Οκτώβριος του 1918: Ένα Θαύμα Της Παναγιάς Προυσιώτισσας σώζει το Αγρίνιο.

http://www.agrinionews.gr/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%82-2/

Οκτώβριος του 1918

Το Αγρίνιο δεν αριθμεί περισσότερους από 15.000 κατοίκους.
Μία επάρατη νόσος, η γρίπη, θερίζει κυριολεκτικά την πόλη και την γύρω περιοχή. Δεν υπάρχει οικογένεια που να μην θρηνεί έστω και ένα θύμα της γρίπης. Οι νεκροί είναι τόσοι, που οι παπάδες δεν προφταίνουν ούτε καν μια ευχή να διαβάσουν για τις ψυχές τους.
Φόβος έχει απλωθεί πάνω από την περιοχή, καθώς η ίδια κατάσταση επικρατεί και στο Μεσολόγγι και στο Αιτωλικό.
Η επιστήμη φαίνεται ανίκανη να ανακόψει την πορεία της νόσου. Ο ρυθμός των θανάτων, μόνο στην πόλη του Αγρινίου, φτάνει τον αριθμό των 40 έως 50 ατόμων τη μέρα. Οι κάτοικοι αποφεύγουν τους νεκρούς τους από τον φόβο μετάδοσης της ασθένειας.
Όλοι φτάνουν στο σημείο να πιστέψουν ότι το θανατικό της γρίπης είναι μια δοκιμασία. Μια δοκιμασία εξαγνισμού, που την έστειλε η Θεία Βουλή στον «παραστρατημένο» λαό.
Η μνήμη τους ξαναγυρίζει 64 χρόνια πίσω, το 1854. Τότε η χολέρα είχε αποδεκατίσει τον πληθυσμό της πόλης. Οι γεροντότεροι θυμούνται ότι τότε ένα θαύμα τους είχε σώσει. Το θαύμα της Παναγίας της Προυσιώτισσας!!! Απελπισμένοι, βρίσκουν καταφύγιο στην πίστη. Η σανίδα σωτηρίας είχε βρεθεί!!!
Σκέφτονται λοιπόν να ζητήσουν να μεταφερθεί η εικόνα της Μεγαλόχαρης στην πόλη, αφού ήταν σίγουροι ότι μόνο έτσι θα απαλλάσσονταν από την γρίπη.
Μία επιτροπή από το Αγρίνιο πηγαίνει στον τότε Μητροπολίτη Ναυπάκτου Αμβρόσιο και ζητά την άδειά του να φέρουν την εικόνα στην πόλη. Η άδεια δίνεται και από την Ναύπακτο η επιτροπή των Αγρινιωτών παίρνει το δρόμο για το Μοναστήρι του Προυσού.
Περνώντας μέσα από τα φαράγγια της Ευρυτανίας, φθάνουν το δειλινό της 22ας  Οκτωβρίου στο Μοναστήρι.

1918 – Η θαυματουργή εικόνα περνά από την Πλατεία Στράτου.

Το πρωινό της 24ης  Οκτωβρίου, μετά τον όρθρο, μια πομπή σχηματίζεται με επικεφαλής τον Σταυρό, τους γέροντες της Μονής και στο κατόπι τους η Θαυματουργή εικόνα, που την κουβαλούν στον ώμο τους οι Αγρινιώτες και ψέλνοντας παίρνουν τον δρόμο για το Αγρίνιο.
Η είδηση φτάνει στο Αγρίνιο και χιλιάδες πιστοί από την πόλη και τα γύρω χωριά, ξεκινούν μια ολονύκτια πορεία μέσα στα βουνά για να συναντήσουν την θρησκευτική πομπή από το Μοναστήρι.
Το επόμενο πρωί που συναντιούνται κάπου στα μέσα της διαδρομής, εκτυλίσσονται σκηνές ασύλληπτες. Σε 5000 υπολογίζονται οι Χριστιανοί που συνοδεύουν την εικόνα με κατεύθυνση το Αγρίνιο.
48 ώρες μέσα στα βουνά και στα φαράγγια μέχρι την πεδιάδα του Αγρινίου. Όταν η πομπή φτάνει στα πρόθυρα της πόλης, το Αγρίνιο μέσα είναι ερημωμένο. Μόνο οι άρρωστοι και μερικά παιδιά έχουν απομείνει να χτυπούν τα καμπαναριά των Εκκλησιών.
Η πομπή μπαίνει στην πόλη, περνά από τους κεντρικότερους δρόμους και κατευθύνεται στο Ναό της Αγίας Τριάδος όπου γίνεται «Μεγάλη Παράκλησις υπέρ της απαλλαγής του δοκιμαζομένου πληθυσμού από την μάστιγα της τρομερής αρρώστιας».
Μετά τις πρώτες ώρες από την άφιξη της Παναγιάς της Προυσιώτισσας στην πόλη, το κακό έχει πια σταματήσει!!!
Η Παναγία έκανε για μια ακόμη φορά το Θαύμα Της!!!

1918 – Η θαυματουργή εικόνα περνά από την Πλατεία Στράτου.

Τα στοιχεία για το κείμενο πάρθηκαν από το βιβλίο που εκδόθηκε για τα 100 χρόνια του Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδας, το 2006. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι :
«Στα κατάλοιπα της βιβλιοθήκης του παλαιού λογίου Γυμνασιάρχη Γεωργίου Πάστρα βρέθηκε από την κόρη του Αλεξάνδρα Αντ. Τρομάρα τεύχος 26 σελίδων που περιλαμβάνει κείμενο, γραμμένο σε γραφομηχανή, με τα θαύματα της Παναγίας Προυσιώτισσας.
Επειδή θεωρούμε ότι το κείμενο αυτό αποτελεί πολύτιμο ντοκουμέντο και σπάνια αρχειακή μαρτυρία, το δημοσιεύουμε εδώ. Περιγράφει πλήθος λεπτομερειών σχετικών με το συγκλονιστικό γεγονός της καθόδου της εικόνας στο Αγρίνιο, Μεσολόγγι και Αιτωλικό και καταγράφει μεγάλο αριθμό παλαιών Αγρινιώτικων οικογενειών.
Το κείμενο αποτελεί ρεπορτάζ του παλαιού εκδότη και δημοσιογράφου του Αγρινίου Θεόδωρου Λιαπίκου, είναι γραμμένο σε ύφος δημοσιογραφικό, περιλαμβάνει και άλλα παλαιότερα θαύματα της Παναγίας και φαίνεται ότι ετοιμάστηκε για να εκδοθεί σε κάποιο φύλλο, περιοδικό ή εφημερίδα των αρχών της δεκαετίας του 1950….»
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του κ. Ανδρέα Κεραμίδα και της κ. Φλωρεντίας Κεραμίδα-Παπαφώτη
Τους ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση.

 agriniomemories.blogspot.gr 

Η Eurobank δέχεται και τάφους δανειοληπτών για υποθήκη...Δεν είναι φάρσα!

http://attikanea.blogspot.gr/2013/08/eurobank.html



Το γεγονός που θα περιγράψουμε είναι 100% αληθινό, και καταγγέλθηκε σε εμάς, από άνθρωπο που τον ξέρουμε και προσωπικά.

Σε μεγάλη πόλη της περιφέρειας, υπάλληλος της Eurobank, καλεί τηλεφωνικά δανειολήπτη του οποίου η οφειλή έχει καταστεί ληξιπρόθεσμη, να περάσει από το κατάστημα της τράπεζας, για να δουν το θέμα της οφειλής. Ο φίλος, δανειολήπτης, πηγαίνει στο κατάστημα της τράπεζας, όπου τον υποδέχεται ευγενικά υπάλληλος της τράπεζας.

Το συγκεκριμένο δάνειο, δεν είχε κάποια υποθήκη, και η υπάλληλος της Eurobank προτείνει στον δανειολήπτη, να υποθήκευση έναντι της οφειλής του κάποιο ακίνητο. Ο δανειολήπτης, απαντά με ειλικρίνια:
"Δεν έχω κάποιο ακίνητο στο όνομα μου, το μόνο που έχω είναι ο τάφος μου"

Και έκπληκτος ακούει την υπάλληλο της τράπεζας:

"Ωραία.....Έχετε να μας παρουσιάσετε τίτλους ιδιοκτησίας του τάφου;"

Ο φίλος δανειολήπτης, έξαλλος αποχώρησε από το κατάστημα της Eurobank βέβαια, διακόπτοντας κάθε περαιτέρω συζήτηση!


Πηγή

To LinkedIn και τα 14χρονα

http://www.antinews.gr/2013/08/23/225046/

Το γεγονός ότι το LinkedIn άνοιξε για τα γυμνασιόπαιδα μπορεί να σημαίνει μια ακόρεστη όρεξη για ανάπτυξη, αλλά και ότι το κοινωνικό δίκτυο συνειδητοποιεί πως οι έφηβοι μπορεί να είναι οικονομικοί παράγοντες με μοναδικές ιδέες, γράφει ο Daniel Gross.
Το LinkedIn, το πολύ δημοφιλές site δικτύωσης των επιχειρήσεων, ανοίγει διάπλατα τις ηλεκτρονικές πύλες του καλώντας και τους εφήβους. Η δικαιολογία φαίνεται να είναι η εγκατάσταση του University Pages, που θα επιτρέπει σε μαθητές γυμνασίου να διερευνούν περιεχόμενο που σχετίζεται με πανεπιστήμια. Αυτή την εβδομάδα η ελάχιστη ηλικία για να μπορεί κάποιος να ενταχθεί στο LinkedIn στις ΗΠΑ  μειώθηκε από 18 σε 14.
Υπάρχουν δύο τρόποι να το δούμε αυτό. Ο κυνικός τρόπος είναι να σημειώσουμε ότι θα μπορούσε να είναι η απελπισμένη πράξη ενός ώριμου κολοσσού κοινωνικής δικτύωσης που έχει διαποτίσει την αγορά. Ορισμένα φαινόμενα κλιμακώνονται τόσο γρήγορα που τα αφεντικά θεωρούν πως το μόνο μέρος που μπορούν να απευθυνθούν για  να βρουν νέους πελάτες είναι στα νεότερα στοιχεία του πληθυσμού. Οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, που έχουν περιλάβει κάθε ενήλικα και έφηβο, επί χρόνια έχουν στοχοποιήσει  τους προ-έφηβους. Το Facebook έχει ανοίξει ήδη για τα παιδιά από την ηλικία των 13. Πέρυσι, η Wall Street Journal ανέφερε ότι το Facebook έψαχνε τρόπους για να αφήσει και παιδιά ηλικίας κάτω των 13 να έχουν πρόσβαση στο site. Το LinkedIn έχει πλέον 238 εκατομμύρια μέλη. Για να διατηρηθεί η ιλιγγιώδης ανάπτυξή του, αναζητά νεότερα μέλη.
Υπάρχει και ένας δεύτερος, λιγότερο κυνικός τρόπος αντιμετώπισης αυτής της κίνησης. Το LinkedIn είναι ένα επιχειρησιακό site. Είναι ένας τρόπος για να διατηρήσουν οι άνθρωποι επαφή με τις σταδιοδρομίες των συνομηλίκων τους, να κάνουν διασυνδέσεις, να αναζητήσουν επενδυτές, πελάτες και επαφές. Και οι νέοι σήμερα είναι αναπόσπαστο μέρος της εταιρικής οικονομίας, σε ένα επίπεδο που δεν έχουμε δει από τις παλιές κακές ημέρες της παιδικής εργασίας σε εργοστάσια και αγροκτήματα. Δεν αφορά την αντιμετώπιση των παιδιών ως καταναλωτές. Μάλλον, είναι σα να αντιμετωπίζουν τα παιδιά ως φορείς της οικονομίας, ως ανθρώπους που εργάζονται και έχουν σπουδαίες ιδέες.
Όταν ήμουν έφηβος στις αρχές του 1980, η εργασία των παιδιών ήταν συνήθως μια πολύ μικρής κλίμακας επιχειρηματικότητα -κούρεμα γρασιδιού, καντίνες με λεμονάδα, φτυάρισμα χιονιού, baby-sitting. Όταν συναναστρεφόμασταν με μεγάλες εταιρείες, ήταν ως μαθητευόμενοι, με τον κατώτατο μισθό εργαζόμενοι της McDonald ‘s ή της Gap. Η πρώτη μου «δουλειά» ήταν στην εταιρεία Gannett, μοιράζοντας την Lansing State Journal στην ηλικία των 11. Οι άνθρωποι θα χρησιμοποιούσαν το αρχικό κοινωνικό δίκτυο -φίλους,  οικογένεια, γείτονες- για να μάθουν για θέσεις εργασίας ή να αφυπνίσουν τις επιχειρήσεις.

Αλλά τα επιχειρηματικό παιδιά του σήμερα έχουν ζωγραφίσει σε ένα πολύ ευρύτερο καμβά. Το Διαδίκτυο έχει δώσει τα εργαλεία, την ικανότητα, τις πλατφόρμες και τις δεξιότητες για να δημιουργoύν και να πωλούν προϊόντα και υπηρεσίες -με λίγα λόγια, να συμμετάσχουν σε μια συνεχώς αναπτυσσόμενη ψηφιακή οικονομία. Οι νέοι μπορούν να κάνουν ό,τι και οι μεγαλύτεροι: να κάνουν εκστρατείες συγκέντρωσης χρημάτων, να εγκαινιάζουν ιστοσελίδες και blogs, να συμμετέχουν σε δίκτυα διαφημίσεων, να αγοράζουν και να πωλούν στο eBay, να φτιάχνουν εφαρμογές. Ένα εξαιρετικό website για τους New York Mets, το οποίο έχει διαφημίσεις και εμπορεύματα προς πώληση, διοικείται από δύο μαθητές γυμνασίου (ένας από τους οποίους συμβαίνει να είναι ο ανιψιός μου). Στο διαδίκτυο, όταν πρόκειται να κάνεις συναλλαγές ή να δημιουργήσεις περιεχόμενο, εάν είσαι  επαρκής κανείς δεν νοιάζεται για το αν είσαι αρκετά μεγάλος για να αγοράσεις ένα ποτό ή να οδηγείς αυτοκίνητο. Και όλο και περισσότερο, οι μεγάλες εταιρείες θέλουν να κάνουν επιχειρήσεις με τους νέους. Σκεφτείτε:

-Τον Μάρτιο, ο διαδικτυακός κολοσσός Yahoo αγόρασε τη Summly με έδρα το Λονδίνο, που ιδρύθηκε από τον Nick D’Aloisio, ο οποίος ήταν 15 ετών όταν ξεκίνησε την εταιρεία και 17 όταν την πούλησε για 30 εκατομμύρια δολάρια.
-Δύο μήνες αργότερα, το Yahoo έδωσε 1.1 δις δολάρια για να αγοράσει την Tumblr, που ιδρύθηκε από τον 27χρονο που παράτησε το σχολείο David Karp. Όταν ήταν έφηβος, ο  ταλαντούχος μηχανικός ήταν επικεφαλής του προϊόντος στην UrbanBaby.
- Η Tavi Gevinson, η έφηβη- φαινόμενο στο blogging μόδας, ξεκίνησε το blog της Style Rookie στην ηλικία των 11. Γρήγορα έγινε επιτυχία και σύντομα την καλούσαν σε εβδομάδες μόδας σε όλο τον κόσμο, κάνοντας το προφίλ της στο The New Yorker και The New York Times Magazine. Το 2011, δημιούργησε το Rookie, μια διαδικτυακή πλατφόρμα για έφηβες που διαμορφώθηκε βάσει του περιοδικού Sassy της δεκαετίας του 1990. Έξι ημέρες μετά την έναρξή του, έσπασε το ρεκόρ του ενός εκατομμυρίου προβολών. Η  Gevinson είναι συντάκτρια στοGarage, γράφει στο The Daily Beast και έχει εμφανιστεί σε δύο ταινίες. Το φθινόπωρο  θα πάει Λύκειο.
-Ο Andrew Zucker, ο 15χρονος γιος του στελέχους του CNN Jeff Zucker, μέχρι πρόσφατα δούλευε  στη συμβουλευτική επιτροπή της Waywire, της ιντερνετικής εταιρείας στην οποία  εμπλέκεται ο δήμαρχος του Newark, Cory Booker.
Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε αν τα παιδιά στο LinkedIn θα εγκρίνουν ο ένας τον άλλο για τις δεξιότητές του στο skateboarding ή στο Wii. Όμως, είναι απόλυτα λογικό το ότι το LinkedIn  άνοιξε τις πόρτες του για τα 14χρονα. Αυτά τα παιδιά είναι έμπειρα στα social media και υποστηρίζουν άνετα τους συμμαθητές και τους μεγαλύτερούς τους. (Αυτό κάνουν όλη μέρα στο Facebook και το Instagram). Κατανοούν την έννοια της «δύναμης των ασθενών δεσμών». Πολλοί από αυτούς έχουν ήδη ευδοκιμήσει σε πολύ ανταγωνιστικές αγορές. Και ενηλικιώνονται σε μια πολύ δύσκολη αγορά εργασίας που πιθανόν θα είναι έτσι για πολλά χρόνια. Δεν είναι ποτέ πολύ νωρίς, λοιπόν, για να αρχίσεις τη δικτύωση.

http://www.thedailybeast.com/articles/2013/08/21/linkedin-and-the-internet-s-new-organization-kids.html

Τι σημαίνει το επώνυμό σας; Δείτε από πού κατάγεστε

http://www.diakonima.gr/2013/05/30/%CF%84%CE%B9-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%80%CF%8E%CE%BD%CF%85%CE%BC%CF%8C-%CF%83%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%80%CE%BF/

Όπως ακριβώς τα ονόματα έτσι και τα επώνυμα (ή «τα οικογενειακά μας ονόματα» αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία του Μανώλη Τριανταφυλλίδη) όχι μόνο σημαίνουν κάτι, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις μπορούν να μας δώσουν στοιχεία για τη γεωγραφική καταγωγή τους, την παλαιότητά, ακόμη και τη γλωσσική τους ιδιαιτερότητα.

«Τα περισσότερα ελληνικά επώνυμα προέρχονται συνήθως είτε από τοπωνύμια- όπως Μανιάτης από τη Μάνη, Μωραΐτης από το Μοριά- είτε από διάφορα παρατσούκλια τα οποία ενέπνεαν στους ανθρώπους», αναφέρει η κ. Φούλα Πισπιρίγκου,  φιλόλογος, και προσθέτει: «Από εκεί και πέρα υπάρχουν και μερικές καταλήξεις οι οποίες υποδηλώνουν καταγωγή, όπως για παράδειγμα τα σε ‘ίδης’ και ‘άδης’ που είναι καταλήξεις των Ποντίων, τα σε ‘ογλου’ που είναι Μικρασιατικά και σημαίνουν ο γιος του τάδε, το ‘πουλος’ που απαντάται στην Πελοπόννησο, το «άκος» στη Μάνη και το «άκης» που είναι κρητικό».Συνοψίζοντας, λοιπόν, μπορούμε να διακρίνουμε τα επώνυμα σύμφωνα με τη σημασία τους σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες, που δηλώνουν αντίστοιχα βαφτιστικό όνομα, καταγωγή, επάγγελμα και παρατσούκλια (ή προσωνύμια).

Πατρωνυμικά:Αυτά που χρησιμοποιούν για ρίζα τους βαφτιστικά ονόματα, είναι μαζί με τα παρατσούκλια το συχνότερο είδος των οικογενειακών ονομάτων. Τα συναντούμε σε ονομαστική πτώση (π.χ. Κωστής, Γεωργής), σε γενική (π.χ. Γεωργίου, Δημητρίου), αλλά και με πολλές καταλήξεις ή υποκοριστικά (π.χ. Στεφανίδης, Αθανασούλας).

Μητρωνυμικά: Αυτά τα οποία βασίζονται στο όνομα της μητέρας, για παράδειγμα Κώστας Ελένης (δηλαδή ο Κώστας της Ελένης). Είναι αρκετά σπάνια και χωρίζονται και αυτά σε κατηγορίες ανάλογα με το επάγγελμα της μητέρας ή του άντρα της (Καλογραίας, Μακαρονούς, Μαμμής, Τσαγκαρίνας), την καταγωγή της μητέρας (Αμουργιανής, Αραπίνης, Βλάχας), ακόμα και το… ελάττωμα της μητέρας (Βουβής, Καμπούρας).

Εθνικά: Είναι τα επώνυμα τα οποία δηλώνουν καταγωγή και φανερώνουν τον τόπο που γεννήθηκε ή έζησε αυτός που έχει το όνομα. Αναφέρονται συνήθως σε χωριά ή ευρύτερες γεωγραφικές περιοχές και οι καταλήξεις τους είναι δεκάδες. Οι πιο συνήθεις είναι οι εξής:

-(ι)ώτης: Τσιριγώτης, Λεπενιώτης, Ανδριώτης, Ηπειρώτης κτλ.

-ίτης: Μπεγλίτης, Πολίτης, Αργυροκαστρίτης κτλ.

-ιανος: Κουταλιανός, Ελεκιστριάνος, Ψαριανός, Σακαρετσιάνος, Χρυσοβιτσιάνος κ.α.

-ινός: Πατρινός, Παργινός, Ζακυνθινός, Καλαβρυτινός

-αίος: Κερκυραίος, Ρωμαναίος κτλ.

Επαγγελματικά: Επώνυμα τα οποία δηλώνουν επαγγέλματα τα οποία χάνονται στα βάθη των αιώνων. Από τα βυζαντινά χρόνια (Αμπελάς, Λαχανάς, Ζωναράς, Καμπανάρης, Γραμματικός, Παλαιολόγος, Δούκας, Λογοθέτης) μέχρι τα νεοελληνικά (Γελαδάρης, Αρκουδάρης, Περιβολάρης, Ψαράς, Σαμαράς, Κουρέας, Ασβεστάς, Βαγενάς).

Παρατσούκλια: Αποτελούν τον κύριο όγκο των επωνύμων μαζί με τα πατρωνυμικά και προέρχονται κατά κύριο λόγο από χαρακτηρισμούς που βασίζονται σε σωματικές (Βραχνός, Ζερβός, Καμπούρης, Λεβέντης), πνευματικές και ηθικές ιδιότητες (Βιαστικός, Αγέλαστος, Θλιμμένος, Κατεργαράκος). Μπορούν να προέρχονται όμως και από παρομοιώσεις με ζώα (Αλεπουδέλης, Γάτος, Ζυγούρης, Λύκος, Ποντίκης), με φυτά (Γαρούφαλος, Καρπούζης, Πιπέρης, Ρεβίθης) ή να υποδηλώνουν συγγένεια και ηλικία (Εγγονόπουλος, Κανακάρης, Ορφανός, Παπούλιας, Πατέρας).

Τα επώνυμα όμως, δεν εμφανίστηκαν μόνο με τον αρχικό τους τύπο. Πολλά από αυτά σχηματίζουν παράγωγα με διάφορες καταλήξεις ή είναι σύνθετα με την βοήθεια λέξεων οι οποίες χρησιμεύουν ως πρώτο συνθετικό. Όσον αφορά τις καταλήξεις, αποτελούν ένα γλωσσικό… GPS για να καταλάβουμε από ποιο μέρος της Ελλάδας κατάγεται κάποιος. Έτσι έχουμε τα εξής:

-ίδης: Πόντος (Τουντουλίδης, Κοντογιαννίδης, Πετρίδης)

-άδης: Πόντος (Γεωργιάδης, Καλγρεάδης, Φωτιάδης)

-ούδης ή – ουδάς: Μακεδονία – Θράκη (Λαμπρινούδης, Νικολούδης, Σπανούδης, Φραγκούδης, Ψαρούδας, Μαρούδας)

-όγλου: Μικρά Ασία (Πεσμαζόγλου, Κουρατζόγλου, Ασλάνογλου)

-άκης: Κρήτη (Παπαδάκης, Σαββάκης)

-άκος: Μάνη (Παντελάκος, Δημητράκος, Μαυροειδάκος)

-πουλος: Κυρίως στην Πελοπόννησο (Νικολακόπουλος, Αβραμόπουλος, Ανδρικόπουλος)

-άτος: Κεφαλονιά (Δημητράτος, Γιανουλάτος, Γερολυμάτος)

-έλης: Μυτιλήνη, Αϊβαλί, Λήμνο, Ίμβρο (Παπαδέλης, Χαμαλέλλης, Χωριατέλλης, Ξαφέλλης, Κοντέλλης)

-ούσης: Χίος (Χαλκούσης,Παϊδούσης)

Ας δούμε λοιπόν την ετυμολογία μερικών εκ των πιο συνηθισμένων ελληνικών επωνύμων:

Παλαιολόγος: Από το μτγν.ρημ.παλαιολογώ, λέω, ομιλώ περί αρχαίων-παλαιών πραγμάτων. Επώνυμο της τελευταίας δυναστείας του Βυζαντίου. Συνηθέστατο επώνυμο σήμερα, κυρίως λόγω της χρησιμοποίησης του «Παλαιολόγος» ως βαφτιστικού.

Βασιλόπουλος: Αρκετά συνηθισμένο επώνυμο, με προφανή προέλευση από το βαφτιστικό Βασίλειος, με το επίσης σύνηθες τρόπο σχηματισμού επωνύμου με την κατάληξη -όπουλος.

Οικονόμου: Συχνότατο ελληνικό επώνυμο, κυρίως λόγω της σημασίας της λέξης οικονόμος ως εκκλησιαστικός αξιωματούχος, κληρικός, υπεύθυνος κυρίως για την οικονομική διαχείριση εκκλησίας ή μοναστηριού.

Παπαδόπουλος: Γιος ή απόγονος του παπά (παπαδοπαίδι), ίσως το πολυπληθέστερο όνομα στην Ελλάδα μαζί με την κατάληξη -οπουλος.

Καραγιάννης: Σύνθετο όνομα από τούρκικη λέξη kara = μαύρος, μελαχρινός συν το βαφτιστικό όνομα Γιάννης.

Κωνσταντόπουλος: Γιος ή απόγονος του Κωνσταντίνου. Ο Κωνσταντίνος προέρχεται από το λατινικό Constantinus.

Αγγελόπουλος : Επώνυµο πατρωνυµικό που προέρχεται από το βαφτιστικό όνοµα Άγγελος συν την κατάληξη –όπουλος.

Ρήγας: Από το νεοελληνικό ρήγας, λαϊκότροπα ο βασιλιάς (μεσαιωνικό ρήγας). Προέρχεται από το ελληνιστικό ρηξ, αιτιατική ρήγα, που προέρχεται από το λατινικό rex.

Χατζής: Σύνηθες πρόθεμα σε πολλά ελληνικά επίθετα(Χατζηνικολάου, Χατζηδημητρίου, Χατζόπουλος, Χατζίδης , Χατζηδάκης κ.α.). Σύμφωνα με τον Τριανταφυλλίδη: Άτονη προτακτική λέξη που ακολουθείται πάντα από το ενωτικό (-) και έμπαινε πριν από βαφτιστικά ή οικογενειακά ονόματα ως τιμητικός τίτλος για να δηλώσει ότι ένας ορθόδοξος χριστιανός επισκέφτηκε ως προσκυνητής τους Άγιους Τόπους.

Βουδούρης: Επώνυμο το οποίο έχει την ίδια αρχή με το Μπουντούρης, προέρχεται απο τη δημώδη/διαλεκτική λέξη βουδούρης (μπουντούρης) που δηλώνει το βραχύσωμο και παχύ άνθρωπο .Η λέξη προέρχεται απο το τουρκικό bodur, με την ίδια σημασία.

Μίχας: Πρόκειται για αρβανίτικη παραλλαγή του ονόματος Μιχαήλ-Μιχάλης. Σε ελληνόφωνους πληθυσμούς η υποκοριστική παραλλαγή του ονόματος ήταν συνήθως “Μίχος”.

Περδικάρης: Επαγγελματικό επώνυμο, απο το ουσ. περδικάρης(παλαιοτ. περδικάριος), απο το ουσ. πέρδικα(
Πολίτης: Η ετυμολογία του επωνύμου αυτού είναι προφανής. Η περίπτωση να προέρχεται από μια οποιαδήποτε πόλη, εκτός από την Πόλη, δεν είναι τόσο πιθανή επειδή δεν υπήρχε λόγος να μην σχηματιστεί το επώνυμο π.χ. Γιαννιώτης από τα Γιάννενα, Σμυρνιός από τη Σμύρνη κ.ο.κ.

Πηγή: briefingnews.gr 

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ “ΧΗΜΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ” ΣΤΗΝ ΔΑΜΑΣΚΟ!

http://olympia.gr/2013/08/23/damascus-chemical-attack-fraud/

ΔΕΝ ΧΩΡΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΝΟΥΣ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΠΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΥΨΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΦΑΓΗ ΑΜΑΧΩΝ ΣΤΗΝ ΛΑΤΤΑΚΕΙΑ!

ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΕ “ΝΕΚΡΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ” ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ, ΒΑΠΤΙΣΘΗΚΑΝ “ΘΥΜΑΤΑ ΧΗΜΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΣΥΡΙΩΝ”!!

ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΑΝ ΣΤΟ YOUTUBE ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ/ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Βρυξέλλες, Δ.Πορφύρης/Π.Σταφυλά

Τα αραβόφωνα ειδησεογραφικά Λιβάνου και Συρίας,  αιφνιδιάστηκαν από τις τελευταίες καταγγελίες της αντιπολίτευσης  για ρίψη χημικών στα προάστεια της Δαμασκού. Τα περισσότερα καταλήγουν ότι υπάρχει πλαστογράφηση του οπτικού υλικού που παρουσιάζεται ως αποδεικτικό για την δολοφονική επίθεση.

To ειδησεογραφικό ShamTimes θέτει τ’ αναπάντητα ερωτήματα που προκύπτουν σχετικά με την φερόμενη επίθεση με χημικά στα περίχωρα της Δαμασκού που καταγγέλει η συριακή αντιπολίτευση :

• Πώς συναντήθηκαν όλα αυτά τα παιδιά σε μια περίοδο που δεν λειτουργούν τα σχολεία ούτε πραγματοποιούνται κάποιες συλλογικές δραστηριότητες;Και ιδίως που βρέθηκαν όλα αυτά τα παιδιά από κοινού συναθροισμένα σε περιοχές που χαρακτηρίζονται ως τομείς στρατιωτικών επιχειρήσεων;

• Που είναι οι γονείς ή οι συνοδοί τους να τα κλάψουν; Τα χημικά εισέβαλαν στα σπίτια και έπληξαν επιλεκτικά παιδιά ;

• Η περιοχή που θεωρητικά δέχθηκε το χτύπημα απέχει μόλις 10΄από την έδρα διαμονής της Επιτροπής του ΟΗΕ. Μέχρι και ειδικός αναλυτής στο FRANCE 24 δήλωσε ότι μια τέτοια ενέργεια θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία του Άσσαντ. Όχι μόνο δεν υπήρχε το έρισμα αλλά πολύ περισσότερο, υπήρχε το ισχυρό αντικίνητρο αυτό της παρουσίας του ΟΗΕ σχεδόν μέσα στην πληγείσα περιοχή.

• Σύμφωνα με τη Συριακή Μετεωρολογική υπηρεσία η ταχύτητα του ανέμου στη Δαμασκό τη δεδομένη ημερομηνία κυμάνθηκε μεταξύ 23 και 25 χλμ.την ώρα. Μ’αυτήν την ταχύτητα σε τέτοιες καιρικές συνθήκες η χρήση χημικών όπλων θα είχε προκαλέσει τον θάνατο σε πολλούς κατοίκους των γύρω περιοχών. Κανείς απ’αυτούς που ζουν σε μια απόσταση εκατοντάδων μέτρων από εκεί δεν ισχυρίσθηκε ότι προσβλήθηκε από τα δηλητηριώδη αέρια.

• Αυτή η εκστρατεία παραπληροφόρησης πέρασε σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ την ίδια ώρα που περέμεναν ερμητικά σιωπηλά για τη μεγαλύτερη θρησκευτικο-εθνοτική εκκαθάριση με εκατοντάδες θύματα στη Λαττάκεια.Τα θύματα έφεραν ακρωτηριασμό άκρων καιήταν αποκεφαλισμένα με γουαχαμπιτικό τρόπο. Οι νεώτερες πληροφορίες μιλούν για 300 νεκρούς.

• Είναι σαφές ότι αν σκοτώθηκαν κάποια παιδιά, αυτό συνέβη πριν την  υποτιθέμενη ρίψη. Πότε ,που ,και από ποιόν σκοτώθηκαν ; Αυτό είναι το καίριο ερώτημα που χρήζει απάντησης.

• Οι serversτης εταιρείας YOUTUBE δημοσίευσαν και ανήρτησαν όλα τα επίμαχα βίντεο στις 20/08/13 δηλαδή μια ολόκληρη ημέρα πριν από την διάπραξη της υποτιθέμενης ρίψης των χημικών. Μάλιστα ορισμένα σχόλια δημοσιεύθηκαν 19 ώρες πριν την καταγγελία. Πως εμφανίζονται τα θύματα πριν να πληγούν ;

Αυτά είναι τα links που δίνει το SHAMNEWS, για τις ετεροχρονισμένες αναρτήσεις στο YOUTUBE, όπου η ανάρτηση φέρει ημερομηνία δημοσίευσης 20/08/13, μια ημέρα πριν τις επιθέσεις :

http://youtu.be/L6B8wq1VXN0

http://youtu.be/VGOAmM1rN8s

http://youtu.be/PXwS4_E3OQE

Το αξιοπερίεργο είναι ότι αυτά διαδραματίζονται την ώρα ακριβώς της κηδείας των 300 νεκρών της Λαττάκειας που περιφρόνησε σύσσωμoς ο διεθνής τύπος. Ενώ υπήρχε  σε εξέλιξη συνάντηση του υπουργού εξωτερικών της Ρωσίας Λαβρόφ με τον επικεφαλή των μυστικών υπηρεσιών της Σαουδικής Αραβίας Bandar Bin Sultan που του κατέθεσε αίτημα να σταματήσει η αποφασιστική επιχείρηση του συριακού στρατού στα περίχωρα της Δαμασκού. Και το πιο σημαντικό :  σε απόσταση 4χλμ.από την γραμμή πυρός στην Αν.Γκούτα είναι το ξενοδοχείο « FourSeasons” όπου έχει καταλύσει η αποστολή του ΟΗΕ. Το Γενικό Επιτελείο του Στρατού καταγγέλει βρώμικο πόλεμο των ΜΜΕ. Ο ΟmranZoubi υπουργός πληροφοριών δηλώνει ότι μόνο η αντιπολίτευση έκανε χρήση χημικών, κάτι που στις 5 Μαίου αποδέχθηκε η Κάρλα Ντελ Πόντε.

Στο Euronews (21/08/13), ο Stephen Johnson ειδικός στα χημικά όπλα που εργάζεται στο Λονδίνο, εξέτασε ενδελεχώς τα βίντεο με τα φερόμενα θύματα. « Yπάρχουν σκηνές » , δήλωσε « που μοιάζουν κάπως σουρεαλιστικές σαν να παίζουν οι συμμετέχοντες σε έργο. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι ψεύτικα αλλά  σε κάθε περίπτωση ενσπείρει την αμφιβολία. Κάποια άτομα έχουν αφρό στο στόμα. Αυτός είναι λευκός και καθαρός και όχι πυκτός με αίμα και κιτρινωπός που όφειλε να είναι αν υπήρχαν εσωτερικά τραύματα. »

Το ShamTimes επίσης θεωρεί ότι το όλο γεγονός δεν είναι παρά η αντίδραση σε απόφαση του Πενταγώνου και του αμερικανού στρατηγού MartinE.Dempsey που δήλωσε ότι δεν θα σταλεί καμιά βοήθεια στην αντιπολίτευση αφού οι αντάρτες που μάχονται την κυβέρνηση Άσσαντ δεν θα υποστηρίζουν τα αμερικάνικα συμφέροντα αν πάρουν την εξουσία.

Το ανεξάρτητο γαλλικό δίκτυο Voltaire προυσιάζει όλο το αποδεικτικό υλικό και τα αδιάσειστα στοιχεία που φανερώνουν ότι όλα τα επίμαχα βίντεο αναρτήθηκαν στις 20/08/13 . Σ’αυτά προβάλονται εικόνες με παιδιά που μοιάζουν ναρκωμένα. Επίσης απουσιάζει παντελώς το σκηνικό επίσημων ή έστω στοιχειωδών ιατρικών εγκαταστάσεων. Αποτυπώνονται μόνο κάποια παραβάν. Ταυτοποιεί φωτογραφία που έχει δημοσιευθεί με θύματα των τοξικών με φωτογραφία είχαν δημοσιεύσει οι αδελφοί μουσουλμάνοι από Αίγυπτο. Δίνει αντίστοιχα link στο Youtube όπου η ημερομηνία ανάρτησης προηγείται αυτής των επιθέσεων :

http://youtu.be/fSvm8mDZyOY

http://youtu.be/sZuYpsZZTlc

http://youtu.be/6O-G9HQru_o

http://youtu.be/_dVgO6LPKpk

Το ίδιο δίκτυο υπενθυμίζει ότι το 2003 οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν αντίστοιχη κατηγορία κατά του Ιράκ για να εισβάλουν στο έδαφός του. Ο ColinPowell κουνούσε επιδεικτικά μια φιάλη γκαζιού στο Συμβούλιο Ασφαλείας και είχε προβάλει σε PowerPoint μοντάζ από εικόνες και βίντεο για να στηρίξει τις κατηγορίες. Μετά την ολοσχερή ισοπέδωση του Ιράκ αναγνώρισε ότι το υλικό ήταν πλαστό και ότι είχε παραπλανηθεί η διεθνής κοινότητα.

Tο NouvelObservateur (22/08/13) , αναρωτιέται υπαινικτικά : « Τελικά ποιός είναι ο απολογισμός των θυμάτων ; » Αναφέρει τις αντιφάσεις των αριθμών και όχι μόνο στα στοιχεία που προσκομίζουν στελέχη της αντιπολίτευσης :

• Ο Σάμπρα μιλάει για 1.3ΟΟ νεκρούς από χημικά.

• Ο Rami Abdel Rahmane που διαχειρίζεται το Συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που πρόσκειται στην αντιπολίτευση, μιλάει για 136 νεκρούς. Δεν επιβεβαιώνει την χρήση χημικών.

• Ο ΟubaidalMoufti της Ένωσης των Συριακών Οργανώσεων για Ιατρική Βοήθεια που επίσης πρόσκειται στην αντιπολίτευση ισχυρίζεται ότι οι νεκροί είναι 1188, εκ των οποίων οι 540 από τα χημικά.

• Ο εκπρόσωπος τύπου της Συριακής αντιπολίτευσης στο Παρίσι Fahadal Masri στο ΒFMTV έφτασε στο σημείο να μιλάει για 1.700. Δήλωσε επίσης ότι πολυάριθμοι ενήλικοι και παιδιά είναι σε κώμα και παρουσίασαν αναπνευστικά προβλήματα.

Πόσο απέχει το 136 από το 1700 ; Πόσο απέχει η αλήθεια από το ψέμα ; Επίσης είναι πιθανό επειδή οι καταγγέλοντες δεν είχαν την αναμενόμενη άμεση αντίδραση από τη διεθνή κοινότητα άρχισαν κατά το γνωστό να φουσκώνουν νούμερα και γεγονότα.Ενώ αρχικά μιλούσαν για εικόνες με νεκρούς, όταν φάνηκε ότι τα παιδιά δεν ήταν ασάλευτα άρχισαν να μιλούν για αναπνευστικά προβλήματα.

     Αλλά ποιοί είναι οι καταγγέλοντες ; Είναι απόλυτα ελεγχόμενης αξιοπιστίας.Είναι το πολιτικό σκέλος της Διεθνούς τρομοκρατίας τζιχαιστικού τύπου. Συνεργοί, συνένοχοι, υποθάλπτοντες φρικιαστικών εγκλημάτων πρωτόγνωρων για την ανθρωπότητα. Ακόμα και ο υπέρμαχος της συριακής ένοπλης αντιπολίτευσης, Υπ.Εξ. Laurent Fabius, παραδέχθηκε τηλεοπτικά ότι οι πηγές της πληροφόρησής του είναι ο Αχμάντ Ασσί Ζάρμπα, ο νεοεκλεγής πρόεδρος της αντιπολίτευσης, καταδικασμένος για υποθέσεις εμπορίας ναρκωτικών σε Σαουδική Αραβία και Συρία. Επί λέξει o Fabius ανέφερε, « αν αυτό είναι αλήθεια… », εκφράζοντας κι αυτός τις επιφυλάξεις του.

     Σε επικοινωνία μας , χριστιανοί κάτοικοι Δαμασκού μας ενημέρωσαν ότι είναι αδύνατον να έχει γίνει τέτοια επίθεση και να μην το έχουν αντιληφθεί ούτε κατ4 ελάχιστον,αντίθετα μας επιβεβαίωσαν ότι γίνονται φοβερές μάχες για τον έλεγχο των προαστείων.

ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ....

http://ahdoni.blogspot.gr/2012/10/blog-post_3651.html




ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΤΙΚΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ....


ΟΣΟΝΟΥΠΩ ΘΑΜΑΣΤΕ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ!!!

Οι προφητείες του Πατροκοσμά είναι ήδη εδώ (Μέρος Α’).

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2013/08/blog-post_23.html

Ο λόγος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού προς τους σκλαβωμένους Έλληνες είναι σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ…
Του Μιχάλη Βλάσση* 
Η ορθόδοξη χριστιανική παράδοση είναι γεμάτη από προφητικές ρήσεις και συμβολισμούς που αφορούν το μέλλον. Αυτές οι ενοράσεις και η προβλεπτική αξία της πίστης μας φάνηκαν ήδη από το πολύ μακρινό παρελθόν και καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα, χρονικό και γεωγραφικό. Επικεντρώνονται δε στον ελλαδικό χώρο και κυρίως στα μοναστήρια και τους τόπους της έντονης και διαρκούς προσευχής, δηλαδή του μοναχισμού, κάτι το πολύ φυσιολογικό, αφού σε μέρη ευλαβικής απομόνωσης η ανθρώπινη ψυχή και η συνείδηση επικοινωνούν πολύ καλύτερα και καθαρότερα με τον Θεό. Για αυτό τον λόγο μπορεί κανείς να μιλήσει για γεροντική προφητική παράδοση της Ορθοδοξίας.

Ίσως ο πιο χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της γεροντικής προφητικής παράδοσής μας είναι ο μεγάλος κήρυκας των ελληνικών γραμμάτων, του ελληνορθόδοξου διαφωτισμού και της εθνικής μας ελευθερίας, οΆγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, την μνήμη του οποίου τιμούμε στις 24 Αυγούστου.

Ζώντας λίγο πριν αρχίσει να χαράζει η λευτεριά, η δράση του και το έργο του σε μεγάλο μέρος της τουρκοκρατούμενης τότε πατρίδας μας σκόρπισαν παντού αχτίδες φωτός και μεγάλες ελπίδες για την επερχόμενη εθνική έγερση. Η κεντρική ιδέα του ήταν αυτή για το Ποθούμενο, εννοώντας έτσι την απελευθέρωσή μας από τα δεσμά τουΤούρκου δυνάστη, που πράγματι συνέβη μερικές δεκαετίες αργότερα, δικαιώνοντας απόλυτα τον Πατροκοσμά.
Σαν νέος «Απόστολος Παύλος», ο Κοσμάς ο Αιτωλός όργωσε κυριολεκτικά την Ελλάδα, σκορπίζοντας παντού φως και ευλογία Θεού και Ρωμιοσύνης. Έκανε τέσσερις μεγάλες περιοδείες, περνώντας από τα σημαντικότερα μέρη της εποχής του, εκεί που στέναζε ο καταπιεσμένος από την οθωμανοκρατία Ελληνισμός: την Πελοπόννησο, τη Θεσσαλονίκη, τη Στερεά Ελλάδα και τη Θεσσαλία, φθάνοντας μέχρι και την Κωνσταντινούπολη. Αλλά βασικό του επίκεντρο υπήρξε η δράση του στην Ήπειρο και την Αλβανία, και για αυτόν ακριβώς τον λόγο χειρόγραφα με τις προφητείες του βρέθηκαν και στην αλβανική, όπως βεβαίως και στην ελληνική γλώσσα. Και όλες αυτές τις περιοδείες τις έκανε είτε με τα πόδια είτε ανεβασμένος πάνω σε ένα γαϊδουράκι, κηρύσσοντας παντού τον Θείο Λόγο και την εθνική επανάσταση.

Εκείνο που ξεσήκωνε και έδινε κουράγιο στους υπόδουλους ελληνικούς πληθυσμούς ήταν ο προφητικός λόγος του Αγίου και η βασική ιδέα της αναμονής του Ποθούμενου. Έτσι, όπου και αν πήγαινε ο Άγιος, συναθροίζονταν οι πιστοί και άκουγαν το χριστιανικό του κήρυγμα, που ήταν συγχρόνως και ένα εθνεγερτήριο σάλπισμα, το οποίο λίγο αργότερα μετουσιώθηκε στην μεγάλη επανάσταση του 1821, που απελευθέρωσε την πατρίδα μας από τον βάρβαρο δυνάστη. Το Ποθούμενο έλαβε σάρκα και οστά και ο Κοσμάς ο Αιτωλός δικαιώθηκε απόλυτα.
Αλλά και σήμερα, πάλι δικαιώνεται ο Πατροκοσμάς! Είναι τόσο διαχρονικές οι προφητικές του ρήσεις, ώστε απορεί πραγματικά κανείς πόσο θεόπνευστος μπορεί να ήταν αυτός ο άγιος άνθρωπος. Με τόσο βαθύ βλέμμα είδε ο Κοσμάς μέσα στο μέλλον.
Παραθέτω εδώ τις σημαντικότερες προφητικές δηλώσεις του Πατροκοσμά, με έναν σύντομο σχολιασμό από την ταπεινότητά μου.
«Αυτό μια μέρα θα γίνει Ρωμέικο και καλότυχος όποιος θα ζήσει σε εκείνο το βασίλειο»...
Αυτή τη φράση, που βεβαίως αποδείχτηκε πέρα για πέρα προφητική, την έλεγε ο Άγιος σε πολλά και διαφορετικά μέρη της σκλαβωμένης τότε Ελλάδας. Φαντάζεται κανείς πόση ευτυχία και πόση ελπίδα έδινε τότε στους υπόδουλους Έλληνες και Χριστιανούς. Τα παιδιά που τον άκουγαν, όλα τους, έζησαν μερικές δεκαετίες αργότερα την εθνική και θρησκευτική μας απελευθέρωση.


«Το Ποθούμενο θα γίνει στην τρίτη γενεά. Θα το δουν τα εγγόνια σας»… 
Αυτή την προφητεία την είπε στη Χειμάρρα. Πραγματικά, η εθνική μας απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό έγινε στην τρίτη γενιά από τότε, και θα περιελάμβανε και την Βόρειο Ήπειρο με τον ελληνικότατο πληθυσμό της, εάν οι μεγάλες δυνάμειςδιαχρονικά δεν εμπόδιζαν την ενσωμάτωσή της με την μητέρα Ελλάδα και εάν η χώρα μας δεν είχε τη διαχρονική επίσης ατυχία να κυβερνάται από προδότες.
«Ταβάσανα είναι ακόμη πολλά. Θυμηθείτε τα λόγια μου. Προσεύχεστε, ενεργείτε καιυπομένετε στερεά. Έως ότου να κλείσει αυτή η πληγή του πλάτανου, το χωριό σαςθα ’ναι σκλαβωμένο και δυστυχισμένο»…
Αυτή η προφητεία ειπώθηκε στο χωριόΒασιλικό της Ηπείρου (παλιό όνομα: Τσαραπλανά) και πραγματικά η πληγή στοπλατάνι εκείνο έκλεισε το 1912, έτος κατά το οποίο απελευθερώθηκε η Ήπειρος!
«Ότανσμίξουν αυτά τα δενδρύλλια, τότε θα έρθει το Ποθούμενο»…
Ειπώθηκε επίσης στοπαραπάνω χωριό, και τα δενδρύλλια αυτά μεγάλωσαν, απλώθηκαν και τελικά έσμιξαντο 1912!
«Θα’ρθουν οι κόκκινοι σκούφοι, κι ύστερα οι Άγγλοι επί 54 χρόνια και κατόπιν θαγίνει ρωμέικο»…
Αυτή η προφητεία, που λέχθηκε στην Κεφαλλονιά και αφορούσε στηναπελευθέρωση της Επτανήσου, επαληθεύτηκε με εντυπωσιακή ακρίβεια. Πράγματι,ήρθαν οι «κόκκινοι σκούφοι», που δεν ήταν παρά οι Γάλλοι στρατιώτες, οι οποίοιονομάζονταν έτσι λόγω του χρώματος των καπέλων που φορούσαν στα χρόνια τουΝαπολέοντα. Και μετά απ’ αυτούς ήρθαν οι Άγγλοι, οι οποίοι κατείχαν τα Επτάνησαγια 54 χρόνια, όσα ακριβώς είχε προφητεύσει ο Πατροκοσμάς! Είχαν έρθει αμέσωςμετά από τους Γάλλους, το 1810, και έφυγαν το 1864, όταν τα νησιά του Ιονίουενσωματώθηκαν τελικά με την Ελλάδα.
«Θαγίνεις μεγάλος άνθρωπος, θα κυριεύσεις όλη την Αρβανιτιά, θα υποτάξεις τηνΠρέβεζα, την Πάργα, το Σούλι, το Δέλβινο, το Γαρδίκι και αυτό το τάχτι τουΚουρτ πασά. Θα αφήσεις μεγάλο όνομα στην οικουμένη. Και στην Πόλη θα πας, μα μεκόκκινα γένεια. Αυτή είναι η θέληση της Θείας Προνοίας. Ενθυμού, όμως, εις όλητη διάρκεια της εξουσίας σου, να αγαπάς και να υπερασπίζεσαι τους Χριστιανούς,αν θέλεις να μείνει η εξουσία στους διαδόχους σου»…
Αυτή την προφητεία είπε οΆγιος στο Τεπελένι, ενώπιον του Αλή πασά, πριν ο τελευταίος κυριαρχήσει σε όλητην περιοχή. Τελικά η ρήση του Κοσμά έτυχε απόλυτης δικαίωσης, αφού ο Αλή πασάςόντως κυρίευσε όλα τα παραπάνω μέρη, αλλά και στην Κωνσταντινούπολη πήγε μεκόκκινα γένεια: του είχαν πάρει το κεφάλι οι Οθωμανοί και το έστειλαν δώρο στονσουλτάνο.
«Τοπαιδί αυτό θα προκόψει, θα κυβερνήσει την Ελλάδα και θα δοξαστεί»…
Αυτά είπε οΠατροκοσμάς, δείχνοντας ένα μικρό παιδί. Αργότερα το παιδί αυτό μεγάλωσε καιέγινε κυβερνήτης της Ελλάδας ως πρωθυπουργός. Λεγόταν Ιωάννης Κωλέττης…
«Απότρία μπουγάζια στενά, Σκρα, Κράψη και Μουζίνα, θα περνούν πολλά στρατεύματα γιατην Πόλη. Καλό είναι τα γυναικόπαιδα να βγουν στα βουνά. Θα σας ρωτούν αν είναιμακριά η Πόλη. Εσείς να μη λέτε την αλήθεια, διότι θα σας κακοποιήσουν. Ο στρατόςαυτός δεν θα φθάσει στην Πόλη. Στη μέση του δρόμου θα μάθει ότι ο πόλεμος τελείωσε»…
Αυτή η προφητεία αφορά ξεκάθαρα τις μάχες των βαλκανικών πολέμων (1912-1913),στα στενά του Σκρα και αλλού, ενώ πραγματικά ο στρατός δεν έφθασε ποτέ στηνΚωνσταντινούπολη, αφού ο πόλεμος έληξε…
*Από τοβιβλίο «Οι Γέροντες της Ορθοδοξίας για την κρίση»
Εκδόσεις Ελεύθερη Ώρα
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

lithosfotos.blogspot.gr/2013/08/blog-post_22.html

ΟΤΑΝ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΚΛΑΨΕ …(ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

http://www.agioritikovima.gr/perizois/27064-otan-o-aggelos

Γεμάτα τα μικρά στρογγυλά τραπεζάκια μέσα και έξω από το καφενείο, γεμάτα από βιαστικούς πελάτες που έρχονται έτσι στα γρήγορα έναν καφέ να πιουν, να στυλωθεί η ψυχή τους, και μετά να ξαναπάνε απέναντι, δίπλα να σταθούν στο δικό τους άνθρωπο, δίπλα ή καλύτερα ένα να γίνουν με τον πόνο και την ανημπόρια, που κατάληψη έχουν κάνει σε όλα τα πατώματα, σε όλα τα δωμάτια του μεγάλου νοσοκομείου και έχουν ποτίσει θαρρείς ολόκληρο το τεράστιο οικοδόμημα.

Ένα καφεδάκι, μια-μια η ρουφηξιά αλλά η σκέψη είναι εκεί, και τα πόδια χορεύουν σαν να βιάζονται να πάνε πάλι κοντά σε αγαπημένο άρρωστο.
—Κάτσε εδώ, καλά είναι, τι καφέ θες να πάω να φέρω.

Σε λίγο γύρισε με το δισκάκι, δυο νεράκια και δυο καφεδάκια. Λίγα τα λόγια τους αλλά φανέρωναν την έντασή τους, την έγνοια και την ανησυχία τους.
Μια φωνή έκανε και τους δυο να γυρίσουν το κεφάλι.
—Με λένε Άγγελο και, αν επιτρέπετε, θα ήθελα να καθίσω μαζί σας.

Βουβά δόθηκε η άδεια και ο Άγγελος έσυρε την καρέκλα του και κάθισε κοντά τους με τους ώμους γερμένους, όχι τόσο από τα χρόνια όσο από τον πόνο που κουβάλαγε μέσα του.

—Επάνω η Ελένη μου πεθαίνει. Πονάει, πεθαίνει. Όλα έγιναν ξαφνικά. Πονάω μου είπε εδώ. Στη θάλασσα ήμασταν. Οι εξετάσεις έδειξαν καρκίνο στο πάγκρεας. Οι γιατροί μου είπαν να την ξεγράψω. Έτσι ξαφνικά, όλα, σε ενάμιση μήνα.
—Ο Θεός να σας δίνει δύναμη, το καλύτερο να γίνει.

—Ποιος Θεός; Τίποτα δεν υπάρχει, ούτε Θεός ούτε διάβολος. Τι μου λες τώρα; Τίποτα, τίποτα. Χήρα η Αδριανούλα, η κόρη μου και με ένα κάρο αρρώστιες. Εμείς μεγαλώνουμε τη Γιωργίτσα, τη εγγονούλα μας. Τι θα κάνω τώρα; Τι θα κάνω; Ένα φίλο είχα κολλητό 35 χρόνια και τώρα που πλούτισε με πούλησε, ούτε να τη δει δεν ήρθε. Φοβάται μήπως του ζητήσω λεφτά. Σκατά, τίποτα δεν υπάρχει…

Και ξεστόμισε βλαστήμιες ο Άγγελος, βλαστήμιες φοβερές. Και ανατρίχιασαν όλοι, όσοι τις άκουσαν. Βλαστημούσε Θεό και Αγίους, τη ζωή του την ίδια. Το πρόσωπό του άγριο γεμάτο θυμό, τα χείλια του πανιασμένα το χρώμα του προσώπου του κατακίτρινο και πελιδνό.

Την είδα να απλώνει το χέρι της και τρυφερά να κρατάει το δικό του, λες και τον γνώριζε χρόνια.
—Μη βλαστημάς Άγγελε, μη, σε παρακαλώ.
Άκουσέ με, κοίταξέ με στα μάτια και άκουσέ με.
Μην τα βάζεις με το Θεό. Φαίνεσαι καλός και έξυπνος άνθρωπος.

—Αν υπάρχει, είναι κακός. Αν ήταν καλός, δε θα είχε φτιάξει έτσι τα πράγματα.

—Άγγελε, σκέψου, πόσο καλά τα έχει φτιάξει.
Έφτιαξε τον κόσμο μας όμορφο, αλλά ασχήμια τον γεμίσαμε.
Σκέψου ποιος φταίει, σκέψου ποιος μολύνει, ποιος χαλάει του Θεού την πλάση.
Ποιος φαρμάκωσε τα τρόφιμα, ποιος τα μετάλλαξε, ποιος πείραξε τα φάρμακα.
Εμείς Άγγελε, εμείς καταστρέφουμε τα πάντα.
Εμείς κάνουμε τους πολέμους και αδιάκριτα σκορπάμε το θάνατο.
Εμείς σκορπάμε την ορφάνια.  Εμείς αδειάζουμε τις αγκαλιές των μανάδων.
Εμείς γεμίσαμε όλων των ειδών τους καρκίνους τον κόσμο.
Εμείς ευθυνόμαστε για εκατομμύρια θανάτους από πείνα, δίψα και αρρώστιες.
Άγγελε, μην τα βάζεις με το Θεό.
Μην αρνιέσαι τον Πατέρα σου και ορφανεύεις, τώρα που περισσότερο από ποτέ Τον χρειάζεσαι.

—Ξέρεις σε πόσα μοναστήρια πήγα, πόσα τάματα έχω κάνει; Είπε αυτός και η φωνή του είχε μαλακώσει. Το πρόσωπό του ημέρευε.

—Δε μας χρωστάει ο Θεός.
Εμείς χρωστάμε σ’ Αυτόν και στους εαυτούς μας.
Είσαι έξυπνος άνθρωπος, μπορείς να καταλάβεις.
Σήκωσε ψηλά τα μάτια σου, κοίτα Επάνω.
Εκεί θα βρεις δύναμη και παρηγοριά.
Θα προσευχόμαστε για σένα, την Ελένη σου την Αδριανή και τη Γιωργίτσα σας.
Στο υπόσχομαι.

Το κυρτό του σώμα ίσιωσε, κάλυψε τα μάτια με τα χέρια του και ψιθύρισε ένα ευχαριστώ.
Χωρίς να χαιρετίσει κίνησε να πάει απέναντι, να σταθεί κοντά στην Ελένη του, με βήμα πιο σταθερό κι ας άκουγαν όλοι το λυγμό του.
Γιατί, όταν ο Άγγελος ίσιωσε το κορμί του και κοίταξε ψηλά, έκλαψε.

Σημείωση: Τα πρόσωπα και η σκηνή είναι πέρα για πέρα αληθινά

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ ΣΤΗ ΛΕΙΨΩ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ (ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ, 23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ)

http://www.agioritikovima.gr/diafora/panagia/26867-i-panagia-tou-c

ΤΟ ΕΞΩΜΟΝΑΣΤΗΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ

Βρισκόμαστε στα 1600 μ.Χ. Μοναχοί από την Ιερή Μονή της Πάτμου φτάνουν στη Λειψώ της Δωδεκανήσου και χτίζουν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από το Χωριό το εξωμονάστηρο «ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ».

Ο Ναός είναι τρισυπόστατος, χτισμένος σε ρυθμό βυζαντινό. Τον διακρίνει ο χαμηλός τρούλος, τα ακανόνιστα τόξα, που γι' αυτό αισθητοποιούν μια ασυνήθιστη γοητεία, τα λιγοστά και στενόμακρα παράθυρα, που το φειδωλό φως τους υποβάλλει τον προσκυνητή.
Το διάβα των αιώνων άφησε ανέπαφη την εκκλησία, ενώ ερήμωσε τα γύρω κελιά των μοναχών. Μα σεβάστηκε το ιερό κειμήλιό τους, την πρωτότυπη και θαυματουργική εικόνα της "Παναγίας του Χάρου".
Πρωτοτυπία στην εικόνα δίνει το γεγονός ότι η Παναγία ιστορείται να κρατά το Χριστό όχι ως βρέφος, αλλά κρεμάμενο νεκρό στο Σταυρό του μαρτυρίου. Και επειδή οι έννοιες νεκρός και Χάρος σχετίζονται, η εικόνα, και γενικότερα η εκκλησία, ονομάστηκε «Παναγία του Χάρου».

Πλήθος προσκυνητών έρχονται στις 23 Αυγούστου, για να κλίνουν το γόνυ μπροστά στην εικόνα του θαύματος με το ακόλουθο ιστορικό:

Τον Απρίλιο του 1943 η ευσέβεια μιας κοπέλας τοποθέτησε στην εικόνα άσπρους κρίνους. Αυτοί ξεράθηκαν, όπως ήταν φυσικό. Μα ξαφνικά τον Ιούλιο οι αποξηραμένοι κρίνοι άρχισαν παράδοξα να αποκτούν χυμούς και μάλιστα όσο πλησίαζε η γιορτή της 23ης Αυγούστου έφτασαν να βγάζουν μπουμπούκια μοσκομύριστα, ολοκληρωμένα την ημέρα του Πανηγυριού της.

Το θαύμα αυτό πραγματοποιείται από τότε μέχρι σήμερα. Και προσφέρεται ως ευλογία της Παναγίας του Χάρου σε κάθε προσκυνήτρια ψυχή, αλλά συγχρόνως και ως «σημείον αντιλεγόμενον» για τους άπιστους που, ενώ «θέτουν τον δάκτυλον επί των τύπων των ...κρίνων», πασχίζουν να το εξηγήσουν με λογικοφανείς ερμηνείες, γεννημένες από τη θολοκουλτούρα τους.

Κι όμως η "Παναγία του Χάρου" είτε για χάρη των πιστών της είτε για προβληματισμό των απίστων συνεχίζει το θαύμα της. Και μας καλεί όλους να πυκνώσουμε με την παρουσία μας τη στρατιά των πανηγυριωτών και να οδεύσουμε σ' αυτήν, για να αποθέσουμε τις ελπίδες μας και τους οραματισμούς μας.

Ο ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΣ 

Παναγία Προυσιώτισσα: Η Αρχόντισσα της Ρούμελης! (εορτάζει σήμερα, 23 Αυγούστου)

http://www.diakonima.gr/2010/09/01/%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1-%CE%B7-%CE%B1%CF%81%CF%87%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1-%CF%84%CE%B7/

Στο κέντρο καταπράσινων και πανύψηλων βουνών, στα νότια του νομού Ευρυτανίας και μόλις 36 χιλιόμετρα από το Καρπενήσι, βρίσκεται εδώ και χίλια περίπου χρόνια το ιστορικό και σε όλους μας ακουστό μοναστήρι της Κυράς της Ρούμελης, της Παναγίας της Προυσιώτισσας περιτριγυρισμένο από απότομους και άγριους βράχους που προκαλούν δέος που και μόνο τους ατενίζεις. Το μοναστήρι είναι ιστορικό, αγιασμένο που η φήμη του ξεπέρασε τα στενά όρια της Ρούμελης, της Θεσσαλίας αλλά και της χώρας. Κατά χιλιάδες προστρέχουν οι πιστοί στην χάρη της, άλλοι να την επικαλεστούν και άλλοι θερμά να την ευχαριστήσουν. Όχι μόνο τον Αύγουστο όπου και εορτάζει το μοναστήρι ( στις 23 Αυγούστου ημέρα αποδόσεως της Κοίμησης της Θεοτόκου και συνάμα ημέρα ευρέσεως της θαυματουργού εικόνας ) αλλά και όλο το χρόνο, άνθρωποι γονατιστοί, άλλοι με λαμπάδες και τάματα, μάνες με παιδιά στην αγκαλιά, ηλικιωμένοι που με δυσκολία περπατούν, νέοι που ζητούν την παρηγοριά ,γονείς με τα παιδιά τους… Όλοι προσμένουν καρτερικά στην σειρά, για να φτάσουν στο μικρό και σκοτεινό ναό, καθολικό της Ιεράς Μονής, για να φτάσουν στη Χάρη Της, να ακουμπήσουν τα γεμάτα πίστη χείλη τους στην σεβάσμια εικόνα της Παναγίας, να λάβουν τις δωρεές Της και τις ευλογίες Της. Όλους μας περιμένει η Παναγία, όλους ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης, ανεξαρτήτως φύλου, γένους φυλής. Μια είναι η μεγάλη μας μάνα, η μάνα που στοργικά περιμένει τα παιδιά Της να έλθουν κοντά Της και να ζητήσουν τις μεσιτείες Της.

Στα νοτιοδυτικά της Ευρυτανίας, στις απολήξεις των βουνών Καλιακούδα και Χελιδώνα βρίσκεται από τον 9ο αιώνα η εικόνα της Παναγίας της Προυσιώτισσας, στις νότιες κορυφογραμμές της Πίνδου, διάλεξε η Κυρά της Ρούμελης να χτίσει το σπίτι της, μακριά από πόλεις και θορύβους αλλά κοντά σε φτωχούς, άσημους βοσκούς και σε άγριους τόπους . Κοιτώντας από ψηλά το μοναστήρι θαρρείς που είσαι σε ουράνια κλίμακα, αισθάνεσαι την μηδαμινότητα του ανθρώπου αλλά παράλληλα αισθάνεσαι και την απεραντοσύνη του Δημιουργού που « τα πάντα εν σοφία εποίησε ». Βλέπεις ολόκληρη της Ιερά Μονή από ψηλά και αισθάνεσαι το νοερό χέρι της Παναγίας να σε κρατεί, βλέπεις το καμπαναριό με τις μελωδικότατες καμπάνες, βλέπεις τα σήμαντρα, το τάλαντο, τα κελιά των φιλόξενων μοναχών, το Συνοδικό ( χώρος για υψηλά προσκεκλημένα άτομα κατά την πανήγυρη της Μονής), το βαπτιστήριο με τον ιερό ναό των Αγίων Πάντων, το κοιμητήριο των πατέρων της Μονής, τους τριώροφους ξενώνες για τους προσκυνητές και το καθολικό όπου τελούνται οι ιερές ακολουθίες καθημερινά προς δόξαν του Τριαδικού μας Θεού και της οικοδέσποινας της Μονής, της Παναγίας Προυσιώτισσας.

Απο που όμως ήρθε και με ποιο τρόπο η εικόνα της Παναγιάς

Τον καιρό που βασίλευε ο εικονομάχος Θεόφιλος στην Κωνσταντινούπολη, άρχισε μεγάλο διωγμό κατά των Αγίων εικόνων και έστειλε βασιλικές διαταγές σε κάθε πόλη και χώρα, διατάζοντας τους ορθόδοξους και απειλώντας τους με βασανιστήρια και εξορίες για να κατεβάσουν τις Αγίες εικόνες και να τις κάψουν ή να τις καταστρέψουν. Όσοι πείθονταν σε αυτή τη βασιλική διαταγή έπαιρναν αξιώματα και τιμές όσοι όμως αρνούνταν να καταστρέψουν τις Αγίες εικόνες τότε τους εκτελούσε είτε με απάνθρωπα βασανιστήρια είτε τους εξόριζε.

Εκείνη την εποχή το 829 μ.Χ η σεβάσμια εικόνα της Παναγίας βρισκόταν σε μια πόλη της Τουρκίας, στην Προύσα της Μικράς Ασίας. Όπως τιμούσαν την Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη, έτσι ακριβώς οι πιστοί τιμούσαν τον ναό που βρισκόταν η ιερή εικόνα της Παναγίας. Αφού έπεσε βασιλική διαταγή να καταστραφούν όλες οι ιερές εικόνες ένα αρχοντόπουλο, γιος ενός άρχοντα της βασιλικής αυλής, κινούμενος από θείο ζήλο και βλέποντας τα θαύματα που καθημερινά έκανε η εικόνα της Παναγίας δεν θέλησε να υπακούσει στην διαταγή αυτή και να καταστρέψει την θαυματουργή εικόνα . Αυτός λοιπόν ο ευσεβής νέος πήρε την εικόνα αυτή και κατέφυγε στα μέρη της Ελλάδας όπου θα μπορούσε να ησυχάσει από τους μανιώδους αιρετικούς.

Ενώ ο νέος αυτός είχε κατέβει με την ιερή εικόνα ως την Καλλίπολη της Θράκης άγνωστο πώς η εικόνα χάθηκε. Ποιος μπορεί να περιγράψει τα δάκρυα και την πίκρα του αρχοντόπουλου, χτυπιόταν και οδυρόταν και αναστενάζοντας συνεχώς έκλεγε πιστεύοντας ότι η εικόνα εξαφανίστηκε λόγω της αμαρτωλότητάς του. Αφού έμεινε αρκετές μέρες κλαίγοντας είπε στον εαυτό του: « Παρόλο που η Κυρία μου Θεοτόκος θέλησε να φυλάξει μόνη Της την αγία Εικόνα, εγώ δεν γυρίσω πίσω στην πατρίδα μου γιατί δεν μπορώ να βλέπω να καταστρέφουν τις Αγίες εικόνες και να καταπατούν τα Άγια σύμβολα της Εκκλησίας μου ». Με αυτούς τους λογισμούς ήρθε και κατοίκησε στην Υπάτη κοντά στη σημερινή Λαμία και έκτισε ένα μικρό εκκλησάκι για να παρηγορηθεί για την ξενιτιά του.

Ένα παιδί από τους βοσκούς, φύλαγε τα γίδια του πατέρα του και μια νύχτα εκεί που κοιμόταν εκεί περίπου που είναι το σημερινό κοιμητήριο της Μονής, δίπλα από το κρυφό σχολειό, ακούει ξαφνικά πίσω του γλυκούς και απαλούς ύμνους. Από το φόβο του ξύπνησε και ενώ σκεφτόταν να βρει από πού έρχονται οι ύμνοι αυτοί βλέπει ξαφνικά ένα πύρινο στύλο, μια φωτεινή δέσμη που ξεκινούσε από μια σπηλιά και έφτανε ως τον ουρανό. Στην αρχή σκέφτηκε ότι ήταν ουράνιο τόξο, έπειτα πάλι μονολογούσε ότι το ουράνιο τόξο αφενός βγαίνει την ημέρα, αφετέρου είναι καμπυλωτό σε σχήμα, ενώ η φωτεινή αυτή στήλη ήταν κατακόρυφη ως τον ουρανό. Φεύγει λοιπόν κατατρομαγμένο στον πατέρα του και του αναφέρει το παράδοξο αυτό γεγονός. Ο πατέρας του αρχικά δεν το πίστεψε, αλλά παρ όλες τις επιμονές του παιδιού του, την άλλη νύχτα πηγαίνουν μαζί και ω του θαύματος!!! Οι γλυκειές μελωδίες συνεχιζόταν και ο πυρσός ξεκινούσε πάλι από το σπήλαιο και έφτανε σον ουρανό. Την άλλη μέρα το παιδί μαζί με τον πατέρα και μερικούς άλλους βοσκούς εξερευνούν το σπήλαιο και βλέπουν την Αγία εικόνα να φεγγοβολά και να αστράφτει. Αφού την προσκύνησαν και χάρηκαν που βρήκαν ένα τέτοιο θησαυρό, άνοιξαν μονοπάτι προς το σπήλαιο για να ανάβουν καθημερινά ένα καντηλάκι μπροστά στην Χάρη Της. Με ποιο όμως τρόπο ήρθε μόνο ο Θεός ξέρει.

Μετά από λίγες ημέρες το γεγονός αυτό μαθεύτηκε στις γύρω πόλεις και περιοχές και έφτασε στα αυτιά του αρχοντόπουλου που την μετέφερε από την Προύσα. Χωρίς να χάσει καιρό πήρε μαζί του τους δούλους του και έτρεξε σε εκείνα τα μέρη αναζητώντας αυτό που επιζητούσε. Μετά από δυο μέρες έφτασε και μόλις την αντίκρισε, την αναγνώρισε αμέσως και έπεσε κάτω προσκυνώντας Την. Ποτάμι τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του, δάκρυα χαράς για την εύρεση του θησαυρού του. Έπειτα αφού φιλοδώρησε τους χωρικούς που την βρήκαν πήρε την εικόνα για να επιστρέψει στην Υπάτη λέγοντάς τους : « Αδελφοί μου μη διαμαρτύρεστε εναντίον μου διότι αφενός η εικόνα είναι δίκη μου και έπειτα ο τόπος αυτός δεν είναι κατάλληλος ούτε για χτίσιμο εκκλησίας ούτε για συνάξεις προσκυνητών ».

Με αυτά τα λόγια άφησε λυπημένους τους βοσκούς και αυτός πήρε την Αγία εικόνα και αναχώρησε. Καθώς έφτασαν σε κάποιο ύψωμα του δρόμου κουράστηκαν και έβαλαν την εικόνα σε ένα ερειπωμένο εκκλησάκι για να ξαποστάσουν. Ενώ αποκοιμήθηκαν, όταν ξύπνησαν δε βρήκαν την εικόνα και ο άρχοντας σκέφτηκε ότι τους παρακολουθούσαν οι βοσκοί και ήρθαν κρυφά και την έκλεψαν. Καθώς επέστρεφαν πίσω, το αρχοντόπουλο άκουσε μια γυναικεία φωνή λέγοντάς του : « Ω νέε σώσου και πήγαινε στο καλό, διότι εγώ αναπαύομαι καλύτερα σε αυτούς τους άγριους και ορεινούς τόπους με απλοϊκούς βοσκούς παρά σε μεγαλουπόλεις με πλούσιους άρχοντες. Αν θέλεις να μείνεις μαζί μου έλα και θα ναι και για καλό σου » και ξαφνικά πάνω στο βουνό δημιουργήθηκε το τύπωμα της Παναγίας μια τρύπα στην κορυφή του βουνού σε μέγεθος ίση με την εικόνα και κατά ύψος του βουνού εμφανίστηκαν αποτυπώματα ανθρωπίνου πέλματος. Περπάτησε δηλαδή η Παναγία προς την κορυφή του βουνού διαπερνόντας το για να φτάσει και πάλι στην θέση όπου αυτή διάλεξε να γίνει το μόνιμο κατοικητήριό της εδώ και χίλια περίπου έτη.

Αυτά τα άκουσε το αρχοντόπουλο με προσοχή και ελευθέρωσε τους δούλους του και γύρισε πάλι στο σημείο ευρέσεως της εικόνας και εγκατέλειψε τα εγκόσμια και αφοσιώθηκε στην υπηρεσία της Παναγίας. Έτσι λοιπόν έχουμε τους πρώτους μοναχούς που εγκαταστάθηκαν στον ιερό αυτό τόπο, που διάλεξε η Κυρά της Ρούμελης να χτίσει το αιώνιο σπίτι της, το αρχοντόπουλο που πήρε το μοναχικό όνομα Διονύσιος και ο δούλος του που πήρε το όνομα Τιμόθεος. Εκατοντάδες υπήρξαν συνολικά οι μοναχοί που διάβηκαν στο ψηφιδωτό του χρόνου το κατώφλι από την ιστορική Μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας, αγιάστηκαν και αγίασαν.

Συνοπτική παρουσίαση του παρεκκλησίου που βρίσκεται η εικόνα της Παναγίας της Προυσιώτισσας.

Όπως προείπαμε και πιο πριν αριστερά του τέμπλου του κυρίου ναού και σε ανεξάρτητο μέρος βρίσκεται το παρεκκλήσιο των Αγίων Πάντων όπου και βρίσκεται εδώ και πολλούς αιώνες η Ιερά και σεβάσμια εικόνα της Παναγίας της Προυσιώτισσας. Δεν έχει διασωθεί καμία μαρτυρία, η οποία να βεβαιώνει το χρόνο ίδρυσης του πρώτου σπηλαίου-ναού της Παναγίας. Το μικρό σπήλαιο, έτσι όπως διαμορφώθηκε σε ναΐσκο (4μ μήκους και 2,8 μ πλάτους) έχει το ιδιαίτερο προνόμιο να αποτελεί την μόνιμη κατοικία της θαυματουργού εικόνα της Παναγίας και οριοθετεί τον αντικειμενικό σκοπό του προσκυνήματος. Το περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο, όπου σε ειδικό προσκυνητάρι βρίσκεται και τιμάται η εικόνα της Παναγίας, χωρίζει τον μονόχωρο ναΐσκο σε κυρίως ναό και ιερό. Το ιερό μέσα στο βράχο ίσα ίσα που χωράει δύο με τρείς το πολύ κληρικούς κατά την Θεία Λειτουργία που γίνεται στο παρεκκλήσι αυτό, μόνο κατά την ημέρα πανηγύρεως της Μονής στις 22-23 Αυγούστου, ημέρα ευρέσεως της θαυματουργού εικόνας. Ο κυρίως ναός του μικρού παρεκκλησίου μόλις μπορεί να χωρέσει δέκα πιστούς οι οποίοι καθ όλο το χρόνο μπαίνουν από την δυτική είσοδο από την βορειοανατολική μεριά του καθολικού, ασπάζονται την ιερά εικόνα, προσεύχονται στην Χάρη Της και βγαίνουν από την μεσημβρινή μικρή πόρτα πάλι στο καθολικό του κυρίως ναού.

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Προυσιώτισσας

Στο μικρό αυτό σπήλαιο, στην βόρεια πλευρά του καθολικού, διαμορφωμένο κατάλληλα σε παρεκκλήσιο, κατέχει το μεγάλο θησαυρό της Ορθοδοξίας, την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας.

Στο κέντρο του επιχρυσωμένου ξυλόγλυπτου τέμπλου και σε ανάλογο περίτεχνο και όμορφο προσκυνητάρι κατοικεί για χίλια και πλέον έτη η Παναγία η Προυσιώτισσα. Η εικόνα είναι μεγέθους 0,88 x 0,60 και πέρα από τα θαυμάσια θαύματα που κάνει χαρίζει στους πιστούς της πνευματική ευφροσύνη και αγαλλίαση, χαριτώνει την ψυχή του ανθρώπου. Η Παναγία εικονίζεται ως τη μέση και με το δεξί της χέρι δείχνει το Χριστό ενώ με το αριστερό τον κρατάει στοργικά στην αγκαλιά της. Ο Χριστός είναι στραμμένος προς το πρόσωπό Της και με το δεξί Του χέρι Την ευλογεί .

Πρόκειται για τον εικονογραφικό τύπο της Οδηγήτριας. Την εικόνα την καλύπτει αργυροχρυση επένδυση του Γεωργίου Καραϊσκάκη και μόνο τα ζωγραφισμένα πρόσωπα των εικονιζόμενων είναι φανερά.. Τα μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια της Παναγίας , τα γραμμένα φρύδια, η μακριά ίσια καλλιγραφημένη μύτη , το μικρό κερασένιο στόμα, οι μεγάλες επιφάνειες των φώτων στο πρόσωπο φέρουν μπροστά μας μια από τις ωραιότερες και εκφραστικότερες ,μορφές της μεταβυζαντινής περιόδου. Η παράδοση, σύμφωνα με τον αριθμό 3 κώδικα της Μονής θέλει την εικόνα έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Η αργυροχρυση επένδυση-το πουκάμισο της Παναγίας οφείλεται σε εκπλήρωση τάματος του γενναιότατου στρατηγού Καραϊσκάκη ο οποίος όταν συχνά αρρώσταινε από την ασθένεια της θέρμης, πολλάκις φιλοξενούνταν στην Μονή Προυσού και νοσηλευόταν εκεί. Έταξε στην Παναγία να του χαρίσει την γιατρειά για να συνεχίσει τους ένδοξους αγώνες του για την απελευθέρωση του γένους, και θα την έντυνε με αργυρόχρυσο πουκάμισο. Πράγματι μετά την θεραπεία, ευγνωμονώντας Την, εκπλήρωσε το τάμα του στολίζοντάς την με την θαυμάσια τεχνουργημένη επένδυση ,έργο του χρυσοχόου καλλιτέχνη Γεωργίου Καρανίκα το 1824, όπως μας αποκαλύπτει η ανάγλυφη επιγραφή πάνω από τον δεξιό ώμο της Παναγίας : « Η Παντάνασσα. Δι εξόδων του γενναιοτάτου στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη, χειρί Γεωργίου Καρανίκα, 1824 ».

Ω Δέσποινα Προυσιώτισσα, βασίλισσα ουρανού και γης, τιμιωτέρα των χερουβείμ και ενδοξοτέρα των Σεραφείμ και πασών των επουρανίων δυνάμεων ! Θρόνε του Θεού καθαρότατε, Πανάσπιλη και Πανάχραντη Κόρη, Αειπάρθενη και Πανακήρατη, η κατάφυση μητέρα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, των όλων Θεού, και κατά χάρη μητέρα όλων των χριστιανών, που ανάξια έχουμε το όνομα του Υιού σου. Ρίξε το βλέμμα σου και σε μας τα μικρά και τιποτένια παιδιά σου, μην ξεχνάς τη συγγενική οικειότητα, μη παραβλέψεις εμάς τους αμαρτωλούς, που με τα πονηρά έργα μας καταπροσβάλλαμε το Άγιο όνομα Σου. Μην μας εγκαταλείψεις εμάς που μόνο το όνομά σου έχουμε εμείς οι χριστιανοί, ενώ τα έργα μας είναι παρόμοια με εκείνα των ειδωλολατρών. Σκέπασέ μας με τη σκέπη της ακαταμάχητης και ανίκητης βοηθείας Σου. Από τα βάθη της ψυχής μας δεόμεθα στη μεγαλοσύνη σου να παραβλέψεις τις αμαρτίες μας και ως φιλόστοργη Μητέρα να μας δυναμώνεις κατά των ορατών αλλά και των αοράτων εχθρών μας. Κατά των ορατών εχθρών για να υποφέρουμε τις θλίψεις, τις τυραννίες και τις στεναχώριες που δοκιμάζουμε τα τελευταία χρόνια εξ αιτίας των αμαρτιών μας. Αλλά και κατά των αοράτων για να μην έχουν δύναμη πάνω μας οι δαίμονες που πάντα μας πολεμούν άσπονδοι και νοεροί πολέμιοί μας. Σύντριψε τις παγίδες και τις ενέδρες που μας στήνουν, απάλλαξέ μας από την πικρή αιχμαλωσία στην οποία μας δούλωσαν. Ναι, Κυρία λύτρωσε τους ταπεινούς Σου δούλους από την δυναστεία τους και στον παρόντα βίο αλλά και στον καιρό της κρίσεως. Ανάλαβέ μας σε παρακαλούμε και βοήθησέ μας ενισχύοντάς μας να βαδίζουμε στο εξής όπως ταιριάζει σε χριστιανούς και να φυλάγουμε τις εντολές του μονογενούς Σου Υιού, έχοντας μεταξύ μας αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, πίστη, πραότητα, σωφροσύνη, εγκράτεια και όλους τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος . Τέλος δε ,αξίωσε όλους μας της ανέσπερης και ανεκλάλητης χαράς της Βασιλείας των ουρανών.

Περιγραφή της διαδρομής για τη Μονή.

Φεύγοντας από το Καρπενήσι και ακολουθώντας των φιδίσιο ασφαλτόδρομο της Ποταμιάς και ακολουθώντας μια διαδρομή που ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου τα αναφέρει ως Ευρυτανικά Τέμπη φτάνουμε στις αυλές της Παναγίας. Ο δρόμος προς τον Προυσσό κρύβει εναλλαγές του τοπίου. Αρχικά ο τόπος είναι καταπράσινος γεμάτος από έλατα όπου χαίρεσαι να το απολαμβάνεις ενώ λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω η φύση αγριεύει. Τα βουνά σμίγουν ερμητικά το ένα με το άλλο και συνάμα η ανθρώπινη επέμβαση τα κάνει να ανοίγουν για να φτάσουμε στο Μεγάλο και Μικρό χωριό. Εικοσιπέντε χιλιόμετρα μετά το Καρπενήσι φτάνουμε στον χώρο όπου μπορούμε να θαυμάσουμε το τύπωμα και τα πατήματα της Προυσιώτισσας. Η ευλάβεια, η πίστη και ο πόνος των ανθρώπων τους οδήγησαν στο να χτιστεί ένα μικρό εκκλησάκι κάτω ακριβώς από το βράχο με τα πατήματα της Παναγίας. Ανεβαίνοντας την σιδερένια σκάλα μπορούμε να δούμε ολοκάθαρα τα αποτυπώματα που άφησε η Παναγία στο διάβα της για να φτάσει στο σημερινό σημείο που διάλεξε για να γίνει το σπίτι της. Το σπίτι του οποίου οι πόρτες είναι πάντα ανοιχτές. Πάντα μας καρτερεί η Θεοτόκος. Μας περιμένει όλους μας να ακουμπήσουμε πάνω της τους πόνους, τα βάσανα, τις πίκρες και τα προβλήματά μας. Συνεχίζοντας το ταξίδι μας προς την Ιερά Μονή φτάνουμε στην περιοχή τριπόταμο όπου ο ποταμός Καρπενησιώτης ενώνεται με τον Κρικελοπόταμο για να σχηματίσουν τον Τρικεριώτη και αυτός με τη σειρά του να φτάσει στην τεχνιτή λίμνη των Κρεμαστών. Αφού περάσουμε την παλιά και τη νέα γέφυρα πάνω από το σημείο της ένωσης των τριών ποταμών συναντάμε ξεκινάει ο ανηφορικός πλέον δρόμος για να αγναντέψουμε από μακριά το ρολόι, ένα παλιό καμπαναριό όπου μας υποδείχνει ότι ο τόπος είναι αγιασμένος χάρη στην Παναγία. Έμψυχα και άψυχα αντικείμενα μας υποδείχνουν την παρουσία της Παναγιάς μας και μας δηλώνουν ότι φτάνουμε στο σπίτι της Υψηλοτέρας όλων των Αγίων και των Αγγέλων -όλης της στρατευόμενης και θριαμβεύουσας Εκκλησίας.

Το σημερινό ρολόι τα παλιότερα χρόνια χρησίμευε ως κωδωνοστάσιο –σημείο αναφοράς ώστε οι χωρικοί και οι βοσκοί να αφήσουν τις βιοτικές εργασίες και μέριμνες και να μαζευτούν όλοι ,σαν ένα σώμα προς δόξαν του Τριαδικού μας Θεού και της οικοδέσποινας της Μονής της Παναγίας μας Ακολουθώντας μια πορεία συνεχών στροφών στο χείλος του γκρεμού το μάτι μας βλέπει να κρέμεται το Μοναστήρι έτοιμο να κατρακυλήσει προς τον απότομο γκρεμό. Είναι η πίσω μεριά της Μονής, το τριώροφο οικοδόμημα το οποίο σήμερα χρησιμεύει ως την κατοικία των μοναχών, την τράπεζα, τα μαγειρεία, τα γραφεία, το ηγουμενείο και τα κελιά στον τρίτο όροφο. Η σημαία του δικεφάλου αετού, σημείο κατατεθέν της Βυζαντινής μεγαλοπρέπειας μας υποδηλώνει ότι η Μονή είναι Σταυροπηγιακή, ότι ανήκει δηλαδή στο Οικουμενικό Πατριαρχείο εκκλησιαστικώς. Το καλογερικό όπως ονομάζεται το τριώροφο αυτό οικοδόμημα βρίσκεται στα ανατολικά του καθολικού, Άρχιζε να κτίζεται το 1921, στο πλάτωμα πάνω από φοβερό γκρεμό βάθους τουλάχιστον τριακοσίων μέτρων. Έχει μήκος 21μ και 9μ πλάτος. Κατά την γερμανική κατοχή το οικοδόμημα αυτό πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς και ανοικοδομήθηκε από τον ηγούμενο Κωνσταντίνο Παπαδημητρίου. Χρησιμοποιείτε επίσης και σαν χώρος υποδοχής επιφανών προσώπων και χώρος διαμονής τους. Οι περίφημοι εξώστες του τρίτου ορόφου έχουν μια θέα μαγευτική και πάνω από το χάος του γκρεμού μετατρέπονται σε εξώστες του ουρανού. Κατεβαίνοντας προς τον χώρο στάθμευσης του αυτοκινήτου το μάτι μας δεν χορταίνει να βλέπει ολόκληρη πλέον της Ιερά Μονή. Η Κυρά της Ρούμελης μας αποκαλύπτει το σπίτι και μας καλεί να το γνωρίσουμε για να μας φιλοξενήσει

Απολυτίκιον Ιεράς εικόνας

• Της Ελλάδος απάσης συ προΐστασαι πρόμαχος και τερατουργός εξαισίων τη εκ Προύσσης εικόνι Σου, Πανάχραντε Παρθένε Μαριάμ, και γαρ φωτίζεις εν τάχει τους τυφλούς δεινούς τε απελαύνεις δαίμονας και παραλύτους δε συσφίγγεις αγαθή. Κρημνών τε σώζεις και πάσης βλάβης τους σοι προστρέχοντας. Δόξα τω σω ασπόρω τοκετώ, δοξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα το ενεργούντι δια σου τοιαύτα θαύματα

Μεγαλυνάρια εορτής

• Δεύτε την εικόνα την ιερά, της Προυσιωτίσσης, ασπαζόμεθα ευλαβώς, βρύουσαν παντοίων νόσων και πάσης βλάβης, ρώσιν δαψιλεστάτην και χάρην άφθονον

• Σφαίρας ουρανίους φωταγωγείς, αχράντω οικήσει την υδρόγειον δε βολαις, αρρήτων θαυμάτων, αυγάζεις όθεν πίστει, πάντες σε προσκυνούμεν ω Προυσιώτισσα

Aπό το βιβλίο του Καθηγητού Αρχαιολογίας κ.Αθανασίου Παλιούρα: Το Μοναστήρη της Παναγίας στον Προυσό

Πηγή: http://ipantonassa.blogspot.com/2010/08/blog-post_19.html