Αρχές της δεκαετίας του 2000. Τρία-τέσσερα χρόνια μετά τις -δίκην μαραθωνοδρόμου- ιαχές “νικήσαμε” του Κ. Σημίτη για την ανάληψη των λεγόμενων Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 -χρόνια που κύλησαν με χαρακτηριστικό την πλήρη αβελτηρία ως προς την οργάνωση των αγώνων-, αρχίζουν οι περιβόητες “κίτρινες κάρτες” από τις αρμόδιες υποεπιτροπές της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, που τελικά κλιμακώνονται με τελεσίγραφα της ίδιας της ολομέλειάς της. “Ή αλλάζετε το σχήμα, ή σας αφαιρούμε τους αγώνες“ είναι η απειλή που “ίπταται” στον αέρα, και περιδεής η πολιτικοαθλητική ηγεσία καλεί ως σωτήρα τη Γιάννα Αγγελοπούλου, που θρυλείται ότι “πήρε τους Αγώνες”, να αναλάβει το τιμόνι της οργανωτικής επιτροπής.
Στο μεταξύ, και ενώ η οργανωτική επιτροπή στελεχώνεται με κόσμο και κοσμάκη, με πολυτελή πακέτα αμοιβών ακόμα και για τους χαμηλόβαθμους υπαλλήλους, οι αβελτηρίες συνεχίζονται και τα χρονοδιαγράμματα εκτέλεσης των έργων πέφτουν έξω το ένα μετά το άλλο. Χωρίς από κανέναν να ζητούνται συγκεκριμένες ευθύνες, οι διεθνείς πιέσεις ξαναρχίζουν και επιτείνονται μάλιστα από τους εγχώριους “εθνικούς εργολάβους”, που επικαλούμενοι τις καθυστερήσεις εξαναγκάζουν σε απευθείας αναθέσεις και εξακοντίζουν το κόστος κατασκευής στα ύψη. Μεγαλομανή σχέδια, όπως η “στέγη Καλατράβα” και το “Καλατραβάκι” (η εντελώς άχρηστη design πεζογέφυρα στο σταθμό μετρό “Κατεχάκη”) υπαγορεύονται με βάση τις διεθνείς διασυνδέσεις των εμπνευστών τους στην ακόμα ισπανοκρατούμενη (λόγω της “κληρονομιάς” του Σάμαρανκ) Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή. Από κοντά και τα επανειλημμένα αγγλοαμερικανικά δημοσιεύματα που εξέφραζαν “ζωηρές ανησυχίες” για το κατά πόσον θα είναι ασφαλείς οι αγώνες -μέχρι που κλείστηκε η περίφημη συμφωνία για το C4I και, αίφνης, οι επικείμενοι αγώνες μετατράπηκαν στους… ασφαλέστερους όλων των εποχών.
Μία δεκαετία μετά, τη θέση της ΔΟΕ παίρνει η τρόικα. Αυτή τη φορά το διακύβευμα δεν είναι κάποιο πολυεθνικό πανηγυράκι, αλλά το περιβόητο δημόσιο χρέος και η διατήρηση της διασωληνωμένης εθνικής οικονομίας στην εντατική των “δόσεων”. Οι πιέσεις για απευθείας αναθέσεις των ολυμπιακών έργων γίνονται τώρα πιέσεις για μαζική εξαθλίωση των Ελλήνων και για… fast track ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου έναντι πινακίου φακής. Τίποτε δεν φαίνεται να έχει αλλάξει στη νοοτροπία των ελληνικών κυβερνήσεων. Ο ίδιος ραγιαδισμός, η ίδια τυφλή υποταγή σε κάθε αξίωση των ξένων και των ντόπιων κέντρων και παράκεντρων. Χωρίς να προβάλουν την παραμικρή αντίσταση, χωρίς να κάνουν την παραμικρή διαπραγμάτευση, σπεύδουν να υπερθεματίσουν στην εφαρμογή των απαιτήσεων αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα, ακόμα κι όταν αυτά καθίστανται προφανή.
Οι ελάχιστες φωνές που, ήδη από την εποχή της διεκδίκησης, τολμούσαν να προειδοποιήσουν για τις συνέπειες της διοργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων από ένα κράτος σαν την Ελλάδα, ρίφθηκαν στο πυρ το εξώτερον με τη ρετσινιά του “ανθέλληνα”. Τις συνέπειες αυτές τις βλέπουμε πια για τα καλά, τις νιώθουμε και τις πληρώνουμε. Σήμερα, κατ’ αναλογία, εκείνοι που με στεντόρεια φωνή μιλούν για τις καταστροφικές συνέπειες των αλλεπάλληλων μνημονίων χλευάζονται και λοιδωρούνται ως “λαϊκιστές και ανεύθυνοι”. Τις συνέπειες όμως, ήδη τις νιώθουμε κι αυτές για τα καλά στο πετσί μας. Και -το χειρότερο- θα μας αποτελειώσουν οριστικά, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και πτυχές της εθνικής μας επιβίωσης.
Αυριανιστής
Οι υπεύθυνοι του κυκλώματος στημμένων αγώνων ποδοσφαίρου οδηγούνται ενώπιον του Εισαγγελέα και περνούν το κατώφλι της φυλακής. Αχιλλέας Μπέος (μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού Βόλου), Σταύρος Ψωμιάδης (μεγαλομέτοχος της Καβάλας), Γιώργος Τσακογιάννης (πρόεδρος της Ηλιούπολης), Δημήτρης Ζαβαντίας (πρώην ποδοσφαιριστής), Αθανάσιος Ντότσης (μάνατζερ), Νίκος Χάλκος (παράγοντας της Ηλιούπολης), Νίκος Παντέλης (προπονητής Εθνικού Αστέρα), Νίκος Καρακούλιας (bookmaker), Ανδρέας Δημόπουλος (bookmaker). Αλλά και ο Πρόεδρος του Ολυμπιακού κ. Μαρινάκης όπως και Πρόεδρος της Καβάλας κ. Μάκης Ψωμιάδης, καταζητούνται.
Σημερινό κεντρικό δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Guardian αναφέρει στον τίτλο του ότι η Ελλάδα και η Ευρωζώνη πρέπει να αποδεχτούν την αναπόφευκτη χρεοκοπία της Ελλάδας και μάλιστα συμβουλεύει πως αντί να αναβάλουμε διαρκώς την ελληνική χρεοκοπία είναι προτιμότερο να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για αυτή. 
