Προέβλεψε ο Χένρι Κίσινγκερ τον επόμενο Παγκόσμιο πόλεμο ή απλά τον ... σχεδίασε;;;

Εκανε πράγματι τις ανθελληνικές δηλώσεις ή κατασκευάστηκαν στα γραφεία της ΜΙΤ; Λάζαρος Ελευθεριάδης               aegeantimes.gr

http://www.aegeantimes.gr/article.asp?id=45610&type=21 Ο Χένρυ Άλφρεντ Κίσινγκερ (αγγλ. Henry Alfred Kissinger), γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1923, είναι πρώην υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, ακαδημαϊκός και συγγραφέας. Έχει επίσης βραβευθεί με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1973 για τη συνεισφορά του στη διεκπεραίωση των διαπραγματεύσεων για τον τερματισμό του πολέμου στο Βιετνάμ. Ο Κίσινγκερ έγινε ευρύτερα γνωστός λόγω της ένθερμης υποστήριξής του στον “ρεαλισμό” στις διεθνείς σχέσεις και της αμφιλεγόμενης πολιτικής και διπλωματίας την οποίαν ακολούθησε. Ο Κίσινγκερ γεννήθηκε στη Γερμανία ως Χάιντς Άλφρεντ Κίσινγκερ (Heinz Alfred Kissinger) από γονείς εβραϊκής καταγωγής, οι οποίοι το 1938 διέφυγαν στις ΗΠΑ υπο την απειλή του ναζιστικού καθεστώτος. Αρχικά ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα στο “Χάρβαρντ”, αλλά παράλληλα συμμετείχε σε διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες και επιτροπές που αφορούσαν την εξωτερική πολιτική και ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα λόγια ενός “μεγάλου Ανθέλληνα” (!!!), που δεν πρέπει να ξεχάσουμε, του Χένρι Κίσινγκερ, "Ο λαός των Γκρεκών είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευτεί. Γι` αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί. Εννοώ να πλήξουμε τη γλώσσα του, την θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε την δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μην μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για μας". Ως πηγή της παραπάνω δήλωσης και του αντίστοιχου δημοσιεύματος, του Χένρι Κίσιγνκερ, υποδεικνύεται η αγγλόγλωσση τουρκική εφημερίδα «Turkish Daily News» της 17.2.97. Τον μύθο (διότι περί μύθου πρόκειται) τον κατάπιαν “αμάσητο” πολλά έντυπα, δημοσιογράφοι, σχολιαστές, πολιτικοί αναλυτές, blogs, κτλ. Ο Κίσινγκερ δεν άργησε να πληροφορηθεί, από συνεργάτη του περιοδικού «Πολιτικά Θέματα», ότι κυκλοφορούσε πλαστή δήλωσή του. Η διάψευσή του δημοσιεύτηκε στα «Πολιτικά Θέματα» (13.6.97): και λέει «Το απόσπασμα των δήθεν δηλώσεών μου, για το οποίο με πληροφορήσατε είναι ψευδές. Κάθε λέξη σ` αυτό είναι ένα ψεύδος και το νόημά του είναι επίσης ψευδές». Ωστόσο, η διάψευση αγνοήθηκε, και ο μύθος συνέχισε να αναμεταδίδεται. Τελικά, μπροστά στο θόρυβο που δημιουργήθηκε, ο δημοσιογράφος κ. Γιάννης Μαρίνος, αποφάσισε να ερευνήσει το θέμα. Έγραψε στον Κίσινγκερ, ο οποίος του απάντησε ότι πρόκειται για μύθο. Το κείμενο της απάντησης-διάψευσης έχει ως εξής: «Dear Mr. Marinos Thank you for your letter. As to the quote, there was no award ceremony, there was no speech and the alleged quote is entirely untrue. The whole thing is pure invention, and I expect you to correct it. Since you are the first to tell me where the quote came from, I have only today had the opportunity to correct it in the Turkish Daily News and I have done so. Sincerely yours, Henry A. Kissinger» Και η μετάφραση: «Αγαπητέ κύριε Μαρίνο, Ευχαριστώ για την επιστολή σας. Όσον αφορά το απόσπασμα, ούτε τελετή βραβεύσεώς μου υπήρξε, ούτε ομιλία μου και το προβαλλόμενο απόσπασμα είναι εξολοκλήρου αναληθές. Η όλη ιστορία είναι καθαρό εφεύρημα και αναμένω ότι θα προβείτε σε διόρθωση. Καθώς είσθε ο πρώτος που με πληροφορεί, από πού προήλθε το δημοσιευθέν απόσπασμα, μόλις σήμερα είχα την ευκαιρία να προβώ σε διόρθωση προς την «Turkish Daily News» και αυτό έπραξα. Ειλικρινά δικός σας, Χένρι Α. Κίσινγκερ» Θα μπορούσε να προσπεράσει κανείς τη διάψευση του κ. Χένρι Κίσινγκερ, λέγοντας ότι ο πονηρός διπλωμάτης, είπε ψέματα. Όμως, να είπε τάχα ψέματα και ο Έλληνας ανταποκριτής, που δεν βρήκε καμιά δήλωσή του, στο επίμαχο φύλλο της τουρκικής εφημερίδας;;; Ο κ. Γιάννης Μαρίνος, συνέχισε στην εντός της Ελλάδος διερεύνηση, του πώς προέκυψε αυτό το δημοσίευμα. Έτσι όπως ήταν επόμενο αναζητήθηκε η ταυτότητα της μηνιαίας εφημερίδας «Δικαίωμα», η οποία όπως προέκυψε, εκδίδεται στην Κομοτηνή από τον εκεί εδρεύοντα Σύλλογο Ιμβρίων, Τενεδίων, Κωνσταντινουπολιτών και Ανατολικών Θρακών. Μετά από πολυήμερες προσπάθειες, επετεύχθη επικοινωνία με την πρόεδρο της εφημερίδας, Σούλα Χρυσοστόμου, η οποία τον πληροφόρησε, ότι το δημοσίευμα της εφημερίδας της, δεν το πήρε από την τουρκική «Turkish Daily News», όπως προέκυπτε από τη διατύπωση του δημοσιευμένου κειμένου, αλλά το αναδημοσίευσε από την ημερήσια εφημερίδα της Κομοτηνής «Χρόνος». Ο εκδότης-διευθυντής της εφημερίδας “Χρόνος”, κ. Σταύρος Φανφάνης, όταν τον ανακάλυψε στο τηλέφωνο ο κ. Γιάννης Μαρίνος, τον πληροφόρησε ότι κι εκείνος το αναδημοσίευσε από ένα περιοδικό, που όμως δεν θυμόταν ποιο ήταν. Εδώ ήταν αναπόφευκτο να σταματήσει η έρευνα, η οποία επιβεβαιώνει τη διάψευση του Χένρι Κίσινγκερ, ότι ουδεμία έχει σχέση με την “δήθεν ομιλία” του, και με το προφανώς κατασκευασμένο περιεχόμενο της. Πρώτος αλλά όχι τελευταίος, επιχειρηματολογώντας υπέρ της ανάγκης να ξαναρχίσει η διδασκαλία των αρχαίων στο γυμνάσιο, ο κ. Θ. Σταυρόπουλος πρόταξε ως τίτλο στο άρθρο του μια συντομότερη, αλλά σαφώς ιδίου κλίματος δήλωση του Χένρι Κίσινγκερ, η οποία, κατ` αυτόν, είχε ειπωθεί το 1973, αμέσως μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Παρά του ότι, ο Χένρι Κίσινγκερ σε συνέντευξη του, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «The Harvard International Journal of Press Politics» («To Βήμα», 21.9.97), παραδέχεται ότι μπορεί να έχει πει, ως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, μερικά ψέματα, πράγμα όμως, το οποίο, όπως λέει, δεν τον ενοχλεί. Και μολονότι στο Βιβλίο του «Διπλωματία» (εκδόσεις Λιβάνη), διατυπώνει γενικότερες απόψεις και αντιλήψεις του, που δεν απέχουν και πολύ από αυτές στο “επίμαχο κείμενο” ή αλλιώς την επίμαχη δήλωσή του, το περιεχόμενο και η κατηγορηματικότητα της διάψευσης του Αμερικανού πολιτικού, δεν επιτρέπουν καμιά αμφιβολία για την ειλικρίνεια του. Και είναι προφανές, ότι πρέπει να συμπεράνουμε, ότι το υποτιθέμενο απόσπασμα της ομιλίας του, η δήλωση κατ’άλλους, είναι κατασκευασμένη, ποιος ξέρει από ποιους και για ποιο λόγο. Και παρά το γεγονός ότι η επίμαχη δήλωση δεν έγινε ποτέ (όπως φαίνεται), αυτό δεν απαλλάσσει τον παλαίμαχο πλέον διπλωμάτη, από τις σοβαρές ευθύνες του, για την "δεξιοτεχνική" προώθηση των γεωπολιτικών συμφερόντων των ΗΠΑ, τόσο στη χώρα μας και γειτονιά μας, όσο και στον υπόλοιπο πλανήτη. Από όλη την προηγούμενη αναφορά σε μία κατασκευασμένη “δήλωση” ενός Διπλωμάτη, συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι το πολιτιστικό στοιχείο, η κουλτούρα ενός λαού, λαμβάνονται σοβαρά υπόψιν κατά τον σχεδιασμό, δίνοντας το μέγεθος και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του ορίου της “ανοχής” του, όταν σχεδιάζεται η αλλοτρίωσή του, η υποδούλωσή του, και γενικότερα η διαβίωσή του υπο καθεστώς “οικονομικής κατοχής” ή γενικότερα κατοχής. Ο Χένρι Κίσινγκερ μιλώντας στην “The Daily Squib” τονίζει: "Οι ΗΠΑ χτυπούν εμμέσως τη Κίνα και τη Ρωσία, ενώ το τελευταίο χτύπημα θα είναι απέναντι στο Ιράν που είναι και ο βασικός εχθρός του Ισραήλ. Δώσαμε (οι ΗΠΑ) το δικαίωμα στην Κίνα και τη Ρωσία να αυξήσουν τη στρατιωτική τους δύναμη. Ο επικείμενος πόλεμος θα είναι σκληρός και ο νικητής ο εξής, ένας, εμείς. Η Ε.Ε γνωρίζει καλά τι έρχεται και βιάζεται να δημιουργήσει ένα σχηματισμό τύπου υπερ-κράτους, που θα τις δώσει ευκαιρίες αλλά κυρίως θα εγγυηθεί την επιβίωσή της. Αν είστε ένας απλός άνθρωπος το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να προετοιμαστείτε για πόλεμο και να μετακομίσετε στην επαρχία ζώντας σε φάρμα. Καλό θα ήταν να έχετε μαζί σας και όπλα για να αντιμετωπίσετε τις ορδές των πεινασμένων. Αν ανήκετε στην “ελίτ”, τότε θα υπάρχουν για εσάς ειδικά καταφύγια, ωστόσο και σε αυτά θα υπάρχει κίνδυνος. Το σχέδιο είναι να καταληφθούν πάνω από επτά χώρες της Μέσης Ανατολής για τους πόρους τους. Είναι βέβαιο ότι η Κίνα και η Ρωσία δεν θα το επιτρέψουν και κάποια στιγμή θα παρέμβουν. Αν όλα πάνε όπως τα θέλουμε η μισή Μέση Ανατολή θα γίνει Ισραηλινή. Από τις στάχτες του πολέμου θα οικοδομηθεί μια νέα κοινωνία, μία υπερδύναμη και μία παγκόσμια κυβέρνηση. Οι ΗΠΑ έχουν όλα όσα χρειάζονται ώστε να είναι αυτή η μοναδική υπερδύναμη". Τάδε έφη κατ’έτος ... ο Χένρι Κίσινγκερ. Το εάν τα γεγονότα όμως, επαληθεύουν ή όχι τίς εκτιμήσεις και εν πολλοίς τίς επιθυμίες του γηραιού διπλωμάτη (ετών 89 σήμερα), όταν μας παροτρύνει να ετοιμαστούμε, εν ολίγοις, για παγκόσμιο πόλεμο, είναι άξιο προσοχής ;;; Το γενικό επιτελείο των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων «εκτιμά» πως η στρατιωτική δράση κατά του Ιράν θα ξεκινήσει μέσα στο καλοκαίρι του 2012, και καθώς το Ισραήλ δεν έχει τα κατάλληλα μέσα για να καταστρέψει την υποδομή του Ιράν, το ρωσικό επιτελείο θεωρεί την αμερικανική εμπλοκή ως αναπόφευκτη. Τα μεγάλα στρατιωτικά γυμνάσια Kavkaz-2012 που ετοιμάζει η Ρωσία για τον ερχόμενο Σεπτέμβριο του 2012, αλλά οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η ανάπτυξη των μέσων και του προσωπικού, έχει ξεκινήσει ήδη, κυρίως λόγω του ευμετάβλητου γεωστρατηγικού κλίματος στην περιοχή εξαιτίας της  επαπειλούμενης στρατιωτικής επίθεσης στο Ιράν. Οι πολεμικές προετοιμασίας της Μόσχας πάντως συνεχίζονται με αμείωτη ένταση. Στο Ιράν, αφότου «Κλήρος και Λαός» ανέτρεψαν τη Μοναρχία του Σάχη της Περσίας, το 1979, η απεξάρτησή του από τη Δύση αφύπνισε και εξέθρεψε τη “φιλοδοξία” τού καθεστώτος του, να εξελιχθεί σέ περιφερειακή ηγέτιδα δύναμη του σιιτικού κλάδου του Ισλάμ, προσδίδοντας, όμως, επιπρόσθετα στη στρατηγική αυτή, έντονα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά χαρακτηριστικά και στόχους. Στο «Σιιτικό Σύστημα» έχουν ώς τώρα ενταχθεί η Συρία, το Νότιο Ιράκ, η Χαμάς στη Γάζα, η Χεζμπολάχ στον Λίβανο και οι σιιτικές θρησκευτικές μειονότητες στην Τουρκία, και σ’ όλες τις χώρες του ευρύτερου Μεσανατολικού Χώρου. Τό Ιράν θα είναι ικανό να αποκτήσει, (εάν δεν έχει, ήδη αποκτήσει) στο εγγύς προβλεπτό μέλλον, το πρώτο πυρηνικό του όπλο, με άμεση προοπτική περαιτέρω ενίσχυσης του οπλοστασίου του. Η βεβαιότητα αυτής της ικανότητάς του, οπλίζει την ιρανική ηγεσία, ώστε να αντιμετωπίζει τα μέτρα της Δύσης με έπαρση και προκλητικότητα. Μόλις πριν λίγες ώρες το ιρανικό ειδησιογραφικό πρακτορείο “Fars” ανακοίνωσε πως το Ιράν αποφάσισε πως κανένα πολεμικό πλοίο οποιασδήποτε χώρας δεν θα μπορεί να εισέρχεται στον Κόλπο εκτός αν έχει λάβει την άδεια του Ιράν. Η βασική ιδέα του νομοσχεδίου είναι ότι για να εισέλθει κάποιο πολεμικό πλοίο στον Κόλπο θα πρέπει να έχει την άδεια του Ιράν, διαφορετικά τα πλοία του ιρανικού Ναυτικού θα το εμποδίσουν. Αλλά αυτό είναι εύκολο να το λες και πολύ δύσκολο να το πράττεις!!! Μπορεί να έχει απρόβλεπτη εξέλιξη, για την ειρήνη στην περιοχή του περσικού Κόλπου, η απόφαση της ναυτικής δύναμης των “φρουρών της επανάστασης” του Ιράν, να “υποχρεώσουν” το αμερικανικό αεροπλανοφόρο USS CVN-65 Enterprise, να "απαντήσει" σέ ερωτήσεις των Ιρανών, στο ναυτικό σταθμό του Sepah, πριν του επιτραπεί να εισέλθει στον Περσικό Κόλπο. Είναι η πρώτη φορά που οι Ιρανοί ζητούν από τα σκάφη του αμερικανικού Ναυτικού για να εισέλθουν στο Κόλπο την άδειά τους, και είναι άγνωστο, εάν το αμερικανικό αεροπλανοφόρο και η ομάδα των σκαφών που το συνοδεύουν, θα δεχθούν να απαντήσουν στίς ερωτήσεις των "φρουρών της επανάστασης". Οι ΗΠΑ θα προστατεύουν πάντοτε το Ισραήλ και τα ζωτικά συμφέροντά τους στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τον Περσικό Κόλπο, ακόμη και με τη χρήση βίας. Σύμφωνα με την ισραηλινή ιστοσελίδα “Debkafiles”, στη συνάντηση Ομπάμα-Ερντογάν στη Σεούλ, που κράτησε δύο ώρες και 15 λεπτά, ο Αμερικανός πρόεδρος ζήτησε από τον Ερντογάν, να μεταφέρει στην επίσκεψή του στη Τεχεράνη, στον Ανώτατο ηγέτη του Ιράν Αγιατολάχ Αλί, το μήνυμα των έξι σημείων τα οποία περιγράφουν τα εξής: Ι Το Ιράν πρέπει να δεχτεί άμεσα να γίνουν συνομιλίες για το πυρηνικό του πρόγραμμα, αποδεικνύοντας ότι επιζητά μια συμβιβαστική λύση. ΙΙ Αρνητική αντίδραση του Ιράν θα σταματούσε οποιαδήποτε προσπάθεια επικοινωνίας. Ο Ομπάμα είπε στον Ερντογάν να μεταφέρει στη Τεχεράνη ότι σ΄ αυτή τη θέση συμφωνούν τόσο η Μόσχα ,όσο και το Πεκίνο. ΙΙΙ Οποιαδήποτε συμφωνία απαιτεί από το Ιράν να παγώσει, αν όχι να καταστρέψει, οποιαδήποτε δραστηριότητα γύρω από το πυρηνικό του πρόγραμμα. Στην είσοδο των Στενών του Χορμούζ έχει συγκεντρωθεί μια εντυπωσιακή αμερικανική αεροναυτική δύναμη, η οποία είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να συναντήσει καμία σοβαρή αντίσταση από τις αντίστοιχες ιρανικές δυνάμεις σε περίπτωση που έχουμε "θερμή" κλιμάκωση. Η Ομάδα Μάχης Αεροπλανοφόρου CVN USS John C. Stennis αποτελούμενη από το καταδρομικό USS Antietam (CG-54) κλάσης Ticonderoga, τα αντιτορπιλικά USS Wayne E. Meyer (DDG-108), USS Dewey (DDG-105), USS Kidd (DDG-100), USS Milius (DDG-69) κλάσης Arleigh Burke και την φρεγάτα USS Jarrett (FFG-33) κλάσης Oliver Hazard Perry, αποτελούν μία δύναμη πυρός, που απλά δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το ιρανικό Ναυτικό. Όμως η μεγάλη αμερικανοϊσραηλινή άσκηση έχει ήδη ξεκινήσει και τείνει στο πέρας της. Ο αντιπτέραρχος Frank Gorenc διοικητής της αμερικανικής Αεροπορίας που σταθμεύει στην Ευρώπη (USAFE), επισκέφτηκε το Ισραήλ και οριστικοποίησε τις τελευταίες λεπτομέρειες που προβλέπουν μεταξύ άλλων και την ανάπτυξη στο Ισραήλ αρκετών χιλιάδων Αμερικανών στρατιωτών. Οι ΗΠΑ επιχειρούν ξαφνικά να θωρακίσουν από βολές βαλλιστικών βλημάτων το Ισραήλ, και η τελευταία φορά που είχε γίνει αυτό ήταν το 1991, στον Α΄Πόλεμο του Κόλπου, και αυτό με σχετική επιτυχία, καθώς τα αντιβαλλιστικά όπλα της εποχής (βασικά το Patriot PAC-2) δεν ήταν τόσο αποτελεσματικά. Την ψυχολογία των Ισραηλινών ότι είναι περικυκλωμένοι, επέτειναν, η “Αραβική Άνοιξη”, με τους κινδύνους ανατροπής των έως τώρα ισορροπιών, η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από τον ΟΗΕ, η ρήξη της “στρατηγικής συμμαχίας” με την Τουρκία, και η γενικότερη ρευστότητα και αστάθεια στην οποία εισέρχεται η ανατολική Μεσόγειος, μετά τον εντοπισμό των πλουσίων κοιτασμάτων των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων. Στο δεύτερο όμορο μέτωπο, συνεχίζεται αμείωτη, η κλιμάκωση των πιέσεων των Δυτικών πρός την Συρία, με νέα έντονη κριτική στο καθεστώς Άσαντ για τις πρόσφατες επιθέσεις εναντίον αμάχων, που άσκησε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι-μουν, και κάλεσε την κυβέρνηση της Δαμασκού, να σεβαστεί τη δέσμευσή της, να σταματήσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Συρίας στα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) Μπασάρ Τζααφάρι απαίτησε από την Τουρκία, την Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και τις χώρες της Δύσης να σταματήσουν τις προσπάθειες υπονόμευσης της ειρηνευτικής αποστολής του πρώην Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν (γνωστός και μη εξαιρετέος είς τούς Έλληνες και τους Κυπρίους), μέσω της χρηματοδότησης και υποστήριξης των αντικαθεστωτικών και έγγραφη δέσμευση των τελευταίων ότι δεν θα εκμεταλλευθούν την αποχώρηση του Στρατού που θα προκύψει από μία συμφωνία. Φαίνεται ότι απανταχού της γής όταν υπάρχει “πρόβλημα”, ο Κόφι Ανάν και τα “σχέδιά” του είναι παρόντα για να “βοηθούν” τους απόρους. Και βέβαια πάντα θα υπάρχουν δωσίλογοι ανά την υφήλιο, οι οποίοι θα υποστηρίζουν αυτά τα “σχέδια”, όπως το σχέδιο Ανάν για την Κύπρο. Το “σχέδιο” του Κ. Ανάν για την Συρία, προβλέπει ένα “ειρηνευτικό σχέδιο” έξι (6) μηνών, αρχής γενομένης στίς 10 Απριλίου του 2012, όπου οι κυβερνητικοί του Άσαντ, θα είναι υποχρεωμένοι να αποσύρουν στρατεύματα από συγκεκριμένες πόλεις. Που είσαι ΓΑΠ να επαναλάβεις το μεγάλο “ναι” στο νέο σχέδιο Ανάν για την Συρία ;;; Εξ όλων των προαναφερομένων, είναι πολύ πιθανό να επιβεβαιωθεί η “εκτίμηση”, άν όχι ή “δήλωση της γνώσης”, σχεδίων ανακατάταξης γεωπολιτικών ισορροπιών στην περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, δια της ρήσης του Χένρι Κίσινγκερ: “ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΓΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ” !!!

Συνέντευξη τύπου του Πάνου Καμμένου στα Χανιά 8/4/2012

http://aneksartitoi-ellines.blogspot.com/2012/04/842012_09.html

Μεγάλη Δευτέρα: Μηνύματα της ημέρας

http://www.madata.gr/epikairotita/social/185997.html

Η Μεγάλη Δευτέρα είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε τον Ιωσήφ, όπου τα αδέρφια του τον πουλάνε δούλο, βρίσκεται στην Αίγυπτο, η γυναίκα του κυρίου του, Πετεφρή, του επιτίθεται ερωτικά, αυτός την αποπέμπει, κλείνεται στη φυλακή, ερμηνεύει τα όνειρα του Φαραώ για τις παχιές και τις ισχνές αγελάδες, γίνεται στη συνέχεια ουσιαστικά πρωθυπουργός της Αιγύπτου, σώζει τον πατέρα του Ιακώβ, τ' αδέρφια του και όλο το λαό του Ισραήλ.

Η Εκκλησία, προβάλλοντας το υπόδειγμα του Ιωσήφ, μας δείχνει το ήθος της, που δεν είναι άλλο από την προσπάθεια απόκτησης της εσωτερικής ελευθερίας, και τον παραλληλίζει με τον Χριστό.
Η υμνολογία της Αγίας και Μεγάλης Δευτέρας έχει κατ’ αρχήν χαρακτήρα εισαγωγικό στη Μεγάλη Εβδομάδα. Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δυο γεγονότα:
1. Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιου του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή του ωραίου στο σώμα και στη ψυχή. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτεια του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του. Τα αδέλφια του Ιωσήφ τον φθονούσαν, γι’ αυτό τον έριξαν μέσα σ’ ένα λάκκο και κατόπιν τον πούλησαν σε Αιγύπτιους εμπόρους. Υπέφερε πολλά, όμως στο τέλος δοξάστηκε κι έγινε άρχοντας της Αιγύπτου. Ο Ιωσήφ θεωρείται τύπος του Χριστού για τα παθήματα, την αρετή του, την πραότητα και την ανεξικακία του. Και ο Κύριος φθονήθηκε από τους αρχιερείς, τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους και αφού υπέφερε πολλά για τη σωτηρία μας δοξάστηκε με την Ανάστασή Του.
2. Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός. Σύμφωνα με την ευαγγελική διήγηση, το θαύμα αυτό έγινε την επομένη της εισόδου του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα. Ο Χριστός βλέποντας στο δρόμο μια συκιά, πήγε κοντά της, μα δε βρήκε παρά μόνο φύλλα.
Της λέει τότε: «Ποτέ πια μην ξαναβγάλεις καρπό!» Κι αμέσως ξεράθηκε η συκιά. Εκείνη η άκαρπη συκιά συμβόλιζε τη συναγωγή των Ιουδαίων που δεν είχε να παρουσιάσει πνευματικούς καρπούς και γι’ αυτό καταδικάστηκε από τον Κύριο. Συμβόλιζε ακόμα και κάθε άνθρωπο που δεν έχει πνευματική καρποφορία. Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραελιτικου λάου που ήταν άκαρποι από κάλα έργα.
Το Ευαγγέλιο του Όρθρου της Μ. Δευτέρας αφηγείται όχι μόνο το επεισόδιο της συκής αλλά και τις παραβολές των δύο γιων (Ματθ. 21, 28-32) και των κακών γεωργών (Ματθ. 21, 33-46) μέσο των οποίων ο Κύριος προείπε την απόρριψη Του ισραηλιτικό λαό. Οι παραβολές αυτές ελέχθησαν την ημέρα μετά την Κυριακή των Βαΐων και γι’ αυτό η Εκκλησία όρισε να διαβάζονται την Μ. Δευτέρα.


Ντίνα Κ.

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΣΤΟ ΄ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ (VIDEO)

http://agioritikovima.gr/%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99-%CE%96%CE%A9%CE%97%CE%A3/5840-i-ebntomanta-t%CE%BFn-path%CE%BFn-to-agio-oros

Του Γιώργου Θεοχάρη
Η άγιες μέρες του Πάσχα στο ΄΄περιβόλι΄΄ της Παναγιάς είναι πραγματικά ένα μοναδικό βίωμα. Οι πολύωρες  Ιερές ακολουθίες με τους εξαίσιους βυζαντινούς ύμνους και  τους μοναχούς στα κελιά και στα απόκρημνα ασκητήρια,  μέσα στην νύχτα με τις λαμπάδες στο χέρι, διασχίζοντας τα πυκνόφυτα μονοπάτια του Αγίου Όρους, δημιουργούν ένα σκηνικό κατάνυξης, δέους και περισυλλογής.

Το ρεπορτάζ  έγινε από τον δημοσιογράφο και  γενικό διαχειριστή του agioritikovima.gr Γιώργο Θεοχάρη μέσα από τον τηλεοπτικό σταθμό MEGA που συνεργάζεται. Μιλούν ηγούμενοι και ασκητές από Μονές και ασκηταριά.

Δείτε το βίντεο:

Η ανάκληση του Γερμανού πρέσβη στο Βερολίνο και ο αντιγερμανισμός στην Ελλάδα

http://www.antinews.gr/2012/04/09/155382/
Μου λένε, ότι ο μέχρι πρότινος Γερμανός πρέσβης, ανακλήθηκε άρον-άρον, γιατί δεν μπόρεσε να μεταφέρει εγκαίρως στο Βερολίνο το αντι-γερμανικό αίσθημα που σιγοβράζει στην ελληνική κοινωνία. Ούτε ασφαλώς έκανε τίποτα για να το συγκρατήσει.
Προσωπικά δεν πιστεύω αυτές τις θεωρίες. Νομίζω ότι οι Γερμανοί έχουν αποφασίσει να μας εξωθήσουν στα άκρα. Εκτός κι αν είναι τόσο υπερφίαλοι ώστε πιστεύουν πώς με τις πατρικές…νουθεσίες του Σόιμπλε, θα «συνετίσουν» το εκλογικό σώμα, επαναφέροντας τη χώρα στην…σωστή πορεία. Το ακριβώς αντίθετο επιτυγχάνουν. Αυτοί και οι συνοδοιπόροι τους στο IMF που επιχειρούν να πατρονάρουν στα μέτρα τους το αποτέλεσμα της κάλπης.
Την περασμένη εβδομάδα είχαμε βροχή δηλώσεων, συστάσεων και κινδυνολογικών προβλέψεων σχετικά με τις εκλογές στην Ελλάδα. Το αποτέλεσμα είναι να απογειωθούν δημοσκοπικά τα κόμματα, παλαιότερα ή νεοπαγή που σηκώνουν ανέξοδα την παντιέρα του «αντιμνημονιακού αγώνα». Λίγο ακόμη να συνεχιστεί αυτό το καλαμπούρι και θα δούμε τον Τσίπρα με διψήφιο ποσοστό. Διότι όταν έχεις ταπεινώσει, εξουθενώσει και επί της ουσίας έχεις αιχμαλωτίσει, σε Γολγοθά διαρκείας, έναν λαό, δεν πας να του πεις και τι να ψηφίσει…για το καλό του!!!
Είναι τόσο προφανείς οι καταστροφικές συνέπειες αυτής της διεθνούς «πίεσης», που φιλοτεχνεί με εκβιαστικό τρόπο ως «δανειακό μονόδρομο» την συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ,  ώστε αρχίζω να πιστεύω ότι οι πιστωτές το κάνουν επίτηδες. Σε περίπτωση δηλαδή που καταγράψουν υψηλά ποσοστά τα αντιμνημονιακά σχήματα και δεν αποσπάσει αυτοδυναμία η ΝΔ, να έχουν ένα εύκολο άλλοθι για να μας τραβήξουν την πρίζα. Να χτίσουν δηλαδή την αναγκαία «νομιμοποιητική βάση» για την τελική τιμωρία του ελληνικού λαού…
Ειλικρινά δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι δεν βλέπουν στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και την Ουάσιγκτον πώς η επιχείρηση χειραγώγησης της κοινής γνώμης φέρνει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Και δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνονται οι δανειστές ότι έτσι ακριβώς επιταχύνεται ο συνολικότερος εκτροχιασμός, πολιτικός και κοινωνικός, της Ελλάδας. Εκτός κι αν έχουν αποφασίσει να μας πετάξουν μια ώρα αρχύτερα από την Ευρωζώνη…
Υπό την έννοια αυτή (αλλά και όχι μόνον αυτή…) θεωρώ απαράδεκτη την υπογραφή και την κοινοβουλευτική υπερψήφιση του εξωδικαστικού συμβιβασμού, με την Siemens.  Ενός κατ΄όνομα συμβιβασμού που αποτελεί κατάφωρη κοροϊδία και πραγματικό όνειδος για κυβέρνηση κράτους που θέλει να λέγεται πολιτισμένο και ανεξάρτητο.
Ακόμη και η συμφωνία Παμπούκη που προέβλεπε καταβολή σημαντικού ποσού μετρητών, ήταν καλύτερη από αυτό το εξάμβλωμα που πέρασε από τη βουλή και το οποίο χειρίστηκε προσωπικά ο Ευάγγελος Βενιζέλος με πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης του.
Και διερωτάται κανείς γιατί δεν ανέλαβε την όλη διαπραγμάτευση  η επόμενη κυβέρνηση, με νωπή λαϊκή εντολή, που θα της έδινε καλύτερα περιθώρια ελιγμών.
Την ώρα που ο Σόιμπλε μας κουνάει το δάχτυλο, δεν είναι δυνατόν να δίνεται συγχωροχάρτι στο μακρύ χέρι του γερμανικού κράτους που  απέσπασε με λαδώματα πολιτικών χρυσοφόρα συμβόλαια εις βάρος του Έλληνα φορολογούμενου.
Με τέτοιες δουλικές συμπεριφορές είναι ίσως φυσιολογικό  να νομίζουν οι Γερμανοί ότι απευθύνονται σε καρπαζοεισπράκτορες υπηκόους και μπορούν να τους υπαγορεύουν τι θα ψηφίσουν…
Γιώργος Χαρβαλιάς

Αυτά είναι τα 5 χαράτσια που θα πληρώσουν οι Έλληνες μετά τις εκλογές

http://olympia.gr/2012/04/09/%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AC-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-5-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1-%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%BF%CF%85/ 
Μέχρι τέλος του χρόνου θα πρέπει να καταβάλουν στα δημόσια ταμεία 3,5 δισ. ευρω
 Διαβάστε μέχρι πότε θα πρέπει να πληρωθούν …
– Φορολόγηση των εκτός σχεδίου οικοπέδων και αγροτεμαχίων σχεδιάζει μεταξύ άλλων το υπ. οικονομικών Πέντε χαράτσια περιμένουν εκατομμύρια νοικοκυριά που αμέσως μετά τις εκλογές θα κληθούν να πληρώσουν για τις ακίνητες περιουσίες τους:
1. Το Ενιαίο Τέλος Ακινήτων του έτους 2009. Περίπου 1,28 εκατομμύρια φορολογούμενοι θα παραλάβουν τα «ξεχασμένα» εκκαθαριστικά σημειώματα για την καταβολή του ΕΤΑΚ 2009. Θα το πληρώσουν οι άγαμοι που την 1η Ιανουαρίου 2009 είχαν ακίνητη περιουσία αντικειμενικής αξίας άνω των 100.000 ευρώ και οι έγγαμοι με ακίνητα αξίας άνω των 200.000 ευρώ. Σημειώνεται ότι έχουν ήδη εκκαθαριστεί 2.920.000 δηλώσεις από 3.946.646 ιδιοκτήτες και έχουν βεβαιωθεί φόροι ύψους 278,97 εκατ. ευρώ.
2. Την έκτακτη εισφορά στη μεγάλη ακίνητη περιουσία του έτους 2009. Οσοι είχαν στην κατοχή τους την 1η Ιανουαρίου 2009 ατομική ακίνητη περιουσία αντικειμενικής αξίας άνω των 400.000 ευρώ, με τα εκκαθαριστικά σημειώματα του ΕΤΑΚ του 2009 θα πληρώσουν και έκτακτη εισφορά. Η έκτακτη εισφορά επιβάλλεται κλιμακωτά με συντελεστές από 0,1% έως 0,9%, ανάλογα με το ύψος της περιουσίας.
3. Τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας του 2010. Περισσότεροι από 100.000 φορολογούμενοι, οι οποίοι κατείχαν την 1η Ιανουαρίου 2010 ακίνητα συνολικής αντικειμενικής αξίας άνω των 400.000 ευρώ, θα λάβουν τον «λογαριασμό» του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας έτους 2010.
4. Τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας του 2011. Πάνω από 600.000 φορολογούμενοι που κατέχουν ακίνητα αξίας άνω των 200.000 ευρώ θα παραλάβουν και άλλα εκκαθαριστικά σημειώματα για την πληρωμή του ΦΑΠ του 2011.
5. Το Ειδικό Τέλος Ακινήτων για το 2012 που επιβάλλεται και εισπράττεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Το τέλος θα καταβληθεί σε 5 ίσες δόσεις.
Μέσα στον Απρίλιο, οι ιδιοκτήτες θα λάβουν το ραβασάκι της ΔΕΗ με την πρώτη δόση του τέλους ακινήτων που θα πρέπει να πληρώσουν εντός του Μαϊου. Σύμφωνα με πληροφορίες του Εθνους, η γενική γραμματεία πληροφοριακών συστημάτων έχει ήδη έτοιμα προς αποστολή 270.000 σημειώματα του ΕΤΑΚ του 2009, για την είσπραξη εσόδων περίπου 10 εκατ. Ευρώ. Η αποστολή τους αναμένεται να ξεκινήσει τον Μάιο ενώ το καλοκαίρι οι ιδιοκτήτες ακινήτων θα κληθούν να πληρώσουν τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας του 2010 και του 2011.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα, στα σχέδια του υπουργείου οικονομικών είναι και η φορολόγηση των εκτός σχεδίου οικοπέδων και αγροτεμαχίων ενώ εξετάζονται και αλλαγές στους συντελεστές του φόρου μεταβίβασης, μείωση ή και κατάργηση του αφορολόγητου
hellenicrevenge.blogspot.com

H Βόρεια Κορέα έτοιμη για την εκτόξευση του πυραύλου - Ο πλανήτης κρατάει την ανάσα του!

http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=38725&Itemid=139

Την ανάσα του κρατάει ο πλανήτης, καθώς πριν λίγα λεπτά μεταδόθηκε ότι ο βορειοκορεατικός πύραυλος, ο οποίος κατά την Βόρειο Κορέα θα θέσει σε τροχιά δορυφόρο και κατά τους υπολοίπους αφορά τη δοκιμή βαλλιστικού όπλου, παρά τις αμερικανικές, ιαπωνικές και νοτιοκορεατικές απειλές περί κατάρριψής του, τοποθετήθηκε στην πλατφόρμα εκτόξευσης!
Ξένοι δημοσιογράφοι οι οποίοι έχουν προσκληθεί από την βορειοκορεατική κυβέρνηση στο διαστημικό κέντρο του Τονγκτσάνγκ-ρι (βορειοδυτικά), μετέδωσαν ότι ο τεράστιος πύραυλος μεταφέρθηκε μέσα στη νύχτα και τα ξημερώματα τοποθετήθηκε στην πλατφόρμα εκτόξευσης!
Οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών (σχετική αναφορά ΝSA) αναφέρει ότι η Βόρειος Κορέα έχει επιτύχει να κατασκευάσει πυρηνικό όπλο στις διαστάσεις του βαλλιστικού πυραύλου που θα εκτοξευθεί. Μέχρι τώρα υπολόγιζαν ότι τα πυρηνικά της Βόρειας Κορέας μπορούσαν να εκτοξευθούν μόνο με βόμβες ελεύθερης πτώσης.
Σύμφωνα με τις βορειοκορεατικές αρχές, ο ύψους 30 μέτρων και διαμέτρου 2,5 μέτρων πύραυλος αναμένεται να θέσει σε τροχιά στο διάστημα από τις 12 ως τις 17 Απριλίου, δορυφόρο παρατήρησης της Γης, ο οποίος θα συλλέξει πληροφορίες για τις καλλιέργειες, τα δάση και τους φυσικούς πόρους της Βόρειας Κορέας.
Οι δημοσιογράφοι κατάφεραν να πλησιάσουν σε απόσταση μικρότερη των 50 μέτρων από το σημείο της εκτόξευσης και να δουν από κοντά το δορυφόρο.
Είναι η πρώτη φορά που οι βορειοκορεατικές αρχές επέτρεψαν σε περίπου 50 ξένους ανταποκριτές να μεταβούν με ειδικό για την περίσταση τρένο στο νέο διαστημικό κέντρο που κατασκευάστηκε στη χερσόνησο του Σολσάν, περίπου 50 χλμ από τα κινεζικά σύνορα.
Οι βορειοκορεατικές αρχές οργάνωσαν τη χωρίς προηγούμενο επίσκεψη αυτή για να δείξουν ότι ο πύραυλος Unha-3, δεν είναι βαλλιστικός, όπως ισχυρίζονται οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, κυρίως η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ιαπωνίας ανακοίνωσαν ότι τα αντιαεροπορικά συστήματα Patriot PAC3 βρίσκονται έτοιμα σε θέσεις διασποράς σε διάφορα σημεία της επικράτειας, αλλά η Βόρεια Κορέα έχει προειδοποιήσει ότι όποιος τολμήσει να κτυπήσει τον βορειοκορεατικό πύραυλο θα αντιμετωπίσει άμεσα την δύναμη και την οργή της Βόρειας Κορέας. Που σημαίνει ότι πλέον απειλούν ευθέως με πυρηνικό κτύπημα.
Πρόκειται για το κλασικό ψυχροπολεμικό πυρηνικό chicken game, το οποίο όμως θέλει δύο υπερδυνάμεις για να μην φτάσει στο τέλος. Το νευρικό καθεστώς της Β.Κορέας δεν είναι βέβαιο ότι δεν θα αντιδράσει σπασμωδικά...
Μέχρι την Πέμπτη, είχαν αναπτυχθεί σε τέσσερα σημεία: Στη νήσο Ισιγκάκι, στη Νάχα, στη Μιγιάκο και τη Νάντζο. Μαζί με τα καταδρομικά με το σύστημα Aegis και αντιβαλλιστικά βλήματα SM3, τα «Μιόκο», «Τσοκάϊ» και «Κιρισίμα»,  παρατάσσουν ένα πυκνό σύστημα δίκτυο αντιαεροπορικής κάλυψης, ενόψει της εκτόξευσης του πυραύλου από τη Βόρεια Κορέα.
Σύμφωνα με κινεζικές πηγές, το καταδρομικό «Kirishima» απέπλευσε πριν οκτώ ημέρες από τη ναυτική βάση Γιοκοσούκα, με κατεύθυνση την ανατολική Κινεζική Θάλασσα. Σύντομα θα ενισχυθεί από δύο ακόμα πλοία της κλάσης.
Το υπουργείο Άμυνας της Ιαπωνίας θα στείλει και μαχητικά αεροσκάφη F-15J για την αεροπορική κάλυψη των καταδρομικών με το σύστημα μάχης Aegis.
Αντίστοιχα έχουν αναπτυχθεί και σκάφη του αμερικανικού Στόλου του Ειρηνικού με σύστημα AEGIS μεταξύ Βόρειας Κορέας και Αλάσκας.
«Η εκτόξευση πλησιάζει. Είναι πιθανό η ημέρα εκτόξευσης του πυραύλου να είναι η 12η ή η 13η Απριλίου. Δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ το δικαίωμα εκτόξευσης πυραύλων για ειρηνικούς σκοπούς, ένα νόμιμο δικαίωμα για ένα κυρίαρχο κράτος που αποτελεί σημαντικό βήμα για την οικονομική μας κατάσταση» δήλωσε εκπρόσωπος του καθεστώτος της Πιονγκγιάνγκ.
Αντίστοιχα προετοιμάζεται και η Νότια Κορέα «Προετοιμάζουμε τα μέσα για την παρακολούθηση της τροχιάς του πυραύλου και θα τον καταρρίψουμε αν παρεκκλίνει της προβλεπόμενης πορείας και υπάρξει πιθανότητα να πέσει το έδαφός μας», τόνισε εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας της χώρας…
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

[Ένα Κακόγουστο αστείο] Η Ελλάδα για πώληση στο eBay - Τελευταία προσφορά στα $ 77, 877.77

http://heilgapormindthegap.blogspot.com/2012/04/ebay-48000.html

[Ένα Κακόγουστο αστείο] Η Ελλάδα για πώληση στο eBay - Τελευταία προσφορά στα $ 77, 877.77

From HEIL GAP ( or mind the GAP )

Ένα Κακόγουστο αστείο με μια ανάρτηση η οποία προσέφερε την χώρα μας προς πώληση , κυκλοφόρησε προς πώληση στον γνωστό διαδικτυακό τόπο πωλήσεων e-bay .

Μα … ποιοι φιλέλληνες ….

Που βρίσκονται τώρα οι …. " είμαστε όλοι Έλληνες τώρα ";

Απλά …. παγκοσμίως ...  σήμερα έβγαλαν όλοι τα απωθημένα τους …. εναντίον της χώρας  μας ….

Πχ … οι Άγγλοι που θεωρούν ότι έτσι θα αποκτήσουν και την υπόλοιπη συλλογή των ελγινείων … οι τούρκοι παπαγάλισαν κάτι από τις προκλητικές δηλώσεις του @λητη του μπεγλιτη για τον 77 χρόνο αυτόχειρα ….. γενικά ……. ότι προτίθενται να αγοράσουν αργότερα και μερικά ιταλικά νησιά … 

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Από τις λεπτομέρειες του είδους προς πώληση :

Προσφέρω τη χώρα μου για πώληση.

Ότι έχει απομείνει από αυτήν  ούτως ή άλλως.

Ελαφρώς χρησιμοποιημένη , με χαμηλούς μισθούς, χαμηλές συντάξεις, χαμηλές προσδοκίες. Πολλή ηλιοφάνεια, εντούτοις όμως ελεύθερη προς το παρών .

Πολλοί φυσικοί πόροι, ορυκτά κ.λπ. που είναι ακόμα ανέγγιχτοι.

Γραφειοκρατία στις καλύτερες στιγμές της.

Μεγάλη δωροδοκία-που -κινεί το σύστημα, πάνω από 20 χρόνια εμπειρίας.

Η υπακοή στο ΔΝΤ, τραπεζίτες και της Τρόικας είναι εγγυημένη, χωρίς πολλές ερωτήσεις.

Ο αγοραστής θα πάρει δωρεάν 300 πολιτικούς, άριστα εκπαιδευμένους στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών των σκανδάλων.

Και δωρεάν τα ελληνικά ομόλογα με εξαιρετικά υψηλή διεθνή τιμή αγοράς. (Δηλαδή για κομφετί.)

Θα παράσχω το καλύτερο δυνατό πιστοποιητικό που έχετε φανταστεί ποτέ, ίσως ακόμη εάν ζητήσετε και ένα πιστοποιητικό ειδικής κατασκευής ..

( Υπονοώντας την γνωστή βρωμο-δουλειά μεταξύ Goldman Sachs – Ααρών Αβουρή... (Σημίτη) και παπά-demon (παπαδημ(ι)ου, όταν η Goldman Sachs παραποίησε τα βιβλία στην Ελλάδα για να κρύψει το πραγματικό πρόβλημα του χρέους . )
 
Υ.Γ.
Δεν κρατώ κακιά .

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = 

Αργότερα η δημοπρασία είχε αφαιρεθεί διότι και καλά …. παραπονέθηκε η κυρίαρχος μας Bavaria Sachs ( black humor ).
« χαμηλό επίπεδο λυπάμαι »

HEIL GAP ( or mind the GAP )

"ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ", ΚΡΑΥΓΑΖΕΙ ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΛΕΒΕΝΤΟΠΑΠΑΣ ΥΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΣ ΤΟΝ ΚΑΜΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2012/04/blog-post_827.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2Fhellas-orthodoxy+%28Hellas-Orthodoxy%29

Γεια σου ρε μεγάλε παπα - Ντρέα των Ανωγείων...ωραία τα λες, αν και μας φαίνονται λίγο "ακραία" αυτά για τον Καμμένο:

 

Χαρακτηριστική και η μαντινάδα που του αφιερώνει ο ιερέας:

"Για τις ιδέες του κανείς αξίζει ν' αποθαίνει

κι άσε τι λένε οι δειλοί και οι προσκυνημένοι"!

Τέτοιους ιερείς θέλουμε: ΕΤΟΙΜΟΥΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΓΧΩΡΙΩΝ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ!!!

Υ.Γ. Κι απ΄ό,τι γνωρίζουμε, στα Ανώγεια υπάρχουν μπόλικα...ολόκληρο οπλοστάσιο για την ακρίβεια...όσοι "ξέρουν", καταλαβαίνουν τι εννοούμε!

Τα 19 σημάδια που προμηνύουν την οικονομική κατάρρευση του πλανήτη

http://kostasxan.blogspot.com/2012/04/19.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FvhzE+%28%CE%91%CF%82+%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82!%29

Μήπως είναι αργά να θεωρήσουμε ότι όλα θα πάνε καλά;

Ποια σημάδια αποδεικνύουν ότι η οικονομική κατάρρευση του πλανήτη είναι προ των πυλών;

Μήπως είναι πλέον αργά για να εφησυχαζόμαστε πως όλα θα πάνε καλά;

Δυστυχώς όταν νομίζουμε ότι το σπιράλ χρέους φτάνει στο τέλος του, είθισται η κατάσταση να καταρρέει. Πάρτε για παράδειγμα την Ελλάδα... Παρά τα βουνά λιτότητας τα οποία έχει εφαρμόσει η χώρα, η ύφεση συνεχίζει να βαθαίνει και το χρέος να ανεβαίνει...

Ακόμη και οι Ηνωμένες Πολιτείες, που συνήθως δανείζονται με μικρά επιτόκια, ή και αρνητικές αποδόσεις, είναι "γαντζωμένες" στη Federal Reserve.

Μήπως λοιπόν ήρθε η στιγμή να αρχίσουμε να διακρίνουμε τα σημάδια γύρω μας;

Ακολουθούν τα 19 σημάδια που προμηνύουν την οικονομική κατάρρευση του πλανήτη...

- Οι οικονομολόγοι του ΜΙΤ μιλούν για οικονομική κατάρρευση ως το 2030 αν η κατάσταση συνεχίσει έτσι
- Το 1/3 των Αμερικανών δεν πληρώνει κανένα από τους λογαριασμούς του
- Η αγορά κατοικίας των ΗΠΑ βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα νέο κύμα κατασχέσεων
- Ο Citigroup Economic Surprise Index, δείκτης-κλειδί που παρακολουθούν οι οικονομολόγοι βρίσκεται στα πρόθυρα του "κόκκινου"
- Η Yahoo απολύει χιλιάδες υπαλλήλους και η Best Buy κλείνει ντουζίνες καταστημάτων
- Ο διεθνούς φήμης Richard Russell τονίζει ότι τα πολλά χρήματα απομακρύνονται από τις αγορές
- Η Goldman Sachs εκτιμά ότι ο S&P 500 μέχρι το τέλος του 2012 θα υποχωρήσει 11%
- Οι περιφερειακές κυβερνήσεις και αυτοδιοικήσεις στις ΗΠΑ χρεοκοπούν
- Το 2012 το αμερικανικό χρέος αναμένεται να αυξηθεί σε πολυετή υψηλά
- Η Fed προσπαθεί απεγνωσμένα να κοντρολάρει τα επιτόκια, ενώ το 2011 αγόρασε το 61% του αμερικανικού χρέους
- Η γερμανική βιομηχανική παραγωγή επιβραδύνει τους ρυθμούς της ταχύτερα του αναμενομένου
- Ο λόγος του ιταλικού χρέους προς ΑΕΠ προσεγγίζει το 120%
- Το ίδιο μέγεθος στην Ισπανία αναμένεται μέσα στο 2012 να αυξηθεί κατά 11%
- Οι αποδόσεις των ισπανικών ομολόγων αγγίζουν επικίνδυνα υψηλά
- Το ποσοστό ανεργίας στην Ισπανία αναμένεται να ξεπεράσει το 24%
- Η ανεργία στην ευρωζώνη συνολικά βρίσκεται, έπειτα από 10μηνη άνοδο, σε υψηλό 15 ετών
- Η αυτοκτονία του 77χρονου μπροστά στην ελληνική Βουλή, αποδεικνύει την κατηφόρα της χώρας
- Η πύφεση στην Ελλάδα είναι δραματική. Η ανεργία τοπικά ξεπερνά το 60%
- Το ΔΝΤ ζητά από τις ΗΠΑ να συμβάλουν στις ευρωπαϊκές διασώσεις

Μήπως, όμως, η αλήθεια βρίσκεται πολύ πιο κοντά από το 2030;

Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα...

Μίνα Κωστοπούλου

Τι εστί Τράπεζα σήμερον - Του κ. Γιάννη Βαρουφάκη

http://logia-starata.blogspot.com/2012/04/blog-post_9459.html

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχαν ιδιωτικές τράπεζες που λειτουργούσαν ως κανονικές επιχειρήσεις. Που έπαιρναν δηλαδή ρίσκο και είτε, εφόσον τους «έβγαινε», κέρδιζαν είτε, όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν «κατ’ ευχήν», διακινδύνευαν την ύπαρξή τους. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.


Τέτοιες τράπεζες σήμερα δεν υπάρχουν. Σήμερα οι «ιδιωτικές» τράπεζες, παγκοσμίως, αποτελούν έναν παραπλανητικό ευφημισμό. Ιδίως μετά το Κραχ του 2008, οι τράπεζες λειτουργούν ως μορφώματα που συνδυάζουν τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, αποτελώντας έτσι βαρίδια που τραβάνε τις κοινωνίες και τις αγορές μαζί τους στον πυθμένα ενός ωκεανού ζημιών και χρέους.

Αυτές τις μέρες, που μια υπό προθεσμία (και υπό αμφιλεγόμενη νομιμοποίηση) κυβέρνηση «διαπραγματεύεται» την λεγόμενη επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, καλό είναι να θυμηθούμε τι εστί τράπεζα την σήμερον. Για να το θυμηθούμε όμως αυτό, χρειαζόμαστε μια αναδρομή στο ιστορικό του πώς φτάσαμε εδώ που είμαστε.

Όταν οι τράπεζες λειτουργούσαν ως επιχειρήσεις

Στις αρχές του 19ου αιώνα, οι κραταιές τράπεζες (π.χ. του Λονδίνου) λειτουργούσαν ως ιδιωτικές εταιρείες απεριόριστης ευθύνης. Οι ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι τις διεύθυναν κιόλας (ή τουλάχιστον επέβλεπαν τον τρόπο διοίκησης), διέτρεχαν τον κίνδυνο να χάσουν και το σπίτι τους ακόμα αν η τράπεζα δεν μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες (σε ρευστό) των καταθετών της ή να ανταποκριθεί στα δάνεια που είχε η ίδια συνάψει με πιστωτές. Στην προσπάθειά τους να περιοριστεί αυτός ο κίνδυνος, οι τραπεζίτες κρατούσαν στα ταμεία τους, για να έχουν «καβάτζα», την δική τους χρηματική περιουσία (σε ρευστό, μετοχές ή ομολογίες) και δεν δάνειζαν ποτέ πάνω από το 50% των συνολικών τους κεφαλαίων (δηλαδή του αθροίσματος των χρημάτων που είτε κατέθεταν στην τράπεζα οι πελάτες της είτε κατέθεταν οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες).

Από τα μέσα του 19ου αιώνα, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν για αντικειμενικούς λόγους. Κατ’ αρχάς, καθώς ο καπιταλισμός απογειωνόταν, με την δημιουργία νέων, πανάκριβων αλλά και, παράλληλα, υπερκερδοφόρων δικτύων (π.χ. σιδηροδρομικά, τηλεγραφικά, ηλεκτροφόρα δίκτυα), οι επιχειρήσεις είχαν ανάγκη τεράστιων δανείων – για τα οποία ήταν έτοιμες να καταβάλουν αντίστοιχα τεράστιους τόκους. Έτσι, σιγά-σιγά οι τράπεζες «αναγκάστηκαν» να αποποιηθούν τον εγγενή συντηρητισμό τους. Το πρώτο βήμα έγινε το 1826 στο Λονδίνο. Έως τότε, καμία τράπεζα δεν είχε το δικαίωμα να έχει πάνω από έξι μετόχους. Αυτός ο περιορισμός ήταν ο πρώτος που υπέκυψε στις νέες ανάγκες για μεγαλύτερη δανειοδοτική δυνατότητα: ξάφνου, ο αριθμός των μετόχων πολλαπλασιάστηκε, τα κεφάλαια που διέθεσαν οι νέοι μέτοχοι πέρασαν στα βιβλία των τραπεζών και, έτσι, οι τράπεζες μπόρεσαν να χρηματοδοτήσουν την Β’ Βιομηχανική Επανάσταση (μέσα του 19ου αιώνα και μετέπειτα). Πάντως, παρά αυτά τα ανοίγματα, οι μέτοχοι (αν και πιο πολλοί) παρέμειναν υπό την απειλή της προσωπικής πτώχευσης, σε περίπτωση του η τράπεζα παρέπαιε. Αυτή η απειλή αρκούσε ώστε οι ιδιοκτήτες των τραπεζών, οι τραπεζίτες, να κρατάνε σφικτά τα ηνία των διευθυντών τους, στους οποίους δεν επέτρεπαν να διακινδυνεύσουν την περιουσία τους.

Ο περιορισμός της ευθύνης των μετόχων-ιδιοκτητών των τραπεζών νομοθετήθηκε το 1855-6. Έχει ενδιαφέρον ότι οι τραπεζίτες, αντί να αδράξουν την ευκαιρία να αποποιηθούν τον κίνδυνο της προσωπικής πτώχευσης, αντιστάθηκαν στον νέο νόμο – προσπάθησαν, για δεκαετίες, να κρατήσουν το καθεστώς της απεριόριστης ευθύνης διατυμπανίζοντας ότι επέλεγαν να επενδύσουν το προσωπικό τους ρίσκο στην τράπεζά τους ως τίτλο τιμής, ως μέρος του συμβολαίου με τους καταθέτες (του στυλ: «αν πτωχεύσει η τράπεζά μας, να ξέρετε ότι θα καταστραφούμε κι εμείς»). Χρειάστηκε να έρθει η Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930, με τις πολλαπλές πτωχεύσεις τραπεζιτών, για να πειστούν οι τραπεζίτες (δηλαδή οι ιδιοκτήτες των τραπεζών) να «περιορίσουν την ευθύνη τους», κόβοντας τον ομφάλιο λώρο που συνέδεε τις τύχες της τράπεζάς τους με την τύχη της προσωπικής τους περιουσίας.

Το τέρας της μόχλευσης (leverage)

Στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν οι τράπεζες αρχίζουν να μεταλλάσσονται σε κάτι που σιγά-σιγά παύει να θυμίζει τις υπόλοιπες επιχειρήσεις, το σύνολο του ενεργητικού όλων των τραπεζών (δηλαδή, των δανείων που δίνουν και των κεφαλαίων που διακρατούν ως «καβάτζα») κυμαινόταν γύρω το 50% του ΑΕΠ μιας αναπτυγμένης χώρας (π.χ. Βρετανίας, Γαλλίας κλπ). Σήμερα, κυμαίνεται μεταξύ του 300% και του 500% του ΑΕΠ. Μια τράπεζα, όπως η Deutsche Bank ή η BNP, μπορεί να έχει ενεργητικό μεγαλύτερο του ΑΕΠ της χώρας στην οποία εδρεύει.

Πώς συνέβη αυτό; Η απάντηση, μονολεκτική: Μόχλευση. Τι είναι αυτό το φρούτο; Κάτι που όλοι γνωρίζουμε με άλλο, απλούστερο, όρο: Χρέος (ή, για την ακρίβεια, ο λόγος του χρέους). Αν σας πω ότι για κάθε €10 που έχω, δανείστηκα €120, θα με περάσετε για τρελό. Όμως αν είμαι τραπεζίτης, και έχω κάνει το ίδιο πράγμα, δεν θα πω ποτέ ότι δανείστηκα. Θα πω απλώς ότι ο συντελεστής μόχλευσης της τράπεζάς μου είναι 12 (δηλαδή, €120 χρέους για κάθε €10 κεφαλαίων που διαθέτει το ταμείο μου). Όχι μόνο ακούγεται καλύτερο και πιο «τεχνοκρατικό» αυτό αλλά, δεδομένης της κατάστασης στο τραπεζικό σύστημα σήμερα, θα θεωρηθεί και ιδιαίτερα συντηρητικός συντελεστής μόχλευσης!

Ποια η σημασία του συντελεστή μόχλευσης; Αποτελεί το μυστικό του αμύθητου πλούτου των τραπεζιτών στις εποχές των παχιών αγελάδων και της βαθιάς τους πτώχευσης σήμερα. Έστω μια τράπεζα που κερδίζει ένα ποσοστό 1% επί των κεφαλαίων που διαθέτει ή διαχειρίζεται (εκ μέρους καταθετών, πελατών κλπ). Επιλέγοντας όμως έναν συντελεστή μόχλευσης ίσο με, π.χ., το δώδεκα, η καλή τράπεζα δωδεκαπλασιάζει τα κέρδη της χωρίς ιδρώτα ή κόπο. Αυτόματα, δωδεκαπλασιάζονται τα μερίσματα των μετόχων, τα bonus των διευθυντών, οι μισθοί των μεγαλο-υπαλλήλων κλπ κλπ. Αν σκεφτείτε μάλιστα ότι το 2008, λίγο πριν την κατάρρευση ολόκληρου του τραπεζικού οικοδομήματος, ο συντελεστής μόχλευσης των ευρωπαϊκών τραπεζών είχε φτάσει το ιλιγγιώδες 50 προς 1, καταλαβαίνουμε τι είχε συμβεί: γιατί οι αποδοχές των διοικούντων έφτασαν την στρατόσφαιρα, οι τιμές των τραπεζικών μετοχών ήταν η «ατμομηχανή» των χρηματιστηρίων, το χρηματοπιστωτικό σύστημα έριχνε την σκιά του στην «πραγματική» οικονομία.

Μετά την Άνοδο, η Πτώση

Για να κινδυνεύσει να πτωχεύσει μια τράπεζα με συντελεστή μόχλευσης 2 προς 1, χρειάζεται να έχει ζημίες ίσες με το μισό (το 50%) των δανείων που έχει παράσχει και των τοποθετήσεων που έχει επιλέξει. Όταν όμως ο συντελεστής μόχλευσης φτάσει στο 20 προς 1 (ένα μέγεθος που χαρακτήριζε τις ελληνικές τράπεζες προ της Κρίσης), τότε αρκούν για να πτωχεύσει ζημίες της τάξης του 5%. Κι όταν ο συντελεστής μόχλευσης φτάσει στο επίπεδο που ισχύει στην περίπτωση (για να φέρω ως παράδειγμα μια «κραταιά» τράπεζα που όλοι γνωρίζουμε) μιας Deutsche Bank (περί το 50 προς 1), αν μόλις το 1,25% των δανείων που έχει διαθέσει «ατυχήσουν» (π.χ. οικογένειες που λόγω ανεργίας δεν μπορούν να αποπληρώσουν το στεγαστικό τους ή επιχειρήσεις που κλείνουν) ξάφνου η καλή τράπεζα, με την βούλα του νόμου, φαλίρισε. Να γιατί, παρά τα αμύθητα κέρδη των τραπεζών προ του 2008, σήμερα είναι όλες του πτωχευμένες. Το μόνο που χρειάστηκε για να πάνε οι ελληνικές τράπεζες από τον Παράδεισο στην Κόλαση ήταν ζημίες της τάξης του 5% - κάτι απόλυτα φυσιολογικό σε μια υφεσιακή οικονομία.

Αυτά έχει το μαγικό ραβδί της μόχλευσης: όσο πιο ψηλά σε εκσφεντονίζει στην περίοδο της «Ακμής», τόσο πιο μεγάλη και τραυματική η πτώση στην περίοδο της «Ύφεσης» που ακολουθεί.

Καλά, δεν πρόσεχαν;

Αυτό δεν το είχαν σκεφτεί οι καλοί οικονομολόγοι που προσλάμβαναν οι τράπεζες να τους συμβουλεύουν (και οι οποίοι, σήμερα, συμβουλεύουν τον πρωθυπουργό μας); Δεν το είχαν σκεφτεί οι Κεντρικές Τράπεζες; Γιατί δεν τους έβαζαν χέρι; Οι λόγοι είναι δύο, ο εξής ένας: το χρήμα έρεε τόσο καταρρακτωδώς που όποιος τόλμαγε να πει κάτι, να κρούσει κάποιον κώδωνα κινδύνου, είτε συνειδητοποιούσε ότι την φωνή του την έπνιγε ο αχός του εκκολαπτόμενου κέρδους είτε (στις σπάνιες περιπτώσεις που φώναζε αρκετά δυνατά για να ακουστεί) αγνοείτο επιδεικτικά, έχανε την δουλειά του, χαρακτηριζόταν «παλιομοδίτης», «εκκεντρικός», «συντηρητικός, «αριστερός» κλπ. Τόσο απλά.

Υπάρχει κι άλλος ένας λόγος, περισσότερο στην σφαίρα της θεωρίας, ο οποίος παρουσιαζόταν ως απάντηση σε τέτοιου είδους ερωτήματα από Κεντρικούς Τραπεζίτες (καλή ώρα από τον κ. Παπαδήμο): Η πεποίθηση των (καθεστωτικών) οικονομολόγων ότι η αγορά έχει τον τρόπο της να αυτο-ρυθμίζεται. Π.χ. μπορεί οι τραπεζίτες να μην φοβούνται την πτώχευση της τράπεζάς τους (από τότε που οι τράπεζες έγιναν εταιρείες περιορισμένης ευθύνης) όμως, σκεφτόταν ο θιασώτης της αγοράς, οι πιστωτές των τραπεζών, οι οποίοι κινδυνεύουν να χάσουν τα χρήματά τους (σε περίπτωση που πτωχεύσουν), θα ασκούν de facto έλεγχο στις πρακτικές των τραπεζιτών. Πώς; Αρνούμενοι να δανείσουν τραπεζίτες που το «παρακάνουν» με την μόχλευση. Πού τέτοια τύχη; Αυτό μπορεί να συνέβαινε μέχρι το 1929-1933. Μετά την τραυματική εμπειρία των μαζικών λουκέτων στις τράπεζες, όλοι γνώριζαν ότι το κράτος, η Κεντρική Τράπεζα, δεν θα αφήσει ποτέ τις τράπεζες να κλείσουν ή, το ίδιο είναι, να αφήσουν απλήρωτους τους πιστωτές τους. (Δεν βλέπετε με τι μανία επιμένει σήμερα η ΕΚΤ ότι οι ιρλανδοί φορολογούμενοι, που δεν έφταιξαν σε απολύτως τίποτα, πρέπει να αποπληρώνουν για τα επόμενα 20 χρόνια τα χρέη των πτωχευμένων ιδιωτικών τραπεζών;) Έτσι, λοιπόν, οι τραπεζίτες, ανεξέλεγκτοι τόσο από τους μετόχους τους όσο και από τους πιστωτές τους, είχαν κάθε λόγο να δανείζονται με τρόπο που ούτε το ελληνικό δημόσιο δεν έχει κάνει...

Χαμένοι και κερδισμένοι

Την εποχή της φούσκας, οι διευθύνοντες τις τράπεζες όχι μόνο δεν αντιμετώπιζαν την κριτική και τον έλεγχο των μετόχων και των πιστωτών τους αλλά, κι εδώ είναι η ουσία, μέτοχοι και πιστωτές τους χειροκροτούσαν περισσότερο όσο πιο μεγάλο συντελεστή μόχλευσης επέλεγαν. Επρόκειτο για ένα απίστευτο φαγοπότι άνευ ρίσκου (τουλάχιστον για τους συμμετέχοντες σε αυτό). Όσο τα πράγματα πήγαιναν καλά (η φούσκα καλά κρατούσε), μεγαλύτερος συντελεστής μόχλευσης σήμαινε μεγαλύτερα κέρδη, ελκυστικότερα μερίσματα, παχυλότερους υπερ-μισθούς. Κι αν ερχόταν η Πτώση (όπως και ήρθε), ούτε γάτα ούτε ζημιά: Ο λογαριασμός θα πληρωνόταν από το γκουβέρνο (δηλαδή τον ταλαίπωρο τον φορολογούμενο) και από την Κεντρική Τράπεζα.

Εν ολίγοις, αν κάποιος διάβολος ήθελε να σχεδιάσει ένα τραπεζικό σύστημα ταγμένο στο να δημιουργήσει συνθήκες τεράστιας Κρίσης, δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο από αυτό το οποίο, ψευδεπίγραφα, χαρακτηρίζεται «σύγχρονο σύστημα ιδιωτικών τραπεζών»... Ποιος κερδίζει από αυτό; Ποιος χάνει; Είναι προφανές ότι χάνει η κοινωνία στο σύνολό της. Ποιοι κερδίζουν; Δύο είναι οι συνομοταξίες των κερδισμένων από αυτό το αλισβερίσι ιδιωτικής και δημόσιας διαφθοράς:

Πρώτον, οι βραχυπρόθεσμοι επενδυτές σε τραπεζικά (όχι κρατικά) ομόλογα και μετοχές. Τα τελευταία είκοσι χρόνια, έχει εκλείψει το είδος των μακροπρόθεσμων μετόχων. Ως επί το πλείστον, οι μετοχές των τραπεζών πωλούνται το πολύ μερικούς μήνες (συνήθως μερικές μέρες) αφού αγοραστούν. Ένα ολόκληρο παρατραπεζικό σύστημα έχει στηθεί στην βάση των πολύ βραχυπρόθεσμων αγορών και πωλήσεων τραπεζικών μετοχών, τα λεγόμενα hedge funds (τα οποία κερδοσκοπούν στοιχηματίζοντας στις μικρές αυξομειώσεις των τιμών των μετοχών, ιδίως του τραπεζικού τομέα). Κάτι αντίστοιχο «παίζεται» και με τα ομόλογα έκδοσης των ιδιωτικών τραπεζών. Για να το πω απλά, η αυξημένη μόχλευση φέρνει και αυξημένες διακυμάνσεις στις τιμές των μετοχών και των ομολόγων των τραπεζών. Αυτές οι διακυμάνσεις είναι το ψωμοτύρι των hedge funds.

Δεύτερον, οι μεγαλο-μέτοχοι των τραπεζών που ελέγχουν την διοίκηση απομυζώντας όχι τόσο πολύ μεγάλα μερίσματα αλλά υπερ-μισθούς που οι ίδιοι δίνουν στους εαυτούς τους και τα λοιπά «οφέλη» που, εξ ορισμού, γεύεται όποιος διαχειρίζεται την «ροή του χρήματος».

Και τώρα; Η επίσημη έκφανση

Αυτές τις μέρες κλείνει από την κυβέρνηση Παπαδήμου το μέγα θέμα της επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Επισήμως, το θέμα τίθεται ως εξής: Το ελληνικό δημόσιο αθέτησε τις υποχρεώσεις του προς τις τράπεζες. Αναγκάζοντάς τις να κουρέψουν το 53% της ονομαστικής αξίας των δανείων τους προς το δημόσιο, τις έφερε σε δύσκολη θέση. Έτσι ώστε να μην φαλιρίσουν, και να δώσουν και κανένα δάνειο σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά (αναστέλλοντας την στάση δανείων που έχει «στεγνώσει» την αγορά), το κράτος μας θα δανειστεί από το EFSF, αυξάνοντας έτσι το δημόσιο χρέος κι άλλο, για να τα δώσει στις τράπεζες. Κι επειδή είναι παράνομο να δώσει κεφάλαια στις τράπεζες χωρίς αντάλλαγμα κάποια περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών (καθώς το κράτος δεν δικαιούται, τουλάχιστον επισήμως, να δωρίζει αμύθητες περιουσίες σε ανώνυμες εταιρείες), θα πρέπει να λάβει μετοχές των τραπεζών. Όμως αυτό συνεπάγεται μερική κρατικοποίηση. Κι επειδή, λέγεται, η κρατικοποίηση των τραπεζών είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί, ο κ. Παπαδήμος και οι σύμβουλοί του (με βασικό σύμβουλο ως πρότινος έμμισθο σύμβουλο μίας εκ των πτωχευμένων, υπό ανακεφαλαιοποίηση, τραπεζών) πασχίζουν να βρουν μια φόρμουλα έτσι ώστε οι μετοχές που θα πάρει το δημόσιο ως αντάλλαγμα για τα νέα χρέη που φορτώνει στην πλάτη του φορολογούμενου εκ μέρους των τραπεζών δεν θα δίνουν στο δημόσιο δικαίωμα συμμετοχής στην διοίκηση. Με απλά λόγια, το δημόσιο θα πάρει μετοχές που τελικά δεν θα είναι ακριβώς... μετοχές.

Το απεχθές παιχνίδι των ημερών

Οι τράπεζες πρέπει να ανακεφαλαιωθούν. Αυτό θα ήταν απαραίτητο ανεξάρτητα από το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους. Ο συντελεστής μόχλευσής τους ήταν τέτοιος (βλ. πιο πάνω) που μια οικονομική ύφεση της τάξης του -5% για μια μόνο χρονιά θα τις οδηγούσε, έτσι κι αλλιώς, στην πτώχευση. Παρά το γεγονός ότι οι τράπεζες λειτούργησαν καταστροφικά (και αυτοκαταστροφικά) για πολύ καιρό (θυμάστε τα εορτοδάνεια, τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που αγόραζαν σαν να ήταν σοκολατάκια;), και σπατάλησαν βουνά κερδών στον βωμό της μόχλευσης, καμία κοινωνία δεν μπορεί να συνέλθει, καλώς ή κακώς, αν δεν βγουν από την μαύρη τρύπα οι τράπεζές της.

Η ανακεφαλαίωση δεν μπορεί να γίνει, βέβαια, από ιδιωτικά κεφάλαια. Ποιος επενδυτής ρίχνει τα χρήματά του σε μια μαύρη τρύπα, από την οποία δε θα τα ξαναπάρει ποτέ; Κανείς. Να γιατί η Ευρώπη αποφάσισε να κάνει αυτό που κάποιοι φωνάζουμε ότι έπρεπε να έχει γίνει πριν δυο χρόνια: η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με δημόσιο, ευρωπαϊκό χρήμα. Αυτό, τελικά, αποφασίστηκε να γίνει, έστω και καθυστερημένα. Χρήματα που δανείζεται το EFSF εκ μέρους ολόκληρης της ευρωζώνης, θα δοθούν στις τράπεζες όχι ως δανεικά αλλά ως «έγχυση» νέων κεφαλαίων. [Μην ξεχνάμε ότι ο πτωχευμένος δεν σώζεται με νέα δάνεια – κεφάλαια χρειάζεται.]

Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν θα πρέπει να γίνει «μετάγγιση» κεφαλαίων από το ευρωπαϊκό δημόσιο στις ιδιωτικές τράπεζες. Αυτό είναι (και πρέπει να είναι) δεδομένο. Το ερώτημα είναι: Με τι ανταλλάγματα; Η άποψη που πασχίζουν να περάσουν στην κοινή γνώμη τραπεζίτες και κυβέρνηση είναι ότι τα ανταλλάγματα πρέπει να είναι τέτοια που να αποφευχθεί, πάση θυσία, η κρατικοποίηση των τραπεζών. Κι επειδή στην Ελλάδα, η λέξη «κράτος» δεν ηχεί πολύ χειρότερα από την λέξη «μαφία», ο κόσμος τείνει να αποδεχθεί αυτή την άποψη. Την άποψη που λέει ότι το κράτος πρέπει, ως αντάλλαγμα, να πάρει είτε «ομολογίες» είτε μια άλλη μορφή μετοχών που δεν δίνουν στον κάτοχό του δικαίωμα συμμετοχής ή ελέγχου της διοίκησης.

Αν αυτή η «άποψη» περάσει, ο ελληνικός λαός θα έχει, άλλη μια φορά, συναινέσει στις ραδιουργίες μιας αρπακτικής διαπλεκόμενης συμμαχίας κράτους και επιτήδειων ιδιωτών που στόχο έχουν την διαφύλαξη των συμφερόντων τους εναντίον τόσο του κοινωνικού συνόλου όσο και των τραπεζών της χώρας. Αν η κυβέρνηση Παπαδήμου, στην εκπνοή της, περάσει την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με τρόπο που αφήνει στο απυρόβλητο την διαπλοκή μεταξύ των μετόχων, διευθυντών, και πιστωτών των τραπεζών η οποία τις έριξε στον γκρεμό (την οποία περιέγραψα πιο πάνω), θα έχει καταφέρει το μεγαλύτερο πλήγμα στο μέλλον της ελληνικής οικονομίας μετά το Μνημόνιο. Αν μια τέτοια τεράστια αποτυχία της διοίκησης των τραπεζών μας δεν οδηγήσει στην απώλεια της εξουσίας επί των τραπεζών των μεγαλο-μετόχων-διευθυνόντων που συμμετείχαν με τόση χαρά και ευεξία στο φαγοπότι της μόχλευσης, η κυβέρνηση θα έχει στείλει το εξής μήνυμα στους τραπεζίτες: Ξαναθρέψτε το τέρας της μόχλευσης – ο φορολογούμενος, αν όχι ο Έλληνας τότε σίγουρα ο Ευρωπαίος, εδώ είναι!

Επίλογος: Ο θρίαμβος της Πτωχοτραπεζοκρατίας επί του καπιταλισμού

Μέσα στην αγωνία του «συστήματος» μεγαλο-μετόχων των τραπεζών, πιστωτών των τραπεζών και των υποτιθέμενων ρυθμιστών των τραπεζών (δηλαδή των κυβερνώντων που πασχίζουν να διατηρήσουν μια «συγκινητικά» στενή σχέση με τους τραπεζίτες) να μην χάσουν τον έλεγχο αυτής της χήνας που γεννά τα χρυσά αυγά, ακούμε τους εκπροσώπους τους στα ΜΜΕ, στην Βουλή κλπ να αποτροπιάζονται με την ιδέα ότι το κράτος θα πάρει κοινές μετοχές ως αντάλλαγμα για τα κεφάλαια που φορτώνεται ως νέο χρέος για να τα δώσει στις τράπεζες. Πρόκειται για ανείπωτη υποκρισία.

Κάποτε, οι φιλελεύθεροι επιχειρηματολογούσαν εναντίον των κρατικοποιήσεων στην βάση ότι ήταν υποχρεωτικές, δηλαδή ότι το κράτος σου έπαιρνε την επιχείρηση με το έτσι θέλω, σου έδινε μια γελοία αποζημίωση και σε πέταγε στον δρόμο. Όμως η σημερινή περίπτωση διαφέρει ριζικά. Το κράτος δεν έχει καμία όρεξη να βάλει χέρι στις τράπεζες. Οι τράπεζες ζητιανεύουν κεφάλαια από το κράτος. Μόνο που δεν θέλουν να δώσουν ως αντάλλαγμα αυτό που πρέπει: ιδιοκτησιακά δικαιώματα. Ποτέ έως τώρα δεν είχα ακούσει επιχείρημα εναντίον των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων του δημοσίου. Γιατί περί αυτού πρόκειται: Από την μία οι τράπεζες θα πτωχεύσουν χωρίς τα κεφάλαια του δημοσίου, και ζητούν κεφάλαια από το δημόσιο. Από την άλλη θέλουν να τα πάρουν χωρίς να είναι ούτε δανεικά (καθώς δάνεια παίρνουν αβέρτα από την ΕΚΤ, με επιτόκιο 1%, χωρίς να τις σώζουν, πτωχευμένες ούσες) ούτε και να αποδίδουν ιδιοκτησιακά δικαιώματα στους φορολογούμενους που δανείζονται για να τα πάρουν.

Όσο για το επιχείρημα ότι αν συμμετέχει το δημόσιο πιο δυναμικά στο μετοχικό κεφάλαιο των ιδιωτικών τραπεζών, τότε οι τράπεζες θα γίνουν κρατικοδίαιτες, διεφθαρμένες και αναποτελεσματικές, η απάντησή μου είναι η εξής: Όπως είδαμε πιο πάνω, εδώ και καιρό, ιδιωτικές τράπεζες (με την σωστή έννοια του επιθετικού προσδιορισμού) δεν υπάρχουν. Σε ολόκληρο τον κόσμο, και ιδίως στην χώρα μας, οι τράπεζες έχουν μετατραπεί σε αρπακτικά μορφώματα ιδιωτικο-κρατικού χαρακτήρα. Οπότε ας αφήσουμε τις ανοησίες περί ανάγκης να αποφευχθεί η κρατικοποίηση των ιδιωτικών τραπεζών. Αυτά είναι λόγια που σκοπό έχουν την τρομοκράτηση της κοινωνίας ώστε να συναινέσει στις επιταγές της Πτωχοτραπεζοκρατίας (ένα καθεστώς που δίνει την μέγιστη εξουσία στους πιο πτωχευμένους τραπεζίτες) η οποία έχει υπονομεύσει πλήρως τον... καπιταλισμό.

Τι θα έπρεπε, λοιπόν, να συζητάμε σήμερα; Θα έπρεπε να συζητάμε όχι το αν θα δοθούν ιδιοκτησιακά δικαιώματα επί των τραπεζών στους φορολογούμενους που δανείζονται για να επανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες, αλλά τι μορφή πρέπει να πάρουν αυτά τα δικαιώματα ώστε και οι τράπεζες να ορθοποδήσουν και η οικονομία να πάρει ανάσες. Κι επειδή ούτε κι εγώ (όπως οι περισσότεροι) δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στους κυβερνώντες μας (ούτε στους σημερινούς ούτε και στους επόμενους), μετά χαράς να συζητήσουμε μια σειρά από καινοτόμες, δημοκρατικές, τεχνοκρατικές λύσεις. Π.χ. από την στιγμή που τα κεφάλαια έρχονται από το EFSF, γιατί να μην πάρει τις μετοχές των τραπεζών το…EFSF (το οποίο να μπορεί να ορίσει, κατά το δοκούν, Ευρωπαίους τεχνοκράτες στα ΔΣ των τραπεζών ώστε να εκπροσωπούν τα συμφέροντα των Ευρωπαίων πολιτών που δανείστηκαν αυτά τα χρήματα); Μάλιστα, κάτι τέτοιο θα μας έδινε την δυνατότητα να αιτηθούμε από την ΕΕ τα κεφάλαια αυτά να μην βαρύνουν το ελληνικό δημόσιο χρέος, μιας και τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα θα περάσουν απ’ ευθείας στην ευρωζώνη.

Λύσεις υπάρχουν που ούτε επιβραβεύουν την υφιστάμενη Κλεπτοκρατία μετόχων-διευθυντών-πολιτικών ούτε και οδηγούν τις τράπεζες στην αγκαλιά του ελληνικού δημοσίου. Όσοι όμως σήμερα κόπτονται για τον κίνδυνο «κρατικοποίησης» των τραπεζών, και όσοι διαπραγματεύονται μαζί τους στο Μαξίμου, προσφέρουν χέρι βοήθειας στην Πτωχοτραπεζοκρατία που επιβουλεύεται τόσο την ελληνική οικονομία όσο και τις ελληνικές τράπεζες.

protagon.gr