26 Ιουλίου: ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

http://agioritikovima.gr/2011-07-14-22-28-56/2741

Γιορτάζουμε σήμερα 26 Ιουλίου, ημέρα μνήμης της Αγίας Παρασκευής, ας πούμε λίγα λόγια: Η Αγία Παρασκευή γεννήθηκε στη Ρώμη επί αυτοκρατορίας Αντωνίνου 138 - 160 μ.Χ. Ήταν κόρη των ευσεβών Χριστιανών, Αγάθωνα και Πολιτείας, οι οποίοι φρόντισαν για την χριστιανική αγωγή της, όπως είχαν υποσχεθεί στο Θεό στην περίπτωση που θα τους έδινε ένα παιδί. Επειδή το παιδί γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή έλαβε αυτό το όνομα. Μετά το θάνατο των γονέων της, η Αγία Παρασκευή μοίρασε όλη της την περιουσία στους φτωχούς και έδρασε ιεραποστολικά στην Ρώμη και στα περίχωρα της πόλης, κηρύσσοντας το Λόγο του Χριστού. Η δράση της προκάλεσε τον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Αντωνίνο, ο οποίος την συνέλαβε και της υποσχέθηκε υλικά αγαθά αν θυσίαζε στα είδωλα. Βλέποντας όμως πως η Αγία Παρασκευή παρέμενε σταθερή στην πίστη της, την υπέβαλε στο βασανιστήριο της πυρακτωμένης περικεφαλαίας, το οποίο υπέμεινε με καρτερικότητα και μεγάλο θάρρος. Τότε ο αυτοκράτορας Αντωνίνος διέταξε και την έβαλαν σε ένα λέβητα με καυτό λάδι και πίσσα. Επειδή όμως είδε την Αγία άθικτη, πλησίασε το πρόσωπό του στον λέβητα, για να δοκιμάσει αν πράγματι είναι καυτό, και αμέσως τυφλώθηκε. Η Αγία με Προσευχή έδωσε στον Αντωνίνο το φως του, με αποτέλεσμα να πιστέψει στο Χριστό ή κατ' άλλους να σταματήσει τους διωγμούς εναντίον τους. Ελευθέρωσε, τότε, την Αγία Παρασκευή, η οποία συνέχισε να κηρύττει το Ευαγγέλιο σε άλλα μέρη, μέχρι που έφτασε στην Ελλάδα. Στα Τέμπη, ένας ειδωλολάτρης άρχοντας την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια, τα οποία υπέμεινε καρτερικά. Παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο με τον μαρτυρικό και βάναυσο τρόπο του αποκεφαλισμού. Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!! Απολυτίκιο: Ἦχος α'. Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ ἀθλοφόρε· ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Το συναξάρι επιμελείται ο συνεργάτης του agioritikovima.gr Κυριάκος Διαμαντόπουλος Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

ΚΗΡΥΓΜΑ (ΑΝΕΚΔΟΤΟ, ΤΑ ΣΠΑΕΙ!!!)

Ένας παπάς αποφασίζει, ότι μια επίδειξη θα έδινε άλλη βαρύτητα στο Κυριακάτικο κήρυγμα, γι αυτό έβαλε 4 σκουλήκια σε 4 μπουκάλια.

-Το πρώτο σκουλήκι, σε μπουκάλι που περιείχε οινόπνευμα..
-Το δεύτερο σκουλήκι, σε μπουκάλι που περιείχε καπνό.
-Το τρίτο σκουλήκι σε μπουκάλι, που περιείχε σπέρμα..
-Tο τέταρτο σκουλήκι σε μπουκάλι, που περιείχε καθαρό νερό.

Στο τέλος του κηρύγματός του ο παπάς δίνει τα αποτελέσματα της διαδικασίας αυτής:
- το σκουλήκι που τοποθετήθηκε στο μπουκάλι του αλκοόλ, πέθανε.
- το σκουλήκι που τοποθετήθηκε στο μπουκάλι του καπνού, πέθανε.
- το σκουλήκι που τοποθετήθηκε στο μπουκάλι με το σπέρμα, πέθανε.
- αυτό μόνο που τοποθετήθηκε μέσα στο καθαρό νερό έζησε.
Ο παπάς απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα ρώτησε: "Ποιο είναι λοιπόν το ηθικό δίδαγμα, από αυτήν την παραβολή;"
Και μια γριούλα από το βάθος της εκκλησίας αναφωνεί:
"ΌΣΟ ΠΙΝΟΥΜΕ, ΚΑΠΝΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΗΔΙΟΜΑΣΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ!!!!"

Ο ΜΑΤατζής που νίκησε μέχρι και τον Chuck Norris!!!

  

  από e-mail

 

 

Αν υπάρχει μία φωτογραφία από τα επεισόδια της 29 Ιουνίου που κέρδισε τις εντυπώσεις δεν είναι άλλη από τον «μπάτσο-νίντζα», τον ΜΑΤατζή που με κίνηση flying-kick αφόπλιζε ένα ύποπτο τύμπανο. Το τραγελαφικό θέαμα δεν θα μπορούσε να μείνει ασχολίαστο από την κοινότητα των bloggers που με λίγο photoshop και πολύ έμπνευση, έδωσαν την πραγματική διάσταση των γεγονότων.

Η πολύ έξυπνη συλλογή δημοσιεύτηκε στο freddos του sport24.

 

Αυτή είναι η περιβόητη φωτογραφία ...

...και αυτές είναι οι παραλλαγές της

Τα αδιέξοδα της μεταρρύθμισης - του κ. Κωνσταντίνου Τσουκαλά, καθηγητή Κοινωνιολογίας

http://www.tovima.gr/editors/editor/?edid=2497

  

 Στη μνήμη του Αριστόβουλου Μάνεση και του Δημήτρη Τσάτσου

Ας αρχίσω από τα αυτονόητα. Κανένας στοιχειωδώς εχέφρων άνθρωπος δεν μπορεί να έχει αντίρρηση στην αναβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών, στον περιορισμό των «νοσηρών» φαινομένων της συναλλαγής, της διαπλοκής, της διαφθοράς και του νεποτισμού και στη θέσπιση διάφανων διαδικασιών λήψης αποφάσεων. Κοντά στον νου και η γνώση. Καλύτερη η τιμιότητα, η αξιοκρατία και η αποτελεσματικότητα παρά η ανεντιμότητα, η κομπίνα και η αλισιτέλεια. Καλύτερη η υγεία από την ασθένεια, καλύτερη η πρόοδος από την ακινησία, καλύτερο το καλό από το κακό.

Θα δεχθώ, λοιπόν, αξιωματικά, ότι τουλάχιστον κατά τεκμήριο όλοι όσοι συμμετέχουν στη συζήτηση για την ανώτατη εκπαίδευση διακινούνται από «καλές προθέσεις». Η άποψη αυτή όμως δεν φαίνεται να είναι αποδεκτή από τους αμύντορες της μεταρρύθμισης. Δεν είναι τυχαίο ότι ανεξάρτητα από το περιεχόμενό τους, οι κριτικές γνώμες και τοποθετήσεις τείνουν να εμφανίζονται ως εκ προοιμίου απαράδεκτες και ύποπτες. Οσοι αμφιβάλλουν (μετά ή άνευ λόγου γνώσεως) για τις προβαλλόμενες επιλογές θεωρούνται ανόητοι ή διαβλητοί. Από καιρό άλλωστε η κοινή γνώμη φαίνεται να έχει προετοιμασθεί για αυτά που συμβαίνουν. Βοηθούντων και ορισμένων σκανδαλοθηρούντων ΜΜΕ, η επιχείρηση υπονόμευσης όσων θεραπεύουν το δημόσιο πανεπιστήμιο έχει ήδη παραγάγει επικοινωνιακούς καρπούς. Οι οποιεσδήποτε αντιρρήσεις αντιμετωπίζονται ως εάν δεν εκφράζουν παρά την οπισθοδρομική προκατάληψη εκείνων που προασπίζουν τα προνόμιά τους.

Υπό τους όρους αυτούς, είναι δύσκολο να γίνει δημόσια συζήτηση. Από τη στιγμή που οι αντιρρησίες παρουσιάζονται ιδιοτελείς και αδιάφοροι σε ό,τι αφορά την ουσιαστική λειτουργία των ΑΕΙ, τα επιχειρήματά τους εμφανίζονται εκ προοιμίου έωλα. Στο όνομα του φετίχ της αλλαγής, όλοι οι εχέφρονες άνθρωποι οφείλουν να συνταχθούν ανεπιφύλακτα με τη μεταρρύθμιση. Ετσι, προτού αναδειχθούν σε συγκεκριμένα πολιτικά, ιδεολογικά και πραγματολογικά διακυβεύματα, τα νέα μέτωπα θα οριοθετηθούν με ηθικολογικούς όρους. Η μεταρρύθμιση ορίζεται ως κάθαρση, άρα και ως «ζήτημα αρχής». Η συμμαχία των αυτόκλητων αγνών, ανιδιοτελών και αντικειμενικών προθύμων καλείται απλώς να ορθώσει τα στήθη της ενάντια στους απανταχού παρόντες εσμούς των συλλήβδην ιδιοτελών και αναξιοπίστων.

Ωστόσο, πέρα από τις λέξεις και τις ρητορικές εξάρσεις, εκείνο που διακυβεύεται είναι οι εξουσίες. Και σε αυτές τις εξουσίες αναφέρονται τα 75 άρθρα ενός προσχεδίου που καταλαμβάνει 110 σελίδες. Οι δημοκρατικές και εν πολλοίς συμμετοχικές οργανωτικές δομές που προβλέπονται από τον ισχύοντα νόμοπλαίσιο του 1982 αντικαθίστανται από ένα νέο συγκεντρωτικό, «σφιχτό» και εν πολλοίς ανεξέλεγκτο, τόσο από τα μέλη των ιδρυμάτων όσο και από την Πολιτεία, σύστημα λήψης αποφάσεων. Μολονότι ακόμη τύποις δημόσια- και ώσπου να μπορέσουν να ιδιωτικοποιηθούν-, τα ΑΕΙ «εκχωρούνται» νομίμως στην ελίτ των σοφών ειδημόνων που καλούνται να τα διοικήσουν σαν να ήταν επιχειρήσεις.

Και φυσικά, η κόλαση βρίσκεται στις λεπτομέρειες. Δεν είναι βέβαια δυνατόν να απαριθμήσω έστω ενδεικτικά τις προτεινόμενες ρυθμίσεις, πολλές από τις οποίες απειλούν να είναι καταλυτικές. Τα κατεστημένα συλλογικά όργανα καταργούνται ή απισχναίνονται, η φοιτητική συμμετοχή φιμώνεται, οι σκληρές ιεραρχίες εμπεδώνονται, οι εξαρτήσεις παγιώνονται, η δημοκρατική αντιπροσωπευτικότητα αποδυναμώνεται, η συμμετοχή εξωπανεπιστημιακών ιδιωτικών φορέων θεσμοποιείται, τα γνωσιακά αντικείμενα κατακερματίζονται, η φοίτηση οργανώνεται σε πολλαπλές ταχύτητες, η παιδεία εκφυλίζεται σε αγοραία κατάρτιση, οι πειθήνιοι καθηγητές επιβραβεύονται με bonus κτλ. κτλ. Ελλείψει χώρου, θα επικεντρωθώ αποκλειστικά στη δομή των πανεπιστημιακών εξουσιών, που συνοψίζει τους στόχους και το «πνεύμα» της μεταρρύθμισης.

Ετσι, τα όργανα διοίκησης των ΑΕΙ είναι το «συμβούλιο» και ο πρύτανης. Το πρώτο αποτελείται από επτά καθηγητές του ΑΕΙ, που εκλέγονται από το σύνολο των καθηγητών του ιδρύματος, έναν εκπρόσωπο των φοιτητών και επτά εξωτερικά μέλη που εκλέγονται από τα «εσωτερικά» μέλη. Ηδη στο σημείο αυτό ελλοχεύουν η αυταρχικότητα και η αυθαιρεσία. Αρκούν τέσσερις καθηγητές για τη συγκρότηση του αρχικού πυρήνα της διοίκησης. Οι καθηγητές αυτοί εκλέγονται σε ενιαίο ψηφοδέλτιο δίχως να αντιπροσωπεύουν τάσεις, συλλογικές απόψεις, σχολές ή επιστήμες. Με κατάλληλους δηλαδή χειρισμούς ο πυρήνας αυτός μπορεί να χειραγωγείται από ένα κόμμα ή μια φατρία. Το εξουσιαστικό σύστημα μπορεί έτσι να «στηθεί» εφάπαξ και ανεπιστρεπτί, αφού οι τέσσερις εσωτερικοί θα επιλέξουν δίχως κανέναν περιορισμό τους επτά «κατάλληλους» εξωτερικούς, οι οποίοι θα αναζητηθούν στην «κοινωνία» (μητροπολίτες, επιχειρηματίες, δήμαρχοι ή γενικής χρήσεως πρόθυμοι). Η ιδιώνυμη αυτή δομική πλειοψηφία διαθέτει απόλυτη εξουσία για τέσσερα χρόνια. Ετσι, το συγκροτημένο πια συμβούλιο επιλέγει (και παύει) τον πρύτανη, ο οποίος πρέπει μεν να είναι πανεπιστημιακός αλλά δεν χρειάζεται να προέρχεται από το ίδιο το ίδρυμα, μπορεί να είναι αλλοδαπός και οφείλει απλώς να έχει γνώση και εμπειρία στον τομέα διοίκησης. Επιπρόσθετα, το συμβούλιο καταρτίζει τον Οργανισμό του ιδρύματος ύστερα από εισήγηση του πρύτανη και είναι αρμόδιο να εκλέγει (και παύει) τους κοσμήτορες των σχολών. Υπό τους όρους αυτούς, είναι σαφές ότι δεν υπάρχει κανένα θεσμικό αντίβαρο στην αυθαιρεσία της διοίκησης. Το μοναδικό αντιπροσωπευτικό όργανο που παραμένει είναι η σύγκλητος. Αλλά οι αρμοδιότητές της είναι σχεδόν αποκλειστικά συμβουλευτικές.

Με αυτόν τον τρόπο κατοχυρώνεται πλήρως η αυταρχική δομή της διοίκησης των ΑΕΙ. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, μακροπρόθεσμα ίσως ακόμη πιο επικίνδυνο. Εκτός από τις καθαρά διοικητικές αρμοδιότητες, η πανεπιστημιακή εξουσία παρεμβαίνει ευθέως στη συγκρότηση και στην εκλογή του διδακτικού προσωπικού. Για πρώτη φορά, τα νόμιμα «προσόντα» για την εκλογή καθηγητή δεν ορίζονται κατά τρόπο ενιαίο από τον ίδιο τον νόμο, αλλά από τον κανονισμό κάθε ιδρύματος (άρθρο 17), εμμέσως δηλαδή από το παντοδύναμο συμβούλιό του, που μπορεί να θεσμοποιεί διαδικασίες εκλογής ad hoc. Ακόμη και η προϋπόθεση της κατοχής διδακτορικού διπλώματος μπορεί να παρακάμπτεται αν θεωρηθεί ότι το γνωστικό αντικείμενο εμφανίζει «ιδιαιτερότητες». Επιπλέον, η εκλογή του καθηγητικού προσωπικού ανατίθεται σε ad hoc συγκροτούμενες επταμελείς επιτροπές, όπου «τρεις τουλάχιστον» (άρα ενδεχομένως και περισσότεροι ή ίσως και όλοι) από τους εκλέκτορες δεν ανήκουν στο ίδρυμα και επιλέγονται από τον κοσμήτορα, ο οποίος έχει, θυμίζω, ο ίδιος διορισθεί από το συμβούλιο. Ευλόγως, λοιπόν, οι επιτροπές αυτές μπορούν να συσκέπτονται εν κρυπτώ και παραβύστω, ακόμη και με τηλεδιάσκεψη, αποφασίζοντας νόμιμα με τη συμμετοχή τεσσάρων και μόνον μελών τους. Προφανώς, ο άνωθεν έλεγχος είναι πλήρης, αφού όλες οι εναπομένουσες διαδικαστικές λεπτομέρειες ορίζονται από τον Οργανισμό, που έχει και αυτός καταρτισθεί από το συμβούλιο. Η αλυσίδα των αλληλεξαρτήσεων κατοχυρώνεται απολύτως. Συμβούλιο, Οργανισμός, πρύτανης, κοσμήτορας και εκλογικά σώματα διαπλέκονται σε μια καλοσχεδιασμένη και συγκροτημένη ιεραρχική ολότητα.

Παραμένει βέβαια ανοικτό το ερώτημα των βαθύτερων λόγων που υπαγορεύουν αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Αν στο όνομα της αποτελεσματικότητας πρέπει να αποδυναμωθεί η δημοκρατία και αν στο όνομα του πολέμου κατά της συναλλαγής πρέπει να θεσμοποιηθεί ο αυταρχικός συγκεντρωτισμός, οι ελλοχεύοντες κίνδυνοι είναι προφανώς απροσμέτρητοι. Δεν μπορώ ούτε είμαι αρμόδιος να μπω στο συνταγματικό ερώτημα υπό ποιους όρους είναι επιτρεπτό να ανατίθενται ανέκκλητα αποφασιστικές δημόσιες εξουσίες σε μη αιρετούς λειτουργούς. Εκ πρώτης όμως τουλάχιστον όψεως, τέτοιες κατά πρόστησιν εξουσίες μού φαίνονται ακριβώς τόσο ανομιμοποίητες και διαβλητές όσο θα ήταν η κατά «πολιτικήν ανάθεσιν» συγκρότηση μιας κυρίαρχης κυβέρνησης εξωκοινοβουλευτικών «ειδημόνων» που θα προέρχονται από την «κοινωνία».

Υπάρχει όμως και ένα πρόσθετο ζήτημα ουσίας. Η ιστορική πείρα δείχνει ότι οι αυθαίρετες αυταρχικές δομές τείνουν πάντα να εκτρέφουν περισσότερη διαπλοκή, διαφθορά, ιδιοτέλεια και παραβατικότητα από τις δομές που εκτίθενται συνεχώς στον έλεγχο αντιπροσωπευτικών δημοκρατικών σωμάτων. Μοιραία, η αλαζονεία και η αυθαιρεσία μιας οποιασδήποτε ανεξέλεγκτης εξουσίας αυτοτροφοδοτούνται και επιτείνονται. Αυτός είναι και ένας από τους στόχους που επιδιώκεται από τη συνταγματική κατοχύρωση των δημοκρατικών αντιπροσωπευτικών εξουσιών μέσα στο πανεπιστήμιο. Και όπως έγραφε ο Αριστόβουλος Μάνεσης, «πλήρης αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να νοηθεί στοιχειωδώς παρά με την ανάδειξη των οργάνων που διοικούν τα ΑΕΙ μόνον από όσους τα απαρτίζουν. Και ολοκληρώνεται με τη συμμετοχή όλων των παραγόντων της πανεπιστημιακής κοινότητας στην άμεση άσκηση της διοίκησης, δηλαδή στη λήψη αποφάσεων» («Η συνταγματική προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας», Ο Πολίτης, Νο 6, Νοέμβριος 1976). Ολων αυτών των κεκτημένων αρχών επιχειρείται σήμερα η βίαιη κατάλυση. Αλλά, όπως έγραφε ο Δημήτρης Τσάτσος, «στην παιδεία η βία δεν ονομάζεται βία. Γι΄ αυτό η άσκησή της είναι ανώδυνη για εκείνους που την ασκούν. Ονομάζεται “προγραμματισμός”, “ανανέωση”, “εκσυγχρονισμός”, “αντικειμενική διδασκαλία” και, κυρίως, “ορθή και άρχουσα θεωρία”». (Η Αυγή, 1η Ιανουαρίου 1977).

Μήπως οι καιροί δεν έχουν αλλάξει;

Ο κ. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς είναι ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: Νέο Πρόγραμμα στήριξης γυναικείων οργανώσεων και δράσεων για την ισότητα των φύλων (ΕΣΠΑ)

Αθήνα, 25 Ιουλίου 2011

Σήμερα δημοσιεύθηκε η Πρόσκληση Εκδήλωσης Ενδιαφέροντος για την Υλοποίηση Σχεδίων Δράσης από γυναικείες οργανώσεις και ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται σε θέματα ισότητας των φύλων.

Η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων με το νέο αυτό Πρόγραμμα στοχεύει στην ενδυνάμωση των γυναικείων οργανώσεων, θεωρώντας ότι αποτελούν βασικό μοχλό της κοινωνίας των πολιτών, ιδιαίτερα στον τομέα στήριξης των περισσότερο ευάλωτων γυναικών. Ειδικότερα, το Πρόγραμμα προβλέπει τη χρηματοδότηση διετών Σχεδίων Δράσης, που στοχεύουν: 

·         Στην πρόληψη και καταπολέμηση κάθε μορφής έμφυλης βίας κατά των γυναικών και την αρωγή θυμάτων βίας.

·         Στην υποστήριξη κοινωνικά ευπαθών ομάδων γυναικών

·         Στην καταπολέμηση των στερεότυπων των φύλων και των έμφυλων κοινωνικών ρόλων, όπως προβάλλονται από τα ΜΜΕ.

·         Στην ανάπτυξη καινοτόμων δράσεων σε νέους τομείς προώθησης της ισότητας των φύλων (π.χ. περιβάλλον, κοινωνία της γνώσης).

Το πρόγραμμα εντάσσεται στο πλαίσιο του ΕΠ Διοικητική Μεταρρύθμιση (ΕΣΠΑ). Κάθε διετές Σχέδιο δράσης θα χρηματοδοτηθεί μέχρι 80.000 ευρώ συνολικά με την προϋπόθεση ότι θα προσληφθεί τουλάχιστον ένας/μία ανέργος/η πλήρους απασχόλησης.

Καταληκτική ημερομηνία για την υποβολή αιτήσεων είναι η 15^η Σεπτεμβρίου 2011

Από τις 22 Αυγούστου οι ενδιαφερόμενες γυναικείες οργανώσεις και ΜΚΟ μπορούν να απευθύνονται στο Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ) (Φανή Παπαδοπούλου τηλ. 210-3898000) το οποίο αναλαμβάνει την παροχή τεχνογνωσίας και συμβουλευτικής κατά τη κατάρτιση των αιτήσεων για χρηματοδότηση.  

Η Πρόσκληση Εκδήλωσης Ενδιαφέροντος και η Αίτηση επιχορήγησης βρίσκεται αναρτημένη στις ιστοσελίδες:

ΓΓΙΦ (www.isotita.gr),

ΕΥΕ/ΓΓΙΦ (www.eyeisotita.gr),

26 Ιουλίου 1953 Αρχίζει η επανάσταση του Φιντέλ στην Κούβα.

http://vathiprasino.blogspot.com/2011/07/26-1953.html

Στις 26 Ιουλίου 1953, ο Κάστρο, ηγείται μιας ομάδας η οποία επιχειρεί επίθεση εναντίον ενός στρατοπέδου στο Σαντιάγκο ντε Κούμπα, συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε φυλάκιση 15 χρόνων. Στη συνέχεια αμνηστεύεται και εξορίζεται στο Μεξικό. Εκεί συναντήθηκε με τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα και με το συνταγματάρχη Αλμπέρτο Μπάχο. Το σχέδιο κατάλυσης του καθεστώτος Μπατίστα και κατάληψης της εξουσίας είχε αρχίσει να κυοφορείται. Έτσι, στις 2 Δεκεμβρίου 1956, ο Φιντέλ και ο Τσε μαζί με 80 άνδρες επιβιβάζονται στη θαλαμηγό “Γκράνμα” και κατευθύνονται προς την Κούβα.
Αποβιβάζονται στην ανατολική ακτή και μετά από μια σκληρή μάχη με τις κυβερνητικές δυνάμεις αναγκάζονται να αποτραβηχτούν στον ορεινό όγκο της Σιέρα Μαέστρα. Εκεί αρχίζει η αναδιοργάνωση του επαναστατικού στρατού και πολλοί χωρικοί προσχωρούν σε αυτόν. Οι “γενειοφόροι” (barbudos), όπως αποκαλούνταν οι ηγέτες της επανάστασης επειδή οι περισσότεροι έφεραν γενειάδα κατορθώνουν να εξαπλώσουν τον ανταρτοπόλεμο. Με επικεφαλής τους Φιντέλ Κάστρο, Τσε Γκεβάρα και Καμίλο Σιενφουέγος (η Αγία Τριάδα των ανταρτών) καταφέρνουν σκληρά πλήγματα στις κυβερνητικές δυνάμεις, αποκόπτουν το οδικό και το σιδηροδρομικό δίκτυο και στις 28 Δεκεμβρίου 1958, ο Τσε καταλαμβάνει τη Σάντα Κλάρα. Το παιχνίδι φαίνεται πως έχει κριθεί. Ο Μπατίστα φεύγει κυνηγημένος από τη χώρα στις 31 Δεκεμβρίου αρπάζοντας και 40 εκατομμύρια δολάρια από τα κρατικά ταμεία. Καταφεύγει στην Ισπανία του Φράνκο, όπου και πέθανε εξόριστος το 1973. 

Jeffrey Papandreou το πραγματικό όνομα που φρόντισαν να διαγράψουν προετοιμάζοντας τον για "εθνοσωτήρα"

http://attikanea.blogspot.com/2011/07/jeffrey-papandreou.html

Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν άραγε τοπραγματικό όνομα του σημερινού "Γιώργου" Παπανδρέου ;;;

Αναπάντητα παραμένουν τα ερωτήματα αν τελικά βαφτίστηκε ποτέ ή απλά μετονομάστηκε σε Γιώργος που ακούγεται πιο Ελληνικό.

Στο βιβλίο του δημοσιογράφου Γιώργου Λακόπουλου για τον Ανδρέα Παπανδρέου με τίτλο «Του μιλάνε τα κύματα...», Εκδόσεις Καστανιώτη, διαβάζουμε κάτι ενδιαφέρον για τον Γιώργο Παπανδρέου προτού γίνει... Γιώργος.

Στο κεφάλαιο στο οποίο ο συγγραφέας αφηγείται τις ...
προετοιμασίες της οικογένειας του Α. Παπανδρέου για τη μετεγκατάστασή της στην Ελλάδα το 1960 αναφέρεται ότι ήδη από το 1959, με πρωτοβουλία του παππού τους Γεωργίου Παπανδρέου, τα τέσσερα παιδιά είχαν βαπτισθεί ορθόδοξοι χριστιανοί: «Ο Γιώργος, που μέχρι τότε τον φώναζαν Τζέφρι, πήρε και επισήμως το όνομα του παππού του» γράφει ο Γ. Λακόπουλος.

Τον Γιώργο λοιπόν τον έλεγαν Τζέφρυ (Jeffrey) προτού τελικά γίνει Γιώργος (Ελληνιστή)

Πόσο αληθινή όμως μπορεί να είναι αυτή η ιστορία του Γ. Λακόπουλος περί βάπτισης ;

Το πρόβλημα, τους ήταν γνωστό.

 Καθώς πλησίαζε η Εξουσία, έπρεπε ο μικρός Jeffrey να μετονομαστεί κι έτσι , το 2008, "κυκλοφόρησε" η νέα Εκδοχή περί βάπτισης του Jeffrey , που διόρθωνε τις ελλείψεις της Παλιάς.

Το σενάριο, που διέδιδε η μητέρα, μέσω Σοφίας και Θ. Κατσανέβα, ήταν ότι η Σοφία και ο Γιώργος βαπτίστηκαν από τον Σιάκωβο, στις ΗΠΑ, χωρίς να ποτέ βέβαια να κάνουν λόγο για τον νονό.

Ήξεραν όμως ,ότι καμιά βάπτιση δεν είχε καταγραφεί στην Αρχιεπισκοπή Β&Ν Αμερικής. Έτσι λοιπόν, παρουσίασαν μια νέα μυστική «εκδοχή», πού την σέρβιρε το Βήμα στις 18 Ιουνίου, 2008 (Δείτε εδώ)

Κάποιοι άλλοι κάνουν λόγο οτι η "μυστική" βάπτιση δεν έγινε ποτέ στις ΗΠΑ αλλά το 1959, στην Εκάλη. Ο Γεώργιος Παπανδρέου φώναξε ένα πρωί τον ιερέα της ενορίας της Εκάλης και βαφτίστηκαν και τα τέσσερα παιδιά του Αντρέα ορθόδοξοι χριστιανοί
Δηλαδη, η βάφτιση έγινε με ιδιωτική τελετή στο σπίτι , κάτι σαν event κλειστού κύκλου, στην εκδοχή αυτή φημολογείται μάλιστα ότι νονός του Γιώργου Παπανδρέου ήταν ο Γιώργος Λιανόπουλος και οτι η τελετή κρατήθηκε σαν οικογενειακό μυστικό αφού έγινε κυρίως για το χατίρι του Γέρου.

Ο «αβάπτιστος», Τζέρφυ το 1959 ήταν 7 χρόνων.

Το παλιό σενάριο με την «βάπτιση» στην Αμερική, ίσχυε όσο ζούσαν οι παλιοί της ΕΚ, που γνώριζαν το μήνυμα του Γέρου στον Αντρέα. «Μην τολμήσετε να έρθετε αν δεν βαπτίσετε τα παιδιά». Και ήρθαν με τα παιδιά «βαπτισμένα».Επομένως γιατί να τα «ξαναβαπτίσει» ο Γερος;

Τώρα που «έφυγαν» οι παλιοί, μετέφεραν την βάπτιση στο Καστρί....

Κάποια σημαντικά στοιχεία όμως αποκάλυψαν ένα μεγάλο ερώτημα, αφού βαπτίστηκαν το 59 τα παιδιά , γιατί τα έγραψαν στο Κολλέγιο Αθηνών σαν διαμαρτυρόμενους;

Επειδή λοιπόν κάνουν λόγο για Διαφάνεια, ας ομολογήσουν ότι ο Τζέφρυ Παπανδρέου είναι αβάπτιστος να φύγει από την ψυχή τους το βάρος , και να τον βαπτίσουν έστω και τώρα,…. Μπας και τον φωτίσει ο Θεός....
tiresias-press

Ιστοχώρος αναδημοσίευσης www.ellinikanea.gr

Πηγή

Ο Πλατινί στην χώρα του Μπέου και του Τσακογιάννη

http://www.antinews.gr/2011/07/26/114889/

Θα είχε πολύ μεγάλη πλάκα να μπορούσαμε να ακούσουμε τι είπαν ο Γ. Παπανδρέου και ο Μισέλ Πλατινί για το ποδόσφαιρο. Ο πρωθυπουργός είναι δεδομένο ότι αγνοεί παντελώς τι σημαίνει παράγκα, Μπέος, Κούγιας, “Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε και οι άλλοι να πάνε να…”, Κοκκάλας ή Θωμάς Μητρόπουλος κ.λπ.
Αγνοεί σίγουρα τι σημαίνει οφ σάιντ, κόρνερ, χαφ, φάουλ καθώς είναι γνωστό ότι είναι λάτρης του ποδηλάτου και των θαλάσσιων σπορ.
Από την άλλη ο Μ. Πλατινί, ο Μίστερ Φάουλ – Μπανάνα, όπως έγινε γνωστός, ήρθε ως πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ για να βρει λύση στη σαπίλα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Το συμφώνησαν επί της ουσίας; Απολύτως τίποτε. Την ώρα που στην Τουρκία αποφάσισαν να αναβάλλουν την έναρξη του πρωταθλήματος προκειμένου να πάνε και κάποιοι φυλακή, στην Ελλάδα προσπαθούν να βγάλουν λάδι τους ισχυρούς και να την πληρώσουν μερικές δευτεράτζες, διότι άλλωστε το πολιτικό κόστος είναι μεγάλο.
Αυτό που συμφώνησαν Παπανδρέου και Πλατινί είναι η παροχή τεχνογνωσίας της ΟΥΕΦΑ στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση της βίας και της διαφθοράς.
Αφού δεν μπορούμε μόνοι μας να κάνουμε εξυγίανση θα έλθουν τοποτηρητές της ΟΥΕΦΑ για να μας βάλουν σε τάξη. Στη χώρα του Μπέου και του Τσακογιάννη είναι λογικό να έρθουν οι ευρωπαίοι να προσπαθήσουν να λύσουν το πρόβλημα.
Όπως διευκρίνισαν οι κυβερνητικοί κύκλοι δεν ετέθη θέμα συμμετοχής των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Είναι αυτό ακριβώς που λέγαμε πριν. Σιγά μην τα βάλει ο Γερουλάνος με τους ισχυρούς του ποδοσφαίρου. Σιγά μην αποκλειστεί καμιά ομάδα από την Ευρώπη ή μην πέσει κατηγορία.
Και από Σεπτέμβριο που θα ξαναβλέπουμε μπάλα θα αναρωτιόμαστε αν ο διαιτητής είναι στημένος, πόσοι έπαιξαν στοίχημα, αν κάθε Κυριακή θα γίνει χαμός από χούλιγκανς. Αλλά κατά τα λοιπά Παπανδρέου και Πλατινί συμφώνησαν για τεχνογνωσία.
Αστεία πράγματα δηλαδή.

Το ελληνικό ολοκαύτωμα που αποκρύπτεται(Σπάνιο οπτικό ντοκουμέντο που πρέπει να δούνε όλοι)! ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΚΔΙΚΗΘΕΙΤΕ!!!

http://olympia.gr/2011/07/26/%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CF%8D%CF%84%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CF%8D%CF%80%CF%84%CE%B5/

-
Το ελληνικό ολοκαύτωμα από την γερμανική βαρβαρική θηριωδία, και η προσπάθεια αφανισμού του ελληνισμού που προκάλεσαν οι σημερινοί μας οικονομικοί διώκτες και άρπαγες, για το οποίο όλοι κάνουν πως δεν γνωρίζουν, και προτιμούν φορώντας το σκουφάκι να εορτάζουν μόνο το Εβραϊκό.

 Αν δεν μετανοήσουμε σαν έθνος και δεν μας ελεήσει ο Θεός, το ίδιο θα συμβεί και σήμερα με τα δικά μας παιδιά από τους ίδιους βαρβάρους, οι οποίοι μαγάρισαν από την πρώτη στιγμή την ελληνική ανεξαρτησία και τον απελευθερωτικό αγώνα του 1821 και μας καταδιώκουν μέχρι σήμερα.
 Για όσους έχουν μάθει να ζουν σε ένα γυάλινο κόσμο, ας μην το δουν γιατί περιέχει σκηνές σκληρές από την ζωή και τον θάνατο των παππούδων μας και των γιαγιάδων μας.

"Ήρωας για τους καφενέδες ο Νορβηγός. Αφήστε τον να μπουκάρει στη Βουλή!.."

http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=6964

Από τον Άγη Διονυσόπουλο

Από τον αναγνώστη μας  Άγη Διονυσόπουλο λάβαμε το παρακάτω αιρετικό e-mail για τον 32χρονο Νορβηγό

"Ποιος “μακελάρης» και απίδια μάντολες;

 Ήρωας είναι για τα ελληνικά καφενεία, ο φιλέλληνας και με αρχαιοελληνική παιδεία Άντερς Μπέχρινγκ Μπρέιβικ.

 Σκέτη φαντασίωση που προκαλεί απίστευτη ηδονή είναι η εικόνα του πάνοπλου Νορβηγού ο οποίος σαν συνεργάτης του δικτάτορα Παπαδόπουλου θα ξεπάστρευε,  πριν από το 1974, τους πολιτικούς και τα βλαστάρια τους.

 Σκέτη φαντασίωση είναι ο πάνοπλος Νορβηγός να μπουκάρει στο ελληνικό κοινοβούλιο και ν αρχίζει το κρεσέντο του θανάτου η να παγιδεύει με εκρηκτικά το κτίριο της Βουλής στο Σύνταγμα και στη συνέχεια να το τινάζει στον αέρα, ενώ από τα μεγάφωνα της πλατείας Συντάγματος θα ακούγονται τα έργα του αγαπημένου συνθέτη του Αδόλφου, Carl Friedrich Wagner.

Ο Άντερς Μπέχρινγκ Μπρέιβικ χαρακτηρίζει γενοκτονία των Ελλήνων τη Μικρασιατική Καταστροφή, μιλάει για την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, ενώ κάνει και μια αναφορά στον Θουκυδίδη, μιλώντας για τη συνεισφορά του στον πολιτισμό.

"Η αντιχριστιανική τζιχάντ κορυφώθηκε το 1922 στη Σμύρνη, στις ακτές της Μεσογείου, όπου...

 150.000 Έλληνες Χριστιανοί σφαγιάστηκαν από τον τουρκικό στρατό κάτω από το αδιάφορο βλέμμα των συμμαχικών πολεμικών πλοίων", σημειώνει.

Στο μανιφέστο γίνεται αναφορά και στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, σημειώνοντας ότι πολλοί Ελληνοκύπριοι έχασαν τις ζωές τους και πως εκδιώχθηκαν στα νότια 170.000 άνθρωποι. Επισημαίνεται ακόμα ότι οι Τούρκοι αιχμαλώτισαν χιλιάδες στρατιώτες και τους εκτέλεσαν, τονίζοντας ότι 1534 Ελληνοκύπριοι αγνοούνται μέχρι σήμερα.

Στη συνέχεια αναφέρεται στην αρνητική απάντηση που έλαβε η Τουρκία για ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση εξαιτίας των φτωχών σχέσεών της με την Ελλάδα και τη διαμάχη της με την Κύπρο.
"Η κοινωνική επανάσταση έχει μακρά ιστορία που θεωρητικά πάει τόσο πίσω στην ιστορία και φτάνει μέχρι την Πολιτεία του Πλάτωνα", σημειώνει σε κάποιο σημείο του μανιφέστου.
"O Ibn Warraq κριτικάρει τον Edward Said για την έλλειψη αναγνώρισης της παράδοσης της κριτικής σκέψης στη Δύση. Αν είχε εμβαθύνει λίγο περισσότερο στον ελληνικό πολιτισμό και την ιστορία και έμπαινε στον κόπο να κοιτάξει τη μεγάλη Ιστορία του Ηροδότου, ο Said θα είχε εντοπίσει δύο σημεία που αποτελούν βαθιά χαρακτηριστικά του δυτικού πολιτισμού...
Η ελληνική λέξη ιστορία, από την οποία προκύπτει η δική μας "history" σημαίνει "έρευνα" και ο Ηρόδοτος πίστευε ότι το έργο του ήταν το αποτέλεσμα έρευνας: τι είχε δει, τι είχε ακούσει και διαβάσει, αλλά συμπληρωμένο και επαληθευμένο από έρευνα", αναφέρει σε άλλο σημείο.

Σε άλλο σημείο παραπέμπει αποσπάσματα από το βιβλίο του Α.Ε Βακαλόπουλου "Ιστορία της Μακεδονίας", όπου αναφέρει ότι η Επανάσταση του 1821 δεν είναι τίποτα περισσότερο από την τελευταία μεγάλη φάση της αντίστασης των Ελλήνων στην οθωμανική κυριαρχία.

Στο πολυσέλιδα αυτό μανιφέστο που είχε αναρτήσει στο διαδίκτυο περιέγραφε το σχεδιασμό, την παρασκευή των εκρηκτικών και το σκεπτικό που οδήγησαν στη βομβιστική επίθεση στο κέντρο του Όσλο και στην επίθεση με όπλο σε κατασκήνωση της νεολαίας του Εργατικού Κόμματος στο νησί Οτόγια.

"Το μανιφέστο αυτό δημοσιεύτηκε την ημέρα που έγιναν τα γεγονότα", δήλωσε ο αξιωματούχος της αστυνομίας του Όσλο Σβέινουνγκ Σπόνχαϊμ ."Έχουμε επιβεβαίωση γι' αυτό", προσέθεσε.
Οι φόνοι θα προσελκύσουν την προσοχή στο μανιφέστο, το οποίο ονομάζεται "2083-Μια Ευρωπαϊκή Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας", γράφει ο Άντερς Μπέχρινγκ Μπρέιβικ.

"Όταν αποφασίσεις να χτυπήσεις, είναι καλύτερο να σκοτώσεις πολύ περισσότερους από αρκετούς, ειδάλλως διατρέχεις τον κίνδυνο να μειώσεις τον επιθυμητό ιδεολογικό αντίκτυπο του πλήγματος", σημειώνει.

Ενώ το Olympia.gr στέκεται στην αναφορά του στη φρικτή δολοφονία του παιδιού στην Ίμβρο>

Έχει μάλιστα και αναφορά στην φρικτή δολοφονία του παιδιού στην Ίμβρο, που Τούρκοι υπάνθρωποι το έκαψαν ζωντανό, επειδή δεν βρήκαν την μητέρα του σπίτι (για να την βιάσουν). Τελείως ακραίος ο τύπος. Που τα θυμήθηκε αυτά… εμείς τότε παίζαμε “ΚΛΩΝΑΤΕΞ” και ψηφίζαμε Σημίτη…
Jihad in Turkey
Examples:
In a way, the Hellenic Genocide still didn’t end, as its few survivors are persecuted right
now in all territories ruled by the Turks, especially in Constantinople and Imvros. For
instance, in Imvros, in 1999, a six years old Greek boy was burned alive by the Turks.

Διαβάστε τι γράφει επί λέξη στο μανιφέστο του για τις σφαγές των Ελλήνων:
1,500,000 Greek Christians Massacred or Deported by Turks
Systematic Attempt to Extinguish the Hellenic Race Inspired by Pagan Germany
Section 19- 1918
Under the tuition of pagan Germany, the unspeakable Turks attempted to destroy
the large and flourishing Greek Christian populations that, from time immemorial,
have dwelt along the coast of Asia Minor and the Marmoran coast in Thrace.
The Mahometans (Muslims) tore these Christians from their ancestral homes,
confiscated all their property, and deported them variously into the interior of the
Asia Minor, into the Turkish pale, or over the burning desert sands to far off
Mesopotmaia. It is estimated that 1,500,000 Greeks were thus deported into
desolate regions where they died off like flies of starvation of disease.
On this dreadful journey 700,000 are known to have perished. The survivors
found themselves without shelter or food in a strange land and subjected to every
indignity and torture which the abominable Turks, and their pagan German allies,
could devise. These among the Greeks who would agree to abjure
Christianity and adopt the faith of Islam were spared [My emphasis]; the
rest were left to starve.
The wholesale deportation of the Greeks from Thrace had been under way since
the close of the Balkan Wars in 1913. It accorded not at all with Germany’s ideas
of Oriental conquest to permit these Greeks to remain in European Turkey. The
Turks were consequently instructed to extirpate the Greeks in any way they might
choose.
In justification of these wholesale deportations, the Turks falsely alleged that the
Hellenic populations of Thrace and the Asian coast were plotting revolution. The
first deportations, numbering 250,000, were from Thrace into Greece proper. This
persecution continued unabated up to the opening of the War. In this period the
Greek Government did everything possible to protect their co-nationals, but after
the World War had begun, King Constantine and his German wive (the sister of
Kaiser Wilhelm of Germany), impeded every attempt made to ameliorate the lot of
the exiled Hellenes. The bishop of Pera, after journeying to Athens to implore the
King to take some action against the Turkish atrocities, was warned by the Queen
to return to his home, “as it is the will of the King that you live on good terms with
the Turks.”
All this time the German agencies in Turkey, especially the German Palestine
Bank, were urging the Mussulmans to cultivate hatred for the Christians and to
have no commercial dealings with them.
The Bulgarian-Ottoman(Turkish) Plot
Bulgaria, half Turkish itself, entered into the plot to exterminate the Greek
Christian race, by signing a pact with the Ottoman Empire, at Adrianople in June,
1915. Under this agreement Bulgaria consented (1) to the establishment of a
Turco-Bulgar commercial union as the complement of the political union, (2) the
seizure of the commerce of the Orient from the hands of the Greeks, (3) the
establishment in the Orient of Moslem agencies for the importation and
exportation of goods for the exclusive use of Moslems, who were to break of all
commercial relations with the Greeks, (4) a restriction of the privileges of the
Greek Patriarch and his ecclesiastical jurisdiction, (5) the prohibition of the
teaching of Greek in future, (6) the conversion by force of the people in the
Christian settlements and the imposition of mixed marriages. [My
emphasis]
Germany the Author of the Massacres
Herr Lepsius, a German Envoy who had been sent to Constantinople on a special
mission in July, 1915, acknowledged that the Greek and Armenian massacres
were two phases of a single progra66m of extermination of the Christian
elements, intended to make Turkey a purely Moslem state.
That Germany was the author and inspiration of these massacres of Christians
became known in 1917. The Greek Minister at Constantinople, M. Kallerghis, had
protested the Turkish Grand Vizier, Talaat Bey, against the deportations of the
Greeks in the Aival district. Talaat Bey promised to telegraph to the German
General Liman von Sanders, telling him to cease the deportations. Von Sanders,
who was in fact Commander-in-Chief of all the Turkish forces, replied that if the
deportations ceased, he would not guarantee the safety of the Turkish Army,
adding that the had referred the matter to the German Grand Headquarters Staff,
who entirely approved of his action.
Greeks Drafted into the Turkish Army
The persecution of the Greek Christians, under their German-Turkish master, was
carried out with devilish ingenuity. All their privileges were abolished. After an
enrollmment of Christians, there was a levy of “contributions”. Then the forcible
conversion of Christians to Islamism was attempted. Deportations and massacres
followed. Meanwhile the Turkish language supplanted the Greek language in all
the schools; Turkish geography and history, instead of Greek, were taught; the
Patriarchy was abolished. All property held by the Greek civil and religious
communities were confiscated and became the property of the Turkish State.
On Turkey’s entry into the War, a decree was signed and promulgated which
rendered all men up to the age of 48 liable for military service. The Christians
ghus drafted into the armies of the Turks were for the most part formed into
labour battalions and sent hundreds of miles into the interior, where they
employed in road-making, building, tunnel excavating and in field work for the
rich pashas. Their daily ration was half a loaf of black bread, eked out with a little
dried fish or olives. Driven like slaves and under-nourished, they died by tens of
thousands. Whole battalions succumbed to the ravages of typhus and cholera.
Many thousands were massacred by their inhuman Turkish guards. Of these Greek
battalions it is estimated 150,000 died.
Fortunes of Christians Confiscated
Some hundreds of thousands of Hellenes from Thrace and Asia Minor managed to
escape into Greece, where they subsequently fought in the Greek armies. Their
desertion was the signal for other Turkish atrocities. The property of all deserters
was duly seized and families were deported to the interior. In the district of
Kerassunda, from which 300 Greeks had escaped, the Turks in reprisal burned 88
villages to the ground. Thirty thousand inhabitants, mostly women and children,
were obliged to march in mid-winter to Angora. On the way, 7,000 died of
exposure.
Meanwhile, the fortunes of many rich Christian were confiscated, and stores were
completely pillaged. Christians were forced under threats of violence and
imprisonment, to contribute large sums for the support of the Turkish Army and
Navy, in addition to their usual heavy taxes.
Finally, under a system of compulsory labour, the Christians were obliged to
cultivate the lands of the Moslems, but no time was allowed them to cultivate their
own fields. If discovered harvesting their own crops a cordon would be placed
around the village, the water supply cut off and the people were deprived of food
and drink.
After a few days of such torture, a band of Bashi-Bazouks were sent into the
villages to pillage and murder. The populations were given the choice of being
deported over the mountains, to places hundreds of miles distant, or of suffering a
lingering death from hunger and thirst. These deportations, begun in 1915,
reached a total of 450,000 during the period of the War.
During these tragic pilgrimages the poor barefooted Greeks, beaten by guards,
attacked by brigands, never resting, lacking food and water, wandered on to their
distant destinations. Thousands died by the wayside of fatigue and suffering.
While in transit, many mothers gave birth to infants, but they were compelled to
leave them by the road-side and rejoin the marching columns. En route they were
forbidden to enter the villages to purchase food.
Hundreds of young girls were detained by the Turks and forcibly
“converted” to Islamism. At Panderma, the German General, Liman von
Sanders, built an orphanage for all Christian girls who had been coerced
into accepting Islam, and compelled the Christian population to
contribute $50,000 toward its support. [My emphasis]
The Black Sea Colonies
The Greek colonists on the coast of the Black Sea were likewise deported. The
scourge of the Greeks in this region was the later Governor of Bitlis, Rafet Pasha.
More than 150,000 Greeks were deported in this district and in Trebizond, and
upward of 100 Greek villages were destroyed. Hundreds of young Greek girls,
rather than live as slaves in the harems, committed suicide by drowning.
[My emphasis]
The Order for Greek Deportations
The deporting orders to the Governor of Smyrna, signed by Ali Riga, the chief of
the Turkish Bureau of Correspondence, read as follows:
“It is imperative for political reasons that the Greeks dwelling along the coast of
Asia Minor be compelled to evacuate their villages in order to settle in the villages
of Erzerum and Chaldea. If they refuse to emigrate to the places assigned to them,
you should issue verbal instructions to our Mussulman brothers so that they may,
by all kinds of excesses, compel the Greeks to leave their homes of their own
accord. Do not, in this case, forget to obtain from these emigrants declarations to
the effect that they are leaving their hearths and homes of their own free will, so
that no political complications may later result therefrom.”
The Martyrdom of the Greeks
Half of the deported Greek populations perished in consequence of ill treatment,
disease and famine, and the survivors suffered continual martyrdom as slaves.
The Turkish functionaries, with German approval, declared that no Christian
should be left alive in Turkey unless he consented to embrace Mohammedanism.
The confiscated fortunes of the deported Greeks surpass in the value
$1,000,000,000.
Political Recognition
Political recognition of the events as genocide is limited, the only countries officially
acknowledging them as such being Greece and Cyprus.
Sources:
1. http://en.wikipedia.org/wiki/Pontic_Greek_genocide
2. http://www.hellenicgenocide.org/index.html
3. King, William C., King’s Complete History of the World War: Visualizing the Great Conflict in all Theaters of Aciton 1914-1918,
The history Associates, Massachusetts, 1922 pp.436-438
http://www.greek-genocide.org/article_1500000_greek_christians.html

 Με εκτίμηση

Άγης Διονυσόπουλος

Δημοσιογραφία στην υπηρεσία του τζόγου - Ιδού τα ονόματα των δημοσιογράφων που "συμβουλεύουν" τον ΟΠΑΠ! Άλλο ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ σπό την κορυφαία ΑΡΙΣΤΕΑ ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΥ

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=296430

Της ΑΡΙΣΤΕΑΣ ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΥ

Με νέα σύμβαση διάρκειας ενός έτους (μέχρι τις 15 Ιουλίου 2012) επιβράβευσε ο ΟΠΑΠ τους δημοσιογράφους (10), που σύμφωνα με τον εισηγητή-ειδικό σύμβουλο της Διεύθυνσης Στοιχήματος, συνάμα και πρόεδρο του ΠΣΑΤ, Παύλο Γερακάρη, παρείχαν «εχέμυθη και αξιόπιστη ενημέρωση, σχετικά με τα τεκταινόμενα στον χώρο του στοιχηματισμού».

Ο ΟΠΑΠ προφανώς εκτίμησε την εσωτερική πληροφόρηση, που γράφει ο κ. Γερακάρης ότι του παρείχαν καθημερινά οι δημοσιογράφοι και, εκτός της ανανέωσης της σύμβασης των δέκα, αποδέχτηκε την εισήγησή του για πρόσληψη και άλλων δύο.
Ειδικότερα:
Τέσσερις ημέρες μετά την εισήγηση Γερακάρη, ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Στοιχήματος Γ. Ηλιόπουλος και ο Γενικός Διευθυντής Παιχνιδιών Ν. Παυλιάς, στις 10 Ιουνίου 2011, την υιοθετούν πλήρως και με έγγραφό τους ζητούν από τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο του ΟΠΑΠ Ι. Σπανουδάκη να υπογράψει τις σχετικές συμβάσεις. Το έγγραφο που δημοσιεύουμε γράφει όλα τα σχετικά.
ΠΣΑΤ
Το πακέτο λοιπόν με θέμα «Συμβάσεις Δημοσιογράφων Στοιχήματος» προωθήθηκε και στο Δ.Σ. της ΟΠΑΠ Α.Ε. επικυρώθηκε και ουδείς ασχολήθηκε με τα περαιτέρω.
Η «δημοσιογραφία», συστηματικά θεραπαινίδα του τζόγου, συντελεστές της «σύμβουλοι» του ΟΠΑΠ και το συνδικαλιστικό όργανο των αθλητικών συντακτών, πρωτοστατεί για όλο και πιο πολλές «συμβάσεις ανεξάρτητων υπηρεσιών» με τον ημικρατικό οργανισμό.
Τρεις τουλάχιστον από το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ μετέχουν στη συμβουλευτική ομάδα του ΟΠΑΠ για το Στοίχημα. Αν και στην άλλη ομάδα των δημοσιογράφων που πληρώνει ο ΟΠΑΠ (για ΠΡΟ-ΠΟ, ΛΟΤΤΟ, ΠΡΟΤΟ), και είναι η παλαιότερη, μετέχουν και άλλα μέλη της διοίκησης του Συνδέσμου, τότε άνετα το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ μπορεί να συνεδριάζει στο Περιστέρι, στην έδρα του οργανισμού. Δίχως, βεβαίως, να απασχολείται με θέματα δεοντολογίας σαν αυτά που έθεσε χθες η «Ε».
Πάντως, με το χθεσινό δημοσίευμα της «Ε» προκλήθηκαν κάθε λογής συζητήσεις. Αρχισαν να αποκαλύπτονται χίλια μύρια, όμως κανένα όργανο δεοντολογίας δεν επιλήφθηκε του θέματος, ούτε απάντησε επί του ερωτήματος «τι θέλει η αλεπού στο παζάρι;».
Μέχρι στιγμής προκύπτουν τα εξής:
1Ο ΟΠΑΠ είναι μεγάλος χορηγός και των δημοσιογράφων. Εκτιμάται ότι ο αριθμός των δημοσιογράφων που πληρώνει μπορεί να ξεπερνά και τους πενήντα.
Ειδικοί σύμβουλοι
Οι δύο ομάδες (Στοίχημα και ΠΡΟ-ΠΟ) απαριθμούν καμιά τριανταριά. Ομως, οι πιο καλοπληρωμένοι είναι αυτοί που φέρουν τον τίτλο του ειδικού συμβούλου, κάποιοι είναι στην επικοινωνία, άλλοι στο μισθολόγιο της ΟΠΑΠ -υπηρεσίες και άλλοι αφανείς. Πληροφορίες αναφέρουν και μισθούς που ξεπερνούν τα 5.000 ευρώ μηνιαίως.
Από τον ΟΠΑΠ «σιτίζονται» κατά περιόδους (επί Ν.Δ. και επί ΠΑΣΟΚ) και άλλοι δημοσιογράφοι, πέραν του αθλητικού (πολιτικό, οικονομικό και άλλα ρεπορτάζ) κατόπιν παραγγελιών υπουργών, πολιτικών παραγόντων κ.ά.
2Ο ΟΠΑΠ είναι μεγάλος χορηγός και των sites, δίχως ασφαλώς να λαμβάνεται πάντα υπ' όψιν η κατάταξή τους. Πολλά στόματα βουλώνουν με χορηγίες. Γαλαντομίες επιφυλάσσονται σε επώνυμους με sites και, γενικώς, το χρήμα ρέει για την προώθηση του «καλού» τζόγου, του ημικρατικού με το μονοπωλιακό στοίχημα.
Ισορροπίες
Από την άλλη, ο άλλος τζόγος, ο ιντερνετικός, μέσω ξένων εταιρειών, σπονσοράρεται και αυτός από άλλους δημοσιογράφους, επίσης μέλη του ΠΣΑΤ. Ετσι τηρούνται οι ισορροπίες σιωπής.
Ο ΟΠΑΠ ησυχάζει, τουλάχιστον από τους συντάκτες που θα έπρεπε να τον έχουν στο μικροσκόπιο, ενώ η υπόθεση με τα στημένα, τους Μπέους και τις «αγαπούλες» του Ψωμιάδη γίνεται θέμα, όταν ξαμολιέται η σχετική δικογραφία.
Οι πολυάσχολοι συντάκτες του τζόγου, κάποιοι από τους οποίους σχετίζονται και με το ρεπορτάζ της UEFA, να υποθέσουμε ότι κατέστησαν εσωτερική πληροφορία του ΟΠΑΠ το γεγονός ότι το πειθαρχικό της UEFA έστειλε τα πρώτα πακέτα με τα στημένα στις 17 Νοεμβρίου 2009;
Ηταν διαχειρίσιμο μυστικό επί ενάμιση χρόνο; *