To δίλημμα του 2000 Σημίτης ή Χάος εφαρμόζεται και σήμερα...

http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2012/02/to-2000.html

Τότε Σημίτης ή Χάος..

Δώδεκα χρόνια μετά η ιστορία επαναλαμβάνεται...

Σήμερα Παπαδήμος ή Χάος και όχι εκλογές...

Μεγάλες αποκαλύψεις, όπως πάντα, στα «Επίκαιρα» που κυκλοφορούν!

Τα «Επίκαιρα», στο τεύχος 123, που κυκλοφορεί την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου παρουσιάζουν μια Εθνική συνολική πρόταση ανατροπής των δυσμενών δεδομένων.

Καθώς βαθαίνει καθημερινά η υπερχρέωση της χώρας και μαζί τα κοινωνικά και πολιτικά αδιέξοδα στα οποία μας έχει οδηγήσει η συνταγή της τρόικας, καθίσταται πλέον εμφανές ότι η έξοδος από το Μνημόνιο μπορεί να γίνει μόνο με την ανάληψη μεγάλων πολιτικών πρωτοβουλιών.

 

Δύο προτάσεις εξόδου από την κρίση που μπορούν να αποτελέσουν το δίπτυχο της Λύσης της Σωτηρίας της Ελλάδας έχουν κατατεθεί ή συζητηθεί, χωρίς όμως να έχει δοθεί η απαιτούμενη προσοχή από τις πολιτικές ηγεσίες.

 

Η πρώτη πρόταση, η οποία έχει τεθεί υπόψη των αρχηγών των δύο μεγάλων κομμάτων, Αντώνη Σαμαρά και Γιώργου Παπανδρέου, θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα. Η πρόταση είχε διατυπωθεί από τον πρώην υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου, Γιώργο Λιλλήκα, καταρχάς στον Γιώργο Παπανδρέου κατά τους πρώτους μήνες της πρωθυπουργίας του, πριν ο ίδιος βάλει την Ελλάδα στο μηχανισμό και αφορά μια ενδεχόμενη συμφωνία Ελλάδας - Κύπρου –στο πλαίσιο μιας εθνικής συνεννόησης με μακροπρόθεσμη στρατηγική στόχευση, αλλά με γεωοικονομικά και γεωστρατηγικά οφέλη, τα οποία θα προκύψουν σε εγγύτερο χρονικό ορίζοντα, μεσοπρόθεσμα.

 

Η δεύτερη πρόταση αφορά την εύρεση της σωστής οδού, δικαστικής και πολιτικής, για την απαίτησης από τη Γερμανία των πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού αναγκαστικού δανείου.

Διαβάστε ακόμη στα «Επίκαιρα»:

 

-          Τη αποκαλυπτική δημοσκόπηση της VPRC για το πώς «βλέπουν» οι Eλληνες τη Γερμανία με την επιμέλεια του Γιάννη Κορωναίου και την ανάλυση του Χριστόφορου Βερναρδάκη.

-          Τη συνέντευξη του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ στο Λάμπρο  Καλαρρύτη, που με το μαχητικό του λόγο σχολιάζει τη στάση της ελληνικής  κυβέρνησης και των δανειστών μας.

-          Το ρεπορτάζ για την άγνωστη ατζέντα επαφών του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά και του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, από το Μανόλη Κοττάκη.

-          Την ανάλυση του Ι. Α. Φωτόπουλου για το νέο τοπίο που διαμορφώνεται στον τραπεζικό τομέα.

-           Τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στις Ένοπλες Δυνάμεις, που ενέχουν μεγάλους κινδύνους., όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ του Μάνου Ηλιάδη.

-          Τη ζοφερή εικόνα που απεικονίζουν οι Γιατροί του Κόσμου για την ανθρωπιστική κρίση που έχει χτυπήσει την Ελλάδα, μέσα από το ρεπορτάζ του Γιάννη Συμεωνίδη

Δείτε πως παραπαίουν μπροστά στη κάμερα οι Αλογοσκούφης, Παπαθανασίου και Παπακωνσταντίνου. (Σοκαριστική η έρευνα των Νέων Φακέλων για το πως φτάσαμε στο Μνημόνιο.)

http://www.kourdistoportocali.com/articles/9934.htm

Είναι σοκαριστική η εικόνα. Σχεδόν κόβει την ανάσα. Μιλάμε για την έρευνα των Νέων Φακέλων του Αλέξη Παπαχελά.

Το θέμα είναι το Πως Φτάσαμε ως Εδώ και αφορά το Μνημόνιο και τη Τρόικα.

Η εικόνα ενός Αλογοσκούφη βουτηγμένου στην ασάφεια είναι σοκαριστική.

Το ίδιο κι εκείνη των Παπακωνσταντίνου και Παπαθανασίου.

Ο φακός ξεγυμνώνει την ανεπάρκεια, την ανικανότητα, τις ευθύνες τους.

Σχεδόν ομολογούν την ανυπαρξία τους.

Δείτε την εκπομπή και κρατήστε την στο Αρχείο σας για να γνωρίζουν τα παιδιά και τα εγγόνια σας ποιοι ανίκανοι πολιτικοί βρέθηκαν σ΄αυτή τη κολασμένη συγκυρία στο τιμόνι της χώρας...

Δείτε εδώ>

http://folders.skai.gr/main/theme?id=294&locale=el

Ένωση Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας: Πάλι με αστυνομία, τρομοκρατία και βία, προσπαθεί η διοίκηση των δημοτικών ραδιοσταθμών της Αθήνας να επιβάλλει την παρανομία.

http://olympia.gr/2012/02/23/%CF%80%CE%AC%CE%BB%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B2%CE%AF%CE%B1/

Ένωση Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας
www.eter.gr, eter@eter.gr
Αθήνα, Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012
Με μεγάλη επιτυχία έγινε σήμερα η συγκέντρωση της ΕΤΕΡ στις εγκαταστάσεις των δημοτικών ραδιοφώνων της Αθήνας σε ένδειξη συμπαράστασης στους τρεις διωκόμενους ηχολήπτες του ξενόγλωσσου AIR, θυγατρικού του δημοτικού ραδιοσταθμού της Αθήνας 9,84. Στη συγκέντρωσή μας παραβρέθηκαν η Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου της Αθήνας Στάβυ Σαλουφάκου, ο δημοτικός σύμβουλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πέτρος Κωνσταντίνου και
εκπρόσωποι των εργαζομένων δημοσιογράφων και τεχνικών στον 9,84.
Κατά την προσφιλή του τακτική ο γνωστός σουλατσαδόρος των υπουργικών διαδρόμων είχε καλέσει αστυνομική δύναμη από το Τμήμα Πετραλώνων για να «φυλάξει» τον σιδερόφρακτο ραδιοσταθμό από τους εργαζομένους, ενώ συνέχισε να παρεμποδίζει για τρίτη μέρα την είσοδο του εργαζόμενου τεχνικού βάρδιας του δημοτικού ραδιοσταθμού AIR.
Το σύνολο των συγκεντρωμένων βρεθήκαμε να διαδηλώνουμε στην είσοδο του ραδιοσταθμού, απέναντι από τις αστυνομικές δυνάμεις και να υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των συναδέρφων μας στην εργασία.
Τονίζουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι είναι αυτονόητο πως θα πάμε μέχρι τέλους, ώστε να καταλάβει ο κάθε υπεύθυνος για αυτή την κατάσταση ότι το πόρισμα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, όπου αναγνωρίζεται οφειλή δεδουλευμένων πολλών μηνών στους συναδέρφους μας καθώς και η σχέση εργασίας τους ως εξαρτημένη αορίστου χρόνου, είναι πρακτικά μονόδρομος.
Κανείς εργαζόμενος μόνος του απέναντι στην εργοδοτική βαρβαρότητα.
Κάτω η ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος Η Γενική Γραμματέας
Δημήτρης Καμαρινόπουλος Μαρία Γεωργέα

Ν. Ρουμπίνι: «Αν μείνετε στο ευρώ θα βγουν τα τανκς»

http://logia-starata.blogspot.com/2012/02/blog-post_3560.html

Με τη φράση πως «αν συνεχιστεί η ύφεση στην Ελλάδα θα βγουν τα τανκς», ο γνωστός οικονομολόγος, Ντανιέλ Ρουμπινί, εξέπεμψε μήνυμα φυγής της χώρας από το ευρώ και πρόγνωσης ακραίων κοινωνικών φαινομένων στη χώρα μας. Όλα αυτά στο περιθώριο του ντιμπέιτ που οργανώθηκε για λογαριασμό του BBC News - World το βράδυ της Τρίτης, στο Ίδρυμα Ελληνικός Κόσμος.

Όπως τόνισε ο γνωστός καθηγητής, ο οποίος πρώτος προέβλεψε την πτώση της Lehman Brothers, «η ελληνική οικονομία έχει εισέλθει, λόγω των σκληρών μέτρων, σε ένα φαύλο κύκλο και η ύφεση θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη μέσα στον χρόνο». Χαρακτηριστικά ο κ. Ρουμπινί τόνισε πως «είτε θα εξέλθετε από την ευρωζώνη, είτε θα πρέπει να προετοιμαστείτε για ύφεση άλλων πέντε ετών τουλάχιστον. Ύφεση που θα οδηγήσει σε πολιτική και κοινωνική αποσταθεροποίηση».

Ο γνωστός καθηγητής παράλληλα υποστήριξε ότι η ανάπτυξη, η ανταγωνιστικότητα και η εξωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας θα επανέλθουν μόνο με την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Από τη μεριά της το πρώην μέλος του δ.σ. του ΔΝΤ, Μιράντα Ξαφά, μίλησε για μία Σοβιετικού τύπου οικονομία, η οποία θα πρέπει να άρει αγκυλώσεις και να προσχωρήσει σε ένα πρόγραμμα αναδιάταξης της οικονομίας άμεσα. Θα πρέπει να σημειωθεί πως πλήρως την ελληνική θέση πήρε ο πρώην υπουργός του Τόνι Μπλερ, κ. Ντένις Μακσέϊν, ο οποίος δήλωσε πως «στην πρώτη μου επίσκεψη στην Ελλάδα έβλεπα τανκς στους δρόμους. Αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ πολύ φοβάμαι πως θα τα ξαναδώ να φυλάνε τα ATM».

Λάβρος κατά της παραμονής στο ευρώ παρουσιάστηκε ο καθηγητής οικονομικών Κώστας Λαπαβίτσας, καταθέτοντας πολιτική κυρίως πλατφόρμα, αναφέροντας πως «με τη δραχμή απ’ όσο θυμάμαι δε ζούσαμε στην Ελλάδα ούτε στα δέντρα, ούτε στις σπηλιές».

Τέλος και ο κ. Λαπαβίτσας και ο Ρουμπινί ανέφεραν ότι η πρόσφατη συμφωνία, δεν λύνει αλλά αντίθετα επιδεινώνει το πρόβλημα. Σε αντίθεση με την προηγούμενη άποψη, το πολυπληθές κοινό της εκδήλωσης, σε ποσοστό 75% έναντι 18,9%, υποστήριξε την παραμονή της χώρας στο ευρώ, επιβραβεύοντας τις απόψεις των Ντένις Μακσέϊν και Μιράντα Ξαφά.

protothema.gr

Ολη η συνέντευξη ποταμός του κ. Αδαμάντιου Πεπελάση στο περιοδικό "ΜΟΝΟ", κόλαφος για τους Γιώργο και Ανδρέα Παπανδρέου και Βενιζέλο!

http://www.online-pressblog.blogspot.com/2012/02/blog-post_5793.html

Την ημέρα που η Αθήνα υποδεχόταν το χιόνι, συναντήσαμε τον Αδαμάντιο Πεπελάση στο καταφύγιο του στη Φιλοθέη. Διαπρεπής οικονομολόγος, χρόνια καθηγητής σε αμερικανικά πανεπιστήμια και με μακρά θητεία στη διοίκηση τραπεζών, είχε το προνόμιο να διατελέσει συνεργάτης και φίλος όλων σχεδόν των πρωθυπουργών της Μεταπολίτευσης. Τους έζησε όλους από κοντά, τους συμβούλευσε και συγκρούστηκε μαζί τους. Ο ίδιος αρνήθηκε τη θέση του βουλευτή επικρατείας που του πρότεινε τόσο ο Κ. Καραμανλής όσο και ο στενός φίλος του, Α. Παπανδρέου. Η μαρτυρία του 90χρονου σήμερα διανοούμενου οικονομολόγου έχει διπλή σημασία. Αφενός, ξεκαθαρίζει το νέο οικονομικό και πολιτικό τοπίο που διαμορφώνεται. Αφετέρου, στο δεύτερο μέρος της κουβέντας μας, καταθέτει ενώπιον της ιστορίας, τις κρίσεις του για τις πολιτικές προσωπικότητες που σφράγισαν τη μεταπολιτευτική κακοδαιμονία μας. Ο λόγος του έχει ιδιαίτερη βαρύτητα καθώς δεν προέρχεται από έναν αριστερό διανοούμενο με την κλασική έννοια του όρου, αλλά από έναν φιλελεύθερο που βρισκόταν πολύ κοντά αλλά και τόσο μακριά από τα δώματα της εξουσίας. Η συνέντευξη ποταμός που μας παραχώρησε, σε μεγάλο βαθμό είναι απολογητική αλλά και απολογιστική. Αποδομεί εκ των έσω τον μύθο που περιέβαλλε τα πρόσωπα της νεότερης ελληνικής ιστορίας, απευθύνοντας ένα δριμύ κατηγορώ με βαρύτατους χαρακτηρισμούς στους δυο μοιραίους της οικογένειας Παπανδρέου με την οποία συνδεόταν φιλικά μέχρι λίγα χρόνια πριν. Τα ερωτήματα που θέτει είναι αμείλικτα και δεν γίνεται να μείνουν αναπάντητα. 

Εσείς δεν υπήρξατε ποτέ ένας τυπικός οικονομολόγος. Πάντα υπήρχε η διάσταση του πολιτισμού στη σκέψη και τη δράση σας. Οι άνθρωποι των καιρών μας βλέπουν ως ασυμβίβαστες αυτές τις δυο ενασχολήσεις, την οικονομία και τον πολιτισμό. Πώς συμβιβάζεται το προφίλ του οικονομολόγου με τις πολιτιστικές αγωνίες;

Νομίζω ότι αυτή η διάσταση της προσωπικότητάς μου αφενός με ζημίωσε προσωπικά, αλλά αφετέρου με βοήθησε στην κατανόηση και την ερμηνεία των κοινωνικών παραμέτρων στα οικονομικά. Οι οικονομολόγοι ποτέ δεν είχαν σχέση με τις τέχνες και τα γράμματα και όσοι είχαν τέτοιες ευαισθησίες ήταν πάντα εξαιρέσεις. Ο Κέινς, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχεις για την οικονομική θεωρία του, ζούσε χάριν της τέχνης. Και ο Άνταμ Σμιθ, αν τον διαβάσεις προσεκτικά, θα δεις ότι μιλάει για την αγωνία του ανθρώπου να κατανοήσει τους λόγους της ύπαρξής του. Πόσο μάλλον ο Μαρξ. Νομίζω ότι το μοντέλο του παραδοσιακού οικονομολόγου, όπως το γνωρίσαμε από τον 19ο αιώνα και που αναζητούσε τους τρόπους παραγωγής και αύξησης του πλούτου με τις λιγότερες δυνατές θυσίες, έχει τελειώσει.

Ο νέος οικονομολόγος που υπαινίσσεστε τι χαρακτηριστικά θα έχει;

Ο νέος οικονομολόγος που τώρα αναδύεται σιγά σιγά, όχι στην Ελλάδα όμως, θα πρέπει να βρει τις απαντήσεις στα θεμελιώδη ερωτήματα: Πως συμβιβάζεται η άνοδος της κοινωνικής δυσχέρειας με την αύξηση του πλούτου; Γιατί σήμερα που ο κόσμος παράγει περισσότερο υλικό πλούτο από ποτέ, τα νοσοκομεία όμως είναι γεμάτα από δυστυχισμένους ανθρώπους; Αυτό είναι το στοίχημα για τους νέους οικονομολόγους. Στην Ελλάδα είμαστε ακόμη δέσμιοι μιας πίστης στο ψεύτικο όραμα της Μεταπολίτευσης, να κάνουμε εύκολα και γρήγορα λεφτά.

Υφίσταται σήμερα μια τέτοια τάση σε κάποια πανεπιστήμια ή οικονομικές σχολές;

Υφίσταται, αλλά ακόμη μόνον ως τάση. Στο Λονδίνο, το Warwick, τα πανεπιστήμια της Ανατολικής Αμερικής και πολλά άλλα στις ΗΠΑ αρχίζουν και δημιουργούν έδρες που προσελκύουν νέους καθηγητές που ειδικεύονται σ' αυτή την κατεύθυνση. Είναι μια ελπίδα αυτή η τάση, αλλά δεν ξέρω που θα καταλήξει. Σημασία έχει να ενσφηνωθεί γερά στην καρδιά της οικονομικής θεωρίας αυτή η κοινωνική διάσταση.

Βλέπετε να προδιαγράφεται συνολικότερα το τέλος μιας εποχής;

Νομίζω ότι το τέλος εποχής θεωρητικά έχει ήδη επέλθει. Διότι η εποχή αυτή που πρόσφερε...

τεράστιο πλούτο, υλικά αγαθά και την ωραία ιδέα της προόδου και της ανάπτυξης, πρόσφερε παράλληλα και τον ανθρώπινο πόνο.

Και κυριάρχησε το άγριο μοντέλο του Φρίντμαν και της Σχολής του Σικάγο.

Ο Φρίντμαν και η σχολή του ήταν μια πολύ αυστηρή και έντιμη ανάγνωση της αμερικανικής οικονομίας της εποχής. Όμως σε αυτή την ανάλυση δεν υπήρχαν τα ουμανιστικά στοιχεία που σήμερα τα θεωρούμε απαραίτητα νια μια ανθρώπινη και αποτελεσματική οικονομική δραστηριότητα. Ο Φρίντμαν ήταν μεγάλος δάσκαλος. Εμάς δεν μας έφταιξε κανένας Φρίντμαν. Στη Μεταπολίτευση δεν πήραμε τον δρόμο ούτε του φιλελευθερισμού ούτε του νεοφιλελευθερισμού. Πήραμε το δρόμο του ελευθερισμού. Για τη λεηλασία του πλούτου από φιλελεύθερους και σοσιαλιστές στην Ελλάδα δεν φταίει ούτε ο Φρίντμαν ούτε ο Μαρξ. Δεν πρέπει να κρίνουμε κανέναν στοχαστή ή συγγραφέα με βάση τα αισθήματα που προκαλεί σήμερα. Εγώ λέω στους φιλελεύθερους, φανταστείτε να μην είχε γεννηθεί ο Μαρξ. Πόσο φτωχότερος θα ήταν ο κόσμος. Η δαιμονοποίηση της θεωρίας είναι μεσαιωνική πρακτική, είτε προέρχεται από αριστερά είτε από δεξιά.

Ο Μαρξ βλέπουμε σήμερα να επικαιροποιείται εκατέρωθεν. Γίνεται επιλεκτική χρήση του και από τους φιλελεύθερους και από τους μαρξιστές διανοούμενους.

Ο Μαρξ ήταν δυτικός διανοούμενος και προχώρησε την οικονομική και κοινωνική σκέψη λίγο πιο πέρα. Εάν ο Μαρξ δεν πέσει στα χέρια ανόητων ανθρώπων, εκατέρωθεν όπως σωστά το είπατε, στον νέο κόσμο έχει σοβαρό λόγο η παρουσία του. Τα τελικά συμπεράσματα και οι υποθέσεις του Μαρξ βασίζονται στην ερμηνεία και στη διάσταση της ανθρώπινης αγωνίας για ζωή. Κάτι που δεν αφορά βέβαια τους οικονομολόγους από τα MIT και τα Harvard. Κάποτε ο οικονομολόγος, έως και τον Β' Παγκόσμιο, ήταν η έκφραση της αγωνίας, ο διανοούμενος της κοινωνίας. Μετά όμως, όταν ο πλούτος επέπεσε με τεράστιους γδούπους επί της κοινωνίας, μεταλλάχθηκε.

Και τώρα έχουμε τους τραπεζίτες στην εξουσία.

Ναι, υπάρχει όμως μια διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και τους ξένους τραπεζίτες. Στην Ευρώπη και την Αμερική οι τραπεζίτες δεν έχουν γίνει θεσμοί, ενώ στην ιστορία μας, συνήθως, ο τραπεζίτης έπαιζε ρόλο θεσμικό που δεν ήταν εύκολο ή επιθυμητό για την πολιτική εξουσία να τον αφαιρέσει. Βέβαια, εγώ δεν νομίζω ότι ο τραπεζίτης Παπαδήμος θα μας βγάλει από την περιπέτεια, γιατί κυρίως βλέπει αυτά που λέγαμε πριν. Όμως στη δική μας περίπτωση δεν είναι καθόλου οικονομικό το ζήτημα. Πώς να τους εξηγήσεις ότι το υψηλότερο ΑΕΠ δεν μας ενδιαφέρει αν δεν συνεπάγεται πραγματική ανάπτυξη, αν δεν σκεφτόμαστε δηλαδή την ποιότητα και το περιεχόμενο του.

Μπορούσαμε να αποφύγουμε το Μνημόνιο;

Ναι, ναι, ναι...Το πιστεύω αν και δεν έχω τρόπο να το αποδείξω. Μπορώ όμως να καταθέσω τη διαίσθησή μου από την εξέταση του θέματος. Ό,τι λέω είναι προσωπικές εντυπώσεις. Ο Γ.Παπανδρέου, ο οποίος έδωσε χίλια δυο δείγματα της ανεπάρκειάς του να κυβερνά μια χώρα, για κάποιους λόγους που υποπτευόμαστε μερικοί από μας, έπρεπε να προσφέρει όσα του ζήτησαν ως αντάλλαγμα για αυτά που έλαβε στη δωροθήκη του προτού καν γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν μπορώ να το τεκμηριώσω πλήρως, αλλά εν μέρει το τεκμηριώνω. Πώς αλλιώς ερμηνεύεται π πολιτική συμπεριφορά του; Εμένα δεν με καλύπτει η ερμηνεία ότι ήταν μόνο ανοησία και απερισκεψία. Μπορεί να ήταν και ανοησία, αλλά δεν ήταν μόνο. Υποψιάζομαι ότι έγιναν ανταλλαγές. Ο Γ. Παπανδρέου είπε πολλά ψέματα. Ο πατέρας του που ήταν μάστορας στο ψέμα αλλά ήξερε πώς να δουλέψει το μαστοριλίκι του, δεν άφησε τέτοια ίχνη να τον ακολουθούν. Και ρωτώ και απαιτώ μια πολιτική απάντηση: Γιατί τέτοιο τρέμουλο να αποκοπούμε από τη ρωσική ενεργειακή πολιτική; Ήταν ανάγκη να τορπιλίσουμε τα δυο σημεία της ρωσικής πολιτικής που ήταν γι' αυτούς σημαντικά;  Ύστερα, η πρεμούρα με το Ισραήλ. Γιατί τέτοια επιμονή; Πως ερμηνεύεται το γεγονός ότι η πρώτη κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου είχε για υπουργό εξωτερικών έναν άγνωστο και ανόητο Έλληνα της Αυστρίας που έλεγε ψέματα ότι έχει πάρει το ντοκτορά του; Την ώρα του Μνημονίου, θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε την κακή πολιτική που ακολουθούσαμε δεκαετίες, χωρίς να περάσουμε στο ΔΝΤ. Δηλαδή, φέρε τώρα το δάνειο, κάλυψε τις ανάγκες σου και άσε τους άλλους να χτυπιούνται. Τα επιτόκια στην αγορά ήταν ακόμη ευνοϊκά. Προσπαθήσαμε να δανειστούμε από αλλού;  Ή μήπως με δηλώσεις περί διεφθαρμένου λαού στρώναμε τον δρόμο μας;

Είναι πολύ σοβαρό αυτό που καταθέτετε. Δηλαδή γνωρίζοντας τι σημαίνει για τον τόπο αυτή η πολιτική επιλογή ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε με τέτοια επιπολαιότητα;

Ναι, έκανε ό,τι έκανε αδιαφορώντας για τον τόπο. Τι μεσολάβησε; Το χρήμα; Δεν θέλω να το πιστέψω. Γνωρίζω τον χαρακτήρα του ανθρώπου από παιδί δυο χρόνων. Η μαμά του και η γιαγιά Σοφία Μινέικο, μια αγία γυναίκα κατά τ' άλλα, τον μεγάλωσαν με την ιδέα ότι είναι πρώτος. Παιδάκια όταν έπαιζαν με τον γιο μου και τις παρέες των φίλων τους στην Αμερική, που μέναμε στον ίδιο δρόμο, η Μαργαρίτα επέβαλλε τον Γιώργο ως αρχηγό της παρέας. Εμείς που ειρωνευόμαστε τον Γιωργάκη, δεν ξέραμε τι λέγαμε. Από αυτόν το βρήκαμε. Και όχι τυχαία. Το είχε επεξεργαστεί. Εγώ δεν μιλώ «καρατζαφέρεια» διάλεκτο, αλλά δεν επιτρέπω σε κανέναν Παπανδρέου ή Παπαδήμο να λέει είμαι εδώ για να σώσω την πατρίδα μου. Είναι υποκρισία αισχίστου είδους.

Η έξοδος από τo ευρώ τι σημαίνει;

 Όταν άρχισε αυτή η οδυνηρή δημόσια συζήτηση για το ενδεχόμενο να βγούμε από το ευρώ, είχα πει ότι θα ισοδυναμούσε με τη μικρασιατική καταστροφή. Και πολλοί καλόπιστοι άνθρωποι με ειρωνεύτηκαν. Τότε λειτούργησα σαν παραδοσιακός αναλυτής, με δεδομένα που δεν ίσχυαν στην περίπτωσή μας.

Είσαι λοιπόν ο πρώτος που το ακούς δημόσια. Ύστερα από τις γκανγκστερικές πιέσεις που ασκούνται πάνω μας και επειδή προβλέπω τι σημαίνει η «επιτυχία» των προγραμμάτων της τρόικας, εύχομαι η ελληνική κυβέρνηση να πει επιτέλους ένα όχι. Όσο περνάει ο καιρός και βλέπω πώς γίνεται η διαπραγμάτευση, πείθομαι ότι δεν θα μας πετάξουν έξω, γιατί δεν τους συμφέρει. Αν αρχίσει το ξήλωμα του ευρώ, και εμείς θα ταλαιπωρηθούμε, αλλά και οι συνέπειες για την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία θα είναι τεράστιες. Η Ε.Ε δεν είναι σε θέση τώρα να σχεδιάσει και να παρακολουθήσει μια τέτοια εξέλιξη. Άρα, ας βγει η κυβέρνηση και να πει ότι δεν δέχεται αυτά τα μέτρα, γιατί αυτά που ζητάνε είναι όσα μας βοήθησαν να έχουμε μια κοινωνία κακή μεν, αλλά λειτουργική.

Αν ήμουν Κουτρουμάνης θα έδινα ένα χαστούκι στον Τόμσεν!

Και τι θα γινόταν δηλαδή αν θύμωνε ο πρωθυπουργός και τον έδιωχνε; Δεν μπορούμε να πληρώσουμε ένα τέτοιο ανθρώπινο και ηθικό κόστος. Ακόμα και να μας έδιωχναν από το ευρώ, που το θεωρώ απίθανο, τι θα γινόταν χειρότερο από σήμερα; Καταλαβαίνουμε τι γίνεται τώρα στην ψυχή των νέων; Τι εθνική υπερηφάνεια και κολοκύθια να αισθανθούν; Πώς να μην μισήσουν την οργανωμένη κοινωνία και την οργανωμένη οικονομική δραστηριότητα;

Η χρεοκοπία τι θα σημαίνει πρακτικά για την καθημερινότητα του πολίτη; 

Η χρεοκοπία ασφαλώς είναι ένας μοχλός πίεσης, αλλά πολλά πράγματα στον κοινωνικό βίο δεν είναι ανάγκη να συμβούν για να υποστείς την επίδρασή τους. Αν φοβόμαστε τη χρεοκοπία είναι περίπου σαν να έχει γίνει. Έτσι λοιπόν εγώ λέω τώρα καλύτερα να παίξουμε αυτό το σενάριο και να υποστούμε την όποια κύρωση. Είτε κάνουμε τώρα όλα όσα μας λένε είτε όχι, βλέπω ότι αρχές του καλοκαιριού ο τόπος αυτός θα παραδέρνει κοινωνικά. Δεν είναι δυνατόν να συμβεί αλλιώς, διότι μέσα σε λίγα χρόνια μια κοινωνία μικροεμπόρων μικροεπιχειρηματιών και μικροκαλλιεργητών έγινε κοινωνία καταναλωτών.

Πώς κρίνετε τη στάση του ελληνικού λαού; Αδράνεια ή ωριμότητα;

Ούτε ωριμότητα είναι ούτε αδράνεια. Πιστεύω ότι δούλεψαν πολύ καλά τα τεχνάσματα για τη συνενοχή. Πειστήκαμε από τον Τόμσεν και την τρόικα ότι δεν γίνεται αλλιώς. Σ' αυτό συνέβαλε και ο Παπανδρέου που επί ενάμιση χρόνο έλεγε αυτά. Έρχεται τώρα και ο Παπαδήμος και πιο έγκυρα και πιο πειστικά επαναλαμβάνει τα ίδια και χειρότερα.

Τα τελευταία χρόνια προσέχετε με περισσότερο ενδιαφέρον τον λόγο που επιχειρεί να αρθρώσει η Αριστερά. Ποια γνώμη έχετε γι' αυτή;

Προσωπικά έχω ρομαντικούς δεσμούς με την Αριστερά, παρότι δεν ήμουν ποτέ αριστερός. Μόνο όταν ήθελα να ενοχλήσω τον πατέρα μου και τους προύχοντες του χωριού αγόραζα και επιδείκνυα τον Ριζοσπάστη, σαν ερχόταν το τρένο από την Αθήνα. Και ο διάολος να με πάρει αν καταλάβαινα τι λέει ο Ριζοσπάστης. Το 1940 το καλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού ήταν σ' αυτό το χώρο, του ΕΑΜ. Όποιος Έλληνας ήξερε να διαβάζει δυο γράμματα ήταν εκεί. Αργότερα όμως οι πολλαπλές ηγεσίες άφησαν μετέωρο αυτόν τον κόσμο και τον έσυραν σε πικρίες. Με τον Χαρίλαο όμως είχαμε μια ωραία σχέση. Δυστυχώς σήμερα η Αριστερά στον τόπο μας δεν προσφέρει την υπηρεσία που πρόσφερε κάποτε το ΕΑΜ. Εγώ λοιπόν φιλικά λέω στο ΚΚΕ να πάνε στη Λατινική Αμερική να ακούσουν πώς μιλάνε εκεί οι κομμουνιστές, τι λόγο αρθρώνουν. Από το ΚΚΕ δεν έχω ελπίδα να δουν τον κόσμο όπως είναι. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι ο Τσίπρας και ο Κουβέλης έχουν δημιουργήσει προσδοκίες. Μακάρι! Όμως δεν βλέπω ένα σύγχρονο και εφαρμόσιμο πρόγραμμα αριστερής κατεύθυνσης. Δεν βλέπω κάποια προσωπικότητα στην Αριστερά που να μπορεί να διατυπώσει θέσεις με την καθαρότητα ενός Ηλιού. Αν είχαμε σήμερα μια άλλη Αριστερά, σύγχρονη και κινούμενη παράλληλα με τα προβλήματα του τόπου, θα ήταν πολύ αλλιώτικα. Κι αυτό είναι μια κακή στιγμή για την ελληνική πολιτική ζωή.

Ποιες είναι οι βαθύτερες διαστάσεις της κρίσης; 

Μια κρίση του μεγέθους της σημερινής δεν μπορεί ποτέ να είναι μόνον οικονομική. Στην Ελλάδα τουλάχιστον, στο βάθος των πραγμάτων δεν είναι οικονομική. Βεβαίως έχει οικονομική διάσταση. Όμως, το ζήτημα εδώ δεν ήταν ότι φτιάχτηκαν πολλά σπίτια και δεν πουλιούνται. Κάπου αλλού βρίσκεται η αιτία, αλλά εκεί δεν την αναζητάμε, γιατί δεν μας συμφέρει, δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τα ερωτήματα. Εγώ το λέω και ξαφνιάζονται οι φίλοι μου, ότι το πρόβλημά μας σήμερα δεν είναι οικονομικό, είναι πρωτίστως κοινωνικό και πολιτιστικό.

Αυτό θα πει ότι τη ρίζα της παθογένειας πρέπει να την αναζητήσουμε στο πρόσφατο ιστορικό παρελθόν. Εσείς που ζήσατε από κοντά σχεδόν όλους τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας από τη Μεταπολίτευση και πέρα, πώς θα κατανέματε, καταθέτοντας ενώπιον της ιστορίας, τις ευθύνες των προσώπων για το σημερινό αδιέξοδο; 

Έχω πει και παλιότερα ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε την ευκαιρία που δεν είχε ούτε ο Καποδίστριας, ούτε ο Τρικούπης, ούτε ο Βενιζέλος. Όταν πήρε την εξουσία το 1981, είχε μαζί του τον λαό, είχε ικανούς ανθρώπους να τον υποστηρίζουν, είχε την ανοχή της κοινωνίας, αλλά και χρήμα από τις Βρυξέλλες. Και επιπλέον είχαμε πιστέψει ότι το σπουδαίο μυαλό του ήταν το μέλλον της σκέψης για τον τόπο. Από αυτή την άποψη είναι τεράστια η ευθύνη του για το σημερινό κατάντημα. Τώρα πια με αφορμή τον Ανδρέα έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στην πολιτική δεν φτάνει η πρόθεση ούτε η αντίληψη. Θέλει και προσωπικό θάρρος.

Δεν είχε ο Ανδρέας προσωπικό θάρρος;

Δεν το εφάρμοσε ποτέ. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Ο Ανδρέας πήγε στην Αμερική και σε όλη την διάρκεια του πολέμου και μετά, γύρω στο '60, ήταν στα πανεπιστήμια και δίδασκε, μάθαινε, έβλεπε. Δηλαδή η ανωτάτη παιδεία δεν ήταν μια κουβέντα γι αυτόν. Ήταν βίωμα. Τότε στην Αμερική η εκπαίδευση ήταν οργιές μπροστά απ' ό,τι στην Ευρώπη. Λοιπόν εγνώριζε καλύτερα από κάθε άλλον τι έπρεπε να κάνει στην οικονομία, την παιδεία, τον πολιτισμό. Και τι έκανε; Σε τίνος χέρια τα άφησε;  Αν δεις ποιοι ήταν υπουργοί παιδείας στις πρώτες κυβερνήσεις και τι θεσμικά μορφώματα κατασκεύασαν θα καταλάβεις πολλά!

Πώς το ερμηνεύετε αυτό;

Αυτό που θα σου πω είναι για μένα η ερμηνεία της συνολικής αποτυχίας του Παπανδρέου. Γιατί όταν μιλάμε για αποτυχία κάποιου πρωθυπουργού εννοούμε συγκριτικά των όσων μπορούσε να κάνει.

Ο Ανδρέας σε πολλές περιόδους της πρωθυπουργίας ή της πολιτικής του ζωής δεν ενδιαφερότανε. Δεν του καιγότανε καρφάκι. Ήτανε μέσα στη διαδικασία της καλοζωίας και της καλοπέρασης. Ο καλός πρωθυπουργός και ηγέτης όμως πρέπει να έχει και κάτι από τη στόφα του ορθόδοξου μοναχού. Του ανθρώπου που όλα τα βάζει στην άκρη και τον ενδιαφέρει μόνον πώς θα πάει η χώρα μπροστά. Και αυτά δεν συνέβησαν στην περίπτωση του Ανδρέα. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα κατηγορούσα κάποιον για τις ερωτικές του υπερβολές. Όμως ο Ανδρέας έκανε όσα έκανε για να καλύψει την πολιτική απραξία του. Όταν είμαστε στην Αμερική δεν ήθελε να ακούσει τη λέξη Ελλάδα, δεν του άρεσε. Ποτέ δεν δέχτηκε την πρόσκληση των Ελλήνων φοιτητών και νεαρών καθηγητών να πάμε τη Μεγάλη Παρασκευή στον επιτάφιο. Ποτέ δεν ήρθε στο προξενείο στη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Θα πείτε, τι επιχειρήματα είναι αυτά. Αυτά καθαυτά δεν αποδεικνύουν τίποτα. Αλλά σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό για τον άνθρωπο που αργότερα θα κυβερνούσε τη χώρα.

Οι σχέσεις σας μαζί του πότε κλονίστηκαν; 

Θα σας δώσω για την ιστορία ένα παράδειγμα διάλυσης των ηθών από αυτά που ήταν συνήθη. Ένας από τους πρωιμότερους και σοβαρότερους λόγους διάρρηξης των σχέσεων αγάπης και εμπιστοσύνης με τον Ανδρέα ήταν ότι με πίεζε, αυτός και το περιβάλλον του, να υπογράψω ένα απαράδεκτο δάνειο το 1964 στην εταιρία ΒΟΚΤΑΣ, που παρήγε τότε κοτόπουλα. Βίαιοι καβγάδες με τον Ανδρέα και το δάνειο δεν δόθηκε. Ήμουν υποδιοικητής της Αγροτικής Τράπεζας με διοικητή τον Βγενόπουλο. Κάθε φορά που το σκέφτομαι, χαμογελάω. Του έλεγα ότι όσο κι αν σου προκαλεί γέλωτα, προστατεύω κι εσένα. Τι μου είπε;  Εσύ δεν έχεις καταλάβει ότι είσαι εκεί για να υπηρετείς τα συμφέροντα της οικογένειας Παπανδρέου.

Του χα επισήμαιναν άνθρωποι τότε; Παρατηρήσεις δεχόταν;

Όταν ήρθε στην Ελλάδα ο Ανδρέας, ήρθαμε μαζί από το ίδιο σχολειό και κάναμε υποτίθεται την ίδια δουλειά. Μπορώ να πω ανεπιφύλακτα ότι τα λέγαμε όλα μεταξύ μας. Λοιπόν όταν του έκανες κριτική, δεν ήθελε να ακούσει. Ή άκουγε εσένα που θα πήγαινες να του μιλήσεις και σου έλεγε ποιος ο τάδε;  Ξέρεις τι λέει για σένα;  Και άρχιζε μια ιστορία για να δημιουργήσει χώρο δυσπιστίας σε ό,τι προσπαθούσα να του πω. Όχι, ο Ανδρέας δεν έδειξε τη σοφία και το ήθος για έναν άνθρωπο που βρέθηκε στη θέση να διοικεί έναν λαό.

Ποια είναι η κληρονομιά που άφησε στον τόπο ο Ανδρέας; 

Πολλοί έλεγαν, εγώ θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ γιατί μου φέρνει ψωμί και παρατήστε με. Ο Ανδρέας τελικά είχε προσδεθεί στην ιστορία ότι δίνει λεφτά στους μη προνομιούχους και τους βάζει στην εξουσία. Και αυτή θα πουν οι υποστηρικτές του ήταν η μεγάλη του προσφορά. Αλλά έγινε τόσο άτσαλα και χυδαία που ακυρώνεται. Η ιστορία θα καταγράψει τελικά τη ζημιογόνο συμπεριφορά του. Γιατί μετά από τον Ανδρέα με ιστορικούς υπολογισμούς έρχεται αυτή εδώ η καταστροφή. Ο Ανδρέας ήταν αυτός που δημιούργησε τη βάση όσων τραβάμε σήμερα.

Ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος πώς θα μείνει στην ιστορία;

Πείτε ό,τι θέλετε για τον Καραμανλή και εγώ έχω πει πολλά. Και τον κατηγόρησα και όταν ήμουν διοικητής της τράπεζας ότι δημιούργησε βιομηχανίες και οικονομικές δραστηριότητες που δεν μπορούσαν να σταθούν παρά μόνο για λίγα χρόνια. Όμως, από την άλλη πλευρά, αναγνωρίζω ότι κατόρθωσε τότε να δαμάσει και να ελέγξει τον βαθμό καθυστέρησης της διοίκησης και του κράτους. Με ποιους θα το έκανε; Πέντε ανθρώπους είχε άξιους και πάλι καλά που έφτιαξε κυρίως τα αγροτικά εργοστάσια και τις βιομηχανίες στο βορρά και κινήθηκε η οικονομία. Η ιστορία θα τον αποτιμήσει θετικά επιπλέον για την ένταξή μας στην ΕΟΚ, παρά του Ανδρέα τη διαφωνία. Κάποια φορά μας κάλεσε ο Έβερτ στο κτήμα του. Ο Καραμανλής με πάθος όλο το βράδυ σταύρωνε τον Έβερτ για το πως θα κλείσει ο προϋπολογισμός. Δεν θέλω ούτε μια δραχμή έλλειμμα του φώναζε.

Γιατί απέτυχε ο εκσυγχρονισμός του Σημίτη;

Γιατί δεν ήταν εκσυγχρονισμός. Η οχταετία Σημίτη ήταν κάτι αλλιώτικο. Ο εκσυγχρονισμός του δεν επιδέχεται ορισμού. Δεν εκσυγχρόνισε σχεδόν κανέναν από τους μεγάλους θεσμούς. Και η οικονομία αφέθηκε ελεύθερη να συνεχίσει τον δρόμο που είχε πάρει πριν και συνέχισε μετά. Σε ποιον τομέα μπήκε το μαχαίρι στο κόκαλο; Σε ποιον τομέα έγινε παραγωγικότερη η οικονομία; Δεν υπήρξε σε αυτόν τον εκσυγχρονισμό ένα περιεχόμενο που να δονεί την ψυχή των πολιτών. Το να γίνονται καταγγελίες και να λέει ο Σημίτης πήγαινε στον εισαγγελέα, δεν είναι πολιτική. Τι πάει να πει αυτό; Κανένα από τα νέα οικονομικά ήθη που εισήχθησαν δεν συντονιζόταν με τις βασικές δημοκρατικές αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, του αυτόματου ελέγχου των λειτουργιών της οικονομίας κ.λπ. Τι από αυτά συνέβη; Άλλο παράδειγμα. Ξέρεις μπορεί να πληγωθεί πολύ κανείς κοιτάζοντας εκείνη την περίοδο λίγο πριν και λίγο μετά, που μιλούσαμε για ισχυρή Ελλάδα. Που ήταν αυτό το πράγμα; Μόνο στη γλώσσα όσων τα έλεγαν. Διότι όταν μιλάς για την ισχυρή οικονομία πρέπει να γνωρίζεις και ο Σημίτης δεν γνώριζε. Άλλο να γνωρίζεις ακαδημαϊκά τα οικονομικά, με στενή τεχνοκρατική αντίληψη και άλλο να αντιλαμβάνεσαι την ροή και την μεταβολή των οικονομικών ως ένα φαινόμενο που επηρεάζει και επηρεάζεται από τη ροή της κοινωνικής ζωής. Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα όλων των πολιτικών μας. Ίσως γιατί αυτό το ύφος τους ταίριαζε επειδή εμπεριείχε πολλή επίδειξη και ναρκισσισμό. Αλλά η οικονομία έχει τους δικούς της κανόνες και τη δικιά της διαδρομή. Κι αυτό δεν το καταλαβαίνουν. Όταν ένα βράδυ στο σπίτι του Αντώνη Σαμαράκη είπα στον Σημίτη γιατί άφησες τον Παπαντωνίου, που εγώ με τον Γιάννο ήμουν φίλος και του κήρυξα πόλεμο, να λέει αυτές τις ανοησίες, μου λέει: Διαμαντή είναι δυνατόν να γράφεις ότι ακόμη έχουμε ξύλινα πόδια και να μη βλέπεις την ευημερία γύρω μας;  Εγώ του μιλούσα ως οικονομολόγος και εκείνος απαντούσε σαν λογιστής. Και δεν νομίζω ότι με κορόιδευε.

Για τον Βενιζέλο, σήμερα πια, τι γνώμη έχετε;

Τον Βενιζέλο τον πλήρωσα ακριβά. Και τώρα που απολογούμαι δεν έχω καλά επιχειρήματα. Ήμουν ένας από τους έξι διανοούμενους το 2007 που δεν κρατιόμασταν και τον στηρίξαμε. Σήμερα θα σου πω όμως, αλίμονο στη χώρα που διοικείται από Βενιζέλους, από ανθρώπους που είναι ασυγκράτητοι και διψούν για επιβεβαίωση και αξιώματα. Πρώτα απ' όλα δεν καταλαβαίνει πολλά από τα πράγματα που γίνονται σήμερα στον διεθνή οικονομικό χώρο και είναι υπουργός οικονομικών. Στις Βρυξέλλες δεν φαίνεται να περνάει τις εξετάσεις. Θα μου πεις είναι καλύτερος από τον Λοβέρδο και τον Χρυσοχόΐδη. Φαντάσου πού έχει φτάσει το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού.

Από πού να περιμένουμε την ελπίδα;

Φοβάμαι. Πολλοί άνθρωποι και αγαπημένοι φίλοι μου, δεν μπορούν να αποφύγουν τον εναγκαλισμό με το ονειρώδες. Εγώ όμως δεν βλέπω πώς θα επανέλθει η κοινωνική ηρεμία σ' αυτόν τον τόπο. Με βασανίζει αυτή η απαισιόδοξη σκέψη. Κάναμε λάθη, ναι. Σε αυτό το παιχνίδι της Ευρώπης έπρεπε να τηρήσουμε τους κανόνες και εμείς εσκεμμένα και με κομπασμό και υπερηφάνεια δεν το κάναμε. Κι όλα αυτά αληθινά, ελεεινά και τρισάθλια. Αμαρτήσαμε ναι, αλλά όχι κι έτσι. Οι κύριοι στις Βρυξέλλες αφού ήξεραν ότι λειτουργούσαμε έτσι γιατί μας άφηναν τόσα χρόνια; Γιατί δεν μας νουθέτησαν, δεν μας συγκράτησαν; Οι πολιτικοί διέφθειραν περαιτέρω την κοινωνία μας και τώρα μια διεφθαρμένη κοινωνία αρνείται να κάνει αυτό που πρέπει. Αυτά έπρεπε να πει ο Πάγκαλος. Τα φάγανε, ναι, αλλά μαζί όχι. Με διέφθειρες, με έμαθες πώς να έρχομαι σε σένα όταν χρειάζομαι κάτι, να αναζητώ το βόλεμα και τώρα τι θέλεις από μένα;

Η μεγαλύτερη ανησυχία σας ποια είναι;

Αν στο πω θα γελάσεις. Όχι εσύ. Ο αναγνώστης μας... Φοβάμαι για το έθνος! Ο Γιάννης Σακελλαράκης, ένας διαπρεπής αρχαιολόγος που, για ευνόητους λόγους, δεν έγινε ποτέ καθηγητής στην Ελλάδα, ήταν δεμένος με τούτα τα χώματα. Ο αναγνώστης σου θα αναρωτηθεί τι θα πει, στα 2012, δεμένος με τα χώματα. Δεν ξέρω. Ό, τι καταλαβαίνει ο καθένας. Μου έλεγε ο Γιάννης, ρε συ Διαμαντή τόσα χρόνια σκάβω και ανακαλύπτω όλα αυτά τα ευρήματα. Ξέρεις πού καταλήγω; Ίδιοι μασκαράδες ήταν κι αυτοί όπως κι εμείς, αλλά ήταν και κάτι άλλο. Είχανε ψυχή. Αυτό εννοώ λέγοντας ότι φοβάμαι για το έθνος. Αυτό το έθνος το έμαθα στην πρώτη δημοτικού και από τη μάνα μου. Ας μου πει κάποιος τι άλλο έχουμε τούτη τη στιγμή της συμφοράς να μας κρατήσει. Εγώ δεν πρόκειται να πάρω μια σημαία και να βγω στους δρόμους και να φωνάζω ζήτω η Ελλάς και ζήτω το έθνος. Ξέρω όμως πως κάτι μέσα στην ψυχή μου αναστατώνεται. Αυτό φοβάμαι ότι χάθηκε, χάνεται. Λυπάμαι που όταν γκρινιάζουμε για την κρίση φτάνουμε μέχρι εκεί που πάει το άτομό μας. Αυτούς τους Έλληνες φοβάμαι που αλλάξανε μέσα σε είκοσι χρόνια αξίες και ιδανικά.

Μνημόνια ανά διετία! - Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

http://kostasxan.blogspot.com/2012/02/blog-post_1933.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FvhzE+%28%CE%91%CF%82+%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5+%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82!%29
Ακριβώς την ίδια στιγμή που οι Παπαδήμος, Βενιζέλος και Σαμαράς, συνεπικουρούμενοι από τα απαστράπτοντα καταγώγια του μιντιακού κατεστημένου, πανηγύριζαν για την «ιστορικής σημασίας» απόφαση που επετεύχθη στις Βρυξέλλες (σ.σ.: πρέπει να πρόκειται για την 34η ή την 35η «ιστορική» απόφαση του τελευταίου δίχρονου...) το κοντέρ της υποκρισίας και του αδίστακτου ψεύδους χτυπούσε συναγερμό ξεπερνώντας όλα τα μέχρι στιγμής καταγεγραμμένα «σπρεντς» της πολιτικής απάτης.

Ηδη από τις 15 Φεβρουαρίου, μια βδομάδα δηλαδή πριν την «ιστορική» απόφαση, τόσο οι εγχώριοι όσο και οι ξένοι «σωτήρες» τελούσαν εν γνώσει της μυστικής έκθεσης της τρόικας, η οποία αποκαλύφθηκε χτες από τον διεθνή Τύπο.

Γνώριζαν, δηλαδή, με οικονομετρικά στοιχεία - με δικά τους στοιχεία - αυτό που όλοι οι υπόλοιποι το αντιλαμβανόμαστε σε πολιτικό επίπεδο: Οτι το «μνημόνιο 2» δεν είναι παρά το πρελούδιο του «μνημονίου 3», όπως ακριβώς το «μνημόνιο 1» ήταν ο προθάλαμος του «μνημονίου 2»!

Ηξεραν και ξέρουν ότι η «ιστορική» τους απόφαση (σ.σ.: αυτή με την οποία εγκαθίστανται τα εργασιακά «Γκουαντανάμο», αφανίζονται οι εργαζόμενοι, εξαϋλώνονται οι συνταξιούχοι και ξεπουλιέται η Ελλάδα) είναι εκείνη η απόφαση που σε μικρό διάστημα οδηγεί και σε τρίτο μνημόνιο!

Ηξεραν και ξέρουν ότι σε δυο χρόνια από τώρα, το 2014, ο ελληνικός λαός θα κληθεί να επωμιστεί νέα ισοπεδωτικά βάρη, αφού, όπως ομολογεί η μυστική έκθεση, οι τράπεζες (πάλι οι τράπεζες) θα έχουν τότε «νέες ανάγκες» και η Ελλάδα θα τελεί ακόμα λόγω της κρίσης και της ύφεσης σε αναζήτηση νέας «σωτηρίας», η οποία θα κοστίσει στον ελληνικό λαό από 50 έως 110 δισ. ευρώ επιπλέον των όσων έχει επωμιστεί μέχρι σήμερα!

Η μυστική έκθεση της τρόικας αποτέλεσε και το κύριο ζήτημα στην πολύωρη συνεδρίαση του Eurogroup.
Εντούτοις, το γεγονός αυτό, δεν εμπόδισε το εγχώριο πολιτικό κατεστημένο της πλουτοκρατίας, να εμφανιστεί - μόλις λίγη ώρα αργότερα από τη λήξη της συνεδρίασης - ενώπιον του ελληνικού λαού λέγοντας αισχρά ψέματα!

Ετσι και ενώ είναι πια αποδεδειγμένο ότι με την πολιτική τους οδηγούν ανά διετία τον ελληνικό λαό από μνημόνιο σε μνημόνιο (2010, 2012 και τώρα το 2014), έχουμε το εξής σκηνικό:
Το κάθε προηγούμενο έγκλημά τους να το γιορτάζουν και να το επικυρώνουν εκφωνώντας «επετειακούς» λόγους και εκτοξεύοντας εκείνα τα μπαλκονάτα παραμύθια περί «σωτηρίας», που στην πραγματικότητα δεν αποτελούν παρά την προεργασία του αμέσως επόμενου,
προετοιμασία του αμέσως επερχόμενου, προανάκρουσμα του ήδη προαποφασισμένου νέου εγκλήματος!

Το θέμα βέβαια δεν είναι ότι στις μεταξύ τους, στις μυστικές τους συναθροίσεις, ομολογούν πως το πρόγραμμά τους «δεν βγαίνει» για το λαό.
Το θέμα είναι ακριβώς το αντίθετο.
Οτι, δηλαδή, η πολιτική τους είναι φτιαγμένη, είναι κατασκευασμένη με τούτο το σκοπό:
Να... «μην βγαίνει»!

Ποτέ δεν είχαν και δεν θα έχουν «αγωνία» για την τύχη του λαού. Ποτέ δεν εφάρμοσαν μια πολιτική εξόδου του λαού από την κρίση. Τέτοια πολιτική ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να έχουν.
Τέτοια πολιτική μέσα στο σύστημα που παράγει τις καπιταλιστικές κρίσεις και από αυτούς που υπηρετούν τον καπιταλισμό, ούτε υπήρξε, ούτε μπορεί να υπάρξει.
Η πολιτική τους, αυτό που βαφτίζουν και προωθούν ως «ελεγχόμενη χρεοκοπία», είναι να σπρώχνουν τον λαό βαθύτερα στην κρίση, φορτώνοντας στις πλάτες του τα βάρη της, να τον χρεοκοπούν, να τον πτωχεύουν, να τον καταστρέφουν ανεξέλεγκτα, για να διασωθούν οι κεφαλαιοκράτες με το λιγότερο γι' αυτούς κόστος από την κρίση που οι ίδιοι προκάλεσαν.

Με άλλα λόγια:
Δεν πρόκειται περί «λάθους» που έστω και εν κρυπτώ το παραδέχονται ή που μέσω ενός άλλου «μείγματος» θα... διορθωθεί.
Οχι!
Η βαρβαρότητά τους δεν έχει τέλος και δεν «διορθώνεται».
Η επιτυχία, δε, της πολιτικής τους βασίζεται σε μια προπαγάνδα που μέσα από διαδοχικές «νίκες», «επιτυχίες» και «ιστορικές» αποφάσεις, θα εμφανίζει, από μνημόνιο σε μνημόνιο και από «σωτηρία» σε «σωτηρία», την κάθε νέα θηριωδία εναντίον του ελληνικού λαού σαν «αναπόφευκτη»!

Για να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους χρησιμοποιούν και θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα:
Εκβιασμούς, τρομοκρατία, εκφοβισμό, κινδυνολογία, καταστολή, προβοκάτσιες και ψέμα. Πολύ ψέμα!
Εκτελούν το λαό και για να μην αντιδράσει τον απειλούν (αυτοί που τον εκτελούν) με... «εμφύλιο»!
Δεν αφήνουν πέτρα πάνω στην πέτρα και για να μην αντιδράσει ο λαός τον απειλούν με... «αποσταθεροποίηση»!

Εφαρμόζουν κατά γράμμα το εγχειρίδιο της απάτης.

Ψέμα. Πολύ ψέμα!

Επιφέρουν την ραγδαία υποτίμηση της αξίας της ζωής του εργαζόμενου λαού στα επίπεδα του είλωτα, και ταυτόχρονα με τον πιο αδίστακτο τρόπο ανακηρύσσουν σε δόγμα τους και σε «χειρουργικό - τεχνοκρατικό» εργαλείο για τον σφαγιασμό του λαού την υποτίμηση της νοημοσύνης του.

Λειτουργούν με πυξίδα τον κυνισμό της τάξης των κηφήνων, που πίσω από κλειστές πόρτες χαριεντίζονται με διαπιστώσεις του τύπου:
«Κανείς δεν έχασε στην Ελλάδα υποτιμώντας τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού»...

Μόνο που, πλέον, βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου.
Ζαλισμένοι καθώς είναι από το χρέος τους να υπηρετούν την τάξη των χορτάτων, δεν έχουν αντιληφθεί ότι το διάστημα που χωρίζει το ψεύδος από την αποκάλυψή του έχει εσχάτως σμικρύνει δραματικά - γι' αυτούς.

Τώρα πια, για να τιναχτούν τα «πανηγύρια» τους στον αέρα, δεν αρκούν παρά δυο - τρία δευτερόλεπτα:

Οσο, δηλαδή, κρατάει μια ματιά στους κάδους απορριμμάτων, εκεί που άνθρωποι κρέμονται ψάχνοντας για ένα κομμάτι ψωμί.
Οσο κρατάει μια ματιά στις ουρές των συσσιτίων και των αστέγων.
Οσο κρατάει η «λάμψη» από το μηνιάτικο των 400 ευρώ!

Αν αυτοί χρειάζονται περίπου δυο χρόνια για να σέρνουν τον ελληνικό λαό από το ένα μνημόνιο στο άλλο, ο ελληνικός λαός μέσα από τις τόσες θυσίες και μέσα από τόσα βάσανα εκείνο που «κέρδισε» είναι να του χρειάζονται πια μόνο δυο - τρία δευτερόλεπτα για να «διαβάζει» πεντακάθαρα τόσο το παρόν όσο και το μέλλον που του ετοιμάζουν.

Αλλά αυτός ο χρόνος, ο πολύτιμος χρόνος που για να τον «κερδίσει» ο λαός τον πλήρωσε και τον πληρώνει με το αίμα του, δεν είναι ανεξάντλητος. Και δεν πρέπει να πάει χαμένος. Μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί τώρα. Για την οργάνωση και την αντεπίθεσή του.

Επιτήδειοι, συνειδητοποιημένοι και με υψηλές διασυνδέσεις φορο-εισφοροφυγάδες, "βγάζουν γλωσσίτσα" ...

http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2012/02/blog-post_4620.html

Επιτήδειοι, συνειδητοποιημένοι και με υψηλές διασυνδέσεις φορο-εισφοροφυγάδες, "βγάζουν γλωσσίτσα" σε Διευθυντές και Ελεγκτές ΔΟΥ, όταν τους καλούν εκεί, "δι' υπόθεσήν" τους....

Η ελλιπής ενημέρωση Περιφερειακών Μονάδων(Π.Μ) από τις Κεντρικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών, δυστυχώς δημιουργεί μερικές φορές και τέτοιες καταστάσεις στις ΔΟΥ.

Το Διοικητικό προσωπικό υφίσται προσβολές και "υποδείξεις", από τα φορολαμόγια, με αποτέλεσμα τον "επαγγελματικό τους εξευτελισμό" λόγω μη ενημέρωσης τους από το Υπ. Οικ. για επελθούσες φορολογικές μεταβολές, αποφάσεις, ερμηνείες, κλπ.

Πως επιτρέπετε κε Υπουργέ -ως πολιτικός προϊστάμενος- να επικρατεί αυτή η κατάσταση στις Π.Μ του Υπουργείου, δηλαδή να πηγαίνουν τα φορολογικά λαμόγια και να "κολλάμε στον τοίχο" το εξειδικευμένο ελεγκτικό προσωπικό των ΔΟΥ;

Και για να γίνουμε πιο σαφείς.

 Γιατί κ. Π. Οικονόμου κρατάτε στο "συρτάρι" σας "σχέδιο" εγκυκλίου -πολλών εκατομμυρίων- που έχει ετοιμάσει, εδώ και καιρό, η Ανώτατη Φορολογική Διοίκηση και το οποίο προβλέπει, επέκταση της εφαρμογής της υπ' αριθ. 25/2011 γνωμοδότησης της Ολομέλειας του Ν.Σ.τ. Κ, σε όλες γενικώς τις περιπτώσεις -και εκτός ΟΕΟΑ- όσων Golden boys πήραν και παίρνουν "φοροκλεπτικά και εισφοροκλεπτικά", μεγάλες εφάπαξ συνταξιοδοτικές παροχές DAF ;

Πρόκειται για μεγάλα ποσά φόρων και εισφορών κε Υπουργέ, τα οποία χάνει το Ελληνικό Δημόσιο με ευθύνη του Υπουργείου.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα "Φορολογούμενου"(Φ), που εκλήθη πρόσφατα στην αρμόδια ΔΟΥ.

Ο κ. (Φ) αποχώρησε τον Δεκ. 2010 από Κρατική Εταιρεία (27 έτη υπηρεσίας σ' αυτή), με "εθελούσια απόλυση και πρόωρη (ετ. γεν. 1954) συνταξιοδότηση" -ελέω και δια χειρός, φωτογραφικών νομοθετημάτων του συνδικαλιστή-υπουργού Γ. Κουτρουμάνη- που όταν τον κάλεσαν -τον "φορολογούμενο"- στην αρμόδια ΔΟΥ, δι' υπόθεσήν του, "έβγαλε γλωσσίτσα" και τους είπε ότι είναι "νόμιμος" και ας λένε ότι θέλουν αυτοί και οι "απ' έξω ρουφιάνοι" και ότι τέλος πάντων ,"αδίκως τον ταλαιπωρούν".

Ο κ. Φ, πήρε τον Ιαν.2011 -όπως λένε οι "από μέσα ρουφιάνοι"- ασφαλιστική αποζημίωση από συμβόλαιο DAF, (που ήταν άδειο κουφάρι, χωρίς υπόλοιπο), αποζημίωση καθαρή και αφορολόγητη περίπου 240.000 €, ενώ είχε λάβει 31 Δεκ 2010, επίσης καθαρές, άλλες 110.000 € (το 50%) αποζημίωση του Ν. 2112/20, λόγω "εθελούσιας απόλυσης".

Οι "από μέσα ρουφιάνοι" -επίσης λένε- ότι το άλλο 50% (περίπου 110.000 € καθαρά) που εδικαιούτο λόγω "απόλυσης", το "εκχώρησε εγγράφως" στον Σύλλογο Εργαζομένων, για "καλό" σκοπό !....

Γεγονός είναι ότι η αρμόδια ΔΟΥ, δεν μπορεί να "πράξει τα δέοντα", έχει τα "χέρια της δεμένα", ελέω σκοπιμοτήτων ή άγνοιας (αδιάφορο) του πολιτικού προσωπικού και των παρατρεχάμενων του ΥΠ. ΟΙΚ.

Δεν πάμε να "φουντάρουμε" κύριοι της Κυβέρνησης όλοι μαζί σαν Κράτος, όταν επιτρέπουμε σε Εταιρείες του Δημόσιου Τομέα και στις διορισμένες Διοικήσεις τους να εισφορο-φορο-κλέβουν ακόμα και ΤΩΡΑ, την στιγμή της ένδειας και της εξαθλίωσης του Ελληνικού λαού, προς όφελος της τσέπης τους και άλλων προνομιούχων στελεχών, το ίδιο το Κράτος που τους τοποθέτησε εκεί για να προστατεύουν τα συμφέροντα του !

ΑΠΟΤΕΛΕΊ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΝΕΥΘΥΝΌΤΗΤΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ, ΕΝ ΓΕΝΕΙ....

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Η μειονεξία της ετερόφωτης ξενομανίας

http://olympia.gr/2012/02/22/%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%86%CF%89%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/

Γράφει ο ΑΠΕΛΛΗΣ
Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου, σχετικά με την ανάπηρη αρχαιολατρία, και προκειμένου να μην αφήσουμε το πρόσωπο της ουτοπίας μονόφθαλμο, θα ήταν παράλειψη μας, αν δεν βάζαμε στη θέση του και τον έτερο οφθαλμό της. Την ετερόφωτη δηλαδή αδελφή της, την ξενομανία. Πρόκειται πραγματικά για ένα εξαμβλωματικό διφυές τέρας, που καθηλώνει τη σύγχρονη εθνική αυτοσυνειδησία και εμποδίζει τον επαναπροσδιορισμό της.
Τι είναι όμως η ξενομανία; Ο συμβατικός ορισμός της ξενομανίας σε ένα λεξικό, είναι η μίμηση του ξένου τρόπου ζωής και η απάρνηση των οικείων ηθών και εθίμων. Πρόκειται για ένα πανάρχαιο κουσούρι, που επισημάνθηκε ήδη από τους εξοχότερους των αρχαίων προγόνων μας. Είναι σαν το χούι, που λέει και ο λαός μας, που βγαίνει τελευταίο μαζί με την ψυχή.
Αλλά ας επιχειρήσουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή στο φαινόμενο της ξενομανίας. Ο Λυκούργος, προνοώντας πολύ σοφά για τη διαβρωτική της δύναμη απέναντι στο ήθος και τους νόμους της πολιτείας, πήρε μέτρα και θεσμοθέτησε περιορισμούς εναντίον της. Η τακτική όμως των απαγορεύσεων σε ένα κόσμο που ανοίγεται στο εμπόριο και στην αναπόφευκτη επαφή των ανθρώπων, αποδείχθηκε μακροπρόθεσμα ανεπαρκής. Έτσι, δεν κατάφερε να κρατήσει μακριά από την διαλυτική της επιρροή, ούτε καν την ίδια την αυστηρή Σπάρτη, που στους τελευταίους παρακμιακούς αιώνες της, αν και τελευταία από τις υπόλοιπες ελληνικές πόλεις υπέκυψε και αυτή στους ξένους τρόπους. Οι Αθηναίοι, οι Κορίνθιοι και πριν από όλους οι Έλληνες της Ιωνίας, είχαν ήδη από τον 4ο-3ο π.Χ αιώνα, υιοθετήσει πλήθος τρόπων και ηθών από την ανατολή. Ήταν η εποχή, που σταδιακά είχε
αρχίσει να εγκαταλείπεται το γνήσιο ελληνικό ήθος και το μεγαλείο των κλασικών χρόνων, που είχε ανδραγαθήσει την εποχή των Μηδικών πολέμων.
Τα συμπόσια των πλουσίων της εποχής επεφύλασσαν ευχάριστες εκπλήξεις στους συνδαιτημόνες τους. Πέρα από τις γαστρονομικές απολαύσεις, τους διασκέδαζαν με διάσημους χορευτές από την Κιλικία ή την Συρία, με ακροβάτες και ζογκλέρ από την Σκυθία, ακόμη και με κάποιον φημισμένο μουσικό ή αοιδό από τις αποικίες. Γενικά, τηρουμένων των αναλογιών, δεν διέφεραν και πολύ από αυτό που συμβαίνει και σήμερα. Στην αγορά πωλούνταν, όπως και τώρα, εισαγόμενα ακριβά υφάσματα που εκτιμώνταν ως καλύτερα των εγχωρίων, μεθυστικά αρώματα της ανατολής, τεχνουργήματα, μόδες, κομμώσεις, πλήθος κοσμημάτων με ανατολική τεχνοτροπία, περόνες, κάτοπτρα και πολυτελή μικρά σκεύη. Όλα αυτά έχουν βρεθεί. Η ξενομανία της εποχής εκείνης ήταν σταθερά προσανατολισμένη προς την Ασία και γενικά προς την ανατολή.
Η επέκταση αργότερα του μεγάλου Αλεξάνδρου και η υιοθέτηση ακόμη και Περσικών συνηθειών, είχε ως αποτέλεσμα και παρά την αμφίδρομη επίδραση των πολιτισμών, να σημειωθεί κατά τη διάρκεια της ελληνιστικής εποχής ένας επαμφοτερίζων συγκρητισμός και μια ακόμη μεγαλύτερη εισβολή ανατολικών επιδράσεων, ιδεών ακόμη και θεοτήτων. Έπειτα, ήρθε η ρωμαϊκή κατοχή. Αυτή δημιούργησε με τη σειρά της μια νέα μορφή ξενομανίας ανάμεσα στους εύπορους Έλληνες της κυρίαρχης τάξης, που στην πιο ελεεινή μορφή της έμεινε γνωστή στην ιστορία ως «γραικυλισμός».
Είναι αξιοσημείωτο δε, ότι σε κάθε περίοδο ουσιαστικής παρακμής, η ξενομανία εμφανίζει μια σημαντική έξαρση. Είναι ένας ανατροφοδοτούμενος φαύλος κύκλος, που έχει αποκλείσει πλέον το ήθος και το μεγαλείο των κλασικών χρόνων, και ακόμη περισσότερο την αρετή και την ανδρεία των ομηρικών Ηρώων.
Βέβαια, ούτε η Ρώμη ξέφυγε από τη δική της ξενομανία. Παρά τις μεγάλες προσπάθειες του Καίσαρα να ανακόψει την ορμή της, θεσμοθετώντας και επαναφέροντας παραδοσιακές και ρωμαϊκές πατρογονικές λατρείες, τελικά δεν τα κατάφερε. Η ορμή της κατακτημένης ανατολής ήταν τεράστια. Έτσι, και οι Ρωμαίοι σταδιακά παρήκμασαν. Χάθηκε το προγονικό πνεύμα της αρχαίας Ρώμης, που έτσι και αλλιώς υπολειπόταν του πολιτισμού των κατακτημένων. Ο παγκοσμιοποιητικός αχταρμάς της Pax Romana, είχε σαν πρώτο πολιτισμικό θύμα την ίδια την Ρώμη.
Έπειτα, έρχεται η διάδοχη Ρωμανία, που είναι και το αληθινό όνομα της αποσχισθείσας και στην ουσία επανιδρυθείσας ανατολικής αυτοκρατορίας, της οποίας αναμφισβήτητο δημιουργικό και συστατικό μέρος στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, ανάμεσα σε άλλα έθνη, υπήρξε το ελληνικό έθνος εκατέρωθεν των ακτών του Αιγαίου. Ο Χριστιανισμός, από τη φύση του αντί-υλιστικός και προβάλλων την εγκράτεια, δημιούργησε τα πνευματικά αναχώματα εκείνα που περιόρισαν τα πολυτελή ξενομανικά ρεύματα, όμως και στην περίπτωση αυτή η απαλλαγή ήταν πρόσκαιρη. Όπως έγραψα παραπάνω για την αυξητική σχέση μεταξύ παρακμής και ξενομανίας, στον αντίποδα αυτής βρίσκεται και η σχέση ανάμεσα στην ακμή και την υποχώρηση της ξενομανίας. Τόσο ο κλασικός κόσμος, όσο και ο ρωμανικός, στον κολοφώνα της ακμής τους έμειναν απρόσβλητοι από αυτήν. Μόλις η παρακμή εμφανιζόταν, τότε, μαζί της ως μόνιμη σύντροφος παρουσιαζόταν και η ξενομανία, συνοδευόμενη από την εξεζήτηση. Έτσι, τους τελευταίους αιώνες της Ρωμανίας, η ξενομανία επανέκαμψε, αυτή τη φορά όμως, προσανατολισμένη προς τον κόσμο της Δύσης. Η αρχή του τέλους είχε πλέον δρομολογηθεί, πριν καν ανοίξει η κερκόπορτα, όπως ακριβώς στα χρόνια πριν την ρωμαϊκή κατοχή.
Μέσα από την τεσσάρων αιώνων δουλεία στους Οθωμανούς, το υπόδουλο γένος συσπειρώθηκε γύρω από τις δικές του αξίες, ενάντια σε όλες τις συμφορές, προκειμένου να μην αφομοιωθεί. Και σε αυτό το σημείο, ακριβώς, έγκειται και ο αποφασιστικός εθνικός ρόλος της Ορθοδοξίας και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει όλοι, εχθροί και φίλοι, να της αναγνωρίσουμε.
Μετά από την απελευθέρωση, το νέο Ελληνικό Κράτος δια των κυρίων εκπροσώπων του και δια της αστικής του τάξης, παραδόθηκε αμαχητί στην ξένη επιρροή και επιδόθηκε σε μια άνευ προηγουμένου ξενομανία, κατάλοιπο της οποίας είναι η σημερινή καχεκτική και θλιβερή εθνική μας απροσωπία. Οι ξένοι βασιλείς και η βαυαροκρατία, επέτειναν τη στροφή προς τον ευρωπαϊκό ετεροφωτισμό. Προκρίθηκε ο Προτεσταντισμός και αδικήθηκε η Ορθοδοξία. Και αυτό, δίχασε βαθύτατα τον λαό της υπαίθρου από τον αστικό πληθυσμό, που πάντα συνηθίζει ως «πρωτοπορία», να ρέπει γοργότερα προς την ξενομανία. Με τον ίδιο τρόπο διχάστηκε η ελληνική ψυχή και απομειώθηκε η ελληνική ταυτότητα. Έτσι, μεταφέρθηκε μέχρι των ημερών μας η ανομολόγητη, αλλά πάντα παρούσα διάκριση ανάμεσα στους Έλληνες της υπαίθρου, που παραμένουν σε μεγαλύτερο βαθμό προσκολλημένοι στα τοπικά τους ήθη, και ανάμεσα στους αστούς που μεγαλαυχούν πως είναι πολίτες του κόσμου. Κάπως έτσι, περιφρονητικοί χαρακτηρισμοί όπως «βλάχικο», «επαρχιώτικο» και «λαϊκό», ακούγονται στα σαλόνια της ξενομανίας ακόμη και σήμερα, υποτιμώντας τα τελευταία ακόμη ψήγματα της ελληνικής αυθεντικότητας σε κάθε επίπεδο της ζωής.
Η καταστροφή που έχει προκληθεί από τη μειονεξία της ετερόφωτης ξενομανίας, είναι αδύνατον να περιγραφεί. Είναι παντού, υποσκάπτει τα πάντα, στα ήθη, στα έθιμα, στη γλώσσα, στην οικονομία, στην πολιτική διακυβέρνηση. Μου έκανε εντύπωση κάτι που μου είχε εξομολογηθεί ένας φίλος, σχετικά με την επίδραση της ξενομανίας στην ψυχή του, όταν ήταν ακόμη παιδί. Πίστευε, λίγο-πολύ, πως οι μυθικοί στο μυαλό του ξανθοί άνθρωποι, δεν ήταν ακριβώς «σαν και εμάς», αλλά ήταν πολύ ανώτεροι. Τόσο πολύ, που δεν πίστευε, π.χ, πως είχαν τις ίδιες ανάγκες με εμάς, δηλαδή, αν μου επιτραπεί η έκφραση, της ούρησης και της αφόδευσης. Οι αυταπάτες του, βεβαίως, διαλύθηκαν μονομιάς, όταν άκουσε για πρώτη φορά τον θόρυβο του νερού, όταν η ξανθιά θεά που γνώρισε ως έφηβος, τράβηξε το καζανάκι. Απίστευτο, αλλά αληθινό, όμως περιγράφει την ξενομανή υπερβολή του κοινωνικού περιβάλλοντος, όπως αυτή αποτυπώθηκε στην παιδική ψυχή του.
Τι είναι αυτό, λοιπόν, που κάνει την Πελαγία, να μετατρέπει το όνομα της σε «Πέγκυ»; Πώς ένα όνομα που θυμίζει γαλάζια πέλαγα και ευωδιάζει αρμύρα και θυμάρι, μετατρέπεται σε όνομα για σκυλάκι; Και πώς η Γεωργία γίνεται «Τζωρτζίνα» ή ο Αλέξανδρος «Άλεξ»; Και πως οι «Κομμώσεις Ευγενία» γίνονται «Coiffure Jenny» και η χασαποταβέρνα του Μήτσου «Jimmy’s Restaurant», παρόλο που η τσίκνα προδίδει την αλήθεια; Και ποιοι είναι οι λόγοι που οι διανοούμενοι και οι καλλιτέχνες εισάγουν μανιωδώς ξένες ιδέες και καλλιτεχνικά ρεύματα στη μουσική, στη ζωγραφική, στην λογοτεχνία; Αυτές είναι εν κατακλείδι οι συνέπειες της ξενομανίας. Αρνιέμαι το δικό μου, χάριν του ξένου. Δεν θέλω να είμαι εγώ, αλλά θέλω να γίνω ένας άλλος.
Ποιες είναι όμως οι αιτίες αυτής της υπερβολικής ξενομανίας; Πρώτη αιτία, θαρρώ πως είναι, η φυσική περιέργεια του Έλληνα και το ενδιαφέρον του για το νέο. Όμως αυτό δεν είναι μεμπτό, το αντίθετο μάλλον. Ο εμπλουτισμός και η αφομοίωση νέων ιδεών στον πολιτισμό, είναι η διαχρονική βάση της ελληνικής ευφυΐας. Για αυτό, και δεν καταδικάζεται συλλήβδην η κάθε επαφή με τους ξένους, αλλά μόνο ο εκφυλισμός της. Διότι, η κύρια αιτία της μειονεξίας δεν είναι, δυστυχώς, η δημιουργική περιέργεια του Έλληνα, αλλά η διεστραμμένη εκδοχή της. Είναι η πολιτισμική του αλλοτρίωση, η έλλειψη πίστης στις ίδιες δυνάμεις του, στον πολιτισμό του, στις αξίες του. Η ξενομανία βασίζεται στην άγνοια και στην ανεπάρκεια μιας ψυχής που έχει παραδοθεί από τη θέληση να δημιουργήσει.
Όμως, προς πείσμα των ξενομανών η φύση δεν ξεγελιέται. Όσο και αν θαυμάζει κανείς τον Γερμανό, τον Γάλλο ή τον Άγγλο, όσο και να θέλει να τους μοιάσει, είναι καταδικασμένος πνευματικά να παραμένει ένας ημι-έλληνας, χωρίς ποτέ να καταφέρει να γίνει ένας Γερμανός ή ένας Άγγλος. Αυτό, το άλλο μισό, το προδωμένο, τον καταδιώκει σε όλη του την ζωή. Ένα υβρίδιο, μοιρασμένο ανάμεσα σε δύο υποστάσεις, που δεν καταφέρνει να γίνει ποτέ τίποτα από τα δύο. Για αυτό η ξενομανία συνδέεται άμεσα με τον «γραικυλισμό». Για αυτό, ένας Άγγλος ή ένας Γερμανός δεν θα εκτιμήσουν ποτέ έναν ξενομανή ημι-έλληνα γραικύλο. Θα προτιμήσουν να ακούσουν για τον Όμηρο από έναν ολόκληρο Έλληνα, διότι πάντα η αυθεντικότητα γοητεύει τον άνθρωπο, ακόμη και αν είναι βάρβαρος.
Και αφού τώρα, φίλοι μου, τοποθετήσαμε πλάι στην ανάπηρη αρχαιολατρία τον έτερο οφθαλμό της μειονεκτικής ξενομανίας, έχουμε πλέον μια σαφή εικόνα του προσώπου της άσχημης ουτοπίας. Έχουμε δύο μάτια που αλληθωρίζουν φρικτά, έχουμε ένα στόμα που κραυγάζει άναρθρα και έχουμε ένα μπούσουλα τυφλό, που δεν μας οδηγεί πουθενά.
Πίνακας: Πικιώνης «Ελπίς»

Reuters: “Η Ευρώπη πήρε παράταση για να σωθεί από μια ελληνική χρεοκοπία”

http://www.antinews.gr/2012/02/22/148939/

Βουλιάζουν την Ελλάδα και τα νέα μέτρα

Άρθρο – κόλαφος για τη συμφωνία που πέτυχε ο Λ. Παπαδήμος στην κυβέρνηση, δημοσιεύει το πρακτορείο Reuters το οποίο ουσιαστικά λέει ότι πρόκειται για παράταση χρόνου στην Ευρώπη προκειμένου να προστατευτεί από την πτώχευση της Ελλάδας. Αλλά δραματικά είναι και τα πρώτα στοιχεία -σοκ για την ελληνική οικονομία το 2012.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα: «Από πού θα προέλθει όλη αυτή η ανάπτυξη σε μια χώρα που πλήττεται από τη μαζική υποτίμηση των μισθών;» Εύλογο το ερώτημα για τα σκληρά μέτρα λιτότητας που οδηγούν σε ακόμη βαθύτερη ύφεση. Μάλιστα, σύμφωνα με τις προβλέψεις για το 2012, λόγω των περικοπών το έλλειμμα θα εκτιναχθεί στο 6,7% του ΑΕΠ αντί για 5,4% που προέβλεπε ο προϋπολογισμός. Επίσης, θα υπάρξει πρωτογενές έλλειμμα 0,2% αντί για πλεόνασμα που μας έλεγε ο Βενιζέλος ενώ τα έσοδα θα είναι 3 δισ. Ευρώ λιγότερα από τα προϋπολογιζόμενα, επομένως, αμέσως – αμέσως έχουμε μαύρη τρύπα.
Συγκεκριμένα, αντί για έσοδα 59,18 δισ. ευρώ που προέβλεπε ο αρχικός Προϋπολογισμός, ο συμπληρωματικός εκτιμά ότι τα συνολικά έσοδα θα φθάσουν τα 56,16 δισ. ευρώ.
Οι δαπάνες θα είναι μειωμένες κατά 2,26 δισ. ευρώ στα 70,29 δισ. ευρώ αντί για 72,55 δισ. ευρώ του αρχικού Προϋπολογισμού. Σημειώνεται ότι τα συνολικά μέτρα περικοπών που επιβλήθηκαν με το νέο μνημόνιο φτάνουν τα 3,18 δισ. ευρώ. Πάνω από το ένα τρίτο των περικοπών (1,12 δισ. ευρώ) αφορά την περικοπή των δαπανών υγείας.
Σύμφωνα με πληροφορίες η κυβέρνηση εκτιμά ότι το 2011 καταγράφηκε ύφεση 6,9% του ΑΕΠ. Το μνημόνιο αναφέρει ότι η ύφεση το 2012 θα κινηθεί με ρυθμό από 4% ως 5% του ΑΕΠ, ωστόσο σύμφωνα με πληροφορίες η τρόικα (ΕΕ – ΕΚΤ -ΔΝΤ) αναμένει για εφέτος ύφεση άνω του 6% του ΑΕΠ.
Σύμφωνα με το Reuters «το νέο ευρωπαϊκό σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια παράταση χρόνου προκειμένου να δημιουργηθεί ένα τείχος για να αντέξει την πτώχευση και τις συνέπειές της στην ευρωζώνη» και «η Ελλάδα είναι και επισήμως υπό την επιτήρηση της διεθνούς κοινότητας» καθώς, όπως σημειώνεται, η συμφωνία επικυρώνει ότι «ακόμα κι αν όλα εξελιχθούν βάσει σχεδίου, (η Ελλάδα) δεν θα είναι οικονομικά ανεξάρτητη για πάρα πολλά χρόνια ακόμα».
Όπως αναφέρεται τέλος, «το πρόβλημα είναι ότι κανένας έλεγχος και κανένας ”ειδικός λογαριασμός” δεν μπορεί να ανορθώσει την ελληνική οικονομία όταν αυτή επιβαρύνεται με ένα υπερτιμημένο νόμισμα και δεν έχει καμία ικανότητα να εφαρμόσει κανενός είδους πολιτική στήριξης της οικονομίας».

ΑΘΛΙΕΣ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΙΒΥΟΥΣ ΑΝΤΙΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΥΣ - ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΜΕΙΟΔΟΣΙΑ ΜΕ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΗ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΣΑΜΙΝΑ ΙΣΟΠΕΔΩΝΕΙ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ

http://makeleio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=138:2012-02-22-19-46-09&catid=4:2012-02-11-12-49-59&Itemid=2

ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΜΕΙΟΔΟΣΙΑ ΜΕ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΗ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΣΑΜΙΝΑ ΙΣΟΠΕΔΩΝΕΙ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ
Με πρόσχημα υποκριτικές διακηρύξεις και δεσμεύσεις περί ανθρωπιστικής αρωγής και βοήθειας σε πληγέντες υπηκόους της Λιβύης από το πρόσφατο αιματοκύλισμα, συγκεκριμένα στελέχη της ελληνικής κυβέρνησης που έχουν ενεργό ρόλο στο ΠΑΣΟΚ και στους μηχανισμούς του, έχουν στήσει τρικούβερτο γλέντι σε βιομηχανία «κέντρων υποδοχής» και περίθαλψης πολιτικών προσφύγων. Στο γλέντι εκατομμυρίων συμμετέχουν ημέτεροι μεσάζοντες, «κράχτες» και ευνοούμενοι επιχειρηματίες της ιδιωτικής υγείας αλλά και μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων της νησιωτικής χώρας. Μπροστά στο εφήμερο κέρδος από τα πετροδόλλαρα του Κατάρ και άλλων αραβικών χωρών που πληρώνουν αδρά για την νοσοκομειακή φροντίδα καραβανιών προσφύγων, απαξιώνονται αργά αλλά σταθερά οι απαράβατοι κανόνες της τουριστικής βιομηχανίας, υποβαθμίζονται οι παρεχόμενες υπηρεσίες και κινδυνεύουν το καλοκαίρι οι αξιόλογοι τουριστικοί προορισμοί να μετατραπούν σε αχανή κέντρα υποδοχής λαθραίων.
Ένα ακόμα ερέθισμα ενασχόλησης με το θέμα(μετά τα παρατράγουδα που έγιναν στη Θεσσαλονίκη το βράδυ της 14ης Δεκεμβρίου με Λίβυους παρακρατικούς να λεηλατούν κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης), ήταν η αποκρουστική εικόνα που αντίκρισαν επισκέπτες της κοσμοπολίτικης Ρόδου που είχαν καταλύσει σε πολυτελές ξενοδοχείο γνωστού επιχειρηματία της τουριστικής βιομηχανίας. «Δημιουργούσαν πρόβλημα χωρίς να υπάρχει. Άπλυτοι και βρώμικοι στη σάλα που τρώγαμε, άρχισαν να γυρίζουν τα πιάτα, να τρώνε με τα χέρια σαν ζώα, να ρίχνουν κάτω τα τρόφιμα. Η ίδια κατάσταση επικράτησε και στα δωμάτια. Έκαναν θόρυβο, άρχισαν να σπάζουν μικροαντικείμενα, μας στραβοκοίταζαν εμάς και τις γυναίκες μας. Αν όλα αυτά συνεχιστούν και το καλοκαίρι, τότε ο στόχος θα έχει επιτευχθεί. Όποιοι τουρίστες επισκέπτονταν τα νησιά μας και άφηναν χρήματα στη Κω και στην Ρόδο θα εξαφανιστούν και θα περάσουν στην Τουρκία», μας είπαν οι επισκέπτες του πεντάστερου ξενοδοχείου. Ίδιες σκηνές επικρατούν σε ξενοδοχεία της Κρήτης και της Κω ενώ ανάλογες καταστάσεις διασπείρονται σιγά σιγά και στους φημισμένους προορισμούς του νοτιοανατολικού Αιγαίου.
Το παρασκήνιο
Σύμφωνα με στοιχεία που υπάρχουν, το μεγάλο παιχνίδι με πολιτική κάλυψη το κάνουν δύο εγχώριοι κολοσσοί της ιδιωτικής υγείας. Ο ένας ασχολείται αποκλειστικά με παροχή ιατρικών υπηρεσιών με γνωστά νοσηλευτικά κέντρα στο λεκανοπέδιο ενώ ο έτερος ανακατεύεται και με εξοπλιστικά προγράμματα. Στο ιατρικό κέντρο του δεύτερου σε νησί του Αιγαίου παρέχεται με ιδιαίτερα τσουχτερά τιμολόγια, φροντίδα και περίθαλψη σε Λίβυους αντικαθεστωτικούς. Η ύποπτη διάσταση που γνωρίζουν αλλά δεν εξετάζουν- λόγω του τεράστιου τζίρου για το «τάισμα» ημέτερων- οι διωκτικές αρχές είναι ότι ανάμεσα σε τραυματισμένους φουκαράδες, κοινωνικούς παρίες και μεγάλα ονόματα της Λιβυκής αντίστασης που αντιτάχθηκαν σθεναρά στον δικτάτορα Καντάφι(που κάποτε εναγκαλιζόταν με την οικογένεια Παπανδρέου)έχουν παρεισφρήσει εγκληματικά στοιχεία της μαφίας από την γειτονική χώρα.
Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη βέβαια των ανθρώπων της αυλής Παπουτσή που κινούν τις διαδικασίες υποδοχής, προσπαθεί να πείσει για το αντίθετο. Ξεγελά όμως μόνον όσους δεν γνωρίζουν. Η φάμπρικα ανθρωπιστικής βοήθειας που ελλοχεύει ο κίνδυνος μετά από λίγους μήνες να μεταβληθεί σε ένα ακόμα καθεστώς αθρόων «ελληνοποιήσεων», καυχιέται ότι
«η Ελλάδα θα συνεχίσει και θα επαυξήσει την προσφερόμενη συμπαράστασή της στη Λιβύη και το λαό της, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην άμβλυνση των επιπτώσεων από τις πολεμικές συγκρούσεις που τους ταλάνισαν. Έμπρακτη άλλωστε απόδειξη της ελληνικής υποστήριξης αποτελεί το γεγονός ότι η χώρα μας φιλοξενεί σήμερα το μεγαλύτερο αριθμό Λίβυων τραυματιών παγκοσμίως», όπως αναφέρεται με έπαρση σε πρόσφατη ανακοίνωση. Ο Παπουτσής και η αυλή του ειδικεύονται άλλωστε στην γκετοποίηση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας όπου έχει επέλθει οριστική κατοχή.
Και στην ανοιχτή πληγή με το μουσουλμανικό στοιχείο που σφάζει και λεηλατεί στην πρωτεύουσα αλλά και στην μεγάλη μπίζνα των «πονεμένων Λίβυων»(για τους οποίους πολύ λίγο ενδιαφέρεται πραγματικά το ελληνικό κράτος), είναι «πολλά τα λεφτά Άρη». Το πολύ περίεργο είναι ότι και στα δύο μέτωπα που αφανίζουν την πατρίδα, τα πρόσωπα που «λαδώνουν» τα γρανάζια είναι σχεδόν τα ίδια.