Θυμάστε την "πτωχευμένη" Ισλανδία;Αγνόησε το ΔΝΤ και δείτε που βρίσκεται 4 χρόνια μετά

http://mykoniato.blogspot.com/2012/02/4.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FYwxCJ+%28%CE%A0A%CE%A1%CE%91%CE%A3%CE%9A%CE%97%CE%9D%CE%99%CE%91%CE%9A%CE%91+%CE%A0%CE%91%CE%99%CE%A7%CE%9D%CE%99%CE%94%CE%99%CE%91%29

Θυμάστε την Ισλανδία; Που πτώχευσε; Που ακούγαμε τις ειδήσεις και κουνάγαμε το κεφάλι με συμπόνοια ή με οίκτο;

Ο οίκος αξιολόγησης Fitch Ratings αναβάθμισε λοιπόν κατά μία βαθμίδα την πιστοληπτική ικανότητα της Ισλανδίας στην κατηγορία... ΒΒΒ- για τον μακροπρόθεσμο δανεισμό της, εξέλιξη που επιτρέπει στη χώρα, η οποία βυθίσθηκε στην χρηματοοικονομική άβυσσο το 2008, να θεωρείται εφεξής ως αξιόπιστος δανειολήπτης!






«Η επιστροφή της μακροπρόθεσμης αξιολόγησης σε ξένο συνάλλαγμα της Ισλανδίας στην κατηγορία ‘επενδύσεις’ μεταφράζει την πρόοδο που έχει επιτευχθεί προκειμένου να αποκατασταθεί η μακροοικονομική σταθερότητα στη χώρα, η οποία έφερε επιτυχώς εις πέρας τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και για την ανοικοδόμηση της χρηματοοικονομικής αξιοπιστίας της χώρας», αναφέρει στην ανακοίνωσή του ο οίκος Fitch.


Γιατί να μας ενδιαφέρουν όλα αυτά θα πείτε,όταν εμείς έχουμε το δικό μας δράμα; Γιατί η Ισλανδία επέλεξε έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο από τον δικό μας και τέσσερα χρόνια μετά όλη η οικονομική της “εικόνα” ένα γίνει πολύ ,πολύ καλύτερη! Εμείς δύο χρόνια μετά πάμε από το κακό στο χειρότερο και ο δρόμος φαίνεται ότι οδηγεί στο απόλυτο χάος.

Τι έγινε λοιπόν στην Ισλανδία;

Το 2008,η Ισλανδία πτώχευσε.Δεν απέφυγε δηλαδή αυτό που προσπαθούμε να αποφυγούμε εμείς δυο χρόνια. Το χρέος της το 2007,ένα χρόνο πριν “βαρέσει κανόνι” ήταν 900% του ΑΕΠ! Κάπου εκεί ήρθς και η οικονομική κρίση του 2008 με αποτέλεσμα οι τρεις τράπεζές της να πτωχεύσουν και το νόμισμά της να χάσει το 85% της αξίας του έναντι του ευρώ.

Ο πανικός ήταν ανπόφευκτος.

Ο πρωθυπουργός της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης συνασπισμού Γκέιρ Χόρντε βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για την παροχή δανείου ύψους 2.1 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Βρετανία και Ολλανδία έδιναν ακόμα 2.5 δισεκατομμύρια. Και τότε εμφανίστηκαν ποιοι λέτε; ΔΝΤ και ΕΕ που πρότειναν να αναλάβουν …τη κατάσταση.

Κι εκεί έκαναν πρόωρες εκλογές,τον Απρίλιο του 2009.Η κυβέρνηση που προέκυψε γρήγορα βρέθηκε σε δυσμένεια,γιατί έπρεπε να πληρώσει πάνω από 3 δις ευρώ.Κάτι που σήμαινε επιπλέον θυσίες για τους πολίτες.Κι αυτοί δεν το άντεξαν.

Τα πολιτικά κόμματα δεν είχαν άλλη επιλογή από το να στηρίξουν την άποψη των πολιτών που δεν είχαν άλλες δυνάμεις να πληρώνουν.
Ο πρωθυπουργός Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο το οποίο ανάγκαζε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών και συμφώνησε να συγκαλέσει δημοψήφισμα.

Από την άλλη η πίεση αυξήθηκε. Όταν η Ισλανδία ετοιμαζόταν για δημοψήφισμα, το ΔΝΤ απειλούσε την χώρα να στερήσει οποιαδήποτε βοήθεια. Η Βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να παγώσει τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών. Τα επιχειρήματα όπως τα περιγράφει ο ίδιος ο Ισλανδός πρωθυπουργός:

«Μας έλεγαν ότι ή θα ακολουθήσουμε το πρόγραμμά τους ή θα γίνουμε Κούβα “.

Στο δημοψήφισμα που έγινε το Μάρτιο του 2010 το 93% των Ισλανδών ψήφισαν κατά της πληρωμής των χρεών. Το ΔΝΤ αμέσως πάγωσε τους δανεισμούς .

Οι Ισλανδοί όμως δεν είχαν πια τίποτα να χάσουν. Η κυβέρνηση ξεκίνησε έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες κατά των όποιων υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Αξιωματούχοι και τραπεζίτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα.

Η χώρα υιοθέτησε νέο Σύνταγμα το οποίο συνέταξαν πολίτες οι οποίοι δεν ήταν ενταγμένοι σε κανένα κόμμα.Το Σύνταγμα γράφτηκε στο διαδίκτυο,για να μπορούν οι συντάκτες του να δέχονται σχόλια.

Το Σύνταγμα θα παρουσιαστεί στις επόμενες εκλογές.

Και τώρα τα νούμερα:
•Η Ισλανδία με πολύ λιγότερο πληθυσμό από την Ελλάδα βεβαίως -μόλις 320.000- χωρίς όμως βιομηχανία,γεωργία και πλουτοπαραγωγικές πηγές ,έχοντας ουσιαστικά μόνο αλιεία έχει ανάπτυξη 3,1% και περίπου 7% ανεργία!

Μήπως -λέμε μήπως- κάνουμε κάτι πολύ λάθος;

Και βέβαια είναι περίεργο ότι όλα αυτά πρέπει να ψάξει κάποιος για να τα πληροφορηθεί ,γιατί παραδόξως δεν “παίζονται” από τα ΜΜΕ.

www.onalert.gr

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: «ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΜΠΟΡΑ ΣΥΝΤΟΜΑ. ΘΑ ΜΑΣ ΑΓΓΙΞΕΙ, ΑΛΛΑ ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ»

http://www.agioritikovima.gr/%CE%94%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%87%CE%AD%CF%82/%CE%93%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CE%A0%CE%B1%CF%8A%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85/5092-gerontas-paisios

Εἶπε ὁ γέροντας Παΐσιος:
Θά κανονίσει ὁ Χριστός τίς ὑποθέσεις τοῦ Ἔθνους. Ἄν ἔμενε σ' ἐμᾶς αὐτή ἡ δουλειά, τό τινάζαμε στόν ἀέρα τό Ἔθνος.
-Τί θά γίνει μέ τή σημερινή κατάσταση; Μήν ἀνυσυχεῖτε. Πολλά διατάγματα δέ θά προλάβουν καν νά δακτυλογραφηθοῦν.
- Μέ τό γένος μᾶς τί θά γίνει;
Τό Γένος μας θά μεγαλώσει, ἄν καί οἱ ὑποτιθέμενοι φίλοι μας θά ἤθελαν νά τό τσαλακώσουν καί θά τούς ἦταν πολύ εὐχάριστο. Ἀλλά ὁ Θεός δέ θά ἐπιτρέψει. Ἡ Τουρκία θά καταστραφεῖ. Ἔρχεται μεγάλη μπόρα σύντομα. Θά μᾶς ἀγγίξει, ἀλλά δέ θά μᾶς καταστρέψει.
Μετά ἀπ' αὐτή τήν μπόρα, θά ἐπέμβη ἡ Χάρη τοῦ Χριστοῦ. Ὅλοι ἀνεξαιρέτως θά πιστέψουν. Δέ θά ὑπάρχει οὔτε ἕνας ἄνθρωπος ἄπιστος. Ὡστόσο, δέ θά ἔχουν τό μισθό τῶν σημερινῶν Χριστιανῶν. Μήν τά λέτε αὐτά στούς κοσμικούς, γιατί θά τό ρίξουν ἔξω.
- Ὑπάρχουν, πάτερ, πιστοί στίς μέρες μας;
Ὑπάρχει μία μερίδα Χριστιανῶν, ὅπου ὁ Θεός ἀναπαύεται.

(Μαρτυρία ἀπό τό Β' - ὑπό ἔκδοση - τόμο τοῦ βιβλίου «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν»)

Στον αέρα το αποψινό “ΜΑΚΕΛΕΙΟ”!! Πιέσεις από τραπεζίτες για τους βαρύτατους χαρακτηρισμούς Σεραφείμ για Παπαδήμο και τράπεζες!

http://olympia.gr/2012/02/19/%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%88%CE%B9%CE%BD%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CF%80%CE%B9%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9/

 
“Δεν κόβω ούτε δευτερόλεπτο” διαμηνύει ο Χίος, παρά το ότι ο Σεραφείμ ήταν ακραίους στους χαρακτηρισμούς του ειδικά για τον Λουκά Παπαδήμο, στον οποίον όπως είδαμε οι τραπεζίτες μέσω των ΜΜ”Ε” που ελέγχουν προσπαθούν να τον επιβάλλουν ως μόνιμη λύση για τον Ελληνικό λαό!
Φαίνεται ότι η συνέντευξη του Σεραφείμ τους χαλάει το σχέδιο…
Σύμφωνα με τις δικές μας πληροφορίες πάντως, ο Χίος δεν υπάρχει περίπτωση να κόψει τα επίμαχα σημεία. Ήδη σηκώθηκε το πρώτο μέρος στο διαδίκτυο, οπότε τυχόν “ακρωτηριασμός” θα φανεί…

Νέα Δημοκρατία και Πολιτική Άνοιξη: Βίοι Παράλληλοι, παραδόξως...

http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=34687&Itemid=139 
 

"Χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια της ΝΔ" και ο Α.Σαμαράς δέχεται εισηγήσεις από στενούς του συνεργάτες να προχωρήσει σε "εθνικό προσκλητήριο" προς όλους τους πολιτικούς χώρους μήπως και περιοριστούν οι απώλειες από το "ΝΑΙ" στο Μνημόνιο και σε όσα συνοδεύουν αυτό το "ΝΑΙ" (εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, απάνθρωπα μέτρα μέχρι το 2020, μόνιμη ύφεση για να υπάρξει εσωτερική υποτίμηση κλπ).
Και όταν λέμε "εθνικός προσκλητήριο" αυτό αφορά και τους διαγραμμένους του ΠΑΣΟΚ ή όποιους από το ΠΑΣΟΚ θέλουν να ενταχθούν στις τάξεις της ΝΔ, αλλά και τον Γ.Καρατζαφέρη του ΛΑΟΣ και την Ν.Μπακογιάννη, όπως πρώτο έγραψε το defencenet.gr.
Είναι και ο μοναδικός τρόπος να επιβιώσει πολιτικά και οι δύο και ειδικά η πρόεδρος της ΔΗΣΥ που ισχυρές δυνάμεις εντός και εκτός Ελλάδος την θέλουν στην επόμενη Βουλή. Και είναι ίσως η μοναδική που θα δεχθεί να προχωρήσει στο κόμμα, εκτός ίσως από μερικούς από τους "22" διαγραμμένους οι οποίοι θεωρούν ότι έκαναν το καθήκον τους στη Βουλή και από εκεί και πέρα με την προίκα του αντιμνημονιακού "ΟΧΙ" θα πάνε πολύ καλύτερα από τους συναδέλφους τους της ΝΔ. Μελάς και Κεφαλογιάνννης θέλουν να επιστρέψουν, χωρίς να απεμπολήσουν το "ΟΧΙ", όμως
Μπορεί να ακούγεται οξύμωρο, αλλά στη ΝΔ κάνουν ότι μπορούν για να βρουν τρόπο να επιστρέψουν οοι βουλευτές, πριν οργανωθούν σε κόμμα με δέκα ή και περσσότερους βουλευτές.
Από εκεί και πέρα κάθε ημέρα μέχρι τις εκλογές (που είναι άγνωστο πότε θα γίνουν μετά την κάθετη άρνηση του Β.Σόϊμπλε, ο οποίος ξέρει ότι το Μνημόνιο "πεθαίνει" μαζί με τις εκλογές) θα είναι ένα μαρτύριο για τη ΝΔ και τον Α.Σαμαρά που καθημερινά θα χάνουν ποσοστά και πλέον βρίσκονται στην ίδια θέση με το ΠΑΣΟΚ, απλά ξεκίνησαν από την αφετηρία του 31% και τώρα βρίσκονται στο 24%.
Ακούγονται βέβαια κάποιες πληροφορίες περί πιθανής μετεκλογικής στροφής της ΔΗΜΑΡ του Φ.Κουβέλη και συνεργασίας του με τη ΝΔ και ότι μείνει από το ΠΑΣΟΚ και μάλλον οι πληροφορίες έχουν βάση. Μην ξεχνάμε ότι τα εγκωμιαστικά λόγια του βουλευτή της ΔΗΜΑΡ Α.Ψαριανού προς τον Λ.Παπαδήμο, όταν ήταν έτοιμη η ΔΗΜΑΡ να συνεργαστεί με την συγκυβέρνηση, κάτι που δεν έγινε την τελευταία στιγμή.
Θα αλλάξουν γνώμη οι Γερμανοί και θα επιτρέψουν τις εκλογές τον Απρίλιο (ακούγεται "βαρύ" το θα "επιτρέψουν" αλλά έτσι είναι από την στιγμή που δεν υπάρχει ενεργός αντίσταση των πολιτών σε αυτό που τους έχει επιβληθεί);
Είναι πολιτικό παράδοξο ότι ο Α.Σαμαράς πρακτικά ακολουθεί την ίδια πορεία που είχε ακολουθήσει το 1993-1996: Το 1993 ορθώνει το ανάστημά του στην τότε εκχώρηση του ονόματος "Μακεδονία" και αναγκάζει τον Κ.Μητσοτάκη να απορρίψει το πακέτο Πινέϊρο (κάποιοι, όχι λιγότερο πατριώτες από τον Α.Σαμαρά ισχυρίζονται πάντως ότι το πακέτο Πινέϊρο ήταν ότι το σχέδιο Άτσεσον για την Κύπρο: Η τελευταία ευκαιρία για μια θετική κατάληξη ενός εθνικού ζητήματος με τις λιγότερες εθνικές απώλειες για την Ελλάδα).
Eν συνεχεία ιδρύει το καλοκαίρι την Πολιτική Άνοιξη και ρίχνει την κυβέρνηση της ΝΔ. Ακολουθούν οι εκλογές της 10ης Σεπτεμβρίου του 1993 και η επιστροφή του ΠΑΣΟΚ του Α.Παπανδρέου στην εξουσία με 46,88%, τη ΝΔ να μένει πίσω με σχεδόν 40% και την νεοϊδρυθείσα ΠΟΛΑΝ να παίρνει το αξιοπρεπές 4,88%.
Μέχρι εδώ θυμίζει την πορεία που είχε η ΝΔ επί Α.Σαμαρά μέχρι τον περασμένο Νοέμβριο. Μόνος εναντίον όλων και τα καταφέρνει.
Τις  εκλογές του 1993 ακολουθεί η προεδρική εκλογή του 1995 και αφού  έχουν προηγηθεί οι δημοτικές εκλογές του 1994 όπου το κόμμα δεν παρουσιάζει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Στην προεδρική εκλογή του 1995, το ΠΑΣΟΚ του βαριά άρρωστου Α.Παπανδρέου βρίσκεται 5 μονάδες πίσω από τη ΝΔ του Μ.Έβερτ και με βαριά σκάνδαλα στην πλάτη όπως αυτό της «ροζ βίλλας». Μόνο οι ψήφοι των βουλευτών της ΠΟΛΑΝ μπορούν να δώσουν τις 180 ψήφους που είναι απαραίτητες για να εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Σε διαφορετική περίπτωση η χώρα πάει σε εκλογές λόγω της αδυναμίας εκλογής προέδρου και η νίκη της ΝΔ είναι 100% βέβαιη. Όλη η κεντροδεξιά παράταξη περιμένει ότι ο Α.Σαμαράς δεν θα στηρίξει  τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ και η χώρα θα πάει σε εκλογές. Και τότε γίνεται ότι έγινε και τον περασμένο Νοέμβριο με τον Παπαδήμο: Η ΠΟΛΑΝ στηρίζει τον Κωστή Στεφανόπουλο και αμέσως μετά δηλώνει στήριξη στην υποψηφιότητά του και η … κυβέρνηση! Η συμπαιγνία ΠΟΛΑΝ-ΠΑΣΟΚ εμφανής.
Η χώρα δεν πάει άμεσα σε εκλογές, όπως δεν πήγε και τον περασμένο Νοέμβριο, παρά το γεγονός ότι ο Α.Σαμαράς θα κέρδιζε ίσως και την αυτοδυναμία. Αποδομείται ολόκληρο το προφίλ του Α.Σαμαρά όπως ακριβώς συμβαίνει και τώρα.
Η χώρα πάει σε εκλογές το 1996. Η Ν.Δ. του Μ.Έβερτ  παίρνει λιγότερες ψήφους από το 1993 (λίγο επάνω από το 38%), το ΠΑΣΟΚ του Κ.Σημίτη λίγο πάνω από το 41%, αλλά η ΠΟΛΑΝ του Α.Σαμαρά μένει εκτός Βουλής με 2,97% και ο Α.Σαμαράς περνάει στο πολιτικό περιθώριο! Bασική αιτία η άρνησή του να ρίξει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1995.
Μένει στο περιθώριο μέχρι το 2004 που τον ανασύρει ο Κ.Καραμανλής και τον κάνει αρχικά ευρωβουλευτή και το 2007 τον βάζει στην κυβέρνηση στο «αβανταδόρικο» υπουργείο Πολιτισμού.
Δηλαδή, πρακτικά η ιστορία του Α.Σαμαρά επαναλαμβάνεται: Ένα δυναμικό ξεκίνημα που βασίζεται σε ένα «ΟΧΙ», μια πλήρη αποδόμηση που έρχεται με ένα ηχηρό «ΝΑΙ» και βέβαια μια εκλογική αποτυχία η οποία ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί, αλλά όλα δείχνουν ότι θα συντελεστεί, αφού ως τεράστια αποτυχία θα θεωρηθεί οτιδήποτε κάτω από το ποσοστό των εκλογών του 2009 της ΝΔ, την στιγμή που το ΠΑΣΟΚ «χαροπαλεύει» στο 10% και η Ν.Μπακογιάννη αποσπά ποσοστά της τάξεως το 2,5%...
To μόνο παράξενο σε όλα αυτά είναι η ευκολία με την οποία ο Α.Σαμαράς αποδέχθηκε αυτό που ήταν κάτι παραπάνω βέβαιο ότι θα αποδομούσε πολιτικά τον ίδιο και το κόμμα του και το 1995 και το 2011-12. Πως λέγεται; Πάντως όχι πολιτική διορατικότητα. Το 1995 έδωσε 9 χρόνια ζωής στο ΠΑΣΟΚ και το 2011 εννέα χρόνια εξαθλίωσης στην Ελλάδα 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Σήμερα έχουμε εκλογές. Δεν το ξέρετε; Ρωτήστε τον......Σαμαρά!

 http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2012/02/blog-post_3274.html

ΙΔΟΥ Η ΕΛΒΕΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΑΔΕΛΦΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ. ΣΥΝΤΡΙΨΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ!

Αφιερωμένο σε κάποια ΠΑΣΟΚάκια, που έχουν το θράσος να σχολιάζουν ανώνυμα (γιατί είναι ΔΕΙΛΟΙ και ΑΝΑΝΔΡΟΙ), και να μας εγκαλούν επειδή τους θίξαμε την (αν)οσία Οικογένεια, από την οποία προφανώς και χαρτζιλικώνωνται (οι σαλιάρηδες!)...

Αν θέλουν συνέχεια, εδώ είμαι!

Και τους προκαλώ (αν έχουν τα κότσια)...

http://olympia.gr/2011/06/25/andreas-papandreou-2/

Διαβάστε τις απίστευτες αποκαλύψεις που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν στην αφάνεια τα ΜΜ”Ε” αλλά και οι επίορκοι του πολιτικού συστήματος. Νέα αποκάλυψη: ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ ΜΕ ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ



ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟΣ ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ: ΕΛΒΕΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ!
Σπάει η Ομερτά! Επερώτηση – βόμβα από τον Νίκο Νικολόπουλο για τον αδερφό του πρωθυπουργού
Διαβάστε επίσης: ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: LEHMAN BROTHERS – ΕΛΛΗΝΙΚΑ CDS. Δεν υπάρχει τέλειο έγκλημα…
Και την συνέχεια: Ο ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΓΙΟΥΝΚΕΡ. Μάλλον άρχισε ο πόλεμος.
Και μία ενδιαφέρουσα λίστα: Εργάζομαι στα Goody’s αλλά δεν έχω καμμία σχέση με τα hamburgers. Ασχολούμαι αποκλειστικά με τα Chicky’s.
ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΙΣ 2000 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ. ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜ”Ε”. ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΜΕΡΤΑ ΤΩΝ ΒΑΡΩΝΩΝ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

• ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ, ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΕΙ Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΑΝΔΡΕΑΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ
• ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
• ΣΤΗΝ ΔΗΛΩΜΕΝΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟ ΚΑΤΑΛΟΓΟ!
• ΕΤΑΙΡΟΙ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ, ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΑΛΕΞΙΟΥ!
• ΣΤΕΓΑΖΕΤΑΙ ΣΕ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΟΥ ΦΗΜΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ “ΕΙΔΙΚΕΣ” ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
• ΩΣ ΑΠΟΔΕΚΤΗΣ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ ΦΕΡΕΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ.
• ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ DOMAIN ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ, ΔΗΛΩΝΕ ΩΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ!!
• Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ;
• ΜΕΓΙΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΕΜΑ ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΧΟΡΗΓΙΕΣ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΣΤΗΝ ΦΕΡΟΜΕΝΗ ΩΣ “ΜΚΟ” ΕΤΑΙΡΕΙΑ.

Εδώ και ημέρες, ξεκινήσαμε την έρευνα για να δούμε που κατέληγαν οι χορηγίες κρατικών οργανισμών όπως το ΤΤ αλλά και υπουργειων, στα συνέδρια που φερόταν να οργάνωνε η εταιρεία “I4CENSE”, του αδελφού του πρωθυπουργού, κυρίου Ανδρέα Α. Παπανδρέου. Είχαμε αποκαλύψει ότι στο site της εταιρείας δεν υπήρχε ούτε διεύθυνση, ούτε τηλέφωνο. Δηλαδή τα στοιχεία της εταιρείας ήταν ΑΓΝΩΣΤΑ, μη προσβάσιμα στο κοινό.
Παρ’ όλη την σοβαρότητα της καταγγελίας, ούτε ένας εισαγγελέας δεν ευαισθητοποιήθηκε, ούτε ένα κανάλι δεν ασχολήθηκε με το θέμα. Όπως και με το ότι ο αδελφός του πρωθυπουργού ακόμα και για την καταχώρηση του Domain της εταιρείας, δήλωσε ως διεύθυνση το …ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ!

ΤΟ κτίριο στην οδό Vignerons 1A όπου στεγάζεται η εταιρεία του Α. Παπανδρέου

Σήμερα λοιπόν αποκαλύπτουμε την εταιρεία που διατηρεί ο Ανδρέας Α. Παπανδρέου στην Ελβετία, με μοναδικούς εταίρους αυτόν και την σύζυγο του κυρία Μαριάνθη Αλεξίου.
Δείτε τα στοιχεία της εταιρείας:
Κλικ στην εικόνα για να δείτε καθαρά τα στοιχεία. 
Η εταιρεία λοιπόν ονομάζεται Institute for Climate and Energy Security
Όνομα που ξεκάθαρα ταυτίζεται με το ακρωνύμιο “I4CENSE”, το δημοσιοποιημένο όνομα της εταιρείας δηλαδή, μέσω της οποίας λαμβάνονται χορηγίες από κρατικούς φορείς, οργανισμούς αλλά ακόμα και τη …SIEMENS!
Συνεχίζοντας την έρευνα διαπιστώσαμε ότι η επωνυμία της εταιρείας δεν βρισκόταν γενικώς στον τηλεφωνικό κατάλογο αλλά και στην συγκεκριμένη διεύθυνση δεν φαινόταν εταιρεία με αυτό το όνομα.
Σε αυτοψία λοιπον που κάναμε στο κτίριο (φωτό), είδαμε ότι όντως δεν υπήρχε ούτε ταμπελάκι, ούτε καν κουδούνι (!). Βλέποντας ότι ως αποδέκτη αλληλογραφίας ο κύριος Παπανδρέου είχε δηλώσει το όνομα Etude Häsler, είδαμε ότι στο ίδιο κτίριο στεγάζεται το γνωστό δικηγορικό γραφείο H&B LAW, (κλικ στην φωτό για μεγένθυση), όπου υπεύθυνος είναι ο κύριος Hasler Marc. Την αυτοψία επιβεβαιώνει και η καταχώρηση στον τηλεφωνικό κατάλογο.
Η εταιρεία του Ανδρέα Α. Παπανδρέου, στεγάζεται στο δικηγορικό γραφείο H&B LAW, γραφείο που φημίζεται για τις δραστηριότητες τους σε …Venture Capitals, συγχωνεύσεις και εξαγορές εταιρειών, δραστηριότητες με μεγάλη ζήτηση από ανθρώπους με διαθέσιμα κεφάλαια, για τους οποίους η Ελβετία είναι ακόμα “ασφαλές λιμάνι”. Δεν είναι τυχαίο ότι η εταιρεία έχει ειδικό division για Ρώσους πελάτες.
Το τι είδους εταιρείες στεγάζονται σε δικηγορικά γραφεία με τέτοιον τρόπο, ρωτήστε κάποιους ειδικούς να σας διαφωτίσουν όσοι δεν το γνωρίζετε.
Δείτε σκαναρισμένα αποσπάσματα του καταστατικού της εταιρείας, με την επίσημη σφραγίδα του Ελβετικού κράτους και τις υπογραφές τους.  Το καταστατικό είναι στην διάθεση των αρχών και των ΜΜΕ που θα θελήσουν να παρουσιάσουν το θέμα, αλλά κυρίως στην διάθεση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που πρόσφατα έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Στο μνημόνιο δεν γνωρίζατε τι ψηφίζατε κύριοι. Τώρα δεν μπορείτε να επικαλεστείτε άγνοια.
Ένα μεγάλο Μπράβο στους φίλους του Ολυμπία για την ανιδιοτέλεια και την αυτοθυσία τους.
Ένα μεγάλο Μπράβο στο παλικάρι που λέγεται ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ. Από το θάρρος και την μπέσα ενός άνδρα ξεκίνησαν όλες οι αποκαλύψεις αλλά και οι πολιτικές εξελίξεις. ΑΥΡΙΟ ΠΑΝΟ, ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ IJ PARTNERS ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΤΟΞΙΚΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΤΗΣ LEHMAN BROTHRS.
ΥΓ. Κύριε Κλέωνα, θα μας πείτε τώρα που στέλνατε τα λεφτά για τις χορηγίες; “Άστους, μην ασχοληθείς, αυτοί είναι περιθωριακοί!!”


Τα υπόλοιπα στοιχεία εδώ:
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΔΩΡΕΑ ΣΤΗΝ ΜΚΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ… αλλά έχει ένα πρόβλημα.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! Ο αδερφός του πρωθυπουργού δηλώνει ως διεύθυνση το …Πανεπιστήμιο Αθηνών!

ΟΤΕ: "ΕΠΙΧΟΡΗΓΕΙ" ΤΗ ΓΙΑΝΝΑ ΠΕΡΙΚΟΠΤΟΝΤΑΣ ΜΙΣΘΟΥΣ

http://makeleio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=89:-qq----&catid=5:2012-02-11-12-50-12&Itemid=60

ΕΝΩ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΚΙΝΗΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ και ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ "ΧΛΙΔΑΤΑ"...ΕΝΟΙΚΙΑ...!!!
Ο ΟΤΕ ανακοίνωσε μείωση των κερδών του, της τάξεως του 54,1% (30,2 εκατ. ευρω) στο πρώτο τρίμηνο του 2011.
Τα έσοδα μειώθηκαν κατά 12,6% σε 1,224 δισ. ευρώ.
Εννοείται βέβαια,
ότι σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, είναι φυσικό να ο μέσος χρήστης της σταθερής και κινητής τηλεφωνίας να προσπαθεί να μειώσει τους λογαριασμούς του.
Πόσο μάλλον, αφού υπάρχουν νοικοκυριά που ούτε καν μπορούν να τους εξοφλήσουν, ενώ δεν είναι λίγοι και εκείνοι που σταματούν να χρησιμοποιούν δεύτερο και τρίτο κινητό.
Να σημειωθεί πως όλα αυτά σημειώνονται τη στιγμή που το προσωπικό του ΟΤΕ έχει υποστεί τεράστιες μειώσεις μισθών, ενώ αρκετοί υπάλληλοί του οδηγήθηκαν σε συνταξιοδότηση (στο τρίμηνο, ο ΟΤΕ επιβαρύνθηκε από χρέωση 39,7 εκατ. που σχετίζεται με τη μείωση προσωπικού και τα προγράμματα πρόωρης αποχώρησης).
Ως γνωστόν, τα μέτρα που είχε ανακοινώσει η διοίκηση του ΟΤΕ φέτος το Μάρτιο, προέβλεπαν περικοπές σε υπερωρίες και επιδόματα, καθώς και οι 120 απολύσεις στην Cosmote. Τότε μάλιστα, είχε αναφερθεί ότι το «σχέδιο ΟΤΕ» θα αποτελέσει πιλότο για όλες τις δηµόσιες επιχειρήσεις που είναι εισηγµένες στο Χρηµατιστήριο.
Η κυβέρνηση, άλλωστε, στο πλαίσιο του μνημονίου, προωθούσε µειώσεις µισθών µέχρι και 25%.
Την ίδια στιγμή λοιπόν, που ο «γερμανοκρατούμενος» (Ντόϊτσε Τέλεκομ) ΟΤΕ παρουσιάζει αυτή την εικόνα, και κουτσουρεύει τους μισθούς του προσωπικού του, η διοίκησή του επιτρέπει κάποιες «ανεξήγητες» πολυτέλειες.
Όπως, παραδείγματος χάριν, να πληρώνει ενοίκιο για την στέγαση εταιρειών του σε ιδιώτες, τη στιγμή που ο Οργανισμός διαθέτει τεράστια ακίνητη περιουσία και έχει απεριόριστους χώρους για να διαθέσει στις θυγατρικές του.
Ενδεικτική είναι η περίπτωση της εταιρείας του, OTEGlobe, η οποία εδώ και χρόνια νοικιάζει έναν όροφο στο κτίριο των Θεόδωρου και Γιάννας Αγγελοπούλου, Blue Land, στο Μαρούσι, δίπλα από το Ολυμπιακό Στάδιο.
Γι'αυτό μάλιστα, ο Οργανισμός πληρώνει το διόλου ευκαταφρόνητο ποσόν των περίπου 700.000 ευρώ το έτος.
Εκεί στεγάζονται οι περί τους εκατό εργαζόμενοι της OTEGlobe. Το Blue Land το πήρε η Γιάννα (με leasing) από την Lamda της οικογένειας Λάτση. Η Blue Land που διαχειρίζεται το πενταόροφο κτίριο, όπου στους δύο τελευταίους ορόφους βρίσκεται και το πολυτελές γραφείο της κ.Αγγελοπούλου, διαχειρίζεται η ομώνυμη εταιρεία της οικογένειας Αγγελοπούλου.
Σε αυτήν μάλιστα, πρόεδρος ήταν ο κ.Μάρτον Σίμιτσεκ, από τους στενότερους συνεργάτες της κ.Αγγελοπούλου στο «Αθήνα 2004».
ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ-- ΑΠΟΛΥΟΜΕΝΟΣ ΟΤE

ΝΕΕΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ - ΝΕΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ - ΜΙΑ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΓΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΠΟΡΕΙ...

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6680:dimoskopiseis-19feb&catid=82:kommata&Itemid=199

ΝΕΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ
ΜΙΑ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΓΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΠΟΡΕΙ...
Η «Iskra» αναδημοσιεύει, όπως κάνει συνήθως, χωρίς κρίσεις και σχόλια για την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητά τους, στοιχεία από τρεις νέες δημοσκοπήσεις που έγιναν για λογαρισμό Κυριακάτικων Εφημερίδων.

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ MARC ΓΙΑ ΤΟ «ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»

Στην πρόθεση ψήφου, η ΝΔ συγκεντρώνει το 24%, η ΔΗΜΑΡ 15,2%, το ΠΑΣΟΚ 13,9%, το ΚΚΕ 11,9%, ο ΣΥΡΙΖΑ 10,7%, ο ΛΑΟΣ 6,9%, οι Οικολόγοι-Πράσινοι 3,3%, η Δημοκρατικη Συμμαχία 3,2%, η Χρυσή Αυγή 2,8% και το Πανελλήνιο Αρμα Πολιτών 1,7%.

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ALCO ΓΙΑ ΤΟ «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ»

Στην πρόθεση ψήφου, η ΝΔ συγκεντρώνει το 24% έναντι 11,5% που συγκεντρώνει η Δημοκρατική Αριστερά. Στην τρίτη θέση και με ποσοστό 11% βρίσκονται το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ, ενώ ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με 8%, ο ΛΑΟΣ με 5%, οι Οικολόγοι Πράσινοι και η Χρυσή Αυγή με 3,5%, ενώ η Δημοκρατική Συμμαχία φτάνει το 3%.

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ MRB ΓΙΑ ΤΗ «REAL NEWS»

ΝΔ: 19%

ΔΗΜΑΡ: 10.1%

ΚΚΕ: 8.8%

ΣΥΡΙΖΑ: 8.2%

ΠΑΣΟΚ: 8.2%

ΛΑΟΣ: 3.4%

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ: 2.7%

ΔΗΣΥΜ: 2.1%

ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ: 1.3%

ΑΛΛΑ: 5.2%

ΔΞΔΑ: 31%

Γιατί συμφέρει η δραχμή...

http://hassapis-peter.blogspot.com/2012/02/blog-post_1647.html

H οικονομική πορεία της Ελλάδας διαμορφώνεται από δύο αντικρουόμενα ελλείμματα: το δημόσιο έλλειμμα, που λειτουργεί αναπτυξιακά, και το εξωτερικό έλλειμμα, που λειτουργεί υφεσιακά. Μέχρι πρόσφατα το ένα έλλειμμα εξουδετέρωνε πάνω κάτω το άλλο (άλλοτε λιγότερο, άλλοτε περισσότερο). Βέβαια το «κόστος» αυτής της εξουδετέρωσης ήταν....

ο υπέρμετρος δανεισμός της Ελλάδας και η σημερινή μειωμένη ανεξαρτησία της.

Από το φθινόπωρο του 2011 όμως η κατάσταση έχει αλλάξει. Ήδη η τελευταία δόση των 8 δισ. ευρώ το Δεκέμβριο ήταν ίσα ίσα αρκετή για να πληρωθούν τα τοκομερίδια και τα λήγοντα ομόλογα του Δεκεμβρίου, χωρίς να περισσέψει τίποτα για το πρωτογενές έλλειμμα του Δημοσίου. Η πρακτική αυτή θα συνεχιστεί κατά πάσα πιθανότητα και στο μέλλον. Δεδομένου του συνεχιζόμενου ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών, που θα είναι γύρω στα 20 δισ. το 2011 (ή 8 δισ. χωρίς τις πληρωμές τόκων, που εξακολουθούν να χρηματοδοτούνται από την τρόικα), ένας βίαιος ισοσκελισμός του πρωτογενούς δημοσίου ελλείμματος (3% του ΑΕΠ) θα έχει διπλή υφεσιακή επίπτωση, αφενός από την άμεση συρρίκνωση της εσωτερικής ζήτησης και αφετέρου από το εξωτερικό έλλειμμα.

Βάσει των στοιχείων του 2011, το δεύτερο σκέλος από μόνο του ισοδυναμεί με επιπλέον συρρίκνωση 4% (8 δισ. ευρώ από 200 δισ. ΑΕΠ), χωρίς να συνυπολογιστούν τυχόν πολλαπλασιαστές. Η συρρίκνωση αυτή θα συνεχιστεί μέχρις ότου ισοσκελιστεί το εξωτερικό έλλειμμα (δίχως τόκους), ώστε να σταματήσει η αφαίμαξη χρήματος από την ελληνική οικονομία (μειώσεις καταθέσεων). Πότε μπορεί να συμβεί αυτό; Όταν η πτώση του εισοδήματος επιφέρει την απαιτούμενη μείωση των εισαγωγών. Στην Ελλάδα τα «πάντα» σήμερα εισάγονται. Άρα είναι λογικό να υποθέσει κανείς πως η ελαστικότητα των εισαγωγών έναντι του εισοδήματος, καθώς και των τιμών των εισαγόμενων προϊόντων, είναι κοντά στο 11.

Όπως είδαμε, η απαιτούμενη μείωση των καθαρών εισαγωγών (μείωση εισαγωγών μαζί με την όποια αύξηση των εξαγωγών) είναι 8 δισ. Αν υποθέσουμε πως οι εξαγωγές θα συνεχίσουν να αυξάνονται σχεδόν με τους φετινούς ρυθμούς (2 δισ. το χρόνο), τότε μπορούμε να προσμένουμε άλλα 2 χρόνια ύφεσης (4% και 3%), ώστε να κλείσει η ψαλίδα των 8 δισ. (4 δισ. από αύξηση των εξαγωγών και 4 δισ. από μείωση των εισαγωγών σε σύνολο εισαγωγών 58 δισ. ευρώ το 2011). Βλέπουμε άρα πως η απαιτούμενη μείωση του εισοδήματος είναι 4 από 58 δισ. ή 7%, εξού και τα δύο προβλεπόμενα έτη ύφεσης (4%+3%).

Αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Θα πρέπει κάποτε να κλείσει και η ψαλίδα που περιλαμβάνει και τις εκροές τόκων. Οι τόκοι αυτοί μπορεί για τα επόμενα 3 χρόνια να χρηματοδοτούνται από το μνημόνιο δίχως εκροή ευρώ από τη χώρα, αλλά μετά αυτό θα πάψει να ισχύει. Εάν τη στιγμή εκείνη μπορέσει η Ελλάδα να βγει στις αγορές, τότε η εκροή από τους τόκους θα αντισταθμίζεται από το φρέσκο χρήμα των δανείων. Αλλά, όπως αντιλαμβάνεται κανείς, αυτό θα ξαναφουσκώσει το δανεισμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (όπως παρατηρούμε σήμερα). Η μόνη βιώσιμη λύση είναι να μηδενιστεί το σύνολο του ελλείμματος εξωτερικών συναλλαγών. Στην ακραία περίπτωση που οι εξαγωγές δεν αυξηθούν άλλο (που δεν είναι και τόσο ακραία, διότι π.χ. δεν θα αρκέσει η τραπεζική χρηματοδότηση), οι εισαγωγές θα πρέπει να μειωθούν κατά 20 δισ. ή 34% (20÷58). Όμως το ίδιο αποτέλεσμα θα μπορούσε να επιφέρει μια καθαρή υποτίμηση του ίδιου μεγέθους, δηλαδή όπου θα ακρίβαιναν τα εισαγόμενα προϊόντα κατά 34% σε σχέση με τα εγχώρια2. Το ερώτημα λοιπόν εν συντομία είναι: τι είναι προτιμότερο, περαιτέρω μείωση του εισοδήματός μας κατά 25%-30% ή έξοδος από το ευρώ και καθαρή υποτίμηση κατά 25%-30%; Νομίζω πως η απάντηση είναι προφανής. 

Σημειώσεις
1. Για τους μη «οικονομολογούντες», αυτό σημαίνει πως μια ποσοστιαία μείωση του εισοδήματος ή αύξηση τιμών των εισαγόμενων ειδών (χ) θα επιφέρει ισόποση μείωση των εισαγωγών (χ). Από τα επίπεδα του 2008 οι συνολικές εισαγωγές (αγαθά & υπηρεσίες) έχουν μειωθεί κατά 28% έως τα εκτιμώμενα επίπεδα του 2011 (από 80,7 δισ. στα 58,1 δισ.), που είναι παραπάνω από την επίσημη μείωση του ΑΕΠ, αλλά μάλλον αντικατοπτρίζει την πραγματική πτώση. Αυτό γι’ αυτούς που ισχυρίζονται πως οι εισαγωγές στην Ελλάδα είναι ανελαστικές λόγω της υπερβολικής εξάρτησης από αυτές. Οι δε εισαγωγές είναι τουλάχιστον το ίδιο, αν όχι περισσότερο, ελαστικές ως προς τις τιμές των εισαγόμενων προϊόντων.

2. Βέβαια η απαιτούμενη ονομαστική υποτίμηση στην περίπτωση εξόδου της χώρας από το ευρώ μπορεί να είναι μεγαλύτερη, στο βαθμό που θα αυξηθούν οι εγχώριες τιμές, αλλά αυτό θα αντισταθμίζεται σε μεγάλο βαθμό από την αύξηση των εξαγωγών λόγω της υποτίμησης.

Γιάννης Δερπανόπουλος, οικονομολόγος, σύμβουλος για πολλά χρόνια στον τραπεζικό κλάδο.

Από:  citypress.gr

Μανιφέστο Μαρκεζίνη – Έξοδος απο το σκοτάδι μόνο με ένα νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο

http://olympia.gr/2012/02/19/%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%86%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%B6%CE%AF%CE%BD%CE%B7-%CE%AD%CE%BE%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CE%BA%CE%BF/

 

(του Βασίλειου Μαρκεζίνη – Ακαδημαϊκού)

Άμεση απομάκρυνση των υπαιτίων  

Στο πρόσφατο βιβλίο μου Οι επτά ιδέες για πιθανή αναγέννηση επανέλαβα ένα θέμα που κατέχει κεντρική θέση σε όλες σχεδόν τις δημοσιεύσεις μου της τελευταίας πενταετίας: στην πλειονότητά τους, οι πολιτικοί που μας κυβερνούν τα τελευταία δώδεκα  (ή και περισσότερα) χρόνια, ασχέτως των όποιων ταλέντων και προσωπικών ιδιοτήτων τους, έχουν αποτύχει παταγωδώς και, επιπλέον, έχουν γονατίσει τη χώρα μας.

Πράγματι, αυτοί είναι κυρίως οι άνθρωποι που μας κατέστρεψαν. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που είναι σήμερα υπόλογοι στον ελληνικό λαό,  έστω και αν –κακώς− παραμένουν ατιμώρητοι. Επ’ ουδενί λόγω, όμως, είναι οι άνθρωποι που μπορούν να μας σώσουν ή που θα μπορούσαμε έστω και να τους διανοηθούμε σε ρόλο σωτήρων.  Καθώς φαίνεται,  μάλιστα, τέσσερα χρόνια αφότου πρωτοδιατύπωσα αυτή την ιδέα σε ένα άρθρο μου στο Βήμα (19  Φεβρουαρίου 2009),  ένας ανώτερος δικαστής και υπουργός επικρατείας της σημερινής κυβέρνησης δείχνει και ο ίδιος να έχει πειστεί για την ορθότητα της ιδέας μου. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!

Οι αλλεπάλληλες δηλώσεις στις οποίες προβαίνουν σήμερα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με σκοπό να αποποιηθούν κάθε ευθύνη ή να αποστασιοποιηθούν από τις  (κατά γενική ομολογία)  εξωφρενικές ενέργειες του αρχηγού τους −ο οποίος,  κατά τον πλέον απίστευτο και απολύτως ασυγχώρητο τρόπο,  παραμένει ακόμη μέσα στα πράγματα−,  αποδεικνύει απλώς ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι καιροσκόποι πολιτικοί του χειρίστου είδους, οι οποίοι δικαίως έχουν προκαλέσει την μήνιν και την αηδία της μεγαλύτερης μερίδας του λαού.

Και ερωτώ: το στίγμα αυτό πόσοι από τους κορυφαίους συνεργάτες του κ. Παπανδρέου μπορούν να το αποφύγουν; Το δόγμα της συλλογικής υπουργικής ευθύνης  –από τα πλέον κεντρικά του κοινοβουλευτικού συστήματος–  δεν περιορίζει την ευθύνη για τα σημερινά οικονομικά μας χάλια μόνο σε διατελέσαντες οικονομικούς υπουργούς,  αλλά αδιαμφισβήτητα επεκτείνει την ευθύνη σε όλους τους υπουργούς των κυβερνήσεων για τις αποφάσεις τις οποίες έλαβαν  (ή δεν έλαβαν) και για τις οποίες σήμερα μας ταπεινώνουν οι ξένοι «φίλοι» μας! Επιπλέον, οι εν λόγω πολιτικοί δεν είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σήμερα.  Τα ΜΜΕ,  που βρίσκονται σήμερα σε κατάσταση χρεοκοπίας ή ημιχρεοκοπίας,  έχουν και αυτά το δικό τους μερίδιο ευθύνης,  διότι από το πρώτο έως το τελευταίο  (είτε πρόκειται για τηλεοπτικό σταθμό είτε για εφημερίδα) διευθύνονται με κύριο γνώμονα όχι το καλό του κοινωνικού συνόλου, αλλά το κέρδος ή τη ματαιόδοξη επιδίωξη να κατευθύνουν τις τύχες του τόπου.

Κανείς,  και πάντως όχι ο γράφων,  δεν απαιτεί από τους

συνανθρώπους του να φέρονται ανιδιοτελώς.  Ο γράφων όμως θεωρεί κάθε μορφής υπερβολή,  μη εξαιρουμένης της υπερβολής κατά την επιδίωξη του ιδίου συμφέροντος,  ιδιαίτερα επιλήψιμη συμπεριφορά,  η οποία,  αργά ή γρήγορα,  θα έχει το τίμημά της. Δεν είναι,  λοιπόν,  ο κ. Τσοχατζόπουλος ο μόνος υπαίτιος για την ηθική και οικονομική μας κατάντια!  Υπάρχουν και άλλοι,  οι οποίοι όμως έχουν καταφέρει να αλληλοαπαλλαχθούν!

Μετά το νέο υπερ-Μνημόνιο,  το οποίο πρόσφατα ψήφισαν 199  από τους 300 εκλεγμένους αντιπροσώπους μας, έχει πλέον έλθει η στιγμή για ριζοσπαστικές αλλαγές στο πολιτικό μας σύστημα.  Για όλους όσοι έζησαν αυτή την αξέχαστη  «βραδιά Παπαδήμου»,  η εμπειρία των πυρπολημένων κτηρίων,  του καταιγισμού δακρυγόνων και των βανδαλισμών που έγιναν θα παραμείνει αλησμόνητο δείγμα δημοκρατίας α λα Παπαδήμος,  ανάλογο  (μια και δύσκολα θα μπορούσε να είναι χειρότερο) με το μοντέλο του Γιώργου Παπανδρέου! Και εφόσον μιλάμε για την κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν θα έπρεπε άραγε ο πρωθυπουργός να έχει διατάξει ανάκριση για το ποιοι ακριβώς είναι οι  «κουκουλοφόροι»;

Μήπως δηλαδή έχουμε και σε αυτόν τον τομέα  «συνεργασία»  μεταξύ παρανόμων και παρακρατικών ταραχοποιών; 

Δυστυχώς,  όμως,  και παρά τα ανωτέρω,  στον ελληνικό ορίζοντα δεν διαφαίνονται οι αναγκαίες αλλαγές,  αλλά η αναπόδραστη παρακμή της χώρας μας. Προσωπικά,  ελάχιστα ενδιαφέρομαι για την καταδίκη ή τη διάσωση των υπαιτίων·  η σωτηρία της χώρας μου,  αντιθέτως,  με ενδιαφέρει στον μέγιστο βαθμό. Και, για καλή μου τύχη,  είμαι σε θέση να διατυπώνω ιδέες,  που μπορεί μεν να είναι −εν μέρει ή και πλήρως–  λανθασμένες,  αλλά τις διατυπώνω ως αντικειμενικός παρατηρητής,  ο οποίος δεν ζητά τίποτε,  δεν αναμένει τίποτε και δεν φοβάται τίποτε.

Πόσοι από τους πολιτικολογούντες μας μπορούν ειλικρινά να ισχυριστούν κάτι τέτοιο;

Πώς, λοιπόν, προτείνω να κινηθούμε;

Ανάγκη για εκλογές

Το πρώτο πράγμα που οφείλουμε να πράξουμε είναι να προκηρύξουμε εκλογές και να ζητήσουμε από τον λαό να αναδείξει μια νέα,  πλήρως νομιμοποιημένη Βουλή. Όπως είναι φυσικό, όλοι εκείνοι οι πολιτικοί που δεν έχουν την παραμικρή πιθανότητα επανεκλογής αντιτίθενται σφόδρα σε αυτή την προοπτική.  Επειδή όμως είναι έξυπνοι,  ή μάλλον πονηροί, φροντίζουν να συγκαλύπτουν τους πραγματικούς λόγους της αντίθεσής τους και να επικαλούνται διάφορες υψηλές αρχές συνδεόμενες με το συμφέρον του κράτους.  Ποιου κράτους,  όμως;  Του κράτους που πρόσφατα κατέστρεψαν λαμβάνοντας αποφάσεις βασισμένες σε περίπλοκα έγγραφα,  τα οποία δεν είχαν μπει καν στον κόπο να διαβάσουν; Δεν τα χάβουν πλέον οι Έλληνες ψηφοφόροι κάτι τέτοια.

Αυτό που καταλαβαίνουν οι Έλληνες είναι ότι μερικοί από τους συγκεκριμένους πολιτικούς επιδιώκουν απλώς να  «κερδίσουν χρόνο», ώστε κάποιες εφημερίδες, που θεωρούν ότι στα καθήκοντά τους, πέραν της κάλυψης των ειδήσεων,  περιλαμβάνεται και η ανάδειξη κυβερνήσεων, να μπορέσουν να παρουσιάσουν το απόλυτο μηδέν ως κάτι «νέο»  και  «καινοτόμο»,  το οποίο θα  «συγκινήσει το αποκαμωμένο εκλογικό σώμα». Σε αυτό το μηδέν, λοιπόν, θα προστεθούν και οι ίδιοι, ξεχνώντας μάλλον ότι 0 + 0 = 0!

Άραγε,  όμως,  μια αποτυχημένη −κατά πολλούς− Υπουργός

Εξωτερικών, η οποία έχει καταλήξει να αποτελεί την προσωποποίηση της πελατειακής πολιτικής,  πόσο πιθανό είναι να προσφέρει αυτό το πολυπόθητο  «νέο»; Η αποδεδειγμένη μη εκλογιμότητά της δεν σημαίνει τάχα ότι το εκλογικό σώμα δεν τη θέλει, όπως άλλωστε, δεν την ήθελαν και οι κομματικοί της συνάδελφοι ως αρχηγό τους;

Ή μήπως, πάλι, ένας 75χρονος πρώην υπουργός, που απορρίφθηκε από τη ΝΔ,  απορρίφθηκε από το ΠΑΣοΚ και,  πρόσφατα,  απορρίφθηκε ηχηρά και από το ίδιο το εκλογικό σώμα, θα μπορούσε ποτέ να είναι το «μοντέρνο»,  το  «νέο»,  για να μην πω και  «νεαρό»,  άτομο που χρειαζόμαστε;

Εφόσον λοιπόν,  και πάλι,  η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό «Όχι!» (όπως και οφείλει να είναι), είναι τάχα περισσότερο ελκυστική η συμμετοχή του προέδρου του ΕΛΙΑΜΕΠ στην ομάδα που επιδιώκει να δημιουργήσει το νέο κόμμα; Φυσικά, θα έλεγαν κάποιοι, η  «έλξη» ενός τέτοιου κόμματος θα μπορούσε ίσως να ενισχυθεί και με την προσθήκη της σημερινής υπουργού Παιδείας, δεδομένου ότι δεν έχει βρει ακόμη τη θέση της στις ομάδες που διεκδικούν τα σκήπτρα του κ.  Παπανδρέου.

Πόσο  «αθώα»  είναι όμως η συγκεκριμένη υπουργός για όλα όσα αποφάσισαν το κόμμα και η κυβέρνησή της ή, εξίσου, η κυβέρνηση του πρώην «μέντορά» της στις αρχές της δεκαετίας του 2000;

Πράγματι,  είναι παράλογο ακόμη και να σκεφτόμαστε την

πιθανότητα ότι οι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας μπορούν να διορθώσουν τα λάθη του ΠΑΣοΚ εφαρμόζοντας την ίδια ή ανάλογη συνταγή − την οποία,  μόλις την περασμένη Κυριακή,  υιοθέτησαν ξανά… για το καλό του τόπου!

Ανάγκη για ανανέωση κομμάτων και φιλοσοφιών

Εφόσον, κατά τα φαινόμενα, η «παρθενογένεση» δεν μπορεί να αναδείξει εγκαίρως ένα νέο κόμμα για τις επόμενες εκλογές,  υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο μιας μαζικής μετάγγισης αίματος −ή,  θα έλεγα,  μιας μεταμόσχευσης μυελού οστών−,  η οποία θα προσπαθήσει να σώσει τα παλιά και φθαρμένα κόμματα από τη σημερινή,  σοβαρότατη,  κρίση αναιμίας που αντιμετωπίζουν,  προκαλώντας τη δημιουργία νέων ερυθρών αιμοσφαιρίων.

Θεωρητικά,  κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποτελεί έναν εναλλακτικό τρόπο αναζωογόνησης,  ή ακόμη και ανανέωσης.  Ωστόσο, όπως στους ετοιμοθάνατους ανθρώπους,  έτσι και στους ετοιμοθάνατους πολιτικούς οργανισμούς,  τα θνήσκοντα κύτταρα ενδέχεται να απορρίψουν τα νέα κύτταρα·  και το κεφάλι −στη βιολογία,  το ανοσοποιητικό σύστημα− ενδέχεται να μην έχει τη δύναμη να αντιδράσει.

Ο τρίτος τρόπος για τη μείζονα αλλαγή που χρειαζόμαστε είναι μέσω της πλήρους ανατροπής της έννομης τάξης.  Παρότι,  ομολογουμένως,  η χώρα μας χρειάζεται εκ βάθρων ανανέωση,  ο συγκεκριμένος τρόπος ενέχει πολυάριθμους και σοβαρότατους κινδύνους.

Θα προκαλέσει μεγάλο ανθρώπινο πόνο·  θα γυρίσει την οικονομία της χώρας μας ακόμη πιο πίσω·  θα αφήσει ολόκληρη τη σημερινή γενιά με τραύματα ανάλογα του Εμφυλίου των μέσων της δεκαετίας του ’40. Και, εν πάση περιπτώσει, ακόμη και αν ορισμένοι δεν βλέπουν άλλον τρόπο για να επιτύχουμε την απαραίτητη ανανέωση,  προσωπικά ποτέ δεν θα τον δεχόμουν, για τους λόγους που προανέφερα.

Εντούτοις,  πρέπει να αλλάξουμε οπωσδήποτε τους Έλληνες

πολιτικούς δρώντες, ακριβώς επειδή πρέπει να αλλάξουμε τις ισχύουσες πολιτικές:  χρειαζόμαστε νέες πολιτικές σε εσωτερικό,  ήτοι κοινωνικό,  επίπεδο· νέες πολιτικές στις εξωτερικές μας σχέσεις και στην εθνική μας άμυνα·  νέες πολιτικές στους τομείς των δημόσιων οικονομικών και,  εν γένει,  της οικονομίας.  Αυτή η καινοτομία όμως μπορεί να προέλθει μόνον από νέα πρόσωπα, που δεν θα ελέγχονται από ξένους παράγοντες αλλά απλώς θα ξέρουν να συνεργάζονται μαζί τους· δεν θα σαστίζουν από φοβερό αίσθημα τιμής  (και κατωτερότητας) αν ο Σαρκοζί, η Μέρκελ ή ο Μπαρόσο τούς τηλεφωνούν για να τους πουν τι πρέπει να κάνουν· δεν θα είναι εξαρτημένα από τα οικονομικά μας κατεστημένα και άρα δεν θα νιώθουν υποχρεωμένα να υποκύπτουν στα αιτήματά τους για κάθε λογής «διευκολύνσεις». Υπάρχουν τέτοια πρόσωπα;

Ανάγκη για ένα όνειρο

Η απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα είναι: «Ναι!» Ο νέος ηγέτης μας, όμως, πρέπει να μπορεί να ονειρευτεί και, όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, να έχει το θάρρος, τη φαντασία και τη ρητορική δεινότητα να μεταδώσει αυτό το όνειρο και στον λαό του.

Να κάνει τους συμπατριώτες του περήφανους που είναι Έλληνες. Να αναζωπυρώσει την πίστη τους στον Θεό τους, αλλά, συγχρόνως, να τους διδάξει και εκείνο το είδος ανεκτικότητας που δίνει δύναμη σε ένα ενωμένο έθνος και συνάδει με τη νομική μας αντίληψη περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως αυτή εκφράζεται και εφαρμόζεται από το δίκαιό μας.

Δεν μπορούμε να πούμε στις άλλες χώρες πώς να κυβερνώνται· οφείλουμε όμως να εξασφαλίσουμε την εντιμότητα, την αποτελεσματικότητα και τη δίκαιη διακυβέρνηση της χώρας μας.

Θα πουν μερικοί: ο Μαρκεζίνης τρέφει αυταπάτες.  

Θα τους απαντούσα:  αν ο ηγέτης έχει πίστη,  αν είναι

αποδεδειγμένα ανεπηρέαστος και ανεξάρτητος από αμφίβολης εντιμότητας επιχειρηματίες και ξένους πολιτικούς,  και αν μπορεί επιπλέον να εμπνεύσει έναν νέο στόχο στους Έλληνες και να τους κάνει να πιστέψουν σε αυτόν, τότε, ναι, μπορεί να τα καταφέρει.

Και θα τα καταφέρει,  εφόσον συνεργαστεί με ανθρώπους τους οποίους θα επιλέξει με βάση την αξία τους, και όχι κομματικά κριτήρια.

Θα τα καταφέρει,  εφόσον αρχίσει τη διακυβέρνησή του αποκαθιστώντας πάραυτα τις οικονομικές αδικίες που έχουν υποστεί οι πιο αδύναμοι,  οι πιο φτωχοί,  οι πιο περιθωριοποιημένοι,  οι ξεχασμένοι συνταξιούχοι, οι απόκληροι.

Θα τα καταφέρει, εφόσον πείσει τους πλουσίους (και στην Ελλάδα έχουμε πολλούς!) να δώσουν τη βοήθειά τους σε αυτήν τη φάση έντονης ανάγκης,  και εφόσον,  ως αντάλλαγμα,  θέσει σε ισχύ ένα φορολογικό καθεστώς που θα τους προσφέρει κίνητρα αλλά και σταθερότητα φορολογικής ρύθμισης για να κάνουν εκ νέου επενδύσεις στην Ελλάδα.

Τέλος,  θα τα καταφέρει εφόσον προσελκύσει νέους φίλους από το εξωτερικό, μέχρις ότου οι παλιοί φίλοι λογικευθούν και ξαναφερθούν στη χώρα μας με αξιοπρέπεια και σεβασμό.  Αυτό το προτείνω από καιρό,  αλλά πρέπει να γίνει αμέσως!

Η ισοκατανομή θυσιών σηματοδοτεί τον νέο δρόμο προς την κοινωνική συνοχή

Η συντριπτική αδικία των μέτρων που ελήφθησαν κατά τα τελευταία δύο χρόνια επιδεινώθηκε από το γεγονός ότι τα μέτρα αυτά εφαρμόστηκαν οριζόντια,  δηλαδή τυφλά.  Ως εκ τούτου,  θα πρέπει να γίνει άμεση αποκατάσταση των μεγαλύτερων αδικιών που διαπράχθηκαν με αυτόν τον τρόπο.

Όπως για πολλά άλλα πράγματα,  έτσι και στην προκειμένη

περίπτωση θα χρειαστούν χρήματα. Δεδομένου όμως ότι το σενάριο που προβλέπω θα εκτυλιχθεί κατά πάσαν πιθανότητα εκτός ευρώ −εξαιτίας της καταστροφικής πολιτικής των αρχικών και των νεότερων «μνημονιακών»,  και όχι γιατί επιθυμούν κάτι τέτοιο οι «αντιμνημονιακοί»− είναι πια καιρός να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε σοβαρά πως θα αντιμετωπίσουμε αυτό το τρομακτικό ενδεχόμενο.

Όπως πάντα,  το πρώτο βήμα είναι να κοιτάξουμε κατάματα τον κίνδυνο και να ειδοποιήσουμε χωρίς περιστροφές τους συμπατριώτες μας για το τι πρέπει να γίνει. Αν αποδεχθούν τη διάγνωση της ασθένειας και τη συνταγή για τη θεραπεία, τα μέτρα θα ληφθούν κατόπιν συναίνεσης,  και όχι επιβολής. Αν, πάλι, οι συμπολίτες μας δεν συμφωνούν, θα πρέπει να πάνε σε άλλο γιατρό,  αναζητώντας άλλη θεραπεία. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, η απόφαση θα είναι δική τους, και όχι των ξένων!

Η θεραπεία που προτείνω, λοιπόν, στηρίζεται στην ιδέα ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου,  το οποίο όλοι οι πολίτες  –δεν αναφέρομαι καν στους εξ ορισμού εγωκεντρικούς πολιτικούς− πρέπει να δεχθούν,  έστω και αν δεν τους ικανοποιεί όλους εκατό τοις εκατό.  Κάτι τέτοιο όμως μπορεί να γίνει εφόσον όλοι πάρουμε κάτι και δώσουμε κάτι:  βασιλείς και στρατιώτες,  πλούσιοι ή πένητες, εργοδότες ή

εργαζόμενοι,  συνδικαλιστές ή απλά μέλη συνδικάτων,  αστυνόμοι και διαδηλωτές − όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν συμφέρον να επιτύχει αυτή η προσπάθεια.  Σε αυτή την υπαρξιακή μάχη,  πρέπει να ερωτηθούν οι πάντες, ακόμη και οι νομοταγείς αναρχικοί, και, ει δυνατόν, να συμφωνήσουν!

Έτσι, η άμεση λήψη των μετρών που ανέφερα ενδεικτικά πρέπει να συνδυαστεί με:

(α)  τη συνειδητή απόφαση όλων των Ελλήνων πολιτών να μην προβαίνουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες επί ένα ορισμένο διάστημα,  ώστε να μπορέσουν τα νέα μέτρα να τελεσφορήσουν·

(β)  την προθυμία των πιο ευκατάστατων πολιτών να προστατεύσουν από τον οικονομικό πόνο τούς λιγότερο τυχερούς·

(γ) την απόφαση των εργαζομένων και των συνδικάτων τους −που οφείλουν να απελευθερωθούν από τις κομματικές κηδεμονίες− να επιτρέψουν την αναδόμηση του κράτους, να δουλέψουν συνειδητά για τη συλλογή των φόρων,  να συμπράξουν με κάθε τρόπο στη μείωση της γραφειοκρατίας προκειμένου η χώρα να προσελκύσει νέες επενδύσεις.

Όλα αυτά πρέπει να γίνουν με απώτερο σκοπό να επανέλθουμε σε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και,  επιπλέον,  να πείσουμε τους ξένους ότι έχει γίνει μια πραγματικά νέα αρχή, η οποία, αργά, κοπιαστικά αλλά με βεβαιότητα,  θα επαναφέρει τη χώρα μας σε θέση οικονομικής ανταγωνιστικότητας.

Αυτή η αναδόμηση πιθανότατα θα απαιτήσει τη συνέχιση της εξυγίανσης και της σμίκρυνσης του δημόσιου τομέα, αλλά και την απόλυση όσων δεν εργάζονται επειδή οφείλουν τις θέσεις τους αποκλειστικά και μόνο σε κομματικούς διορισμούς και εξυπηρετήσεις.  Επειδή αυτά τα μέτρα δεν θα είναι εύκολα, θα πρέπει να ληφθούν κατά  «έξυπνο»  τρόπο,  που σκοπό θα έχει να μετριάσει των πόνο των πολιτών που θα τα υποστούν. Να αποφευχθούν, όμως, ΔΕΝ είναι δυνατόν.  Πιστεύω, ωστόσο,  ότι θα γίνουν αποδεκτές οι σχετικές αποφάσεις από τους περισότερους από εμάς,  ιδίως εάν εφαρμοστούν αφού πρώτα αποκατασταθούν διάφορες κατάφωρες αδικίες − π.χ.  αφού οι διαπιστωμένοι μεγαλοοφείλετες του δημοσίου υποχρεωθούν να πληρώσουν τους τεράστιους φόρους που οφείλουν.

Θα μου πείτε: «Κλείνει έτσι η μαύρη τρύπα των εσόδων;»  Η

απάντηση είναι: «Όχι,  βεβαίως».  Εντούτοις,  μια τέτοια κίνηση θα καθιστούσε πιο εύκολη την εφαρμογή της λιτότητας, γιατί θα έπειθε τους θιγόμενους πολίτες ότι δεν θα μπαίνουν πάντα οι ίδιοι στο στόχαστρο για να προφυλάξουν τους πολυπροστατευμένους τραπεζίτες,  ξένους και δικούς μας,  οι οποίοι τον τελευταίο καρό έχουν γίνει τα  «αγαπημένα  παιδιά» του κράτους!

Επανέρχομαι λοιπόν στην απόλυτη ανάγκη για μια ευρεία συναίνεση −και όχι για έξωθεν επιβεβλημένες υποχρεώσεις−,  βασισμένη στην ισοκατανομή των βαρών,  προκειμένου να βεβαιωθούμε ότι θα αποφευχθούν οι εσωτερικές κοινωνικές αναταραχές και θα μειωθούν, όσο το δυνατόν περισσότερο, οι σοβαροί κίνδυνοι του πληθωρισμού που συνοδεύουν κάθε υποτίμηση του εγχώριου νομίσματος και πηγάζουν από την πίεση να αναπληρωθούν αμέσως οι απώλειες από την υποτίμηση.  Εν ολίγοις, έμφαση πρέπει να δοθεί όχι μόνο στην αποκατάσταση αδικιών αλλά και στη συγκράτηση των τιμών και στη δημιουργία όλων εκείνων των θεμελίων που θα πείσουν τους απλήρωτους πιστωτές μας −διότι θα έχουμε πολλούς ξένους που θα υπάγονται σε αυτή την κατηγορία,  μια και δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς να αποτινάξουμε το χρέος μας− ότι μια μέρα θα είμαστε και πάλι αρκετά ελκυστικοί ώστε να σκεφτούν την πιθανότητα νέων επενδύσεων στη χώρα μας.

Η τελευταία αυτή δήλωση δεν είναι θεωρητική·  βασίζεται στην πραγματικότητα·  την πραγματικότητα ότι οι αγορές ξεχνούν εύκολα εφόσον τους αποδείξεις ότι η οικονομία σου έχει αρχίσει να ανακάμπτει.

Και όλα αυτά θα πρέπει να στηριχθούν από μια νέα εξωτερική πολιτική που θα εκμεταλλευθεί τους αναξιοποίητους φυσικούς πόρους μας και θα προσελκύσει ξένα συμφέροντα, τα οποία μέχρι τώρα δεν μας επέτρεπε καν να σκεφτούμε η εξάρτησή μας από κάποιους άλλους «φίλους».

Είναι εφικτά όλα αυτά; 

Η αναγέννηση του Φοίνικα μέσα από τις στάχτες του συμβαίνει μόνο στη μυθολογία.  Είμαστε όμως τόσο βαθιά μέσα στα  «σκατά»  −δυστυχώς,  μόνο η λαϊκή γλώσσα μπορεί να εκφράσει με ακρίβεια την εικόνα της σημερινής κατάστασης−,  είμαστε τόσο απομονωμένοι από τους φίλους

μας, τόσο στερημένοι από έντιμους και εμπνευσμένους ηγέτες, ώστε θα ήταν ό,τι χειρότερο να επικεντρωθούμε σε μύθους και να ελπίζουμε ότι θα βρούμε κάποιον τρόπο για να τους κάνουμε πραγματικότητα.

Μπορούν να επιτύχουν οι προτάσεις μου;  Ναι!  Με δυσκολίες, αναμφίβολα, τεράστιες θυσίες, αλλά και πλήρη αυτοπειθαρχία. Όλα αυτά είναι αναγκαία γιατί οι συμπατριώτες μου πρέπει να καταλάβουν ότι, όπως είναι υπερβολικές οι απειλές περί ακαριαίου θανάτου σε περίπτωση που βγούμε από το ευρώ, έτσι δεν ευσταθεί διόλου και η άποψη ότι γυρίζοντας στη δραχμή θα γίνουμε  «κύριοι του οίκου μας». Η πραγματική απάντηση είναι ότι,  μόνον αν δείξουμε μέγιστη αυτοσυγκράτηση και πειθαρχία, μπορεί να ισχύσει και να διαρκέσει κάτι τέτοιο! Θα σταθούμε,  οι Έλληνες,  στο ύψος της πρόκλησης;  Το ζήτημα μάλλον είναι: έχουμε εναλλακτική λύση;

Τι ακριβώς μας προσφέρουν ο κ.  Παπαδήμος και οι πολιτικοί αρχηγοί μας: μακροχρόνια υποτέλεια στην Ευρώπη; De facto μεθόδους που θα απορροφούν όλα τα χρήματα που θα κερδίζουμε,  ώστε να πληρώνουμε,  πρώτα και υποχρεωτικά,  τους ξένους τραπεζίτες για τα δανεικά τους;  Ή μήπως η τυφλή υπακοή (και όχι η φιλία) προς τους Αμερικανούς θα μας βοηθήσει, τη στιγμή που αυτοί στηρίζουν τόσο απροκάλυπτα τις τουρκικές πιέσεις εναντίον μας; Επιπλέον,  η καταφυγή στον νεοσυντηρητισμό,  η οποία θα κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους, δεν είναι επ’ ουδενί λόγω προτιμότερη από την επιλογή ενός μοντέλου αγοράς με κίνητρα που θα επιτρέπουν μεν την κερδοφορία αλλά θα προϋποθέτουν και έναν σημαντικό βαθμό κοινωνικής ευθύνης και υποχρεώσεων εκ μέρους των ευπόρων.

Εν ολίγοις,  απαιτείται ισορροπία·  ισορροπία μέσω της κοινής προσπάθειας. Ισορροπία που θα στηρίζεται στο κοινωνικό συμβόλαιο, το οποίο όλα τα μέλη της κοινωνίας θα αναλάβουν να τηρήσουν μέχρις ότου, έπειτα από μια περίοδο κακουχίας δύο ή και τριών ετών, ξαναβγούμε απο το σκοτάδι.

Συμπύκνωσα πολλές ιδέες μέσα σε πολύ λίγο χώρο. Γι’ αυτόν τον λόγο,  κάποιοι αναγνώστες μπορεί να νιώσουν αμφιβολίες για τις προτάσεις μου. Αμφιβολίες για το αν οι Έλληνες είναι καν σε θέση να επιχειρήσουν ένα θαύμα…

Απευθύνομαι όμως σε όλους όσοι θεωρούν ανυπόφορη τη

σημερινή κατάσταση και πιστεύουν ότι τα πράγματα διαρκώς χειροτερεύουν.  Προς χάριν αυτών,  και μόνον,  θα παραφράσω την κατακλείδα του Μανιφέστου του Μαρξ και του Ένγκελς:

Έλληνες, ενωθείτε! Δεν έχετε να χάσετε παρά τις αλυσίδες σας. Αλλά μπορείτε να κερδίσετε τον κόσμο!  

Η πολιτική θεωρία του Μαρξ,  του μεγάλου αυτού στοχαστή,  δεν ευοδώθηκε λόγω της οικονομικής ευημερίας που προκάλεσε η βιομηχανική επανάσταση.  Ωστόσο,  η προπαρατεθείσα κατακλείδα αποτελεί και σήμερα σημαντική πηγή έμπνευσης ακριβώς επειδή παραμένει απολύτως συναφής με την εποχή μας.  Δεν έχουμε άλλη επιλογή,  δεδομένου ότι το μόνο που κάνει σήμερα ο κ.  Παπαδήμος είναι να μας μεταφέρει τις εντολές άλλων!

Ακόμη και την περιβόητη λιτότητα που απαιτούν οι δανειστές μας οι υπουργοί του δεν έχουν ακόμη αρχίσει να την εφαρμόζουν στα σοβαρά.  Η Αριστερά, παρότι δεν ευθύνεται για το σημερινό χάος, μοιάζει ακόμη βυθισμένη στον ταξικό πόλεμο του παρελθόντος, αδυνατώντας να προβάλει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα διακυβέρνησης,  πέραν μιας πολιτικής που στηρίζεται στη  (α)  συνεχή άρνηση και  (β)  στις συνεχείς κινητοποιήσεις στους δρόμους. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, οι δυνάμεις της είναι περισσότερο διχασμένες από ποτέ άλλοτε στο παρελθόν και, ως εκ τούτου, αδυνατούν να διαμορφώσουν μια πειστική εναλλακτική λύση.  Είμαστε άραγε αρκετά απελπισμένοι ώστε να δοκιμάσουμε επιτέλους τη λύση της κοινωνικής συνεργασίας και αρκετά τολμηροί ώστε να ωφεληθούμε από τους καρπούς της;  Ο χρόνος θα το δείξει.

Προσωπικά, με το παρόν κείμενο, σκοπό έχω να παρουσιάσω μια γενική σύνοψη της μόνης θεραπείας που θεωρώ ότι μπορεί να μας σώσει. Διότι η θεραπεία αυτή είναι διαχρονική, τόσο λόγω της ορθότητας της βασικής της αρχής −της ισότητας προσπαθειών− όσο και λόγω της απόστασής της από τις παροδικές μόδες που ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να νομίζουν ότι μπορούν να αποκτήσουν κάτι χωρίς να δώσουν κάτι.

Η ζωή όμως στηρίζεται στο  «πάρε-δώσε».  Το ίδιο το Ευαγγέλιο βλέπει ακόμη και τη δωρεά ως αμφοτεροβαρή σύμβαση: «Δωρεὰν ἐλάβετε», μας λέει, «δωρεὰν δότε»!

(online-press)

Η διεθνής συμπαράσταση στην Ελλάδα αλλάζει τα δεδομένα

http://www.antinews.gr/2012/02/19/148524/

Το Γιούρογκρουπ αναμένεται να υιοθετήσει αύριο το «πακέτο» της νέας στήριξης της Ελλάδας από τους δανειστές της, ευρωζώνη και ΔΝΤ, μετά από μια θυελλώδη εβδομάδα. Η δεύτερη στήριξη, την οποία προανήγγειλε άλλωστε και ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, θα μας δώσει «ανάσες», που θα είναι εξαιρετικά χρήσιμες για τους επόμενους μήνες.
Τα όσα μεσολάβησαν στη διάρκεια της εβδομάδας οδηγούν σε δύο βασικά πολιτικά συμπεράσματα, ένα ανησυχητικό και ένα ελπιδοφόρο. Το ανησυχητικό έχει να κάνει με την ανοικτή πλέον επιδίωξη λίγων ευτυχώς εταίρων να μας εξωθήσουν σε αποχώρηση από το ευρώ. Το ελπιδοφόρο είναι το «ξύπνημα» της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, που αρχίζει πλέον να συνειδητοποιεί ότι αύριο μπορεί να βρεθεί στη θέση των Ελλήνων.
Τις τελευταίες εβδομάδες είχε αρχίσει να διαφαίνεται μια τάση αδικαιολόγητης επιθετικότητας σε βάρος της χώρας μας. Ο άνθρωπος που κίνησε τα νήματα αυτής της επιθετικότητας ήταν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος τον τελευταίο καιρό θεωρεί και το λέει δημόσια ότι η Ελλάδα είναι «βαρέλι δίχως πάτο» που θα πρέπει να αφεθεί να χρεοκοπήσει και να υποχρεωθεί να φύγει από το ευρώ. Είναι αλήθεια ότι για την αλλαγή συμπεριφοράς του κ. Σόιμπλε έπαιξαν σημαντικό ρόλο τα «γεράκια» της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, αλλά και κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, οι οποίοι όλο αυτόν τον καιρό δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να διαβάλλουν στους εταίρους και φυσικά στους Γερμανούς τη Ν.Δ. και τον Αντώνη Σαμαρά ότι δεν τους ενδιαφέρει η έξοδος από την κρίση, αλλά η διεξαγωγή εκλογών.
Ωστόσο, ό,τι κι αν του έχουν πει, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται η συμπεριφορά αυτή έναντι της χώρας μας, η οποία προκάλεσε και την έντονη αντίδραση και σκληρή απάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.
Ο κ. Σόιμπλε, έχοντας αποσπάσει την υποστήριξη των γνωστών προθύμων, Ολλανδών και Φινλανδών, προέβη σε εντελώς απαράδεκτες ενέργειες, πέρα από τις προκλητικές δηλώσεις.
Η πρώτη ήταν μια επίδειξη δύναμης και κατατρομοκράτησης της χώρας μας, αφού υποχρέωσε τον κ. Γιούνκερ να αναβάλει την Τρίτη την προγραμματισμένη για την επόμενη μέρα συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, όπου επρόκειτο να ληφθεί η απόφαση για τη δεύτερη στήριξη της Ελλάδας. Το επιχείρημα της αναβολής ήταν αστείο, δεν είχαν φτάσει, είπε ο κ. Γιούνκερ, οι δεσμεύσεις των πολιτικών αρχηγών για την εφαρμογή του προγράμματος και το δεύτερο ότι δεν είχε διευθετηθεί η εξοικονόμηση δαπανών ύψους 325 εκατ. ευρώ. Αστείο γιατί σε ό,τι αφορά τις επιστολές ήταν καθ’ οδόν και επιπλέον τι θα προσέθεταν οι επιστολές από τη στιγμή που τα δύο μεγάλα κόμματα πέρασαν το πακέτο από τη Βουλή, διαγράφοντας και δεκάδες βουλευτές που δεν το ψήφισαν. Οσον αφορά τα 325 εκατ. ευρώ, ήταν βέβαιο ότι θα τα έβρισκαν, άλλωστε το ποσό δεν είναι τίποτα μπροστά στα μέτρα λιτότητας δεκάδων δισεκατομυρίων ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια.
Η δεύτερη ήταν τα σενάρια που είδαν το φως της δημοσιότητας στα μέσα της εβδομάδας, σύμφωνα με τα οποία η δεύτερη στήριξη της Ελλάδας θα αποφασιστεί με τη διαδικασία της «σαλομοποίησης», δηλαδή τμηματικά, ή ακόμη να μη ληφθεί απόφαση τώρα για τη νέα στήριξη αλλά μετά τις εκλογές. Γερμανοί διπλωμάτες τα διακινούσαν στις Βρυξέλλες και τα εμφάνιζαν ως θέση της Γερμανίας, της Ολλανδίας και της Φινλανδίας.
Είναι προφανές ότι προέβη στις ενέργειες αυτές γιατί ήθελε να δει τις αντιδράσεις από την πλευρά των εταίρων και των θεσμικών οργάνων. Ωστόσο, τον… άδειασε πρώτη η καγκελάριος Μέρκελ, η οποία έχει και τον τελευταίο λόγο, δηλώνοντας ότι η απόφαση για την Ελλάδα θα ληφθεί και θα είναι συνολική. Τον… άδειασαν στη συνέχεια και η Κομισιόν και ο Ολι Ρεν λέγοντας το ίδιο πράγμα. Αντιδράσεις υπήρξαν και από τις άλλες χώρες με δημοσιονομικά προβλήματα που τρέμουν στην ιδέα μιας κατάρρευσης της Ελλάδας και ενός ντόμινο στην ευρωζώνη, ενώ και ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε τρεις μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές είναι μια αναταραχή στην ευρωζώνη.
Ο κ. Σόιμπλε υποχώρησε, άλλαξε τροπάριο, υποστηρίζει κι αυτός τώρα μια συνολική απόφαση και τη δεύτερη στήριξη. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να έχουμε αυταπάτες, θα επανέλθει πιθανότατα τον Ιούνιο στην επόμενη αξιολόγηση του προγράμματος, και με δεδομένο ότι χωρίς αλλαγή πολιτικής κι αυτό το πρόγραμμα θα παρουσιάσει δημοσιονομικές αποκλίσεις, θα ξεκινήσει εκ νέου τις μηχανορραφίες με στόχο την έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Στα θετικά της εβδομάδας που πέρασε εντάσσεται το γεγονός ότι για πρώτη φορά στα δύο περίπου χρόνια της σκληρής λιτότητας στην Ελλάδα καταγράφεται στην Ευρώπη μια θεαματική μεταστροφή της κοινής γνώμης σε πολλές χώρες, όχι μόνο τις μνημονιακές.
Τη βλέπεις από τις αντιδράσεις των απλών πολιτών, των εργαζομένων, των συνδικάτων, των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων αλλά και από τα πυκνά πλέον δημοσιεύματα στις εφημερίδες και τα ρεπορτάζ σε όλα τα μαζικά μέσα ενημέρωσης. Βλέπουν ότι οι Ελληνες οδηγούνται σε αφανισμό εξαιτίας της γερμανικού τύπου λιτότητας και αισθάνονται πως εάν δεν αντιδράσουν θα πάθουν κάποια στιγμή κι αυτοί τα ίδια.
(Νίκος Μπέλλος από Βρυξέλλες για τον “Τύπο της Κυριακής”)