ΝΕΟ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ ΤΟΥΡΚΟΣΗΡΙΑΛ: ΦΕΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ «ΑΛΩΣΗ» ΣΤΟΝ ΑΝΤ1 - ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΟΤΙ ΘΑ «ΠΙΑΣΕΙ» ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 50% ΤΗΛΕΘΕΑΣΗ;

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/10/1-50.html

 

ΤΡΕΞΤΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ ΝΑ ΤΗ ΔΕΙΤΕ ΓΙΑ ΝΑ...ΜΟΡΦΩΘΕΙΤΕ! ΤΡΕΞΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ «ΙΣΤΟΡΙΑ» ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΦΑΓΕΙΣ ΣΑΣ!!!

***ΟΣΟΙ ΠΑΝΤΩΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΓΙΝΕ ΤΟΤΕ ΚΙ ΕΧΟΥΝ...ΓΕΡΟ ΣΤΟΜΑΧΙ, ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΕΔΩ:

ΤΑ ΦΡΙΚΑΛΕΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ,ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ-ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΙΔΙΟΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ!

«Αλωση» στην εθνική μας συνείδηση, στην ιστορία μας, στην ελληνική γλώσσα και στον πολιτισμό.
Οι φόβοι που εξέφρασε σε χθεσινό δημοσίευμά της η «δημοκρατία», ότι δηλαδή είναι πολύ πιθανό να βρεθεί κανάλι- αγοραστής στην ελληνική αγορά που θα παραχωρήσει στέγη στον «Μωάμεθ Β’ τον Πολιορκητή», επιβεβαιώθηκαν. Η εφημερίδα αναρωτιόταν αν η νέα τουρκική σειρά «Αλωση», που αναφέρεται στην πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, θα προβληθεί από κάποιο ελληνικό κανάλι. Σήμερα σας έχουμε την απάντηση.

Δεν μας φτάνει ο «Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής» και όλες οι θηριωδίες του -ο οποίος, σημειωτέον, επιστρέφει δριμύτερος τη Δευτέρα 21 Οκτωβρίου στον ΑΝΤ1, στις 21.15 το βράδυ, αφού το κανάλι εξασφάλισε δύο ακόμη κύκλους επεισοδίων- λίαν συντόμως θα υποστούμε και την τηλεοπτική παρουσία του «Μωάμεθ Β, του Πολιορκητή»!Πρόκειται για την τουρκική σειρά «Fatih» (Αλωση), που έκανε πρεμιέρα στα τέλη Σεπτεμβρίου στο Kanal D, η οποία αναφέρεται (με… βάρβαρο για την ιστορική αλήθεια τρόπο) στην Αλωση της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαΐου του 1453 από τον σουλτάνο Μωάμεθ Β’ (που υποδύεται ο Μεχμέλ Ακίγ Αλακούρτ). Την είδηση μας επιβεβαίωσε στην παρουσίαση προγράμματος του ΑΝΤ1 ο ίδιος ο διευθυντής προγράμματος του καναλιού Γιάννης Λάτσιος. Οταν τον ρωτήσαμε για την εν λόγω παραγωγή, κούνησε το κεφάλι του καταφατικά, χαμογέλασε με νόημα και απάντησε σιβυλλικά: «Θα δείτε».
Σε περίπτωση λοιπόν που ο ΑΝΤ1 έχει αγοράσει και αυτή την τηλεοπτική σειρά προς χάριν της θεαματικότητας, τότε το ίδιο το γεγονός αποτελεί πρόκληση για τα ελληνικά ιστορικά δεδομένα.
Γιατί ναι μεν η «Αλωση» εστιάζει -όπως και η σειρά «Σουλεϊμάν»- στις τρεις γυναίκες, στο χαρέμι του σουλτάνου και στις ίντριγκες μεταξύ των παιδιών του για την κατάκτηση της εξουσίας, αλλά κανείς δεν μπορεί να μη σταθεί στις ιστορικές ανακρίβειες που ακούγονται μέσα από τις σειρές του είδους, με στόχο να περάσει η τουρκική προπαγάνδα διά της πλαγίας οδού. Μάλιστα, από τα πρώτα επεισόδια (που σάρωσαν σε τηλεθέαση στη γείτονα χώρα) οι Ελληνες εμφανίζονται λιπόψυχοι μπροστά στους κυρίαρχους Οθωμανούς.
Δημοκρατία

Ποτέ μην απελπίζεσαι! (ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ)

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2013/10/blog-post_17.html

 

Τα «απότομα» προκαλούν επικίνδυνους κραδασμούς. Αν βρεθεί κανείς από ένα πολύ παλιό ζεστό δωμάτιο έξω σε παγωνιά, υπάρχει περίπτωση να κρυολογήσει ή να αρπάξει καμιά πνευμονία.

Και στον πνευματικό χώρο οι απότομες αλλαγές είναι δύσκολες. Δεν μπορεί να γίνει κανείς μέσα σε μια στιγμή άγιος.

Όλα χρειάζονται χρόνο, κόπο, μέθοδο, αγωνία.

Κάποτε, ένας μοναχός πέφτει σε κάποιο σοβαρό σαρκικό αμάρτημα. Αμέσως θλίψη τον πνίγει, απελπισία ροκανίζει την ύπαρξή του. Σταματά τον «κανόνα» του και συλλογίζεται τί να κάνει.

- Ω! Χριστέ μου, φώτισέ με!

- Πηγαίνει στον γέροντά του, ανοίγει την καρδιά του. Φανερώνει όλη τη λύπη, την απελπισία που σφίγγει το είναι του , σα φοβερή μέγγενη!

Ο γέροντας του αναφέρει την παρακάτω διήγηση:

Μια φορά ένας γεωργός έχει ένα απόμακρο περιβόλι. ¨Όσο το περιποιείται, αυτό δίνει αρκετά προϊόντα. Επειδή όμως βρίσκεται αρκετά μακρυά από το χωριό, συχνά το παραμελεί. Έτσι το χωράφι σιγά-σιγά γεμίζει αγκάθια, άγρια βάτα, διάφορα αγριοχόρταρα.

Μια μέρα φωνάζει τον πρωτογυιό του:

- Παιδί μου, σε παρακαλώ, να πας να καθαρίσεις το περιβόλι μας, γιατί έχει γίνει αγνώριστο.

- Καλά, πατέρα, θα πάω!

Πρωί-πρωί ετοιμάζει τα σύνεργά του- (τσάπα, αξίνα, τσουγκράνα, φαγητό ) και με το γαϊδουράκι του φτάνει στο «χερσωμένο» χωράφι. Μόλις τ’ αντικρύζει, τα χάνει! Ζαλίζεται, απελπίζεται τέλεια.

- Χριστός και Παναγιά! Από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω; Τι να κάνω; Το χωράφι δεν καθαρίζεται με τίποτε, συλλογίζεται. Πηγαίνει σε μιαν αχυροκαλύβα και ξαπλώνει. Η ώρα περνά, σαν νερό. Ο νεαρός εξακολουθεί να κοιμάται.

Η απελπισία ναρκώνει κάθε δύναμή του.

Βραδυάζει, επιστρέφει στο χωριό άπρακτος.

- Τι έγινε παιδί μου; Καθάρισες καθόλου το χωράφι;

- Καθόλου, πατέρα, δεν έκαμα τίποτε!

- Γιατί, παλληκάρι μου;

- Απελπίστηκα. Είδα πολλά βάτα, σχοίνα, αγριόχορτα. Δεν ήξερα τι να κάνω!

- Και τι έκανες όλη τη μέρα;

- Κοιμόμουνα!

- Καλά δεν ντρέπεσαι το μπόι σου; Κρίμα και σε είχα έξυπνο! Αύριο θα πας και θα καθαρίσεις μονάχα λίγο μέρος , να, όσο το μπόι σου! Καθάρισε το και ξάπλωσε έπειτα όλη τη μέρα.

Την άλλη μέρα, πρωί-πρωί, ο γυιός ξεκινά πάλι για το περιβόλι. Πριν ανατείλει ο ήλιος φτάνει. Αρπάζει το ξινάρι και τραβά στην άκρη μερικά χόρτα. Σε δέκα λεπτά έχει καθαρίσει διπλάσιο χώρο από το μπόι του!

Οι αρχαίοι έλεγαν: «Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός». Ο γιος συνεχίζει τώρα να εργάζεται μ’ όρεξη και σβελτάδα.

Η απελπισία τώρα έχει εξαφανιστεί από την καρδιά του. Τρία … πέντε.. δέκα μέτρα!

Το βράδυ χαρούμενος επιστρέφει στο χωριό και φωνάζει:

- Πατέρα, πατέρα!

- Τι τρέχει , παιδί μου;

- Καθάρισα δέκα μέτρα! Σε λίγες μέρες θα ‘χω τελειώσει.

Είδες που στα ‘λεγα;

Η απελπισία παιδί μου κατατρώγει κάθε προσπάθεια, σαν ύπουλο σκουλήκι!

Πραγματικά το περιβόλι σε μερικές μέρες γίνεται πεντακάθαρο!

Ο γέροντας , σταματά λίγο:

- Κατάλαβες, παιδί μου, τι θέλω να πω;

- Κατάλαβα, γέροντα! Πρέπει ν’ αρχίσω να καθαρίζω την ψυχή μου. Μα από πού ν’ αρχίσω;

- Μα έχεις ήδη αρχίσει παιδί μου.

Η εξομολόγηση είναι η ευλογημένη αρχή. Ο Θεός την χαρίζει. Είναι δώρο θεόσταλτο.

Τώρα πρέπει να «κινήσεις» και συ την χείρα σου.

- Μάλιστα! Τι πρέπει να κάνω;

- Άρχισε πάλι τον μοναχικό σου κανόνα! Λέγε συνέχεια «Κύριε ελέησόν με», και ετοιμάσου να ..κοινωνήσεις.

Αστραποβολούν τα μάτια του αμαρτωλού.

- Να κοινωνήσω; Εγώ ο τρισάθλιος;

- Ναι, παιδί μου. Σύντομα θα κοινωνήσεις.

- Ξέρεις τι σου χρειάζεται, παιδί μου τώρα. Να σκοτώσεις το δαίμονα της απελπισίας.

- Δηλαδή μπορώ να ξαναγίνω και εγώ δόκιμος μοναχός;

- Βεβαιότατα παιδί μου! Όπως σε βλέπω και με βλέπεις.

Ο νεαρός γρήγορα-γρήγορα σκύβει και φιλά τα πόδια του γέροντα.

- Σ’ ευχαριστώ γέροντα, από τα βάθη της ψυχής μου! Μου χαρίσατε τον ουρανό!

Όταν η ελπίδα τρυπώνει στην καρδιά, όλα γίνονται λαμπρά, φωτεινά, ουράνια, παραδεισένια!

Από το βιβλίο: «ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΟΜΙΛΙΑ ΕΚΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ»
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ,ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΩΦΕΛΙΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ, ΤΕΥΧΟΣ 7ον

Πηγή: tokandylaki.blogspot.gr

http://www.diakonima.gr

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ> ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ: ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΕΞΙ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΝΗΣΤΙΚΟΣ!

http://www.agioritikovima.gr/ugeia/30607-pagkomia-imera

Σοκ και δέος προκαλούν τα στοιχεία για τις τραγικές διαστάσεις που έχει λάβει ο υποσιστισμός. Υπολογίζεται πως ένας στους έξι ανθρώπους κοιμάται νηστικός ενώ  περισσότεροι  από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση υποθρεψίας.

Σήμερα είναι η Παγκόσμια ημέρα Διατροφής και είναι αφιερωμένη  στα Αειφόρα διατροφικά συστήματα για την ασφάλεια των τροφίμων και της διατροφής. Το συγκεκριμένο θέμα έχει ως στόχο την αναγνώριση του προβλήματος αλλά και την ανεύρεση λύσεων για το πρόβλημα της ασφάλειας των τροφίμων αλλά και την καταπολέμηση της πείνας.

Την ίδια ώρα στην Ελλάδα της κρίσης όλο και περισσότερες οικογένειες έρχονται αντιμέτωπες  με την πείνα. Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί είναι ότι τα στοιχεία των  Φιλανθρωπικών Οργανώσεων βάση των οποίων έως και το 90% των οικογενειών στις φτωχότερες γειτονιές, τρέφονται από τα  σσυσσίτια και από τις δωρεές τροφίμων.

Σήμερα  μη βιώσιμα μοντέλα ανάπτυξης καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον, απειλούν τα οικοσυστήματα και τη βιοποικιλότητα που είναι απαραίτητα για τη μελλοντική ύπαρξη τροφής Οι εκκλήσεις για ουσιαστικές αλλαγές στο τρόπο εκμετάλλευσης της γης αλλά και  στη λειτουργία των  διατροφικών συστημάτων  θα πρέπει να εισακουστούν και να εφαρμοστούν νέα μέτρα.»

Ο FAO υποστηρίζει ότι σημαντικά βήματα για την καταπολέμηση της πείνας είναι:
•    Η ανάδειξη της σημασίας της  παραγωγής γεωργικών προϊόντων.
•    Η ενθάρρυνση οικονομικών και τεχνικών συνεργασιών μεταξύ αναπτυσσόμενων χωρών.
•    Η ενθάρρυνση ανθρώπων, ειδικά  γυναικών, στη λήψη αποφάσεων και στη συμμετοχή σε δραστηριότητες  που επηρεάζουν της συνθήκες διαβίωσης
•    Η αφύπνιση για το πρόβλημα του υποσιτισμού.
•    Η ενδυνάμωση της διεθνούς αλλά και της κρατικής αλληλεγγύης κατά της πείνας , της υποθρεψίας και της φτώχειας αλλά και η στροφή της προσοχής στην ασφάλεια των τροφίμων  και στην αγροτική ανάπτυξη.

Yγεία στα τρόφιμα

Με αφορμή την σημερινή ημέρα , ο ΕΦΕΤ στο μήνυμα του επισημαίνει μεταξύ άλλων πως οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι τα τρόφιμα που καταναλώνουν είναι ένας από τους παράγοντες που καθορίζει σε σημαντικό βαθμό την υγεία τους. Λιγότερο γνωστό, όμως, παραμένει ότι τα τρόφιμα που παράγουμε και καταναλώνουμε έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον (π.χ. χρήση γης και υδάτινων πόρων, απόβλητα κ.α.) και στην οικονομία.

Επομένως, η άρρηκτη σχέση που συνδέει τη θρέψη με την υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή επεκτείνεται και στη σωστή, επαρκή και ορθολογική παραγωγή, διάθεση και κατανάλωση ασφαλών και ποιοτικών τροφίμων. 

Ποσοστό 7,8% για τη Χρυσή Αυγή σε νέα δημοσκόπηση της Alco. Μικρό προβάδισμα στη Νέα Δημοκρατία.

http://www.logiastarata.gr/2013/10/78-alco.html

Προβάδισμα βραχείας κεφαλής στη Νέα Δημοκρατία δίνει νέα δημοσκόπηση της ALCO. Η έρευνα διενεργήθηκε με τηλεφωνικές συνεντεύξεις, σε πανελλαδικό δείγμα 1.000 ατόμων, από τις 9 μέχρι 14 Οκτωβρίου.

Στην πρόθεση ψήφου, η Ν.Δ συγκεντρώνει ποσοστό 21,2 και ο ΣΥΡΙΖΑ 20,5%, ενώ τα ποσοστά των υπολοίπων κομμάτων διαμορφώνονται ως εξής: ΠΑΣΟΚ 6,1%, Αν.Ελ 5,1%, Χρυσή Αυγή 6,8%, ΔΗΜΑΡ 3,7% και ΚΚΕ 4,9% [δείτε σχετικό πίνακα].

Επί των εγκύρων ψηφοδελτίων η κατάταξη εκλογικής επιρροής των κομμάτων διαμορφώνεται ως εξής:

ΝΔ 24,4%, ΣΥΡΙΖΑ 23,6%, ΠΑΣΟΚ 7%, Αν.Ελ 5,9%, Χρυσή Αυγή 7,8%, ΔΗΜΑΡ 4,3%, ΚΚΕ 5,6%

Εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον έχουν ωστόσο τα αποτελέσματα σχετικά με τον «αξιακό χάρτη» του εκλογικού σώματος αλλά και τα κριτήρια και συναισθήματα που οδηγούν τους ψηφοφόρους στην επιλογή συγκεκριμένου κόμματος.

Για παράδειγμα:

- Οι ψηφοφόροι της ΝΔ την επιλέγουν κατά 33% με βάση την ιδεολογία, κατά 45% με βάση τις θέσεις της και κατά 14% υποκινούμενοι από το συναίσθημα της οργής,

- Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ τον επιλέγουν κατά 24% με βάση την ιδεολογία, κατά 46% με βάση τις θέσεις και κατά 22% υποκινούμενοι από την οργή, ενώ

- Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής κάνουν την επιλογή τους κατά 24% με βάση την ιδεολογία, κατά 25% για τις θέσεις του κόμματος και κατά 50% (ένας στους δύο) υποκινούμενοι από το συναίσθημα της οργής [δείτε σχετικό πίνακα]

Η δημοσκόπηση διαπιστώνεται ότι το 76,5% των πολιτών εμφορούνται από απογοήτευση, ενώ το 23,5% δηλώνουν ότι προσδοκούν βελτίωση των συνθηκών.

Το συναίσθημα της απογοήτευσης είναι εντονότερο μεταξύ εκείνων που επιλέγουν να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ (85%), Αν.Ελ (84%), Χρυσή Αυγή (83%) και ΚΚΕ (84%), ενώ η προσδοκία είναι εντονότερη μεταξύ των ψηφοφόρων της ΝΔ (40%), ΠΑΣΟΚ (35%) και ΔΗΜΑΡ (27%).

Όλα τα στοιχεία της πρωτότυπης έρευνας θα παρουσιαστούν και θα αναλυθούν στην αποψινή εκπομπή από τον διευθύνοντα σύμβουλο της Alco Κώστα Παναγόπουλο, ενώ θα παρέμβουν και θα σχολιάσουν εκπρόσωποι των κομμάτων.

H δημοσκόπηση διενεργήθηκε για λογαριασμό του τηλεοπτικού σταθμού Action24.

imerisia.gr

BOMBA: Το Δικαστήριο της ΕΕ καταδίκασε την Ελλάδα για τα μεταλλεία χρυσού ! [ ολόκληρη η απόφαση]

http://justiceforgreece.wordpress.com/2013/10/17/%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB/

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (έκτο τμήμα)

της 17ης Οκτωβρίου 2013 

«Παράβαση κράτους μέλους – Κρατικές ενισχύσεις – Απόφαση της Επιτροπής με την οποία διατάσσεται η ανάκτηση ενισχύσεως – Μη εκτέλεση»

Στην υπόθεση C‑263/12, με αντικείμενο προσφυγή του άρθρου 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ λόγω παραβάσεως, η οποία ασκήθηκε στις 25 Μαΐου 2012,

Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκπροσωπούμενη από τη Μ. Πατακιά και τον B. Stromsky, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, [προσφεύγουσα],

κατά

Ελληνικής Δημοκρατίας, εκπροσωπούμενης από τους Π. Μυλωνόπουλο, Κ. Μπόσκοβιτς, Γ. Κανελλόπουλο και τη Μ. Καραγεώργου, με τόπο επιδόσεων στο Λουξεμβούργο, [καθής]

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (έκτο τμήμα),

συγκείμενο από τους A. Borg Barthet, πρόεδρο του έκτου τμήματος, ασκούντα καθήκοντα προέδρου του τμήματος, E. Levits (εισηγητή) και M. Berger, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: P. Cruz Villalón

γραμματέας: A. Calot Escobar

έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία,

κατόπιν της αποφάσεως που έλαβε, αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα, να εκδικάσει την υπόθεση χωρίς ανάπτυξη προτάσεων,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1        Με την προσφυγή της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο να αναγνωρίσει ότι η Ελληνική Δημοκρατία, παραλείποντας να λάβει, εντός των ταχθεισών προθεσμιών, όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εκτέλεση της αποφάσεως Ε(2011) 1006 τελικό της Επιτροπής, της 23ης Φεβρουαρίου 2011, σχετικά με την κρατική ενίσχυση C 48/2008 (πρώην NN 61/2008) που εφάρμοσε η Ελλάδα υπέρ της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ, και, εν πάση περιπτώσει, μην ενημερώνοντας επαρκώς την Επιτροπή για τα μέτρα που έλαβε κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 4 της αποφάσεως αυτής, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 2 έως 4 της εν λόγω αποφάσεως και από τη Συνθήκη ΛΕΕ.

 Το νομικό πλαίσιο

2        Η αιτιολογική σκέψη 13 του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου [108 ΣΛΕΕ] (ΕΕ L 83, σ. 1), έχει ως εξής:

«[Εκτιμώντας] ότι, στις περιπτώσεις παράνομων ενισχύσεων που δεν είναι συμβιβάσιμες με την κοινή αγορά, θα πρέπει να αποκαθίσταται αποτελεσματικός ανταγωνισμός· ότι, για το σκοπό αυτό, είναι αναγκαίο να ανακτάται αμελλητί η ενίσχυση, περιλαμβανομένων και των τόκων· ότι είναι σκόπιμο η ανάκτηση να πραγματοποιείται σύμφωνα με τις διαδικασίες της εθνικής νομοθεσίας· ότι η εφαρμογή των διαδικασιών αυτών δεν θα πρέπει να εμποδίζει την αποκατάσταση αποτελεσματικού ανταγωνισμού, εμποδίζοντας την άμεση και αποτελεσματική εκτέλεση της απόφασης της Επιτροπής· ότι, για την επίτευξη αυτού του αποτελέσματος, τα κράτη μέλη θα πρέπει να λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα που να διασφαλίζουν την αποτελεσματικότητα της απόφασης της Επιτροπής».

3        Το άρθρο 14, παράγραφος 3, του κανονισμού αυτού προβλέπει τα εξής:

«Με την επιφύλαξη απόφασης του Δικαστηρίου [της Ευρωπαϊκής Ένωσης] κατ’ εφαρμογή του άρθρου [278 ΣΛΕΕ], η ανάκτηση πραγματοποιείται αμελλητί και σύμφωνα με τις διαδικασίες της εθνικής νομοθεσίας του οικείου κράτους μέλους, εφόσον αυτές επιτρέπουν την άμεση και πραγματική εκτέλεση της απόφασης της Επιτροπής. Για τον σκοπό αυτό και σε περίπτωση κινήσεως διαδικασίας ενώπιον εθνικών δικαστηρίων, τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα που διαθέτουν στα αντίστοιχα νομικά τους συστήματα, συμπεριλαμβανομένων των προσωρινών μέτρων, με την επιφύλαξη της […] νομοθεσίας [της Ένωσης].»

4        Το άρθρο 23, παράγραφος 1, του εν λόγω κανονισμού ορίζει τα εξής:

«Εφόσον το οικείο κράτος μέλος δεν συμμορφώνεται με μια υπό όρους ή αρνητική απόφαση, και ιδίως στις περιπτώσεις που αναφέρονται στο άρθρο 14, η Επιτροπή μπορεί να προσφεύγει απευθείας στο Δικαστήριο […], σύμφωνα με το άρθρο [108,] παράγραφος 2[, ΣΛΕΕ].»

 Ιστορικό της διαφοράς

 Η απόφαση Ε(2011) 1006 τελικό

5        Το άρθρο 1 της αποφάσεως Ε(2011) 1006 τελικό ορίζει ότι η πώληση περιουσιακών στοιχείων και γης υπέρ της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ σε τιμή κατώτερη της αξίας τους και με απαλλαγή από την υποχρέωση καταβολής των συνδεόμενων φόρων είναι ενίσχυση ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά.

6        Το άρθρο 2 της αποφάσεως αυτής προβλέπει τα εξής:

«1.      Η Ελλάδα ανακτά από τον αποδέκτη την ενίσχυση που αναφέρεται στο άρθρο 1.

2.      Τα ανακτώμενα ποσά βαρύνονται με τόκο από την ημερομηνία κατά την οποία τέθηκαν στη διάθεση των δικαιούχων μέχρι την ημερομηνία της πραγματικής τους ανάκτησης.

[...]»

7        Το άρθρο 3 της εν λόγω αποφάσεως διευκρινίζει ότι η ανάκτηση είναι άμεση και αποτελεσματική, ενώ η Ελληνική Δημοκρατία οφείλει να διασφαλίσει την εκτέλεση της αποφάσεως αυτής εντός τεσσάρων μηνών από την ημερομηνία της κοινοποιήσεώς της.

8        Το άρθρο 4 της αποφάσεως Ε(2011) 1006 τελικό έχει ως εξής:

«1.      Εντός δύο μηνών από την κοινοποίηση της παρούσας απόφασης, η Ελλάδα υποβάλλει τις ακόλουθες πληροφορίες στην Επιτροπή:

α)      το συνολικό ποσό (αρχικό κεφάλαιο και τόκους ανάκτησης) που θα πρέπει να ανακτηθεί από τον δικαιούχο·

β)      ακριβή περιγραφή των μέτρων που έχουν ήδη ληφθεί ή πρόκειται να ληφθούν για τη συμμόρφωση προς την παρούσα απόφαση·

γ)      έγγραφα τα οποία αποδεικνύουν ότι ζητήθηκε από τον δικαιούχο η επιστροφή της ενίσχυσης.

2.      Η Ελλάδα τηρεί την Επιτροπή ενήμερη σχετικά με την πρόοδο των εθνικών μέτρων που λαμβάνονται για την εκτέλεση της παρούσας απόφασης μέχρι την ανάκτηση της ενίσχυσης που αναφέρεται στο άρθρο 1. Εφόσον ζητηθεί εκ μέρους της Επιτροπής, η Ελλάδα παρέχει αμελλητί όλες τις πληροφορίες σχετικά με τα μέτρα που έχει ήδη λάβει ή πρόκειται να λάβει για να συμμορφωθεί προς την παρούσα απόφαση. Παρέχει επίσης λεπτομερείς πληροφορίες για τα ποσά της ενίσχυσης και των τόκων που έχουν ήδη ανακτηθεί από τον δικαιούχο.»

 Οι συζητήσεις που προηγήθηκαν της ασκήσεως της υπό κρίση προσφυγής

9        Η απόφαση Ε(2011) 1006 τελικό κοινοποιήθηκε στην Ελληνική Δημοκρατία στις 23 Φεβρουαρίου 2011.

10      Το ως άνω κράτος μέλος ζήτησε, με έγγραφο της 19ης Απριλίου 2011, παράταση δύο μηνών προκειμένου να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις που προβλέπει το άρθρο 4, παράγραφος 1, της αποφάσεως Ε(2011) 1006 τελικό, χωρίς να αιτιολογήσει το αίτημα αυτό.

11      Η Επιτροπή, δεδομένου ότι η προθεσμία δύο μηνών που όριζε το άρθρο 4 της αποφάσεως αυτής έληξε στις 23 Απριλίου 2011, υπενθύμισε, με έγγραφο της 19ης Μαΐου 2011, στις ελληνικές αρχές τις υποχρεώσεις που υπείχαν δυνάμει της εν λόγω αποφάσεως. Το ως άνω θεσμικό όργανο έταξε στην Ελληνική Δημοκρατία προθεσμία δέκα ημερών για να το ενημερώσει για τα μέτρα που το εν λόγω κράτος μέλος είχε λάβει προκειμένου να εφαρμόσει την απόφαση αυτή.

12      Δεδομένου ότι η προθεσμία τεσσάρων μηνών που όριζε το άρθρο 3, παράγραφος 2, της αποφάσεως Ε(2011) 1006 τελικό έληξε στις 23 Ιουνίου 2011, χωρίς νεότερα από τις ελληνικές αρχές, η Επιτροπή τους απέστειλε έγγραφο, με ημερομηνία 14 Ιουλίου 2011, με το οποίο υπενθύμισε τις υποχρεώσεις που υπείχε η Ελληνική Δημοκρατία. Επιπλέον, κάλεσε το κράτος μέλος αυτό να της υποβάλει, εντός 30 εργασίμων ημερών, επικαιροποιημένη ενημέρωση σχετικά με την ανάκτηση της επίμαχης ενισχύσεως, διότι άλλως θα προσέφευγε ενώπιον του Δικαστηρίου.

13      Οι ελληνικές αρχές διαβίβασαν στην Επιτροπή, στις 8 Μαΐου 2012, το από 25 Απριλίου 2012 έγγραφο που είχαν απευθύνει στην Ελληνικός Χρυσός ΑΕ, με το οποίο απαιτούσαν από την επιχείρηση αυτή την επιστροφή της παράνομης ενισχύσεως εντός 30 ημερών, χωρίς όμως να της υποδεικνύουν το ποσό που έπρεπε να ανακτηθεί.

 Οι ένδικες διαδικασίες ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και του Δικαστηρίου

14      Η Ελληνική Δημοκρατία άσκησε στις 28 Απριλίου 2011 ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως Ε(2011) 1006 τελικό. Η προσφυγή αυτή, η οποία πρωτοκολλήθηκε με τον αριθμό T‑233/11, εκκρεμεί ενώπιον του δικαιοδοτικού αυτού οργάνου.

15      Η Επιτροπή προσέφυγε στις 25 Μαΐου 2012 ενώπιον του Δικαστηρίου δυνάμει του άρθρου 108, παράγραφος 2, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ.

 Επί της προσφυγής

 Επιχειρήματα των διαδίκων

16      Με την πρώτη αιτίασή της, η Επιτροπή προσάπτει στην Ελληνική Δημοκρατία ότι παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 1 της αποφάσεως Ε(2011) 1006 τελικό.

17      Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι, κατά τη λήξη της προθεσμίας που ορίζει το άρθρο 3, παράγραφος 2, της ως άνω αποφάσεως, το εν λόγω κράτος μέλος δεν είχε λάβει κανένα μέτρο για την εκτέλεση της αποφάσεως αυτής.

18      Η Επιτροπή δεν είχε υπόψη της κανένα στοιχείο που να δικαιολογεί το αίτημα παρατάσεως της προθεσμίας που υπέβαλαν οι ελληνικές αρχές.

19      Συναφώς, κατά την Επιτροπή, ο μόνος δικαιολογητικός λόγος που μπορεί να προβληθεί από κράτος μέλος κατά προσφυγής λόγω παραβάσεως που ασκείται δυνάμει του άρθρου 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ είναι, κατά πάγια νομολογία, η απόλυτη αδυναμία ορθής εκτελέσεως της επίμαχης αποφάσεως. Ωστόσο, οι ελληνικές αρχές δεν επικαλέστηκαν τέτοιο λόγο στο πλαίσιο της αλληλογραφίας τους με την Επιτροπή.

20      Η Ελληνική Δημοκρατία, μολονότι συνομολογεί ότι η επίμαχη παράνομη ενίσχυση δεν έχει ανακτηθεί, προβάλλει διάφορα επιχειρήματα προς άμυνά της.

21      Υπογραμμίζει, πρώτον, ότι, με έγγραφο της 19ης Απριλίου 2011, υπέβαλε στην Επιτροπή αίτημα παρατάσεως της προθεσμίας εκτελέσεως της αποφάσεως Ε(2011) 1006 τελικό. Παρά ταύτα, δεν έλαβε καμία απάντηση εκ μέρους της Επιτροπής.

22      Δεύτερον, το εν λόγω κράτος μέλος προβάλλει την ύπαρξη εμποδίων ως προς την εκτέλεση της αποφάσεως αυτής. Ειδικότερα, η ισχύουσα εθνική νομοθεσία προέβλεπε μόνο διαδικασίες για την ανάκτηση ενισχύσεων που είχαν χορηγηθεί υπό τη μορφή δανείων, εγγυήσεων ή κεφαλαίων. Η επίμαχη όμως εν προκειμένω ενίσχυση προέκυπτε από την πώληση ακινήτου σε τιμή κατώτερη της αγοραίας αξίας του. Ως εκ τούτου, δεν θα ήταν δυνατή η ανάκτηση της επίμαχης ενισχύσεως προ της καλύψεως του σχετικού νομοθετικού κενού. Οι περιστάσεις αυτές στοιχειοθετούν απόλυτη αδυναμία εκτελέσεως της αποφάσεως Ε(2011) 1006 τελικό.

23      Τρίτον, η Ελληνική Δημοκρατία τονίζει ότι έχει θεσπίσει επαρκές νομοθετικό πλαίσιο και ότι επίκειται η ανάκτηση της παράνομης ενισχύσεως.

 Εκτίμηση του Δικαστηρίου

24      Προκαταρκτικώς, επιβάλλεται η υπόμνηση ότι το κράτος μέλος που είναι αποδέκτης αποφάσεως η οποία το υποχρεώνει να ανακτήσει παράνομες ενισχύσεις οφείλει, βάσει του άρθρου 288 ΣΛΕΕ, να λάβει όλα τα κατάλληλα μέτρα για να εξασφαλίσει την εκτέλεση της αποφάσεως αυτής. Το εν λόγω κράτος μέλος υποχρεούται να ανακτήσει πράγματι τα οφειλόμενα ποσά (απόφαση της 28ης Ιουνίου 2012, C‑485/10, Επιτροπή κατά Ελλάδας, σκέψη 27).

25      Σε περίπτωση αποφάσεως η οποία διαπιστώνει τον παράνομο και ασύμβατο με την κοινή αγορά χαρακτήρα μιας ενισχύσεως, η κατόπιν εντολής της Επιτροπής ανάκτησή της λαμβάνει χώρα υπό τους όρους του άρθρου 14, παράγραφος 3, του κανονισμού 659/1999 (απόφαση της 20ής Οκτωβρίου 2011, C‑549/09, Επιτροπή κατά Γαλλίας, σκέψη 28).

26      Δυνάμει της ανωτέρω διατάξεως, η ανάκτηση τέτοιας παράνομης ενισχύσεως πρέπει να γίνεται αμελλητί και σύμφωνα με τις προβλεπόμενες από το εθνικό δίκαιο του οικείου κράτους μέλους διαδικασίες, όπως προκύπτει και από την αιτιολογική σκέψη 13 του εν λόγω κανονισμού, εφόσον οι διαδικασίες αυτές καθιστούν δυνατή την άμεση και αποτελεσματική εκτέλεση της αποφάσεως της Επιτροπής (απόφαση της 1ης Μαρτίου 2012, C‑354/10, Επιτροπή κατά Ελλάδας, σκέψη 59).

27      Εν προκειμένω, κατά το άρθρο 3, παράγραφος 1, της αποφάσεως Ε(2011) 1006 τελικό, η Ελληνική Δημοκρατία όφειλε να διασφαλίσει την «άμεση» και «αποτελεσματική» ανάκτηση της επίμαχης παράνομης ενισχύσεως. Το εν λόγω κράτος μέλος διέθετε προς τούτο, δυνάμει του άρθρου 3, παράγραφος 2, της αποφάσεως αυτής, προθεσμία τεσσάρων μηνών από την κοινοποίηση της εν λόγω αποφάσεως.

28      Δεδομένου ότι η απόφαση Ε(2011) 1006 τελικό κοινοποιήθηκε στην Ελληνική Δημοκρατία στις 23 Φεβρουαρίου 2011, η προθεσμία που τάχθηκε στο εν λόγω κράτος μέλος για την ανάκτηση της παράνομης ενισχύσεως από τον δικαιούχο της έληγε στις 23 Ιουνίου 2011.

29      Πλην όμως, στην υπό κρίση υπόθεση, δεν αμφισβητείται ότι, κατά την τελευταία αυτή ημερομηνία, η Ελληνική Δημοκρατία δεν είχε λάβει κανένα μέτρο προκειμένου να διασφαλίσει την εκτέλεση της αποφάσεως Ε(2011) 1006 τελικό και ότι, ως εκ τούτου, η επίμαχη ενίσχυση, στο σύνολό της, δεν είχε ανακτηθεί από το κράτος μέλος αυτό.

30      Η Ελληνική Δημοκρατία υποστηρίζει εντούτοις ότι, πρώτον, με το έγγραφο της 19ης Απριλίου 2011 είχε υποβάλει αίτημα, χωρίς αποτέλεσμα, για χορήγηση παρατάσεως δύο μηνών για τη διαβίβαση πληροφοριών σχετικά με τη διαδικασία ανακτήσεως της παράνομης ενισχύσεως.

31      Αφενός, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι το αίτημα αυτό δεν αφορούσε την παράταση της προθεσμίας που προβλέπει το άρθρο 3, παράγραφος 1, της αποφάσεως Ε(2011) 1006 τελικό, αλλά την προθεσμία που ορίζει το άρθρο 4, παράγραφος 1, της εν λόγω αποφάσεως και αφορά την υποχρέωση κοινοποιήσεως πληροφοριών στην Επιτροπή.

32      Αφετέρου, από τη δικογραφία προκύπτει ότι η αίτηση αυτή παρατάσεως δεν περιείχε καμία αιτιολογία βάσει της οποίας η Επιτροπή θα μπορούσε να αποφανθεί με αιτιολογημένη απόφαση.

33      Δεύτερον, η Ελληνική Δημοκρατία επικαλείται αδυναμία συμμορφώσεως προς την υποχρέωσή της για ανάκτηση της παράνομης ενισχύσεως και, ειδικότερα, την ύπαρξη κενού στη νομοθεσία το οποίο χρειάστηκε να συμπληρώσει.

34      Πρέπει να υπομνησθεί συναφώς ότι η αναγόμενη στην απόλυτη αδυναμία εκτελέσεως προϋπόθεση δεν πληρούται στην περίπτωση που το καθού κράτος μέλος περιορίζεται να γνωστοποιήσει στην Επιτροπή τις δυσχέρειες νομικής, πολιτικής και πρακτικής φύσεως που παρουσιάζει η εκτέλεση της αποφάσεως, χωρίς να προβεί σε καμία ουσιαστική ενέργεια προς τις οικείες επιχειρήσεις, προκειμένου να ανακτήσει την ενίσχυση, και χωρίς να προτείνει στην Επιτροπή εναλλακτικούς τρόπους εκτελέσεως της οικείας αποφάσεως που θα καθιστούσαν εφικτή την υπέρβαση των δυσχερειών αυτών (βλ. προπαρατεθείσα απόφαση της 1ης Μαρτίου 2012, Επιτροπή κατά Ελλάδας, σκέψη 69).

35      Το Δικαστήριο έχει επίσης αποφανθεί ότι κράτος μέλος το οποίο, κατά την εκτέλεση αποφάσεως της Επιτροπής περί κρατικών ενισχύσεων, αντιμετωπίζει δυσχέρειες που δεν είχαν προβλεφθεί και δεν μπορούσαν να προβλεφθούν ή αντιλαμβάνεται ότι θα υπάρξουν συνέπειες που δεν είχε υπολογίσει η Επιτροπή οφείλει να θέσει τα προβλήματα αυτά στην κρίση της Επιτροπής, προτείνοντας κατάλληλες τροποποιήσεις της επίμαχης αποφάσεως. Στην περίπτωση αυτή, βάσει του κανόνα που επιβάλλει στα κράτη μέλη και στα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αμοιβαία καθήκοντα καλόπιστης συνεργασίας, έκφραση του οποίου αποτελεί ιδίως το άρθρο 4, παράγραφος 3, ΣΕΕ, η Επιτροπή και το κράτος μέλος οφείλουν να συνεργαστούν με καλή πίστη για να υπερβούν τις δυσχέρειες, τηρώντας πλήρως τις διατάξεις της Συνθήκης και, ιδίως, εκείνες που αφορούν τις ενισχύσεις (βλ. προπαρατεθείσα απόφαση της 1ης Μαρτίου 2012, Επιτροπή κατά Ελλάδας, σκέψη 70).

36      Συναφώς επισημαίνεται ότι το κενό στη νομοθεσία που επικαλείται η Ελληνική Δημοκρατία και αφορά στο γεγονός ότι η υφιστάμενη διαδικασία ανακτήσεως δεν κάλυπτε τις περιπτώσεις χορηγήσεως εκ μέρους του κράτους μέλους ενισχύσεως υπό τη μορφή της πωλήσεως ακινήτων σε τιμή κατώτερη της πραγματικής τους αξίας προδήλως εμπίπτει στις νομικές δυσχέρειες οι οποίες δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν απόλυτη αδυναμία, κατά την έννοια της προπαρατεθείσας νομολογίας.

37      Πρώτον, η Ελληνική Δημοκρατία συνομολογεί την ύπαρξη διαδικασιών για την ανάκτηση κρατικών ενισχύσεων που είχαν χορηγηθεί υπό τη μορφή δανείων, εγγυήσεων ή κεφαλαίων. Εν προκειμένω, όμως, η συναλλαγή η οποία συνίσταται στην πώληση ακινήτου σε τιμή κατώτερη της αγοραίας αξίας καταλήγει εν τέλει στη χορήγηση περιουσιακού οφέλους στον αγοραστή. Ως εκ τούτου, η Ελληνική Δημοκρατία δεν μπορεί να προβάλλει πλήρη έλλειψη νομοθετικού πλαισίου, καθόσον η ίδια συνομολογεί ότι υπήρχε, κατά το πέρας της προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασίας, νομοθεσία σχετικά με την ανάκτηση ενισχύσεων. Πράγματι, δεν ήταν αναγκαίο το εν λόγω κράτος μέλος να θεσπίσει νέο νομοθετικό πλαίσιο, αλλά απλώς να συμπληρώσει το ήδη υφιστάμενο.

38      Δεύτερον, δεν προκύπτει από την ενώπιον του Δικαστηρίου δικογραφία ότι η Ελληνική Δημοκρατία ζήτησε από την Επιτροπή να τροποποιήσει την απόφαση Ε(2011) 1006 τελικό προκειμένου να καταστεί δυνατή η υπέρβαση εκ μέρους του κράτους μέλους αυτού των δυσχερειών που σχετίζονται με την άμεση και πραγματική εφαρμογή της εν λόγω αποφάσεως.

39      Αντιθέτως, οι ελληνικές αρχές στο έγγραφό τους της 19ης Απριλίου 2011 επικαλέστηκαν μόνο την ανάγκη παρατάσεως της προθεσμίας προκειμένου να υπάρξει συντονισμός των αρμόδιων φορέων.

40      Εναπόκειτο στο εν λόγω κράτος μέλος να ενημερώσει την Επιτροπή τουλάχιστον για τις δυσχέρειες που αντιμετώπιζε ως προς την εφαρμογή της αποφάσεως Ε(2011) 1006 τελικό. Πλην όμως, από την ενώπιον του Δικαστηρίου δικογραφία προκύπτει ότι η Ελληνική Δημοκρατία δεν ενημέρωσε το θεσμικό αυτό όργανο, αφενός, ότι για την εφαρμογή της ως άνω αποφάσεως ήταν αναγκαία νομοθετική παρέμβαση και, αφετέρου, για τις δυσχέρειες που προέκυπταν από την ερμηνεία του θεσπισθέντος νομοθετικού πλαισίου.

41      Τρίτον, η Ελληνική Δημοκρατία υποστηρίζει ότι έχει θεσπιστεί επαρκές νομοθετικό πλαίσιο και ότι, κατά τον χρόνο ασκήσεως της προσφυγής της Επιτροπής, επέκειτο η ανάκτηση της επίμαχης παράνομης ενισχύσεως.

42      Πρέπει να τονιστεί συναφώς ότι τα νομοθετικά μέτρα που έχουν ως σκοπό να διασφαλίσουν την εκτέλεση, από τα εθνικά δικαστήρια, αποφάσεως της Επιτροπής η οποία υποχρεώνει κράτος μέλος να ανακτήσει παράνομη ενίσχυση δεν ανταποκρίνονται, όταν δεν λαμβάνονται εγκαίρως ή όταν αποδεικνύονται αναποτελεσματικά, στις επιταγές που απορρέουν από την προπαρατεθείσα στις σκέψεις 24 έως 26 της παρούσας αποφάσεως νομολογία (βλ. απόφαση της 14ης Ιουλίου 2011, C‑303/09, Επιτροπή κατά Ιταλίας, σκέψη 41).

43      Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η υπό κρίση προσφυγή είναι βάσιμη καθόσον με αυτήν η Επιτροπή προσάπτει στην Ελληνική Δημοκρατία ότι δεν έλαβε, εντός των ταχθεισών προθεσμιών, όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ανάκτηση από την Ελληνικός Χρυσός ΑΕ των ενισχύσεων που χορηγήθηκαν επ’ ευκαιρία της πωλήσεως, από το Ελληνικό Δημόσιο, ακινήτων στην εν λόγω επιχείρηση.

44      Λαμβανομένου υπόψη του συμπεράσματος που διατυπώνεται στην προηγούμενη σκέψη, παρέλκει η απόφανση επί της δεύτερης αιτιάσεως, η οποία αντλείται από το γεγονός ότι η Ελληνική Δημοκρατία δεν ενημέρωσε την Επιτροπή για τα μέτρα των οποίων έγινε μνεία στην ως άνω σκέψη, δεδομένου ακριβώς ότι το εν λόγω κράτος μέλος δεν προέβη στην εκτέλεση της αποφάσεως Ε(2011) 1006 τελικό εντός των ταχθεισών προθεσμιών (βλ., υπ’ αυτή την έννοια, απόφαση της 22ας Δεκεμβρίου 2010, C‑304/09, Επιτροπή κατά Ιταλίας, Συλλογή 2010, σ. I-13903, σκέψη 57 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).

45      Κατά συνέπεια, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι η Ελληνική Δημοκρατία, παραλείποντας να λάβει, εντός των ταχθεισών προθεσμιών, όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να ανακτήσει από την Ελληνικός Χρυσός ΑΕ την ενίσχυση η οποία χορηγήθηκε στην επιχείρηση αυτή επ’ ευκαιρία της πωλήσεως, από το Ελληνικό Δημόσιο, ακινήτων και κρίθηκε παράνομη και ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά με την απόφαση Ε(2011) 1006 τελικό, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 2 και 3 της εν λόγω αποφάσεως.

 Επί των δικαστικών εξόδων

46      Κατά το άρθρο 138, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου. Δεδομένου ότι η Επιτροπή ζήτησε την καταδίκη της Ελληνικής Δημοκρατίας στα δικαστικά έξοδα και η Ελληνική Δημοκρατία ηττήθηκε, πρέπει να καταδικασθεί στα δικαστικά έξοδα.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (έκτο τμήμα) αποφασίζει:

1)      Η Ελληνική Δημοκρατία, παραλείποντας να λάβει, εντός των ταχθεισών προθεσμιών, όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να ανακτήσει από την Ελληνικός Χρυσός ΑΕ την ενίσχυση η οποία χορηγήθηκε στην επιχείρηση αυτή επ’ ευκαιρία της πωλήσεως, από το Ελληνικό Δημόσιο, ακινήτων και κρίθηκε παράνομη και ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά με την απόφαση Ε(2011) 1006 τελικό της Επιτροπής, της 23ης Φεβρουαρίου 2011, σχετικά με την κρατική ενίσχυση C 48/2008 (πρώην NN 61/2008) που εφάρμοσε η Ελλάδα υπέρ της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 2 και 3 της εν λόγω αποφάσεως.

2)      Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(υπογραφές)

http://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=143195&pageIndex=0&doclang=EL&mode=req&dir=&occ=first&part=1&cid=111360

ΣΧΕΤΙΚΑ:

New Internationalist Magazine (UK): Mining interests trump local democracy in Greece

Η αποφυλάκιση των δύο πρώτων προφυλακισθέντων της Ιερισσού και η υποδοχή που δεν ξανάγινε

Ποια είναι τα Διεθνή και τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια (4)

Αναρχοκαπιταλισμός: Η νέα φεουδαρχία των αγορών (Του Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2013/10/blog-post_17.html

Αναρχοκαπιταλισμός: Η νέα φεουδαρχία των αγορών 

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com) 

Και αν σας έλεγα ότι ο Αντώνης Σαμαράς, ο ακροδεξιός διώκτης των άκρων, είναικαι αναρχικός;

Ότι ο αυτοανακηρυσσόμενος «Κεϋνσιανός» Γιάννης Στουρνάρας υπηρετεί ένα ασύμβατο μίγμα οικονομικού αναρχισμού και δημοσιονομικής πειθαρχίας;

Και όμως.

Οι πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα που ξεκίνησαν να εφαρμόζονται στις χώρες της Λατινικής Αμερικής μέσω πραξικοπημάτων έναντι δημοκρατικά εκλεγμένων αριστερών κυβερνήσεων μετά τη δεκαετία τη 1950 έχουν στο θεωρητικό τους πυρήνα την αναρχία.

Όχι την αναρχία που μπορείτε να φανταστείτε βασισμένη στον κοινωνικό αναρχισμό. Την αναρχία των αγορών, την ασυδοσία δηλαδή του μεγάλου κεφαλαίου.

Ο μεγάλος θεωρητικός του αναρχοκαπιταλισμού, γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται, ο Milton Friedman, ο ιδρυτής της σχολής του Chicago, ξεκίνησε αυτή τη μεγάλη θεωρητική του σταυροφορία με οικονομική στήριξη από τον πιο ισχυρό λομπίστα της αγοράς ακινήτων της εποχής, τον Herbert Nelson (εδώ), ο οποίος έπρεπε σε ένα πολιτικό περιβάλλον που κάποιοι παρουσίαζαν ως Κεϋνσιανικό Λεβιάθαν με κεντρικό παρεμβατισμό και ελέγχους να απελευθερώσει την τιμή των ενοικίων για τους πελάτες του.

H αφετηρία των Friedman και  Stigler ήταν ιδανική καθώς το Πανεπιστήμιο του Σικάγο είχε ιδρυθεί από τον απόλυτο μεγιστάνα της εποχής, τον John D.Rockefeller, με τη δυναστεία του οποίου ο Friedman, όπως ήταν φυσικό ανέπτυξε σχέσεις.

Ήδη από το 1946 ο Friedman λειτούργησε ως προπαγανδιστής των λόμπυ, κάτι που αποκάλυψε η ξεχασμένη πλέον ακροαματική διαδικασία που έγινε το 1950 από την επιτροπή Buchanan που πήρε το όνομα της από το Δημοκρατικό μέλος της Βουλής των αντιπροσώπων, Frank Buchanan για τη διερεύνηση παράνομων δραστηριοτήτων των λόμπι.

Το 1947, οι Friedman και Stigler θα συμμετέχουν στη δημιουργία της φιλελεύθερης δεξαμενής σκέψης που ονομάστηκε «Λέσχη του Mont Pelerin» (εδώ), με σημαντικότερες προσωπικότητες της να είναι οι Friedrich Von Hayek, Ludwig vonMisses, και Karl Popper(«μέντορα» του διεθνή κερδοσκόπου George Soros), μιας λέσχης που υποτιθέμενα δεν είχε καμία προπαγανδιστική φιλοδοξία.

Ο Friedman συνέχισε ακάθεκτος την προπαγανδιστική του δράση και αποτέλεσε πρόσωπο τεράστιας επιρροής για την αμερικανική εξωτερική πολιτική και τις ατζέντες της.  

Από τη δεκαετία του 1950 και έπειτα, ένα μείγμα επισήμων και ανεπισήμων παραγόντων της Αμερικής θα κάνουν μπουρδέλο τη Λατινική Αμερική προκειμένω να διατηρηθούν και να ενισχυθούν τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή που ένιωθαν να απειλούνται από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις που προέβαιναν σε κρατικοποιήσεις και απαλλοτριώσεις. Ο ίδιος ο Friedman θα σπεύσει ως οικονομικός σύμβουλος του αιμοσταγούς δικτάτορα Pinochet για να εφαρμόσει τις θεωρίες του πάνω στα πτώματα Χιλιανών, μια θεωρία που δεν ήταν τίποτα άλλο από το ακαδημαϊκό άλλοθι των μεγάλων αμερικανικών οικονομικών συμφερόντων (το απόλυτο βιβλίο αναφοράς για αυτήν την περίοδο είναι το Δόγμα του Σοκ της Καναδής Naomi Klein).

Για να καταλάβουμε αυτό το πλέγμα επίσημης και ανεπίσημης Αμερικής θα πρέπει να καταλάβουμε το μηχανισμό της περιστρεφόμενης πόρτας ανάμεσα στην πολιτική , την εταιρική, την ακαδημαϊκή Αμερική και την Αμερική των μυστικών υπηρεσιών.

Ήδη αναφέραμε τη σχέση Friedman, Rockfeller και άλλων μεγάλων εταιρικών λόμπυ.

To 1954 ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της Γουατεμάλα Jacobo Arbenz Guzmán θα ανατραπεί μέσω πραξικοπήματος με τη συνδρομή της CIA και με τις ευλογίες του τότε προέδρου των ΗΠΑ Eisenhower για την «αποτροπή του κουμουνιστικού κινδύνου».

Στην πραγματικότητα, ο πραγματικός κίνδυνος ήταν να χάσει η εταιρεία UnitedFruit Company (αργότερα Chiquita) μέρος του πολύ μεγάλου ποσοστού καλλιεργήσιμης Γαίας στη Γουετεμάλα που είχε αγοράσει έναντι πινακίου φακής από προηγούμενα δουλικά καθεστώτα της Γουατεμάλας για να καλλιεργεί μπανάνες.

Γενικός γραμματέας των ΗΠΑ τότε ήταν ο John Foster Dulles ενώ διευθυντής τηςCIA ήταν ο αδερφός του Allan Dulles, συνεταίροι και οι δυό τους στην νομική εταιρία Sullivan & Cromwell, σημαντικότατος πελάτης της οποίας ήταν η UnitedFruits Company, ενώ ο λομπίστας της United Fruits ήταν και σύζυγος της προσωπικής γραμματέα του προέδρου Eisenhower.

Στην περίπτωση της Χιλής και την πραξικοπηματική δολοφονία του δημοκρατικού εκλεγμένου προέδρου Allende, με άλλοθι πάλι την αποτροπή του κουμουνιστικού κινδύνου ήταν τα συμφέροντα του τηλεπικοινωνιακού κολοσσού ΙΤΤ. Πάλι με τη συνδρομή της CIA. Πρόεδρος της ITT εκείνη την περίοδο είναι ο John McCone, πρώην διευθυντής της CIA ο οποίος συνέχιζε και μετά την ανάληψη της προεδρίας της ITT σύμβουλος και της CIA ενώ σύμβουλος εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ είναι ο Henry Kissinger, «άνθρωπος των Rockefeller» και κομβικό πρόσωπο για τις εξελίξεις που ζήσαμε στην Ελλάδα με τη χούντα των συνταγματαρχών και τη διχοτόμηση της Κύπρου.

Αφού λοιπόν εγκαθίσταται ο αιμοσταγής Pinochet και η βασιλεία του τρόμου του, είναι ιδανική ευκαιρία για το Friedman, επίσης άνθρωπο του ευρύτερου περιβάλλον Rockefeller  και προπαγανδιστή και άλλων μεγάλων συμφερόντων, να κάνει την Χιλή δοκιμαστικό σωλήνα.

Η οικονομική θεωρία του Friedman την οποία και ονομάζουμε ειρωνικά ως αναρχοκαπιταλισμό  είναι απλή: Καμία κρατική παρέμβαση. Οι αγορές κινούνται από «ουράνιους νόμους» και αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν όχι μόνο σε ισορροπία αλλά και σε αρμονία!  Μοιάζει δηλαδή με κάποιον που προσποιείται  ότι είναι πασιφιστής όταν για να επιβάλει τον πασιφισμό του κουβαλά ένα ολόκληρο οπλοστάσιο το οποίο και χρησιμοποιεί σε κάθε ευκαιρία και με κάθε πρόφαση. 

Φυσικά οι αγορές είναι κυρίως ένα πλέγμα μεγάλων συμφερόντων μερικών χιλιάδων ανθρώπων ανά τον κόσμο. Δεν είναι κάτι το απρόσωπο όπως παρουσιάζεται ή κάποιος θεϊκός μηχανισμός που η ανθρωπότητα είχε την τύχη να ανακαλύψει.

Αυτό που φαίνεται να είναι αναρχοκαπιταλισμός δεν είναι παρά μια νέα «άυλη» νεοφεουδαρχία που καταλύει κεκτημένα δικαιώματα για να επιτρέψει κάθε είδους ασυδοσία των «αγορών» των λίγων έναντι των κοινωνιών των πολλών.

Και σαν να μη φτάνει μόνο αυτό: χρησιμοποιεί τις σκληρότερες παρεμβάσεις για να υποστηρίξει το ιδανικό των μη παρεμβάσεων: Πότε τους μηχανισμούς του κράτους (ενίοτε και τους στρατούς του), πότε την πίεση των αγορών, πότε τους οίκους αξιολόγησης, πότε την μέγγενη των ιερεξεταστών του ΔΝΤ και τώρα τους μηχανισμούς και της ΕΕ για να καταλύσουν τα κράτη και τα ενθυλακωμένα σε αυτά ατομικά και εργασιακά δικαιώματα που αποτελούν το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ασυδοσία των διεθνών ολιγαρχών.

Καθώς «οι αγορές», «οι τράπεζες», «οι επενδυτές», «οι οίκοι αξιολόγησης» αποτελούν συνήθως διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας οντότητας, η επιβολή τους στις κοινωνίες μέσω νεοφιλελεύθερων δογμάτων και οικονομικών αδιεξόδων και εκβιασμών καταλύει την πολιτική. Την καταπίνει ή την αφομοιώνει.

Να σημειωθεί ότι ο αναρχοκαπιταλισμός μοιάζει με τον αναρχοκουμουνισμό μόνο στην όποια εξωτερική ομοιότητα των περιγραφών τους. Γιατί το περιεχόμενο τους είναι όχι μόνο διαφορετικό αλλά συγκρουσιακά αντίθετο:  Όπως περιέγραφε ο ίδιος ο Friedman «η (μοναδική) κοινωνική ευθύνη των εταιριών είναι αυξάνουν τα κέρδη τους».

Τελεία και παύλα. Παρότι χώροι του αντικουμουνισμού είχαν πολύ αργά αντανακλαστικά απέναντι στην επέλαση του αναρχοκαπιταλισμού καθώς αυτός απειλούσε τον προνομιακό αντίπαλό τους, την κρατική εξουσία, ο αναρχοκαπιταλισμός αποτελεί απειλή για όλους.

Γιατί ενώ ο αναρχοκουμουνισμός έχει κοινωνικό περιεχόμενο, ο αναρχοκαπιταλισμός έχει ξεκάθαρα αντικοινωνικό περιεχόμενο και η ευθύνη του είναι μόνο προς το μεγάλο κεφάλαιο.

Όπως δήλωνε ο Friedman: «Δεν έχει καμιά θέση η κυβέρνηση να απαγορεύει καταναλωτές από το να αγοράζουν προϊόντα τα αποτελέσματα των οποίων θα είναι επιζήμια στους ίδιους»

Κατά συνέπεια φανταζόμαστε ότι αυτή η δήλωση είναι το επόμενο βήμα της δήλωσης «Δεν έχει καμιά θέση η κυβέρνηση να απαγορεύει στις εταιρίες να παράγουν προϊόντα τα αποτελέσματα των οποίων θα είναι επιζήμια στους καταναλωτές»

Ο αναρχοκαπιταλισμός αυτός λοιπόν πρεσβεύει μια τέλεια κοινωνική ζούγκλα χωρίς νόμους, κανόνες, ελέγχους, δικαιώματα όπου νόμος είναι το δίκιο του ισχυρού. Πλήρης απορρύθμιση της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής.

Αφού ο αναρχοκαπιταλισμός ρίζωσε στην Αγγλία ελέω Thatcher και στις ΗΠΑ ελέωReagan, κέρδισε έδαφος παντού τόσο γρήγορα όπου σύντομα το σύνολο των δυτικών πολιτικών ελίτ άρχισε να τον προβάλει σαν τη μόνη λύση, την τελική λύση, το τέλος της ιστορίας όπως το περιέγραφε και o Francis Fukuyama όταν στην ουσία είναι το μοναδικό αδιέξοδο και ένας αταβισμός που δεν μας γυρνάει δεκάδες αλλά εκατοντάδες χρόνια πίσω.

Ειδικά στην Ελλάδα, ο νεοφιλελευθερισμός συνδυάστηκε με μια άλλη αρχή, αυτή της δρακόντειας δημοσιονομικής πειθαρχίας (λιτότητα τη λέγαν όταν ακόμη λέγαν κάποια πράγματα με το όνομα τους). Αυτός ο συνδυασμός της ασυδοσίας για τους λίγους και της μέχρι θανάτου λιτότητας για τους πολλούς, της αλητείας με την μπότα, όπως ήδη το βιώσαμε, επιφέρει πολύ ταχύτερη μαζική εξαθλίωση και παραγωγική εξασθένιση από ότι θα μπορούσε να επιβάλει η εφαρμογή του ενός από τα δύο μόνο δόγματα. Είναι ένας διπλός θάνατος.

Φυσικά, οι ελληνικές ελίτ , όχι μόνο συνθηκολόγησαν αλλά παρέδωσαν και όλα τα όπλα που είχε η Ελλάδα απέναντι σε αυτή τη διπλή εισβολή. Αφού ήδη είχαν επί δεκαετίες καταστρέψει κάθε υγιές κύτταρό της, πνευματικά και επιχειρηματικά. 

Και τώρα που είναι προφανές ακόμη στους αμετανόητα ηλιθίους ότι αυτή η πολιτική δεν βγαίνει, αποφάσισε η Ελληνική πολιτική ελίτ μονομερώς ότι το μνημόνιο τελειώνει και ότι πρέπει να σχεδιάσουμε τι θα κάνουμε στην μετά μνημονίου εποχή. Αν δεν υπάρξει συναίνεση από τις διεθνείς ελίτ για γεωπολιτικούς κυρίως λόγους για διάσωση της Ελλάδας και υπό την παρούσα άρχουσα «ελληνική» τάξη, τα μνημόνια θα είναι εδώ τουλάχιστον μέχρι το 2020. Μέχρι τελικής εξουθένωσης μας.  

Τα πικρά αστεία συνεχίζονται εις βάρος των Ελλήνων και άλλων λαών του δυτικού κόσμου.

Το τελευταίο όπλο που είχε η Ελλάδα, αυτό της λαϊκής αντίδρασης, η ελληνική ελίτ έσπευσε να αχρηστεύσει έγκαιρα. Τις λαϊκές κινητοποιήσεις τις εξουδετέρωσε με την Marfin (διαβάστε το σχετικό άρθρο από τη μοναδική πένα του Ν.Μπογιόπουλου εδώ) και τις πολιτικές επιλογές τις αποδυνάμωσε με τον αντιπερισπασμό της Χρυσής Αυγής. Και τώρα στρέφει και τα όπλα της  Marfinαλλά και της Χρυσή Αυγής εναντίων του Σύριζα, του ΚΚΕ, των ΑΝΕΛ, του αναρχισμού, της Ιερισσού, έναντι σε όλους και στον καθένα από εμάς που διαφωνεί με τις πολιτικές της καταστροφής.

Κύριοι:  Είχαμε έναν πρωθυπουργό που δήλωνε «σοσιαλιστής» όταν άνοιγε διάπλατα την κερκόπορτα στη νεοφιλελεύθερη συμμορία.  

 Τώρα έχουμε για πρωθυπουργό, τον συμμαθητή και συγκάτοικο του πρώτου, έναν αποστάτη της κεντροδεξιάς με πρώην αριστερούς και νυν ακροδεξιούς συμβούλους που εφαρμόζει τον αναρχοκαπιταλισμό μαζί με την πιο σκληρή λιτότητα και χρησιμοποιεί το κράτος για να τσακίσει το κράτος και τους πολίτες του.

Έναν υπουργό οικονομίας που δηλώνει «Κεϋνσιανός» όταν ο ίδιος εφαρμόζει τις σκληρές πρακτικές του Friedman.

Φριντμανάκια δημοσιογράφους.   

Στην Ελλάδα είσαι ότι σκατά δηλώσεις. Για αυτό κολυμπάμε μέσα στα σκατά. Μονάχα που αυτά επιπλέουν. Ακόμη και όταν εμείς βουλιάζουμε.