ΑΙΣΧΟΣ! ΒΑΖΟΥΝ ΛΟΥΚΕΤΟ ΣΤΟΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΛΟΓΩ...ΚΡΙΣΗΣ!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2012/02/blog-post_7501.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2Fhellas-orthodoxy+%28Hellas-Orthodoxy%29

Tην άμεση αναστολή της εκπομπής του ραδιοφωνικού σήματος του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας αποφάσισε σήμερα η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, λόγω αδυναμίας καλύψεως του οικονομικού του ελλείμματος για το τρέχον έτος.

Στην απόφαση κατέληξε η ΔΙΣ, μετά την ενημέρωση που είχαν οι συνοδικοί ιεράρχες από τους μητροπολίτες Χαλκίδος Χρυσόστομο, Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Ιωήλ και Πατρών Χρυσόστομο, οι οποίοι είχαν ορισθεί ως Τριμελής Επιτροπή για να συζητήσουν, σήμερα το πρωί, με εκπροσώπους των εργαζομένων στο ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος για την ανάγκη μείωσης των μισθολογικών αποδοχών του προσωπικού, ώστε να αποφευχθεί οπωσδήποτε η απόλυση εργαζομένων.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΑΥΡΗ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!

Ο ραδιοφωνικός σταθμός της, που θα έπρεπε να είναι ο πομπός μεταδώσεως του Ορθόδοξου μηνύματος σε όλη τη χώρα και στο εξωτερικό, ΚΛΕΙΝΕΙ!

Βέβαια, η αλήθεια είναι πως εδώ και χρόνια είχε υποβαθμιστεί από εκκλησιαστικό σε...ανάμεικτο σταθμό "περίεργων" μεταδόσεων, με την ευθύνη του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου που έδιωξε όλους τους αξιόλογους ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ παραγωγούς, αντικαθιστώντας τους με ΑΘΕΟΥΣ ΚΟΣΜΙΚΟΥΣ!

Είναι όμως απαράδεκτο να κλείνει η επίσημη φωνή της Εκκλησίας, ενώ κάποιοι μιλάνε και για απόφαση που ελήφθη κατόπιν "προτροπών" της Τρόικας (διαβάστε σχετικά εδώ)!

Ευτυχώς πάντως, που υπάρχουν άλλοι ραδιοφωνικοί εκκλησιαστικοί σταθμοί που προσφέρουν έργο στον πιστό λαό και δεν βλέπουν τα πάντα μόνο...ΩΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ!

Βόμβα Βαρουφάκη: Να χρεοκοπήσουμε αμέσως!

http://exofitsio.blogspot.com/2012/02/blog-post_790.html

Να προχωρήσει άμεσα η Ελλάδα σε κήρυξη χρεοκοπίας πρότεινε ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιάννης Βαρουφάκης.

Σε συνέντευξή του το αμερικανικό δίκτυο CNBC, ο κ. Βαρουφάκης τόνισε: «η διάσωση ξεκάθαρα δεν επιλύει τίποτα για την Ελλάδα, την ευρωζώνη και τον κόσμο».

«Η Ελλάδα θα πρέπει να χρεοκοπήσει αμέσως χωρίς να γίνει καμία συζήτηση για αποχώρηση από την ευρωζώνη» προσέθεσε. «Γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί να χρεοκοπήσει μέσα στην ευρωζώνη;» διερωτήθηκε ο κ. Βαρουφάκης, επισημαίνοντας ότι η χώρα είναι ήδη εκτός αγορών.

Επίσης, ο κ. Βαρουφάκης ότι η χώρα αντιμετωπίζει ένα τυπικό πρόβλημα χρεοκοπίας, το οποίο όμως υφίσταται εδώ και δύο χρόνια.

«Ο μόνος λόγος για να πάρουμε το νέο δάνειο, είναι επειδή νομίζουμε ότι μπορούμε να το αποπληρώσουμε. Όμως δεν μπορούμε και όλοι το ξέρουν. Η ΕΚΤ το ξέρει, το ΔΝΤ το ξέρει», υπογράμμισε.

Σύμφωνα με τον κ. Βαρουφάκη, η ΕΚΤ και τα μέλη της ευρωζώνης θα πρέπει να σταματήσουν την «πολιτική παραφροσύνη» και να αποδεχθούν την αναπότρεπτη χρεοκοπία κι όχι «να πιέζουν το χαλί κάτω από τα πόδια, σαν τα παιδιά που προσπαθούν να αποφύγουν την τιμωρία».

Εάν κάτι τέτοιο δεν συμβεί, τότε η Ελλάδα θα βυθιστεί σε ένα νέο κώμα, η κρίση χρέους θα κλιμακωθεί και θα εκδηλωθεί ένα πιο προχωρημένο στάδιο αποσύνθεσης, εκτίμησε.
newsbomb

ΣΟΚ! ΤΟ 27% ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΣΤΟ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΛΕΕΙ Η EUROSTAT! ΠΩΣ ΘΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΤΕ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΕΡΟΥΝ ΤΗ ΜΙΣΗ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΗΜΕΙΟ;

http://olympia.gr/2012/02/08/%CF%83%CE%BF%CE%BA-%CF%84%CE%BF-27-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9/

 

Στοιχεία που σοκάρουν έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Eurostat για τα ποσοστά φτώχειας στην Ευρώπη.

Στην Ελλάδα το 27% του πληθυσμού βρίσκεται ήδη κοντά στο όριο της φτώχειας και όσο προχωρούν τα επαχθή μέτρα και οι αδιέξοδες πολιτικές που εφήρμοσε το ΠΑΣΟΚ τόσο περισσότερος κόσμος θα βυθίζεται στην εξαθλίωση.

Με αυτά τα ποσοστά πάνε σήμερα οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί και ο Λουκάς Παπαδήμος να υπογράψουν το μέλλον της Ελλάδας, με νέα επαχθή μέτρα, που θα δημιουργήσουν ακόμα περισσότερους φτωχούς.

Δείτε τα στοιχεία για το πόσο είναι κοντά στο όριο της φτώχειας:

το 28,7% των παιδιών ως 17 ετών,

το 27,7% του πληθυσμού ηλικίας από 18 ως 64 ετών και

το 26,7% των Ελλήνων άνω των 65 ετών.

Τα αντίστοιχα ποσοστά στην «ΕΕ των 27» είναι 27%, 23,3% και 19,8%.

Ύπουλο παιχνίδι από Σόιμπλε

http://www.antinews.gr/2012/02/08/146901/

Σε μια κρίση κυνισμού, σύμφωνα με δημοσίευμα των FT Deutchland, ο κ. Σόιμπλε αποκάλυψε τα κρυφά σχέδια της Γερμανίας αναφορικά με το νέο δάνειο της Ελλάδας.
Το σχέδιο λοιπόν είναι να δώσουν οι Γερμανοί μόνο τα 30δις που απαιτούνται για να ολοκληρωθεί το PSI και στη συνέχεια να παγώσουν το υπόλοιπο μέρος, μέχρι νεωτέρας, επικαλούμενοι κοινοβουλευτικές δυσκολίες.
Πίσω από τις προθέσεις των Γερμανών κρύβεται η εμμονή τους να πετύχουν αργότερα, αυτά που τώρα αρνείται ο κ. Σαμαράς, θέματα καθοριστικά για αυτούς (και για τους αναγνώστες της Bild), όπως ο ορισμός επιτρόπου ή ο ειδικός λογαριασμός.
Οι κακές (αγγλοσαξονικές) γλώσσες μάλιστα, λένε ότι πίσω από την τακτική αυτή κρύβεται η επιθυμία των Γερμανών να αποπέμψουν την Ελλάδα από το ευρώ, αφού όμως πρώτα εξασφαλίσουν τη μετατροπή του χρέους της στο Αγγλικό δίκαιο, ώστε η αποπληρωμή του να γίνει σίγουρα και σε σκληρό νόμισμα
Ασφαλώς οι ανακοινώσεις του Γερμανού υπουργού οικονομικών, δεν προμηνύουν τίποτα καλό για εμάς.
Αναρωτιόμαστε αν οι πολιτικοί αρχηγοί είναι ενήμεροι για τις δηλώσεις αυτές και αν προτίθενται να ζητήσουν εξηγήσεις από τη γερμανική πλευρά, πριν βάλουν την υπογραφή τους σε μια συμφωνία που η άλλη πλευρά αρνείται να τηρήσει.
Γιατί, καλοδεχούμενες (πλην ανέξοδες) είναι οι δηλώσεις στήριξης της φράου Μέρκελ, αλλά οι διακρατικές σχέσεις κατοχυρώνονται σε συμβάσεις και όχι σε προεκλογικά γκαλά.
ΚΦ

Δεν χρειάζεται άλλο θέατρο..

http://www.stopcartel.info

λένε τώρα οι τοκογλύφοι στούς πολιτικάντηδες.Μέχρι την Κυριακή το βράδυ να έχει ψηφιστεί η συμφωνία για το PSI, τα νέα μέτρα και η διάταξη για την επανακεφαλοποίηση των τραπεζών.Η ιστορία θα είναι αμείλικτη προς κάθε κατεύθυνση..γιατί η τραγωδία για τον τόπο και τις ζωές μας θα είναι πρωτοφανής.

Βοηθούντος και του καιρού  ο οποίος ελαχιστοποίησε τη χθεσινή λαική παρουσία στούς δρόμους, φαίνεται ότι η χώρα οδεύει χωρίς καθυστέρηση στήν βίωση της μεγαλύτερης μεταπολεμικής τραγωδίας που αφορά άμεσα τη ζωή της πλειοψηφίας των πολιτών.Η αντίσταση την οποία προβάλουν όσοι έχουν σταθεί όρθιοι απέναντι στο καθεστώς απαιτεί άμεση δημιουργία μίας οργανωτικής δομής η οποία θα την πολλαπλασιάσει και θα ενεργοποιήσει όλες τις κοινωνικές δυνάμεις.

Αυτές τις ώρες της αλήθειας όλοι κρίνονται.Οι μπροστάρηδες και οι διστακτικοί.Αυτοί που είναι φοβισμένοι και αυτοί που βγήκαν στο δρόμο του σοβαρού αγώνα και μετά κάνουν πίσω.Οι θαρραλέοι που με ρίσκο ζωής εκφέρουν δημόσιο λόγο απο την πρώτη γραμμή.Οι οπορτουνιστές καρριερίστες και δημοσιοσχετίστες των διάφορων συνάξεων, οι φλύαροι και οι ουσιαστικοί.Τώρα αποφασίζεται ποιοί λένε ναί σε αυτό που πρέπει να έρθει και ποιοί γυρνάνε την πλάτη στο κάλεσμα της ανατροπής σφυρίζοντας στον αέρα..

Περιθώριο 4 ημερών δίνουν οι τοκογλύφοι στο εσωτερικό καθεστώς για να ολοκληρώσει τη θεατρική παράσταση εξαπάτησης του λαού.Μέχρι την Κυριακή το βράδυ θα πρέπει να έχει να ψηφίσει  τη συμφωνία για το PSI, την διάταξη για την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και το νομοσχέδιο με τα μέτρα του νέου Μνημονίου.

Σε ότι αφορά το νέο πακέτο μέτρων ύψους 3,2 δις. ευρώ που ζητά για φέτος η τρόικα και το οποίο εκτιμάται ότι θα εντείνει δραματικά την ύφεση, την ανεργία και τη λιτότητα, έχει προκαλέσει αδιέξοδη αμηχανία στους τρεις πολιτικούς που στηρίζουν τον δοτό διοικητή της χώρας. Η αδυναμία να εξηγηθούν στούς πολίτες τα αδικαιολόγητα που έχουν επιβληθεί απο τους διαχρονικούς κομματικούς χρηματοδότες τους,έχει έντεχνα μασκαρευτεί και παρουσιάζεται σαν δήθεν διαφωνία

Χθες,άφησαν να φανεί ότι υπήρξε δήθεν νέα εμπλοκή στις συζητήσεις που διεξάγουν για την οριστικοποίηση των μέτρων του Μνημονίου  την οποία τροφοδότησε η -νέα υποτίθεται -πρόταση των τοκογλύφων για μείωση κατά 20% των κύριων και των επικουρικών συντάξεων-επιβεβαιώνοντας όλες τις προηγούμενες εκτιμήσεις του STOPCARTEL..

Χθες λοιπόν,οι υπουργοί Οικονομικών και Εργασίας αποφάσισαν να παρουσιάσουν στους 3 πολιτικούς τέσσερα σενάρια μειώσεων επικουρικών και κύριων συντάξεων, προκειμένου να επιλέξουν (!) με ποιο τρόπο θα επιτευχθεί η (αποφασισμένη) μείωση των 550-600 εκατ. ευρώ που προβλέπεται στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα το οποίο έχει αποφασίσει και τους έχει επιβάλει η συμμορία των τοκογλύφων.Με απλά λόγια ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος με το μικρότερο δυνατό πολιτικό κόστος για τα χρεοκοπημένα κομματικά τους φέουδα,για να εφαρμοστεί η σφαγή..

Τα προβαλλόμενα απο τα καθεστωτικά ΜΜΕ σενάρια περιλαμβάνουν συνδυασμό μειώσεων επικουρικών και κύριων συντάξεων, έτσι ώστε το οικονομικό βάρος των περικοπών να μοιράζεται αναλόγως και να ελαχιστοποιούνται οι λαικές αντιδράσεις. Τα τέσσερα σενάρια είναι:

1. Μείωση 10% στις κύριες και 5% στις επικουρικές συντάξεις.
2. Μείωση 5% στις κύριες άνω των 1.000 ή 1.200 ευρώ και 10% στις επικουρικές.
3. Μεσοσταθμική μείωση 15% μόνο στις επικουρικές συντάξεις  άνω των 150 ευρώ
4. Μείωση 20% στις κύριες πάνω από 1.200 ευρώ.

Έτσι στη νέα συνάντηση που θα έχουν σήμερα με τον Λ.Παπαδήμο, οι τρεις πολιτικοί καλούνται θεατρικά να επιλέξουν ένα από τα παραπάνω σενάρια, που τελικά βέβαια παράγουν το ίδιο οικονομικό αποτέλεσμα.

Αναλυτικότερα, όμως το νέο πακέτο μέτρων ενάντια στούς πολίτες σύμφωνα με πληροφορίες περιλαμβάνει:

-Νέες περικοπές στις κρατικές δαπάνες:

- 1,1 δις. ευρώ στον τομέα της υγείας (φάρμακα και περίθαλψη),
-400εκατ. ευρώ από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων,
-300 εκατ. στις αμυντικέςδαπάνες,
-50 εκατ. στις εφημερίες γιατρών,
-40 εκατ. στο πολυτεκνικό επίπεδο
-400 εκατ. σε άλλες δαπάνες (όπως εκλογικό επίδομα κ.λπ.).

-Τη μείωση των επικουρικών συντάξεων προκειμένου να εξοικονομηθεί όφελος 450 εκατ. ευρώ. Σε περίπτωση που δεν γίνει αποδεκτό το υψηλό ποσοστό μείωσης των επικουρικών έχουν και εναλλακτικά σενάρια, τα οποία όμως φθάνουν ακόμα και στη μείωση των κύριων συντάξεων σε ποσοστό μέχρι και 20%.

-Τη μείωση των κύριων συντάξεων σε «πλούσια» Ταμεία, όπως  ΔΕΚΟ και τράπεζες.

-Μείωση του κατώτατου μισθού σε ποσοστό ενδεχομένως 22% -ποσοστό το οποίο ξεκίνησε από το 15% σύμφωνα με την αρχική πρόταση της τρόικα. Αφορά το σύνολο των μισθών χωρίς να αποκλείεται να αυξάνει στο 30% για τους νέους.

-Διατήρηση του δικαιώματος του υπουργού Εργασίας να επεκτείνει την ισχύ των κλαδικών συμβάσεων  σε μισθούς και βασικά επιδόματα για ένα τρίμηνο (αντί εξάμηνο αρχικώς), με εξαίρεση των νεοπροσλαμβανόμενων.  Μετά τη λήξη των κλαδικών συμβάσεων θα ακολουθούν διαπραγματεύσεις για την υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης.

-Απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Η τρόικα έχει απαιτήσει συνολικά 50.000 απολύσεις. Έτσι, εκτός των 15.000 απολύσεων  που είχαν συμφωνήσει με το Δημήτρη Ρέππα θα προστεθούν άλλοι 22.500 ωρομίσθιοι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί και 10.000 χιλιάδες συμβασιούχοι που εργάζονται σε Δήμους, ΟΤΑ, Υπουργεία και Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου.



Και φυσικά λέξη γι αυτούς που έχουν ήδη χάσει όλα τα παραπάνω:Τούς 1.500.000 ανέργους.


Η ώρα της αλήθειας για όλους έφθασε.Καιρός ο καθένας να πάρει τις ευθύνες που του αναλογούν.

Η ιστορία θα είναι αμείλικτη προς κάθε κατεύθυνση..γιατί η τραγωδία για τον τόπο και τις ζωές μας θα είναι πρωτοφανής.

stopcartel Newsdesk

Έλληνα πολίτη κράτα στο αρχείο σου κάθε δευτερόλεπτο της σημερινής μέρας...

http://kourdistoportocali.com/articles/9713.htm

Καλούμε τους Έλληνες πολίτες να κρατήσουν στο αρχείο τους τα πάντα για τη σύσκεψη της μεγάλης προδοσίας του ελληνικού λαού.
Κρατήστε στο αρχείο σας κάθε δευτερόλεπτο από τη σύσκεψη της εξαθλίωσης των πολιτών...
Θα μας φανούν πολύ χρήσιμα...

Μήπως η διάλυση του ευρώ είναι η μόνη λύση;

http://www.antinews.gr/2012/02/08/146795/
Φέτος έχουμε την δέκατη επέτειο του ευρώ, η έλευση του οποίου θα έφερνε υποτίθεται μια νέα εποχή, όχι μόνο οικονομικής ευημερίας, αλλά και πραγμάτωσης του ευρωπαϊκού οράματος.
Όσο όμως κλιμακώνεται η κρίση, τόσο ξεθυμαίνει και ο αρχικός ενθουσιασμός για το ευρώ σε πολλές χώρες. Κάποιες μάλιστα που περίμεναν πως και πώς να ενταχθούν, άρχισαν να το ξανασκέφτονται.
Στη Μάλτα, το ευρώ αντικατέστησε την λίρα το 2008, εν μέσω πυροτεχνημάτων, συναυλιών, και άλλων εκδηλώσεων. Ο πρωθυπουργός Lawrence Gonzi το χαρακτήρισε ως θρίαμβο, λέγοντας πως «είμαστε περήφανοι που μπήκαμε στην ευρωζώνη. Περιμένουμε τώρα να υποδεχτούμε ντόπιους και ξένους επενδυτές, και τουρίστες από παντού».
Τέσσερα χρόνια μετά, η απογοήτευση είναι γενική. Όπως λέει ο ξενοδόχος Charles Demech, «μετά το ευρώ, οι τιμές ανέβηκαν, αλλά όχι οι μισθοί. Όλα έγιναν πιο ακριβά για τον μέσο πολίτη».
Για τον βουλευτή Alfred Sant, το πρόβλημα έχει να κάνει με το γεγονός ότι όντας στην ευρωζώνη, η χώρα του θα πρέπει να ακολουθεί πολιτικές που ορίζουν οι ισχυρές χώρες (Γερμανία και Γαλλία), χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα μαλτέζικα συμφέροντα.
Τον περασμένο Δεκέμβρη, η κυβέρνηση της Μάλτας δεσμεύτηκε να συνεισφέρει €260 εκατ. στο πακέτο του ΔΝΤ που θα χρησιμεύσει στη διάσωση των εταίρων της στην ΟΝΕ. Αυτό δεν αρέσει στον οδηγό ταξί Oliver Briffa που όπως λέει, «τα μεγάλα κράτη πρέπει να βοηθούν εμάς, και όχι το αντίστροφο… όλα ήταν καλύτερα επί λίρας».
Άλλοι είναι πιο αισιόδοξοι, όπως ο πανεπιστημιακός Lino Briguglio που υποστηρίζει ότι το ευρώ θα επιβιώσει επειδή αν καταρρεύσει, αυτές που θα χάσουν τα πιο πολλά θα είναι οι Γαλλία και Γερμανία. «Προς το παρόν δυσκολευόμαστε, αλλά όταν βελτιωθεί η κατάσταση, θα υπάρξει ανάκαμψη στην ευρωζώνη, και αυτό θα αλλάξει και την διάθεσή μας απέναντι στο ενιαίο νόμισμα», λέει.
Πάντως οι διαφωνίες σχετικά με την χρησιμότητα του ευρώ είναι πια διαδεδομένες σε ολόκληρη την Ευρώπη, όπου πολύς  κόσμος αποδεικνύεται αρνητικός απέναντι στη διατήρησή του, ενώ οι περισσότερες κυβερνήσεις δηλώνουν πως θα κάνουν τα πάντα για να το σώσουν.
Κάποιες χώρες που χρωστάνε, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, ζουν κοινωνικές αναταραχές εξαιτίας της επιβληθείσας απ έξω λιτότητας. Από την άλλη, οι πολίτες των οικονομικά ισχυρών χωρών διαμαρτύρονται διότι, όπως λένε, οι φόροι τους καταλήγουν σε διασώσεις σπάταλων και ανεύθυνων χωρών.
Τέλος, πολλές χώρες που επί καιρό περιμένουν να ενταχθούν στην ευρωζώνη, άρχισαν να το μετανιώνουν.
Σύμφωνα με τον διοικητή της Εθνικής Τράπεζας της Πολωνίας Merk Belka, «το ευρώ έχει χάσει την ελκυστικότητα του, και δεν βιαζόμαστε να ενταχθούμε…».
Από την πλευρά του, ο Τσέχος πρωθυπουργός Petr Necas χαρακτήρισε την ευρωζώνη ως «ζώνη χρέους», και αρνείται να καθορίσει ημερομηνία για την ένταξη της χώρας του σε αυτήν.
Η διάλυση της ευρωζώνης, που κάποτε έμοιαζε απίθανη, φαντάζει τώρα κοντινή. Σε μια δημοσκόπηση διεθνών επενδυτών που έκανε το Bloomberg, οι μισοί από αυτούς πιστεύουν πως μια ή περισσότερες χώρες θα φύγουν από την ευρωζώνη μέσα στο 2012. Το 1/3 από αυτούς πιστεύει ότι αυτό θα γίνει μέχρι το 2016.
Την ίδια ώρα, οι αναλυτές του ιαπωνικού τραπεζικού ομίλου Nomura γράφουν «η κρίση της ευρωζώνης μπήκε σε μια επικίνδυνη φάση… η διάλυση της μοιάζει πιθανή».
Πολλοί είναι εκείνοι που προβλέπουν άσχημες συνέπειες από μια διάλυση της ευρωζώνης. Η επικεφαλής του ΔΝΤ Christine Lagarde, προειδοποιεί για μια παγκόσμια ύφεση.
Μια ανάλυση της UBS μιλάει για «συνέπειες όπως χρεοκοπίες κρατών, χρεοκοπίες επιχειρήσεων, κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, και διάλυση του διεθνούς εμπορίου. Αν μια αδύναμη χώρα εγκαταλείψει το ευρώ, θα της κοστίσει το 40-50% του ΑΕΠ της τον πρώτο χρόνο. Παράλληλα, θα πρέπει να θυμόμαστε πως καμία σύγχρονη νομισματική ένωση δεν διαλύθηκε χωρίς εμφύλιο πόλεμο, ή κάποιου τύπου απολυταρχική ή στρατιωτική κυβέρνηση…».
Πως θα μοιάζει άραγε το τέλος της ευρωζώνης; Σύμφωνα με μερικούς, ως εφιάλτης της Αποκάλυψης. Και καλά θα κάνουν οι Ευρωπαίοι, να μαζέψουν κονσέρβες, και χρυσό, λένε.
Αφού είναι έτσι, τότε γιατί να θέλει μια χώρα να αποχωρήσει;
Επειδή θα θέλει να έχει τον έλεγχο της νομισματικής της πολιτικής, να μπορεί να προχωρά σε υποτίμηση, και να μπορεί να γίνει ανταγωνιστική στις εξαγωγές της.
Μια χώρα όπως η Ελλάδα, που ήδη πάσχει από υψηλή ανεργία, αδυναμία δανεισμού, σκληρή λιτότητα, μπορεί να θεωρεί ότι θα ήταν καλύτερα χωρίς το ευρώ. Οι σκοτεινές προβλέψεις για χρεοκοπία, τραπεζική κατάρρευση, και κοινωνικές εντάσεις, δεν αρκούν για να αποτρέψουν την επιθυμία επιστροφής στη δραχμή, αφού όλα αυτά ήδη συμβαίνουν.
Κάποιοι θεωρούν πως η λύση για να ξεπεραστεί η κρίση, είναι να διαλυθεί συντεταγμένα η ευρωζώνη. Το βρετανικό think tank Centre for Economic and Business Research πιστεύει πως αν διαλυθεί η ευρωζώνη, ο αρχικός πόνος θα είναι μεγάλος, αλλά θα υπάρξει εξομάλυνση σε περίπου 30 μήνες, και η ανάπτυξη που θα ακολουθήσει θα είναι γρηγορότερη από ότι αν η ευρωζώνη συνεχίσει όπως είναι σήμερα.
Ο καθηγητής του Harvard Martin Feldstein, προέβλεψε πως όχι μόνο θα χρεοκοπήσουν οι Ελλάδα και Πορτογαλία, αλλά και πως αυτό τις συμφέρει εθνικά. Όπως λέει, αν η Ελλάδα χειρίζεται από μόνη της την νομισματική της πολιτική, θα γίνει κάποτε ανταγωνιστική. Με τα σημερινά δεδομένα του ευρώ, αυτό είναι αδύνατον. «Έχουμε δει πολλές χρεοκοπίες σε ολόκληρο τον κόσμο, και αυτό βοηθάει κάποια κράτη να ξεκινήσουν από την αρχή…» έγραψε στο Foreign Affairs .
Και αν τελικά διαλυθεί η ευρωζώνη, τι μέλλει γενέσθαι με κάποια μικρά κράτη όπως η Μάλτα;
Την απάντηση δίνει  ο ξενοδόχος Demech: «Δεν νομίζω πως θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε από μόνοι μας…», λέει.
globalpost.com
Απόδοση: S.A.

Στον επόμενο τόνο, η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών θα γίνει: 3 το μεσημέρι...

http://olympia.gr/2012/02/08/%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CE%B7-%CF%83%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%88%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9/

 

Μέχρι και αυτή την ώρα τα επιτελεία των τριών κομμάτων διαβάζουν γράμμα – γράμμα το προσχέδιο, αφού ο «διάβολος» κρύβεται στις λεπτομέρειες.

Παρά το γεγονός ότι υπήρχε συχνή επαφή με τον Λουκά Παπαδήμο, φέρεται να έχουν προστεθεί πολλά νέα μέτρα και ακόμα περισσότερες λεπτομέρειες.

Σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση, η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών θα γίνει στις 3 το μεσημέρι, ενώ δεν αποκλείεται να πάρει και νέα αναβολή, όπως μας έχουν συνηθίσει.

Το προ-μνημόνιο θα ταξιδεύσει αύριο για τις Βρυξέλλες, όπου και θα πραγματοποιηθεί το Eurogroup αποκλειστικά για την Ελλάδα.

Ο Γ.Καρατζαφέρης ζήτησε επίσημη μετάφραση του κειμένου από το υπουργείο Εξωτερικών, προκειμένου να συμμετάσχει στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών.

ΣΕΙΣΜΟΣ-ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΚΡΕΜΑΣΜΑ! Στο φως ντοκουμέντα χρηματισμού κορυφαίων πολιτικών προσώπων!!!

http://kourdistoportocali.com/articles/9710.htm

Αντίγραφα επιταγών που δόθηκαν από τη διαπλοκή σε κορυφαία πολιτικά πρόσωπα πρόκειται να βγουν από στιγμή σε στιγμή στη δημοσιότητα προαναγγέλει γερμανική ιστοσελίδα!
Η ίδια ιστοσελίδα κάνει λόγο και για βαλίτσες που έφευγαν από υπουργείο σε άγνωστη κατεύθυνση. Γι αυτή τη περίπτωση υπάρχουν και φωτογραφικά ντοκουμέντα από το υπόγειο γκαράζ του συγκεκριμένου υπουργείου-όπως υποστηρίζουν οι Γερμανοί!
Το πιο σοκαριστικό ντοκουμέντο αφορά  τα αποδεικτικά κατάθεσης από «διάσημη» αμερικανική τράπεζα σε λογαριασμό συγγενικού προσώπου πολιτικού ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός.
Μιλάμε για  ντοκουμέντα που θα στείλουν στο Καιάδα της ιστορίας  πολιτικούς πρωταγωνιστές της μεταπολίτευσης…

ΙΝΚΑ ΚΡΗΤΗΣ ΔΤ 322/08.02.12: Αυτό το μνημόνιο θα το διαβάσουν; ΤΟ ΙΝΚΑ ζητά και θερμοπαρακαλεί: Αυτό το μνημόνιο να το διαβάσουν προσεχτικά.

http://tinyurl.com/6weyk9q

ΤΟ ΙΝΚΑ ζητά και θερμοπαρακαλεί Αυτό το μνημόνιο να το διαβάσουν προσεχτικά.

Δευτέρα, 06 Φεβρουάριος 2012 00:59

Το Μνημόνιο, που κάποιοι δεν διάβασαν πριν υπερψηφίσουν, βασιζόταν στην λογική ότι χωρίς τα δάνεια των €110 δις που προέβλεπε:

1.             το ελληνικό κράτος θα εξαναγκαζόταν σε στάση πληρωμών η οποία θα μας έθετε για τουλάχιστον 10 χρόνια εκτός αγορών

2.             δεν θα υπήρχαν αρκετοί πόροι για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις

3.             δεν θα δινόταν χρόνος στην ελληνική οικονομία να ανακάμψει και να παραγάγει τα πρωτογενή πλεονάσματα που θα μας επέτρεπαν να κάνουμε βήματα πίσω από το χείλος της χρεοκοπίας.

Τότε κάποιοι είχαμε πει ότι αυτό το τρίπτυχο αποτελούσε επικίνδυνη φαντασίωση. Καθώς οι όροι για να πάρουμε το δάνειο εγγυόντουσαν την υφεσιακή δίνη στην οποία θα εισερχόταν η χώρα, τα πλεονάσματα του (3) δεν θα παράγονταν, το σημείο (1) δεν θα το αποφεύγαμε έτσι κι αλλιώς, και, για αυτό τον λόγο, θα επιστρέφαμε θέλοντας και μη στο (2), στην σημερινή κατάσταση που το κράτος, αφού χρεώθηκε με την μερίδα του λέοντος του δανείου-μαμμούθ των €110 δις και πάλι αδυνατεί να καλύπτει τα έσοδά του.

Από αυτές εδώ τις σελίδες, τον Απρίλη του 2010, σε άρθρο με τίτλο «Το πρώτο τάνγκο στην ευρωζώνη»είχα γράψει τα εξής:

            «[Ο] φόβος μου είναι ότι οδεύουμε στον δρόμο που χάραξε η Αργεντινή του 2002. Κάθε μέρα που περνά τα δάνεια που παίρνουμε… μου θυμίζουν τα δάνεια του ΔΝΤ προς την Αργεντινή της περιόδου 1998-2002: Δάνεια που μας κρατούν εντός του ευρώ προσωρινά αλλά τα οποία κάποια στιγμή δεν θα μπορέσουμε να αποπληρώσουμε. Και τότε; Το 2002 η χώρα του τάνγκο (ας με συγχωρήσουν οι φίλοι Ουρουγουανοί που το διεκδικούν) προέβη και σε στάση πληρωμών αλλά και σε απώλεια ενός (ουσιαστικά) κοινού νομίσματος δολαρίου-πέσος με τέσσερα χρόνια και 50 δις δολάρια μεγαλύτερη καθυστέρηση από όσο έπρεπε. Το 2012 τι επιφυλάσσει σε εμάς; Νομίζω ότι μας επιφυλάσσει ένα εκ των ακόλουθων δύο σεναρίων:

(1) Στάση πληρωμών που όμως θα έχει πολύ μεγαλύτερο κόστος λόγω ενός απίστευτα αναποτελεσματικού δανεισμού δεκάδων δις ευρώ του οποίου η μόνη λογική εν τέλει είναι η καθυστέρηση της στάσης πληρωμών ώστε να διασωθούν οι Γερμανικές τράπεζες που θα χρησιμοποιήσουν τον χρόνο που εμείς "αγοράζουμε" (δανειζόμενοι) εκ μέρους τους ώστε να προλάβουν να πουλήσουν τα ομόλογά μας.

(2) Την συνειδητοποίηση εκ μέρους της Γερμανίας ότι, αν θέλουν να κρατήσουν το ευρώ ως έχει, δηλαδή να αποτρέψουν αλυσιδωτές κρίσεις τύπου Αργεντινής εντός της ευρωζώνης, θα πρέπει επί τέλους να κατανοήσουν ότι μία πραγματική οικονομική ενοποίηση, ιδίως μετά από μια παγκόσμια οικονομική κρίση τύπου 1929 ή 2008, απαιτεί ανακύκλωση των πλεονασμάτων - δηλαδή, πολιτική και δημοσιονομική ενοποίηση.

Αν κρίνουμε από τις έως τώρα συμπεριφορές των βορείων εταίρων μας, οδεύουμε ολοταχώς προς το πρώτο σενάριο.»

Κάπως έτσι έχουν εξελιχθεί τα πράγματα. Η Γερμανία έχει βρεθεί σε αδιέξοδο που η ίδια δημιούργησε στον εαυτό της, επικουρούμενη βέβαια από τους δικούς μας φωστήρες, που δεν μπόρεσαν να διανοηθούν μια στάση πληρωμών (τότε που το ΑΕΠ μας ήταν 15% μεγαλύτερο απ’ ότι σήμερα και τα χρέη μας 20% μικρότερα). Η καλύτερη αφήγηση της οικονομικής αποτυχίας και πολιτικής αστοχίας του πρώτου Μνημονίου της χώρας μας δόθηκε από τον Keynes το… 1920. Τότε ήταν που είχε γράψει τις ακόλουθες αράδες:

"... η ανειλικρινής αποδοχή... όρων που ήταν αδύνατον να τηρηθούν..., και τους οποίους δεν είχε σκοπό να τηρήσει, καθιστά την {Ελλάδα} το ίδιο ένοχη με {τους ευρωπαίους εταίρους } οι οποίοι επέβαλαν όρους που δεν είχαν το δικαίωμα να επιβάλουν." (*)

Προφανώς τα παραπάνω δεν είναι ακριβώς τα λόγια του Keynes. Είναι όμως πολύ κοντά. Το μόνο που άλλαξα ήταν εκεί που εκείνος έγραφε {Γερμανία} εγώ έγραψα {Ελλάδα} και αντί για {τους Συμμάχους} που ανέφερε εκείνος, αντικατέστησα τις λέξεις { τους ευρωπαίους εταίρους }. Η ουσία όμως είναι ακριβώς η ίδια: Οι ισχυροί προσέφεραν μια συμφωνία στους αδύναμους υπό όρους που ούτε οι μεν είχαν δικαίωμα να επιβάλουν ούτε οι δε να αποδεχθούν. Συνένοχοι σε μια τέτοια λογικά ατέρμονη συμφωνία, οι ηγέτες μας, Έλληνες και Γερμανοί, έσπρωξαν και τις δύο χώρες μας βαθύτερα στην Κρίση του Ευρώ. Πρόκειται για μια πρωτοφανή πολιτική αποτυχία στα χρονικά της παγκόσμιας ιστορίας (για πληρέστερη παρουσίαση της αποτυχίας αυτής δείτε αυτό το πρόσφατο άρθρο στην ιστοσελίδα του CNN).

Θα μου πείτε, περασμένα-ξεχασμένα. Μακάρι. Να όμως που το ένα λάθος οδηγεί κατ’ ευθείαν στο επόμενο. Σήμερα, αρχές 2012, παρά το γεγονός ότι έχουμε όλα τα στοιχεία, και όλη την εμπειρική γνώση, που χρειαζόμαστε για να κατανοήσουμε πως η λογική του Μνημονίου (που περιστρέφεται γύρω από τον άξονα «νέα δάνεια– βαθύτερη λιτότητα») καταποντίστηκε, έχουμε μια κυβέρνηση (εθνικής ενότητας μάλιστα) που έχει στόχο ένα νέο Μνημόνιο.

Μήπως το νέο Μνημόνιο έχει μάθει από τα παθήματα του προηγούμενου; Σε καμία περίπτωση. Η συνταγή είναι η ίδια: Άλλες δεκάδες δις με στόχο την αποπληρωμή προηγούμενων δανείων, υπό τον όρο ακόμα μεγαλύτερης αφαίμαξης της ενεργούς ζήτησης της ελληνικής οικονομίας, και με την κούφια «υπόσχεση» για ανάπτυξη μέσω διαρθρωτικών αλλαγών και ενός στρεβλού, διεφθαρμένου και αναποτελεσματικού ΕΣΠΑ.

Μήπως υπάρχουν νέα επιχειρήματα για να αποδεχθούμε την νέα Μνημονιακή συμφωνία; Ας δούμε ποια επιχειρήματα ακούγονται υπέρ της υπογραφής της: Χωρίς αυτήν, μας λένε,

1. το ελληνικό κράτος θα εξαναγκαστεί σε στάση πληρωμών τον Μάρτιο η οποία θα μας θέσει εκτός του ευρώ

Αυτό είναι! Το εξής ένα επιχείρημα! Δεν υπάρχει άλλο. Προσέξτε πως τα (2) και (3) που είχαμε στην περίπτωση του πρώτου Μνημονίου δεν υπάρχουν πια. Μας τελείωσαν. Κανείς δεν τολμά πλέον να μιλά για μισθούς και για συντάξεις καθώς η γερμανική πλευρά το έχει ξεκαθαρίσει: ό,τι πάρει το ελληνικό κράτος από τούδε και στο εξής θα πρέπει να το χρησιμοποιεί για να αποπληρώνει τους τραπεζίτες, το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ. Τελεία και παύλα. Άρα, η νέα δανειακή συμφωνία προβλέπει δάνεια για την αποπληρωμή δανείων. Μήπως όμως έτσι δοθεί η ευκαιρία στο ελληνικό κράτος να αρχίσει κάποια στιγμή να αποπληρώνει να χρέη του και να ξαναγίνει αξιόπιστο;

Μήπως ισχύει το μέρος (3), βλ. στη αρχή του άρθρου, της λογικής του αρχικού Μνημονίου; Σε καμία των περιπτώσεων! Επ’ ουδενί! Γιατί είμαι τόσο κάθετος; Επειδή αυτό μας λέει ακόμα και το ΔΝΤ. Τι λέει δηλαδή; Ότι για να τιθασευτεί το ελληνικό χρέος, και να μπει η Ελλάδα στην τροχιά της αποπληρωμής των χρεών της, θα πρέπει να ισχύσουν ταυτόχρονα οι εξής προϋποθέσεις: (α) Η οικονομία μας να μπει σε ρυθμούς μεγέθυνσης της τάξης του 2% από το πρώτο εξάμηνο του 2012, (β) ο πληθωρισμός να μην ξεπερνά το 2%, (γ) να πετύχει 100% το κούρεμα (το κατ’ ευφημισμόν γνωστό και ως PSI) και (δ) να εισπράξει το δημόσιο €50 δις από ιδιωτικοποιήσεις. Σε μια οικονομία που αντί να μεγεθύνεται φθίνει με ρυθμό -7%, με το κούρεμα να αποδίδει πολύ λιγότερα στην πράξη από αυτά που θα ανακοινωθούν, με τις ιδιωτικοποιήσεις να αδυνατούν να αποδώσουν όταν οι αξίες όλων των περιουσιακών στοιχείων καταρρέουν, κλπ., τα παραπάνω αποτελούν σενάριο νοσηρής και κακόβουλης φαντασίας.

Οπότε, λοιπόν, μένουμε με το εξής ένα επιχείρημα: Να υπογράψουμε την συμφωνία γιατί αλλιώς θα βρεθούμε εκτός ευρώ. Πόσο όμως στέκει αυτή η απειλή; Έστω ότι έρχεται η 20η Μαρτίου, η μέρα που το δημόσιο πρέπει να καταβάλει €14 δις στους δανειστές του, και η κυβέρνηση ανακοινώνει πως η πληρωμή αυτή αναβάλλεται μέχρι νεοτέρας, έως ότου η Ευρωπαϊκή Ένωση μας παρουσιάσει ένα Σχέδιο Λύσης το οποίο, αντίθετα με τον τραγέλαφο της 27ης Οκτωβρίου, να έχει έστω και μια μικρή ελπίδα να βάλει την χώρα (αλλά και την υπόλοιπη ευρωζώνη, ιδίως την περιφέρεια) σε τροχιά επιστροφής από την κόλαση. Τι θα γίνει τότε; Θα μας διώξουν από το ευρώ;

Κατ’ αρχάς, δεν μπορούν να το κάνουν μέσα από θεσμοθετημένες διαδικασίες. Π.χ. ακόμα και να ψηφίσουν οι υπόλοιποι 17 του eurogroup υπέρ της αποπομπής της Ελλάδας, η απόφαση αυτή δεν έχει καμία νομική ή ουσιαστική σημασία. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι η ΕΚΤ να δηλώσει πως δεν δέχεται πλέον ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, και του ελληνικού δικαίου, ως εχέγγυα για την χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών. Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε ασφυξία στις ελληνικές τράπεζες, με σημαντική πιθανότητα να αναγκαστούν να θέτουν όριο αναλήψεων στους αποταμιευτές τους. Μια τέτοια εξέλιξη, λένε πολλοί, θα ανάγκαζε την ελληνική κυβέρνηση να εγκαταλείψει το ευρώ, τυπώνοντας ξανά δραχμές ώστε να τροφοδοτούνται οι τράπεζες. Θα μου επιτρέψετε να πω ότι πρόκειται και άλλο ένα κενό περιεχομένου επιχείρημα. Τέσσερεις είναι οι λόγοι που δεν στέκει:

Πρώτον, μια τέτοια επιθετική κίνηση της ΕΚΤ θα είχε μεγαλύτερο κόστος για εκείνη, και την Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας, από ότι για την (ήδη ρημαγμένη) ελληνική οικονομία. Από τότε που ξεκίνησε η Κρίση, η φυγή κεφαλαίων από την περιφέρεια προς την Γερμανία και την Ολλανδία έχουν δημιουργήσει (εντός του συστήματος της ΕΚΤ) χρέη των Κεντρικών Τραπεζών της Περιφέρειας προς τις Κεντρικές Τράπεζες των χωρών του πυρήνα της τάξης των €600 δις. Από αυτά, €250 δις έχει λαμβάνειν μόνο η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας από τις Κεντρικές Τράπεζες της Ελλάδας, Πορτογαλίας, Ισπανίας και Ιρλανδίας. Μια κίνηση αποκλεισμού των ελληνικών τραπεζών από το σύστημα αυτό απειλεί με άμεση κατάρρευση ολόκληρο το σύστημα εσωτερικού δανεισμού της ευρωζώνης.

Δεύτερον, οι ελληνικές τράπεζες έχουν ήδη καταθέσει ό,τι ομόλογα είχαν στην ΕΚΤ και έχουν ήδη λάβει ρευστότητα στην βάση αυτών των χάρτινων τίτλων. Το πουλί, με άλλα λόγια., έχει πετάξει. Τώρα πια, καταθέτουν στην ΕΚΤ ως εχέγγυο ότι «πατσαβούρι» βρουν. Αν πει η ΕΚΤ ότι δεν τα δέχεται αυτά τα «πατσαβούρια», τότε πρέπει να κάνει κάτι αντίστοιχο και για τα «πατσαβούρια» των ιταλικών, των ισπανικών, των πορτογαλικών τραπεζών. Τότε, όμως ευρώ γιοκ.

Τρίτον, η ΕΚΤ γνωρίζει ότι αν η Ελλάδα επιστρέψει στην δραχμή, σε περίπτωση που η παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες μειωθεί απότομα, οι τράπεζές μας θα έχουν ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα (καθώς τα δάνεια που έχουν λάβει είναι σε ευρώ, ενώ η νέα δραχμή που θα λαμβάνουν από την Τράπεζα της Ελλάδας θα χάνει αξία με το δευτερόλεπτο), όπως άλλωστε και οι έλληνες καταθέτες (των οποίων οι καταθέσεις θα απολέσουν εν μία νυκτί τουλάχιστον την μισή τους αξία). Άρα, η ΕΚΤ γνωρίζει ότι, ακόμα κι αν κινηθεί επιθετικά δημιουργώντας ασφυξία στις ελληνικές τράπεζες, η Ελλάδα δεν έχει λόγο να επιστρέψει στην δραχμή.

Τέταρτον, ό,τι και να λένε, δεν έχει δημιουργηθεί κανένας μηχανισμός που θα σταματήσει την αποδιάρθρωση του ευρώ μετά την αποχώρηση της Ελλάδας από αυτό. Κανένας. Σε μερικές μέρες, μετά από μια τέτοια κίνηση της ΕΚΤ, η ίδια η Γερμανία θα βάλει μπροστά το σχέδιο του Νέου Μάρκου, καθώς το κόστος στήριξης της εναπομείνασας ευρωζώνης θα ανέλθει στα πολλά τρις.

Καταλήγουμε λοιπόν στο απλούστατο συμπέρασμα ότι η υπογραφή από την Ελλάδα του νέου πακέτου Μνημονίου 2 –  PSI στερείται οποιασδήποτε λογικής. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα στους πολιτικούς μας, και ιδίως στον κ. Σαμαρά ο οποίος, υποτίθεται, απέρριψε την λογική του πρώτου Μνημονίου: Πώς θα το υπογράψετε; Πάλι θα αποφύγετε να το διαβάσετε σε μια ύστατη προσπάθεια να προσποιηθείτε ότι, δεν μπορεί, κάποια λογική θα έχει;

Και για να μην νομίζετε ότι την πιο πάνω ανάλυση την ενστερνιζόμαστε μόνο κάποιοι περίεργοι «εγχώριοι», επιτρέψτε μου να κλείσω με ένα απόσπασμα από πρόσφατο άρθρο του ανταποκριτή των Financial Times στην Washington, Alan Beattie:

«Μια φτωχή χώρα της περιφέρειας ενθαρρύνθηκε να γίνει μέλος μιας κακοσχεδιασμένης νομισματικής ένωσης των πλούσιων χωρών οι οποίες κυριαρχούσαν σε αυτήν. Αυτές οι χώρες, αφού επέβαλαν κανόνες δανεισμού για τους συμμετέχοντες στην νομισματική τους ένωση, ήταν οι πρώτες που τους παραβίασαν. Και το έκαναν χωρίς να υποστούν καμία συνέπεια. Λόγω εφησυχασμού και αναποτελεσματικών κανόνων στις χρηματαγορές, και δεδομένης της έλλειψης επενδυτικών ευκαιριών στις αργοκίνητες οικονομίες τους, ενθάρρυναν τις τράπεζές τους να δανείζουν χωρίς μέτρο στην χώρα αυτή.

Κι όταν αυτά τα δάνεια «έσκασαν», οι κυβερνήσεις των πλούσιων κρατών έτρεξαν να διασώσουν τις τράπεζές τους φορτώνοντας με νέα δάνεια την ελλειμματική κυβέρνηση της περιφέρειας.

Αργότερα απαίτησαν και την τοποθέτηση τοποτηρητή στην χώρα αυτή με νομική ισχύ να προβαίνει σε κατασχέσεις φόρων από τους πολίτες της.»

Το ερώτημα, επαναλαμβάνω, είναι: Οι βουλευτές που θα κληθούν να ψηφίσουν αυτή την νέα Συνθήκη των Βερσαλλιών, για δεύτερη φορά σε δύο χρόνια, με τι ψυχολογικό τέχνασμα θα πείσουν τον εαυτό τους ότι υπερψηφίζοντάς την κάνουν καλό στον τόπο; Πάλι θα αποφύγουν να την διαβάσουν;

Έκθεση του ΟΟΣΑ από το 1996 για το πως να περάσει μια κυβέρνηση τα αυστηρά μέτρα λιτότητας στο πληθυσμό. Ανατριχιαστικό!

http://anti-ntp.blogspot.com/2012/02/1996_04.html#more

Το 1996, ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) δημοσιεύει στο 13ο τεύχος του επίσημου περιοδικού του, CAHIERS DE POLITIQUE ÉCONOMIQUE (στα Γαλλικά), ένα άρθρο του Κρίστιαν Μόρισον με τίτλο «Οι δυνατότητες πραγματοποίησης των διαρθρωτικών αναπροσαρμογών» (στα Αγγλικά). Πρόκειται ουσιαστικά, όπως αναφέρεται εξάλλου, για την έκθεση του Κέντρου Ανάπτυξης του ΟΟΣΑ με θέμα τα προβλήματα και τους τρόπους πολιτικής χειραγώγησης των πληθυσμών ώστε να μπορέσει μια κυβέρνηση...
να περάσει τα αυστηρά μέτρα λιτότητας και τις διαρθρωτικές αλλαγές, που επέβαλε κατά τη δεκαετία του 1980 η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού σε μια σειρά από «αναπτυσσόμενες» χώρες και χώρες του Τρίτου Κόσμου. Όπως θα διαπιστώσετε, πέρα από το ότι ο κυνισμός των νέων Μακιαβέλι συναγωνίζεται την επιστημοσύνη τους, αυτά που ζούμε σήμερα εδώ δεν προέκυψαν στην τύχη. Κι αν το γνωρίζουμε ήδη, οπωσδήποτε έχει άλλη βαρύτητα να το ακούμε, απερίφραστα ομολογημένο, από τα πλέον αρμόδια στόματα.

Ακολουθεί το άρθρο του Κρίστιαν Μόρισον που διάβαζαν οι εθνικοί πολιτικοί star μας.

«Οι πολιτικές οικονομικής σταθεροποίησης και διαρθρωτικών αλλαγών μπορεί να προκαλέσουν κοινωνικές ταραχές, ακόμα και να θέσουν σε κίνδυνο την ομαλότητα των χωρών. Στο παρόν Τετράδιο οικονομικής πολιτικής αναλύονται οι πολιτικές συνέπειες αυτών των προγραμμάτων. Όπως προέκυψε από τη συστηματική μελέτη πέντε χωρών και δυο σημαντικών αντιπροσωπευτικών δειγμάτων στη λατινική Αμερική και την Αφρική, το πολιτικό κόστος σε απεργίες, διαδηλώσεις και εξεγέρσεις διαφέρει ανάλογα με τα μέτρα που ελήφθησαν. Πράγματι, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η επείγουσα κατάσταση που δημιουργήθηκε από τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες, κρίθηκε ότι μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί με την αποκατάσταση των μακρο-οικονομικών ισορροπιών. Έτσι, οι διαρθρωτικές αναπροσαρμογές περιορίστηκαν σ’ ένα πρόγραμμα σταθερότητας με μοναδικό κριτήριο την ταχύτερη δυνατή μείωση του δημόσιου ελλείμματος. Πολύ σύντομα όμως συνειδητοποιήσαμε πως η σταθεροποίηση δεν είναι αυτοσκοπός. […]

Πράγματι, όπου τέθηκε θέμα διαρθρωτικών αλλαγών, οι διεθνείς οργανισμοί [ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, κ.λπ.] απαίτησαν δραστική μείωση των βασικών δημόσιων δαπανών. Αυτό έκανε αντιδημοφιλείς τις κυβερνήσεις, οι οποίες, σε περίπτωση ταραχών, κατέφυγαν στην καταστολή πολλαπλασιάζοντας το πολιτικό κόστος. […] Η εφαρμογή προγραμμάτων διαρθρωτικών αλλαγών σε δεκάδες χώρες κατά τη δεκαετία του 1980 έδειξε, ότι είχαμε παραμελήσει την πολιτική διάσταση του ζητήματος. Πιεζόμενες από απεργίες, διαδηλώσεις, ακόμα κι εξεγέρσεις, πολλές κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να διακόψουν ή να περικόψουν σημαντικά τα προγράμματα αυτά. Έτσι αναγκαστήκαμε να αναγνωρίσουμε, ότι η οικονομική επιτυχία της διαρθρωτικής αναπροσαρμογής εξαρτάται από τη δυνατότητα πολιτικής πραγματοποίησής της. […]



[2] Ως εργαλείο, το κράτος χρησιμοποιεί την καταστολή
Ένα βασικό συμπέρασμα είναι ότι, σύμφωνα με στατιστικές που στηρίζονται στη μελέτη δεκάδων χωρών επί μια δεκαετία, το πολιτικό κόστος διαφοροποιείται ανάλογα με τα μέτρα. Πρόκεται για ένα πολύ σημαντικό συμπέρασμα, διότι σημαίνει πως μπορεί μέσα από τη μελέτη των μέτρων και των αντιδράσεων να εκπονηθεί ένα βέλτιστο πολιτικό πρόγραμμα, δηλαδή ένα πρόγραμμα που θα ελαχιστοποιεί τους κινδύνους. […]

Τα μέτρα που προκαλούν τις περισσότερες διαδηλώσεις, είναι εκείνα που πλήττουν ολόκληρο τον πληθυσμό και έχουν σαν αποτέλεσμα την άνοδο των τιμών, ο,τιδήποτε κι αν την προκαλεί (περικοπές επιδομάτων, αύξηση των έμμεσων φόρων ή υποτίμηση). Έτσι, στη Ζάμπια ο διπλασιασμός της τιμής του αλευριού και του καλαμποκιού το Δεκέμβριο του 1984, εξαιτίας της περικοπής επιδομάτων, προκάλεσε κύμα ταραχών η καταστολή των οποίων καταμέτρησε 15 νεκρούς. Παρόμοια, όταν το 1988 η κυβέρνηση της Νιγηρίας αύξησε την τιμή του πετρελαίου, το οποίο αγόραζαν κυρίως τα φτωχά νοικοκυριά, είχαμε ταραχές με 6 νεκρούς διαδηλωτές. […]

Άλλα μέτρα όμως, όπως οι περικοπές των δημόσιων επενδύσεων, ή των λειτουργικών εξόδων (εκτός των μισθών), δεν προκαλούν σοβαρή αναταραχή. […] Οι περικοπές στις δημόσιες επενδύσεις πλήττουν κυρίως τον τομέα της οικοδομής, που μαστίζεται τότε από πτωχεύσεις και απολύσεις. Όμως αυτός ο τομέας αποτελείται κυρίως από μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που δεν έχουν μεγάλο πολιτικό βάρος. […] Από την άλλη, οι περικοπές στα λειτουργικά έξοδα του κράτους πλήττουν τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά οι κυβερνήσεις μπορούν να πάρουν την κοινή γνώμη με το μέρος τους αν κινηθούν ευέλικτα παρουσιάζοντας, με τη βοήθεια του Τύπου, αυτά τα μέτρα σαν μέτρα ισονομίας με το επιχείρημα, ότι εφόσον ζητούνται θυσίες από όλο το λαό, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν γίνεται ν’ αποτελούν εξαίρεση. […]

Το βέβαιο είναι ότι μια κυβέρνηση δεν μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμα σταθερότητας ενάντια στη θέληση ολόκληρης της κοινής γνώμης.Ένα πρόγραμμα που θα έπληττε εξίσου όλες τις κοινωνικές ομάδες, αποδείχτηκε πολύ πιο δύσκολο να εφαρμοστεί από ένα πρόγραμμα που κάνει διακρίσεις σε βάρος κάποιων κοινωνικών ομάδων ευνοώντας ορισμένες άλλες. Πρέπει λοιπόν η αρμόδια κυβέρνηση να φροντίσει ώστε να πάρει με το μέρος της ένα μέρος του κόσμου, στην ανάγκη φορτώνοντας δυσανάλογα και με πολύ βαριά μέτρα ορισμένες κοινωνικές ομάδες. […]

Η απελευθέρωση των εισαγωγών και το άνοιγμα των επαγγελμάτων − ένα μέτρο στο οποίο επιμένει πάντοτε η Παγκόσμια Τράπεζα − προκαλεί αντίθετες αντιδράσεις, από τις οποίες η κυβέρνηση μπορεί να επωφεληθεί. […] Μπορεί για παράδειγμα να καταργήσει τους δασμούς σε πρώτες ύλες που αγοράζουν όλες οι επιχειρήσεις, ή σε βασικά προϊόντα που δύσκολα μπορούν να προμηθευτούν οι μικρές επιχειρήσεις. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να δημιουργήσει γρήγορα συμμάχους, που θα στηρίξουν την πολιτική της απελευθέρωσης και του ανοίγματος. […]


Η κυβέρνηση που καλείται να εφαρμόσει αναδιαρθρωτικά προγάμματα, είναι υποχρεωμένη να πάρει αντιλαϊκά μέτρα. […] Καλώντας σε βοήθεια το ΔΝΤ, μπορεί να επωφεληθεί και σε πολιτικό επίπεδο γιατί θα μπορεί να απαντάει σε όσους αντιδρούν, ότι τα μέτρα προβλέπονται από τη συμφωνία που επέβαλε το ΔΝΤ και είναι υποχρεωμένη να τα πάρει θέλοντας και μη. […]

Καλό είναι τα μέτρα να λαμβάνονται πριν ξεσπάσει κρίση. Υπάρχουν όμως τρόπο αντιμετώπισης του πολιτικού κόστους ακόμη κι αν τα μέτρα λαμβάνονται αφού ξεσπάσει η κρίση. […] Εάν η κυβέρνηση εκλεγεί λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση, έχει μπροστά της μια μικρή χρονική περίοδο (4 με 6 μήνες) κατά την οποία η κοινή γνώμη εξακολουθεί να την στηρίζει και κατά την οποία μπορεί να ρίχνει την ευθύνη για τα αντιλαϊκά μέτρα στους προκατόχους της. Σε αυτό το διάστημα, οι συντεχνίες χάνουν προσωρινά τη δύναμή τους και τότε η κυβέρνηση πρέπει να σπεύσει να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον τους. Έπειτα από αυτή την περίοδο χάριτος τα πράγματα δυσκολεύουν τρομερά. Η νέα κυβέρνηση θεωρείται ολοένα και περισσότερο μόνη υπεύθυνη για την κατάσταση κι έτσι αναγκάζεται ν’ αναλάβει αυτή το σύνολο του πολιτικού κόστους της αναδιάρθωσης. […]

Από την πρώτη λοιπόν στιγμή που θ’ ανέβει στην εξουσία, πρέπει να σταματήσει την αισιόδοξη ρητορική και να επιμείνει, ακόμα και υπερβάλλοντας, για τη σοβαρότητα των οικονομικών ανισορροπιών, να υπογραμμίζει τις ευθύνες των προκατόχων της και το ρόλο εξωγενών δυσμενών παραγόντων. […]

Από τους κινδύνους που θα παρουσιαστούν, αυτός των απεργιών είναι ο μικρότερος. Οι απεργίες κινητοποιούν κατά βάση τους μισθωτούς του μοντέρνου τομέα και όχι τις πιο φτωχές κοινωνικές τάξεις. Με τις κατάλληλες παραχωρήσεις, η κυβέρνηση μπορεί να τις τελειώσει.[…] Παρολαυτά οι απεργίες μπορεί να ευνοήσουν το ξέσπασμα διαδηλώσεων. Ειδικά οι απεργίες των εκπαιδευτικών, αν και καθεαυτές δεν αποτελούν πρόβλημα για τις κυβερνήσεις, γίνονται έμμεσα επικίνδυνες επειδή απελευθερώνουν μια ανεξέλεγκτη μάζα μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας, η οποία μπορεί να κατέβει σε διαδηλώσεις και σε αυτή την περίπτωση η καταστολή μπορεί εύκολα να έχει δραματικές συνέπειες.

[…] Οι περικοπές στο στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ένα από τα κυριότερα μέτρα των προγραμμάτων σταθεροποίησης, δεν είναι τόσο επικίνδυνες πολιτικά όσο η άνοδος των τιμών στα είδη κατανάλωσης. Προκαλούν απεργίες μάλλον παρά διαδηλώσεις, πλήττουν περισσότερο τις μεσαίες τάξεις παρά τα φτωχότερα στρώματα και σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση μπορεί να αποτανθεί στον πραγματισμό των δημοσίων υπαλλήλων. Μπορεί για παράδειγμα να τους εξηγήσει, ότι εφόσον το ΔΝΤ επιβάλλει περικοπές κατά 20% στο δημόσιο, το μόνο που απομένει είναι είτε να μειωθούν οι μισθοί, είτε να γίνουν απολύσεις, και η ίδια προτιμάει να κάνει το πρώτο προς όφελος του συνόλου των υπαλλήλων. Η εμπειρία μας από τις περισσότερες αφρικανικές κυβερνήσεις δείχνει, πως αυτό το επιχείρημα εισακούγεται. […]

Μια από τις βασικές περικοπές αφορά στα λειτουργικά έξοδα των σχολείων και των πανεπιστημίων. Είναι πολύ προτιμότερη επιλογή από μια δραστική μείωση του αριθμού των μαθητών και των σπουδαστών. Οι οικογένειες θα αντιδράσουν βίαια στο ενδεχόμενο να αποκλειστούν τα παιδιά τους από την εκπαίδευση. Δεν θα αντιδράσουν όμως σε μια σταδιακή υποβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης. Έτσι σιγά-σιγά θα δεχτούν να πληρώνουν κάποιο ποσόν για να σπουδάζουν τα παιδιά, ή να περικοπεί κάποια εκπαιδευτική δραστηριότητα. Αυτή η υποβάθμιση όμως πρέπει να γίνει βήμα προς βήμα, σε ένα σχολείο αρχικά και όχι στο γειτονικό σχολείο, ώστε να αποφευχθεί μια γενικευμένη αντίδραση του πληθυσμού. […]

Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο πολιτικά από τη λήψη συνολικών μέτρων για την αντιμετώπιση ενός μακρο-οικονομικού προβλήματος. Αν λοιπόν θέλουμε να μειώσουμε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, πρέπει να τους μειώσουμε πρώτα σε έναν ορισμένο τομέα, να ψαλλιδίσουμε την ονομαστική αξία τους σε έναν άλλο κι ακόμα και ν’ αυξήσουμε τους μισθούς σε κάποιον τομέα που είναι κρίσιμος από πολιτική άποψη. Το ίδιο και με τα επιδόματα. Δεν τα κόβουμε όλα μαζί. Πρέπει να φροντίζουμε απεριόριστα τις λεπτομέρειες: αν π.χ. τα φτωχά νοικοκυριά καταναλώνουν μόνο τη ζάχαρη σε μορφή σκόνης, μπορούμε ν’ αυξήσουμε την τιμή της ζάχαρης σε κύβους. […]

Σημαντικό είναι το συμπέρασμα που λέει, ότι μια κυβέρνηση αποτυχαίνει για δυο λόγους: είτε επειδή εμπιστεύεται την υλοποίηση του προγράμματος σταθεροποίησης και διαρθρωτικών αλλαγών σε τεχνοκράτες, που παραμελούν το πολιτικό κόστος∙ είτε επειδή την εμπιστεύεται αποκλειστικά στους αρμόδιους πολιτικούς, που ενδιαφέρονται για το στενό πολιτικό κόστος. […]


Για να έχει μια κυβέρνηση το περιθώριο ώστε να κάνει τους πολιτικούς ελιγμούς που απαιτεί ένα πρόγραμμα αναδιάρθρωσης, πρέπει να στηρίζεται από ένα ή δυο μεγάλα κόμματα και όχι από μια συμμαχία μικρών κομμάτων. Γι’ αυτό χρειάζεται ένα κατάλληλο εκλογικό σύστημα, με πολλές μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες. Άλλα μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση ενίσχυσης της εκτελεστικής εξουσίας είναι αυτά που νομοθετηθούν προσωρινές ειδικές εξουσίες, ή τον εκ των υστέρων έλεγχο από τη δικαστική εξουσία ώστε να μην μπορούν οι δικαστές να ελέγχουν εκ των προτέρων την εφαρμογή ενός προγράμματος. Το δημοψήφισμα είναι ένα αποτελεσματικό όπλο στα χέρια μιας κυβέρνησης όταν έχει αυτή την πρωτοβουλία των κινήσεων. Μπορεί να καταφεύγει σε δημοψήφισμα, ώστε να εγκριθεί ένα συγκεκριμένο μέτρο της και να θέσει εκτός μάχης μια συμμαχία αντιφρονούντων. Επιπλέον, όταν κάποια μέτρα προκαλέσουν ένα αυξανόμενο κύμα ταραχών και καταστολής, τότε η προκήρυξη δημοψηφίσματος μπορεί να ηρεμήσει το πολιτικό παιχνίδι και να βοηθήσει στην αποκατάσταση της τάξης αποφορτίζοντας την πίεση των διαδηλωτών. […]

Εξίσου βοηθάει το μοίρασμα των ρόλων μεταξύ των διεθνών οργανισμών − οι οποίοι αναλαμβάνουν το ρόλο να υπενθυμίζουν τις σκληρές υποχρεώσεις του προγράμματος αναδιάρθρωσης − και μιας σειράς χωρών, που θα παίζουν το ρόλο χορηγών και θα παρέχουν κάποια βοήθεια όταν ορισμένα πολύ σκληρά μέτρα γίνονται πολύ επικίνδυνα.[…]»

Πηγή : http://oramiden.blogspot.com

Πατριωτικό Μέτωπο: Στις 19 Φεβρουαρίου στη 1 το μεσημέρι στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, η ημερίδα για το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας

Αθήνα, 8 Φεβρουαρίου 2012

 

Στις 19 Φεβρουαρίου στη 1 το μεσημέρι στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, η ημερίδα για το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας.

Για την Κυριακή  19 Φεβρουαρίου, στη 1 το μεσημέρι και στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, προγραμματίσθηκε  η επιστημονική ημερίδα που διοργανώνει το Πατριωτικό Μέτωπο,  με θέμα  το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας.

Στην ημερίδα αυτή η οποία θα επιχειρήσει να διερευνήσει σε βάθος την διεθνή αυτή συνθήκη η οποία σημειωτέον είναι εν ισχύ, ομιλητές-εισηγητές είναι: Ο καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Δρ. Φάνης Μαλκίδης, ο Βαλκανολόγος – Ρωμανιστής, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Αχιλλέας Λαζάρου, ο δικηγόρος  και Πρόεδρος του Συλλόγου Κονιτσιωτών Αθηνών, κ. Μιχάλης Μαρτσέκης και ο συγγραφέας και Αντιπρόεδρος της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βόρειας Ηπείρου, κ. Ζήσης Δρούβης.

Την ημερίδα θα χαιρετίσουν εκπρόσωποι των Βορειοηπειρωτικών Οργανώσεων και προσωπικότητες, ενώ την συζήτηση θα συντονίσει το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του Πατριωτικού Μετώπου, γιατρός κ. Βασίλης Βαβουράκης. Τα συμπεράσματα της ημερίδας θα συνοψίσει ο Πρόεδρος του Κινήματος κ. Σταύρος Βιτάλης.

Με στόχο την κατανόηση της διεθνούς αυτής συμφωνίας του 1914,  και την αναζήτηση των δυνατοτήτων ανάπτυξής της ενώπιον των διεθνών φορέων, στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου και Νομιμότητας, το Πατριωτικό Μέτωπο, έχει προγραμματίσει σειρά συναντήσεων με διεθνείς φορείς και ιδιαίτερα με τον ρωσικό παράγοντα, ο οποίος έχει εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον για την μελέτη του ζητήματος αυτού που παραμένει για δεκαετίες ανενεργό, στα συρτάρια των διεθνών διπλωματικών αντιπροσωπειών.

 

Η είσοδος στις εργασίες της ημερίδες είναι ελεύθερη για όλον τον ελληνικό Λαό.

 

Πατριωτικό Μέτωπο

Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης

Κεντρικά Γραφεία Αθηνών: Νίκης 33,

10557, Σύνταγμα, Αθήνα

Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652

Τηλ. Προέδρου: 6980292626

http://www.pamet.gr  pametopo@gmail.com       

Γραφεία Βόρειας Ελλάδας: Δελφών, 232,

54655, Θεσσαλονίκη

Τηλ. 2310421940

Γραφεία Πελοποννήσου: Κλεομένους Οικονόμου 4-6,

Πλατεία Αγίας Λαύρας, Αίγιο                                  

Τηλ. 2691026221

Ανταλλακτήριο Αγροτικών και Ελληνικών προϊόντων "«Αλληλέγγυον»"

Αγίας Σοφίας 50, Κολωνός, Αθήνα

www.allilegion.gr allilegion@gmail.com

Τηλ. 2105141443

Τηλέφωνα Διαχειριστών: 6975646728, 6932647605

 

The courage to say no...

από e-mail


Ordinary people. The courage to say no. 

The photo was taken in Hamburg in 1936, during the celebrations for the launch of a ship. In the crowed, one person refuses to raise his arm to give the Nazi salute. The man was August Landmesser. He had already been in trouble with the authorities, having been sentenced to two years hard labour for marrying a Jewish woman.
We know little else about August Landmesser, except that he had two children. By pure chance, one of his children recognized her father in this photo when it was published in a German newspaper in 1991. How proud she must have been in that moment.