Ο Άγιος Σύζυγος της Πόρνης (Αληθινή, συγκλονιστική Ιστορία)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/01/blog-post_938.html


Ζούσε στην Αθήνα πρό ετών κάποιος άνθρωπος πού τον έλεγαν Νικόλαο.

Ταπεινός, ευσεβής, με τη νηστεία του, την αγρυπνία του και με «Θεϊκές καταστάσεις» όπως γράφει στις άγιες προσευχές του. Είχε μάλιστα και την αρετή της ελεημοσύνης.

Στα 35 χρόνια του, εφόσον τακτοποίησε τις άγαμες αδελφές του, απεφάσισε κι΄ αυτός να παντρευτεί. Όπως ήταν φυσικό, εφόσον ήταν και ευσεβής, θα έπρεπε να ψάξει να βρεί μία κοπέλα μέσα από την Εκκλησία, και πιθανόν να πείτε και μέσα από τις αδελφότητες, και οπουδήποτε αλλού υπήρχε ευλάβεια και ευσέβεια σε χώρους χριστιανικούς.

Αλλά όμως εκείνος διάλεξε κάτι άλλο…

Πήγε λοιπόν στην πλατεία Βάθης και πήγε σε ένα σπίτι της αμαρτίας. Και την πρώτη κοπέλα που τον υποδέχτηκε, της είπε :

-«Σήκω και έλα μαζί μου. Έταξα στο Θεό να γλυτώσω μια ψυχή από τη λάσπη. Έλα να σε βγάλω από δω μέσα. Θέλεις να γίνεις γυναίκα μου;»

Βέβαια κεραυνός να έπεφτε στο κεφάλι εκείνης τής κοπέλας, δεν θα ξαφνιάζονταν τόσο πολύ, όπως ξαφνιάστηκε εκείνη τη στιγμή. Την ευκαιρία βέβαια δεν την έχασε και έτσι δέχτηκε. Την δέχτηκε με την προϋπόθεση ότι θα εξομολογείτο και θα άρχιζαν μία καινούργια ζωή, όπως και πράγματι έγινε.

Η πρώην άσωτη γυναίκα ήταν πλέον στο πλευρό του Νικόλα σαν αγνότατο ρόδο. Φρόνιμη και σιωπηλή με τα νεανικά της χρόνια φωτεινά πλέον, απ’ τη μετάνοια και την εξομολόγηση στο καθαρό της πρόσωπο.

Πέρασε έτσι αρκετός καιρός. Αλλά η αμαρτία όμως είναι δυνατή, και δεν παρατάει εύκολα τα πλάσματα που δουλέψανε γι’ αυτήν, και για το μεγάλο αφεντικό της αμαρτίας που λέγεται διάβολος.

Έτσι λοιπόν η γυναίκα του Νικόλα, κύλισε ξαφνικά στην παλιά αμαρτία, και έγινε τώρα πλέον μοιχαλίδα. Σαν να την έπιασε βέβαια ένα είδος τρέλας.

Της μίλησε ο Νικόλας, ο καλός εκείνος σύζυγος,

-«Κοίταξε», της είπε, «δεν σου κρατάω καμιά κακία. Θα σ’ αφήσω όσα λεφτά έχω και το σπίτι ακόμα, και εγώ θα πάω στο Άγιο Όρος. Και αν με κρατήσουν εκεί θα γίνω μοναχός, αν όχι, θα γυρίσω πίσω, και θα δούμε τι θα κάνουμε.»

Και έφυγε…

Φτάνοντας ο Νικόλας στο Άγιο Όρος, έψαξε και έμαθε για έναν περίφημο και άγιο πνευματικό, ας τον πούμε παπα-Σάββα, και πήγε να τον συμβουλευτεί. Σαν τον άκουσε εκείνος, πήρε αυστηρή όψη και του είπε:

-«Δεν έχεις καμιά δουλειά εδώ πέρα. Αμαρτάνεις μόνον που το σκέπτεσαι. Έταξες να σώσεις την γυναίκα σου. Να πας πίσω να την ξαναπάρεις κοντά σου. Και προσπάθησε με τη ζωή σου, με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή και ελεημοσύνη να την σώσεις…»

Αποσβολώθηκε ο Νικόλας, κοντοστάθηκε, του φάνηκε πολύ βαριά αυτή η εντολή του πνευματικού, κατάλαβε όμως ύστερα από προσευχή που έκαμε κατά την διάρκεια της αγρυπνίας εκεί στο κελάκι εκείνου του αγιασμένου γέροντος και πήρε την απόφαση να γυρίσει πίσω.

Άνοιξε την αγκαλιά του, άνοιξε το σπιτικό του και την ξαναπήρε μέσα. Εκείνη ύστερα από την όλη αυτή διαδικασία, συγκινήθηκε, εξομολογήθηκε και έβαλε καινούργια αρχή.

Μα η αμαρτία είναι και γλυκιά και δυνατή και ισχυρή. Και η γυναίκα ξαναέπεσε, και ξαναέπεσε, και ξαναέπεσε, και ξαναέπεσε…

Ο Νικόλας υπέμενε, καρτερούσε, αγρυπνούσε ώρες, γονατιστός προσευχόταν γι’ αυτήν, σιωπούσε και νήστευε, νήστευε εξαντλητικά.

Ερεθισμένη από αυτήν την ανοχή πρόσθεσε στην ντροπή και κάτι άλλο πλέον, την άσχημη συμπεριφορά της. Άρχισε να τον φωνάξει, να τον ξεφτιλίζει, να τον βρίζει, να τον ματώνει καθημερινά με την θηριώδη εκείνη συμπεριφορά της, την διαβολική.

Πόσο θα μπορούσε αλήθεια να βαστάξει ο ανεξίκακος εκείνος άγιος άνθρωπος του αιώνος μας;

Περνούσαν τα χρόνια και ο Σταυρός γινόταν όλο και πιο αβάσταχτος. Έδειχνε σιγά σιγά να λυγίζει.

Και ξημέρωνε ημέρα της Καθαράς Δευτέρας.

Την πέρασε γονατιστός, λύγισε μπροστά στην σιωπή του Θεού που έδειχνε πως δεν νοιαζόταν πλέον για το πλάσμα του. Έπεσε μπροστά στο εικονοστάσι και με λυγμούς φώναξε:

-«Θεέ μου, ή φώτισέ την και δώσε της μετάνοια αληθινή, ή πάρε με. Δεν αντέχω άλλο τούτο το βάσανο 15 ολόκληρα χρόνια».

Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια!

Η γυναίκα του που ήλθε απέξω από την αμαρτία, γιατί είπαμε ήτανε νύχτα και ξημέρωνε η Καθαρά Δευτέρα, ήταν μια τέτοια ημέρα, που τον βρήκε γονατιστό και άκουσε και τα λόγια που έλεγε κλαίγοντας τούτος ο άνθρωπος, τη συγκλόνισε κυριολεκτικά, την πήραν τα κλάματα, … κατάλαβε την άβυσσο των κριμάτων της, … ήταν «η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή», αλλά η μετανοημένη πλέον.

Κεραυνοχτυπημένη λοιπόν από την θεία φώτιση, σωριάστηκε στα πόδια του και φώναξε:

«Συγχώρεσέ με, δεν είμαι μόνο τιποτένια, αλλά για τελευταία φορά. Για τελευταία και μοναδική φορά συγχώρεσέ με».Και κείνος πάλι την συγχώρεσε.

Και ακολούθησαν μετά από κείνην την βραδιά που ξημέρωνε η Μεγάλη Σαρακοστή και η Καθαρά Δευτέρα, ακολούθησαν χρόνια ευτυχίας, και με παιδιά μέσα στην οικογένεια, δύο αγγελούδια που τους χάρισε ο Πανάγιος Θεός, και ευλογία ήλθε μια για πάντα σε αυτό το σπιτικό, χάρις στην αγία υπομονή, τη μεγάλη καρδιά και την συγχωρητικότητα αυτού του ανθρώπου του Νικολάου, χάρις στην προσευχή του, χάρις στην υπομονή του, την ματωμένη υπομονή του, την πολλή του προσευχή και τα πολλά του τα δάκρυα.

Τελικά έσωσε έναν άνθρωπο !

Τώρα εγώ και σεις, αν ήμασταν στη θέση του, τι θα κάναμε; Γιατί αυτός ο άνθρωπος, όταν αύριο μεθαύριο κοιμηθεί, θα μας κρίνει επάνω στην Βασιλεία των Ουρανών για το πόσο υπήρξαμε ανεκτικοί στα σφάλματα του πλησίον μας. Δεν λέω του συντρόφου μας, λέω του πλησίον μας, του οποιουδήποτε πλησίον μας.

Και πόση προσευχή κάναμε γι’ αυτόν, και πόση νηστεία, και πόσα δάκρυα χύσαμε για να αλλάξει ζωή, για να αλλάξει διαγωγή.

Αυτή είναι η αληθινή ζωή του Ευαγγελίου. Αυτή είναι η πράξις των Πράξεων των Αποστόλων, των συμβουλών των Αποστόλων, των εντολών του Αγίου Θεού, αυτή είναι η πράξις, την οποία πρέπει να την δείχνουμε με την ζωή μας κάθε μέρα.

Πάντως εκείνο που θέλω να παρακαλέσω όλους σας, είναι να ενθυμούμεθα ότι την αρετήν θα την διαπράττουμε όσο το δυνατόν δύναται στα κρυφά, μέσα στο ταμείον της καρδιάς μας, όπου θα θησαυρίζουμε τις αρετές του Αγίου Θεού, για να ωφεληθούμε…

Να ωφεληθούμε όχι μόνον εμείς προσωπικά, αλλά για να ωφεληθεί και ο σύντροφος της ζωής μας, να ωφεληθούν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, και να δημιουργήσουμε με την δική μας αγιασμένη ζωή, με τη δική μας ανεξικακία, με την δική μας συγχωρητικότητα, με τη δική μας ολόθερμη αγάπη, όχι την ψεύτικη, όχι την φαινομενική, όχι των χειλέων, την καρδιακή αγάπη, να δημιουργήσουμε μία ασπίδα, ένα προπέτασμα πως θα το πώ, μια ασφάλεια, γύρω από την οικογένειά μας…

Έτσι ώστε χάριν ημών και χάριν των προσωπικών μας αγώνων, και της αγάπης που θα έχομε προς τον Θεόν και τον πλησίον, όταν θα έρθουν οι δύσκολες ώρες, -και έρχονται, δεν καθορίζουμε είπαμε ημερομηνίες, αλλά έρχονται,- να μας ασφαλίσει ο Θεός.

Να πιάνουμε το σάπιο δένδρο και να ζωντανεύει, το ξερό και να βγάζει καρπούς, να σταυρώνουμε το άδειο μπουκάλι και να γεμίζει από λάδι. Θα το κάνει το θαύμα αυτό ο Θεός στούς δικούς Του ανθρώπους, αφού το έκανε και στον άπιστο τον αχάριστο εκείνον Ισραηλιτικό λαό, για σαράντα ολόκληρα χρόνια στην έρημο.

Θα το κάνει και σε μας ο Χριστός όταν έρθουν οι δύσκολες αυτές ώρες, αρκεί να είμεθα από σήμερα και από τούτη τη στιγμή κοντά εις τον Πανάγιο Θεόν.

Η αγάπη του Αγίου Θεού, εύχομαι νάναι πάντοτε μαζί σας,

Αμήν.


Πηγή: diakonima.gr

Ο μορφωμένος Δεσπότης και ο αγράμματος ασκητής

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/52242-%CE%BF-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CF%83%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82

Πριν από πολλά χρόνια ζούσε σε κάποιο χωριό της πατρίδος μας ένας νέος, που από μικρός είχε τον πόθο να γίνει ασκητής.
Υπήρχαν όμως κάποιες δυσκολίες: Ήτο αγράμματος, βραδύγλωσσος, λίγο βραδύνους και με οικογενειακές υποχρεώσεις.

Όμως στην ηλικία των 40 περίπου ετών μπόρεσε να πραγματοποίηση την κρυφή του άγια επιθυμία. Έφυγε από το χωριό του και περιπλανώμενος από τόπου εις τόπον κατέληξε σ’ ένα ερημονήσι, όπου βρήκε ένα γέρο ασκητή που του ανέπαυσε την καρδιά και έγινε υποτακτικός του.
Με έκπληξη λοιπόν παρατηρούσε ότι: όταν προσηύχετο ο Γέροντας του έλαμπε ολόκληρος, και ιδιαιτέρως όταν παρακλητικά και μετά δακρύων έλεγε «Κύριε, ελέησόν με».
Ο Γέρο-ασκητής ήτο κι αυτός αγράμματος, αλλά οι συμβουλές του ήσαν πολύτιμες και γεμάτες σοφία και όλη του η πνευματική προσπάθεια συγκεντρώνετο στο πως να μάθει να προσεύχεται και ο υποτακτικός του με το «Κύριε, ελέησόν με».
Την τελευταία ημέρα της ζωής του ο Γέροντας ασκητής χάρισε στον υποτακτικό του το τρίχινο μισοτριμμένο ράσο του, ξάπλωσε κάτω, έκανε τον σταυρό του και λέγοντας τρείς φορές «Κύριε, ελέησόν με», «Κύριε, ελέησόν με», «Κύριε, ελέησόν με» η οσιακή του ψυχή πέταξε στον ουρανό.
Μετά την κοίμηση και ταφή του Γέροντος του ο εν λόγω υποτακτικός ζούσε πλέον ολομόναχος στο ερημονήσι ως ασκητής και ησυχαστής μέσα σε μια σπηλιά, ακολουθώντας το ίδιο τυπικό προσευχής και κανόνων που παρέλαβε από τον Γέροντά του. Έτσι πέρασαν 30 ολόκληρα χρόνια, χωρίς να δει ποτέ του άνθρωπο.
Με το πέρασμα όμως των ετών και με την βραδυγλωσσία και βραδύνοια που τον διέκρινε, μπέρδευε τα λόγια της Ευχής και προσευχόμενος έλεγε «Κύριε, μη με ελεήσης». Η καρδιά του όμως ήτο δοσμένη ολόκληρη στον Θεό, γι’ αυτό και τα δάκρυα έτρεχαν άφθονα από τα γεροντικά του μάτια, όταν μέρα-νύκτα προσηύχετο με κατάνυξη και συντριβή, επαναλαμβάνοντας χιλιάδες φορές το «Κύριε, μη με ελεήσης».
Κάποια ανοιξιάτικη ημέρα ένα καράβι άραξε κοντά στο ερημονήσι. Ένας από τους επιβάτες του ήτο ο επίσκοπος της επαρχίας εκείνης και ο καπετάνιος για να τον ξεκουράσει και να τον ευχαριστήσει τον πήρε με μια βάρκα και πήγαν στο νησί για να περπατήσουν.
Αντίκρισαν εκεί ένα μονοπάτι το οποίο ακολούθησαν και έφθασαν μπροστά σε μια σπηλιά όπου από μέσα άκουσαν την πονεμένη προσευχή του ασκητού που έλεγε συνεχώς «Κύριε, μη με ελεήσης».
Προχώρησε ο επίσκοπος και είδε ένα σκελετωμένο γέροντα ασκητή, με μάτια βαθουλωμένα μέσα στις κόγχες τους, να είναι γονατιστός και ολόλαμπρος· να προσεύχεται και να κλαίει.

Ο δεσπότης με πολλή συστολή προσπάθησε να του πει ότι αυτή η προσευχή του δεν είναι σωστή και πρέπει να λέγει «Κύριε, ελέησόν με».
Ταράχθηκε ο ασκητής πιστεύοντας, ότι 30 τόσα χρόνια έκανε κακό στην ψυχή του και ξέσπασε σε κλάματα ικετεύοντας τον επίσκοπο να τον μάθει να λέγει σωστά την προσευχή. Κι εκείνος με δέος προσπάθησε για αρκετή ώρα να του ΄΄στρώσει΄΄ την γλώσσα στο να λέγει «Κύριε, ελέησόν με».
Φεύγοντας ο επίσκοπος τον συνόδευσε ο ασκητής μέχρι την ακροθαλασσιά, επαναλαμβάνοντας μαζί του το «Κύριε, ελέησόν με», για να μην το ξεχάσει.
Το καράβι έφυγε και ο ασκητής το παρακολουθούσε με το βλέμμα του λέγοντας συνεχώς «Κύριε, ελέησόν με». Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και ο ερημίτης ξέχασε το «Κύριε, ελέησόν με», σάστισε και ζαλίστηκε!!!
--Και τώρα τι θα γίνω; και ξέσπασε σε δάκρυα. Στην απελπισία του πετάει στην θάλασσα το κουρελιασμένο ράσο του και βαδίζει πάνω σ’ αυτό προς το καράβι

--Φάντασμα, φάντασμα...! φώναζαν τρομαγμένοι οι ναύτες.
Με τις φωνές ανέβηκε ο δεσπότης στο κατάστρωμα και είδε τον ασκητή να του φωνάζει:
--Τι να λέω; Τι να λέω δεσπότη μου; Και εκείνος με συγκίνηση του απάντησε:
--Ό,τι έλεγες να λες παιδί μου! Αυτή είναι η καλύτερη προσευχή για την ψυχή σου. Συγχώρεσέ με και κάνε και για μένα ένα σταυρό…

Ο Ασκητής και ο Ληστής (Διδακτική Ιστορία)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/01/blog-post_432.html


Ήταν ένας γέροντας ασκητής και αναχωρητής, ο οποίος ασκήτευσε σ’ ένα έρημο τόπο 70 χρόνια με νηστεία, παρθενία και αγρυπνία. Στα τόσα δε χρόνια που δούλευε στο Θεό δεν αξιώθηκε να δει καμία οπτασία και αποκάλυψη εκ Θεού. Και σκέφθηκε, λέγοντας τούτο:

«Μήπως για καμίαν αφορμή που δεν ξέρω εγώ δεν αρέσει του Θεού η άσκησή μου, και η εργασία μου είναι απαράδεκτη· γιά τούτο δεν μπορώ να έχω αποκάλυψη και να δω κανένα μυστήριο:».

Αυτά λογιζόμενος ο γέροντας άρχισε να δέεται και να παρακαλεί το Θεό περισσότερο, προσευχόμενος και λέγοντας: «Κύριε εάν σου αρέσει η άσκησή μου και δέχεσαι τα έργα μου, δέομαί σου ο αμαρτωλός και ανάξιος, να χαρίσεις και σε μένα κάποιο από τα χαρίσματά σου, για να πληροφορηθώ με μία φανέρωση ενός μυστηρίου ότι άκουσες τη δέησή μου, για να περνώ θαρρετά και πληροφορημένα την ασκητική μου ζωή».

Ενώ τα έλεγε αυτά ο άγιος γέροντας και παρακαλούσε, άκουσε τη φωνή του Θεού να του λέει: «Αν και αγαπάς και θέλεις να δεις τη δόξα μου, πήγαινε μέσα στη βαθύτατη έρημο και θα σου αποκαλυφθούν μυστήρια».

Όταν άκουσε αυτή τη φωνή ο γέροντας, βγήκε από το κελλί του. Αφού απομακρύνθηκε, τον συνάντησε ένας ληστής, ο οποίος όταν είδε τον άββα, όρμησε με βία εναντίον του, θέλοντας να τον σκοτώσει. Όταν τον έπιασε, του είπε : «Σε καλή ώρα σε συνάντησα, Γέροντα, για να τελειώσω την εργασία μου και να σωθώ. Διότι εμείς οι ληστές έχουμε τέτοια συνήθεια και τέτοιο νόμο και πίστη. Ότι όποιος μπορέσει να κάνει εκατό φόνους, πηγαίνει στο παράδεισο.

Εγώ, μετά από πολλούς κόπους έως τώρα έκανα ενενήντα εννιά φόνους. Μου λείπει ακόμα ένας για να τελειώσω την εκατοντάδα μου και να σωθώ. Λοιπόν, σου χρωστάω μεγάλη χάρη και σε ευχαριστώ, γιατί σήμερα για σένα θ’ απολαύσω τον παράδεισο».

Όταν άκουσε τα λόγια του ληστή ο γέροντας, ξαφνιάστηκε και τρόμαξε με το ξαφνικό και ανέλπιστο πειρασμό. Και αφού με το νου του κοίταξε προς το Θεό σκέφτηκε και είπε: «Αυτή είναι η δόξα σου, Δέσποτα Κύριε, που θέλησες να δείξεις σε μένα το δούλο σου; Τέτοια συμβουλή έδωσες σε μένα τον αμαρτωλό, να βγω από το κελλί μου για να με πληροφορήσεις τέτοιο φοβερό μυστήριο; Με τέτοιες δωρεές αμείβεις τους κόπους της ασκήσεως που έκανα για σένα;

Τώρα αληθινά γνώρισα, Κύριε, ότι όλος ο κόπος της ασκήσεώς μου ήταν μάταιος· και όλες οι προσευχές μου θεωρήθηκαν από σένα σίχαμα και βδέλυγμα. Όμως ευχαριστώ τη φιλανθρωπία σου. Κύριε, ότι, καθώς γνωρίζεις, παιδεύεις την αναξιότητα μου, όπως μου πρέπει, για τις αμέτρητες αμαρτίες μου και με παρέδωσες στα χέρια του ληστή και φονιά».

Αυτά λέγοντας ο γέροντας λυπημενος δίψασε πολύ και είπε στο ληστή: «Παιδί μου, επειδή με το να είμαι αμαρτωλός, με παρέδωσε ο Θεός στα χέρια σου να με θανατώσεις και να γίνει έτσι η επιθυμία σου, όπως το θέλησες, και εγώ στερούμαι τη ζωή, σαν κακός άνθρωπος που είμαι, γι’ αυτό σε παρακαλώ κάνε μου μία χάρη και ένα πολύ μικρό θέλημα και δος μου λίγο νερό να πιω, και μετά αποκεφάλισέ με».

Όταν άκουσε ό ληστής το λόγο του γέροντα, θέλοντας με προθυμία να εκπληρώσει την επιθυμία του, έβαλε στη θήκη το σπαθί, που κρατούσε, και έβγαλε από τον κόρφο του ένα δοχείο και πήγε στο ποτάμι που ήταν εκεί κοντά και έσκυψε να το γεμίσει, για να φέρει στο γέροντα να πιεί. Και εκεί που προσπαθούσε να γεμίσει το αγγείο, πέθανε.

Όταν πέρασε λίγη ώρα και δεν ερχόταν ο ληστής, σκεπτόταν ο γέροντας και έλεγε: «Μήπως και ήταν νυσταγμένος και έπεσε και αποκοιμήθηκε και για αυτό αργεί και έτσι μπορώ νά φύγω και να πάω στο κελλί μου; Επειδή όμως είμαι γέρος, φοβάμαι, γιατί δεν έχω δύναμη να τρέξω, θα κουραστώ και θα με προφθάσει, και στο θυμό του θα με τυραννήσει χωρίς λύπη κόβοντάς με ζωντανό σε πολλά κομμάτια. Λοιπόν ας μη φύγω, αλλά ας πάω στο ποτάμι, να δω τί κάνει».

Πήγε λοιπόν ο γέροντας με­ τέτοιες σκέψεις και τον βρήκε πεθαμένο. Όταν τον είδε γέμισε θαυμασμό και έκπληξη. Και σηκώνοντας τα χέρια του στον ουρανό έλεγε: «Κύριε φιλάνθρωπε, εάν δεν μου αποκαλύψεις το μυστήριο αυτό, δεν κατεβάζω τα χέρια μου. Λυπήσου λοιπόν τον κόπο μου και φανέρωσέ μου αυτό το πράγμα».

Ενώ προσευχόταν ο γέροντας, ήλθε Άγγελος Κυρίου και του είπε: «Βλέπεις, αββά, αυτόν που βρίσκεται μπροστά σου πεθαμένος; Εξαιτίας σου πέθανε με αιφνίδιο θάνατο, για να γλυτώσεις εσύ και να μη σε θανατώσει. Λοιπόν θάψε τον ως ένα σωσμένο. Διότι η υπακοή που έκανε σε σένα και έκρυψε το φονικό σπαθί στη θήκη του, γιά να πάει να σου φέρει νερό, να σβήσει τη φλόγα της δίψας σου, με αυτό το έργο καταπράυνε την οργή του Θεού και τον δέχθηκε ως εργάτη της υπακοής.

Και η ομολογία των ενενήντα εννέα φόνων θεωρήθηκε ως εξομολόγηση. Λοιπόν θάψε τον και έχε τον με τους σωσμένους. Και γνώρισε απ’ αυτό το πέλαγος της φιλανθρωπίας και ευσπλαχνίας του Θεού. Καί πήγαινε χαίροντας στο κελλί σου και να είσαι πρόθυμος στις προσευχές σου και να μη λυπάσαι και να λες, ότι πως είσαι αμαρτωλός και στερημένος από αποκάλυψη.

Γιατί όπως είδες σου απεκάλυψε ο Θεός ένα μυστήριον. Να ξέρεις δε και τούτο, ότι όλοι οι κόποι της ασκήσεως σου είναι δεκτοί ενώπιον του Θεού· διότι δεν υπάρχει κανένας κόπος που γίνεται για το Θεό και να απορρίπτεται απ’ αυτόν». Αφού άκουσε αυτά ο γέροντας έθαψε τον νεκρό.

Από χειρόγραφο «Γεροντικό», της Ι. Μονής Φιλοθέου

Πορεία στη ζωή μας με τον Θεό. Τώρα και πάντοτε!

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/52253-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B8%CE%B5%CF%8C-%CF%84%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%B5

Είναι αλήθεια ότι μέσα στην Αγ. Γραφή εξυμνούνται δύο πολύ βασικά γνωρίσματα του Θεού: Το Κράτος και το Έλεός Του.
Δηλαδή η Δύναμη και τη Ευσπλαγχνία Του. Και οι δύο αυτές ιδιότητες του Καλού μας Θεού φαίνονται παντού μέσα στη Δημιουργία, ιδιαιτέρως όμως φαίνονται στη μέριμνά του και στο ενδιαφέρον του για τον άνθρωπο, την κορωνίδα της δημιουργίας, μη του λείψει τίποτε «από τα εγκόσμια και υπερκόσμια αγαθά» Του Δημιουργού Θεού μας.

Ο Κύριος λοιπόν είναι μακρόθυμος και πολυέλεος, παντοδύναμος και οικτίρμων. Αν όμως όλη αυτή τη δύναμη και την αγάπη την προσφέρει υπέρ του ανθρώπου για τα νόμιμα και ευλογημένα επίγεια αγαθά του, π.χ. υγεία, αυτάρκεια, οικογένεια, εργασία, μόρφωση και επιτυχία, πόσο μάλλον ο Θεός μας εργάζεται φιλάνθρωπα για την σωτηρία μας, “πάντα προς το του πλάσματος συμφέρον οικονομών”. Οι παρεμβάσεις του Θεού και οι επεμβάσεις Του μας οδηγούν στην ζωή, στην ευτυχία κατά Θεόν και στη σωτηρία τελικά.
Είναι αλήθεια τρισμέγιστη: “Ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν”. Μάλιστα λέγεται στην αγία Γραφή ότι “δεν θα θελήσει ο Θεός να πεθάνει ο αμαρτωλός (νοείται ο καλοπροαίρετος) μέχρις ότου επιστρέψει σε μετάνοια και να ζήσει αιώνια”. Γι αυτό ο Θεός, ο Δημιουργός μας, ο Νομοθέτης, ο Σωτήρας και ο Κριτής μας, φέρεται ως Πατέρας και μας παίρνει από το χέρι, ενίοτε και από το αυτί, παιδαγωγικά, και μας οδηγεί στην πίστη, στη μετάνοια, στην Ορθόδοξη Εκκλησία, “εκτός της οποίας δεν υπάρχει σωτηρία”.
Λέγει ο εβδομηκοστός δεύτερος ψαλμός: “ Εκράτησας της χειρός της δεξιάς μου”, δηλαδή με στήριξες, με βοήθησες, με οδήγησες. “Και εν τη βουλή σου ωδήγησάς με”: Ό,τι έκανες, τόκανες με τη θέλησή σου, βάσει δικού σου σχεδίου. Δεν με κράτησες προσωρινά, αλλά μέχρι τέλους με οδήγησες στον προορισμό μου. “Μετά δόξης προσελάβου με”: Όχι σαν σκουπίδι, όχι σαν απόπαιδο, όχι σαν κάποιον ανεπιθύμητο, αλλά θαυμαστά και ένδοξα, με πήρες κοντά Σου, όπως και στην Παραβολή του ασώτου ο Πατέρας δέχθηκε και τίμησε τον αποστάτη γυιό του... (Ψαλμ. οβ΄ 23-24)
Αλήθεια, τί σημαίνει ότι κρατάμε κάποιον από το δεξί χέρι; Σημαίνει ότι είμαστε δίπλα του, κοντά του, οικείοι και τον βοηθάμε αποτελεσματικά με πατρική φροντίδα και αγάπη. Αυτό ακριβώς κάνει και ο Θεός μας. Το λέμε κάθε φορά στην θεία Λατρεία μας: “Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς ο Θεός τη ση χάριτι”.
Ο Θεός επίσης δεν οδηγεί απλώς κρατώντας μας από το χέρι, αλλά πολύ συχνά σηκώνει στα χέρια Του τον αγωνιζόμενο, πάσχοντα, πεσμένο και πληγωμένο άνθρωπο, όπως ακριβώς έκανε ο Καλός Σαμαρείτης. Αυτό γίνεται πάντοτε “εκ Πατρός, δι΄ Υιού, εν Αγίω Πνεύματι”, δι΄αγίων και αγγέλων, όπως κρίνει κάθε φορά ο Κύριος.
Πρέπει λοιπόν να ξέρουμε ότι ο Καλός Θεός ούτε τώρα μας αφήνει ούτε μετά θάνατον, αν θέλουμε βέβαια και μείς να σωθούμε. Μας κρατάει από το χέρι. Τώρα μεν με τη βοήθεια της θείας χάριτος περπατάμε στους δρόμους της αρετής και της αλήθειας. Στην οδό, την αλήθεια και τη ζωή της Εκκλησίας. Με το λόγο Του, με τον πνευματικό μας και τα παραδείγματα των αγίων. Δεν είναι το ίδιο η πορεία στο φως της Ορθοδοξίας και Ορθοπραξίας με την πορεία στην σκοτεινή αμαρτωλή ζωή. Αν όμως εμείς θέλουμε να περπατάμε στα σκοτάδια της παρανομίας και όχι στα λευκά, αγνά και καθαρά μονοπάτια του Θεού, τότε είμαστε άξιοι της τύχης μας. Όλα θα ΄ρθούν στραβά, κακά κι ανάποδα... Γι΄ αυτό λέγει ο πρώτος ψαλμός: “μακάριος ανήρ ός ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών και εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη...”. Ας προσέξουμε πάρα πολύ το ρεύμα του κακού, τη νοοτροπία του κόσμου, τις κακές παρέες.
Όλη η Καινή Διαθήκη είναι γεμάτη από αυτή τη συμπόρευση του Κυρίου με τους μαθητές και τους ακροατές Του. Με τις ιεραποστολικές περιοδείες του Χριστού, όπου μαθητές και κόσμος, όλοι, ζούσαν μέσα στη δοξολογία και τον αίνο ενθουσιασμένοι από τη χάρη των θείων λόγων και τα άπειρα θαύματα του Χριστού. Επίσης και στην Π. Διαθήκη η συμπόρευση αυτή φαίνεται στις ωραίες πορείες του λαού του Θεού κάτω από τη θεία Σκέπη του Παντοκράτορος Κυρίου με τα αλλεπάλληλα θαύματα της τροφοδοσίας του λαού Του και τις νίκες του επί “τα βάρβαρα έθνη τα τους πολέμους θέλοντα”.
Τέλος, στο αιώνιο μέλλον του Παραδείσου θα περπατήσει μαζί μας ο Κύριος και μείς μαζί Του στα λευκά. “Ιδού η σκηνή μετά των ανθρώπων”, λέγει στην Αποκάλυψη του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Δηλαδή θα έχουμε τότε: α] Ζωή με τον Χριστό αδιατάρακτη και αδιάκοπη β] Ζωή μέσα στο φως και στη χαρά γ] Ικανοποίηση όλων των πόθων και προσδοκιών δ] Συντροφιά με τους αγγέλους και τους αγίους ε] Ζωή αναμάρτητη και ασκίαστη στ] Απεριόριστες αποκαλύψεις της αγιότητας και της δόξης του Θεού με την καθοδήγηση του αγ. Πνεύματος ζ] Δόξα και μισθό ουράνιο σε όσους πέρασαν δια πυρός και σιδήρου μέσα στους διωγμούς και τις θυσίες.
Και όλο αυτό το θαυμάσιο και εξαίσιο γεγονός δε θα τελειώνει ποτέ, αλλά θα αυξάνεται σε ποσότητα και ποιότητα. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!

Μια υπέροχη οικογένεια (Δίδαγμα)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/01/blog-post_566.html


Την ιστορία αυτή την αφηγήθηκε η μητέρα μιας Μοναχής και αφορούσε την δική της οικογένεια. Είπε:

“Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής υποφέραμε πολύ. Έφθασε ημέρα που στο σπίτι μας δεν υπήρχε τίποτε άλλο εκτός από νερό! Τότε ο πατέρας μου μας πήρε από το χέρι και ανεβήκαμε ψηλά στο βουνό, που δέσποζε πάνω από το χωριό που μέναμε, και μαζέψαμε λούπινα.
Τα χιλιοέβρασε η καημένη η μητέρα μου, αλλά δεν λέγανε να ξεπικρίσουν. Με αυτά ξεγελούσαμε την πείνα μας, αλλά τα μάτια μας έκαιγαν από την πίκρα. Και να φανταστεί κανείς ότι είχαμε και σοβαρά άρρωστη την μεγαλύτερη αδελφούλα μου. Αλλά και τα δύο αδέλφια μου αγόρια που εργάζονταν κι ήταν πάνω στην ανάπτυξή τους τί να φάνε;

Κάποτε η μητέρα εξοικονόμησε ένα κομματάκι σοκολάτα! Κανένας Άγγλος στρατιώτης της την έδωσε ; από καμμιά φιλανθρωπική οργάνωση την πήρε; Δεν γνωρίζω. Η καλή μας μητέρα ούτε που την άγγιξε. Την έφερε και κρυφά την έδωσε στην άρρωστη αδελφούλα μου, με την ελπίδα πως θα δυνάμωνε. ( Μάταια όμως. ΣΕ λίγο καιρό πέθανε, την πήρε ο Θεός κοντά Του )

Ούτε όμως και η άρρωστη την έφαγε. Επειδή άκουσε πως την άλλη μέρα η μητέρα κι εγώ θα κατεβαίναμε στην πόλη με το γαϊδουράκι για κάποια αναγκαία εργασία και θα περπατούσαμε τουλάχιστον οκτώ με δέκα ώρες, με φώναξε κρυφά κοντά της και δίνοντάς μου το κομματάκι της σοκολάτας, μου είπε:

– Πάρε το, να το φας εσύ, αδελφούλα μου, γιατί έχεις να περπατήσεις πολύ αύριο και πρέπει να δυναμώσεις.

Την πήρα και την φύλαξα για την αυριανή οδοιπορία. ¨Όμως η καλή μου μητέρα έβαλε εμένα στο γαϊδουράκι κι εκείνη περπατούσε δίπλα με τα πόδια. Την παρακαλούσα ν’ ανέβει κι εκείνη, αλλά δεν θέλησε. Με λυπόταν γιατί ήμουν μικρό. Τότε έβγαλα από την τσεπούλα μου την σοκολάτα και της την έδωσα λέγοντας:

– Πάρε, μαμά, φάε εσύ σοκολάτα να δυναμώσης που περπατάς τόσες ώρες, αφού εμένα με πάει το γαϊδουράκι!

Πριν προλάβει να αρνηθεί, την έβαλα στα χέρια της. Τότε κοντοστάθηκε και την κοίταξε δακρυσμένη. Είχε ξαναγυρίσει στα χέρια της!”

Μια ελληνική οικογένεια βασανισμένη από την φτώχεια και την αρρώστια είχε τέτοιο ήθος, τέτοια αγάπη, τέτοια αυταπάρνηση! Ας την θαυμάσουμε αλλά και ας την μιμηθούμε!

Πηγή: «ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Ουράνια μηνύματα Θαυμαστά γεγονότα» – ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ – ΔΩΡΙΔΑ 2009

ΒΡΕΘΗΚΕ Η ΠΡΩΤΗ «ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ» ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ (Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης) - συγκλονιστικές εικόνες!

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2015/01/blog-post_330.html

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Ένα χριστιανικό μοναστήρι της πρωτοχριστιανικής εποχής, τεράστιας ιστορικής και θρησκευτικής σημασίας που η κατασκευή του είναι πανόμοια με την απόκρημνη κατασκευή της γνώστης σταυροπηγιακής μονής της Παναγίας Σουμελά του Πόντου,
ανακαλύφθηκε τελείως απροσδόκητα σε μια ορειβατική περιοδεία που έκανε μια ομάδα Τούρκων φυσιολατρών ερευνητών στην περιοχή βόρεια της Άγκυρας. Οι Τούρκοι καθώς ερευνούσαν το εσωτερικό του έμειναν έκθαμβοι από το απόκρημνο κτίσμα, το σύστημα ύδρευσης που είχαν κατασκευάσει οι μοναχοί από τις πηγές του βουνού, καθώς και από την διάταξη των κελιών και τις κρυφές διόδους επικοινωνίας μεταξύ των.

Το μοναστήρι αυτό που κάνεις δεν το είχε εντοπίσει, βρίσκεται στην περιοχή Kızılcahamam της Άγκυρας, σε ένα φαράγγι με την ονομασία, Alicin Kanyon. Όπως φαίνεται και από μια φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στην μεγάλης κυκλοφορίας τουρκική εφημερίδα, Ζαμάν, η όψη του στην απόκρημνη πλαγιά όπου έχει κατασκευαστεί θυμίζει έντονα την Παναγία Σουμελά του Πόντου για αυτό και οι ίδιοι οι Τούρκοι το ονόμασαν, «Παναγία Σουμελά Νο2».

Η αποκάλυψη αυτή, όπως τονίζουν οι ίδιοι οι Τούρκοι, είναι μεγάλης ιστορικής σημασίας γιατί το μοναστήρι αυτό φέρεται να κτίστηκε αρχές δευτέρου αιώνα μετά Χριστό, όταν οι διωγμοί κατά των χριστιανών βρισκόταν σε έξαρση και κάποιοι πιστοί αναχωρητές αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα μοναστήρι που δεν θα το έβρισκαν εύκολα οι ρωμαϊκές λεγεώνες που καταδίωκαν τους χριστιανούς. Το μοναστήρι σύμφωνα πάντα με τις τουρκικές πηγές, είναι κτισμένο σε μια πολύ απόκρημνη πλάγια, έχει είκοσι μέτρα ύψος ενώ το εσωτερικό του αποτελείται από τέσσερα πατώματα όπου βρίσκονταν και τα κελιά των αναχωρητών και έχει τέσσερα μέτρα πλάτος. Η ομοιότητα της κατασκευής του με την Παναγία Σουμελά ενισχύει τις  εικασίες ότι αποτέλεσε πρότυπο για την κατασκευή και του γνωστού μοναστηριού του Πόντου.
Ο δήμαρχος της περιοχής του Kızılcahamam, Coşkun Ünal, δήλωσε στους Τούρκους δημοσιογράφους ότι λίγο καιρό μετά την ανακάλυψη του μοναστηριού το επισκφτηκε ένα γκρουπ Γερμανών ερευνητών. Μετά την περιήγηση τους οι Γερμανοί εξεδήλωσαν μεγάλο ενδιαφέρων για την ύπαρξη του της ιστορικής αυτής μονής και για τις δυνατότητες ανακαίνισης της. Οι Γερμανοί ερευνητές εξέτασαν και το εσωτερικό του καθολικού, που φαίνετε ότι σώζετε μερικώς, καθώς και τις τοιχογραφίες για τις οποίες εξέφρασαν τον μεγάλο θαυμασμό τους και την επιθυμία τους να επενδύσουν στην συντήρηση, κάτι που όμως ο Τούρκος δήμαρχος δεν δέχτηκε και όπως τόνισε οποιαδήποτε εργασία ανακίνησης του μοναστηριού θα γίνει υπό την αυστηρή επίβλεψη των τουρκικών αρχών.
Οψόμεθα!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΕΚΛΕΓΕΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΡΓΟΣ ΤΟΥΣ

http://www.votegreece.gr/archives/45284

του votegreece.gr
Σε λίγες μέρες στη χώρα μας θα έχουμε εθνικές εκλογές και οι πολίτες θα αποφασίσουν για το ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός και η επόμενη αντιπολίτευση μέσα στη βουλή.
Οι ελπίδες των Νεοελλήνων, αυτών δηλαδή που τα έχασαν όλα ξαφνικά μετά από τις αδιάφορες επιλογές τους των τελευταίων 15 ετών τώρα ψάχνουν τη σωτήρια.
Να χρεοκοπήσουμε η όχι; Ευρώ η δραχμή; Σαμαράς η Τσίπρας είναι οι συζητήσεις που δίνουν και παίρνουν από άτομα κάθε ηλικίας και ενώ η τσέπη του παντελονιού είναι άδεια καθώς και οι απλήρωτοι λογαριασμοί μηνών περιμένουν στο σπίτι.
Η κατάσταση θυμίζει μια τραγική ιστορία από παραμύθι όπου οι πρωταγωνιστές είναι αληθινοί, η χώρα είναι πραγματική αλλά οι πολιτικοί της ψεύτικοι.
Και καθώς η Ελλάδα βαδίζει κάθε μέρα περισσότερο στο χάος ξάφνου εμφανίστηκαν τα νέα κόμματα ως η Ελπίδα και η σταθερότητα της χώρας για να σώσουν όπως λένε αυτοί ότι απέμεινε.
Πολιτικά ζόμπι όπως τον ΓΑΠ νίπτουν τας χείρας τους για το ποιος έφερε το μνημόνιο στη χώρα και τάζουν την Ελπίδα ως πρώτο αλλά κρύο πιάτο στους ψηφοφόρους τους που τον χειροκροτούν με σθένος και υπερηφάνεια.
Αλήθεια…. Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι πολίτες που ακόμη και σήμερα αποθεώνουν και ψηφίζουν προδότες;
Σε ποια Ελλάδα, σε ποιον Θεό, σε ποια Πατρίδα πιστεύουν και τι περιμένουν;
Ποιοι είναι αυτοί οι πολίτες που την Κυριακή των εκλογών θα ψηφίσουν τον Αντώνη Σαμαρά όταν το 2012 άλλα τους έταξε και άλλα τους έδωσε;
Και ξαφνικά βρέθηκε το κόμμα όπου κατά την λογική της πλειοψηφίας των Ελλήνων ψηφοφόρων θα βγάλει την χώρα από την κρίση και θα σώσει την Ελλάδα αγνοώντας το βαθύ πρόγραμμα των Συριζαίων που λέει ελεύθερη είσοδο και διαμονή σε όλους τους λαθρομετανάστες. Αγνοώντας το βαθύ πρόγραμμα των Συριζαίων που λέει υποχώρηση στα εθνικά θέματα.
Ας τον δοκιμάσουμε και αυτόν λένε οι περισσότεροι και αν δεν μας αρέσει στις επόμενες εκλογές δεν θα τον ψηφίσουμε λένε χαμογελώντας χωρίς να έχουν καταλάβει την σοβαρότητα της κατάστασης που έχει περιέλθει η Πατρίδα μας!
Οι Νεοέλληνες προτιμούν τα λεφτά παρά την πατρίδα, προτιμούν το τώρα παρά το μέλλον των παιδιών τους και αυτό θα αποδειχτεί την Κυριακή των εκλογών.
Το έγκλημα κατά της πατρίδας θα συνεχιστεί και μετά της εκλογές αλλά υπεύθυνοι δεν θα είναι οι πολιτικοί αλλά οι ίδιοι οι πολίτες!
Το 80% των Νεοελλήνων φτωχοποιημένων ψηφοφόρων θα ψηφίσει να μην χρεοκοπήσουν οι πλούσιοι…. Πόσο αστείο ακούγεται άραγε αλλά πόσο σοβαρό είναι όταν στα συσσίτια θα μεγαλώνουν οι ουρές!
Η φτωχοποίηση της κοινωνίας μας θα συνεχιστεί μέχρι να καταλάβουμε ότι πρώτα απ΄όλα θα πρέπει να έχουμε Πατρίδα για να συνεχίσουμε στο μέλλον!

ΓΑΠ-ειρο θράσσος: Ο εθνοσωτήρας Παπανδρέου κιθαρίστας στη Μακρόνησο (του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου)

ΓΑΠ-ειρο θράσσος: Ο εθνοσωτήρας Παπανδρέου κιθαρίστας στη Μακρόνησο

http://agriazwa.blogspot.gr/2015/01/blog-post_20.html

 Σε προηγούμενο άρθρο μας αναδείξαμε τις ομοιότητες ανάμεσα στην πολιτική συμπεριφορά  Παπανδρέου και την κολπίτιδα: και τα δύο επανέρχονται όποτε τους καυλώσει και τα κάνουν όλα μουνί.

Αληθεύει ότι ήμασταν άδικοι: αδικήσαμε την κολπίτιδα. Γιατί παρά τις εμφανείς ομοιότητες στη δράση τους, η κολπίτιδα δεν παρουσιάζει τα νευροεκφυλιστικά φαινόμενα που παρουσιάζουν και προκαλούν οι Παπανδρέου: Αυτό το κάνει η σύφιλης σε προχωρημένο στάδιο.

Οπότε μιλάμε για μια κολπίτιδα περιπλεγμένη με προχωρημένη σύφιλη.

Πως αλλιώς να ερμηνεύσει κάποιος την πρόσφατη δήλωση Παπανδρέου ότι έκανε την ανακοίνωση του βουλιάγματος της χώρας από το Καστελόριζο για να αναδείξει το … νησί;

Ή την πιο πρόσφατη παραχάραξη της πρόσφατης μάλιστα ιστορίας όπου ο Παπανδρέου δήλωσε ότι ο Καραμανλής έφερε τα μνημόνια, ότι αυτός απλά τα υπέγραψε και πως ήταν θύμα της στατιστικής απάτης που έστησε ο Καραμανλής με τον Προβόπουλο;

Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε ο κατ’ εξοχήν μάστορας στην παραχάραξη και τη δημιουργική λογιστική.

Ποιος δε θυμάται πως ο Σημίτης μπήκε στην ΟΝΕ με βρώμικα swaps της Goldman Sachs τα οποία τα φόρτωσε στους επόμενες γενιές;

Ή ότι την περίοδο Παπανδρέου- Παπακωνσταντίνου,-Γεωργίου η μισή ΕΛΣΤΑΤ σήκωσε κεφάλι για τη διόγκωση του ελλείμματος;

Έχετε εσείς ξαναδεί δημοσίους υπαλλήλους να επαναστατούν στην Ελλάδα κατά των προϊσταμένων τους αδιαφορώντας για την καρέκλα τους; Μπορείτε να καταλάβετε τι διαστάσεων σκάνδαλο ήταν αυτό που παρακίνησε Έλληνες δημοσίους υπαλλήλους να ρισκάρουν τη δουλειά τους;

Τώρα που ο Παπανδρέου βλέπει ότι είναι μάλλον αδύνατη η επιστροφή του στη Βουλή, ως αρρώστια που είναι προσπαθεί να μολύνει την υστεροφημία του Καραμανλή μέσω μιας ευφάνταστης στρεψοδικίας.

Που το βρίσκει αυτό το θράσος; Εκεί που το βρήκε όταν ξεκίνησε να καταστρέφει ότι είχε απομείνει από τη χώρα: Στις διεθνείς ελίτ της πλουτοκρατίας και στους εξ αίματος συγγενείς του των βασιλικών οικογενειών της Δύσης. Ο βαρόνος Μινχάουζεν λοιπόν έχει συνδυαστικά το θράσος των ολιγαρχών και των μοναρχών.

Και με αυτό το θράσος το δαιμονισμένο βασιλικό πεκινουά κατουράει στον τάφο της πολιτικής υπόληψης του Καραμανλή.

Μα τον Καραμανλή δεν τον νοιάζει. Γιατί μετά τη σταδιοδρομία του ως βουλευτής των μνημονίων δεν έχει πια καμιά υπόληψη να χάσει. Και εξάλλου τα αγαπάει τα σκυλιά. Δεν βλέπετε που άφησε την παράταξη του θείου του να γίνει γιάφκα ακροδεξιών κοπρόσκυλων;

Το 2008, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα Daniel Speckhard, αργότερα Διευθύνων Σύμβουλος της αμαρτωλής Proton Bank του πράκτορα επιρροής Λαυρεντιάδη και ομοτράπεζος στο ΔΣ της τράπεζας του Νίκου Παπανδρέου, χαρακτήρισε τον Καραμανλή ως Βούδα της ελληνικής πολιτικής σκηνής γιατί δεν αποκάλυπτε τις σκέψεις του.

Φαίνεται ότι του άρεσε του Καραμανλή ο χαρακτηρισμός και τον υιοθέτησε και στην πολιτική του πρακτική μετά την πρωθυπουργία του.

Σιωπηλός σαν τάφος παρακολουθεί μακάρια να τον κατουράνε. Και όσο συνεχίζει τη σιωπή του, τόσο πιο ανυπόληπτος γίνεται.  

Κώστα, πάντα έμοιαζες με σάκο του μποξ. Δεν χρειαζόταν να συμπεριφέρεσαι και ως τέτοιος.

Κι αφού ο Καραμανλής δε μιλάει, καταδικάζοντας τον εαυτό του στην συνενοχή ακόμη και την πρωταιτιότητα που του αποδίδουν οι φταίχτες, δεν έχουμε τίποτε να ελπίζουμε από αυτό το πολιτικό κουφάρι, τον πρώτο νεκρό της σκευωρίας της ελληνικής κρίσης.

Γιατί εμείς Κώστα θέλουμε να ζήσουμε. Και θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και υγεία, χωρίς κολπίτιδα και σύφιλη.

Ο ΓΑΠ λέει πως ο παππούς του μπήκε φυλακή τέσσερις φορές και ο μπαμπάς δύο. Μα αυτά ήταν για τα μάτια του κόσμου γιατί πάντα τους βγάζανε έξω οι πάτρωνες τους και επανέφεραν τους χειριστικούς και χειραγωγούς Παπανδρέου ως ήρωες στο τιμόνι του τόπου να τον αρρωσταίνουν κατά παραγγελία.

Εξελιχθήκαμε και εμείς όμως σύ-φιλε ΓΑΠ, εθνικέ μας καταστροφέα. Όχι, δεν γίναμε ακόμη άνοσοι. Βαριά και σιχαμένη είναι η αρρώστια. Νομίζω όμως πως πλέον έχουμε στη διάθεση μας αντιβιοτικά Τρίτης Γενιάς για μια αρρώστια τρίτης γενιάς.

Γιωργάκη, εσύ θα μπεις φυλακή μόνο μια φορά. Μια και καλή. Εκεί θα τα βρείτε με το νομοθέτη της ασυλίας τον Μπένι για ένα νέο ξεκίνημα. Και ποιος ξέρει; Ίσως και να ξανασυγκατοικήσεις και με τον σέξυ Αντωνάκη, να θυμηθείτε τα παλιά.

Στάσου, μη φεύγεις, δεν τελειώσαμε:

Δήλωσες στο Ρόιτερς μόλις πριν από λίγο, αποδεικνύοντας το πόσο βλάκας είσαι όταν είσαι σκέτος, χωρίς συμβούλους, πως «έχουμε πολλά νησιά στην Ελλάδα. Θα μπορούσα να πάω σε ένα μακρινό νησί και να παίζω με την κιθάρα μου».

Ρε μαλάκα μανία με τα νησιά.

Την τελευταία φορά που το κανες αυτό ήταν σε ένα μακρινό νησί που λεγόταν ατλαντίδα. Ακόμη ψάχνουν να τη βρουν. Μετά το κανες σε μια νησιωτική χώρα που λέγεται Ελλάδα. Ταύτισες τη βουλή με το βούλιαγμα. Διαφορετικές λέξεις μεγάλε.

Αφού σε αρέσουν τόσο τα νησιά θα μπορούσες βέβαια να αυτοεξοριστείς στη Μακρόνησο αλλά και πάλι δε θα δεχόμασταν να σπιλώσεις τη μαρτυρικότητα της νήσου: εκεί βασανίστηκαν αθώοι αγωνιστές. Δεν είναι μέρος για πολιτικούς εγκληματίες αυτό το μνημείο της χουντικής βαρβαρότητας την οποία εσύ και οι διάδοχοι σου επαναφέρατε εκλεπτυσμένη.

Οπότε αρκέσου σε ένα κοντινό κελί και να παίζεις με την παπάρα σου. Άλλωστε πάντα αυτό έκανες. Απλά αυτή τη φορά οι αθώοι θα είναι ασφαλείς από τις μαλακίες σου.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 20/1/2015

Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας (20 Ιανουαρίου)

http://www.diakonima.gr/2015/01/20/%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CF%85%CE%B8%CF%8D%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%BC%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%82-2/

Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας – 17ος αι. μ.Χ. – Mονή Διονυσίου, Άγιον Όρος

Εορτάζει στις 20 Ιανουαρίου εκάστου έτους.

 Τι κοινόν Ευθύμιε σοι και τω βίω;
Προς Αγγέλους άπαιρε τους ξένους βίου
Λήξε βίου Ευθύμιος είκάδι ηϋγένειος.

Βιογραφία
Ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας γεννήθηκε στη Μελιτηνή της Αρμενίας το έτος 377 μ.Χ. κατά τους χρόνους της βασιλείας του Γρατιανού (375 – 383 μ.Χ.). Οι γονείς του Παύλος και Διονυσία, ανήκαν σε επίσημη γενιά. Άτεκνοι όντες, αξιώθηκαν να αποκτήσουν παιδί, το οποίο αφιέρωσαν στη διακονία του Θεού στο οποίο και κατά θεία επιταγή έδωσαν το όνομα Ευθύμιος, αφού με την γέννησή του τους χάρισε την ευθυμία, τη χαρά και την αγαλλίαση.

Σε ηλικία μόλις τριών ετών ο Ευθύμιος έχασε τον πατέρα του. Τότε η χήρα μητέρα του τον παρέδωσε στον ευλαβή Επίσκοπο της Μελιτηνής Ευτρώιο, ο οποίος, μαζί με τους αναγνώστες Ακάκιο και Συνόδιο που έγιναν αργότερα Επίσκοποι Μελιτηνής, τον εκπαίδευσε καλώς και, αφού τον κατέταξε στον ιερό κλήρο, τον τοποθέτησε έξαρχο των μοναστηρίων.

Από τη Μελιτηνή ο Όσιος μετέβη, περί το 406 μ.Χ., στα Ιεροσόλυμα και κλείσθηκε στο σπήλαιο του Αγίου Θεοκτίστου, όπου και ασκήτευε με αυστηρότητα και αναδείχθηκε μοναζόντων κανόνας και καύχημα. Τόσο δε πολύ πρόκοψε στην αρετή, ώστε πολλοί πίστεψαν στον Χριστό. Τα μεγάλα πνευματικά του χαρίσματα γρήγορα τον ανέδειξαν και η φήμη του ως Αγίου απλώθηκε παντού. Γύρω του συγκεντρώθηκαν πάμπολλοι μοναχοί, οι οποίοι τον εξέλεξαν ηγούμενό τους.
Ο Μέγας Ευθύμιος με την αγιότητα του βίου του συνετέλεσε στο να επιστρέψουν στην πατρώα ευσέβεια πολυάριθμοι αιρετικοί, όπως Μανιχαίοι, Νεστοριανοί και Ευτυχιανοί, που απέρριπταν τις αποφάσεις της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου. Παντού, στην Αίγυπτο και τη Συρία, επικρατούσαν οι Μονοφυσίτες. Στην Παλαιστίνη όμως, χάρη στην παρουσία του Αγίου Ευθυμίου και των μαθητών του, επικράτησε η Ορθοδοξία. Και όταν ο Όσιος συνάντησε την βασίλισσα Ευδοκία ( 13 Αυγούστου), η οποία είχε περιπλακεί στα δίκτυα της αιρέσεως των Μονοφυσιτών, τόσο πειστικά και ακαταμάχητα μίλησε προς αυτήν, ώστε την απέδωκε στα ορθόδοξα δόγματα.
Ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας είχε λάβει από τον Θεό το προορατικό χάρισμα και τη δύναμη της θαυματουργίας. Με ελάχιστα ψωμιά κατόρθωσε να χορτάσει τετρακόσιους ανθρώπους, που κάποτε την ίδια μέρα τον επισκέφθηκαν στο κελί του. Πολλές γυναίκες που ήταν στείρες, όπως και η δική του μητέρα, με τις προσευχές του Αγίου απέκτησαν παιδί και έζησαν την χαρά της τεκνογονίας. Και όπως ο Προφήτης Ηλίας, έτσι και αυτός προσευχήθηκε στον Θεό και άνοιξε τις πύλες του ουρανού και πότισε με πολύ βροχή τη διψασμένη γη, η οποία και αναζωογονήθηκε και έδωσε πλούσιους τους καρπούς της.
Ενώ κάποτε τελούσε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, οι πιστοί είδαν μία δέσμη φωτός που ξεκινούσε από τον ουρανό και κατερχόταν μέχρι τον Άγιο. Το ουράνιο αυτό φως, παρέμεινε μέχρι που τελείωσε η Θεία Λειτουργία και δήλωνε την εσωτερική καθαρότητα και λαμπρότητα του Αγίου. Επίσης, σημάδι της αγνότητας και της αγιότητάς του αποτελούσε και το γεγονός ότι ήταν σε θέση να γνωρίζει ποιος προσερχόταν να κοινωνήσει με καθαρή ή σπιλωμένη συνείδηση.
Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 473 μ.Χ., σε ηλικία 97 ετών, επί βασιλείας Λέοντος του Μεγάλου ( ίδια ημέρα).
Η Σύναξή του ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία.
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’.
Εὐφραίνου ἔρημος ἡ σὺ τίκτουσα, εὐθύμησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι ἐπλήθυνέ σοι τέκνα, ἀνήρ ἐπιθυμιῶν τῶν τοῦ Πνεύματος, εὐσεβείᾳ φυτεύσας, ἐγκρατείᾳ ἐκθρέψας, εἰς ἀρετῶν τελειότητα. Ταῖς αὐτοῦ ἱκεσίαις, Χριστέ ὁ Θεός, εἰρήνευσον τήν ζωήν ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχάς τῆς φύσεως.
Ἐν τῇ σεπτῇ γεννήσει σου, χαράν ἡ κτίσις εὕρατο· καί ἐν τῇ θείᾳ μνήμῃ σου Ὅσιε, τήν εὐθυμίαν ἔλαβε τῶν πολλῶν σου θαυμάτων· ἐξ ὧν παράσχου πλουσίως ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν, καί ἀποκάθαρον ἁμαρτημάτων κηλίδας, ὅπως ψάλλωμεν, Ἀλληλούϊα.
Κάθισμα
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τῷ φωτὶ λαμπόμενος τῷ ἀπροσίτῳ, ὡς ἀστὴρ ἐξέλαμψας, ἐν ταῖς ἐρήμοις, διδαχαῖς, καταφωτίζων Εὐθύμιε, τοὺς ἀδιστάκτῳ ψυχῇ προσιόντας σοι.
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὰς φροντίδας τοῦ βίου ἀπαρνησάμενος, καὶ Ἀγγέλων τὸν βίον ἀναλαβόμενος, ἐγκρατείᾳ τὴν ψυχὴν κατελάμπρυνας· καὶ θαυμάτων ἐκ Θεοῦ, χάριν ἐδέξω δαψιλῶς, Εὐθύμιε θεοφόρε, ὑπὲρ ἡμῶν ἱκετεύων, τῶν εὐσεβῶς εὐφημούντων σε.
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Τὴν πτωχείαν τὴν ὄντως τοῦ δι᾿ ἡμᾶς, ἐκ Παρθένου τεχθέντος ἀναλαβών, ἡγήσω τὰ πρόσκαιρα, ὡσεὶ χόρτον Μακάριε· τοῦ γνωστικοῦ γὰρ ξύλου γευσάμενος Ὅσιε, Μοναζόντων ἐδείχθης, Διδάσκαλος ἔνθεος· ὅθεν καὶ πρὸς ζῆλον, Ἀγγελικῆς πολιτείας, διήγειρας ἅπαντας, καὶ πρὸς γνῶσιν τῆς Πίστεως. Σημαιοφόρε Εὐθύμιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Ἐγκρατείας ἐλαίῳ τὴν τῆς ψυχῆς, ἐκπληρώσας λαμπάδα πνευματικῶς, ποθῶν τὴν ἀείφωτον, τοῦ Νυμφίου σου ἔλευσιν, προσευχαῖς ἀγρύπνοις, ἐτήρησας, Ὅσιε, καὶ νυμφῶνι τούτου, εὐφραίνει μακάριε· ὅθεν ἐπαξίως τὴν τρυφὴν ἐκομίσω, τὴν ὄντως ἀείζωον, καὶ θαυμάτων ἐνέργειαν. Θεοφόρε Εὐθύμιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
Ὁ Οἶκος
Οἱ ἐν πάσῃ τῇ γῇ μαρτυρήσαντες.
Ἐκ ῥᾳθύμου καρδίας τὴν αἴνεσιν, πῶς προσοίσω ὁ ἄθλιος δέδοικα, καὶ ὑμνήσω τὸν μέγαν Εὐθύμιον; ἀλλὰ τούτου θαρρῶν ταῖς δεήσεσιν, ἐν εὐθυμίᾳ καὶ σπουδῇ πολλῇ, τῇ ᾠδῇ ἐγχειρήσω, καὶ πᾶσιν ἐξείπω αὐτοῦ τὴν πολιτείαν, καὶ τὴν γέννησιν, καὶ πῶς οἱ τούτου γονεῖς ἔψαλλον τό, Ἀλληλούϊα.
Ιερά Λείψανα: Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Μεγ. Λαύρας και Ιβήρων Αγίου Όρους, Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων και Κύκκου Κύπρου και στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.

Οπτικοακουστικό Υλικό




Ακούστε το απολυτίκιο!

Αγιογραφίες / Φωτογραφίες

Άγιοι Aντώνιος, Eυθύμιος και Σάββας ο Ηγιασμένος – 1766 μ.Χ. – Nέα Σκήτη, Άγιον Όρος

Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας – Λυδία Γουριώτη© (http://lydiagourioti-iconography.blogspot.com)

Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας

Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας

Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας

Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας

Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας

Η εικόνα του Αγίου Ευθυμίου που βρίσκεται στην ομώνυμη Ιερά Μονή στην Παλαιά πόλη των Ιεροσολύμων

Πηγή:  saint.gr

Κουίζ: Ποια μνημονιακή χώρα, εντός ευρωζώνης, έχει ήδη τυπώσει μόνη της ευρώ;

http://online-pressblog.blogspot.gr/2015/01/blog-post_516.html

του system failure

Οι καθεστωτικοί παπαγάλοι της τραπεζομιντιακής δικτατορίας που περιμένουν στη γωνία για να προβοκάρουν, αλλοιώσουν, χλευάσουν, μοντάρουν, τρολάρουν και την παραμικρή δήλωση βουλευτών του αντιμνημονιακού μπλοκ και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στην ξεκάθαρη αγωνία τους μήπως και μπορέσουν να ψαλιδίσουν τη διαφορά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, ως την ημέρα των εκλογών, έπεσαν αυτή τη φορά σύσσωμοι πάνω στη Ραχήλ Μακρή και στις δηλώσεις της περί "κοψίματος" νομίσματος.


Όπως δήλωσε η Μακρή «Μπορούμε να κόψουμε μόνοι μας ευρώ στην Τράπεζα της Ελλάδας μέχρι 100 δις, ... Δεν είναι πρωτοφανές. Προβλέπεται από τη συνθήκη της ευρωζώνης», (http://tvxs.gr/news/ellada/anakoinosi-nd-gia-tis-diloseis-raxil-makri-pos-tha-kopsoyme-monoi-mas-eyro).


Η αλήθεια που φρόντισαν να κρύψουν επιμελώς, ή έστω, να περάσουν "στα ψιλά", τα καθεστωτικά ΜΜΕ στην Ελλάδα, μέσα στα πέντε τελευταία χρόνια ανελέητης διαστρέβλωσης και βομβαρδισμού προπαγάνδας, είναι ότι το τύπωμα χρήματος έχει ήδη συμβεί από την επίσης μνημονιακή και εντός ευρωζώνης, Ιρλανδία.


Σύμφωνα με άρθρο της Ιρλανδικής Independent με ημερομηνία 15/01/2011, η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας διοχέτευσε εκτάκτως 51 δισ. ευρώ στο τραπεζικό σύστημα, τυπώνοντας μόνη της καινούργιο χρήμα. Σύμφωνα πάντα με το ίδιο δημοσίευμα, εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), δήλωσε ότι η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας δημιουργεί μόνη της χρήμα για να το δανείσει στις τράπεζες και δεν το δανείζεται από την ΕΚΤ. Επίσης, είπε ότι η κεντρική τράπεζα μπορεί να δημιουργήσει δικά της κεφάλαια, εφόσον το κρίνει απαραίτητο, αρκεί να ενημερώσει την ΕΚΤ. (http://www.independent.ie/business/irish/central-bank-steps-up-its-cash-support-to-irish-banks-financed-by-institution-printing-own-money-26614131.html)


Και όχι μόνο αυτό. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Βρετανικής Guardian με ημερομηνία 26 Σεπ. 2011, κυκλοφορούσαν έντονες φήμες στην Ιρλανδική πρωτεύουσα, ότι η κεντρική τράπεζα της Ιρλανδίας είχε προχωρήσει ήδη στη διαδικασία τυπώματος του παλιού νομίσματος, έτσι ώστε να είναι έτοιμη για ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ. (http://www.theguardian.com/business/ireland-business-blog-with-lisa-ocarroll/2011/sep/26/eurozone-crisis-ireland-euro-punt)


Αυτοί λοιπόν που ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα, ένα ισότιμο μέλος της ευρωζώνης και εντός μνημονίου, όπως η Ιρλανδία, δεν μπορεί να τυπώσει το δικό της ευρώ, ή λένε ψέματα, ή, πρέπει να απαντήσουν ξεκάθαρα, ποιοι και για ποιο λόγο δεν επέτρεψαν στη χώρα να τυπώσει εκτάκτως συγκεκριμένη ποσότητα χρήματος, παρά να είναι απόλυτα εξαρτημένη από την αγορά κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ και τις αποφάσεις του κάθε Ντράγκι. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, την απάντηση την ξέρουμε ήδη: επειδή η Ελλάδα επιλέχθηκε να είναι το πειραματόζωο των βάρβαρων πολιτικών και επειδή το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί πάση θυσία για να επεκταθεί σε όλη την Ευρώπη.


Επειδή όμως και το Ιρλανδικό πολιτικό σύστημα ήταν έρμαιο των τραπεζιτών, τροφοδοτώντας μια μαύρη τρύπα με δισεκατομμύρια, όπως στην περίπτωση του μεγάλου σκανδάλου της Αγγλο-Ιρλανδικής τράπεζας (http://failedevolution.blogspot.gr/2013/07/banksters-ecofin.html), όλα αυτά αποδεικνύουν ότι είναι καθαρά θέμα πολιτικής βούλησης για μια κυβέρνηση να επιλέξει να σταθεί δίπλα στην κοινωνία, αντί να σώζει με δισεκατομμύρια τους τραπεζίτες. Όλοι ξέρουμε τι επέλεξε το διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα, μέχρι σήμερα.


ΠΗΓΗ

Στα πρόθυρα της κατάρρευσης η Ευρωζώνη – Το παραδέχονται τώρα και οι Γερμανοί

http://attikanea.blogspot.gr/2015/01/blog-post_652.html

Ο ΑΝΤΙΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΣ Ζ.ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΔΗΛΩΝΕΙ ΠΩΣ «ΑΠΕΤΥΧΕ ΒΑΘΙΑ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΕ»

Πληθαίνουν οι φωνές στην Ευρώπη που υποστηρίζουν ότι η πολιτική της λιτότητας πρέπει να τερματιστεί, καθώς η Ευρωζώνη είναι έτοιμη να εκραγεί από τα δημοσιονομικά προβλήματα και την τεράστια ανεργία και οι κυβερνήσεις κινδυνεύουν να συντριβούν. 

Στις φωνές αυτές προστέθηκε και αυτή του σοσιαλδημοκράτη Γερμανού αντικαγκελάριου Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο οποίος εξαπέλυσε εμμέσως πλην σαφώς πυρά κατά της Άνγκελας Μέρκελ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αλλά και των Βρυξελλών που
επιμένουν στη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλούν ασφυξία στις χώρες της Ευρωζώνης.

Ουσιαστικά ο υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας Ζ. Γκάμπριελ με συνέντευξη του που δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα «Χάντελσμπλατ» αποδομεί πλήρως την πολιτική που επιβάλει η χώρα του στην Ευρώπη, βλέποντας και αυτός, προφανώς, πώς η καταιγίδα πλησιάζει επικίνδυνα στο Βερολίνο.

Ο μόνος που δεν βλέπει ότι η πολιτική αυτή έχει «πατώσει» και τα πράγματα στην Ευρώπη αλλάζουν ή πρέπει να αλλάξουν είναι ο Αντώνης Σαμαράς και η κυβέρνηση του. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι ένας από τους θερμότερους υποστηρικτές της γραμμής Μέρκελ που μας έχουν οδηγήσει σε αυτό το σημείο.

Ο Γερμανός αντικαγκελάριος στη συνέντευξη του εκτίμησε ότι πρέπει να δοθεί χρόνος στις ευρωπαϊκές χώρες που βρίσκονται σε κρίση για να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις, για να αποκτήσουν προοπτική οι νέοι.  «Αν δεν κάνουμε κάτι για τα 26 εκατομμύρια ανέργων (στην Ευρωπαϊκή Ένωση), αν στείλουμε στην ανεργία μια ολόκληρη γενιά νέων, τότε η αντίσταση ακόμη και στην πιο συνετή μεταρρύθμιση θα είναι τόσο μαζική που οι κυβερνήσεις θα συντριβούν», επισημαίνει.

Μπορεί ο Σοσιαλδημοκράτης Γκάμπριελ να δηλώνει ότι, δεν είναι ευχαριστημένος από τον ρυθμό των μεταρρυθμίσεων, στις οποίες έχουν προχωρήσει οι χώρες της νότιας Ευρώπης που περνούν κρίση, παρόλα αυτά σημειώνει ότι οι ηγέτες των κρατών της ΕΕ εμπόδισαν «εξαιτίας της δικής τους ιδεολογικής εμμονής για τη γρήγορη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων» την εφαρμογή πολιτικών που θα συνδύαζαν μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις.

«Η πολιτική αυτή (της μείωσης των ελλειμμάτων) έχει αποτύχει βαθιά», υπογραμμίζει και προσθέτει πώς «έχει έρθει η ώρα» η νέα Επιτροπή υπό τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ να αλλάξει την πολιτική αυτή».

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας εκτιμά πώς πρέπει να δοθεί περισσότερος χρόνος για να μειωθούν τα ελλείμματα των χωρών που προχωρούν σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Και όταν τα λέει αυτά ο Γερμανός αντικαγκελάριος φανταστείτε τι συμβαίνει και τι πρόκειται να συμβεί στην Ευρώπη αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική. Το ίδιο σχεδόν υποστήριξε χθές και ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών.

Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που πολλοί πλέον από την Ευρώπη, τόσο πολιτικοί όσο και ΜΜΕ υποστηρίζουν τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ για αλλαγή πολιτικής και βάζουν στην άκρη των Αντώνη Σαμαρά, τον οποίο ούτως ή άλλως θα «μαυρίσει» την Κυριακή στις εκλογές ο ελληνικός λαός.

Πηγή