Η διαμαρτυρία των αγανακτισμένων έξω από τα γραφεία του Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη. Την ίδια ημέρα ανάλογες δράσεις πραγματοποιήθηκαν στα γραφεία όλων των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ της πόλης, αλλά και σε τοπικά γραφεία του κόμματος στις γειτονιές.
Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011
"Πουλάτε τα νησιά,πουλάτε τα λιμάνια,πουλήστε και τη μάνα σας και φύγετε τσογλάνια" !
http://attikanea.blogspot.com/2011/07/blog-post_5586.html
Στέλεχος της Κρατικής Τηλεόρασης που εμπλέκεται στη Παράγγα του Ποδοσφαίρου, έκανε το "Κουτί της Πανδώρας", μεταμεσονύχτια εκπομπή για να μην τη δει ο κόσμος;
http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=6741
Κόλαση τα μεσάνυχτα της Πέμπτης στη δημοσιογραφική πιάτσα.
Βοούσαν τα δημοσιογραφικά γραφεία για στέλεχος της κρατικής τηλεόρασης ο οποίος εμπλέκεται στη Παράγγα του ποδοσφαίρου και ο οποίος λέγεται ότι υπήρξε ατυχής προσωπική επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου.
Ποιος να είναι άραγε;
(Άσχετο, αλλά τι εννοεί ο Άκης Τσοχατζόπουλος κε Παπανδρέου;)
Σύμφωνα με πληροφορίες, το στέλεχος της ΕΡΤ έπεισε το Μαξίμου να θαφτεί η εκπομπή το "Κουτί της Πανδώρας" στο οποίο αποκαλύπτεται ποιοι- δεκαετίες τώρα- είναι τα πραγματικά Αφεντικά της Παράγγας της χώρας μας...
Όλα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα φανερώνουν ότι ο Πρωθυπουργός βρίσκεται σε ομηρία...
Γράφει σχετικά η "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"
Και η ΕΡΤ στον κόσμο της! Έστειλε την εκπομπή “Κουτί της Πανδώρας” μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα, αντί για τις 10 το βράδυ που ήταν προγραμματισμένη να προβληθεί η πολυδιαφημισμένη συνέντευξη του... Ντέμη Νικολαΐδη στον δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη.
Η εκπομπή θα καθυστερούσε να ξεκινήσει λόγω της παράτασης που πήρε το δελτίο ειδήσεων με τη συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου στην Έλλη Στάη.
Κι ενώ η συνέντευξη αυτή ολοκληρώθηκε στις 22:45, η δημόσια τηλεόραση αντί να προβάλλει ως όφειλε το “Κουτί της Πανδώρας”, μετέθεσε για τις 00:30 τη συνέντευξη Ντέμη για να προβληθεί στην ώρα της η εκπομπή 3THREE NET με προσκεκλημένη στο στούντιο την υπουργό Παιδείας κ.Διαμαντοπούλου.
Free Greece!
http://www.antinews.gr/2011/07/06/110913/
Ο τίτλος από τη νουβέλα της Μαργκερίτ Ντυράς.
Αλλά εδώ το περιεχόμενο είναι πολιτικό.
Κυριακή, 3 Ιουλίου, 10:30 το βράδυ, στα σκαλιά μια γεμάτης κόσμο Πλατείας Συντάγματος.
Με τον ΠΠ πέφτουμε πάνω στον τ. βουλευτή και στέλεχος του ΣΥΝ Τάκη Στρατούλη (ΤΣ).
Ο ΠΠ τού απευθύνεται και δημιουργείται «πηγαδάκι» :
ΠΠ : Συγγνώμη, έχετε διαβάσει τον Εφαρμοστικό Νόμο;
ΤΣ : Ε, ναι…
ΠΠ : Τα άρθρα 3 και 4;;;…
ΤΣ : Ναι, ναι.
ΠΠ : Η χώρα γίνεται άϋλος τίτλος μιας ΕΛΛΑΣ ΑΕ και πωλείται σε οποιονδήποτε, μουσουλμάνο, συνταξιούχο στην Αλάσκα κοκ
ΤΣ : Γι’ αυτό φωνάζουμε, αυτά καταγγέλλουμε.
ΠΠ : Λέτε όμως τι θα συμβεί;
ΤΣ: Πως, πως…
ΠΠ : Αν τα λέγατε θα έμπαιναν και τα ΜΑΤ στη Βουλή!
Προφ. : Γιατί δεν αντιδράσατε έντονα μέσα στη Βουλή ;
ΤΣ : Προγραμματίζαμε εκδήλωση διαμαρτυρίας στο περιστύλιο αλλά επανήλθαμε για την ψηφοφορία.
Προφ. : Να βγαίνατε οι αντιπολιτευόμενοι έξω να εξηγήσετε στον κόσμο τι ψηφίζει το ΠΑΣΟΚ.
ΤΣ : Βγήκε λίγο ο Τσίπρας.
Προφ. : Ο κόσμος πρέπει να μάθει με απλά παραδείγματα τις επιπτώσεις του Εφαρμοστικού στη ζωή του και στη χώρα συνολικά.
ΤΣ. : Συμφωνούμε, έτσι πρέπει.
Προφ. : Αλλά δεν κάνετε κάτι ουσιαστικό.
ΤΣ : Το ΠΑΣΟΚ μάς κατηγορεί επίσημα ως «υποκινητές των επεισοδίων».
Προφ. : Γιατί δεν καταγγέλλετε το ΠΑΣΟΚ σαν απολυταρχικό κόμμα;
ΤΣ : Έρχομαι από το ΜΕΓΚΑ, είχαμε κόντρα με τον Πεταλωτή.
Προφ. : Αυτά που δεν φωνάζετε τα γράφουμε στο Ιντερνέτ.
ΤΣ : Σε ποιο site
ΠΠ : Στο antinews, να μάς διαβάζετε.
ΤΣ : Πάρτε την κάρτα μου να μού στέλνετε τις θέσεις σας, να ενημερώνομαι.
Ειπώθηκαν πολλά μέχρι να φύγει, δεν υπήρχε μαγνητόφωνο να τα καταγράψει όλα.
(Ας στείλει κι ο Τάκης τι αποκόμισε από τις συζητήσεις)
Συνεχίσαμε τη συζήτηση με τους παριστάμενους, και σε άλλα σημεία της Πλατείας.
Ευρύτερα συμπεράσματα – και όχι μόνο από τις συζητήσεις.
1. Ένα νεόκοπο «αρχαίο καθεστώς» διαμορφώθηκε σε μόλις 30 χρόνια.
Από Ρήγκαν, Θατσερ και επιγόνους.
Κάποιοι θα το αποδεχθούν ως «ιστορική εξέλιξη». Είναι «εταιρειοκρατική», φεουδαρχική παλινόρθωση.
Στην αρχή εξάλειψε τις συνδικαλιστικές αντιστάσεις της εργατοϋπαλληλίας. Τώρα στόχος είναι οι μικροκεφαλαιούχοι της μεσαίας τάξης. Εξ ου η εγχώρια «απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων» και η φοροεπιδρομή στην ακίνητη περιουσία. Θα ακολουθήσουν τα ανώτερα αστικά στρώματα, μέχρι να μείνει η καθαρή «εταιρειοκρατία».
2. Το όχημα για την παλινόρθωση, που αποκλήθηκε «νεοφιλελευθερισμός», δεν είναι ιδεολογία που αντιπαλεύεται με ιδεολογία, όπως οι εξίσου πληττόμενοι συντηρητικοί και αριστεροί μικρομεσαίοι θεωρούν.
Είναι καθημερινή οικονομικοπολιτική πρακτική, με επίφαση «ιδεολογικά» φληναφήματα τύπου Φρήντμαν, που ανατρέπει βήμα-βήμα κάθε εθνικό δεδομένο στην πολιτική, στην κοινωνία, στα εργασιακά, στην παιδεία, στον πολιτισμό, σε όφελος μιας ολιγάριθμης κάστας.
Η επιβολή των ισχυρών συμφερόντων γίνεται με παρέμβασεις-τομές που υλοποιούν ελεγχόμενες πολιτικές ηγεσίες στο θεσμικό και στο οικονομικό πεδίο.
Γι’ αυτό «εκλεκτοί» της κατάστασης είναι νομικοί και οικονομολόγοι.
Όποιος δεν διαθέτει νομικό ή/και οικονομικό γνωστικό υπόβαθρο και επιπλέον εξοικείωση σε συναλλαγές στην αγορά, δεν σχηματίζει εύκολα πλήρη εικόνα για το τι ακριβώς και για το ΠΩΣ συμβαίνει. Συνειδητοποιεί μόνο τα αποτελέσματα. Κατόπιν εορτής.
3. Οι κομματικοί μηχανισμοί, που «εκκόλαψαν» το σημερινό πολιτικό προσωπικό, ανέδειξαν κατά βάση ανθρώπους διαθέτοντες μικρή σχέση με την ζέουσα οικονομική πραγματικότητα.
Που μπορεί να επιδείκνυαν διεκδικητικό πνεύμα έναντι του απρόσωπου δημοσίου τομέα, αλλά μάλλον αγνοούσαν τι σημαίνει καθημερινή, αγωνιώδης διεκδίκηση για κάθε εκατοστό κατάκτησης στην πραγματική οικονομία.
4. Ο πλατειάζων βερμπαλισμός του πολιτικού λόγου της Μεταπολίτευσης εξοβέλισε την στοχοπροσήλωση και την πολιτική επί συγκεκριμένου πρακτέου. Επιπρόσθετα ο μαξιμαλισμός της Αριστεράς εισήγαγε «μεγαλειώδη» αιτήματα στον δημόσιο λόγο, αφήνοντας έξω τα καθημερινά εφικτά.
5. Όλα τα παραπάνω, συνεπικουρούμενα από τον «πρωθυπουργοκεντρισμό» και την κομματική πειθαρχία, είχαν ως αποτέλεσμα οι βουλευτές, και ευρύτερα τα πολιτικά στελέχη, να έχουν ελλιπή γνώση αυτών που διαμείβονται και ανεπαρκή εθνικά συμμετοχή.
Πόσοι διάβασαν τον Εφαρμοστικό;
Πόσοι ανέλυσαν σε ποια εθνική και κοινωνική κατάσταση μάς οδηγεί το ΠΑΣΟΚ;
Πόσοι φώναξαν ότι η πατρίδα θα περάσει σαν ομόλογο στα χέρια κάθε τυχάρπαστου, επίβουλου ή μη;
Ποιος στη Βουλή επικέντρωσε στην ΟΥΣΙΑ, δηλαδή να σχολιάσει τα άρθρα και τις επιπτώσεις τους ;
6. Η αντίθετη άποψη, ότι οι βουλευτές έχουν πλήρη επίγνωση, καθιστά τη στάση τους ακόμα πιο ελέγξιμη. Διότι επαναφέρει σε ισχύ το ιστορικό ερώτημα του Κίτσου Τεγόπουλου :
Είναι συνένοχοι ή βλάκες;
7. Σίγουρα έχουν επίγνωση του χάσματος αντιπροσώπευσης. Το πολιτικό προσωπικό, σε μεγάλο ποσοστό, έχει μικρή σχέση με την καθημερινότητα του μέσου πολίτη και τον εκπροσωπεί ψευδεπίγραφα.
Αλλά φτάνει στο σημείο και να τον προσβάλει όταν καταδικάζει «μετά βδελυγμίας» τις σίγουρα όχι θεμιτές πλην πηγαίας αγανάκτησης εκδηλώσεις.
Διότι η οργή διαπερνάει οριζόντια την κοινωνία, ψηφοφόρους όλων τις πολιτικών παρατάξεων.
Δεν διέλαθε της προσοχής σας το εξαιρετικό σχόλιο τακτικού συν- σχολιαστή μας (υποστηρικτή της ΝΔ, αν δεν κάνω λάθος): «…Όταν η Αξιωματική Αντιπολίτευση αντί να προτείνει στους πολίτες ένα συνολικό πολιτικό κατηγορητήριο για τα καθεστωτικά αίσχη που γίνονται στη χώρα, έχει κατακερματίσει την πολιτική πρότασή της σε τόσα κομματάκια όσα και τα άρθρα των νομοσχεδίων, ώστε κινδυνεύει να βρεθεί χωρίς αυτοτελή πολιτική πλατφόρμα, και όταν συμπράττει εν πολλοίς και χαϊδεύει με μισόλογα τους διεκπεραιωτές της καταστροφής της χώρας, ας μην απορούμε για τις αντιδράσεις των πολιτών».
8. Όλα στις κοινωνίες καθορίζονται από την ισχύ και τη συγκυρία. Οι μεσοαστοί κολακεύτηκαν νομίζοντας ότι με τη χρήση Σλάβων οικιακών βοηθών έγιναν «ανώτερη» τάξη. Αλλά σήμερα, που δεν μπορούν να πληρώσουν όχι υπηρέτρια αλλά ούτε το ρεύμα, θα πρέπει να θυμηθούν ότι το αστικό καθεστώς στο οποίο ομνύουν δεν επικράτησε πετώντας σερπαντίνες.
Πολιτική κυριαρχία τής, ουσιαστικά ανύπαρκτης, εργατικής τάξης είναι απευκταία ουτοπία. Η κοινωνική διαπάλη σήμερα έχει ξανά απέναντι ένα «ancient regime», τους πραγματικούς και επίδοξους φεουδάρχες σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο.
9. Από το Σύνταγμα και τις πλατείες θα προκύψει η νέα συνειδητοποίηση μεγάλου τμήματος της κοινωνίας. Καλή ή κακή, άγνωστο. Όποιος την επηρεάσει και την καθορίσει θα είναι ο κυρίαρχος αύριο.
Όπως ο Ανδρεϊσμός και η Αριστερά καθόρισαν την κοινή συνείδηση μετά τη Μεταπολίτευση, απόκτησαν την ιδεολογική ηγεμονία και διατηρούν την πολιτική ηγεμονία μέχρι σήμερα.
10. Ο «οικονομισμός», τα αιτήματα μόνο «δι’ εαυτόν», αφάνισε την υπεράσπιση του συλλογικού «εγώ». Το μίσος για τη χούντα με τον στρουθοκαμηλισμό που προκάλεσε στα εθνικά θέματα, όπως το Κυπριακό, εξάλειψε το εθνικό στοιχείο από το δημόσιο λόγο.
Μια α-εθνική εκπαίδευση αποτελείωσε το κακό.
Και σήμερα που διακυβεύεται η εθνική ύπαρξη οι νέοι δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η Ελλάδα αλώνεται.
Αντιλαμβάνονται μόνο συνέπειες στο σαρκίο.
Όμως όταν μαθαίνουν σχετικά, λένε «αύριο θα κατεβάσουμε τον Εφαρμοστικό να τον μελετήσουμε, δεν είχαμε ιδέα».
Την τραγική αλήθεια της εθνικής υποδούλωσης, κρίσιμο βέβαια πολιτικά να εκφερθεί, δεν την έχει ξεστομίσει κανένας.
Μόνο ο Γιουνκερ, επικεφαλής των μελλοντικών γκαουλάιτερ.
Όποιος βγει και την πει ανοιχτά θα είναι ο ηγέτης που θα ακολουθήσει το πλήθος.
Όταν φεύγαμε, καμιά πενηνταριά, οι μισοί τουρκόφατσες, έκαναν μικρή πορεία φωνάζοντας «Free Gaza!»
Free Greece!
Προφήτης
Δέκα και μισή, καλοκαίρι βράδυ
Ο τίτλος από τη νουβέλα της Μαργκερίτ Ντυράς.
Αλλά εδώ το περιεχόμενο είναι πολιτικό.
Κυριακή, 3 Ιουλίου, 10:30 το βράδυ, στα σκαλιά μια γεμάτης κόσμο Πλατείας Συντάγματος.
Με τον ΠΠ πέφτουμε πάνω στον τ. βουλευτή και στέλεχος του ΣΥΝ Τάκη Στρατούλη (ΤΣ).
Ο ΠΠ τού απευθύνεται και δημιουργείται «πηγαδάκι» :
ΠΠ : Συγγνώμη, έχετε διαβάσει τον Εφαρμοστικό Νόμο;
ΤΣ : Ε, ναι…
ΠΠ : Τα άρθρα 3 και 4;;;…
ΤΣ : Ναι, ναι.
ΠΠ : Η χώρα γίνεται άϋλος τίτλος μιας ΕΛΛΑΣ ΑΕ και πωλείται σε οποιονδήποτε, μουσουλμάνο, συνταξιούχο στην Αλάσκα κοκ
ΤΣ : Γι’ αυτό φωνάζουμε, αυτά καταγγέλλουμε.
ΠΠ : Λέτε όμως τι θα συμβεί;
ΤΣ: Πως, πως…
ΠΠ : Αν τα λέγατε θα έμπαιναν και τα ΜΑΤ στη Βουλή!
Προφ. : Γιατί δεν αντιδράσατε έντονα μέσα στη Βουλή ;
ΤΣ : Προγραμματίζαμε εκδήλωση διαμαρτυρίας στο περιστύλιο αλλά επανήλθαμε για την ψηφοφορία.
Προφ. : Να βγαίνατε οι αντιπολιτευόμενοι έξω να εξηγήσετε στον κόσμο τι ψηφίζει το ΠΑΣΟΚ.
ΤΣ : Βγήκε λίγο ο Τσίπρας.
Προφ. : Ο κόσμος πρέπει να μάθει με απλά παραδείγματα τις επιπτώσεις του Εφαρμοστικού στη ζωή του και στη χώρα συνολικά.
ΤΣ. : Συμφωνούμε, έτσι πρέπει.
Προφ. : Αλλά δεν κάνετε κάτι ουσιαστικό.
ΤΣ : Το ΠΑΣΟΚ μάς κατηγορεί επίσημα ως «υποκινητές των επεισοδίων».
Προφ. : Γιατί δεν καταγγέλλετε το ΠΑΣΟΚ σαν απολυταρχικό κόμμα;
ΤΣ : Έρχομαι από το ΜΕΓΚΑ, είχαμε κόντρα με τον Πεταλωτή.
Προφ. : Αυτά που δεν φωνάζετε τα γράφουμε στο Ιντερνέτ.
ΤΣ : Σε ποιο site
ΠΠ : Στο antinews, να μάς διαβάζετε.
ΤΣ : Πάρτε την κάρτα μου να μού στέλνετε τις θέσεις σας, να ενημερώνομαι.
Ειπώθηκαν πολλά μέχρι να φύγει, δεν υπήρχε μαγνητόφωνο να τα καταγράψει όλα.
(Ας στείλει κι ο Τάκης τι αποκόμισε από τις συζητήσεις)
Συνεχίσαμε τη συζήτηση με τους παριστάμενους, και σε άλλα σημεία της Πλατείας.
Ευρύτερα συμπεράσματα – και όχι μόνο από τις συζητήσεις.
1. Ένα νεόκοπο «αρχαίο καθεστώς» διαμορφώθηκε σε μόλις 30 χρόνια.
Από Ρήγκαν, Θατσερ και επιγόνους.
Κάποιοι θα το αποδεχθούν ως «ιστορική εξέλιξη». Είναι «εταιρειοκρατική», φεουδαρχική παλινόρθωση.
Στην αρχή εξάλειψε τις συνδικαλιστικές αντιστάσεις της εργατοϋπαλληλίας. Τώρα στόχος είναι οι μικροκεφαλαιούχοι της μεσαίας τάξης. Εξ ου η εγχώρια «απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων» και η φοροεπιδρομή στην ακίνητη περιουσία. Θα ακολουθήσουν τα ανώτερα αστικά στρώματα, μέχρι να μείνει η καθαρή «εταιρειοκρατία».
2. Το όχημα για την παλινόρθωση, που αποκλήθηκε «νεοφιλελευθερισμός», δεν είναι ιδεολογία που αντιπαλεύεται με ιδεολογία, όπως οι εξίσου πληττόμενοι συντηρητικοί και αριστεροί μικρομεσαίοι θεωρούν.
Είναι καθημερινή οικονομικοπολιτική πρακτική, με επίφαση «ιδεολογικά» φληναφήματα τύπου Φρήντμαν, που ανατρέπει βήμα-βήμα κάθε εθνικό δεδομένο στην πολιτική, στην κοινωνία, στα εργασιακά, στην παιδεία, στον πολιτισμό, σε όφελος μιας ολιγάριθμης κάστας.
Η επιβολή των ισχυρών συμφερόντων γίνεται με παρέμβασεις-τομές που υλοποιούν ελεγχόμενες πολιτικές ηγεσίες στο θεσμικό και στο οικονομικό πεδίο.
Γι’ αυτό «εκλεκτοί» της κατάστασης είναι νομικοί και οικονομολόγοι.
Όποιος δεν διαθέτει νομικό ή/και οικονομικό γνωστικό υπόβαθρο και επιπλέον εξοικείωση σε συναλλαγές στην αγορά, δεν σχηματίζει εύκολα πλήρη εικόνα για το τι ακριβώς και για το ΠΩΣ συμβαίνει. Συνειδητοποιεί μόνο τα αποτελέσματα. Κατόπιν εορτής.
3. Οι κομματικοί μηχανισμοί, που «εκκόλαψαν» το σημερινό πολιτικό προσωπικό, ανέδειξαν κατά βάση ανθρώπους διαθέτοντες μικρή σχέση με την ζέουσα οικονομική πραγματικότητα.
Που μπορεί να επιδείκνυαν διεκδικητικό πνεύμα έναντι του απρόσωπου δημοσίου τομέα, αλλά μάλλον αγνοούσαν τι σημαίνει καθημερινή, αγωνιώδης διεκδίκηση για κάθε εκατοστό κατάκτησης στην πραγματική οικονομία.
4. Ο πλατειάζων βερμπαλισμός του πολιτικού λόγου της Μεταπολίτευσης εξοβέλισε την στοχοπροσήλωση και την πολιτική επί συγκεκριμένου πρακτέου. Επιπρόσθετα ο μαξιμαλισμός της Αριστεράς εισήγαγε «μεγαλειώδη» αιτήματα στον δημόσιο λόγο, αφήνοντας έξω τα καθημερινά εφικτά.
5. Όλα τα παραπάνω, συνεπικουρούμενα από τον «πρωθυπουργοκεντρισμό» και την κομματική πειθαρχία, είχαν ως αποτέλεσμα οι βουλευτές, και ευρύτερα τα πολιτικά στελέχη, να έχουν ελλιπή γνώση αυτών που διαμείβονται και ανεπαρκή εθνικά συμμετοχή.
Πόσοι διάβασαν τον Εφαρμοστικό;
Πόσοι ανέλυσαν σε ποια εθνική και κοινωνική κατάσταση μάς οδηγεί το ΠΑΣΟΚ;
Πόσοι φώναξαν ότι η πατρίδα θα περάσει σαν ομόλογο στα χέρια κάθε τυχάρπαστου, επίβουλου ή μη;
Ποιος στη Βουλή επικέντρωσε στην ΟΥΣΙΑ, δηλαδή να σχολιάσει τα άρθρα και τις επιπτώσεις τους ;
6. Η αντίθετη άποψη, ότι οι βουλευτές έχουν πλήρη επίγνωση, καθιστά τη στάση τους ακόμα πιο ελέγξιμη. Διότι επαναφέρει σε ισχύ το ιστορικό ερώτημα του Κίτσου Τεγόπουλου :
Είναι συνένοχοι ή βλάκες;
7. Σίγουρα έχουν επίγνωση του χάσματος αντιπροσώπευσης. Το πολιτικό προσωπικό, σε μεγάλο ποσοστό, έχει μικρή σχέση με την καθημερινότητα του μέσου πολίτη και τον εκπροσωπεί ψευδεπίγραφα.
Αλλά φτάνει στο σημείο και να τον προσβάλει όταν καταδικάζει «μετά βδελυγμίας» τις σίγουρα όχι θεμιτές πλην πηγαίας αγανάκτησης εκδηλώσεις.
Διότι η οργή διαπερνάει οριζόντια την κοινωνία, ψηφοφόρους όλων τις πολιτικών παρατάξεων.
Δεν διέλαθε της προσοχής σας το εξαιρετικό σχόλιο τακτικού συν- σχολιαστή μας (υποστηρικτή της ΝΔ, αν δεν κάνω λάθος): «…Όταν η Αξιωματική Αντιπολίτευση αντί να προτείνει στους πολίτες ένα συνολικό πολιτικό κατηγορητήριο για τα καθεστωτικά αίσχη που γίνονται στη χώρα, έχει κατακερματίσει την πολιτική πρότασή της σε τόσα κομματάκια όσα και τα άρθρα των νομοσχεδίων, ώστε κινδυνεύει να βρεθεί χωρίς αυτοτελή πολιτική πλατφόρμα, και όταν συμπράττει εν πολλοίς και χαϊδεύει με μισόλογα τους διεκπεραιωτές της καταστροφής της χώρας, ας μην απορούμε για τις αντιδράσεις των πολιτών».
8. Όλα στις κοινωνίες καθορίζονται από την ισχύ και τη συγκυρία. Οι μεσοαστοί κολακεύτηκαν νομίζοντας ότι με τη χρήση Σλάβων οικιακών βοηθών έγιναν «ανώτερη» τάξη. Αλλά σήμερα, που δεν μπορούν να πληρώσουν όχι υπηρέτρια αλλά ούτε το ρεύμα, θα πρέπει να θυμηθούν ότι το αστικό καθεστώς στο οποίο ομνύουν δεν επικράτησε πετώντας σερπαντίνες.
Πολιτική κυριαρχία τής, ουσιαστικά ανύπαρκτης, εργατικής τάξης είναι απευκταία ουτοπία. Η κοινωνική διαπάλη σήμερα έχει ξανά απέναντι ένα «ancient regime», τους πραγματικούς και επίδοξους φεουδάρχες σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο.
9. Από το Σύνταγμα και τις πλατείες θα προκύψει η νέα συνειδητοποίηση μεγάλου τμήματος της κοινωνίας. Καλή ή κακή, άγνωστο. Όποιος την επηρεάσει και την καθορίσει θα είναι ο κυρίαρχος αύριο.
Όπως ο Ανδρεϊσμός και η Αριστερά καθόρισαν την κοινή συνείδηση μετά τη Μεταπολίτευση, απόκτησαν την ιδεολογική ηγεμονία και διατηρούν την πολιτική ηγεμονία μέχρι σήμερα.
10. Ο «οικονομισμός», τα αιτήματα μόνο «δι’ εαυτόν», αφάνισε την υπεράσπιση του συλλογικού «εγώ». Το μίσος για τη χούντα με τον στρουθοκαμηλισμό που προκάλεσε στα εθνικά θέματα, όπως το Κυπριακό, εξάλειψε το εθνικό στοιχείο από το δημόσιο λόγο.
Μια α-εθνική εκπαίδευση αποτελείωσε το κακό.
Και σήμερα που διακυβεύεται η εθνική ύπαρξη οι νέοι δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η Ελλάδα αλώνεται.
Αντιλαμβάνονται μόνο συνέπειες στο σαρκίο.
Όμως όταν μαθαίνουν σχετικά, λένε «αύριο θα κατεβάσουμε τον Εφαρμοστικό να τον μελετήσουμε, δεν είχαμε ιδέα».
Την τραγική αλήθεια της εθνικής υποδούλωσης, κρίσιμο βέβαια πολιτικά να εκφερθεί, δεν την έχει ξεστομίσει κανένας.
Μόνο ο Γιουνκερ, επικεφαλής των μελλοντικών γκαουλάιτερ.
Όποιος βγει και την πει ανοιχτά θα είναι ο ηγέτης που θα ακολουθήσει το πλήθος.
Όταν φεύγαμε, καμιά πενηνταριά, οι μισοί τουρκόφατσες, έκαναν μικρή πορεία φωνάζοντας «Free Gaza!»
Free Greece!
Προφήτης
Τραυματισμένος διαδηλωτής μιλάει στα ΜΑΤ
http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2011/07/07/traumatias-milaei-sta-mat/
Τραυματισμένος διαδηλωτής, διασώστης σε ελικόπτερο του πολεμικού ναυτικού, πατέρας 3 παιδιών και με άνεργη γυναίκα, απευθύνεται στους “συναδέλφους” του. Ο άνθρωπος αυτός έχει ένα πόδι σπασμένο από πέτρα ματατζή, την οποία δέχτηκε την ώρα που μετέφερε διαδηλωτή με κρίση σπασμών.
Σύντομος σύνδεσμος δημοσίευσης http://wp.me/pPn6Y-9tw
Τραυματισμένος διαδηλωτής, διασώστης σε ελικόπτερο του πολεμικού ναυτικού, πατέρας 3 παιδιών και με άνεργη γυναίκα, απευθύνεται στους “συναδέλφους” του. Ο άνθρωπος αυτός έχει ένα πόδι σπασμένο από πέτρα ματατζή, την οποία δέχτηκε την ώρα που μετέφερε διαδηλωτή με κρίση σπασμών.
Σύντομος σύνδεσμος δημοσίευσης http://wp.me/pPn6Y-9tw
Τα κυβερνητικά ψεύδη και η αλήθεια για το Μεσοπρόθεσμο - Άρθρο του κ. Δημήτρη Τσοβόλα, Δικηγόρου, τέως υπουργού Οικονομικών
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/2011/07/blog-post_9568.html
Ο Πρωθυπουργός , κατ’ επανάληψη έχει ισχυριστεί σε δραματικούς τόνους, ότι ως μεσσίας απέτρεψε το 2010 με το μνημόνιο Ι την χρεωκοπία της χώρας μας. Επίσης, ισχυρίστηκε ότι με τα μέτρα που πάρθηκαν μέχρι τώρα, αλλά και με τα μέτρα του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος 2012 – 2015 θα εξέλθει η χώρα από τα αδιέξοδα, θα επανέλθει για δανεισμό στις αγορές και θα υπάρξει ανάπτυξη. Ακόμη για να τρομοκρατήσει τους πολίτες, να δικαιολογήσει τα άδικα υπερβολικά βάρη που φορτώνει στις μικρομεσαίες εισοδηματικές τάξεις και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, υποστήριξε, ότι αν δεν ψηφισθεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και ο εφαρμοστικός του νόμος, τον Ιούλιο δεν θα μπορεί το Δημόσιο να πληρώσει μισθούς και συντάξεις.
Όλα, όμως, τα ανωτέρω υποστηριζόμενα από τον Πρωθυπουργό και τους αρμόδιους Υπουργούς είναι εν γνώσει τους αναληθή και έχουν ως μοναδικό αποτέλεσμα να ωφελήσουν τους τοκογλύφους δανειστές, να βλάψουν τους μικρομεσαίους με τις αυξήσεις των φόρων και τις περικοπές μισθών και συντάξεων, αλλά και να μειώσουν τη δημόσια περιουσία προς όφελος των οικονομικά ισχυρών.
Είναι εν γνώσει τους αναληθή, γιατί από το περιεχόμενο των δύο ανωτέρω σχετικών νομοσχεδίων που ψήφισαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και κάποιοι άλλοι, προκύπτουν τα τελείως αντίθετα.
Ψεύτικα στοιχεία
Ειδικότερα το σχέδιο νόμου «Μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής 2012 – 2015» (σελ. 11) με τίτλο «Εξέλιξη χρέους γενικής κυβέρνησης» αναγράφει ότι με τις φορολογικές και τις άλλες περικοπές μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών κ.λ.π., αλλά και με τις αποκρατικοποιήσεις των πενήντα δισεκατομμυρίων ευρώ, το χρέος της γενικής κυβέρνησης θα ανέλθει στις 31.12.2015 στα 351,3 δισεκατομμύρια ευρώ και ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 139,5 %, έναντι 298,7 δισεκατομμύρια ευρώ, που ήταν στις 31.12.2009, που αντιστοιχούσε στο 127,1 % του ΑΕΠ.
Επίσης, στον ίδιο πίνακα της εξέλιξης του χρέους της Γενικής Κυβέρνησης αναγράφεται ότι στις 31.12.2010, παρά τα σκληρά αντιλαϊκά, αντιαναπτυξιακά και δυσβάστακτα μέτρα που εφαρμόστηκαν, το χρέος αυξήθηκε (σε σχέση με το 2009) στα 328,587 δισεκατομ. ευρώ και το 2011 εκτιμάται ότι θα αυξηθεί και θα ανέλθει στα 352,4 δισεκατ. ευρώ και ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 155,5 %.
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι ακόμη και αν αποδώσουν – που δεν θα αποδώσουν - τα φορολογικά μέτρα και οι εκποιήσεις, τα αναμενόμενα από αυτήν έσοδα και αν περικοπούν οι δαπάνες που ισχυρίζεται η Κυβέρνηση, στο τέλος του 2015 το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης θα είναι κατά πενήντα δύο περίπου δισεκατομμύρια ευρώ μεγαλύτερο από αυτό που ήταν στο τέλος του 2009, που ο Πρωθυπουργός μας είπε ότι μας έσωσε από την χρεωκοπία πέρυσι και ότι δήθεν γι’ αυτό προσέφυγε στην τρόικα και δέχτηκε τους καταστροφικούς για την οικονομία και τους πολίτες όρους του μνημονίου, που ταυτόχρονα περιόρισαν σημαντικά την εθνική κυριαρχία, αλλά και έπληξαν την εθνική αξιοπρέπεια.
Η εξέλιξη των στόχων
Επίσης, στο ανωτέρω νομοσχέδιο – νόμο (σελίδα 10) αναγράφεται η εξέλιξη των τόκων που κατέβαλε και θα καταβάλει η χώρα μας από το έτος 2009 μέχρι το έτος 2015, για την εξυπηρέτηση του ανωτέρω χρέους. Οι τόκοι, λοιπόν, ενώ το 2009 ανέρχονταν στα 12,3 δισ. ευρώ, το 2015 προβλέπεται ότι θα ανέλθουν στα 23,4 δισ. ευρώ.
Δηλαδή θα εισπράξουν οι δανειστές μας σχεδόν το διπλάσιο ποσό, με τις «σωτήριες» ρυθμίσεις, που κάνει η «πατριωτική» Κυβέρνηση. Από τον ίδιο πίνακα προκύπτει ότι όσα έσοδα θα εισπράξει το Κράτος από την υπερφορολόγηση των πολιτών και όσες δαπάνες θα εξοικονομήσει από τις περικοπές μισθών και συντάξεων, αλλά και από ένα μεγάλο τμήμα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, θα διατεθούν μόνο για την καταβολή των τόκων στους δανειστές. Άρα τα μέτρα που λαμβάνονται είναι για να εξυπηρετηθούν οι τοκογλύφοι δανειστές μας και όχι για να σωθεί η χώρα και ο λαός.
Δηλαδή θα εισπράξουν οι δανειστές μας σχεδόν το διπλάσιο ποσό, με τις «σωτήριες» ρυθμίσεις, που κάνει η «πατριωτική» Κυβέρνηση. Από τον ίδιο πίνακα προκύπτει ότι όσα έσοδα θα εισπράξει το Κράτος από την υπερφορολόγηση των πολιτών και όσες δαπάνες θα εξοικονομήσει από τις περικοπές μισθών και συντάξεων, αλλά και από ένα μεγάλο τμήμα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, θα διατεθούν μόνο για την καταβολή των τόκων στους δανειστές. Άρα τα μέτρα που λαμβάνονται είναι για να εξυπηρετηθούν οι τοκογλύφοι δανειστές μας και όχι για να σωθεί η χώρα και ο λαός.
Όσον αφορά το «εκβιαστικό – τρομοκρατικό» κυβερνητικό σύνθημα ότι αν δεν ψηφίζονταν οι δύο ανωτέρω νόμοι, δεν θα μπορούσε το Κράτος να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και αυτό είναι, εν γνώσει των κυβερνώντων, ψευδές. Γιατί στη σελίδα 10 του σχετικού σχεδίου νόμου που σήμερα είναι νόμος, αναγράφεται ότι η δαπάνη για μισθούς και συντάξεις το τρέχον έτος ανέρχεται στα 21,6 δισεκ. ευρώ (το 2015 εκτιμάται ότι θα ανέλθει στα 20,4 δισ. ευρώ), ενώ τα καθαρά έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού εκτιμάται ότι θα ανέλθουν το τρέχον έτος στα 54,6 δισ. ευρώ (το 2015 εκτιμάται ότι ανέλθουν στα 61,2 δισ. ευρώ).
Από αυτά δε τα έσοδα, το τρέχον έτος, θα προέλθουν κατά 51 δισ. ευρώ από τους άμεσους και έμμεσους φόρους (το 2015 εκτιμάται ότι θα προέλθουν κατά 60 δισ. ευρώ από τους άμεσους και έμμεσους φόρους). Από τα ανωτέρω στοιχεία που αναγράφονται στον ψηφισθέντα πλέον νόμο του μεσοπρόθεσμου πλαισίου 2011 – 2015, αποδεικνύεται ότι οι μισθοί και οι συντάξεις, οι δαπάνες για κοινωνική ασφάλιση και περίθαλψη, οι λειτουργικές δαπάνες κ.λ.π. υπερκαλύπτονται από τα φορολογικά μας έσοδα και όχι από τα δάνεια της τρόικας, όπως εν γνώσει της αναληθώς ισχυρίστηκε η Κυβέρνηση για να περάσει αυτά τα δυσβάστακτα και ανθελληνικά μέτρα που περιλαμβάνονται στα ανωτέρω δύο νομοθετήματα.
Τι θα ισχυρισθούν
Εκτός αν ισχυριστούν ο Πρωθυπουργός και οι άλλοι κυβερνητικοί παράγοντες ότι δεν γνώριζαν το περιεχόμενο των νομοσχεδίων που υπόγραψαν και ψήφισαν, πράγμα που δεν θέλω να πιστέψω.
Επειδή, όμως, ο Πρωθυπουργός και κάποιοι από τους Υπουργούς γνώριζαν το περιεχόμενο του μεσοπρόθεσμου πλαισίου, αυτά που διέδιδαν και ισχυρίζονταν πριν ψηφισθούν τα νομοσχέδια αυτά, για να ψηφισθούν, ήταν εν γνώσει τους αναληθή και είχαν ως μοναδικό σκοπό να παραπλανήσουν και εκφοβίσουν τους πολίτες (και όχι μόνο) για να περάσουν αυτή την αδιέξοδη και καταστροφική για την Ελλάδα, την κοινωνία και τα εθνικά μας συμφέροντα οικονομική πολιτική, αφού οδηγεί σε πραγματική χρεωκοπία τη χώρα και την πλειοψηφία των πολιτών, όπως προκύπτει από τα ανωτέρω αναφερόμενα στοιχεία.
Αλήθεια αν η χώρα το 2009, που ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση, «σώθηκε» από την χρεωκοπία επειδή το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης ανέρχονταν στο 127 % του ΑΕΠ, το 2015 που προβλέπει η ίδια Κυβέρνηση (παρότι οι εκτιμήσεις της δεν είναι πραγματοποιήσιμες) ότι το χρέος αυτό θα ανέλθει στο 139,5 % στο ΑΕΠ, παρά τα σκληρά και δυσβάστακτα για τους πολίτες μέτρα που πήρε και θα πάρει, δεν θα είναι χρεωκοπημένη: Θα μπορέσει με τόσο χρέος το 2015 να βγει στις αγορές για ελεύθερο δανεισμό; Δεν αναφέρω βέβαια για τα προηγούμενα έτη 2012 – 2014, γιατί, όπως εκτιμά η Κυβέρνηση στο ίδιο μεσοπρόθεσμο πλαίσιο, το 2012 το χρέος αυτό θα ανέλθει στο 159,8 % του ΑΕΠ, το 2013 στο 157,7 % του ΑΕΠ και το 2014 στο 150,1 % του ΑΕΠ.
Εκβιασμοί και αναλήθειες
Θα πρέπει να αντιληφθεί η Κυβέρνηση ότι με αναλήθειες, με εκβιασμούς και με αυτή την κυβερνητική πολιτική δεν λύνονται, αντίθετα οξύνονται, τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα.
Σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία, σε περίοδο ύφεσης, η αύξηση των φόρων και η μείωση της αγοραστικής δύναμης των μικρομεσαίων εισοδημάτων, αυξάνει τη φοροδιαφυγή και την ανεργία, βαθαίνει την ύφεση και δεν πληρώνονται οι βεβαιωμένοι φόροι.
Η εμμονή της τρόικας και της Κυβέρνησης σε μια οικονομική πολιτική, δημοσιονομικής και μόνο πειθαρχίας και κοινωνικής αναλγησίας, χωρίς ισχυρή αναπτυξιακή διάσταση, θα οδηγήσει, όπως μέχρι σήμερα σε ανεξέλεγκτες κοινωνικές εκρήξεις, σε αποδιάλυση της πραγματικής οικονομίας, σε αύξηση του δημόσιου χρέους και σε σημαντική αύξηση της ανεργίας, που αποτελεί τη μεγαλύτερη κοινωνική αδικία. Αυτή η πολιτική δεν είναι πατριωτική. Βλάπτει και δεν ωφελεί τα εθνικά συμφέροντά μας. Ωφελεί τις μεγάλες χώρες της Δύσης, τις δανείστριες Τράπεζες και γενικά τους αεριτζήδες του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Γι’ αυτό χρειάζεται μια άλλη, τελείως διαφορετική οικονομική πολιτική που να στοχεύει στην σταθεροποίηση της οικονομίας, μέσα από ανάπτυξη και κοινωνική προστασία. Μια άλλη οικονομική πολιτική που θα επιδιώκει τη μείωση των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους μέσα από αύξηση και βελτίωση της παραγωγής και της παραγωγικότητας, που θα επέλθει με επενδύσεις, που θα φέρουν θέσεις απασχόλησης και όχι μέσα από το ξεπούλημα των κερδοφόρων ΔΕΚΟ και της δημόσιας περιουσίας, ούτε μέσα από εξαθλίωση της πλειοψηφίας των πολιτών και τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους.
Αυτή, όμως, την άλλη οικονομική πολιτική δεν μπορούν να την εφαρμόσουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, γιατί είναι δέσμια της αδιέξοδης και κοινωνικά άδικης πολιτικής της ασυδοσίας της αγοράς και έχουν πολιτικές δεσμεύσεις από τη ντόπια και ξένη οικονομική και εκδοτική ελίτ, η οποία τους στηρίζει για την εναλλαγή στην κυβερνητική εξουσία.
"Γκαουλάιτερ" της Ε.Ε - Του Γ. Δελαστίκ -περιοδικό "Επίκαιρα"
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/07/blog-post_1770.html
Ομολογούμε ότι ούτε στους χειρότερους πολιτικούς εφιάλτες μας είχαμε φανταστεί ποτέ πως ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου θα οδηγούσε την Ελλάδα σε τέτοιο σημείο έσχατης εθνικής εξαθλίωσης, ώστε ο πρωθυπουργός του... Λουξεμβούργου -ναι, του Λουξεμβούργου!-Ζαν Κλοντ Πουνκέρ να ανακοινώνει στους υποτελείς Έλληνες μέσω του γερμανικού περιοδικού Focus ότι «η εθνική κυριαρχία των Ελλήνων θα περιοριστεί δραστικά»!
Πέραν των αβυσσαλέων πολιτικών διαφορών που χωρίζουν την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου με τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει πλέον γίνει και εθνικά κατάπτυστη. Συμπεριφέρεται ως κυβέρνηση συνεργατών των ξένων δυνάμεων κατοχής της πατρίδας μας, τη διοίκηση της οποίας παρέδωσε ανά υπουργείο σε «γκαουλάιτερ» της ΕΕ, κατ' αναλογία προς τους ναζί Γερμανούς διοικητές των κατακτημένων χωρών της Ευρώπης επί Χίτλερ, όταν τα ευρωπαϊκά κράτη μετατρέπονταν σε επαρχίες του Γ' Ράιχ.
Στην Ελλάδα, την οποία ο Γ. Παπανδρέου παρέδωσε σιδηροδέσμια στο Δ' Ράιχ, οι «γκαουλάιτερ» ονομάζονται κατ' ευφημισμόν «εμπειρογνώμονες» και, αντί για τη στολή των ναζί, φορούν τη στολή της ΕΕ...
Ο νούμερο δύο στην ιεραρχία του Ράιχ, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, πληροφόρησε άπασα την Ευρώπη, μέσω του επίσης γερμανικού περιοδικού Der Spiegel, ότι η Γερμανία έχει ήδη προετοιμαστεί για την «απίθανη» δήθεν περίπτωση της χρεοκοπίας της Ελλάδας.
Χρεοκόπησαν ήδη μία φορά τη χώρα μας οι Γερμανοί και καταδίκασαν το λαό μας στην πείνα κατά τη διάρκεια της ναζιστικής Κατοχής, και φαίνονται διατεθειμένοι να το επαναλάβουν και με τη νέα κατοχή, όπως όλα δείχνουν και οι ίδιοι μας ανακοινώνουν. Η στάση του Βερολίνου έχει, πάντως, εδραιώσει σε όλη την Ευρώπη, ακόμη και σε εκείνους που μας συμπαθούν, την αντίληψη ότι την Ελλάδα την περιμένει περίοδος φτώχειας, μιζέριας και πολιτικο-οικονομικής εξαθλίωσης.
«Προς νέα δίαιτα με ξερό ψωμί οι Έλληνες» ήταν, π.χ., ο χαρακτηριστικός τίτλος σχετικής ανάλυσης της γαλλικής εφημερίδας Liberation.
Η σταδιακή μετάλλαξη της κυβέρνησης Παπανδρέου σε «κατοχική» κυβέρνηση συνεργατών των ξένων οικονομικών δυναστών της πατρίδας μας αλλάζει και τον τρόπο δράσης της κυβέρνησης αυτής. Αυτό έχει γίνει σαφέστατο το τελευταίο διάστημα και ιδίως την περασμένη εβδομάδα, όταν η κυβέρνηση, μέσω της αστυνομίας, μετέτρεψε σε θάλαμο χημικών αερίων την Πλατεία Συντάγματος και τους γύρω χώρους, επιδιώκοντας να απομακρύνει οριστικά τους εκατοντάδες χιλιάδες «Αγανακτισμένους» που περνούν από εκεί.
Όπως και κατά τη διάρκεια του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς, στη περίοδο της Αμερικανοκρατίας, ο κρατικός μηχανισμός της ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή και το ακροδεξιό παρακράτος των ελληνικών και ξένων μυστικών υπηρεσιών ήταν αναπόσπαστα συνδεδεμένα μέχρι τη δραματική κορύφωση της δολοφονίας του αριστερού βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, έτσι και σήμερα αναδύεαι η αποκρουστική σύμφυση του κράτους και του παρακράτους του ΠΑΣΟΚ.
Η δράση ορδών προβοκατόρων συνεργατών των υπηρεσιών ασφαλείας και η εγκληματική δράση των αστυνομικών δυνάμεων καταστολής οι οποίες την περασμένη έβδομαδα ξυλοκοπούσαν ακόμη και ανθρώπους που... έτρωγαν στο Μοναστηράκι (!) για να φοβίσουν και να καθυποτάξουν τον ελληνικό λαό, χαρακτηρίζουν ανέκαθεν τη δράση κυβερνήσεων που στερούνται λαϊκής πλειοψηφίας και πρέπει φέρουν δια της βίας σε πέρας την αποστολή που έχουν αναλάβει υλοποιόντας την αντίστοιχη πολιτική.
Η προσφυγή της κυβέρνησης Παπανδρέου στην ενεργοποίηση του παρακράτους του ΠΑΣΟΚ δεν υποδηλώνει, πάντως, μόνο την αδυναμία της να εφαρμόσει την πολιτική που έχει συμφωνήσει με τους Γερμανούς επικυρίαρχους με δημοκρατικές ή δημοκρατικοφανείς διαδικασίες.
Υπογραμμίζει, πάνω απ' όλα, την αποφασιστικότητα της να παραμείνει στην εξουσία με όλα τα μέσα, μη διστάζοντας ακόμη καί να αιματοκυλίσει τη χώρα, αν το κρίνει σκόπιμο.
Η δουλοφροσύνη του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης του δεν έχει πλέον όρια. Το Μέγαρο Μαξίμου σπεύδει οικειοθελώς να εκπληρώσει τις απαιτήσεις οποιασδήποτε χώρας ζητήσει κάτι από την Αθήνα!
Έφτασε έτσι στο σημείο ο Γ. Παπανδρέου να απαγορεύσει τον απόπλου από ελληνικά λιμάνια οποιουδήποτε πλοίου μεταφέρει... ανθρωπιστική βοήθεια προς τους Παλαιστίνιους της Λωρίδας της Γάζας!
Γνωρίζοντας τους ιστορικούς δεσμούς του ΠΑΣΟΚ, από την εποχή του ΠΑΚ ακόμη, με τους Παλαιστίνιους, είναι πραγματικά εξωφρενικό και τραγικό μαζί να βλέπει η υφήλιος το γιο του Ανδρέα Παπανδρέου να στρέφεται εναντίον της παλαιστινιακής αντίστασης, υπακούοντας στις εντολές του Ισραήλ!
Τι να πει κανείς γι' αυτό τον πλήρη πολιτικό εκφυλισμό του πρωθυπουργού...
Με απύθμενο πολιτικό θράσος, η κυβέρνηση Παπανδρέου θέλησε να βγάλει και... λεφτά (!) από αυτή τη στάση της: Προσφέρθηκε να μεταφέρει η ίδια μέσω της «νόμιμης οδού» την ανθρωπιστική βοήθεια. Αυτό, σε απλά ελληνικά, σημαίνει να κατακλέψουντην ανθρωπιστική βοήθεια τα κυβερνητικά λαμόγια του ΠΑΣΟΚ και ό,τι μείνει να το δώσουν για να το ξεκοκαλίσουν οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι απατεώνες δοσίλογοι της κυβέρνησης Κουίσλινγκ του Μαχμοΰντ Αμπάς! Όμοιος ομοίω αεί πελάζει...
Διακινούνται και πάλι διαρκώς σενάρια ότι δήθεν ο Γ. Παπανδρέου «δεν αντέχει αυτή την πίεση», ότι «η κυβέρνηση θα καταρρεύσει σε δυο τρεις μήνες», ότι ο πρωθυπουργός «σχεδιάζει δραπέτευση μέσω εκλογών», ότι «το Σεπτέμβριο θα έχουμε εκλογές» και πολλά άλλα παρόμοια.
Δεν συμμεριζόμαστε αυτές τις απόψεις. Πιστεύουμε ότι αντανακλούν πολύ περισσότερο ευσεβείς πόθους εύκολης και άκοπης απαλλαγής από την πιο αντιλαϊκή και ίσως πιο μισητή κυβέρνηση που γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος, παρά αντικειμενική ανάλυση της πραγματικότητας.
Η γνώμη μας είναι ότι σε καμιά απολύτως περίπτωση ο Γ. Παπανδρέου δεν θα φύγει μόνος του από την εξουσία. Μόνο αν διαπιστώσει ότι βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη η διαδικασία ανατροπής και απομάκρυνσης του από την πρωθυπουργία ενδέχεται να εμφανιστεί ότι παίρνει αυτός την «πρωτοβουλία» να φύγει. Το έχει δει από τα μέσα αυτό το έργο, γιατί και αυτός ακριβώς έτσι τοποθετήθηκε από «εξωθεσμικούς» παράγοντες στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αντικαθιστώντας τον Κώστα Σημίτη, και μόνο έκ των υστέρων κλήθηκαν τυπικά τα μέλη του κυβερνώντος κόμματος να επικυρώσουν την ήδη διαμορφωμένη κατάσταση.
Ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση του δεν έχουν, φυσικά, καμιά λαϊκή υποστήριξη πλέον. Δεν πρόκειται, όμως να πέσουν εύκολα, γιατί έχουν πολύ ισχυρά στηρίγματα - τους ξένους επικυρίαρχους της ΕΕ και των Η Π Α, στους οποίους θα ξεπουλήσουν τη χώρα, όπως και τμήμα του ελληνικού κεφαλαίου, που επίσης προσδοκά μερίδιο από τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου.
Οι Ευρωπαίοι είναι αδύνατον να βρουν άλλη ελληνική κυβέρνηση εκτός από αυτή του Παπανδρέου, που θα είναι πρόθυμη να ξεπουλήσει αστραπιαία όλη τη δημόσια περιουσία σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές, χωρίς να ντρέπεται για τις δίκες επί εσχάτη οικονομική προδοσία που ίσως ακολουθήσουν εναντίον των υπουργών της - όσων δεν προλάβουν να δραπετεύσουν στο εξωτερικό.
Δεν υπάρχει άλλος Έλληνας που να μπορεί να τοποθετηθεί στη θέση του πρωθυπουργού και να δέχεται να φέρει τους «γκαουλάιτερ» των Γερμανών για να διοικούν τα ελληνικά υπουργεία και να πουλάνε την ελληνική γη σε επιχειρηματίες από τη Γερμανία και τη Γαλλία ή σε ανδρείκελα τους, όπως και σε Αμερικανούς, Ισραηλινούς ή και.. Τούρκους!
Με νύχια και με δόντια θα κρατήσουν στην εξουσία τον Γ. Παπανδρέου οι ξένοι δυνάστες της πατρίδας μας. Ουδέποτε στην Ιστορία, άλλωστε, έφυγε μια κατοχική κυβέρνηση επειδή... βαρέθηκαν οι κατακτητές! Όποιος έχει τέτοιες αυταπάτες είναι βαθιά νυχτωμένος...
Πέραν των αβυσσαλέων πολιτικών διαφορών που χωρίζουν την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου με τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει πλέον γίνει και εθνικά κατάπτυστη. Συμπεριφέρεται ως κυβέρνηση συνεργατών των ξένων δυνάμεων κατοχής της πατρίδας μας, τη διοίκηση της οποίας παρέδωσε ανά υπουργείο σε «γκαουλάιτερ» της ΕΕ, κατ' αναλογία προς τους ναζί Γερμανούς διοικητές των κατακτημένων χωρών της Ευρώπης επί Χίτλερ, όταν τα ευρωπαϊκά κράτη μετατρέπονταν σε επαρχίες του Γ' Ράιχ.
Στην Ελλάδα, την οποία ο Γ. Παπανδρέου παρέδωσε σιδηροδέσμια στο Δ' Ράιχ, οι «γκαουλάιτερ» ονομάζονται κατ' ευφημισμόν «εμπειρογνώμονες» και, αντί για τη στολή των ναζί, φορούν τη στολή της ΕΕ...
«Δίαιτα με ξερό ψωμί»
Η δουλοφροσύνη του πρωθυπουργού δεν εξασφαλίζει, φυσικά, και την εύνοια των κατακτητών.Ο νούμερο δύο στην ιεραρχία του Ράιχ, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, πληροφόρησε άπασα την Ευρώπη, μέσω του επίσης γερμανικού περιοδικού Der Spiegel, ότι η Γερμανία έχει ήδη προετοιμαστεί για την «απίθανη» δήθεν περίπτωση της χρεοκοπίας της Ελλάδας.
Χρεοκόπησαν ήδη μία φορά τη χώρα μας οι Γερμανοί και καταδίκασαν το λαό μας στην πείνα κατά τη διάρκεια της ναζιστικής Κατοχής, και φαίνονται διατεθειμένοι να το επαναλάβουν και με τη νέα κατοχή, όπως όλα δείχνουν και οι ίδιοι μας ανακοινώνουν. Η στάση του Βερολίνου έχει, πάντως, εδραιώσει σε όλη την Ευρώπη, ακόμη και σε εκείνους που μας συμπαθούν, την αντίληψη ότι την Ελλάδα την περιμένει περίοδος φτώχειας, μιζέριας και πολιτικο-οικονομικής εξαθλίωσης.
«Προς νέα δίαιτα με ξερό ψωμί οι Έλληνες» ήταν, π.χ., ο χαρακτηριστικός τίτλος σχετικής ανάλυσης της γαλλικής εφημερίδας Liberation.
Κράτος και παρακράτος
Η σταδιακή μετάλλαξη της κυβέρνησης Παπανδρέου σε «κατοχική» κυβέρνηση συνεργατών των ξένων οικονομικών δυναστών της πατρίδας μας αλλάζει και τον τρόπο δράσης της κυβέρνησης αυτής. Αυτό έχει γίνει σαφέστατο το τελευταίο διάστημα και ιδίως την περασμένη εβδομάδα, όταν η κυβέρνηση, μέσω της αστυνομίας, μετέτρεψε σε θάλαμο χημικών αερίων την Πλατεία Συντάγματος και τους γύρω χώρους, επιδιώκοντας να απομακρύνει οριστικά τους εκατοντάδες χιλιάδες «Αγανακτισμένους» που περνούν από εκεί.
Όπως και κατά τη διάρκεια του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς, στη περίοδο της Αμερικανοκρατίας, ο κρατικός μηχανισμός της ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή και το ακροδεξιό παρακράτος των ελληνικών και ξένων μυστικών υπηρεσιών ήταν αναπόσπαστα συνδεδεμένα μέχρι τη δραματική κορύφωση της δολοφονίας του αριστερού βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, έτσι και σήμερα αναδύεαι η αποκρουστική σύμφυση του κράτους και του παρακράτους του ΠΑΣΟΚ.
Η δράση ορδών προβοκατόρων συνεργατών των υπηρεσιών ασφαλείας και η εγκληματική δράση των αστυνομικών δυνάμεων καταστολής οι οποίες την περασμένη έβδομαδα ξυλοκοπούσαν ακόμη και ανθρώπους που... έτρωγαν στο Μοναστηράκι (!) για να φοβίσουν και να καθυποτάξουν τον ελληνικό λαό, χαρακτηρίζουν ανέκαθεν τη δράση κυβερνήσεων που στερούνται λαϊκής πλειοψηφίας και πρέπει φέρουν δια της βίας σε πέρας την αποστολή που έχουν αναλάβει υλοποιόντας την αντίστοιχη πολιτική.
Η προσφυγή της κυβέρνησης Παπανδρέου στην ενεργοποίηση του παρακράτους του ΠΑΣΟΚ δεν υποδηλώνει, πάντως, μόνο την αδυναμία της να εφαρμόσει την πολιτική που έχει συμφωνήσει με τους Γερμανούς επικυρίαρχους με δημοκρατικές ή δημοκρατικοφανείς διαδικασίες.
Υπογραμμίζει, πάνω απ' όλα, την αποφασιστικότητα της να παραμείνει στην εξουσία με όλα τα μέσα, μη διστάζοντας ακόμη καί να αιματοκυλίσει τη χώρα, αν το κρίνει σκόπιμο.
Δούλοι μέχρι και του... Ισραήλ!
Η δουλοφροσύνη του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης του δεν έχει πλέον όρια. Το Μέγαρο Μαξίμου σπεύδει οικειοθελώς να εκπληρώσει τις απαιτήσεις οποιασδήποτε χώρας ζητήσει κάτι από την Αθήνα!
Έφτασε έτσι στο σημείο ο Γ. Παπανδρέου να απαγορεύσει τον απόπλου από ελληνικά λιμάνια οποιουδήποτε πλοίου μεταφέρει... ανθρωπιστική βοήθεια προς τους Παλαιστίνιους της Λωρίδας της Γάζας!
Γνωρίζοντας τους ιστορικούς δεσμούς του ΠΑΣΟΚ, από την εποχή του ΠΑΚ ακόμη, με τους Παλαιστίνιους, είναι πραγματικά εξωφρενικό και τραγικό μαζί να βλέπει η υφήλιος το γιο του Ανδρέα Παπανδρέου να στρέφεται εναντίον της παλαιστινιακής αντίστασης, υπακούοντας στις εντολές του Ισραήλ!
Τι να πει κανείς γι' αυτό τον πλήρη πολιτικό εκφυλισμό του πρωθυπουργού...
Με απύθμενο πολιτικό θράσος, η κυβέρνηση Παπανδρέου θέλησε να βγάλει και... λεφτά (!) από αυτή τη στάση της: Προσφέρθηκε να μεταφέρει η ίδια μέσω της «νόμιμης οδού» την ανθρωπιστική βοήθεια. Αυτό, σε απλά ελληνικά, σημαίνει να κατακλέψουντην ανθρωπιστική βοήθεια τα κυβερνητικά λαμόγια του ΠΑΣΟΚ και ό,τι μείνει να το δώσουν για να το ξεκοκαλίσουν οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι απατεώνες δοσίλογοι της κυβέρνησης Κουίσλινγκ του Μαχμοΰντ Αμπάς! Όμοιος ομοίω αεί πελάζει...
Δεν πέφτουν εύκολα
Διακινούνται και πάλι διαρκώς σενάρια ότι δήθεν ο Γ. Παπανδρέου «δεν αντέχει αυτή την πίεση», ότι «η κυβέρνηση θα καταρρεύσει σε δυο τρεις μήνες», ότι ο πρωθυπουργός «σχεδιάζει δραπέτευση μέσω εκλογών», ότι «το Σεπτέμβριο θα έχουμε εκλογές» και πολλά άλλα παρόμοια.
Δεν συμμεριζόμαστε αυτές τις απόψεις. Πιστεύουμε ότι αντανακλούν πολύ περισσότερο ευσεβείς πόθους εύκολης και άκοπης απαλλαγής από την πιο αντιλαϊκή και ίσως πιο μισητή κυβέρνηση που γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος, παρά αντικειμενική ανάλυση της πραγματικότητας.
Η γνώμη μας είναι ότι σε καμιά απολύτως περίπτωση ο Γ. Παπανδρέου δεν θα φύγει μόνος του από την εξουσία. Μόνο αν διαπιστώσει ότι βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη η διαδικασία ανατροπής και απομάκρυνσης του από την πρωθυπουργία ενδέχεται να εμφανιστεί ότι παίρνει αυτός την «πρωτοβουλία» να φύγει. Το έχει δει από τα μέσα αυτό το έργο, γιατί και αυτός ακριβώς έτσι τοποθετήθηκε από «εξωθεσμικούς» παράγοντες στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αντικαθιστώντας τον Κώστα Σημίτη, και μόνο έκ των υστέρων κλήθηκαν τυπικά τα μέλη του κυβερνώντος κόμματος να επικυρώσουν την ήδη διαμορφωμένη κατάσταση.
Ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση του δεν έχουν, φυσικά, καμιά λαϊκή υποστήριξη πλέον. Δεν πρόκειται, όμως να πέσουν εύκολα, γιατί έχουν πολύ ισχυρά στηρίγματα - τους ξένους επικυρίαρχους της ΕΕ και των Η Π Α, στους οποίους θα ξεπουλήσουν τη χώρα, όπως και τμήμα του ελληνικού κεφαλαίου, που επίσης προσδοκά μερίδιο από τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου.
Δεν βρίσκουν άλλον
Οι Ευρωπαίοι είναι αδύνατον να βρουν άλλη ελληνική κυβέρνηση εκτός από αυτή του Παπανδρέου, που θα είναι πρόθυμη να ξεπουλήσει αστραπιαία όλη τη δημόσια περιουσία σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές, χωρίς να ντρέπεται για τις δίκες επί εσχάτη οικονομική προδοσία που ίσως ακολουθήσουν εναντίον των υπουργών της - όσων δεν προλάβουν να δραπετεύσουν στο εξωτερικό.
Δεν υπάρχει άλλος Έλληνας που να μπορεί να τοποθετηθεί στη θέση του πρωθυπουργού και να δέχεται να φέρει τους «γκαουλάιτερ» των Γερμανών για να διοικούν τα ελληνικά υπουργεία και να πουλάνε την ελληνική γη σε επιχειρηματίες από τη Γερμανία και τη Γαλλία ή σε ανδρείκελα τους, όπως και σε Αμερικανούς, Ισραηλινούς ή και.. Τούρκους!
Με νύχια και με δόντια θα κρατήσουν στην εξουσία τον Γ. Παπανδρέου οι ξένοι δυνάστες της πατρίδας μας. Ουδέποτε στην Ιστορία, άλλωστε, έφυγε μια κατοχική κυβέρνηση επειδή... βαρέθηκαν οι κατακτητές! Όποιος έχει τέτοιες αυταπάτες είναι βαθιά νυχτωμένος...
Διαβάστε εδώ τις αποκαλύψεις του Ντέμη Νικολαΐδη στο "Κουτί της Πανδώρας"
http://www.sport-fm.gr/article/486778
Photo: Action Images Αποκαλύψεις συμπληρωματικές της κύριας (και ήδη γνωστής) καταγγελίας του Ντέμη Νικολαΐδη επεφύλασσε στο… άνοιγμά του το «Κουτί της Πανδώρας»!
Η εξιστόρηση από τον πρώην πρόεδρο της ΑΕΚ του τρόπου με τον οποίο (του μεταφέρθηκε από τον «παραγκάρχη» ότι) στήνονταν τα πρωταθλήματα 1996-2003 αποτέλεσε τον βασικό άξονα των λεγομένων του.
Γύρω του κινήθηκαν, ωστόσο, αγγλικές εταιρείες που ζητούσαν 2 εκατ., «ούφο» που αρνούνταν κρατικές χορηγίες και οπαδοί «θύματα» που χρησιμοποιούνταν για να παρέχουν προστασία.
Δείτε εδώ αναλυτικά την εξέλιξη της εκπομπής, όπως σας τη μετέφερε live το www.sport-fm.gr.
Δείτε αναλυτικά τα λεγόμενα του Ντέμη Νικολαΐδη στην εκπομπή του Κώστα Βαξεβάνη -η οποία μετατέθηκε μετά τα μεσάνυχτα, εξαιτίας της προτεραιότητας που κρίθηκε από την ΕΡΤ ότι έπρεπε να δοθεί στη συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου:
Για την αίσθηση που του αφήνει το θέμα των στημένων: «Είμαι τρομερά χαρούμενος με αυτές τις αποκαλύψεις που έγιναν για τα στημένα -αλλά και επιφυλακτικός. Θυμάμαι όταν μπήκαμε εμείς στην ΑΕΚ -σε μια ομάδα που αγαπούσαμε- πόσο ξένοι ήμασταν στο ποδόσφαιρο αυτό. Θυμάμαι ότι μας κατηγορούσε ο Τύπος ότι δεν είμαστε δυνατοί στο παρασκήνιο. Εμείς δεν θέλαμε τίποτα παραπάνω από τα αυτονόητα -ένα καθαρό ποδόσφαιρο, που θα μπορούν να πηγαίνουν οικογένειες για να το παρακολουθούν. Και αυτό που συμβαίνει τώρα, η προσπάθεια να καθαριστεί ο χώρος, είναι σαν όνειρο για εμάς».
Για την περιβόητη συνάντηση με τον πρωταγωνιστή της «παράγκας: «Θυμάμαι ένα περιστατικό το 2006 -όταν ήμουν πρόεδρος στην ΑΕΚ- σχετικά με έναν άνθρωπο πολύ διάσημο από την παράγκα Νο 1. Προσπαθούσα να αποφύγω τη συνάντηση που μου ζήτησε κάποια στιγμή, γιατί δεν ήξερα το λόγο. Το εκμυστηρεύτηκα σε γνωστό δικηγόρο και τελικά τον συνάντησα στο σπίτι του κοινού γνωστού τα μεσάνυχτα. Ήθελα να διαπιστώσω για ποιο λόγο ήθελε να με δει. Αν και όλα αυτά τα φανταζόμουν, σοκαρίστηκα.
Είχα έναν άνθρωπο μπροστά μου που έκανε βόλτες επί τρεις ώρες και μου εξιστορούσε πώς στηνόταν το πρωτάθλημα από το 1996 ως το 2003 -όταν δηλαδή έπαιζα εγώ. Ούτε ένα παιχνίδι δεν άφηναν. Άκουγα τον τύπο που εκπροσωπούσε ένα σύστημα που με έκλεβε! Μου έκλεβε όχι απλά χρήματα, τα συναισθήματά μου, τον κόσμο. Όλους. Και δεν μπορούσα να κάνω και τίποτα.
Μίλησα με δικηγόρο (σ.σ. Χάρη Οικονομόπουλο) και προσπαθήσαμε κάτι να κάνουμε. Ξεκινήσαμε και πήγαμε στην Αγγλία, επειδή δεν είχα εμπιστοσύνη στις ελληνικές αρχές -και λυπάμαι που το λέω αυτό. Βρήκαμε μια εταιρεία ερευνών, πληρώσαμε κάποια χρήματα και στη συνέχεια μας είπαν ότι για να συνεχίσουν, θα χρειαζόταν ένα ποσό από 700.000 έως 1,5 με 2 εκατ. ευρώ. Δυστυχώς δεν είχαμε αυτά τα χρήματα για να συνεχίσουμε».
Για τις κρατικές επιχορηγήσεις στο ποδόσφαιρο: «Εγώ και τότε ήμουν ενάντια στο να παίρνουμε χρήματα -ως ποδόσφαιρο- από το κράτος. Θυμάμαι που με κοιτούσαν σαν… ούφο όταν τους το έλεγα. Εμείς στην ΑΕΚ -αν και δεν είχαμε λεφτά- κρατικό χορηγό δεν βάλαμε ποτέ. Ήταν φιλοσοφία μας ότι χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου δεν έπρεπε να δίνονται για να λειτουργούν ανώνυμες εταιρείες.
Για τη νοοτροπία στο χώρο του ποδοσφαίρου: Είτε έχει δίκιο μια ομάδα μιας επαρχιακής πόλης, είτε έχει άδικο, βάζει μπροστά τον κόσμο για να πετύχει το σκοπό της. Βγαίνουν, δε, και οι πολιτικοί -χωρίς να τους ενδιαφέρει αν υπάρχει δίκιο ή άδικο- μόνο για να υποστηρίξουν την οποιαδήποτε ομάδα και να εξασφαλίσουν ψήφους. Μιλάμε για ένα τραγικό φαινόμενο».
Για τη σχέση ιδιοκτητών-οπαδών: «Οι οπαδοί είναι τα θύματα. Όχι ότι είναι άγιοι, αλλά είναι τα θύματα. Το σύστημα αφήνει ανθρώπους να γεννούν ελπίδες -με τον κόσμο να προσπαθεί μετά να τους προστατέψει. Στέλνουν κάποια άτομα να πάρουν την τάδε ομάδα σαν να είναι εργολαβία. Στο παρελθόν το έβλεπες. Δεν ξέρω τι γινότανε. Του έλεγαν “θα πάρεις 2-3 δημόσια έργα, αν πάρεις αυτή την ομάδα, να ηρεμήσουμε”; Δεν ξέρω… Κοροϊδεύουν τον κόσμο. Κάποια στιγμή καταλαβαίνουν ότι είναι λαμόγιο, φεύγει -μετά έρχεται ένα άλλο που πάλι καταλαβαίνουν ότι είναι λαμόγιο κι έτσι συνεχίζεται η κατάσταση».
Για το ποια είναι η λύση: «Ο πρωταρχικός στόχος είναι να εξολοθρευτεί η μαφία του ποδοσφαίρου που υπάρχει τα τελευταία 20 χρόνια. Το ποδόσφαιρο, όμως -έτσι όπως είναι στημένο αυτή τη στιγμή- δεν μπορεί να "καθαρίσει" μόνο του. Αυτή είναι η γνώμη μου. Θέλει την κρατική βοήθεια, θέλει την βοήθεια της UEFA -αλλά έτσι όπως είναι στημένο, δεν το πιστεύω (σ.σ. πως μπορεί να καθαρίσει)».
Το video που είχε κυκλοφορήσει πριν την εκπομπή και περιείχε την κύρια αποκάλυψη του Νικολαΐδη
Photo: Action Images Η εξιστόρηση από τον πρώην πρόεδρο της ΑΕΚ του τρόπου με τον οποίο (του μεταφέρθηκε από τον «παραγκάρχη» ότι) στήνονταν τα πρωταθλήματα 1996-2003 αποτέλεσε τον βασικό άξονα των λεγομένων του.
Γύρω του κινήθηκαν, ωστόσο, αγγλικές εταιρείες που ζητούσαν 2 εκατ., «ούφο» που αρνούνταν κρατικές χορηγίες και οπαδοί «θύματα» που χρησιμοποιούνταν για να παρέχουν προστασία.
Δείτε εδώ αναλυτικά την εξέλιξη της εκπομπής, όπως σας τη μετέφερε live το www.sport-fm.gr.
Δείτε αναλυτικά τα λεγόμενα του Ντέμη Νικολαΐδη στην εκπομπή του Κώστα Βαξεβάνη -η οποία μετατέθηκε μετά τα μεσάνυχτα, εξαιτίας της προτεραιότητας που κρίθηκε από την ΕΡΤ ότι έπρεπε να δοθεί στη συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου:
Για την αίσθηση που του αφήνει το θέμα των στημένων: «Είμαι τρομερά χαρούμενος με αυτές τις αποκαλύψεις που έγιναν για τα στημένα -αλλά και επιφυλακτικός. Θυμάμαι όταν μπήκαμε εμείς στην ΑΕΚ -σε μια ομάδα που αγαπούσαμε- πόσο ξένοι ήμασταν στο ποδόσφαιρο αυτό. Θυμάμαι ότι μας κατηγορούσε ο Τύπος ότι δεν είμαστε δυνατοί στο παρασκήνιο. Εμείς δεν θέλαμε τίποτα παραπάνω από τα αυτονόητα -ένα καθαρό ποδόσφαιρο, που θα μπορούν να πηγαίνουν οικογένειες για να το παρακολουθούν. Και αυτό που συμβαίνει τώρα, η προσπάθεια να καθαριστεί ο χώρος, είναι σαν όνειρο για εμάς».
Για την περιβόητη συνάντηση με τον πρωταγωνιστή της «παράγκας: «Θυμάμαι ένα περιστατικό το 2006 -όταν ήμουν πρόεδρος στην ΑΕΚ- σχετικά με έναν άνθρωπο πολύ διάσημο από την παράγκα Νο 1. Προσπαθούσα να αποφύγω τη συνάντηση που μου ζήτησε κάποια στιγμή, γιατί δεν ήξερα το λόγο. Το εκμυστηρεύτηκα σε γνωστό δικηγόρο και τελικά τον συνάντησα στο σπίτι του κοινού γνωστού τα μεσάνυχτα. Ήθελα να διαπιστώσω για ποιο λόγο ήθελε να με δει. Αν και όλα αυτά τα φανταζόμουν, σοκαρίστηκα.
Είχα έναν άνθρωπο μπροστά μου που έκανε βόλτες επί τρεις ώρες και μου εξιστορούσε πώς στηνόταν το πρωτάθλημα από το 1996 ως το 2003 -όταν δηλαδή έπαιζα εγώ. Ούτε ένα παιχνίδι δεν άφηναν. Άκουγα τον τύπο που εκπροσωπούσε ένα σύστημα που με έκλεβε! Μου έκλεβε όχι απλά χρήματα, τα συναισθήματά μου, τον κόσμο. Όλους. Και δεν μπορούσα να κάνω και τίποτα.
Μίλησα με δικηγόρο (σ.σ. Χάρη Οικονομόπουλο) και προσπαθήσαμε κάτι να κάνουμε. Ξεκινήσαμε και πήγαμε στην Αγγλία, επειδή δεν είχα εμπιστοσύνη στις ελληνικές αρχές -και λυπάμαι που το λέω αυτό. Βρήκαμε μια εταιρεία ερευνών, πληρώσαμε κάποια χρήματα και στη συνέχεια μας είπαν ότι για να συνεχίσουν, θα χρειαζόταν ένα ποσό από 700.000 έως 1,5 με 2 εκατ. ευρώ. Δυστυχώς δεν είχαμε αυτά τα χρήματα για να συνεχίσουμε».
Για τις κρατικές επιχορηγήσεις στο ποδόσφαιρο: «Εγώ και τότε ήμουν ενάντια στο να παίρνουμε χρήματα -ως ποδόσφαιρο- από το κράτος. Θυμάμαι που με κοιτούσαν σαν… ούφο όταν τους το έλεγα. Εμείς στην ΑΕΚ -αν και δεν είχαμε λεφτά- κρατικό χορηγό δεν βάλαμε ποτέ. Ήταν φιλοσοφία μας ότι χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου δεν έπρεπε να δίνονται για να λειτουργούν ανώνυμες εταιρείες.
Για τη νοοτροπία στο χώρο του ποδοσφαίρου: Είτε έχει δίκιο μια ομάδα μιας επαρχιακής πόλης, είτε έχει άδικο, βάζει μπροστά τον κόσμο για να πετύχει το σκοπό της. Βγαίνουν, δε, και οι πολιτικοί -χωρίς να τους ενδιαφέρει αν υπάρχει δίκιο ή άδικο- μόνο για να υποστηρίξουν την οποιαδήποτε ομάδα και να εξασφαλίσουν ψήφους. Μιλάμε για ένα τραγικό φαινόμενο».
Για τη σχέση ιδιοκτητών-οπαδών: «Οι οπαδοί είναι τα θύματα. Όχι ότι είναι άγιοι, αλλά είναι τα θύματα. Το σύστημα αφήνει ανθρώπους να γεννούν ελπίδες -με τον κόσμο να προσπαθεί μετά να τους προστατέψει. Στέλνουν κάποια άτομα να πάρουν την τάδε ομάδα σαν να είναι εργολαβία. Στο παρελθόν το έβλεπες. Δεν ξέρω τι γινότανε. Του έλεγαν “θα πάρεις 2-3 δημόσια έργα, αν πάρεις αυτή την ομάδα, να ηρεμήσουμε”; Δεν ξέρω… Κοροϊδεύουν τον κόσμο. Κάποια στιγμή καταλαβαίνουν ότι είναι λαμόγιο, φεύγει -μετά έρχεται ένα άλλο που πάλι καταλαβαίνουν ότι είναι λαμόγιο κι έτσι συνεχίζεται η κατάσταση».
Για το ποια είναι η λύση: «Ο πρωταρχικός στόχος είναι να εξολοθρευτεί η μαφία του ποδοσφαίρου που υπάρχει τα τελευταία 20 χρόνια. Το ποδόσφαιρο, όμως -έτσι όπως είναι στημένο αυτή τη στιγμή- δεν μπορεί να "καθαρίσει" μόνο του. Αυτή είναι η γνώμη μου. Θέλει την κρατική βοήθεια, θέλει την βοήθεια της UEFA -αλλά έτσι όπως είναι στημένο, δεν το πιστεύω (σ.σ. πως μπορεί να καθαρίσει)».
Το video που είχε κυκλοφορήσει πριν την εκπομπή και περιείχε την κύρια αποκάλυψη του Νικολαΐδη
7 Ιουλίου 2011: Επέτειος γέννησης του Νίκου Ξυλούρη
http://vathiprasino.blogspot.com/2011/07/blog-post_7934.html 
Γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1936 στα Ανώγεια της Κρήτης. Είναι 5 χρονών όταν οι κατακτητές Γερμανοί καίνε το χωριό του και μεταφέρουν τους κατοίκους του, πρόσφυγες στο Μυλοπόταμο.
Επιστρέφουν στ΄ Ανώγεια μετά την απελευθέρωση. Από πολύ μικρός δείχνει την κλίση του στο τραγούδι και στη λύρα. Στα δώδεκα ο πατέρας του τού αγοράζει την πρώτη του λύρα για να εξελιχθεί πολύ γρήγορα σ΄ έναν από τους πλέον περιζήτητους σε γάμους, βαφτίσια και λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις, οργανοπαίχτες και τραγουδιστές της περιοχής του. Σε ηλικία 17 χρόνων κατεβαίνει για πρώτη φορά να δουλέψει στο Ηράκλειο, στο κέντρο " Κάστρο". Όπως λέει αργότερα σε αφηγήσεις του, «εκεί αρχικά τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.... Εις τα ορεινά χωριά της
Κρήτης δεν ημπορούσε να εισχωρήσει αυτό που εισχώρησε στις πόλεις. Εκεί χόρευαν ταγκά, βαλς, ρούμπες, σάμπες και είμαστε υποχρεωμένοι εμείς να τα μαθαίνουμε αυτά τα τραγούδια, να τα παίζουμε στα πανηγύρια και στους γάμους, για να μπορούμε να ζήσουμε και ΄μεις, να βγάλουμε τα έξοδα μας και να τους κάνουμε σιγά-σιγά ν΄ αλλάξουνε και να αγαπήσουνε την κρητική μουσική».
Στα τέλη του 1958 πραγματοποιεί την πρώτη του ηχογράφηση για δίσκο. Είναι το τραγούδι " Κρητικοπούλα μου" ("μια μαυροφόρα όταν περνά"). Λίγους μήνες, πριν, είχε παντρευτεί την Ουρανία Μελαμπιανάκη, κόρη ευκατάστατης οικογένειας του Ηρακλείου. Εγκαθίστανται στο Ηράκλειο οι οικονομικές δυσκολίες είναι στην αρχή μεγάλες. Το 1960 γεννιέται το πρώτο τους παιδί, ο Γιώργος, και 6 χρόνια μετά το δεύτερο, η Ρηνιώ. Την επιτυχία του πρώτου εκείνου τραγουδιού ακολουθούν αρκετές ακόμα ηχογραφήσεις σε μικρά δισκάκια. Ακριβώς το 1966 βγαίνοντας για πρώτη φορά από την Ελλάδα, συμμετέχει σ΄ ένα φολκλορικό φεστιβάλ στο Σαν-Ρέμο και να παίρνει το πρώτο βραβείο. Το 1967 ανοίγει στο Ηράκλειο το πρώτο κρητικό κέντρο τον "Ερωτόκριτο". Τα πράγματα έχουν γίνει αισθητικά καλύτερα γι΄ αυτόν.
Τον Φεβρουάριο του 1969 ηχογραφεί την ανοιχτή "Ανυφαντού", ένα τραγούδι που "σπάει τα ταμεία" μέσα στην παραδοσιακή δισκογραφία της εποχής. Τον Απρίλη εκείνης της χρονιάς έρχεται για πρώτη φορά για εμφανίσεις στην Αθήνα, στο κέντρο "Κονάκι" και το Σεπτέμβριο εγκαθιστάτε μόνιμα στην πρωτεύουσα. Ο σκηνοθέτης Ερρίκος Θαλασσινός ,με τον οποίο γνωρίζονται στο "Κονάκι", μιλάει γι΄ αυτόν στον συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο, Ήδη όμως από το 1965 οι δυνατότητες του αλλά και ο χαρακτήρας του έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον του διευθυντή -τότε- της δισκογραφικής εταιρείας COLUMBIA, του Τάκη Λαμπρόπουλου. Μετά και την επιτυχία της "Ανυφαντούς", το καλοκαίρι του 1970 ο Λαμπρόπουλος κατεβαίνει μαζί του στ΄ Ανώγεια, γίνονται κουμπάροι και ξεκινούν μια συνεργασία σε νέα πλαίσια.
Πέρα από τα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης η φωνή του Ξυλούρη θα περάσει στη σύγχρονη "έντεχνη" δημιουργία επώνυμων συνθετών. Μέσω απ' αυτές τις επιλογές, μέλλεται η γνήσια κρητική έκφραση και το παραδοσιακό τραγούδι της Κρήτης να αποκτήσουν μια πανελλήνια εμβέλεια, μια δυναμική που ποτέ δεν είχαν στο παρελθόν, όσο μεγάλοι κι αν ήταν οι καλλιτέχνες, τραγουδιστές κι οργανοπαίχτες που την υπηρέτησαν.
Με τον Γιάννη Μαρκόπουλο συνεργάζονται για πρώτη φορά στο "Χρονικό", μια ενότητα τραγουδιών που θέτει σε νέα βάση τη σχέση της παράδοσης με το παρόν. Έξι μήνες μετά κυκλοφορεί ο δίσκος-αναφορά στα "Ριζίτικα" της Κρήτης. Τον Μάιο του 1971 ξεκινούν κοινές εμφανίσεις στην μπουάτ "Λήδρα" στην Πλάκα. Μέσα στην καρδιά της δικτατορίας η φωνή του Ξυλούρη, είτε λέει τα τραγούδια του Μαρκόπουλου, είτε παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, γίνεται σημαία αντίστασης. "Πότε θα κάνει ξαστεριά" ,"Αγρίμια κι αγριμάκια μου"...Ακολουθούν δυο ακόμα κύκλοι τραγουδιών του Γιάννη Μαρκόπουλου, η "Ιθαγένεια" και ο "Στρατής ο θαλασσινός" αλλά και συνεργασίες με τον Σταύρο Ξαρχάκο ("Διόνυσε καλοκαίρι μας", "Συλλογή"), τον Χριστόδουλο Χάλαρη ("Τροπικός της παρθένου", "Ακολουθία") και τον Χρήστο Λεοντή ("Καπνισμένο τσουκάλι"). Το καλοκαίρι του 1973 κρατά τον καθοριστικό ρόλο τραγουδιστή σε μια παράσταση που ανεβάζουν η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος στο θέατρο "Αθήναιον" με αντικείμενο την ιστορική διαδρομή της Ελλάδας στα νεότερα χρόνια. Είναι "Το μεγάλο μας τσίρκο" .Μέσα από τις αναφορές και τα τραγούδια του βρίσκει τρόπο έκφρασης το τεταμένο πολιτικό κλίμα που οδηγεί στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Είναι από τις ελάχιστες επώνυμες παρουσίες στο χώρο που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από τις εφημερίδες εκείνων των ημερών."Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν χτες στο Πολυτεχνείο" ενημερωνουν, μετατρέποντας τον ήδη φορτισμένο πολιτικά τραγουδιστή σε "Κόκκινο πανι" της μεταλλαγμένης δικτατορικής κυβέρνησης που ακολουθεί. Από τη "Λύδρα" στην "Αρχόντισσα", μετά στην "Αποσπερίδα". Ξανά στη "Ληδρα", μετά στο "Κύτταρο" και στο "Θεμέλιο". Είναι οι έξι σταθμοί του στις μπουάτ μέχρι το 1979. Τα μεταπολιτευτικά χρόνια τραγουδά κάποια ακόμα τραγούδια του Χρήστου Λεοντή, του Σταύρου Ξαρχάκου και του Γιάννη Μαρκόπουλου. Παράλληλα ηχογραφεί τα "Αντιπολεμικά" τραγούδια του Λίνου Κόκοτου και του Δημήτρη Χριστοδούλου και κάποια μελοποιημένα από τον Ηλία Ανδριόπουλο ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη. Επανέρχεται όμως και στα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, ενώ λέει και κάποια λαϊκά τραγούδια του Στέλιου Βαμβακάρη. Με τον "Αργαλειό", το "Φιλεντέμ", τον "Πραματευτή" αλλά και το "Μεσοπέλαγα αρμενίζω" ακούγεται ξανά έντονα η φωνή του. Τώρα λέει και πάλι "τραγούδια ζωής". Είναι όμως η τελευταία φορά που ακούγεται. Ύστερα από ταλαιπωρία ενός χρόνου με την επάρατη νόσο, φεύγει για πάντα στις 8 Φεβρουαρίου του 1980.
Θυμάμαι τη μέρα που πέθανε ο Νίκος Ξυλούρης. Ήμουν 7 χρονών, αλλά η φωνή του είχε προλάβει να ζυμωθεί με τα υπόλοιπα αριστερά ακούσματα που είχα μέσα στο σπίτι. Ατμόσφαιρα Μεταπολίτευσης. Το ΠΑΣΟΚ δεν είχε έρθει στην εξουσία, αν και το σύνθημα για την Αλλαγή είχε αρχίσει να ωριμάζει. Η καμπάνα παντελόνι, το εφαρμοστό πουκάμισο και η φαβορίτα «φοριόντουσαν» ακόμη.
Θυμάμαι τη μέρα που πέθανε ο Ξυλούρης, το είχε πει και στην τηλεόραση που ήταν ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ και που όσο ο «Ψαρονίκος» ήταν εν ζωή, τον απέφευγαν.
Το «Πότε θα κάμει ξαστεριά» ήταν από τα πρώτα τραγούδια που μας έμαθε η δασκάλα, όταν άλλαξε η χρονιά και η κυβέρνηση. Το ’μαθα με την πρώτη. Φαίνεται τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο Ξυλούρης το είχε κάνει σημαία της αντίστασης, μεσούσης της Χούντας, και οι φοιτητές ύμνο τους την μέρα της εξέγερσης της Νομικής, στις 21 Φεβρουαρίου του 1973, που ήταν και η μέρα που γεννήθηκα…
Όταν πέρασε ένας χρόνος από το θάνατό του, η τηλεόρασης της Αλλαγής είχε φροντίσει να του κάνει ένα αφιέρωμα. Θυμάμαι και εκείνο το βράδυ. Έχω την εικόνα του Ξυλούρη με την καμπάνα, την φαβορίτα και το στενό εφαρμοστό πουκάμισο, να τραγουδά το «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί». Ήταν από τα «Τραγούδια της Φωτιάς» το 1975.
Υ.Γ. Η αναζήτηση στο YouTube με οδήγησε στην ανακάλυψη ενός μοναδικού βίντεο. Ο Νίκος Ξυλούρης, παλικαράκι με κοστούμι και κοντά μαλλιά παίζει λίρα σε ταβέρνα του Ηρακλείου, το 1961.
Επιστρέφουν στ΄ Ανώγεια μετά την απελευθέρωση. Από πολύ μικρός δείχνει την κλίση του στο τραγούδι και στη λύρα. Στα δώδεκα ο πατέρας του τού αγοράζει την πρώτη του λύρα για να εξελιχθεί πολύ γρήγορα σ΄ έναν από τους πλέον περιζήτητους σε γάμους, βαφτίσια και λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις, οργανοπαίχτες και τραγουδιστές της περιοχής του. Σε ηλικία 17 χρόνων κατεβαίνει για πρώτη φορά να δουλέψει στο Ηράκλειο, στο κέντρο " Κάστρο". Όπως λέει αργότερα σε αφηγήσεις του, «εκεί αρχικά τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.... Εις τα ορεινά χωριά της
Κρήτης δεν ημπορούσε να εισχωρήσει αυτό που εισχώρησε στις πόλεις. Εκεί χόρευαν ταγκά, βαλς, ρούμπες, σάμπες και είμαστε υποχρεωμένοι εμείς να τα μαθαίνουμε αυτά τα τραγούδια, να τα παίζουμε στα πανηγύρια και στους γάμους, για να μπορούμε να ζήσουμε και ΄μεις, να βγάλουμε τα έξοδα μας και να τους κάνουμε σιγά-σιγά ν΄ αλλάξουνε και να αγαπήσουνε την κρητική μουσική».
Στα τέλη του 1958 πραγματοποιεί την πρώτη του ηχογράφηση για δίσκο. Είναι το τραγούδι " Κρητικοπούλα μου" ("μια μαυροφόρα όταν περνά"). Λίγους μήνες, πριν, είχε παντρευτεί την Ουρανία Μελαμπιανάκη, κόρη ευκατάστατης οικογένειας του Ηρακλείου. Εγκαθίστανται στο Ηράκλειο οι οικονομικές δυσκολίες είναι στην αρχή μεγάλες. Το 1960 γεννιέται το πρώτο τους παιδί, ο Γιώργος, και 6 χρόνια μετά το δεύτερο, η Ρηνιώ. Την επιτυχία του πρώτου εκείνου τραγουδιού ακολουθούν αρκετές ακόμα ηχογραφήσεις σε μικρά δισκάκια. Ακριβώς το 1966 βγαίνοντας για πρώτη φορά από την Ελλάδα, συμμετέχει σ΄ ένα φολκλορικό φεστιβάλ στο Σαν-Ρέμο και να παίρνει το πρώτο βραβείο. Το 1967 ανοίγει στο Ηράκλειο το πρώτο κρητικό κέντρο τον "Ερωτόκριτο". Τα πράγματα έχουν γίνει αισθητικά καλύτερα γι΄ αυτόν.
Τον Φεβρουάριο του 1969 ηχογραφεί την ανοιχτή "Ανυφαντού", ένα τραγούδι που "σπάει τα ταμεία" μέσα στην παραδοσιακή δισκογραφία της εποχής. Τον Απρίλη εκείνης της χρονιάς έρχεται για πρώτη φορά για εμφανίσεις στην Αθήνα, στο κέντρο "Κονάκι" και το Σεπτέμβριο εγκαθιστάτε μόνιμα στην πρωτεύουσα. Ο σκηνοθέτης Ερρίκος Θαλασσινός ,με τον οποίο γνωρίζονται στο "Κονάκι", μιλάει γι΄ αυτόν στον συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο, Ήδη όμως από το 1965 οι δυνατότητες του αλλά και ο χαρακτήρας του έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον του διευθυντή -τότε- της δισκογραφικής εταιρείας COLUMBIA, του Τάκη Λαμπρόπουλου. Μετά και την επιτυχία της "Ανυφαντούς", το καλοκαίρι του 1970 ο Λαμπρόπουλος κατεβαίνει μαζί του στ΄ Ανώγεια, γίνονται κουμπάροι και ξεκινούν μια συνεργασία σε νέα πλαίσια.
Πέρα από τα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης η φωνή του Ξυλούρη θα περάσει στη σύγχρονη "έντεχνη" δημιουργία επώνυμων συνθετών. Μέσω απ' αυτές τις επιλογές, μέλλεται η γνήσια κρητική έκφραση και το παραδοσιακό τραγούδι της Κρήτης να αποκτήσουν μια πανελλήνια εμβέλεια, μια δυναμική που ποτέ δεν είχαν στο παρελθόν, όσο μεγάλοι κι αν ήταν οι καλλιτέχνες, τραγουδιστές κι οργανοπαίχτες που την υπηρέτησαν.
Με τον Γιάννη Μαρκόπουλο συνεργάζονται για πρώτη φορά στο "Χρονικό", μια ενότητα τραγουδιών που θέτει σε νέα βάση τη σχέση της παράδοσης με το παρόν. Έξι μήνες μετά κυκλοφορεί ο δίσκος-αναφορά στα "Ριζίτικα" της Κρήτης. Τον Μάιο του 1971 ξεκινούν κοινές εμφανίσεις στην μπουάτ "Λήδρα" στην Πλάκα. Μέσα στην καρδιά της δικτατορίας η φωνή του Ξυλούρη, είτε λέει τα τραγούδια του Μαρκόπουλου, είτε παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, γίνεται σημαία αντίστασης. "Πότε θα κάνει ξαστεριά" ,"Αγρίμια κι αγριμάκια μου"...Ακολουθούν δυο ακόμα κύκλοι τραγουδιών του Γιάννη Μαρκόπουλου, η "Ιθαγένεια" και ο "Στρατής ο θαλασσινός" αλλά και συνεργασίες με τον Σταύρο Ξαρχάκο ("Διόνυσε καλοκαίρι μας", "Συλλογή"), τον Χριστόδουλο Χάλαρη ("Τροπικός της παρθένου", "Ακολουθία") και τον Χρήστο Λεοντή ("Καπνισμένο τσουκάλι"). Το καλοκαίρι του 1973 κρατά τον καθοριστικό ρόλο τραγουδιστή σε μια παράσταση που ανεβάζουν η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος στο θέατρο "Αθήναιον" με αντικείμενο την ιστορική διαδρομή της Ελλάδας στα νεότερα χρόνια. Είναι "Το μεγάλο μας τσίρκο" .Μέσα από τις αναφορές και τα τραγούδια του βρίσκει τρόπο έκφρασης το τεταμένο πολιτικό κλίμα που οδηγεί στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Είναι από τις ελάχιστες επώνυμες παρουσίες στο χώρο που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από τις εφημερίδες εκείνων των ημερών."Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν χτες στο Πολυτεχνείο" ενημερωνουν, μετατρέποντας τον ήδη φορτισμένο πολιτικά τραγουδιστή σε "Κόκκινο πανι" της μεταλλαγμένης δικτατορικής κυβέρνησης που ακολουθεί. Από τη "Λύδρα" στην "Αρχόντισσα", μετά στην "Αποσπερίδα". Ξανά στη "Ληδρα", μετά στο "Κύτταρο" και στο "Θεμέλιο". Είναι οι έξι σταθμοί του στις μπουάτ μέχρι το 1979. Τα μεταπολιτευτικά χρόνια τραγουδά κάποια ακόμα τραγούδια του Χρήστου Λεοντή, του Σταύρου Ξαρχάκου και του Γιάννη Μαρκόπουλου. Παράλληλα ηχογραφεί τα "Αντιπολεμικά" τραγούδια του Λίνου Κόκοτου και του Δημήτρη Χριστοδούλου και κάποια μελοποιημένα από τον Ηλία Ανδριόπουλο ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη. Επανέρχεται όμως και στα παραδοσιακά τραγούδια της Κρήτης, ενώ λέει και κάποια λαϊκά τραγούδια του Στέλιου Βαμβακάρη. Με τον "Αργαλειό", το "Φιλεντέμ", τον "Πραματευτή" αλλά και το "Μεσοπέλαγα αρμενίζω" ακούγεται ξανά έντονα η φωνή του. Τώρα λέει και πάλι "τραγούδια ζωής". Είναι όμως η τελευταία φορά που ακούγεται. Ύστερα από ταλαιπωρία ενός χρόνου με την επάρατη νόσο, φεύγει για πάντα στις 8 Φεβρουαρίου του 1980.
Θυμάμαι τη μέρα που πέθανε ο Νίκος Ξυλούρης. Ήμουν 7 χρονών, αλλά η φωνή του είχε προλάβει να ζυμωθεί με τα υπόλοιπα αριστερά ακούσματα που είχα μέσα στο σπίτι. Ατμόσφαιρα Μεταπολίτευσης. Το ΠΑΣΟΚ δεν είχε έρθει στην εξουσία, αν και το σύνθημα για την Αλλαγή είχε αρχίσει να ωριμάζει. Η καμπάνα παντελόνι, το εφαρμοστό πουκάμισο και η φαβορίτα «φοριόντουσαν» ακόμη.
Θυμάμαι τη μέρα που πέθανε ο Ξυλούρης, το είχε πει και στην τηλεόραση που ήταν ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ και που όσο ο «Ψαρονίκος» ήταν εν ζωή, τον απέφευγαν.
Το «Πότε θα κάμει ξαστεριά» ήταν από τα πρώτα τραγούδια που μας έμαθε η δασκάλα, όταν άλλαξε η χρονιά και η κυβέρνηση. Το ’μαθα με την πρώτη. Φαίνεται τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο Ξυλούρης το είχε κάνει σημαία της αντίστασης, μεσούσης της Χούντας, και οι φοιτητές ύμνο τους την μέρα της εξέγερσης της Νομικής, στις 21 Φεβρουαρίου του 1973, που ήταν και η μέρα που γεννήθηκα…
Όταν πέρασε ένας χρόνος από το θάνατό του, η τηλεόρασης της Αλλαγής είχε φροντίσει να του κάνει ένα αφιέρωμα. Θυμάμαι και εκείνο το βράδυ. Έχω την εικόνα του Ξυλούρη με την καμπάνα, την φαβορίτα και το στενό εφαρμοστό πουκάμισο, να τραγουδά το «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί». Ήταν από τα «Τραγούδια της Φωτιάς» το 1975.
Υ.Γ. Η αναζήτηση στο YouTube με οδήγησε στην ανακάλυψη ενός μοναδικού βίντεο. Ο Νίκος Ξυλούρης, παλικαράκι με κοστούμι και κοντά μαλλιά παίζει λίρα σε ταβέρνα του Ηρακλείου, το 1961.
Ετοιμάζουν νέα στρατιά (60.000) συμβασιούχων
Ετοιμάζουν νέα στρατιά (60.000) συμβασιούχων
Ετσι, δημιουργείται μια νέα στρατιά συμβασιούχων, αφού οι επιχειρήσεις αυτές θα χρηματοδοτούνται από κοινοτικά κονδύλια και χρήματα από το Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης (ΕΤΕΑΝ), δηλαδή θα αποτελούν κρατικοδίαιτους φορείς, στα πρότυπα των δημοτικών επιχειρήσεων...
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας, το νομοσχέδιο για την κοινωνική οικονομία, που τις προσεχείς ημέρες θα κατατεθεί στη Βουλή, «δημιουργεί το πλαίσιο για τη λειτουργία των επιχειρήσεων κοινωνικής οικονομίας, θεσπίζει έναν νέο τύπο επιχείρησης, την Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση (Κοιν.Σ.Επ) και αναγνωρίζει και καταγράφει τους φορείς που ήδη δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα». Χαρακτηριστικό των επιχειρήσεων αυτών είναι ότι θα προσφέρουν υπηρεσίες σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, για παράδειγμα ηλικιωμένους ή άτομα με αναπηρία. Θα υπάρχουν ξεχωριστές δράσεις, με τις οποίες θα μπορούν να συνδράμουν στην προστασία του περιβάλλοντος (π.χ. καθαρισμός πλατειών ενός δήμου), στον πολιτισμό (π.χ. ανάδειξη παραδοσιακών προϊόντων και προβολής τους μέσω εκθέσεων) και, τελικά, στην τοπική ανάπτυξη.
Το σχέδιο νόμου προβλέπει ότι είναι εφικτό να απασχοληθούν σε αυτές τις επιχειρήσεις, το χρονικό διάστημα 2012-2014, έως 60.000 εργαζόμενοι. Ανοίγει δηλαδή πεδίο δόξης λαμπρό για τους κυβερνητικούς βουλευτές έως τις εκλογές του 2013. Μέσω του Ταμείου Κοινωνικής Οικονομίας θα αντληθούν κοινοτικά κεφάλαια ύψους 60.000.000 ευρώ, με δυνατότητα αύξησης του ποσού σε 100.000.000 ευρώ. Ως επιπλέον κίνητρο, για όσους θέλουν να συμμετέχουν στη δημιουργία τέτοιας μορφής επιχειρήσεων, το υπουργείο προβάλλει τόσο την περαιτέρω αξιοποίηση του ΕΤΕΑΝ όσο και τη γενικότερη πρόσβαση σε όλα τα επιδοτούμενα προγράμματα για την ενίσχυση της απασχόλησης (π.χ. προγράμματα μέσω ΟΑΕΔ), καθώς και φορολογικές και ασφαλιστικές ελαφρύνσεις που απορρέουν από αυτά.
Υπενθυμίζεται ότι στην Ελλάδα έως τώρα η απασχόληση στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας, μέσω συνεταιρισμών ή οργανώσεων εθελοντισμού, αντιπροσωπεύει το 1,8% του συνόλου της απασχόλησης και το 2,9% της μισθωτής εργασίας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
