ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ; (2) ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ - ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=11615:ti-kanoume-tora-2&catid=81:kivernisi&Itemid=198

Με την ανεργία και τη φτώχεια να καλπάζουν, έχουμε ήδη επιτύχει, εν μέρει, τον στόχο που έβαλε η ελίτ το 2010: να μείνουμε στην ΕΕ για να μην γυρίσουμε στη δεκαετία του 1950. Έτσι, μείναμε μεν στην ΕΕ, αλλά γυρίσαμε— μέσα σε τρία χρόνια— στη δεκαετία του 1950! Και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Σύμφωνα με την απογραφή του 1961, περίπου 24% του ενεργού πληθυσμού ήταν τότε άνεργο ή υποαπασχολούμενο. Σήμερα, μόνο οι άνεργοιφθάνουν το 27%. Μολονότι δεν υπάρχουν, από όσο γνωρίζω, ακριβή στοιχεία για τη φτώχεια στη δεκαετία του ‘50, μπορούμε να κάνουμε κάποιες λογικές υποθέσεις. Το 2011, στην αρχή της κρίσης, με ανεργία περίπου 18%, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, σχεδόν οι μισοί Έλληνες ζούσαν στο όριο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, δηλ. δυσκολευόντουσαν να καλύψουν βασικές ανάγκες (ενοίκιο, ηλεκτρικό, θέρμανση, διατροφή με κρέας ή ψάρι δύο φορές την εβδομάδα, διακοπές κ.λπ.). Με την ανεργία σήμερα αυξημένη κατά 50% σε σχέση με το 2011, μπορεί κανείς να φανταστεί πόσοι θα είναι οι κοινωνικά αποκλεισμένοι σε σχέση με το 2011 και το 1961.

Ο μόνος λόγος που η φτώχεια δεν είναι το ίδιο φανερή όσο το 1961 είναι ότι, ενώ η εισοδηματική φτώχεια σήμερα θα πρέπει να είναι σημαντικά υψηλότερη από τότε, πολλοί από τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα βρίσκονται ακόμη με περιουσιακά στοιχεία (αυτοκίνητο, ιδιόκτητο σπίτι κ.λπ.) που απέκτησαν με τον εύκολο δανεισμό, τον καιρό της “ισχυρής Ελλάδας” (της φούσκας). Όσο όμως παραμένουν στην ανεργία και τη χαμηλόμισθη απασχόληση θα τα χάνουν και αυτά σταδιακά. Και αντίθετα με τα αναίσχυντα ψεύδη των ντόπιων και ξένων ελίτ καθώς και των άθλιων ΜΜΕ που ελέγχουν οι ίδιες, (τα οποία, όπως στα πιο ολοκληρωτικά καθεστώτα, έχουν “κομμένη” κάθε συζήτηση ενάντια στην ΕΕ), τόσο η ανεργία όσο και οι άθλιοι μισθοί θα παραμείνουν βασικά στα ίδια επίπεδα, παρά τις όποιες στατιστικές αλχημείες. Ακόμη και να έλθουν οι ξένοι ληστο-επενδυτές, που όπως ελπίζουν οι ελίτ θα προσελκυστούν από την Κινεζοποίηση της εργασίας στην Ελλάδα, όσο το επίπεδο και η διάρθρωση της παραγωγής και της απασχόλησής μας θα συνεχίζει να προσδιορίζεται από την παγκόσμια αγορά και την ΕΕ, και όχι από εμάς τους ίδιους συλλογικά σε μια αυτοδύναμη (όχι αυτάρκη) οικονομία που θα μας εξασφαλίζει την οικονομική και εθνική κυριαρχία, η κατάσταση θα παραμένει βασικά η ίδια.

Δεν χρειάζεται βέβαια να ασχοληθούμε με τους απατεώνες της «Αριστεράς», οι οποίοι, ακόμη και μετά τα καταστροφικά μέτρα που επέβαλαν στα λαϊκά στρώματα της Κύπρου οι ξένες και ντόπιες ελίτ συνεχίζουν την εξαπάτηση ότι θα μπορούσαν να εφαρμόσουν λύσεις «αντιμνημονιακές» μέσα στην ΕΕ, ή να αραδιάζουν παραμύθια για Μέτωπο του Νότου, όταν όλες οι χώρες αυτές συμφώνησαν στην καταστροφή της Κύπρου! Και είναι εξαπάτηση, διότι οι Ευρω-ελίτ έδειξαν, στη πράξη, πόσο εύκολα μπορούν να υποτάξουν κάθε λαό, αρκεί να κόψουν τη ρευστότητα (που την ελέγχουν) σε μια οικονομία. Ούτε χρειάζεται να ασχοληθούμε με τις κούφιες εκκλήσεις για «γενικό ξεσηκωμό» κ.λπ., όταν μετά τρία χρόνια «ξεσηκωμών», απεργιών, «αγανακτισμένων» στις πλατείες και «αυτο-οργάνωσης» στη διαχείριση της φτώχειας μας, οι κοινοβουλευτικές Χούντες που διαδέχονται η μια την άλλη εφαρμόζουν στο ακέραιο το πρόγραμμά τους, γράφοντας στα παλιότερα των παπουτσιών τους κάθε παρόμοια «αντίσταση».

Η αιτία γι’ αυτή την καταστροφική ήττα του λαϊκού κινήματος είναι βέβαια ότι δεν υπάρχει οργανωμένο λαϊκό κίνημα με συγκροτημένο πρόγραμμα για την έξοδο των λαϊκών στρωμάτων από την οικονομική καταστροφή. Και γι’ αυτό φέρει ακέραια την ευθύνη η Αριστερά. Διότι παρόμοια κινήματα σχετικά με μια καταστροφική οικονομική και κοινωνική κρίση δεν μπορούν να ανακύψουν «από κάτω», αφού προϋποθέτουν σημαντικό βαθμό συνειδητοποίησης για τα αίτια και τους τρόπους διεξόδου από αυτήν. Δεν μιλάμε για μια ξένη στρατιωτική κατοχή, οπότε δεν χρειάζεται ιδιαίτερη συνειδητοποίηση για να αντιληφθεί κανείς ποιος είναι ο στόχος και τι πρέπει να κάνει. Μιλάμε για ένα σύστημα που ελέγχει όχι μόνο την οικονομική και πολιτική ζωή αλλά και την ίδια τη σκέψη.

Και όταν υπάρχουν τμήματα της «Αριστεράς» (τα οποία βέβαια έχει κάθε λόγο να τα προβάλει το σύστημα) που ηθελημένα ή μη εξαπατούν τα λαϊκά στρώματα για τους πραγματικούς στόχους και τρόπους διεξόδου από την καταστροφή, τότε η ευθύνη της αντισυστημικής Αριστεράς είναι ακόμη μεγαλύτερη. Και αυτό, διότι μόνο αυτή η Αριστερά μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι οι πραγματικοί στόχοι δεν είναι η κακιά Μερκελ, ή οι κακοί νεοφιλελεύθεροι, ή το κακό Ευρώ, αλλά το ίδιο το σύστημα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης (όπως εκδηλώνεται μέσα από την ένταξή μας στην ΕΕ) —που μόνο νεοφιλελεύθερη μπορεί να είναι.

Είναι επομένως επιτακτική η ανάγκη για ένα οργανωμένο, παλλαϊκό Μέτωπο που θα πρέπει να αγωνιστεί όχι για την ανατροπή ολόκληρου του καπιταλιστικού συστήματος και την κατάκτηση (με αυτή την έννοια) της λαϊκής εξουσίας—κάτι που προϋποθέτει εντελώς διαφορετικές υποκειμενικές συνθήκες από τις σημερινές—αλλά για την άμεση μονομερή έξοδο της χώρας μας από την ΕΕ και την αποκοπή από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Έτσι μόνο θα αποκτήσουμε οικονομική και, κατά συνέπεια, εθνική κυριαρχία και θα μπορέσουμε να στηριχθούμε στις δικές μας παραγωγικές δυνάμεις και όχι στις πολυεθνικές. Και γι’ αυτόν τον στόχο, που είναι και αναγκαία προϋπόθεση για οποιαδήποτε συστημική αλλαγή στο μέλλον, υπάρχουν τόσο οι αντικειμενικές όσο και οι υποκειμενικές συνθήκες. Αλλά για τις οικονομικές και γεωπολιτικές επιπτώσεις μιας παρόμοιας στρατηγικής θα χρειαστεί να επανέλθουμε.

*Δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της Κυριακής 7 Απριλίου 2013

Aποκάλυψη> Πως ο σκληρός Πάκης έσωσε την ζωή του Κώστα Καραμανλή!

http://www.kourdistoportocali.com/articles/20001.htm

Από τον Γιάννη Βασιλακόπουλο

Η «σκιά» των υποκλοπών στο κινητό τηλέφωνο του πρωθυπουργού «έπεσε βαριά» το 2006 και άφησε εμβρόντητους τους περισσότερους Έλληνες που έμπαιναν, παρακολουθώντας το θέμα από τα ΜΜΕ, σ’ έναν δαιδαλώδη δρόμο μυστηρίου, ομίχλης και επικίνδυνων διαδρομών. Δεν εξέπληξε, όμως, αυτούς που κινούνταν κοντά στον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, συνομιλούσαν μαζί του και «διάβαζαν» την αγωνία του για το ότι οι πολιτικές του επιλογές, οι οποίες δεν άρεσαν σε όλους τους παράγοντες που ήθελαν διαχρονικά να πατρονάρουν την Ελλάδα, οδηγούσαν σε ένα σπιράλ κινδύνου και αβεβαιότητας, όχι μόνο τη χώρα και την πολιτική της διαδρομή, αλλά τον ίδιο προσωπικά και τα πιο αγαπημένα του πρόσωπα.

Ο Καραμανλής υπέμεινε με την καρτερικότητα του Σωκράτη ένα μαρτύριο με αβέβαιη εξέλιξη, μια ιστορία που στην αρχή ίσως και ο ίδιος υποεκτίμησε κι ένα μονοπάτι που ήταν γεμάτο αγκάθια και στην πορεία διαπίστωνε ότι το βάδιζε μόνος του. Την ημέρα που έφτασε στο πρωθυπουργικό γραφείο η αναφορά των ρωσικών υπηρεσιών ότι ο τότε πρωθυπουργός είχε μπει για τα καλά στο στόχαστρο των παγκόσμιων «εντολοδοτών», ξεκινούσε μια περίοδος που αποδείχθηκε καθοριστική για την περαιτέρω πορεία της χώρας και που καθόλου άσχετη δεν είναι με τη σημερινή μοίρα της χώρας, τη χωμένη σε ένα καταστροφικό μνημόνιο και «ασφυκτιούσα» ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάρυβδη των καιρών μας. 

Ο Προκόπης Παυλόπουλος, διαχρονικά στενός συνεργάτης του κ. Καραμανλή, ήταν ο κομιστής του συγκεκριμένου εφιαλτικού μηνύματος που αφορούσε τη ζωή του πρωθυπουργού και της οικογένειάς του. Ούτε αυτό, όμως, φάνηκε ικανό να κάνει τον Κ. Καραμανλή να υπαναχωρήσει στο δίλημμα «προσφορά στην πατρίδα, όπως την έχω οραματιστεί» ή «προσωπικό βόλεμα». Οι πιέσεις εντάθηκαν, αλλά τα σχέδια του τότε πρωθυπουργού ουδέποτε μπήκαν στο βάθος του συρταριού. Ο Καραμανλής γνώριζε, όταν τον Μάρτιο του 2007 «χάλαγε τη σούπα» στους επίδοξους επικυρίαρχους της ελληνικής πραγματικότητας με το βέτο στο θέμα των Σκοπίων, πως οι πιέσεις θα μπορούσαν να πάρουν σάρκα και οστά. Έτσι, ενώ έβγαινε από το Παλάτι του Λαού στο Βουκουρέστι, ως εγγυητής των εθνικών επιλογών, το σχέδιο «Πυθία» έμπαινε σε μια πιο σκληρή φάση του. 

Κύκλοι του πρώην πρωθυπουργού, λένε στο «Π», ότι εκείνη την περίοδο ο Κ. Καραμανλής βρισκόταν σε αυστηρό περιορισμό. Έβλεπε συγκεκριμένους ανθρώπους, με συγκεκριμένα μέτρα ασφαλείας, ενώ, όπως ο ίδιος έχει εξομολογηθεί σε φίλους του, τού απαγόρευσαν αγαπημένες του καθημερινές συνήθειες, όπως το πρωινό περπάτημα στην Αθήνα ή την ποδηλασία. Την ίδια περίοδο, ο Καραμανλής έτρωγε σε δυο συγκεκριμένες ταβέρνες στη Ραφήνα, πάντα παρουσία συγκεκριμένου αριθμού αστυνομικών και κάτω από συγκεκριμένα μέτρα ασφαλείας. «Ένιωθα εξαιρετικά άβολα» έχει ακουστεί να λέει σε συνομιλητές του, «αλλά ήξερα πως η κατάσταση είναι κρίσιμη». 

«Θέλουν να σε σκοτώσουν» 

Αυτό το κατάλαβε ακόμη περισσότερο, όταν κάποια στιγμή ορισμένα περίεργα οχήματα έκλειναν με μυστήριο τρόπο τον δρόμο στο δικό του αυτοκίνητο, σε έναν από τους κεντρικότερους δρόμους της Νέας Μάκρης. Κι έτσι, το «φιτίλι» της «βόμβας» που «σιγόκαιγε» μέσα σε φακέλους και συρτάρια της ΕΥΠ, αλλά και του αρμόδιου υπουργού, δεν άργησε να «καεί» και, τελικά, να σκάσει η «βόμβα». «Πρόεδρε, θέλουν να σε σκοτώσουν. Η πληροφορία είναι απόλυτα διαβαθμισμένη από πηγή που έχει απόλυτα δοκιμαστεί» του είπε ένας από τους στενότερους συνομιλητές του. Όταν ξεκίνησαν να αποκαλύπτονται σαν… μαρτύριο της σταγόνας οι λεπτομέρειες των υποκλοπών, ο Καραμανλής είχε πλέον πειστεί ότι ήταν «εγκλωβισμένος».

Πολύ σύντομα, και χωρίς να υπάρχει προφανής λόγος, ξεκίνησαν τα μυστήρια τηλέφωνα από κάποια παράκεντρα εξουσίας με σκόρπιες πληροφορίες, όπως «ο Καραμανλής στην επόμενη δημοσκόπηση θα είναι πίσω από τον Παπανδρέου», «θα του καταστρέψουμε τη γέφυρα με τη Ρωσία», «θα τον αναγκάσουμε να φύγει για πάντα στο εξωτερικό, αν θέλει να μείνει ζωντανός» και άλλα τέτοια παρόμοια. Το θέμα είναι πως ο ίδιος ο Καραμανλής ήθελε πάση θυσία να συνεχίσει το έργο του με πολιτικές επιλογές που πίστευε από την αρχή ότι είναι οραματικές. Γι’ αυτό και όταν ο πρόεδρος Πούτιν του πρότεινε το «πλαίσιο» της ελληνορωσικής προσέγγισης, εκείνος δεν είχε καμία δυσκολία να το δεχθεί. 

Το ενδιαφέρον είναι πως ο Καραμανλής έλεγε σε όλους τους τόνους στους στενούς του συνεργάτες ότι ο ίδιος δεν θα μπορούσε να βάλει την υπογραφή του στην καταστροφή της χώρας, θεωρώντας πως το άνοιγμα στη Ρωσία είχε μια προοπτική που θα ενίσχυε την Ελλάδα και θα της έδινε ρόλο κομβικής σημασίας στην ευρύτερη περιοχή. Γνώριζε επίσης και τις δυσκολίες της εθνικής στάσης του Τάσου Παπαδόπουλου απέναντι στο σχέδιο Ανάν. Όπως επίσης ήξερε το ότι η Κύπρος και οι Κύπριοι πολιτικοί θέλουν πάντα ειδικό χειρισμό. Μόλις οι αντίπαλοί του πείστηκαν πως δεν κάνει πίσω, άρχισαν να βγαίνουν στη φόρα διάφορα ως «σκάνδαλα», που όσο και αν ο Γ. Παπανδρέου αργότερα ως πρωθυπουργός «κίνησε γη και ουρανό» για να τα εξιχνιάσει, εντέλει δεν οδήγησαν πουθενά ή τουλάχιστον δεν μπόρεσαν να αποδώσουν στον Κ. Καραμανλή τυχόν άλλες ευθύνες, πέραν των πολιτικών, που ως προϊστάμενος – πρωθυπουργός είχε για τις «αμαρτωλές» πράξεις ορισμένων των υπουργών της κυβέρνησής του. Σήμερα, οι δικαστικές αρχές συνδέουν την υπόθεση των υποκλοπών με το περιώνυμο σχέδιο «Πυθία» που απέβλεπε στη δολοφονία του Καραμανλή και όχι μόνο… Ο ίδιος, όπως μας λένε οι καλά γνωρίζοντες, είναι αποφασισμένος να περιμένει την κατάληξη των ερευνών της δικαιοσύνης για να συμβάλει και ο ίδιος προσωπικά με τη δική του αλήθεια. Μιας υπόθεσης που το λιγότερο που του κόστισε ήταν η πρωθυπουργική «καρέκλα», όπου όσοι τον ξέρουν καλά θα γνωρίζουν ότι δεν ένιωθε ούτε βολικά ούτε μόνιμος ένοικος. 

Η συγγνώμη της ιστορίας… 

Σε εκείνη τη συνέντευξη Τύπου του Βελλίδειου στη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο του 2009, είδα για πρώτη φορά τον Καραμανλή τόσο προβληματισμένο. Ήταν σχεδόν βουρκωμένος στο τέλος της, καθώς χαιρετούσε τυπικά όσους ανθρώπους βρίσκονταν στον δρόμο του προς την έξοδο του εκθεσιακού κέντρου. Φαινόταν να ψάχνει να βρει περισσότερους από έναν ανθρώπους που δεν θα στέκονταν στην επιφάνεια των πραγμάτων. Ήξερε πως χάνει τις εκλογές, που είχε ο ίδιος προκηρύξει για τις 4 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, αλλά αυτό δεν τον ένοιαζε πολύ. Ήταν ηλίου φαεινότερο ότι το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ και του «λεφτά υπάρχουν» είχε εκβιάσει τις εξελίξεις με μοχλό την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτό που ενδιέφερε τον Καραμανλή ήταν η προδιαγεγραμμένη πορεία της χώρας και το ότι αυτή έπεφτε σε χέρια πρόθυμα να δώσουν «γη και ύδωρ» παντού, απλώς για να συμμετέχουν στη νομή της εξουσίας. Φάνηκε, άλλωστε, από το ότι όταν εκείνη τη στιγμή στον δρόμο προς την έξοδο του Βελλιδείου βρήκε έναν ειλικρινή φίλο του, δεν τον χαιρέτησε απλώς, αλλά τον αγκάλιασε σαν να ήθελε να του πει «εσύ ξέρεις την αλήθεια» και ήταν πραγματικά λαβύρινθος τα όσα διέτρεχαν εκείνες τις μέρες. 

Προειδοποιητικά τηλέφωνα σε εφημερίδες, ακόμα και τότε κυβερνητικών στελεχών που περιέγραφαν με τα πιο μελανά χρώματα τη «μοίρα» του ίδιου του Καραμανλή. Από τον Ιούλιο κιόλας ή τον Αύγουστο του ίδιου έτους, και ενώ εξελισσόταν το Ευρωμπάσκετ εκείνη την εποχή, υπήρχαν τηλεφωνήματα που μιλούσαν για «ταπεινωτική αποχώρηση του Καραμανλή» και δήθεν μπελάδες που δεν θα έχουν τέλος. Τι σοφός είναι, όμως, αυτός ο λαός. Ο Καραμανλής είναι σήμερα από τους ελάχιστους πολιτικούς, που μάλιστα διετέλεσαν πρωθυπουργοί, όπου παρά τους «κουβάδες λάσπης» που έχει δεχθεί, και «χαμηλόφωνα» δέχεται ενίοτε ακόμη, μπορεί να απολαμβάνει την ευρεία αποδοχή του κόσμου. Πραγματικά, ούτε την ώρα που γράφονται αυτές οι αράδες, ούτε και πολύ χρόνο μετά από αυτές, ο γράφων δεν θα είναι σε θέση να πει με σιγουριά αν ο Καραμανλής θα παίξει ή όχι άλλον κεντρικό ρόλο στο μέλλον. Βέβαιο είναι, όμως, πως μια πιθανή επάνοδος ενός πατριώτη πολιτικού ηγέτη, μέσα από την ψήφο του λαού σε όποιο αξίωμα τον καλέσει αυτός να αναλάβει, σαφώς και θα αποτελεί τη συγγνώμη που του χρωστά η ίδια η Ιστορία, όχι μόνο για το ότι πήγε να τον αδικήσει, αλλά ως αποκατάσταση μιας αλήθειας απέναντι στην Ελλάδα και τους Έλληνες. 

Πηγή: www.paraskhnio.gr

Ο δεύτερος θάνατος – και οριστικός – του Ι. Καμπανέλλη

http://attikanea.blogspot.gr/2013/04/blog-post_7692.html


Δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι για τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, μέχρι που διάβασα ότι λίγες μέρες πριν από αυτόν είχε «φύγει» η σύζυγος του. Μόνο εκείνη τη στιγμή κατάλαβα γιατί ο Καμπανέλλης σταμάτησε να αναπνέει.
Τον είχα συναντήσει πριν πολλά χρόνια, όταν δούλευα σερβιτόρος στο Ραντεβού, μια καφετέρια της Νάξου.

Ήταν Αύγουστος και ο Καμπανέλλης με τη σύζυγο του στριμώχτηκαν σε ένα ακριανό τραπέζι, χωρίς να ζητήσουν ιδιαίτερη μεταχείριση. Ο Γιάννης, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, που με ήξερε και με καταλάβαινε, με ρώτησε αν ήθελα να σερβίρω τον Καμπανέλλη. Αμέσως ξέχασα ότι δούλευα. Δεν το θυμάμαι, αλλά είμαι σίγουρος ότι είχα αρχίσει να τρέμω.

Πήγα την παραγγελία στο τραπέζι περιμένοντας να δω έναν κολοσσό, έναν άγιο με φωτοστέφανο, έναν πληθωρικό άνθρωπο των τεχνών, σαν τον Κατσίμπαλη ή σαν τον Όρσον Ουέλς. Βρήκα ένα γηραιό ζευγάρι που συζητούσε χαμηλόφωνα λες και φοβόταν μη ενοχλήσει τις ορδές των Ελλήνων που βρυχιόντουσαν για να αποδείξουν ότι τα ξέρουν όλα.

«Είστε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης;» τον ρώτησα.
«Εγώ είμαι», αποκρίθηκε εκείνος, αφού πρώτα κοίταξε την κυρία του.
«Πέτρος Παπαγεωργίου», του είπα και έτεινα το χέρι μου.

Τότε δεν κατάλαβα τι είχα κάνει. Του είχα μιλήσει λες και ήμουν ο επίγονος του Καζαντζάκη (ίσως έτσι να αισθανόμουν, ήμουν είκοσι τριών χρονών).
«Χάρηκα», μου είπε αυτός, χαμογέλασε και μου έδωσε το χέρι του.
Πρώτα τον ρώτησα αν..
είχε γνωρίσει τον Καζαντζάκη (μια νεανική εμμονή στην οποία πάντα επιστρέφω). Εκείνος απάντησε ότι θα ήθελε πολύ να είχε μια τέτοια τύχη. Έκανα μερικές ερωτήσεις ακόμα για τα υπόλοιπα ιερά τέρατα της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ο Καμπανέλλης μου απαντούσε με σοβαρότητα και σεβασμό, λες και μιλούσε σε ομότεχνο του ή σε δημοσιογράφο.

Τη συζήτηση μας διέκοψε μια «ευγενική» κυρία που δεν της άρεσε η γρανίτα φράουλα που είχε παραγγείλει. Με διέταξε να της φέρω κάτι άλλο και να φάω εγώ αυτό το «πράγμα» που της είχα πάει.
Συνέχισα τη δουλειά μου προσπαθώντας πάντα να βρίσκομαι κοντά στο τραπέζι του Καμπανέλλη. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που συζητούσαν και κοιτιόντουσαν: Λες και είχαν γνωριστεί πριν λίγες μέρες. Τα περισσότερα ζευγάρια αυτής της ηλικίας καθόντουσαν στις καρέκλες τους χωρίς να μιλάνε. Και όταν μιλούσανε ήταν για να τσακωθούν.
Κάποια στιγμή δεν άντεξα, πλησίασα και τον ρώτησα (ήμουν νέος, αυθάδης και περίεργος) πόσο καιρό είναι με τη σύντροφο του. Μου είπε ότι είναι μαζί πενήντα χρόνια και ότι θα είναι μαζί μέχρι να πεθάνει ο ένας από τους δύο. Ή και οι δύο.

Την επόμενη φορά που τον συνάντησα ήταν στο σπίτι του, στην Αθήνα. Ο Καμπανέλλης είχε γίνει ο άτυπος μέντορας μου. Κάθε φορά που έγραφα ένα κείμενο του το έστελνα κι εκείνος με συμβούλευε, με διόρθωνε, με ενθάρρυνε. Ξεκίνησε να μου μιλάει για την αποστασιοποίηση του συγγραφέα από τους ήρωες του βιβλίου του:
«Ακόμα κι αν ο συγγραφέας γράφει για τον Χίτλερ, ακόμα κι αν ο συγγραφέας έχει βρεθεί στο Μαουτχάουζεν, ο συγγραφέας δεν πρέπει να φαίνεται.»
Με ρώτησε αν ήθελα να πιω κάτι και έβαλε δυο μεταξά. Άναψε τσιγάρο και συνέχισε. Κάποια στιγμή ακούστηκαν κλειδιά στην πόρτα. Ο Καμπανέλλης πριν από λίγο είχε σβήσει το τσιγάρο του. Η κυρία Νίκη, η σύζυγος του, μπήκε στο δωμάτιο και αφού με χαιρέτησε κοίταξε το σταχτοδοχείο.
«Κάπνιζες;» τον ρώτησε.
Εκείνος το παραδέχτηκε σηκώνοντας τους ώμους.
«Είναι σαν παιδί», είπε η κυρία Νίκη σε μένα και αφού πήρε αυτό για το οποίο είχε έρθει ξανάφυγε.
Μόλις η πόρτα έκλεισε ο Καμπανέλλης, πραγματικά σαν ένα άτακτο παιδί, άναψε καινούριο τσιγάρο.
«Αν δεν είχα την Νίκη να με προσέχει», είπε, «θα είχα πεθάνει πριν φτάσω τα πενήντα. Αν όμως την άκουγα κάθε φορά που μου λέει να προσέχω, θα είχα μαραζώσει από τα σαράντα μου.»
Και συνέχισε να με συμβουλεύει.

Η τελευταία μας συνάντηση ήταν σε μια ταβέρνα της Νάξου. Ο Καμπανέλλης μου ζήτησε συγγνώμη που είχε αργήσει να απαντήσει σε ένα γράμμα μου. Τη μια βδομάδα τη θεωρούσε καθυστέρηση, ενώ άλλοι (φίλοι, άεργοι κι αργόσχολοι), λες και ήταν εκδοτικοί οίκοι, έκαναν ένα εξάμηνο για να σαλιώσουν το γραμματόσημο.

«Ήμουν άρρωστος», δικαιολογήθηκε ο αετός στη μύγα.
Άναψε τσιγάρο και η κυρία του τον κοίταξε αυστηρά.
«Ελπίζω κάτι περαστικό», του είπα.
«Περίπου», είπε αυτός. «Πέθανα για τρία λεπτά.»
Νόμιζα ότι αστειευόταν και χαμογέλασα.
«Όχι, στ’ αλήθεια το λέω», είπε ερμηνεύοντας σωστά τη ματιά μου. «Ήμουν τρία λεπτά νεκρός.» Έδειξε το τσιγάρο του. «Ούτε ένα τσιγάρο δρόμος.»
«Δεν νομίζω, Ιάκωβε, ότι ο φίλος μας έχει τη διάθεση να ακούει μακάβρια αστεία. Και δεν ήταν ένα τσιγάρο, αλλά όλα τα τσιγάρα που έχεις καπνίσει ως τώρα.»
«Δεν έχω καταλάβει τίποτα», είπα κρύβοντας το πακέτο μου κάτω από μια χαρτοπετσέτα.
«Απλά», μου είπε ο Καμπανέλλης, «έπαθα ένα έμφραγμα και στο νοσοκομείο η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπάει για τρία λεπτά. Ήθελε κι αυτή να κάνει ένα διάλειμμα. Τόσα χρόνια…»
«Δηλαδή, πεθάνατε κανονικά;»
«Ήμουν κλινικά νεκρός. Και με επαναφέρανε. Μην τρομάζεις. Δεν ήταν τίποτα. Κυριολεκτικά δεν ήταν τίποτα… Κενό… Πιο λίγο κι απ’ το κενό… Σαν ύπνος χωρίς όνειρα.»
Η κυρία Νίκη σηκώθηκε με θόρυβο και μπήκε στο μαγαζί.
«Ο θάνατος είναι σκληρός μόνο γι’ αυτούς που μένουν», μου είπε εμπιστευτικά και γύρισε να την κοιτάξει που έφευγε. «Τη λατρεύω όταν είναι θυμωμένη.»

Άφησα το χρόνο να κυλήσει προτού μιλήσω. Ο Καμπανέλλης με κοιτούσε με υγρά μάτια, αλλά νομίζω ότι πάντα τα μάτια του ήταν υγρά.
«Συγχωρέστε με γι’ αυτό που θα ρωτήσω», είπα και άναψα τσιγάρο βιαστικά, για να προλάβω να καπνίσω πριν γυρίσει η κυρία του. «Δε φοβάστε το θάνατο; Φαίνεστε ακόμα ερωτευμένος.»
«Και είμαι. Με τη γυναίκα μου, με τη ζωή… Όμως δεν είμαι άπληστος. Χόρτασα. Γνώρισα την καλύτερη πλευρά του ανθρώπου και τη χειρότερη. Έφαγα τα πιο νόστιμα εδέσματα, έφαγα και σκουπίδια. Το συμπόσιο τελειώνει κάποια στιγμή. Δε θέλω να ερωτευτώ ξανά ούτε να γνωρίσω άλλον Κάρολο και Μίκυ και Τζένη. Γνώρισα τους καλύτερους και τους χειρότερους… Έζησα χίλιες ζωές. Κάθε πρόσωπο στα έργα μου ήταν μια άλλη ζωή.»

Το βλέμμα του καρφώθηκε στα βουνά του απέναντι νησιού.
Η γυναίκα του μας βρήκε σε αυτή τη στάση. Σαν να είχε ακούσει τι μου έλεγε του χάιδεψε τα μαλλιά.

«Εδώ είσαι;» τη ρώτησε και της έπιασε το χέρι.
«Πάντα», απάντησε εκείνη.
«Τότε συγχωρείστε με για ένα λεπτό», είπε ο Καμπανέλλης και σηκώθηκε.
Έμεινα για λίγο μόνος μου με την κυρία Νίκη και ξεκίνησα να γεμίζω το στόμα μου για να καλύψω την αμηχανία μου.
«Ο Ιάκωβος δεν έχει γεράσει καθόλου», μου είπε μετά από λίγο. «Ξυπνάει το πρωί και θέλει να γράψει, να διαβάσει, να συνεχίσει. Έχει μια ακόρεστη δίψα για ζωή, για δημιουργία.»
«Ίσως γιατί έχει εσάς», είπα φτύνοντας κατά λάθος λίγα ψίχουλα.
Εκείνη τη μέρα, νομίζω ήταν πριν εφτά χρόνια, δεν ήξερα πόσο σωστά μίλησα.
Τον είδαμε να έρχεται και η κυρία Νίκη μίλησε ψιθυριστά, αλλά με τον τρόπο που ψιθυρίζουν οι ηθοποιοί στο σανίδι, έτσι ώστε να μπορούν όλοι να τους ακούσουν:
«Σταμάτα, γιατί θα νομίζει ότι μιλάμε γι’ αυτόν και θα το πάρει πάνω του.»
Γέλασε, γέλασε σαν να ήταν κοπελίτσα που φλέρταρε. Ο Καμπανέλλης την κοίταξε με μάτια που έλαμπαν κι εγώ έψαξα για το ποτήρι μου με το κρασί.

«Σ’ αυτήν την ηλικία και τουαλέτα να πας σου φαίνεται μακριά», είπε και αγνάντεψε ξανά τα μακρινά βουνά. Έκατσε, και αφού άναψε ένα ακόμα τσιγάρο και ήπιε λίγο κρασί με κοίταξε. «Λένε ότι τα γηρατειά είναι η χειρότερη ηλικία. Πάνω που μαθαίνεις να είσαι άνθρωπος πρέπει να προετοιμαστείς για να εγκαταλείψεις την κούρσα. Όμως δε θα ήθελα να ήμουν νέος ξανά. Είναι πολύτιμο δώρο τα γηρατειά. Ησυχάζεις, ξέρεις ότι δεν έχεις χρόνο για μεγάλα όνειρα και ετοιμάζεσαι σιγά-σιγά να φύγεις. Δεν υπάρχει τίποτα πιο τραγικό απ’ το να πεθαίνει ένας νέος άνθρωπος. Ενώ για ένα γέρο… Είναι φυσικό, σαν να βλέπεις το τέλος ενός έργου. Ξέρεις ότι έρχεται. Ενώ, φαντάσου, τη στιγμή που ο πρωταγωνιστής βγαίνει στη σκηνή για πρώτη φορά, να πέφτει ξαφνικά η αυλαία και να ανάβουν τα φώτα. Δεν πρέπει να ζητήσεις τα λεφτά σου πίσω;»

Πληρώσαμε το λογαριασμό και χωριστήκαμε.
Δεν τον συνάντησα ξανά. Στο τελευταίο γράμμα που του έστειλα, μαζί με τις ευχές για γρήγορη ανάρρωση, του έγραφα να δώσει χαιρετισμούς και στην κυρία του. Δεν πήρα ποτέ απάντηση. Αλλά σίγουρα, αν ο θάνατος είναι κάτι περισσότερο από το τίποτα, θα τον ξαναδώ μια μέρα, μαζί με την κυρία Νίκη, σε ένα ακριανό τραπέζι μιας καφετέριας, και θα μου ζητήσει συγγνώμη που άργησε να μου απαντήσει.

(Αυτό το κείμενο γράφτηκε λίγες μέρες μετά το δεύτερο θάνατο του Καμπανέλλη και φιλοξενήθηκε στη σελίδα του naxos filoxenia. Πέρασαν δύο χρόνια από τότε και ακόμα γράμμα δεν έλαβα.)

Πηγή

Συμμαχία του ευρωπαϊκού Νότου προτείνει ο Νόαμ Τσόμσκι

http://stopcartelnews.blogspot.gr/2013/04/blog-post_7.html

Συνασπισμό των χωρών της νότιας Ευρώπης, εντός του ευρώ, για να αντιδράσουν απέναντι στην Γερμανία, προτείνει ο Αμερικανός γλωσσολόγος και φιλόσοφος Νόαμ Τσόμσκι μιλώντας στο Βήμα της Κυριακής.


«Αυτή η πιθανή συμπόρευση των χωρών της νότιας Ευρώπης - Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα- η οποία μπορεί να περιλαμβάνει και κάποια περιφερειακή χώρα, όπως η Ιρλανδία, είναι σοβαρή ελπίδα από την οποία να ωφεληθεί η Ελλάδα» ανέφερε ο κ. Τσόμσκι.
Τονίζει ότι το ευρώ ως κοινό νόμισμα παρέχει πολλα πλεονεκτήματα και συμπληρώνει ότι η Ελλάδα «δεν θα μπορούσε εύκολα να αφήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και να αποκτήσει δικό της νόμισμα, ώστε να βγει έξω από την κρίση με έναν 'κανονικό' τρόπο, υποτιμώντας τη δραχμή».
Τέλος, αναφέρει ότι για την Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει αυτό που έγινε για την Δυτική Γερμανία το 1953, τότε που η Δύση αποφάσισε να την βοηθήσει όταν κατέρρεε. «Αυτή η πρόταση είναι καλή, όμως νομίζω ότι είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί» είπε.

stopcartel Newsdesk

ΕΤΣΙ ΘΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΛΗΣΤΕΙΑ: “Όταν δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι, θα κουρεύονται οι καταθέσεις.”

http://olympia.gr/2013/04/07/%CE%B5%CF%84%CF%83%CE%B9-%CE%B8%CE%B1-%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%89%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BB%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD/

ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ.
Με το μνημόνιο, η συμμορία Παπανδρέου μετέτρεψε το ομολογιακό χρέος σε ενυπόθηκο. Το διόγκωσε δολίως σε δυσθεώρατα μεγέθη, φροντίζοντας να καταστρέψει με τα μέτρα την πραγματική οικονομία ώστε η αποπληρωμή του να είναι αδύνατη και να επέλθει η κατάσχεση.
Αφιερωμένο στους ελεεινούς που πανηγύριζαν χαιρέκακα ή θεωρούσαν “επιτυχία” τις εξελίξεις στην Κύπρο.
Η μεγάλη ληστεία τεκμηριώνεται διά στόματος Όλι Ρεν.
Εάν αξιωματούχος από οποιαδήποτε άλλη χώρα έκανε παρόμοια δήλωση, θα οδηγείτο στην φυλακή.
Μετά τον απατεώνα Σόιμπλε που κατέστρεψε τις οικονομίες του νότου συσσωρεύοντας 
κεφάλαια “πανικόβλητων” στις τράπεζες της Γερμανίας, “τελειώνουν” απροκάλυπτα και την Ελλάδα.
Από την άλλη, ένας λαός σε καταστολή από τα ΜΜ”Ε”, παρακολουθεί αμέτοχος την οπερέτα των δήθεν “διαπραγματεύσεων”.
-Ποιός επενδυτής θα φέρει χρήμα στην Ελλάδα μετά από αυτή την δήλωση;
-Για ποιά ανάπτυξη μιλάμε;
-Για ποιά έξοδο στις αγορές όταν έχεις εξαπατήσει τους κατόχους των Εθνικών σου ομολόγων;
-Με τα τρέχοντα μεγέθη, ακόμα και αν απολυθεί το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων, η χώρα δεν μπορεί να αποπληρώσει ούτε τις δανειακές της υποχρεώσεις!
Ποιός θα συγκρατήσει τα (όποια) κεφάλαια υπάρχουν ακόμα στην Ελλάδα την Δευτέρα;
Βγήκε οποιοσδήποτε από την παρέα Στουρνάρα να σχολιάσει την κατάρρευση της Eurobank με μηδενικό μάλιστα τζίρο στο χρηματιστήριο;
Μοναδική λύση πλέον όπως γράφουμε εδώ και μήνες, οι δικογραφίες Πεπόνη – Μουζακίτη για τις καταγγελίες Ρουμελιώτη, την χάλκευση των στοιχείων από την ΕΛΣΤΑΤ και την υπόθεση κερδοσκοπίας εις βάρος της χώρας. Είναι ο μόνος δρόμος να στοιχειοθετηθεί καταδολίευση και να ακυρωθεί το μνημόνιο με νομικούς όρους.
Ειδ’ άλλως, Ούτε ο Δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας !!
Το γράψαμε πρώτοι και μόνοι από τον Ιούνιο του 2010, όταν όλοι πανηγύριζαν και υμνούσαν τον “μέγα στοχαστή”.
Εάν οι εγκληματίες δεν τιμωρηθούν παραδειγματικά, ουδείς δικαιούται να ελπίζει.

Διαβάστε στα «Επίκαιρα» που κυκλοφορούν: Η τραπεζική φούσκα της Γερμανίας - Αποκαλυπτικά στοιχεία και έγγραφα

- Ποια είναι η πραγματική κατάσταση της γερμανικής οικονομίας.

- Ιλιγγιώδες τζογάρισμα τρισεκατομμυρίων σε τοξικά καιπαράγωγα.

- Τα σκάνδαλα και ο ρόλος της Deutsche Bank.

- Γιατί εκτέλεσαν την Κύπρο και έβαλαν στο στόχαστρο την Εθνική Τράπεζα. 

- Οργιάζει η διαφθορά εντός και εκτός Κοινοβουλίου.

• Συνέντευξη:

Τζέϊμς Γκάλμπρεϊθ, κορυφαίος αμερικανός οικονομολόγος, καθηγητής και συγγραφέας: 

- Μην περιμένετε βοήθεια από την Αμερική. 

- Μόνο μια συμμαχία του Νότου μπορεί να καταργήσει το Μνημόνιο. 

- Στη Γερμανία αναδεικνύεται μια τάση που είναι υπέρ της διαίρεσης της Ευρώπης. 

• Κατάλαβαν αργά το «Σπιράλ Θανάτου»:Το «τέρας» της ύφεσης τρομάζει το Μαξίμου.

- Δυσαρέσκεια και γκρίνια για Στουρνάρα.

  

Διαβάστε ακόμη στα Επίκαιρα:

• Λεφτά δεν υπάρχουν: Η κυβέρνηση περιορίζει τις προσδοκίες για τραπεζική χρηματοδότηση.

• Διαψεύδονται οι «βασικές παραδοχές» της κυβερνητικής στρατηγικής: Οι Γερμανοί δεν είναι φίλοι μας.

• Συνέντευξη: Γιώργος Χατζημαρκάκης, ευρωβουλευτή των Γερμανών Φιλελευθέρων: «Δεν αποκλείεται να οδηγηθούμε σε “σκληρό” ευρώ στο Βορρά και “μαλακό” στο Νότο».

• Στοίχημα ο στρατηγικός έλεγχος των ενεργειακών κοιτασμάτων. 

• Σκληρή μάχη στη «σκακιέρα» της Ανατολικής Μεσογείου. 

• Η τρόικα ζητά να αναλάβουν την είσπραξη των χρεών «Κυνηγοί Κεφαλών»:

- Κατασχέσεις περιουσιών για όσους χάσουν τη ρύθμιση.

- Ιδιώτες θα εντοπίζουν τα περιουσιακά στοιχεία των οφειλετών. 

• Το σκοτεινό καρουζέλ του μαύρου χρήματος – Ένα ατελείωτο σύμπλεγμα γραφειοκρατίας καλείται να… συλλάβει τη φοροδιαφυγή.

• Η Σλοβενία το επόμενο θύμα της κρίσης: Δύσκολοι καιροί και για την… πίσω αυλή της Γερμανίας.

• Ο Φρανσουά Ολάντ καταρρέει.

• Το αδιέξοδο στην Ιταλία προκαλεί κλυδωνισμούς στην Ευρωζώνη.

• Η Συρία στο δρόμο του Αφγανιστάν.

• Νέες αποκαλύψεις για το σκοτεινό ρόλο της CIA: Οργάνωνε μεταφορές όπλων από την Ευρώπη στη Συρία.

• «Εργολάβοι ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ»: Από τη μεταβίβαση του κρατικού μονοπωλίου της βίας στον ιδιωτικό τομέα στη «σιωπηρή» ανατροπή καθεστώτων.

• Πόλεμος για τον έλεγχο της ναυσιπλοΐας στο Αιγαίο.

• Συνέντευξη:

Δάνης Κατρανίδης, ηθοποιός: Τώρα είναι το μεγάλο στοίχημα – Ο καθείς με τα όπλα του παρών.

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΟΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ...ΤΟ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ;

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/04/blog-post_7580.html

Ακούσατε τίποτα κι από κανέναν; Εμείς πάντως όχι, με εξαίρεση ορισμένες σποραδικές φωνές που περισσότερο ενδιαφέρονται για την πολιτική εκμετάλλευση (και) αυτού του θέματος, παρά για την ουσία του, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΝΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙΚΟΥΣ, ΤΟΥΡΚΑΛΒΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ ΚΟΜΙΤΑΤΖΗΔΕΣ!

Δεν είναι αυτό ολοκαύτωμα κύριοι «ευαίσθητοι» στα εβραϊκά ολοκαυτώματα;

Δεν είναι γενοκτονία;

Όσο όμως και να «ξεχνάτε», η Ιστορία ΓΡΑΦΤΗΚΕ. Με αίμα, που δεν λησμονιέται από τους γνήσιους Πατριώτες και αληθινούς ευαίσθητους! 

ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΕΜΦΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΑΦΑΝΙΣΜΟ;

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/04/blog-post_247.html

Γράφει ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος

Με το παρόν άρθρο δεν έχω σκοπό ούτε να κινδυνολογήσω, ούτε να τρομοκρατήσω κανέναν: Απλά θεωρώ χρέος μου, ως Έλληνας πολίτης, να καταθέσω δυο σκέψεις για κάτι που όλοι αντιλαμβανόμαστε πως πάει να συμβεί στο άμεσο μέλλον, αλλά αρνούμαστε να το αντιμετωπίσουμε αναλόγως.

Σπρώχνουν λοιπόν την Ελλάδα σε εμφύλιο και τους Έλληνες σε αφανισμό. Ναι, αυτή είναι η τραγική αλήθεια! Μια ολόκληρη χώρα κι εκατομμύρια πολίτες της παρακολουθούν άπραγοι τους μηχανισμούς καταστροφής των να δουλεύουν νυχθημερόν, προετοιμάζοντας τα σκοτεινά τους σχέδια εναντίον μας!

Ο αποχαυνωμένος από την τηλεόραση και απογοητευμένος από το διαρκές κυνήγι του επιούσιου νεοέλληνας, παρακολουθεί τεχνητές εντάσεις, στημένους καβγάδες από τους καταστροφείς του κι αντί να τους πάρει όλους στο κυνήγι, διαιρείται - κατά την προσφιλή του τακτική - σε αντίπαλα στρατόπεδα!

Η εξαθλίωση προχωρά μέρα με τη μέρα, η Τρόικα είναι ήδη στην Αθήνα για τα νέα μέτρα αξίας «μερικών» δις που θα ζητήσει από τους εγχώριους υποτακτικούς της, αλλά εμείς αφελώς ασχολούμαστε με τα «ερωτικά καβγαδάκια» μερικών χρυσοκάνθαρων της άνομης βουλής, που σκοτώνουν τις ώρες τους και δικαιολογούν (;) τους παχυλούς μισθούς που τους πληρώνουμε.

Αλήθεια, θα είχαν όρεξη για τέτοιους «τσακωμούς» οι εν λόγω κοπρίτες, αν αγωνίζονταν να πληρώσουν το φαγητό, το νοίκι, τα χαράτσια τους; Τι θα έκαναν άραγε, χωρίς τα 9 χιλιάρικα (καθαρά!) που εισπράττουν μηνιαίως;

Άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, γόνοι οικογενειών που διέλυσαν τη χώρα,πατριδοκάπηλοι, λαοκάπηλοι και λοιπά καθιζήματα της κοινωνίας, αναλίσκονται σε ψευτο - καβγάδες για να φανατίσουν το πόπολο, που μέσα στη μιζέρια του διψάει για άρτο και θεάματα.

Το σχέδιο αποπροσανατολισμού του κοσμάκη από τα κρίσιμα προβλήματα που αντιμετωπίζει προχωράει καλά, με την αμέριστη στήριξη των παράνομων τηλεοπτικών καναλιών, που μεταξύ τούρκικων και τσοντοεκπομπών προβάλουν και τους «καβγάδες» της βουλής.

Καθιερώνουν, έτσι, τη νοοτροπία «αν δεν είσαι μαζί μας είσαι με τους άλλους»: Διαιρούν, ακόμα και τους πλέον άσχετους και απολιτικούς, σε αντίπαλα στρατόπεδα.

ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ, ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ, ΕΜΦΥΛΙΟΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΛΙΜΑ!

Ποιοι μένουν στο απυρόβλητο; Αυτοί που κανονικά θα έπρεπε να δικαστούν και να τιμωρηθούν για τα εγκλήματά τους σε βάρος του ελληνικού λαού! Όχι μόνο οι πολιτικοί, αλλά οι δυνάστες της καθημερινής μας ζωής, από τον επίορκο υπάλληλο του δημοσίου μέχρι τον φοροφυγά επαγγελματία κι από τον απατεώνα μεγαλοεργολάβο μέχρι τον «πατριώτη» εφοπλιστή που νομίζει ότι μας κάνει χάρη με το να υψώνει ελληνική σημαία στα καράβια του!

Όλους αυτούς, το όλο σύστημα, από την (υπερ)αριστερά μέχρι την (υπερ)δεξιά, δεν τους αγγίζει καν!

Προέχουν τα «ερωτικά καβγαδάκια» των ομοτράπεζων της βουλής και το κουτόχορτο στο λαό!

Απώτερος σκοπός τους: Η συγκρότηση, όπως είπαμε, δύο στρατοπέδων έτοιμων να σφαχτούν μεταξύ τους, ενώ οι κλέφτες θα δραπετεύουν άνετα από τη χώρα, ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΗΔΗ!

Όσοι έχουν διαβάσει την Ιστορία της περιόδου ακριβώς μετά την Απελευθέρωση από τη Γερμανική Κατοχή, θα συνειδητοποιήσουν αμέσως πως εκείνη...επαναλαμβάνεται!

Τι συνέβη τότε; Οι ηγεσίες δεξιάς και αριστεράς οδήγησαν τον λαό σε ένα ανελέητο αιματοκύλισμα 4 και πλέον ετών, που λειτούργησε ως «Κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για τους προδότες, τους μαυραγορίτες, τους γερμανόφιλους, αγγλόφιλους και σοβιετόφιλους που θα έπρεπε κανονικά να τιμωρηθούν! Έτσι, μετά τη λήξηεκείνου του εμφυλίου, ο λαός «ξέχασε» τους πραγνματικούς υπαιτίους της δυστυχίας του, απορροφημένοςαπό την ανοικοδόμηση των συντριμμιών που άφησε πίσω του ο αδελφοκτόνος πόλεμος.

ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΑΝΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ! Και σ' αυτή την «επιχείρηση», τα μεγάλα αφεντικά έχουν πλείστους συμμάχους και μπόλικα τσιράκια, από δεξιά μέχρι αριστερά: Κοινούς προβοκάτορες, πρακτοράκια μυστικών υπηρεσιών «ελληνικών» και ξένων, ιστρούχτορες και πεμπτοφαλαγγίτες που προετοιμάζουν εδώ και χρόνια αυτή τη σύγκρουση, που - ελπίζουν ότι - θα καταλήξει σε αιματοκύλισμα του λαουτζίκου.

Λένε, πως το πάθημα γίνεται μάθημα. Το ελπίζουμε. Να ξυπνήσει επιτέλους ο κόσμος και να καταλάβει ποιοι ευνοούνται από το κλίμα πόλωσης και διχασμού που καλλιεργείται. Να σταματήσουν να χωρίζονται από το διπλανό τους, ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας. Να αφήσουν τους πρακτορίσκους να σφαχτούν μόνοι τους!

Κι όλοι μαζί, να κυνηγήσουν ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ, πριν το σκάσουν με...ελικόπτερα!

Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να εφαρμόσουν για μια ακόμα φορά το «διαίρει και βασίλευε»: Ας ξυπνήσουμελοιπόν, αγαπητοί φίλοι, πριν να είναι αργά...!

ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΞΙΟ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ

http://www.makeleio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=14135:2013-04-06-16-38-14&catid=4:2012-02-11-12-49-59&Itemid=2

Άραγε μόνο οι Έλληνες μιλούν ελληνικά;

«Ίλιγγος λέξεων που μόνο τα ελληνικά μπορούν να προσφέρουν, γιατί μόνο αυτά εξερεύνησαν, κατέγραψαν, ανέλυσαν τις ενδότατες διαδικασίες της ομιλίας και της γλώσσας, όσο καμμιά άλλη γλώσσα... Εδώ πάνω σ' αυτήν την γη... έχουν γεννηθεί οι λέξεις, τα εντυπώματα και οι κατηγορίες του πνεύματος» Ζακ Λακαρριέ «Το ελληνικό καλοκαίρι».

Η ελληνική γλώσσα, οι απαρχές της οποίας χρονολογούνται χιλιάδες χρόνια πριν, γονιμοποίησε με το πλήθος λέξεων, όρων, σημαινόντων και σημαινομένων τον παγκόσμιο λόγο σε κάθε επίπεδο, σε κάθε επιστήμη, σε κάθε τέχνη...

Η Ελεονόρα Ζέελινγκ παροτρύνει τους Ευρωπαίους στο βιβλίο της «Μια πεντάρα να σωθεί η Ελλάδα» να δίνουν 5σέντ κάθε φορά που χρησιμοποιούν μία ελληνική λέξη. Τα ποσά που θα προέκυπταν σε μία τέτοια περίπτωση; Υπέρογκα...

Έχοντας «χάσει» όμως το 93% της ελληνικής γραμματείας, δεν μπορούμε παρά να ανατρέξουμε στον Όμηρο ως πατέρα της παγκόσμιας γλωσσικής δημιουργίας.

Άπειρες οι λέξεις που «έχουν ταξιδέψει» στην Δύση και κάποιες έχουν επιστρέψει στην «βάση» τους παραμορφωμένες. Ας πάρουμε μία γεύση από τα αναρίθμητα παραδείγματα, όπως τα καταγράφει ο Κ. Δούκας στο βιβλίο του: «Ομηρικόν λεξικόν διεθνών λέξεων»

Αγγλικά - Γαλλικά

ἀγνοέω-ῶ Ignor - Ignorer

ἀγκών\ Angle - Aigullé

ἂγκυλος

ἀνήρ Andragogy,android.. – Androgynie

βέλος Velocity (ταχύτητα) Véloce

γιγνώσκω Know, gnomolody- Connaisance

γυνή Gynecic, gynecology -gynécologie

γένος Genetic,generation – géniteur

δυσ- Dysbasia,dystropic - dysgénésie

ἐγώ\ἐμοῖ Egotize,egocentric – Moi

ἐρεείνω (ρωτώ) rogate - Interroger

ἣρως Hero – Héros

ἲστημι Station,stature- Statue

κίρκος Circle,circumstance- Cirque

κοῦρος Courier -Couper

Καταρρέζω (χαιδεύω) Care (φροντίζω)- Caresse

Λέγω Law,lexico,logic- Légiste

νή No -Ne

Μέγας Megalopolis-Majesté

Ποινή punish - Punirité

ρῖγος (F)ριγ- fridge -frigid

Ρικνός (ζαρωμένος) Wrinkle - Ridé

Τάλας Tolerate – Tolérer

ὠκύς\ταχύς acute – Acuité

ὑγιής Hygiene- Hygiéne

(F)ὓδωρ Water -Hydrique

χαμαί Humiliate -Humilier

ὣρη Hour- heure

Η Ζακλίν ντε Ρομιγύ αναφέρει χαρακτηριστικά σε ομιλία της στην Πνύκα ότι «όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει ελληνικά, για τι αυτή η γλώσσα μας βοηθά πρώτα απ' όλα να καταλάβουμε την δική μας γλώσσα». Αλλά και το περιοδικό Le Figaro (7-3-92) γράφει: «Οι γλώσσες δεν εμφανίζονται απ' το χάος.. όλοι γνωρίζουμε ότι η γαλλική είναι κόρη της λατινικής και της αρχαίας ελληνικής», αναφέροντας παραλληλα ότι οι Γαλάτες (>γάλα, επειδή ήταν πολύ άσπροι) χρησιμοποιούσαν το ελληνικό αλφάβητο ακόμη και σε δημόσια και ιδιωτικά επίσημα ή ανεπίσημα έγγραφα.

Η ελληνική γλώσσα βέβαια δεν έφτασε μόνο στην Αγγλία και την Γαλλία, αλλά και στην Ισπανία, όπου ο Ισπανός καθηγητής José Luis Navarro στο 3ο Παγκόσμιο Γλωσσικό Συνέδριο της Ολυμπίας, αφού ανέλυσε αρκετά κοινά στοιχεία της γλώσσας του με την ελληνική, δήλωσε «Να γιατί κι εγώ, αν και είμαι Ισπανός μπορώ να υιοθετήσω τον στίχο του Ελύτη "Την γλώσσα μου έδωσαν ελληνική"».

Το χαρακτηριστικότατο επιφώνημα των Ισπανών είναι το «όλε» που προέρχεται από την ελληνική φράση θρήνου «ὦ ὀλε δαῖμον». Αλλά και άλλες λέξεις· estadio> στάδιον, mozo(υπηρέτης)>μόθων(γιος δούλου), κτλ...

Όπως είναι φυσικό βέβαια, εφόσον έχει πάρει η Ισπανία στοιχεία της ομηρικής, δεν μπορεί παρά να έχει πάρει και η Ιταλία: magari<μακάρι, aula<αυλή, scrofa<γρομφάς(γουρούνια), κτλ.

Αλλά και οι Γερμανοί δεν απουσιάζουν από το «παιχνίδι», έχοντας δανειστεί όχι μόνο λεξιλόγιο αλλά και στοιχεία της ελληνικής γραμματικής και του συντακτικού. Για παράδειγμα: machen>μηχανῶμαι, deich<τεῖχος, früh<πρωί, kübel<κύπελλον, ja<επιτατικό γέ...

Τα ομηρικά ελληνικά και κυρίως τα αιολο-δωρικά δεν ταξίδεψαν μόνο στην Δυτική Ευρώπη, αλλά και στην Ανατολική και, όπως θα δούμε στην συνέχεια και στην Ασία.

Οι σλαβικές γλώσσες, πρώτα απ' όλα, εμπεριέχουν ελληνικά στοιχεία: toku<ταχύς, voda<(F)ὓδωρ, glava<κεβλή (κεφαλή), mora(εφιάλτης)<μόρος(θάνατος), zoran(βίαιος)< ζωηρός...

Τα ουγγρικά έπειτα ακολουθούν με λέξεις όπως meд<μέλι, ket<κύτος, filozfifia... Τα αλβανικά επίσης: νέρς<ἀνερες, κρηέ<κάρα(κεφάλι), πρίφτι(ιερέας)<προφήτης, κτλ..

Και η Ανατολή όμως, όπως προανέφερα, έχει εξίσου έντονο το ελληνικό στοιχείο, κάτι που επιβεβαιώνει, συγκεκριμένα για την Αρμενία, ο Αρμένιος Καθηγητής Σιμόν Καρκισεριάν στο 2ο Παγκόσμιο Γλωσσικό Συνέδριο Καβάλας: «Η κατηγορία δανεισμού είναι τόσο προσαρμοσμένη στο σύστημα της αρμενικής και τόσο καλά αφομοιωμένη, ώστε η ελληνική προέλευση ανακαλύπτεται μόνο με την βοήθεια ετυμολογικής ανάλυσης». Ειδικότερα οι λέξεις ayts(δερμάτινος)<αἲξ, tarhaghan(καλάθι)<τάλαρος (με συνήθη τροπή του λ σε ρ, όπως αδερφός-αδελφός), tomar<τέμνω,κτλ. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι Αρμένιοι θεωρούν γενάρχη τους τον Άρμενον, σύντροφο του Ιάσωνα στην Αργοναυτική Εκστρατεία.

Αλλά ας πάμε ακόμη πιο βόρεια στην επίκαιρη Ρωσία, όπου κι εκεί ενυπάρχει έντονο το ελληνικό στοιχείο, όπως αναφέρει και ο Ντενίζωφ «Η ελληνική γλώσσα προμήθευσε την ρωσική τα πρώτα βάθρα». Τροφέι<τρόπαιον (τρέπω τον άλλον σε φυγή), ζενά<γυνή, μάτ<μάτηρ (μήτηρ), είναι μερικά από τα γλωσσικά στοιχεία που οι Ρώσοι έχουν δανειστεί από τους Έλληνες.

Και οι χώρες της Μέσης Ανατολής έχουν δεχθεί την ελληνική επιρροή, άποψη που διατυπώνει και ο Γ. Μιστριώτης στην «Μεγάλη Ελληνική Γραμματολογία»: «Την διαφθοράν της γλώσσης επηύξανον τα ιδιώματα των εξελληνισθέντων λαών διότι Σλυροι, Φρύγες, Ιουδαίοι, Ινδοί, κ.α. διελέγοντο και έγραφον διεφθαρμένην ελληνικήν γλώσσαν». Αλλά και ο Ισπανός καθηγητής Federico Sagredo τονίζει: Η επιρροή της ελληνικής σοφίας και τέχνης είναι μεγάλη στην σανσκριτική γλώσσα, στην τεχνη του πολέμου των Ινδών· και ενταύθα τα ελληνικά ρήματα είναι πολλά... Οι ελληνικοί τραγωδιογράφοι είναι οι διδάσκαλοι των Ινδών και την σκηνή την ονομάζουν Yawanika, δηλαδή ιωνική. Το υλικό των ελληνικών μύθων του Ομήρου εισβαίνει στην ινδική λογοτεχνία και ελληνικά μυθιστορήματα μιμούνται...».

Οι Κινέζοι φυσικά, των οποίων η παράδοση αναφέρει ότι το αλφάβητό τους ήρθε από την θάλασσα, έχουν πολλές ελληνικές λέξεις στο λεξιλόγιό τους, όσο και αν δεν μπορούν να διαχωρισθούν. Μίτ<μέλι, nu(γυναίκα)<νυός (νύμφη), κλπ.

Και ας κλείσουμε αυτό το σύντομο γλωσσικό ταξίδι με την γείτονα χώρα μας, την Τουρκία. Δυστυχώς στα σχολεία σήμερα διδάσκουν στα παιδιά, και αυτό το γνωρίζω προσωπικά, ότι λέξεις όπως αγάς, σεβντάς, άχτι, αφέντης κ.α. είναι τουρκικά κατάλοιπα από την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Αλλά όπως έλεγε και ο μεγάλος ιστορικός, Θουκυδίδης, «αυτός που γνωρίζει αλλά δεν διδάσκει σωστά, είναι ίδιος με εκείνον που δεν γνωρίζει τίποτα». Οι προαναφερθείσες λέξεις σε συνδυασμό με εκατομμύρια άλλες αφορούν ελληνικά αντιδάνεια. Όρους δηλαδή που πήραν οι Τούρκοι από τους Έλληνες, τους μετέτρεψαν σ' έναν βαθμό και έπειτα επέστρεψαν στην Ελλάδα αλλοιωμένοι. Άλλωστε ο Κ. Παπαρρηγόπουλος αναφέρει πως «οι Τούρκοι δεν ήταν έθνος, άρα δεν είχαν εθνική γλώσσα. Συνεννοούντο μεταξύ τους με ένα βασικό λεξιλόγιο που δεν υπερέβαινε τις 200 λέξεις». Τα παραδείγματα άφθονα· αγάς<ἂγω, άντε ντε<ἂγετε, άχτι<ἂχθος, βερεσές< φέρω, κεφτές<κόπτω, κοράνι< κορέω (τρέχω να φροντίσω), Μέκκα<μέγας, μπερντές<παραπέτασμα, μπρε<μωρέ, νταής<δάιος(φοβερός), ρεμπέτης<ρέμβω(περιπλανιέμαι), σαρίκι<καισαρίκιον(στέμμα καίσαρος)<κεάζω, σεβντάς< σεβίζω(λατρεύω), τσάρκα<κίρκος(κύκλος), τσιγκέλι<αγκύλη, αγκών, φαράσι<φέρω, χαμάμ<χαμαί, κτλ... Αλλά και λέξεις που χρησιμοποιούν μόνο στην Τουρκία και όχι στην Ελλάδα: ḉark(τροχός)<κίρκος, düsman(εχθρός)<δυσμενής, cins<γένος...

Όπως αναφέρει και ο Κ. Καβάφης «και την ελληνική λαλιά ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμε ως τους Ινδούς».

Επομένως η ελληνική γλώσσα και δη η ομηρική έχει φωλιάσει για τα καλά σε κάθε γλώσσα και νοηματοδοτεί όρους παγκόσμιους που ενυπάρχουν στην μουσική, την ιατρική, τις θετικές επιστήμες, τις τέχνες...

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να την διατηρήσουμε και να αφήσουμε στην άκρη τον ψευτο-προοδευτισμό των καιρών, που στο όνομα μίας δήθεν αντικειμενικότητας, θέλει την ελληνική γλώσσα να μην διαφέρει ακόμη και από την πιο σπάνια διάλεκτο, όπως είχε διατυπώσει στο παρελθόν Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Άλλωστε όπως έλεγε και η Ζακλίν ντε Ρομιγύ «τα ελληνικά, γλώσσα της διαύγειας και του λογισμού, χρησίμευσαν στην αναζήτηση της σαφήνειας και της λογικής σε όλα... Ο ιδεαλισμός, το ιδεώδες, γενικά η ιδέα, είναι λέξεις ελληνικές...». Και ο μεγάλος ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος στο ποίημα του «Η ελληνική γλώσσα», γράφει «Ὅταν κάποτε φύγω ἀπὸ τοῦτο τὸ φῶς\ θὰ ἑλιχθῶ πρὸς τὰ πάνω\ ὅπως ἕνα ρυακάκι ποὺ μουρμουρίζει.\ Κι ἂν τυχὸν κάπου ἀνάμεσα

στοὺς γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω ἀγγέλους,\ θὰ τοὺς μιλήσω ἑλληνικά,\ ἐπειδὴ δὲν ξέρουνε γλῶσσες.\ Μιλᾶνε μεταξὺ τους μὲ μουσική».

Ελένη Γεωργακάκη, Φοιτήτρια Φιλοσοφικής

ΠΥΓΜΗ.gr

Σε τροχιά σύγκρουσης Κυβέρνηση – Τρόικα (;)

http://www.antinews.gr/2013/04/06/211293/

(Ανανεωμένο) Σε τροχιά σύγκρουσης με την τρόικα οδηγείται η κυβέρνηση και είναι ίσως η πρώτη φορά που η κατάσταση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη και σοβαρή. Μπορεί και στις προηγούμενες επισκέψεις του Τόμσεν στην Αθήνα να υπήρξαν διαφωνίες και αντιπαραθέσεις, ωστόσο, η τωρινή έχει μια μεγάλη διαφορά. Δεν υπάρχει άλλο λίπος να καεί. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια ούτε για νέα μέτρα αλλά ούτε και για την αποδοχή των σκληρών όρων που θέτουν οι τροικανοί, ίσως παίρνοντας θάρρος και από το «μάθημα» που έδωσαν στην Κύπρο.

Επισήμως η αναβολή της συνάντησης του Γ. Στουρνάρα με την τρόικα ήταν ότι ήθελαν οι δεύτεροι να προετοιμαστούν καλύτερα. Να μελετήσουν τις προτάσεις που έκανε η κυβέρνηση και να δουν μέχρι που μπορεί να τραβήξουν το σχοινί. Φαίνεται ότι ήταν αίτημα του Π. Τόμσεν η αναβολή ώστε στη συνάντηση με τον Αντώνη Σαμαρά στις 11 το πρωί της Κυριακής να ξεκαθαρίσει το τοπίο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτή την ώρα γίνεται σύσκεψη στο υπουργείο Οικονομικών με τον Γ. Στουρνάρα και το επιτελείο του να βάζουν όλο το πακέτο κάτω και να ετοιμάζουν τις άμυνές τους για το αυριανό ραντεβού. Πιθανότατα το βράδυ ο κ. Στουρνάρας θα κάνει μια ακόμη σύσκεψη με τον πρωθυπουργό, ενδεικτικό της κρισιμότητας της κατάστασης. Μάλιστα, υψηλόβαθμο στέλεχος έλεγε ότι η τρόικα προτείνει «λύση – πακέτο», δηλαδή όλα τα ανοικτά θέματα να κλείσουν εδώ και τώρα και να πάρει η Ελλάδα τις δύο δόσεις των 8,8 δις ευρώ. Αντίθετα η κυβέρνηση λέει ότι μπορεί να επιλυθούν σταδιακά τα θέματα και δεν μπορεί να υπάρξει δέσμευση για όλα μαζί.

Οι πληροφορίες του antinews κάνουν λόγο για πολύ βαρύ κλίμα μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας, γεγονός που επιβεβαιώθηκε την Παρασκευή το βράδυ όταν η συνάντηση στο υπουργείο Οικονομικών κράτησε μόλις δύο ώρες και ήταν φανερή η δυσφορία του οικονομικού επιτελείου.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει δώσει εντολή να μην υποκύψουν σε υπερβολικές και εκτός πραγματικότητας απαιτήσεις της τρόικας.

Και μπορεί στο θέμα του δημοσίου να έχουν κάποια δίκια, αφού δεν έχει γίνει καμιά ουσιαστική προσπάθεια αναμόρφωσης του δημόσιου τομέα, ωστόσο, στο θέμα του χαρατσιού και στην απαίτησή τους να μη γίνει το deal Εθνικής – Eurobank βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου.

Πληροφορίες μέσα από την κυβέρνηση αναφέρουν ότι ο υπουργός Οικονομικών στη συνάντηση της Παρασκευής και μετά από συνεννόηση με τον Αντώνη Σαμαρά, είπε στον Πόλ Τόμσεν και την παρέα του: «Ως εδώ. Αν θέλετε να σας παραδώσουμε τα κλειδιά της χώρας και να τα πάτε στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, πείτε το τώρα. Μη ζητάτε άλλα μέτρα, δεν υπάρχουν άλλες αντοχές».

Η έκρηξη της κυβέρνησης οφείλεται στο γεγονός ότι οι τροικανοί ζήτησαν κι άλλα μέτρα, κάτι που σημαίνει ταυτόχρονα περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και νέο μαχαίρι στις δημόσιες δαπάνες. Γεγονός φυσικά που δεν αντέχει η κοινωνία και οποιαδήποτε προσπάθεια να περάσουν τέτοια μέτρα στη Βουλή θα οδηγήσουν σε κατάρρευση της κυβέρνησης και πολιτική κρίση άνευ προηγουμένου.

Εκτός βεβαίως κι αν η τρόικα έχει αυτό ακριβώς βάλει στόχο. Να διαλύσει την κυβέρνηση και να οδηγήσει σε χρεοκοπία τη χώρα.

Το «ως εδώ και μη παρέκει» θα είναι και η στάση που θα κρατήσει ο κ. Σαμαράς και στο αυριανό ραντεβού. Η μόνη βάση που συζητά η κυβέρνηση είναι να αποδεχθεί η τρόικα τη συμφωνία στις τράπεζες και να προχωρήσει η ανακεφαλαιοποίηση, να αποδεχθεί την πρόταση για το χαράτσι στα ακίνητα που έχει γίνει και να συζητήσουν τον τρόπο που θα γίνουν οι απολύσεις στο Δημόσιο. Εκεί πράγματι υπάρχει πρόβλημα, όπως και με την αργοπορία του κ. Μανιτάκη, ωστόσο, η κυβέρνηση θα δεσμευτεί ότι θα φύγουν έως και 1.000 επίορκοι και κοπανατζήδες μέχρι τον Ιούνιο ενώ θα προχωρήσει η κινητικότητα με ταχύτερους ρυθμούς.

Και φυσικά στο Μαξίμου δε συζητούν σε καμιά περίπτωση την επιβολή νέων μέτρων λιτότητας.

Όπως όλα δείχνουν οι διαπραγματεύσεις θα κινούνται στη λογική του μπρα ντε φερ με άγνωστο τον τελικό νικητή. Ωστόσο, φαίνεται ότι η κυβέρνηση έχει καταλάβει (έστω κι αργά) ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για μέτρα και δε μπορεί να υποχωρεί η χώρα σε κάθε παράλογη απαίτηση της τρόικας. Δύο είναι οι λύσεις που φαίνονται στον ορίζοντα:

1.      Ή γίνεται η χώρα «Κούγκι» και κανείς δεν ξέρει που πάμε. Τότε θα υπάρξει σίγουρα ρήγμα στο πολιτικό σκηνικό και δεν θα δοθεί η δόση των 8,8 δις ευρώ. Υπενθυμίζουμε ότι αρχές Μαΐου πρέπει να πληρωθεί ένα ομόλογο άνω των 6 δις ευρώ.

2.      Ή γίνονται αμοιβαίες υποχωρήσεις αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί η λύση αυτή να περιέχει νέα μέτρα. Τότε οι διαπραγματεύσεις θα κλείσουν τις επόμενες ημέρες.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΟΚ! ΒΡΗΚΑΝ ΠΡΟΒΙΕΣ ΣΚΥΛΩΝ ΣΕ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΤΗΝ ΚΥΨΕΛΗ‼! ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΑ ΕΦΑΓΑΝ‼! ΠΟΙΟΙ ΑΡΑΓΕ;;; (ΦΩΤΟ ΓΙΑ ΓΕΡΑ ΝΕΥΡΑ)

http://www.makeleio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=14136:2013-04-06-16-38-23&catid=4:2012-02-11-12-49-59&Itemid=2

Το φρικτό θέαμα με προβιές σκυλιών που αντίκρισε σε μπαλκόνι στην Κυψέλη κατήγγειλε 25χρονη με επιστολή της στην ιστοσελίδα adespoto.gr συνοδεύοντας την επιστολή και με φωτογραφικό υλικό.

Στην επιστολή της, η 25χρονη, αναφέρει τα εξής:...

"Γεια σας ονομάζομαι Μ.Τ., είμαι 25 χρονών και από νεογέννητο είχα πάντα ένα σκύλο δίπλα μου, οπότε καταλαβαίνετε την αγάπη μου για αυτά τα πλάσματα.

Σήμερα 5/04 στο κέντρο της Αθήνας, στην Οδό Δροσοπούλου στην Κυψέλη αντίκρισα ένα θέαμα που με έχει κάνει να σοκαριστώ.

Σε μπαλκόνι πολυκατοικίας, είχαν απλωμένες πάρα πολλές προβιές σκύλων και πιθανών και γατών. (προφανώς τα έφαγαν;)

Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω για αυτό. Καταγγελία; Και που; Θα βγάλω άκρη;

Σας παραθέτω πιο κάτω τη φωτογραφία, μπορείτε να μεγεθύνετε αρκετά για να δείτε λεπτομέρειες".

Τα στοιχεία και η διεύθυνση έχουν προωθηθεί τόσο στον Δήμο Αθηναίων, όσο και στην αστυνομία και σε φιλοζωικές οργανώσεις του κέντρου.

Tα πρωτοσέλιδα της Κυριακής (7 Απριλίου 2013)

http://online-pressblog.blogspot.gr/2013/04/t-7-2013.html