CDS ΚΑΙ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ> Ντοκουμέντα-σοκ της Αριστέας Μπουγάτσου. Σε δεινή θέση ο πρωθυπουργός! Η δημοσιογράφος εντόπισε τον Αντρίκο Παπανδρέου σε εταιρία που διαχειρίζεται κεφάλαια κατά της Ελλάδας!!!!!

http://kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=6797

Από την Αριστέα Μπουγάτσου

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=292180

Μια άγνωστη, αλλά παλαιά επενδυτική εταιρεία (ιδρύθηκε το 1971), που διαχειρίζεται πάνω από 8 δισ. ευρώ και πελάτες της έχει θεσμικούς αλλά και πλούσιες οικογένειες, εμφανίζει ως μέλος της Επιτροπής Στρατηγικού Σχεδιασμού της τον αδελφό του πρωθυπουργού, τον Αντρίκο Παπανδρέου.

Πάνω, σελίδα από -δυσεύρετη πλέον- παρουσίαση της εταιρείας, όπου φαίνονται οι δύο της Επιτροπής Στρατηγικού Σχεδιασμού. Κάτω, το newsletter του 2010 με τις συμβουλές για τα CDS και στον πίνακα η πορεία των ελληνικών ασφαλίστρων, όπου φαίνεται η εκτίναξή τους στις 1.000 μονάδες Πρόκειται για τη UNIGESTION, μια εταιρεία που αυτοσυστήνεται ως πρωτοπόρος στην Ευρώπη στις δραστηριότητες των Hedge Funds και του Private Equity με γραφεία στη Γενεύη, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι, στη Σιγκαπούρη και στα Channel Islands.
Σε μια δυσεύρετη πλέον παρουσίασή της, η Unigestion, τον Μάρτιο του 2009 και υπό τον τίτλο: Περιβαλλοντική βιωσιμότητα (ή αειφορία) «Environmental Sustainability The Private Equity Edge», ως Strategic Committee εμφανίζει τον Bertrand Piccard και τον Αντρέα Α. Παπανδρέου, αφήνοντας κενή τη θέση του τρίτου μέλους της Επιτροπής Στρατηγικού Σχεδιασμού και με την ένδειξη «θα ανακοινωθεί».
Την πράσινη επενδυτική πρόταση πραγματοποιεί ο Cristofhe de Dardel, επικεφαλής του private equity, ενώ η Unigestion επισημαίνει ότι διατηρεί το δικαίωμα να εξαφανίσει ή να τροποποιήσει τις πληροφορίες που περιέχει το εν λόγω σημείωμα, δίχως πρότερη ενημέρωση.
Στρατηγικός σχεδιασμός
* Μέχρι στιγμής, η παρουσία του Αντρίκου Παπανδρέου στο στρατηγικό σχεδιασμό μιας τέτοιας εταιρείας ήταν άγνωστη και είχε μείνει η εντύπωση ότι η ενασχόλησή του με τα περιβαλλοντικά ζητήματα ήταν... συνεδριακού τύπου. Ωστόσο, αν κανείς δει το οργανόγραμμα της Unigestion θα διαπιστώσει ότι η Strategic Committee βρίσκεται σε περίοπτη θέση. Δίπλα από το managment και πάνω απ' όλους τους άλλους. Αγνωστο παραμένει για πόσο καιρό κατείχε αυτή τη θέση ο αδελφός του πρωθυπουργού, αλλά και τι σχέση έχει σήμερα με την εν λόγω επενδυτική εταιρεία.
* Σε ενημερωτικό της δελτίο η Unigestion (Νοέμβριος 2010) περιγράφει φόρα παρτίδα τις αποδόσεις των CDS (συμβόλαια ασφάλισης από τον κίνδυνο χρεοκοπίας των χωρών-μελών της ευρωζώνης με υψηλό χρέος ή έλλειμμα ή και τα δύο) -δεσπόζουν τα ελληνικά CDS που χτυπούν υψηλές αποδόσεις. Η εταιρεία προτάσσει στο ενημερωτικό της τα CDS προτείνοντας ένα νέο μοντέλο διαχείρισης των κινδύνων, έτσι ώστε να περιορίζεται η έκθεση των χαρτοφυλακίων σε πιθανές χρεοκοπίες χωρών.
* Στο εταιρικό της προφίλ η Unigestion ως συνεργαζόμενη τράπεζα εμφανίζει μεταξύ άλλων και την Dexia. Μια τράπεζα που έχει εκδώσει CDS, τουλάχιστον σύμφωνα με λίστα που έχει δημοσιοποιήσει ο βουλευτής Β' Αθηνών της Ν.Δ. Πάνος Καμμένος. Ο Π. Καμμένος βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τον Α.Α. Παπανδρέου τις τελευταίες εβδομάδες, ύστερα από αναφορές του πρώτου σε κερδοσκοπικά παιχνίδια σε βάρος της χώρας στα οποία εμπλέκονται και πρόσωπα σχετιζόμενα με τον κύκλο της οικογένειας Παπανδρέου.

Πάντως, όπως μέχρι στιγμής προκύπτει, οι δραστηριότητες των μελών της οικογένειας Παπανδρέου αποτελούν ταμπού. Ελάχιστα ΜΜΕ ασχολούνται με αυτές, και μόνον ιστολόγια, όπως το antinews, το Olympia κ.ά. σκαλίζουν πληροφορίες που θα έπρεπε να είναι δημόσιες σε μια περίοδο καχυποψίας, σκανδάλων, αλλά και «απαλλοτριώσεων» δικαιωμάτων χάριν της κρίσης.

Χαρακτηριστικό της σιωπής είναι και το γεγονός ότι δημοσιεύματα της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» (Χρ. Ιωάννου - Βασιλική Σιούτη) τον Μάρτιο, Μάιο και Οκτώβριο του 2010 για τη ΜΚΟ του Αντρίκου Παπανδρέου μεταδόθηκαν ευρέως μόλις προ ημερών. Οταν η i4cence (Ινστιτούτο Κλιματικής Αλλαγής και Ενεργειακής Ασφάλειας) βρέθηκε εγγεγραμμένη στα μητρώα των ελβετικών εταιρειών. *

Ο ΚΟΜΙΣΤΗΣ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΛΑΔΑ ΤΟΥ !

http://anergoidimosiografoi.blogspot.com/2011/07/blog-post_6985.html

Δεν ξέρουμε τι ακριβώς αναφέρει στο ρεπορτάζ του το «Πρώτο Θέμα» που με «καρεδάκι» πρωτοσέλιδα μας λέει ότι «η κυβέρνηση αποφάσισε να αντιμετωπίσει δυναμικά τις επιθέσεις» γ’ αυτό φτιάχνει «Ομάδες αυτοάμυνας για βουλευτές του ΠΑΣΟΚ».

Η φιλοκυβερνητική φυλλάδα του Θ. Αναστασιάδη –αλήθεια ρε μάγκες τι έγινε τα χοντρά δικαστικά μπλεξίματα που είχε ο Θέμος; Τι απέγινε, ας πούμε με τα 5.500.000 ευρώ που μέσα σε μαύρες σακούλες κατέθεσε ο κ. Θέμος σε λογαριασμό του στη γαλλική τράπεζα BNP PARIBAS; Αλλά και με εκείνη την ιστορία με τις τρεις επιταγές, συνολικής αξίας γύρω στο 1.300.000 ευρώ, που είχε πάρει από την Ελβετία και τα είχε πάνω του σε έλεγχο στα γαλλοελβετικά σύνορα έπεσε … σφουγγάρι;- σταθερά προσηλωμένη στην κυβερνητική προπαγάνδα και απ’ το πρωτοσέλιδο της μας δίνει να καταλάβουμε ότι για όλα φταίει ο Σύριζα.

Όπως και να είναι όμως τι σημαίνει ότι οι κυβερνητικοί βουλευτές θα κυκλοφορούν με «ομάδες αυτοάμυνας»; Ποιοι θα τις αποτελούν αυτές; Γιατί μόνο σαν ανέκδοτο ακούγεται ότι απ’ την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ –όση τελικά απέμεινε- θα βρεθούν άτομα που εθελοντικά θα πλαισιώσουν αυτές τις «ομάδες» για την προστασία των βουλευτών. Και τελικά ποιος είναι ο εχθρός τους από τον οποίον κινδυνεύουν οι κυβερνητικοί βουλευτές, και χρειάζονται προστασία;

Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να πιστέψει στα σοβαρά αυτό που γράφει η φυλλάδα. Ότι δηλαδή «Στα άκρα οδηγείται η σύγκρουση με τον Σύριζα και η κυβέρνηση αποφάσισε να αντιμετωπίσει δυναμικά τις επιθέσεις». Αν έχει βάση το δημοσίευμα και όντος συστήνονται τέτοιες ομάδες κάτι άλλο συμβαίνει.
Θα το ψάξουμε –αφού διαβάσουμε και τα όσα αναφέρει η φυλλάδα- και θα επανέλθουμε.

Δεν πουλάμε! Ανατρέπουμε!

http://www.prin.gr/2011/07/blog-post.html

Η ώρα της Αριστεράς, με το λαό στο δρόμο, κατά της λεηλασίας

Σοκ στην Κύπρο – Ισχυρότατη έκρηξη κοντά σε ναυτική βάση της Εθνικής Φρουράς!

 http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=86474&catid=7

- Πληροφορίες για 8 νεκρούς
- “Σαρώθηκε ολόκληρο χωριό κοντά στη βάση
- Πληροφορίες μιλούν για έκρηξη σε κοντέινερ γεμάτα πυρομαχικά
ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Η εικόνα θυμίζει πολεμικό τοπίο σε ολόκληρη την περιοχή. Συνεχώς περνούν ασθενοφόρα και ο υπουργός υγείς της Κύπρου έκανε έκκληση στους πολίτες αν δεν υπάρχει απόλυτη ανάγκη να μην πάνε σε νοσοκομεία για να βοηθήσουν την κατάσταση.

Τα διεθνή δίκτυα μεταδίδουν πληροφορίες για πολλούς τραυματίες, αλλά και οκτώ νεκρούς. Οι πληροφορίες είναι ακόμη συγκεχυμένες, επισήμως δεν έχει ανακοινωθεί το παραμικρό.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες από την Αστυνομία, οι εκρήξεις οφείλονται σε φωτιά που πήραν 98 εμπορευματοκιβώτια πυρίτιδας. Οι διακοπές ρεύματος μπορεί να οφείλονται και σε αυτό το λόγο. Στη βάση έχουν σπεύσει ασθενοφόρα, καθώς σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες υπάρχουν σοβαρά τραυματισμένοι.

Στο μεταξύ, βλάβες σημειώθηκαν στους ηλεκτροπαραγωγικούς σταθμούς της Μονής και του Βασιλικού, οι οποίοι τέθηκαν εκτός λειτουργίας. Οι βλάβες εκτιμάται ότι οφείλονται στις εκρήξεις.

Πολύ χαμηλή ορατότητα και έντονη μυρωδιά καμένου επικρατεί στον παλαιό αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας-Λεμεσού κοντά στο Βασιλικό και στο Μαρί.

Η αστυνομία έχει μπλοκάρει την έξοδο του παλαιού δρόμου Λευκωσίας-Λεμεσού που οδηγεί στο Μαρί και δεν επιτρέπει την είσοδο ούτε στους εργαζομένους στο Βασιλικό. Τα μόνα οχήματα που περνούν από το συγκεκριμένο σημείο είναι ασθενοφόρα.

Η Ιταλία ..σώζει την Ελλάδα – έκτακτη σύσκεψη υπό τον Ρομπάϊ

http://skipper-troktiko.blogspot.com/2011/07/blog-post_2003.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FmWyqY+%28skipper%29

Χρειάστηκε η πυρκαγιά της «κρίσης χρέους» να εξαπλωθεί και στην Ιταλία, για να «πάρει μπροστά» η Ευρώπη και να αποκτήσει χαρακτήρα «κατεπείγοντος» μια λύση για το ελληνικό πρόβλημα..


Δεν είναι τυχαίο ότι ο Χέρμαν Βαν Ρομπάι αποφάσισε να παρέμβει, συγκαλώντας για σήμερα έκτακτη συνάντηση στις Βρυξέλλες και τους επικεφαλής της Κομισιον Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλωντ Τρισέ και του Eurogroup Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ, λίγο πριν το άτυπο Eurogroup.
Η πιστοληπτική υποβάθμιση της Πορτογαλίας κατά 4 βαθμίδες και τα «καμπανάκια» από Ουάσιγκτον, ΔΝΤ και Ζαν Κλοντ Τρισέ δεν ήταν αρκετά όπως αποδείχτηκε να πείσουν τους ευρωπαίους να καταλήξουν σε γρήγορες αποφάσεις για την Ελλάδα: Όμως το «στενό μαρκάρισμα» των αγορών στην γειτονική Ιταλία και τα αλλεπάλληλα ιστορικά ρεκορ στα spread, μοιάζουν να «αφύπνισαν» τις Βρυξέλλες, που διαπιστώνουν ότι δεν είναι δυνατόν να χαθεί και άλλος πολύτιμος χρόνος.
Η εκτίμηση είναι ότι χρειάζεται άμεσα σχεδιασμός 2ου πακέτου διάσωσης της Ελλάδας, καθώς η Ιταλία δέχεται ήδη τεράστιες κερδοσκοπικές επιθέσεις στα ομόλογά της, σε βαθμό που αν κλιμακωθούν, η Ευρώπη δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος βρίσκεται ήδη στις Βρυξέλλες για την συνεδρίαση των ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών και ενώ θα γίνεται «κουβέντα» για το νέο «πακέτο», από την πλευρά του θα επιχειρήσει να «διαλύσει» τις ανησυχίες των εταίρων, δείχνοντας τα σφιχτά χρονοδιαγράμματα με τα οποία θα προχωρήσουν τα μέτρα λιτότητας στη χώρα μας.

Με στάση πληρωμών απειλείται η αμερικανική οικονομία

http://kafeneio-gr.blogspot.com/2011/07/blog-post_5195.html

Τον κώδωνα του κινδύνου από τον Λευκό Οίκο, έκρουσε ο Μπαράκ Ομπάμα, τονίζοντας ότι είναι απαραίτητο να βρεθεί συμβιβαστική λύση για το αμερικανικό δημόσιο χρέος, γιατί οτιδήποτε διαφορετικό θα είναι καταστροφικό. 

Όταν ρωτήθηκε τι πρόκειται να γίνει, καθώς είχε προηγηθεί η απόρριψη εκ μέρους των Ρεπουμπλικάνων του σχεδίου των Δημοκρατικών να συρρικνωθεί κατά τέσσερις χιλιάδες δισ. δολάρια το ομοσπονδιακό έλλειμμα, υπό 10ετή προθεσμία, είπε μόνο ότι «Πρέπει να βρεθεί λύση».


Η συνάντηση των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων, που διήρκεσε 90 λεπτά, δεν οδηγήθηκε σε καμία συγκεκριμένη απόφαση, με πιθανό, τραγικό αποτέλεσμα ακόμη και μία ενδεχόμενη στάση πληρωμών του αμερικανικού δημοσίου και θλιβερές επιπτώσεις, όχι μόνον για τις ΗΠΑ, αλλά και για την παγκόσμια οικονομία. Ο Ομπάμα είπε πως πρέπει να βρεθεί λύση μέσα στις επόμενες 10 ημέρες, ενώ Ρεπουμπλικάνος αξιωματούχος δήλωσε ότι πιθανή, τελικά, αποτυχία διακομματικής συναίνεσης θα οδηγήσει τη χώρα σε πρωτοφανές χρέος, προκαλώντας πιθανώς σοκ στις χρηματοπιστωτικές αγορές και την παγκόσμια οικονομία.

Ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τίμοθι Γκάιτνερ, έχει κάνει σαφές ότι η δανειστική ικανότητα της χώρας είναι μέχρι τις 2 Αυγούστου, πράγμα που σημαίνει ότι από εκεί και πέρα η χώρα δεν θα μπορεί να πληρώσει κανένα χρέος της.

Στις βασικές διαφωνίες Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων για την αντιμετώπιση του χρέους είναι ότι οι μεν αρνούνται να μειώσουν τις δαπάνες για κοινωφελείς σκοπούς, ενώ ευνοούν καταργήσεις φορο - απαλλαγών υπέρ των πλουσιότερων, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι αρνούνται να συμφωνήσουν να αυξηθεί το ανώτατο όριο ομοσπονδιακού δανεισμού, εφόσον η κυβέρνηση του Ομπάμα δεν μειώσει τις δημόσιες δαπάνες.

Οι σχετικές αποφάσεις πρέπει να παρθούν πριν από τις 22 Ιουλίου, ούτως ώστε να υπάρξει χρόνος για να γίνουν νόμος του κράτους.

Ο αμερικανός Πρόεδρος θα δώσει τη Δευτέρα στις 15.00 GMT συνέντευξη Τύπου, ώστε να ενημερώσει το λαό για τις εξελίξεις, ενώ τα σήμερα τα ξημερώματα (ώρα Ελλάδας) είπε πως οι συναντήσεις των δύο πλευρών θα συνεχιστούν «μέχρι να βρεθεί λύση».

Οίκοι Ευρωπαϊκής... ανοχής κι Ελληνικό χρέος

http://maxitikoi-polites.blogspot.com/2011/07/blog-post_8546.html

Η Ε.Ε. βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με τα αδιέξοδα των επιλογών της. Συνεπαρμένη από τον Αγγλοσαξωνικό κερδοσκοπισμό της προηγούμενης δεκαετίας, επέτρεψε στους οίκους αξιολόγησης (που απέδειξαν το «κύρος» τους με τη θετική κρίση στα ομόλογα επισφαλών στεγαστικών δανείων) να καθορίζουν την πορεία της. Σε συνδυασμό με τις δικές της ανασφάλειες, καθυστερήσεις, εμμονές και πολιτικές ισορροπίες οδηγήθηκε ως πρόβατο στη σφαγή των κερδοσκοπικών παιχνιδιών. Ο αρνητικός τρόπος αντιμετώπισης, από πλευράς αγορών, των προτάσεων για μετακύλιση του Ελληνικού χρέους θέτοντας ουσιαστικά τους δικούς τους αποικιοκρατικούς όρους ώστε να γίνει δεκτή μια τέτοια επιλογή, και η αδυναμία των σημερινών Ευρωπαϊκών ηγεσιών να αναλάβουν τις ιστορικές ευθύνες τους προχωρώντας σε κινήσεις ριζικής αντιμετώπισης του θέματος, θέτουν συνεχώς σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη της Ευρωζώνης.

Η προοπτική επέκτασης της κρίσης δανεισμού και σε σημαντικούς πυλώνες της Ευρωζώνης όπως η Ισπανία και η Ιταλία φαντάζει πιο κοντινή από ποτέ. Είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη κεντρικής πολιτικής απόφασης που θα δίνει ανάσα στις υπό πίεση χώρες, ώστε να αναδιοργανώσουν το παραγωγικό τους μοντέλο σε δημιουργικούς ρυθμούς 

Όπως τονίζαμε από πέρσι, δεν αποτελεί επιλογή Ευρωπαϊκής συνοχής η τιμωρητική αντίληψη που φορτώνει νέους υπέρογκους ετήσιους τόκους σε μια χώρα. Η συνεννόηση για προώθηση μεταρρυθμίσεων με την αντίστοιχη οικονομική ενίσχυση που θα επιταχύνουν την αναπτυξιακή λειτουργία είναι απαραίτητη. Στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής λογικής θα μπορούσε απλά να υπάρξει η δυνητική απειλή μελλοντικής παρακράτησης επιδοτήσεων, εφόσον δεν έχουν ολοκληρωθεί συγκεκριμένες διαρθρωτικές αλλαγές.

Αυτό που αναζητείται σήμερα είναι η λογιστική τακτοποίηση των ιδιωτών (τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία) που κατέχουν Ελληνικά ομόλογα. Φυσικά και η απευθείας αγορά ομολόγων από την ΕΚΤ στη δευτερογενή αγορά σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές θα μπορούσε να αποτελέσει τον πιο άμεσο κι ασφαλή τρόπο μείωσης του χρέους μας. Παραβλέπουμε όμως ένα κρίσιμο παράγοντα. Την ανυπαρξία διαθέσιμων πωλητών σε αυτές τις τιμές, όσο υπάρχει ακόμα η ελπίδα μιας κεντρικής διευθέτησης του θέματος επ’ ωφελεία τους.

Η απόφαση είναι κρίσιμη για τους Ευρωπαίους. Θα προχωρήσουν απρόσκοπτα και πέρα από τις πιέσεις των οίκων αξιολόγησης σε μια ρύθμιση που θα τακτοποιεί λογιστικά τους πιστωτές μας αλλά θα επιτρέπει και στην Ελλάδα να μειώσει ταχύτερα τα ελλείμματα της ή θα παραμείνουν εγκλωβισμένοι σε ένα πινγκ πονγκ ευθυνών που όσο δεν καταλήγει σε κάποια σταθερά χέρια τόσο αυξάνει της πιθανότητες ενός συνολικού καταστροφικού δρόμου χωρίς επιστροφή ;;

Κων/νος Μανίκας

Κίνημα «Δεν Πληρώνω άλλο Εφορία»

http://eleftheriskepsii.blogspot.com/2011/07/blog-post_534.html

ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ και το κίνημα των διοδίων, ένα άλλο κίνημα, αυτό του «Δεν πληρώνω την Εφορία», έχει ήδη κάνει δυναμικά την εμφάνισή του στο προσκήνιο. Στο υπουργείο Οικονομικών έχουν διαπιστώσει ότι χιλιάδες νοικοκυριά έχουν σταματήσει να πληρώνουν, εξαιτίας της έλλειψης μετρητών, τον φόρο εισοδήματος του 2010, τις δόσεις της περαίωσης του προηγούμενου έτους, αλλά και τις ληξιπρόθεσμες οφειλές

Στενοί συνεργάτες του αντιπροέδρου της κυβέρνησης κ. Ευάγγελου Βενιζέλου ομολογούν πλέον σε κατ’ιδίαν συζητήσεις τους ότι «έχουμε υπολογίσει από τώρα ότι τους επόμενους μήνες εξαιτίας της μεγάλης μείωσης του φορολογητέου εισοδήματος των φορολογουμένων (απολύσεις, μειώσεις μισθών) δεν θα πληρωθούν οι έκτακτες εισφορές (εισοδήματος και Ι.Χ.) που ακολουθούν, με αποτέλεσμα να υπάρξει μια απόκλιση της τάξης των 3,5-4 δισ. ευρώ από τα μέτρα συνολικού ύψους 6,5 δισ. ευρώ που έλαβε η κυβέρνηση με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα». Ο ίδιος στενός συνεργάτης του υπουργού Οικονομικών έλεγε στο «ΘΕΜΑ» ότι «στις Εφορίες πλέον η παρουσία των φορολογουμένων που χρωστάνε αραιώνει μέρα με την ημέρα. Την Παρασκευή μας έλεγαν περίπτωση ανέργου που οφείλει 3.000  ευρώ, δεν έχει πληρώσει καμία δόση ήδη από πέρυσι και εφέτος θα πρέπει να πληρώσει έκτακτη εισφορά άλλα 1.000 ευρώ. Ο άνθρωπος αυτός είναι απελπισμένος και δεν είναι ο μοναδικός.

Ομως του έστειλαν ειδοποιητήριο για να πληρώσει». Στην κυβέρνηση καυτηριάζουν ακόμα και τη λευκή απεργία των εφοριακών, οι οποίοι τον τελευταίο χρόνο, δηλαδή από την ημέρα που τους μείωσαν τους μισθούς, έχουν κατεβάσει τα μολύβια. Στο οικονομικό επιτελείο ομολογούν ανοιχτά ότι «δεν κάνουν έλεγχους και αποτρέπουν ακόμα και τους επιχειρηματίες με υψηλό τζίρο που θέλουν να ‘‘κλείσουν’’ προηγούμενες χρήσεις να το πράξουν».

 

 

 

protothema

Mε ελληνικές βόμβες οι ανθρωπιστικοί βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στη Λιβύη;

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/07/m.html

H κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αφού οριοθέτησε τον σύγχρονο Κοινοβουλευτικό Ολοκληρωτισμό όταν με την ακραία αστυνομική βία απαγόρευσε την ενασχόληση του κόσμου της εργασίας με την εσωτερική πολιτική και με την Πειρατεία των ΟΥΚάδων, ξανά του Παπουτσή, κατά του Στόλου της Ελευθερίας, απαγόρευσε και την ενασχόληση με την εξωτερική πολιτική, αλλά και την Διεθνιστική Αλληλεγγύη στο σκλαβωμένο λαό της Παλαιστίνης, φαίνεται αποφασισμένη να προσφέρει κάθε πολεμική υπηρεσία στους δολοφόνους του ΝΑΤΟ.

Ενώ η ιμπεριαλιστική συμμαχία του ΝΑΤΟ και η «Συμμαχία των Προθύμων Ανθρωπιστών» φαίνεται να βγαίνουν  πολιτικά και χρονικά εκτός των αρχικών σχεδιασμών, σημειώνουν μια νεά παράπλευρη απώλεια, αυτή τη φορά στην αξιοπιστία τους ως πολεμικές μηχανές. Πλήγμα που το προκαλεί η αποτυχία τους στα πεδία των μαχών, αλλά και η εξάντληση των οπλοστασίων τους. Τόνοι βομβών, συχνά απεμπλουτισμένου ουρανίου, χρήση των πιο σύγχρονων φονικών όπλων, εκατοντάδες απώλειες αμάχων δεν λύγισαν το πείσμα του αντιπάλου τους.

Ήδη το ΝΑΤΟ ζητά από τις χώρες που διαθέτουν βάσεις για τις αεροπορικές επιχειρήσεις να συνεισφέρουν με όπλα αέρος-εδάφους, κυρίως κατευθυνόμενες βόμβες, από τα δικά τους αποθέματα!

Όμως και σε αυτή την δύσκολη φάση η ελληνική κυβέρνηση, που ήδη παίζει κομβικό ρόλο στην ιμπεριαλιστική επέμβαση (παραχώρηση αεροπορικών βάσεων, στρατηγικός ρόλος Σούδας, συμμετοχή δυνάμεων του Πολεμικού Ναυτικού και Αεροπορίας, κάλυψη αναγκών επιμελητείας των ξένων δυνάμεων που δρουν στις ελληνικές βάσεις κλπ.) φορτώνοντας ένα τεράστιο οικονομικό βάρος στις πλάτες του δοκιμαζόμενου λαού μας, που πολλοί εκτιμούν σε 1 εκατομμύριο ευρώ τη μέρα, ετοιμάζεται και πάλι να δώσει λύση στα ιμπεριαλιστικά αδιέξοδα.

Έτσι λοιπόν, μπορεί οι βόμβες να μην εκτοξεύτηκαν από τα ελληνικά F16, αλλά όπως καταγράφει το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ "Η ελληνική πλευρά προσανατολίζεται να ικανοποιήσει το αίτημα του ΝΑΤΟ για παροχή όπλων στις αεροπορικές δυνάμεις της Συμμαχίας που επιχειρούν από ελληνικά αεροδρόμια κατά της Λιβύης"!

Πριν από είκοσι ημέρες η Υπηρεσία Συντήρησης και Εφοδιασμού του ΝΑΤΟ (NAMSA) κατέθεσε αίτημα για συνεισφορά σε πυρομαχικά στο ΓΕΕΘΑ. Το ΝΑΤΟ ενδιαφέρεται για παροχή πυρομαχικών από τους παρακάτω τύπους πυρομαχικών: GDU-31A JDAM, GBU-50 Enhanced Paveway, GBU-24A/B Paveway III, 1.162 Paveway I/II, 40 ΑGM-154C JSOW.

To αίτημα του ΝΑΤΟ αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό από πλευράς Π.Α., καθώς με εξαίρεση τις  Paveway I/II, τα υπόλοιπα όπλα βρίσκονται σε ποσότητες που δεν επαρκούν. Οι Γάλλοι φαίνεται να ζήτησαν "δανεικά" βλήματα SCALP, για χρήση από τις δυνάμεις που επιχειρούν από την Κρήτη. Οι Βέλγοι που εφορμούν από τη βάση του Αράξου και οι Νορβηγοί από την Κρήτη πιθανότατα έχουν εφοδιαστεί με ελληνικά όπλα.

Εντύπωση προκαλεί η στάση της Γερμανίας, μιας ιμπεριαλιστικής δύναμης που πρωταγωνίστησε στην απόφαση επίθεσης στη Λιβύη, έστειλε στρατιωτικές δυνάμεις για να τις αποσύρει στη συνέχεια και αναβάθμισε την πολεμική της παρουσία στο Αφγανιστάν επιτρέποντας στις ΗΠΑ να αποσύρουν στρατεύματα για να τα χρησιμοποιήσουν στη Λιβύη. Με διαταγή του υπουργού Άμυνας Thomas de Maiziere σπεύδει να αποδεσμεύσει όπλα από τα αποθέματα της Luftwaffe, όπως γράφει το Der Spigel.

Για εμάς επικαιροποιείται το αίτημα για ανατροπή της κυβέρνησης της αντεργατικής λαίλαπας, του στυγνού κρατικού τραμπουκισμού και του πολεμικού τυχοδιωκτισμού. Ανάγκη εξόδου της χώρας από ΝΑΤΟ-Ε.Ε.-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ και απεμπλοκή από κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση και κατοχή λαών.

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437 diktiospartakos.blogspopt.com

Προς νενέκους "επιστολή" του απροσκύνητου Βάσου Λυσσαρίδη...

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2011/07/blog-post_4519.html

Το Κυπριακό στα πλαίσια του νέου παγκόσμιου και περιφερειακού περίγυρου...

Του Βάσου Λυσσαρίδη *

Μού δόθηκε η ευχέρεια επιλογής θέματος. Όμως όταν πατρογονικές εστίες βρίσκονται υπό κατοχή, όταν πολυχιλιόχρονες παραδόσεις βιάζονται από ένα αδίστακτο κατακτητή, όταν ο Μούσκος στην Αίπεια αναμένει τρισάγιο, όταν ο αγνώστου τάφου Ρε Αλέξης βροντοφωνάζει αντίσταση, δεν έχω άλλη επιλογή έστω κι αν πρόσφατα εδώ στα Χανιά μίλησα για το Κυπριακό. Είμαι μονοθεματικός. Θα μπορούσα να αναφερθώ στις παράλληλες πορείες Κρήτης-Κύπρου με την μακραίωνη Ελληνική δημιουργία περιλαμβανομένης και της Βυζαντινής, την Ενετοκρατία, την Οθωμανική περίοδο τα παράλληλα γλωσσικά ιδιώματα και τελικά διαφορετικές καταλήξεις. Με την Κρήτη ενσωματωμένη στον μητροπολιτικό Ελληνικό κορμό και την Κύπρο διχοτομημένη. Όμως θα περιορισθώ στο Κυπριακό.

Θα επαναλαμβάνω κάθε φορά ότι στην...
Κρήτη των ηρώων, της υπέρβασης, του εξευτελισμού του θανάτου, της δημιουργίας αξιών, την Κρήτη του Βενιζέλου και του Καζαντζάκη η συναισθηματική φόρτιση είναι αναπόφευκτη ιδίως όταν γίνεται αναφορά σε εθνικές εκκρεμότητες, σε συμβιβασμούς ασυμβίβαστους με την εθνική αξιοπρέπεια, σε ρεαλισμό μοιρολατρίας και εκπτώσεων.

Παρόλα αυτά θα προσπαθήσω να την αποφύγω κατά το δυνατό σε μια προσπάθεια να προβώ σε μια κλινική ανάλυση του εθνικού προβλήματος της Κύπρου ή πιο σωστά του Ελληνισμού μέσα στα πλαίσια του σημερινού διεθνούς και περιφερειακού στίγματος. Οι επαναλήψεις αναπόφευκτες όταν ένα πρόβλημα βρίσκεται σε στασιμότητα.

Η εκκρεμότητα του Κυπριακού, η συνεχιζόμενη κατοχή, αλλά και η εκτροπή ο εποικισμός που απειλεί την Κύπρο με Αλεξανδρεττοποίηση είναι άμεσα συνδεδεμένα με την νέο-οθωμανική πολιτική της Τουρκίας που απειλεί το σύνολο του Ελληνισμού και απαιτεί συγκυριαρχία του Αιγαίου και Κυπροποίηση της Θράκης με την προβαλλόμενη θεωρία Νταβούτογλου ότι η Τουρκία πρέπει να αποβεί ο «προστάτης» των Οθωμανικών κοινοτήτων του πρώην αυτοκρατορικού Οθωμανικού χώρου και προτείνει δημιουργία κοινοπολιτείας Μουσουλμανικών κοινοτήτων με μητρόπολη την Τουρκία. Προσθέτει ότι κι αν ακόμα δεν υπήρχε ένας Τουρκοκύπριος η Τουρκία πρέπει να κηδεμονεύει τις Κυπριακές εξελίξεις γιατί η Κύπρος είναι απαραίτητη στους σχεδιασμούς της να αποβεί μια περιφερειακή δύναμη με παγκόσμια εμβέλεια. Είναι έτσι εξόφθαλμο ότι οι μονόπλευρες παραχωρήσεις προς τους Τουρκοκύπριους δεν διαφοροποιούν τη στάση της Τουρκίας, δεν οδηγούν σε σύγκλιση και φιλία, αλλά σε αποθράσυνση ενός ωμού επεκτατιστή που με κυνισμό καταθέτει τις προθέσεις του. Και η απειλή του αρνητικού ισοζυγίου δυνάμεων ατονεί διότι σε ώρες εθνικές ανάτασης οι αριθμοί αυτοκτονούν. Άλλωστε η αξιοποίηση των εμπλεκομένων συμφερόντων διαφοροποιεί το σκηνικό.

Μούπαν: Γιατί διδάσκεις αντίσταση

Κάποιοι θα σκοτωθούν

Είπα: Μόνο έτσι κάποιοι θα

ζήσουν

Μούπαν: Μιλάς για σκλαβωμένα

χώματα

Τα χώματα δεν νοιώθουν

Είπα: Αυτός που δεν νοιώθει

είσαι συ

Μούπαν: Γιατί πονάς για τη

Χειμάρρα. Την έχεις δει

για μια μονάχα ώρα

Είπα: Γιατί την έχω δει

Μούπαν: Γιατί ζητάτε από τον

Πενταδάκτυλο τους ξένους ν΄αποδιώξει

Είπα: Εγώ δεν το ζητώ. Εγώ

χαράσσω ρότα για τον Άγιο

Ιλαρίωνα

Μούπαν: Σαν πας στην Σμύρνη

δεν θάβρεις ούτε έντομο

Ελληνικό

Είπα: Πάρε την εκατοντάχρονη

Σμυρνιά και πες της το

Μού είπαν: Να διδαχθείς από την

ιστορία

επιβιώνουν όσοι πειθαρχούν

στους παγκόσμιους

άρχοντες

Είπα: Επιλέγω την

απειθαρχία.

Μούπαν: Γιατί επιμένεις

Σε δυο γενιές θάχεις

ξεχάσει την τωρινή

καταγωγή σου

Είπα: Δεν ζω στον

αυριανό τον χρόνο.

Τώρα ζω.

Δεν μπορούμε να προβούμε σε σωστή διάγνωση και θεραπευτική αγωγή οποιουδήποτε περιφερειακού προβλήματος χωρίς διασύνδεση με το διεθνές και περιφερειακό στίγμα. Ο πλανηταρχισμός των ΗΠΑ παρουσιάζει ρήγματα με νέους πόλους πολιτικο-οικονομικής ισχύος (Κίνα, Ινδία, Ρωσία κ.τ.λ.) εν εξελίξει και αυτό προσφέρει δυνατότητες αξιοποίησης από λιγότερο ισχυρές δυνάμεις. Η Ε.Ε. μέχρι στιγμής απέτυχε να αποβεί ένας νέος ουσιαστικός πόλος πολιτικο-οικονομικής επιρροής με τις διακηρυγμένες Ευρωπαϊκές αξίες. Ακόμα και η συνοχή που αποτέλεσε την κύρια βάση ενοποίησης εν πολλοίς εκκρεμεί.

Το παράδειγμα της Ελλάδας είναι χαρακτηριστικό. Η κατάργηση δασμών καταστρέφει βιομηχανικές εθνικές δυνατότητες ορισμένων χωρών χωρίς αντιστάθμισμα. Και ο ισότιμος ανταγωνισμός δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Όπως σε παγκόσμια κλίμακα χαρακτηριστική είναι η προσπάθεια επιβολής νεο-φιλελεύθερων μοντέλων, με συρρίκνωση του ήδη ανεπαρκούς κοινωνικού κράτους με πρόσχημα την κρίση που δημιούργησε ο τρόπος λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Οι χρηματο-πιστωτικοί κύκλοι επεκτείνουν κρίσεις σε παγκόσμια κλίμακα.

Και το τραγελαφικό είναι ότι ανατίθεται η θεραπευτική αγωγή στους υπεύθυνους της κρίσης. Και η αντιμετώπιση είναι άκρως δυσχερής σε μεμονωμένο εθνικό επίπεδο.

Η μη υλοποίηση της συνοχής αν δεν ανακοπεί θα έχει άκρως αρνητικές επιπτώσεις για την Ευρώπη.

Η θεραπεία πρέπει να είναι ριζοσπαστική κατ΄αντιπαράθεση προς τους παγκόσμιους ηγετικούς οικονομικούς κύκλους. Ημίμετρα δεν θα αποδώσουν. Και το φαινόμενο δεν είναι εθνικό, αλλά διεθνικό. Επαναλαμβάνω. Να μη διαφεύγει ότι η κατάργηση δασμών ωφέλησε κυρίως τις τεχνικά πιο ανεπτυγμένες χώρες (Γερμανία) και σε περιπτώσεις είχε αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία των λιγότερο ανεπτυγμένων. Σε παγκόσμιο επίπεδο που δεν αφήνει ανέπαφη την Ευρώπη, οι λαοί απαιτούν αλλαγή πορείας. Και να μη υποτιμούμε τη δύναμη του που εκδηλώνεται συνεχώς και πιο έντονα με την επέκταση των ηλεκτρονικών κινητοποιήσεων.

Κι εσύ αδελφέ

με κείνα τα ατέλειωτα τα

ροζιασμένα χέρια

Τι καρτεράς;

Αν μια σφαλιάρα δόσεις στον

πλανήτη

Οι πληγωμένες ρύμες θα

γιομίσουν ένα ολάκερο

ουρανό.

Η συνοχή στην Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο. Και αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Οι μαζικές εξεγέρσεις στις πλατείες της Ευρώπης καταγράφουν μια νέα εποχή. Χρειάζεται πιο σαφής καθοδηγητική πυξίδα.

Οι κρίσεις διευκολύνουν τους ηγεμονικούς κύκλους να εδραιώσουν την ηγεμονία τους.

Σε συνάρτηση με τα εθνικά μας θέματα –και κατ΄εξοχήν το Κυπριακό- η επίσημη στάση των ΗΠΑ είναι ευνοϊκή προς τις αξιώσεις της Τουρκίας που παραβιάζουν κάθε αρχή δικαίου, όχι λόγω σύμπτωσης εθνικών συμφερόντων αλλά γιατί η Τουρκία αξιολογείται ως ισχυρός περιφερειακός παράγοντας.

Όμως υπάρχουν αξιοποιήσιμες δυνάμεις μέσα στο κογκρέσο με τις οποίες η επαφή έχει ατονήσει. Υπάρχουν λόμπι που δεν έχουν πλήρως αξιοποιηθεί.

Δεν έχει αναλυθεί πλήρως ο νέος ρόλος των Κούρδων που προσπαθεί να αξιοποιήσει η Αμερικανική πολιτική για την ασφάλεια των ενεργειακών πηγών και αγωγών, και που οδηγεί σε άλλης μορφής δικαιώματα για τους Κούρδους που δυνατό να φέρει τις Η.Π.Α. σε μια μορφή αν όχι αντιπαράθεσης διαφορετικής στάσης με την Τουρκία έστω όχι ακόμα ανοικτής.

Η προσπάθεια της Τουρκίας να αντικαταστήσει το Ιράν ως προστάτης των Μουσουλμανικών κοινοτήτων της περιοχής ενώ αρχικά χαιρετίσθηκε από τις όμορες χώρες αρχίζει να ατονεί. Όμως και ο ρόλος του Ιράν διαφοροποιείται.

Η Ρωσία προσπαθεί να επανέλθει στο προσκήνιο της περιοχής και αναζητεί εταίρους ή έστω διόδους. Δεν υποτιμάται η γεωστρατηγική και οικονομική αξία της Τουρκίας αλλά ούτε και οι κατ΄αντιπαράθεση τοποθετήσεις σε ειδικά θέματα και ασφαλώς επιμετράται επίσης ο Ελληνικός γεωστρατηγικός χώρος και ο Κυπριακός. Συχνά στάθηκε θετικά αναφορικά με τις δικές μας θέσεις.

Η Ε.Ε. καθυστερεί σε θέματα ενοποίησης (ιδιαίτερα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής) όμως τα ζωτικά της συμφέροντα στη Μέση Ανατολή δεν μπορεί παρά να οδηγήσουν σε ευρύτερη εμπλοκή. Σε ειδικές περιπτώσεις διεφάνη η σημασία του Κυπριακού γεωπολιτικού χώρου.

Η καθυστέρηση της Κύπρου να ενταχθεί στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη δημιουργεί δυσχέρειες και χαρακτηρίζεται από ισχυρούς Ευρωπαίους πολιτικούς ως Ευρωσκεπτικισμός.

Αποτύχαμε να εμπλέξουμε την Ε.Ε. πιο πρακτικά στο θέμα της Κύπρου, μιας Ευρωπαϊκής χώρας με εδάφη υπό κατοχή και με αποφάσεις Ευρωπαϊκών δικαστηρίων που θεωρούν την Τουρκία ως υπεύθυνη για τις παραβιάσεις στις κατεχόμενες περιοχές, μη αναγνωρίζοντας το καλούμενο Τουρκοκυπριακό κράτος.

Ασφαλώς εμπλέκονται μεγάλα συμφέροντα. Όμως δεν μπορεί να αγνοείται η γεωστρατηγική σημασία της Κύπρου και της Ελλάδας.

Άλλωστε ποια ήταν η αντίδραση μας όταν Γαλλία και Αυστρία απέκλειαν έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας πριν η Τουρκία συμμορφωθεί προς τις υπάρχουσες υποχρεώσεις της αποαναγνώρισης του παράνομου Τουρκοκυπριακού κράτους;

Και πώς εμπλέκουμε την Ε.Ε. στο όλο θέμα με ρόλο επιστασίας ότι τα συζητούμενα δεν συγκρούονται με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις Ευρωπαϊκές αξίες;

Πώς αξιοποιούμε τις γεωστρατηγικές μας θέσεις (Ελλάδα και Κύπρος) σε συνεργασία με Ευρωπαϊκές χώρες ιδιαίτερα τη Γαλλία αλλά όχι μόνο παραμερίζοντας τον ρόλο των ούτω καλούμενων κυρίαρχων Βρετανικών βάσεων; Πώς πιέζουμε τη Μ. Βρετανία να διαφοροποιήσει την αρνητική της στάση με το γεγονός ότι οι βάσεις αποτελούν κατάλοιπο αποικιοκρατίας και συγκρούονται με το διεθνές δίκαιο και με ειδικές αποφάσεις του Ο.Η.Ε.;

Να μη διστάσουμε να αξιοποιήσουμε εθνικούς πόρους, ιδιαίτερα σε θέματα ενέργειας όταν καλυπτόμαστε πλήρως από το διεθνές δίκαιο που για δικούς τους λόγους θέλουν να προφυλάξουν όλες σχεδόν οι χώρες;

Τι συμβαίνει με την αντιπαράθεση Τουρκίας-Ισραήλ; Πρόκειται περί μόνιμης ρήξης ή ανακατανομής ρόλων δεδομένου ότι σε ζωτικής σημασίας κεφάλαια δεν διεκόπη η συνεργασία; Και ποια σενάρια μελετούμε για κάθε πιθανό ενδεχόμενο;

Στον Αραβικό χώρο βρίσκεται σε εξέλιξη μια ιδιόμορφη επανάσταση όχι ομοιόμορφη.

Στην Αίγυπτο ο ρόλος του στρατού κρίθηκε εποικοδομητικός και έτσι θα συνεχισθεί η Αμερικανική επίδραση υπό άλλη μορφή, όμως ολοένα και πιο έντονα αποδεσμεύονται οι λαϊκές δυνάμεις. Μικρά δείγματα γραφής ήδη υπάρχουν. Η κατάληξη σε αποδεκτή πολυκομματική δημοκρατία εκκρεμεί. Έλειψαν οι κοινά αποδεκτές ηγετικές μορφές. Όμως ο ρόλος της ηλεκτρονικής επικοινωνίας και ως μέσο κινητοποιήσεων έχει καθιερωθεί. Ο λαός έχει φιλελληνικά αισθήματα από την εποχή της εθνικοποίησης της διώρυγας του Σουέζ και τον ρόλο των Ελλήνων πλοηγών και του Μακαρίου.

Οι σχέσεις έχουν ατονήσει ενώ είναι σημαντικές για τον ρόλο μας στην περιοχή.

Στην Τύνιδα η κατάσταση δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί τελικώς όμως αποκλείεται επάνοδος στο παρελθόν.

Στη Συρία η επίδραση των Αμερικανών στις εξελίξεις μη καθοριστικές και για τις δυο αντιτιθέμενες παρατάξεις.

Στη Λιβύη το καθεστώς Γκαντάφι φαίνεται να οδηγείται στο τέλος. Πρέπει να μελετηθεί ποιός θα είναι ο μελλοντικός ρόλος του ΝΑΤΟ μετά την βοήθεια που παρέχει στις αντικαθεστωτικές δυνάμεις που όμως εμμένουν σε ουσιαστική εθνική ανεξαρτησία. Στην Υεμένη η κατάσταση βαδίζει προς το τέλος. Ποιος ο αντίκτυπος στον υπόλοιπο χώρο; Είναι το φαινόμενο τοπικό ή βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός παγκόσμιου φαινομένου; Πώς αντιμετωπίζονται τα μεταναστευτικά ρεύματα; Αδύνατο χωρίς γεφύρωση του χάσματος τεχνογνωσίας, κεφαλαίων και εδραίωση λαϊκής κυριαρχίας στον καλούμενο τρίτο κόσμο.

Οι ζυμώσεις δεν θα περιορισθούν μόνο σ΄αυτές τις χώρες.

Ποια η επίδραση στις Αραβο-ισραηλινές σχέσεις δεδομένου του έντονου αντι-ισραηλινού αισθήματος των μαζών αλλά και του συνεχιζόμενου ρόλου των Αμερικανών;

Η Τουρκία δεν κατόρθωσε να επωφεληθεί όσο ανεμένετο.

Ούτε όμως και η δική μας πλευρά.

Στις αναλύσεις για το Κυπριακό επισείεται το αρνητικό για μας ισοζύγιο δυνάμεων που ασφαλώς δεν μπορεί να αγνοείται. Όμως η αξιοποίηση των εμπλεκομένων συμφερόντων διαφοροποιεί ισοζύγια, αλλά να μού επιτραπεί να προσθέσω και η διάθεση λαών να προασπίσουν δικαιώματα και εθνικά εδάφη. Να μου επιτραπεί να επαναλάβω το βίωμα.

Μούπαν γιατί παλεύεις

Κι όταν ακόμα η μάχη έχει πια χαθεί

Τους απαντώ.

Γιατί αν δεν παλεύω

Ποτέ δεν θα΄ρθει άλλη μάχη

Άλλωστε η Ελληνική ιστορία είναι γεμάτη από ανάλογα παραδείγματα.

Τα κύρια όπλα της παγκόσμιας ηγεμονικής ελίτ και των εθνικών παραρτημάτων τους είναι η αποπολιτικοποίηση και η αποεθνοποίηση.

Είναι κατανοητή η απογοήτευση των πολιτών όταν δεν υπάρχουν μάλιστα ολοκληρωμένες προτάσεις (ιδεολογικές). Και τόσο εμφανής η έλλειψη σαφούς καθοριστικής πυξίδας στις αναπόφευκτες λαϊκές εξεγέρσεις. Πού θα οδηγήσει η παγκόσμια κρίση όταν μειώνει δραματικά το μειωμένο εισόδημα λαϊκών μαζών; Πού θα οδηγήσουν τα νέα φαινόμενα; Ποιες αναδιαρθρώσεις επιβάλλονται; Όμως ξεφεύγω κατά πολύ από το θέμα.

Τελικά όμως οι λαϊκές εξεγέρσεις της μιας ή της άλλης μορφής είναι αναπόφευκτες. Χρειάζεται καθοδηγητική πυξίδα.

Γίνεται αξιοποίηση της δυσαρέσκειας για αποχή των πολιτών από τα κοινά.

Όμως αποχή ισοδυναμεί με συνενοχή και ασφαλώς όχι μόνο δεν τιμωρεί, αλλά ευνοεί τους υπεύθυνους.

Η αποεθνοποίηση προωθείται κυρίως σε λαούς με εθνικές εκκρεμότητες ή κινδύνους.

Είναι φανερή αυτή η προσπάθεια τόσο στον μητροπολιτικό όσο και στον Κυπριακό χώρο. Η έλλειψη εθνικής συνειδητότητας καθιστά κάθε λαό ευάλωτο.

Για μας που αντιμετωπίζουμε κινδύνους εθνικού αφανισμού αποτελεί επικίνδυνη εξέλιξη.

Αγαπούμε όλους τους λαούς και σεβόμαστε όλους τους εθνικούς πολιτισμούς. Επιλέγουμε σύνθεση και συνύπαρξη όχι εξάλειψη.

Στεκόμαστε συναγωνιστικά προς κάθε λαό που αντιμετωπίζει εθνικά προβλήματα. (Παλαιστίνη) ακόμα και μέσα στην Τουρκία με τον πολιτικό κρατούμενο στα λευκά κελιά. Θα αγωνισθούμε χωρίς υπολογισμό θυσίας και για τα δικά μας. Και αν εθνικισμός είναι να μη προσυπογράφεις απεμπόληση πατρίδων και δικαιωμάτων δηλώνω για πολλοστή φορά εθνικιστής. Αντιστρέφω. Ο καλώς νοούμενος διεθνισμός ξεκινά από τον πατριωτισμό.

Η προσήλωση στον εθνικό πολιτισμό και εθνική ταυτότητα δεν σημαίνει εχθρότητα προς κανένα λαό. Αν δεν είμαστε περήφανοι για την Ελληνική μας ταυτότητα πως θα την προασπίσουμε;

Ελλάδα των Αρκαδιών

και της Αλαμάνας

του κρυφού σχολειού

και της ανοιχτής

αντίστασης

Ελλάδα της Κορυτσάς

με τους νεκρούς

που προδόθηκαν από

τους νικητές

συμπολεμιστές

μάνα Ελλάδα

θα σε πω

κι όταν κάποιοι

νεόσοφοι θα με

ονομάσουν

εθνικιστή.

Στην Κύπρο διακυβεύεται η επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού. Το Κυπριακό από λανθασμένους χειρισμούς προβάλλεται ως δήθεν διακοινοτική διαμάχη και έτσι προσφέρεται άλλοθι στην Τουρκία.

Το Κυπριακό είναι θέμα-εισβολής, εθνοκάθαρασης κατοχής βίαιου διαμελισμού και καταπάτησης της εδαφικής ακεραιότητας και ανεξαρτησίας μιας Ευρωπαϊκής χώρας και των δικαιωμάτων όλων των νομίμων πολιτών με τους Τουρκοκύπριους να διαμαρτύρονται μαζικά ενάντια στην ασφυκτική κηδεμονία της Τουρκίας.

Η ακολουθούμενη διαδικασία είναι ατελέσφορη.

Οι δε παραχωρήσεις που ξεπέρασαν κάθε όριο ασφάλειας δεν θεραπεύουν αλλά επιβαρύνουν την νόσο.

Δεν είναι δυνατό να δεχθούμε εκ περιτροπής προεδρία, νομιμοποίηση του εποικισμού, φυλετικές διακρίσεις, καταπάτηση κάθε αρχής δημοκρατίας με τους Ελληνοκύπριους δεύτερης τάξης πολίτες στη δική τους Ευρωπαϊκή πατρίδα, δυαρχία με χωριστές Ελληνοκυπριακές και Τουρκοκυπριακές ψηφοφορίες.

Επιβάλλεται μια νέα διορθωτική πορεία. Πανεθνική δεδομένου ότι ο Τουρκικός επεκτατισμός απειλεί το σύνολο του Ελληνισμού. Και το ενιαίο αμυντικό δόγμα πρέπει να πάρει πολύ πιο ουσιαστικό περιεχόμενο.

Ειδικά για το Κυπριακό μπορεί να επιτευχθεί ενότητα στη βάση του ομόφωνου ανακοινωθέντος του Εθνικού Συμβουλίου (Σεπτ. 2009) που καθορίζει ως παραμέτρους λύσης ανεξαρτήτως αδόκιμων ονοματολογιών, την ενότητα χώρου, κράτους, οικονομίας, θεσμών, την διασφάλιση των βασικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των πολιτών και απαλλαγή από έποικους, εγγυητές και ξένη στρατιωτική παρουσία.

Το ανακοινωθέν φέρει την υπογραφή όλων. Να συμμορφωθούμε όλοι με τα συμφωνηθέντα.

Να καταγγείλουμε την Τουρκία στα διεθνή, περιφερειακά και εθνικά βήματα.

Να εδραιώσουμε συμμαχίες ενδοευρωπαϊκές και άλλες.

Να συστήσουμε ένα αγωνιστικό μέτωπο.

Δεν θα ανεχθούμε να είμαστε η τελευταία γενιά Ελληνοκυπρίων στα πατρογονικά μας χώματα.

Θα κρατήσουμε την Ελληνική παρουσία ζωντανή.

Στην Αθήνα νεοπρόβλητοι φιλόσοφοι

λοιδορούν την Αθηναϊκή αγορά

Ακαδημαϊκοί χωρίς

Ακαδημία

με σύγχρονη σοφία θέλουν ξεπερασμένους

τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη,

τους σοφιστές μα και τον

Περικλή και τον Κίμωνα.

Το Βυζάντιο τώχουν ξεγράψει

κι ας βρίσκεται σε κάθε γωνιά

της Ελλάδας των καθολικώς διαμαρτυρομένων

Και για το ύστερα ξεχνούν

πως τον Ρήγα τον προλάτη της αδελφοσύνης

των λαών τον δολοφόνησαν

πρόγονοι και επίγονοι δολοφόνων

Εμείς και σήμερα θέλουμε

φιλία μ΄όλους όμορους,

όμηρους κι αλαργινούς

Όμως στο δεξί το χέρι η

αδελφοσύνη

Στ΄ αριστερά το Κρητικό

μαχαίρι για κατακτητές

και σύγχρονους πειρατές

Μού λένε πως αν μιλάω

για λευτεριά σπέρνω ζιζάνια

και ειν΄αλήθεια

Ζιζάνια που τρέφονται από παράσιτα

και τρέφουν την αληθινή

τη λεβεντιά και την αδελφοσύνη

Όμως εγώ αδιόρθωτος θα

μείνω

Μέρα και νύχτα ν΄αγναντεύω

τον βορρά

Θέλω τον Τούρκο λεύτερο

σε λεύτερη πατρίδα

μα θέλω των γερο-Μίχαλο

τον πρόσφυγα αφέντη στη

δική του.

Βαδίζω στο 92ο χρόνο της ζωής μου.

Όμως όσος μού έμεινε χρόνος ανήκει στον αγώνα για λευτεριά και δικαίωση.

Τότε μόνο θα αναπαυθώ ζωντανός ή νεκρός,

όταν λεύτεροι πορευτούμε

στον λεύτερο

Πενταδάκτυλο.

* Ομιλία Επίτιμου Προέδρου του Κ.Σ. ΕΔΕΚ Βάσου Λυσσαρίδη, σε διάλεξη της Εταιρείας Κρητικών Σπουδών-Ίδρυμα Καψωμένου στα Χανιά με τίτλο: «Το Κυπριακό στα πλαίσια του νέου παγκόσμιου και περιφερειακού περίγυρου»27 Ιούνη 2011

Παραλίγο να πετάξουν στη θάλασσα τα τηλεοπτικά Ες Ες της Μέρκελ και τους φοροεισπράκτορες γερμανοτσολιάδες του ΣΔΟΕ στις Σπέτσες!!!

http://pisoapothnkoyrtina.blogspot.com/2011/07/blog-post_6202.html

67 χρόνια μετά οι Γερμανοί ξανάρχονται μαζί και οι γερμανοτσολιάδες

Στις Σπέτσες πήγαν να πετάξουν στη θάλασσα το ΣΔΟΕ και τους Γερμανούς δημοσιογράφους που κατέγραφαν -δήθεν- ατασθαλίες των κατοίκων του νησιού
Όπως ακριβώς διαβάσατε… 
Στις Σπέτσες βρίσκεται κλιμάκιο του ΣΔΟΕ αλλά με συνοδεία γερμανικού τηλεοπτικού σταθμού!
Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι γερμανοί δημοσιογράφοι μαγνητοσκοπούν τις οικονομικές -δήθεν- ατασθαλίες των επαγγελματιών του νησιού. 
Έτσι πριν από λίγη ώρα ένα από τα θαλάσσια ταξί (ιδιοκτησίας του δημάρχου κ. Λυράκη) μετέφερε έναν Σπετσιώτη, φίλο του δημάρχου από την Κόστα χωρίς να
του πάρει χρήματα. Οι γερμανοί βιντεοσκόπησαν την μη συναλλαγή και ενημέρωσαν το ΣΔΟΕ λέγοντας ότι ο οδηγός του θαλάσσιου ταξί δεν έκοψε απόδειξη.
Το ΣΔΟΕ επενέβη και… άρχισαν τα όργανα! Μαζεύτηκε όλο το νησί (και ο Δήμαρχος φυσικά) με άγριες και απειλητικές προθέσεις κατά των γερμανών και των υπαλλήλων του ΣΔΟΕ!
Η απορία είναι πόσο γελοίοι μπορούμε να γίνουμε και πόσο υποτακτικοί των Γερμανών οι οποίοι όχι μόνο επεμβαίνουν με αυτόν τον άθλιο τρόπο αλλά «μαθαίνουν» και υποδεικνύουν στους κρατικούς υπαλλήλους πώς να κάνουν την δουλειά τους.


πηγή

O ‘’πατριωτι​σμός του χρήματος’’ και το ‘’έθνος των εργαζομένω​ν’’

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/07/o.html

Του Παναγιώτη Μαυροειδή*

Για ‘’απώλεια εθνικής κυριαρχίας’’  μίλησε ανοιχτά την περασμένη βδομάδα ο πρόεδρος του Eurogroup και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, προαναγγέλλοντας την αποστολή στη χώρα μας Ευρωπαίων τεχνοκρατών που θα συνδράμουν στην εφαρμογή του ‘’προγράμματος μεταρρυθμίσεων’’.

Τι άλλο από παραδοχή αυτής της πραγματικότητας, μαζί με τον διασυρμό, θα μπορούσε να υπάρξει από μεριάς της συντεταγμένης ΠΑΣΟΚικής κυβερνώσας πολιτείας; Σαν βρεγμένο γατί ο πρόεδρος της Βουλής ψέλλισε: "Η κυριαρχία έχει περιοριστεί από τη στιγμή που η Ελλάδα βρέθηκε στην τραγική κατάσταση, πριν από δυο χρόνια’’.  Είναι τραγικό, αλλά ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι αν θέλεις να μαθαίνεις την αλήθεια στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο, πρέπει να κοιτάς μόνο… προς το παρελθόν. Κατά τα άλλα το παρόν κυβερνιέται με το ψέμα και το μέλλον χτίζεται με την αυταπάτη ή και την κοινή απάτη.

Έτσι λοιπόν ο κ. Πετσάλνικος ομολόγησε αυτό που ακόμη δεν έχει φτάσει για ενημέρωση και ψήφιση στη Βουλή: Με  το άρθρο 14.5 της  δανειακής συνθήκης για το πρώτο Μνημόνιο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, συνομολόγησε ότι «ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία. Σύμφωνα  μάλιστα με το σημείο 11 του Υποδείγματος νομικής γνωμοδότησης , «ούτε ο Δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας». Με λίγα λόγια απόλυτη υποτέλεια και ξεπούλημα!

Το ΚΚΕ,  εύστοχα   υπενθύμισε  ότι "η εκχώρηση μέρους των κυριαρχικών δικαιωμάτων δεν είναι καινούργιο στοιχείο, καθώς αυτό σε  μεγάλο βαθμό είχε ήδη γίνει  με την ψήφιση του Μάαστριχτ’’. Φαίνεται όμως να υποβαθμίζει το βάθος της τομής που επιχειρείται σήμερα στην ίδια κατεύθυνση. Ο  ΣΥΡΙΖΑ -ο οποίος  δεν έχει πολλούς λόγους να θυμάται την  στάση υπερψήφισης της συνθήκης του Μάαστριχτ που είχε   κρατήσει ο Συνασπισμός- ένοχα  και υποβαθμισμένα έκανε λόγο για ‘’επιβολή του δικαίου των αγορών σε όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες’’ και  ‘’επίθεση της νεοφιλελεύθερης ΕΕ", λες και υπάρχει και άλλη.

Το ακροδεξιό ΛΑΟΣ, ξέχασε να αντιδράσει. Το εθνικό του σθένος πήγε περίπατο όταν ψήφιζε το μνημόνιο Ι, αλλά  και όταν πρότεινε οικουμενική για εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου. Η εθνικοφροσύνη  και ο εμετικός εθνικισμός του,  θρέφεται  μόνο εναντίον των ξυπόλητων  μεταναστών που τους έφεραν εδώ η πείνα και οι πόλεμοι, που έχει επιβάλλει ο ανεπτυγμένος καπιταλιστικός  κόσμος που θαυμάζουν.

Η αντικαπιταλιστική αριστερά είναι αναγκαίο να  εντάξει την αποκάλυψη της στάσης ξεπουλήματος της λαϊκής περιουσίας και αυτοτελούς υπόστασης αυτής της χώρας  στον σταθερό προσανατολισμό της για ανάδειξη της καθοριστικότητας των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων. Να μιλήσει από την σκοπιά των έθνους των εργαζομένων, διεκδικώντας ηγεμονία απέναντι σε μια  απογυμνωμένη στα μάτια του λαού αστική στρατηγική υποταγής και παράδοσης.

Το εθνικό αστικό κράτος, σε μεγάλο βαθμό  είναι ταυτόχρονα ανεπτυγμένο    με το εθνικό κεφαλαιοκρατικό σύστημα, την ιδεολογία του και τις αξιακές κατασκευές της αστικής τάξης που κυριαρχούν  και ηγεμονεύουν.

Η επίκληση της ‘’εθνικής ενότητας’’, ήταν και είναι μόνιμη επωδός σε δύο περιπτώσεις. Η πρώτη αφορά την ανάγκη να προταχθεί το συνολικό ταξικό συμφέρον της αστικής τάξης, έναντι των εσωτερικών της αντιθέσεων ή της υστέρησης του πολιτικού προσωπικού της. Η δεύτερη αναφέρεται στην ανάγκη να εμφανίζονται τα στενά ιδιοτελή συμφέροντα και υπηρετούσες αυτά αξίες της άρχουσας μειοψηφίας, ως συμφέροντα και αξίες όλης της κοινωνίας και του έθνους. Στο βαθμό που αυτές οι  δύο αυτές πλευρές συναρθρώνονται και υπηρετούνται, το καθεστώς της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, έχει εξασφαλίσει την πολιτική του κυριαρχία και ιδεολογική ηγεμονία. Πιο απλά έχει πετύχει την νομιμοποίηση του. Ο ‘’εθνικός στόχος’’ της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (πρόδρομη μορφή της ΕΕ), από το 1960 ακόμη, αποτέλεσε βασικό άξονα, όχι μόνο για την ωρίμανση και επιβολή της αστικής στρατηγικής στην Ελλάδα, αλλά και για την ηγεμονία της επί της κοινωνικής πλειοψηφίας. Ακόμη και επί της αριστεράς.

Ας προσέξουμε όμως την πολιτική στιγμή. Και οι δύο αυτοί θεμελιακοί πυλώνες της ‘’εθνικής αστικής στρατηγικής’’, δηλαδή ενοποίηση των αστικών δυνάμεων σε μια κοινή στρατηγική και πολιτική  ηγεμονία επί της κοινωνικής εργαζόμενης πλειοψηφίας, κλονίζονται πολύ σοβαρά. Αυτό δεν αφορά μόνο την κρίση χρέους. Σχετίζεται με την κρίση της ίδιας της ΕΕ και την μεγάλη απειλή της βαθύτατης καπιταλιστικής κρίσης που έχει διεθνή και δομικά χαρακτηριστικά.

Σημαντικότατα  τμήματα της αστικής τάξης  επωφελούνται αναμφίβολα ισχυρά από τις εξελίξεις.  Όσοι  για παράδειγμα  έχουν συνδέσει απόλυτα την μοίρα τους και τις δουλειές τους με το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Αλλά και μεγάλες επιχειρήσεις με εξαγωγικό προσανατολισμό, είδαν τα πορτοφόλια τους να ξανα-φουσκώνουν στο πρώτο εξάμηνο του 2011, επωφελούμενες  από το νέο έρημο τοπίο των διαλυμένων εργασιακών σχέσεων. Άλλες προετοιμάζονται   να συμμετάσχουν στο ξεπούλημα της δημόσιας επιχείρησης και την ιδιωτικοποίηση των τελευταίων κοινωνικών δομών.  Η τουριστική βιομηχανία προσαρμόζεται ήδη στη νέα πραγματικότητα και η εικόνα.

Ωστόσο, από την άλλη,  πλειάδα μικρών, μικρομεσαίων ή και μεσαίων  επιχειρήσεων της ιδιότυπης ελληνικής οικονομικής κοινωνικής δομής, αφού επιχείρησαν να επιζήσουν μεταφέροντας το βάρος του αβάσταχτου οικονομικού ανταγωνισμού στην πλευρά της εργασίας, καθηλώνοντας τους μισθούς, βλέπουν σήμερα έντρομες να αναπτύσσεται η καταστροφή της με απείρως μεγαλύτερη ταχύτητα.

Μέσα στην ίδια την εργαζόμενη πλειοψηφία,  η κυβέρνηση και το κεφάλαιο επιχειρούν να ακρωτηριάσουν  ριζικά την δυνατότητα πολιτικής συγκρότησης της, αλλάζοντας το τοπίο των εργασιακών σχέσεων. Οδηγώντας όχι μόνο σε ένα απόλυτο εργοδοτικό δεσποτισμό, αλλά και σε ένα ατέλειωτο εμφύλιο μεταξύ των εργαζομένων ή των εργαζομένων και των ανέργων ή/και των μεταναστών. Ωστόσο, μέσα στο πεδίο της σχετικής υποβάθμισης του ελληνικού καπιταλισμού έναντι των ανταγωνιστών του, που είναι αναπόδραστη στο νέο πεδίο της ΕΕ, δεν υπάρχει   επαρκής δυνατότητα να οικοδομήσουν   υλικά συμμαχίες.

Από πολλές πλευρές ‘’οι πάνω δεν μπορούν’’ να κυβερνήσουν όπως παλιά.

Η πολιτική κρίση είναι καθολική. Αφορά όλο το πλέγμα των σχέσεων ανάμεσα στις τάξεις και τα κοινωνικά στρώματα. Βλέποντας τα πράγματα αντίστροφα, είναι η στιγμή της δυνατότητας για αποτίναξη των στιγμάτων και κατηγοριών  περί  ‘’συντεχνιασμού’’ ή και ‘’εθνικισμού’’  των συμφερόντων της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας. Της  ιστορικής ευκαιρίας για ανάδειξη των αντικαπιταλιστικών  αιτημάτων,  όχι μόνο ως ανάγκη επιβίωσης της εργατικής τάξης, των ανέργων, των αγροτών και των φτωχών ως ξεχωριστών κατηγοριών, αλλά ως καθολική παν-κοινωνική ανάγκη. Να σηματοδοτηθεί η αντίσταση για την ανατροπή  της κυβέρνησης του μεσοπρόθεσμου, καθώς και  των αντεργατικών πολιτικών και της ΕΕ, από την διεκδίκηση της  ηγεμονίας της συνολικής πορείας της Ελλάδας, από την σκοπιά των συμφερόντων  του ‘’έθνους των εργαζομένων’’.  Ώστε η Ελλάδα να αποδειχτεί  ο αδύνατος κρίκος και για την καπιταλιστική ολοκλήρωση, αλλά και για τον καπιταλιστική ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Το ‘’εθνικό’’ αυτό καθήκον, είναι η συμβολή του ελληνικού εργατικού κινήματος σε ένα σύγχρονο επαναστατικό διεθνισμό.

Είναι γεγονός ότι  η επίσημη εθνική ιστορία (που πάντα γράφεται από τους κυρίαρχους και τους νικητές) σφραγίζεται οργανικά από την αστική ηγεμονία. Ωστόσο, οι αγώνες των λαϊκών τάξεων συγκαθορίζουν σε σημαντικό (αν και λανθάνοντα) βαθμό τα ιδιαίτερα γνωρίσματα της έννοιας του «έθνους».  Η  ιστορική συγκρότηση του γαλλικού έθνους, εξαιτίας των αλλεπάλληλων επαναστατικών εμπειριών, ‘’αιχμαλωτίζεται’’ από αυτές, σε ένα μεγάλο βάθος ιστορικού χρόνου, αποδίδοντας ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στην εθνική ταυτότητα. Το ίδιο ισχύει και με την επαναστατική παράδοση των Ζαπάτα, Μπολιβάρ ή Σαντίνο στην Λατινική Αμερική, που χρωματίζει πλήθος ετερογενών πολιτικών ρευμάτων και κινημάτων (από λαϊκά εθνικιστικά, κομμουνιστικά,  έως αναρχικά) εδώ και αιώνες.  Αλλά και η φλεγόμενη  Ελλάδα της  εθνικής αντίστασης, σηματοδότησε ιδιαίτερες δυνατότητες συνάρθρωσης της εθνικής αξιοπρέπειας,  με την  διεκδίκηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της λαοκρατίας.

Ζούμε σε μια τέτοια πολιτική στιγμή, όπου αυτή η σύνδεση μπορεί να επιτευχθεί με σύγχρονους και πρωτότυπους όρους, που θα καθορίζονται από την προοπτική της καθολικής εργατικής και κοινωνικής χειραφέτησης και με την ηγεμονία της σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να συζητηθούν και να αντιπαλευτούν.

Πριν από όλα η ένταξη του εθνικού ζητήματος και της λαϊκής κυριαρχίας, στην απατηλή στρατηγική της ‘’εθνικής ενότητας’’. Δεν μιλάμε μόνο για την  ακροδεξιά παραδοσιακή εθνικιστική  εκδοχή της πατριδοκαπηλείας, της τουρκοφαγίας ή αλβανοφοβίας. Αλλά και για τα βαθιά χνάρια που έχει αφήσει η λεγόμενη ‘’εθνική λαϊκή ενότητα’’ του ΠΑΣΟΚ, η οποία σήμερα εκφράζεται με ένα κάλεσμα  διαταξικής συμμαχίας και άμυνας απέναντι στην παγκοσμιοποίηση ή τις μεγάλες πολυεθνικές. Οι οπαδοί αυτού του καλέσματος (από την Σπίθα  έως τον Κοτζιά, με διαφορετικό βέβαια τρόπο), φυσικά και δεν εντοπίζουν την  καπιταλιστική συγκρότηση σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο ως  γεννήτορα αυτών των εχθρών. Αντίθετα, από αυτήν  εκστασιάζονται και στις στιγμές της ακμής της την υπηρετούν προθύμως. Για εμάς, η κοινωνία  δεν είναι ενιαία, οι στόχοι δεν είναι κοινοί. Το καθοριστικό στοιχείο είναι η αντίθεση αυτών που παράγουν κοινωνικό πλούτο και πολιτισμό, με αυτούς που τα νέμονται στηριγμένοι στην ατομική ιδιοκτησία, το διευθυντικό δικαίωμα, το μονοπώλιο της κρατικής βίας και τη δικτατορία των υποτελών ΜΜΕ.

Το δεύτερο στοιχείο που πρέπει να αφήσουμε πίσω μας, είναι η αποτυχημένη στρατηγική σύνδεσης εθνικού-κοινωνικού,  που έχει ταλαιπωρήσει τραγικά το εργατικό κίνημα και την κομμουνιστική αριστερά. Η  ένταξη της κοινωνικής επανάστασης και της εργατικής εξουσίας  σε ύστερο (χρονικά και ποιοτικά) καθήκον μιας εθνικής ανεξαρτησίας που θα καταχτιόταν από μια συμμαχία με την λεγόμενη ‘’εθνική’’ αστική τάξη, ενάντια στις ηγεμονικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, για την αποτίναξη της ‘’εξάρτησης’’ από αυτές. Το βάθος αυτής της προσέγγισης γίνεται περισσότερο κατανοητό, όχι αν συζητήσουμε για το Νεπάλ, αλλά ενθυμούμενοι ότι στην κατηγορία των εξαρτημένων χωρών  είχαν ενταχθεί από τα αντίστοιχα ΚΚ ακόμη και η Γαλλία (από την Γερμανία), αλλά και ο Καναδάς (από τις ΗΠΑ)! Η πολιτική αυτή γραμμή καταδίκασε σε αποτυχία την μεγάλη πολιτική τομή που δημιούργησε η ελληνική αριστερά την δεκαετία του 40. Η αποτυχία δεν ήταν στην σύνδεση του εθνικού ζητήματος με την λαοκρατία. Κάθε άλλο: Θα κοσμεί πάντα το κομμουνιστικό κίνημα ο επιτυχής προσανατολισμός του στην εθνική αντίσταση ενάντια στους Γερμανούς καταχτητές. Αντίθετα η δεξιά και η αστική εθνική ηγεσία θα μείνει στην ιστορία για τον δοσιλογισμό της και το φίλημα της κατουρημένης ποδιάς πρώτα των Γερμανών και μετά των Αγγλο-αμερικανών, φτάνοντας έως και στον εμφύλιο. Το πρόβλημα ήταν η υποταγή της επανάστασης και της λαοκρατίας στην πολιτική στρατηγική της ‘’εθνικής ενότητας’’.

Τέλος, στο στόχαστρο μας, πρέπει να βρεθεί και η ιδεολογία και πολιτική πρακτική του λεγόμενου ‘’ευρωπαϊσμού’’, ιδιότυπη σύμμειξη κλασσικού ραγιαδισμού και αστικού κοσμοπολιτισμού.  Η επιτυχία της αστικής τάξης είναι η ευρύτερη εμπέδωση του Καραμανλικού δόγματος της μεταπολίτευσης ‘’ανήκομεν εις την Δύσην’’. Φαίνεται παράδοξο, ωστόσο αποτελεί γεγονός, ότι ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής αριστεράς αποδέχτηκε, αλλά και τροφοδότησε ισχυρότατα και με νέα καύσιμα αυτό το δόγμα. Θαυμάζοντας την καπιταλιστική ολοκλήρωση της ΕΕ. Αποδίδοντας σε αυτήν στοιχεία αντικειμενικής προοδευτικής εξέλιξης. Αναγορεύοντας την, αυθαίρετα και αντι-ιστορικά -στην καλύτερη περίπτωση- ως το νέο πεδίο ταξικής πάλης και σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν και μεσαία στρώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας που προσδοκούσαν και πράγματι έγιναν νομείς της πρόσκαιρης οικονομικής χρηματοδότησης από την ΕΕ. Ήταν το  αναγκαίο αντιστάθμισμα της προσαρμογής της ελληνικής κοινωνίας σε αυτήν, με καταστροφή της γεωργίας και αντιδραστική αναδιάρθρωση της βιομηχανίας, με κύριο θύμα την εργατική τάξη, αλλά και τις παραγωγικές προοπτικές μιας αντικαπιταλιστικής ανάπτυξης και επαναστατικής διεθνοποίησης στην περιοχή. Η λεγόμενη ευρωπαϊκή αριστερά, δεν ήταν μόνο φορέας ιδεολογικών κατασκευών του ‘’ευρωπαϊσμού’’, αλλά και βασικός μοχλός διαμόρφωσης της ευρωπαϊκής προοπτικής και διαχείρισης της, μέσω εθνικών και κοινοτικών μηχανισμών. Αυτό δημιουργεί ένα απροσπέλαστο όριο ακόμη και σήμερα, εποχή ισχνών ευρωπαϊκών αγελάδων, για να κάνουν αυτά τα τμήματα την αναγκαία στροφή σε μια στάση αντίθεσης στην συμμετοχή στην ευρωζώνη και στην ΕΕ. Ακόμη και σήμερα στέκονται με εχθρότητα ή υποτίμηση απέναντι στην αναγκαία  προσπάθεια να αναδειχθεί ότι την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ,  τα έχουν  ανάγκη μόνο η ελληνική αστική τάξη και το πολιτικό υπηρετικό της προσωπικό και όχι τα λαϊκά στρώματα. Μιλούν περιφρονητικά ακόμη και για ‘’τριτοκοσμισμό’’ και ‘’εθνικισμό’’.

Στη σημερινή περίοδο, τουλάχιστον για την Ελλάδα,  δεν υπάρχει ζήτημα εθνικής ολοκλήρωσης ή αυτοδιάθεσης με τον τρόπο που το έθετε ο Λένιν. Προκύπτει όμως σαφώς ζήτημα ''λαϊκής κυριαρχίας'' και δημοκρατίας, όταν «κυριαρχικές» αρμοδιότητες μετατίθενται σε επίπεδο τρόικας και ΕΕ.  Ανακύπτει σαφώς θέμα «εθνικό ζήτημα» με σύγχρονους όρους,  όταν οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί καταργούν ή αλυσοδένουν την  «εθνική» κρατική διαχείριση.

Σε τι όμως ακριβώς συνίσταται αυτό το ‘’ζήτημα’’ και κυρίως ποιος είναι ο χαρακτήρας της απάντησης σε αυτό;

Πρέπει να δούμε  τις εξελίξεις από την οπτική γωνία της ταξικής πάλης.

Η  πρώτη μεγάλη αντιδραστική τομή που επιχειρείται (ή μάλλον βαθαίνει) και μας ενδιαφέρει είναι  η μεταφορά  λήψης των κρίσιμων αποφάσεων σε υπερεθνικά κέντρα αποφάσεων που θα επηρεάζονται όλο και λιγότερο από την πολιτική διαπάλη που ο λαϊκός παράγοντας μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά κυρίως στο εθνικό πεδίο.

Η δεύτερη τομή αφορά την ίδια την αντιδραστική μετάλλαξη των αστικών θεσμών σε εθνικό επίπεδο. Με σχετική κατάργηση κάθε δευτερεύοντος κοινωνικού στοιχείου της κρατικής δομής, καθώς και στοιχείων πολιτικής δημοκρατίας, προς όφελος μιας αντιδραστικής αυταρχικής θωράκισης σε ένα ρόλο μαντρόσκυλου της διεθνούς πλουτοκρατίας και της ντόπιας αστικής τάξης.

Η  απάντηση   σε αυτή την προοπτική δεν μπορεί να είναι «εθνικο-ενωτική».

 Το γεγονός ότι η ελληνική αστική τάξη θα υποβαθμιστεί σε σχέση με τους ανταγωνιστές της στο νέο συσχετισμό που κυοφορείται, δεν αποτελεί λόγο για να την λυπηθούμε. Αντίθετα, έχουμε όλους τους λόγους και  τα επιχειρήματα, να της χρεώσουμε την συνολική ‘’εθνική’’  κοινωνική καταστροφή στην οποία υποβάλλει την εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, ακριβώς για να προστατέψει τα δικά της βρώμικα συμφέροντα.

Και αν είναι σήμερα σε δύσκολη θέση, έχουμε χρέος να την πατήσουμε στο λαιμό και όχι να απλώσουμε χέρι βοηθείας.  Αυτό είναι το  καθήκον που μπορεί και πρέπει να αναλάβει να φέρει σε πέρας το ‘’έθνος των εργαζομένων’’, που δεν χρωστάει τίποτα στην ΕΕ και στο ΔΝΤ, αλλά μόνο απέναντι στις επόμενες γενιές και τους καταπιεσμένους όλου του κόσμου. Είναι μια απάντηση ταξική, εργατική. Αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής.

Πηγή

Η κρίση θα τελειώσει μόνο με παγκόσμια οικονομική κατάρρευση!

http://www.antinews.gr/2011/07/10/111658/
Ανέκαθεν υπήρχαν κράτη που είχαν προβλήματα  με τα χρέη τους, αλλά αυτό που ζούμε σήμερα είναι η πρώτη πραγματικά παγκόσμια κρίση χρέους.
Δεν υπάρχει καμιά ανάλογη περίπτωση στο παρελθόν, που σχεδόν όλες οι χώρε του πλανήτη να πνίγονται συγχρόνως στα χρέη.
Η σημερινή κρίση δεν πρόκειται να τελειώσει αν δεν υπάρξει μια παγκόσμια οικονομική κατάρρευση. Δεν υπάρχει κάποια ελπίδα για μια οργανωμένη διέξοδο από το σημερινό οικονομικό χάλι.
Αυτή τη στιγμή, η ΕΕ και το ΔΝΤ δανειοδοτούν εκτάκτως την Ελλάδα, την Ιρλανδία, και την Πορτογαλία, αλλά το μόνο που θα καταφέρουν είναι τις δώσουν λίγους μήνες παράταση.
Η δανειοδότηση των υπερχρεωμένων χωρών, απλά αναβάλλει το μοιραίο χωρίς να προσφέρει λύση. Παράλληλα, δεκάδες άλλες χώρες πλησιάζουν κι αυτές στην ώρα του λογαριασμού.
Όλες οι οικονομικές διασώσεις για τις οποίες ακούμε δεξιά και αριστερά, απλά καθυστερούν το τέλος. Η αλήθεια είναι πως μόλις σταματήσει η έκτακτη βοήθεια προς την Ελλάδα, αυτή θα χρεοκοπήσει. Η μοίρα της είναι προδιαγεγραμμένη. Το παιχνίδι τελείωσε για αυτήν. Έχει ήδη ψηθεί.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των Ελλήνων είναι ότι επειδή ανήκουν στην ευρωζώνη δεν μπορούν να τυπώσουν δικό τους χρήμα. Και αν η Ελλάδα δεν μπορεί να βρει λεφτά στο εσωτερικό της, τότε αναγκάζεται να στραφεί σε εξωτερική βοήθεια.
Δυστυχώς, τα χρέη της είναι πλέον τόσο δυσθεώρητα που είναι αδύνατο να τα εξυπηρετήσει. Προβλέπεται, ότι στο τέλος του χρόνου, το δημόσιο χρέος της θα είναι 166% του ΑΕΠ της.
Η οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας είναι αναπόφευκτη. Αν συνεχίσει να ανήκει το ευρώ, θα γονατίσει. Αν φύγει από το ευρώ, θα καταρρεύσει. Και όταν η ΕΕ αποφασίσει ότι είναι μάταιο πλέον να την βοηθάει, τότε  θα σημάνει και το τέλος της.
Σήμερα, ελάχιστοι είναι αυτοί που ενδιαφέρονται να δανείσουν στην Ελλάδα. Τα περισσότερα κράτη του κόσμου συνεχίζουν να λειτουργούν,  επειδή απλά μπορούν και δανείζονται με χαμηλά επιτόκια. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει η Ελλάδα. Σήμερα, τα σπρέντς στα διετή ελληνικά κρατικά ομόλογα αγγίζουν το 28%.
Ευτυχώς για τον υπόλοιπο κόσμο, η Ελλάδα αποτελεί μικροσκοπικό κομμάτι της παγκόσμιας οικονομίας. Όταν όμως τα επιτόκια φτάσουν σε αυτά τα επίπεδα για οικονομίες όπως αυτές της Αμερικής και της Ιαπωνίας, τότε θα επικρατήσει το παγκόσμιο οικονομικό χάος.
Γιατί λοιπόν όλοι εστιάζουν σήμερα στην μικρή Ελλάδα; Επειδή υπάρχει ο φόβος και ο πανικός μην τυχόν και η κρίση μεταδοθεί.
Πρόσφατα, η Moody’s Investors Service υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της Πορτογαλίας κατά τέσσερις μονάδες. Το πορτογαλικό χρέος θεωρείται πλέον «σκουπίδι». Το ανησυχητικό είναι ότι σύμφωνα με την Moody’s, η κατάσταση της Ελλάδας έπαιξε ρόλο στην υποβάθμιση της Πορτογαλίας.
Όπως ανέφερε:
«Αν και η πορτογαλική αξιολόγηση με Βα2 παρουσιάζει μικρότερο κίνδυνο αναδιάρθρωσης από την αντίστοιχη  ελληνική αξιολόγηση με Caa1, η πρόθεση της ΕΕ να παράσχει επίσημη στήριξη είναι ένας σημαντικός παράγοντας για τη Πορτογαλία, επειδή αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρχει συμμετοχή ιδιωτών προκειμένου να βοηθηθεί οικονομικά η χώρα στο μέλλον. Αυτή η εξέλιξη είναι σημαντική αφού όχι μόνο αυξάνει τα ρίσκα για τους σημερινούς επενδυτές, αλλά αποθαρρύνει τον μελλοντικό ιδιωτικό δανεισμό, και μειώνει τις πιθανότητες να μπορεί η Πορτογαλία να ξαναποκτήσει πρόσβαση στις αγορές με βιώσιμους όρους…».
Καταλάβατε τι μας λένε; Βασικά, η Moody’s μας λέει ότι οι όροι της ελληνικής διάσωσης κάνουν λιγότερο ελκυστικό το πορτογαλικό χρέος επειδή και η Πορτογαλία θα αναγκαστεί σε κάποια φάση να διασωθεί κι αυτή. Αν η ΕΕ δεν μπορεί να εγγυηθεί πλήρως τα χρέη των χωρών μελών της, τότε οι επενδυτές απομακρύνονται.
Έτσι, η υποβάθμιση της Πορτογαλίας προκαλεί μια σειρά από συνέπειες. Το κόστος της ασφάλισης του δημόσιου χρέους της ανέβηκε στα ύψη, όπως στα ύψη ανέβηκαν και τα σπρέντς των πορτογαλικών ομολόγων.
Όμως δεν είναι μόνο η Πορτογαλία που αντιμετωπίζει κινδύνους. Η Moody’s προειδοποίησε ότι μέσα στους επόμενους μήνες, σκοπεύει να υποβαθμίσει και την αξιολόγηση της Ιταλίας, που σήμερα είναι Αα2. Το ίδιο κινδυνεύουν και η Ισπανία με την Ιρλανδία, ενώ η δεύτερη μάλλον θα χρειαστεί και μια νέα διάσωση.
Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Και αν αρχίσουν να πέφτουν τα ντόμινο, σύντομα θα καταρρεύσει και η ΕΕ. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν τεράστια ανοίγματα στο χρέος των κρατών, και έχουν πιάσει τα όριά τους. Είναι σαν μια επανάληψη του 2008, όταν κατέρρευσε η Lehman Brothers.
Και πως αντιδρά η ΕΚΤ; Ανεβάζει και πάλι τα επιτόκια! Και αυτό δεν πρόκειται να βοηθήσει καθόλου τις χώρες PIIGS.
Βέβαια, η Ευρώπη δεν είναι η μόνη που έχει προβλήματα. Στην Ιαπωνία, το δημόσιο χρέος είναι ήδη στο 226% του ΑΕΠ. Η ιαπωνική κυβέρνηση αντέχει διότι προς το παρόν ο λαός της χώρας δείχνει πρόθυμος στο να δανείζει τεράστια ποσά στο κράτος, με απίστευτα χαμηλά επιτόκια. Αν αυτό αλλάξει, που θα αλλάξει, η Ιαπωνία θα κινδυνεύσει. Μάλιστα, όπως έγραψε το Forbes, ακόμη και μια μικρή αύξηση των επιτοκίων θα οδηγήσει τις αποπληρωμές των τόκων στο ιαπωνικό χρέος να ξεπεράσουν τα συνολικά κρατικά έσοδα της χώρας μέχρι το 2019.
Και βεβαίως, το μεγαλύτερο χρέος όλων το έχουν οι ΗΠΑ. Η Αμερική είναι τόσο υποδουλωμένη στα χρέη της,  που δεν υπάρχει καμία διέξοδος με το σημερινό σύστημα. Η Αμερική βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο. Ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο. Παντού στον πλανήτη τα χρέη συσσωρεύονται, και σύντομα θα πέσουμε πάνω σε τοίχο.
Η Wall Street Journal γράφει πως οι διαδικασίες αυτές δεν είναι γραμμικές. «Μπορεί να αυξάνεις τα χρέη για κάποιο διάστημα και δεν συμβαίνει τίποτα. Μετά όμως πέφτεις επάνω σε τοίχο και μπάμ! Αυτό που άλλοτε οι αγορές θα το αντιμετώπιζαν, τώρα πια δεν μπορούν…».
Έτσι είναι η φύση των φουσκών χρέους. Φουσκώνουν, φουσκώνουν, μέχρι που σκάζουν.
Μόνο μέσα στο 2011, τα κράτη του κόσμου θα εκδώσουν περί τα $5 τρισεκατομμύρια σε χρέος. Και οι αναλογίες των χρεών με τα εθνικά ΑΕΠ, όλο και αυξάνονται.
Η σημερινή διασύνδεση του κόσμου είναι τέτοια, που αν καταρρεύσει ένα και μόνο κράτος, θα καταστραφούν τράπεζες στην άλλη άκρη του πλανήτη. Ένα μόνο ντόμινο να πέσει, και οι επιπτώσεις θα είναι ανυπολόγιστες.
Ο συνδυασμός του χρέους με τα ανοίγματα των τραπεζών είναι τοξικός. Όμως αυτό είναι που συμβαίνει σήμερα παντού.
Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να τελειώσει η παγκόσμια κρίση χρέους, και είναι πάρα πολύ άσχημος.
Ας ελπίσουμε πως είμαστε έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουμε.
S.A.-The Economic Collapse