Οικονομικός συντάκτης το "βαθύ λαρύγγι" της Stratfor;

http://kourdistoportocali.com/articles/10111.htm

Στα έγγραφα του Wikileaks φαίνεται και το όνομα του δημοσιογράφου, το περίφημο "βαθύ λαρύγγι" το οποίο παρέλειψε η συντάκτρια των "ΝΕΩΝ".

To όνομα του συγκεκριμένου δημοσιογράφου φιγουράρει ανάμεσα στη λίστα των συνεργατών της περίφημης εταιρείας.

Στο μεταξύ η ιστοσελίδα euro2day με ανάρτησή της, που δημοσιεύουμε σε επόμενη ανάρτησή μας, κάνει λόγο για  επίσημη συνεργασία που έχει με την εταιρεία Stratfor, το προφίλ της οποίας παρουσιάζουν ως εξής "ΤΑ ΝΕΑ"

Αποκαλούμενη από έγκυρo εβδομαδιαίo περιοδικό στις ΗΠΑ και ως «σκιώδης CIA», η Stratfor απασχολεί πάνω από 70 έμπειρους αναλυτές, ερευνητές και βοηθητικό εξειδικευμένο προσωπικό, ενώ διατηρεί επαφές με εκατοντάδες πληροφοριοδότες - πηγές ανά τον πλανήτη οι οποίοι παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για τις τρέχουσες εξελίξεις. Λέγεται μάλιστα ότι αρκετοί από τους υπαλλήλους της είναι πρώην υπάλληλοι της αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών.

Η εταιρεία, που ιδρύθηκε το 1996 και έχει την έδρα της στο Οστιν του Τέξας, κέρδισε ένα μεγάλο μέρος της φήμης της από λεπτομερείς αναλύσεις και επιτυχημένες προβλέψεις που έκανε κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ στο Κόσοβο και μετά την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους.

Ο Papa-D, o Papa-C και το βαθύ λαρύγγι στην Αθήνα

«ΤΑ ΝΕΑ» σε συνεργασία με το Wikileaks δημοσιεύουν αποκλειστικά για την Ελλάδα τις απόρρητες πληροφορίες που περιλαμβάνονται στην ηλεκτρονική αλληλογραφία της Stratfor, της αμερικανικής ιδιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών που έχει χαρακτηριστεί ως «σκιώδης CIA»

ΡΕΠΟΡΤΑΖ Αριστοτελία Πελώνη

Συναγερμό σήμανε στη Stratfor η δραματική προσπάθεια του Γιώργου Παπανδρέου να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας τον περασμένο Ιούνιο, γεγονός για το οποίο η εταιρεία απαίτησε 24ωρη ενημέρωση από τον έλληνα πληροφοριοδότη της, ο οποίος, όπως προκύπτει από ηλεκτρονικά μηνύματα που αποκτήθηκαν από το Wikileaks, είναι δημοσιογράφος.

Στις 15/6/2011 έλληνας πληροφοριοδότης, στον οποίο αποδίδεται η ιδιότητα «ελληνικές δημοσιογραφικές πηγές» και μάλιστα χαρακτηρίζεται αξιόπιστος, στέλνει στην εταιρεία πληροφορίες για την κατάσταση που αλλάζει λεπτό προς λεπτό. Ενημερώνει ότι σε εξέλιξη βρίσκεται μεγάλη απεργία και πως ο Γιώργος Παπανδρέου βρίσκεται σε επαφή με τους πολιτικούς αρχηγούς για «κάποιου είδους ευρύτερη συναίνεση». «Θα επανέλθω», γράφει ο πληροφοριοδότης, «αλλά το σενάριο των εκλογών είναι επίσης στο προσκήνιο».

Λίγο αργότερα ο πληροφοριοδότης δίνει νέο «σήμα». Σύμφωνα με αυτό, ο Παπανδρέου έχει ρίξει στο τραπέζι την ιδέα της κυβέρνησης συνεργασίας ως ύστατη προσπάθεια. «Το προνόμιο μιας τέτοιας κυβέρνησης πιθανότατα να είναι μια επαναδιαπραγμάτευση των μέτρων. Αλλά, αφού δεν υπάρχει χρόνος για διαπραγμάτευση τώρα, πρώτα θα περάσουν κάποια μέτρα από τη Βουλή (ώστε να πάρουμε τα χρήματα) "κατ' αρχάς" και θα προσπαθήσουν να διαπραγματευθούν κάποια από τα μέτρα (φόρους κυρίως), προτείνοντας ένα διαφορετικό μείγμα», γράφει. 

Ο δημοσιογράφος τροφοδοτεί με πληροφορίες τους «χειριστές» του στη Stratfor επί 14-15 ώρες. Σε άλλο ηλεκτρονικό του μήνυμα που στέλνει το βράδυ της ίδιας μέρας (15 Ιουνίου) σημειώνει ότι το σχέδιο συνεργασίας ναυάγησε και πως η κυβέρνηση θα ανασχηματιστεί την επόμενη μέρα. «Ο Παπανδρέου ίσως λάβει στο όριο ψήφο εμπιστοσύνης... Ριψοκίνδυνη υπόθεση...

Αυτή τη στιγμή υπάρχει μεγάλη αμφιβολία για την ικανότητα της όποιας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ να εφαρμόσει τα μέτρα. Οπως θα έχετε καταλάβει, αυτή είναι η ελληνική πολιτική, δεν μοιάζει με καμία! Το πιθανότερο είναι πως το αποτέλεσμα αυτού του μαϊμουδιάσματος δεν θα είναι καλό. Αλλά το ΔΝΤ υπονόησε σήμερα (μέσω των "Financial Times" και δικών μας πληροφοριών) ότι θα δώσει το δικό του μερίδιο της βοήθειας για την πέμπτη δόση μέχρι τις αρχές Ιουλίου, ακόμη κι αν δεν υπάρχει απόφαση για νέο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα. Με άλλα λόγια, η ΕΕ και το ΔΝΤ είναι πρόθυμα να κάνουν ό,τι χρειαστεί για να μη χρεοκοπήσουμε αυτή τη στιγμή. Από την άλλη πλευρά, ατυχήματα συμβαίνουν», καταλήγει ο έλληνας πληροφοριοδότης.

Εντύπωση προκαλεί ο τρόπος με τον οποίο «κωδικοποιούν» οι αναλυτές τα ονόματα των ελλήνων πολιτικών.

Ενας από τους αναλυτές γράφει ότι κατά πάσα πιθανότητα ο «Papa-C» (Παπακωνσταντίνου) φεύγει από τη θέση του, ενώ αναφέρεται στον Γ. Παπανδρέου ως «Papa-D».

Αργά το βράδυ της ίδιας μέρας ο έλληνας πληροφοριοδότης ενημερώνει για την αποχώρησή του από τον υπολογιστή ύστερα από 15 ώρες συνεχούς ροής πληροφόρησης και σημειώνει ότι κάθε βράδυ συγκεντρώνονται άνθρωποι στο Σύνταγμα επί 22 ημέρες. Καταλήγει δε: «Εχε στον νου σου την ευρύτερη εικόνα. Τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά, κάποιοι διεθνείς επενδυτές (τα hedge funds και, σύμφωνα με φήμες, ο Πόλσον) στοιχηματίζουν σε ένα ελληνικό ατύχημα και στην επιμόλυνση που θα ακολουθήσει». Ο ίδιος επανέρχεται στο τέλος Ιουνίου για να ενημερώσει για τους «ύποπτους» αποσκίρτησης βουλευτές στην ψηφοφορία του Μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου στις 29 και 30 Ιουνίου αντιστοίχως.

Η πλατεία και οι απειλές της ΓΕΝΟΠ

Στις αρχές Ιουνίου οι «Αγανακτισμένοι» στο Σύνταγμα φαίνεται να έχουν προκαλέσει εντύπωση στους αναλυτές της εταιρείας που πίστευαν πως αν οι αριθμοί των συγκεντρωμένων ήταν μεγάλοι θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα πολιτικά πράγματα. Οπως αναφέρει αναλυτής σε ηλεκτρονικό μήνυμα με τον τίτλο «Οι "Αγανακτισμένοι" της Αθήνας απειλούν το πολιτικό σύστημα», «αν δεν αρχίσουν να διαδηλώνουν θα τους αγνοήσουν, εκτός αν είναι πάρα πολλοί». Σημειώνει δε χαρακτηριστικά: «Κοιτάξτε όμως την Ισπανία. Ας υποθέσουμε ότι βρίσκονται εκεί μερικές εκατοντάδες το βράδυ και μερικές χιλιάδες στη διάρκεια της μέρας. Θα επιβάλουν κάποιο είδος αντίδρασης (ειδικά επειδή η Ελληνική Αστυνομία δεν μπορεί να αδειάσει αυτή την πλατεία για πολιτικούς λόγους). Δεν ξέρω όμως για τι αριθμούς μιλάμε με αυτούς τους τύπους».

Μαζί του διαφωνεί έτερος αναλυτής που λέει, «αν δεν διαδηλώνουν, γιατί έχουν σημασία;», για να λάβει την απάντηση ότι κάτι τέτοιο συνέβη στο Μεξικό, όπου ύστερα από τις προεδρικές εκλογές ο Καλντερόν απλώς τους άφησε να κάθονται εκεί για ενάμιση χρόνο. Αργότερα, στις 20 Ιουνίου και ενώ το φαινόμενο των «Αγανακτισμένων» έχει αρχίσει να ξεθωριάζει, σε ηλεκτρονικό μήνυμα αναφέρεται πως κάθε Κυριακή ο κόσμος που συγκεντρώνεται στο Σύνταγμα λιγοστεύει. Ωστόσο, όπως σημειώνει ο αναλυτής της Stratfor, οι συνδικαλιστές έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ειδικά «τώρα που αρχίζουν να αντιδρούν στα σχέδια ιδιωτικοποιήσεων - το ζήτημα του κυλιόμενου μπλακάουτ είναι πολύ πιο σοβαρό από αυτούς τους "Aγανακτισμένους". Μόνο στον πυρήνα του συνιστά μια πραγματική πολιτική εναλλακτική: στον ευρωσκεπτικισμό».

info
Τα ηλεκτρονικά μηνύματα (με αύξοντα αριθμό 76281, 1379157, 1813919, 76300, 1177721, 1181111, 1378798 και 1762408 ) βρίσκονται στην πρωτότυπη μορφή τους στη διεύθυνση www.wikileaks.org/gifiles

Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών: «Η πραγματική οικονομία βυθίζεται»

Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών: «Η πραγματική οικονομία βυθίζεται»

Σχετικά με τις εξελίξεις γύρω από τη διαδικασία του PSI, από τον Τομέα Οικονομίας & Ανάπτυξης, του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΑΡΜΑΤΟΣ ΠΟΛΙΤΩΝ, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

Η διαφαινόμενη ολοκλήρωση της διαδικασίας ανταλλαγής των ομολόγων, δεν αποτελεί παρά την τελευταία πράξη της προσπάθειας παραχώρησης της Εθνικής μας Κυριαρχίας και της βύθισης της πραγματικής οικονομίας στην απόλυτη ύφεση.

Καμιά οικονομική διαδικασία, που δεν καταλήγει προς το συμφέρον των Ελλήνων Πολιτών και της πραγματικής οικονομίας, δεν μπορεί να είναι επωφελής για την Ελλάδα.

Έφαγε γιαούρτια ο Νταλάρας σε συναυλία στο Ίλιον…

http://olympia.gr/2012/03/05/%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%B3%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BF%CF%8D%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CE%BF-%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%81%CE%B1%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%85%CE%BB%CE%AF/

Ο τραγουδιστής εμφανίστηκε τη Δευτέρα στο Κλειστό Γυμναστήριο “Γ.Κακαούρης” στο Ίλιον, όπου όμως κατά τη διάρκεια της συναυλίας αποδοκιμάστηκε και δέχθηκε καφέδες και γιαούρτια….

Στο βίντεο βλέπουμε να του πετάνε καφέδες, ωστόσο ο ίδιος ψύχραιμος συνεχίζει να τραγουδά….

δείτε το video 1 εδώ

η φωτογραφία από το anti-ntp.net

Διαπιστώσεις – σοκ για τις επιπτώσεις της κρίσης στην υγεία...

 http://olympia.gr/2012/03/05/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CE%BF%CE%BA-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%80%CF%84%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84/

Ο ψυχίατρος Γιώργος Νικολαΐδης διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών στην φιλοσοφία της ψυχικής διαταραχής μιλώντας στο Αχελώος tv αναφέρει ότι όπου εφαρμόζονται ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα έχει επιβεβαιωθεί από πολλές μελέτες ότι έχουν αρνητικές συνέπειες στην υγεία Ο κ. Γιώργος Νικολαΐδης υποστηρίζει ότι η εφαρμογή πολιτική λιτότητας με δραστικές περικοπές στο κοινωνικό κράτος οδηγεί σε πτώση των δεικτών υγείας και αύξηση της θνησιμότητας από καρδιαγγειακά νοσήματα, κακοήθεις νεοπλασίες, διαταραχές σχετιζόμενες με τη χρήση αλκοόλ, αυτοκτονίες.
Κάθε πολιτική που ενισχύει την ανισότητα, την κακή διατροφή, τους αστέγους, που υπονομεύει την εκπαίδευση οδηγεί σε επιδείνωση της υγείας του πληθυσμού..
Επιπλέον μπορούμε να εντοπίσουμε την εξής αντίφαση, ενώ τα αιτήματα του πληθυσμού για υπηρεσίες υγείας αυξάνονται εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, οι δαπάνες για τη δημόσια υγεία συρρικνώνονται.
Σύμφωνα με τον ψυχίατρο Γιώργο Νικολαΐδη αν εξετάσουμε τα συστήματα υγείας στα σοβιετικά κράτη πριν απ’ την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, θα διαπιστώσουμε ότι εξασφάλιζαν ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Μετά το 89 όλα αυτά γκρεμίστηκαν.
Μέσα σε ελάχιστα χρόνια το προσδόκιμο ζωής σ’ αυτές τις χώρες έπεσε κατά 6 ή 7 χρόνια.
Οι υγειονομικοί πρέπει να υπερασπιστούν το δημόσιο χαρακτήρα της υγείας. Να λειτουργήσει η κοινωνική αλληλεγγύη.
Να φτιάξουν δίκτυα υποστήριξης που θα παρέχουν εθελοντικά υπηρεσίες στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Οι συνέπειες σε αριθμούς σύμφωνα με όσα ανέφερε στην εκπομπή ο ψυχίατρος Γιώργος Νικολαΐδης
Συγκριτική μελέτη σε 21 χώρες του τέως ανατολικού μπλοκ στα έτη 1991-2002 έδειξε ότι οι χώρες με δανειακή σύμβαση με το ΔΝΤ εμφάνισαν 16,6% μεγαλύτερη θνησιμότητα Για κάθε χρόνο επιπλέον παραμονής στο ΔΝΤ η νοσηρότητα και η θνησιμότητα από TBC αυξάνονταν κατά 4,1%!
Στην Αργεντινή η δεκαετία της «σωτηρίας» 1991 – 2001 πέταξε το μισό σχεδόν πληθυσμό της χώρας (48%) εκτός ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Στην Ελλάδα οι περισσότεροι οργανισμοί του υπουργείου Υγείας θα υποστούν περικοπές 45% του ετήσιου προϋπολογισμού τους.
Οι μισοί σχεδόν από τους 151 φορείς της «εφεδρείας» ανήκουν στο χώρο της Υγείας και της Πρόνοιας.
Σύμφωνα με τον ψυχίατρος Γιώργος Νικολαΐδη , μελαγχολικός αισθάνεται ένας στους δύο Ελληνες, ενώ ένας στους πέντε που βρίσκεται σε υψηλή οικονομική δυσχέρεια, κάνει σκέψεις αυτοκτονίας.
Οι συνέπειες στην ψυχική υγεία των πολιτών από το σοκ των οικονομικών μέτρων, είναι ήδη ορατές στα οδυνηρά βιώματα και εμπειρίες όλο και περισσότερων από τους προσερχόμενους στα εξωτερικά ιατρεία και στις όποιες πρωτοβάθμιες υπηρεσίες ψυχικής υγείας και πρόκειται να γίνονται διαρκώς πιο δραματικές όσο αυτά τα μέτρα θα μπαίνουν σε εφαρμογή (και θα πολλαπλασιάζονται διαρκώς επιδεινούμενα), καταστρέφοντας όχι μόνο το παρόν εκατομμυρίων, αλλά και το μέλλον μιας ολόκληρης (τουλάχιστον) γενιάς.
Η κατάσταση θα γίνεται διαρκώς ακόμα πιο δύσκολη για τα άτομα με πιο σοβαρές και πολύπλοκες ανάγκες (ψυχωτικές και άλλες) και για τις οικογένειές τους, καθώς οι κοινωνικές και θεσμικές προϋποθέσεις της ανάρρωσής τους (υλικές/οικονομικές, σχεσιακές, δυνατοτήτων και κουλτούρας των θεραπευτικών θεσμών κλπ) θα φθίνουν διαρκώς
Δείτε το παρακάτω Βίντεο:

Η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι αναπόφευκτη (το παραδέχεται πια ακόμα και το "γαλάζιο" antinews, που αφήνει πια στην άκρη τα περί "αβέβαιης σωτηρίας")...

http://www.antinews.gr/2012/03/05/150368/

Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα είναι σαν ένα παιχνίδι σκάκι. Όλα τα διεθνή ΜΜΕ μιλάνε για το πώς η νέα δανειακή σύμβαση της Ελλάδας, απομακρύνει τον κίνδυνο χρεοκοπίας της. Δυστυχώς όμως, κάτι τέτοιο  δεν ισχύει. Στην πραγματικότητα, όλα κατατείνουν σε μια ελληνική χρεοκοπία.
Πολλές φορές, μια συμφωνία γίνεται με τέτοιο τρόπο, και με απώτερο  σκοπό η άλλη πλευρά να την παραβιάσει. Αυτό μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά έτσι λειτουργούν τα πράγματα στα πολύ υψηλά επίπεδα. Όλα είναι στρατηγική. Έτσι, στην περίπτωση της τελευταίας συμφωνίας, υπάρχουν τόσο αυστηροί όροι, που σίγουρα η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.
Όταν λοιπόν αποτύχει, τότε οι Γερμανοί, και οι Βόρειοι φίλοι τους, θα ισχυριστούν ότι έκαναν τα πάντα για να σώσουν τους Έλληνες, αλλά δυστυχώς, αυτοί δεν τα κατάφεραν.
Ιδού μερικοί  λόγοι για τους οποίους μπορεί η Ελλάδα να χρεοκοπήσει,, παρά την τελευταία αισιόδοξη συμφωνία:
1-Κάποιοι στήνουν την Ελλάδα, για να αποτύχει.
Οι όροι που της έχουν επιβληθεί είναι ιδιαίτερα σκληροί, και η ελληνική κυβέρνηση θα υφίσταται μια διαρκή επιτροπεία. Οποιαδήποτε παραβίαση των όρων, θα χρησιμοποιηθεί ως αφορμή για να διακοπεί η περαιτέρω βοήθεια. Αυτό μπορεί να γίνει σύντομα.
Είναι φανερό πως υπάρχουν πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί που δεν θέλουν την Ελλάδα στην ευρωζώνη. Όπως γράφτηκε πρόσφατα στην εφημερίδα Telegraph: «Σίγουρο είναι πλέον πως το Βερολίνο, το Ελσίνκι, και η Χάγη, έχουν αποφασίσει να διώξουν την Ελλάδα από το ευρώ, ότι και να γίνει. Ακόμη κι αν η Ελλάδα κάνει επακριβώς όσα απίθανα της ζητάει η τρόικα, δεν θα υπάρξει διαφορά. Θα βρεθεί κάποια άλλη αφορμή…».
2-Οι επόμενες εκλογές στην Αθήνα, μπορεί να διαλύσουν την συμφωνία.
Οι επόμενες εκλογές έχουν προγραμματιστεί για τον Απρίλιο. Τα κόμματα που αντιτίθενται στο μνημόνιο κυριαρχούν στις δημοσκοπήσεις. Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι η επόμενη ελληνική κυβέρνηση θα εγκαταλείψει την συμφωνία.
Σύμφωνα με τον διαχειριστή hedge funds Dennis Gartman, όποιος νομίζει ότι η επόμενη κυβέρνηση θα τηρήσει τους όρους του μνημονίου, είναι αφελής.
Κάθε μέρα που περνά, ο θυμός και η απόγνωση των Ελλήνων αυξάνονται. Οι πολιτικοί που είναι στην εξουσία γίνονται όλο και πιο μη δημοφιλείς.
Σύμφωνα με κάποιον Έλληνα βουλευτή, «αν πετύχουμε μια αριστερίζουσα κυβέρνηση, τότε θα πούμε ευγενικά στη τρόικα να μας αδειάσει την γωνιά, και θα αρχίσουμε συζητήσεις για την επιστροφή μας στη δραχμή…».
3-Η νέα συμφωνία χειροτερεύει την οικονομική πραγματικότητα της Ελλάδας.
Οι όροι λιτότητας που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα είναι σκληροί.
Η τρόικα απαιτεί την άμεση απόλυση 15.000 δημοσίων υπαλλήλων, και την απόλυση άλλων 150.000 ως το 2015.
Επίσης, απαιτείται η περαιτέρω μείωση κατά 20% των μισθών του δημοσίου.
Τέλος, η τρόικα απαιτεί περαιτέρω σημαντικές μειώσεις των επιδομάτων ανεργίας, των συντάξεων, κλπ.
Ήδη, τα μέτρα λιτότητας που έχουν επιβληθεί εδώ και δυο χρόνια προκαλούν οικονομικό σοκ στην Ελλάδα. Τα νέα μέτρα θα την αποτελειώσουν.
Σήμερα, το ελληνικό χρέος είναι περίπου 160% επί του ΑΕΠ. Υποτίθεται ότι τα νέα μέτρα θα το κατεβάσουν στο 120% ως το 2020, αλλά πολλοί ειδικοί θεωρούν κάτι τέτοιο ανέφικτο.
Ότι και να γίνει, το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο. Σύμφωνα με μια εμπιστευτική αναφορά αναλυτών της ΕΚΤ, της Κομισιόν, και του ΔΝΤ, είναι πολύ αμφίβολο αν η Ελλάδα θα μπορέσει να επιστρέψει στις αγορές. Μάλλον θα χρειαστεί παρατεταμένη οικονομική στήριξη.
«Υπάρχει μια θεμελιώδης ένταση μεταξύ των στόχων του προγράμματος μείωσης του χρέους και της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας, υπό την έννοια ότι η εσωτερική υποτίμηση που χρειάζεται για να γίνει η Ελλάδα ανταγωνιστική, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε υψηλότερη αναλογία χρέους/ΑΕΠ. Έτσι, ένα σενάριο θέλει ακόμη μεγαλύτερη ύφεση (εξαιτίας των καθυστερήσεων των μεταρρυθμίσεων και των ιδιωτικοποιήσεων). Αυτό θα οδηγήσει σε αύξηση του χρέους, ακόμη και σε επίπεδα 160%/ΑΕΠ το 2020».
Το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 6.8% μέσα στο 2011. Το 2012 αναμένεται να είναι ακόμη χειρότερο. Και οι πιθανότητες για μια χρεοκοπία συνεχώς αυξάνονται.
4-Το Σύνταγμα της Ελλάδας θα πρέπει να τροποποιηθεί.
Βάσει της νέας συμφωνίας, απαιτείται αλλαγή στο Σύνταγμα. Σύμφωνα με το περιοδικό Economist: «Η Ελλάδα υποσχέθηκε να εφαρμόσει νομοθεσία (στους επόμενους μήνες) που θα διασφαλίζει την προτεραιότητα της εξυπηρέτησης του χρέους, και μάλιστα μέσα από συνταγματική κατοχύρωση. Μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να μην αντιστοιχεί στην παρουσία κάποιου Ευρωπαίου Κομισάριου που θα επιτηρεί τον προϋπολογισμό της, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα είναι παρόμοιο…».
Θα δούμε λοιπόν κάτι τέτοιο; Ποιος ξέρει;
Ο εξαναγκασμός ενός ανεξάρτητου κράτους να αλλάξει το Σύνταγμά του, είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Αν ήμουν Έλληνας, θα ήμουν βαθιά προσβεβλημένος.
5-Η παγκόσμια οικονομική κοινότητα περιμένει από την Ελλάδα να χρεοκοπήσει.
Σχεδόν όλοι οι αναλυτές προβλέπουν μια άτακτη ελληνική χρεοκοπία. Πολλοί συμφωνούν ότι όντως κερδήθηκε χρόνος, αλλά η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη.
Όπως έγραψε το Bloomberg: «Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα μιας βαθιάς ελληνικής ύφεσης, χρεοκοπίας, και εξόδου της χώρας από το ευρώ… οι αναλυτές Christian Schulz, της Berenberg Bank, και  Jennifer McKeown της  Capital Economics Ltd. θεωρούν ότι όλα αυτά θα συμβούν εντός του 2012».
Η νέα συμφωνία, δυστυχώς, δεν θα αντέξει για πολύ.
Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να τηρήσει τους όρους που της επιβλήθηκαν.
Και οι Βορειοευρωπαίοι πολιτικοί άλλο που δεν θέλουν, αφού ψάχνουν αφορμή για να διώξουν την Ελλάδα, και να διακόψουν την χρηματοδότησή της.
Μπορεί ο ελληνικό λαός να πάρει την κατάσταση στα χέρια του σύντομα. Αν εκλέξει μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση το Απρίλιο, το παιχνίδι τελειώνει.
Για αυτό, ας μη ξεγελιόμαστε από τα δημοσιεύματα και τις επικεφαλίδες.
Η χαοτική χρεοκοπία της Ελλάδας δεν έχει απομακρυνθεί από το τραπέζι. Μάλιστα, σήμερα είναι ακόμη πιο πιθανή από ποτέ άλλοτε.
theeconomiccollapseblog.com
Απόδοση: S.A.

Η ΚΡΙΣΗ ΓΕΜΙΣΕ ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ! Στον Θεό στρέφονται προκειμένου να γλιτώσουν από τα χρέη και τα χαράτσια πολλοί επιχειρηματίες!

http://agioritikovima.gr/2011-07-14-22-28-56/5399-i-krii-gemie-ta-monatiria
Βάζουν λουκέτο στο κατάστημά τους, αφού αδυνατούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και φορούν ράσο, αφήνοντας πίσω λογαριασμούς και σκοτούρες.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός Πατρινού, ο οποίος διατηρούσε μαγαζί με ηλεκτρονικά είδη στο κέντρο της πόλης. Όπως υποστηρίζουν κάτοικοι της πόλης, το τελευταίο διάστημα ήταν ιδιαίτερα προβληματισμένος αφού οι δουλειές δεν πήγαιναν καλά, όπως εξάλλου και στις περισσότερες επιχειρήσεις. Τα χρέη τον έπνιγαν μέχρι που μία ημέρα έβαλε λουκέτο και εξαφανίστηκε. Έκπληκτοι έμειναν άλλοι επιχειρηματίες της περιοχής, όταν έμαθαν, ότι αποφάσισε να γίνει μοναχός! Κλείστηκε σε μοναστήρι της Πελοποννήσου, ενώ παρακολουθεί μαθήματα βυζαντινής μουσικής και αγιογραφίας.

Το δρόμο του Θεού πήρε ακόμη ένας επιχειρηματίας από την Πάτρα, ο οποίος είχε κατάστημα με παπούτσια. Έκλεισε το μαγαζί του και ανέβηκε στην Αθήνα προκειμένου να γίνει παπάς. Χειροτονήθηκε διάκονος, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες τέλεσε τη λειτουργία ανήμερα των πρόσφατων Θεοφανείων. Η απόφασή του αυτή, πάντως, καθόλου δεν άρεσε στους πιστωτές του. «Η απόφαση αυτή των επιχειρηματιών μας προξένησε έκπληξη. Αν κάποιος θέλει να ακολουθήσει το δρόμο του μοναχισμού, δεν περιμένει να το κάνει στα 45 του χρόνια. Οι πιστωτές τους πιστεύουν, ότι το έκαναν για να ξεφύγουν από τα χρέη τους. Όπως στην εποχή του Βυζαντίου, που πολλοί στρέφονταν στη θρησκεία, για να μην πάνε στο στρατό και πολεμήσουν», δηλώνει στο newsbomb.gr ο πρόεδρος του Εμπορικού Εισαγωγικού Συλλόγου της Πάτρας Σπύρος Ρόρος.

Τα εξώδικα και οι λογαριασμοί έχουν σχηματίσει «βουνό» στα καταστήματά τους, ενώ οι πιστωτές τούς αναζητούν για να τους πιάσουν από το. μούσι που έχουν αφήσει, αφού πρώτα τους φόρεσαν «φέσι» χιλιάδων ευρώ.

Με πυρηνική στοχοποίηση της Ελλάδας λόγω αντιβαλλιστικής προειδοποιεί η Μόσχα...

http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=35900&Itemid=139

 

Οι ήχοι της ροκ μπάντας που έπαιζε χθες το βράδυ στη Μόσχα, στα επινίκια του εκλογικού θριάμβου του Βλαντίμιρ Πούτιν, πιθανόν να ακουστούν και μέχρι την Αθήνα σε διασκευή «σκληρού ροκ», καθώς η Μόσχα είναι έτοιμη να στείλει ένα τελεσίγραφο, άλλου είδους: Οι πληροφορίες που έχουν φτάσει στη Ρωσία για διάθεση από την Πολεμική Αεροπορία μιας πυροβολαρχίας αντιαεροπορικών/αντιβαλλιστικών συστημάτων Patriot PAC- 3, στην αντιβαλλιστική ομπρέλα του ΝΑΤΟ, έχει προκαλέσει μεγάλο εκνευρισμό στη Μόσχα.
Και πηγές από το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών διαρρέουν ότι «Σε αυτή την περίπτωση είμαστε αναγκασμένοι να λάβουμε τα μέτρα που έχουμε λάβει και για τις άλλες χώρες που φιλοξενούν ραντάρ ή αντιβαλλιστικά συστήματα».
Δηλαδή πυρηνική στοχοποίηση της χώρας! Βλέπουμε λοιπόν ότι η πολιτική/οικονομική κατάσταση της χώρας έχει δημιουργήσει προϋποθέσεις που μέχρι το 2009 ήταν αδιανόητες. Η συμμετοχή της Ελλάδας στην αντιπυραυλική ομπρέλα είχε τεθεί από τις ΗΠΑ από το 2007 ήδη, αλλά τώρα παίρνουν τον χαρακτήρα απαίτησης.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν φτάσει στην Μόσχα, θα διατεθεί μια συστοιχία Patriot, της οποία τα βλήματα θα αναβαθμιστούν στο επίπεδο PAC-3 (σήμερα το σύστημα έχει βλήματα της έκδοσης PAC-2) το οποίο είναι προορισμένο για αντιβαλλιστική άμυνα. Το ρόλο του ραντάρ θα τον έχει πολεμικό πλοίο των ΗΠΑ, το οποίο θα μεταδίδει τα στοιχεία στην συστοιχία.
Η Μόσχα μέχρι στιγμής δεν έχει εκφραστεί δημοσίως για το ζήτημα, αλλά δεν θα αργήσει να συμβεί κάτι τέτοιο. Επειδή ατύπως ήδη έχει δεχθεί διαβεβαιώσεις ότι το σύστημα προορίζεται για την αντιμετώπιση των ιρανικών βαλλιστικών συστημάτων, ζητεί «αποδείξεις» και εγγυήσεις, ήτοι: Να μην διατεθεί στην αντιπυραυλική άμυνα συστοιχία Patriot PAC-3, αλλλά το κατά πολύ ανώτερο σύστημα S-300PMU-1 το οποίο μάλιστα από την Κρήτη όπου βρίσκεται εγκατεστημένο θα μπορούσε να προσφέρει πολύ καλύτερες υπηρεσίες και λόγω αισθητήρων, αλλά και λόγω ακτίνας δράσης του βλήματος στον αντιμετώπιση των ιρανικών βαλλιστικών συστημάτων!
«Έχετε το καλύτερο αντιβαλλιστικό σύστημα όλων των χωρών του ΝΑΤΟ, τα S-300 και λέτε ότι για την αντιμετώπιση των ιρανικών βλημάτων θα εγκαταστήσετε Patrito; Άρα δεν τα θέλετε για το Ιράν, αλλά για να εκμηδενίσετε τις βαλλιστικές δυνατότητες της Ρωσίας» αναφέρουν πηγές του ρωσικού υπουργείου Άμυνας.
Και δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι αν γίνει κάτι τέτοιο αυτόματα η τοποθεέσία που θα βρίσκονται τα Patriot και κατ’έπέκταση η Ελλάδα, θα στοχοποιηθούν άμεσα, όπως συνέβη με Πολωνία, Ρουμανία και Τουρκία!
 Στην Αθήνα, σύντομα θα καταλάβουν ότι την εποχή των «πάγων» που ακολούθησε την σύναψη στενών σχέσεων με την Ρωσία, τελειώνει οριστικά και μαζί με την επανεκλογή του Β.Πούτιν, ξεκινά η εποχή των ασφυκτικών πιέσεων για υλοποίηση των συμφωνηθέντων. Η στάση της Ρωσίας στο ΔΝΤ είναι χαρακτηριστική αυτού που έρχεται…
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Δεσμευμένοι ελευθεριάζοντες - του κ. Γιάννη Βαρουφάκη

http://logia-starata.blogspot.com/2012/03/blog-post_1761.html

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, λίγο μετά το Κραχ του 1929 που άλλαξε βίαια τον κόσμο, ξεκίνησε μια τιτάνια διαμάχη μεταξύ φιλελεύθερων οικονομολόγων για το τι είχε συμβεί και τι έπρεπε να γίνει για να καταπολεμηθεί η Κρίση. Σήμερα, το δικό μας 1929 (το Κραχ του 2008-12), έχει ξαναφέρει στο προσκήνιο την ίδια περίπου συζήτηση διεθνώς. Άλλη μια φορά απόψεις του φιλελεύθερου Keynes συγκρούονται αλύπητα με τις αντίθετες απόψεις του φιλελεύθερου Hayek. Από την μία έχουμε φιλελεύθερους που θεωρούν, όπως ο Hayek, ότι η λύση βρίσκεται στο να αφεθεί η αγορά να λειτουργήσει όπως μόνο εκείνη μπορεί (με μειώσεις τιμών και μισθών που θα φέρουν την ανάκαμψη των ποσοτήτων και της απασχόλησης) και από την άλλη έχουμε φιλελεύθερους που θεωρούν, όπως ο Keynes, ότι χωρίς συντονισμένη από το κράτος επενδυτική πολιτική οι αγορές θα παραπαίουν με τεράστιο κόστος για όλους.

Ο λόγος που έκρινα σκόπιμο να γράψω τα παρακάτω είναι ότι στο Μνημονιστάν που ζούμε, ή λατινιστί Bailoutistan (*), η συζήτηση αυτή παίρνει μια πολύ περίεργη μορφή (αν θέλετε μια αγγλική έκδοση του παρόντος, πατήστε εδώ). Μια μορφή που αντανακλά βασικές κακοήθειες της ελληνικής πραγματικότητας. Σήμερα θα επικεντρωθώ στους έλληνες οπαδούς μίας εκ των δύο αυτών σχολών: σε εκείνους που εμπνέονται από τον φιλελεύθερο Hayek (μεταξύ άλλων, όπως π.χ. ο von Mises). Και θα θέσω ερωτήματα σχετικά με την συνέπεια των λόγων τους με την σκέψη και στάση του Hayek.
Πριν φτάσουμε όμως εκεί, ας θυμηθούμε την τιτάνια διαμάχη των δύο ανδρών που ξεκίνησαν αυτή την συζήτηση στις σκοτεινές μέρες του Μεσοπόλεμου.
Hayek εναντίον Keynes

Λίγο μετά το Κραχ του 1929, ο John Maynard Keynes, ο φιλελεύθερος καθηγητής οικονομικών στο Cambridge, έσπασε το πιο ισχυρό ταμπού του επαγγέλματος των πανεπιστημιακών οικονομολόγων της εποχής: Ήρθε σε ρήξη με την άποψη του Βρετανικού Υπουργείου Οικονομικών που θεωρούσε δεδομένο πως μια οικονομία σε βαθειά ύφεση θα ανακάμψει αυτόματα. Ότι, εφόσον μειωθούν οι μισθοί και τα επιτόκια «αρκετά», κάποια στιγμή θα αντιδράσουν δημιουργικά οι επιχειρηματίες αυξάνοντας την απασχόληση και τις επενδύσεις τους.

Η ένσταση του Keynes ήταν ότι, μετά από μία κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος (όπως εκείνη του 1929 ή του 2008) που μετατρέπεται σε ύφεση της πραγματικής οικονομίας, είναι πολύ πιθανόν η παραγωγή, οι επενδύσεις και τα εισοδήματα να «κλειδωθούν» σε πολύ χαμηλά επίπεδα – σε μια «κακή» ισορροπία από την οποία καμία μείωση μισθών και επιτοκίων δεν μπορεί να βοηθήσει την οικονομία να αποδράσει. Υπό αυτές της συνθήκες αποτελμάτωσης, υποστήριξε ο Keynes, η προσπάθεια μείωσης των δημόσιων ελλειμμάτων μέσα από περικοπές δημόσιων δαπανών, και μείωσης της ανεργίας μέσω μείωσης των μισθών, μόνο σε αυτό-γκολ θα οδηγήσει τους διαμορφωτές της οικονομικής πολιτικής. Γιατί; Επειδή η μείωση των δημόσιων δαπανών θα ενισχύσει την ύφεση, η μείωση των μισθών θα μειώσει κι άλλο την συνολική ζήτηση, τα φορολογικά έσοδα θα μειωθούν κι άλλο, η ανεργία θα φουντώσει και, έτσι, όλοι θα βγουν χαμένοι: εργαζόμενοι, δημόσιο, επιχειρηματίες.
Όλα αυτά σας είναι πλέον γνωστά και δεν σκοπεύω να εντρυφήσω περαιτέρω στην άποψη του Keynes. Απλά την παραθέτω ως εισαγωγή στην σκέψη του μεγάλου αντίπαλου του Keynes, του Friedrich von Hayek. Η παρέμβαση του Hayek ήταν και παραμένει σημαντική. Καθώς η κριτική του Keynes κέρδιζε έδαφος, όσο η άποψη του Υπουργείου Οικονομικών εξευτελιζόταν καθημερινά (όσο οι περικοπές μισθών και δαπανών αποτύγχαναν να τιθασεύσουν ελλείμματα και ανεργία), ο Hayek ήταν εκείνος που (α) εξαπόλυσε την ισχυρότερη κριτική εναντίον του Keynes (και της πολιτικής κρατικών παρεμβάσεων που υποστήριζε ο Keynes), και (β) παρουσίασε μια διαφορετική εξήγηση των αιτίων της Κρίσης αλλά και του τι πρέπει να γίνει.

Η διάγνωση του Hayek για τα αίτια της Κρίσης ήταν απλή: Οφείλονται σε περιόδους δημιουργίας φθηνού χρήματος από το χρηματοπιστωτικό σύστημα (τις τράπεζες ως επί το πλείστον) το οποίο διοχετεύεται σε τομείς, κλάδους, επιχειρήσεις και χώρες υψηλού ρίσκου. Αυτό που συμβαίνει, κατά τον Hayek, είναι ότι περίοδοι σταθερότητας ρίχνουν τα επιτόκια και έτσι οι τράπεζες αρχίζουν να θέλουν να δανείσουν σε επισφαλείς πελάτες για να τους χρεώνουν υψηλότερα επιτόκια. Αυτό δημιουργεί λογιών-λογιών φούσκες: Φούσκες επενδύσεων, φούσκες καταναλωτικές, φούσκες δημόσιου δανεισμού και δημόσιων έργων, φούσκες στα χρηματιστήρια. Οι φούσκες δημιουργούν αισιοδοξία, η αισιοδοξία αυξάνει τις ιδιωτικές και δημόσιες επενδύσεις, αυτές με την σειρά τους αυξάνουν τα εισοδήματα, τα μεγαλύτερα εισοδήματα επιτρέπουν στους επισφαλείς πελάτες των τραπεζών να αποπληρώνουν τα δάνειά τους κ.ο.κ. έως ότου έρχεται η στιγμή της αλήθειας, σκάνε οι φούσκες και όλοι χρωστούν σε όλους χωρίς κανείς να μπορεί να πληρώσει.

Έως εδώ οι Hayek και Keynes δεν διαφωνούν. Η διαφωνία τους αρχίζει στο τι πρέπει να γίνει όταν οι φούσκες πλέον σκάσουν. Αντίθετα με τον Keynes που πίστευε ότι το κράτος πρέπει να αποτρέψει την αποτελμάτωση και την δημιουργία μιας «κακής» ισορροπίας, ο Hayek έκρινε ότι το Κραχ ήταν η Πραγματικότητα ενώ η πρότερη περίοδος Ανάπτυξης ήταν το Ψέμμα. Ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι «να αφήσουμε την ύφεση να κάνει την δουλειά της» - το σκληρό αλλά «θεάρεστο έργο» της. Και ποιο είναι αυτό το «θεάρεστο έργο» που επιτελεί η ύφεση; Καταστρέφει («ρευστοποιεί» ήταν το ρήμα που χρησιμοποιούσε ο Hayek) τα «κακά χρέη», διαλύει δηλαδή τα χρέη που χτίστηκαν ηλιθιωδώς την Εποχή του Ψέμματος και τα οποία δεν μπορούν πλέον να αποπληρωθούν. Κι αν αυτό σημαίνει ότι πολλοί θα υποφέρουν, τι να κάνουμε. Ας είναι. Όπως το επόμενο πρωί ενός κακού μεθυσιού το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να πάρουμε μια ασπιρίνη και να κάνουμε υπομονή, έτσι και με τα Κραχ: η ύφεση που τα ακολουθεί είναι επίπονη αλλά καθαρτική και πρέπει να την αφήσουμε να λειτουργήσει λυτρωτικά, χωρίς κρατικές παρεμβάσεις που θυμίζουν την προσπάθεια μετρίασης του πονοκέφαλου πίνοντας κι άλλα οινοπνευματώδη. Η πτώχευση του υπερχρεωμένων οργανισμών, επιχειρήσεων, νοικοκυριών, κρατών, είναι τραυματική αλλά απαραίτητη. Θυμίζει τον ρόλο της Κόλασης στο Χριστιανικό Δόγμα: δυσάρεστη αλλά μη εξαιρετέα.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να προσέξουμε μια ειδοποιό διαφορά του Hayek από όψιμους θιασώτες της αγοράς, όπως οι πολιτικοί της Βρετανίας τότε ή της ΕΕ σήμερα, οι οποίοι πασχίζουν, εν καιρώ Κρίσης, να χαϊδεύουν αυτιά. Εκεί που η επίσημη τοποθέτηση του Βρετανικού υπουργείου οικονομικών τότε, ή της ΕΕ σήμερα, ήταν ότι η μείωση των δημόσιων δαπανών και των μισθών θα μας επιστρέψει στην προ της Κρίσης ευημερία και θα βοηθήσει να αποπληρωθούν τα χρέη, ο Hayek δεν υπόσχεται τίποτα τέτοιο. Όταν του έλεγαν ότι η ύφεση, ακόμα και να αφεθεί να πράξει το «θεάρεστο καθήκον» της, μπορεί να μην πετύχει ποτέ να αναπληρώσει τα χαμένα εισοδήματα, ή να αποπληρώσει τα παλαιά και νέα χρέη, εκείνος σήκωνε τους ώμους του και έλεγε: αυτά έχει η ζωή! Ο λόγος πίσω από αυτή την στωικότητα ήταν, βέβαια, ότι ο ίδιος θεωρούσε την ανάπτυξη που προηγήθηκε του Κραχ κίβδηλη. Άρα, ρωτούσε: Γιατί να επιστρέψουμε εκεί μετά το Κραχ; Κι αν δεν επιστρέψουμε εκεί, που θα πάμε; Η απάντηση του Hayek ήταν αφοπλιστική: Δεν έχουμε ιδέα! Όχι μόνο δεν γνωρίζουμε αλλά, χειρότερα, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι, όπου και να καταλήξουμε, θα είναι «καλύτερα» από εκεί που θα βρεθούμε αν ακολουθήσουμε την πολιτική των μεγαλύτερων παρεμβάσεων ενός κράτους το οποίο, αρνούμενο την πραγματικότητα (ότι η πρότερη ανάπτυξη ήταν φούσκα, και ότι τα χρέη που χτίστηκαν πάνω της δεν μπορούν να αποπληρωθούν), δημιουργεί νέα χρέη και οικοδομεί ένα μέλλον χειρότερο από εκείνο που θα είχαμε αν (το κράτος) καθόταν στα αυγά του.
Ας αφήσουμε λοιπόν, προτείνει ο Hayek, την ύφεση και μια ακολουθία πτωχεύσεων να καθαρίσουν τον Κόπρο του Αυγείου που μας άφησε το φαγοπότι των περασμένων ετών. Ας αφήσουμε την αγορά να κάνει εκείνο που ξέρει καλύτερα: να παραγάγει το βέλτιστο από όλα τα εφικτά μέλλοντα μας σπάζοντας τις φούσκες και διαγράφοντας ανόητα χρέη.

Τι θα έλεγε ο Hayek για την Ελλάδα, σήμερα;

Όπως θα παρατηρήσατε από τα πιο πάνω, σκοπός μου δεν είναι να κρίνω την θεωρία του Hayek. Ούτε και να αναλωθούμε σε μια αντιπαράθεση του Hayek με τον Keynes. Όχι, σκοπός μου είναι να εστιάσω (α) στο τι θα έλεγε ο Hayek σήμερα περί Μνημονίων κλπ και (β) στον περίεργο τρόπο με τον οποίο τα Μνημόνια «μετάλλαξαν» έλληνες φιλελευθέρους των οποίων η σκέψη έχει, υποτίθεται, επηρεαστεί από θεωρητικούς όπως ο Hayek.
Τι θα μας έλεγε λοιπόν ο Hayek σήμερα αν μπορούσε να μας στείλει μήνυμα από το υπερπέραν; Επιτρέψτε μου να ισχυριστώ ότι το μήνυμα αυτό θα περιείχε τουλάχιστον δύο εξηγήσεις της τραγικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας και η οποία απειλεί να την μετατρέψει σε κρανίου τόπον.

Η πρώτη εξήγηση της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας

Ο Hayek, συνεπής με την εξήγησή του όλων των περιόδων ύφεσης, θα καταδείκνυε τις φούσκες που σχηματίστηκαν την περίοδο 1996-2008 λόγω υπερβολικής τραπεζικής πίστης τόσο προς τον ιδιωτικό όσο και προς τον δημόσιο τομέα. Αυτός ο οχετός πίστης (δανεισμού) σχημάτισε φούσκες στο χρηματιστήριο, στην αγορά ακινήτων, στον δημόσιο τομέα και στην αγορά εργασίας. Τα ποτάμια χρήματος που έρρεαν προς την Ελλάδα ώθησαν όλες τις τιμές στα ουράνια δημιουργώντας μια επίπλαστη «ανάπτυξη» που θα μετατρεπόταν σε κραχ με την ίδια σιγουριά που η μέρα δίνει την θέση της στην νύχτα. Και καθώς ο ρυθμός της επίπλαστης «ανάπτυξης», σε σύγκριση με τον πραγματικό παραγωγικό ιστό της οικονομίας, ήταν τόσο μεγάλος, το ίδιο βαρύγδουπη ήταν και η πτώση που ακολούθησε.
Συνεπώς, οι έλληνες πρέπει να αποδεχθείτε (είναι σαν να ακούω τον Hayek να μας λέει) ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από την «ρευστοποίηση» χάρτινων τίτλων (δηλαδή, να μάθουμε να ζούμε με χαμηλές τιμές μετοχών στο χρηματιστήριο), την ρευστοποίηση των αγροτικών εισοδημάτων (τουλάχιστον όσων αγροτών βασίζονται στην καλοσύνη των ευρωπαίων φορολογουμένων), την ρευστοποίηση των τιμών των ακινήτων (ενθυμούμενοι πως είχαμε φτάσει στο σημείο διαμερίσματα στο Κολονάκι να κοστίζουν ακριβότερα από lofts στην Νέα Υόρκη), την ρευστοποίηση της εργασίας (δηλαδή των θέσεων εργασίας που δεν παράγουν προϊόν αξίας αρκετής για να καλύψουν το κόστος τους) κλπ.

Η δεύτερη εξήγηση της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας

Μετά την διάγνωση της ασθένειας, ο Hayek θα προέβαινε σε εντονότατη κριτική της θεραπείας που εφαρμόζεται εδώ και δύο χρόνια και, συγκεκριμένα, της προσπάθειας να αποφευχθεί η στάση πληρωμών, το default, του ελληνικού δημοσίου απέναντι στους δανειστές του εντός της ευρωζώνης. Ο Hayek, για να το πω σκληρότερα, θα αναθεμάτιζε την ιδέα νέου κρατικού δανεισμού σε πτωχευμένο κράτος για να αποπληρωθούν τα παλαιά και νεότερα δανεικά. Θυμηθείτε την άποψή του ότι όλα τα «κακά χρέη» πρέπει να «ρευστοποιηθούν», δηλαδή να διαγραφούν, καθώς (α) δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθούν και (β) είναι απαραίτητο, μετά το Κραχ, να τιμωρηθούν ανάλογα τόσο αυτοί που τα πήραν όσο και εκείνοι που τα έδωσαν. Γιατί λοιπόν να ρευστοποιηθούν όλα τα «κακά χρέη» εκτός από εκείνα του δημοσίου; Για τον Hayek απάντηση σοβαρή δεν υπάρχει. Μήπως όμως ο ίδιος ο Hayek θα άλλαζε γνώμη επειδή η Ελλάδα βρίσκεται στην ευρωζώνη, δηλαδή σε μια νομισματική ένωση που στις μέρες του δεν υπήρχε ακόμη; Μήπως το γεγονός ότι σήμερα υπάρχει το ευρώ, και η Ελλάδα είναι μέλος του, εξαιρεί το δημόσιο χρέος μιας χώρας-μέλους από το επιχείρημα του υπέρ της ρευστοποίησης των «κακών χρεών»;

Πριν απαντήσω, αξίζει τον κόπο να ρίξουμε μια ματιά στην αμφίθυμη σχέση του Hayek με την ιδέα ενός κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος υπό την αιγίδα μιας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Γνωστός πολέμιος των Κεντρικών Τραπεζών (**), ο Hayek είχε τα εξής να πει για το ευρώ που τελικά προέκυψε:
«Αν και κατανοώ πλήρως την επιθυμία για την ολοκλήρωση της Δυτικής Ευρώπης μέσα από την απόλυτη ελευθερία των χρηματικών ροών μεταξύ των χωρών της, διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις για την επίτευξη αυτού του σκοπού μέσω της δημιουργίας ενός νέου ευρωπαϊκού νομίσματος το οποίο θα διαχειρίζεται μία υπερ-εθνική αρχή. Πέραν του ότι το βρίσκω απίθανο να συμφωνήσουν τα κράτη-μέλη σε μια κοινή νομισματική πολιτική την οποία θα ασκεί η υπερεθνική αρχή,… δεν μου φαίνεται καθόλου πιθανόν η διαχείριση του κοινού νομίσματος να είναι καλύτερη απ’ ότι η διαχείριση των σημερινών εθνικών νομισμάτων.»

Ο Hayek τελικά αποδέχθηκε το ευρώ ως μέρος της προσπάθειας για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, χωρίς βέβαια να σταματήσει ποτέ να διατυπώνει τις επιφυλάξεις του – π.χ. την άποψη ότι είναι δύσκολη η συμβίωση σταθερών νομισμάτων και κυβερνητικών πολιτικών, που στόχο έχουν την επιβίωση των κομμάτων που τις στηρίζουν! Πάντως όπως και να ερμήνευε τις προσπάθειες της κας Merkel, του κ. Sarkozy και του κ. Draghi να «σώσουν» το ευρώ, ένα πράγμα δεν τελεί υπό αμφισβήτηση: Ο Friedrich von Hayek θα φύλαγε τα πιο δηλητηριώδη σχόλιά του για τις προσπάθειες των ευρωπαίων ηγετών να επιλύσουν το πρόβλημα του χρέους χωρών όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία δημιουργώντας μια νέα κατηγορία τοξικού χρέους (θυμηθείτε τα τοξικά ευρωομόλογα του EFSF) που στόχο έχει την (αδύνατη) εξυπηρέτηση «κακών χρεών» του ένοχου παρελθόντος με κόστος την υποθήκευση του μέλλοντος όλης της Ευρώπης.

Εν κατακλείδι, αν και δεν είναι ξεκάθαρο αν σήμερα ο Hayek θα πρότεινε την διατήρηση της ευρωζώνης ως έχει ή όχι, είναι απόλυτα σίγουρο ότι θα επιχειρηματολογούσε έντονα και καταλυτικά υπέρ της «ρευστοποίησης» των «κακών χρεών» των τραπεζών και των κρατών-μελών. Ένα ολοκληρωτικό default (όχι απλώς στάση αλλά κατάργηση πληρωμών) θα ήταν, στα μάτια του Hayek, η μοναδική ατραπός που δεν έρχεται σε αντίθεση με το όραμά του όσον αφορά τα μεγάλα ζητήματα της ευρωζώνης. Ένα όραμα που θα τον έθετε σε πορεία σύγκρουσης με την λογική των δανειακών πακέτων «διάσωσης» καθώς και με την πρακτική της ΕΚΤ που πρόσφατα τύπωσε περίπου €1 τρις φρέσκου χρήματος με σκοπό τον δανεισμό των πτωχευμένων τραπεζών.

Η περίεργη περίπτωση των ελλήνων libertarians-οπαδών του Hayek

Στην Ελλάδα υπάρχουν φιλελεύθεροι συμπατριώτες μας που έχουν επηρεαστεί ιδιαίτερα από την σκέψη του Friedrich von Hayek, του συμπατριώτη του Lutwig von Mises, του αμερικανού Robert Nozick, και γενικότερα της σχολής σκέψης που στις αγγλοσαξονικές χώρες είναι γνωστή ως libertarians (ελευθεριάζοντες). Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Δράση του κ. Σ. Μάνου και της κας Μ. Ξαφά οι οποίοι, με συνέπεια, εδώ και καιρό (πολύ πριν την Κρίση) αρθρώνουν λόγο που διακατέχεται από την σκέψη του Hayek. Όμως, από τότε που το ελληνικό δημόσιο πτώχευσε, και ήρθαν τα απανωτά Μνημόνια, αυτή η μικρή αλλά με σημαντικό ειδικό βάρος, και πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις, πολιτική παράταξη μετετράπη σε μια «περίεργη περίπτωση».
Τι το «περίεργο» την χαρακτηρίζει; Το εξής: Ενώ οι έλληνες ελευθεριάζοντες διατηρούν την προσήλωσή τους στην θυμωμένη ανάλυση του Hayek όσον αφορά την «πρώτη εξήγηση της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας», από τότε που μας ήρθε το Μνημόνιο τελούν υπό πλήρη και βαθειά άρνηση όσον αφορά την «δεύτερη εξήγηση» που θα έδινε ο μεγάλος Αυστριακός γκουρού τους.

Τους ακούω και τους διαβάζω, με πολλή μάλιστα προσοχή, να μεταδίδουν το μήνυμα του Hayek ότι, στο Μνημονιστάν μας (και ιδίως στην Ελλάδα), δεν υπάρχει επιλογή πέραν την «ρευστοποίησης» των τιμών των μετοχών, των επιδοτούμενων αγροτικών εισοδημάτων, των τιμών των ακινήτων, των περισσότερων δημόσιων οργανισμών, και βέβαια ενός μεγάλου τμήματος των υπαρχουσών θέσεων εργασίας. Μιλούν ευθαρσώς για την ανάγκη μεγάλης μείωσης του εθνικού και προσωπικού εισοδήματος έως ότου τα εισοδήματα πιάσουν «πάτο», έρθουν δηλαδή στο ίδιο επίπεδο με την παραγωγική ικανότητα της χώρας. (Προφανώς θεωρούν ακόμα και το σημερινό επίπεδο εισοδήματος πολύ υψηλό, φούσκα που δεν έχει ακόμα ξεφουσκώσει ικανοποιητικά, και που έχει ακόμα κι άλλο «αέρα» να δώσει έως ότου βρεθούμε στην «ισορροπία».) Όμως, την ίδια ακριβώς στιγμή, την μία φούσκα, το ένα «κακό χρέος», που δεν είναι διατεθειμένοι να δούνε να «ρευστοποιείται» είναι το δημόσιο χρέος. Γιατί αυτή η εξαίρεση;

Μία πιθανή εξήγηση είναι ότι θεωρούν την ελληνική περίπτωση μια «ιδιαιτερότητα» εντός της οποίας τα διδάγματα του Hayek αφορούν τα πάντα εκτός του δημόσιου χρέους. Πράγματι, αν τους ρωτήσουμε, είναι πιθανότατο να μας απαντήσουν με τρόπο που να υπονοεί εμμέσως πλην σαφώς πως έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στις ελληνικές ελίτ, στον ίδιο τους τον εαυτό, να ηγηθούν των μεταρρυθμίσεων που θα προκύψουν μέσα από τις «ρευστοποιήσεις» που, όπως επέμενε ο Hayek, αποτελούν την μόνη «λύση». Και από την στιγμή που δεν πιστεύουν ότι η ελληνική κοινωνία θα τους δώσει την ευκαιρία να ηγηθούν αυτής της μέσω-ρευστοποιήσεων-μεταρρύθμισης, εναποθέτουν όλες τους τις ελπίδες στις υπερ-εθνικές ελίτ (π.χ. τρόικα). Υπό αυτό το πρίσμα, αν για να ασχοληθούν οι υπερ-εθνικές ελίτ με την Ελλάδα [και να θέσουν σε λειτουργία στο εσωτερικό της χώρας (ίσως και με την επιστράτευση των εγχώριων θιασωτών του Hayek) τον απαραίτητο συνδυασμό «ρευστοποιήσεων» και «μεταρρυθμίσεων»] χρειάζεται η αποδοχή ότι το δημόσιο χρέος θα είναι η μοναδική φούσκα (απομεινάρι της προ του Κραχ εποχής) που δεν θα ρευστοποιηθεί (ώστε να μην θυμώσουν οι ξένες τράπεζες που στηρίζουν, και στηρίζονται από, τις υπερ-εθνικές ελίτ), τότε ίσως να αξίζει να θυσιαστεί η αρχή του Hayek για την «ρευστοποίηση» όλων των «κακών χρεών».
Απελπισμένες σκέψεις οδηγούν σε απελπισμένες παραδοχές. Όσο όμως απελπισμένοι και να είναι οι εγχώριοι οπαδοί του Hayek, πρέπει κατά βάθος να κατανοούν ότι ο Αυστριακός θεωρητικός που τους καθοδηγούσε ως τώρα δεν θα τους συγχωρούσε αυτή την απελπισμένη παράδοση στην λογική των Μνημονίων: ο κατ’ εξοχήν πολέμιος των κρατικών παρεμβάσεων που στόχο έχουν την διατήρηση μη διατηρήσιμων χρεών και τιμών, δεν θα συγχωρούσε την υποστήριξη Μνημονίων που φορτώνουν νέα δημόσια τοξικά χρέη στις ήδη υπάρχουσες δημοσιονομικές φούσκες του ευρωζωνικού γίγνεσθαι.

Επίλογος

Αναρωτιούνται κάποιοι γιατί έντιμοι άνθρωποι και πολιτικοί σχηματισμοί με ελευθεριάζουσες απόψεις (που για τη πλειοψηφία δεν φαντάζουν πιο ακραίες από εκείνες αριστερών κομμάτων, ή του ΛΑΟΣ), δεν κατάφεραν να ανεβάσουν τα ποσοστά τους πάνω από το 1%. Η απάντηση είναι διττή. Πρώτον, οι ιδέες τύπου Hayek φοβίζουν καθώς προδιαγράφουν δάκρυα και αίμα χωρίς να υπόσχονται την επιστροφή στην ανάπτυξη (δείτε τα χαμηλά ποσοστά του Ron Paul στις ΗΠΑ σήμερα). Δεύτερον, και αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία στην χώρα μας, λόγω ενός σιωπηλού Φαουστιανού Συμφώνου μεταξύ (α) των πιο προβεβλημέων ελευθεριαζόντων Χαγιεκικών του Μνημονιστάν και (β) της τρόικας. Ένα «Σύμφωνο» το οποίο επιλέγουν οι ελευθεριάζοντες της Περιφέρειας να τους αυτο-δεσμεύει στην πολιτική παχυλών νέων δανείων σε πτωχευμένα κράτη και τράπεζες με αντάλλαγμα (που ελπίζουν ότι θα πάρουν) την προνομιακή τους πρόκριση από τις υπερεθνικές ελίτ ως διαχειριστές της εσωτερικής «ρευστοποίησης» των πάντων – πλην του δημόσιου χρέους.

Θυμάστε, πιστεύω, το επεισόδιο όπου ο Sherlock Holmes έλυσε ένα από πολλά μυστήρια επειδή πρόσεξε ότι ένας σκύλος δεν γαύγισε. Το αίνιγμα εδώ λύνεται με τον ίδιο λίγο-πολύ τρόπο: Το σχετικό ερώτημα είναι «Ποια φούσκα δεν σκάει;» «Γιατί οι έλληνες οπαδοί του Hayek Ελλάδα εξαιρούν το δημόσιο χρέος από τον κατάλογο των υπό «ρευστοποίηση» περιουσιακών στοιχείων;» «Γιατί οι ιρλανδοί σύντροφοί τους εξαιρούν τα χρέη των ιδιωτικών τραπεζών τους;» «Δεν καταλαβαίνουν ότι ο Hayek δεν θα δικαιολογούσε τέτοιες εξαιρέσεις, ιδίως δεδομένου ότι οι εξαιρούμενες φούσκες είναι οι μεγαλύτερες και η μη «ρευστοποίησή» τους αναιρεί το «θεάρεστο έργο» της Κρίσης;» Μια πιθανή απάντηση είναι το Φαουστιανό Σύμφωνο στο οποίο ήδη αναφέρθηκα. Δεν αρκεί όμως για να εξηγήσει αυτή την ιδεολογική και θεωρητική σύγχυση. Στην περίπτωση τόσο της Ελλάδας όσο και της Ιρλανδίας υπάρχει μία ακόμα εξήγηση: η πολύ «κοντινή» σχέση μεταξύ κάποιων εκ των ηγετικών στελεχών αυτής της σχολής σκέψης με τις τράπεζες των οποίων οι μεγαλομέτοχοι θα «ρευστοποιηθούν» άνευ Μνημονίων.

Με άλλα λόγια, τα Μνημόνια της ευρωζώνης (όχι μόνο στην Ελλάδα) έχουν κι άλλο ένα θύμα το οποίο έως τώρα έχει περάσει απαρατήρητο: την ιδεολογική ακεραιότητα της μόνης δεξιόστροφης πολιτικής παράταξης που έχει να προσφέρει σημαντικές ιδέες όσον αφορά τα αίτια και την φύση της Κρίσης. Η τοξικότητα των Μνημονίων έχει διαβρώσει την ιδεολογική εντιμότητα της «σχολής» που έως τώρα αποτελούσε το τελευταίο προπύργιο καθαρής σκέψης στο οποίο κατέφευγαν για να εμπνευστούν, στις δύσκολες στιγμές τους, οι ευρωπαϊκές ελίτ. Ίσως αυτό να εξηγεί γιατί κόμματα του χώρου, όπως η Δράση, αδυνατούν να εμπνεύσουν ένα κοινό που μπορεί να μην έχει διαβάσει Hayek αλλά διαισθάνεται την περίεργη αυτή απόκλιση των εγχώριων οπαδών του από τις ίδιες τους τις αρχές.

(*) Μια «χώρα» που ξεκινά στον Έβρο, συνεχίζεται μέχρι την Αδριατική, επεκτείνεται στον Ατλαντικό και φτάνει μέχρι και το σμαραγδένιο νησί δυτικά της Αγγλίας.
(**) Το 1974 ο Hayek υποστήριξε (βλ. εδώ) την κατάργηση των Κεντρικών Τραπεζών και την ιδιωτικοποίηση του χρήματος. Για την ακρίβεια, πρότεινε να δοθεί στις εμπορικές τράπεζες το δικαίωμα να τυπώνει η κάθε μία το δικό της χρήμα και, έτσι, να εναπόκειται στους ιδιώτες-πολίτες να επιλέγουν ποιο νόμισμα (ποιανής τράπεζας) εμπιστεύονται για τις συναλλαγές τους.
(***) Βλ. Friedrich von Hayek, “Market Standards for Money”, Economic Affairs, April-May 1986.

tvxs.gr/news

Η “σινιέ” Αριστερά του Κολωνακίου αντεπιτίθεται - Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

http://www.antinews.gr/2012/03/04/150303/

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ της μαύρης τρύπας της νεότερης πολιτικής Ιστορίας, του γκρίζου πρωθυπουργού των Ιμίων, των S-300 και του Οτσαλάνειου άγους, είχε και διάφορους βοηθητικούς. Έναν αχταρμά από καθεστωτικούς «διανοούμενους», κάτι μεταλλαγμένους ρηγάδες, αριστεριστές πάσης αποχρώσεως, κατά κανόνα σιτιζόμενους στο κρατικό πρυτανείο και ταβλαδόρους της γνωστής πλατείας. Ξέρετε, λίγος διεθνισμός, κάργα μισελληνισμός και πιθηκισμός σε ότι συνέβη πριν σαράντα χρόνια εις Παρισίους και στο campus του Μπέρκλευ. Κάτι σαν Μαρκούζε και Σαρτρ με τσαρούχια, στο πιο αγράμματο, πολύ πιο αγράμματο.
Χωθήκανε παντού. Πανεπιστήμια, παιδαγωγικά ινστιτούτα, εφημερίδες, ΜΚΟ και ξερό ψωμί, «τέχνη». Κι όποτε το σύστημα τράβαγε ζόρια είτε γιατί βομβαρδίζονταν σχολεία, ψυχιατρεία και εν γένει γυναικόπαιδα στη Σερβία, είτε χρειαζόταν στήριξη ο χασάπης Θάτσι στο Κόσοβο ή οι Τσετσένοι που μακελεύουν παιδάκια του δημοτικού και κόβουν αυτιά ομήρων, Σχέδιο Ανάν κλπ, τα καλά παιδιά απίκο. Ένα κείμενο με υπογραφές, πάντα τις ίδιες, έσκαγε μύτη και οι βοηθητικοί, πρώην «επαναστάτες», κάνανε το σέρβις που απαιτούσε το σύστημα, πάντοτε με θέσεις, που κατά διαβολική σύμπτωση ταυτίζονταν με τα συμφέροντα κραταιών ή και λίγο παρηκμασμένων συμμάχων. Ένας ροζ πολτός, που έχει χρόνια κολλήσει σαν τσίχλα στο παπούτσι της Πατρίδας.
Ορισμένοι από δαύτους επιβίωσαν και χωθήκανε στα κόλπα και επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας με λαμπρές επιδόσεις αποδόμησης της εθνικής ταυτότητας. Διότι κι η δική μας παράταξη για χρόνια είχε το σύνδρομο του ενοχικού νικητή. Ο κορμός τους όμως πάντοτε ερωτοτροπούσε με τον Συναπισμό αλλά για ματσαμπούκα, που λέει ο λαός, πήγαινε στο ΠΑΣΟΚ. Επί των ημερών του αλήστου μνήμης ψηλού παιδιού από τη Μινεσότα, κάνανε κανονική επιδρομή. Τρουπώσανε, που έλεγε κι ο φοβερός Βουτσάς στην γνωστή ταινία. Να το πούμε αλλιώς, η Αριστερά τους εκπαίδευε και το ΠΑΣΟΚ τους εργοδοτούσε.
Τώρα όμως που το πράσινο καράβι μπατάρισε και μπάζει θανάσιμα, πολλοί από αυτούς κι αυτές της κάργα «διανόησης» κι αριστεροσύνης, ανεβήκανε στα ρέλια και φουντάρανε. Με δυο τρεις απλωτές σκαρφαλώνουν ένας – ένας, μια – μια, στην Δημοκρατική Αριστερά. Θυμάστε τότε τον Θέμελη, τον Τσουκάτο και τον Πανταγιά με τις ίδιες καμπαρντίνες, σαν τρίδυμα από άλλη μάνα κι άλλο πατέρα, τότε που στον πρωϊνό καφέ του Μαξίμου κόβανε και ράβανε; Αυτούς τους θυμάστε. Υπήρχαν όμως και άλλοι, οι τριγύρω, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα του τότε «θαύματος», που μας έστειλε τώρα τον λογαριασμό. Αυτοί οι τριγύρω λοιπόν, το αφάν γκατέ, ο Λόχος Ψυχολογικού Πολέμου του συστήματος σε όλες τις δοκιμασίες του, όταν το φρόνημα κι η λογική του λαού ήταν απέναντι στα απίστευτα που έχουμε δει από την νύχτα των Ιμίων ως σήμερα, τώρα δίνει πρωϊνή αναφορά στην ΔΗΜ.ΑΡ. Μαζί και κάτι οπαδοί του σμυρνέϊκου συνωστισμού, ποιητές εκ του προχείρου, ντεμέκ λόγιοι ραδιοφωνατζήδες και άλλα εξωτικά πουλιά. Η δημοσκοπική άνοδος του κόμματος κι η ελπίδα τους για πολυκερματισμό του πολιτικού συστήματος, δημιουργεί μια φρούδα ελπίδα για ένα τόσο δα κομματάκι εξουσίας ή έστω αποκατάστασης κι επιρροής. Σου λέει, «εδώ σε τόσες περιφέρειες το ΠΑΣΟΚ θα παλέψει στήθος με στήθος με τον τέταρτο, εδώ θα κάτσω;».
Ο Φώτης είναι φίλος μου, δεινός μαχόμενος δικηγόρος, συγκροτημένος, έντιμος και μετριοπαθής. Όμως η Δημοκρατική Αριστερά, κατά ένα τρόπο, γίνεται ένα ροζ αριστερό πλυντήριο για όλους αυτούς τους παραπάνω.
Και βέβαια από κανέναν δεν πέρασε απαρατήρητο το σουρεαλιστικό να καταψηφίζουν στη Βουλή οι βουλευτές της αυτό, για το οποίο εγκάλεσαν την γερμανική αριστερά, γιατί δεν το ψήφισε!
Το ΚΚΕ μπορεί σε πολλά θέματα να ζει στην Πλειστόκαινο και να θέλει να ρυμουλκήσουμε τη χώρα δίπλα στον βορειοκορεατικό παράδεισο αλλά όλους αυτούς δεν τους είχε ποτέ σε υπόληψη. Άσε που πολλοί από αυτούς στα γεροντάματα εξελίχθηκαν σε ένα περίεργο είδος «διεθνιστή» αντικομμουνιστή, με αισθήματα πλέον λαγνείας για τις επιλογές της υπερατλαντικής υπερδύναμης. Άλλωστε πάντοτε η κομματική πειθαρχία του «ορθόδοξου» ΚΚΕ, τους στένευε στις μασχάλες. Αυτοί πάντοτε θέλουνε να το έχουνε δίπορτο. Αστόπαιδα οι περισσότεροι. Διότι ξέρετε, τότε στη μεταπολίτευση, όποιος ντρεπόταν να πει ότι είναι δεξιός και ζοριζόταν στην ιδέα να κατεβαίνει στις πορείες με την ΚΟΒ μαζί με οικοδόμους, το έπαιζε ανανεωτικός ή ούλτρα επαναστάτης. Από Ερυθρούς Χμερ, Τσε και πάνω. Α, όλα κι όλα, ή θα τις κυκλώνανε τις πόλεις από την ύπαιθρο ή τίποτα. Όλα τα επαναστατικά στάδια σε χρόνο dt, μια κι έξω. Ήταν και της μόδας τότε, μαζί με τα αμπέχωνα και τα μούσια. Αλλιώς ούτε γκόμενα δεν βγάζανε.
Το σίγουρο είναι πως σήμερα, διάφοροι σημιτικοί και η καθεστωτική μηδενιστική, σινιέ, αριστερά της πλατείας προσπαθούν να ξεπλυθούν και να ανακυκλωθούν γι’ άλλη μια φορά, μέσα από το νέο σχήμα.
Άλλωστε το έχουμε ξαναπεί: στην Ελλάδα εκτός από το χαρτί, το γυαλί και το αλουμίνιο, ανακυκλώνεται και η αριστεράντζα. Έτσι θα κρατούν πάντοτε οπτική επαφή και συνάφεια με την εξουσία, το χρήμα, την προβολή κι ότι έχει ανάγκη ο σωστός άνθρωπος με φουλάρι, για να ζήσει σταυροπόδι κι άνετα.
(Δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Δημοκρατία

Το ελληνικό δημόσιο εφαρμόζει το plan B.Την Παρασκευή 9 Μαρτίου η Ελλάδα σε credit event, θα πληρωθούν τα CDS…

http://olympia.gr/2012/03/05/%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF-%CE%B5%CF%86%CE%B1%CF%81%CE%BC%CF%8C%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-plan-b-%CF%84%CE%B7%CE%BD/

Το ελληνικό δημόσιο εφαρμόζει το plan B.τo PSI+ δεν θα πετύχει εθελοντικά, όμως θα επιτευχθεί το 66,66% και θα ενεργοποιηθούν τα CACs για τα GR ομόλογα ύψους 177,4 δισ – Την Παρασκευή 9 Μαρτίου η Ελλάδα σε credit event, θα πληρωθούν τα CDS…
Αυτά σύμφωνα με το Bankingnews.gr
Επειδή τα λαμόγια που αγόρασαν με κυβερνητική συνέργεια το CDS του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου το έχουν ξεφορτωθεί προ πολλού, μόνο μία εξήγηση μπορούμε να δώσουμε σε αυτή την πρόβλεψη: Ότι αυτοί που έμειναν με το χαρτί στο χέρι, έγιναν έξω φρενών από την πιθανότητα να μην πληρωθούν. Προφανέστατα θα είχαν διασφαλίσεις όταν το αγόραζαν. Μπορεί να μεσολάβησε κάποιος φίλος πρωθυπουργού και να είπε “πάρτε το ρε,
θα εγγυηθεί ο κολλητός μου ότι θα μπουμπουνίσει!”
…Μπορεί οι φίλοι του πρωθυπουργού να μην έχουν πάρει Νόμπελ στην οικονομία, αλλά το Νόμπελ απάτης θα το σάρωναν.

ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΘΑΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΓΚΙΝΗΘΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΛΑΨΕΙΣ (ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ Β. ΠΟΥΤΙΝ)!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2012/03/blog-post_05.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2Fhellas-orthodoxy+%28Hellas-Orthodoxy%29

Ειδικά όταν επί χρόνια σε πολεμάνε με βρώμικο και άνανδρο τρόπο οι εχθροί σου, κάποια στιγμή θα ξεσπάσεις: Αυτή είναι η εικόνα ενός ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ηγέτη, μακριά από τα "πολιτικώς ορθά" στερεότυπα του ψευτοκαθωσπρεπισμού, της ευγένειας και της υποκρισίας!

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ, ΒΛΑΔΙΜΗΡΕ...!

Και για να μην ξεχνιόμαστε, αντιγράφουμε ένα πετυχημένο σχόλιο που είδαμε σε άλλο ιστολόγιο:

Έσκασαν από το κακό τους οι Εβραίοι. Η Jerusalem Post δεν γράφει τίποτε στο σάιτ της αυτή την ώρα, ενώ η haaretz κάνοντας αγγαρεία γράφει “φαίνεται πως θα εκλεγεί ο Πούτιν”, χωρίς καν να αναφέρει το 64% στο οποίο είναι αυτή την ώρα. Ο πιό μισητός εχθρός των Εβραίων θριάμβευσε και πάλι. Προσπάθησαν με συνεχή διασπορά ψευδών ειδήσεων, από όλα τα Εβραϊκά ΜΜΕ της Δύσης να τον πλήξουν, αλλά πήραν απ΄τα τρία το μακρύτερο. Σήμερα έβαλαν και τρείς πόρνες να γδυθούν για να κλέψουν την παράσταση και να γίνουν θέμα στα διεθνή ΜΜΕ, αλλά στον Πούτιν πουτινιές;

Οι Ρώσοι ξέρουν τι τους γίνεται, γιατί εκεί έχει ξεκαθαριστεί η θέση των Εβραίων. Ο Πούτιν τους ξεκαθάρισε ότι η Ρωσία δεν είναι ΗΠΑ ή Ε.Ε. να παίζουν μπάλα μόνοι τους.

Όσο για την Ελλάδα, οι υπάλληλοι των Εβραίων στα ΜΜΕ δύσκολα κρύβουν τη στεναχώρια τους.
Το ΒΗΜΑ που είναι το ν.1 “αντιπουτινικό ΜΜΕ”, μιλάει για 58% αυτή την ώρα. Με πολύ βαριά καρδιά.
Ενώ το Εβραϊκό “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ”, (του Εβραίου Βίκτωρα Ρέστη που κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών και του Εβραϊκού σούπερ μάρκετ “Καρφουρ”, που χαρίζει τα κουπόνια του στην εκλεκτή εφημερίδα), μιλάει για “εκλογές βίας και νοθείας”!

Ο Ρωσικός λαός δείχνει το δρόμο σε όλους μας και το μηνυμά του είναι απλό: “μην καταπίνετε την προπαγάνδα των Εβραϊκών ΜΜΕ”!