http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2011/07/hans-werner-sinn.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+YouPayYourCrisis+%28You+Pay+Your+Crisis%29
Το ευρώ αντιμετωπίζει κίνδυνο, διότι οι χώρες που βρίσκονται στην καρδιά της κρίσης τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει το νομισματοκοπείο της ευρωζώνης να… δουλεύει υπερωρίες, όπως υποστηρίζει ο πρόεδρος του ινστιτούτου Ifo, κ. Hans-Werner Sinn, καθηγητής οικονομικών και δημοσιονομίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και πρόεδρος του ινστιτούτου.
Σύμφωνα με τον κ. Sinn, το 90% περίπου του αναχρηματοδοτούμενου χρέους που έχουν στις κεντρικές τους τράπεζες τα εμπορικά πιστωτικά ιδρύματα της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας (PIGS)
χρησιμοποιήθηκε για αγορά αγαθών και περιουσιακών στοιχείων από άλλες χώρες της ευρωζώνης.
Τα δύο τρίτα του συνόλου των δανείων αναχρηματοδότησης στην ευρωζώνη χορηγήθηκαν στις χώρες PIGS, παρά το γεγονός ότι αυτές αντιπροσωπεύουν μόνο το 18% του ΑΕΠ της ευρωζώνης. Πράγματι, το 88% του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών των χωρών αυτών τα τελευταία τρία χρόνια χρηματοδοτήθηκε μέσω της επέκτασης της πίστωσης από το ευρωσύστημα.
Όπως αναφέρει ο πρόεδρος του Ifo, μέχρι το τέλος του 2010 τα δάνεια της ΕΚΤ, που προήλθαν κυρίως από την Bundesbank, ανέρχονταν σε 340 δισ. ευρώ. Στο ποσό αυτό συμπεριλαμβάνεται η πίστωση της ΕΚΤ που χρησιμοποιήθηκε για να χρηματοδοτηθεί η εκροή κεφαλαίων από την Ιρλανδία, η οποία ανήλθε στα 130 δισ. ευρώ τα τελευταία τρία χρόνια. Το πρόγραμμα διασώσεων της ΕΚΤ έδωσε τη δυνατότητα στους κατοίκους της ευρωπεριφέρειας να συνεχίσουν να ξοδεύουν περισσότερα από αυτά που βγάζουν αλλά και στους εύπορους ομολογιούχους να μεταφέρουν τον πλούτο τους αλλού
"H δυνατότητα να συνεχιστεί αυτή η πολιτική σύντομα θα μειωθεί, γιατί τα χρήματα που εισρέουν από τις PIGS προς τις κύριες χώρες της ευρωζώνης ουσιαστικά οδηγούν σε περιορισμό του χρήματος που δημιουργείται από την αναχρηματοδότηση των δανείων. Αν αυτό συνεχιστεί για δύο ακόμα χρόνια,
το απόθεμα των δανείων αναχρηματοδότησης στη Γερμανία θα εξαφανιστεί παντελώς", κατά τον κ. Sinn.
Πράγματι, η Deutsche Bank έχει ήδη σταματήσει να συμμετέχει σε δραστηριότητες αναχρηματοδότησης. Αν οι γερμανικές τράπεζες σταματήσουν να δραστηριοποιούνται στον τομέα της αναχρηματοδότησης δανείων, τότε η ΕΚΤ θα χάσει τον άμεσο έλεγχο επί της γερμανικής οικονομίας, τον οποίο διατηρούσε μέσω της επιτοκιακής πολιτικής της.
Το βασικό επιτόκιο αναχρηματοδότησης τότε θα ήταν μόνο το επιτόκιο με το οποίο οι χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης εκταμιεύουν από την ΕΚΤ για αγορές στην κεντρική Ευρώπη, που τελικώς θα είναι
και η πηγή όλου του χρήματος το οποίο θα κυκλοφορεί στην ευρωζώνη.
Τα τεράστια ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών των PIGS -και ειδικότερα η μαζική φυγή κεφαλαίων από την Ιρλανδία- δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρξουν χωρίς τη χρηματοδότηση της ΕΚΤ. Χωρίς τα επιπλέον χρήματα που δημιούργησαν οι κεντρικές τράπεζες της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας -τα οποία υπερέβαιναν τις απαιτήσεις τους για την εσωτερική κυκλοφορία- τα εμπορικά ελλείμματα δεν θα ήταν διατηρήσιμα και οι εμπορικές τους τράπεζες δεν θα μπορούσαν να αυξήσουν τις τιμές των στοιχείων ενεργητικού τους (κατά κύριο λόγο, τις τιμές των κρατικών ομολόγων).
Πέρυσι, καθώς η ΕΚΤ άρχισε να ξεμένει από τρόπους που θα βοηθούσαν τις προβληματικές ευρωπαϊκές τράπεζες να αποφύγουν την κατάρρευση λόγω της οικονομικής κρίσης, συμφωνήθηκε να υπάρξει επιπλέον χρηματοδότηση και από το 2013 και μετά την ευθύνη αυτή θα αναλάβει ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης (ESM).
"Αυτό μπορεί να περιορίσει κάπως τις πιέσεις, όμως το μόνο που θα κάνει είναι να μεταθέσει το πρόβλημα
από το ταμείο διασώσεων της ΕΚΤ στην ευρωπαϊκή κοινότητα. Ο ESM είναι ένας σίγουρος τρόπος ώστε να γονατίσει η Ευρώπη, διότι όσο περισσότερο συνεχιστούν να χορηγούνται δάνεια διάσωσης τόσο πιο πολύ θα επιμένουν τα υπερβολικά ελλείμματα των PIGS και τόσο περισσότερο θα αυξάνεται το εξωτερικό τους χρέος. Και στο τέλος αυτά τα χρέη δεν θα μπορούν να διατηρηθούν", υποστηρίζει ο κ. Sinn.
Όπως επισημαίνει, μοναδική εξαίρεση είναι η Ιρλανδία, η οποία δεν πλήττεται από έλλειψη ανταγωνιστικότητας, αλλά από τη φυγή κεφαλαίων. Η Ιρλανδία είναι η μοναδική χώρα που έχει μειώσει τις τιμές και τους μισθούς της και το έλλειμμα του ισοζυγίου συναλλαγών της σύντομα θα μετατραπεί σε πλεόνασμα. Αντιθέτως, το εξωτερικό έλλειμμα της Ισπανίας παραμένει πάνω από το 4% του ΑΕΠ, ενώ το ποσοστό για την Ελλάδα και την Πορτογαλία βρίσκεται
κοντά στο αστρονομικό 10%.
Εκτός της Κίνας, οι κεντρικές τράπεζες δεν παρεμβαίνουν πλέον για να προστατέψουν τα νομίσματά τους. Και η Ευρώπη θα πληγεί αν συνεχίσει να προσπαθεί να ενισχύει τεχνητά τις τιμές των ομολόγων στην ευρωπεριφέρεια. Τα ποσά που απαιτούνται για κάτι τέτοιο
σύντομα θα ανέρχονται σε τρισεκατομμύρια, με βάση εκτίμηση της Citibank. Και αυτό θα διαλύσει την Ευρώπη.
"Πέραν της δημοσιονομικής τους μεταρρύθμισης, η οποία είναι κρίσιμης σημασίας, η Ελλάδα και η Πορτογαλία θα πρέπει να γίνουν πιο φθηνές χώρες ώστε να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Οι εκτιμήσεις για την Ελλάδα κάνουν λόγο για
ανάγκη μείωσης των τιμών και των μισθών κατά 20% - 30% και τα ποσοστά δεν αναμένεται να είναι πολύ διαφορετικά ούτε και για την Πορτογαλία.
Αν οι χώρες αυτές δεν έχουν την πολιτική συναίνεση να επιτύχουν κάτι τέτοιο, τότε θα πρέπει από μόνες τους να σκεφτούν
να φύγουν προσωρινά από την ευρωζώνη και να υποτιμήσουν το νόμισμά τους. Το τραπεζικό σύστημα δεν θα επιβίωνε από ένα τέτοιο ενδεχόμενο χωρίς βοήθεια και έτσι οι ενέργειες διάσωσης από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να αναπροσαρμοστούν αναλόγως", αναφέρει.
Όμως, σύμφωνα με τον κ. Sinn, οι πραγματικές οικονομίες των χωρών αυτών θα επωφελούνταν από μια... προσωρινή άδεια από την ευρωζώνη. Η υποτίμηση στο εσωτερικό της υπό τη μορφή αποπληθωρισμού, από την άλλη πλευρά, θα οδηγούσε μεγάλο μέρος της πραγματικής οικονομίας
σε υπερβολικό χρέος, διότι μόνο η αξία των ομολόγων -και όχι του τραπεζικού χρέους- θα περιοριζόταν.
"Η μεταβατική ανεξάρτητη αρχή ιδιωτικοποιήσεων που έχει προτείνει ο κ. Trichet για την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους
δεν είναι καλή ιδέα. Πρώτον, στην καλύτερη περίπτωση, θα είχε στόχο να επιλύσει το πρόβλημα χρέους και όχι να αυξήσει της ανταγωνιστικότητα της χώρας. Δεύτερον, η εμπειρία της Γερμανίας με τέτοιου είδους αρχές δείχνει ότι είναι αδύνατον να πουληθούν μεγάλα κομμάτια της οικονομίας αυτομάτως.
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα έβγαζαν πολλά λεφτά χωρίς να μειώσουν σημαντικά το χρέος της Ελλάδας".
Ο κ. Hans-Werner Sinn καταλήγει λέγοντας: "Ήρθε η ώρα να καταλάβουμε ότι οι χώρες της περιφέρειας της Ευρώπης πρέπει να μειώσουν το ονομαστικό τους ΑΕΠ ώστε να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Το μόνο ερώτημα είναι αν θα οδηγήσουν
και στην κατάρρευση του ευρώ"