Παρακμιακό lifestyle στην Ελλάδα της κρίσης: Από τον φαλλό στη μύτη της Αδάμ μέχρι το γυμνό ανθρώπινο σούσι στο πάρτι του Κασιδόκωστα (του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2014/12/lifestyle.html

Δεν είναι και πολύ όμορφο να βλέπεις την Εύη Αδάμ να γίνεται Αδάμ και Εύα δύο σε ένα.

Η καλλονή, για τις «ανάγκες» μιας σεξουαλικής έκθεσης στο Φάληρο, εμφανίστηκε μερικές μέρες πριν με ένα πλαστικό φαλλό στη μύτη. Η ρινοπλαστική απέκτησε καινούριο νόημα.

Κάποτε κρεμόμασταν από τα χείλη της Εύης, τώρα κομμάτι του Αδάμ κρέμεται από τη μύτη της. Ευτυχώς που δεν είχε και συνάχι γιατί μπορεί η μαλακία να μην είναι κολλητική, συχνά είναι κολλώδης όμως.

Βλέπετε η κρίση δεν είναι το ίδιο για όλους. Άλλοι ζορίζονται και άλλοι δροσίζονται.

Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει ο Πάρις Κασιδόκωστας, της οικογένειας Λάτση, ο οποίος γιόρτασε τα τριακοστά δεύτερα του γενέθλια με ένα πριβέ πάρτι όπου οι καλεσμένοι φορούσαν μάσκες, οι σερβιτόροι ήταν ντυμένοι σκλάβοι και το ντεκόρ ήταν τριάντα ημίγυμνες χορεύτριες ενώ στο κέντρο, γυμνή και ακίνητη για όλη τη διάρκεια του πάρτι, βρισκόταν ξαπλωμένη μια κοπέλα με τις γενετήσιες της περιοχές με … σούσι.

Λογικό είναι. Η νέα τάξη πραγμάτων ήταν μια νέα ταξικότητα ανθρώπων.

Η ανώτερη κάστα είχε πάντα υπηρέτες- Φιλλιπινέζους, Έλληνες, ότι βάλει ο νους σας και για αυτό μεγάλωνε πάντα με μια αίσθηση ανωτερότητας απέναντι σε άλλους ανθρώπους.

Με το θρίαμβο του νεοφεουδαλισμού, τι πιο λογικό να γιορτάζει ο κάθε Πάρις τα 32 του χρόνια υποχρεώνοντας σερβιτόρους που ούτως ή άλλως είναι σκλάβοι της βιοπάλης να ντυθούν αυτό που πραγματικά είναι; Άλλωστε οι συγκεκριμένοι σερβιτόροι φαντάζομαι ότι βγάλαν σε μια νύχτα ότι βγάζουν άλλοι συνάδελφοι τους σε δύο μήνες σκληρής δουλειάς.

Τι πιο λογικό η ανώτερη τάξη πλασμάτων να εξαγοράσει τον αυτοχλευασμό μιας  κοπέλας που ήταν ξαπλωμένη και ανυπεράσπιστη απέναντι σε προθέσεις και χλευασμούς για ώρες;

Δε με νοιάζει τι κάνουν με την πάρτη τους. Θα μπορούσαν να χορεύουν οι ίδιοι ημίγυμνοι, άλλωστε αρκετοί από αυτούς το έχουν κάνει επί πληρωμή ήδη, θα μπορούσαν να ξαπλώνουν με σούσι στα αρχίδια τους και να τρώγονται μεταξύ τους κανιβαλικά και ωραία, αλλά το να ξεφτιλίζεις τους άλλους με τα λεφτά σου, ναι αυτό είναι πρόστυχο.

Σας το είπα όμως. Ο πλούτος των νεοφεουδαρχών θέλει και καλοπέραση: Ενώ όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου υποβαθμίζεται στη φτώχεια και την ανέχεια για τις αλητείες του χρημαστοπιστωτικού με τις πλάτες των πολιτικών, η ζήτηση για υπερπολυτελή προϊόντα έχει εκτοξευτεί στα ύψη! Παλατιανές οι σπατάλες και ακόμη μεγαλύτερη η ύβρις!

Δε με  νοιάζει τι κάνουν με την πάρτη τους και πως διασκεδάζουν την πλήξη τους. Με νοιάζει τι κάνουν στους άλλους και πως διασκεδάζουν με τις ανάγκες των άλλων.

Αφορμή για αυτό που διαβάζετε ήταν το μήνυμα αναγνώστη μου που μου έστειλε το λινκ για το πάρτι Κασιδόκωστα σχολιάζοντας «τα άγρια ζώα της πόλης υπάρχουν ακόμη φίλε Πέτρο»

Είναι η δεύτερη φορά που κάνει αυτή την διαπίστωση αναφερόμενος στο βιβλίο μου που έγραψα το 2003 και κατάφερα να εκδώσω μόλις το 2008 κάτω από συνθήκες απαράδεκτες.

Βλέπεις φίλε Γρηγόρη, Τα Άγρια Ζώα της Πόλης όχι μόνο υπάρχουν αλλά ζουν και βασιλεύουν και έχουν θεριέψει πολύ περισσότερο από ότι το 2003 που έγραφα το μυθιστόρημα με στόχους ξεκάθαρα αποτροπαϊκούς.

Αυτό που δεν υπάρχει είναι αυτοί που τα ξεμπροστιάζουν για αυτό ακριβώς που είναι.  

Δεν ξέρω πως θα ‘νοιωθα αν βρισκόμουν στο Πάρτι του Κασιδόκωστα, ξέρω όμως πως ένοιωθε ο κεντρικός αντιήρωας του βιβλίου μου, ο Μανώλης Ευθυμίου, ένας μικροαστός που αποκόπτεται οριστικά από την κανονικότητα της πρώην ζωής του και καταβυθίζεται σε έναν κόσμο απόλυτης παρακμής στην κορυφή του οποίου βρίσκεται μια αδελφότητα καταστροφιστών που περνιούνται για ισόθεοι.

Η περιγραφή που ακολουθεί είναι η πρώτη κάθοδος του Μανώλη στον κόσμο τους που παρουσιάζεται φυσικά με μπόλικη λογοτεχνική υπερβολή

«Τα Άγρια Ζώα της Πόλης»:

«Οι ηλικίες των ανθρώπων που συγχρωτίζονταν εκεί δεν έδειχναν να έχουν ούτε κατώτερο ούτε ανώτερο όριο. Υπήρχαν σταφιδιασμένοι γέροι και γριές, καλοφροντισμένοι μεσήλικες, ανήλικοι κούροι και κόρες. Αν τα λεφτά και οι γνωριμίες ήταν το εισιτήριο για αυτόν τον κόσμο, η ομορφιά ήταν το διαβατήριο.             

Το κλαμπ έδειχνε να ναι χωρισμένο σε θεματικά διαμερίσματα. Στα δεξιά μου υπήρχε ένας χώρος οριοθετημένος από κίονες. Άνθρωποι που φορούσαν χιτώνες ποικίλων χρωμάτων και ευφάνταστων σχημάτων ξάπλωναν σε ανάκλιντρα, μπροστά από τραπέζια κατάφορτα με πιατέλες γεμάτες εδέσματα και φρούτα πασπαλισμένα με διάφορα χαπάκια.

Αλλού το σκηνικό θύμιζε ζούγκλα. Άνθρωποι φορούσαν δέρματα και άγρια ζώα τριγυρνούσαν αποπροσανατολισμένα πίσω από τα σίδερα ενός μικρού ζωολογικού κήπου. Δίπλα τους, άνθρωποι με καμπαρτίνες, επιδειξίες που ανόρεχτα επιδείκνυαν τα προσόντα τους στους ομοτέχνους τους. Διαγωνισμός επιδειξιομανίας. Καλό και αυτό, σκέφτηκα από μέσα μου. 

Πιο κάτω υπήρχαν οι άνθρωποι ψάρια. Χωμένοι μέσα σε ένα ευμέγεθες ενυδρείο, κολυμπούσαν στους ρυθμούς τους μουσικής, κοιτάζοντας μέσα από τη γυάλα τους τον ¨έξω¨ κόσμο.

Γείτονες των ανθρώπων ψαριών, οι γερόλυκοι, περίμεναν με στόμα φαφούτικο και γεμάτο σάλια τις κοκκινοσκουφίτσες τους. Πιο πέρα, παραδοσιακές αφέντρες και σκλάβοι, με τη δερμάτινη ένδυσή τους και τα επιβεβλημένα μαστίγια. 

Παραδίπλα, άνθρωποι που έμοιαζαν να χουν βγει από τις σελίδες της βίβλου επιδίδονταν σε βιβλικές ακολασίες.

Οι ιστορικές εποχές της ανθρωπότητας, οι μύθοι, οι θρύλοι και τα βίτσια τους απλώνονταν από άκρη σε άκρη του κλαμπ. Οι θαμώνες δεν είχαν παρά να διαλέξουν τον τόπο και τον χρόνο όπου ένοιωθαν περισσότερο ότι ανήκαν.

Όπου κι αν γυρνούσα το κεφάλι μου έβλεπα τα πιο ετερόκλητα ζευγάρια. Άντρες με άντρες, γυναίκες με γυναίκες, γριές με άγουρες κοπελίτσες, γέροι με πιτσιρικάδες. Το μαγαζί μύριζε νεανική σάρκα και παραγινωμένο πόθο. Μια διεστραμμένη εκδοχή της Disneyland όπου οι παππούδες δίναν στα υιοθετημένα εγγονάκια ναρκωτικά αντί για γλειφιτζούρια και σε αντάλλαγμα παίρναν από αυτά το νεανικό τους άρωμα και το σεξουαλικό τους σφρίγος.   

Στο κέντρο του μαγαζιού υπήρχε μια τεράστια πίστα. Άνθρωποι από όλες τις εποχές και τα θεματικά διαμερίσματα του κλαμπ συνέρεαν εκεί πέρα, στο κέντρο του υπόγειου κόσμου, ενώνονταν και χορεύαν φρενιτίδωκα, μέχρι το τέλος της αντοχής τους. Δυσκολευόμουνα να ξεχωρίσω που άρχιζε ο ένας και που τελείωνε ο άλλος χορευτής. Όλοι αγγίζαν όλους με χέρια ανυπόμονα να γραπώσουν φρέσκια σάρκα…

Πέρασα για λίγο από τις παρυφές της πίστας. Έβρισκες κάθε τύπου νεαρό εκεί μέσα. Φρικιά με πράσινα μαλλιά, ξυρισμένους τύπους, κυριλλέδες, ροκάδες με χαίτες, καλογυμνασμένους αθλητές, μοντέλα, τηλεοπτικά πρόσωπα, φουσκωτές αδερφές και ανορεξικές νεράιδες.. Όλα τα είχε ο μπαχτσές.

Ένιωσα χέρια χωρίς καμιά διάκριση να με αγγίζουν, κάποια άλλα με μανία να με χουφτώνουν. Μέσα στη βιομάζα της πίστας δεν ήσουν τίποτε άλλο από διαθέσιμη σάρκα.

Πέρασα μέσα από την πίστα και βρέθηκα σε ένα μέρος που ήταν ακόμη πιο άγριο, αδιανόητα άγριο. Υπήρχαν κλουβιά, όπως και πριν  μόνο που αυτή τη φορά στα κλουβιά υπήρχαν άνθρωποι, άνθρωποι δεμένοι, ασφυκτικά δεμένοι από αλυσίδες, άνθρωποι που διάφορα μέλη της ανατομίας τους πρόβαλαν γυμνά έξω από τα κλουβιά.

Οι άνθρωποι των κλουβιών δεν ήταν πελάτες. Ήταν απλά άνθρωποι προς χρήση, αν όχι προς βρώση.

Κάποιοι πελάτες τη βρίσκαν με το να χλευάζουν τους ¨δέσμιους¨. Άλλοι τη βρίσκαν με το να τους χτυπάν. Άλλοι με το να τους ακουμπάν το όργανό τους. Άλλοι πηγαίναν ακόμη παραπέρα, τους βίαζαν κανονικά. Μερικοί τους δάγκωναν όσο πιο δυνατά μπορούσαν… Μου ρθε μια τάση για εμετό…

Άξαφνα όλοι οι άνθρωποι του μαγαζιού σηκώσαν το κεφάλι τους προς την οροφή. Ανεπαίσθητα τους ακολούθησα και έγινα μάρτυρας του πιο απίστευτου θεάματος. Άνθρωποι, ζωντανοί άνθρωποι, άνθρωποι γυμνοί, άνθρωποι κάθε ράτσας και σωματότυπου κρέμονταν από την οροφή. Κάποιοι από αυτούς, φανερά μαστουρωμένοι χόρευαν σαν να ταν το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου. Άλλοι βρίσκονταν αραδιασμένοι πίσω από γυάλινες προθήκες που ανεβοκατέβαιναν στο ρυθμό της μουσικής λες και ήταν τα πλήκτρα ενός τεράστιου συνθεσάιζερ.

Όλοι οι πελάτες χειροκρότησαν ενθουσιασμένοι. Αυτό πρέπει να ήταν το κλου της βραδιάς.

Αποσβολωμένος κοίταζα το θέαμα της οροφής και περπατούσα χωρίς να κοιτάζω που πηγαίνω. Ένα χέρι με σταμάτησε. ¨Δεν φαίνεσαι να σαι από τους φετιχιστές των σωματικών υγρών¨. Κοίταξα απορημένος την αδύνατη κοπέλα με το φανελάκι και τα μωβ μαλλιά. ¨Τι;¨ έκανα. ¨Κοίτα και θα καταλάβεις¨ μου είπε και χάθηκε χορεύοντας μέσα στην πίστα. 

Μερικά μέτρα δεξιά μου άρχισε μια μικρή βροχή. Ύψωσα ξανά το κεφάλι μου για να εντοπίσω την πηγή της. Στο ταβάνι, πίσω από σίδερα υπήρχε μια σειρά ανθρώπων με τρεις ορούς σε κάθε χέρι, φουσκωμένοι σαν μπαλόνια από το παραπανίσιο νερό στο σώμα τους. Δίπλα τους γυναίκες γυμνές που βρίσκονταν στις μέρες τους κολλητά με ανθρώπους που αιμορραγούσαν ακατάσχετα, με πληγές πελώριες που τους κάναν να μοιάζουν σαν φρεσκοανοιγμένα μύδια.

Ακριβώς από κάτω, πελάτες με ανοιχτά στόματα και υψωμένα χέρια περίμεναν το μάνα εξ ουρανού.

¨Βροχή από αμμωνία, όπως στην Αφροδίτη¨ σκέφτηκα αναγουλιασμένος.

Ένοιωσα μια πίεση αφόρητη, τα νεύρα, η ηθική και η αισθητική μου τραβηγμένα στα όρια τους. Ήθελα να φύγω από κει μέσα»…

Το 2008 κάποιοι με ρωτούσαν γιατί έγραψα αυτό το ανοσιούργημα. Τώρα που οι μάσκες έχουν πέσει, δε χρειάζεται καν να τους απαντήσω.

Σε μερικές μέρες κυκλοφορεί το νέο μου μυθιστόρημα, το «Σημάδι» από τις εκδόσεις Anima. Ίσως αυτοί που το διαβάσουν να με ρωτήσουν αυτή τη φορά γιατί άργησα να γράψω αυτό το μικρό αριστούργημα.

Δεν άργησα. Το ‘γραψα το 2010. Απλά τότε, ελάχιστοι στην Ελλάδα που μόλις ξεκινούσε το Γολγοθά της, θα μπορούσαν να αντιληφθούν τα μηνύματα που περιέχονται στο βιβλίο και να το καλοδεχτούν.

Βλέπετε. Η λογοτεχνία, η καλή λογοτεχνία έχει την ικανότητα να ξεπερνά τα σύνορα του χώρου και του χρόνου, τεκμήριο όπως είναι της ύπαρξης μιας ευρύτερης ανθρώπινης «ψυχής» από αυτή που θαρρούμε πως κατέχουμε, τουλάχιστον για όσους από εμάς ακόμη θαρρούμε ή θέλουμε να χουμε ψυχή.

Στηρίξτε την καλή λογοτεχνία λοιπόν. Μπορεί να μη σώζει ζωές αλλά σίγουρα μπορεί να διασώσει κάτι από ψυχή.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 27/12/2014 

Άγιος Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας και Αρχιδιάκονος (27 Δεκεμβρίου)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/27.html


Ο Άγιος Στέφανος ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους μεταξύ των επτά διακόνων, που εξέλεξαν οι πρώτοι χριστιανοί για να επιστατούν στις κοινές τράπεζες των αδελφών, ώστε να μη γίνονται λάθη και τους χειροτόνησαν οι Άγιοι Απόστολοι. Αν και κουραστική η ευθύνη του επιστάτη για τόσους αδερφούς παρ’ όλα αυτά ο Στέφανος έβρισκε καιρό και δύναμη για να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Και όπως αναφέρει η Αγία Γραφή: «Στέφανος πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ».(Πραξ. Αποστόλων, στ΄8-15, ζ΄1-60). Δηλαδή ο Στέφανος, που ήταν γεμάτος πίστη και χάρισμα ευγλωττίας δυνατό, έκανε μεταξύ του λαού μεγάλα θαύματα, που προκαλούσαν κατάπληξη και αποδείκνυαν την αλήθεια του χριστιανικού κηρύγματος.

Ο Στέφανος είχε αφιερώσει τη ζωή του στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου και στη φιλανθρωπική δράση. Για τη προσφορά και τις αρετές του τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Με το χάρισμα αυτό θεράπευε ασθενείς και αποδείκνυε τη δύναμη του Χριστού. Με τη βαθιά θεολογική του κατάρτιση ανέτρεπε εύκολα τις κακοδοξίες των Ιουδαίων για το έργο του Χριστού, προκαλώντας την οργή και το φθόνο τους.

Οι Ιουδαίοι, όμως, καθώς ήταν προκατειλημμένοι, εξαπέλυσαν συκοφάντες ανάμεσα στο λαό, που διέδιδαν ότι άκουσαν το Στέφανο να βλαστημεί το Μωϋσή και το Θεό. Με αφορμή, λοιπόν, αυτές τις συκοφαντίες, που οι ίδιοι είχαν ενσπείρει, άρπαξαν με μίσος το Στέφανο και τον οδήγησαν μπροστά στο Συνέδριο, τάχα για να απολογηθεί. Η απολογία του Στεφάνου υπήρξε πρότυπο τόλμης και θάρρους. Χωρίς να φοβηθεί καθόλου, εξαπέλυσε λόγια – κεραυνούς εναντίον των Ιουδαίων. Και από υπόδικος, ορθώθηκε θυελλώδης ελεγκτής και κατήγορος. Τότε ακράτητοι από το μίσος οι Ιουδαίοι, τον έσυραν έξω από την πόλη, όπου τον θανάτωσαν με λιθοβολισμό. Εκεί φάνηκε και η μεγάλη συγχωρητικότητα του Στεφάνου προς τους εχθρούς του με τη φράση του, «Κύριε, μὴ στήσης αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην». Κύριε μη λογαριάσεις σ’ αυτούς την αμαρτία αυτή.

Πηγή-Optiko.net

24 Δεκεμβρίου 1944: Η μάχη των υπονόμων. Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία: μια έκρηξη που δεν έγινε ποτέ

http://olympia.gr/2014/12/27/%CE%B7-%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CF%89%CE%BD-%CE%BC-%CE%B2%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%AD%CE%BA%CF%81/

Ιστορική επέτειος: 24 Δεκεμβρίου 1944 – 24 Δεκεμβρίου 2014
70 χρόνια από τη θρυλική «Μάχη των Υπονόμων»

…Είχε

ήδη σκοτεινιάσει όταν κατέβαιναν από το φορτηγό που μετέφερε την ομάδα τους στην

περιοχή του Προφήτη Δανιήλ. Εκεί, μπαίνοντας μέσα σε ένα φρεάτιο αφού

μετακίνησαν ένα μεταλλικό καπάκι, βρέθηκαν κάτω από τον δρόμο, στα σκοτάδια

ενός άλλου κόσμου, υπόγειου, στον οποίο βασίλευαν οι σκιές και οι αρουραίοι… «Απαγορεύεται

να αποτύχετε»! Κατά την κατοχή, αυτές οι βρώμικες και σκοτεινές σήραγγες

χρησιμοποιήθηκαν ως μυστικές οδοί διαφυγής από τα μπλόκα και τις παγίδες της

Γκεστάπο και της Βέρμαχτ. Τώρα είχε έρθει η ώρα να χρησιμοποιηθούν ξανά.

Το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία στο Σύνταγμα υπονομεύτηκε επιτυχώς

με εκρηκτικά στα θεμέλιά του, παραμονή Χριστουγέννων και παραμονές της

ιστορικής συνδιάσκεψης μεταξύ Τσώρτσιλ, Παπανδρέου και άλλων προσώπων της πολιτικής

αφρόκρεμας της εποχής. Η καταστροφική έκρηξη όμως δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Στο

άρθρο που ακολουθεί θα διαβάσετε, μέσα από ζωντανές αναπαραστάσεις και

αυθεντικές μαρτυρίες, πώς έφτασε η ομάδα των δυναμιτιστών του ΕΛΑΣ στα θεμέλια

του ξενοδοχείου, χρησιμοποιώντας το παλιό δίκτυο των υπονόμων της Αθήνας. Βήμα

προς βήμα η πορεία των πρωταγωνιστών και η οργάνωση της μεγάλης αυτής πολεμικής

επιχείρησης μέσα από σπάνια ντοκουμέντα και μερικές εικόνες (όσες μπορέσαμε ως τώρα) από τις σήραγγες που περπάτησαν τότε.

Μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τους ανθρώπους αυτούς να ακολουθούν σιωπηλά τους
επικεφαλής των ομάδων, οδηγούμενοι από το πάθος τους για να εκπληρώσουν
επιτυχώς την αποστολή τους, αψηφώντας τον κίνδυνο που υπήρχε να ανατιναχθούν
όλοι μαζί, αφήνοντας για πάντα εκεί κάτω τα κόκαλά τους…

Η αποχώρηση των Γερμανών και οι μυστικές συμφωνίες των Μεγάλων

Τα γερμανικά στρατεύματα (εννέα μεραρχίες) αποχώρησαν από την Αθήνα στις 12
Οκτωβρίου 1944. Βάσει πληροφοριών, προκύπτει ότι τον Σεπτέμβριο στη Λισαβώνα είχε
πραγματοποιηθεί μια μυστική συμφωνία μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας (η μοναδική
κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου ανάμεσα στους δύο κύριους εμπόλεμους),
αναφορικά με την εγκατάλειψη της Ελλάδας. Βάσει αυτής της συμφωνίας, οι
γερμανικές δυνάμεις κατοχής στην Ελλάδα θα αποχωρούσαν ανενόχλητες, με μόνη
υποχρέωση να παραδώσουν αμαχητί τη Θεσσαλονίκη στους Βρετανούς, ώστε να
εξασφαλισθεί η παραμονή της χώρας στη βρετανική επιρροή. Η πλέον πειστική
αναφορά για το ζήτημα αυτό είχε γίνει από τον υπουργό του Χίτλερ Άλμπερτ Σπέερ,
ελάχιστα χρόνια πριν πεθάνει και αφού είχε αποφυλακισθεί, ενώ αντίστοιχη
αναφορά υπάρχει και από τον επίσης Γερμανό αξιωματούχο Βίλφρεντ φον Όβεν.

Η παραπάνω συμφωνία θα πρέπει να προηγήθηκε της συμφωνίας της Καζέρτας, που αποφασίσθηκε
αιφνιδιαστικά και κατά την οποία εγκρίθηκε να δοθεί η ανώτατη διοίκηση όλων των
τακτικών και ανταρτικών δυνάμεων του στρατού της απελευθερούμενης Ελλάδας στον
έμπιστο Βρετανό στρατηγό Σκόμπι. Στη διάσκεψη της Μόσχας στις 9 Οκτωβρίου 1944
ο Βρετανός πρωθυπουργός Τσώρτσιλ, έχοντας
εξασφαλίσει εφ’ ενός μεν τη «συμφωνία κυρίων» της Λισαβώνας, αφ’ ετέρου δε το
διορισμό του Σκόμπι, επέμεινε απέναντι στον Στάλιν στα ποσοστά επιρροής 90% –
10% επί της Ελλάδος. Δηλαδή ουσιαστικά ο Τσώρτσιλ ζητούσε από τη Ρωσία να
παραιτηθεί από τη διεκδίκηση της άσκησης επιρροής στην Ελλάδα, προτείνοντάς της
να κρατήσει μόνο ένα ποσοστό 10%, έναντι ποσοστού 90% που θα αντιστοιχούσε στην
αγγλική επιρροή. Στη συνέχεια, υπό τη σκιά αυτής της συμφωνίας, ακολούθησαν στην
Ελλάδα σφοδρές εμφύλιες συγκρούσεις κατά τα Δεκεμβριανά…

Το περίφημο χαρτάκι που έγραψε ο Τσώρτσιλ και ενέκρινε ο Στάλιν, στη Μόσχα. Φαίνονται τα ποσοστά επιρροής μεταξύ των δυνάμεων στις βαλκανικές χώρες. Η δεύτερη σημείωση γράφει για την επιρροή στην Ελλάδα: Η Μεγάλη Βρετανία (σε συμφωνία με τις ΗΠΑ) 90%, η Ρωσία: 10%. Διαβάστε περισσότερα εδώ.

Τα Δεκεμβριανά, η μεγάλη σύσκεψη των Χριστουγέννων, και το παρασκήνιο

Στις 4 του Δεκέμβρη, ο Σκόμπι ζήτησε από τον ΕΛΑΣ
να εκκενώσει την Αθήνα, ενώ ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, η κυβέρνηση του
οποίου έδρευε στο ξενοδοχείο Μ. Βρετανία, σκεφτόταν να παραιτηθεί. Ο Θ.
Σοφούλης, αρχηγός του κόμματος των Φιλελεύθερων, ήθελε να σχηματίσει νέα
κυβέρνηση, αλλά οι Άγγλοι ήθελαν τον Παπανδρέου. Ο
Τσώρτσιλ ζήτησε με τηλεγράφημα από τον Σκόμπι να συμπεριφέρεται σαν να
βρίσκεται σε κατακτημένη πόλη, και να καταστρέψει όλες τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ… Τις
μέρες εκείνες όμως, η κατάσταση δυσκόλευε για τους Άγγλους. Μέχρι τα μέσα του μήνα, όλη σχεδόν η Αθήνα βρισκόταν υπό τον έλεγχο των αριστερών, εκτός από
ένα μικρό κομμάτι του κέντρου ανάμεσα στην Ομόνοια, την πλατεία Συντάγματος και
το Κολωνάκι. Αλλά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Δεκέμβρη η κατάσταση άρχισε να
δυσκολεύει για τον ΕΛΑΣ, καθώς οι ελλείψεις ήταν μεγάλες και δυνατότητα
ανεφοδιασμού δεν υπήρχε. Τα πυρομαχικά ήταν ελάχιστα και ο αντίπαλος είχε
ανεφοδιαστεί με σύγχρονα όπλα, αλλά παρ’ όλα αυτά ο ΕΛΑΣ εξακολουθούσε να έχει
επιτυχίες, όπως η σύλληψη εκατοντάδων βρετανών στρατιωτών και αξιωματικών στις
18 του Δεκέμβρη. Το γεγονός αυτό έδωσε τη δυνατότητα στον ανταρτικό στρατό να
εφοδιαστεί με πυρομαχικά και μεταφορικά μέσα.

Η κατάσταση των ημερών, ανάγκασε τον Τσώρτσιλ να έρθει ο ίδιος στην Αθήνα, μαζί
με τους υπουργούς του Άντονυ Ήντεν, Χάρολντ Μακ Μίλλαν, και τον στρατάρχη
Αλεξάντερ. Ήταν 25 Δεκεμβρίου. Επρόκειτο να συσκεφθούν με τους Έλληνες
επισήμους σχετικά με την κατάσταση στην Ελλάδα που χειροτέρευε μέρα με την
ημέρα με τις δύο αντίπαλες ελληνικές στρατιές να αλληλοσκοτώνονται υπό την
‘‘προστασία’’ των Άγγλων. Η ιστορική εκείνη σύσκεψη των συμμάχων στην οποία
συμμετείχαν από την ελληνική πλευρά, εκτός του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού (τον
οποίο ο Τσώρτσιλ όρισε αντιβασιλέα, αλλά και πρόεδρο της σύσκεψης) και του
στρατηγού Πλαστήρα, και οι αντιπρόσωποι των κομμάτων (Παπανδρέου, Σοφούλης
κ.ά.), είχε ορισθεί στην έδρα της κυβέρνησης στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία,
και υποτίθεται πως θα καθόριζε τη μελλοντική κατάσταση στην Ελλάδα. Αυτό βέβαια
που θα ζητούσε ο Τσώρτσιλ, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από την παράδοση άνευ
όρων των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, και μάλιστα με τη συναίνεση της ηγεσίας της
αριστεράς, κάτι που φυσικά δεν έγινε δεκτό.

Η εκκλησία του Προφήτη Δανιήλ Μεταξουργείου στη Λεωφόρο Αθηνών

Η ιδέα της υπονόμευσης του ξενοδοχείου “Μ. Βρετανία” και μια μαρτυρία

Από την πλευρά των αριστερών, επειδή μετά τα μέσα του Δεκέμβρη άρχιζαν να χάνουν
έδαφος έχοντας μεγάλες απώλειες, ως τελευταία ελπίδα να καταλάμβαναν την πόλη
ολοκληρωτικά, είχαν καταλήξει μετά από αλλεπάλληλες συσκέψεις στα στρατηγεία
της Πατησίων και της Κυψέλης, ότι θα μπορούσε να ήταν η καταστροφή του
στρατηγείου των αντιπάλων τους. Κατά μέτωπον επίθεση δεν θα ήταν φυσικά δυνατή,
οπότε έπρεπε να σκεφτούν κάτι άλλο… Τότε ήταν που άρχισε να γεννιέται η ιδέα
της υπονόμευσης του ξενοδοχείου με εκρηκτικά από τα υπόγειά του, ώστε να
ανατιναχθεί ολόκληρο στον αέρα μαζί με τους παρευρισκόμενους, και τρόπος για να
τα μεταφέρουν εκεί εκ του ασφαλούς, υπήρχε: μέσα από τους υπονόμους!
Θα μπορούσαν δε να εξοπλίζονταν και με ασύρματο, ώστε να κρατούν επικοινωνία με το
στρατηγείο.

Στο σημείο αυτό, υπάρχει μια σημαντικότατη σχετική μαρτυρία από την περίοδο εκείνη,
του Βασίλη Μπαρτζώτα (Φάνης), γραμματέα της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών (ΚΟΑ), η
οποία τεκμηριώνει τη μυστική “μάχη των υπονόμων”, που εκτυλίχθηκε υπογείως και στο
παρασκήνιο της παραπάνω σύσκεψης, από την οποία ούτως ή άλλως οι ίδιοι απουσίαζαν:

«Δυνάμεις του ΕΛΑΣ Αθήνας πλαισιωμένες από
στελέχη της ΚΟΑ με επικεφαλής τον Σπύρο Καλοδίκη, έκαναν μια ακόμη τολμηρή και
ηρωική επιχείρηση. Χώθηκαν μέσα στο κεντρικό αποχετευτικό δίκτυο της Αθήνας από
το ύψος της οδού Λένορμαν, δηλαδή της περιοχής του Κολωνού, που ελεγχόταν από
το ΚΚΕ. Έχοντας στα χέρια τους το γενικό σχεδιάγραμμα των υπονόμων της Αθήνας,
έπειτα από πορεία 12 ωρών μέσα στα βρώμικα νερά των οχετών, με άμεσο κίνδυνο
της ζωής τους, κατόρθωσαν να κουβαλήσουν κάτω από την πλατεία Συντάγματος,
ακριβώς στο ξενοδοχείο της “Μεγάλης
Βρετανίας’’ όπου ήταν η έδρα της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, περίπου έναν
τόνο εκρηκτικής ύλης (τροτύλης), και με ηλεκτρικό σύρμα τη συνέδεσαν με ειδικό
ηλεκτρικό μηχάνημα ανατίναξης, που βρισκόταν στη δική μας περιοχή. Ο Καλοδίκης
ανέφερε σε μένα, τη μέρα των Χριστουγέννων (25 Δεκέμβρη 1944, λίγες ώρες πριν
φτάσει ο Τσώρτσιλ στην Αθήνα), για την επιχείρηση αυτή, με τη δήλωση ότι είναι
έτοιμοι να τινάξουν στον αέρα το άντρο της κυβέρνησης Παπανδρέου και των
Άγγλων. Εγώ ανέφερα στο Πολιτικό Γραφείο (ΠΓ) της Κεντρικής Επιτροπής (ΚΕ) του
ΚΚΕ που θα ’δινε και την τελική έγκριση. Το ΠΓ της ΚΕ έχοντας υπόψη τον ερχομό
του Τσώρτσιλ και τις διαπραγματεύσεις μαζί του, μας είπε να περιμένουμε μερικές
μέρες»…

Εδώ να σημειώσουμε ότι οι αριστεροί δεν γνώριζαν από την αρχή ότι θα παρευρεθεί ο Τσώρτσιλ και οι υπουργοί του στον ίδιο χώρο την ίδια ημέρα. Γιατί παρ’ όλο που μοιάζει απόλυτα λογική η επιθυμία της καταστροφής της έδρας της αντίπαλης κυβέρνησης και των Άγγλων συμμάχων της, και της σύσκεψης με μία μόνο κίνηση, το γεγονός ότι δεν είχαν συνδέσει την ανατίναξη του ξενοδοχείου με την πολιτική συνάντηση που θα γινόταν εκεί, ήταν που οδήγησε τελικά στη ματαίωση της όλης επιχείρησης.

Το κτίριο του ξενοδοχείου

Η κατασκευή του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία ξεκίνησε το 1842, και ήταν το πρώτο κτίριο εκτός των ανακτόρων (Βουλή) που χτίστηκε στην πλατεία Συντάγματος. Σε ανακαίνιση του 1928 το υπόγειο του κτιρίου κατασκευάστηκε ως αντιαεροπορικό καταφύγιο, με μεγάλες σιδερένιες πόρτες και φίλτρα για τα αέρια των βομβαρδισμών της εποχής. Την επομένη της 28ης Οκτωβρίου 1940 εγκαταστάθηκε εκεί το στρατηγείο του ΓΕΣ και το επιτελείο της κυβέρνησης του Ι. Μεταξά, ενώ υπήρχαν επίσης γραφεία του βασιλιά Γεωργίου. Όταν οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1941, και ο βασιλιάς έφυγε προς Κάιρο, το ξενοδοχείο έγινε στρατηγείο της Βέρμαχτ και τόπος φιλοξενίας υψηλόβαθμων Γερμανών. Τέλος, μετά και τον εμφύλιο, το 1957 το παλιό κτίριο του Χάνσεν κατεδαφίστηκε και το ξενοδοχείο πήρε τη σημερινή του μορφή.  

Ο χάρτης των υπονόμων του κέντρου της Αθήνας. Το σημείο Α στον Προφήτη Δανιήλ είναι η αφετηρία των υπόγειων διαδρομών, που αργότερα μεταφέρθηκε στον Κολωνό, στο ύψος που τέμνει η Λένορμαν τον κλάδο του 1925. Στο σημείο Β υπάρχει διακλάδωση της οποίας και οι δύο διαδρομές καταλήγουν στο Σύνταγμα. 

Επιλέχθηκε η νότια. Στους κλάδους αναγράφονται οι χρονολογίες κατασκευής τους, και στους κεντρικότερους και οι διαστάσεις διατομής σε μέτρα. Με διακεκομμένη γραμμή παρουσιάζεται η ασαφής (ελλείψει στοιχείων) ανατολική ένωση των κλάδων στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, η σύνδεση με το ξενοδοχείο στο Σύνταγμα, και ο νέος Κεντρικός Αποχετευτικός Αγωγός (ΚΑΑ) στην Κωνσταντινουπόλεως, που ολοκληρώθηκε το 1959.

Η Μάχη των Υπονόμων μέσα από αυθεντικές μαρτυρίες συμμετεχόντων

Ας δούμε όμως τώρα, πως με αριστοτεχνικό τρόπο καταστρώθηκε και εκτελέστηκε μέχρι και την τελευταία στιγμή, η παρακινδυνευμένη και γιγαντιαία πολεμική επιχείρηση στο αθηναϊκό υπέδαφος. Οι υπόγειες στοές του παλαιού δικτύου των υπονόμων με κεντρική πρόσβαση από τον Προφήτη Δανιήλ, είχαν διακλαδώσεις που κατέληγαν στις περισσότερες παλιές γειτονιές του κέντρου. Αφού η επιθυμία του στρατηγείου ήταν η υπονόμευση του ξενοδοχείου, ο μόνος τρόπος για να το προσεγγίσουν, ήταν υπογείως από τους υπονόμους, καθώς ολόκληρη η περιοχή του κέντρου ανήκε στο αντίπαλο στρατόπεδο. Προμηθεύτηκαν τους χάρτες των υπονόμων από το γραφείο του αρχιμηχανικού του Δήμου Αθηναίων και μελετώντας τους κατέληξαν σε δύο διαδρομές: η πρώτη και
κοντινότερη, ξεκινούσε από το Μοναστηράκι και οδηγούσε κατ’ ευθείαν (δια της οδού Ερμού) κάτω από τη “Μεγάλη Βρετανία”. Η δεύτερη και πιο μακρινή, ξεκινούσε από την περιοχή του Προφήτη Δανιήλ (Α), διακλαδιζόταν κάτω από τις οδούς Αχιλλέως, Δεληγιώργη, Ζήνωνος, Πειραιώς και Σταδίου, και έφτανε μέχρι τα θεμέλια του ξενοδοχείου. 

Είσοδος ΕΥΔΑΠ, στην περιοχή Προφήτη Δανιήλ (σημείο Α χάρτη)

Το μεγάλο φρεάτιο που οδηγεί στο εσωτερικό των στοών

Κατεβαίνοντας, βρισκόμαστε πάνω από λύματα που μεταφέρονται από τον ΚΑΑ

Δεξιά, ο δίδυμος αγωγός της στοάς που έρχεται από την οδό Μύλων

Πολλές από τις γαλαρίες αυτές, είχαν χρησιμοποιηθεί κατά τα προηγούμενα χρόνια της αντίστασης. Κατά τον Μανώλη Γλέζο, που συμμετείχε και ο ίδιος (στην ομάδα που μετέφερε τα
καλώδια), η επιχείρηση ξεκίνησε από τον Προφήτη Δανιήλ (Μεταξουργείο), όπως και άλλες παλαιότερα, καθώς για να μπουν από το Μοναστηράκι, θα έπρεπε να “πάρουν”
την περιοχή. Όμως η υπόγεια διαδρομή που ακολούθησαν δεν ήταν εκείνη της Σταδίου, αλλά επέλεξαν μια διακλάδωση (Β) που τους έβγαλε τελικά στην πρώτη επιλογή, κάτω από την Ερμού.

Στις παρακάτω φωτογραφίες απεικονίζεται η σήραγγα της οδού Πλαταιών (σημείο Β), κατά τη διάρκεια εργασιών της ΕΥΔΑΠ για την αντικατάσταση κατεστραμμένου τμήματος (που κατέπεσε) από τσιμεντένιο κυκλικό αγωγό, τον Απρίλιο του 2011.

Την αποστολή ανέλαβε η ομάδα 17. Κινητοποιήθηκαν μερικά από τα καλύτερα στελέχη του ΚΚΕ με επικεφαλής –όπως είδαμε– τον Σπύρο Καλοδίκη, στέλεχος της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας. Ογδόντα τουλάχιστον άνθρωποι με τη συνεργασία ειδικής ομάδας των δυναμιτιστών του ΕΛΑΣ άρχισαν την δουλειά. Έμπαιναν στον υπόνομο από την είσοδο του Προφήτη Δανιήλ, και η διαδρομή που ακολουθούσαν περνούσε από τις οδούς Αχιλλέως, Πλαταιών, Κεραμεικού, Σαλαμίνος, κάτω από τους Αγίους Ασώματους (Θησείο), έφτανε στην Ερμού και κατέληγε ακριβώς
κάτω από το ξενοδοχείο. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν κυρίως τροτύλη (τρινιτροτολουόλη ή ΤΝΤ) και ίσως νιτρογλυκερίνη και δυναμίτιδα, που μεταφέρονταν με αυτοκίνητο μέχρι το στόμιο του υπονόμου και στη συνέχεια με τα χέρια. 

Σκηνή από την ταινία «Το κόκκινο τραίνο»

Η διαδρομή στους υπονόμους ήταν τρομακτικά δύσκολη καθώς ήταν γεμάτοι με νερά και ακαθαρσίες και σε πολλά σημεία ήταν τόσο στενοί που το βάδισμα γίνονταν σχεδόν έρποντας. Σε καμία περίπτωση τα εκρηκτικά δεν έπρεπε να βραχούν, γεγονός που ανάγκασε τους ανθρώπους που λάμβαναν μέρος στην επιχείρηση να κάνουν αρκετές μεταφορές.

Σκηνή από την ταινία «Το κόκκινο τραίνο»

Απόσπασμα μιας προσωπικής μαρτυρίας του Νίκου Κυριακίδη,
μπορεί σήμερα να μας μεταφέρει πίσω στο παρελθόν, ώστε να παρακολουθήσουμε από
κοντά και με την ίδια αγωνία, βήμα προς βήμα την προετοιμασία και την εκτέλεση
των εργασιών…

«Η προετοιμασία της επιχείρησης αυτής είχε αρχίσει.
Προηγούμενα είχαν παρθεί από τον Δήμο Αθηναίων οι σχετικοί χάρτες των υπονόμων
της Αθήνας οι οποίοι και μελετήθηκαν από ειδικούς συντρόφους. Ο ένας μηχανικός,
ειδικευμένος στους υπονόμους του Βελγίου και ο άλλος υπολοχαγός Μηχανικού,
ειδικευμένος στα εκρηκτικά, δυστυχώς δε θυμάμαι τα ονόματά τους, κατάστρωσαν τα
σχέδια για την είσοδό μας στους υπονόμους της Αθήνας και καθόρισαν το σημείο
από όπου θα μπαίναμε. Έγιναν από τους ειδικούς οι σχετικές προετοιμασίες μέσα
στους υπονόμους, αφού τα περάσματα δεν ήσαν σε ευθεία γραμμή. Αλλού ήταν
ανήφορος και αλλού κατήφορος, οπότε χρειάστηκε να τοποθετηθούν σκάλες κ.λπ. Όλα
είχαν ετοιμαστεί. Στις 22/12/1944, τελικά, αν θυμάμαι καλά, αποφασίστηκε να
μπούμε μέσα στον υπόνομο 150 περίπου άνδρες του ΕΛΑΣ και άλλα στελέχη του
Κόμματος, με στόχο και κατεύθυνση το ξενοδοχείο της ‘‘Μεγάλης Βρετανίας’’,
μεταφέροντας από τον υπόνομο που δέχεται τα βρόχινα νερά και τις βρωμιές της
τότε Αθήνας, έναν τόνο περίπου εκρηκτικής ύλης, τροτύλης. Η επιχείρηση ξεκίνησε
από το Μεταξουργείο. Ο υπόνομος δεν ήταν αυτός που δέχεται τις ακαθαρσίες, αλλά
τα βρόχινα νερά και η κάθοδος έγινε με σιδερένια και όχι ξύλινη σκάλα. Η
ατμόσφαιρα μέσα δεν ήταν καθόλου ευχάριστη. Μύριζε υγρασία και μούχλα. Και τα
νερά, στα σημεία που ήταν φαρδύς ο υπόνομος, μας φτάνανε ως τα γόνατα, ενώ όπου
στένευε φτάνανε ως το στήθος, χώρια τα τεράστια ποντίκια… Η επιχείρηση από το
Μεταξουργείο δεν προχώρησε. Είχαμε την απώλεια του μέλους του Γραφείου της
Αχτίδας που σκοτώθηκε από αγγλικό βλήμα. Είδαν κάποια μικρή μάζωξη στο σπίτι
που βρισκόμασταν και μας έριξαν. Η καθοδήγηση της Αχτίδας κατόπιν τούτου
αποφάσισε να σταματήσει η επιχείρηση και φυσικά να γίνει σε άλλο σημείο…»

Σκηνή από την ταινία «Το κόκκινο τραίνο»

Ο Θωμάς Μάρας ο οποίος ήταν και ο ίδιος μέλος μιας εκ των ομάδων που πήραν μέρος στην επιχείρηση, θυμάται: 

«Πήγαμε σ’ ένα
σπίτι μονόροφο κι ανεβήκαμε στο απάνω πάτωμα. Θα ’χε περάσει καμιά ώρα όταν μας
δόθηκε εντολή να σηκωθούμε, και σε ομάδες από δύο βγήκαμε απ’ το σπίτι. Ακριβώς
απέναντι, στη μέση του δρόμου, υπήρχαν τρεις άντρες που βοηθούσαν τα ζευγάρια
να κατέβουν το φρεάτιο του υπονόμου… Δεν ήταν στην οδό Πειραιώς… Η διαδρομή
πρέπει να ήταν Θερμοπυλών (σ.σ.: εννοεί Πλαταιών), Άγιοι Ασώματοι, Ερμού,
Σύνταγμα. Σαν πάτησα κάτω το νερό έφτασε μέχρι τη μέση μου και με μούσκεψε. Η
προσοχή μας βρισκόταν στο φορτίο που το κρατούσαμε ψηλά για να μη βραχεί. Στα
πλάγια, στους τοίχους του υπονόμου, είχαν κρεμάσει φαναράκια για να βλέπουμε.
Κάποια στιγμή ο δρόμος στενεύει απότομα. Η πορεία μας τελειώνει σε ένα μεγάλο
άνοιγμα, σαν πλατεία, όπου μπορούσες να σταθείς όρθιος… Παραδίνουμε το φορτίο
μας και παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Δεν κάναμε παραπάνω από μισή ώρα,
ενώ ο πηγαιμός μας κράτησε επτά με οκτώ ώρες περίπου. Χαράματα ανέβηκα τη
σκάλα…»

Σκηνή από την ταινία «Το κόκκινο τραίνο»

Όμως,
όπως ο Ν. Κυριακίδης ανέφερε, το σημείο πρόσβασης στις υπόγειες γαλαρίες τελικά
άλλαξε, και επανήλθαν δυο-τρεις μέρες αργότερα στην περιοχή του Κολωνού, στο
ύψος της Λένορμαν. 

Στην επιχείρηση συμμετείχαν επίσης, εκτός του Μανώλη Γλέζου που
χρησιμοποιούσε από τα προηγούμενα χρόνια τις στοές αυτές φυγαδεύοντας
συντρόφους, ο Γιώργος Τσαπόγας καπετάνιος τότε του
ΕΛΑΣ και στη συνέχεια δημοσιογράφος, και ο Δημήτρης Γκίκας από την
Κωσταντινούπολη, παλιός αγωνιστής της αντίστασης με το βαθμό του υπολοχαγού
στον αντάρτικο στρατό, το σπίτι του οποίου βρισκόταν στην οδό Μάρνη. Ακριβώς από
κάτω διέρχεται το σκεπασμένο από το 1880 παλαιό ρέμα του Κυκλοβόρου. 

Στις παρακάτω φωτογραφίες από τις 20/4/1928, βλέπουμε τα έργα κατασκευής της υπόγειας γραμμής του Ηλεκτρικού επί της οδού Γ’ Σεπτεμβρίου. Στη λοξή διασταύρωση με τη Μάρνη (σημείο Γ χάρτη) οι εργασίες απέκοψαν τη μεγάλη σήραγγα του Κυκλοβόρου. Ευχαριστούμε τον Γιάννη Αρσενιάδη για τον εντοπισμό των εικόνων.

Από τον Κολωνό,
με κάποιο τρόπο πρέπει να οδηγήθηκαν στην ίδια διαδρομή που αρχικά είχαν επιλέξει
και προετοιμάσει, που κατέληγε στο Σύνταγμα περνώντας κάτω από την Ερμού. Πιθανόν
να χρησιμοποίησαν μια άλλη νεότερη στοά (κατασκευής του 1925) που διέρχεται από
τη Λένορμαν στο ύψος της οδού Μύλων, διατρέχει τις οδούς Μύλων, Μαρωνείας,
Παιωνίου και συνδέεται και με τον Κυκλοβόρο, του οποίου η λιθόκτιστη ύψους 2,5 μέτρων
γαλαρία, μέσω των οδών Καρόλου και Οδυσσέως καταλήγει στις στοές του αρχικού
σχεδίου, της Αχιλλέως και του Προφήτη Δανιήλ. Λογικά όμως δεν πήγαν από την πλευρά του Κυκλοβόρου, αλλά πρέπει να κινήθηκαν προς το προηγούμενο σημείο εισόδου, και αφού το προσπέρασαν, να συνέχισαν στην ήδη γνωστή διαδρομή.

Φρέαρ Προφήτη Δανιήλ (Α). Στη μέση (δίδυμος) καταλήγει η διακλάδωση του 1925 (Μύλων), ενώ στα δεξιά συνδέεται η σήραγγα της Λ. Αθηνών που κατευθύνεται προς τη διαδρομή που ακολούθησαν το 1944. Αριστερά, άλλη διακλάδωση από τα δυτικά.

«Πράγματι η επιχείρηση έγινε στη Λένορμαν πολύ πιο
μακριά από το Μεταξουργείο. Μπήκαν όλοι οι άνδρες στον υπόνομο με προσοχή κατά
ομάδες, τοποθέτησαν την εκρηκτική ύλη και επέστρεψαν ύστερα από αρκετές ώρες.
Αφού τέλειωσε αυτή η φάση έδωσε εντολή το Γραφείο της Αχτίδας και συγκεκριμένα
ο Γραμματέας της Αχτίδας Μπάμπης Γρηγοριάδης (είχαμε δουλέψει μαζί από το 1943
που ήταν γραμματέας της 6ης Αχτίδας) να μπούμε 5 σύντροφοι, για να κάνουμε τον
τελευταίο έλεγχο των καλωδίων. Σημειώνω τις δυσκολίες που συναντήσαμε από την
είσοδο του υπονόμου μέχρι το τέρμα, και το σημειώνω αυτό γιατί τις έζησα ο
ίδιος. Φυσικά, οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι προηγούμενες ομάδες που
κουβαλούσαν το φορτίο της εκρηκτικής ύλης στην πλάτη τους, ήταν πολύ
μεγαλύτερες και οι κίνδυνοι πολύ περισσότεροι. Όπως αναφέρω πιο πάνω ο υπόνομος
δεν ήταν ευθύς, είχε λακκούβες μικρές και μεγάλες που γλίστραγες και έμπαινες
μέσα στο νερό και σε ορισμένα σημεία πάνω από τη μέση μέχρι και στο στήθος. Οι
δρόμοι δεν ήταν σε ευθεία γραμμή, το επίπεδο του δρόμου άλλαζε μέχρι που
δημιουργούσε μικρούς καταρράχτες και ανεβαίναμε σε σκάλες που το πρώτο
συνεργείο είχε τοποθετήσει. Θυμάμαι πως κάτω από την Ερμού ήταν μία δίοδος πολύ
μικρή και στενή. Αρκεί να σημειώσω πως την περάσαμε με την κοιλιά, μπουσουλώντας
στο νερό. Και σε άλλα σημεία περνούσαμε σκυμμένοι, ήταν πολύ δύσκολη η
διαδρομή. Κίνδυνοι υπήρχαν πολλοί. Εκτός αυτών που ανέφερα ήταν και οι κίνδυνοι
που προέρχονταν από τα φρεάτια των δρόμων που μέσω αυτών έμπαιναν τα νερά στον
υπόνομο. Ακούγαμε τα βήματα των περαστικών και φυσικά και τις περιπολίες των
Άγγλων στρατιωτών. Αυτό το γεγονός υποχρέωνε όλους τους συντρόφους που
βρίσκονταν μέσα στον υπόνομο να είναι πολύ προσεκτικοί. Οι βρωμιές και
αναθυμιάσεις μας έφερναν βήχα και φτέρνισμα, που μας ανάγκαζαν να προσέχουμε
για να μη μας αντιληφθούν. Δε βγάζαμε κουβέντα, η συνεννόηση γινόταν με
χειρονομίες. Τελικά παρ’ όλες αυτές τις δυσκολίες επιστρέψαμε στη βάση μας. Η
επιχείρηση τέλειωσε και πέτυχε αφού ξεπέρασε σε χρόνο περίπου τις 12-15 ώρες, και
τελικά περιμέναμε το σύνθημα για να μπει σε ενέργεια η ηλεκτρογεννήτρια. Το
αυτοκίνητο με την ηλεκτρογεννήτρια θα έδινε στην κατάλληλη στιγμή τον σπινθήρα
στα εκρηκτικά που ήταν τοποθετημένα στα θεμέλια και κάτω από τα υπόγεια της
‘‘Μεγάλης Βρετανίας’’».

Η έκρηξη όμως δεν έγινε ποτέ… Ενώ όλα ήταν έτοιμα
και λίγο πριν πατήσουν το κουμπί, από τον ασύρματο δόθηκε η εντολή να
περιμένουν. Ο Ν. Κυριακίδης θυμάται: «Έρχεται
όμως ξαφνικά ο Σπύρος Καλοδίκης – Β΄ Γραμματέας της ΚΟΑ – με μοτοσικλέτα,
(δολοφονήθηκε το Νοέμβρη του 1947 από όργανα της Ασφάλειας στη Λάρισα) και σε
έξαλλη κατάσταση φώναξε τους άνδρες που χειρίζονταν τη γεννήτρια: ‘‘Σταματήστε.
Σβήστε τη γεννήτρια αμέσως. Σταματήστε! Η ανατίναξη δε θα γίνει. Ήρθε ο
Τσώρτσιλ στη Μεγάλη Βρετανία. Σταματήστε!…’’. Όλοι όσοι βρεθήκαμε εκεί και
πήραμε μέρος στην επιχείρηση, βρεγμένοι ως το κόκαλο από τα νερά των υπονόμων,
αισθανθήκαμε αγανάκτηση για τη ματαίωση αυτής της ανατίναξης…». Οι
“από πάνω” δίσταζαν… Παρουσία και του Τσώρτσιλ, το θέμα θα αποκτούσε
πολιτικές προεκτάσεις παγκόσμιου χαρακτήρα. Είχαν εν τέλει αποφασίσει να
προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις, κι έτσι η αποστολή στην οποία αρχικά τους είχαν
απαγορεύσει να αποτύχουν και που με τόσο κόπο, κίνδυνο και αυτοθυσία είχαν
καταφέρει να ολοκληρώσουν, ματαιώθηκε…

Σκηνή από την ταινία «Το κόκκινο τραίνο» (σε δίδυμο αγωγό)

Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν έδωσε ποτέ τη διαταγή της πυροδότησης. Και ο λόγος ήταν ότι
οι «σύμμαχοι» του Στάλιν, οι Άγγλοι (βλ. συμφωνία Καζέρτας) δεν έπρεπε να
θιγούν. Οι αγωνιστές του ΕΛΑΣ, θέλοντας να ανατινάξουν το ξενοδοχείο, λογάριαζαν
χωρίς τον ξενοδόχο, θεωρώντας δεδομένη την υποστήριξη της Ρωσίας. Όταν όμως οι ανώτεροί
τους ενημερώθηκαν τι είχε συμφωνηθεί μεταξύ Στάλιν και Τσώρτσιλ, και πόσο
μάλλον ότι ο ίδιος ο Τσώρτσιλ θα παρευρισκόταν στο ξενοδοχείο τη βραδιά που
σκόπευαν να το ανατινάξουν, όλα άλλαξαν… Ο Βρετανός πρωθυπουργός δεν
παρέλειψε να επαινέσει τη στάση της Σοβιετικής Ένωσης: «Ο Στάλιν κράτησε
αυστηρά και πιστά την συμφωνία μας του Οκτωβρίου…»

Έτσι
λοιπόν, οι υπονομευτές έφυγαν με πικρία εγκαταλείποντας τα εκρηκτικά στα
θεμέλια του ξενοδοχείου. Μπορεί να μην ολοκλήρωσαν την αποστολή τους, αλλά το
υπέδαφος της πρωτεύουσας, που κρύβει πολλά άγνωστα μυστικά μέσα στα
ταλαιπωρημένα του σπλάχνα, τους χάρισε –ως αντάλλαγμα– ένα από αυτά. Ήταν ένας
ρωμαϊκός τάφος με μία ανάγλυφη γυναικεία μορφή, και την επιγραφή “REGILLA
ROMANA SACERDOS CERIS” (Ρηγίλλα Ρωμαία ιέρεια της Δήμητρας). Η πληροφορία αυτή προέρχεται
από τον Χρήστο Τσούκα, ο οποίος αναφέρει ότι από τον θησαυρό που περιείχε η
περίτεχνη μαρμάρινη λάρνακα, αφαίρεσαν μονάχα ένα χρυσό σηστέρτιο (αρχαίο ρωμαϊκό
νόμισμα) ο καθένας, για να θυμούνται τις μοναδικές στιγμές του αγώνα.

Εν τω μεταξύ, το μυστικό διέρρευσε, ειδοποιήθηκε η ασφάλεια του ξενοδοχείου και οι
πυροτεχνουργοί κατέβηκαν στο υπόγειο για να απενεργοποιήσουν τα εκρηκτικά. Ο
Παναγιώτης Μεγαλοοικονόμου, μέλος της αντικομμουνιστικής οργάνωσης Χ του
Γεωργίου Γρίβα, θυμάται πώς εντόπισε τις βόμβες μέσα στους υπονόμους την
επόμενη μέρα… Ο ίδιος ο Τσώρτσιλ πληροφορήθηκε σχετικά με την υπονόμευση δύο
ημέρες αργότερα από τους ίδιους τους αντιπροσώπους του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ (οι
οποίοι το ανακοίνωσαν για λόγους προπαγάνδας), αλλά –δικαίως– δεν πίστεψε πως η
απόπειρα είχε σαν βασικό στόχο τον ίδιο.  

Έξοδος…

Το ρέμα του Προφήτη Δανιήλ, από τη θέση Α,  συνεχίζει για λίγο ακόμα υπόγεια  

Πιο κάτω (εδώ στην οδό Ορφέως) είναι ανοικτό, μέχρι τη συμβολή του με τον Κηφισό

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

Υ.Γ.: Εμείς δεν διανύσαμε κανένα τμήμα των παραπάνω υπογείων διαδρομών, πλην την προσέγγιση (μόνο) των δύο σημείων Α και Β που παρουσιάζουμε στις φωτογραφίες. Η πρόσβαση στο παντορροϊκό δίκτυο υπονόμων είναι άκρως επικίνδυνη και μπορεί να αποβεί θανατηφόρα λόγω επικίνδυνων αερίων, όπως το υδρόθειο. Συνεπώς δεν συνιστούμε σε κανέναν αναγνώστη να αναζητήσει εισόδους προς το δίκτυο αυτό της Αθήνας, κάτι που -εκτός του παραπάνω σοβαρού κινδύνου, και των υπολοίπων που εγκυμονεί η διάσχιση τέτοιων σηράγγων (μόλυνση από λύματα, κίνδυνος πτώσης, πνιγμός σε περίπτωση πλημμύρας, κ.ά.)- για να γίνει απαιτείται ειδική άδεια (που δεν πρόκειται να δοθεί) και κατάλληλη λήψη μέτρων ασφαλείας και προστασίας των μελών του σώματος και κυρίως των αναπνευστικών οδών.

Πηγή: ΑΣΤΙΚΗ ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΓΙΑ

Bloomberg: Η Ελλάδα στον παγκόσμιο «χάρτη της κόλασης» για το 2015!

http://www.antinews.gr/OIKONOMIA/bloomberg-i-ellada-ston-pagkosmio-xarti-tis-kolasis-gia-to-2015/

Tο πρακτορείο Bloomberg ζήτησε από πολιτικούς αναλυτές, οικονομολόγους, επενδυτές και στρατιωτικούς να καταθέσουν τις απόψεις για το πού προβλέπουν ότι θα υπάρξουν εστίες έντασης στον κόσμο, μέσα στο 2015.

Tο πρακτορείο Bloomberg ζήτησε από πολιτικούς αναλυτές, οικονομολόγους, επενδυτές και στρατιωτικούς να καταθέσουν τις απόψεις για το πού προβλέπουν ότι θα υπάρξουν εστίες έντασης στον κόσμο, μέσα στο 2015. Έτσι που όλα αυτά τα σημεία να φτιάξουν το «χάρτη της κόλασης», όπως τον ονομάζει.
Η Ελλάδα υπάρχει μέσα στη λίστα των «κόκκινων» χωρών, καθώς το χειρότερο σενάριο για εκείνη, σύμφωνα με τους αναλυτές είναι να πέσει η παρούσα κυβέρνηση, να ανέλθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας (ο εχθρός του ευρώ), γεγονός που θα εξασθενήσει τη θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Μάλιστα, σημειώνει πως ολοένα και περισσότερες χώρες αντιμετωπίζουν εξτρεμιστικά κινήματα και αν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί αποτύχουν να βρουν μία απάντηση, η επιδημία θα εξαπλωθεί σε όλη την αγορά ομολόγων, αναζωπυρώνοντας την κρίση στην ευρωζώνη.
Τα άλλα καταστροφικά σενάρια της οικουμένης είναι η ουκρανική κρίση, η πτώση του πετρελαίου, η διαμάχη Ισραηλινών-Παλαιστινίων, το Ισλαμικό Κράτος, η ένταση στις σχέσεις Κίνας-Ιαπωνίας στη Νότια Θάλασσα και ένας πιθανός πόλεμος Νότιας και Βόρειας Κορέας. Άλλα καταστροφικά σενάρια για το 2015 είναι η μετάδοση της βίας από την Συρία σε Λίβανο, Ιορδανία και Τουρκία, αφού δεν καταστεί δυνατό να αντιμετωπιστεί ο καθεστώς Άσσαντ και το Ισλαμικό Κράτος.
Πιθανή, ως το χειρότερο σενάριο, θεωρείται και η έναρξη των εχθροπραξιών μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, με τους Λίβανο, Συρία, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία και Αίγυπτο, να λαμβάνουν μέρος στην σύγκρουση, στο πλευρό των Παλαιστινίων. Στα χειρότερα σενάρια είναι και η πιθανή αποτυχία εύρεσης λύσης στο θέμα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, πράγμα που ίσως εμπλέξει το Ισραήλ σε δράση κατά της Τεχεράνης,
Ένα καταστροφικό σενάριο, σύμφωνα με τους αναλυτές, θα ήταν αυτό της εισβολής του Πούτιν στις χώρες της Βαλτικής, αλλά και της προώθησης των θέσεων των Ρώσων και των Φιλορώσων, από την Ανατολική προς την Δυτική Ουκρανία, ώστε να δημιουργηθεί ένας "διάδρομος" επικοινωνίας της ενδοχώρας με την χερσόνησο της Κριμαίας, την οποία έχουν επίσης καταλάβει οι Ρώσοι. Ένταση των συγκρούσεων στην Νιγηρία, μεταξύ του στρατού και των ανταρτών της Μπόκο Χαράμ, επέκταση του Ισλαμικού Κράτους σε Αφγανιστάν και Πακιστάν, κλιμάκωση της έντασης στις σχέσεις Ινδίας-Πακιστάν, Νότιας και Βόρειας Κορέας, Κίνας και Ιαπωνίας, με φόντο την Νότια Θάλασσα, είναι μερικές από τις θερμές εστίες του πλανήτη. Το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτική, υπάρχει περίπτωση να δημιουργήσει μία νέα εστία έντασης, αφού Ρωσία, ΗΠΑ, Νορβηγία, Δανία και Καναδάς θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν και να κάνουν δικές τους περιοχές όπως τα νησιά Σβάλμπαρντ στο ομώνυμο Αρχιπέλαγος, που αναμένεται να αποτελέσουν το μήλο της Έριδος για τις χώρες αυτές.
www.imerisia.gr

Δημόσιο και ιδιωτικό στην κλασική εποχή και πως βιάζουν τους θεσμούς οι νεοέλληνες.

http://olympia.gr/2014/12/27/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%BF/

Πόλις είναι μια κοινότητα προσώπων ή πολιτών, μια κοινότητα χώρου ή τόπου, λατρειών, εθίμων και νόμων, η οποία είναι ικανή να διαχειριστεί τον εαυτό της (μερικώς ή πλήρως). Ο ακριβέστερος ορισμός της πόλης-κράτους θα ήταν «κράτος των πολιτών». Στην κλασική περίοδο η πόλις είχε κανονικά ένα αστικό κέντρο, αλλά αν χρησιμοποιήσουμε τον όρο πόλις μόνο γι’ αυτό το κέντρο θα ήταν λάθος: το αστικό κέντρο ήταν μέρος μόνο της πόλης, στην έννοια της οποίας πρέπει επίσης να συμπεριληφθεί και η ύπαιθρος. Αν και μεγάλο μέρος του ελληνικού κόσμου ήταν οργανωμένο όχι σε πόλεις, αλλά σε φυλετικά κράτη (έθνη), κατά την αρχαϊκή και κλασική περίοδο η πόλις ήταν πολιτικά και πολιτιστικά η ηγετική μορφή κράτους. Ποια είναι όμως η σημασία του όρου «πολιτικός»; Στην Ελλάδα μέχρι και την ελληνιστική περίοδο η απάντηση είναι περίπου η εξής: ο όρος καλύπτει κάθε πλευρά της πόλης-κράτους ως θεμελιώδους μονάδας μέσα στην οποία οργανώνεται η κοινωνία. Η λέξη πολιτικός στα αρχαία Ελληνικά σημαίνει «αυτός που ανήκει ή ταιριάζει στην πόλη». Όταν ο Πλάτωνας μιλά για την πολιτική (τέχνη), την τέχνη / επιστήμη της πολιτικής, έχει κατά νου ένα είδος γνώσης που τουλάχιστον περιλαμβάνει κάτι που μοιάζει με αυτό που εννοούμε εμείς σήμερα ως πολιτική θεωρία, εκτός από το γεγονός ότι η θεωρία σ’ αυτήν την περίπτωση περιορίζεται στα όρια της πόλης. Το γεγονός ότι υπάρχουν και άλλες μορφές πολιτικής οργάνωσης αναγνωρίζεται, αλλά οι μορφές αυτές δεν θεωρούνται εφαρμόσιμες ή ισοδύναμες με την πόλη. Αυτός ο τρόπος σκέψης εκφράζεται περιεκτικά στην αριστοτελική σκέψη ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του πολιτικό ον, δηλαδή πλάσμα προορισμένο να ζήσει σε μια πόλη. Μ’ αυτόν τον τρόπο τα «πολιτικά πράγματα» μετατρέπονται σε κεντρικό ηθικό ζήτημα σε σχέση με τον άριστο τρόπο ζωής για ανθρώπους στο βαθμό που αυτή η ζωή όχι μόνο πρέπει να διανυθεί μέσα σε μια πόλη, αλλά και να διαμορφωθεί από αυτήν.
Η σύγχρονη αντίληψη της πολιτικής αναφέρεται στην οργανωμένη (και οικονομική) διαχείριση της κοινωνίας, χωρίς περιορισμό σε κάποια ιδιαίτερη μορφή κοινοτικής οργάνωσης, και τείνει να εκτοπίσει την ηθική διάσταση στη σφαίρα του ιδιωτικού. Η λαϊκή χρήση του όρου μάλιστα περιορίζει την πολιτική σε μια αμοραλιστική διαχείριση της εξουσίας είτε στην άσκηση βίας σε εθνικό επίπεδο από αξιωματούχους του κράτους. Εντούτοις η αλληλοεπικάλυψη μεταξύ των αρχαίων και σύγχρονων εννοιών της πολιτικής είναι προφανώς αρκετά μεγάλη, ώστε έχοντας κατά νου τις διαφορές, να μπορούμε να μετακινούμαστε ανάμεσά τους με κάποια προσπάθεια. [1]
Μια σύγκριση μεταξύ της Ρώμης και της Ελλάδας θα μας διαφωτίσει σχετικά με την ολοκληρωτική προτεραιότητα που είχε η πολιτική για τους Έλληνες της κλασικής εποχής. Για τους Ρωμαίους η res publica (δημόσια σφαίρα) αντιτίθεται καθαρά στη res privata (ιδιωτική σφαίρα). Στους Έλληνες, όμως, το αντίστοιχο ισοδύναμο της res publica δεν ήταν το δημόσιον (=η σφαίρα του Δήμου, η δημόσια σφαίρα), αλλά τα πράγματα, δηλαδή κυριολεκτικά τα πράγματα ή οι πράξεις, εξ ου (δημόσιες ή κοινές) δράσεις και υποθέσεις. Το αρχαίο ελληνικό ισοδύναμο της έννοιας «επανάσταση» ήταν νεώτερα πράγματα. Επιπλέον, το αντίθετο της έκφρασης το ίδιον (το ισοδύναμο του res privata με μια υποτιμητική χροιά) ήταν οι λέξεις το κοινόν (=ο κοινός πλούτος) και το δημόσιον. Με λίγα λόγια στην Ελλάδα δεν υπήρχε άμεση και ευθεία αντίθεση μεταξύ δημοσίου (=πολιτικού) και ιδιωτικού (=προσωπικού ή οικιακού), όπως στη Ρώμη.
Για τους Έλληνες η έκφραση «το προσωπικό είναι το πολιτικό» θα ήταν κοινότυπη για δύο βασικούς λόγους: 1) Δεν διέθεταν κράτος με την έννοια της απρόσωπης γραφειοκρατίας, γι’ αυτό κάθε πολίτης ξεχωριστά όφειλε να θέσει το άτομό του επίσημα και ανεπίσημα στη διάθεση του κοινού καλού. 2) Η κοινωνία και όχι το άτομο ήταν γι’ αυτούς το πρωταρχικό σημείο πολιτικής αναφοράς και ο ατομισμός δεν αποτελούσε σοβαρό εναλλακτικό πόλο έλξης. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ελληνική λέξη για το άτομο στη δική μας αντικοινωνική, αντιπολιτική έννοια.[2]

[1] Οι διαφορές μεταξύ της αρχαίας και της σύγχρονης έννοιας της πολιτικής οφείλονται στους εξής παράγοντες: 1) οι αρχαίοι έδρασαν κατά κύριο λόγο στο πλαίσιο της πόλης. 2) Είχαν εντελώς διαφορετική αντίληψη της έννοιας του πολίτη. 3) Έδρασαν σε πολύ μικρότερη πληθυσμιακή κλίμακα και γι’ αυτό η εμπλοκή των πολιτών στην πολιτική ήταν πολύ πιο προσωπική 4) Για πρακτικούς και θεωρητικούς λόγους εμπλούτισαν ή συμπλήρωσαν την πολιτική με την πρακτική ηθική.
[2] To σημασιολογικό πέρασμα της αρχαίας ελληνικής λέξης ιδιώτης από την έννοια του πολίτη ιδωμένου σε μια ανεπίσημη ιδιότητα στην αρνητική έννοια του ανόητου ξεκινά από την προτεραιότητα που έδιναν οι Έλληνες στο δημόσιο χώρο.
http://ift.tt/1C3bXJK

ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΤΗΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ> O Theodor "Theo" Waigel, o Eλληνας μεγιστάνας και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ως holy grail του Αλέξη

http://kourdistoportocali.com/post/40377/holy

 

Τον Αρχιτέκτονα των Περίφημων Κριτηρίων Σταθερότητας του Μάαστριχτ κ. Τέο Βάιγκελ-photo πάνω, ζήτησε να συναντήσει για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ Ελληνας μεγιστάνας με διεθνές κύρος.
Είναι μία από τις κινήσεις της Κουμουνδούρου η πολιτικής της οποίας αρχίζει να αποκτά βάθος και "συστημικότητα" καθώς είναι πολύ πιθανό να προκύψουν πρόωρες εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει με 12 μονάδες διαφορά όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης που υποκύπτει πειθήνια στις ορέξεις της Γερμανίας. Ολοι οι υπόλοιποι -Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία ακόμη και η Κύπρος που βγαίνει του χρόνου από τα Μνημόνια-τής έχουν γυρίσει τη πλάτη.
Εάν η Γερμανία "χάσει" την Ελλάδα θα τρίζει το χάρτινο οικοδόμημα της Μέρκελ και είναι πολύ πιθανό να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε.
Πάμε τώρα στον φοβερό Βάιγκελ>
Οταν η Θάτσερ και ο Μιτεράν-πριν 25 έτη-επιχείρησαν να δέσουν την Γερμανία σε μια κόλλα χαρτί βάζοντας ως όρο για την ευρωπαική ένωση την εισαγωγή του ευρώ και όταν ο Γκένσερ (τότε υπουργός εξωτερικών) πάτησε την μπανανόφλουδα, ο Βάιγκελ υπουργός- Οικονομικών τότε- αναποδογύρισε την παρτίδα υπέρ της Γερμανίας με τα περίφημα κριτήρια Σταθερότητας του Μάαστριχτ.
Αυτά ήταν έως 3% Δημοσιονομικό Ελειμμα και Σχέση Χρέους προς ΑΕΠ 60%.
Αυτός είναι ο φοβερός Τέο Βάιγκελ ο οποίος πρόσφατα γελοιοποίησε για μια ακόμη φορά το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας, αφηγούμενος περιστατικά όπως αυτό που ακολουθεί. Το σχετικό ρεπορτάζ υπέγραφε ο Νίκος Χειλάς στο ΒΗΜΑ>
 «Μια μέρα, στο ECOFIN, με πλησιάζει ο έλληνας υπουργός οικονομικών για να μου πει ότι στο ευρώ πρέπει να μπουν κάποια γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου επικαλούμενος γι αυτό το γεγονός ότι η Ελλάδα ήταν η κοίτη της δημοκρατίας, κλπ. Του απαντώ: „Αντόνιο (σ.σ.: εννοούσε προφανώς τον τότε υπουργό οικονομικών Γιάννο Παπαντωνίου) δεν θα είστε στο ευρώ, δεν πρόκειται να μπείτε ποτέ σε αυτό, και επομένως δεν χρειάζεται να μιλάμε για τέτοια σανσκριτικά“. Αυτός ανταπάντησε: „Πάμε στοίχημα ότι σε λίγο θα είμαστε και εμείς μέσα;“ Δέχθηκα, επειδή σκεπτόμουν ότι την εποχή εκείνη αυτό ήταν αδύνατο λόγω της αδύναμης οικονομικής δομής της χώρας. Δεν έπρεπε φυσικά να δεχθώ, έχασα το στοίχημα, επειδή η Ελλάδα μπήκε αμέσως στο ευρώ. Αλλά γι αυτό έφταιγαν οι έλληνες πολιτικοί (όχι οι Έλληνες γενικά!), που έδωσαν λάθος στοιχεία, καθώς και η Κομισιόν και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που δεν έκαναν τους δέοντες αυστηρούς ελέγχους».
Παλιότερα βέβαια, οι δηλώσεις του κ.Βάιγκελ για την Ελλάδα ήταν ασύγκριτα πιο ωμές και κυνικές. «Κατεβάσαμε το βιοτικό επίπεδο των Εσθονών κατά 30%. Αυτό θα κάνουμε και με τους Έλληνες» έλεγε το 2010 αμέσως μετά την παροχή του πρώτου πακέτου βοήθειας.
«Οι Έλληνες ήταν λαθρεπιβάτες στο πλοίο της ευρωζώνης» συνέχισε το 2011 σε διάσκεψη του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος στο Βερολίνο (παρών ήταν και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε) με αφορμή τα λάθος στοιχεία που είχε δώσει το 2001 η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη στις Βρυξέλλες για να διευκολύνει την ένταξη της Ελλάδας στο ευρώ.
«Το γεγονός ότι δεν τους πετάξαμε στην ανοικτή θάλασσα οφείλεται στη χριστιανική φιλανθρωπία μας» πρόσθεσε. Λίγο αργότερα αντικατάστησε το «πλοίο» με μια «αμαξοστοιχία» από την οποία θα έπρεπε επίσης να πεταχτούν οι λαθρεπιβάτες την ώρα της διαδρομής.
Στο στόχαστρό του ήταν και η Νέα Δημοκρατία την εποχή του Ζαπείου, όταν ο Αντώνης Σαμαράς απέκρουε το πρώτο μνημόνιο. «Πρέπει να τον πετάξουμε με τις κλωτσιές από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα» έλεγε για τον σημερινό πρωθυπουργό.
Αυτόν τον σκληροτράχηλο Γερμανό θα δει αρχές Ιανουαρίου ο Ελληνας μεγιστάνας για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι μία ακόμη από τις κινήσεις τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ (με πρώτη στη σειρά την συνάντηση Τσίπρα-Προβόπουλου) που αποδεικνύουν ότι η Κουμουνδούρου προετοιμάζει με μεθοδικότητα το βασίλειό της.
Οσο αφορά την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ο ΣΥΡΙΖΑ θα προτείνει τον Δημήτρη Αβραμόπουλο.
Aντικαταστάτης του Δημήτρη στη θέση του Ελληνα Επιτρόπου θα είναι ο Δημήτρης Παπαδημούλης.

Προσευχή για εργασία για ευλογία και ευόδωση της (Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη)

http://www.agioritikovima.gr/proeuchi/item/50548-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%85%CF%8C%CE%B4%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (τρεις φορές).

Παναγία τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρισον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επισκεψε και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.
Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανό και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.
Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών.
Βαπτιστά του Χριστού, πάντων ημών μνήσθητι, ίνα ρυσθώμεν των ανομιών ημών, σοι γαρ εδόθη χάρις, πρεσβεύειν υπέρ ημών.
Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιόν του Παρακλήτου, ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι, ημίν το μέγα έλεος.
Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν τω Βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Χριστό τω Βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Αυτώ Χριστώ τω Βασιλεί και Θεώ ημών.
Ψαλμός 1
ΜΑΚΑΡΙΟΣ ανήρ, ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών και εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη και επί καθέδρα λοιμών ουκ εκάθισεν. 2 αλλ᾿ ή εν τω νόμω Κυρίου το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετήσει ημέρας και νυκτός. 3 και έσται ως το ξύλον το πεφυτευμένον παρά τας διεξόδους των υδάτων, ο τον καρπόν αυτού δώσει εν καιρώ αυτού, και το φύλλον αυτού ουκ απορρυήσεται• και πάντα, όσα αν ποιή, κατευοδωθήσεται. 4 ουχ ούτως οι ασεβείς, ουχ ούτως, αλλ᾿ η ωσεί χνούς, ον εκρίπτει ο άνεμος από προσώπου της γης. 5 διά τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν κρίσει, ουδέ αμαρτωλοί εν βουλή δικαίων• 6 ότι γινώσκει Κύριος οδόν δικαίων, και οδός ασεβών απολείται.
Ψαλμός 60
ΕΙΣΑΚΟΥΣΟΝ, ο Θεός, της δεήσεώς μου, πρόσχες τη προσευχή μου. 3 από των περάτων της γης προς σε εκέκραξα εν τω ακηδιάσαι την καρδίαν μου• εν πέτρα ύψωσάς με, ωδήγησάς με, 4 ότι εγενήθης ελπίς μου, πύργος ισχύος από προσώπου εχθρού. 5 παροικήσω εν τω σκηνώματί σου εις τους αιώνας, σκεπασθήσομαι εν σκέπει των πτερύγων σου. (διάψαλμα). 6 ότι συ, ο Θεός, εισήκουσας των ευχών μου, έδωκας κληρονομίαν τοις φοβουμένοις το όνομά σου. 7 ημέρας εφ᾿ ημέρας του βασιλέως προσθήσεις, τα έτη αυτού έως ημέρας γενεάς και γενεάς. 8 διαμενεί εις τον αιώνα ενώπιον του Θεού• έλεος και αλήθειαν αυτού τις εκζητήσει; 9 ούτως ψαλώ τω ονόματί σου εις τον αιώνα του αιώνος του αποδούναί με τας ευχάς μου ημέραν εξ ημέρας.
Ψαλμός 126
ΕΑΝ μη Κύριος οικοδομήση οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες• εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων. 2 εις μάτην υμίν εστι το ορθρίζειν, εγείρεσθαι μετά το καθήσθαι, οι εσθίοντες άρτον οδύνης, όταν δω τοις αγαπητοίς αυτού ύπνον. 3 ιδού η κληρονομία Κυρίου υιοί, ο μισθός του καρπού της γαστρός. 4 ωσεί βέλη εν χειρί δυνατού, ούτως οι υιοί των εκτετιναγμένων. 5 μακάριος ος πληρώσει την επιθυμίαν αυτού εξ αυτών• ου καταισχυνθήσονται, όταν λαλώσι τοις εχθροίς αυτών εν πύλαις.
Ευαγγέλιο
Κατά Λουκάν, Κεφάλαιο 5/1-11
ΕΓΕΝΕΤΟ δε εν τω τον όχλον επικείσθαι αυτώ του ακούειν τον λόγον του Θεού και αυτός ην εστώς παρά την λίμνην Γεννησαρέτ, 2 και είδε δύο πλοία εστώτα παρά την λίμνην• οι δε αλιείς αποβάντες απ᾿ αυτών απέπλυναν τα δίκτυα. 3 εμβάς δε εις εν των πλοίων, ο ην του Σίμωνος, ηρώτησεν αυτόν από της γης επαναγαγείν ολίγον• και καθίσας εδίδασκεν εκ του πλοίου τους όχλους. 4 ως δε επαύσατο λαλών, είπε προς τον Σίμωνα• επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών εις άγραν. 5 και αποκριθείς ο Σίμων είπεν αυτώ• επιστάτα, δι᾿ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν• επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον. 6 και τούτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλήθος ιχθύων πολύ• διερρήγνυτο δε το δίκτυον αυτών. 7 και κατένευσαν τοις μετόχοις τοις εν τω ετέρω πλοίω του ελθόντας συλλαβέσθαι αυτοίς• και ήλθον και έπλησαν αμφότερα τα πλοία, ώστε βυθίζεσθαι αυτά. 8 ιδών δε Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοις γόνασιν ᾿Ιησού λέγων• έξελθε απ᾿ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμι, Κύριε• 9 θάμβος γαρ περιέσχεν αυτόν και πάντας τους συν αυτώ επί τη άγρα των ιχθύων η συνέλαβον, 10 ομοίως δε και ᾿Ιάκωβον και ᾿Ιωάννην, υιούς Ζεβεδαίου, οι ήσαν κοινωνοί τω Σίμωνι. και είπε προς τον Σίμωνα ο ᾿Ιησούς• μη φοβού• από του νυν ανθρώπους έση ζωγρών. 11 και καταγαγόντες τα πλοία επί την γην, αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ.
Κομβοσχοίνι: Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» & «Άγιε Αρσένιε, πρέσβευε υπέρ ημών».
Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.
Του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη

Η Φυγή Του Ιησού Χριστού στην Αίγυπτο (Αγιογραφίες)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/blog-post_750.html





















ΠΗΓΗ

Ο δεκάλογος των Ορθοδόξων συζύγων

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/50565-%CE%BF-%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CE%BE%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%85%CE%B6%CF%8D%CE%B3%CF%89%CE%BD

«Η αγάπη ζει με την αρμονία των αντιθέσεων και τη συγγνώμη»
1) Μην κάνετε τον δάσκαλο στο σύντροφό σας. Ο καλύτερος τρόπος να τον διδάξετε είναι να τον αγαπάτε σαν τον εαυτό σας, να τον σέβεστε και να ζείτε βιωματικά την Ορθόδοξη πίστη.

2) Ο γάμος είναι μια διαρκής αλλά ωραία περιπέτεια, που βοηθάει να ανακαλύπτουμε τον αληθινό εαυτό μας, τον ψυχικό κόσμο του συντρόφου μας και να γνωρίζουμε το Θεό στην κατ' οίκον εκκλησία μας με ταπείνωση.
3) Τον σύντροφό μας τον αποδεχόμαστε όπως είναι, με τις αδυναμίες και τις ιδιοτροπίες του και όχι όπως εμείς θέλαμε να είναι. Η οικογένεια είναι παλαίστρα, γυμναστήριο ψυχών και προθάλαμος παραδείσου για τους Θεοφοβούμενους και Ευσεβείς.
4) Προσπαθήστε να καταλάβετε το σύζυγό σας. Μην λησμονείτε ότι ο άνδρας σκέφτεται τη στενή λογική, ενώ η γυναίκα με την καρδιά και λειτουργεί με το συναίσθημα.
5) Μην προσπαθείτε να επιβάλλετε την γνώμη σας και να διορθώσετε το σύντροφό σας. Φροντίστε καλύτερα να διορθώσετε τον εαυτό σας. «Η αγάπη ζει με την αρμονία των αντιθέσεων και τη συγγνώμη». Μη θυμώνετε, μην οργίζεσθε, μη λογομαχείτε και δεν μιλάτε μεταξύ σας.
6) Με την πίστη, την υπομονή και την αγάπη αντιμετωπίζονται νικηφόρα όλες οι δυσκολίες της πρόσκαιρης ζωής.
7) Ο μεγαλύτερος εχθρός της συζυγικής ζωής είναι ο εγωισμός και η αμαρτία. Δεν μας σώζει η επίθεση κατά το ΕΓΩ μας και της άνομης ζωής μας.
8) Το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά μας είναι να αγαπά ο πατέρας τη μητέρα τους και η μητέρα τον πατέρα τους και να τους βλέπουν να προσεύχονται και να εκκλησιάζονται.
9) Το Μυστικό της οικογενειακής γαλήνης είναι να μπορεί κανείς να συγχωρεί, να αγαπά, να σέβεται και να εξομολογείται σε Πνευματικό ιερέα.
10) Ο Γάμος είναι «Μυστήριο Μέγα», που αρχίζει μέσα στην Εκκλησία και ανανεώνεται με την Εξομολόγηση, τη Θεία Λειτουργία και τα υπόλοιπα μυστήρια της Ζωντανής Ορθοδόξου Πατροπαραδότου Πίστεώς μας.
«Μετανοείτε ήγγικε γάρ η Βασιλεία των Ουρανών» (Ματθαίου Γ,2)
Πως κατήντησε αυτός ο κόσμος; Αλήθεια, πως κατήντησε αυτός ο κόσμος; Αιτία η αμαρτία. Όλα είναι γραμμένα εις την Αγίαν Γραφήν και μάλιστα με κάθε λεπτομέρειαν. Κατόπιν όλων αυτών «τι θα μας σώση;» Μόνον η μετάνοια.
Από έναν αγαπημένο γέροντα μοναχό του Αγίου Όρους.
Λ.Α.

Ἄνθρωποι πρὸ Χριστοῦ μιλοῦν γιὰ τὸν ἐρχομό Του στὴ γή

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/blog-post_226.html


Στην εικόνα διακρίνονται οι τοιχογραφίες τεσσάρων αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων (Σοφοκλής, Πλάτων, Σιβύλλα, Αριστοτέλης) που με τον σπερματικό τους λόγο αναφέρθηκαν στην Γέννηση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού! Ένα αποστομωτικό ντοκουμέντο, για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα πατώντας εδώ.


Ὁ σπερματικὸς λόγος τῶν Χριστουγέννων

Ὁ ἀρχαῖος κόσμος πρὶν τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ τὸ βράδυ τῶν Χριστουγέννων – δὲ στερήθηκε φωτισμένων πνευμάτων ποὺ προσέγγισαν κατὰ Θεία παραχώρηση τὴν Ἀλήθεια, ἀποδεικνύοντας ὅτι προϋπῆρχε τὸ Σχέδιο Σωτηρίας τοῦ Θεοῦ καὶ πὼς γὶ΄ αὐτὸ ἀκριβῶς δόθηκε ὁ σπερματικὸς λόγος (σπέρματα ἀληθείας καὶ πληροφόρησης) σὲ διάφορα ἔθνη καὶ λαοὺς (ἀφοῦ ὅλοι ἐξ Ἀδάμ), σὲ ἐνάρετους ἀνθρώπους, σὲ εὐσεβεῖς ἐρευνητὲς καὶ φιλοσόφους, ἐπειδὴ ἀκριβῶς Θεὸς ὁ Πατὴρ καὶ αὐτῶν…

Oἱ Χαλδαῖοι – Πέρσες, στοὺς ὁποίους δόθηκε διὰ τοῦ Βαλαάμ, ποὺ ἔζησε στὰ χρόνια του Μωυσῆ (13ος αἱ. π.Χ.) ἡ προφητεία τοῦ λαμπροῦ ἄστρου καὶ τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία καὶ ἐπαληθεύτηκε αἰῶνες ἀργότερα, μὲ τὴν ἐμφάνιση πράγματι τοῦ κινούμενου λαμπροῦ νέου ἀστέρος – ποὺ ἦταν βέβαια Ἄγγελος Φωτὸς – καὶ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴ Γέννησή Του στὴ Βηθλεέμ, τὴν ὁποία ἐπιβεβαίωσαν προσωπικὰ καὶ ἐπιτόπου οἱ τρεῖς Πέρσες Μάγοι, ποὺ εἶδαν καὶ ἀκολούθησαν τὸ νέο λαμπρὸ ἀστέρι, ἐξαιτίας τῆς παλαιότατης προφητείας!

Στοὺς Ἰνδοὺς ὑπῆρχαν ἐπίσης προσδοκίες γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Π.χ. στὸν Βεδισμὸ ὑπάρχει προσδοκία γιὰ τὸ Θεὸ τοῦ Φωτὸς ὁ ὁποῖος θὰ ἐνανθρωπιστεῖ ἐκ τῆς Παρθένου καὶ θὰ ἀποσταλεῖ στὸν κόσμο ἀπὸ τὸν οὐράνιο Πατέρα Του, ὡς μεσίτης μεταξὺ Θεοῦ καὶ κόσμου!

Κατὰ τὰ κείμενα ἀκόμη τοῦ Μαχαγιάνα Βουδισμοῦ, ἀναμένονταν νὰ ἔρθει ὁ Θεῖος Λυτρωτὴς καὶ Διδάσκαλος, ὁ ὁποῖος θὰ ἀποκαλύψει θεῖες ἀλήθειες ἐκ τοῦ πληρώματος τῆς Σοφίας Αὐτοῦ καὶ θὰ πληρώσει τὶς ἐσώτατες ἐπιθυμίες καὶ τὶς νοσταλγίες τοῦ ἀνθρώπου!..

Κατὰ τὰ κείμενα ἐπίσης τοῦ Ἰνδικοῦ Βουδισμοῦ, ὁ ἱστορικὸς Βούδας, ποὺ ἔδρασε κατὰ τὰ τέλη τοῦ 5ου π.Χ. αἰῶνος, ἀπέκρουσε κατηγορηματικὰ ἰσχυρισμοὺς ὀπαδῶν του ὅτι τάχα δὲν θὰ ὑπάρξει στὸ μέλλον διδασκαλία μεγαλύτερη ἀπὸ ἐκείνου. Ἔλεγε μάλιστα ὅτι μετὰ ἀπὸ 500 χρόνια θὰ χρεοκοπήσει ἡ διδασκαλία μου, σὰ νὰ προαισθανόταν τί ἐπρόκειτο νὰ ἐπακολουθήσει… Ἐπειδὴ ὅταν θὰ ἔβγαινε ὁ Ἀληθὴς Αὐτόφωτος Ἥλιος τοῦ Κόσμου, ὅλα τὰ μικρὰ ἑτερόφωτα ἀστέρια θὰ χανόταν… ἀκριβῶς 500 χρόνια μετά!

Ἐπίσης καὶ στὸν Θιβετιανὸ Βουδισμό, ἀναμενόταν Παρθενογέννητος Θεάνθρωπος Λυτρωτής, ὁ ὁποῖος θὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο καὶ θὰ ἐπαναγάγει τὴν ἀνθρωπότητα στὴν ἀρχέγονη χρυσὴ ἐποχή!..

Στὸ Ἰρᾶν ἀναμενόταν ὁ Σωτήρας Θεάνθρωπος, ὁ ὁποῖος θὰ γεννηθεῖ ἐκ Παρθένου καὶ θὰ συντελοῦσε στὴν ἀνακαίνιση καὶ τὸν καθαρμὸ τοῦ κόσμου!..

Στὴν Αἴγυπτο ἐπίσης ὑπῆρχε ὁ «μύθος» ὅτι θὰ ἔρθει στὸν κόσμο Ἐκεῖνος ποὺ θὰ σώσει καὶ θὰ λυτρώσει τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων!..

Ὁ Κομφούκιος στὴν Κίνα, 500 χρόνια κι αὐτὸς νωρίτερα, ἀνέμενε τὸν Ἅγιο, τὸν Θεάνθρωπο, ὁ ὁποῖος θὰ εἶχε τὴν λυτροῦσα γνώση καὶ θὰ ἔσωζε καὶ θὰ κυβερνοῦσε τὸν κόσμο!..

Ἀλλὰ καὶ πολλὲς κινέζικες παραδόσεις ἀνέμεναν τὸν Ποιμένα καὶ Ἄρχοντα, ὁ ὁποῖος χαρακτηρίζεται ὡς Ἁγιότατος καὶ Καθολικὸς Διδάσκαλος καὶ Κυρίαρχος!.. Ὁ Ἅγιος αὐτὸς ὑπῆρχε πρὸ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γής! Εἶναι ὁ ποιητής, Δημιουργὸς καὶ συντηρητὴς τῶν πάντων! Ὅσο Μέγας καὶ ἂν εἶναι, ἔχει καὶ τὴν Ἀνθρώπινη φύση! Αὐτὸς καὶ μόνος εἶναι ἄξιος νὰ θυσιαστεῖ εἰς τὸν ὑπέρτατον Δεσπότην καὶ Ἄρχοντα τοῦ Κόσμου! Αὐτὸς θὰ συνδιαλλάξει τὸν οὐρανὸ μετὰ τῆς γής! Ὁ προσδοκώμενος Ἅγιος εἶναι ἑνωμένος μετὰ τοῦ οὐρανοῦ!.. Γὶ΄ αὐτὸ στοὺς ἀρχαίους Κινέζους φιλοσόφους ὀνομάζεται Οὐρανάνθρωπος!..

Ὁ Αἰσχύλος, ποὺ ἔγραψε 500 χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴν Παρθένο, γιὰ τὸν Παρθενογέννητο, ποὺ θὰ ἐρχόταν νὰ βοηθήσει τοὺς ἀνθρώπους!!!

Οἱ Σωκράτης καὶ Πλάτωνας, ὅπου στὸ βιβλίο Ἀλκιβιάδης ΙΙ τοῦ Πλάτωνα, ἐμφανίζεται ὁ Σωκράτης νὰ λέει στὸν Ἀλκιβιάδη, 400 χρόνια πρὶν τὴν Ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, πὼς ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ζεῖ ἐν ἀναμονή, μέχρις ὅτου φτάσει ὁ καιρὸς νὰ διδαχθεῖ ἀπὸ τὸν προσδοκώμενο Ὑπεράνθρωπο Διδάσκαλο!.. Ἄλλωστε ἡ προσέγγιση τοῦ Σωκράτη πρὸς τὸν Μόνο, Ἕνα ἀληθινὸ Θεὸ καὶ ἡ ἀποποίηση τοῦ ἀνύπαρκτου δωδεκάθεου δὲν ἦταν ἐκείνη ποῦ τὸν καταδίκασε σὲ θάνατο;

Ὁ ἱστορικὸς Τάκιτος μαρτυρεῖ 60 χρόνια πρὶν τὴ Γέννηση τοῦ Σωτήρα, πὼς ὅλοι ἦταν πεπεισμένοι ἐπὶ τὴ πίστη ἀρχαίων προφητειῶν ὅτι ἡ ἀνατολὴ ἔμελλε νὰ ὑπερισχύσει καὶ ὅτι μετὰ ὄχι ἀπὸ πολὺ καιρό, θὰ ἔβλεπαν ἐξερχόμενους ἀπὸ τὴν Ἰουδαία αὐτοὺς ποὺ ἔμελλε νὰ ποιμάνουν τὴν Οἰκουμένη!

Ὁ Κικέρων, ὁ ὁποῖος ἐμφανίζεται 50 μόλις χρόνια πρὶν τὴν Σάρκωση τοῦ Χριστοῦ, νὰ νοσταλγεῖ τὴν ἐποχὴ ποὺ θὰ κυβερνᾶ παντοῦ εἷς Διδάσκαλος καὶ Κυρίαρχος, ὁ Θεός!.. Ἐποχὴ βέβαια ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν αἰώνια Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ ἐν οὐρανοῖς!

Ὁ Ὀράτιος καὶ ὁ Ὀβίδιος ποὺ κάνουν λόγο γιὰ τὴ χρυσὴ ἐποχὴ (τοῦ Παραδείσου) ποὺ χάθηκε…

Ὁ Βιργίλιος στὴν 4η Ἐκλογή του, ἀφιερωμένη στὸ φίλο του Πολύωνα, μιλᾶ γιὰ τὸ Θεῖον Παιδίον, τὸ ὁποῖο θὰ ἐπαναφέρει στὴν ἀνθρωπότητα τὸν Χρυσὸ Αἰώνα. Ἐπίκειται, λέει ὁ Βιργίλιος, ἔναρξις νέα χρονικῆς περιόδου, περιόδου παγκοσμίου τάξεως, ὁσονούπω φτάνει ἡ ἐπάνοδος τῆς ἀρχικῆς βασιλείας τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ! Ὁσονούπω νέα χρυσὴ γενεὰ στέλλεται ἄνωθεν ἀπὸ τὰ οὐράνια ὕψη εἰς τὴν γῆν. Σὺ λοιπὸν φωτεινὴ ἐπιλόχειος θεά, προστάτεψε τὴν Μητέρα, κὰθ΄ ἢν στιγμὴν θὰ γεννᾶται ἐξ αὐτῆς τὸ Βρέφος, διὰ τοῦ ὁποίου θὰ λήξει ἡ δυστυχὴς γενεά! Δία πρώτην φορὰ στὴν παγκόσμιο ἱστορία! Καὶ νέα γενεὰ εὐτυχὴς θὰ ἀνατείλει σ΄ ὅλον τὸν κόσμο. Ἤδη ἄρχισε νὰ βασιλεύει ὁ πάμφωτος Εἰς (ἕνας) Θεός… Ἐλθὲ πολυτίμητε Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, μεγάλε Υἱὲ τοῦ Ὑψίστου. Ὁσονούπω φτάνει ἡ ἐποχή. Ρίψον τὸ βλέμμα Σου εἰς τὴν ἀνθρωπότητα, τὴν κλονιζομένη ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας. Ρίψον τὸ βλέμμα Σου καὶ εἰδὲ πὼς τὰ πάντα σκιρτοῦν γιὰ τὴν ἐποχή, ἡ ὁποία ὁσονούπω φτάνει!.. Καὶ αὐτὸ τὸ «ὁσονούπω» τοῦ Βιργίλιου λέχθηκε 41 χρόνια μόλις πρὶν ἀπὸ τὴν ἐνσάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν Πανάγια Μητέρα Του στὴ Βηθλεέμ!!!

Διπλὴ χαρὰ γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ

Ἡ μεγάλη παγκόσμια χαρὰ τῶν Χριστουγέννων, τῆς Σωτηρίας τῆς Ἀνθρωπότητας, εἶναι διπλὴ χαρὰ γιὰ τὸν Ἑλληνισμό, τοῦ ὁποίου οἱ σοφοὶ καὶ φιλόσοφοι μὲ κάθε τρόπο ἔψαξαν νὰ ἀνακαλύψουν τὸν Ἀληθινὸ Δημιουργό του Κόσμου, Ἐκεῖνον ποὺ καὶ τὴ γλώσσα μᾶς χάρισε καὶ διὰ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου τὴν ἅπλωσε, ἀλλὰ καὶ τὴν ὑψηλὴ καὶ μεγίστη ἀποστολή, νὰ μεταφέρουμε διὰ τῆς γλώσσας μας, μέσα στὶς χιλιετηρίδες, πολεμούμενοι καὶ θριαμβεύοντες, τὴν ὁλόχρυση γνώση τοῦ ἴδιου του Θεοῦ, τὴν Ὀρθὴ Πίστη, τὴν Θεία Ὀρθοδοξία καὶ νὰ τὴν ὑπερασπιστοῦμε μὲ αἷμα, μὲ χαρὰ καὶ μὲ θάρρος, γράφοντας τὴν πιὸ ἔνδοξη ἱστορία τοῦ κόσμου! Ἱστορία ποὺ δὲν τελείωσε, ἀλλὰ ἀναμένει σὲ λίγο τὴν τελικὴ λαμπρὴ φάση της…

Ἡ εἴδηση, τὸ κήρυγμα τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ ἴδιου του Θεοῦ μας, τοῦ Χριστοῦ, διὰ στόματος τῶν Ἀποστόλων, βρῆκε τότε τὸν Ἑλληνισμὸ σὲ μία τραγικὴ στιγμή, σὲ ὧρες ποὺ «σταυρωνόταν» ἀπὸ τὸν βαρβαρισμὸ καὶ τὸν ἐκχυδαϊσμὸ τῶν Ρωμαίων (μὲ λίγες φωτεινὲς ἐξαιρέσεις), τὴν ὥρα ποὺ τὸ λεπτὸ πνεῦμα τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ καταπατοῦνταν καὶ μάτωνε σὲ Ἀρένες ἀντὶ σὲ Θέατρα καὶ σὲ παρωδίες Ἑορτῶν, ἀκόμη καὶ σὲ παρωδίες δῆθεν «Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων»…

Στὶς πληγωμένες καὶ εὐσεβεῖς καρδιὲς τῶν Ἑλλήνων ἀλλὰ καὶ στὶς προχωρημένες διάνοιές τους, τὸ μήνυμα τῆς Σωτηρίας, ἡ ἐλπίδα τῆς Ἀνάστασης, ἡ βεβαιότητα τῆς Αἰωνιότητας, τὸ ὑψηλὸ νόημα τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἔπεσε σὰν μάννα ἐξ οὐρανοῦ, ἀφοῦ ὁ Ἑλληνισμός, συναντοῦσε ἐπιτέλους Ἐκεῖνον ποὺ τὸν ἔπλασε, γιὰ νὰ μεταφέρει τὴ νέα Κιβωτὸ τῆς Καινῆς Διαθήκης Του! Ἔβρισκε Ἐκεῖνον, ποὺ ἄγγιζε καὶ δονοῦσε τὸ εὐσεβὲς πνεῦμα καὶ τὸ ὑψηλὸ πολιτισμικὸ ἐπίπεδό του λαοῦ μας, δῶρα καὶ πάλι δικά Του…

Καὶ ὅταν ἦρθε ἐκείνη ἡ συγκλονιστικὴ καὶ μοναδικὴ θεία ὥρα, ἐκείνη ἡ ἅγια νύχτα τῶν Χριστουγέννων, κάπου στὸν οὐρανό, ἡ ψυχὴ τοῦ Σωκράτη, ποὺ θανατώθηκε ἐπειδὴ πρωτομίλησε γιὰ Ἐκεῖνον τὸν Ἕνα καὶ Ἀληθινὸ Θεό, ἡ ψυχὴ τοῦ Σωκράτη ποὺ γκρέμισε πρῶτος τὰ εἴδωλα τῆς ἀγνοίας, σίγουρα εὐφραινόταν…

Ὅμως τὸν Σωκράτη τὸν ἀποφεύγουν οἱ ξενόφερτες Νεοειδωλολατρικὲς Τελετουργίες καὶ οἱ παγιδευμένες Ἀρχαιολατρικὲς Ὁμάδες, ἐπειδὴ ἀποτελεῖ ἀκριβῶς τὴ μεγάλη ἀπόδειξη τῆς τελείας πλάνης τους…

Ὁ Ἑλληνισμὸς ἔχει συνέχεια. Ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἦταν συνέχεια μέσα στὸ Σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ Σωτηρία τῆς Ἀνθρωπότητας. Ἡ ἐντυπωσιακὴ ἀρχαία εὐσέβειά του, τὸν ἔσπρωξε σὲ θαυμαστὰ ἔργα, ἐνῶ ταυτόχρονα ἡ ἀκούσια ἄγνοιά του γιὰ τὸν Ἀληθινὸ Θεό, εἵλκυσε τὸ ἔλεος καὶ τὴν ἰδιαίτερη ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας, ἀλλὰ καὶ τὴ μεγάλη καὶ φοβερὰ προστασία τῆς Παναγίας Μητέρας Του…

noiazomai