Τάμα των Αγωνιστών του 1821 και εκλογές 2015

http://www.fotgrammi.gr/index.php/component/content/article/28-2009-07-31-01-41-51/901-12115-----1821---2015

Σωματεῖον «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» Ἕδρα: MOYΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ Τηλ. 0030 2103254321-2,    fax 210-3236978 e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr Ἀριθ. Ἀποφ. Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν 3079/2008 ΑΦΜ 998406487 ΔΟΥ Ψυχικοῦ

ΤΑΜΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ 1821

(Η ΙΕΡΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ 1821 ΝΑ ΚΤΙΣΟΥΝ ΝΑΟ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΩΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΖΥΓΟ)

Ο «ΑΓΙΟΣ» ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

ΥΠΕΓΡΑΨΕ

Ἡμεῖς καὶ Ὑμεῖς ;

12 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015

Εὐλογημένα, χαρούμενα, πανευφρόσυνα καὶ εἰρηνικὰ χρόνια πολλά, προπαντὸς ὑγεία καὶ κάθε ἀγαθὸ γιὰ τὸ 2015.

1. Θέλομε νὰ ἐλπίζουμε ὅτι ἤδη θὰ ἔφθασε ἡ Πανηγυρικὴ ἔκδοση τῆς «ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ» (τεῦχος 61/Ἐπετηρὶς 2015) και στὸ τελευταῖο προορισμό, σὲ κάθε γωνιά τῆς γῆς, ποὺ εὐχαρίστως τὴν ἀποστείλαμε .

2. Ἀρχίσαμε νὰ τὴν ἐκδίδουμε ἀπὸ 20.000 τεμάχια τὸ κάθε τεῦχος, τὰ αὐξάναμε συνεχῶς καὶ τὰ ἐφτάσαμε 60.000 τεμάχια, γιὰ νὰ μὴ ἀναγκαζόμαστε νὰ κάνουμε δαπανηρὲς ἐπανεκδόσεις.

Ἄν ὑπάρχουν ἄνθρωποι μὲ πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα, παρακαλοῦμε, ζητῆστε μας νὰ σᾶς στείλουμε δωρεάν, τιμῆς ἕνεκεν, καὶ ἄλλα τεύχη τῆς Ἐπετηρίδος, γιὰ νὰ σᾶς ἐξοπλίσουμε καὶ νὰ εἶσθε σὲ θέση νὰ διαδίδετε τὴν ἰδέα τοῦ Τάματος τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ τοῦ Περιοδικοῦ μας «Φωτεινὴ Γραμμή».

Ἐπειδὴ ἡ ἀποστολὴ περισσότερων πακέτων κοστίζει, ἀναρτοῦμε τὸ περιοδικόν μας καὶ στὴ δυναμικὴ ἱστοσελίδα μας :

http://www.fotgrammi.gr/index2.php?option=com_flippingbook&view=book&id=71:teyxos-61&catid=2:2009-09-17-00-27-03&tmpl=component

καθὼς καὶ στὰ Facebook

Oι Φίλοι του Τάματος του Έθνους

καὶ Φωτεινή Γραμμή

καὶ Twitter @PANEL_TAMA.

Προσκαλοῦμε τοὺς νέους ἀνθρώπους νὰ μᾶς παρακολουθοῦν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ, γιὰ νὰ συνηθίζουν οἱ νέοι ἄνθρωποι μὲ καλὲς ἱστοσελίδες καὶ ὄχι μόνον μὲ τὶς αἰσχρές.

3. Ἔχουμε μία μικρὴ δεξαμενὴ καὶ ὄχι τεράστια φλέβα, ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ ποτίζουμε πλουσιοπάροχα.

Γι’ αὐτὸ ὑπολογίζουμε καὶ τὴν τελευταία δεκάρα ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ πραγματοποιήσουμε τὸ μεγαλεπήβολο καὶ κολοσσιαῖο ἔργο, μνημεῖο εὐχαριστίας, δοξολογίας, εὐγνωμοσύνης καὶ λατρείας στὸν Ἐλευθερωτὴ Σωτῆρα Χριστό. Διαφορετικὰ ὅλοι οἱ ἀντικείμενοι, ὄργανα τοῦ σατανᾶ, θὰ χαροῦν ἀφάνταστα καὶ θὰ διατυμπανίζουν ὅτι καὶ μεῖς ἤμασταν «φούσκα καὶ ξεφουσκώσαμε». Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ συμβάλουμε νὰ χαροῦν ὅλα τὰ ὄργανα τοῦ σατανᾶ...

4. Παρ᾿ ὅλους τοὺς ἐμπαιγμούς, τὶς περιφρονήσεις καὶ τοὺς διασυρμούς, ποὺ μᾶς κάνουν λαϊκοὶ καί, δυστυχῶς, καὶ κάποιοι κληρικοί, ἐν τούτοις ἐμεῖς δὲν ἀπογοητευόμαστε, ἀλλὰ θὰ συνεχίσουμε, παρ᾿ ὅλον τὸ πεπερασμένο τῆς ἡλικίας μας καὶ προπαντὸς τὴν ἄκρως ἐπισφαλῆ ὑγεία μας, μέχρι τελευταίας ρανίδος τοῦ αἵματός μας καὶ τῆς ἀναπνοῆς μας. Εὐελπιστοῦμε ὁ Θεὸς νὰ φωτίσῃ ὅλους μας, ἰδιαιτέρως τὸν Μακαριώτατο καὶ τοὺς πέριξ Αὐτοῦ, γιὰ νὰ μὴ δέχωνται τὰ σατανικὰ φληναφήματα, διότι «ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.» (Ματθ. 10, 22).

5. Εὐελπιστοῦμε, μὲ τὶς προσευχές σας, ὁ Θεὸς νὰ φωτίσῃ τοὺς ἰθύνοντες, γιὰ νὰ μὴ ἐφαρμόζεται γιὰ αὐτούς τὸ Γραφικό: «…ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν» (Ματθ. 23, 14) καὶ νὰ ἀποκτήσουμε ὅλοι συνείδηση τοῦ ἄλλου Γραφικοῦ : «ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν.» (Ματθ. 5,37).

6. Ὄχι μόνον χρήματα δὲν ζητᾶμε, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὸν οἶκτο κανενός, διότι : «μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης· ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός» (Β΄ Κορ. 9, 7).

7. Θέλουμε καὶ ἐπιμένουμε νὰ ἐφαρμόζουμε τὸ Γραφικό: «ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα» (Β΄ Κορ. 4,13).

Διότι « πᾶν δὲ ὃ οὐκ ἐκ πίστεως, ἁμαρτία ἐστίν » (Ρωμ. 14, 23).

8. Καὶ οἱ χειρότεροι ἐπαῖτες τῆς ὑφηλίου νὰ ἤμασταν, θὰ περιμέναμε ἀπὸ τοὺς ἰθύνοντες, ἰδιαιτέρως δὲ ἀπὸ τοὺς ἁγίους πατέρας, νὰ μᾶς συμπεριφέροντο μὲ κάποια στοργὴ καὶ ἀγάπη καὶ νὰ μᾶς ἔλεγαν : «πτωχέ μου ἔχω μόνον 10 παξιμάδια, πάρε καὶ ἐσὺ μισό, γιὰ νὰ στηριχθῇς στὰ πόδια σου καὶ εὐχόμεθα ὁ Θεὸς νὰ σοῦ τὰ φέρῃ κατ᾿ εὐχή».

9. Μαζὶ μὲ τὴν «Φωτεινή Γραμμή» κυκλοφορήσαμε καὶ ἕνα δισέλιδο φυλλάδιο :

«ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΓΙΑ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΖΗΤΟΥΝΤΕΣ ΑΜΕΣΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΠΡΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ

ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ &

ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ»

Ἐκεῖ ἀναφέρουμε ὅλους τοὺς λόγους, γιὰ τοὺς ὁποίους ἐπιβάλλεται νὰ συνυπογράψουν ὄχι μόνον οἱ ὑποψήφιοι Βουλευτές, ἀλλὰ καὶ φορεῖς καὶ προσωπικότητες, γιὰ τὴν πραγματοποίηση τοῦ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ (Π.Π.Τ.Ε).

Συνοπτικῶς τὸ κείμενο ἀναφέρει :

Α. Ἡ Ἐθνικὴ ὑποχρέωσις ἀπορρέει ἀπὸ τὸ ὁμόφωνο Η΄ Ψήφισμα τῆς εἰς τὸ Ἄργος Δ΄ Ἐθνοσυνελεύσεως (31.7.1829), ποὺ ὑπέγραψε καὶ ὁ ἀνεπανάληπτος Κυβερνήτης - «ἅγιος» τῆς πολιτικῆς Ἰωάννης Καποδίστριας, καὶ ἀπὸ τὰ Βασιλικὰ Διατάγματα (ΦΕΚ 5/29-1-1834 & 12/11-4-1838). Γιὰ τὴν πραγματοποίηση αὐτὴ ἔγιναν πολλὲς προσπάθειες ἀπὸ διάφορους, οἱ ὁποῖοι δὲν τὸ ἐπίστεψαν καὶ δὲν τὸ πραγματοποίησαν. Τὸ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ δὲν εἶναι συνεχιστὴς κανενός.

Β. Μὲ τὶς ἀποφάσεις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπὸ 8.6.2012 καὶ 14.5.2013, ἐπιβάλλεται νὰ πραγματοποιηθοῦν ἀνυπερθέτως τὰ ἐγκαίνια τοῦ Τάματος τοῦ Κολοκοτρώνη τὴν 25η Μαρτίου 2021, κατὰ τὴν 200η ἐπέτειο τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας.

Γ. Τὸ «Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν» (Ι.Π.Η.&Π.Α.) καὶ τὸ Σωματεῖο οἱ «Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους», ἔταξαν τὴν ὕπαρξή τους πρωτοπόρο γιὰ τὴν ἀναζωπύρωση καὶ ἐκπλήρωση τῆς ἐθνικῆς μας ὑποχρεώσεως, τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης τοῦ θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ, Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας, δηλαδὴ τὴν πραγματοποίηση τοῦ μεγαλοπρεποῦς ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ (Π.Π.Τ.Ε), μιᾶς νέας Ἁγίας Σοφίας, καὶ τὴν δημιουργία πέριξ αὐτοῦ ἑνὸς πρότυπου γιὰ τὴν ὑφήλιο Ἄλσους – πνεύμονα πράσινου γιὰ τὴν δεινοπαθοῦσα Ἀττική (ποὺ δὲν θὰ λάβῃ τὸ ὄνομα τῶν δωρητῶν, ὡς εἴθισται, ὅπως καὶ ὅλο τὸ μεγαλεπήβολο ἔργο) ἀλλὰ θὰ ὀνομασθῆ «Ἐπίγειος Ἐδέμ».

Τὸ Ι.Π.Η.&Π.Α. καὶ τὸ Σωματεῖο «οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους» δηλώνουν κατηγορηματικὰ ὅτι ἀναλαμβάνουν ἐξ ὁλοκλήρου τὸ ἔργο τοῦ Π.Π.Τ.Ε., καθὼς καὶ τὴν ἐν συνεχείᾳ μισθοδοσία τοῦ προσωπικοῦ καὶ τὴν συντήρηση τῶν κτιρίων καὶ τοῦ περιβάλλοντος χώρου, χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἐπιβάρυνση τοῦ κρατικοῦ προϋπολογισμοῦ καὶ τοῦ προϋπολογισμοῦ τῆς ἐκκλησίας.

Ἐπὶ πλέον ἀναλαμβάνουν, τὸ 20% τῶν ἐσόδων τοῦ Π.Π.Τ.Ε. νὰ διατίθεται συμβατικὰ στὸν Κρατικὸ Προϋπολογισμό, γιὰ ἐξοπλισμὸ σχολείων καὶ συσσίτια μαθητῶν ἢ γιὰ ἀναστήλωση ἱστορικῶν Ἱερῶν Ναῶν καὶ Μονῶν καὶ μὲ τὰ ὑπόλοιπα, μὲ αὐστηρὴ χρηστὴ διοίκηση τοῦ Προσκυνήματος καὶ ἄκρα ἀνιδιοτέλεια, θὰ κτίζωνται ὀρφανοτροφεῖα, γηροκομεῖα καὶ λοιπὲς στέγες ἀγάπης στὸ ἐσωτερικὸ καὶ στὸ ἐξωτερικό, ποὺ δὲν θὰ λαμβάνουν τὰ ὀνόματα τῶν δωρητῶν, ἀλλὰ θὰ ὀνομάζωνται «Βασιλειάδες».

Δ. Ἀναζητοῦμε γιὰ τὸ κοινωφελὲς αὐτὸ ἔργο, διὰ παραχωρήσεως, μία περίοπτη καὶ δεσπόζουσα θέσι, καὶ ὡς καταλληλότερος χῶρος προκρίνεται τὸ ΑΤΤΙΚΟ ΑΛΣΟΣ.

Ε. Συνεπῶς :

Ι) Τὸ Ὑπουργεῖο Ἐργασίας – ΟΑΕΔ δὲν θὰ ἐπιδοτῇ ἀνέργους καὶ τὸ Ὑπουργεῖο Προνοίας, οἱ Δῆμοι καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ ἔχουν λιγότερα ἔξοδα μὲ περιορισμὸ συσσιτίων καὶ ἐπιδομάτων. Πρῶτα δικαιοσύνη καὶ μετὰ ἐλεημοσύνη...

ΙΙ) Τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας θὰ ἐνισχύεται στὰ συσσίτια ἀπόρων μαθητῶν καὶ τὸν ἐξοπλισμὸ κτιρίων,

ΙΙΙ) Τὸ Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ θὰ συνδράμεται μὲ τὴν ἀναστήλωση ἱστορικῶν Ἱ. Ναῶν καὶ Μονῶν,

ΙV) Τὸ Ὑπουργεῖο Περιβάλλοντος θὰ ὠφεληθῇ μὲ τὴν δημιουργία ὑπὸ τοῦ Π.Π.Τ.Ε. πνευμόνων ὀξυγόνου στὴν λίαν ἐπιβαρυμένη Ἀττική, ὅπου ἔχει συγκεντρωθῆ ὁ μισὸς πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδος καὶ τὸ ἄνω τοῦ 50% τῶν δραστηριοτήτων τῆς χώρας,

V) Τὸ Ὑπουργεῖο Τουρισμοῦ θὰ ἔχει τεράστια ὀφέλη μὲ τὴν προσέλκυση δεκάδων ἑκατομμυρίων τουριστῶν ἀπὸ τὸ ἐσωτερικὸ καὶ τὸ ἐξωτερικὸ καὶ ἐμμέσως θὰ ἐνισχύεται πολλαπλῶς ἡ οἰκονομία τῆς χώρας.

Πρόκειται ὄντως γιὰ ἕνα μεγάλο ἐπενδυτικό, πολιτιστικὸ καὶ φιλανθρωπικὸ ἔργο ἀσύλληπτης σπουδαιότητας.

10. Ἐπισυνάπτουμε ὁλόκληρο τὸ πρὸς ὑπογραφή κείμενο καὶ σχετικὰ ἔγγραφα τοῦ ἐπιτίμου Προέδρου τοῦ Ἀρείου Πάγου κ. Ρωμύλου Κεδίκογλου καὶ τοῦ Προέδρου τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου τῶν Ρουμελιωτῶν ὁμότιμου Καθηγητοῦ κ. Δημητρίου Κουτρούμπα.

11. Ἐὰν καὶ πάλι δὲν βροῦμε κατανόηση, ἐμεῖς θὰ ἐφαρμόσουμε τὸ : «εἴτε μόνοι, εἴτε μετ᾿ ἄλλων, τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια θὰ ὑπερμαχώμεθα», ἐπαναλαμβάνοντας τὸ τραγούδι τῶν ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας :

«γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστιν τὴν ἁγίαν καὶ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερία,

γι᾿ αὐτὰ τὰ δύο πολεμῶ, καὶ ἐὰν δὲν τὰ ἀποκτήσω, τὶ μὲ ὀφελεῖ καὶ ἐὰν ζήσω».

12. Στοὺς πολὺ δύσκολους καιρούς, ποὺ ζοῦμε (διότι «Πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων», Ματθ. 24, 8) θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουμε συνετισθῆ καὶ νὰ κάνουμε μεταβολὴ 180 μοιρῶν, γιὰ νὰ ρυσθοῦμε, κατὰ τὸ θεῖο ἔλεος, καὶ νὰ μὴ ἐφαρμόζεται τὸ τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς «ὁ δὲ παράνομος Ἰούδας οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι».

13. Ἡ ἄμεσος νομοθετικὴ ρύθμιση γιὰ τὴν κατεπείγουσα πραγματοποίηση τοῦ Πανελληνίου Προσκυνήματος τοῦ Tάματος τοῦ Ἔθνους εἶναι ὁ μοναδικὸς μοχλός, ποὺ θὰ ἐνθαρρύνῃ καὶ θὰ ἀναζωογονήσῃ τὸ κατατρωθὲν ἠθικὸ καὶ ἐθνικὸ σθένος τῶν Ἑλλήνων, γιὰ νὰ ἐπιστρέψουμε στὶς ρίζες μας καί, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ὄχι μόνον νὰ φράξουμε τὴν ὁδὸ τῶν αὐτοκτονιῶν, ἀλλὰ καὶ νὰ μεγαλουργήσουμεν καὶ πάλι.

14. Ζητᾶμε ταπεινῶς συγγνώμη, διότι «ἐκλέψαμε» τὸν πολύτιμο χρόνο τῶν φίλων νὰ ἐπαναλαμβάνουμε τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια, ὅμως στὴ καταστρεπτικὴ πορεία τῆς κατηφόρας, ποὺ πήραμε, ἐπιβάλλεται ἔστω καὶ ἐμεῖς οἱ ταπεινοὶ καὶ ἄσημοι νὰ «κρούσωμε πρύμνη», διότι ἡ λαϊκὴ παροιμία λέγει:

Α. «ὅπως στρώνουμε κοιμόμαστε»

Β. «ὅ,τι σπέρνουμε θὰ θερίσουμε».

Ἀδιαφορία σπέρνουμε, περίδρομο θὰ θερίσουμε.

Ἄς μὴ ἐφαρμόζουμε ἄλλο τό :

«τῶν οἰκιῶν ἡμῶν ἐμπιπραμένων ἡμεῖς ἄδομεν» (τὰ σπίτια μας καίγονται καὶ μεῖς τραγουδᾶμε)...

ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Κατάλαβες τώρα γιατί θέλουν να εξαφανίσουν το κόμμα του Πάνου Καμμένου; Πάνος Καμμένος, προς τον δεξιό Παναγόπουλο της ALCO: "Εχετε εταιρία δημοσκοπήσεων, είστε διορισμένος από την κυβέρνηση, στο ΣΕΓΑΣ και παίρνετε και κρατικές χορηγίες"...

http://attikanea.blogspot.gr/2015/01/alco.html

Ο Παναγόπουλος της ALCO έκανε παρέμβαση στην εκπομπή του Τάκη Χατζή ("Ακραίως") για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ( σχετικά με τα όσα κατήγγειλε ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, Π. Καμμένος) και τα 'κανε χειρότερα. Την πάτησε. ...
"Σας ξέρω από την εποχή που ήμασταν μαζί στην ΟΝΝΕΔ", του είπε ο Καμμένος και επανέλαβε τα όσα είχε καταγγείλει λίγο πριν: Εχετε εταιρία δημοσκοπήσεων, είστε διορισμένος από την κυβέρνηση στο ΣΕΓΑΣ και παίρνετε και κρατικές χορηγίες".

Τον ρώτησε μάλιστα, αν παίρνει δουλειές από τη ΝΔ και ο Παναγόπουλος δεν απάντησε.
Στην ερώτηση "ποια κονδύλια διαχειρίζεστε", ο Παναγόπουλος απάντησε, 3,5 εκατομμύρια από το... κράτος και 3,5 εκατομμύρια από χορηγίες (στην ερώτηση ποιοι είναι οι χορηγοί, επίσης δεν απάντησε).

Ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ και της ALCO τα μάσησε, όταν ο Καμμένος τον ρώτησε, γιατί μας δίνετε ποσοστά που δεν μας βάζουν στην βουλή.

Είπε πως τους τίτλους "οι ΑΝΕΛ δεν μπαίνουν στην βουλή", δεν τους βάζει αυτός, αλλά η εφημερίδα (ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ) κι ακόμη, πως, είναι υψηλό το ποσοστό του λάθους για την μέτρηση των ΑΝΕΛ.

Οσον αφορά την επεξήγηση, οτι δεν είναι διορισμένος, αλλά εκλεγμένος από αθλητικά σωματεία, αντί απάντησης, εισέπραξε ενα χαμόγελο ειρωνικό από τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ... 

Από nonews-NEWS , μέσω "Το Γρέκι"

Πηγή

Ο παρορμητικός Κ. Αρβανίτης και η αυτογνωσία Σαμαρά

http://zoornalistas.blogspot.gr/2015/01/blog-post_74.html

ΔΥΟ ΒΙΝΤΕΟ
Εντάξει τον Κώστα Αρβανίτη ουτε εμεις τον συμπαθούμε ιδιαίτερα και φυσικά το να αποκαλεί μ@λ@κ@ τον πρωθυπουργό της χωρας -οποιος κι αν είναι αυτός- είναι ατόπημα έστω κι αν αυτό είναι αλήθεια. Οταν μάλιστα το λες και σε δημοσια εκδήλωση με την ιδιότητα του διευθυντή του Κόκκινου ραδιοσταθμου του ΣΥΡΙΖΑ, τότε δίνεις πατήματα σε ηλιθίους και στoν κάθε Σπύρο και Σπυράκη να ζητάει την παραίτησή σου φέρνοντας και το κόμμα στη δύσκολη θέση να απολογηθεί...
O Αρβανίτης αποκάλεσε «μ...κα» τον Σαμαρά, κατά την διάρκεια ομιλίας του σε εκδήλωση στην Λαμία, επικαλούμενος δημοσίευμα του γαλλικού περιοδικού L' Express: «Είναι πάρα πολύ ζόρικο για μένα να λένε τον πρωθυπουργό της χώρας μου μ..κα. Και το πρόβλημα δεν είναι ότι τον λένε, το πρόβλημα είναι ότι είναι μ...ας». Εαν ο Αρβανίτης είχε μείνει στο πρώτο σκέλος του έξυπνου.. συλλογισμού του τότε θα του βγάζαμε το καπέλο. Είναι όμως παρορμητικός και πολλές φορές ικανός για το χειρότερο (όπως τότε με την απεργία της ΕΤΕΡ στο Κοκκινο...)
Αυτό που σώζει τον Αρβανίτη και την όλη κατάσταση είναι το γεγονός οτι ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε μια στιγμή... αυτογνωσίας αν ενθυμείστε είχε αποκαλέσει τον εαυτό του μ@λ@κ@. Ηταν τον Ιούλιο του 2013 οταν σε διάγγελμα, για να ανακοινώσει πανηγυρικά την πιλοτική μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, δόθηκε στον αέρα το αμοντάριστο βίντεο όπου ο Σαμαράς έκανε σαρδάμ, διέκοψε την ομιλία του και απομακρύνθηκε από το μικρόφωνο μονολογώντας: «Γ@μώ το κεφάλι μου, μ@λ@κ@»!..»

Η «αυτοκριτική» Σαμαρά:



Η παρόρμηση Αρβανίτη: 

Οι μυστικές υπηρεσίες που οργάνωσαν το “στημένο” τρομοκρατικό χτύπημα στο Charlie Hebdo δολοφονούν το αρχηγό της αστυνομίας που διερευνούσε την υπόθεση…

http://www.makeleio.gr/?p=252690

…λίγο πριν υποβάλλει την έκθεση του στη δημοσιότητα. Ο Επίτροπος της Περιφερειακής Εγκληματολογικής Αστυνομίας στην Λιμόζ αυτοκτόνησε χθες το βράδυ… στο γραφείο του με το υπηρεσιακό του όπλο. Είναι άγνωστοι αυτή τη στιγμή οι λόγοι για αυτή του την ενέργεια.

Ο Επίτροπος Helric Fredou ηλικίας 45 χρόνων ήταν από την Λιμόζ και ξεκίνησε την καριέρα του το 1997 ως αξιωματικός της αστυνομίας σε περιφερειακό γραφείο της δικαστικής αστυνομίας των Βερσαλλιών, πριν επιστρέψει στη Λιμόζ. Διετέλεσε αναπληρωτής διευθυντής της περιφερειακής αστυνομικής υπηρεσίας από το 2012. Ο πατέρας του ήταν πρώην αστυνομικός, η μητέρα του ήταν νοσοκόμα. Ήταν άγαμος και δεν είχε παιδιά.

Σύμφωνα με την αστυνομία της Ένωσης, ο επίτροπος βρισκόταν σε ύφεση και βίωνε επαγγελματική εξουθένωση. Τον Νοέμβριο του 2013, ο Επίτροπος Fredou είχε ανακαλύψει το άψυχο σώμα του συναδέλφου του στην Λιμόζ, ο οποίος είχε επίσης αυτοκτονήσει με υπηρεσιακό όπλο στο γραφείο του. Ήταν επίσης 44 ετών.

Ο Επίτροπος Fredou, όπως και άλλοι, εργάστηκαν χθες σχετικά με την υπόθεση της σφαγής στην έδρα του σατυρικού περιοδικού Charlie Hebdo.

Ειδικότερα, ερεύνησε την οικογένεια ενός από τα θύματα. Σκοτώθηκε πριν από την ολοκλήρωση της έκθεσης.

Η Αυτοκτονία του αρχηγού της αστυνομίας, είναι ακόμη ενα στοιχείο που συμπληρώνει το πάζλ της στημένης τρομοκρατικής επίθεσης από τους δήθεν φανατικούς Ισλαμιστές στο γαλλικό περιοδικό.

Τα ερωτήματα που τίθενται είναι τα εξής:

1) Αν όντως ήταν αυτοκτονία.

2) Τι τον ώθησε να προβεί στην πράξη αυτή στα καλά καθούμενα ενω βρισκόταν ως επικεφαλής στην πιό κρίσιμη εντεταλμένη υπηρεσία διερεύνησης της υπόθεσης.

3) Σκοτώθηκε ξαφνικα πριν από την ολοκλήρωση της έκθεσης του.

4) Η παράξενη αναφορά της αστυνομίας στην προσωπική ζωή του νεκρού αστυνομικού, και ιδιαίτερα σε μια παρόμοια περίπτωση θανάτου ενός συναδέλφου του.

Ολες αυτές οι ενδείξεις που αναφέραμε, συν τοις άλλοις που αποκαλύπτονται καθημερινά από διάφορες ιστοσελίδες στο διαδύκτιο μας επιβεβαιώνουν ότι όλο αυτό το σκηνικό στο γαλλικό περιοδικό δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια απάτη προκειμένου να ληφθούν ακόμη περισσότερα μέτρα ασφάλειας κατά της τρομοκρατίας.

Ακολουθεί εκτίμηση και ανάλυση από την Αθέατη γνώση σχετικά με την αυτοκτονία του αρχηγού της αστυνομίας.

Η ανακοίνωση της αστυνομίας για την αυτοκτονία του επικεφαλής επιτρόπου για την διερεύνηση της υπόθεσης για την τρομοκρατική επίθεση μπορεί να μοιάζει αληθινή σύμφωνα με τα συμπεράσματα της αστυνομίας, όμως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Οι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών που οργάνωσαν την επίθεση στο σατυρικό περιοδικό, ύστερα από πληροφορίες που είχαν σχετικά με τις αποκαλύψεις που προφανώς είχε και επρόκειτο να βγάλει στη φόρα ο επίτροπος Helric Fredou, ανάγκασαν τους πράκτορες της CIA και Μοσάντ να εισβάλλουν στο γραφείο του άτυχου αστυνομικού και να τον δολοφονήσουν πρίν προλάβει την επόμενη ημέρα να δημοσιοποιήσει τα στοιχεία που κρατούσε στα χέρια του.

Σαφώς και η δολοφονία έγινε με το όπλο του αστυνομικού ώστε να φανεί ως αυτοκτονία. Επίσης μας κάνει εντύπωση η αναφορά της αστυνομίας σε ενα παρόμοιο περιστατικό τον Νοέμβριο του 2013, όπου ο Επίτροπος Fredou είχε ανακαλύψει το άψυχο σώμα του συναδέλφου του στην Λιμόζ, ο οποίος είχε επίσης αυτοκτονήσει με υπηρεσιακό όπλο στο γραφείο του. Αυτό αναφέρθηκε στην ανακοίνωση της αστυνομίας για να κουκουλώσουν το περιστατικό με μεγαλύτερη ευκολία, αφού τον βγάζουν σχεδόν με ψυχολογικά προβλήματα λόγω του ότι δεν είχε παιδιά και οικογένεια, ήταν μόνος του και την τελευταία περίοδο βίωνε επαγγελματική εξουθένωση.

Κάπως έτσι πάνω κάτω πρέπει να έγινε το περιστατικό.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι αυτή η έκθεση περιείχε σημαντικά στοιχεία που ετοιμαζόταν να ανακοινώσει ο αξιωματικός της αστυνομίας και που θα αποκάλυπταν ολόκληρη την απάτη των μυστικών υπηρεσιών. Επρεπε να εξαφανιστούν και τα εξαφάνισαν με τον πιό αποτελεσματικό τρόπο γι αυτούς ….

Τον θάνατο.

atheatignosi

Είναι επίσημο: Τόσα μας χρωστούν οι Γερμανοί από την εποχή της Κατοχής

http://online-pressblog.blogspot.gr/2015/01/blog-post_493.html

Σε ένα πόρισμα 160 σελίδων, το οποίο τεκμηριώνει το ότι οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα για τις επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο ανέρχονται σε ένα πολύ «σημαντικό ποσό», κατέληξε, ύστερα από επτάμηνη (!!!) εντατική επεξεργασία, η Ειδική Επιτροπή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Δημοκρατίας», το πόρισμα κατατέθηκε στον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα από τον συντονιστή της επιτροπής, επίτιμο γενικό διευθυντή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους Παναγιώτη Καρακούση.

Η πενταμελής επιτροπή στελεχών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που συνέταξε το πόρισμα μελέτησε 761 τόμους αρχειακού υλικού με πλούσιο ιστορικό υλικό 50.000 σελίδων.

Εξετάζοντας διεξοδικά τα στοιχεία για το κατοχικό δάνειο που υποχρεώθηκε να χορηγήσει η Ελλάδα στη Γερμανία και την Ιταλία, και συνυπολογίζοντας τις τεράστιες απώλειες που υπέστη η χώρα μας τόσο σε ανθρώπινες ζωές όσο και σε υποδομές, η επιτροπή κατέληξε σε μια εκτίμηση για το συνολικό ύψος των γερμανικών αποζημιώσεων, το οποίο χαρακτηρίζεται «πολύ σεβαστό».

Το πόσο «σεβαστό» θα είναι το ποσό θα φανεί σύντομα, αφού ένα μεγάλο ποσό μπορεί να συμφέρει την Ελλάδα, όχι όμως τη Γερμανία. Το πιο ουσιαστικό ζήτημα, όμως, είναι το ποσό που μπορεί να ανακτηθεί και όχι ένα υψηλό νούμερο χωρίς αντίκρισμα.

Με βάση παλαιότερες εκτιμήσεις, που στηρίζονταν κυρίως σε στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, το συνολικό ύψος των γερμανικών αποζημιώσεων, συμπεριλαμβανομένου του κατοχικού δανείου, φθάνει τα 115-130 δισ. ευρώ, ενώ το γερμανικό περιοδικό «Spiegel» δημοσίευσε εκτιμήσεις (το 2013) που ανεβάζουν το ποσό ακόμα ψηλότερα, στα 162 δισ. ευρώ.

Το νούμερο αυτό αντιστοιχεί στο 80% του σημερινού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) και προκύπτει από το άθροισμα των 108 δισ. ευρώ, τα οποία υπολογίζεται ότι αναλογούν στην ανοικοδόμηση κατεστραμμένων υποδομών, και των 54 δισ. ευρώ, στα οποία εκτιμάται ότι μπορεί να φτάνει η οφειλή από το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο.

Πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες, η επιτροπή προσδιορίζει το ύψος του χρέους για το κατοχικό δάνειο πολύ χαμηλότερα, περίπου στα 10-11 δισ. ευρώ, χωρίς να περιλαμβάνεται κανένα ποσό αποζημιώσεων, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο μέρος της οφειλής.

Στα 10,5 - 15,8 δισ. ευρώ είχε προσδιορίσει το σημερινό ύψος του κατοχικού δανείου ο πρώην υπουργός Οικονομικών Νίκος Χριστοδουλάκης στο σχετικό βιβλίο του.

Από το αρχειακό υλικό που εξέτασε η επιτροπή προκύπτει ότι η Γερμανία έδωσε μόνο 115.000.000 μάρκα σε ιδιώτες ως αποζημίωση, ενώ ουδέποτε αποπλήρωσε το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, το οποίο είχε υπολογιστεί αμέσως μετά τον πόλεμο από την Τράπεζα της Ελλάδος στα 4.500.000 χρυσές λίρες Αγγλίας.

Τα επόμενα βήματα της διεκδίκησης
Με τη χθεσινή παράδοση του πορίσματος από τον πρόεδρο της πενταμελούς Επιτροπής για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις Παναγιώτη Καρακούση στον αν. υπουργό Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα έγινε ένα βήμα για τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων.

Επόμενη κίνηση αναμένεται να είναι η ταυτόχρονη αποστολή της έκθεσης τόσο στο υπουργείο Εξωτερικών όσο και στο Νομικό Συμβουλίο του Κράτους (ΝΣΚ), για τις περαιτέρω ενέργειες.

Το ΝΣΚ, από την πλευρά του, θα γνωμοδοτήσει επί της διαδικασίας καθορισμού του τελικού ποσού και θα δώσει και το τελικό O.K. Παράλληλα, με το άνοιγμα της Βουλής επρόκειτο να επανασυσταθεί η αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή, που θα εξετάσει με τη σειρά της το τελικό νούμερο που προκύπτει από το πόρισμα.

Σε κάθε περίπτωση, το υπουργείο Εξωτερικών φέρει την πλήρη ευθύνη ώστε να διαβιβάσει τις Ελληνικές απαιτήσεις στο γερμανικό υπουργείο.

ΠΗΓΗ

Το Άγιο Όρος και η αρχαιοελληνική ιστορία του

http://olympia.gr/2015/01/12/%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF/

Η Ελληνική µυθολογία αναφέρεται συχνά στη Χαλκιδική:
Το αρχαίο όνοµα της Κασσάνδρας ήταν Φέγρα, δηλαδή τόπος της φωτιάς. Πιστεύεται ότι ήταν η γη των Γιγάντων και το πεδίο µάχης του πολέµου µεταξύ των Θεών του Ολύµπου και των Γιγάντων, όταν οι τελευταίοι επιχείρησαν να εκδιώξουν τους Θεούς από τον Όλυµπο.

Σύµφωνα µε ένα µύθο,
ο Εγκέλαδος, ένας από τους Γίγαντες, καταπλακώθηκε από βράχο που πέταξαν εναντίον του οι Θεοί του Ολύµπου. Έτσι, ο “Εγκέλαδος-Σεισµός” γίγαντας, είναι θαµµένος
στην Κασσάνδρα, αλλά µη έχοντας πεθάνει, από καιρό σε καιρό προσπαθεί να ελευθερωθεί από το βράχο που τον έχει καταπλακώσει και οι προσπάθειές του αποτελούν το φαινόµενο του σεισµού.

Στο άλλο άκρο της Χαλκιδικής η χερσόνησος του Aθω πάλι σχηµατίστηκε και πήρε το όνοµα της από το βράχο που έριξε εναντίον των θεών ο Γίγαντας Άθως. Η Σιθωνία οφείλει το όνοµά της στο Σίθωνα, το γιο του Ποσειδώνα.

Η Θεά Άρτεμις,
ρωμαϊκό αντίγραφο
ελληνικού πρωτοτύπου,
τέλη 4ου αρχές 3ου αι. π.Χ.

Τα απολιθωµένα λείψανα ελεφαντοειδών και άλλων εξαφανισµένων ειδών που βρέθηκαν στη Νικήτη και έχουν εντοπιστεί στα Βραστά, στην Τρίγλια κ.α. αποτελούν µάρτυρες µιας άλλης εποχής, που µάλλον δεν είδε ποτέ ανθρώπινο γένος. Επίσης τα ευρήµατα στο Σπήλαιο των Πετραλώνων απέδειξαν ότι η παρουσία του ανθρώπου εδώ ξεπερνά τις 700.000 χρόνια, ενώ το κρανίο του αρχανθρώπου υπολογίζεται πως έχει ηλικία 200.000 ετών περίπου. Εγκαταστάσεις οργανωµένης κοινωνίας έχουµε στη Χαλκιδική από το 4.000 π.Χ. και οι παλαιότεροι κάτοικοί της ήταν Θράκες και Πελασγοί.
Τον 8ο αι. π.Χ. πλήθος κατοίκων καταφθάνει στην περιοχή, προερχόµενο κυρίως από την Χαλκίδα (εξ ού και η ονομασία “Χαλκιδική”) και την Ερέτρια. Στο τέλος του 5ου αι. π.Χ. οι 32 σπουδαιότερες πόλεις ιδρύουν υπό την ηγεσία της Ολύνθου, το “κοινόν των Χαλκιδέων”, το οποίο θα διαλυθεί το 379 π.Χ. από τους Σπαρτιάτες. Το 348 π.Χ. ο Φίλιππος ενσωµατώνει την περιοχή στο Μακεδονικό Βασίλειο. Στα Ελληνιστικά χρόνια ιδρύονται τρεις µεγάλες πόλεις: Κασσανδρεία (315), Ουρανούπολις (315) και Αντιγόνεια (στη µέση της Καλαµαριάς το 280 π.Χ.). Το 168 π.Χ. περνά στα χέρια των Ρωµαίων και παρακµάζει καθώς οι πόλεις της περιήλθαν υπό τον έλεγχο Ρωµαίων εµπόρων κυρίως.

Ναός της Άρτεμης στην Έφεσο

Οι αρχαίοι Έλληνες αποίκησαν την χερσόνησο του Αγίου Όρους πολύ νωρίς, η οποία κατά τους αρχαίους χρόνους ονομάζονταν Ακτή. Ξέρουμε πως υπήρχαν οκτώ πόλεις στην Ακτή: το Δίον, η Ολόφυξος,ο Άθως οι Ακροθώοι (εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η Μονή Μεγίστης Λαύρας), οι Κλεωνές,η Απολλωνία,η Ουρανούπολη, το Παλαιώριο και η Θυσσός. Δυστυχώς, δεν γνωρίζουμε την ακριβή θέση των οικισμών αυτών. Εικάζεται πως οι πρώτες τρεις βρισκόντουσαν στην ανατολική πλευρά και οι άλλες δύο στην δυτική.
Ο Ηρόδοτος χαρακτηρίζει τη θάλασσα του Aθω «θηριωδεστάτη», μιας και το 492π.Χ. εκεί καταποντίστηκε ολόκληρος ο περσικός στόλος που είχε βάλει πλώρη για την Αθήνα υπό τον στρατηγό Μαρδόνιο. Χάθηκαν είκοσι χιλιάδες άνδρες και τριακόσια πλοία. Την εποχή των περσικών πολέμων η χερσόνησος αριθμούσε περί τις δέκα χιλιάδες κατοίκους. Πρέπει να έκαναν πολύ υγιεινή ζωή, μιας και σύμφωνα με τον Λουκιανό, ζούσαν εκατόν τριάντα χρόνια! Πολλοί από αυτούς ήταν Πελασγοί και Ετρούσκοι.
Αν και ήξεραν ελληνικά, μιλούσαν κι άλλες γλώσσες, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη. Οι πλυθησμοί που ζούσαν στην Ακτή τιμούσαν τους ίδιους θεούς με την λοιπή Ελλάδα. Στο υψηλότερο σημείο του Aθω ορθώνονταν ένα άγαλμα που ονομαζόταν ο “Αθώος Δίας” (εξ ου και η ονομασία Άθως), του οποίου η σκιά όταν έγερνε ο ήλιος λέγεται ότι άγγιζε τη Λήμνο. Οι πρώτοι κάτοικοι του Aθω λάτρευαν επίσης τη Δήμητρα, την Αφροδίτη, την Αρτέμιδα, τον Απόλλωνα και τον Ασκληπιό.
Κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. οι Αθηναίοι χάνουν τον έλεγχο της Χαλκιδικής, η οποία εντάσσεται στο βασίλειο της Μακεδονίας. Αργότερα, κατά τους πρώτους αιώνες της χριστιανικής εποχής, επιδεινώνεται συνεχώς η παρακμή της Χαλκιδικής: πέραν του ζυγού των Ρωμαίων δέχεται μαζικές εισβολές Σλάβων και Βουλγάρων. Οι επιπλέον ταλαιπωρίες από τους πειρατές εξηγούν γιατί εγκαταλείπεται σταδιακά ο πληθυσμός της χερσονήσου. Έτσι, κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ. δεν κατοικεί πλέον κανείς στις πόλεις της Ακτής. Υπάρχουν μόνον αγάλματα…
Αντιθέτως κατά τα αρχαία χρόνια υπήρχε αυστηρό Άβατον για τους άντρες. Εκεί υπήρχαν ιερά της θεάς Αρτέμιδος, στα οποία βρίσκονταν οι ιέρειες της, νέες αγνές κοπέλες, και θεραπαίνιδες της θεάς.

Στη Μονή Μεγίστης Λαύρας υπάρχει μία μαρμάρινη αναθηματική ανάγλυφη πλάκα,στην οποία απεικονίζεται ένα τεράστιο αυτί εντός πλαισίου, πάνω από το οποίο υπάρχει εγχάρακτη η επιγραφή: ΑΡΤΕΜΙΔΙ ΑΓΡΟΤΕΡΑ / ΝΕΒΡΙΣ ΕΠΙΤΑΓΗΝ / ΑΝΕΘΗΚΕΝ. Από τους χαρακτήρες εξάγεται το συμπέρασμα ότι η πλάκα ανήκει στην κλασική ελληνική περίοδο και χρονολογείται στον Ε΄ – Δ΄ π.Χ. αιώνα. Η τοποθέτηση της αναθηματικής πλάκας στο συγκεκριμένο σημείο είναι αφιέρωμα κάποιας Νεβρίδος στην θεά Αρτέμιδα και αποτελεί απόδειξη πως υπήρχαν ελληνικοί ναοί οι οποίοι κατεστράφησαν (ίσως, χωρίς να είμαστε βέβαιοι και) από τους χριστιανούς μοναχούς.
Κατά την ομηρική εποχή, η θεά «ρυθμίζει την αγνότητα του πρωτόγονου βίου, όπου η μητρότητα συνδυάζεται με τη γονιμότητα αλλά όχι και με τον έρωτα».
Παραπέμπει στον Γάλλο φιλόσοφο και ιστορικό Πιέρ Γκριμάλ, ο οποίος παρατηρεί «μια ιδιοτυπία στη λατρεία της Αρτέμιδος: στην παρθένο θεά απευθύνονταν για να ζητήσουν βοήθεια κατά τον τοκετό», αφού μπορούσε να φανεί και κακότροπη, οπότε «οπλισμένη με τόξο, έριχνε ένα βέλος στην ετοιμόγεννη, δίνοντάς της αιφνίδιο θάνατο».
Αυτό συνδέει την Αρτέμιδα με την πρωιμότερη Ειλείθυια, η οποία, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Παυσανία, «λατρεύτηκε στη Δήλο ως εύλινος (αυτή που κλώθει καλά) και ταυτιζόταν φανερά με τη μοίρα. Η Ειλείθυια», προσθέτει ο Γκριμάλ, «είναι η θεά του τοκετού, δηλαδή της στιγμής κατά την οποία αρχίζει να ξετυλίγεται το νήμα της ζωής.
“Μήπως, λοιπόν, η Aρτεμις, η θεά του αιφνίδιου θανάτου, ήταν εκείνη που στην προομηρική ποίηση σπάει αυτό το νήμα;” Aλλωστε σ’ αυτήν μόνο αποδίδει ο Oμηρος το επίθετο «χρυσήλακτος», αυτή που κρατάει τη χρυσή ηλακάτη, τη χρυσή ρόκα.

Η θεά Άρτεμη

H Άρτεμη είναι μια από τις παλαιότερες, πιο περίπλοκες αλλά και πιο ενδιαφέρουσες μορφές του ελληνικού πανθέου. Κόρη του Δία και της Λητώς, δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα, βασίλισσα των βουνών και των δασών, θεά του κυνηγιού, προστάτιδα των μικρών παιδιών και ζώων.
Η γέννηση της ιδιόρρυθμης θεάς τοποθετείται στο νησί Ορτυγία. Σ’ αυτό το άγονο πετρονήσι και μετά από φοβερές ταλαιπωρίες και περιπλανήσεις είχε καταφύγει η έγκυος Λητώ προκειμένου να κρυφτεί και να προφυλαχτεί από την καταδιωκτική μανία της νόμιμης συζύγου του Δία, της Ήρας. Εκεί και με τη βοήθεια όλων των γυναικείων θεοτήτων (εκτός της Ήρας) ήρθε στο φως η Άρτεμη και λίγο αργότερα ο αδερφός της ο Απόλλωνας.
Από τις πρώτες κιόλας ώρες της γέννησής της η Άρτεμη παίρνει πρωτοβουλίες. Αν και νεογέννητο βρέφος, βοηθά την εξουθενωμένη μητέρα της να ξεγεννήσει και το δεύτερο της παιδί και ταυτίζεται με τον τρόπο αυτόν με την Ειλείθυια, τη θεά του τοκετού. Πανέμορφη και πανέξυπνη η Άρτεμη, είχε από πολύ νωρίς κερδίσει την εκτίμηση των άλλων θεών. Ήδη από τα τρία της χρόνια είχε συγκεκριμένες απαιτήσεις, που αφορούσαν την ενδυμασία της, τον εξοπλισμό της και την ακολουθία της στην πιο αγαπημένη της ενασχόληση, το κυνήγι. Ήταν παιδί που ήξερε τι ήθελε και πραγματικά σταθερό και άκαμπτο στις αποφάσεις του.
Ο Δίας τη θαύμαζε για την επιμονή της και, λόγω της ευστροφίας της, της έτρεφε πολύ μεγάλη αγάπη και ικανοποιούσε όλες της τις επιθυμίες. Ένα από τα πρώτα πράγματα που ζήτησε η Άρτεμη σαν δώρο από τον πατέρα της ήταν η αιώνια αγνότητα και παρθενία. Πιστή και σταθερή σ’ ό,τι ζητούσε και τη δέσμευε, η παρθενική θεά δε σπίλωσε ποτέ ούτε το ήθος της, ούτε και το χαρακτήρα της. Σοβαρή και περήφανη, διατήρησε την αγνότητά της περιφρονώντας ερωτικές πολιορκίες κι επιθέσεις. Αφοσιωμένη στο κυνήγι και τη φύση, αδιαφόρησε για τις χαρές του γάμου και τις απολαύσεις του έρωτα. Με επιβολή και αυστηρότητα απαίτησε την αθωότητα και την παρθενικότητα όχι μόνο του εαυτού της, αλλά και των Νυμφών που την περιστοίχιζαν κι επίσης αυτών που με τις υπηρεσίες τους την τιμούσαν.

Ο ναός της Άρτεμης στην Έφεσο

Η Άρτεμη ήταν μια θεά αμείλικτη που ποτέ σχεδόν δε συγχωρούσε. Οποιαδήποτε παρατυπία σε βάρος της, οποιαδήποτε παρέκκλιση από τα πιστεύω της και τις αρχές της άξιζε την τιμωρία της. Η αδυσώπητη οργή της ήταν έτοιμη να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή απέναντι στον παραβάτη των αυστηρών της κανόνων. Τα θανατηφόρα της βέλη στόχευαν διαρκώς θνητούς, θεούς και ήρωες που παρέβλεπαν την ύπαρξή της ή αμελούσαν τις αρχές και τη λατρεία της.

http://ift.tt/1tR74eY

«Μετέωρα - Οι Αετοφωλιές της Ορθοδοξίας»: ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ το νέο βιβλίο του Δημήτρη Σωτηρόπουλου!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/01/blog-post_94.html

ΕΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ
ΤΗΣ ΑΓΙΟΜΕΤΕΩΡΙΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ,
ΜΕ ΠΛΟΥΣΙΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ!
Ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος, Φωτογράφος, Συγγραφέας και Εκδότης με πετυχημένη παρουσία στην έκδοση βιβλίων για τις Ιερές Μονές του Αγίου Όρους, της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας, συνεχίζει την έκδοση ωφέλιμων Ορθόδοξων βιβλίων, αφιερώνοντας το νέο του πόνημα στα επιβλητικά Μοναστήρια των Μετεώρων!

Αυτή τη φορά, ο συγγραφέας περιηγείται στις Ιερές Μονές της Αγιομετεωρίτικης μοναστικής πολιτείας, σε ένα μοναδικό Οδοιπορικό στους απόκρημνους βράχους της περιοχής και τις κυψέλες Ορθόδοξου Μοναχισμού που δεσπόζουν πάνω σε αυτές, θυμίζοντας απρόσιτες αετοφωλιές.


Μέσα από 180 και πλέον έγχρωμες φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης, πληθώρα πληροφοριών και αναλυτική παρουσίαση των άφθαστων βυζαντινών τοιχογραφιών των Μοναστηριών, η νέα αυτή καλαίσθητη έκδοση φιλοδοξεί να παρουσιάσει τα Ιερά Προσκυνήματα των Μετεώρων με τρόπο απλό, σύγχρονο και κατατοπιστικό, με σεβασμό παράλληλα στην Ορθοδοξία. Κι όλα αυτά, με την υψηλή ποιότητα των εκδόσεων του Δημήτρη Σωτηρόπουλου, που είναι ήδη γνωστή στους αναγνώστες των βιβλίων του για το Άγιον Όρος, την Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα.

Το βιβλίο, πολυτελής έκδοση με σκληρό εξώφυλλο και μέγεθος 192 σελίδες, κυκλοφορεί και οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να το αποκτήσουν στην προνομιακή τιμή των 20 Ευρώ (τελική τιμή μαζί με τα μεταφορικά) με αντικαταβολή στο σπίτι τους.

Τηλέφωνο παραγγελιών - πληροφοριών: 697 8619 094

Εmail: hellasorthodoxy@gmail.com

Ιστοσελίδα: http://dimitrissotiropoulos.zenfolio.com/
Facebook: https://www.facebook.com/dimitrisotiropoulosphotography


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΔΕΚΑΕΞΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

Βουλευτικές Εκλογές 2015: Μάθε πού ψηφίζεις!

http://parospress.blogspot.gr/2015/01/2015_12.html

Συμπληρώνοντας τα πεδία Επώνυμο, Όνομα, Όνομα Πατέρα, Έτος Γέννησης, Όνομα Μητέρας (προαιρετικό)*, ή μόνο τα πεδία Ε.Ε.Α. και Επώνυμο εφόσον τα γνωρίζετε, στην ειδική σελίδα του Υπουργείου Εσωτερικών, μπορείτε να ενημερωθείτε, για το πού ψηφίζετε (Δήμο, Δημοτική Ενότητα, Εκλογικό Διαμέρισμα, Κωδικό Εκλογικού Διαμερίσματος), προκειμένου να αποφύγετε την ταλαιπωρία της τελευταίας στιγμής.

Επίσης, από την ίδια σελίδα, μπορείτε να ενημερωθείτε, αν θα ψηφίσετε σαν ετεροδημότης.

Για να μάθετε πού ψηφίζετε, πατήστε εδώ

Είναι ο Αργυρίου ο Έλληνας Καμύ;

http://agriazwa.blogspot.gr/2015/01/blog-post_11.html

Αντί εισαγωγής:
Το κείμενο που ακουλουθεί δημοσιεύτηκε στο blog του καινούριο μου εκδοτικό οίκο, τις εκδόσεις Anima, προφανώς για εμπορικούς λόγους καθώς έχει λίγες μέρες που κυκλοφόρησε το τελευταίο μου μυθιστόρημα, "Το Σημάδι".

Παρά ταύτα το βρίσκω όχι μόνο ένα εξαιρετικά διαβασμένο αλλά μετά τα γεγονότα του Παρισιού και ένα εξαιρετικά επίκαιρο κείμενο και για αυτό, παρά την υπερβολή της σύγκρισης μου με τον Καμύ το αναδημοσιεύω, χωρίς όμως κάποια από τα γλυκανάλατα της "γυναικείας" του προσέγγισης.


"Οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε τον Πέτρο Αργυρίου ως εξαιρετικό αναλυτή. Ο αγαπημένος μου όμως Πέτρος Αργυρίου είναι ο λογοτέχνης Πέτρος Αργυρίου.
Πέρασαν έξι χρόνια από τότε που εξέδωσε το τελευταίο του μυθιστόρημα, Τα Άγρια Ζώα της Πόλης, ένα μυθιστόρημα που δίχασε τους αναγνώστες του σε δύο ξεκάθαρες κατηγορίες: Στους ανήσυχους που το λάτρεψαν και στους ήσυχους που το βρήκαν αρρωστημένο. Και παραδόξως, οι περισσότεροι –ανάμεσα τους κι εγώ- ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Έξι χρόνια μετά λοιπόν ήταν εύλογη λοιπόν η ανησυχία μου για το αν είχε στερέψει η λογοτεχνική του φλέβα από την άχαρη δουλειά της ανάλυσης, παρότι γνώριζα ότι τα μυθιστορήματα του, πάντα μπροστά από την εποχή τους, παίρνουν πολλά χρόνια από τη στιγμή της ολοκλήρωσής τους για να εκδοθούν.
Δε σας κρύβω λοιπόν ότι ένα εφηβικού τύπου καρδιοχτύπι άρχισε να αναπηδάει μέσα μου όταν έμαθα τα νέα της κυκλοφορίας του νέου του μυθιστορήματος «Το Σημάδι» από τις νέες εκδόσεις Anima...
Το διάβασα μόλις σε τέσσερις ώρες...
Οι ήρωες του, όλους τους, καλοί και κακοί άρχισαν να μιλούν μέσα μου. Το «Σημάδι» με σημάδεψε...... Μετά το «Σημάδι», ήμουν σίγουρη ότι μπορούσα να βρω ομοιότητες ανάμεσα στον Καμύ και τον Αργυρίου...
Δε θα μείνω μόνο στην επιφάνεια των πραγμάτων: Κοιτάζοντας δύο τυχαίες τους φωτογραφίες μπορεί κάποιος να δει προφανείς ομοιότητες στην έκφραση και των δύο.
Και αυτές οι ομοιότητες πηγαίνουν πιο βαθειά και αφορούν και την πνευματική τους έκφραση αλλά και ορισμένα στιγμιότυπα του βίου τους.
Ο Καμύ μπήκε στη συγγραφή από τη δημοσιογραφία, ενώ ο Αργυρίου μπήκε στην ανάλυση και την αρθρογραφία έχοντας ήδη θητεύσει πρωτίστως στη λογοτεχνία.
Και οι δυό τους άρχισαν να γράφουν από μικρή ηλικία, λίγο μετά τα είκοσι τους.
Τόσο ο Καμύ όσο και ο Αργυρίου υπήρξαν βαθειά πολιτικοποιημένα όντα όντας κι οι δύο τους πολέμιοι των ολοκληρωτισμών. Στην εποχή του ο Καμύ πολέμησε ιδεολογικά τόσο το Ναζισμό όσο και το Σταλινισμό (το ναζισμό δε και ένοπλα). Ο Αργυρίου χρόνια τώρα αντιτάσσεται στην κυρίαρχη οικονομική ιδεολογία της εποχής, το Νεοφιλελευθερισμό, που επιβάλει ολοκληρωτισμούς πολιτικούς στο όνομα των αγορών αλλά δεν ξεχνάει να τα ψέλνει ένα χεράκι και στους νοσταλγούς του Σταλινισμού.

Ο Καμύ αντιλήφθηκε τον «Πόλεμο της Αλγερίας» τη δεκαετία του 1950 ως μια αντιδυτική στρατηγική για την περικύκλωση της Ευρώπης και την απομόνωση των ΗΠΑ. Πάνω από μισό αιώνα μετά με τις συνθήκες να έχουν αντιστραφεί, ο Αργυρίου θα περιγράψει τη διάλυση της Λιβύης και την αποσταθεροποίηση της Συρίας ως απόπειρα των ΗΠΑ και των συμμάχων της να απομονώσουν τη Ρωσία (και την Κίνα), ένα στρατήγημα το οποίο έγινε ακόμη πιο ξεκάθαρο με το Ουκρανικό Πραξικόπημα που μετεξελίχτηκε στην Ουκρανική κρίση των ημερών μας.
Καμύ και Αργυρίου έχουν διατυπώσει τη σημασία της συνειδητοποιημένης ατομικής ελευθερίας και υπήρξαν πολέμιοι όχι μόνο της εξουσίας κρατών και θρησκειών πάνω σε πληθυσμούς αλλά και επικριτικοί στον ίδιο το θεσμό του γάμου, θεωρώντας τον ως μια κατασκευή που περιορίζει τη σεξουαλική αλλά και τη συναισθηματική ελευθερία των ατόμων. Ο Καμύ λάτρευε τις γυναίκες και ο Αργυρίου τις υπερασπίστηκε μετά μανίας απέναντι στη φαλλοκρατία, όπως εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνίδες είχαν την ευκαιρία να διαπιστώσουν στο σκληρό του κείμενο «Η Παγκόσμια Ημέρα της καριόλας που τα θελε ο κώλος της».

Και οι δύο τους είναι αγνωστικιστές. «Δεν πιστεύω στο θεό και δεν είμαι άθεος» γράφει ο Καμύ. «Δεν χρειάζεται καν να πιστεύω στο θεό. Αν υπάρχει, μου είναι υπεραρκετό που πιστεύει αυτός σ’ εμένα» εξομολογείται ο Ρίτσαρντ Μαν στον επίλογο του μυθιστορήματος του Αργυρίου «Το Σημάδι» απηχώντας το «μου απομένει λίγος χρόνος και δεν θέλω να τον χαραμίσω στο θεό» του Καμύ.
Αλλά η μεγάλη έγνοια και των δύο είναι το ανθρώπινο ον και οι συνθήκες του.

Από την κριτική στη θρησκεία και οι δυο τους περάσαν και στην κριτική της επιστήμης: Ο Καμύ από νωρίς είχε κατακρίνει την κυρίαρχη ήδη από την εποχή του «ειδωλολατρία της τεχνολογίας». Πολλές δεκαετίες αργότερα ο Αργυρίου επιβεβαιώνει την κριτική του Καμύ γράφωντας στις «Θανάσιμες Θεραπείες» του. «Για κάποιο λόγο εξακολουθούμε να πιστεύουμε τυφλά στην τεχνοκρατική και τεχνοκρατούμενη αντίληψη των πραγμάτων, στον τεχνολογικό και επιστημονικό έλεγχο που ασκούμε στα πράματα. Η αλήθεια είναι πως ακριβώς επειδή έχουμε κατασκευάσει μια συστηματική εκτροπή από την πραγματικότητα, ακριβώς επειδή έχουμε αποσχιστεί από αυτή και έχουμε κατασκευάσει μια τεχνομεταφυσική αντίληψη της πραγματικότητας που βασίζεται στην πίστη, το μόνο που έχουμε τελικά καταφέρει είναι να κατασκευάσουμε μια νέα θρησκεία με τεχνομυθεύματα»
Η κριτική που ασκούν και οι δύο δεν γίνεται από κάποιο σνομπισμό ή αίσθηση ανωτερότητας αλλά από την αίσθηση του συγγραφικού καθήκοντος και από βαθειά ανησυχία για τα τεκταινόμενα αλλά και τα μελλούμενα. Γράφει ο Καμύ «ο σκοπός του συγγραφέα είναι να αποτρέψει τον πολιτισμό από το να αυτοκαταστραφεί» και βλέπει ως ένα παράγοντα αυτοκαταστροφής και το «μύθο της απεριόριστης παραγωγής»: «ο μύθος της απεριόριστης παραγωγής φέρνει πόλεμο στα χνάρια του, τόσο αναπόφευκτα όσο τα σύννεφα προαναγγέλλουν μια καταιγίδα.» για να συμπληρώσει πως ένας κόσμος που «είναι μόνο παραγωγικός, δεν είναι δημιουργικός». Δεκαετίες αργότερα ο Αργυρίου επιβεβαιώνει τον Καμύ γράφοντας στις «Θανάσιμες Θεραπείες» του «Ζούμε μέσα σε ένα άτυπο ακόμα πόλεμο για το μέλλον της ανθρωπότητας, μιας ανθρωπότητας που απειλείται πλέον από τους κινδύνους που δημιούργησε. Το τραίνο της «προόδου» που έτρεχε ξέφρενα με οδηγό την οικονομία χωρίς να ξέρει που πηγαίνει, εκτροχιάστηκε».

Πως γίνεται όμως δυνάμεις εξόχως απελευθερωτικές όπως η επιστήμη και δευτερευόντως και η οικονομία να αποκτούν καταστροφικά χαρακτηριστικά και συνέπειες των θρησκειών; Παρόμοια απαντούν και οι δύο τους:

«Ο άνθρωπος είναι πάντα θήραμα των αληθειών του. Από τη στιγμή που τις έχει αποδεχτεί, δεν μπορεί να ελευθερώσει τον εαυτό του από αυτές» γράφει ο Καμύ στον «Μύθο του Σισύφου». O Αργυρίου γράφει αντίστοιχα πως «Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν πως οι ιδέες στις οποίες πιστεύουν τους ανήκουν. Στην πραγματικότητα, είναι οι ίδιοι κτήματα των ιδεών τους»

Θήραμα και θύτης ο άνθρωπος. «Ένας άνθρωπος χωρίς ήθος ένα άγριο ζώο που ξαμολήθηκε σε αυτόν τον κόσμο» γράφει ο Καμύ. «Είσαι μόνος, ίσως και ο μόνος που γνωρίζει το όνομα του τέρατος: Άνθρωπο ον βάπτισε ο θεός, μα στην ψυχή του φώλιασε από την αρχή το τέρας» περιγράφει ο Αργυρίου στα «Άγρια Ζώα της Πόλης».

Υπάρχει λοιπόν ελπίδα σε αυτόν τον Κόσμο; Παρομοίως απαντούν και οι δύο τους: «Όπου δεν υπάρχει Ελπίδα, εναπόκειται σε εμάς να την εφεύρουμε» δηλώνει ο Καμύ, ενώ ο Αργυρίου σε ερώτηση συνεντευξιαστή για το αν υπάρχει ελπίδα σήμερα απαντά: «Όχι δεν υπάρχει. Για αυτό οφείλουμε να τη δημιουργήσουμε» (http://www.synenteuxis.gr/2013/11/blog-post_26.html)
Και αυτή η πίστη τους στην ελπίδα που μπορεί να δημιουργηθεί ακόμη και όταν εκλείπει, κυρίως όταν εκλείπει, μάλλον προέρχεται από τη θέση και των δύο συγγραφέων για τη φύση του κακού: «Το κακό σε αυτό τον κόσμο σχεδόν πάντα προέρχεται από την άγνοια…» γράφει ο Καμύ. Παρομοίως στο «Σημάδι» ο Αργυρίου περιγράφει: « …για τον Ρίτσαρντ, το κακό δεν είχε κάποια μεταφυσική ποιότητα. Για τον Ρίτσαρντ το κακό δεν ήταν τίποτε άλλο από έλλειψη κατανόησης του νου ή της ψυχής, μια έλλειψη κατανόησης που, ανάλογα με τις εποχές και τις συνθήκες, μπορούσε να μετατραπεί σε πληθώρα παρανόησης. Και η πληθώρα παρανόησης, πάντα ανάλογα με την εποχή και τις συνθήκες της, μπορούσε να κλιμακωθεί σε μαζική και καταστροφική παράνοια.»
Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν για να μην φτάνουμε σε συνθήκες εκτροπής. Ποιες μάχες πρέπει να δώσουμε πριν να είναι πολύ αργά;

Ο Καμύ περιγράφει πως «η Ειρήνη είναι η μόνη μάχη που αξίζει να διεξαχθεί» ενώ ο Αργυρίου περιγράφει «πως οι μάχες που έχουν νόημα να δοθούν είναι αυτές που πρέπει να δοθούν εν καιρώ ειρήνης»
Ακόμη και όταν όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί, η επίκληση σε ότι αγαπήσαμε κάνει τις μάχες να μην είναι μάταιες.
«Το έργο ενός ανθρώπου, δεν είναι παρά το αργό του ταξίδι να ανακαλύψει εκ νέου… τις δύο ή τρεις απλές εικόνες παρουσία των οποίων άνοιξε η καρδιά του για πρώτη φορά» γράφει ο Καμύ. «Πόσο θα μας ωφελούσε το να μπορούμε να ξεφεύγουμε από τη φυλακή του διαμορφωμένου. Να ανακαλύπτουμε εκ νέου το ίδιο το θαύμα της ανακάλυψης. Το θαύμα της ανακάλυψης, Μίκαελ. Γενναία να ξαναβρούμε όλα αυτά που χάσαμε ωριμάζοντας, όλα αυτά που ξεχάσαμε. Φαντάσου, Μίκαελ. Πώς θα ήταν να μπορείς ν’ αγγίξεις ένα εφηβικό σου ερωτικό γράμμα και να σου έρχονται όλα σαν νά ’ταν ζωντανά: Οι λέξεις, τα αρώματα, τα βλέμματα, τα χάδια. Αυτό μας λείπει, Μίκαελ. Πεθαίνουμε, Μίκαελ. Πεθαίνουμε για λίγο ενθουσιασμό, για λίγη αθωότητα, για μια πρέζα θαύματος. Αν δεν ανακαλύψουμε και πάλι αυτά, Μίκαελ, απλώς θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε ― να πεθαίνουμε» γράφει χαρακτηριστικά ο Αργυρίου στο «Σημάδι».
Έχουμε την ελευθερία και το καθήκον να αγαπάμε λοιπόν. Και αυτή δεν είναι η μόνη μορφή ελευθερίας.

Γράφει ο Καμύ «Εδώ ζει ένας ελεύθερος άνθρωπος. Κανείς δεν τον υπηρετεί». «Εμείς, από την άλλη πλευρά, ήμασταν πραγματικά λεύτεροι. Δεν ανήκαμε σ’ αυτά που αποκτούσαμε» γράφει ο Αργυρίου στο «Σημάδι»

Τι συμβαίνει όμως όταν ένας καλλιτέχνης βρίσκεται σε διασταυρούμενα πυρά; Ποιον πρέπει τότε να ακολουθήσει ο καλλιτέχνης, ο πραγματικός καλλιτέχνης; Μα φυσικά τη συνείδησή του:
Ο Καμύ θα γράψει για την ευθύνη αλλά και τον προσδιορισμού του πραγματικού καλλιτέχνη: «Ο μόνος πραγματικά αφοσιωμένος καλλιτέχνης είναι αυτός που, χωρίς να αρνηθεί να συμμετάσχει στη μάχη, αρνείται τουλάχιστον να στρατευθεί στους τακτικούς στρατούς και παραμένει ανεξάρτητος». Παρομοίως ο Αργυρίου αναρωτιέται για τους διανοούμενους «Αν οι έννοιες του καθεστώτος και του διανοούμενου είναι αντίθετες καθώς το πρώτο πιστεύει περισσότερο στον Νόμο του απ ότι στο Δίκαιο για αυτό κάνει την ισχύ του νόμο του και πάντα αυτοδικαιώνεται ενώ ο δεύτερος πιστεύει περισσότερο στο Λόγο παρά στην άποψη του και για αυτό αποδίδει στην άποψη του πεπερασμένη ισχύ και συχνά αυτοδιαψεύδεται, πως γίνεται διανοούμενοι να είναι καθεστωτικοί;».

Δεν υπάρχουν φυσικά μόνο ομοιότητες ανάμεσα σε Καμύ και Αργυρίου. Ο Καμύ ήταν λάτρης του ποδοσφαίρου και της κουλτούρας του ενώ ο Αργυρίου είναι σφοδρός πολέμιος μιας κουλτούρας που σήμερα όχι απλά περιβάλλει αλλά και διαποτίζει το ποδόσφαιρο, μιας κουλτούρας της χειραγώγησης των πολλών μέσω της διαφθοράς των λίγων όπως φαίνεται και στο άρθρο του «Όταν οι άντρες έχουν τις μπάλες στο πάνω κεφάλι τους» (http://agriazwa.blogspot.gr/2014/06/blog-post_27.html).

Φυσικά, παρά την εκλεκτική συγγένεια των δύο πνευμάτων, η σύγκριση μεταξύ Καμύ-Αργυρίου είναι μια σύγκριση ενός Κολοσσού με έναν Νεοσσό παρότι ο Καμύ έφυγε αρκετά νωρίς. Το μέλλον θα δείξει αν η σύγκριση αυτή αδικεί μόνο τον Καμύ.

Όπως ο ίδιος άλλωστε έγραψε «Οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ πεπεισμένοι για τους λόγους σου, την εντιμότητά σου, τη σοβαρότητα των βασάνων σου, παρά μόνο με το θάνατό σου. Για όσο παραμένεις ζωντανός, η περίπτωσή σου είναι αμφισβητήσιμη, δικαιούσαι μόνο του σκεπτικισμού τους».
Παραμερίζοντας λοιπόν τον σκεπτικισμό μας, θεωρούμε ότι το «Σημάδι» του Αργυρίου είναι ένα πολύ καλό σημάδι για το ότι ο Αργυρίου είναι ένας από τους σημαντικούς λογοτέχνες της εποχής του. Έστω και προς το παρόν ζωντανός..."

Το αυθεντικό κείμενο από http://animapublications.blogspot.gr/2015/01/blog-post.html.
Η φωτογραφία μου τραβήχτηκε σε σχεδόν ανυποψίαστο χρόνο από τον Γιώργο Ιωαννίδη, έναν ταλαντούχο ερασιτέχνη τη φωτογραφίας.

Οι αδελφοί του Ιησού (Ιω.Καρδάση)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/01/blog-post_41.html


Εισαγωγικά

Πολλάκις αναφέρεται στα Ευαγγέλια και τις Επιστολές, ότι ο Ιησούς είχεν αδελφούς. Μάλιστα, το γεγονός αυτό εκμεταλλεύονται οι αιρετικοί Προτεστάντες, στηριζόμενοι στη λανθασμένη ερμηνεία του κατά Ματθαίον ευαγγελίου, όπου αναφέρεται: «μνηστευθείσης γαρ της μητρός αυτού Μαρίας τω Ιωσήφ, πριν ήσυνελθείν αυτούς, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος αγίου» (1. 18). Στην παράγραφο αυτή δηλώνεται, ότι η Μαρία ευρέθη έγκυος, πριν να συνευρεθεί με τον Ιωσήφ. Αλλά το «πριν ή» καθόλου δεν υποδηλώνει υποχρεωτικά συνεύρεση. Κάτι παρόμοιο υπάρχει και σε Ψαλμό του Δαβίδ (109. 1), όπου αναφέρεται: «κάθου εκ δεξιών μου, έως αν θω τους εχθρούς σου υποπόδιόν των ποδών σου». Αυτό το «έως αν» καθόλου δεν υπονοεί, ότι μόλις ο Πατέρας υποτάξει τους εχθρούς του Υιού του κάτω από την εξουσία του, τότε θα τον εκδιώξει από τα δεξιά του!

Η καταγραφή στους αδελφούς του Κυρίου αναφέρεται προφανώς στους πνευματικούς αδελφούς, καθότι ο Κύριος δεν είχε αδελφούς κατά σάρκα. Μάλιστα το δηλώνει ευθέως και ο ίδιος, όταν του υπενθυμίζουν, ότι η μητέρα του και τα αδέλφια του τον αναζητούν. Η απάντησή τους είναι καθοριστική: «τις εστίν η μήτηρ μου και τίνες εισίν οι αδελφοί; και εκτείνας την χείρα αυτού επί τους μαθητάς αυτού είπεν. ιδού η μήτηρ μου και οι αδελφοί μου. όστις γαρ αν ποιήση το θέλεημα του πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου αδελφός και αδελφή και μήτηρ εστίν» (Μτ. 12. 48-50).

Τα περί των αδελφών εξ αγχιστείας του Ιησού αναφέρονται στο Πανάριον του αγίου Επιφανίου Κύπρου, από το οποίον έχουν ληφθεί οι σχετικές πληροφορίες.

ΑΔΕΛΦΟΙ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Περί της αειπαρθενίας της Θεοτόκου

Απόσπασμα από την επιστολή του Αγ. Επιφανίου προς τους Χριστιανούς της Αραβίας, κατά των Αντιδικομαριανιτών, δηλαδή των αιρετικών, οι οποίοι δεν εδέχοντο την αειπαρθενία της Θεοτόκου. Η επιστολή εγράφη το 367, μόλις ανέλαβε τα επισκοπικά του καθήκοντα. Η επιστολή σώζεται αυτούσια στο Πανάριο, που συνεγράφη το 375 (PG 42.705-740).

Σύμφωνα με την επιστολή αυτή:

Ο Ιακώβ (επονομαζόμενος Πάνθηρ) είχε δυο υιούς:

α/ Ιωσήφ τον μνήστορα

β/ Σίμωνα Κλωπά

Ο Ιωσήφ νυμφεύθηκε μια γυναίκα από την φυλή Ιούδα και γέννησε έξη (6) παιδιά, τέσσερα αγόρια και δυο κορίτσια (τούτο αναφέρουν Ματθαίος 13.53, Μάρκ. 6.3)

Ο Ιωσήφ έμεινε χήρος και σε ηλικία 80 ετών μνηστεύθηκε τη Μαρία.

Ο Ιωσήφ αποθνήσκει μετά τα 92 του χρόνια.

Τα έξη παιδιά του Ιωσήφ αναφέρονται με τα ονόματά τους:


Ιάκωβος, Ιωσής, Σίμων, Ιούδας, Μαρία, Σαλώμη.

Ο Ιάκωβος (αποκαλούμενος αδελφόθεος, ωβλίας = τείχος, δίκαιος, ναζωραίος = άγιος). Εγέννησεν τούτον ο Ιωσήφ σε ηλικία 40 ετών. Αδελφός του Ιησού εξ αγχιστείας, ήταν 40 ετών όταν γεννήθηκε ο Ιησούς. Κατά δε την Πεντηκοστή ήτανε 73 ετών και ανέλαβε πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων. Ο Παύλος αναφέρει: «Έτερον δε των αποστόλων ουκ είδον, ει μη Ιάκωβον τον αδελφόν του Κυρίου» (Γαλ. 1.19). Ο Ιάκωβος τελευτά σε ηλικία 96 ετών, παρθένος, με το μαρτύριο του λιθοβολισμού. Δεν αναφέρεται στους 12 Αποστόλους, όπως ο Ιάκωβος ο του Αλφαίου και ο Ιάκωβος ο του Ζεβεδαίου. Είναι ένας εκ των 71 αποστόλων. Αναφέρονται στο πρόσωπό του: η επιστολή Ιακώβου στην Καινή Διαθήκη, καθώς και η λειτουργία του, ως Ιακώβου του αδελφοθέου. Επίσης αναφέρεται και το Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου, απόκρυφο κείμενο με μυθώδεις αφηγήσεις. Η μνήμη του εορτάζεται στις 23 Οκτωβρίου.

Ο Σίμωνας ο αδελφόθεος (και Συμεών και Κλεόπας επονομαζόμενος), εκ των 71 αποστόλων, δεύτερος επίσκοπος Ιεροσολύμων μετά τον Ιάκωβο τον αδελφόθεο και ιερομάρτυρας. Η μνήμη του εορτάζεται στις 27 Απριλίου.

Ο Ιωσής ο αδελφόθεος. Η ονομασία του είναι εξελληνισμένος τύπος του εβραϊκού ονόματος Γιωσέφ = Ιωσήφ.

Ο Ιούδας ο αδελφόθεος, αδελφός του Κυρίου εξ αγχιστείας (και Θαδδαίος και Λεββαίος επονομαζόμενος), εκ των 71 αποστόλων, αναφέρεται ως ο συγγραφέας της επιστολής Ιούδα στην Καινή Διαθήκη. Ο Ιούδας με τη σύζυγό του έχουν ιεραποστολικό έργο: «ως και οι λοιποί απόστολοι και οι αδελφοί του Κυρίου και Κηφάς;» (Κορινθ. Α΄ 9.5). Η μνήμη του τιμάται στις 19 Ιουνίου.

ΠΗΓΗ : Αγίου Επιφανίου: Πανάριον

10.1.15

Ι. ΚΑΡΔΑΣΗΣ

Για ποιο λόγο δεν πρέπει να βλέπουν τα παιδιά τηλεόραση; Απαντήσεις στις ενστάσεις αυτών που διαφωνούν

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/01/blog-post_57.html


Το θέμα αυτό το θεωρούμε πολύ σοβαρό. Το βασικό λάθος που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας και ιδιαίτερα οι γονείς είναι το εξής: Ενώ δε δίνουμε έστω και μία φορά χαλασμένη τροφή στα παιδιά μας, για να μη δηλητηριαστούν (ούτε και εμείς φυσικά τρώμε), αντίθετα, με την τηλεόραση επιτρέπουμε να τρέφεται καθημερινά η ψυχή τους και η ψυχοσωματική τους υπόσταση με τροφή σχεδόν δηλητηριασμένη. Και δυστυχώς δεν το συνειδητοποιούμε και δεν προβληματιζόμαστε. Παθητικά και άβουλα παρασυρόμαστε από το «συρμό» και δεν τολμούμε να αντιδράσουμε μπρος στην εκτροπή (γονέων και παιδιών) που καθημερινά διαπιστώνουμε να συντελείται μπρος στα μάτια μας. Οι Πνευματικοί στα εξομολογητήρια είναι μάρτυρες πλείστων τραγικών περιστατικών.

Τις κακές συνέπειες της τηλεόρασης και πρόσφατα του διαδικτύου (internet) ΟΛΟΙ, και ιδιαίτερα οι Πνευματικοί από τις εξομολογήσεις, τις γνωρίζουμε. Προς αντιμετώπιση του προβλήματος αναφέρουμε τα ακόλουθα, που εφαρμόζονται από συνεχώς αυξανόμενο αριθμό οικογενειών, για προβληματισμό και σωφρονισμό όσων θέλουν να δουν κατάματα το πρόβλημα και ενδεχομένως ανησυχούν ακόμη για το μέλλον των παιδιών τους:

ΕΑΝ τα παιδιά μέχρις ότου πάνε στο Δημοτικό, ζώντας μέσα στο σπίτι τους και μη επηρεαζόμενα από τρίτους, δε βλέπουν τηλεόραση (οι γονείς θα ακούνε ειδήσεις από το ραδιόφωνο), θα συνηθίσουν να μη βλέπουν, οπότε δε θα τη ζητούν και αργότερα, όταν μεγαλώσουν. Διότι θα μάθουν από μικρά τι θέλει ο Θεός και διότι θα γεμίσουν τις ώρες τους με άλλες πολύ καλύτερες απασχολήσεις (συζητήσεις με τους γονείς, παιχνίδια, περιπάτους, παρακολούθηση Εσπερινού και Αποδείπνου, εκδρομές και ταξίδια στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό). Έτσι στα παιδιά αυτά αναπτύσσεται το ομαδικό πνεύμα οικογενείας (αυτό ευκολότερα συμβαίνει στις πολύτεκνες οικογένειες), γνωρίζουν το γιατί κάνουν ό,τι κάνουν και το υποστηρίζουν με θάρρος, αποφεύγουν ό,τι τους βλάπτει και αισθάνονται υπερπλήρη, χωρίς κόμπλεξ, όπως φαίνεται και από τα δύο επόμενα παραδείγματα:
Ένα πρωϊνό τα παιδιά ενός Δημοτικού Σχολείου μιλούσαν και γελούσαν σχεδόν όλα για το Βέγγο που είχαν δει αποβραδίς στην τηλεόραση. Ένα κοριτσάκι Δ΄ τάξης ρώτησε τη συμμαθήτριά της:
- Δε μου λες, Μαρία, τι είναι αυτός ο Βέγγος που όλοι γι’ αυτόν μιλάτε;
- Καλά, εσείς δεν έχετε τηλεόραση στο σπίτι σας;
- Όχι, δεν έχουμε.
- Ααα! Φαίνεται ότι είστε φτωχοί!
- Τηλεόραση δεν έχουμε, αλλά μαζί με τους γονείς μου και τα αδέλφια μου πήγα στην Αμερική. Εσύ, Μαρία, πήγες;
Η Μαρία έμεινε με ανοιχτό το στόμα και η «Αμερικάνα» αισθάνθηκε πολύ άνετα, σαν νικήτρια.
Όταν ένα παιδάκι της Α΄ Δημοτικού κορόιδεψε το συμμαθητή του, που δεν είχε στο σπίτι του τηλεόραση, επειδή δε γνώριζε κάποια λέξη που ακουγόταν συχνά σ’ αυτήν, αυτός του απάντησε: «Γιατί, εσύ ξέρεις τι είναι το πετραχήλι;»

Στα ανωτέρω προβάλλονται δύο κυρίως ενστάσεις:
Πρώτη: Τα παιδιά που δεν βλέπουν τηλεόραση γίνονται κομπλεξικά μπρος στους συμμαθητές τους.
Απάντηση:
(1) Πως το συμπεραίνουν αυτό; Με εικασίες; Γνώμη γι’ αυτό μπορούν να έχουν όσοι γονείς το εφάρμοσαν στα παιδιά τους, οι οποίοι διαφωνούν πλήρως με την ένσταση.
(2) Ο ισχυρισμός αυτός (της ένστασης), προβαλλόμενος από πιστούς χριστιανούς, είναι το λιγότερο προσβλητικός για την πίστη μας. Είναι δυνατόν οι λύσεις του Θεού να δημιουργούν κόμπλεξ και προβλήματα; Αυτό είναι αδύνατο. Κόμπλεξ δημιουργείται, όταν κομπλεξικοί είναι οι γονείς, όταν πιέζονται τα παιδιά να μη βλέπουν (ενώ συνήθισαν να βλέπουν) τηλεόραση, χωρίς να πείθονται γι’ αυτό, και όταν υπάρχει ανειλικρινής χριστιανική ζωή και υποκρισία μέσα στην οικογένεια. Αντίθετα όταν υπάρχει υπακοή και συνέπεια στο νόμο του Θεού και την Εκκλησία Του, στα παιδιά αυτών των οικογενειών δημιουργείται κλίμα ευφορίας και πνεύμα ομολογίας.
(3) Μπορεί ποτέ να θεωρηθεί σοβαρή και λογική η απόφαση κάποιου γονέα που προτιμά, για να μη γίνει το παιδί του, κατά τη γνώμη του κομπλεξικό, να γίνει πορνικό – εγκληματικό – τρομοκρατικό – μαγικό – σατανικό – πληκτο, βλέποντας τηλεόραση;
Δεύτερη: Γιατί να μη βλέπουν τα παιδιά ό,τι ωφέλιμο και μη βλαβερό, πράγμα που ρυθμίζεται μεταξύ γονέων και παιδιών;
Απάντηση:
(1) Υπάρχουν σήμερα γονείς που το κάνουν αυτό, αλλά δύσκολα επιτυγχάνουν αυτό που θα ήθελαν. Διότι στα παιδικά π.χ. έργα, μέσα σε κάθε αθώα κατά τα άλλα υπόθεση, υπάρχει παρακίνηση μέσω των «ηρώων» του έργου σε απειθαρχία των παιδιών προς τους γονείς και γενικά τους μεγάλους, ενώ τώρα προσθέσανε με τρόπο τη μαγεία, οπότε τα παιδιά εθίζονται στις τερατόμορφες, σατανικόμορφες φιγούρες και στις εύκολες λύσεις!
(2) Τα καλά έργα διακόπτονται για διαφημίσεις ή για το προσεχές έργο. (Το ίδιο συμβαίνει εκ συστήματος και στα αθλητικά). Τις στιγμές αυτές το καλό και ωφέλιμο έργο συνεχίζει να είναι καλό; Εάν το παιδί αμέσως αλλάξει κανάλι, μπορεί να βγάλει από τη μνήμη του την ακατάλληλη σκηνή; Επομένως, ποιος πατέρας σήμερα, εάν φροντίζει για την ηθική προστασία των παιδιών του, δε θα στερήσει από τα παιδιά του τα λίγα έστω καλά, για να αποφύγει τα πλείστα επιβλαβή και ψυχοφθόρα έργα;
(3) Τα παιδιά που βλέπουν τα καλά και επιλεγμένα έργα παύουν να έχουν φαντασία και περιέργεια; Πληροφορούμε, λοιπόν, αυτούς τους εφησυχάζοντας γονείς ότι, όταν πάνε στην αγρυπνία, ή όταν απουσιάζουν σε επισκέψεις, βλέπουν, τα καλά κατά τα άλλα παιδιά τους και άλλα έργα (…) και κάνουν, μερικές φορές, και μεταξύ τους ότι βλέπουν! Όσοι στα σπίτια τους έχουν μόνο βίντεο, αυτά τα παιδιά μπορούν να βλέπουν, δανεισμένες από συμμαθητές τους ταινίες πορνό ή «τσόντες»! (Αυτό το γνωρίζουν οι Πνευματικοί). Από την τρυφερή τους ηλικία και τα καλά παιδιά σήμερα, παρασυρμένα από άλλα, γνωρίζουν ΟΛΑ όσα δείχνει η τηλεόραση («ο νοών νοείτω»).
Πέραν όμως της καλής ή κακής επίδρασης των έργων, υπάρχει η διοχετευμένη αήθης νοοτροπία που επιβάλλεται στους τηλεθεατές προγραμματισμένα: η μηχανοποίηση της σκέψης. Διότι η τηλεόραση, όπως παραδέχονται πλέον πολλοί, αποπροσανατολίζει τους ανθρώπους, (πέραν του ότι τους αποξενώνει μεταξύ τους). Αυτό που έχουν ακούσει οι τηλεθεατές, αυτό που έχουν δει, αυτό επαναλαμβάνουν. Δεν παίρνουν μια στροφή παραπάνω. Έτσι θέλουν να μας μηχανοποιήσουν αυτοί που σχεδιάζουν και προγραμματίζουν στα Μ.Μ.Ε. με εντολές, προφανώς, άνωθεν. Αυτά που ακούμε, αυτά να πιστεύουμε, αυτά να κάνουμε! Και δυστυχώς οι σύγχρονοι Έλληνες, κατά μεγίστη πλειοψηφία, τα υφίστανται, τα ανέχονται και τα δέχονται ΑΠΑΘΩΣ!
Όσοι γονείς, λοιπόν, επιμένουν στις απόψεις τους υπέρ της τηλεόρασης και δεν την κλείνουν, ή θεληματικά διαφωνούν με τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας που τονίζουν την εισβολή των πειρασμών από τις θυρίδες της ψυχής, τους οφθαλμούς, ή χαρίζονται στους εαυτούς τους (σε βάρος των παιδιών τους και όχι μόνο), επειδή η τηλεόραση έγινε κυρίως για τους ίδιους δυνατό πάθος.
Εάν αυτοί οι γονείς νομίζουν ότι μπορούν να συνδυάσουν το πάθος τους με σωστή πνευματική ζωή, ματαιοπονούν και συνεχίζοντας την τακτική τους, κάποια ημέρα θα απογοητευθούν∙ και για την ανατροφή των παιδιών τους και για την «πνευματική» ζωή τους.

Πηγή: «Μικρή Συμβολή στη Χριστιανική Ζωή», Πρεσβ. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου – Θεσσαλονίκη 2006