Τα παιχνίδια που παίζονται με την καταστροφή της Χίου...

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2012/08/blog-post_4472.html

Του Δημήτρη Καζάκη

Η Χίος καίγεται σε βαθμό κακουργήματος. Φταίει μήπως ο καιρός; Όχι βέβαια. Η ανυπαρξία απαραίτητης υποδομής, η πλήρης διάλυση και των υπαρκτών υποδομών, η ανύπαρκτη συντήρηση των δασικών περιοχών που επαφίενται στον εθελοντισμό των κατοίκων, η εγκατάλειψη του νησιού από την κεντρική εξουσία που δεν διαθέτει πόρους για ασήμαντη αφορμή, όπως η πολιτική προστασία και τα γνωστά. Οι καταγγελίες δίνουν  και παίρνουν για την κυβέρνηση και τον ρόλο της στο κάψιμο του νησιού. Τα κεντρικά μέσα προπαγάνδας αδιαφόρησαν πλήρως για το όλο θέμα, είτε το κατέταξαν σε τριτεύουσα σειρά. Όλα αυτά φαίνονται μάλλον ύποπτα. 

Με δεδομένο το ενδιαφέρον και ορισμένων επενδυτικών κύκλων (ελληνοτουρκικής και αμερικανικής καταγωγής) για την χρήση του νησιού στο δίκτυο ΒΑΠΕ του Αιγαίου, αλλά και την αξιοποίηση της θέσης των μεγάλων νησιών της "Ασπρης Θάλασσας" για ολοκληρωμένα προγράμματα τουριστικής αξιοποίησης μαζί με τα παράλια της Τουρκίας, το κάψιμο του νησιού δεν φαίνεται καθόλου τυχαίο. Είναι μάλλον προφανές ότι το νησί καίγεται για να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες "ανάπτυξης" που απαιτούν οι δανειστές, τα επενδυτικά κεφάλαια που κρύβονται πίσω από την τρόικα και οι Ευρωπαίοι κατακτητές. Η κυβέρνηση απλά εκτελεί εντολές, ελπίζοντας στο γνωστό μπαξίσι. Δεν χρειάζεται και πολλά. Απλά να είναι ο ευτελής εαυτός της και να διατηρήσει το γνωστό μπάχαλο και χάρβαλο στις υπηρεσίες πολιτικής προστασίας. Αυτό αρκεί, για την ώρα.

Επιπλέον, το κάψιμο του νησιού συνδέεται με σοβαρές αλλαγές που οι Ευρωπαίοι κατακτητές και οι Αμερικανοί θέλουν να επιφέρουν στις συνθήκες ασφαλείας της ευρύτερης περιοχής. Δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε ότι στις μεγάλες φωτιές του 2007,  τόσο οι "ειδικοί" του ΝΑΤΟ, όσο και της ΕΕ, είχαν βγει και είχαν μιλήσει για τον κίνδυνο της "πυροτρομοκρατίας". Αυτό που ήθελαν να πουν ήταν ότι η Ελλάδα του 2007 δεν ζούσε τον πύρινο εφιάλτη της κρατικής αδιαφορίας, της κυβερνητικής σκοπιμότητας, αλλά και της επιχειρηματικής ασυδοσίας, αλλά την απειλή μιας σχετικά νέας μορφής τρομοκρατίας, της "πυροτρομοκρατίας". Επομένως τα μέτρα που έπρεπε να παρθούν δεν αφορούσαν μόνο την κατάσβεση της φωτιάς και της αποκατάστασης των ζημιών, αλλά πρωτίστως μέτρα "εθνικής ασφαλείας" στα πλαίσια του πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας. ...


Αν θυμάστε ο τότε, υπό παραίτηση, πρωθυπουργός έκανε εμφανίσεις αλά Μπους και κήρυξε -- αν και είχε παραιτηθεί λόγω προεκλογικής περιόδου -- στην μισή Ελλάδα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Λίγο έλειψε να προχωρήσει σε επίκληση του άρθρου 11 του Συντάγματος για στρατιωτικό νόμο. Τότε, αν θυμάστε, καμιά από τις πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης δεν είχε επισημάνει την επικινδυνότητα των κινήσεων Καραμανλή, ούτε την τακτική εκτροπής που ακολουθούσε. Το μεν ΠΑΣΟΚ γιατί ήταν στο κόλπο, ενώ τα κόμματα της αριστεράς ως συνήθως περί άλλων τύρβαζαν. Την γλυτώσαμε γιατί αφενός ο λαός δεν μάσησε τα περί "πυροτρομοκρατίας" και αφετέρου γιατί η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων τότε αρνήθηκε να υπακούσει σε πολιτικές εντολές επιβολής στρατιωτικού νόμου.

Σήμερα επανέρχεται το ίδιο σενάριο με μικρές παραλλαγές. Μπορεί το νησί να το καίει η τρόικα, οι δανειστές και η ευρωζώνη με εκτελεστικό όργανο την κυβέρνηση, αλλά κάποιοι ανακάλυψαν τουρκικό δάχτυλο. Άρχισαν λοιπόν να διοχετεύονται "πληροφορίες" ότι οι τούρκοι ξανακαίνε την Χίο κι άλλες τέτοιες ανοησίες. Το γεγονός ότι πολλές από αυτές τις πυρκαγιές στο νησί είναι βαλτές, είνα κάτι περισσότερο από πιθανό. Όπως άλλωστε και πολλές, αν όχι οι περισσότερες, από τις πυρκαγιές που ξεσπούν και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Όμως, το να μιλά κανείς για σκοτεινό σχέδιο των τούρκων πάει πολύ. Λες και δεν έχουμε "δικούς μας" με αρκετά σκοτεινά σχέδια ώστε να κάψουν όχι μόνο τη Χίο, αλλά ολόκληρη την Ελλάδα. Εδώ, η συμμορία του ευρώ, μνημονιακή και αντιμνημονιακή, έχουν βάλει φωτιά και καίνε ολόκληρη την χώρα και μια Χίο θα λυπηθούν;

Το παραμύθι περί τουρκικής εμπλοκής το έκανε σημαία του και το κόμμα του κ. Καμμένου, που όπως όλα στην πολιτική φέρει το παραπειστικό τίτλο "Ανεξάρτητοι Έλληνες". Δεν έχει σημασία αν έχει ή δεν έχει στοιχεία. Έτσι είναι άμα είσαι στην ελληνική Βουλή, μπορείς να λες ότι σου κατεβάσει η γκλάβα, ή ότι σου υπαγορεύει η σκοπιμότητα που υπηρετείς, χωρίς να είσαι υποχρεωμένος να δώσεις λογαριασμό σε κανέναν. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για φτηνή πατριδοκαπηλεία και ταυτόχρονα σκόπιμος αποπροσανατολισμός από τους πραγματικά υπεύθυνους, τι καθεστώς κατοχής που ευπειθώς υπηρετούν τα μνημονιακά και αντιμνημονιακά κόμματα της συμμορίας του ευρώ.
Είναι μόνο αποπροσανατολισμός; Πολύ φοβάμαι πώς όχι. Η παραφιλολογία περί τουρκικού δαχτύλου εξυπηρετεί τις ίδιες σκοπιμότητες των κύκλων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ  που υπήρχαν το 2007. Είδαν ότι οι άκρως επικίνδυνες παπαρολογίες περί "πυροτρομοκρατίας" δεν έπιασαν στον κόσμο και τώρα παίζουν μια "πατριωτική" εκδοχή του: για όλα φταίνε οι Τούρκοι. Ο σκοπός είναι να αλλάξει το καθεστώς του νησιού σε σχέση με την εθνική άμυνα και να τεθεί άμεσα υπό την άμεση επιτήρηση του ΝΑΤΟ, αλλά και των δυνάμεων της ΕΕ (FRONTEX, κλπ.) ως κρίσιμη περιοχή εθνικής ασφαλείας. Η προσπάθεια αυτή εντάσσεται σε μια συνολικότερη επιχείρηση του ΝΑΤΟ να αλλάξει το καθεστώς της εθνικής άμυνας της χώρας και να την εντάξει οργανικά στους επιχειρησιακούς τομείς εθνικής ασφαλείας που έχει αρχίσει να διαμορφώνει. Άλλωστε, μια χώρα υπό διάλυση, με τα νησιά της -- θυμάστε; -- στο τραπέζι του δούναι-λαβείν με τους δανειστές, τα ποικίλα επενδυτικά κεφάλαια και τους Γερμανούς γκάουλάιτερ της ΕΕ, δεν μπορεί να έχει ενιαίο σύστημα εθνικής άμυνας. Είναι μάλιστα ζήτημα αν χρειάζεται ένοπλες δυνάμεις. Αυτό που χρειάζεται είναι ευέλικτες ένοπλες δυνάμεις εθνικής ασφαλείας ταχείας επέμβασης εναντίον των "ασύμμετρων απειλών" που θα προκύψουν.

Θα πρέπει να έχουμε παντελώς καθαρό ότι τα επιχειρηματικά συμφέροντα των μεγάλων ολιγοπωλιακών ομίλων που τόσα χρόνια καταδυναστεύουν αυτόν τον τόπο, οικονομικά και πολιτικά, έχουν προχωρήσει τόσο πολύ στο να τα βρουν με τους αντίστοιχους ολιγάρχες της Τουρκίας, που θα μπορούσαμε να πούμε το εξής: Η ευρύτερη λεκάνη του Αιγαίου έχει γεννήσει ήδη μια ενιαία επιχειρηματική ολιγαρχία που απαρτίζεται από τις μονοπωλιακές κορυφές της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου, η οποία ονειρεύεται την από κοινού εκμετάλλευση της περιοχής. Από την Μαύρη Θάλασσα, έως την Μέση Ανατολή. Σήμερα δεν υπάρχει κανένα μεγάλο όνομα των επιχειρήσεων στην Ελλάδα και την Κύπρο που να μην έχει ισχυρά οικονομικά και επιχειρηματικά ερείσματα στην Τουρκία. Όλοι αυτοί που κυβερνάνε την Ελλάδα τόσα χρόνια μέσα από τα ΜΜΕ, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους έχουν κάνει τα ανοίγματά τους στην Τουρκία και έχουν μεταφέρει σε μεγάλο βαθμό τον κέντρο της επιχειρηματικής δράσης τους για τα επόμενα χρόνια στην γείτονα χώρα.

Μιλάμε για μια ενιαία επιχειρηματική τάξη, η οποία δεν δίνει δεκάρα τσακιστή πια για την εθνική συγκρότηση των χωρών απ' όπου προέρχονται τα διάφορα τμήματά της και έχει βρει σ' αυτή την συνένωση την διέξοδο σε μια εποχή όπου η ΕΕ και το ΝΑΤΟ επιδιώκουν την ρευστοποίηση της περιοχής με οικονομικά, αλλά και με πολιτικά μέσα. Ή η ελληνική επιχειρηματική και πολιτική ελίτ έχει πλήρως ενσωματωθεί στο νέο καθεστώς κατοχής και εκποίησης της Ελλάδας, απ' όπου η χώρα -- και το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό -- δεν πρόκειται να επιβιώσει ως ενιαία εθνική επικράτεια. Το ίδιο συμβαίνει και στην Κύπρο, όπου η αντίστοιχη ελίτ έχει ήδη παραδόσει την ΑΟΖ και βρίσκεται στο παραπέντε να παραδώσει κι ολόκληρο το νησί υπό καθεστώς μνημονίων και κατοχής, ανάλογο μ' αυτό της Ελλάδας. Το μέλλον αυτών των αρχουσών τάξεων δεν συνδέεται πλέον με την υπαρξη τυπικά ανεξάρτητων κρατών, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ως εφαλτήρια επιχειρηματικής επέκτασης όπως έκαναν μέχρι χθες. Πάνω σ' αυτή την βάση τα έχουν βρει με τους αντίστοιχους Τούρκους, υπό την αιγίδα των Αμερικανών και των Ευρωπαίων.

Αυτή η ενιαία επιχειρηματική τάξη, υπό την αιγίδα Ευρωπαίων και Αμερικανών, θέλει το Αιγαίο και τα νησιά του, ιδίως τα παράκτια με την Τουρκία, υπό καθεστώς γκρίζας οικονομικής και πολιτικής ζώνης, όπου το ΝΑΤΟ και η ΕΕ θα παίζουν καθοριστικό ρόλο. Αυτό θα αποτελέσει το αντίβαρο και του διαφαινόμενου διαμελισμού της ίδιας της Τουρκίας από τους συμμάχους της.  Γι' αυτό και όλοι μαζί ξαφνικά θυμήθηκαν τον τεράστιο ορυκτό πλούτο της λεκάνης του Αιγαίου, αλλά και την χάραξη της ΑΟΖ. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι υπό καθεστώς χρεοκοπίας, εκποίησης και κατοχής από την ΕΕ, οι διαπραγματεύσεις για την ΑΟΖ και οι επιχειρήσεις πιστοποίησης του ορυκτού πλούτου είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για να αναδειχθεί η "κοινή μοίρα" των χωρών της περιοχής. Στα πλαίσια αυτά, ούτε η Αθήνα, αλλά ούτε και η Άγκιρα δεν κάνει καμιά κίνηση που δεν έχει υποοδεχθεί από τους μεγάλους εταίρους και συμμάχους.

Όποιος λοιπόν φωνάζει σήμερα ότι φταίνε οι Τούρκοι για την καταστροφή της Χίου, τότε, συνειδητά, ή ασυνείδητα, παίζει, πέρα από ένα πολύ άσχημο παιχνίδι αποπροσανατολισμού από τους πραγματικά υπεύθυνους, αλλά και ένα επίσης πάρα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι για την ασφάλεια του νησιού, αλλά και της Ελλάδας, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα γεωοικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα του νέου καθεστώτος κατοχής.

Η κυβέρνηση πρέπει να ετοιμάζει την χώρα για παν ενδεχόμενο

http://www.antinews.gr/2012/08/19/175416/

Περιγράφουμε σε άλλες αναρτήσεις του Antinews τόσο τα αδιέξοδα (τεχνητά και μη) που δημιουργεί συνεχώς η Γερμανία ενόψει των συνομιλιών με Σαμαρά (Γερμανική «σωτηρία» με παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας)  όσο και την τακτική που διαμορφώνει το Μαξίμου (η στρατηγική Σαμαρά για να πείσει Μέρκελ και ΔΝΤ)

Από όσα διαρρέουν, η στρατηγική του Μαξίμου βασίζεται σε δύο δόγματα: Πρώτον στο δόγμα της παραμονής με κάθε κόστος στο Ευρώ και δεύτερον στο δόγμα της «δωρεάν επιμήκυνσης», δηλαδή μιας ρύθμισης χωρίς η Γερμανία και οι άλλες κυβερνήσεις της ευρωζώνης να χρειαστεί να περάσουν από τα Κοινοβούλιά τους πρόσθετες χρηματοδοτήσεις για την Ελλάδα. «Αυτό πουθα πούμε στην καγκελάριο είναι ότι, αν μας δώσετε παράταση, τότε εμείς μπορούμε ναυποκινήσουμε την ανάπτυξη, να αυξήσουμε τα φορολογικά έσοδα και να καλύψουμε ταχρηματοδοτικά κενά», συνοψίζουν κυβερνητικές πηγές. “Να μείνουμε ζωντανοί, κάτω από τηνομπρέλα της ΕΕ” συμπληρώνει ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας

Είναι λογικό το Μαξίμου να μην αποκαλύπτει όλη την στρατηγική του, πολύ περισσότερο επειδή από την έκβαση των συνομιλιών εξαρτάται όχι μόνο το μέλλον της κυβέρνησης, αλλά της ίδιας της χώρας. Εντούτοις θεωρούμε ότι λόγω ακριβώς αυτών των περιστάσεων η κυβέρνηση δεν πρέπει να εργάζεται μόνο για να σώσει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, αλλά να αρχίσει ταυτόχρονα  να σκέφτεται και προς την κατεύθυνση του ενδεχόμενου της αποπομπής μας από την ευρωζώνη. Για τους εξής λόγους:

Είναι δεδομένο ότι στην Γερμανία κερδίζει διαρκώς πόντους το στρατόπεδο των τραπεζιτών που επιδιώκουν την αποπομπή της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Ακόμα και αν διαλυθεί το ευρώ και πάνε στο μάρκο το οποίο θα δυσχεραίνει τις εξαγωγές τους, ξέρουν ότι σε εκείνη την περίπτωση δισεκατομμύρια ευρωπαϊκών αποταμιεύσεων θα κατευθυνθούν προς τις Γερμανικές τράπεζες . Θείο δώρο αν σκεφτούμε ότι οι τράπεζες τους είναι χρεοκοπημένες.

Από την άλλη οι Γερμανοί βιομήχανοι δεν θέλουν τη διάλυση του ευρώ με την έξοδο της Ελλάδας γιατί ξέρουν επίσης ότι πολύ μεγάλο ποσοστό των κερδών τους οφείλονται στο κοινό νόμισμα.

Το ευρώ έχοντας αφαιρέσει από τις χώρες της περιφέρειας το όπλο της υποτίμησης τις καθιστά μη ανταγωνιστικές. Γιατί, για παράδειγμα, Γερμανός και Έλληνας πουλούν πλέον ζάχαρη στην ίδια περίπου τιμή. Αν όμως η Γερμανία πάει στο μάρκο ή σε κάποιο ευρωμάρκο μαζί με άλλες πλεονασματικές χώρες τότε αυτό θα ανατιμηθεί και θα γίνουν πιο δύσκολες οι Γερμανικές εξαγωγές. Φανταστείτε ένα μάρκο όσο περίπου δύο δολάρια και πέστε μας μετά τι αμάξι θα μπορείτε μελλοντικά να αγοράσετε, VW ή Toyota;H αναπόφευκτη μείωση των εξαγωγών θα φέρει και τριπλασιασμό της ανεργίας (έτσι λένε κάποιοι υπολογισμοί) και τον κίνδυνο να χάσει η Γερμανία μέρος της παραγωγικής της ταυτότητας και να στηρίζεται κι αυτή στο παρασιτικό τραπεζικό σύστημα.

Όμως κι αυτοί που είναι δυνητικοί μας σύμμαχοι απογοητεύονται από τα αποτελέσματα του μνημονίου αδυνατώντας να κατανοήσουν ότι όποια μεταρρύθμιση και όποια διαρθρωτική αλλαγή να υλοποιηθεί η μνημονιακή συνταγή εμπεριέχει τέτοιο μίγμα υπερδανεισμού και ύφεσης που είναι αδύνατο να τελεσφορήσει επιτυχώς.

Πολύ κακώς εδώ και πολύ καιρό οι βόρειοι εταίροι μας θεωρούν ότι για τα καλά τους ευθύνονται αυτοί και για τα κακά τους εμείς. Δεν μπορούν ή δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι το πεπρωμένο των νομισματικών ενώσεων είναι το να λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές οικονομικής ισχύος των ισχυρών σε βάρος των αδύνατων. Αν η ένωση δεν έχει προβλέψει την διοχέτευση μέρους των πλεονασμάτων των ισχυρών προς τους αδύνατους με τη μορφή παραγωγικών επενδύσεων τότε στην πρώτη κρίση οι αδύνατοι πιάνονται στην φάκα της κρίσης χρέους της επιδεινούμενης ύφεσης και των απαγορευτικών πολύ υψηλών επιτοκίων δανεισμού. Μετά επιβάλλεται το μνημόνιο που ουσιαστικά επιτείνει το πρόβλημα. Γιατί υπερδανείζει τις ήδη χρεοκοπημένες χώρες κι άλλο υπό όρους λιτότητας. Η οποία λιτότητα συρρικνώνει το ΑΕΠ μέσα από το οποίο πρέπει να αντληθούν οι πόροι για την αποπληρωμή των χρεών. Δηλαδή εξασφαλισμένο εισιτήριο στην κόλαση.

Τι πρέπει να κάνουμε εμείς δεδομένης του γοργά επερχόμενου κινδύνου;

Σαμαράς και Στουρνάρας πρέπει να ετοιμάσουν τη χώρα για παν ενδεχόμενο.

1) Πρώτο και σημαντικότερο απ’όλα: Να εξαφανισθούν τα πρωτογενή ελλείμματα Χθες. Χωρίς καμιά αργοπορία. Όχι όμως με οριζόντια μέτρα. Αρκεί συμπίεση των υψηλών μισθών και συντάξεων προς τα κάτω. Υπάρχει κατάσταση εθνικής ανάγκης. Όσοι αμείβονται με πάνω από τρία χιλιάρικα να πάνε στα τρία, όσοι παίρνουν μεταξύ 2,3 και τρία να πάνε στα δύο και κάτω από 2,5 αναλογικά να φτάσουν όλα μέχρι τα 1500 ευρώ. Για ένα χρόνο και μετά βλέπουμε.

2) Να αναζητηθούν άμεσα τρόποι τόνωσης της κρατικής ρευστότητας με κοινοτικά κονδύλια και γρήγορες αποκρατικοποιήσεις. Που είναι εκείνο το «επενδυτικό σοκ» για το οποίο μιλούσε σε κάθε προεκλογική ομιλία του ο πρωθυπουργός; Τι γίνεται με τα κονδύλια του ΕΣΠΑ; Καλές οι εξαγγελίες του υπουργείου Ανάπτυξης αλλά πέρασαν δυο μήνες από την ορκωμοσία της κυβέρνησης και προς το παρόν ακούμε και βλέπουμε μόνο εξαγγελίες. Αντί να ξοδεύονται κυβέρνηση και αντιπολίτευση σε ανούσιες, πλέον, συζητήσεις για το ευρώ και την δραχμή, δεν θα ήταν καλύτερα για όλους να αρχίσουμε να μιλάμε για επενδύσεις και για επενδυτικό κλίμα που είναι το νόμισμα των συναλλαγών;

Πρέπει η κυβέρνηση να βρει τρόπους ώστε να μπορούμε να αντέξουμε ένα χρόνο χωρίς εξωτερική χρηματοδότηση χωρίς να καταρρεύσουμε. Το κρίσιμο διάστημα μπορεί να είναι έξι μήνες, αλλά καλού κακού ας ετοιμαζόμαστε για δώδεκα…

Για τον σκοπό αυτό προτείνουμε:

1 Άμεσα Fast Track επενδύσεις από Ρωσία, Ισραήλ και Κίνα σε τομείς που και η δραχμή να έρθει δεν θα κινδυνεύσουν οι επενδύσεις τους. (Όσο το δυνατό γίνεται αυτό)

2. Nα θεσμοθετηθεί η δυνατότητα προπληρωμής της φορολογίας της επόμενης χρονιάς με μια έκπτωση της τάξης του 10%. Υπάρχουν πολλοί Έλληνες που έχουν τις οικονομίες τους στην άκρη και δεν ξέρουν τι να τις κάνουν. Αν τους δοθεί αυτή η δυνατότητα είναι σα να αγοράζουν ομόλογα με 10% απόδοση. Τέτοια εποχή δε μπορεί να προσδοκάται τίποτα καλύτερο.

Καταλήγοντας, επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά ότι η παραμονή της χώρας στο Ευρώ είναι η επιβεβλημένη στρατηγική επειδή τα δεινά από μια επιστροφή στην δραχμή θα είναι αφόρητα για τον λαό, την ίδια στιγμή που οι γνωστοί κατέχοντες θα πολλαπλασιάζουν την περιουσία τους, αγοράζοντας πάμφθηνα τα ασημικά και την εργατική δύναμη της χώρας.

Όμως η Ελλάδα είναι μόνον έναν αδύναμος κρίκος, για πολλοστή φορά στην ιστορία της. Γι αυτό ο Αντώνης Σαμαράς πρέπει να επεξεργάζεται όλες τις προοπτικές, ακόμα και τις χειρότερες. Ο κύριος στόχος του είναι να  σώσει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, όμως πρέπει να δουλέψει και προς την κατεύθυνση του ενδεχόμενου της αποπομπής μας από την ευρωζώνη.

Έχει αυτή υποχρέωση απέναντι στους Έλληνες  και απέναντι στον εαυτό του γιατί θα είναι άδικο να είναι ο πρωθυπουργός που στα χέρια του θα καταρρεύσουν τα πάντα.

Blue Nile - Factor X

Άρθρο-σοκ του Γιώργου Κράλογλου> Ετοιμάζεται το (ανυπόληπτο) κράτος να βάλει χέρι στις καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών;

http://www.kourdistoportocali.com/articles/13403.htm

Από τον Γιώργο Κράλογλου

Επειδή με την πολιτική που ασκείται στον τόπο μας τίποτε δεν είναι αυτονόητο. Και επειδή ξεκίνησαν ήδη περίεργοι «πλάγιοι ήχοι», που προσεγγίζουν και τις καταθέσεις, οφείλει τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση (στο σύνολό της) να εξηγήσουν, με απόλυτη σαφήνεια, πως θα προστατεύσουν τις καταθέσεις σε κάθε περίπτωση και ότι το κράτος δεν θα βάλει περισσότερο χέρι και στο συγκεκριμένο περιουσιακό στοιχείο τα επόμενα χρόνια.

Γιατί εδώ που έχουμε καταντήσει ως χώρα και ως οικονομία οι καταθέσεις στις Τράπεζες (στο μεγαλύτερο μέρος τους) είναι και «τα έτοιμα» που έχει στην μπάντα ο κοσμάκης για να καλύψει αυτά που προκλητικότατα δεν του καλύπτει το κράτος δεκαετίες τώρα.

Βασικές δαπάνες για την περίθαλψη, για την παιδεία, για την βελτίωση της ζωής του και για την συμπλήρωση των αναγκών του μετά τις τεράστιες περικοπές της τελευταίας τριετίας.

Μιλάμε για «τα έτοιμα» που έχουν για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους οι πολίτες και όχι για καταθέσεις εισοδηματιών που καλύπτουν πολυτέλεια στην ζωή τους.

Ο πιθανός αντίλογος ότι οι σκέψεις αφορούν μόνο πλουσίους και μεγαλοκαταθέτες είναι ατυχέστατος. Γιατί οι μεγαλοκαταθέτες που έχουν μείνει στον τόπο θα μεταφέρουν την περιουσία τους, όταν χρειαστεί, εκτός Ελλάδος με το πάτημα ενός κουμπιού και θα ξεπεράσουν το οποιοδήποτε χαράτσι με μηχανισμούς που γνωρίζουν πολύ καλά και με μεθοδεύσεις που θα κάνουν έχοντας εσωτερική πληροφόρηση.

Έχουμε μάλιστα αρκετά, πρόσφατα, «φωτεινά» παραδείγματα...

Οι αγρότες όμως, οι συνταξιούχοι, οι κληρονόμοι κάποιων αγροτών και συνταξιούχων και κάποιοι μισθωτοί που δεν γνωρίζουν τίποτε περισσότερο από αυτό που λέμε λογαριασμός ταμιευτηρίου θα εγκλωβιστούν μέσα στα γνωστά θολά και χυδαία πολιτικά προσκλητήρια φορολόγησης των καταθέσεων δήθεν για να σωθεί η πατρίδα...

Ενώ στην ουσία αυτό που επιδιώκεται είναι και το μοναδικό αυτονόητο στην Ελλάδα. Να σωθεί η κρατική μηχανή παραγωγής ψήφων και κομμάτων για την εξουσία.   

Οπότε στην σοβαρότατη αυτή υπόθεση των καταθέσεων οφείλουν να τοποθετηθούν όχι μόνο η κυβέρνηση και τα κόμματα αλλά και όλοι οι εκείνοι που γυροφέρουν τηλεοράσεις και ραδιόφωνα και σπέρνουν ανησυχία με το δήθεν ενδιαφέρον τους για τον τόπο και το αύριο του λαού.

Γνωστοί βουλευτές, στελέχη, κομμάτων, επιστήμονες, καθηγητές και τεχνοκράτες που βλέπουν την καταστροφή να έρχεται αλλά δεν έχουν καμία «συνταγή» για το πώς θα γλιτώσουμε εκτός από το να πέσει η όποια κυβέρνηση που κυβερνά και να τα σπάσουμε με τους δανειστές. 

Επί της ουσίας τώρα. Το πρώτο που πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι η νέα σεναριολογία κυβερνητικών παραγόντων για το περιουσιολόγιο που θα εφαρμοστεί στο πλαίσιο της νέας φορολογικής πολιτικής.

Σύμφωνα με τα σενάρια αυτά στο επίκεντρο είναι και η καταγραφή και των καταθέσεων όλων των πολιτών, δηλαδή από τον επιχειρηματία μέχρι τον συνταξιούχο, με το πρόσχημα ότι αυτή είναι και η δημοσιονομική πρακτική σε όλες τις χώρες.

Αυτό είναι το πρόσχημα. Αλλά στην Ελλάδα έχουμε μάθει ότι στα προσχήματα της διεθνούς πρακτικής στηρίζονται όλες οι αυθαιρεσίες του κράτους.

Αυθαιρεσίες όπως οι αποφάσεις μιας συγκεκριμένης κυβέρνησης (έχει γίνει και στο παρελθόν) για τον τρόπο και το ύψος φορολόγησης των καταθέσεων που τελικά εξασφαλίζουν πόρους μόνο για το σπάταλο και υδροκέφαλο κράτος. Πόρους που θα μπορούσε βέβαια να εξασφαλίσει με περικοπές και συρρίκνωση.
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1590327
Το δεύτερο που πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι γιατί στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επανέρχονται, με πρόσχημα τους κινδύνους πτώχευσης, στην «συνταγή» χρηματοδότησης της οικονομίας από τις καταθέσεις καθώς και στις κάποιες μορφές φορολόγησής τους για την ενίσχυση των αναγκών της πατρίδας... Και ας μας εξηγήσουν επιτέλους ποια είναι τα όρια των πλουσίων και των μη πλουσίων πολιτών που θέτουν κάθε φορά που αναφέρονται στην συγκεκριμένη «συνταγή».

Τα μικρά κόμματα οφείλουν να ξεκαθαρίσουν γιατί πυκνώνουν τελευταία τις αναφορές τους (σε κάθε ευκαιρία) στην γνωστή θέση τους για κρατικοποίηση των Τραπεζών και ας ξεκαθαρίσουν τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τους πολίτες που έχουν εμπιστευθεί τις οικονομίες τους στις Τράπεζες.

Είναι ακόμη ανάγκη να διευκρινισθεί με πειστικά επιχειρήματα αν από το 2013 και μετά οι καταθέσεις στην Ελλάδα θα παραμένουν υπό το καθεστώς προστασίας των καταθέσεων της ευρωζώνης.

Για την περίπτωση εξόδου από το ευρώ και επιστροφής στην δραχμή δεν υπάρχει λόγος αναφοράς. Γιατί η καταστροφή θα είναι καθολική και με τέτοιους ρυθμούς που θα ξεχάσουμε ακόμη και τι περιουσιακά στοιχεία είχε ο καθένας μας. 

george.kraloglou@capital.gr

Στη ΝΕΤ το Μάλαγα-Παναθηναϊκός την Τετάρτη!

http://www.sport-fm.gr/article/573987

Photo: Action Images

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες τουwww.sport-fm.gr, το παιχνίδι Μάλαγα-Παναθηναϊκός για τη φάση των πλέι-οφ του Τσάμπιονς Λιγκ θα το δείξει τελικά η ΝΕΤ.

Ο αγώνας είναι προγραμματισμένος να διεξαχθεί αυτήν την Τετάρτη στις 21:45, ενώ η ρεβάνς θα γίνει στις 28 Αυγούστου στο ΟΑΚΑ.

Όλα δείχνουν, πάντως, πως η ΕΡΤ θα συνεχίσει κανονικά και με το υπόλοιπο Τσάμπιονς Λιγκ.

"Αντώνη Σαμαρά, ήλθε η ώρα να διορθώσεις το λάθος σου του 1990: Κλείσε τη βάση της Σούδας, σήμερα!" - Ανοιχτή επιστολή του Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου Σταύρου Βιτάλη, στον Πρωθυπουργό

Αθήνα, 20 Αυγούστου 2012

Αντώνη Σαμαρά, ήλθε η ώρα να διορθώσεις το λάθος σου του 1990: Κλείσε τη βάση της Σούδας, σήμερα.

Ανοιχτή επιστολή του Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου Σταύρου Βιτάλη, στον Πρωθυπουργό.

Αντώνη Σαμαρά. Πέρασαν τα χρόνια, αλλά οι θύμησες βλέπεις, δεν σβήνονται από τη μνήμη. Δεν ξεχνώ  το τηλεφώνημα του φίλου και αδελφού μου του Ανδρέα του Λεντάκη (ξέρεις εκείνου του: Χτυπούν απόψε στην ταράτσα τον Ανδρέα, μετρώ τους χτύπους το αίμα μετρώ… μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι και το κελί μας κόκκινο ουρανό) το 1993, όταν – θυμάσαι; – έφτιαξες, την Πολιτική Άνοιξη.

«Σταύρε, να βοηθήσεις τον Αντώνη», μου είπε στο τηλέφωνο ο ρομαντικός εκείνος επαναστάτης, τον οποίο γνώριζα από σκοτεινές εποχές και ήταν μάλιστα, ο πρώτος που συγχώρεσε τους δημίους του.

Δεν μπορούσε να πει κανείς όχι στον Ανδρέα. Αποφασίσαμε τότε λοιπόν, μια παρέα άσχετη με τη δική σου ιδεολογικοπολιτική διαδρομή να σε βοηθήσουμε. «Καπάκι» ήλθε και ο μεγάλος μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης και μας μίλησε για την «άνοιξη που χρειάζεται ο τόπος». Εσύ Αντώνη, τότε – θυμάσαι; - σε κάθε σου τόνο, μας μίλαγες τότε, για «υπέρβαση, φιλότιμο» κλπ «υπερβατικά». Μια πλειάδα υπενθύμισης ονείρων και οραμάτων γενεών και γενεών,  που χτύπησαν μέσα μας, το καμπανάκι της τρισχιλιόχρονης ιστορίας των αγώνων για ψωμί και αξιοπρέπεια του τόπου αυτού, του «μικρού του μέγα».

Πολύ σύντομα διαπιστώσαμε πως η «υπέρβασή» σου, δεν ήταν αυτό που εμείς εννοούσαμε. Βιώσαμε για πρώτη φορά τότε, την «επαγγελματική» άποψη «περί τα πολιτικά». Με αρκετή στεναχώρια, ακόμη και στις προσωπικές συζητήσεις, σε ακούσαμε να μιλάς για «ρεαλισμό, ανάγκη για ψηφοθηρία» και πολλά  άλλα που για μας, απλούς αγωνιστές για το ψωμί και την αξιοπρέπεια του Λαού και της Πατρίδας μας, ήτανε άγνωστα πράγματα. Ώσπου, κουραστήκαμε από το μπρός-πίσω σου και αποτραβηχτήκαμε, για να συνεχίσουμε τους αγώνες τους κοινωνικούς, σε άλλους δρόμους από τους δικούς σου.

Σήμερα είσαι Πρωθυπουργός. Δεν πολυκαταλαβαίνουμε – για μια ακόμη φορά - τι ακριβώς θες να πεις στην ελληνική κοινωνία. Προφανώς γνωρίζεις πως το χρέος (που η παράταξή σου και αυτή των σημερινών σου συνεταίρων του ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν), δεν μπορεί να αποπληρωθεί, ούτε σε 300 χρόνια. Προφανώς γνωρίζεις ότι είσαι και εσύ (όπως εκείνος ο ανεκδιήγητος το ΓΑΠ), ένα κομμάτι του προβλήματος και όχι η λύση του, στο τεράστιο αδιέξοδο που βιώνει σήμερα, ο Λαός και η Πατρίδα μας.

Υπάρχει όμως κάτι που μπορείς να κάνεις: Να διορθώσεις το φοβερό λάθος που έκανες το 1990, με τη γενική συμφωνία που διέπει το καθεστώς της Βάσης της Σούδας , τη Μutual Defence Cooperation Αgreement, την οποία υπέγραψες εσύ, όταν ήσουν υπουργός Εξωτερικών.

Συμφώνησες τότε με τους Αμερικάνους, στην παραχώρηση ναυτικών και αεροπορικών διευκολύνσεων προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Φυσικά η αρχική σου συμφωνία, συμπληρώθηκε έκτοτε από διάφορα Μνημόνια Κατανόησης (ΜoUs) επί διαφόρων ειδικότερων ζητημάτων. Ωστόσο οι διευκολύνσεις στους Αμερικάνους, παραχωρούνται, (θεωρητικά τουλάχιστον και σύμφωνα με τη συμφωνία που έκανες), κατόπιν αδείας της ελληνικής κυβέρνησης.

Να σου θυμίσω μερικά ακόμη πράγματα από αυτά που υπέγραψες:

Η Βάση της Σούδας να βρίσκεται υπό ελληνική διοίκηση από τη μία πλευρά, αλλά το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό από την άλλη, να διατηρεί τη διοίκηση και τον έλεγχο στο δικό του προσωπικό, υλικό και λειτουργίες, όταν χρησιμοποιεί εγκαταστάσεις.

Ήξερες από τότε πως για τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Σούδα αποτελεί προκεχωρημένη Βάση ανεφοδιασμού για τις επιχειρήσεις τους στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή. Οι Αμερικανοί μπορούν να χρησιμοποιούν δεξαμενές καυσίμων στη Σούδα, τις οποίες γεμίζουν με δικό τους καύσιμο. Παράλληλα, διαθέτουν και αποθήκες πυρομαχικών, ενώ κανείς δεν μας έχει πει σήμερα, αν μέσα στις εγκαταστάσεις τους, υπάρχουν και bunkers πυραύλων, με η χωρίς πυρηνικές κεφαλές.

Γνωρίζεις επίσης πως η Σούδα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καθαρή επιχειρησιακή στρατιωτική δράση. Ωστόσο, στη συνέχεια, επέτρεψες και εσύ και οι μετά από εσένα «λεβέντες» πολιτικοί μας, να κατασκευασθεί το περίφημο κρηπίδωμα Κ-14.

Κατασκευασμένο με κονδύλια του ΝΑΤΟ, το Κ-14 μπορεί να φιλοξενήσει αεροπλανοφόρο. Το μήκος του υπολογίζεται περίπου 300 μέτρα και το πλάτος του περίπου 100 μέτρα. Αυτό το στοιχείο προσφέρει συγκριτικό πλεονέκτημα στη Σούδα καθώς πρόκειται για τη μοναδική τέτοια εγκατάσταση στη Μεσόγειο.

Επίσης, στο αεροπορικό τομέα της Βάσης, οι Αμερικανοί διατηρούν δικό τους τμήμα, που το διοικούν αποκλειστικά οι ίδιοι, εντός της 115 Πτέρυγας Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας. Εκεί μπορούν να φιλοξενηθούν όλοι οι τύποι αεροσκαφών, από μαχητικά ως και μεταγωγικά C-130

Στη Σούδα υπάρχει ακόμη, ένα από τα ελάχιστα ανά τον κόσμο κέντρα Foracs. Πρόκειται για κέντρο στο οποίο επισκευάζονται τα ηλεκτρονικά συστήματα πολεμικών πλοίων όταν αυτά απομαγνητίζονται και αποσυντονίζονται.

Ας έλθουμε όμως στο σήμερα Αντώνη Σαμαρά, Πρωθυπουργέ της Ελλάδας:

·         Προφανώς γνωρίζεις πως η  αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση της Σούδας, θεωρείται σημείο - κλειδί για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο. 

·         Προφανώς γνωρίζεις αυτό που ζήτησαν οι Αμερικάνοι πρόσφατα,  ότι πιθανότατα θα κάνουν χρήση των αεροναυτικών διευκολύνσεων της Βάσης τους στη Σούδα κατά τη διάρκεια των επόμενων εβδομάδων, σε ότι αφορά την «ανθρωπιστική κρίση στην Συρία».

·         Προφανώς γνωρίζεις πως η Βάση της Σούδας είχε χρησιμοποιηθεί και στις πρόσφατες επιχειρήσεις στη Λιβύη, με τη διαφορά ότι τότε υπήρχε η «κάλυψη» του ΝΑΤΟ, ενώ στην περίπτωση της Συρίας δεν υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που να δίνει άλλοθι στην ελληνική πλευρά να εγκρίνει τη χρήση της Βάσης. 

·         Προφανώς ακόμη γνωρίζεις τη στάση της Ρωσίας η οποία ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους και σε κάθε ευκαιρία ότι δεν θα ανεχτεί επέμβαση της Δύσης στη Συρία.

·         Προφανώς γνωρίζεις  πως, αν η Μόσχα, αποφασίσει «να τραβήξει το σχοινί» (κάτι το οποίο είναι σήμερα παραπάνω από πιθανότητα), τότε είναι πιθανόν η Αθήνα να βρεθεί στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να δίνει έγκριση σε ΝΑΤΟϊκά μαχητικά να χρησιμοποιούν τη Βάση της Σούδας για να χτυπούν στόχους ρωσικού συμφέροντος στη Συρία.

·         Προφανώς λοιπόν γνωρίζεις τι πρόκειται να γίνει σε μια τέτοια περίπτωση: Να βρεθεί δηλαδή ο ελληνικός Λαός, απέναντι στους ιστορικούς του φίλους και συμμάχους και δίπλα σε αυτούς που έστρωσαν τον εμφύλιο, σακάτεψαν την Κύπρο, μας βούλιαξαν στο σημερινό οικονομικό αδιέξοδο.

Σε όλη τη διαδρομή σου, από τότε τουλάχιστον που σε θυμάμαι (ως και υποψήφιος βουλευτής της ΠΟΛΑΝ), Αντώνη Σαμαρά, Πρωθυπουργέ της Ελλάδας, ήσουν ένα αδιάκοπο μπρος-πίσω.

Στα ζητήματα των επιλογών, τόσο των δικών σου, όσο και των συνεταίρων σου Βενιζέλου και Κουβέλη, έχουμε τοποθετηθεί και κάθετα και κριτικά και θα συνεχίσουμε να τοποθετούμαστε, ως Πατριωτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας, με συνέπεια και συνέχεια.

Στο συγκεκριμένο όμως ζήτημα της Σούδας, επειδή εσύ είσαι αυτός που έβαλες τη βάση του το 1990, είσαι υποχρεωμένος από την ίδια την ιστορία, να πάρεις θέση.

Βλέπεις Αντώνη πως ο μακιαβελισμός στην πολιτική είναι καλάθι δίχως πάτο. Ωστόσο, κάποια στιγμή, σε κάποια φάση της ζωής σου, πριν εγκαταλείψεις την πολιτική (δες λίγο τον δυστυχισμένο ΓΑΠ, τον κύριο «λεφτά υπάρχουν» για να καταλάβεις τι σου προτείνω), μία τουλάχιστον υπέρβαση από αυτές που χρόνια μας έταζες, πρέπει να κάνεις.

Κλείσε σήμερα τη βάση της Σούδας, η τουλάχιστον περιόρισε τους Αμερικάνους στις συμβατικές τους υποχρεώσεις. Μην επιτρέψεις να βιώσει η Ελλάδα και ο Λαός μας, τη μεγαλύτερη ίσως περιπέτεια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η οποία από ότι δείχνουν όλα τα πράγματα, είναι «προ των πυλών».

Αν δεν το κάνεις ούτε αυτό, τότε θα μείνεις στην ιστορία, ως ο μικρός εκείνος και ασήμαντος επαγγελματίας πολιτικός, που το μόνο που έκανε σε όλη την διαδρομή του, ήταν να λέει ψέματα σε παλληκάρια σαν τον Αντρέα τον Λεντάκη και σε ποιητές σαν τον Οδυσσέα Ελύτη. Και ξέρεις τι λέει ο Ελύτης Αντώνη: «Όταν τα όνειρα πάρουν εκδίκηση, των Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χρίσις, θα φρίξει. Ταραχή θα πέσει στον Άδη και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου».

Πατριωτικό Μέτωπο
Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης

Κεντρικά Γραφεία Αθηνών: Νίκης 33,
10557, Σύνταγμα, Αθήνα
Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 http://www.pamet.gr mailto:pametopo@gmail.com

Nα απολύσουν πρώτα τους συγγενείς των πολιτικών που "τρύπωσαν" στο δημόσιο και μετά να προχωρήσουν σε άλλες απολύσεις

http://attikanea.blogspot.gr/2012/08/n_19.html 

Καταστρέφοντας μια γενιά και το ελληνικό κράτος

 

Του Σάββα Καλεντερίδη

 

Όταν ξεκίνησε η οικονομική κρίση και ιδιαίτερα όταν άρχισαν να συζητούνται τα άμεσα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν για την αντιμετώπισή της, συζητώντας με φίλους πολιτικούς της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε (2010), τους έκανα την πολύ απλή ερώτηση: Ποιος είναι ο κυριότερος παράγοντας που ευθύνεται για τα ελλείμματα; Όλοι μου απαντούσαν ότι είναι το κράτος.

Η επόμενη ερώτηση ήταν: Εκτός από τις δημόσιες δαπάνες, είστε διατεθειμένοι να απολύσετε για παράδειγμα εκατό χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους;

Μάλιστα, για να μην υπάρχουν αδικίες, τους πρότεινα να απολυθούν όσοι προσελήφθησαν εκτός ΑΣΕΠ από το 2000 και εντεύθεν, δηλαδή από κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, που ενώ ήξεραν ότι η χώρα οδεύει στο γκρεμό, συνέχιζαν να διορίζουν τους «πελάτες» τους στο δύσμοιρο και καταχρεωμένο ελληνικό κράτος.

Η απάντηση όλων ήταν κάθετη και εντυπωσιακά αποφασιστική: Δεν πρέπει να γίνουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.

 

Έκτοτε πέρασαν δυο ολόκληρα χρόνια και η Ελλάδα κάθε μέρα που περνά βουλιάζει ολοένα και πιο βαθιά στο βούρκο του υπέρογκου δημόσιου χρέους, το οποίο, εκτός του ότι δεν είναι εξυπηρετήσιμο, με τις επιδράσεις του διαλύει μέρα με τη μέρα την ελληνική κοινωνία. Αυτά τα δυο χρόνια έχουν ληφθεί όλα τα μέτρα, οριζόντια και κάθετα, αλλά η κρίση αντί να μετριαστεί γίνεται όλο και πιο άγρια και βαθαίνει, με τις επιχειρήσεις να κλείνουν η μια μετά την άλλη και τους Έλληνες που έχουν χάσει τη δουλειά τους μόνο αυτό το διάστημα να έχουν ξεπεράσει κατά πολύ το μισό εκατομμύριο.

Αυτό το επίμαχο διάστημα, που διαλύθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες, για έναν ακατανόητο λόγο δεν έχασε τη δουλειά του ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος. Δηλαδή από μια κρίση που προκλήθηκε ΚΑΙ επειδή επί δεκαετίες πολιτικοί και πολίτες μπήκαν στη διαδικασία της ανήθικης και άνομης πολιτικής συναλλαγής, ανταλλάσσοντας ψήφους με θέσεις στο δημόσιο, το κράτος και το πολιτικό σύστημα θυσίασε τους αθώους πολίτες και προστάτευσε ως να επρόκειτο για «ιερή αγελάδα» τους πελάτες του, που παραμένουν βολεμένοι στο ελληνικό κράτος, το οποίο πεθαίνει μέρα με την ημέρα.

 

Ανήθικοι και άβουλοι οι πολιτικοί, παγιδευμένοι στις εθνοκαταστροφικές πρακτικές τους, εφηύραν την λεγόμενη εφεδρεία, που αποδείχτηκε ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό και η οποία μάλλον έβλαψε παρά ωφέλησε το ελληνικό κράτος με τον.. τρόπο που εφαρμόστηκε. Τώρα, αφού έχασαν τη δουλεία τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα επειδή δεν λήφθηκαν έγκαιρα τα απαραίτητα μέτρα, συνεχίζει να υπάρχει αδήριτη ανάγκη και απαίτηση για ελάφρυνση του δημοσίου κατά εκατόν πενήντα χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι αν είχαν απολυθεί το 2010, το πιο πιθανόν είναι να γλυτώναμε τουλάχιστον διπλάσιες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.

Ακόμα και τώρα, αυτήν την ύστατη στιγμή πριν την ολοκληρωτική κατάρρευση, οι πολιτικοί δεν είναι σε θέση να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και αφήνουν κι αυτό το μείζον πρόβλημα να το λύσει ο πανδαμάτωρ χρόνος. Αντί να είναι αυτοί που θα αναλάβουν πρωτοβουλίες και θα λάβουν σωτήρια μέτρα για το κράτος, την κοινωνία και την πατρίδα, «πασάρουν» τη βρώμικη δουλειά στην Τρόικα και στη συνέχεια λένε ότι μέχρι το 2015 θα έχουν αποχωρήσει από το δημόσιο εκατόν πενήντα χιλιάδες εργαζόμενοι, άρα το πρόβλημα θα λυθεί από μόνο του.

Όμως, εκτός του ότι αυτές οι εκατόν πενήντα χιλιάδες άνθρωποι θα συνεχίζουν να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό μέσω των ασφαλιστικών ταμείων, τίθεται και ένα άλλο τεράστιο ζήτημα. Το ελληνικό κράτος, που το χρειαζόμαστε για να υπηρετεί τον Έλληνα πολίτη και να διασφαλίζει την εθνική κυριαρχία και τη συνέχεια του έθνους, με τους συγκεκριμένους χειρισμούς στην ουσία οδηγείται στην πλήρη καταστροφή, αφού την πρώτη την έκανε ο Κουτσόγιωργας, όταν οικοδομούσε το ...σοσιαλιστικό όνειρο πάνω στην αθλιότητα και τη φαυλότητα. Το γιατί μιλούμε για πλήρη καταστροφή μπορούμε με ευκολία να το διαπιστώσουμε αν κάνουμε μια προβολή στο 2020. Τότε θα έχουμε ένα ελληνικό κράτος με γηρασμένους δημοσίους υπαλλήλους, ένα κράτος απολύτως ξεκομμένο και αποστερημένο από τις νέες τεχνολογίες, τα νέα ρεύματα, τους κάθε είδους νεωτερισμούς και τον ενθουσιασμό της νεολαίας, η οποία, για μια ολόκληρη γενιά, θα έχει χάσει την επαφή της με το ελληνικό κράτος.

Εδώ όμως αναδεικνύεται μια άλλη κοινωνική αλλά και εθνική πτυχή. Σε μια κοινωνία που πένεται, σε μια κοινωνία που κάθε σπίτι έχει τουλάχιστον έναν άνεργο, εκτός από τις οικογένειες εκείνες που βολεύτηκαν όλοι στο δημόσιο, τότε που οι κλαδικές έλυναν κι έδεναν ή μάλλον (σε εποχές που) έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, σε μια κοινωνία που η ανεργία αγγίζει το 25%, ποσοστό που φθάνει το 50% στους νέους, σε μια χώρα που το πολιτικό σύστημα, αντί να δείξει υπευθυνότητα,γεννά νέους και ακόμα πιο ανεύθυνους λαϊκιστές, που θέλουν να φορτώσουν το δημόσιο με άλλες εκατό χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, άραγε έχει αναρωτηθεί κανείς πού μπορεί να οδηγηθεί, σε ποια μονοπάτια είναι  δυνατόν να παρασυρθεί μια νεολαία που είναι άνεργη και αποκομμένη από το κράτος;

Άραγε αναρωτιέται κανείς πώς θα επηρεάσει την εξέλιξη του ελληνικού έθνους μια ολόκληρη γενιά που καλείται να πληρώσει τα «σπασμένα» και τις αθλιότητες πολιτικών και πολιτών των προηγούμενων δεκαετιών;

Αναρωτιέται κανείς άραγε πώς θα αντιδράσει κοινωνικά και πολιτικά αυτή η γενιά αν κάποιες δυνάμεις στην Ευρώπη και αλλού αποφασίσουν να «τραβήξουν την μπρίζα» και η Ελλάδα βρεθεί στο απόλυτο κενό το επόμενο διάστημα;

Δεν είμαστε σε θέση να πούμε ποιο ακριβώς άρθρο του Συντάγματος της Ελλάδος παραβιάζεται, πάντως είναι σίγουρο ότι με την περίπτωση της σκανδαλώδους μεταχείρισης των δημοσίων υπαλλήλων από τις ελληνικές κυβερνήσεις απέναντι στους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες που περνούν κατά εκατοντάδες χιλιάδες την πόρτα της ανεργίας, βιάζεται η κοινή λογική και προκαλείται το κοινό αίσθημα, ενώ ταυτόχρονα αδικείται κατάφορα μια ολόκληρη γενιά και μάλιστα αυτή της ελληνικής νεολαίας, που αντί να είναι η ελπίδα και η κινητήριος δύναμις της κοινωνίας, του κράτους και του έθνους, υπάρχει κίνδυνος να γίνει «πολύτιμο εργαλείο» σε κάποιους εντός και εκτός των τειχών και να μετατραπεί σε πυρηνική βόμβα.

Σημείωση: Για να προλάβουμε παρανοήσεις, δεν είμαστε συλλήβδην υπέρ ή κατά απολύσεων. Απλά, είμαστε υπέρ της δικαιοσύνης, της ισοτιμίας, της ισονομίας και της λογικής και λέμε ότι από τη στιγμή που είναι επιβεβλημένο το κράτος να μικρύνει, αυτό πρέπει να γίνει με στρατηγικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο και όχι στη λογική του ράβε-ξήλωνε ή στη λογική του κρύβομαι πίσω από το δάκτυλό μου και την πληρώνουν κυριολεκτικά αθώοι πολίτες.

Πηγή

ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ Η ΧΙΟΣ. ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΡΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ...

http://makeleio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3964:2012-08-19-20-50-05&catid=4:2012-02-11-12-49-59&Itemid=2

Με αμείωτη ένταση συνεχίζουν να κατακαίνε τα πάντα στο πέρασμά τους τα δύο πύρινα μέτωπα στις περιοχές του Κοντυλόπου και των Αυγωνύμων στη Χίο.

Το πρωί οι φλόγες απείλησαν σπίτια στα Αυγώνυμα. Στο νησί έφτασε και το αρματαγωγό ΣΑΜΟΣ του Πολεμικού Ναυτικού που μεταφέρει 16 Πυροσβεστικά οχήματα από μονάδες του Λεκανοπεδίου της Αττικής καθώς και πεζοπόρα τμήματα.

Στις προσπάθειες για την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς στη Χίο συνέδραμε και σήμερα το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, διαθέτοντας επίγειες δυνάμεις και εναέρια μέσα.

Συγκεκριμένα διατέθηκαν: επτά αεροπλάνα τύπου CL-415, δύο αεροπλάνα CL-215, δύο ελικόπτερα CH-47 (Chinook), ένα C-130 για την μεταφορά από την Αθήνα 54 ατόμων εκπαιδευμένου στρατιωτικού προσωπικού της δύναμης του σχεδίου Δευκαλίων καθώς και ένα C-130 για την μεταφορά 90 πυροσβεστών από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Σε ετοιμότητα βρίσκεται παράλληλα ένα αρματαγωγό του Πολεμικού Ναυτικού για μεταφορά επιπλέον μέσων στο νησί εφόσον απαιτηθεί.

Ολοσχερής η καταστροφή

Περισσότερα από 65.000 στρέμματα έχουν γίνει στάχτη στη Χίο σύμφωνα με τον πρώτο απολογισμό του καταστροφικού έργου της πυρκαγιάς που έχει συμπληρώσει 24 ώρες από το ξέσπασμα της.

Αυτή είναι η πρώτη επίσημη εκτίμηση του αρχηγού του Πυροσβεστικού Σώματος, έτσι όπως εκφράστηκε στη σύσκεψη φορέων που πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου.

Πυροσβέστες, εθελοντές και στρατιώτες έδιναν όλο το βράδυ μάχη με τις φλόγες, προκειμένου να οριοθετήσουν την τεράστια πυρκαγιά στη Χίο το μήκος της οποίας φτάνει τα 25 χιλιόμετρα, για να μην κινδυνέψουν σπίτια. Χιλιάδες στρέμματα πρασίνου, αλλά και μαστιχόδεντρων έχουν γίνει στάχτη. Οι περισσότεροι κάτοικοι πέρασαν το βράδυ στις παραλίες, μακριά από τα σπίτια τους.

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης έχουν τεθεί τα χωριά Αυγώνυμα, Αγιος Γιώργης, Λιθί, Βέσσα, Ελάτα, Πιργί, Μεστά, Δαφνώνας και Ολύμποι. Ο δήμαρχος του νησιού, Πολυχρόνης Λαμπρινούδης έκανε λόγο για εμπρησμό.

Πυροσβεστικές δυνάμεις καταφτάνουν από πολλά σημεία της χώρας προκειμένου να συνδράμουν στο έργο της κατάσβεσης. Ωστόσο σύμμαχός τους δεν είναι ούτε σήμερα ο καιρός, καθώς στην περιοχή πνέουν άνεμοι εντάσεως ακόμη και 8 μποφόρ.

Αυτός ήταν και ο λόγος που αεροσκάφη δεν κατάφεραν να πάρουν μέρος στην πυρόσβεση με αποτέλεσμα να πραγματοποιήσουν ρίψεις πέντε ελικόπτερα.

Στο νησί επιχειρούν 58 πυροσβέστες με 21 οχήματα. Από Αθήνα κατέφτασαν 10 οχήματα και 20 πυροσβέστες. Ακόμη επιχειρεί πεζοπόρο τμήμα 40 ατόμων ενώ σε επιφυλακή στο νησί βρίσκονται όλα τα σώματα ασφαλείας. Παράλληλα, σημαντική είναι η συμβολή των εθελοντών και των απλών κατοίκων που με κάθε μέσο ρίχνονται στη φωτιά.

Πρώτο θέμα στα τουρκικά ΜΜΕ

Πρώτο θέμα αποτελεί στα ΜΜΕ της Σμύρνης και του Τσεσμέ η είδηση της μεγάλης Πυρκαγιάς που κατακαίει από το πρωί ολόκληρη τη Χίο. Χαρακτηριστικό είναι ότι η τηλεόραση του Τσεσμέ στις πρώτες ειδήσεις της ηλεκτρονικής της έκδοσης αφιερώνει εκτενές ρεπορτάζ για το χρονικό της μεγάλης καταστροφής ενώ έχει στείλει ήδη δύο απεσταλμένους στο νησί προκειμένου να καλύψουν το ρεπορτάζ.

H σωτηρία ανέφικτη αν δεν υπάρξει «δίκη» - Του κ. Χρήστου Γιανναρά

http://olympia.gr/2012/08/20/%CF%87-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82h-%CF%83%CF%89%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CF%86%CE%B9%CE%BA%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CE%BD-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%85%CF%80/

Του Χρήστου Γιανναρά

Tο να παίζει κανείς με την ψυχολογία των πολιτών, τον φόβο, τον ενδεχόμενο πανικό, την ελπίδα ή τον απελπισμό τους, το να τολμάει τέτοιον σαδισμό από καιροσκοπικό συμφέρον ή από ανεύθυνη επιπολαιότητα, είναι αδίκημα ποινικό. Tο προβλέπει ο Ποινικός Kώδικας (άρθρο 191) και το προσδιορίζει ως….

«διασπορά ψευδών ειδήσεων».

Tο τιμωρεί με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και με χρηματική ποινή.

Tο αδίκημα, με τη νομική του διατύπωση, αφορά σε όποιον «διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις ή φήμες ικανές να επιφέρουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να ταράξουν τη δημόσια πίστη ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στο εθνικό νόμισμα ή στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας ή να επιφέρουν διαταραχή στις διεθνείς σχέσεις της χώρας».

Tο άρθρο δυστυχώς δεν προβλέπει τις καταστροφικές για την οργανωμένη συλλογικότητα συνέπειες που μπορεί να έχει η διασπορά ψευδών ειδήσεων παραπλανητικά αισιόδοξων («λεφτά υπάρχουν»), εφησυχαστικών, ικανών να οδηγήσουν τους πολίτες σε ψευδαισθήσεις και προσδοκίες ουτοπικές, δηλαδή σε σκόπιμη απώλεια επαφής με την πραγματικότητα. Iσως η πορεία της χώρας να ήταν διαφορετική, αν είχαν υπάρξει ποινικές συνέπειες για τον πρωθυπουργό που βεβαίωνε θριαμβικά ότι «οι βάσεις φεύγουν», «η Eλλάδα ανήκει στους Eλληνες» ενώ είχε μόλις υπογράψει τη συνέχιση παραμονής των βάσεων και την παραίτηση της Eλλάδας από το δικαίωμα ερευνών για πετρέλαιο ακόμα και έξω από τη Σαλαμίνα.

Πάντως, αν το άρθρο 191 του Ποινικού Kώδικα, έστω και ελλιπές, εφαρμοζόταν σήμερα με ευσυνειδησία και αμεροληψία από τους δικαστές, το σύνολο ίσως των επαγγελματιών της πολιτικής και της πληροφόρησης θα βρισκόταν στη φυλακή. Διότι στην Eλλάδα, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια (από την υπογραφή του πρώτου Mνημονίου και μετά), η άσκηση της εξουσίας και εν πολλοίς της πληροφόρησης θεμελιώνεται κατ’ αρχήν στη διασπορά ψευδών ειδήσεων. Πριν από κάθε δόση δανείου πολιτικοί και δημοσιογράφοι εξαπολύουν απειλές κατατρομοκράτησης των πολιτών για επικείμενη, εντός ημερών, αδυναμία πληρωμής από το κράτος μισθών και συντάξεων, έξοδο από τη Zώνη του Eυρώ, πιθανότατα και από την E.E., επιστροφή στη δραχμή, βυθισμό στο χάος, στην αλληλοσφαγή.

Eφαρμόζουν ό,τι ακριβώς τιμωρεί το άρθρο 191 του Ποινικού Kώδικα: Σπέρνουν τρόμο και πανικό στους πολίτες, καταλύουν (όχι απλώς διαταράσσουν) τη «δημόσια πίστη» (αν αυτή σημαίνει την εμπιστοσύνη του πολίτη στις προϋποθέσεις και στους θεσμούς οργάνωσης της συλλογικότητας), εμφανίζουν τη χώρα στη διεθνή σκηνή διαλυμένη, ανίκανη, πανικόβλητη, ευκολότατη λεία για επίβουλους γείτονες. Kαι όλα αυτά τα ποινικώς κολάσιμα τα μηχανεύονται, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, προκειμένου να επιβληθούν στους πολίτες εξωφρενικού παραλογισμού ανομίες και αδικίες: περικοπές επιούσιων εισοδημάτων, φορολογήσεις που ισοδυναμούν με δήμευση προστατευόμενων από το Σύνταγμα περιουσιών, πρακτικές που μόνο στρατεύματα κατοχής εφαρμόζουν σε υπόδουλη χώρα. Mε μοναδικό στόχο, πολιτικών και δημοσιογράφων, να επιβληθούν τα «μέτρα» χωρίς να υπάρξει έκρηξη της κοινωνικής απόγνωσης, να τιθασευθεί από τις απειλές η πάνδημη οργή και αγανάκτηση.

Aπό την άλλη, ανησυχία και φόβο, κλονισμό της εμπιστοσύνης των πολιτών στους θεσμούς της συμβίωσης, προκαλεί και η καταστροφολογία της αντιπολίτευσης. Oι αντιθέσεις είναι παθιασμένες, πολωτικές, διαμετρικά αντίπαλες – κάποιος πρέπει να λέει αλήθεια και κάποιος ψέματα. Oμως το άρθρο 191 του Ποινικού Kώδικα είναι σαν να μην υπάρχει, ούτε δικαστής υπάρχει να προστατέψει τους πολίτες από ανησυχίες, φόβο, απώλεια εμπιστοσύνης στα δημόσια λειτουργήματα. Tο πολιτικό παιχνίδι, ακόμα και με την πατρίδα κατεστραμμένη και ατιμασμένη, παίζεται με την ψυχολογία των πολιτών: ποιος θα κερδίσει τις ενστικτώδεις ενορμήσεις, φοβικές ή ψευδαισθητικά «αισιόδοξες».

Kαι η σύγχυση από τις αντιτιθέμενες πιστοποιήσεις και προβλέψεις γίνεται κυριολεκτικά παραζάλη, όταν την κυβερνητική πολιτική την καταγγέλλουν όχι οι αντίπαλες κομματικές συντεχνίες, αλλά οικονομολόγοι και πολιτικοί αναλυτές με διεθνή ακαδημαϊκή καταξίωση, σεβαστοί και έγκυροι στα σοβαρότερα κέντρα επιτελικής σπουδής των πτυχών της παγκόσμιας σήμερα κρίσης. Tους ακούμε ή τους διαβάζουμε οι πολίτες να χαρακτηρίζουν την οικονομική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων εγκληματική, σπασμωδική και επιπόλαιη, ανεξήγητα δουλοπρεπή, τεκμηριώνοντας την κριτική τους με ακαταμάχητα πειστήρια. Σε αυτές τις νηφάλιες φωνές οι κυβερνήσεις δεν απαντάνε ποτέ, κωφεύουν, τις αγνοούν, προτιμάνε να μαλλιοτραβιούνται στις κομματικές αντιμαχίες τις αηδιαστικά ευτελέστατες. Aλλά ούτε και τολμάνε να στείλουν στον εισαγγελέα τουλάχιστον τους εγχώριους επιφανείς επικριτές τους για το αδίκημα του άρθρου 191 του ΠK.

Tι είναι σήμερα στην Eλλάδα «διασπορά ψευδών ειδήσεων» και τι έγκυρη καταγγελία; Tι είναι ποινικό αδίκημα και τι ρεαλιστική κοινωνική προσφορά αμερόληπτης, τίμιας ενημέρωσης; Oι θεσμοί που δημιουργήθηκαν για να προστατεύουν τους πολίτες από την παραπλάνηση και εξαπάτηση δεν λειτουργούν ή είναι εξόφθαλμα υποταγμένοι στην εξουσιαστική προπαγάνδα. Oι πολίτες δεν μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη σε κανέναν για τίποτα. Tα Δελτία Eιδήσεων δεν πληροφορούν, προσφέρουν υλικό για φημολογία, ο πανικός κυοφορεί, από στόμα σε στόμα, ανεξέλεγκτη φρίκη. Ποιες παραβάσεις να κυνηγήσουν τελικά οι εισαγγελείς, όταν μήτρα κάθε ανομίας είναι τα κοινωνικά κακουργήματα που καλύπτονται με κοινοβουλευτική ασυλία;

Δεν χρειάζονται ούτε εξεταστικές ούτε ανακριτικές επιτροπές, τα κακουργήματα που κατέστρεψαν τη ζωή και την ελπίδα εκατομμυρίων στην Eλλάδα ανθρώπων έχουν επώνυμους φυσικούς αυτουργούς και συγκεκριμένες χρονολογίες τέλεσης: Ποιοι πρωθυπουργοί και ποιοι υπουργοί Oικονομικών κατέστησαν τον δανεισμό βρόχο πνιγμού, θανατική καταδίκη της χώρας. Ποιοι υπέγραψαν ποιους διορισμούς χρυσοπληρωμένων, σε αναρίθμητα πόστα, κομματανθρώπων. Ποιοι τους πακτωλούς των προγραμμάτων σύγκλισης της ελληνικής με τις ευρωπαϊκές οικονομίες τους διοχέτευσαν επιδεικτικά στο αδηφάγο πελατειακό κράτος.

H δημοκρατία δεν είναι συνταγή, είναι άθλημα. Tο άθλημα έχει κανόνες. Kαι η παραβίαση των κανόνων έχει ποινές. Δίχως επιβολή ποινών στους υβριστές των κανόνων το άθλημα καταλύεται, δεν υπάρχει δημοκρατία. Oμως η απαλλαγή από τυραννίες στο όνομα του αθλήματος της δημοκρατίας κερδήθηκε με αίμα. Kαι η κατάλυση των κανόνων της δημοκρατίας είναι ύβρις του αίματος που την κοστολογεί.

Aν δεν καθίσουν στο εδώλιο οι υβριστές, δημοκρατία στο Eλλαδιστάν δεν θα υπάρξει.

Από την Καθημερινή

Δείτε τι μας ζητάνε οι Γερμανοί για να μας κρατήσουν στο ευρώ και...ξανακαθίστε στον καναπέ σας

Τοις ποίων ρήμασι πειθόμενοι μωρέ; - Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Δεν σε αναγνωρίζω ρε φίλε. Δεν σε αναγνωρίζω ρε άνθρωπε Ελληνα του διαβόητου 21ου αιώνα. Ούτε συμπολίτη θέλω να σε πω, ποτέ σύντροφος άλλωστε δεν ήσουν, εκείνο δε το συνάνθρωπε, εκείνο το ρε πατριώτη, κάπου κάπου σου κόλλαγε και δεν μετάνιωνα την καλημέρα που αντάλλασσα μαζί σου. Ησουνα περήφανος για την προσφυγική καταγωγή σου. Κι ο διπλανός μας ακόμη περισσότερο, εκείνος που ανδρώθηκε στις γερμανικές αλυσίδες παραγωγής αλλά έμεινε λεύτερος, έλεγε, στο πνεύμα. Αμ εκείνη την άλλη τη φιλενάδα μας, την κοσμοπολίτισσα, που της άρεσε η έθνικ μουσική κι έκλαιγε με τα παιδάκια στα φανάρια και για τη δυστυχισμένη καντηλανάφτισσα, τη Ρουμάνα χήρα που δεν είχε στον ήλιο μοίρα, όχι μόνο δεν την αναγνωρίζω, αλλά δεν θέλω να την ξέρω. Σας κοιτάω και βλέπω φάτσες τραβηγμένες απ΄ το μίσος. Μια φανατίλα, καλά κρυμμένη πίσω απ΄ το μικροαστισμό σας, έχει ποτίσει ακόμα και τις ρυτίδες των βλεφάρων σας. Το μάτι σας γέμισε απ΄ εκείνους τους κόκκους σκιάς που σπάνε το φως της καλοσύνης, και το δείχνουν όπως είναι, μάτι θεριού πεινασμένου και ματαιόδοξου, μάτι απαίδευτο στο κάλλος. Μόλις δείτε ή ακούσετε πως κάποιος άθλιος ψωροκασίδης, ντυμένος στα μαύρα Ελληναράς, χτύπησε, έσφαξε, έλιωσε έναν όποιον αλλοεθνή, αλλόθρησκο, αλλόδοξο, αλλόχρωμο, μετανάστη, που όμως να μην είναι ματσωμένος τουρίστας που αφήνει γερό πουρμπουάρ, λάμπετε. Γυαλίζει εκείνο το φοβισμένο σκατόψυχο, που έλεγε κι η γιαγιά μου, εγώ σας. Θεριεύει σα μουσολίνικο λοφίο φτιαγμένο από χιτλερικό μουστάκι και στολίζει το καθαρό σας κούτελο σαν κέρατο βερνικωμένο. Θυμώνετε με κάθε ψίθυρο ότι το θύμα ήταν άνθρωπος και δη απόκληρος και δυστυχισμένος, ξωπεταμένος από θεούς κι ανθρώπους, κι είχε κι αυτός κάπου μια μάνα ή ένα παιδί που τον κλαίνε. Στ΄ αρχ... σας, μολογάτε. Να μην ερχότανε. Να μην περιέφερε το σκούρο δέρμα του, ο λιγδιάρης, ο διαφορετικός, ο οπωσδήποτε γι' αυτό το λόγο κλέφτης, φονιάς, απατεώνας. Σας ξεσκάτισε τη μάνα. Σας μάζεψε τον κήπο. Εφτυνε το γυαλισμένο αυτοκίνητο να μην σας το ματιάσουνε έτσι που το είχε γλείψει κι άστραφτε το χρήμα σας. Κράτησε τα χωράφια και την επιδότησή σας ζωντανά. Χρόνια τώρα, πάνω από δυο δεκαετίες. Εκανε πόρτα στο μαγαζί. Επλυνε γονατιστός και σκάλες και βρωμιές. Σας έβαψε το σπίτι. Κάθε μπουκιά λαδιού και κάθε κόκκος φράουλας έχει μια σταγόνα απ΄ τον ιδρώτα του. Τον ιδρώτα του μετανάστη. Το ακαθάριστο εθνικό σας προϊόν έχει ένα μεγάλο ποσοστό τοις εκατό απ΄ το αίμα του. Εσείς οι Νεοέλληνες, οι φωναχτεροί. Οχι όλοι. Οι μπουρδελοκάφτες, τα πρωταθλητάκια του πισώπλατου μαχαιρώματος, οι κουραδόμαγκες του μόχθου του άλλου, τα φασισταριά της διπλανής πόρτας, εσείς δεν ήσασταν που γινόσασταν έξαλλοι όταν σας έλεγαν τον πατέρα τουρκόσπορο και τη μάνα παστρικιά; Εχει και αλήτες και φονιάδες ανάμεσό τους, λέτε. Σίγουρα έχει. Οπως έχει κι ανάμεσό μας. Παιδεραστές, λαμόγια, βιαστές, φονιάδες. Ράτσα καθαρή από έγκλημα πού θα την βρείτε ωρέ ρατσιστές, φυλή ανώτερη της τάξης των τιμολογημένων ηλιθίων από επιλογή; Εσείς που δεν μπορείτε να καταλάβετε μήτε γράμμα απ΄ την προτροπή του ποιητή: «Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις...νά τη πετιέται από 'ξαρχής. Αντριεύει και θεριεύει. Και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου...». Καβαλάτε μια μηχανή, με μαύρο μπλουζί φτιαγμένο από παιδιά δούλους στο Μπαγκλαντές, ένα λοστάρι, μια κάμα μαχαιριού δουλεμένη από μετανάστες πάλι, κάπου στην κεντρική Ευρώπη των δανειστών και κυνηγάτε ως δράκους κάτι αφύλαχτα αδύναμα ανθρωπάκια του θεού χωρίς στον ήλιο μοίρα. Κι ύστερα πάτε στη μάνα ή την γκόμενα να σας πλύνει τη ρατσιστική αδρεναλίνη απ΄ τα σώβρακα που βρέχονται γιατί δεν βρήκατε αντίσταση κι ήταν εύκολο το φονικό... Σιγά ρε πατριδοκάπηλοι και πατριδοκλέφτες. Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, λέει ο εθνικός Σολωμός, που δεν ήξερε και καλά τα ελληνικά, είναι η ελευθερία. Οχι από τα σπαρμένα πτώματα Ιρακινών, Πακιστανών, Πολωνών, Αλβανών, των εξαθλιωμένων θυμάτων των καπιταλιστών χορηγών σας... Μάσκες Ελλήνων γεμίσαμε κι η χώρα αιματηρός καρνάβαλος κατάντησε. Τοις ποίων ρήμασι πειθόμενοι μωρέ; * Ω! ξειν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι. Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Γιατί ο Μεταξάς ΗΤΑΝ φασίστας! - Του κ. Γιώργου ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ

Ο Μεταξάς εν μέσω υποτακτικών του

από τον "Ριζοσπάστη

Στα πρώτα χρόνια της «μεταπολίτευσης» το αστικό πολιτικό σύστημα που διαδέχθηκε τη χούντα είχε μερικές «κόκκινες γραμμές», τις οποίες και σεβόταν υποδειγματικά. Οι πνευματικές ελίτ του συστήματος καταδίκαζαν μετά βδελυγμίας κάθε «εκτροπή» (δικός τους όρος) του αστικού συστήματος στο παρελθόν προς καταστάσεις δικτατορικές ή φασιστικές. Ας μην ξεχνάμε ότι η νομιμοποιητική και εξωραϊστική βάση του νέου συστήματος ήταν η αντιδικτατορική αντίσταση των αστικών δυνάμεων έστω και αν αυτή συνοψιζόταν στην έκρηξη βομβών ικανών να προκαλέσουν την επέμβαση των Ευρωπαίων κηδεμόνων του Συμβουλίου της Ευρώπης, αποφεύγοντας την «εκτροπή» της λαϊκής εξέγερσης. Σε αυτό το πλαίσιο οι ίδιες αυτές ελίτ δεν παρέλειπαν κάθε Αύγουστο να καταδικάζουν το καθεστώς της «4ης Αυγούστου», τη δικτατορία δηλαδή του Μεταξά - για ειδικούς λόγους (ο Μεταξάς πέθανε το 1941, ο Γεώργιος επέστρεψε στη χώρα το 1946 για να τη σώσει από τον κομμουνισμό...) ξεχνούσαν τον Γεώργιο Β' Γλύξμπουργκ, καθόλα συνεταίρο του Μεταξά στη δικτατορία.

Αυτά γίνονταν τον παλιό καιρό, όταν η «μεταπολίτευση» ήταν στις δόξες της. Σήμερα πυκνώνουν οι προερχόμενες από την ίδια αστική ελίτ απόψεις περί του αγαθοεργούς ρόλου του Ιωάννη Μεταξά. Μαντεύει κανείς ότι σε λίγο θα γίνει και πρότυπο ο δικτάτορας. Εξωραΐζονται σήμερα γύρω μας οι φυλακίσεις, οι εκτοπίσεις, οι διωγμοί αθώων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι «προληπτικές συλλήψεις», οι επιθέσεις σε απεργούς, η καταστολή... στο Μεταξά θα κολλήσουμε τώρα! Σε αυτό το κλίμα στην πολύ γνωστή ιστοσελίδα του Protagon.gr δημοσιεύθηκε, στις 7 Αυγούστου, «επετειακό» σημείωμα του Γιώργου Λυκοκάπη με ενδεικτικό τίτλο «Γιατί ο Μεταξάς δεν ήταν φασίστας».

Δεν ήταν γιατί το λέει ο Πάξτον! Η επιστράτευση ενός διάσημου ιστορικού - γνωστή τακτική αυτή - προσδίδει επιστημονικό κύρος σε όποιο ρηχό και ασήμαντο σημείωμα ή άρθρο! Ο Πάξτον λοιπόν φέρεται να λέει (λέει πολλά ο Πάξτον, αυτό το λίγο όμως άρεσε στον σημειογράφο μας...) ότι για να έχουμε φασισμό πρέπει να έχουμε «μαζικό ριζοσπαστικό κόμμα», δηλαδή φασιστικό κίνημα... «Ο Μουσολίνι είχε τους Μελανοχίτωνές του, ο Χίτλερ τα Τάγματα εφόδου», λέει - εννοεί τα παραστρατιωτικά σώματα που είχε το φασιστικό και το ναζιστικό κόμμα στην Ιταλία και τη Γερμανία αντίστοιχα. Ο Μεταξάς, διαπιστώνει, δεν είχε τέτοια, άρα δεν ήταν φασίστας! Παρεμπιπτόντως, ο σημειογράφος δε χάνει την ευκαιρία να ψέξει τη μαρξιστική αριστερά που στην περίπτωση αυτή (όπως παντού και πάντα - υπονοεί) δεν κατάλαβε τίποτα! Δεν κατάλαβε δηλαδή ότι τα φασιστικο-ναζιστικά κόμματα έχουν «ισχυρή λαϊκή στήριξη». Θα μπορούσε να σημειώσει κανείς ότι η «ισχυρή λαϊκή στήριξη» δε βοήθησε τον Χίτλερ να κερδίσει εκλογές στις οποίες κανόνισε να κατέβει μόνος του απαγορεύοντας καθετί που βρισκόταν αριστερά της δεξιάς. Θα βοηθούσε εξαιρετικά τον όποιο σημειογράφο να ρίξει μια ματιά στα κείμενα της «μαρξιστικής αριστεράς» που μελετά το φασισμό από τη δεκαετία του 1930 - χωρίς να περιμένει τον Πάξτον!

Αξιωματούχοι της ΕΟΝ σε παρέλαση. (ΕΟΝ: Εθνική Οργάνωση Νεολαίας - η οποία ιδρύθηκε, στελεχώθηκε και οργανώθηκε στη βάση των πιο σκληρών φασιστικών νεολαιίστικων οργανώσεων)

Εκτός από τον Πάξτον, που φέρεται να βεβαιώνει ότι ο Μεταξάς δεν ήταν φασίστας, έχουμε και τις ίδιες τις αρετές του δικτάτορα που, κατά τον σημειογράφο, οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα. Ο Μεταξάς δεν συμμερίστηκε τον «ακραίο εθνικισμό» των Μουσολίνι και Χίτλερ, δεν είχε σχέση με «στρατιωτικούς τυχοδιωκτισμούς», δεν ήταν ρατσιστής και αγαπούσε ακόμα και τους Εβραίους!!! Επιπλέον, δεν ήταν χαρισματικός (εννοεί όπως ο Μιχαλολιάκος; Αυτό ομολογώ δεν το κατάλαβα!). Είχε δε συνεργάτες όπως ο Κορυζής ή ο Σεφέρης (κατώτερος διπλωματικός υπάλληλος ήταν τότε) - για εύλογους λόγους παραλείπεται ο Μανιαδάκης και άλλοι θαυμάσιοι. Τέλος, φέρεται να έφερε κάποια τάξη στη χώρα: «Συχνά μιλάμε για τον Μεταξά θεωρώντας ότι πριν είχαμε έναν δημοκρατικό παράδεισο»! Αρα...

Θα μπορούσαμε να μείνουμε στην εύθυμη πλευρά του σημειώματος η οποία κορυφώνεται από την υπολανθάνουσα παραίνεση του αρθρογράφου στη σημερινή ακροδεξιά να πάρει παράδειγμα από τον Μεταξά και όχι από τον Μιχαλολιάκο. Τα αναγραφόμενα όμως και το ψάρεμα σε θολά νερά που υποκρύπτουν υποχρεώνουν σε κάποιες απαντήσεις.

Πρώτον: Ο Μεταξάς ήταν φασίστας. Το πρόβλημά του ήταν ότι στη χώρα που κυβερνούσε δεν ήταν δυνατό να εγκατασταθεί ένα «κλασικό» φασιστικό καθεστώς. Η Ελλάδα βρισκόταν κάτω από τη βρετανική γεωπολιτική κυριαρχία και στο Λονδίνο δε θα ήθελαν να μοιάζει με το μουσολινικό και το χιτλερικό καθεστώς κανένας από τους προστατευόμενους από τη Βρετανία τοπικούς ηγετίσκους. Ο πόλεμος πλησίαζε και δεν υπήρχε καιρός για παρεξηγήσεις. Για το λόγο αυτό ολόκληρα τμήματα της ελληνικής πολιτικής - μεταξύ τους η εξωτερική πολιτική και ο στρατός - ανατέθηκαν απευθείας στο Παλάτι, στον Γεώργιο τον Β' δηλαδή.

Δεύτερον: Ο Μεταξάς δε συμβιβάστηκε ποτέ με την ιστορική συγκυρία που τον εμπόδιζε να εγκαταστήσει κλασικό φασιστικό καθεστώς στη χώρα του. Διέλυσε τις προηγούμενες ελληνικές φασιστικές οργανώσεις (μεταξύ τους την «Τρία Εψιλον» και τα αιματοβαμμένα τάγματα εφόδου της, τους «Χαλυβδόκρανους») μόνο και μόνο για να δημιουργήσει από την αρχή ένα μαζικό φασιστικό κίνημα που θα του επέτρεπε να έχει το πάνω χέρι στη «συγκυβέρνηση» με τον Γεώργιο Β'. Πρόκειται για την ΕΟΝ - την Εθνική Οργάνωση Νεολαίας - η οποία ιδρύθηκε, στελεχώθηκε και οργανώθηκε στη βάση των πιο σκληρών φασιστικών νεολαιίστικων οργανώσεων. Το «όραμά» της ήταν ο Τρίτος Ελληνικός Πολιτισμός (το Τρίτο Ράιχ σε ελληνική εκτέλεση) που θα ήταν χιλιόχρονος (όπως και το κατά τον Γκαίμπελς Ράιχ!). Οι στολές, η εκπαίδευση της ΕΟΝ ήταν παραστρατιωτικές και το πρόσχημα για την κατεπείγουσα δημιουργία της ήταν η ανάγκη προάσπισης του ελληνικού πολιτισμού απέναντι στην κομμουνιστική επιθετικότητα που μόλις είχε εκδηλωθεί στην Ισπανία (τον Ιούλη του 1936 έγινε το πραξικόπημα των εθνικιστών στρατηγών ενάντια στη δημοκρατική κυβέρνηση της Ισπανίας και ξεκίνησε ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος).

Τρίτον: Το σημείωμα του κ. Λυκοκάπη συνοδεύεται από μία φωτογραφία που μπορεί να δημιουργήσει παρεξηγήσεις. Ο Μεταξάς βρίσκεται ανάμεσα σε στελέχη του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου - πολιτικά, στρατιωτικά, παραστρατιωτικά - που όλοι τους χαιρετούν ναζιστικά. Προς Θεού δεν είναι αυτό που φαίνεται! Στον κατά τον κ. Λυκοκάπη Μεταξά «όποιος Ελληνας πιστεύει στον Χίτλερ (...) είναι κακόπιστος». Αρα αποκλείεται οι συνέλληνες του Μεταξά στην φωτογραφία να μιμούνται Γερμανούς ναζί. Μάλλον υψώνουν το χέρι για να κρύψουν τον ήλιο που τους εμποδίζει να ατενίσουν το χιλιόχρονο μέλλον του Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού.... Αμ πώς!!!

Του
Γιώργου ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ

Κι όμως: H Ελλάδα µπορεί να θρέψει τους Ελληνες στο 91,5% των προϊόντων!

olympia.gr

Εκθεση της ΠΑΣΕΓΕΣ καταρρίπτει µια για πάντα το µύθο ότι δεν παράγουµε τίποτα και την τροµοκρατία πως, αν χρεοκοπήσουµε, θα πεινάσουµε
Κατηγορηµατικά διαψεύδει τη διαδεδοµένη στερεότυπη άποψη ότι η χώρα µας «δεν παράγει τίποτα» η νέα έκθεση της Πανελλήνιας Συνοµοσπονδίας Ενώσεων Αγροτικών
Συνεταιρισµών-ΠΑΣΕΓΕΣ (Αύγουστος 2012). Σύµφωνα µε συγκεκριµένη µελέτη, η διατροφική αυτάρκεια της Ελλάδας ανέρχεται στο 91,5% σε 41 βασικά αγροτικά – διατροφικά προϊόντα και «παραµένει σταθερή» το 2011 µε µια ελαφρά µείωση σε σχέση µε το 2010. Αυτό σηµαίνει επί της ουσίας ότι σήµερα, παρόλο που η Ελλάδα βρίσκεται δύο χρόνια και πλέον υπό το βραχνά του µνηµονίου, είναι σε θέση να θρέψει τον πληθυσµό της κατά 91%. «Πρέπει να σταµατήσει η απαξίωση της ελληνικής αγροτικής παραγωγής και η τροµοκρατία ότι σε περίπτωση χρεοκοπίας δεν θα έχουµε να φάµε. Μπορούµε να πάµε σε υπεραυτάρκεια, να παράξουµε νέο πλούτο, να στηρίξουµε τη χώρα», έλεγε χαρακτηριστικά πέρυσι ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ Τζανέτος Καραµίχας.
ΥΠΕΡΚΑΛΥΨΗ ΣΕ περισσοτερα ΑΠΟ ΤΑ ΜΙΣΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΓΑΘΑ
Τα στοιχεία που παρουσίασε η Εκθεση της ΠΑΣΕΓΕΣ δείχνουν ότι σε πέντε τουλάχιστον βασικά είδη η Ελλάδα καλύπτει το 100% της κατανάλωσης: µήλα, κρασί, φρέσκες ντοµάτες, αιγοπρόβειο γάλα και κρέας, πεπόνια και βρώµη. Παράλληλα, σε δεκαεπτά είδη την υπερκαλύπτει ξεπερνώντας το 250% της κατανάλωσης: γιαούρτι, φέτα, ρύζι, ελαιόλαδο, σιτάρι σκληρό, αγγούρια, σταφύλια, καρπούζια, βερίκοκα, ακτινίδια, πορτοκάλια, ψάρια, σταφίδα και φυσικά ελιές, (στις τελευταίες η αυτάρκεια πλησιάζει το 1.000%).
Σε πολύ υψηλά επίπεδα (80% και άνω) ανέρχεται η επάρκεια σε επτά είδη: αυγά, µέλι, γραβιέρα και κασέρι, αραβόσιτο, κρέας πουλερικών, αχλάδια και πατάτες. Η επάρκεια σε κεφαλοτύρι, κριθάρι, λεµόνια, αγελαδινό γάλα, και φασόλια καταγράφεται άνω του 50%, ενώ χαµηλότερη είναι σε είδη όπως ρεβίθια, χοιρινό και βόειο κρέας, µαλακό σιτάρι, φακές και ζάχαρη.