ό­πως προ­κύ­πτει άλ­λω­στε και α­πό την α­πό­φα­ση α­πό­λυ­σης;
Θα προ­χω­ρή­σει το Υ­πουρ­γεί­ο σας στην αλ­λα­γή της νο­μο­θε­σί­ας που α­φο­ρά τις α­πο­λύ­σεις, του­λά­χι­στον σε ε­πι­χει­ρή­σεις με κερ­δο­φο­ρί­α, ό­πως η κα­πνο­βι­ο­μη­χα­νί­α ΚΑΡΕΛΙΑ Α.Ε. ώ­στε ι­δι­αί­τε­ρα σε αυ­τή την κρί­ση που βι­ώ­νουν οι ερ­γα­ζό­με­νοι να υ­πάρ­χει προ­στα­σί­α των ερ­γα­ζό­με­νων του ι­δι­ω­τι­κού το­μέ­α α­πό την ερ­γο­δο­τι­κή αυ­θαι­ρε­σί­α;»
Τα σχόλια δικά σας…

Πολ Κρούγκμαν: Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ. ΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ!

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=14757:kroygkman-krish-eyrw&catid=73:dr-apergies&Itemid=280

Η κρίση στο ευρώ δεν έχει υποχωρήσει ακόμη, επιμένει ο οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν και τονίζει πως καμία από τις χώρας της Ευρωζώνης που πλήττεται από την οικονομική κρίση δεν έχει κάνει πειστικά βήματα. Ο κ. Κρούγκμαν σε ανάλυσή του στους New York Times εξηγεί γιατί συμβαίνει αυτό, υπογραμμίζει ότι από στιγμή σε στιγμή όλο το οικοδόμημα μπορεί να καταρρεύσει, ενώ επισημαίνει ότι τοκόστος θα είναι τεράστιο τόσο σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, όσο και σε ανθρώπινο.

Όπως υποστηρίζει στους NYT «το κόστος δανεισμού για τις χώρες εντός ευρώ που βρίσκονται σε κρίση έχει πέσει αρκετά.Αλλά αυτό δεν συμβαίνει επειδή οι πολιτικές λιτότητας έχουν φέρει το χρέος υπό έλεγχο- οι ρυθμοί του χρέους αυξάνονται ακόμη σε μεγάλο βαθμό λόγω της συρρίκνωσης της οικονομίας και του πληθωρισμού. Αντίθετα, υπάρχει μια δραματική ισοπέδωση μεταξύ του χρέους και των επιτοκίων.

Γιατί έχει συμβεί αυτό;», συνεχίζει ο οικονομολόγος «|Ο χρόνος δείχνει ότι οφείλεται κυρίως στην''επίδραση Ντράγκι'', δηλαδή στο σήμα της ΕΚΤ ότι θα λειτουργήσει σαν δανειστής κρατών ως λύση ανάγκης, κάτι που έχει απομακρύνει σε μεγάλο βαθμό τον φόβο της ρευστότητας εν μέσω πανικού. Είναι πιθανό ότι υπήρξε επίσης κάποια μείωση όσον αφορά τον πολιτικό κίνδυνο, επειδή τα ευρωπαϊκά έθνη αποδεικνύονται εκπληκτικά αποφασισμένα να μείνουν στο ευρώ με σχεδόν οποιοδήποτε κόστος.
Έχει τελειώσει λοιπόν η κρίση του ευρώ; Όχι- δεν έχει τελειώσει μέχρι τουλάχιστον να εμφανιστεί το χρέος μαζί με την εσωτερική υποτίμηση. Δεν έχουμε δει ακόμη καμία από τις χώρες της κρίσης να φτάνει σε σημείο όπου η πτώση των μισθών να οδηγεί σε μια ανάκαμψη καθαρά οδηγούμενη από τις εξαγωγές, ή τουλάχιστον μια κατάσταση στην οποία η λιτότητα να αποδίδει με την πτώση των μισθών».
Ο κ. Κρούγκμαν κλείνει την ανάλυση του λέγοντας πως «σαν ευρωπεσιμιστής πρέπει να παραδεχθώ πως τώρα φαίνεται πως θα λειτουργήσει αυτή η κατάσταση. Το κόστος -ανθρώπινο, πολιτικό και οικονομικό- θα είναι τεράστιο. Και το όλο οικοδόμημα μπορεί να καταρρεύσει. Αλλά η βούληση της ΕΚΤ να αναλάβει ευθύνες και να κάνει την δουλειά της έχει δώσει στην Ευρώπη μερικές ανάσες».

Τα πρωτοσέλιδα της Κυριακής (5 Ιανουαρίου 2014)

http://online-pressblog.blogspot.gr/2014/01/5-2014.html

ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΛΙΠΑΣΜΑ ΟΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΙ - ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ ΝΕΚΡΟΙ. ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ ΚΩΣΤΑ - ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/01/blog-post_848.html

Του Αργύρη Σιδέρη
Ζούμε χρόνια τώρα, ειδικά τα 4 τελευταία , τον αφελληνισμό και τον αποδεκατισμό των Ελλήνων που γίνεται μεθοδικά και με αυξανόμενη ένταση απο τις κατοχικές κυβερνήσεις που υπακούοντας στις
διαταγές των κατακτητών μας οδηγούν εναν ολόκληρο λαό στην πλήρη εξαθλίωση και στην
αυτοχειρία.

Δεν είναι τυχαίο αυτό που ζούμε στις μέρες μας, ορμητικά μιζοποτάμια παρασύρουν στο πέρασμά τους ανθρώπους και συνειδήσεις μέσα σε ένα ανακάτεμα χρυσού και κοινωνικών αποβλήτων. Στις .. όχθες, άνθρωποι αγνοί, οι πραγματικοί έλληνες παρακολουθούν έκθαμβοι και απορημένοι την συνεχή ροή αυτού του μιζοπόταμου. Έλληνες που πρώτα ζούσαν στην περηφάνεια και στην οικογενειακή γαλήνη γνωρίζουν την εξαθλίωση και την ένδεια καταλήγοντας να ψάχνουν για τροφή στους κάδους σκουπιδιών, μην μπορώντας να θρέψουν την αγαπημένη τους οικογένεια, γνωρίζοντας την κοινωνική απαξίωση και τον προσωπικό εξευτελισμό. Κάποιοι δεν αντέχουν,....
προσπαθούν, αλλά ΔΕΝ αντέχουν και επιλέγουν σαν λύση την αποτρόπαια πράξη της αυτοχειρίας.

Αυτές τις μέρες ζούμε απο πολύ κοντά το τραγικό τέλος ενός τέτοιου συνανθρώπου μας. Ο πάντα χαμογελαστός 52 χρονος λεβέντης, πρώην αξιωματικός καταδρομέας και Φίλος Κώστας, δυο χρόνια άνεργος με τα ανάλογα χρέη ζούσε με την βοήθεια φίλων που έκαναν ότι μπορούσαν για να μετριάσουν τον πόνο του. Μάταια όμως, με επιστέγασμα την εγκατάλειψή του απο την γυναίκα του που δεν άντεξε αυτήν την κατάσταση, οδηγήθηκε να βάλει οδυνηρό τέλος στη ζωή του με τραγικό τρόπο.

Βρέθηκε κρεμασμένος μέσα στο σπίτι στο οποίο χρωστούσε κάμποσα ενοίκια. Ο Κώστας, είναι ένας απο τους χιλιάδες "Κώστηδες" που εξαναγκάσθηκαν σε αυτό το τέλος όχι γιατί το ήθελαν αυτοί, αλλά κάποιοι ... "άλλοι" συνειδητοί εγκληματίες. Ονόματα δεν λέμε, όλοι τους ξέρουμε. Απο όλους εμάς που είχαμε την τιμή να γνωρίσουμε τον "Κωστή" και να δεχθούμε την αγάπη του, τον συνοδεύουμε στο στερνό ταξίδι με μια ευχή: ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ - ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ - ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ και ... ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ!

ΥΓ: Αυτές οι τραγικές απώλειες ανθρώπων ικανότατων να προσφέρουν στην κοινωνία, ας είναι λίπασμα λευτεριάς της Πατρίδας μας και κραυγή αγωνίας προς στους ανθρώπους που ΔΕΝ αντέχουν.
ΜΗΝ κάνετε αυτό που επιδιώκουν οι εχθροί του Έθνους και των Ελλήνων.
Μην τους κάνετε "ευτυχισμένους" χαρίζοντάς τους την πανάκριβη ζωή σας
ΔΕΝ ΕΙΣΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.

«Εξάψαλμος» του μητροπολίτη Σιατίστης κ. Παύλου κατά του Παπα – Σούρα Διαμαντόπουλου

http://www.antinews.gr/2014/01/03/240833/

Ο μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος έγινε γνωστός στο Πανελλήνιο γιατί ήταν από τους πρώτους ιεράρχες που μίλησαν ξεκάθαρα για το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, για την εγκληματική της δράση και για το πόσο επικίνδυνη είναι για την Ελλάδα. Τίμησε και τη θέση του στην Εκκλησία αλλά και ως άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και την πατρίδα του. Και όλοι του έβγαλαν το καπέλο. Τώρα θα έχουν έναν ακόμη λόγο να του πουν μπράβο. Ο μητροπολίτης Παύλος έψαλε τον… εξάψαλμο στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Bαγγέλη Διαμαντόπουλο που ντύθηκε Παπα – Σούρας και έκανε ότι μεταλαμβάνει το κοινό.

Καλή η πλάκα, αλλά έχει και τα όριά της και ο κ. Παύλος με αφορμή αυτή του την ενέργεια εξέδωσε ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία λέει τα εξής: «Ανοίγοντας το διαδίκτυο πληροφορήθηκα την ενέργεια του Βουλευτή Καστοριάς του ΣΥΡΙΖΑ με την οποία, στην καρδιά των μεγάλων εορτών της Εκκλησίας μας ευρισκόμενοι επεχείρησε να ευτελίσει το ιερώτερο Μυστήριο της Ορθοδόξου Εκκλησίας που είναι το Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας.

Υποτίθεται ότι συμμετείχε σε καρναβαλικό άρμα που είχε σαν θέμα την «κηδεία της κρίσης»,  αλλά και ο πλέον άσχετος γνωρίζει ότι στις κηδείες δεν κοινωνούμε τους πιστούς. Άρα θεωρώ συνειδητό τον στόχο του διά την διακωμώδηση και τον ευτελισμό της Θείας Κοινωνίας, του ιερώτερου Μυστηρίου των χριστιανών. Το μόνο που απέδειξε είναι το πόσο ευτελής είναι ο ίδιος.

Έγινε λόγος εις το ότι το καρναβάλι αυτό χαρακτηρίζεται διά την «ελευθεριότητα του». Αλλά η ελευθεριότητα είναι δίκοπο μαχαίρι διότι αποκαλύπτει τα μύχια και τα κρύφια της καρδίας των ανθρώπων. Τα όρια της ελευθεριότητας τα ορίζουν ο προσωπικός πολιτισμός του καθενός, η αίσθηση του σεβασμού σε ο,τι είναι ιερό και όσιο σε μία κοινωνία, ακόμη και η διάκριση των ημερών και των στιγμών μέσα στο χρόνο. Σε αυτά τα σημαντικά πράγματα ο κ. Βουλευτής περνάει την δική του «κρίση».

Εάν αυτά δεν τα καταλαβαίνει είναι ανόητος και γι’αυτό επικίνδυνος. Εάν τα καταλαβαίνει είναι μοχθηρός απέναντι στην πίστη και την καρδία των χριστιανών την οποία συνειδητά επεχείρησε να πλήξει κρυπτόμενος πίσω από μία καρναβαλική εκδήλωση».