Ανεπιθύμητο εις την Ευρώπη το πολιτικό σύστημα - ο Εφιάλτης της εθνικής συμφοράς- (γράφει ο κ. Γεώργιος Εμ. Δημητράκης)

Ως γενικός ορισμός Διπλωματία σημαίνει την τέχνη και πρακτική διεξαγωγής διαπραγματεύσεων, την απόπειρα απόκτησης στρατηγικού πλεονεκτήματος, την εύρεση αποδεκτών λύσεων με την παράθεση επιχειρημάτων με ήπιο και ευγενικό τρόπο, χωρίς διαπληκτισμούς. Όμως, όπως η διπλή όψη ενός νομίσματος, την οποία  αποκρύπτει κάποιος για να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, διπλωμάτης σημαίνει και το διπλό μάτι  το οποίο χρησιμοποιεί, για να βλέπει και να εκφράζει προς τα έξω επουσιώδεις λύσεις, και παράλληλα  να αποκρύπτει σοβαρές μυστικές διαπραγματεύσεις.

Ο Αμερικανός ποιητής  Robert Frost, είπε ότι: διπλωμάτης είναι κάποιος που θυμάται τα γενέθλια μίας γυναίκας και ξεχνά την ηλικία της. Ο δε Στάλιν: αν ένας υπουργός εξωτερικών αρχίζει να υπερασπίζεται μέχρι θανάτου μια «συμφωνία ειρήνης», πρέπει να είστε βέβαιοι ότι η κυβέρνησή του έχει ήδη παραγγείλει νέα θωρηκτά και αεροπλάνα. Τέλος ο Τζων Κέννεντυ: δεν θα πρέπει να διαπραγματευόμαστε από φόβο. Αλλά να μη φοβόμαστε να διαπραγματευόμαστε.

Υπό το πρίσμα της βαθιάς και πραγματικής έννοιας της Διπλωματίας, αυτή διεξάγεται με δικούς της όρους και κανόνες. Εις την κωμόπολη Wesseling, μερικά χιλιόμετρα έξω από την Βόννη, πρώην πρωτεύουσα της Γερμανίας, υπάρχει η Πολιτική Ακαδημία Eichholz του Ιδρύματος Konrad Adenauer. Εκεί διδάσκεται κανείς την ανάλυση της ψυχολογίας του όχλου, να ερμηνεύει και να αναλύει επί καθημερινής βάσης τις δηλώσεις των πολιτικών, τις συμπεριφορές και χαρακτήρες τους, τα δημοσιεύματα των ΜΜΕ,  τι κρύβεται πραγματικά πίσω από τα ψιλά γράμματα , τις Συμφωνίες και τις διεθνείς σχέσεις κ.α..

Εις την ιστορία γνωστή είναι π.χ. η Γερμανοσοβιετική Συμφωνία μη Επίθεσης της 23.08.1939, αυτό το Σύμφωνο Ειρήνης μεταξύ Χίτλερ και Στάλιν, το οποίο όμως εις την πραγματικότητα απέκρυβε από την διεθνή κοινότητα την διχοτόμηση και κατάληψη  της Πολωνίας από τις δύο αυτές χώρες.

Ο Ελληνικός Λαός βιώνει εδώ και 5 χρόνια την μεγαλύτερη τραγωδία της σύγχρονης ιστορίας του. Σκοπός και αυτού του άρθρου δεν είναι να επαναλάβουμε όλες τις αιτίες και όλα τα σφάλματα που επέφεραν την μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση και ποίοι ευθύνονται για όλα αυτά. Το έτος 1981 με την πλήρη ένταξη  εις την Ευρωπαϊκή Ένωση και την έκτοτε εισροή τεραστίων κεφαλαίων από τα Κοινοτικά Ταμεία και τις διεθνείς τράπεζες, ποσά τα οποία σε προγενέστερες εποχές ήταν ασύλληπτα ακόμη και εις την φαντασία κάθε Έλληνα πολίτη, ήταν η αρχή της πορείας της Πατρίδας μας προς τον όλεθρο και καθοριστικό για το μέλλον του Ελληνικού Λαού. Το Πολιτικό Σύστημα  γνώριζε εξ αρχής για τις ολέθριες συνέπειες της κακοδιαχείρισης των τεράστιων κεφαλαίων και το βαρύτατο τίμημα που θα πλήρωνε κάποια μέρα ο Ελληνικός Λαός. Ο οποίος όφειλε, βάσει του πνεύματος της Δημοκρατίας και των καθηκόντων του, να ψηφίζει αυτούς οι οποίοι επί δεκαετίες τον εξαπατούσαν και εξαγόραζαν με ξένα χρήματα και δάνεια την αφέλεια και αμάθεια του.

Αυτά όμως που συνέβαιναν εις την χώρα μας άρχισαν να γίνονται  γνωστά πολύ ενωρίς εις τα Κοινοτικά Όργανα των Βρυξελλών, εις τις άλλες πρωτεύουσες, εις τους πρωταγωνιστές της Ευρωπαϊκής Πολιτικής π.χ. Βερολίνο και Παρίσι, εις τους Διεθνείς Οργανισμούς, τον ΟΟΣΑ και σε διεθνή ΜΜΕ. Αλλά και εις τις Πολυεθνικές Εταιρείες οι οποίες φιλοδωρούσαν με  δισεκατομμύρια ευρώ το Πολιτικό Σύστημα για να κάνουν με τεράστιες υπερκοστολογήσεις χρυσές δουλειές εις βάρος των Ελλήνων. Εδώ και 30 χρόνια, τα μηνύματα και οι προειδοποιήσεις για τον εκτροχιασμό της χώρας ερχόντουσαν σε απτά χρονικά διαστήματα. Τα οποία, δυστυχώς, αγνοούσε το Πολιτικό Σύστημα, τα δε φερέφωνά του, μεγάλα ΜΜΕ, σε δημοσιεύματα αποκαλούσαν ως «γελοιότητες των Κουτόφραγκων!».

Ακόμη και ο συντάκτης αυτού του άρθρου ήδη από το 1984 προειδοποιούσε για τις συνέπειες αυτής της ανεύθυνης πολιτικής απέναντι του Λαού, και ως απάντηση του έδειχναν την πόρτα: «εάν δεν σε αρέσει, να φύγεις και να πας εκεί από όπου έχεις έρθει!»

Όταν το 2008/09 ξέσπασε η κρίση, οι Ευρωπαίοι γνώριζαν ήδη ότι η Ελλάδα είναι μία ειδική περίπτωση, ότι η διαφθορά και η ασυδοσία του Πολιτικού Συστήματος, αλλά και η διαλυμένη, επίσης διεφθαρμένη, σπάταλη Δημόσια Διοίκηση ευθύνονται για το δυσθεώρητο χρέος. Γνωστές είναι οι δημόσιες δηλώσεις πολιτικών από τις Βρυξέλλες, την ΕΚΤ, το Παρίσι και το Βερολίνο όπως π.χ. της Lagarde, του Jean-Claude Trichet και Jürgen Stark (EKT), και πολλοί άλλοι, ακόμη και της ίδιας κ. Μέρκελ, η οποία επί λέξει είπε: ότι για την κατάντια της Ελλάδος φταίνε οι Έλληνες πολιτικοί.

Για τους λόγους αυτούς, με την διαπραγμάτευση του 1^ου Μνημονίου, προβλεπόταν ως βασικός στόχος η αναδιάρθρωση της τεράστιας, αναποτελεσματικής, πολυδάπανης, διαφθαρμένης Δημόσιας Διοίκησης του στενού και ευρύτερου τομέα, ο δραστικός περιορισμός αυτού σε προσωπικό και δραστικότατη μείωση των δαπανών, αλλά και η κατάργηση χιλιάδων παρείσακτων Οργανισμών. Η τότε Κυβέρνηση αντέδρασε λέγοντας ότι: «αυτά τα οποία σας οφείλουμε και πως θα σας τα επιστρέψουμε είναι δική μας υπόθεση!». Υπονοώντας ότι το Προπύργιο ύπαρξης και στήριγμα του Πολιτικού Συστήματος θα μείνει ανέπαφο. Η ΤΡΟΙΚΑ ενέδωσε εις το θέμα αυτό, το οποίο απεδείχθη αργότερα ως το μεγαλύτερό της λάθος. Διότι το Πολιτικό Σύστημα, μετά την αντεθνική του συμπεριφορά  των 3 τελευταίων δεκαετιών, για να διασώσει αυτήν την ύπαρξή του, έβαλε τώρα ως στόχο να διαλύσει συστηματικά και τον Ιδιωτικό Τομέα, δηλαδή την Ελληνική Οικονομία. Με τις γνωστές τώρα σε όλους ολέθριες συνέπειες.

Η ΤΡΟΙΚΑ και η Ευρώπη αντελήφθησαν το τεράστιο λάθος τους, αλλά παράλληλα και την 5-ετή εξαπάτησή τους. Δηλαδή την κωλυσιεργία του Πολιτικού Συστήματος για διαρθρωτικές και μεταρρυθμιστικές αλλαγές. Αλλά το έγκλημα είχε ήδη γίνει. Για τους λόγους αυτούς κατά τους τελευταίους μήνες άρχισαν να σκληραίνουν την στάση της απέναντι του Πολιτικού Συστήματος, το οποίο, ως γνωστόν, συνεχίζει να συμπεριφέρεται τόσο ανεύθυνα απέναντι του Ελληνικού Λαού. Η ΤΡΟΙΚΑ και η Ευρώπη τώρα δεν θέλουν να διαπραγματευθούν με την Αθήνα, αλλά και ενδομύχως, χωρίς να το εκφράζουν δημοσίως, όπως βέβαια οι διεθνείς αναλυτές, αναγνωρίζουν όλοι ότι το χρέος δεν είναι σε καμία περίπτωση βιώσιμο. Όμως δεν επιθυμούν τώρα την διαγραφή του χρέους, για να αποφύγουν την θριαμβολογία του ανεπιθύμητου τώρα εις την Ευρώπη Πολιτικού Συστήματος και την διάσωση της Εξουσίας του, το οποίο είναι ανάξιο ενός Λαού με την μεγαλύτερη πολιτιστική συνεισφορά εις την Ιστορία της ανθρωπότητας. Ένα Λαό τον οποίο και ατίμασε και κατέστρεψε.

Τον Λαό όμως αυτόν και μόνον και την Πατρίδα μας, ως μητέρα της Ευρώπης, επιθυμούν οι Ευρωπαίοι να κρατήσουν εις τους κόλπους τους ως αναπόσπαστο  και σημαντικότατο μέλος. Ένα Λαό απαλλαγμένο όμως από τον μακροχρόνιο Εφιάλτη του Πολιτικού Συστήματος, τον μόνο υπεύθυνο της εθνικής συμφοράς του. Ένα Λαό έτοιμο να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις του με τους άλλους λαούς της Ευρώπης και να συμπορευθεί με αυτούς, αλλά και ελεύθερο για την διαγραφή του χρέους. 

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Απασχολήθηκε επί 5  χρόνια  εις την Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας.  

Δήλωση Φώτη Αλεξόπουλου για την κατάληψη του Δημαρχείου Αγίας Παρασκευής

 

Δήλωση Φώτη Αλεξόπουλου πρ. Δημοτικού Σύμβουλου Αγίας Παρασκευής για την κατάληψη του Δημαρχείου Αγίας Παρασκευής από Αντί εξουσιαστές :

Πριν από μερικές ημέρες ,αντί -εξουσιαστές έκαναν κατάληψη στο Δημαρχείο Αγίας Παρασκευής , σε ένδειξη συμπαράστασης και διαμαρτυρίας για το γνωστό θέμα του Ν. Ρωμανού .

Επειδή οι συγκεκριμένοι δεν με  έχουν συνηθίσει στο γεγονός ότι  πολεμούν πίσω από «Τοίχους»,  έμαθα σήμερα   έκπληκτος από τα τοπικά Μ.Μ.Ε  , ότι συνεχίζουν την κατάληψη του Δημαρχείου .

Πιστεύω ότι θα πρέπει άμεσα να αποχωρήσουν  διότι το Δημαρχείο δεν είναι το «φυσικό- αγωνιστικό» μέτωπο της πάλης τους με την εξουσία   .

 Ως Συνδικαλιστής θεωρώ ότι η  διεκδίκηση των αιτημάτων μας  από  την εξουσία,  θα πρέπει να γίνεται έξω στους δρόμους  και στις πλατείες και όχι πίσω από τα «ντουβάρια», παρέα με Μαρκαδόρους και κόλλες Α4  .

Τους καλώ λοιπόν , να παραδώσουν τον χώρο του Δημαρχείου ξανά στους πολίτες της Αγίας Παρασκευής.

Φώτης Αλεξόπουλος

8/12/2014

Αγία Παρασκευή

ΟΡ. ΣΕΙΜΕΝΗΣ - Ενημέρωση> ΕΝΦΙΑ και Ε9 στον Πειραια - 11/12/14 ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ SAVOY

«ΤΟ ΒΗΜΑ» και η … δημοκρατία του (Πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

«ΤΟ ΒΗΜΑ» και η … δημοκρατία του

Κατ’ ευθείαν στο θέμα:

Στις 9 Ιουνίου 2013, η εν λόγω εφημερίδα – που χρόνια και χρόνια ταλανίζει το δημόσιο βίο της Ελλάδας ταΐζοντας τον «κυρίαρχο» λαό δημοκρατικό κουτόχορτο, δημοσίευε μια επιστολή εικοσάδας Ελλήνων, η οποία είχε τον τίτλο: «Ανοιχτή επιστολή προς τους νέους για το ρατσισμό» και τους καλούσε ν’ αγαπήσουν τους λαθρομετανάστες και ν’ αποκηρύξουν τον ρατσισμό.

Ο γράφων θέλησε ν’ αποκαταστήσει τα πράγματα και συνέταξε μια πεντασέλιδη επιστολή ως απάντηση την οποία: α) ανάρτησε στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ (με ημερομηνία 8-7-2013) και β) την έστειλε για δημοσίευση στο «Βήμα» με currier – συστημένη (Στοιχεία ACS με αριθμό 154325438.1 και ημερομηνία: 9 Ιουλίου 2013. Παραλήπτης αρχισυντάκτης Ζώης Τσώλης, είναι το πρώτο όνομα στην ταυτότητα της εφημερίδας). Μαζί με την δακτηλογραφημένη επιστολή έστειλα και τα δύο πρόσφατα έργα μου, σχετικά με το δέμα. Το ένα ήταν η «Εχροπάθεια» - κριτική στο σχετικό τότε νομοσχέδιο – και το άλλο: «Ο εθνικισμός του Αλ. Παπαναστασίου» (αμφότερα εκδ. «Πελασγός» - Ι. Γιαννάκενας).

Σ’ αυτή την επιστολή, και σ’ ό,τι αφορούσε το «Βήμα», έγραφα «Καταθέτω στο «Βήμα» με currier και με e-mail τόσο την απάντηση αυτή όσο και το σχετικό μου έργο «εχθροπάθεια». Γιατί πλήρωσα curier; Το έλεγα στην επιστολή μου: «Όταν το 2010 που κυκλοφόρησε το έργο μου (από τις εκδ. «Κάδμος»: «Η Κομμουνιστική ουτοπία» το παρέδωσα για κριτική παρουσίαση «το Βήμα», δεν έγραψε καν ότι κυκλοφορεί. Αυτό βέβαια ισχύει για όλο τον τύπο των Αθηνών, πλην «Ριζοσπάστη» που δεν το κατέθεσα».

Αυτά έγραφα σ’ αυτή μου την αναπάντητη και αδημοσίευτη επιστολή στο όνομα της … ελευθερίας του λόγου και το διάλογο του κώλου που διεξάγουν στην Ελλάδα οι μεταξύ τους, συμφωνούντες. Όσοι σιτίζονται πλουσιοπαρόχως από το Πρυτάνειον σιωπούν επιμελώς, λογοκρίνουν και δολοφονούν την άλλη άποψη.

Όσο για τη… δημοκρατία της εν λόγω εφημερίδας θυμίζω τούτο το περιστατικό, το οποίο συνέβη στις 9.8.1965 στα πλαίσια των αγανακτισμένων Ελλήνων που θεώρησαν το «Συγκρότημα Λαμπράκη» υπεύθυνο της Ιουλιανής αποστασίας και την πτώση του Γ. Παπανδρέου. Αντιγράφω από τον Τάσο Τρίκκα: «Η συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας (της Ενώσεως Κέντρου ορίστηκε για τις 9.8.’65. Αρκετά πριν, μεγάλο πλήθος κόσμου νέων κυρίως, έχει πλημμυρίσει την οδό Χρήστου Λαδά και την Πλατεία Καρύτση. Ομάδες νέων στρέφονται εναντίον του συγκροτήματος Λαμπράκη, που διαδραματίζει ενεργό παρασκηνσιακό ρόλο στις εξελίξεις, και ρίχνουν στη φωτιά φύλλα των «Νέων». Χρειάστηκε να βγει στο Μπαλκόνι των γραφείων της εφημερίδας ο Ανδρέας Παπανδρέου για να ηρεμήσουν οι νεαροί διαδηλωτές» (βλ. το δίτομο και ντοκουμενταρισμένο έργο του: «ΕΔΑ (1951-1967), εκδ. «Θεμέλιο», τόμος Β’, Αθήνα 2009, σελ. 1223).

Διορθώνω: Οι διαδηλωτές έκαιγαν ό,τι φύλλα εύρισκαν και συνεπώς και το … δημοκρατικό «Βήμα».

Παραβρέθηκα εκεί και παρακολούθησα με… αγαλλίαση τις αντιδράσεις της νεολαίας. Ναι, κάποτε η Ελλάδα, είχε νεολαία χωρίς φραπέ!

Σημειώνω ότι η Κ.Ο. της ενώσεως κέντρου συνεδρίασε στη Λέσχη Φιλελεύθερων που βρίσκεται απέναντι από το «Συγκρότημα», ο δε Ανδρέας Παπανδρέου βγήκε στο μπαλκόνι της Λέσχης και όχι των «Νέων», γιατί εξάλλου δεν μπορούσε να διασχίσει τα μαινόμενα πλήθη.

Αθήνα, 09/12/2014

Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου, ο πολίτης που δεν αγαπά ούτε «Το Βήμα» ούτε τους επιστολογράφους αντιρατσιστές γιατί είναι υποκριτές.

(Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων)

Για επικοινωνία πατήστε το λινκ της επιτροπής

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα

 θέματα, μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα της Επιτροπής. (http://ethnikonthematon.blogspot.gr)

 

Μια εξήγηση του γράφοντος

Γράφω: Για να υπενθυμίζω στους εναλλασόμενους εξουσιαστές ότι δεν είμαι πολιτικός Αυστραλοπίθηκος.

Για να θυμίζω τη μνήμη εκείνων που θυσιάστηκαν άδικα για την Ελλάδα, που πρόδωσαν οι σύγχρονοι Εφιάλτες. Γιατί η σιωπή σημαίνει συνενοχή και έγκριση.

Πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

Ο Χριστός είναι η αγάπη μας, ο έρωτάς μας...(Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου)

http://ahdoni.blogspot.gr/2010/10/blog-post_6970.html

Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία. Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας. Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χαρά.

Η χαρά είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι μία χαρά, που σε κάνει άλλο άνθρωπο. Είναι μία πνευματική τρέλα, αλλά εν Χριστώ. Σε μεθάει σαν το κρασί το ανόθευτο, αυτό το κρασί το πνευματικό. Όπως λέγει ο Δαβίδ: «Ελίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου και το ποτήριόν σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον» (Ψαλ. 22, 5). Ο πνευματικός οίνος είναι άκρατος, ανόθευτος, πολύ δυνατός κι όταν τον πίνεις, σε μεθάει. Αυτή η θεία μέθη είναι δώρο του Θεού, που δίδεται στους «καθαρούς τη καρδία» (Πρβλ. Ματθ. 5, 8).

Όσο μπορείτε να νηστεύετε, όσες μετάνοιες μπορείτε να κάνετε, όσες αγρυπνίες θέλετε ν’ απολαμβάνετε, αλλά να είστε χαρούμενοι. Να έχετε τη χαρά του Χριστού. Είναι η χαρά που διαρκεί αιώνια, που έχει αιώνια ευφροσύνη. Είναι χαρά του Κυρίου μας, που δίνει την ασφαλή γαλήνη, τη γαλήνια τερπνότητα και την πάντερπνη ευδαιμονία. Η χαρά η πασίχαρη, που ξεπερνά κάθε χαρά. Ο Χριστός θέλει κι ευχαριστείται να σκορπάει τη χαρά, να πλουτίζει τους πιστούς Του με χαρά. Εύχομαι, «ίνα η χαρά υμών η πεπληρωμένη» (Α’ Ιω. 1,4).

Αυτή είναι η θρησκεία μας. Εκεί πρέπει να πάμε. Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος, παιδιά μου. Τι είναι Παράδεισος; Ο Χριστός είναι. Από δω αρχίζει ο Παράδεισος. Είναι ακριβώς το ίδιο, όσοι εδώ στη γη ζουν τον Χριστό, ζουν τον Παράδεισο. Έτσι είναι, που σάς το λέγω. Είναι σωστό, αληθινό αυτό, πιστέψτε με! Έργο μας είναι να προσπαθούμε να βρούμε έναν τρόπο να μπούμε μέσα στο φως του Χριστού. Δεν είναι να κάνει κανείς τα τυπικά. Η ουσία είναι να είμαστε μαζί με τον Χριστό. Να ξυπνήσει η ψυχή και ν’ αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία. Να επιδοθεί στο θείο έρωτα. Έτσι θα μάς αγαπήσει κι Εκείνος. Θα είναι τότε η χαρά αναφαίρετη. Αυτό θέλει πιο πολύ ο Χριστός, να μάς γεμίζει από χαρά, διότι είναι η πηγή της χαράς. Αυτή η χαρά είναι δώρο του Χριστού. Μέσα σ’ αυτή τη χαρά θα γνωρίσομε τον Χριστό. Δεν μπορούμε να Τον γνωρίσουμε, αν Εκείνος δεν μας γνωρίσει. Πώς το λέγει ο Δαβίδ; «Εάν μη Κύριος οικοδομήση οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες, εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων» (Ψαλμ. 126, 1).

Αυτά η ψυχή μας θέλει να αποκτήσει. Αν προετοιμασθούμε ανάλογα, η χάρις θα μάς τα δώσει. Δεν είναι δύσκολο. Αν αποσπάσουμε την χάρι, όλα είναι εύκολα, χαρούμενα κι ευλογία Θεού. Η θεία χάρις διαρκώς κρούει την πόρτα της ψυχής μας και περιμένει ν’ ανοίξουμε, για να έλθει στην διψώσαν καρδίαν μας και να την πληρώσει. Το πλήρωμα είναι ο Χριστός, η Παναγία μας, η Αγία Τριάς. Τι ωραία πράγματα!

Άμα αγαπάεις, ζεις στην Ομόνοια και δεν ξέρεις ότι βρίσκεσαι στην Ομόνοια. Ούτε αυτοκίνητα βλέπεις, ούτε κόσμο βλέπεις, ούτε τίποτα. Είσαι μέσα σου με το πρόσωπο που αγαπάεις. Το ζεις, το ευχαριστιέσαι, σ’ εμπνέει. Δεν είναι αληθινά αυτά; Σκεφθείτε αυτό το πρόσωπο που αγαπάτε να είναι ο Χριστός. Ο Χριστός στο νου σου, ο Χριστός στην καρδιά σου, ο Χριστός σ’ όλο σου το είναι, ο Χριστός παντού.

Ο Χριστός είναι η ζωή, η πηγή της ζωής, η πηγή της χαράς, η πηγή του φωτός του αληθινού, το παν. Όποιος αγαπάει τον Χριστό και τους άλλους, αυτός ζει τη ζωή. Ζωή χωρίς Χριστό είναι θάνατος, είναι κόλαση, δεν είναι ζωή. Αυτή είναι η κόλαση, η μη αγάπη. Ζωή είναι ο Χριστός. Η αγάπη είναι η ζωή του Χριστού. Ή θα είσαι στη ζωή ή στο θάνατο. Από σένα εξαρτάται να διαλέξεις.

Ένας να είναι ο στόχος μας, η αγάπη στον Χριστό, στην Εκκλησία, στον πλησίον. Η αγάπη, η λατρεία προς τον Θεό, η λαχτάρα, η ένωση με τον Χριστό και με την Εκκλησία είναι ο επί γης Παράδεισος. Η αγάπη στον Χριστό είναι κι αγάπη στον πλησίον, σ’ όλους, και στους εχθρούς. Ο χριστιανός πονάει για όλους, θέλει όλοι να σωθούν, όλοι να γευθούν τη Βασιλεία του Θεού. Αυτός είναι ο χριστιανισμός. Μέσω της αγάπης προς τον αδελφό θα κατορθώσουμε ν’ αγαπήσουμε τον Θεό. Ενώ το επιθυμούμε, ενώ το θέλουμε, ενώ είμαστε άξιοι, η θεία χάρις έρχεται μέσω του αδελφού. Όταν αγαπάμε τον αδελφό, αγαπάμε την Εκκλησία, άρα τον Χριστό. Μέσα στην Εκκλησία είμαστε κι εμείς. Άρα όταν αγαπάμε την Εκκλησία, αγαπάμε και τον εαυτό μας.

Από το βιβλίο
Γέροντος Πορφυρίου
Καυσοκαλυβίτου
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ
Ιερά Μονή Χρυσοπηγής
Χανιά 2003

http://www.enoriaka.gr

Η δύναμη της αλληλεγγύης (Αληθινή Ιστορία)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/12/blog-post_18.html



Το όνομά του ήταν Φλέμινγκ, και ήταν ένας φτωχός Σκωτσέζος αγρότης. Μια μέρα, καθώς προσπαθούσε να βγάλει τον άρτο τον επιούσιο για την οικογένειά του, άκουσε μια κραυγή που καλούσε σε βοήθεια από ένα κοντινό τέλμα. Παράτησε τα εργαλεία του και έτρεξε στο τέλμα.

Εκεί, βυθισμένο μέχρι τη μέση του σε μαύρο βόρβορο, βρισκόταν ένα τρομοκρατημένο αγόρι, φωνάζοντας και παλεύοντας να απελευθερώσει τον εαυτό του. Ο Αγρότης Φλέμινγκ έσωσε το παλληκάρι από αυτό που θα μπορούσε να είναι ένας αργός και τρομερός θάνατος.

Την επόμενη μέρα, μια κομψή άμαξα σταμάτησε στου Σκωτσέζου τη φτωχή αγροικία. Ένας κομψά ντυμένος ευγενής κατέβηκε κάτω και συστήθηκε ως ο πατέρας του παιδιού που ο Αγρότης Φλέμινγκ είχε σώσει.

«Θέλω να σε ανταμείψω», είπε ο ευγενής. Έσωσες της ζωή του υιού μου».

Όχι, δε μπορώ να δεχτώ αμοιβή για ότι έκανα, απήντησε ο Σκωτσέζος αγρότης αποκρούοντας τη προσφορά. Την ίδια ακριβώς στιγμή, ο ίδιος ο υιός του αγρότη βγήκε στη πόρτα της οικογενειακής καλύβας.

«Αυτός είναι ο υιός σου;», ρώτησε ο ευγενής.

«Ναι», απάντησε με υπερηφάνεια ο αγρότης.

«Θα σου κάνω μια συμφωνία. Άφησέ με να του παράσχω το επίπεδο μόρφωσης που ο ίδιος ο υιός μου θα απολαύσει. Αν το παλληκάρι είναι έστω και λίγο σα τον πατέρα του, τότε δίχως αμφιβολία θα μεγαλώσει ώστε να γίνει ένας άντρας για τον οποίο και οι δυο θα καμαρώνουμε». Και αυτό έκανε.

Ο υιός του Αγρότη Φλέμινγκ παρακολούθησε τα πλέον καλύτερα σχολεία και εν καιρώ, απεφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Νοσοκομείου Αγίας Μαρίας στο Λονδίνο, και προχώρησε στο να γίνει γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο ως ο πασίγνωστος Σερ Αλεξάντερ Φλέμινγκ, αυτό που ανεκάλυψε τη Πενικιλίνη.

Χρόνια αργότερα, ο ίδιος ο υιός του ευγενούς που σώθηκε από τον βάλτο χτυπήθηκε από πνευμονία.

Τι του έσωσε τη ζωή αυτή τη φορά; Η Πενικιλίνη. Το όνομα του ευγενούς; Λόρδος Ραντολφ Τσωρτσιλ. Το όνομα του υιού του;

Σερ Γουινστον Τσώρτσιλ.


ΠΗΓΗ 

Ο ξυπόλητος όσιος ερημίτης................

http://ahdoni.blogspot.gr/2010/07/blog-post_9742.html

Όταν πήγα στους Άγιους Τόπους και γιόρτασα για πρώτη φορά Πάσχα το 1954. είδα ένα κληρικό με άσπρα γένια, αδύνατο, χλωμό και ξυπόλητο που ερχόταν με ένα φαναράκι στο χέρι το Μέγα Σάββατο, ακολουθούμενος και από δύο επίσης ξυπόλητες καλόγριες. Ένας διάκος τότε ονόματι Χρυσόστομος, άκουσα να λέει:

-Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν εδώ την εμφάνισή τους μία φορά το χρόνο. Πού και πώς ζουν κανείς δεν ξέρει!

Συνέχισαν αυτοί να έρχονται ακόμη για 4-5 χρόνια δηλαδή μέχρι το 1959 και έκτοτε εξαφανίσθηκαν.

Σε διάφορες συζητήσεις που έκαναν μερικοί τότε, έλεγαν ότι αυτός ο ερημίτης ήταν κάποιος μητροπολίτης επαρχίας της Πελοποννήσου και αφού παραιτήθηκε από το αξίωμά του και τη θέση του, ήλθε ν’ ασκητέψει στον Ιορδάνη ποταμό, κοντά στο ασκητήριο της Οσίας Μαρίας τής Αιγύπτιας μαζί με τις δύο μοναχές.

Το επόμενο έτος 1955, θυμάμαι, είπε στον Σεβασμιότατο Βενέδικτο ο διακο-Χρυσόστομος ότι θέλει να παρακολουθήσει αυτούς τους τρεις ερημίτες, να δει, όταν παίρνουν το Άγιο Φως πού πηγαίνουν. Πράγματι πήρε την ευλογία του Σεβασμιότατου, που δεν είχε γίνει τότε πατριάρχης και περίμενε στον πύργο να δει τον κληρικό με το φαναράκι του αναμμένο, όπως συνήθιζε. Πράγματι έφθασε ο ερημίτης αυτός με τις δύο μοναχές στη μέση της αυλής και ο διακο-Χρυσόστομος έτρεξε να τους προλάβει. Εκείνοι για συντομία πέρασαν από το πορτάκι της οσίας Μαρίας της Αιγύπτιας. Όταν έφθασε εκεί ο διάκος, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, ούτε εμπρός τους είδε κατά πού πήγαν.

Κανένας δεν ξέρει πού πήγαν και πού ακριβώς ασκούνταν. Μετά το 1959 έπαυσαν να έρχονται. Φαίνεται ότι κοιμήθηκαν έν Κυρίω.

(Περιοδικό «Ο Όσιος Γρηγόριος»τ. 12)


http://vatopaidi.wordpress.com

Η Διαφορά ενός Γέροντα και ενός Γκουρού...

http://www.agioritikovima.gr/perizois/item/49226-%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%8D

Θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε τις διαφορές μεταξύ ενός γκουρού όπως τον δημιουργεί η παράδοση των ανατολικών θρησκειών (Ινδουισμός, Βουδισμός κλπ) και ενός γέροντα όπως τον θέλει η παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Αυτές οι δύο «μορφές» είναι «θεσμοί» που υπάρχουν εδώ και χιλιετίες μέσα στις αντιδιαμετρικές αυτές παραδόσεις και ενώ εκ’ πρώτης όψεως μοιάζουν να έχουν τον ίδιο ρόλο, εν τούτοις μία βαθύτερη και προσεκτικότερη ματιά θα μας αποκαλύψει τις τεράστιες διαφορές τους.

Το μπακίρι έχει το χρώμα και την λάμψη του χρυσού και μπορεί να ξεγελάσει ανθρώπους χωρίς πείρα, το έμπειρο μάτι όμως καταλαβαίνει την τεράστια διαφορά τους.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν..

1η) Ο γέροντας δείχνει τον Χριστό ενώ ο γκουρού τον εαυτό του. Και οι δύο αναλαμβάνουν να φέρουν τον άνθρωπο κοντά στον Θεό. Ο γκουρού όμως ισχυρίζεται ότι ο ίδιος είναι Θεός και απαιτεί και λαμβάνει λατρεία από τους οπαδούς του. Ο γέροντας παραδέχεται ότι είναι ένας αμαρτωλός άνθρωπος, που σκύβει το κεφάλι του κάτω από το πετραχήλι στην εξομολόγηση, και λέει ότι λατρεία πρέπει να προσφέρουμε μόνο στον Χριστό, γιατί η λατρεία αρμόζει μόνο στον αληθινό Θεό.

2η) Ο γέροντας έχει στόχο να βοηθήσει τα πνευματικά του παιδιά, να ωριμάσουν, να γίνουν ικανοί να βαδίζουν μόνα τους στην πνευματική οδό που οδηγεί στην ένωση με τον Χριστό, να γίνουν ανεξάρτητοι, χειραφετημένοι πνευματικοί άνθρωποι που δεν τον έχουν πλέον ανάγκη. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα πνευματικοπαίδια ξεπέρασαν στην αρετή και την Χάρη τους γεροντάδες τους. Ο γκουρού ενεργεί αντίθετα. Θέλει τους ανθρώπους που είναι γύρω του να είναι οπαδοί του και κάτω από την επιρροή του μέχρι το τέλος της ζωής τους. Ζητά από τους οπαδούς του «να πετάξουν το μυαλό τους γιατί τους δημιουργεί πολλά προβλήματα» και «να παραδώσουν ολοκληρωτικά τον εαυτό τους σε αυτόν» γιατί αυτός είναι Θεός, με το πρόσχημα της πνευματικής εξέλιξης, της πνευματικής ανόδου. Έτσι σταματάει η ψυχολογική και διανοητική ανάπτυξη των οπαδών του και έχουμε φαινόμενα παλιμπαιδισμού και ψυχωτικά σύνδρομα. Η κριτική σκέψη αποθαρρύνεται και τελικά καταστρέφεται.
Αυτό που απαιτείται και προβάλλεται ως αρετή και πρότυπο προς μίμηση είναι η απόλυτη υπακοή και παράδοση στον γκουρού. Έτσι ο οπαδός του γκουρού καθίσταται στο τέλος μίας πνευματικής – ψυχολογικής πορείας πλήρως εξαρτώμενος, μια μαριονέτα στα χέρια του γκουρού.

3η) Ο γέροντας αγαπάει τα πνευματικά του παιδιά. Για να φτάσει κανείς να γίνει γέροντας πρέπει να έχει κάνει πνευματική εργασία στον εαυτό του, να έχει αποκτήσει την εμπειρία και την Χάρι του Χριστού, να έχει πνευματική αγάπη, να ζητεί, να ποθεί, το καλό του άλλου και να παραβλέπει τον εαυτό του για χάρη των μαθητών του. Ακόμα δε και να μπορεί να δώσει και την ζωή του για χάρη τους αν και όταν χρειαστεί. Έτσι περιέγραψε το πρότυπο του καλού ποιμένα ο ίδιος ο Χριστός. Αυτή είναι η διδασκαλία του Ευαγγελίου, αυτό είναι το ορθόδοξο πρότυπο.

Αντίθετα ο υπάλληλος, «ο μισθωτός» βλέπει τον κίνδυνο να έρχεται και το βάζει στα πόδια αδιαφορώντας για τους άλλους. Ο γκουρού αγαπάει τον εαυτό του και όχι τους άλλους. Εκμεταλλεύεται τους αφελείς και υποταγμένους οπαδούς του. Κοιτάξτε τους γκουρού, ήρθαν πάμπτωχοι από την Ινδία και έγιναν πάμπλουτοι μέσα σε λίγα χρόνια, από τις περιουσίες που τους χάρισαν οι οπαδοί τους. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς, την πονηρία των γκουρού ή την αφέλεια των ανθρώπων...;

4η) Ο γέροντας μέσω της προσωπικής ασκητικής του πείρας γνωρίζει καλά την ανθρώπινη ψυχή τα πάθη και τις αδυναμίες της. Έχει διάκριση και είναι σε θέση να βοηθήσει και τους άλλους να απαλλαγούν από τα πάθη τους και τα ψυχολογικά τους προβλήματα, και να σταθούν στα πόδια τους, αν βεβαίως είναι διατεθειμένοι να κουραστούν, να αγωνισθούν.

Ο γκουρού διαθέτει και αυτός ψυχολογικές γνώσεις, μόνο που τις χρησιμοποιεί για να υποτάξει τους ανθρώπους στην θέληση του και να τους εκμεταλλευτεί.

5η) Ο γέροντας είναι με τον Χριστό ενώ ο γκουρού είναι με τον διάβολο. Ο γέροντας δεν ισχυρίζεται ότι διαθέτει «δυνάμεις». Προσεύχεται στον Χριστό και παρακαλεί να βοηθήσει. Κάποιοι αγιασμένοι γέροντες είναι τιμημένοι από τον Χριστό με πνευματικά χαρίσματα. Τα υπερφυσικά θαύματα που συμβαίνουν ομολογούν ότι οφείλονται στην δύναμη του Χριστού και όχι στον εαυτό τους...

Ο γκουρού αντίθετα ισχυρίζεται, ότι ο ίδιος, σαν Θεός που λέει ότι είναι, διαθέτει τεράστιες πνευματικές δυνάμεις που μπορούν να αλλάξουν την ιστορία του κόσμου. Παρ’ όλες τις υπερβολές και τις τερατολογίες που λένε, λόγω της υπερηφάνειας τους, η αλήθεια είναι ότι όντως διαθέτουν κάποιες πνευματικές δυνάμεις. Όχι όλοι, αλλά σίγουρα αρκετά από τα στελέχη και σε διαφορετική ένταση ο καθένας τους. Ας μη το θεωρήσει κανείς αυτό υπερβολή, γιατί όντως υπάρχει μαγεία, το λέει άλλωστε και το Ευαγγέλιο, και αυτοί οι άνθρωποι είναι μάγοι. Γιατί πως εξηγείται το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι, όχι ένας και δύο, μορφωμένοι, πλούσιοι, ταξιδεμένοι, επιχειρηματίες, έμπειροι από την ζωή και την πονηριά των ανθρώπων, πέσανε στα δίχτυα κάποιου γκουρού και «πείστηκαν» να δωρίσουν τις περιουσίες τους σε αυτόν; Αυτοί οι άνθρωποι δύσκολα υποκύπτουν σε ψυχολογικές μεθόδους χειραγώγησης και επιβολής. Αυτοί, οι πλούσιοι και ισχυροί γίνονται κυρίως στόχος των μαγικών τεχνών των γκουρού.
Οι γκουρού είναι κάτοχοι αυτής της «δαιμονικής σοφίας», της μαγείας. Συνήθως χρησιμοποιούν ένα συνδυασμό μαγείας και απάτης. Ο γέροντας Παΐσιος αναφερόμενος στο θέμα, έλεγε «Δύο πνευματικές δυνάμεις υπάρχουν στον κόσμο, ο Θεός και ο διάβολος, εμείς είμαστε με τον Χριστό, αυτοί με ποιόν είναι;» Η ανατολή ανέκαθεν θεωρείτο το κέντρο της μαγείας, και οι ειδωλολατρικές θρησκείες το πανεπιστήμιό της. Γιατί «αυτό που κάνει έναν άνθρωπο μάγο είναι η σχέση του με τον Σατανά» για να χρησιμοποιήσω τα λόγια ενός πρώην μάγου.

6η) Ο γέροντας σαν αμαρτωλός άνθρωπος που δηλώνει και πιστεύει ότι είναι ΔΕΝ διεκδικεί το αλάθητο. Δίνει συμβουλές, όχι μεταφυσικά αποφθέγματα, που μοιάζουν με χρησμούς κάποιου ειδωλολατρικού μαντείου.

Ο γκουρού μοιράζει χρησμούς και μεταφυσικά γενικόλογα αποφθέγματα, απαιτεί την απόλυτη συμμόρφωση στα λόγια του. Ο γκουρού δίνει εντολές, όχι συμβουλές γιατί… είναι αλάθητος Θεός.

7η) Ο γέροντας, όπως και οποιοσδήποτε άλλος που ενδιαφέρεται, μπορεί να μεσιτεύσει στον Χριστό για την σωτηρία μιας ψυχής αλλά ο Θεός θα αποφασίσει για την σωτηρία ή την καταδίκη της.

Ο γκουρού αντίθετα ισχυρίζεται, ότι αυτός ο ίδιος μπορεί να σώσει ή να καταδικάσει μία ψυχή. Ψέμα.! Τεράστιο ψέμα.! Ισοδύναμο σε μέγεθος με το ψέμα που είπε ο διάβολος στην Εύα στο Παράδεισο. ΑΝ όμως πλανηθεί κάποιος και το πιστέψει, τότε βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Φαντασθείτε να πιστεύετε στα σοβαρά ότι ένας άνθρωπος μπορεί να κρατάει στα χέρια του όχι μόνο την ζωή σας σ’ αυτόν τον κόσμο αλλά και την μεταθάνατο πορεία σας. Είναι ψυχωτική κατάσταση, ανύπαρκτη, υπάρχει μόνο μέσα στο νου του θύματος. Οι συνέπειές της όμως είναι πραγματικές. Φέρνει την απόλυτη υποταγή! Τον απόλυτο τρόμο! Τι πνευματική υποδούλωση! Όντως σατανικό το εφεύρημα.

8η) Ο γέροντας είναι σχετικός ενώ ο γκουρού απόλυτος. Ένας γέροντας μπορεί με ταπείνωση να πει σε κάποιο πρόσωπο ότι εγώ δεν μπορώ να σε βοηθήσω, πήγαινε σε κάποιον άλλο να βοηθηθείς… ή ακόμα μπορεί η πρωτοβουλία να έρθει από το ίδιο το πνευματικό παιδί που ζητάει να αλλάξει γέροντα ή πνευματικό, για κάποιους λόγους, μέσα σε ένα πνεύμα ελευθερίας. Αυτό είναι κάτι το σύνηθες μέσα στην ορθόδοξη παράδοση. Στην διάρκεια της ζωής του ένας χριστιανός συμβαίνει και αλλάζει πνευματικό-εξομολόγο. Δεν υπάρχει προσωποληψία. Το κέντρο είναι ο Χριστός, όχι ο άνθρωπος.

Κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο για την γκουρουιστική παράδοση. Αν κάποιος απομακρυνθεί από ένα γκουρού, αυτό θα γίνει κάτω από την ψυχολογική πίεση της απόλυτης μεταφυσικής καταδίκης. Πρέπει να έχει κάποιος δύναμη ψυχής για να αντέξει την ψυχολογική πίεση και να ελευθερώσει τον εαυτό του από την επιρροή του γκουρού. Αυτό όμως δεν αρκεί πάντοτε. Αν αυτός που θέλει να αποσκιρτήσει είναι σημαντικός για αυτούς, είτε γιατί είναι πλούσιος, διάσημος, είτε γιατί γνωρίζει μυστικά λόγω της θέσης που είχε μέσα στην οργάνωση τους, τότε θα στείλουν πάνω του δαιμόνια- σαν μάγοι που είναι- και θα αντιμετωπίσει δαιμονικό πόλεμο.

Σ’ αυτή την περίπτωση είναι αδύνατο ο άνθρωπος να τα βγάλει πέρα χωρίς την βοήθεια του Χριστού. Ο Χριστός είναι ο μόνος μέσα στην ιστορία, που συνέτριψε την δύναμη του διαβόλου.

Βέβαια υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις, οι περισσότερες μάλλον, όπου δεν συμβαίνουν τα ανωτέρω. Αν ο άνθρωπος δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα ή αν έχουν πάρει απ’ αυτόν ότι μπορούν να πάρουν (οικονομικά, κοινωνικά, δωρεάν εργασία, κλπ) με την αδιαφορία που του δείχνουν τον αφήνουν να «φύγει», τον πετάνε σαν στημένη λεμονόκουπα.

Τελειώνοντας να συνοψίσουμε και να πούμε την γενική διαφορά. Ο γέροντας είναι ένας ταπεινός άνθρωπος με εν Χριστώ αρετές και πολέμιος των παθών. Συνειδητό μέλος της εκκλησίας που ίδρυσε ο Χριστός, ενισχύεται και τρέφεται πνευματικά απ’ αυτήν και την Χάρι Του.

Ο γκουρού είναι γέννημα των ειδωλολατρικών θρησκειών της ανατολής, είναι ένας άνθρωπος που έχει δοθεί αχαλίνωτα στα πάθη του, χωρίς ενδοιασμούς και χρησιμοποιεί την δύναμη του Διαβόλου (μαγεία) για να τα ικανοποιήσει. Έχει δαιμονική πονηρία. Είναι ένας προβατόσχημος λύκος. Υποκριτής. Υποκρίνεται τον άγγελο ενώ είναι υπηρέτης του Διαβόλου. Το κυρίαρχο πάθος του είναι η υπερηφάνεια. Εγώ είμαι και κανένας άλλος. Υποτιμά και περιφρονεί τους άλλους ανθρώπους. Το κρύβει όμως πίσω από μία δήθεν αγάπη. Να, δες πως τους έκανα να με προσκυνούν σαν Θεό, σκέφτεται. Βέβαια έχει και όλα τα άλλα πάθη. Ματαιοδοξία, φιλαργυρία και φιληδονία. Πολλοί γκουρού εκμεταλλεύονται και σεξουαλικά τους οπαδούς τους, γιατί μία συνεύρεση με τον γκουρού, είτε άνδρας είναι είτε γυναίκα είναι το θύμα, κατά την δαιμονική διδασκαλία τους, αποτελεί μεγάλη βοήθεια για πνευματική άνοδο του οπαδού. Παρουσιάζουν την σεξουαλική εκμετάλλευση σαν πνευματική ευεργεσία. Κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο για την ορθόδοξη παράδοση.

Δεν ισχυρίζομαι ότι μέσα στο χώρο της ορθόδοξης παράδοσης δεν συμβαίνουν λάθη ή ότι δεν υπάρχουν προβληματικές καταστάσεις, βεβαίως και υπάρχουν. Είναι αποτέλεσμα των ανθρώπινων παθών, της κακίας αυτής που έχει φωλιάσει μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Αυτό που κάνει την μεγάλη διαφορά και αυτό είναι το πολύ σημαντικό, είναι ότι η ορθόδοξη δογματική πίστη καταδικάζει, πολεμά και απορρίπτει συμπεριφορές παρόμοιες με αυτές των γκουρού, όταν εμφανίζονται και μέσα στην εκκλησία, σαν αμαρτωλές παρεκτροπές, ενώ οι ανατολίτικες δοξασίες τις έχουν κάνει κανόνα και τρόπο ζωής.

Όσοι ακολουθούν τα ορθά δόγματα μπορούν να διορθώσουν την στραβή ζωή τους, ενώ όσοι πλανηθούν και ακολουθήσουν τα στραβά δόγματα θα καταστρέψουν σιγά-σιγά και ότι σωστό έχουν μέσα τους. Το ορθό δόγμα μας ελευθερώνει, ενώ η πλάνη (=το λάθος δόγμα) μας υποδουλώνει. Άρα, είναι λοιπόν σημαντικό να βιώνουμε και να εμβαθύνουμε στα δόγματα της ορθοδοξίας, για να μην γινόμαστε εύκολα θύματα εμπαθών ανθρώπων εντός ή εκτός της εκκλησίας.

Για να φτάσουν μέχρι εμάς, σήμερα, λαμπικαρισμένα τα ορθόδοξα δόγματα, δόθηκαν μάχες και πολλοί από τους πατέρες μας, μέσα στο πέρασμα των αιώνων, τράβηξαν τα πάνδεινα, μαρτύρησαν, έδωσαν το αίμα τους για να διαφυλάξουν αλώβητη την αλήθεια για τον Θεό, τον κόσμο και τον άνθρωπο. Σήμερα οι γκουρού της Νέας Εποχής, οι ψευδόχριστοι, οι πρόδρομοι του Αντιχρίστου, επιτίθενται στην ορθόδοξη εκκλησία και θέλουν να πνίξουν το ορθόδοξο δόγμα, να επιβάλουν την πλάνη και να σκλαβώσουν τους ανθρώπους, πνευματικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά. Αυτοί είναι οι εχθροί του Χριστού που πολεμούν την εκκλησία Του από έξω ενώ οι αιρετικοί την πολεμούν από μέσα. Έχουν όμως την ίδια ψυχή, την ίδια πονηριά, τις ίδιες συμπεριφορές, τον ίδιο στόχο. «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου» η αλλιώς «γνώσεσθε την αλήθεια και αυτή ελευθερώση υμάς».

Αθανάσιος Ρακοβαλής

Zara: Οι παρολίγον νεκροί της νέας Marfin (του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου)

http://agriazwa.blogspot.gr/2014/12/blog-post_8.html

Είναι καλό πράγμα κάποιος να ξανανακαλύπτει τον εαυτό του.

Αυτό που δεν είναι καλό είναι να δομεί μια καινούρια εικόνα για τον εαυτό του κατασκευασμένη από πειστικά ψέματα.

Προχθές ζούσα όπως έγραψα στη Ρωμανία. Από χθες μετακινήθηκα στα σύνορα Ρωμανίας –Μαρφινλανδίας.

Γιατί τα γράφω αυτά;

Προχθές στις επετειακές πορείες για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου που είχαν διπλό ιδεολογικό φορτίο καθώς ήταν και πορείες διαμαρτυρίας για την μη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών στον φίλο του Ρωμανό, επιχειρήθηκε μια νέα Marfin καθώς έγινε εμπρησμός στο κατάστημα Zara στη Θεσσαλονίκη με τους υπαλλήλους να βρίσκονται μέσα την ώρα του εμπρησμού.

Ευτυχώς, αυτή τη φορά οι αναρχικοί έδειξαν την ωριμότητα να αποσβέσουν τη φωτιά και να διευκολύνουν τη ασφαλή έξοδο των υπαλλήλων.

Ποιος όμως απείλησε τη ζωή των ανθρώπων στου Zara;

Τμήματα της αριστερής δημοσιογραφίας απέδωσαν χωρίς περιστροφές την απόπειρα μιας δεύτερης Marfin σε ασφαλίτες και χρησιμοποίησαν αυτή την υπόθεση ετεροχρονισμένα για να εντοπίσουν τους ενόχους του μεγαλύτερου άμεσου πολιτικού εγκλήματος στην ιστορία της μεταπολίτευσης, αυτού της Μαρφιν, γιατί τα έμμεσα πολιτικά εγκλήματα την τελευταία πενταετία είναι πολύ μεγαλύτερα.

Λυπάμαι. Αλλά είμαι ταγμένος στην αποδόμηση της προπαγάνδας από όπου κι αν αυτή προέρχεται.

Η κορυφαία υπόθεση της Marfin το Μάϊο του 2010 με τις τρεις νεκρούς –ανάμεσα τους και μια έγκυο στον τέταρτο της μήνα-, παρότι σε κοινή θέα, αγνοήθηκε ή ακόμη ακόμη και συγκαλύφθηκε.

Οι συγγενείς και οι αγαπημένοι των νεκρών βρίσκονται ακόμη στο ασφυκτικό νέφος της αμφιβολίας και της έλλειψης δικαίου.

Αν αυτοί οι άνθρωποι έπαιρναν τα όπλα και τα έστρεφαν κατά δικαίων και αδίκων, κατά μπάτσων, αναρχικών, χρυσαυγιτών, βουλευτών και πολιτών, πολύ αμφιβάλω για το αν ο πασίγνωστος blogger Πιτσιρίκος θα έγραφε μετά μανίας άρθρα υπεράσπισής τους με πρώτο το «Κλάστε μέντες φλώροι της Γκόθαμ, ο Batman γύρισε στην πόλη» γιατί δε θα είχε γυρίσει ο Batman στην πόλη αλλά o Joker.

Στον ένοπλο λοιπόν η δεύτερη πιο σημαντική αρετή μετά την τόλμη είναι η διακριτική ικανότητα, η ικανότητα να διακρίνεις ανάμεσα στο ποιος είναι ένοχος και αθώος.

Το τσουβάλιασμα μιας ολόκληρης κοινωνίας είναι επικίνδυνη πρακτική. Με αυτή τη λογική, η ανθρωπότητα βιάζει τον πλανήτη οπότε να τιμήσουμε αυτούς που θα ξεκινήσουν έναν πυρηνικό πόλεμο για να απαλλάξουν τον πλανήτη από αυτό το δίποδο μικρόβιο.

Υπερβάλλω βέβαια. Αλλά ποιος δεν υπερβάλει αυτές τις μέρες;

Η ιστορία των αντιεξουσιαστών στη χώρα δεν είναι τόσο ρόδινη όσο επιχειρεί να την παρουσιάσει η τωρινή αναθεώρησή της.

Για δεκαετίες ολόκληρες αυτούς που σήμερα φωτογραφίζουν ως ασφαλίτες οι αντιεξουσιαστές μπαίναν και βγαιναν στις πορείες και κάναν τα δικά τους.

Και αν και ήταν προφανές ότι σε τέτοιες κινητοποιήσεις πάντα και παντού υπήρχε το στοιχείο της προβοκάτσιας, δεν υπάρχει ούτε ένας αντιεξουσιαστής που θα ορκιστεί στο όνομα της αναρχίας ότι οι αναρχικοί ουδέποτε βάλαν φωτιές, ουδέποτε βάλαν μολότωφ και γκαζάκια γιατί απλά θα λέει ψέματα μέχρι το κόκκαλο του. Αντιθέτως, οι άτυποι ηγέτες τους έχουν φτιάξει το προφίλ τους πάνω σε τέτοιες ενέργειας αψηφισιάς.

Φτάσαμε σε πλήρη αντιστροφή της προπαγάνδας.

Να υπενθυμίσω ότι στα τέλη του 1990 και στις αρχές του 2000, οι αντιεξουσιαστές όπως έχει περιγραφεί συμπλησίασαν τους ποινικούς. Έτσι αποκτούσαν παραβατικούς μυς και οι μυς είχαν την πολιτική κάλυψη μιας υποτιθέμενης ιδεολογικής ομπρέλας και την πίεση που αυτή ασκούσε στο δικαστικό σύστημα και στις αποφάσεις του.

Θυμηθείτε πόσο συχνά βλέπατε σε σοκάκια αφίσες με συνθήματα του τύπου «Ελευθεριά στον αγωνιστή τάδε ή δείνα» όταν στην ουσία ήταν απλά ποινικοί με επαφές στον αντιεξουσιαστικό χώρο και τους δικηγόρους του.

Όχι, δε γέμισε Γκάντι και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ αυτή η βρώμικη χώρα όπου ακόμη και οι ιδεολόγοι παίζουν βρώμικα.

Αυτά τα θέματα η αριστερά και οι αρθρογράφοι της φρόντιζαν να τα θάβουν λιντσάροντας ηθικά όσους επιχειρούσαν να τ’ αναδείξουν, προβάλλοντας τους ως συστημικούς, ακόμη ακόμη και καθεστωτικούς, φωτογραφίζοντας τους ως παπαγαλάκια της συστημικής προπαγάνδας.

Σίγουρα δεν εξισώνω τη δράση του αντιεξουσιαστικού χώρου με τη δράση του εξουσιαστικού μπλοκ. Σίγουρα η κλίμακα διαφέρει απίστευτα. Απλά έχω αλλεργία στην προπαγάνδα… από όπου κι αν αυτή προέρχεται.

Παρότι λοιπόν είμαι πολέμιος κι όχι απλά αντίπαλος των Σαμαρά και Βενιζέλου όσο και κάθε άλλο ενταγμένος αριστερός και μάλλον περισσότερο καθώς εγώ δεν είμαι ενταγμένος-, παρότι πραγματικά θα προτιμούσα χωρίς δεύτερη σκέψη αυτούς μέσα και το Ρωμανό έξω όπως έχω ξαναγράψει, ποτέ δεν θα έβαζα τίτλο στην προφανή και πέρα για πέρα αληθή δήλωση του διαταραγμένου απολυταρχικού Σαμαρά «"Υμνήσατε έναν απεργό πείνας, αλλά ξεχάσατε ότι o νεαρός αυτός έχει καταδικαστεί σε 15 χρόνια κάθειρξη για ληστεία με καλάσνικοσφ», ποτέ δε θα έβαζα τίτλο λοιπόν, το «Ανατριχίλα στη Βουλή από τα όσα είπε ο Σαμαράς για Ρωμανό χωρίς να έχει καν το θάρρος να αναφέρει το όνομα του» όπως έκανε το site του HotDoc  που ούτως ή άλλως εκτιμώ.

Μπορεί να έγραφα «ο τιμητής και προστάτης των μεγαλοαπατεώνων που τίναξαν την ελληνική οικονομία στον αέρα και εξαθλίωσαν τη χώρα τα βάζει με νεαρό απεργό πείνας».

Αν χρησιμοποιώ τις μεθόδους των αντιπάλων μου, τι με κάνει καλύτερο από αυτούς; Η εκ προοιμίου ηθική και ιδεολογική μου ανωτερότητα;

Τις τελευταίες μέρες παίζεται ένα πολύ βρώμικο παιχνίδι- και αυτή τη φορά δεν το παίζει η μονταζιέρα της Συγγρού, αλλά η αριστερή ειδησεογραφία που βλέποντας ότι η κρίση έχει αρχίσει να πιάνει το νωθρό μέχρι σήμερα μικροαστό, προσπαθεί με την έμμεση βία της πένας να του σερβίρει ως υπέρτατο σύμβολο κοινωνικού αγωνιστή το Ρωμανό, παρότι ο ίδιος ανήκει στους χώρους τους αντικοινωνικών αγωνιστών.

Όσο αξιοθαύμαστος κι αν είναι ο Ρωμανός για την επιμονή στις πεποιθήσεις του, η μετατροπή του σε πανελλαδικό σύμβολο αυτής της ταραγμένης περιόδου είναι μέθοδος Φράνκεσταιν.

Το να προσεγγίζεται η υπόθεση του όχι από την ανθρωπιστική της πλευρά αλλά ως μια ευκαιρία για την υπεροπλία σε ένα συμβολικό πόλεμο δεν προοιωνίζει κάτι καλό.  

Με τον ίδιο τρόπο χρησιμοποιήθηκε και η δολοφονία του Γρηγορόπουλου που ο συμβολικές διαστάσεις που πήρε ξεπέρασαν κατά πολύ το πολύ σημαντικότερο αίτημα για απονομή δικαιοσύνης και ευθυνών. Φυσικά και δεν εξισώνω καταστάσεις, αλλά θυμάσαι αγαπητέ Πιτσιρίκο με πόση μανία πολέμησες την τελευταία μετριοπαθή κυβέρνηση της επάρατης δεξιάς για να έρθει η σοσιαλιστική αλλαγή και μέσω αυτής η τελική και απόλυτη επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού και των ντόπιων ελίτ στη χώρα;

Ευτυχώς, τώρα πλέον δεν διατρέχουμε τον κίνδυνο μιας χειρότερης επόμενης κυβέρνησης. Δεν μπορεί να υπάρξει χειρότερη απ΄ αυτές που έχουμε τα τελευταία πέντε χρόνια.

Ο κίνδυνος προέρχεται από την αποτυχία της επόμενης κυβέρνησης να δομήσει ένα πετυχημένο –πάντα μέσα στο υπαρκτό και δυσμενέστατο ιστορικό πλαίσιο- πολιτικό παράδειγμα.

Και ο κίνδυνος αυτός θα είναι πολύ μεγαλύτερος αν μια κυβέρνηση της αριστεράς ή έστω του κέντρου, πιστέψει στα ψέματά της.

Αγαπητοί αρθρογράφοι της αριστεράς: Σταματήστε να προωθείτε πειστικά ψέματα. Χρειάζεται πολύ λιγότερο κόπο και ηθική ενέργεια για να πράξετε το δέον: Να περιγράψετε πειστικά την αλήθεια.

Το μόνο παρήγορο σε αυτό τον πόλεμο της προπαγάνδας και των συμβόλων, είναι ότι ο αντιεξουσιαστικός χώρος δείχνει να βγαίνει από το καβούκι και τα δηλητηριώδη άλλοθί του και μέσα στις αγωνίες της εποχής να νιώθει ότι πλέον είναι μια κοινωνική και όχι μια αντικοινωνική δύναμη. Δείχνει πλέον την ευστροφία μιας υποτυπώδους πραγματιστικής κοινωνικής αντίληψης. Θα δούμε αν αυτή η μεταστροφή προς την ευφυΐα θα είναι ένα καινούριο παράδειγμα ή απλά ένα κατά εξαίρεση στιγμιότυπο για ένα χώρο που έχει χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι από το σύστημα για μαζική καταστολή δικαιωμάτων και κεκτημένων. Γιατί μέχρι σήμερα οι αντιεξουσιαστές στην Ελλάδα ταυτίζονταν με τους νεοφιλελεύθερος στο ότι πρώτη προτεραιότητα ήταν η αποδόμηση του κράτους που μέσα από την ιστορική του εξέλιξη μέσω των κοινωνικών διεκδικήσεων, από μηχανισμός απόλυτης εξουσίας έφτασε να εμπεριείχε μέχρι και πρόσφατα και το κοινωνικό κράτος.

Αν ψάχνετε λοιπόν για ήρωες, μην τους ψάχνετε στους ποινικούς. Ψάξτε τους σε αυτούς που σώσανε τα παιδιά στου ZARA ερχόμενοι σε σύγκρουση όχι μόνο με «ασφαλίτες» αλλά και με στρεβλές ιδεοληψίες και πρακτικές του ίδιου τους του χώρου. Λιγότερες δυσάρεστες εκπλήξεις περιμένουμε από αυτούς. 

Αν ψάχνετε για ήρωες, έχει μπόλικους στις Σκουριές. Μην κάνετε τα λάθη της μεταπολίτευσης: μην κατασκευάζετε ήρωες και μην κατασκευάσετε τη δεύτερη εθνική συμφιλίωση: αυτή των θυμάτων με τους θύτες.

Και μια που το φερε η κουβέντα στην εθνική συμφιλίωση, να θέσω  ένα τελευταίο ερώτημα προς τους αρθρογράφους της αριστεράς: Εσείς που περιγράφετε με τόσο κόπο και μόχθο τα εγκλήματα λευκού κολάρου, όταν έρθει η ώρα της αριστερής κυβέρνησης θα συνεχίζετε με την ίδια επιμονή να ζητάτε να βρεθούν οι υπαίτιοι της μαζικής κοινωνικής καταστροφής ενώπιον της δικαιοσύνης ή θα τη λιβανίζετε μέχρι να μαστουρώσουμε όλοι μας ξανά; Θα αλλάξουμε απλά σελίδα ή βιβλίο;

 Μπορεί η ηθική και η δεοντολογία να σταθεί πάνω από τις πολιτικές σκοπιμότητες και τα στρατόπεδά της;

Ή θα καταντήσετε σαν τον Μπογιόπουλο που περιγράφει ωρυόμενος τα αίσχη της νέας χούντας αλλά δεν βγάζει τσιμουδιά για την απόφαση του αρχηγού του να τη στηρίξει λεκτικά, καθώς σύμφωνα με δήλωσή του Κουτσούμπα, «δε θα λύσουν τίποτε οι εκλογές, είτε γίνουν τον Γενάρη, είτε γίνουν τον Μάρτιο, είτε αν υπάρξει συμφωνία και γίνουν το Μάιο»

Αν δεν λύσουν τίποτε οι εκλογές κύριε Κουτσούμπα, τότε είναι επιτακτική ανάγκη να βγει ο Ρωμανός έξω, όχι για να σπουδάσει, αλλά για να μας εκπαιδεύσει στα καλάσνικοφ.

Έλεος πια με τα στρατόπεδα, τις παρατάξεις και τα κόμματα και τις γαμημένες σκοπιμότητές τους.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 8/12/2014

Το OTE My Wifi δεν βλέπετε ότι FONεύει το προσωπικό απόρρητο;

http://o-aypnos.blogspot.gr/2014/12/ote-my-wifi-fon.html


Η νέα υπηρεσία του ΟΤΕ «ΟΤΕ My WiFi» αποκαλύπτει τη θέση ενός
συνδρομητή όταν συνδέεται στο διαδίκτυο μέσω άλλου ασύρματου σημείου.
Ο ΟΤΕ το διαφημίζει ότι τα WiFi συστήματα και οι δρομολογητές (routers) των συνδρομητών που είναι στο πρόγραμμα θα είναι ανοιχτά για τους άλλους συνδρομητές του προγράμματος όπως συνδέονται στο δικό τους WiFi οικιακό σύστημα.

Αφού καθένας θα συνδέεται με το δικό του μοναδικό user-ID και Password, οι διαχειριστές του ΟΤΕ και της διεθνούς εταιρίας FON (που προσφέρει διεθνώς την υπηρεσία αυτή) θα γνωρίζουν που βρίσκεται ο χρήστης διότι κάθε δρομολογητής συνδρομητή είναι σε συγκεκριμένη γνωστή γεωγραφική θέση.

Επίσης, το δυναμικό (bandwidth κλπ) της θέσης του δρομολογητή του κάθε συνδρομητή (για το οποίο πληρώνει) θα χρησιμοποιείται από άλλους (δηλαδή περιορίζεται για τον ίδιο) και ο ΟΤΕ και η FON θα το αξιοποιούν για όσους δεν είναι συνδρομητές (και αυτοί πληρώνουν αρκετά για σύνδεση) χωρίς ο λαμάκας συνδρομητής να κερδίζει αλλά να πληρώνει κανονικά!!!

Όπως δηλαδή μας δουλεύει η ΔΕΗ λέγοντας για μειώσεις σε επαγγελματίες χωρίς να λέει ότι αφορά μόνο πολύ μεγάλες καταναλώσεις τις οποίες πολύ λίγοι έχουν, έτσι και ο ΟΤΕ μήπως μας δουλεύει πολύ χειρότερα και μας εκμεταλλεύεται; Θα ξέρει που βρισκόμαστε.

Θα επανέλθουμε και για σχολιασμό της διαφήμισης.



Πηγή: http://www.zoomblog.org/2014/12/ote-my-wifi-fon.html#ixzz3LCcfDnsT

Μικροί... Αϊνστάιν που δοξάζουν την Ελλάδα με τα κατορθώματά τους

http://parapona-rodou.blogspot.gr/2014/12/blog-post_986.html



ΜΑΘΗΤΕΣ-ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ
Παπαγαλία, στείρα μάθηση και πλήξη θεωρούνται από πολλούς τα «συνώνυμα» του εκπαιδευτικού μας συστήματος...

Κι όμως, υπάρχουν εξαιρέσεις που γεννούν την ελπίδα ότι ο κανόνας αυτός μπορεί κάποτε να ανατραπεί. Για παράδειγμα, ποιος θα φανταζόταν ότι Έλληνες μαθητές θα ανακάλυπταν έναν τρόπο να γίνονται τρισδιάστατες εκτυπώσεις στον... Άρη ή πως κάποιοι άλλοι θα έφτιαχναν το διαστημικό παιχνίδι του θησαυρού; Μάλιστα, το ταλέντο και η σκληρή δουλειά τους ανταμείφθηκαν με βραβεία διεθνούς κύρους, στέλνοντας μήνυμα αισιοδοξίας σε μια δύσκολη εποχή για την Ελλάδα.

Η πιο πρόσφατη διάκριση επιτεύχθηκε πριν από λίγες ημέρες από Έλληνες μαθητές που εκπροσώπησαν τη χώρα μας στην 11η Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής, στο Σότσι της Ρωσίας: κατέκτησαν την έβδομη θέση, ξεχωρίζοντας μεταξύ 100 ομάδων από όλο τον κόσμο.



Φέτος, ο παγκόσμιος διαγωνισμός ρομποτικής είχε ως θέμα το διάστημα. Μετά από ενάμιση χρόνο προετοιμασίας, η ελληνική αποστολή «Team Minders» -αποτελούμενη από τρεις μαθητές της Γ΄ τάξης από το Λύκειο της «Εκπαιδευτικής Αναγέννησης», δύο φοιτητές και τον «προπονητή» τους, καθηγητή Πληροφορικής- έφτιαξε ένα ρομποτάκι που μπορεί να προσκολληθεί σε κομήτες και αστεροειδείς όπου υπάρχουν κοιτάσματα με σπάνια μέταλλα, όπως πλατίνα και χρυσός, τα οποία θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την ανάπτυξη της βιομηχανίας του Διαστήματος. Για παράδειγμα, τα μέταλλα αυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πρώτη ύλη για να γίνονται τρισδιάστατες εκτυπώσεις από τον Άρη, εξοικονομώντας έτσι την ενέργεια που απαιτεί η μεταφορά των υλικών από τη Γη στο Διάστημα. Κι αν αυτό φαντάζει ουτοπικό, ήδη αποτελεί αντικείμενο πειραματισμών από οργανισμούς, όπως η αμερικανική NASA και ο Eυρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA). «Με σκληρή δουλειά και αφοσίωση στο να κάνουμε αυτό που μας αρέσει και με στόχο την καινοτομία, καταφέραμε να κερδίσουμε αυτή τη διάκριση», λέει στην «Η» ο μαθητής, Αλέξανδρος Λέσσης που ασχολήθηκε με την κατασκευή του ρομπότ, ως προς το μηχανολογικό του σκέλος, ενώ προσθέτει ότι ένα από τα επόμενα σχέδιά του είναι να συμμετάσχει ξανά στον διαγωνισμό ως φοιτητής, πια, Αεροναυπηγικής.

«Για εμάς το ταξίδι ήταν δύσκολο μεν, αλλά μαγικό και γεμάτο εμπειρίες» σημειώνει, από την πλευρά του, ο μαθητής, Στέλιος Αγορόπουλος, που ανέλαβε το προγραμματιστικό μέρος, επισημαίνοντας ότι η κυριότερη δυσκολία που συνάντησε η ελληνική αποστολή ήταν η έλλειψη στήριξης από την πολιτεία. Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, ότι όλα τα έξοδα για τη συμμετοχή στον διαγωνισμό -περί τα 10.000 ευρώ- καλύφθηκαν από χορηγούς.

Με το μάρκετινγκ ασχολήθηκε ο μαθητής, Δημήτρης Ελευθεριάδης ο οποίος, όπως μας λέει, θέτει ως επόμενους στόχους να εισαχθεί στο ΑΕΙ της επιλογής του, αλλά και να γίνει αρωγός στην επόμενη γενιά των «Team Minders».

«Ως καθηγητής τους είμαι υπερήφανος για την προσπάθεια των παιδιών και για τις αμέτρητες ώρες που αφιέρωσαν για την επίτευξη του στόχου τους, παρόλη την κούραση και το βάρος των υποχρεώσεων της Γ΄ Λυκείου», τονίζει ο «προπονητής» των παιδιών κ. Δημήτρης Μωραΐτης.

Η «μαγεία» της κωδικοποίησηςΟ κόκκινος πλανήτης «ενέπνευσε», επίσης, τους Πάνο Οικονόμου και Γιώργο - Νικηφόρο Αυγουστίδη, μαθητές της Γ΄ τάξης Γυμνασίου από τα «Εκπαιδευτήρια Δούκα», οι οποίοι, υπό την καθοδήγηση του υπεύθυνου Συστημάτων Πληροφορικής του σχολείου κ. Βασίλη Οικονόμου, έφτιαξαν ένα παιχνίδι εικονικής εξερεύνησης στον Άρη.

Για την εφαρμογή που δημιούργησαν, οι δύο 14χρονοι κέρδισαν την πρώτη θέση, ανάμεσα σε οκτώ χώρες, στον πανευρωπαϊκό μαθητικό διαγωνισμό Kodu Kup Europe που συνδιοργανώνεται με τη Microsoft. Οι μαθητές αφιέρωσαν περίπου 270 ώρες σε σχεδίαση και προγραμματισμό, «έγραψαν» 224 γραμμές βασικού κώδικα και εκπόνησαν ένα επιχειρηματικό σχέδιο για την προώθηση του τελικού «προϊόντος» τους που δίνει πληροφορίες για τον πλανήτη Άρη.

«Η κωδικοποίηση είναι ελευθερία» μας λέει ο Πάνος Οικονόμου, ενώ ο συμμαθητής του, από την πρώτη κιόλας τάξη του δημοτικού σχολείου, Γιώργος - Νικηφόρος Αυγουστίδης προσθέτει: «Μπορείς να προγραμματίσεις και να σχεδιάσεις ό,τι επιθυμείς».

Το παιχνίδι που έφτιαξαν οι δύο 14χρονοι ξεκινά με την πλοήγηση ενός ιπτάμενου μέσου μεταφοράς ανάμεσα στους πλανήτες του ηλιακού συστήματος και την προσγείωση στον «κόκκινο πλανήτη», όπου οι χρήστες μπορούν να συγκεντρώσουν διάφορες πληροφορίες, π.χ. για πετρώματα, κλιματικές συνθήκες κ.ά.

«Ο προγραμματισμός θεωρείται ένα ισχυρό μέσο για τη διδασκαλία βασικών εννοιών που βρίσκουν εφαρμογή στα Μαθηματικά, στη Φυσική και στη Λογική», τονίζει ο καθηγητής τους κ. Βασίλης Οικονόμου.

ΠΕΤΡΟΣ ΝΤΟΥΝΗΣ
Μαθηματικός... εγκέφαλος

Παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια, Έλληνες μαθητές αναδεικνύονται «πρωταθλητές» και στις Μαθηματικές Ολυμπιάδες. Μεταξύ αυτών, είναι ο Πέτρος Ντούνης, μαθητής της γ΄ τάξης στο 1ο Γενικό Λύκειο Κορωπίου, ο οποίος κέρδισε αργυρό μετάλλιο στην 55η Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα, στο Κέιπ Τάουν της Νοτίου Αφρικής, αποκτώντας έτσι αυτομάτως το «εισιτήριο» για την εισαγωγή στην πανεπιστημιακή σχολή της επιλογής του. Ποια θα είναι αυτή; Όχι το τμήμα Μαθηματικών, όπως θα ανέμενε κανείς. «Σκέφτομαι το Πολυτεχνείο, τη σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών», μας λέει ο 17χρονος, ο οποίος συμμετέχει και διακρίνεται σε μαθηματικούς διαγωνισμούς από τη Γ΄ τάξη Γυμνασίου. «Μου άρεσαν πάντα τα Μαθηματικά. Όμως, οι διακρίσεις στους διαγωνισμούς με ώθησαν να ασχοληθώ περισσότερο με την επιστήμη», εξηγεί.

Στην 55η Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα πήραν μέρος 550 μαθητές από 100 χώρες. Η Ελλάδα συμμετείχε με ομάδα έξι μαθητών, που όλοι διακρίθηκαν.


imerisia

Παράπονα Ρόδου