ΟΛΟ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ ΕΞΟΧΙΚΟ Τ ΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

http://olympia.gr/2011/07/16/%CE%BF%CE%BB%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CF%81%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B1%CE%B6-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%85%CE%B8%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CF%87%CE%B9/

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ,ΚΑΙΕΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΜΑ…ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ…ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ…

Βγάζουν την μικρολαμογιά για να τον φυγαδεύσουν ανώδυνα;

Σοβαρό πολιτικό αλλά και ηθικό ζήτημα προκύπτει για τον υπουργό Περιβάλλοντος κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου από την αποκάλυψη ότι διαθέτει «οικογενειακό» αυθαίρετο μέσα στο δάσος! Η μητέρα του είναι ιδιοκτήτρια εξοχικής κατοικίας χτισμένης μέσα σε αναδασωτέα περιοχή στη Βραυρώνα Αττικής, στον οικισμό Χαμολιά. Το σπίτι, σύμφωνα με τον διευθυντή Δασών Ανατολικής Αττικής κ. Αναστάσιο Καζάση, είναι αυθαίρετο και παράνομο, ενώ έχει εκδοθεί γι’ αυτό και απόφαση κατεδάφισης.





Η μητέρα του κ. Παπακωνσταντίνου αλλά και άλλοι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων στην περιοχή έχουν προσφύγει μάλιστα στη Δικαιοσύνη και στο ΥΠΕΧΩΔΕ για να νομιμοποιήσουν τα εντός αναδασωτέας δασικής έκτασης σπίτια τους. Ετσι, ως υπουργός Περιβάλλοντος, ο κ. Παπακωνσταντίνου καλείται να αποφασίσει ανάμεσα στα συμφέροντα της μητέρας του και του Δημοσίου… Η αποκάλυψη αυτή έρχεται να δημιουργήσει πολλά πρόσθετα ερωτήματα για τη σπουδή του κ. Παπακωνσταντίνου να περιορίσει στο ελάχιστο δυνατό τις εξαιρέσεις στον νόμο-δώρο που ετοίμασε για τους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων ώστε να νομιμοποιήσουν τις κατοικίες τους. «Μακάρι να νομιμοποιήσει και εμάς και ας είμαστε μέσα στο δάσος», λένε οι αυθαιρετούχοι της περιοχής, και ίσως ο κ. υπουργός τούς κάνει τη χάρη…
Σύμφωνα με την πράξη αποδοχής κληρονομιάς 4992/2006, η κυρία Ελένη-Αθηνά Κλεόπα, μητέρα του υπουργού κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου, κληρονόμησε από τον σκηνοθέτη Ηρακλή-Στυλιανό Παπαδάκη τμήμα μιας ισόγειας οικίας εμβαδού 156,60 τ.μ., που βρίσκεται σε οικόπεδο εμβαδού 762,57 μέτρων στη θέση Χαμολιά Βραυρώνας. Στη συνέχεια αγόρασε από άλλο ιδιοκτήτη και το υπόλοιπο τμήμα του ακινήτου. Οπως αναφέρεται στην πράξη αποδοχής, «το οικόπεδο βρίσκεται εκτός σχεδίου, είναι μη άρτιο και μη οικοδομήσιμο». Αν και μη οικοδομήσιμο, στο οικόπεδο χτίστηκε εξοχική κατοικία.
Το συνολικό τίμημα της αγοράς ανήλθε στα 7 εκατ. δραχμές. Το συγκεκριμένο σπίτι μέσα στο δάσος αποτελούσε για σειρά ετών στο παρελθόν το «καταφύγιο» της οικογένειας Παπακωνσταντίνου. Το επισκεπτόταν συχνά τα καλοκαίρια αλλά και τον χειμώνα για long weekends από Παρασκευή έως Δευτέρα. Αν και παράνομο, είναι μια πραγματική όαση μέσα σε ένα πευκοδάσος σε πολύ κοντινή απόσταση από τη θάλασσα. Οταν η οικογένεια Παπακωνσταντίνου αγόρασε το οικόπεδο στη Σέριφο και έφτιαξε εκεί μια νέα εξοχική κατοικία, οι εξορμήσεις στο σπίτι στη Βραυρώνα άρχισαν να μειώνονται.
Η μητέρα του υπουργού ξεκίνησε να το νοικιάζει, ψάχνοντας παράλληλα για αγοραστή. Αρχισε μάλιστα τις προσπάθειες πώλησης πριν από τέσσερα χρόνια, ζητώντας 300.000 ευρώ. Για την αγορά ενδιαφέρθηκε ένα ζευγάρι Γάλλων, όμως οι διαδικασίες δεν προχώρησαν όταν οι ενδιαφερόμενοι διαπίστωσαν ότι το σπίτι είναι αυθαίρετο και χτισμένο μέσα σε αναδασωτέα έκταση. Σε συνομιλία που είχαμε μαζί της, η κυρία Κλεόπα παραδέχτηκε ότι το σπίτι είναι αυθαίρετο, είπε ότι συνεχίζει να αναζητεί αγοραστή σε μια τιμή κοντά στις 300.000 ευρώ και πως κανείς δεν ενδιαφέρεται να το αγοράσει όταν μαθαίνει ότι είναι κτισμένο μέσα σε αναδασωτέα περιοχή.
«Επρεπε να είχε κατεδαφιστεί»
Σύμφωνα με τον διευθυντή Δασών Ανατολικής Αττικής κ. Αναστάσιο Καζάση, το συγκεκριμένο σπίτι, όπως και πολλά ακόμη, είναι αυθαίρετα και έχουν κτιστεί μέσα στο δάσος.
Οπως αναφέρει στο «ΘΕΜΑ» ο κ. Καζάσης, «ο νόμος του Τρίτση το 1983 έλεγε “δηλώστε και σώστε το”. Αφορούσε όλα τα αυθαίρετα πλην εκείνων που βρίσκονταν μέσα σε δάση, αιγιαλό, παραλία και αρχαιολογικούς χώρους. Τότε όμως πολλοί έσπευσαν να τα δηλώσουν, αποκρύπτοντας όμως το ότι είναι κτισμένα σε δάση ή παραλίες. Αυτή είναι η ιστορία και στην περιοχή που αναφέρετε. Η συγκεκριμένη έκταση έχει αναγνωριστεί ως ιδιωτική, είναι όμως δάσος. Οι κάτοικοι τώρα εκεί, όπως γνωρίζω, έχουν προσφύγει στο ΣτΕ κατά της απόφασης κήρυξης της περιοχής ως αναδασωτέας. Μιλάμε όμως για ένα ιδιωτικό δάσος που παράνομα και αυθαίρετα οικοδομήθηκε».
Στο ερώτημα γιατί από τη στιγμή που έχουν χτιστεί αυθαίρετα μέσα στο δάσος δεν έχουν κατεδαφιστεί μέχρι σήμερα, ο κ. Καζάσης αναφέρει:
«Για όλα αυτά τα σπίτια υπάρχουν αποφάσεις κατεδάφισης. Και σας ρωτώ, έχετε δει να πέφτει κανένα απ’ αυτά; Κανονικά θα έπρεπε να είχαν εκτελεστεί τόσα χρόνια τα πρωτόκολλα κατεδάφισης, πράγμα που ωστόσο δεν έχει συμβεί», καταλήγει.
Η μητέρα του υπουργού μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του οικισμού αποφάσισαν να κινηθούν δικαστικά για να διεκδικήσουν τη νομιμοποίηση των αυθαίρετων κτισμάτων τους, προχωρώντας μάλιστα σε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Σύμφωνα με πληροφορίες, για το ζήτημα ο υπουργός Περιβάλλοντος είχε την Πέμπτη συνάντηση με δασολόγο προκειμένου να έχει μια καλύτερη πληροφόρηση γύρω από το θέμα.
Εκανε και ανακαίνιση
Παρά το γεγονός ότι το σπίτι είναι αυθαίρετο, η κυρία Ελένη-Αρετή Κλέοπα αποφάσισε να προχωρήσει στην ανακαίνισή του, προκειμένου να συνεχίζει να το ενοικιάζει, ψάχνοντας παράλληλα αγοραστή. Στην απόφασή της συνέβαλε και το γεγονός ότι, όπως υποστηρίζει, οι προηγούμενοι ενοικιαστές παραδίνοντας τα κλειδιά άφηναν πίσω τους ένα σωρό ζημιές.
Το σπίτι βάφτηκε από την αρχή, τοποθετήθηκαν καινούριες πέργκολες και τζαμαρίες και έγιναν τα απαραίτητα μερεμέτια. Μόνο τα κουφώματα δεν αλλάχτηκαν, καθώς η ιδιοκτήτριά του ήλπιζε ότι αυτό το έξοδο θα το κάλυπτε ο μελλοντικός αγοραστής. Το σπίτι διαθέτει ρεύμα και τηλέφωνο, είναι πλήρως επιπλωμένο και προσφέρεται μαζί και με τα κουζινικά σκεύη…
Το αναψυκτήριο Μαγγίνα ωχριά
Η αποκάλυψη του «ΘΕΜΑτος» για το οικογενειακό αυθαίρετο του υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής εγείρει μείζον ζήτημα ηθικής και πολιτικής τάξης για τον κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Από τη μία, ως αρμόδιος υπουργός προετοιμάζει ρύθμιση για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων, και από την άλλη, διαχειρίζεται το προσωπικό ζήτημα της παράνομης έπαυλης που χτίστηκε χωρίς άδεια μέσα στο δάσος στην περιοχή της Βραυρώνας.
Η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, η συνταγματικότητα της οποίας αμφισβητείται τεκμηριωμένα, είναι μια σύνθετη υπόθεση και αφορά τη ζωή και την τσέπη εκατομμυρίων πολιτών. Απαιτεί σεβασμό στο περιβάλλον, κοινωνική ευαισθησία, λεπτούς χειρισμούς, αίσθημα δικαίου και γνώση του αντικειμένου. Ο αρμόδιος υπουργός που διαθέτει οικογενειακό αυθαίρετο δεν συγκεντρώνει τις παραπάνω προϋποθέσεις, είναι αδύνατο να εκπληρώσει αξιόπιστα τις πολιτικές και διοικητικές του υποχρεώσεις, αυτοακυρώνεται, ενώ πλήττει ευθέως την αξιοπιστία και το κύρος της κυβέρνησης την οποία υποτίθεται πως υπηρετεί.
Ενδεικτικό παράδειγμα πολιτικού και διαχειριστικού διλήμματος η κατεδάφιση των αυθαιρέτων που βρίσκονται σε δάση. Ο νόμος προβλέπει ρητά ότι πρέπει να κατεδαφιστούν. Από τη στιγμή που πάμε σε μια συνολική αντιμετώπιση του εκτεταμένου προβλήματος της αυθαίρετης δόμησης, τι θα πράξει ο υπουργός; Θα εφαρμόσει τον νόμο, θα τα κατεδαφίσει, μαζί και το δικό του; Και αν όχι, το προσωπικό του ενδιαφέρον δεν θα προκαλέσει τη δικαιολογημένη καχυποψία και αμφισβήτηση των πολιτών; Δεύτερο παράδειγμα οι δασικοί χάρτες που αναρτήθηκαν πρόσφατα από την προκάτοχό του κυρία Τίνα Μπιρμπίλη και «αποκάλυψαν» χιλιάδες αυθαίρετα, που συγκροτούν ολόκληρους οικισμούς. Με τι ηθικό ανάστημα θα δώσει λύση στο πρόβλημα;
Οταν ο κ. Παπακωνσταντίνου κλήθηκε από τον πρωθυπουργό να αναλάβει το ΥΠΕΚΑ θα έπρεπε να ενημερώσει για το πρόβλημα και να αρνηθεί εξαρχής, να αναλάβει τουλάχιστον το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο. Προτίμησε, όμως, να το αποσιωπήσει και να μετατραπεί από κήνσορας της ηθικής και της διαφάνειας, όπως θέλει να θεωρείται, σε άτολμο πολιτικό που εξυπηρετεί προσωπικά του συμφέροντα. Η περίπτωση με το αναψυκτήριο του πρώην υπουργού Βασίλη Μαγγίνα ωχριά μπροστά του και τουλάχιστον εκείνος είχε την ευθιξία να παραιτηθεί.
Η οικονομική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα εξελίσσεται από το κακό στο χειρότερο, με απόλυτη προσωπική ευθύνη του κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος συσσώρευσε βάρη στην οικονομία και την έφερε στο χείλος του γκρεμού λέγοντας ψέματα τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας. Τώρα υπονομεύει με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο μια από τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης, που συνδέεται άμεσα με τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και με την αναπτυξιακή προσπάθεια, αφού στοχεύει στην επανεκκίνηση της οικοδομικής δραστηριότητας και τη δημιουργία φιλικών προς το περιβάλλον τουριστικών καταλυμάτων.
Ο υπουργός ΠΕΚΑ, αντί να εξοργίζει την κοινή γνώμη διατυπώνοντας το ερώτημα «Πού ήταν οι Αγανακτισμένοι τόσα χρόνια;», καλό θα ήταν αναλάβει τις ευθύνες του. Αντί να προκαλεί με τις δηλώσεις του και να κρύβεται πίσω από τη μητέρα του, θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις για τις απαράδεκτες επιλογές του. Πρέπει να καταλάβει πως με τη στάση του έχει μετατραπεί σε παράγοντα αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης και τώρα σε πρότυπο αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Ποτέ στην ιστορία του το ΠΑΣΟΚ δεν βρέθηκε να διατηρεί σε υπουργική θέση έναν κατ’ επίφαση πολιτικό που αντιμετωπίζει με προκλητική υπεροψία και αδιαφορία τον ελληνικό λαό.
Το «ΘΕΜΑ» από την έκδοσή του άσκησε κριτική χωρίς φόβο και πάθος σε υπουργούς και άλλους παράγοντες του δημόσιου βίου για παρανομίες και προκλητικές συμπεριφορές που δεν συνάδουν με τον ρόλο και τις υποχρεώσεις πολιτικού. Η Ιστορία μάς δικαίωσε. Θεωρούμε υποχρέωσή μας να συνεχίσουμε να πράττουμε το ίδιο.
Φρίξος Δρακοντίδης
prezatv.blogspot.com
Απορια:Εγω πως δεν εχω αυθαιρετο?,οπου παω σπιτια μεσα σε δασος βλεπω.

Πόσα εκατομμύρια ευρώ παντελόνιασαν οι τζογαδόροι των CDS στο άκουσμα και μόνο του όρου «selective default», από επίσημα κυβερνητικά χείλη;

http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=6871

Πόσο μας στοίχισε η εκφορά του λόγου selective default από τον υπουργό Οικονομικών;

Μήπως στο άκουσμα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας που ακούστηκε για πρώτη φορά από τα χείλη κυβερνητικού στελέχους κάποιοι έβγαλαν ένα σκασμό εκατομμύρια;

Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η δήλωση του υπουργού Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου ότι η φράση «επιλεκτική χρεοκοπία» τρομάζει «χωρίς λόγο» και γι αυτό χρησιμοποιεί επιμόνως τον αγγλικό όρο «selective default».

Είναι τόσο αφελής ο Ευάγγελος Βενιζέλος ώστε να χρησιμοποιεί επικίνδυνους και φορτισμένους με άγριο τζογάρισμα (CDS κι όχι μόνο), όρους;

Ακολούθησε ο πρωθυπουργός με αντίστοιχη ορολογία λες και επρόκειτο για αγώνα δρόμο, για το ποιος εκ των δύο θα διευκολύνει πιο αποτελεσματικά τους τζογαδόρους των CDS.

Τι συμβαίνει άραγε;

H Xάγη μας δίνει το πράσινο φως να προχωρήσουμε για το Δίστομο και ο ΓΑΠ λέει ότι δεν είναι ώρα να ανοίξουμε το θέμα!

http://greeknation.blogspot.com/2011

/07/h-x.html

Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ανακοίνωσε ότι η Ελλάδα μπορεί να το ενημερώσει για τα έννομα συμφέροντα που έχει στην υπόθεση που αφορά την προσφυγή της Γερμανίας κατά της Ιταλίας μετά από τις αποφάσεις που έλαβε η ιταλική δικαιοσύνη για την αποζημίωση των θυμάτων των ναζιστικών εγκλημάτων.«Το Δικαστήριο δίνει την έγκριση στην Ελλάδα να παρέμβει» ως τρίτο μέρος στην υπόθεση, αναφέρει στην ανακοίνωσή του το Δικαστήριο, διευκρινίζοντας ότι η Αθήνα μπορεί κατά συνέπεια «να ενημερώσει το δικαστήριο για τη φύση των δικαιωμάτων και των εννόμων συμφερόντων της (…) τα οποία θα μπορούσε να θίξει η απόφαση του Δικαστηρίου».


Η Γερμανία είχε προσφύγει στο Δικαστήριο τον Δεκέμβριο του 2008 ζητώντας να αναγνωριστεί ότι τα ιταλικά δικαστήρια, εξετάζοντας υποθέσεις που αφορούν ναζιστικά εγκλήματα παραβιάζουν το προνόμιο της ετεροδικίας του γερμανικού δημοσίου.
Αμφισβητεί κυρίως μια απόφαση ιταλικού δικαστηρίου το οποίο έδωσε εντολή να κατασχεθούν δύο ιδιοκτησίες του γερμανικού κράτους στην Ιταλία κατόπιν αιτήματος των συγγενών των θυμάτων της σφαγής του Διστόμου, τον Ιούνιο του 1944, στην οποία έχασαν τη ζωή τους 217 άνθρωποι.
Η Ελλάδα είχε ζητήσει τον Ιανουάριο να παρέμβει στην υπόθεση και ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είχε κάνει λόγο για τον «ιδιαίτερο συμβολισμό» της περίπτωσης του Διστόμου. Η ελληνική παρέμβαση θα πρέπει να γίνει γραπτώς στο Δικαστήριο πριν από τις 5 Αυγούστου.
Το Βερολίνο αρνείται να αποζημιώσει του απογόνους των θυμάτων του Διστόμου υποστηρίζοντας ότι το θέμα των αποζημιώσεων έχει ρυθμιστεί με μια διμερή συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας το 1960.

ΕΓΓΡΑΦΟ-ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ,ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟ 1974!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2011/07/1974.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2Fhellas-orthodoxy+%28Hellas-Orthodoxy%29

Μemo του Γεν. Γραμματέα του ΝΑΤΟ J. Luns (12-7-1974) προς τον Υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ:

"... από την επίσκεψη του Υφ. Εξωτερικών κ.Cisco στην Συμμαχία, κατέδειξε την απόφαση της Κυβέρνησης των ΗΠΑ να τελειώσουν με το Κυπριακό πρόβλημα. Συμφωνήσαμε με τον κ. Cisco να βοηθήσουμε τις Τουρκικές Δυνάμεις κατά την διάρκεια της απόβασης, όπως επίσης και στην βίαιη ανατροπή του Μακαρίου. Josheph Lune"

ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΜΝΗΜΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ... - Του Π. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ *

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2011/07/blog-post_7919.html

Οι καταιγιστικές εξελίξεις γύρω από την κρίση χρέους της Ευρωζώνης αφήνουν έκθετη την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου και τους ελάσσονες εταίρους του μνημονιακού μπλοκ, ΛΑΟΣ και Δημοκρατική Συμμαχία. Επί ενάμιση χρόνο, δικαιολογούσαν πολιτικές οικονομικής συρρίκνωσης και κοινωνικής αποδόμησης προβάλλοντας το εκφοβιστικό δίλημμα: «Δρακόντεια λιτότητα ή πτώχευση». Μόλις στις αρχές της τρέχουσας εβδομάδας, ο πρωθυπουργός απέρριπτε κάθε σκέψη για στάση πληρωμών, υποστηρίζοντας ότι παρόμοιες προτάσεις «εξυπηρετούν μόνον όσους θέλουν να κερδοσκοπήσουν» εις βάρος της Ελλάδας. Γλαφυρότερος, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θ. Πάγκαλος, υποστήριξε ότι, σε περίπτωση πτώχευσης, μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού «δεν θα έχει ούτε κρέας, ούτε γάλα, ούτε καφέ, ούτε ζάχαρη. Οι φτωχότεροι δεν θα έχουν ούτε ψωμί».

Να όμως που, πριν αλέκτορα φωνήσαι, ο έτερος αντιπρόεδρος, Β. Βενιζέλος, άρχισε να προετοιμάζει τους πολίτες για το νέο έργο, δηλώνοντας ότι η «επιλεκτική χρεοκοπία» είναι όντως πιθανή, ότι συζητείται ήδη στις Βρυξέλλες και ότι δεν θα...

είναι και καμιά καταστροφή, βρε αδερφέ, αρκεί να γίνει ωραία και σωστά. Οσο για τις λεκτικές πιρουέτες -περί επιλεκτικής χρεοκοπίας που δεν είναι χρεοκοπία, περί selective default που δεν θα αποτελεί «πιστωτικό γεγονός» αρκεί να προφέρεται με τη σωστή, οξφορδιανή προφορά για να μην ερεθίσει τους Κέρβερους των διαβόητων «οίκων αξιολόγησης»- ασφαλώς θα προσφέρουν τροφή στους σεναριογράφους καλοκαιρινών επιθεωρήσεων, αλλά από πολιτική άποψη μόνο ένοχη αμηχανία προδίδουν. Αδύνατον να συγκαλυφθεί με παρόμοια φύλλα συκής το βασανιστικό ερώτημα που θα στοιχειώνει τούτη την κυβέρνηση μέχρι το τέλος του βίου της: Αν ήταν να χρεοκοπήσουμε με πρωτοβουλία των πιστωτών μας, γιατί δεν κάναμε από την αρχή στάση πληρωμών, διεκδικώντας διαγραφή μεγάλου μέρους του απεχθούς χρέους; Γιατί έπρεπε να υποστούμε αυτό το ταξίδι στην κόλαση, το οποίο μάλιστα όχι μόνο δεν μείωσε το χρέος, αλλά το αύξησε δραματικά - από 120% του ΑΕΠ θα φτάσει το 172% το 2012, σύμφωνα με τις προχθεσινές εκτιμήσεις του ΔΝΤ;

Το ίδιο ερώτημα θα έπρεπε να τεθεί στους ιθύνοντες της Ε.Ε. Επί ενάμιση χρόνο ισχυρίζονταν ότι τρεις μικρές χώρες, Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία, οι οποίες αθροιστικά αντιπροσωπεύουν μόλις το 6% της οικονομίας της Ευρωζώνης, αποτελούν φοβερό και τρομερό κίνδυνο για την Ευρώπη όλη και ότι ο μόνος δρόμος προς τη σωτηρία είναι εκείνος των Μνημονίων. «Δεν υπάρχει Plan B», ήταν η στερεότυπη επωδός Ρεν, Γιουνκέρ και Σόιμπλε, οι οποίοι εμφάνιζαν τα όρια της συνθήκης του Μάαστριχτ για το έλλειμμα και το χρέος εξίσου ιερά με τις Δέκα Εντολές που παρέλαβε ο Μωυσής στο Σινά, έτοιμοι να τιμωρήσουν κάθε «παραβατική» πολιτική υπέρ της ανάπτυξης με τον ζήλο του τροχονόμου που κόβει κλήση στο ασθενοφόρο για υπερβολική ταχύτητα. Και να που ξαφνικά, πληροφορούμαστε από τον κ. Βενιζέλο ότι υπάρχει όχι ένα, αλλά... 36 «Plan B» για την περίπτωση της Ελλάδας! Ότι ήταν ιερό βεβηλώνεται, ό,τι ήταν στέρεο εξαερώνεται, όπως θα 'λεγε ένας σπουδαίος Γερμανός μιας άλλης εποχής.

Βλέπετε, ανάγκα και θεοί πείθονται: Η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία ήταν αρκετά μικρές ώστε να μπορούν άφοβα να θυσιαστούν ως πειραματόζωα στο εργαστήριο της νέας, γερμανικής Ευρώπης. Οταν όμως οι γύπες των «αγορών» αρχίζουν να κόβουν βόλτες πάνω από την Ισπανία και την Ιταλία, που αντιπροσωπεύουν αθροιστικά το 28% της οικονομίας της Ευρωζώνης και απειλούν να παρασύρουν μαζί τους τραπεζικούς κολοσσούς του γαλλογερμανικού ζεύγους, τότε το αδιανόητο γίνεται αναπόδραστο. Αίφνης, η επίτροπος Ρέντινγκ βρίσκει το φως στο δρόμο προς τη Δαμασκό και εκρήγνυται εναντίον του «καρτέλ τριών αμερικανικών εταιρειών» (των κακόφημων «οίκων»), προειδοποιώντας ότι «δεν είναι δυνατόν να αποφασίζει τη μοίρα ολόκληρων χωρών». Βέβαια, οι εν λόγω οίκοι ιδρύθηκαν το 1860, το 1909 και το 1913 αντίστοιχα και ουδείς μπορούσε να διανοηθεί ότι θα επιβάλουν πολιτικές σε έναν Ρούζβελτ, Ντε Γκωλ ή Τσόρτσιλ. Οτι σήμερα τρομοκρατούν «αυτά τα παιδάκια που μας κυβερνούν», όπως τιτλοφόρησε σχετικό κύριο άρθρο της η γαλλική Le Monde, αντανακλά απλώς την τερατώδη γιγάντωση των χρηματιστικών αγορών και την αντίστροφη, καταθλιπτική συρρίκνωση του πολιτικού προσωπικού την τελευταία τριακονταετία.

Κάλλιο αργά, παρά ποτέ, θα πει κανείς. Έστω και ανόρεκτα, υπό την πίεση των ίδιων των αδιεξόδων της, η Ευρώπη θα βρει τον σωστό δρόμο, όπως (υποτίθεται ότι) αποδεικνύει η αυξανόμενη απήχηση, ακόμη και στη Γερμανία, της πρότασης για ευρωομόλογο. Μακάρι να έχουν δίκιο όσοι επενδύουν σ' αυτή τη λογική και δίκαιη ιδέα. Μόνο που δεν ζούμε σε έναν κόσμο όπου κυβερνά η δύναμη του δίκιου και της λογικής, αλλά η λογική και το δίκιο της δύναμης. Και σ' αυτόν τον κόσμο, η Γερμανία της Μέρκελ και η Γαλλία του Σαρκοζί δεν έχουν λόγο να κοινοτικοποιήσουν τα χρέη των αδύνατων χωρών, αν δεν επιβάλουν προηγουμένως βαρύτατους όρους, όπως οι εμπράγματες εγγυήσεις (δηλαδή, η αναγκαστική κατάσχεση εθνικού πλούτου) και η κατάργηση μεγάλου μέρους της εθνικής τους κυριαρχίας, όπως ρητά δήλωσε ο κατά Βενιζέλο «φιλέλλην» Γιουνκέρ. Είναι βέβαιοι οι εισηγητές του ευρωομόλογου ότι, υπό τους σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς, αξίζει να πληρώσουμε αυτό το βαρύ τίμημα για να διασωθεί η ευρωπαϊκή μας φαντασίωση;

*Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή, 15.07.2011

Οι “Αγανακτισμένοι” δεν είναι τίποτα μπροστά σ΄αυτό που έρχεται

http://www.antinews.gr/2011/07/15/112727/

Μισθολογικό μεσαίωνα προβλέπει το νυχτερινό νομοσχέδιο Βενιζέλου το οποίο θα αλλάξει εκ βάθρων την ζωή χιλιάδων μισθωτών. Σύμφωνα με τις διατάξεις κόβονται επιδόματα και κίνητρα απόδοσης και οι μισθοί στον δημόσιο τομέα προσαρμόζονται σ’ αυτούς που ισχύουν στον ιδιωτικό. Παράλληλα, μπαίνει «ταβάνι» στη σύνταξη που μπορεί κάποιος να πάρει. Έτσι:

• Μπαίνει ανώτατο όριο στις συντάξιμες αποδοχές καθώς το ποσό της μηνιαίας σύνταξης δεν θα μπορεί πια να υπερβαίνει το μηνιαίο συντάξιμο μισθό, παρά μόνο στην περίπτωση που η σύνταξη προσαυξάνεται με πτητικά κ.λ.π. εξάμηνα ή υπολογίζεται με βάση τις διατάξεις των νόμων 1897/1990 και 1977/1991 (για θύματα τρομοκρατίας).
• Για όσους έχουν ασφαλισθεί για πρώτη φορά από 1.1.1993 και μετά και θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης από 1.1.2013 και μετά, θα λαμβάνουν σύνταξη με τη συμπλήρωση του 60ού έτους της ηλικίας τους υπό την προϋπόθεση ότι έχουν συμπληρώσει 40 ετών πλήρους πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας.
• Επεκτείνονται για λόγους ισότητας και σε όσους έχουν ασφαλισθεί για πρώτη φορά από 1.1.1993 και μετά, οι ευνοϊκές διατάξεις που ισχύουν για τους βαριά αναπήρους (τυφλοί, τετραπληγικοί, νεφροπαθείς κ.λ.π) και οι οποίες προβλέπουν τη δυνατότητα συνταξιοδότησης των προσώπων αυτών με τη συμπλήρωση 15 ετών υπηρεσίας, ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας και τον υπολογισμό της σύνταξής τους με βάση τα 35 έτη υπηρεσίας.
• Κόβονται επιδόματα απόδοσης αλλά και ταχύτερης διεκπεραίωσης εργασίας. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό αλλά πρόκειται για επιδόματα που δόθηκαν από όλες τις κυβερνήσεις προκειμένου να μην κάνουν τις νόμιμες αυξήσεις.

Τα σκληρά οικονομικά μέτρα που έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα έχουν προκαλέσει πόνο σε χιλιάδες Έλληνες, κυρίως στους δημοσίους υπαλλήλους που “πετσοκόψαν” τους μισθούς τους, σε πολλούς συνταξιούχους που έχασαν μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους και σε χιλιάδες ιδιωτικούς υπαλλήλους που είτε έμειναν χωρίς δουλειά, είτε υφίστανται μειώσεις εισοδημάτων. Αυτά, όμως που θα έρθουν σύντομα, ξεκινώντας από χθες, θα κάνουν τα παλιά να μοιάζουν με περαστικό κακό όνειρο. Θα είναι ένας εφιάλτης χωρίς τέλος που δεν μπορεί, θα βγάλει τον κόσμο στους δρόμους, αυτή τη φορά με πολύ άγριες διαθέσεις.
Οι περισσότεροι Έλληνες δεν έχουν αντιληφθεί εξάλλου τι σημαίνουν τα μέτρα που υπέγραψε πρόσφατα η κυβέρνηση με την ευλογία της τρόϊκας. Όπως επίσης, κανείς μας δεν μπορεί να καταλάβει πόσο σοβαρές θα είναι οι επιπτώσεις μιας χρεοκοπίας.
Το φθινόπωρο που έρχεται ίσως αποτελέσει την κρισιμότερη περίοδο για τη χώρα. Κι αυτό γιατί οι πολίτες, μετά τα μπάνια του λαού (όποιος καταφέρει να πάει για μπάνια) θα βρεθούν μπροστά σε πολύ μεγάλα αδιέξοδα. Ακόμη κι αν υπήρχε “λίπος”, αν υπήρχε στα σεντούκια κρυμμένο χρήμα, εξανεμίζονται και ο κόσμος είναι πλέον με άδειες τσέπες.
Σκεφτείτε τα παρακάτω και προβληματιστείτε για το δύσκολο φθινόπωρο και τον “κατοχικό” χειμώνα που φτάνει.

• Η γενιά των 500 ευρώ είναι ήδη παρούσα αλλά αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς. Οι προσλήψεις νέων γίνεται με μισθούς χαμηλότερους κατά 20% από τη Συλλογική Σύμβαση με τα μικτά να είναι 591 ευρώ και τα καθαρά 502 ευρώ. Με τι κουράγιο λοιπόν θα βγουν στην αγορά οι νέοι αυτού του τόπου και πώς θα μπορέσουν να ζήσουν; Το σίγουρο είναι ότι θα βγουν στους δρόμους, αυτή τη φορά αγανακτισμένοι και αποφασισμένοι για όλα.
• Οι “ευέλικτες μορφές εργασίας”, τα 4ήμερα, η μη πληρωμή υπερωριών και Κυριακών, οι ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις είναι εδώ αλλά σε λίγους μήνες θα είναι ο κανόνας κι όχι η εξαίρεση.
• Οι συνταξιούχοι ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί τη λαίλαπα. Όταν θα δουν πετσοκομμένο το εφάπαξ τους, όταν οι αγρότες θα παίρνουν 10% μικρότερη σύνταξη από τον ΟΓΑ, όταν όσοι παίρνουν πάνω από 1.700 ευρώ θεωρούνται λεφτάδες και θα δεχθούν μεγάλο ψαλίδι κι όταν η εξαθλίωση θα είναι γεγονός στα περήφανα γηρατειά, το μόνο που θα μείνει είναι ο δρόμος. Ο αγώνας χωρίς τέλος και από τους απόμαχους της ζωής.
• Οι μισθωτοί ακόμη δεν έχουν νιώσει για τα καλά τι σημαίνει μισθός πείνας. Όταν θα παίρνουν έως και 45 ευρώ το μήνα λιγότερα λόγω αυξημένης παρακράτησης, θα το καταλάβουν. Όταν θα τους έρθει η έκτακτη εισφορά από Σεπτέμβριο, όταν θα πληρώσουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες κεφαλικό φόρο κι όταν θα έρθουν τα αυξημένα τέλη κυκλοφορίας, θα καταλάβουν τι σημαίνει μνημόνιο. Και τότε δεν θα έχουν άλλη επιλογή από τη μάχη στο πεζοδρόμιο. Ήδη η εφορία ετοιμάζεται να αποστείλει τα πρώτα μπιλιετάκια της που θα καλεί τον κόσμο να πληρώσει για ένα έγκλημα που δεν είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος.
• Φυσικά, η νομιμοποίηση αυθαιρέτων δεν είναι απλά μια λύση στο πρόβλημα που κάποτε έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Σημαίνει μεγάλα ποσά που θα πρέπει να βρεθούν για να ενταχθούν στη ρύθμιση οι ιδιοκτήτες. Με άδειες τσέπες, όμως, που θα βρεθούν;

Και η κατακλείδα: Όλα αυτά τα μέτρα μπορεί και να μη φτάνουν. Όλο αυτό το αίμα μπορεί να μην χορτάσει τους βρικόλακες.
Ζούμε σε έναν παρανοϊκό κόσμο που όμως τώρα αρχίζει να παρουσιάζει το πραγματικό του κόσμο. Ο εφιάλτης είναι μπροστά μας κι όποιος αντέξει. Το σίγουρο είναι ότι πλέον δε θα υπάρχει καναπές για να κάτσουμε αφού θα μας τα έχουν πάρει όλα. Και τότε ο δρόμος θα είναι η τελική επιλογή.

Βρε κοίτα κάτι συμπτώσεις . . . Η πρώτη αρπαγή της δημόσια περιουσίας σε βιβλίο με χορηγό το ΤΤ!

http://olympia.gr/2011/07/16/%CE%B2%CF%81%CE%B5-%CE%BA%CE%BF%CE%AF%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%B9-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%80%CF%84%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CF%81%CF%80/

Με αυτό το βιβλίο κυκλοφορεί σήμερα η εφημερίδα “Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία”. 192 σελίδες περιγράφουν την πρώτη αρπαγή της δημόσιας περιουσίας. Κάτω δεξιά με στη ..φωτό με το κίτρινο χρώμα, “ο χορηγός”.

Ο υπερχρεωμένος της διπλανής πόρτας, στα όρια της αντοχής του

http://vathiprasino.blogspot.com/2011/07/blog-post_3952.html

«ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΟΣΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΝΑ ΚΛΑΙΝΕ», ΛΕΕΙ Η Π. ΚΑΛΑΠΟΘΑΡΑΚΟΥ ΤΗΣ ΕΚΠΟΙΖΩ * ΠΡΟΣΚΡΟΥΕΙ ΣΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΤΟ 99% ΤΩΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΩΝ ΓΙΑ ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ

Της ΜΑΡΙΑΣ ΔΕΔΕ

Το ακούν συχνά-πυκνά οι άνθρωποι που τους τελευταίους μήνες συντρέχουν τους υπερχρεωμένους καταναλωτές στην προσπάθεια για επίτευξη εξώδικης ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων χρεών τους.

Υπερχρεωμένοι οφειλέτες. Δύο λέξεις πίσω απ' τις οποίες κρύβονται χιλιάδες άνθρωποι της διπλανής πόρτας -γιατί περί αυτού πρόκειται- με τη δική του ξεχωριστή ιστορία ο καθένας, που πορεύονται όμως σε δρόμους παράλληλους.
Ανθρωποι στα όρια της αντοχής τους και πέρα απ' αυτά, πίσω απ' τους αριθμούς, τα ποσοστά, τους δείκτες - στο 13% με 14% έφτασε ο δείκτης για τα δάνεια σε καθυστέρηση, από το 10% που ήταν στα τέλη του 2010.
«Εγώ είπα, πρώτη φορά έχω δει τόσους άντρες να κλαίνε», λέει η Παναγιώτα Καλαποθαράκου, γενική διευθύντρια της Ενωσης Καταναλωτών «Η Ποιότητα της Ζωής».
Μιλάει για όλους αυτούς που φτάνουν στα γραφεία της ΕΚΠΟΙΖΩ, η οποία μαζί με άλλες 20 ενώσεις καταναλωτών και δικηγορικούς συλλόγους ανά τη χώρα μετέχουν στο δίκτυο υποστήριξης καταναλωτών σε θέματα υπερχρέωσης, που σχεδιάστηκε με πρωτοβουλία της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή, εντάχθηκε στο επιχειρησιακό πρόγραμμα «Διοικητική Μεταρρύθμιση 2007-2013» και χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ.
Ασχημη ψυχολογική κατάσταση
«Η πλειοψηφία αυτών που έρχονται είναι σε απόγνωση», σημειώνει.
«Είναι άνθρωποι που έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό την ψυχική τους ισορροπία και υγεία, που έχουν διαρρήξει τις οικογενειακές τους σχέσεις εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων. Νιώθουν τύψεις. Προσπαθούμε να τους καθησυχάσουμε. Συνήθως πρόκειται για τη μέση ελληνική οικογένεια. Ιδιωτικοί ή δημόσιοι υπάλληλοι. Ανάμεσά τους και άνθρωποι που έχασαν σε μια μέρα τα πάντα. Νέα ζευγάρια που δούλευαν μαζί στην ίδια εταιρεία και απολύθηκαν...».
Μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2011 πάνω από 3.200 πολίτες, δηλώνοντας αδυναμία να αντεπεξέλθουν στην αποπληρωμή των δανείων και των πιστωτικών καρτών τους, υπέβαλαν αιτήσεις δικαστικής διευθέτησης, κάνοντας χρήση του νόμου (3869/2010) για τη ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων.
Υπερδιπλάσιες οι αιτήσεις
Στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, ενώ από τον Φεβρουάριο έως τον Μάιο είχαν κατατεθεί 471 αιτήσεις, δηλαδή κατά μέσο όρο 118 το μήνα, τον Ιούνιο μόνο κατατέθηκαν 226. Και έπεται συνέχεια καθώς χιλιάδες υπερχρεωμένοι καταναλωτές κυνηγούν (ως προϋπόθεση εκ του νόμου πριν φτάσουν στα Ειρηνοδικεία της χώρας) τον εξωδικαστικό συμβιβασμό με τους πιστωτές τους. Μάταια, όπως δείχνουν τα μέχρι σήμερα πενιχρά αποτελέσματα των προσπαθειών τους. Σκοντάφτουν στην απροθυμία και στην άρνηση των τραπεζών.
Από τον Σεπτέμβριο έχουν απευθυνθεί στην ΕΚΠΟΙΖΩ 3.205 καταναλωτές προκειμένου να βοηθηθούν στην προσπάθεια για εξωδικαστικό συμβιβασμό με τους πιστωτές τους.
Εχουν αποσταλεί 14.400 αιτήματα σε όλα τα πιστωτικά ιδρύματα (ο κάθε οφειλέτης, δηλαδή, χρωστάει κατά μέσο όρο σε 4 με 5 τράπεζες), ενώ εκκρεμούν να σταλούν αιτήματα για άλλες 420 περιπτώσεις.
Τα χρέη για τον καθένα φτάνουν κατά μέσο όρο τις 170 με 180 χιλιάδες ευρώ, ενώ υπάρχουν και κάποιοι που χρωστάνε ποσά ύψους 800 χιλιάδων ευρώ ή και 2 εκατομμυρίων.
Οι πιστωτές είναι στη συντριπτική πλειονότητα τράπεζες, αλλά και ιδιώτες (ακόμη και συγγενείς), εταιρείες ηλεκτρικών ειδών, τηλεπικοινωνιών κ.ά.
Εξωδικαστική αποτυχία 99%
«Η μεγάλη πλειονότητα των τραπεζών δεν απαντούν. Το 99% των προσπαθειών για εξωδικαστικό συμβιβασμό αποτυγχάνει. Για να επιτύχει χρειάζεται να δεχτούν όλοι οι πιστωτές του οφειλέτη την πρόταση διευθέτησης. Οι τράπεζες αναγκάζουν τον κόσμο να προσφύγει στο δικαστήριο και στα πρόσθετα έξοδα που αυτό συνεπάγεται. Στην ουσία, με τη συμπεριφορά τους καταργούν τον εξωδικαστικό συμβιβασμό», σημειώνει ο Βίκτωρας Τσιαφούτης, νομικός σύμβουλος στην ΕΚΠΟΙΖΩ.
«Σε πολλές περιπτώσεις, ενώ έχει σταλεί η αίτηση, οι τράπεζες αντί απάντησης εκδίδουν διαταγές πληρωμής, καταγγέλλουν εξώδικα τις συμβάσεις ή κοινοποιούν κατασχετήρια και οχλούν καθημερινά στο τηλέφωνο μέσω των εισπρακτικών εταιρειών. Σε κάποιες περιπτώσεις παίρνουν τους οφειλέτες ακόμη και οι διευθυντές των υποκαταστημάτων», λέει η κ. Καλαποθαράκου. Οι πλειστηριασμοί μπορεί να έχουν ανασταλεί, αλλά ήδη προσδιορίζονται κάποιοι για μετά το πέρας του εξαμήνου, για την πρώτη Τετάρτη του Ιανουαρίου, καθώς οι κατασχέσεις συνεχίζονται.
Ο κ. Τσιαφούτης θα πει ότι η υπερχρέωση οφείλεται πρωτίστως στην ανακύκλωση των χρεών, αλλά και «στα υπέρογκα επιτόκια -τοκογλυφικά-, πολύ πάνω από το μέσο όρο της Ε.Ε., στα καταναλωτικά δάνεια και στις πιστωτικές κάρτες»: Παίρνεις ένα δάνειο για να αποπληρώσεις άλλο. Σηκώνεις από μια κάρτα για να πληρώσεις ένα άλλο χρέος μέχρι που κάποια στιγμή η κάνουλα σταματάει. Με τόσους τόκους αναλήψεων από τις πιστωτικές δεν μπορείς πλέον να είσαι εμπρόθεσμος πουθενά...
Συμβαίνει κι αυτό: «Μας λένε πως μέχρι τώρα πλήρωναν κανονικά τις δόσεις τους και όταν καθόμαστε και βλέπουμε τα εισοδήματά τους, λέμε "μα, με αυτά τα εισοδήματα που είχατε και χωρίς ακόμη να έχετε πολύ μεγάλες περικοπές στους μισθούς, δεν μπορούσατε στην πραγματικότητα να αποπληρώνετε αυτές τις δόσεις. Τα έξοδά σας ήταν περισσότερα από τα έσοδα..."».
Στο Συνήγορο του Καταναλωτή από τον Σεπτέμβριο έχουν καταφύγει 2.935 άνθρωποι προκειμένου να προχωρήσουν σε εξωδικαστικό συμβιβασμό. Δεν επιτεύχθηκε μέχρι στιγμής κανένας.
Εχουν υποβληθεί, σύμφωνα με τα στοιχεία που μας έδωσε ο Βησσαρίων Παπαγιάννης, ειδικός επιστήμονας πληροφορικής στην ανεξάρτητη αρχή, 9.664 αιτήσεις, πρωτίστως, σε τραπεζικά ιδρύματα (ανά οφειλέτη αντιστοιχούν κατά μέσο όρο 3,3 πιστωτές). Ανάμεσα στους πιστωτές είναι και εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, ιδιώτες ή Ταμεία, όπως αυτό των Νομικών ή της Αεροπορίας που έδιναν δάνεια.
Ο Συνήγορος του Καταναλωτή έχει λάβει μέχρι στιγμής 3.000 απαντήσεις (31%). Απ' αυτές μόνο οι 17 ήταν θετικές, αλλά και πάλι δεν επιτεύχθηκε εξωδικαστικός συμβιβασμός, αφού για να γίνει αυτό πρέπει ν' απαντήσουν θετικά όλοι οι πιστωτές του ενδιαφερόμενου για τη ρύθμιση.
Στο ίδιο διάστημα ο Συνήγορος του Καταναλωτή κλήθηκε ακόμη να «διαχειριστεί» 290 αντίστοιχες αιτήσεις που «κληρονόμησε» με τον «Καλλικράτη» από τις επιτροπές φιλικού διακανονισμού καταναλωτικών διαφορών των νομαρχιών. Συνολικά, δηλαδή, έφτασε στις 3.225 αιτήσεις, για το 42,8% των οποίων έχουν ήδη βγει βεβαιώσεις αποτυχίας του συμβιβασμού.
Ρήγμα στο τείχος της αδιαλλαξίας
Αν η πρόσφατη απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών, που δικαίωσε ηλικιωμένο συνταξιούχο και υποχρέωσε τις τράπεζες να διαγράψουν δάνεια σημερινού ύψους 200.000 ευρώ (από ένα σύνολο οφειλών 222.000 ευρώ) και να ικανοποιηθούν με την αποπληρωμή 52.000 ευρώ μαζί με τους τόκους σε βάθος χρόνου 14 ετών, θα ανοίξει μια ρωγμή στο τείχος άρνησης των τραπεζών για εξωδικαστικούς συμβιβασμούς, μένει να το δούμε.
Τα Ειρηνοδικεία, όπως όλα δείχνουν, κυρίως από το Σεπτέμβριο και μετά θα έχουν πολλή δουλειά, ενώ ακόμη δεν έχει υλοποιηθεί η πρόβλεψη για την αύξηση των οργανικών τους θέσεων κατά 80.
Αντί επιλόγου: Η παροχή συνδρομής στην επίτευξη εξώδικης ρύθμισης χρεών στους πολίτες από τους δικηγόρους και τις ενώσεις καταναλωτών που μετέχουν στο δίκτυο που προαναφέραμε είναι δωρεάν. Προβλέπεται αποζημίωση γι' αυτούς από την Ειδική Υπηρεσία Εφαρμογής Συγχρηματοδοτούμενων Ενεργειών, από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο του υπουργείου Εργασίας.
Δεν αποκλείεται, πάντως, στη σύμβαση της ΕΥΕ/ΕΚΤ με τις καταναλωτικές ενώσεις η είσπραξη ετήσιας συνδρομής μέλους για τους οφειλέτες που θα καταστούν -πηγαίνοντας στα γραφεία μιας Ενωσης για την εξώδικη ρύθμιση χρεών- μέλη της. Από τη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή μάς είπαν ότι αυτή δεν (πρέπει να) υπερβαίνει τα 30 ευρώ.
Το παράλογο είναι ότι δεν προβλέπεται ουδεμία βοήθεια για τους πολίτες που στη συνέχεια θα προσφύγουν στα Ειρηνοδικεία. Πρέπει να πληρώσουν από την τσέπη τους τους δικηγόρους ή ό,τι άλλο προκύπτει.
enet.gr

Ο ογκολιθικός Γ. Σεφέρης – Για τα Κόμματα και την Δικτατορία

http://olympia.gr/2011/07/16/%CE%B3-%CF%83%CE%B5%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%84%CE%B1/

Γ. Σεφέρη Ο Γ. Σεφέρης από νωρίς, όπως λέγει, αποξενώθηκε από τα «κομματικά» και η «αποστροφή που [αισθανόταν] για τους ελλαδικούς κομματικούς τρόπους» ίσως να ήταν αυτή που τον έκανε να απέχει από την πολιτική δράση. Πολλοί μάλιστα τον κατηγόρησαν για αυτό. Πάντως όποιος χαρακτηρισμός θα ήταν άδικος χωρίς να διαβάσει κανείς τα κείμενά του:

Όσο για μένα, άρχισα να νιώθω την αποξένωση από τα ελλαδικά κομματικά αρκετά νωρίς από το τέλος του κινήματος του `35. Υπογραμμίζω τη λέξη: κομματικά. Από τότε, μόνο σε δυο γεγονότα της ιστορίας μας δόθηκα ολόκληρος, ψυχή και σώμα: στον περασμένο πόλεμο και στο θέμα της Κύπρου. Και στα δυο είδα μεγάλα ξυπνήματα και τρύγησα κάμποσες πικρές εμπειρίες. Και τώρα, αφού πέρασα μια ολόκληρη ζωή κλυδωνισμένη από στρατιωτικά κινήματα, δικτατορίες, μεταπολιτεύσεις, εξάρσεις, ολέθρους και απογνώσεις, αφού τα έζησα όλα αυτά, κατάσαρκα θα μπορούσα να πω, σαν Υπηρέτης του Κράτους, βρίσκω πως είναι θλιβερό και βαρύ, καθώς προχωρούν τα χρόνια, να καταλήγω στο συμπέρασμα πως δεν έχουμε προκόψει ούτε μια γραμμή σʼ αυτά τα ζητήματα. Κι όταν ένας τόπος δε δείχνει προκοπή μέσα σε σαράντα χρόνια, αυτό σημαίνει πως πέφτει κατακόρυφα. [...]

Ωστόσο συλλογίζομαι συχνά εκείνον τον άλλο συναισθηματικό χαρακτήρα, τον παλιό δάσκαλό μου, τον Μακρυγιάννη· τον παραφράζω: Ως τώρα όλοι βαλθήκαμε να καταβροχθίσουμε την Ελλάδα· η στάθμη αυτής της τροφοδοσίας ολοένα κατεβαίνει· σε λίγο θα αρχίσει να μας τρώει εκείνη.

Μιλώντας όπως μιλώ, έχω στο νου μου όλα τα κομματικά συμπτώματά μας, από άκρα σε άκρα, δεξιά ή αριστερά, όπου κι αν εκδηλώνουνται. Δε μου φταίνε οι θεσμοί και τα πολιτικά συστήματα· μου φταίει το δαιμόνιο που έχουμε να εξευτελίζουμε τον κάθε θεσμό και το κάθε σύστημα, και να σκεπάζουμε τα καμώματά μας με ρητορείες. «Δε γίνεται πολιτική με την αγιαστούρα». Το άκουσα πολλές φορές. Δεν έχω καμιά συμπάθεια για τον πουριτανισμό. Αλλά… Λυπούμαι που δεν εξηγούμαι γλυκότερα.

«Μα δεν πρέπει να βοηθήσουμε;» θα ρωτήσουν. Ασφαλώς πρέπει. Δεν είμαι αρμόδιος να κηρύξω κανόνες γενικής συμπεριφοράς. Όμως, προσωπικά, πιστεύω πως βοηθά κανείς καλύτερα κάνοντας τη δουλειά που του έδωσε ο θεός να κάνει σʼ αυτή τη σύντομη ύπαρξή μας, όσο μπορεί πιο τίμια και πιο παστρικά. Όχι ρίχνοντας τροφή στον κομματικό σάλαγο.

[...] Η αποστροφή που αισθάνομαι για τους ελλαδικούς κομματικούς τρόπους είναι ανείπωτη. Κι επειδή το καθετί είναι εκμεταλλεύσιμο κομματικά, δεν εννοώ να κάνω τίποτε που θα μπορούσε να ενισχύσει αυτόν τον ανεκδιήγητο κολλυβισμό. Είναι άραγε τούτο κλείσιμο στον εαυτό μου; Δεν το πιστεύω.

Γιώργος Σεφέρης
Η συνομιλία με τον Φαβρίκιο, 1966
Έτσι και στα χρόνια της δικτατορίας επέλεξε τη σιωπή και αρνήθηκε να δημοσιεύσει οτιδήποτε στην Ελλάδα όσο επικρατούσε η ανελευθερία. Στις 28 Μαρτίου του 1969 αποφασίζει όμως να λύσει την σιωπή του με μια δήλωση στο BBC κατά της Χούντας που αν και κάποιοι την χαρακτήρισαν ήπια, δημιούργησε αίσθηση και έτσι έχασε την ιδιότητα του πρεύσβεως επί τιμή καθώς και το διπλωματικό διαβατήριο του:

«Πάει καιρὸς ποὺ πῆρα τὴν ἀπόφαση νὰ κρατηθῶ ἔξω ἀπὸ τὰ πολιτικὰ τοῦ τόπου. Προσπάθησα ἄλλοτε νὰ τὸ ἐξηγήσω. Αὐτὸ δὲ σημαίνει διόλου πὼς μοῦ εἶναι ἀδιάφορη ἡ πολιτικὴ ζωή μας. Ἔτσι, ἀπὸ τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ὡς τώρα τελευταῖα, ἔπαψα κατὰ κανόνα νὰ ἀγγίζω τέτοια θέματα· ἐξάλλου τὰ ὅσα δημοσίεψα ὡς τὶς ἀρχὲς τοῦ 1967 καὶ ἡ κατοπινὴ στάση μου – δὲν ἔχω δημοσιέψει τίποτα στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τότε ποὺ φιμώθηκε ἡ ἐλευθερία – ἔδειχναν, μοῦ φαίνεται, ἀρκετὰ καθαρὰ τὴ σκέψη μου.

Μολαταῦτα, μῆνες τώρα, αἰσθάνομαι μέσα μου καὶ γύρω μου, ὁλοένα πιὸ ἐπιτακτικά, τὸ χρέος νὰ πῶ ἕνα λόγο γιὰ τὴ σημερινὴ κατάστασή μας. Μὲ ὅλη τὴ δυνατὴ συντομία, νὰ τί θὰ ἔλεγα:

Κλείνουν δυὸ χρόνια ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ ἕνα καθεστὼς ὁλωσδιόλου ἀντίθετο μὲ τὰ ἰδεώδη γιὰ τὰ ὁποῖα πολέμησε ὁ κόσμος μας καὶ τόσο περίλαμπρα ὁ λαός μας στὸν τελευταῖο παγκόσμιο πόλεμο. Εἶναι μία κατάσταση ὑποχρεωτικῆς νάρκης, ὅπου ὅσες πνευματικὲς ἀξίες κατορθώσαμε νὰ κρατήσουμε ζωντανές, μὲ πόνους καὶ μὲ κόπους, πᾶνε κι αὐτὲς νὰ καταποντιστοῦν μέσα στὰ ἑλώδη στεκούμενα νερά. Δὲ θὰ μοῦ ἦταν δύσκολο νὰ καταλάβω πῶς τέτοιες ζημιὲς δὲ λογαριάζουν πάρα πολὺ γιὰ ὁρισμένους ἀνθρώπους.

Δυστυχῶς δὲν πρόκειται μόνον γι᾿ αὐτὸ τὸν κίνδυνο. Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος. Τὸ δράμα αὐτοῦ τοῦ τέλους μᾶς βασανίζει, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, ὅπως στοὺς παμπάλαιους χοροὺς τοῦ Αἰσχύλου. Ὅσο μένει ἡ ἀνωμαλία, τόσο προχωρεῖ τὸ κακό.

Εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος χωρὶς κανένα ἀπολύτως πολιτικὸ δεσμὸ καί, μπορῶ νὰ τὸ πῶ, μιλῶ χωρὶς φόβο καὶ χωρὶς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τὸν γκρεμὸ ὅπου μᾶς ὁδηγεῖ ἡ καταπίεση ποὺ κάλυψε τὸν τόπο. Αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή.

Τώρα ξαναγυρίζω στὴ σιωπή μου. Παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ μὴ μὲ φέρει ἄλλη φορὰ σὲ παρόμοια ἀνάγκη νὰ ξαναμιλήσω»

O Γ. Σεφέρης στο BBC

Θα μπορούσα να αφήσω τα λόγια του μεγάλου ποιητή ασχολίαστα, αλλά πιστεύω πως αξίζει κανείς να σκεφτεί κατά πόσο έχουν σχέση αυτά τα λόγια με το σήμερα, ένα σήμερα που βιώνουμε εμείς.
Ίσως ο όρος δικτατορία να μην είναι θεμιτός από κάποιους (μαζί με τους πολλούς άσχημους συνειρμούς) ώστε να περιγραφεί το σημερινό πολιτικό καθεστώς, παρότι η κατάλυση του συντάγματος, ο συγκεντρωτισμός και η μη διάκριση των εξουσιών είναι σχεδόν γεγονός. Από την άλλη, όροι όπως Κομματοκρατία και Χρεοκρατία έχουν και αυτοί δυστυχώς πολλά ερείσματα. Αυτό που είναι όμως η αλήθεια είναι πως ο όρος Δημοκρατία μόνο καταχρηστικά χρησιμοποιείται και πως όλοι μας βιώνουμε και θα βιώνουμε τις πολλές φορές οδυνηρές συνέπειες αυτής της κατάχρησης.
Ο Σεφέρης ίσως «σώπασε» και ο λόγος ήταν πως δεν ήθελε να ρίξει τροφή στον κομματικό σάλαγο, δεν ήθελε να ενισχύσει αυτόν τον ανεκδιήγητο κολλυβισμό, καθώς πίστευε πωςτο καθετί είναι εκμεταλλεύσιμο κομματικά. Νομίζω πως αισθάνθηκε μόνος σε αυτή την διαπίστωση και ίσως ότι κάθε μεμονωμένη σύγκρουση μαζί, του θα ενίσχυε τον κομματισμό, με αυτή την άκριτη προσκόλληση σε κόμματα και παρατάξεις, μια προσκόλληση που πηγάζει από έναν σχεδόν ζωώδη καταναλωτισμό….
Πιστεύω πως η ανωμαλία που διέγνωσε ο Σεφέρης δεν σταμάτησε την 17 Νοεμβρίου, μάλλον κρύφτηκε στην ελπίδα και έπειτα φτιασιδώθηκε με την «Δημοκρατία» που πουλούσαν και πουλούν με ρητορείες στα μπαλκόνια και στα παράθυρα. Ίσως είναι ώρα να σταματήσουμε να αγοράζουμε και να καταναλώνουμε αυτή την φενάκη· η Δημοκρατία δεν αγοράζεται αλλά είναι ένα άθλημα που πρέπει να κερδίζεται κάθε στιγμή με αγώνα, από το κάθε άτομο και από την κοινωνία, αλλιώς ας είμαστε άξιοι των επιλογών μας. Δεν μπορώ παρά να κλείσω με τα λόγια του του Σεφέρη:

Βλέπω μπροστά μου τὸν γκρεμὸ ὅπου μᾶς ὁδηγεῖ ἡ καταπίεση ποὺ κάλυψε τὸν τόπο. Αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή.

α.α.

Καταρρέει η “Ελλάς Ελλήνων Τραπεζιτών”

http://www.antinews.gr/2011/07/16/112923/
Τι σημαίνει τελικά ότι οι ελληνικές τράπεζες πέρασαν τα stress tests εκτός από την Αγροτική που βρίσκεται σε πρόγραμμα αναδιάρθρωσης και τη Eurobank που ετοιμάζει κινήσεις ενίσχυσης της κεφαλαιακής της επάρκειας;
Και τι είναι αυτό που κάνει τον κ. Βενιζέλο να φουσκώνει σαν… παγώνι για το αποτέλεσμα;
Πράγματι είναι ενθαρρυντικό ότι το τραπεζικό σύστημα δείχνει αντοχές σ’ αυτή την κρίση και ασφαλώς θα ήταν πολύ δυσάρεστη εξέλιξη να «σκάσει» μια τράπεζα αυτή την περίοδο. Μήπως όμως, ξεχνούμε τα δισεκατομμύρια που έχουν δοθεί από το κράτος τα τελευταία τρία χρόνια σε μετρητά και εγγυήσεις;
Κάποιοι κάνουν λόγο για ένα μυθώδες ποσό που ξεπερνά τα 100 δις ευρώ. Τόσα έδωσε η πολιτεία για να στηρίξει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, όπως λέει.
Θέλουμε δηλαδή να ξεχάσουμε ότι οι τράπεζες αυτές ανήκουν σε επιχειρηματίες; Στον κ.Λάτση, τον κ. Σάλλα και τους εφοπλιστές, τον Κωστόπουλο και ούτω κάθε εξής. Εκτός από την Αγροτική και το ΤΤ όλες οι άλλες τράπεζες χρηματοδοτήθηκαν και εγγυοδοτήθηκαν από το κράτος για να μην καταρρεύσουν.
Επίσης, μήπως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την προηγούμενη δεκαετία οι τράπεζες αυτές που ζητούν βοήθεια από την πολιτεία είχαν την τελευταία δεκαετία κέρδη 41 δις ευρώ αν και φορολογήθηκαν με συντελεστή 17%; Το 2009 όπου ξεκίνησε η κρίση για όλους τους Έλληνες τα κέρδη των τραπεζών ήταν 6,1 δις ευρώ.
Μην ξεχνάμε ότι τα πρώτα 28 δις ευρώ τα έδωσε η κυβέρνηση της ΝΔ και συνέχισαν οι πασόκοι με τα υπόλοιπα τεράστια ποσά. Άλλα δόθηκαν μετρητά, άλλα με ομόλογα, άλλα με εγγυήσεις για να μπορούν να δανείζονται, σημασία έχει ότι δόθηκαν απίστευτα δις  για να μπορούν οι τραπεζίτες να επαίρονται που πέρασαν τα stress tests.
Όμως, κάποια τραπεζικά πουλάκια μας λένε ότι εκτός από την Εθνική οι υπόλοιποι έκαναν κάθε μέρα το σταυρό τους για να τη βγάλουν καθαρή. Μια οι μεγαλοκαταθέτες που πήγαν Ελβετία, μια οι κακομοίρηδες με τις αποταμιεύσεις τους που τις έβαλαν στα σεντούκια, τα γκισέ των τραπεζών άδειασαν.

Επίσης, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι για το σημερινό αδιέξοδο των τραπεζών φταίνε οι ίδιες κι όχι η κρίση. Για θυμηθείτε με πόση ευκολία όλοι οι τραπεζίτες έκαναν ανοίγματα στα Βαλκάνια. Για θυμηθείτε τα θαλασσοδάνεια που έδιναν και τους υπέροχους παράδεισους που υπόσχονταν στον κόσμο για να τους κάνουν πελάτες. Θυμηθείτε την περίοδο των παχιών αγελάδων που μας έπαιρναν προμήθεια ακόμη κι όταν… βήχαμε μέσα στην τράπεζα.
Και φυσικά θυμηθείτε τις τεράστιες αυξήσεις κεφαλαίων που έκαναν όλοι τους όταν το χρηματιστήριο έμοιαζε με καζίνο; Που πήγαν όλα αυτά τα λεφτά;
Και γιατί οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών όταν ήρθε η ώρα της κρίσης λούφαξαν και δεν έβγαζαν ευρώ από την τσέπη τους;
Φανταστείτε ότι με πέντε – δέκα δις ευρώ θα μπορούσε το κράτος να εθνικοποιήσει όλες τις τράπεζες μαζί.
Έρχεται λοιπόν τώρα ο κ. Βενιζέλος να πανηγυρίσει γιατί πέρασαν τα τεστ οι τράπεζες Ο κ. Βενιζέλος υπογραμμίζει ότι «τα κριτήρια ήταν ιδιαίτερα αυστηρά, ήταν ακραία. Και για τις ελληνικές τράπεζες ήταν ακόμα πιο αυστηρά, γιατί έχουν να αντιμετωπίσουν την κρίση του ελληνικού δημοσίου χρέους». Τονίζει, ωστόσο, ότι «το ελληνικό τραπεζικό σύστημα ανταπεξέρχεται. Έχει επαρκή κύρια βασικά ίδια κεφάλαια και εκπληροί τις προϋποθέσεις του Μνημονίου, οι οποίες είναι ακόμη αυστηρότερες, γιατί τώρα πρέπει να ελεγχθούν και τα τυχόν επισφαλή δάνεια. Έχουμε, επίσης, διαμορφωμένους μηχανισμούς στήριξης. Έχουμε το Ταμείο Χρηματοδοτικής Σταθερότητας, έχουμε το Ευρωσύστημα μέσα στο οποίο βρίσκεται το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, με επικεφαλής την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αλλά και με τη συμμετοχή της Τράπεζας της Ελλάδος και των κεντρικών τραπεζών», καταλήγει.
Ξέχασε να μας πει για την ενίσχυσή τους με κρατικά χρήματα. Όπως ξέχασε να μας πει πόσο έχει φορτώσει η κυβέρνησή του με ομόλογα τα τραπεζικά χαρτοφυλάκια προκειμένου να μην εκτοξευτεί το χρέος.
Έχουμε κατά καιρούς γράψει για την Ελλάς Ελλήνων Τραπεζιτών αλλά και για την ανάγκη συγχωνεύσεων. Κι αυτό θα είναι το επόμενο βήμα, είναι μονόδρομος. Πολύ σύντομα θα υπάρξουν οι κινήσεις συνενώσεων καθώς δεν μπορούν να αντέξουν άλλο οι τράπεζες. Ειδικά αν αποφασιστεί ένα κούρεμα ομολόγων 20%-30% ή και περισσότερο. Αν δεν μαζευτούν, αν δεν πουλήσουν τις θυγατρικές τους κι αν εγκαταλείψουν τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους για… διεθνή καριέρα είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσουν.

Έσκασε η… βόμβα! Tον Έιντουρ Γκούντγιονσεν έκλεισε η ΑΕΚ!

http://www.sport-fm.gr/article/488487

Τη μεγαλύτερη μεταγραφή της, μετά από εκείνη του Ριβάλντο, το 2007, έκλεισε, σύμφωνα με πληροφορίες, η ΑΕΚ!

Η Ένωση τα βρήκε σε όλα με τον Έιντουρ Γκούντγιονσεν, τον Ισλανδό σούπερ σταρ, που πρώτος ο NovaΣΠΟΡ FM 94,6 αποκάλυψε ότι προσπαθούν να αποκτήσουν οι «κιτρινόμαυροι»!

Έπειτα από πολύωρες διαπραγματεύσεις σε ξενοδοχείο της Αγγλίας, του -συμπατριώτη του πρώην ποδοσφαιριστή της Στόουκ και παλιότερα των Μπαρτσελόνα και Τσέλσι- Άρναρ Γκρέταρσον και του Γιώργου Κωνσταντινίδη με τους… πατέρα (μάνατζερ) και υιό Γκούντγιονσεν, επήλθε η συμφωνία για διετές συμβόλαιο και ετήσιες απολαβές κοντά στις 650.000 ευρώ συν μπόνους και απομένει άλλο ένα ραντεβού μέσα στη μέρα για να οριστικοποιηθεί!

Όπως, επίσης και η… εκπλήρωση μιας επιθυμίας του Έιντουρ Γκούντγιονσεν, να ενημερώσει ο ίδιος τον Σαμ Αλαρντάις, προπονητή της Γουέστ Χαμ, ότι επέλεξε την ΑΕΚ κι όχι τους Λονδρέζους -με τους οποίους είχε έρθει σε προφορική συμφωνία- για να συνεχίσει την καριέρα του.

Το who is who του Γκούντγιονσεν

Πρώτη ομάδα για τον Γκούντγιονσεν είναι η Ρέικιαβικ με την οποία σε 17 συμμετοχές σκόραρε 7 φορές. Οι επιδόσεις του έχουν ως αποτέλεσμα την μεταγραφή του στην Αϊντχόφεν στην οποία θα αγωνιστεί δύο σεζόν κατακτώντας το πρωτάθλημα το 1997. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα στην χώρα του καταφέρνει να προσελκύσει το ενδιαφέρον της Μπόλτον με την οποία σε 59 συμμετοχές σκοράρει 19 τέρματα.

Η πρώτη μεγάλη μεταγραφή γίνεται το 2000 στην Τσέλσι με τον Γκούντγιονσεν να παραμένει κάτοικος Λονδίνου για έξι χρόνια. 196 συμμετοχές, 54 γκολ και 2 φορές πρωταθλητής Αγγλίας (2005-06).

Επόμενος σταθμός η Βαρκελώνη και τα τρία χρόνια παραμονής του στην Μπαρτσελόνα, του δίνουν τη δυνατότητα να πάρει όλους τους διαθέσιμους τίτλους με σημαντικότερο το Champions League το 2009! Την ίδια σεζόν η ομάδα του κατακτά το πρωτάθλημα και το κύπελλο Ισπανίας, καθώς και το Σούπερ Καπ σε Ευρώπη και Ισπανία.

Από εκεί και μετά ακολουθεί καθοδική πορεία χωρίς να μπορεί να σταθεροποιηθεί σε κάποια ομάδα περνώντας από Μονακό, Τότεναμ, Στοόυκ και Φούλαμ με λίγες συμμετοχές και ακόμα πιο λίγα γκολ.

-

Αισχρή πρόκληση από τα γαμημένα λαμόγια της "Guardian": Θέτουν θέμα ανεξαρτησίας της Κρήτης!... Ας ξυπνήσουμε επιτέλους!!!

http://www.eglimatikotita.gr/2011/07/guardian.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+http%2Feglimatikotitablogspotcom+%28%CE%95%CE%93%CE%9A%CE%9B%CE%97%CE%9C%CE%91%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A4%CE%97%CE%A4%CE%91%29

Το προκλητικό ερώτημα για το εάν οι Έλληνες βλέπουν ότι θα υπάρξει σύντομα κίνηση Ανεξαρτησίας της Κρήτης, θέτουν ξένοι προς Έλληνες που ζουν και εργάζονται στην Αγγλία, μέσα από το blog της εφημερίδας Guardian...

Η εφημερίδα μετά τη ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και του Εφαρμοστικού Νόμου, δημιούργησε στο blog της, ένα πάνελ με online συζήτηση για το πώς βλέπουν οι Έλληνες τα νέα μέτρα αλλά και για να εκφράσουν τις απόψεις τους όσον αφορά την οικονομική κρίση που βιώνουν.

Το κάλεσμα συγκεκριμένα του blog της Guardian για συμμετοχή στη συζήτηση ανέφερε ότι Έλληνες θα απαντήσουν στα σχόλια και τις ερωτήσεις αναγνωστών για την κοινωνική και οικονομική κατάσταση που διαμορφώνουν τα νέα μέτρα λιτότητας.

Στη τρίτη όμως κιόλας ερώτηση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα τίθεται το ζήτημα μιας ενδεχόμενης Ανεξαρτησίας της Κρήτης. Κατά λέξη αναφέρεται: Μιας και η Ελλάδα είναι γεωγραφικά κατακερματισμένη χώρα, πιστεύετε ότι υπάρχει κάποια κίνηση ανεξαρτησίας σε κάποιο από τα μεγαλύτερα νησιά της όπως η Κρήτη;

Το ερώτημα όπως τίθεται, αθώο ή μη, δεν έχει καμία σχέση με το θέμα της συζήτησης ενώ αποτέλεσε από τις πρώτες αναρτήσεις της διαδικτυακής συνομιλίας μεταξύ των αναγνωστών.

Και ενώ η απάντηση υπήρξε άμεση και κατηγορηματική από Έλληνα που μετείχε στο πάνελ αναφέροντας ρητά ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση (Absolutely not), το θέμα επανήλθε με μεγαλύτερη προκλητικότητα και επιμονή από αναγνώστη με διαφορετικό username.

Για εμάς που δεν ζούμε – εργαζόμαστε στην Ελλάδα, μπορείτε να επιχειρηματολογήσετε πάνω στο ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να υπάρξει κίνηση ανεξαρτησίας από ένα νησί όπως η Κρήτη, ρωτά ο αναγνώστης
για να πάρει την εξής απάντηση: Η χώρα μας μπορεί να είναι γεωγραφικά κατακερματισμένη αλλά όχι και η εθνική μας συνείδηση . Είναι τόσο απλό!

Στο ίδιο κύμα κινήθηκε και η απάντηση από Ελληνίδα που ζει και εργάζεται στην Αγγλία λέγοντας ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια κίνηση στην Ελλάδα και αν υπάρξει δεν θα έχει δημόσια υποστήριξη. Δεν θα επιστρέψουμε στην εποχή των πόλεων –κρατών, ωριμάσαμε από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Το θέμα της Ανεξαρτησίας του νησιού έχει αναζωπυρωθεί, τα τελευταία χρόνια, µε πρόσχηµα και ευκαιρία τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από την ενσωμάτωση της Κρήτης στο ελληνικό κράτος.

Σύµφωνα µε µια αρκετά διαδεδομένη φιλολογία, υπάρχει µυστικός όρος στις συµφωνίες ενσωµάτωσης της Κρήτης ότι θα πρέπει να πραγµατοποιηθεί δηµοψήφισµα µετά από εκατό χρόνια για να επαναεπιβεβαιώσει ή όχι την ένταξή της στο ελληνικό κράτος.

Στα πλαίσια αυτής της προπαγάνδας εντάσσεται και η επανεµφάνιση, µε κάθε ευκαιρία, της λεγόµενης «κρητικής σηµαίας», η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σηµαία του υπό οθωµανική ηγεµονία προτεκτοράτου της Κρήτης, κατά την περίοδο 1896-1913 (τελευταίο τέτοιο κρούσμα, στη διαφήμιση γνωστής εταιρείας κινητής τηλεφωνίας εμφανίστηκε η σημαία της Ανεξάρτητης Κρήτης, δίπλα από σημαία ενός τυπικά ανεξάρτητου κρατιδίου που τελεί υπό την κηδεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών)

Για την ιστορία σημειώνεται ότι το 2007, σύμφωνα με τότε δημοσιεύματα εφημερίδων, η ΕΥΠ είχε ξεκινήσει έρευνα σε Ελλάδα και εξωτερικό για το ποιοι κύκλοι μπορεί να βρίσκονται πίσω από ενορχηστρωμένες προσπάθειες που προωθούν το ενδεχόμενο Ανεξαρτησίας ενώ μέχρι τώρα, αμερικανικές κυβερνητικές υπηρεσίες και επιστημονικοί φορείς παγκοσμίου κύρους όπως η NASA έχουν παρουσιάσει τη Κρήτη ως ανεξάρτητη οντότητα. Αφέλεια ή βρώμικο παιχνίδι;

Πηγή: flashnews.gr

Μυστικό Σχέδιο: H Ανεξαρτησία της ΚΡΗΤΗΣ

ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ;

Η Κρήτη λόγο της θέσης της εχει τεράστια Στρατηγική σημασία. Ελέγχει την Ευρωπη, την Αφρική, την μέση Ανατολή και την Ασία καθως και τις Θαλλάσιες οδούς εμπορίου και τα πετρελαια της διορυγας του Σουέζ.

ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Το όλο θέμα έχει σαν αφετηρία την ημερομηνία 1912-13 κατά την οποία υπογράφεται η Συνθήκη του Λονδίνου. Μέχρι τότε η Κρήτη κι από το 1898 (τυπικά από το 1896, βάσει της συνθήκης του Βερολίνου), αποτελούσε αυτόνομο τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (με ταυτόχρονο έλεγχο των Μεγάλων Δυνάμεων), με όνομα «Κρητική Πολιτεία» και πρωτεύουσα τα Χανιά, ενώ είχε και δική της σημαία, βουλή, χωροφυλακή (υπό ξένη διοίκηση), σύνταγμα, ύμνο, νομίσματα, παράσημα κ.α., τα οποία ήταν, κατά βάση, παραλλαγές των αντίστοιχων του ελληνικού κράτους.
Ουσιαστικά η «διακυβέρνηση» της Κρητικής Πολιτείας, ασκούνταν από ένα μεικτό συμβούλιο το οποίο απαρτίζονταν απ' τα επιμέρους συμβούλια των Κρητών και των Μεγάλων Δυνάμεων. Το συμβούλιο όμως των Μεγάλων Δυνάμεων είχε ουσιαστικά την πρωτοκαθεδρία, καθώς είχε το δικαίωμα, ανά πάσα στιγμή, να αναστείλει την λειτουργία του συμβουλίου των Κρητών και να ζητήσει την ανασύστασή του, αν θεωρούσε ότι παραβαίνει κάποια όρια ή αυθαιρετεί.
Η εξωτερική πολιτική του νησιού παρέμεινε δέσμια των «προστατών» του. Η Κρητική Πολιτεία π.χ. δεν είχε δικαίωμα πολέμου κι οι σχέσεις της με άλλα κράτη περνούσαν, ουσιαστικά, από την έγκριση των Μ εγάλων Δυνάμεων. Λόγω επίσης της υψηλής επικυριαρχίας του Σουλτάνου στο νησί, δεν ήταν επιτρεπτή η συγκρότηση κρητικού στρατιωτικού σώματος (αντ' αυτού δημιουργήθηκε η λεγόμενη «Πολιτοφυλακή», η οποία βεβαίως δεν είχε στρατιωτικό ρόλο και ισχύ).

Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας» βασίζονταν σε μια παραλλαγή της ελληνικής σημαίας του 1822. Τα τρία γαλάζια τεταρτημόρια, συμβόλιζαν την χριστιανική-ελληνική πλειοψηφία της Κρήτης. Το πρώτο όμως από τα τεταρτημόρια (χρώματος ερυθρού, το οποίο αποδίδεται στην μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα) το οποίο απεικόνιζε το λευκό αστέρι, συμβόλιζε και δήλωνε την υψηλή επικυριαρχία του Σουλτάνου στο νησί (και όχι έτσι απλά την μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα ή «το κρητικό αίμα που χύθηκε στους αγώνες», όπως, είτε σκοπίμως είτε από άγνοια υποστηρίζουν με παρρησία αρκετοί).

Η ΚΡΗΤΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΡΑΤΟΣ"

Ουδέποτε υπήρξε ανεξάρτητο κράτος της Κρήτης, αλλά μια (ημι)αυτόνομη και πλήρως ελεγχόμενη περιοχή από τις Μεγάλες Δυνάμεις.

Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ" ΗΤΑΝ ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Ως εκ τούτου, η σημαία δεν συμβόλιζε την ανεξάρτητη Κρήτη (όπως δυστυχώς, λανθασμένα πιστεύουν πολλοί και την αναρτούν με «υπερηφάνεια»), αλλά την υποταγή στην Οθωμανική Πύλη, καθώς το νησί εξακολουθούσε να αποτελεί εδαφικό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον, η συγκεκριμένη σημαία, ουδέποτε αποτέλεσε αγωνιστικό λάβαρο ή επαναστατικό σύμβολο που καθιερώθηκε από τους Κρήτες, αλλά ήταν μια επινόηση των Μεγάλων Δυνάμεων και του Σουλτάνου (το αστέρι μπήκε μετά από δική του απαίτηση).
Η σημαία λοιπόν της Κρητικής Πολιτείας, πέραν της όποιας ιστορικής σημασίας και παρουσίας της στην νεότερη ιστορία, δεν αποτελεί ένα σύμβολο το οποίο θα πρέπει να δημιουργεί «ρίγη» συγκίνησης και συναισθήματα «υπερηφάνιας»,σε κανέναν Έλληνα και πολύ περισσότερο σε κανέναν Κρητικό.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ "ΥΠΟΠΤΑ" ΑΤΟΜΑ ΠΕΡΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ

Η «Ανεξάρτητη Κρήτη» δεν φαίνεται να αποτελεί στόχο μόνο μιας χώρας, ή τουλάχιστον, οι διασπαστικές κινήσεις δεν υποκινούνται μόνο από μία, αλλά περισσότερες (κατά κύριον λόγο, Τουρκία, Ισραήλ, Γερμανία, Αγγλία, Η.Π.Α).

Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ

Μια πρώτη αναφορά, μαρτυρείται απ' τον οπλαρχηγό της κρητικής αντίστασης κατά των Γερμανών, Καπετάν Μανώλη Μπαντουβά.
Όπως αφηγήθηκε ο ίδιος, στον συγγραφέα Αντώνη Σανουδάκη, του προτάθηκε από τον Βρετανό πράκτορα των Βρετανικών Ειδικών Δυνάμεων (Special Operations Executive), Μόντι Γουντχάουζ (Monty Woodhouse), που βρίσκονταν τότε στο νησί και συνεργάζονταν με τις ντόπιες δυνάμεις, να ηγηθεί (ο Μπαντουβάς) αυτονομιστικής κίνησης με την οικονομική στήριξη της Αγγλίας. Σε αντάλλαγμα, ο Μπαντουβάς θα χριζόταν πρώτος πρόεδρος της αυτόνομης Κρήτης.
Ο Μανώλης Μπαντουβάς, αντέδρασε σαν γνήσιος Έλληνας και δη Κρητικός: Αρνήθηκε, κι όπως λέγεται, συνέλαβε επί τόπου τον Γουντχάουζ και τον διέταξε να εγκαταλείψει την Κρήτη άμεσα.

Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΙΣΡΑΗΛIΝΩΝ

Το θέμα άρχισε να ανακινείται πάλι στα τέλη της δεκαετίας του 70 και γνώρισε μια έξαρση στην δεκαετία του 80. Το 1975 η αθηναϊκή εφημερίδα «Αθηναϊκή» (26-6-1975) απεκάλυπτε σε δημοσίευμα της ότι από το 1963 οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες επιδίδονταν στη δημιουργία σεναρίων, τα οποία στόχευαν στη συγκρότηση αυτονομιστικών κινήσεων στη Κρήτη.
Εδώ αξίζει να γίνει μνεία και στην αυτονομιστική δραστηριότητα που ανέπτυξε μεταπολιτευτικά ομάδα 6 Εβραίων στα Χανιά, λόγος ο οποίος έγινε και η αιτία απελάσεώς τους, ενώ άπλετο φως στις ισραηλινές ραδιουργίες ρίχθηκε το 1976, όταν ο καταδικασθείς από δικαστήριο του Ηρακλείου αυτονομιστής Ε. Ράμελ, αποφυλακίστηκε κατά τρόπο ανεξιχνίαστο, για να γίνει αργότερα γνωστό ότι επρόκειτο για αξιωματικό της ισραηλινής μυστικής υπηρεσίας ΜΟΣΑΝΤ.
Το 1977, πράκτορες της ισραηλινής μυστικής υπηρεσίας Μοσάντ, «μεταμφιεσμένοι» σε επιχειρηματίες-επενδυτές, περιέτρεχαν τη Μεγαλόνησο και προσπαθούσαν να πείσουν τους εύπορους κυρίως Κρήτες, ότι η Κρήτη είναι αυτάρκης και θα έπρεπε να είναι ανεξάρτητη. Προς τιμήν τους, η συντριπτική πλειοψηφία των Κρητικών που άκουσαν αυτή την θεωρία, κυνήγησαν τους Ισραηλινούς πράκτορες με πέτρες και μπαλωθιές.
Το ενδιαφέρον που επεδείκνυαν ανέκαθεν οι Ισραηλινοί για την παρουσία της Κρήτης ως κέντρο του «ιουδαϊκού πολιτισμού» είναι πασίγνωστο. Για την ενίσχυση αυτών των ανυπόστατων θεωριών τους, οι Εβραίοι μετέρχονται διάφορα μέσα, ανάμεσα στα οποία εντάσσεται και η ρίψη προκηρύξεων με εμπρηστικό περιεχόμενο σε κάθε γωνιά του νησιού (Αύγουστος 1977).
Η επιδίωξή τους για να πείσουν ότι η Κρήτη αποτελεί πανάρχαια ιουδαϊκή εστία εστιάζεται σε μια προπαγανδιστική διαδικασία ψευδεπίγραφων επιστημονικών ερευνών, στα πλαίσια των οποίων εντάχθηκε και η κυκλοφορία του βιβλίου «Ιουδαϊκή Κρήτη». Η συγγραφή του ήταν έργο του Εβραίου καθηγητή και στελέχους της ΜΟΣΑΝΤ, Άνκορι, η δε έκδοσή του εξυπηρετούσε προφανείς σκοπιμότητες.
Παράλληλα με το εβραϊκό αυτό σύγγραμμα που πλαστογραφούσε βάναυσα τις ιστορικές καταβολές του κρητικού πολιτισμού, προκειμένου να εδραιώσει τα ψευδώς υποστηριζόμενα από τους Εβραίους, πραγματοποιήθηκαν αλλεπάλληλες μυστικές επισκέψεις εβραϊκών πλοίων στο θαλάσσιο χώρο της Κρήτης. Οι επισκέψεις αυτές είχαν το χαρακτήρα ερευνητικών ταξιδιών και αποσκοπούσαν στη δήθεν πραγματοποίηση υποθαλάσσιων ερευνών, με σκοπό την ανακάλυψη...αρχαιολογικών ευρημάτων τα οποία θα καταδείκνυαν την...εβραϊκή ιστορία της Κρήτης. Στην πραγματικότητα, αυτά τα «ευρήματα» που αναζητούσαν, τα είχαν ρίξει εκ των προτέρων στη θάλασσα οι ίδιοι οι Ισραηλινοί και δεν ήταν τίποτε άλλο από...τεχνητά οξειδωμένες μαρμάρινες πλάκες και υδρίες, έτσι ώστε να δείχνουν «αρχαιοφανείς», τις οποίες στην συνέχεια ανέσυραν ως...ευρήματα.
Ο Τζβη Άνκορι, προκειμένου να ενισχύσει την ανυπόστατη αυτή θεωρία του, συμμετείχε σε όλα τα κρητολογικά συνέδρια, στα πλαίσια των οποίων πραγματοποιούσε...επιστημονικές ανακοινώσεις.
Αρχικά επιδίωξή του ήταν να καταστήσει αποδεκτό το ιστορικό ψεύδος ότι ο Μινωικός Πολιτισμός προήλθε...από Εβραίους. Στη πορεία της ιστορικής παραχαράξεως και πλαστογραφίας όμως, καθώς διαπίστωνε ότι οι επιστημονικοφανείς ανακοινώσεις του ετύγχαναν μιας γενικής ανοχής, διεύρυνε το αρχικό σχέδιο εβραιοποίησης των νησιών του Αιγαίου πελάγους και της Κρήτης, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτό και τη Σπάρτη. Η ασέβεια μάλιστα και το θράσος του Άνκορι δεν είχαν όρια, αφού δε δίστασε να καταφύγει στην επίκληση κίβδηλων επιχειρημάτων, ανάμεσα στα οποία ήταν το εξωφρενικό ότι ο Γεώργιος Πλήθων...ήταν Εβραίος.
Ασφαλώς και το διαστρεβλωτικό έργο του Άνκορι δε διεξαγόταν σε άγονο έδαφος. Οι ευνοϊκές συνθήκες για τη παρουσίαση αυτής της ανυπόστατης θεωρίας, είχαν διαμορφωθεί ήδη από το 1965 με μια σειρά άρθρων του Εβραίου...αρχαιολόγου Σάιρους Γκόρντον, ο οποίος υποστήριζε αντιεπιστημονικά την...σημιτική προέλευση του Μινωικού Πολιτισμού.
Η ανάμειξη του Άνκορι στο «ερευνητικό» αυτό θέμα κατά κάποιο τρόπο διαστρεβλωτικό, γίνεται κατανοητό ότι δεν ήταν πρόσκαιρη. Αποτελούσε αναπόσπαστη πτυχή ενός ευρύτερου ανθελληνικού σχεδίου το οποίο υφίσταται και προβλέπει, μεταξύ άλλων, την απόσπαση της Κρήτης, μόλις οι συγκυρίες το επιτρέψουν, από τον ελλαδικό κορμό.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ "ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ" ΤΗΣ ΝΑΟΜΙ ΚΛΑΪΝ (ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΤΗΡΙΧΤΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΒΙΒΛΙΟ)!

http://vimeo.com/19907984

Ναόμι Κλάιν: Το Δόγμα του Σοκ... Σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι!!! from 114news channel on Vimeo.