ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ SKY NEWS: Η Dr Shaaban καταγγέλει ότι τα παιδιά των βίντεο της χημικής επίθεσης ήταν παιδιά που είχαν απαγάγει οι ισλαμιστές από την Λαττάκεια!

http://olympia.gr/2013/09/09/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%BF-sky-news-%CE%B7-dr-shaaban-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3/

άρχισαν οι ταυτοποιήσεις των παιδιών

ΔΕΝ ΤΟ ΧΩΡΑΕΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΝΟΥΣ!

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΑΠΗΓΑΓΑΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΟΙ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΕΣ (και κανένα δυτικό καλοπληρωμένο κάθαρμα δεν ασχολήθηκε), ΦΕΡΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ “ΧΗΜΙΚΩΝ”!

Τα πραγματικά κίνητρα και οι αληθινοί πρωταγωνιστές

Βρυξέλλες, Δ.Πορφύρης/Π.Σταφυλά

Τα ακαριαία αντανακλαστικά των ΗΠΑ και των λοιπών συμμαχικών δυνάμεων συμπεριλαμβανομένων των αραβικών πετροαυτοκρατοριών, προς σωφρονισμό της συριακής κυβέρνησης που έκανε χρήση χημικών όπλων, αποδεικνύουν τον προμελετημένο χαρακτήρα της βιντεοαφορμής του πολέμου. Ωστόσο η φτηνή σκηνοθεσία των βιντεοκλίπ από μια χώρα που διακρίνεται στις κινηματογραφικές υπερπαραγωγές  καταστροφολογικού περιεχομένου, υποδηλώνει μια επίσπευση υλοποίησης του σεναρίου σε  χρόνο dt.

Αυτή η σπασμωδική και αποσπασματική κινηματογράφιση δεν δικαιολογείται από τις έκτακτες συνθήκες του τραγικού περιστατικού μιας και οι σκηνές είναι σαφέστατα στημένες αλλά και η εικόνα ανάλυσης είναι εξαιρετική που σημαίνει ότι δε χρησιμοποιήθηκαν κινητά τηλέφωνα όπως συνήθως χρησιμοποιούν οι ισλαμιστές αντάρτες για να απαθανατίσουν τα ανδραγαθήματά τους. Παρόλη την αθρώα συνάθροιση των θυμάτων της αποδιδόμενης στον Άσσαντ χημικής επίθεσης, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι παιδιά της ίδιας ηλικίας , χωρίς γονείς , η σκηνοθεσία πάσχει σε φυσικότητα και πειθώ. Προφανώς δεν υπήρξε ο απαραίτητος χρόνος μιας επιμέλειας της συλλογής Youtube από τους maitres της 7^ης τέχνης .

Το πρόσταγμα για άμεση προσφυγή στο σχέδιο της χημικής προβοκάτσιας  δεν άφηνε τα περιθώρια για μια πιο αναβαθμισμένη εκτέλεση του σατανικού σχεδίου. Αυτή η  πλημμελής επιμέλειά του, μάλιστα σε  τόπο και χρόνο που δεν ήταν και οι ιδεατοί λόγω της κακής συγκυρίας με την παρουσία των επιθεωρητών του ΟΗΕ, ευθύνεται και για την πρόωρη ανάρτηση της κολεξιόν στο διαδίκτυο, για την ασυμφωνία των υπηρεσιών της αντιπολίτευσης περί του αριθμού των θυμάτων, για την μη εύρεση ηθοποιών που θα αναλάμβαναν το ρόλο των γονέων , για τα μη πειστικά σκηνικά των αυτοσχέδιων νοσοκομείων, για τη μη πρόβλεψη των απαραίτητων αξεσουάρ όπως μάσκες, γάντια και στολές  για τους διασώστες, για τη μη κινηματογράφιση εξωτερικών πλάνων της βιοχημικής τραγωδίας, για την απουσία των κατάλληλων φροντιστών των κλιπ που θα συνέβαλλαν στην καλύτερη παραγωγή των συμπτωμάτων μόλυνσης από σαρίν,για τη μη κινηματογράφιση των ενταφιασμών των θυμάτων…

από τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις Βρυξέλλες

Η ίδια επιπολαιότητα οδήγησε και στη βεβιασμένη χρήση χημικών μικρής κλίμακας από τους μισθοφόρους στα περίχωρα της Δαμασκού την επόμενη ημέρα, προκειμένου να διαπιστωθούν κάποια ίχνη από τους επιθεωρητές (τους οποίους και καθυστέρησαν όσο το δυνατόν περισσότερο μέχρι να προλάβουν την επιχείρηση « μόλυνση »). Τέλος, η παντελής έλλειψη καταγραφής έστω και κάποιων ονομάτων των θυμάτων που κατά προτίμηση είναι μόνο παιδιά της ίδιας ηλικίας και άντρες δημιουργεί και άλλα κενά στην υπόθεση της « γενοκτονίας ».

Ποιό ήταν το κίνητρο μιας  τόσο πρόχειρης προβοκάτσιας, της οποίας η αληθοφάνεια καταρρέει προοδευτικά και πλήτει όχι μόνο την ήδη χαμένη αξιοπιστία μιας ένοπλης αντιπολίτευσης που καθοδηγείται από την Αλ Κάιντα,αλλά και αυτής των υπερδυνάμεων όπως ΗΠΑ, Γαλλίας και Αγγλίας; Πρόκειται περί αντιποίνων στην ταπεινωτική  ήττα μιας κρίσιμης μυστικής επιχείρησης των « φίλων της Συρίας » για την άλωση της Δαμασκού και τη δολοφονία του σθεναρού  ηγέτη του συριακού λαού. Όλες οι κατηγορίες των τζιχαιστών και των δυτικών χορηγών τους, έγιναν σε μια στιγμή που ο αραβικός συριακός στρατός επιχειρούσε εκτεταμένη επέμβαση με τον κωδικό « ασπίδα της Δαμασκού » για να απελευθερώσει ολοσχερώς την πρωτεύουσα. Η κατασκευασμένη κατηγορία εντάσσεται σε μια μορφή  ψυχολογικού πολέμου ώστε  να αποκρύψουν αυτήν την ήττα κι απ’την άλλη να αποπροσανατολίσουν την συριακή άμυνα επιτρέποντας στους τζιχαιστές την επανάκτηση περιοχών.

  Οι συριακές αρχές επίσημα σιωπούν, αρνούμενες   να αποκαλύψουν την πραγματικότητα για λόγους στρατιωτικής δεοντολογίας καθώς είχαν λάβει τις σωτήριες πληροφορίες από συνδέσμους τους στις υπηρεσίες ενόπλων δυνάμεων άλλων αραβικών κρατών. Ωστόσο, κάποια βασικά σημεία της υπόθεσης διέρρευσαν σε πολλά συριακά και λιβανέζικα μέσα μετά τις επικίνδυνες διαστάσεις που εξέλαβε η προβοκάτσια.

Αμερικανικη πρεσβεια στις Βρυξέλλες

Η ψευδεπίγραφη χρήση των χημικών όπλων υπήρχε στο τραπέζι από την αρχή της συριακής κρίσης και πολλές απόπειρες συκοφάντησης του στρατού είχαν αποτύχει. Μερικές μόλις ημέρες πριν από την πρόσφατη αποδιδόμενη επίθεση, ο Ιορδανός πρωθυπουργός δήλωσε « ότι η χώρα του είναι έτοιμη για κάθε ενδεχόμενο σενάριο στο συριακό συμπεριλαμβανομένης χημικής επίθεσης ». Γνώριζε τα διάφορα εναλλακτικά σενάρια ενώ οι τρομοκράτες έχαναν έδαφος ειδικά στην Γκούτα στην περιφέρεια της Δαμασκού.Σύμφωνα με τις πηγές των αραβικών μέσων  6000 με 6500 τρομοκράτες μαζί με τους ξένους εκπαιδευτές τους ,υψηλόβαθμους  μυστικών υπηρεσιών  και πολύ καλά εκπαιδευμένους κομάντος, μεταξύ αυτών  αποσπάσματα αυτοκτονίας που οδηγούσαν οχήματα φορτωμένα με τόνους υψηλού εκρηκτικού φορτίου, προσέγγιζαν από διαφορετικά σημεία από βόρεια, ανατολικά και νότια τη Δαμασκό .Το σχέδιο ήταν να έχουν ως προπομπό από ένα σαουδάραβα καμικάζι αυτοκτονίας με το μεγαλύτερο  δυνατό εκρηκτικό φορτίο ο οποίος θα άνοιγε δρόμους σε άλλους,  μικρότερης δυναμικής, καμικάζι.Θα τους ακολουθούσαν ορδές χιλιάδων μισθοφόρων οι οποίοι θα καταλάμβαναν μεγάλα τμήματα της πρωτεύουσας και από εκεί θα ξεκινούσαν το σφυροκόπημα σειράς επιλεγμένων στόχων, όπως  δημόσιες υπηρεσίες, κεντρικές οδικές αρτηρίες, σταθμούς παραγωγής ενέργειας,αστυνομικά κτίρια, στρατιωτικές εγκαταστάσεις με τελικό στόχο να κυριεύσουν την πρωτεύουσα μέσα σε μία ή δύο ημέρες.

Ένα σατανικό σχέδιο που θα είχε επιτύχει αν δεν υπήρχαν κάποιοι « άγγελοι », όπως χαρακτηριστικά τους αναφέρουν τα δημοσιεύματα, που μετέφεραν στον αραβικό συριακό στρατό λεπτομερώς το όλο σχέδιο. Η συριακή ηγεσία ακολουθώντας κατάλληλη στρατιωτική     επιχείρηση κατάφερε να αιφνιδιάσει τους άρτια εκπαιδευμένους μισθοφόρους, σκοτώνοντας τουλάχιστον 1500 επίλεκτα στελέχη, μεταξύ των οποίων και μυστικούς πράκτορες δυτικών και μη χωρών. Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι σε αυτήν την επιχείρηση του συριακού στρατού σκοτώθηκε και γάλλος υψηλόβαθμος πράκτορας γεγονός που έπληξε ανεπανόρθωτα το κύρος της Γαλλίας για αυτούς που γνωρίζουν…

Ο απαρφανισμός των αμερικανικών και των άλλων « συμμαχικών » υπηρεσιών στρατιωτικής ασφαλείας , αποτέλεσε το πραγματικό αλλά ανομολόγητο casus belli. Δίνεται εντολή άμεσης εφαρμογής της γνωστής τακτικής κατασκευής « ύψιστης ανθρωπιστικής κρίσης » λόγω   χημικής επίθεσης σε πολίτες (στα ακατοίκητα της Δαμασκού ως πολεμικής ζώνης) στην ίδια περιφέρεια  όπου οι δυνάμεις τους εξολοθρεύθηκαν τις αμέσως προηγούμενες 5 ημέρες. Η γαλλικήFigaro επιβεβαιώνει προσχεδιασμένη άλωση της πρωτεύουσας στις 17 και 19 Αυγούστου, από ταξιαρχίες που εκπαίδευσε επί τόπου η CIA σε στρατόπεδο στην Ιορδανία. Η αποτυχία του σχεδίου επέφερε  την εν θερμώ απόφαση για την κατασκευή σκευωρίας με τα τόσα κενά και  τόσες επιφυλάξεις που είναι προφανείς ακόμα και για την κοινή γνώμη.

Oι ΗΠΑ μην όντας καλά προετοιμασμένες για την υπεράσπιση του σεναρίου της επίθεσης που  στερείται κάθε λογικής βάσης αλλά και στοιχείων που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν στρατιωτική επέμβαση σε τρίτη χώρα, προσέθεσαν στη λίστα των πειστηρίων  απομαγνητοφωνημένη συνομιλία  στρατιωτικών αρχών της Συρίας. Αναφέρουν ότι είχαν υποκλέψει την επικοινωνία μεταξύ κάποιου υψηλά ιστάμενου από το στρατηγείο της Δαμασκού ο οποίος σε κατάσταση πανικού απευθύνεται σε  διοικητή της περιφέρειας και τον ρωτάει αν όντως έγινε αυτή η ενέργεια. Η  Wall Street , πρώτη είχε αποκαλύψει ότι ένα κρίσιμο κομμάτι της υπόθεσης προέρχεται από τις κατασκοπευτικές ισραηλινές υπηρεσίες που προώθησαν στη CIA κάποια σοβαρά ενοχοποιητικά στοιχεία. Το επίσης αμερικανικό Daily Caller μεταφέρει ότι «  οι αναφορές αποστρατευμένων μυστικών πρακτόρων που διατηρούν επαφές με τους εν ενεργεία συναδέλφους τους και οι οποίοι έχουν πρόσβαση στις αυθεντικές εκθέσεις αυτών των υπηρεσιών, αποφαίνονται ότι η τηλεφωνική συνομιλία που χρησιμοποιούν για νομιμοποίηση του πολέμου είναι στην πραγματικότητα μια συνδιάλεξη που υπέκλεψε η φημισμένη μονάδα 8002 της ηλεκτρονικής κατασκοπείας της Μossad την οποία και διοχέτευσε στις αντίστοιχες υπηρεσίες των ΗΠΑ για υποστήριξη των επιχειρημάτων του πολέμου ». Το ισραηλινής προέλευσης επίμαχο υλικό είχε δημοσιοποιηθεί πρωτίστως στο ισραηλινό κανάλι 2, αργότερα στο γερμανικό περιοδικό Focus, ύστερα στην εφημερίδα Times of Israel για να καταλήξει στην καλωδιακή τηλεόραση της Ουάσιγκτον.Οι ίδιοι εν αποστρατεία αμερικανοί κατάσκοποι που είχαν πρόσβαση στο επίμαχο ηχητικό ντοκουμέντο αναφέρουν ότι κατέληξαν στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα από αυτό που επικαλούνται οι οπαδοί του πολέμου στη Συρία.

Σύμφωνα με το πόρισμα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, η χημική επίθεση πραγματοποιήθηκε από την 155^η Ταξιαρχία του 4^ου Τάγματος του συριακού στρατού, μια μονάδα ελίτ που διοικείται από τον αδερφό του Προέδρου, Μαχέρ αλ Άσσαντ. Όμως οι ειδικοί απόστρατοι κρίνουν ότι η αυθεντική συνομιλία αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Ειδικότερα, ο διοικητής προσωπικού ρωτάει τον επικεφαλή εάν είναι υπεύθυνος για την επίθεση με τα χημικά. « Από τον τόνο της συνομιλίας είναι σαφές ότι ο διοικητής ήταν εκτός εαυτού για την περίπτωση που  κάποιος είχε προβεί σε μη εξουσιοδοτημένο βομβαρδισμό και σε εσκεμμένη παραβίαση των εντολών του ». Σύμφωνα και πάλι με την αυθεντική παραδοθείσα συνδιάλεξη της 8200 ηλεκτρονικής ισραηλινής κατασκοπείας , ο επικεφαλής αρνήθηκε πεισματικά τη ρίψη οποιουδήποτε πυραύλου και καλούσε τον διοικητή να προσέρθει ο ίδιος  να επιθεωρήσει και να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι ότι  τα όπλα βρίσκονται στη θέση τους. Η έκθεση μάλιστα αναφέρει στο τέλος ότι « ο σύριος επικεφαλής της μονάδας ανακρίθηκε διεξοδικά για 3 ημέρες και ότι όλα τα όπλα καταμετρήθηκαν ». Αιγυπτιακή απόρρητη έκθεση που επικαλείται η ίδια εφημερίδα και αναδημοσιεύεται στο καναδέζικο globalresearch .ca κάνει λόγο για μυστική συνάντηση μεταξύ στρατιωτικών κατασκόπων της Τουρκίας, Κατάρ και ένοπλης αντιπολίτευσης και εκεί ένας στρατιωτικός ανέφερε ότι στις 21 Αυγούστου θα γίνει ένα παιχνίδι που θα επιτρέψει στις ΗΠΑ τον βομβαρδισμό. Αυτά και άλλα μη δημοσιοποιημένα στοιχεία οδήγησαν και τους 12 βετεράνους πράκτορες στην σύσταση επιστολής προς τον Ομπάμα  όπου του κοινοποιούν ότι δεν προκύπτει από τα στοιχεία καμιά εμπλοκή του Άσσαντ στην αποδιδόμενη χημική επίθεση.

Τα τελευταία δημοσιεύματα Συρίας και Λιβάνου αλλά και η τηλεοπτική συνέντευξη της Dr Bouthaina Shaaban στο αγγλόφωνο Sky news ,αποκαλύπτουν ότι τα παιδιά που εικονίζονται στα βίντεο είχαν απαχθεί από τους αντάρτες κατά τις επιχειρήσεις τους στην Λαττάκεια όπου διέπραξαν εθνοκάθαρση με το σφαγιασμό 500 αμάχων « απίστων αλαουιτών ». Κάποια από τα παιδιά των βίντεο έχουν ήδη αναγνωρισθεί αλλά τα περισσότερα δεν έχουν γονείς καθώς δολοφονήθηκαν στις εν λόγω επιθέσεις. Η ταυτοποίηση των νεκρών της Λαττάκειας ήταν ήδη προβληματική αφού σε πολλές περιπτώσεις ξεκληρίσθηκαν ολόκληρες οικογένειες. Η γνωστή ακτιβίστρια καθολική μοναχή Μαρία Αγνή δηλώνει σε γαλλικά και διεθνή ειδησεογραφικά ότι διαθέτει ήδη τις πρώτες ενυπόγραφες μαρτυρίες γονέων και  συλλέγει συνέχεια νέα στοιχεία προκειμένου να συντάξει πλήρη έκθεση που θα απευθύνει στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για το θέμα αυτό.

Συνέντευξη στο SKY NEWS της Dr Shaaban η οποία καταγγέλει ότι τα παιδιά των βίντεο της χημικής επίθεσης ήταν παιδιά που είχαν απαγάγει οι αντάρτες από την Λαττάκεια

Οι Τζιχαιστές έχοντας κερδίσει τον απαραίτητο χρόνο και ηθικό , από τους προστάτες τους  αμερικανούς και γάλλους πολιτικούς επιδίδονται στην προσφιλή τους μέθοδο των φρικιαστικών σφαγιασμών. Ο τελευταίος απολογισμός, είναι 30 αποκεφαλισμοί χριστιανών στην ιστορική Μααλούλα και κάποιες απαγωγές παιδιών από την ίδια πόλη-κατά πάσα πιθανότητα ορφανών- που ίσως τους χρησιμεύσουν ως θύματα για την επόμενη προβοκάτσια. Επαφές μας στη Δαμασκό στέλνουν μήνυμα σε όλον τον κόσμο να μην πιστέψει ποτέ τη χρήση χημικών από το καθεστώς Άσσαντ που  θα διαδίδουν τα media όταν αρχίσουν οι βομβαρδισμοί.Οι ίδιοι κάτοικοι της συριακής πρωτεύουσας μας είχαν δηλώσει από το βράδυ της 21^ης Αυγούστου ότι αποκλείεται να είχαν χρησιμοποιηθεί χημικά στα περίχωρα της Δαμασκού χωρίς να έχουν αντιληφθεί τίποτα οι ίδιοι που διαμένουν 4 χλμ από την εστία της αποδιδόμενης επίθεσης και μάλιστα με ανέμους των 25-30 km/h .

Οι Σύριοι σίγουρα αιφνιδιάστηκαν από την προβοκάτσια όπως αιφνιδιάστηκαν και οι αντίπαλοί τους από την αποτυχία του απόρρητου σχεδίου με τις επίλεκτες πολυεθνικές δυνάμεις.Ωστόσο το φρόνημα παραμένει υψηλό τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στη διασπορά.Συγκεντρώσεις πραγματοποιούνται σε όλες τις ηπείρους.Στις Βρυξέλλες πραγματοποιήθηκε δυναμική συγκέντρωση διαμρτυρίας έξω από την αμερικανική πρεσβεία και η καρδιά των συμμετεχόντων χτυπούσε στον παλμό του πολέμου.

Ρεπορτάζ για την παραγωγή προπαγανδιστικών βίντεο της συριακής αντιπολίτευσης. Ταυτοποιούνται αντάρτες που υποδύονται πολλούς ρόλους

Πηγές : World Tribune, Al Hadath , Sham news , Dam press, Syria news, infowars, Charleston voice, Voltaire, Observatoire Christianophobie, Russia Today, global research, mondialisation.ca, Al Watan.

Σε στεγανό χώρο ισχυρού επιχειρηματία τα ραντεβού του Αλέξη Burberry με εγχώριους ολιγάρχες. Το Σχέδιο σε πλήρη εξέλιξη

http://www.kourdistoportocali.com/articles/23621.htm

Από την Ιόλη Πιερίδη

 

Σε «στεγανό» χώρο ισχυρού επιχειρηματία κάνει τα ραντεβού του ο Αλέξης Τσίπρας-Burberry και τα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με τους εκπροσώπους του εγχώριου χρήματος-κάποιους δηλαδή από τους επονομαζόμενους Έλληνες ολιγάρχες. Τα ραντεβού τα οποία όλο και πυκνώνουν καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος του έτους αποκτούν ιδιαίτερη σημασία για την υλοποίηση του Σχεδίου.

Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες υπάρχουν και φωτογραφικά ντοκουμέντα από τις συγκεκριμένες συνάξεις του χρήματος. Ποιο είναι αυτό το Σχέδιο λοιπόν: Πρόκειται για συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με κάποιον εκ των Σαμαρά-Βενιζέλου (!) στην περίπτωση που αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές η νέα κυβέρνηση δεν αποφασίσει να κόψει χρήμα για τον ευρωπαικό Νότο!

Σύμφωνα με το Σχέδιο η συγκυβέρνηση θα προκληθεί με δύο τρόπους: είτε με δημιουργία κοινωνικής έντασης-αλά Δεκέμβρη του 2008- και μάλιστα με την «βοήθεια» τρομοκρατικού χτυπήματος, είτε με βελούδινο τρόπο σε περίπτωση που εντοπιστεί από την διαπλοκή η Αχίλλειος πτέρνα του Σαμαρά.

Το συγκεριμένο Σχέδιο έχει σε πρώτο πλάνο την επιστροφή στη δραχμή και την σύνδεσή της με το δολάριο.

Υ.Γ.> Οι ευχές όλων είναι τα κυπριακά κοιτάσματα να είναι καλής (εμπορεύσιμα) ποιότητας μια και η φλόγα του Οικοπέδου 12 προκαλεί καρδιοχτύπια γενικότερα...

Διδάγματα για κακομαθημένους (Του Μιχάλη Ψαλιδόπουλου)

http://logia-starata.blogspot.gr/2013/09/blog-post_9558.html

Κώστας Κωστής, «Τα κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας». Η διαμόρφωση του νεοελληνικού κράτους, 18ος-21ος αιώνας, Πόλις, Αθήνα 2013, σελ. 894

Το νέο βιβλίο του Κώστα Κωστή γράφηκε όσο ο συγγραφέας ήταν καθηγητής στην Έδρα Μελετών για τη Νεότερη και Σύγχρονη Ελλάδα στην École des hautes études en sciences sociales στο Παρίσι και διευθυντής σχετικού σεμιναρίου που είχε ως αντικείμενο τη μελέτη της συγκρότησης του κράτους στην Ελλάδα σε σύγκριση με αντίστοιχες διαδικασίες στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Στηριγμένος σε προγενέστερες μελέτες του στην οικονομική ιστορία της περιοχής και στην ενδελεχή ανάλυση του τραπεζικού συστήματος και της σχέσης κράτους-κοινωνίας στην Ελλάδα, ο Κωστής επιχειρεί να συνθέσει στη μελέτη αυτή τα ως τώρα συμπεράσματά του με ερευνητικά πορίσματα νεότερων Ελλήνων και ξένων ιστορικών σχετικά με τις κοινωνικο-οικονομικές εξελίξεις στα Βαλκάνια κατά τους τρεις τελευταίους αιώνες. Το αποτέλεσμα είναι μια εξαιρετικά πρωτότυπη ιστορία της Ελλάδας, πλήρης στοιχείων, που ξεβολεύει κοινούς τόπους και βολικούς μύθους της ελληνικής ιστοριογραφίας οι οποίοι έχουν κληροδοτηθεί στις νεότερες γενιές από προγενέστερους ιστορικούς και ιστοριοδίφες, ειδικά μετά το 1974. Χωρίς να αναφέρεται σε συγκεκριμένα ονόματα, ο Κωστής απορρίπτει τις «μεγάλες θεωρίες».

Η ιστορία του δεν γνωρίζει «εθνικοαπελευθερωτικές» ή «αστικοδημοκρατικές» τομές, «κομπραδόρους» ή «προλετάριους» σε δράση, αλλά εισάγει, κατά την διατύπωση του ίδιου, εργαλεία μελέτης της δυναμικής του κρατικού μετασχηματισμού τους τελευταίους τρεις αιώνες. Γεγονότα όπως π.χ. η ομιλία του Κωλέττη περί Μεγάλης Ιδέας ή η συγγραφή τού «Τις πταίει», παρότι θεωρούνται ωσεί παρόντα στην ανάλυση, δεν αποτελούν αφετηρίες αφήγησης, όπως αυτό συμβαίνει αλλού.

Η μελέτη, συνολικής έκτασης 869 σελίδων, χωρίζεται σε 12 περίπου ισομερή κεφάλαια που καταλαμβάνουν χρονικά την περίοδο από τον 18ο αιώνα ως το 2010. Περιλαμβάνει περί τους 30 πίνακες και 12 διαγράμματα, καθώς και σύντομο βιβλιογραφικό οδηγό.

Η γένεση, συγκρότηση και τελική διαμόρφωση του νεοελληνικού κράτους ξεκινά από τους μετασχηματισμούς που συντελούνται στην υπό σταδιακή παρακμή περιελθούσα μετά το 1683 Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σε αδρές γραμμές διαμορφώνεται το πλέγμα των «παικτών», Φαναριωτών, εμπόρων, εκκλησιαστικών παραγόντων και τοπικών αρχόντων οι οποίοι συγκλίνουν σταδιακά προς την μεταρρυθμιστική κίνηση που οδήγησε στην επανάσταση του 1821. Λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη το διεθνές πλαίσιο και την σωτήρια παρέμβαση της Δύσης στo Ναυαρίνο, ο Κωστής περνάει στην εποχή του Καποδίστρια και αργότερα των Βαυαρών και τις προσπάθειες εμπέδωσης νόμου και τάξης σε οικονομία και κοινωνία. Οι προύχοντες εξέρχονται κυρίαρχοι του πολιτικού αγώνα μετά το 1863, όχι όμως χωρίς πισωγυρίσματα, παραμορφώσεις και αναδιατάξεις στην πολιτική σκακιέρα και τον έλεγχο των μηχανισμών του κράτους. Ο διακανονισμός του δημόσιου χρέους το 1878 ξαναβάζει την Ελλάδα στο κυνήγι των εθνικών της διεκδικήσεων, για να οδηγηθεί η χώρα σε νέες αναδιπλώσεις μετά την πτώχευση του 1893 και την ήττα του 1897. Και πάλι όμως «ξανά προς τη δόξα τραβά» με την ανορθωτική προσπάθεια του 1910, τους μετασχηματισμούς, τις μεταρρυθμίσεις και τις συγκρούσεις που σε συνδυασμό με διχαστικές πρακτικές οδηγούν στο 1922. Ακολουθεί η προσπάθεια αφομοίωσης των προσφύγων εν μέσω νέων μεταρρυθμίσεων και δημιουργίας βιομηχανίας, η κρίση του 1929 και η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να αποφύγει τις αυταρχικές λύσεις οι οποίες σημαδεύουν την εξέλιξη του κράτους και την παγίωση δομών που καταρρέουν για άλλη μια φορά στη δεκαετία του 1940. Για 25 χρόνια μετά το 1950 το πολιτικό σύστημα παλινδρομεί μεταξύ ατλαντικών δεσμεύσεων και ευρωπαϊκής προοπτικής, με τη δεύτερη να κερδίζει σε έδαφος μετά το 1974. Η Ελλάδα εντάσσεται στην ΕΟΚ/ΕΕ και δεσμεύεται εκ νέου να μετασχηματίσει κράτος, θεσμούς και διαδικασίες σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. «Ασθένειες», ωστόσο, εγγενείς στο πολιτικό σύστημα οδηγούν σε υπερδανεισμό, φούσκα και στην τρέχουσα, μετά το 2010, κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού, που δεν είναι βέβαια κάτι πρωτόγνωρο για τη χώρα όπως έδειξαν και οι παραπάνω αναφορές.

Όπως προαναφέρθηκε, η «Ιστορία» του Κώστα Κωστή είναι μια σημαντική συμβολή στην κατανόηση της συγκρότησης και εξέλιξης του ελληνικού κράτους, έργο που αξίζει να διαβαστεί και να αποτελέσει αντικείμενο κριτικής και αναθεωρήσεων από όσους μελετούν την νεοελληνική ιστορία χωρίς παρωπίδες. Ο συγγραφέας παρακολουθεί βήμα προς βήμα τις προσπάθειες του ελληνικού κράτους να αποκτήσει πόρους και να αναλάβει πρωτοβουλίες οργάνωσης στρατού και δικαιοσύνης, παιδείας και υγειονομικής περίθαλψης, προώθησης δημοσίων πολιτικών εν γένει. Στην πορεία διαφαίνεται η προτίμηση των ελληνικών κυβερνήσεων προς τον δανεισμό, αντί άντλησης φορολογικών εσόδων μονιμότερου χαρακτήρα από όλες τις κοινωνικές τάξεις και μάλιστα σε εποχές διεθνών και περιφερειακών ανακατατάξεων. Η «Ιστορία» αποτελεί ένα καλογραμμένο βιβλίο που καθοδηγεί τον αναγνώστη, ανοίγοντάς του δρόμους. Όπως συμβαίνει σε συγγράμματα τέτοιου τύπου, κάθε αναγνώστης ίσως βρει ορισμένα κεφάλαια πιο καλά δουλεμένα από άλλα. Η σύγχρονη εποχή, όπως ίσως είναι φυσικό, είναι κατά την κρίση του υπογράφοντος πιο ελλειπτική και πιο αδύναμη βιβλιογραφικά από τα αρχικά κεφάλαια. Επιπρόσθετα, ενώ στην εισαγωγή απορρίπτεται η πατρωνία ως το ισχυρό ερμηνευτικό αντικλείδι πολιτικών ιστοριών της Ελλάδας κατά το παρελθόν (σ. 21), στον επίλογο γίνεται λόγος για την «δημοκρατία των φίλων» (σ. 869) που έχει εδραιωθεί στον τόπο, οδηγώντας τον στην παρούσα κρίση. Παρατηρήσεις τέτοιου τύπου ωστόσο δεν μπορούν να αναιρέσουν την ευπρόσδεκτη προσθήκη στην ελληνική βιβλιογραφία που συνιστά η μελέτη του Κώστα Κωστή. Μία πιθανή μετάφραση του βιβλίου του στα αγγλικά θα αποτελούσε ένα μείζον βήμα επανένταξης της Ελλάδας ως περίπτωσης στη σύγχρονη διεθνή συζήτηση, όχι μόνο για την ιστορία της χώρας μας, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης ειδικότερα. Θα επιβεβαίωνε το ότι κάποια «κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας» πλήρωσαν κατά καιρούς πολύ ακριβά τις κακές τους συνήθειες και θα ξεκινούσε η συζήτηση σχετικά με το αν και τι διδάχθηκαν από τη μακρόχρονη ιστορική πορεία τους οι «κακομαθημένοι».

Athens Review of books

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ 300 ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ- Η ΑΕΝΑΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΘΗΡΙΩΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ.

http://olympia.gr/2013/09/09/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CE%B7-%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-300-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CE%B5%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B4%CE%B1-%CE%B7-%CE%B1%CE%B5%CE%BD/

ΒΙΝΤΕΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

ΑΥΤΕΓΕΡΣΙΑ, ΕΚΣΤΑΣΗ, ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ

Η Μάχη των Θερμοπυλών, που περιγράφεται αναλυτικά από τον Ηρόδοτο και τον Διόδωρο, πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 480 π.Χ.Η μάχη έγινε στο Στενό των Θερμοπυλών, στην Φθιώτιδα. Ο ελληνικός στρατός που σε αριθμούς ήταν ένα μικρό κλάσμα σε σχέση με τον υπέρογκο περσικό, κατόρθωσε να αναχαιτίσει την προέλαση του περσικού εκστρατευτικού σώματος για έξι ημέρες, πριν σκοτωθεί μέχρι και ο τελευταίος αμυνόμενος.

Ο Ξέρξης όντας μπροστά σε έναν συνασπισμό Ελλήνων στις Θερμοπύλες, φαντάστηκε ότι με μια απλή επίδειξη του στρατού του και με τις γνωστές έχθρες μεταξύ των Ελλήνων, ο συμμαχικός στρατός θα διαλυόταν σε λίγες μέρες από μόνος του.

Έτσι περίμενε μπροστά στις Θερμοπύλες για τέσσερις μέρες. Ακόμα έστειλε ιππέα ανιχνευτή να ελέγξει πόσες δυνάμεις φρουρούν το πέρασμα. Το τείχος όμως τον εμπόδιζε να δει τους Έλληνες. Μόνο τους Σπαρτιάτες διέκρινε που είχανε στρατοπεδεύσει μπροστά από το τείχος. Αφού παρήλθαν οι τέσσερις ημέρες και ενώ ο στόλος του στο Αρτεμίσιο δεχότανε συνεχόμενες ήττες αποφάσισε να στείλει κήρυκες να ζητήσουν τη παράδοση των όπλων των Ελλήνων. Τη πρώτη φορά ο Τραχίνιος που συνόδευε τον Πέρση κήρυκα είπε ότι τα βέλη των Μήδων είναι τόσα που θα καλύψουν τον ήλιο. Τότε ένας γνωστός Σπαρτιάτης ονόματι Διηνέκης είπε λακωνικά: «Ωραία, τότε θα πολεμήσουμε υπό σκιά». Γυρνώντας άπρακτοι λοιπόν τους ξανά έστειλε ο Ξέρξης με τη διαταγή να υποσχεθούν πολύ πλούσια ανταλλάγματα στον Λεωνίδα για να παραδώσει τα όπλα του. Ο Σπαρτιάτης βασιλιάς έδωσε την ηρωικότερη των φράσεων: «μολών λαβέ» (=«αφού / εφόσον έρθεις, πάρ’τα» ή κατά την πιο γνωστή μετάφραση «έλα να τα πάρεις»).

Ύστερα από αναμονή πέντε ημερών και δεχόμενος αυτήν την απάντηση ο Ξέρξης έχασε την υπομονή του. Διέταξε να επιτεθούν πρώτα οι Μήδοι, γνωστοί για την ανδρειοσύνη τους, μαζί με τους Κίσσιους ενώ να τους υποστηρίξουν οι στρατιώτες που ήταν συγγενείς των νεκρών της μάχης του Μαραθώνα. Με αυτό τον τρόπο ήθελε να πολεμήσουν οι Πέρσες με πάθος για εκδίκηση. Λόγω της στενότητας του περάσματος, οι Πέρσες διοικητές κάθε τμήματος, δεν μπορούσανε να στείλουν όλο τον στρατό που διοικούσαν για να δώσει μάχη με τους Έλληνες αλλά στέλνανε κύματα μαχητών κάθε φορά. Οι Έλληνες παρατάχθηκαν στο πρώτο στενό να δώσουν τη μάχη και συγκεκριμένα στη πρώτη γραμμή παρατάχθηκαν οι Οπούντιοι Λοκροί.

Ο τρόπος μάχης δόθηκε ως εξής: Οι Πέρσες στέλνανε συνεχόμενα τμήματα στρατού ώστε να καταπονήσουν τους λιγότερους Έλληνες. Αντίστοιχα οι Έλληνες είχανε χωριστεί κατά τμήματα, κατά πόλεις, ενώ πήρανε θέσεις το ένα τμήμα πίσω από το άλλο. Έτσι όταν το τμήμα που πολεμούσε είχε πολλές απώλειες ή είχε κουραστεί αποσυρόταν πίσω και τη θέση του έπαιρνε το επόμενο τμήμα. Οι Έλληνες συνηθισμένοι να πολεμούν σε διάταξη φάλαγγας είχανε εκπαιδευτεί στους γρήγορους και συντονισμένους ελιγμούς ολόκληρων στρατών και η εναλλαγή αυτή, των τμημάτων, ήταν ένας από τους ευκολότερους ελιγμούς στον οποίο εκπαιδευόντουσαν.

Ο οπλισμός ήταν επίσης ένα πλεονέκτημα των Ελλήνων. Οι Πέρσες είχαν πάρα πολύ ελαφρύ οπλισμό, σχεδόν ανύπαρκτη πανοπλία και η ασπίδα τους ήταν σχεδόν ολόκληρη ψάθινη. Αντίθετα ο Έλληνας φαλαγγίτης είχε πολύ βαρύ οπλισμό με μόνα τα μάτια τους φαινόντουσαν κάτω από τις σχισμές της περικεφαλαίας και το υπόλοιπο σώμα καλυπτόταν από θώρακα, κνημίδες, περιβραχιόνια και μια μεγάλη στρογγυλή ορειχάλκινη ασπίδα. Ακόμα το δόρυ τους ήταν μακρύτερο από των αντιπάλων τους και όταν έπεφτε πάνω σε περσική ασπίδα, την διαπερνούσε και χτύπαγε τον άνθρωπο που βρισκόταν από πίσω.

Όσο περνούσε η ώρα, η ορμή των αλαζονικών Μήδων ανακόπηκε, δημιουργώντας ένα κύμα υποχωρούντων ανατολιτών. Βλέποντας αυτά ο Ξέρξης στην τελευταία μάχη της πρώτης ημέρας αποφάσισε να στείλει στην μάχη την προσωπική του φρουρά, τους «Αθάνατους» με τον ίδιο τον Υδάρνη επικεφαλή. Ο Λεωνίδας έθεσε τους Σπαρτιάτες ως πρώτο τμήμα που θα αντιμετώπιζε τους «Αθάνατους» και εφάρμοσε τον αμυντικό-επιθετικό σχηματισμό φάλαγγας. Το σχέδιο προέβλεπε κίνηση των 300 προς τα εμπρός στη πρώτη φάση δηλαδή στο πρώτο στενό, φάση επίθεσης, την κίνηση προς τα πίσω ύστερα δηλαδή στο δεύτερο στενό μπροστά από το τείχος, φάση τακτικής υποχώρησης, ενώ τέλος αιφνιδιαστική κίνηση προς τα εμπρός, φάση αντεπίθεσης. Με αυτό τον τρόπο οι Σπαρτιάτες προσποιούνταν ότι υποχωρούσαν τραβώντας, παρασύροντας πολλούς Πέρσες στη θανατηφόρα παγίδα, ενώ ύστερα ανέστρεφαν το μέτωπο δίνοντας άλλη μια σφοδρή σύγκρουση με της ασπίδες τους πάνω στο μέτωπο των ελαφροντυμένων Περσών. Ο ελιγμός εκτελέστηκε άριστα και πολλοί από τους επίλεκτους Πέρσες βρέθηκαν νεκροί. Αποτέλεσμα ήταν να τους τρέψουν σε άτακτη φυγή ενώ πολλοί από αυτούς έπεφταν από τον γκρεμό στη θάλασσα, λόγο του της στενότητας του εδάφους και της πίεσης που ασκούσαν οι πάνοπλοι Σπαρτιάτες. Ο Ηρόδοτος παραδίδει ότι ο Ξέρξης αντικρίζοντας το επίλεκτο σώμα να υποχωρεί αναπήδησε τρεις φορές στο θρόνο του, από όπου παρακολουθούσε τον όλο αγώνα.

Η επόμενη μέρα στα στενά, έκτη μέρα από όταν έφτασαν οι Πέρσες και δεύτερη μέρα συγκρούσεων, βρήκε τους Έλληνες με ηθικό ακμαίο. Ο Ξέρξης έστειλε κατά κύματα τους στρατιώτες του χωρίς διακοπή μέχρι να πέσει ο ήλιος. Ήθελε να κουράσει τους Έλληνες. Μέχρι και το μεσημέρι, τα τμήματα των Ελλήνων εναλλάσσανε τη πρώτη θέση για να ξεκουραστούν οι μαχητές που πολεμούσαν. Όμως από το μεσημέρι και έπειτα, όπως μας παραδίδει ο Διόδωρος, τα τμήματα της πρώτης γραμμής αρνήθηκαν να αλλάξουν με τα ξεκούραστα γιατί είχανε σκοτώσει ήδη πολλούς βάρβαρους και η δίψα τους για να πραγματοποιήσουν και άλλες πράξεις ανδρείας δεν είχε σβήσει. Ο περσικός στρατός υποχώρησε για άλλη μια φορά άπραγος και νικημένος. Μετά το τέλος της δεύτερης μάχης δόθηκαν αριστεία. Οι ηρωϊκότερoι όλων ήταν οι Σπαρτιάτες Διηνέκης, που έδωσε και τη περίφημη απάντηση περί σκιάς, οι Αλφεός και Μάρων, γιοι του Ορσίφαντου και ο Θεσπιέας Διθύραμβος του Αρματίδη.

Αγανακτισμένος ο Ξέρξης συγκάλεσε συμβούλιο. Τότε ένας Έλληνας που γνώριζε τη περιοχή, ο Εφιάλτης του Ευρυδήμου, παρουσιάστηκε μπροστά στο Ξέρξη. Του δήλωσε ότι γνώριζε ένα κρυφό πέρασμα πίσω από τις γραμμές των Ελλήνων και ότι μπορούσε ο ίδιος να οδηγήσει εκεί το στρατό του έναντι αδράς χρηματικής αμοιβής. Ο Ξέρξης συμφώνησε και ζήτησε από τον Υδάρνη να πάρει τους «Αθάνατους» και όσους άνδρες κρίνει απαραίτητο και να ακολουθήσει τον Εφιάλτη. Με 20.000 άνδρες ο Υδάρνης και ο Εφιάλτης ξεκινήσανε βράδυ. Όλη τη νύχτα διασχίζανε την Ανοπαία Ατραπό, καλυμμένοι από βελανιδιές. Λίγο πριν χαράξει έφτασαν στην έξοδο, εκεί που βρισκόντουσαν οι Φωκείς. Αυτοί μόλις που είχανε αντιληφθεί τους Πέρσες και δεν είχανε λάβει τις κατάλληλες θέσεις. Οι Πέρσες με τα τόξα τους κρατούσανε τους Φωκείς μακριά τους, λόγο του ανώμαλου εδάφους. Ο διοικητής της ελληνικής φρουράς, διέταξε να υποχωρήσουν σε υψηλότερο σημείο ώστε να μην τους φτάνουν τα εχθρικά βέλη αλλά και αναγκάζοντας τους Πέρσες να τους ακολουθήσουν. Ο Υδάρνης όμως άφησε μια φρουρά να κυκλώσει τους Φωκείς στο ύψωμα και οι υπόλοιποι Πέρσες κατηφόρισαν για να βρεθούν στα νώτα των Ελλήνων.

Όταν το πρωινό εκείνο ο μάντης Μεγιστίας, στο στρατόπεδο των Ελλήνων, έκανε τις συνηθισμένες θυσίες, είδε δυσοίωνα μηνύματα. Ο θάνατος, είπε, θα ερχότανε σήμερα να βρει τους υπερασπιστές των Θερμοπυλών. Ύστερα από λίγο ένας Έλληνας αποστάτησε από το στρατόπεδο του Ξέρξη και πήγε στον Λεωνίδα να τον προειδοποιήσει για τη κίνηση του Υδάρνη, ο Έλληνας αυτός ήτανε ο Τυρραστιάδης από την Κύμη. Οι «ημεροσκόποι» του Έλληνα βασιλιά, επιβεβαίωσαν την είδηση. Ένα απόσπασμα εχθρών έκανε κυκλωτική κίνηση. Αμέσως ο Λεωνίδας συγκάλεσε συμβούλιο. Εκεί αποφασίστηκαν τα εξής:

Κάθε ελληνική πόλη θα απέσυρε τις δυνάμεις τις διότι θα ήταν ανούσιο να χαθούνε τόσοι μαχητές την ώρα που, αφού ήταν προδιαγεγραμμένη η ήττα τους, μπορούσανε να δώσουνε μάχη σε άλλο σημείο εναντίον των Περσών.

Όσο οι σύμμαχοι Έλληνες θα αποσύρανε τις δυνάμεις τους, το στενό θα το κρατούσανε οι 300 Σπαρτιάτες.

Οι 700 Θεσπιείς κάνοντας αναφορά στον κοινό πρόγονο των Λακεδαιμονίων και των ίδιων, τον ημίθεο Ηρακλή, δήλωσαν ότι δεν εγκαταλείπουν τις θέσεις τους. Ο Λεωνίδας καθώς πολλοί από αυτούς είχανε διακριθεί, για τη γενναιότητα τους, στη μάχη δέχθηκε τη προσφορά τους να μείνουν στο πλευρό των 300.

Ο Λεωνίδας δεν άφησε από τα στενά, να αποχωρήσουν, οι 400 Θηβαίοι. Γνωρίζοντας ότι η Θήβα είχε φιλοπερσικά αισθήματα φοβήθηκε μήπως προξενούσανε προβλήματα στην υποχώρηση των υπολοίπων Ελλήνων και τους κράτησε μαζί του για ασφάλεια των υποχωρούντων αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά το μεγαλείο της ευφυΐας του και συμπόνιας προς τους συμμάχους του.

Ταυτόχρονα δόθηκε εντολή στον σύνδεσμο, του ελληνικού στρατού με τον στόλο στο Αρτεμίσιο, τον Αμβρώνιχο του Λυσικλέους από την Αθήνα, σε περίπτωση που δεν έμενε ζωντανός κανένας στο στενό των Θερμοπυλών να διατάξει υποχώρηση του στόλου στη Σαλαμίνα.

Μάταια ο Κορίνθιος διοικητής προσπαθούσε να μεταπείσει, τον Λεωνίδα, να υποχωρήσει και αυτός μαζί τους. Ο Σπαρτιάτης βασιλιάς είχε πάρει την απόφαση του. Εκτός αυτού ένας χρησμός της Πυθίας είχε πει ότι η Σπάρτη για να σωθεί πρέπει να θυσιάσει έναν βασιλιά της. Ο Λεωνίδας θεωρούσε ότι έπρεπε να θυσιαστεί για να σωθεί η πατρίδα του.Πέραν αυτού όμως κοιτάζωντας πιό ψύχραιμα την κατάσταση θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι λειτούργησε σαν οπισθοφυλακή ,κερδίζοντας χρόνο για τους υποχωρούντες συντρόφους του. Κάποιος όμως έπρεπε να μεταφέρει τα νέα και στη Γερουσία στη Σπάρτη. Ο Λεωνίδας επέλεξε τους Σπαρτιάτες Εύρυτο και Αριστόδημο.

Όταν υποχώρησαν τα στρατεύματα των Ελλήνων, ο Εύρυτος δεν άντεξε να εγκαταλείψει τους συντρόφους του και γύρισε πίσω και πέθανε μαζί τους. Ο Αριστόδημος είτε επειδή είχε να μεταφέρει το μήνυμα είτε επειδή φοβότανε το τέλος του πήγε στη Σπάρτη. Εκεί αντιμετώπισε τη περιφρόνηση των συμπατριωτών του επειδή εγκατέλειψε το βασιλιά τους. Όμως στη μάχη των Πλαταιών αυτός ο Σπαρτιάτης επέδειξε ιδιαίτερη γενναιότητα και στο τέλος βρήκε και το θάνατο εκεί τιμημένος και απελευθερωμένος από τις κατηγορίες που του προσέδιδαν. Ο μάντης Μεγιστίας έδιωξε το μοναδικό του γιο και ο ίδιος στάθηκε στο πλευρό του Λεωνίδα μέχρι τέλους. Έτσι ο Σπαρτιάτης βασιλιάς με 1.400 άνδρες, ο αριθμός κανονικά πρέπει να είναι ελαφρώς μειωμένος άμα υπολογιστούν και οι απώλειες των δυο προηγούμενων μαχών τις οποίες όμως δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια, έμεινε στα στενά.

Ο Ξέρξης έδωσε εντολή για επίθεση λίγο μετά τις δέκα το πρωί στις 4 του Αυγούστου του 480 π.Χ. Οι Έλληνες δεν στάθηκαν να πολεμήσουν στο στενό χώρο αλλά βγήκανε σε σχηματισμό φάλαγγα στον ανοιχτό χώρο. Οι περσικές δυνάμεις τους κύκλωσαν και άρχισε μια άγρια μάχη. Ο ηρωισμός των Ελλήνων έφτασε στα όρια του, σκοτώνοντας μάλιστα και πολλούς Πέρσες ευγενείς όπως τα ξαδέρφια του Ξέρξη, Αβροκόμα και Υπεράνθη, ώσπου σε μια στιγμή ο βασιλιάς Λεωνίδας έπεσε νεκρός.

Τέσσερις φορές προσπάθησαν οι Πέρσες να πάρουν το σώμα του, αλλά και τις τέσσερις προστατεύτηκε από τους Σπαρτιάτες οι οποίοι κατόρθωσαν και πήραν πίσω το σώμα του βασιλιά τους. Τότε φάνηκε ο Υδάρνης από τα νώτα των Ελλήνων και ξεκίνησε μια πιο άγρια σφαγή με τους Έλληνες να υποχωρούν γύρω από το λόφο του Κολωνού όπου οι Έλληνες συνέχισαν να μάχονται με νύχια και με δόντια, αφού όλα τα όπλα τους είχαν σπάσει, όπως παραδίδει ο Ηρόδοτος στο κείμενο του. Ο Ξέρξης φοβούμενος κι άλλες απώλειες διέταξε τους τοξότες του να σκοτώσουν τους Έλληνες οι οποίοι εξαντλημένοι σκοτώθηκαν μέχρι και τον τελευταίο πίσω από το λόφο Κολωνό. Οι μόνοι που παραδόθηκαν είναι οι Θηβαίοι που δήλωσαν πως «μηδίζουν» και υπακούουν στη θέληση του μέγα βασιλιά της Περσίας. Αλλά αυτοί αντιμετώπισαν το σκληρό πρόσωπο του Ξέρξη, αφού όλοι σφραγίστηκαν στο μέτωπο με τα βασιλικά στίγματα, που δήλωναν τους δειλούς στο πεδίο της μάχης.

Γ.Χουλιάρα

Πηγή: http://logioshermes.blogspot.com/2013/08/480.html#ixzz2bSk77WtM

Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ ΠΟΥ "ΕΦΥΓΕ" ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΛΙΓΩΝ ΛΕΠΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ

http://www.agioritikovima.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=28124:ti-ugklonitik&catid=285:koinonika&Itemid=781

Την έσφιξε στην αγκαλιά του, με τον δικό του, τρυφερό και δυνατό τρόπο μαζί, που εκείνη γνώριζε ακόμη και μέσα στα σκοτάδια της Αλζχέϊμερ.

Του είπαν ότι «έφυγε» και περίμεναν το ξέσπασμά του. Ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης όμως ήταν Κρητικός της παλιάς γενιάς. Γιος του πατέρα του και εγγονός του παππού του, που πίστευαν ότι ο άντρας δε φανερώνει τα αισθήματά του. Όσο πιο βαθειά είναι τόσο πιο αφανέρωτα.

Βγήκε στην αυλή της «Θαλπωρής», αξημέρωτα ακόμη κι’ έβγαλε να καπνίσει ένα τσιγάρο, όπως έκανε όταν η καρδιά του είχε φουρτούνες.

Παγωνιά γύρω του, αλλά πού να νοιώσει κρύο. Φλογισμένη η καρδιά του από τον πόνο για την αγαπημένη που δε θα έσφιγγε ξανά στην αγκαλιά του, το μόνο που τον απασχολούσε ήταν να μην την αποχωριστεί. Να μην την αφήσει μόνη της στο μεγάλο ταξίδι.

Ποιος ξέρει με πόση δύναμη, αυτός ο γενναίος Κρητίκαρος, ο σοβαρός και αμίλητος, έκανε την προσευχή του και ο Θεός τον άκουσε! Περίμενε λίγο να δει το μεγάλο του γιο, το Νικόλα, που ήταν στο δρόμο και μετά έγειρε και άφησε την τελευταία του πνοή, λίγο πιο πέρα από την αγαπημένη του, όταν το σώμα της ήταν ζεστό ακόμη...

Είπαν ότι πέθανε από καρδιά. Στα κρύα πιστοποιητικά θανάτου δε γράφεται όταν πεθάνει κανείς από αγάπη. Όταν προστάζει την καρδιά του να σταματήσει να χτυπά και αυτή τον υπακούει!

«‘Ετρεξα, μόλις μου τηλεφώνησαν, πέντε η ώρα το πρωϊ της Παρασκευής, από τη «Θαλπωρή», μουδιασμένος από το φοβερό νέο και βρήκα τον πατέρα έξω στο courtyard, να καπνίζει. Έκανε φοβερό κρύο, του είπα να πάμε μέσα, αλλά ήταν σα να βρισκόταν ήδη σε άλλο κόσμο. Με κοίταξε μ’ ένα βλέμμα που δε θυμάμαι να με είχε κοιτάξει ποτέ πριν. «Είσαι καλά παιδί μου;» με ρώτησε και ο πόνος όλου του κόσμου ήταν σα να είχε συγκεντρωθεί στα μάτια του. «Ναι πατέρα, αλλά πάμε μέσα», του είπα, όσο πιο μαλακά μπορούσα. Έβλεπα ότι ο πόνος τον είχε τσακίσει.

Μού έδωσε το πακέτο τα τσιγάρα του, πράγμα που εκείνη την ώρα δεν μπορούσα να εξηγήσω. Ήταν σα να μου έλεγε ‘δεν τα χρειάζομαι πια.

Γονάτισα μπροστά του, όπως καθόταν στο παγκάκι, αμίλητος και ξαφνικά είδα το μισοτελειωμένο τσιγάρο που κρατούσε να πέφτει από το χέρι του. Έγειρε το κεφάλι του και νόμισα ότι τον πήρε ο ύπνος. Δεν έκανα λάθος. Ήταν όμως ο αιώνιος ύπνος. Αυτός που θα τον έφερνε πάλι κοντά στη μητέρα μου, στον άνθρωπο που λάτρεψε σ’ όλη του τη ζωή και ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει ούτε το θάνατο να τους χωρίσει».

Ο Νίκος Μαρκογιαννάκης, ο πρωτότοκος του Χρήστου και της Μαρίας, μιλάει στο neoskosmos.com και δε μπορεί ακόμη να πιστέψει ό,τι συνέβη το πρωϊ της 17ης Ιουλίου. Από την άλλη πλευρά όμως δεν τον παραξενεύει.

«Οι γονείς μου ζούσαν ο ένας για τον άλλον. Ποτέ δεν πήγαινε ο πατέρας κάπου μόνος του. Έπρεπε να έχει και τη μητέρα μου δίπλα του. Δεν ήξερε τι θα πει καφενείο, αλλά ούτε και ανδρικές παρέες. Κοίταζε το σπίτι και τα παιδιά του. Ήταν λιγόλογος, αυστηρός, σε αντίθεση με τη μητέρα μου η οποία ήταν η προσωποποίηση της χαράς. Το γέλιο της αντηχούσε σ’ όλο το σπίτι. Ατελείωτες οι ιστορίες της για την οικογένεια, τα παράξενα του χωριού, τους περίεργους τύπους που μπορούσε να μιμείται καταπληκτικά. Ήταν η ζωή στις παρέες, γι’ αυτό το πηγαίο της χιούμορ, τη ζεστασιά, την αγάπη της για τον συνάνθρωπο, το ότι ήταν πάντα έτοιμη να βοηθήσει μ’ όποιον τρόπο μπορούσε. Ήταν επίσης φοβερή μαγείρισσα, γνωστή για την παραδοσιακή κρητική κουζίνα που δίδαξε και στα εγγόνια της».

Ο Νικόλας Μαρκογιαννάκης είναι φανερά φορτισμένος από την εισροή των αναμνήσεων, συγκινημένος, αλλά και περήφανος μαζί για τους γονείς του, που πραγματικά φαίνεται, όχι μόνο να ήταν στενά δεμένος μαζί τους, να τους λάτρευε, αλλά και να τους θαύμαζε.

Από Κρήτη, Αυστραλία

Πάμε, μαζί, αργά και διακριτικά στην εποχή που ήλθαν στην Αυστραλία, από τα Χανιά της Κρήτης το 1966, όλοι μαζί. Ο Χρήστος και η Μαρία Μαρκογιαννάκη, με τα δυο τους αγόρια, τον Νικόλα 8 χρόνων και τον Παντελή 6.

«Ο πατέρας μου ήταν γεωργός και η προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον, εκεί στο χωριό, κάθε άλλο παρά ενθαρρυντική. Έφευγαν πάρα πολλοί την εποχή αυτή για την Αυστραλία, ακόμη και πολύ πριν από μας. Οι γονείς μας, είδαν αυτό το ταξίδι, σαν μια ευκαιρία να μας εξασφαλίσουν μια ανώτερη μόρφωση, να δημιουργήσουν κάποια βάση για μια καλύτερη ζωή για την οικογένεια. Ήδη ήταν η αδελφή της μητέρας μου στη Μελβούρνη, οπότε δεν είναι ότι θα πηγαίναμε σ’ έναν τόπο που δεν ξέραμε κανέναν.

Θυμάμαι ότι δεν είχαμε δυο μέρες στην Μελβούρνη και οι γονείς μας έπιασαν δουλειά. Η μητέρα μου σε εργοστάσιο που έφτιαχναν γυναικεία φορέματα και π πατέρας μου στο General Motors. Για ένα διάστημα μάλιστα εργαζόταν σε δύο δουλειές και είχε πάθει υπερκόπωση.

Θυμάμαι ότι υπήρχε μια θαλπωρή στο σπίτι, μια αγάπη δυνατή ανάμεσα στους γονείς μου. Ποτέ δε χαλούσε ο ένας το χατίρι του άλλου, ούτε επενέβαινε στον τρόπο που φερόταν σε μένα και τον αδελφό μου. Ο πατέρας, για παράδειγμα, ήταν αυστηρός μαζί μας. Η μητέρα μου , από την άλλη πλευρά, ήταν πολύ πιο ελαστική και εκδηλωτική. Όταν όμως μας μάλωνε ο πατέρας μου, ποτέ δεν επενέβαινε. Ο δεσμός τους ήταν παράδειγμα για μίμηση. Δε χωρεί αμφιβολία γι’ αυτό», θα πει ο Νίκος, κάνοντας μια παύση, απορροφημένος προφανώς από τις αναμνήσεις που τον κατακλύζουν.

Δεν θα την άφηνε μόνη

Αν μιλάμε σήμερα είναι γιατί όλη η παροικία έχει συγκλονιστεί από το γεγονός ότι δύο άνθρωποι που αγαπήθηκαν πολύ στη ζωή, δεν μπόρεσε ούτε αυτός ο θάνατος να τους χωρίσει.

Πώς έγινε και βρέθηκαν μαζί στη «Θαλπωρή», είναι ένα ερώτημα που δε μπορεί να μείνει αναπάντητο, με την τροπή που έχει πάρει η συζήτηση.

«Πριν 7 χρόνια περίπου η μητέρα μου αρρώστησε με τη φοβερή ασθένεια Αλζχέϊμερ. Για ένα πολύ μεγάλο διάστημα την περιποιόταν ο πατέρας μου στο σπίτι. Πριν ενάμισι χρόνο όμως η κατάστασή της επιδεινώθηκε και τότε δεν υπήρχε άλλη λύση από το να εισαχθεί σε ίδρυμα. Δε γινόταν να την αφήσουμε όμως εκεί μόνη της. Ο ίδιος ο πατέρας επέλεξε να την ακολουθήσει. Στη «Θαλπωρή» υπάρχει, ως γνωστό, γηριατρείο και γηροκομείο. Οπότε θα μπορούσαν να είναι και οι δύο μαζί».

Άλλη μία παύση που δεν τολμώ να διακόψω, διαισθανόμενη ότι έχουμε εισέλθει σε ακόμη πιο ευαίσθητο χώρο. Η συνέχεια θα το επαληθεύσει: « Οι γονείς μου, εκεί μέσα, ήταν σαν ένα σώμα, μια ψυχή. Ο πατέρας μου, και ενώ η κατάσταση της μητέρας είχε σοβαρά πλέον επιδεινωθεί, δεν έφευγε στιγμή από κοντά της. Ήταν εκεί να την κρατά στην αγκαλιά του, να της σφίγγει συνέχεια το χέρι και να της μιλά.Αυτός ο σοβαρός, ο λιγομίλητος άντρας, να της λέει ιστορίες, να της θυμίζει τα παλιά, να της εκφράζει την αγάπη του και την αφοσίωσή του, μ’ όποιον τρόπο μπορούσε, που ήταν βέβαια πηγαίος, που έβγαινε από τα βάθη της ψυχής του και τη γέμιζε γαλήνη και ευτυχία.

Όπως ήταν όλα τα χρόνια αχώριστοι στη ζωή, έτσι ήταν και εκεί μέσα, στον δικό τους κόσμο, αυτόν που είχαν φτιάξει οι ίδιοι για τους ίδιους, όπως τους ταίριαζε και όπως γέμιζε την ψυχή τους ευτυχία. Δεν έδιναν την εντύπωση ότι επιζητούσαν τίποτε άλλο. Ο ένας ζούσε για τον άλλον και όταν ο ένας ακολουθώντας την νομοτελειακή εξέλιξη, έφυγε ένα πρωϊ, τον ακολούθησε και ο δεύτερος εαυτός του.

«Ο πατέρας μου ήταν φανερό ότι δε θα μπορούσε πλέον να ζήσει χωρίς τη μητέρα μου. Εκείνη ήταν όλη του η ζωή. Από τότε που θυμάμαι τον κόσμο, από το χωριό στην Κρήτη, με τα χωράφια, τις ελιές και το μόχθο το καθημερινό, μέχρι εδώ στην Αυστραλία, μαζί δούλεψαν, μαζί μόχθησαν, μαζί χάρηκαν τη ζωή, οπότε πώς γινόταν να μη φύγουν και μαζί;»

Φεύγοντας, βέβαια μαζί, ήταν σα να έκλεισαν το μάτι στον χάροντα. Δε θα του έκαναν τη χάρη να κάνει διπλό ταξίδι. Η ζωή είχε ήδη αποφασίσει να τους αποχαιρετίσει μαζί! 

Βαδίζοντας στην εποχή της στάχτης (Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου)

Αθήνα, 9 Σεπτεμβρίου 2013.

Βαδίζοντας στην εποχή της στάχτης.

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Σαν να εγκαταστάθηκε ο ίδιος ο άρχοντας του σκότους στον πλανήτη, κάθε τι που κατέκτησε η κοινωνία του Ανθρώπου από την εποχή που οι πρόγονοι της Μέρκελ έκαναν τους ανθρώπους σαπούνι, ανατρέπεται, μεταλλάσσεται, παίρνει κάθε μέρα και περισσότερο, τη μορφή του τέρατος.

Το ψέμα, το μίσος, η περιφρόνηση για τη ζωή, η καταστροφή της φύσης, οι μαζικές δολοφονίες, η αγριότητα, τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, συμπληρώνουν το παζλ μιας παγκόσμια κοινότητας που καταρρέει.

Ομπάμα, Κάμερον, Ολάντ, Χάρπερ και λοιποί διεθνείς ανθρωποφύλακες, σείουν σε ταλαίπωρους λαούς, απειλητικά τους πυραύλους τους, δολοφονούν καθημερινά, ανθρώπους, ψυχές, ελπίδες, όνειρα.

Αδίστακτοι μισθοφόροι οργώνουν τη Βόρεια Αφρική, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία, το Λίβανο, τη μικρή μας περιοχή, τη Μεσόγειο. Αποκεφαλίζοντας, ξεριζώνοντας σπλάχνα, τρώγοντας ανθρώπινη σάρκα.

Διορισμένοι από εμπόρους όπλων και τοκογλύφους yes-men, θλιβεροί πολιτικοί νάνοι στην Ευρώπη, παριστάνουν τους ηγέτες της,.

Ασήμαντα ανθρωπάκια, υπαλληλίσκοι της δεκάρας, Αντωνάκηδες, Βαγγελάκηδες, Αλέκοι, Νικολάκηδες, Πανούληδες, Φωτούληδες, σε έναν ατέρμονο χορό ασπόνδυλων, τρώνε σαν πτωματοφάγα σκουλήκια τα υπολείμματα ενός Λαού που παραπατάει. Ενός Λαού που δεν γνωρίζει πια, που πατά και που πηγαίνει.

Αρουραίοι σε καράβι που βουλιάζει οι εργολαβάνθρωποι, οι συντεχνιάνθρωποι, οι τηλεορασάνθρωποι, οι κομματάνθρωποι, οι παρασιτάνθρωποι και λοιποί, κάθε λογής υπάνθρωποι, πηδούν στα ελάχιστα σωστικά μέσα του καραβιού, νομίζοντας πως έτσι θα γλυτώσουν το τομάρι τους.

Σμήνη πεταλούδων της νύχτας, ζαλισμένες απ? τα κίτρινα φώτα/παγίδες, μετακινούνται πανικόβλητες οι μάζες, πηγαίνοντας από τη Σκύλα στη Χάρυβδη. Από τον Τσίπρα στον Μιχαλολιάκο. Από τον Σαμαρά στον Βενιζέλο. Από ηλίθιους σε πανηλίθιους. Από το βόθρο στην πίσσα.

Όλα πια δείχνουν πως βρισκόμαστε για μια ακόμη φορά, μπροστά σε μια μεγάλη καταστροφή. Όλα δείχνουν πως η στάχτη, είναι η μόνη λύτρωσή μας. Όλα δείχνουν πως έρχεται η ώρα της φωτιάς και του ατσαλιού. Και ελάχιστοι είναι αυτοί που καταλαβαίνουν.

Έτσι όλα δείχνουν πως όπως στρώσαμε, έτσι και θα κοιμηθούμε.

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα ?μεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 

Γραφεία Αθηνών:
Διδυμοτείχου 15-17,
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 http://www.pamet.gr pametopo@gmail.com

https://www.facebook.com/pametopo  

«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442www.allilegion.gr allilegion@gmail.com 

Απίστευτο! Διαλύουν την τράπεζα διατήρησης της ελληνικής βιοποικιλότητας!

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2013/09/over.html

"Doomsday Seed Vault" in the Arctic 

Τα αγροτικά ιδρύματα που υπάγονται στο Εθνικό Ιδρυμα Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ) βάσει του «σχεδίου» του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων συγχωνεύονται-διαλύονται και 30 χρόνια κόπων τινάζονται στον αέρα, όπως τονίζουν η ΒΙΟΖΩ και τοΗΛΕΣΙΟΝ.

Αποστολή της Τράπεζας Γενετικού Υλικού (Τ.Γ.Υ.) ήταν η προστασία και διάσωση των φυτών της ελληνικής βιοποικιλότητας. Από το 1981 έως σήμερα συγκέντρωσε και διατηρεί 14.500 πολύτιμους σπόρους άγριων και καλλιεργούμενων συγγενών φυτών.

Στην Ελλάδα, ως τράπεζες γενετικού υλικού φυτών λειτουργούν συλλογές σπόρων σε κάθε Γεωπονική Πανεπιστημιακή Σχολή, καθώς κι οι τράπεζες σπόρων του Μεσογειακού Αγρονομικού Ινστιτούτου Χανίων, του Ινστιτούτου «Αρχιπέλαγος», του Δικτύου για τη Βιοποικιλότητα και την Οικολογία στη Γεωργία «Αιγίλοπας» και της ΜΚΟ «Πελίτι».

Η πρώτη και μεγαλύτερη στην Ελλάδα τράπεζα είναι αυτή του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ), στη Θέρμη Θεσσαλονίκης, στα ταμεία της οποίας είναι «κατατεθειμένα» 14.500 διαφορετικά είδη σπόρων.

Οι τράπεζες γενετικού υλικού έχουν στόχο τη ...
διατήρηση και προστασία καλλιεργούμενων ή άγριων φυτών μακριά από το φυσικό τους περιβάλλον. Οι σπόροι που φυλάσσονται στις ειδικές συνθήκες των τραπεζών αυτών μπορούν να παραμείνουν ζωντανοί και για περισσότερα από 100 χρόνια σε ορισμένες περιπτώσεις. Λίγα γραμμάρια σπόρων μπορούν να δώσουν χιλιάδες φυτά, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την έρευνα, κυρίως όμως για την αποκατάσταση, ή εμπλουτισμό των πληθυσμών τους στη φύση ύστερα από κάποια καταστροφή, πυρκαγιές, κατολισθήσεις, πλημμύρες κ.τ.λ.

Η σπουδαιότητα αυτού του είδους των τραπεζών, διαπιστώθηκε όταν αποτεφρώθηκε μεγάλο τμήμα του φοινικοδάσους Πρέβεληστην Κρήτη, για την αναγέννηση του οποίου σχεδιάζεται «ανάληψη» σπόρων από το ταμείο της τράπεζας του Μεσογειακού Αγρονομικού Ινστιτούτου Χανίων.

Οι τοπικές ποικιλίες των καλλιεργούμενων ειδών είναι δημιούργημα της επιλογής των αγροτών και της προσαρμογής τους στο περιβάλλον όπου καλλιεργούνται. Ορισμένες από αυτές, που είναι και αρκετά εμπορεύσιμες, είναι τα ρόδια Ερμιόνης, η κορινθιακή σταφίδα, τα φασόλια Πρεσπών, το τοματάκι Σαντορίνης, ο ξινόμαυρος οίνος της Νάουσας, οι επιτραπέζιες ελιές Χαλκιδικής κ.τ.λ.

Παγκόσμια τράπεζα σπόρων

Global Seed Vault, Spitsbergen, Norway Η είσοδος

Η παγκόσμια τράπεζα σπόρων είναι ένα «ασφαλές θησαυροφυλάκιο σπόρων» που βρίσκεται στο νησί Spitsbergen του νορβηγικού αρχιπελάγους Svalbard και είναι σε απόσταση 1.120 χιλιομέτρων από το Βόρειο Πόλο. Ξεκίνησε να λειτουργεί το 2008 και στόχος της είναι να συμβάλει στη συντήρηση της βιοποικιλότητας του πλανήτη και να συγκεντρωθούν εκεί σπόροι από κάθε γνωστό είδος φυτού της γης.

Η παγκόσμια τράπεζα σπόρων (Svalbard Global Seed Vault) χτίστηκε σε ένα παλιό ορυχείο, στο εσωτερικό του οποίου υπάρχουν κρυμμένα αποθέματα σπόρων απ’ όλη τη διατροφική αλυσίδα. Το υψόμετρο που βρίσκεται δεν επιλέχθηκε τυχαία αφού έτσι μπορεί να αποφευχθεί το πρόβλημα ενδεχόμενης αύξησης της στάθμης της θάλασσας και είναι πολύ βαθιά στη γη ώστε να προστατεύεται ακόμη και από πυρηνική έκρηξη και ακόμα από σύγκρουση μετεωρίτη. Την κατασκευή του «θησαυροφυλακίου» χρηματοδότησαν οι ΗΠΑ και η Νορβηγία.

agrogreco

Svalbard Global Seed Vault http://en.wikipedia.org/wiki/Svalbard...

Welcome to the Seed Portal of the Svalbard Global Seed Vault http://www.nordgen.org/sgsv/

http://www.croptrust.org/main/

Global Crop Diversity Trust and Svalbard Global Seed Vault - Frequently Asked Questions http://www.croptrust.org/documents/we...

Svalbard Global Seed Vault in the Arctic Opens Doors for 100 Million Seeds from 100 Countries http://www.solutions-site.org/artman/...

Svalbard Global Seed Vault: Norway praised for the seed vault http://www.regjeringen.no/en/dep/lmd/...

Doomsday Vault Protects World's Seeds on "60 Minutes" http://www.youtube.com/watch?v=lXW_vz...

Mari Boine Sings Elle from the Kautokeino Rebellion Film at the Opening of the Seed Vault in Svalbard - Videohttp://www.storyculture.com/blog/sami/

"Doomsday Seed Vault" in the Arctic http://www.redicecreations.com/articl...

In photos: 'Norway Seed Vault Inaugurated' http://www.monstersandcritics.com/sci...

Politiker avslører kynisk maktelite i Norge http://www.nyhetsspeilet.no/2009/01/p... (Translate to english on site.)

Farmers Deposit Seeds in Arctic Doomsday Vault, Patrolled by Polar Bears http://www.sott.net/articles/show/224...

Related ArticlesThe Svalbard Global Seed Vault Atop the World 
Third World crops get $37.5 mln gene storage bank 
'Doomsday' vault design unveiled 
'Doomsday vault' to house world's seeds 
The Horrifying American Roots of Nazi Eugenics 
The Ubermensch, the Superman and the Posthuman - Technofascism? 
Kissinger, Eugenics And Depopulation 
'Greens' movement may have darker agenda 
Pioneer DuPont 
Rockefeller Foundation 
Bill & Melinda Gates Foundation 
International Rice Research Institute 
Syngenta 
Syngenta (Wikipedia) 
Monsanto 
Monsanto's Government Ties 
Monsanto Buys ‘Terminator’ Seeds Company 
The Unethical Biopharming of America 
GM food must be allowed into Europe, WTO rules 
Scientists suspect health threat from GM corn  

Πατριωτικό Μέτωπο> Έκτακτη ανταπόκριση από τη Σερβία: Ο Ομπάμα σταμάτησε την επίθεση στη Συρία, επειδή οι Ρώσοι κατέρριψαν αεροσκάφος F - 22 Raptor και 4 πυραύλους Τόμαχωκ.

Αθήνα, 9 Σεπτεμβρίου 2013.

Έκτακτη ανταπόκριση από τη Σερβία: Ο Ομπάμα σταμάτησε την επίθεση στη Συρία, επειδή οι Ρώσοι κατέρριψαν αεροσκάφος F - 22  Raptor και 4 πυραύλους Τόμαχωκ.

Σε έκτακτη ενημέρωση του Πατριωτικού Μετώπου για τις εξελίξεις στη Συρία, προχώρησαν σήμερα οι Αξιωματικοί του Σώματος Σέρβων Εθελοντών Μαχητών, οι οποίοι έχουν φιλοξενηθεί από το ΠΑΜ στην Ελλάδα και βρίσκονται στη διάθεση του ελληνικού Λαού για όποτε, και αν χρειαστεί.

Συγκεκριμένα, ανώτερος αξιωματικός του Σ.Σ.Ε.Μ., καλά ενημερωμένος για τις εξελίξεις στη Συρία, επικοινώνησε με τον Πρόεδρο του Πατριωτικού Μετώπου, κ. Σταύρο Βιτάλη, στον οποίο απέστειλε και το παρακάτω, πλήρως τεκμηριωμένο κείμενο. Το αναμεταδίδουμε, χωρίς καμία επιφύλαξη για την εγκυρότητά του.

«Ο λόγος για την καθυστέρηση στην έναρξη της επίθεσης του Προέδρου Ομπάμα στη Συρία δεν είναι αυτό που φέρεται να δηλώνει ο Αμερικανός Πρόεδρος,  ότι δηλαδή θα πρέπει να περιμένει την απόφαση του αμερικανικού κογκρέσου. Η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται από στρατιωτικό εμπειρογνώμονα σε τηλεοπτική του συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι «Al Manar» .

Σύμφωνα λοιπόν με τον εμπειρογνώμονα, ο πραγματικός λόγος είναι ότι, στις 31 Αυγούστου, η Συρία κατέρριψε  το «αόρατο»  F - 22 Raptor της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, καθώς και τέσσερις πυραύλους «Τόμαχωκ».

Να πούμε εδώ πως το F - 22 Raptor είναι το πιο προηγμένο μαχητικό στον κόσμο. Λειτουργεί σε ένα εξαιρετικά μεγάλο υψόμετρο και αναπτύσσει εξαιρετικά υψηλές ταχύτητες. Για το λόγο αυτό, εθεωρείτο μέχρι σήμερα, αδύνατο να καταρριφθεί.

Είναι εξοπλισμένο έτσι ώστε να μπορεί να πλησιάσει  τον εχθρό,  σε απόσταση 50 χλμ. Έχει την τελευταία λέξη της τεχνολογίας στον τομέα του «στέλθ», το οποίο το καθιστά εντελώς αόρατο .

Σύμφωνα μάλιστα με τις ίδιες πηγές, οι Αμερικανοί στρατιωτικοί είναι ιδιαίτερα σοκαρισμένοι, επειδή μια τέτοια άκρως προηγμένη πολεμική μηχανή καταστράφηκε, συμπεριλαμβανομένων φυσικά και των καταρριφθέντων  πυραύλων Τόμαχοκ.

Να προσθέσουμε ακόμη πως ένα αμερικανικό στρατιωτικό αεροσκάφος συνετρίβη κοντά στα σύνορα με την Ιορδανία, ενώ οι κατεστραμμένοι πύραυλοι, έπεσαν στη θάλασσα.

Στην κατάρριψη του  F - 22 Raptor, αναφέρεται και  η εφημερίδα «Los Angeles Times», η οποία ανέφερε επίσης ότι στις 30 Αυγούστου, η Συριακή αεράμυνα κατέρριψε τέσσερα αμερικανικά βλήματα "Tomahawk", με το ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα "Kevlar - 1" .

Σύμφωνα με την ίδια εφημερίδα, η απώλεια ενός σύγχρονου αεροσκάφους  F - 22 Raptor στη βόρεια Ιορδανία και η κατάρριψη 4 πυραύλων Τόμαχωκ, είναι ο κύριος λόγος για την ξαφνική καθυστέρηση της επίθεσης εναντίον της Συρίας. Στον ίδιο τόνο αναφέρεται και η εφημερίδα "Post της Οκλαχόμα",  επικαλούμενη αμερικανικές στρατιωτικές πηγές .

Ο στρατιωτικός  εμπειρογνώμονας John Reed Μπλε δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι η Συρία δεν έχει το S - ??300 , αλλά και αναβαθμισμένη έκδοση του. Δεν απέκλεισε μάλιστα να διαθέτει και ένα σύστημα S – 400» .

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 

Γραφεία Αθηνών:
Διδυμοτείχου 15-17,
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 http://www.pamet.gr pametopo@gmail.com

https://www.facebook.com/pametopo  

«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442www.allilegion.gr allilegion@gmail.com 

Η «διαρθρωτική κατάρρευση» της ελληνικής οικονομίας

http://feltor.wordpress.com/2013/09/09/%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%81%CF%81%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD/

ἀπὸ τὸν/τὴν Γιάννης Φαίλτωρ

Του Δημήτρη Α. Ιωάννου*

Η οικονομία της Ελλάδας δεν «συρρικνώθηκε» τεχνητά στα 195 δισεκατομμύρια πέρυσι, και στα 185 δισεκατομμύρια φέτος, εξ αιτίας της λανθασμένης (ή δόλιας;) οικονομικής πολιτικής που επέβαλαν οι ξένοι, όπως ισχυρίζονται κάποιοι τηλεγενείς καθηγητές. Το σημερινό επίπεδο του ελληνικού ΑΕΠ δεν είναι προϊόν «συρρίκνωσης». Τα χθεσινά του επίπεδα, αντίθετα, όταν η χώρα συμπεριφερόταν καταναλωτικά σαν να ήταν μια χώρα με ΑΕΠ 310 δισεκατομμυρίων, ήταν τεχνητά και αφύσικα, προϊόντα μιας διόγκωσης που δεν ανταποκρινόταν στο παραγωγικό της δυναμικό. Εξ αιτίας της λανθασμένης επιλογής της συμμετοχής στην ΟΝΕ αλλά, κυρίως, εξ αιτίας της ανεύθυνης επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής που εφαρμόσθηκε στην περίοδο 2000-2009, η ελληνική οικονομία άρχισε να εξελίσσεται παραμορφωτικά, σε μια κλασσική περίπτωση κλαδικής δυσπλασίας, η οποία δεν μπορούσε να οδηγήσει πουθενά αλλού εκτός από την κατάρρευσή της σε προβλεπτό χρονικό διάστημα. Η ήδη ισχνή παραγωγική βάση της χώρας συνέχισε να υποχωρεί, (αναλογικά προς τους υπόλοιπους κλάδους), δίνοντας την θέση της στην διευρυμένη εξυπηρέτηση της κατανάλωσης, στην εκτίναξη του όγκου και των αξιών των ακινήτων, και στον γιγαντισμό του δημόσιου τομέα ο οποίος ήταν και εκείνος που δημιουργούσε τα απαραίτητα εισοδήματα μέσω του θηριώδους δανεισμού του που είχε καταστεί επιτρεπτός από την παραίσθηση που επικρατούσε διεθνώς, στην πρώτη περίοδο της ΟΝΕ, ότι από τούδε και εις το εξής το ελληνικό Δημόσιο ήταν εξ ίσου φερέγγυος δανειζόμενος με το γερμανικό ή το φιλανδικό.

Τα αρνητικά πραγματικά επιτόκια που δημιουργούσε για την Ελλάδα η πολιτική της ΕΚΤ σε συνδυασμό με τα συνεχή ελλείμματα των εγχώριων δημοσιονομικών χρήσεων είχαν το εξής αποτέλεσμα: η ελληνική οικονομία, η οποία είχε ήδη εισέλθει στην ευρωζώνη το 2000 με έναν, (αναλογικά με το επίπεδο εισοδήματός της και την παραγωγικότητά της), εξαιρετικά διογκωμένο τομέα «διεθνώς μη-εμπορευσίμων» προϊόντων, τον οποίο θα έπρεπε να περιορίσει προς οφελος του παραπληρωματικού της των «διεθνώς εμπορευσίμων» για να διατηρηθεί σε βιώσιμη αναπτυξιακή πορεία, κινήθηκε προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, με αποτέλεσμα αυτή η δυσμορφία της να ενταθεί, αντί να περιορισθεί. Σύμφωνα με υπολογισμούς μας, με βάση τους Εθνικούς Λογαριασμούς σε διψήφιο επίπεδο κλαδικής ανάλυσης, η προστιθέμενη ακαθάριστη αξία του τομέα των «διεθνώς εμπορευσίμων», στην αρχή της ελληνικής πορείας στην ευρωζώνη, το έτος 2000, αντιστοιχούσε στο 25% του ΑΕΠ, δηλαδή σε ένα ποσοστό ιδιαίτερα χαμηλό κρινόμενο με μέτρο την μέση παραγωγικότητα της οικονομίας. Για τον λόγο αυτό, προκειμένου η ελληνική οικονομία να αποκτήσει αναπτυξιακή ευστάθεια, το συγκεκριμένο ποσοστό θα έπρεπε οπωσδήποτε να αυξηθεί, σταδιακά, στο 35-40% του ΑΕΠ. Αντί τούτου, το 2009 είχε περιορισθεί στο 19%! Η εν λόγω εξέλιξη ήταν καταστροφική δοθέντος ότι το σχετικό ποσοστό του τομέως των «διεθνώς εμπορευσίμων» στο ΑΕΠ είναι ένα απόλυτα κρίσιμο μέγεθος: απο τον τομέα αυτόν προέρχεται το σύνολο της κατα κεφαλήν αύξησης του εισοδήματος αλλά και όλοι οι επενδύσιμοι πόροι της οικονομίας. Με την συρρίκνωση του, λοιπόν, η ελληνική οικονομία μετατράπηκε κυριολεκτικά σε μια αντεστραμένη πυραμίδα με ισχνότατη παραγωγική βάση και γιγαντιαία –πλέον- καταναλωτική υπερδομή, την οποία διατηρούσε τεχνητά, και προσωρινά βεβαίως, σε όρθια θέση, ο ακατάσχετος εξωτερικός δανεισμός, του Δημοσίου (κυρίως), αλλά και των ιδιωτικών φορέων (δευτερευόντως). Ήταν απόλυτα φυσιολογικό, μόλις η δυνατότητα δανεισμού εξαντλήθηκε, το οικοδόμημα να καταρρεύσει δημιουργώντας μια βαθύτατη κρίση και ενάμιση εκατομμύριο ανέργους (προς το παρόν).

Η έξοδος από την κρίση, όπως είναι κατανοητό, δεν θα έρθει παρά μόνο όταν η ανεργία περιορισθεί από το ύψος του 30%, που προσεγγίζει σήμερα, σε ποσοστά κάτω από 10% του εργατικού δυναμικού. Το ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε «διαρθρωτική κρίση», όμως, σημαίνει πως για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να μετασχηματισθεί ριζικά η κλαδική της σύνθεση: το Δημόσιο, το λιανικό εμπόριο, οι οικοδομές και οι «παληές» υπηρεσίες να έχουν πολύ μικρότερη συμμετοχή στο ΑΕΠ απ’ ότι σήμερα, και οι παραγωγικοί κλάδοι (συμπεριλαμβανομένων και των υπηρεσιών «τεχνολογικής αιχμής») πολύ μεγαλύτερο. Θα πρέπει δηλαδή, προκειμένου το οικοδόμημα της ελληνικής οικονομίας να καταστεί βιώσιμο μεσο-μακροχρόνια, η σχέση «διεθνώς εμπορευσίμων» προς «διεθνώς μη εμπορεύσιμα» προϊόντα, που σήμερα είναι τραγικά διαστρεβλωμένη, (σε σύγκριση με τα διεθνή πρότυπα), εις βάρος των πρώτων, να αλλάξει δραστικά υπέρ τους. (Το 19% των «διεθνώς εμπορευσίμων» να γίνει τουλάχιστον 35% ως ποσοστό του ΑΕΠ). Και αυτό είναι κάτι που απαιτεί χρόνο. Και πολλή προσπάθεια εκ μέρους όλων.

Προκειμένου η Ελλάδα να επιτύχει ξανά το επίπεδο εισοδήματος και κατανάλωσης που απολάμβανε το 2008, χωρίς όμως την φορά αυτή να βρίσκεται σε κατάσταση δομικής ανισορροπίας και να κινδυνεύει με νέα καταστραφή, θα πρέπει να αναπτυχθεί ομαλά, με μέσο ετήσιο όρο πραγματικής ανάπτυξης του ΑΕΠ γύρω στο 2,5%, για περισσότερο από 20 χρόνια. Προκειμένου δηλαδή να έχει έναν κατώτατο μισθό 750-800 ευρώ και μια κατανάλωση 170 δισεκατομμυρίων ευρώ, (όπως είχε το 2008), όπου ο μεν πρώτος θα επιτρέπει στην ελληνική οικονομία να είναι ανταγωνιστική και -ως «μισθός ισορροπίας»- δεν θα δημιουργεί ανεργία, η δε δεύτερη θα αντιστοιχεί στο 55% του ΑΕΠ, όπως συμβαίνει στις χώρες της ευρωζώνης, και όχι στο 75% όπως συνέβαινε εδώ το 2008, η Ελλάδα θα πρέπει να επιτύχει ένα επίπεδο ΑΕΠ 310 δισεκατομμυρίων ευρώ. Εάν αρχίσει να αναπτύσσεται από το 2015, όταν το ΑΕΠ της θα βρίσκεται στα 180 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ, και ο μέσος ρυθμός (πραγματικής και υγιούς πλέον) ανάπτυξής της είναι γύρω στο 2,5% – κάτι όχι ιδιαίτερα εύκολο – τότε θα φθάσει το επίπεδο εισοδήματος των 310 δισεκατομμυρίων (άρα και το επίπεδο κατανάλωσης του 2008) κάποια στιγμή ανάμεσα στο 2035 και στο 2040! Και αυτά, φυσικά, υπό την προϋπόθεση ότι θα γίνουν όλες εκείνες οι ανατροπές που θα μεταλλάξουν την ελληνική οικονομία από παρασιτική, μεταπρατική, διεφθαρμένη και αντιπαραγωγική, στο ακριβώς αντίθετό της.

Είναι απολύτως απογοητευτικό να ακούει και να διαβάζει κανείς ακόμη και σώφρονες κατά τα άλλα, οικονομολογικά εγγράμματους, ανθρώπους, να εξανίστανται για τις επιβαλλόμενες διορθώσεις στο ύψος της μισθολογικής δαπάνης, διαμαρτυρόμενοι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει «να πέσει στο επίπεδο της Βουλγαρίας». Διότι το θέμα δεν είναι να μειώσει η Ελλάδα τους μισθούς της στο επίπεδο της Βουλγαρίας, αλλά -δυστυχώς- να ανταγωνισθεί την Βουλγαρία στο επίπεδο των προϊόντων που προσφέρονται προς την διεθνή αγορά. Διότι –δυστυχώς και πάλι- παράγει ομοειδή προϊόντα με αυτήν, και όχι με την Γερμανία ή την Φιλανδία. Και –ξανά δυστυχώς- στην διάρκεια της πρώτης δεκαετίας της τρίτης χιλιετίας, όταν ο μεταπρατικός παρασιτισμός διογκωνόταν στην Ελλάδα, οι παραγωγικές της μονάδες δεν την εγκατέλειπαν για να μεταφερθούν στην Γερμανία, στην Φιλανδία και στην Σουηδία αλλά για να μεταφερθούν στην Βουλγαρία, στα Σκόπια και στην Ρουμανία. Με αυτές τις χώρες, λοιπόν, είναι που πρέπει να ανταγωνισθεί η Ελλάδα για να μπορέσει να δημιουργήσει βιώσιμες θέσεις εργασίας για το ενάμιση εκατομμύριο ανέργων της.

Για τον λόγο αυτό, η συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι η Ελλάδα δεν διέρχεται μια κεϋνσιανού τύπου «ύφεση», αλλά πλήττεται από μια βαθιά κρίση «διαρθρωτικής κατάρρευσης», δεν είναι ένα απλό ζήτημα σχολαστικής οικονομολογικής θεωρητικολογίας. Είναι μια ουσιώδης προϋπόθεση για να συνειδητοποιηθεί από την ελληνική κοινωνία τι ακριβώς της έχει συμβεί και προς τα πού βρίσκεται η διέξοδος. Εάν επρόκειτο για ένα πρόβλημα συγκυριακής υποχώρησης του εισοδήματος η οποία θα ήταν δυνατόν να αποκατασταθεί με τον κατάλληλο συνδυασμό δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής, (την οποία, κατά τους εγχώριους δημαγωγούς, προφανώς δεν εισηγήθηκε το ΔΝΤ γιατί εκτός από «νεοφιλελεύθερο» που είναι, έκανε λάθος και στους «πολλαπλασιαστές»), τότε δεν θα χρειαζόταν να αλλάξουμε πολλά πράγματα ως πολίτες αυτής της χώρας. Το πρόβλημα θα λυνόταν σύντομα, (δηλαδή βραχυχρόνια, αφού, άλλωστε, «μακροχρόνια θα είμαστε όλοι νεκροί») και εμείς θα μπορούσαμε να παραμείνουμε σταθεροί στις συμπεριφορές μας, στις οικονομικές και επαγγελματικές μας επιλογές, στην φιλοσοφία ζωής που ακολουθήσαμε μέχρι τώρα.

Περισσότερα στην ελληνική έκδοση του Foreign Affairs

*Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ Α. ΙΩΑΝΝΟΥ είναι και οικονομολόγος.