Σαν σήμερα, στις 18/6/1943,δημιουργούνται τα Τάγματα Ασφαλείας, οι υποτακτικοί των ναζί

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/06/1861943.html

"Τα Τάγματα Ασφαλείας αποτελούν την τελευταία εφεδρεία του Ελληνικού Εθνους"
-Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδας Χρύσανθος

Ο Oρκος του ταγματασφαλιτη:
"Ορκίζομαι εις τον Θεόν, τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανωτάτου αρχηγού του γερμανικού στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισόμενας μου υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς ότι δια μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεων μου, τας οποίας δια του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθεί παρά των γερμανικών στρατιωτικών νόμων"

Σαν σήμερα, στις 18/06/1943, η κατοχική κυβέρνηση Ράλλη ιδρύει τα Τάγματα Ασφαλείας. Βέβαια, πολλοί θα αναρωτηθούν, με δυσφορία μάλιστα, το γιατί "σκαλίζουμε" το παρελθόν, και ειδικά τέτοιες ιστορίες που "καλό θα ήταν να ξεχαστούν". Η απάντηση μας είναι ακριβώς διότι ΔΕΝ πρέπει να ξεχαστούν.

Πολλοί πράγματι είναι "κολλημένοι" στο παρελθόν. Εκτός όμως από το "κόλλημα στο παρελθόν", υπάρχει και ένα ακόμα "κόλλημα", που είναι 100 φορές πιο ύπουλο, και άρα και 100 φορές πιο επικίνδυνο: Είναι το "κόλλημα" κάποιων να ξεχάσουν το παρελθόν, να ξεχάσουν την ιστορία τους. Και βέβαια, "όποιος ξεχνά τα λάθη του, είναι καταδικασμένος να τα επαναλάβει".

Ως εκ τούτου, θα πρέπει να σταθούμε απέναντι σε προσπάθειες να ξεχαστεί η ιστορία, και να μείνουν ανιστόρητοι (και άρα πνευματικά ευνούχοι) οι σημερινοί εκμεταλλευόμενοι, προς τέρψη βέβαια των εκμεταλλευτών τους.

Άλλωστε, έχουμε ήδη μπει σε μια "ζόρικη" ιστορική περίοδο - και όταν τα πράγματα είναι "ζόρικα", τότε σαφώς και οι αντιμαχόμενες πλευρές θα χρησιμοποιήσουν όλες τις δυνατές εφεδρείες που διαθέτουν. Και όπως έλεγε και ο φασίστας αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας επί Κατοχής "Τα Τάγματα Ασφαλείας αποτελούν την τελευταία εφεδρεία του Ελληνικού Εθνους". Αν όλα τα άλλα αποτύχουν, εκεί θα καταφύγουν.

Ίσως να μην τα ονομάσουν "Τάγματα Ασφαλείας", ίσως να μην υπάρχει Χίτλερ, κτλ αλλά η βασική αρχή παραμένει ίδια και απαράλλαχτη ανά τους αιώνες: Κάθε εκμεταλλευτικό καθεστώς δημιουργεί μια μικρή ομάδα υποτακτικών του, που είναι πρόθυμοι να κάνει τα πάντα προκειμένου να στηρίξει την εξουσία της ολιγαρχίας που κυβερνά απέναντι στην κοινωνική πλειοψηφία που την αμφισβητεί.

Για παράδειγμα, ήδη συζητείται στην Ελλάδα η συγκυβέρνηση, και σε όλα λίγο-πολύ τα σενάρια υπάρχει και το ΛΑΟΣ μέσα στα κόμματα που θα συμμετέχουν (αλλοίμονο). Και μέσω του ΛΑΟΣ θα ενισχύεται, με κρατικό πλέον χρήμα και κάλυψη και η "Χρυσή Αυγή", ή άλλοι τραμπούκοι της ακροδεξιάς (είναι προφανές πως το ΛΑΟΣ έχει ένα "ανοιχτό κανάλι επικοινωνίας" με τους χρυσαυγίτες).

Όταν το "επίσημο κράτος" δυσκολεύεται, προφανώς και θα καταφύγει στο λεγόμενο "παρακράτος". Και, όπως είπαμε και πριν, μπορεί σήμερα να μην υπάρχουν "τάγματα ασφαλείας", αλλά υπάρχουν "χρυσαυγίτες". Τα ονόματα αλλάζουν, αλλά η ουσία παραμένει.

Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι οι ακροδεξιοί αυτοί στήριζαν μέχρι και τους ναζί κατακτητές του Χίτλερ, πολεμώντας εναντίον του ΕΑΜ...στο όνομα της πατρίδας και του έθνους! Δηλαδή σκότωναν Έλληνες στηρίζοντας τους χιτλερικούς κατακτητές...στο όνομα της Ελλάδας. Και εδώ βέβαια μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί το τι ακριβώς εννοούν αυτά τα καθάρματα όταν λένε "Πατρίδα", "Ελλάδα", κτλ:

Εννοούν ότι στηρίζουν το υπάρχων καθεστώς, με μια ολιγαρχία να εκμεταλλεύεται την κοινωνία στα όρια κάθε κοινωνικού σχηματισμού, και με τις ολιγαρχίες αυτές να βρίσκονται σε μάχη μεταξύ τους για την παγκόσμια κυριαρχία. Κάθε τέτοια ακροδεξιά ομάδα στηρίζει την "δική της" ολιγαρχία εναντίον του λαού "της", σε σημείο που να δεχτεί την εξουσία ακόμα και μιας ξένης ολιγαρχίας (των ναζί του Χίτλερ) προκειμένου να μην ανατραπεί η ντόπια ολιγαρχία. Εκεί φτάνει ο "πατριωτισμός" τους...

Μερικά ιστορικά στοιχεία:

Με την ονομασία ΤΑΓΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ έμειναν γνωστές οι μονάδες που συγκροτήθηκαν το 1943-1944 από τις κατοχικές αρχές και την κυβέρνηση Κουϊσλιγκ Ιωάννη Ράλλη για την καταπολέμηση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Σκοπός της δημιουργίας τους, εκτός από την "εξοικονόμηση γερμανικού αίματος", ήταν, σύμφωνα με τον τότε στρατιωτικό διοικητή της Ελλάδας, Αλεξάντερ Λέερ, "να χρησιμοποιηθεί πλήρως η αντικομμουνιστική μερίδα του ελληνικού λαού, για να εκδηλωθεί φανερά και να εξαναγκαστεί σε απροκάλυπτη εχθρότητα κατά της κομμουνιστικής μερίδας". Η διεύρυνση, με άλλα λόγια, των κατά τόπους συμμαχιών του κατοχικού μηχανισμού και η μετατροπή του πολέμου κατά της Αντίστασης σε εμφύλιο.

Το εγχείρημα υλοποιήθηκε με την συγκρότηση παραστρατιωτικών ομάδων σε δύο μορφές:
Εννέα (9) Ευζωνικά τάγματα οργανωμένα από την δoσιλογική κυβέρνηση Ράλλη, συνολικής δύναμης 5.725 ανδρών
Είκοσι δύο (22) εθελοντικά τάγματα, αυτοτελώς συγκροτημένα, συνολικής δύναμης 16.625 ανδρών.

Γενικός προϊστάμενος ήταν ο αντιστράτηγος των Waffen SS, Βάλτερ Σιμάνα. Στον ίδιο το Σιμάνα οφείλουμε και τον τελικό απολογισμό της δράσης των Ταγμάτων Ασφαλείας, λίγο μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα. Σε αναφορά του προς το Γενικό Επιτελείο των SS (2-11-1944), εκτιμά ότι τα μεν εθελοντικά τάγματα "ήταν πολύτιμες βοηθητικές μονάδες στην ενεργή καταπολέμηση των συμμοριών" από τη Βέρμαχτ, τα δε ευζωνικά τμήματα "πολέμησαν τον Κομμουνισμό και τις συμμορίες του ΕΛΑΣ με αξιοσημείωτη επιτυχία". Την εκτίμησή του θα συμμεριστεί, στην υπηρεσιακή του απάντηση την 10-11-1944 και ο αρχηγός των SS, Χάϊνριχ Χίμλερ με το εξής τηλεγράφημα:

"Σας εκφράζω τα συγχαρητήριά μου, επειδή κατορθώσατε να οργανώσετε τα υγιή και νομοταγή στοιχεία του Ελληνικού λαού στα τμήματα των Ελλήνων εθελοντών καθώς και των Ευζώνων, και να τα οδηγήσετε σε άψογη συνεργασία με τα δικά μας γερμανικά τμήματα στον αγώνα κατά των μπολσεβίκων συνωμοτών μέχρι την τελευταία μέρα".

Οι άντρες των Ταγμάτων Ασφαλείας αποτελούσαν τα κατακάθια της τότε Ελληνικής κοινωνίας. Βαρυποινίτες κατάδικοι και υπόδικοι, μαυραγορίτες, φανατικοί αντικομμουνιστές, βασανιστές της Μεταξικής περιόδου, συγκρότησαν ομάδες εφόδου εφοδιασμένες με αμιγή Γερμανικό οπλισμό έχοντας στόχο την ΕΑΜική αντίσταση.

Το τραγικό είναι πως ένα τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου επέλεξε το δρόμο της ανοιχτής συνεργασίας με τους κατακτητές. Ησαν οι γνωστοί Κουϊσλινγκ που σχημάτισαν τις κατοχικές κυβερνήσεις υπό τους Τσολάκογλου, Κορυζή, Λογοθετόπουλο και Ιωάννη Ράλλη. Με την ενίσχυση αυτών των κυβερνήσεων και των Γερμανών σχηματίστηκαν τα φασιστικά κόμματα Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας, Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωσις (ΕΣΠΟ), και Οργάνωσις Εθνικών Δυνάμεων Ελλάδος (ΟΕΔΕ).

Οπως ήταν αναμενόμενο, οι ταγματασφαλίτες ταυτίσθηκαν με την πιο σκοτεινή πλευρά της δράσης των κατοχικών στρατευμάτων: Μπλόκα, κάψιμο χωριών, μαζικές εκτελέσεις αμάχων. Συχνά μάλιστα αποδείχθηκαν βασιλικότεροι του βασιλέως κατηγορώντας λ.χ. τους εκπροσώπους του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού σαν "τροφοδότες των συμμοριτών" ή διαμαρτυρόμενοι για την "επιείκεια" των Γερμανών απέναντι στους αιχμάλωτους "κομμουνιστές".

Οι ταγματασφαλίτες αφού ντύθηκαν τη γερμανική στολή και προσκύνησαν τη σβάστικα του Χίτλερ ορκίστηκαν πάνω στα όπλα που πήραν πως δεν θα στραφούν κατά των κατακτητών, παρά μόνον κατά εκείνων που ενεργούν κατά των στρατευμάτων κατοχής, δηλαδή κατά των Ελλήνων Αντιστασιακών. Με τον τρόπο αυτό κουρέλιασαν και ποδοπάτησαν κάθε ιερό και όσιο του ελληνικού λαού.

Η εικόνα που αποτυπώθηκε στη συλλογική μνήμη των Ελλήνων για τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν τέτοια, ώστε η Πολιτεία ουδέποτε τόλμησε να προχωρήσει στην επίσημη πολιτική αποκατάστασή τους. Μολονότι τα επιζήσαντα στελέχη τους τιμήθηκαν ποικιλότροπα από το μεταπολεμικό κράτος των εθνικοφρόνων, αυτό έγινε με κάθε δυνατή διακριτικότητα.

JP Morgan: Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η ίδια η επιθυμία των Ελλήνων για χρεοκοπία!

http://peripatris.blogspot.com/2011/06/jp-morgan.html

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα είναι η ίδια η Ελλάδα και το ρίσκο ενός λάθους πολιτικής, καθώς εντείνονται στο εσωτερικό της χώρας οι φωνές υπέρ της χρεοκοπίας, προειδοποιεί η JP Morgan...

«Γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι ο πραγματικός κίνδυνος για το επόμενο πακέτο προέρχεται από την ίδια την Ελλάδα. Είναι...
ολοένα και πιο πιθανό ότι θα σχηματιστεί μια νέα κυβέρνηση που θα θέλει να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του πακέτου με λιγότερη λιτότητα και λιγότερες αποκρατικοποιήσεις», επισημαίνει ο οίκος.

Μέχρι στιγμής, δεν είναι ξεκάθαρο το πώς θα αντιδρούσαν η Ευρωζώνη και το ΔΝΤ σε κάτι τέτοιο. Τα πάντα θα εξαρτιόνταν από το τι ακριβώς θα ζητούσε η νέα κυβέρνηση και πώς θα αντιδρούσαν οι αγορές.

Είναι πιθανό ότι οι ξένοι πιστωτές της Ελλάδας θα συμφωνούσαν σε έναν συμβιβασμό, προκειμένου να συνεχίσει να χρηματοδοτείται το ελληνικό έλλειμμα.

Όμως, η JP Morgan προειδοποιεί ότι η εναλλακτική θα ήταν μια χρεοκοπία, «η οποία θα ήταν μια καταστροφή για όλους, για την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη. Θα οδηγούσε στην κατάρρευση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και της οικονομίας θα και δημιουργούσε μια σημαντική χρηματοοικονομική κρίση στην περιοχή».

«Όμως, με έναν αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων στην Ελλάδα να σκέφτονται ότι η χρεοκοπία ίσως είναι προς το συμφέρον τους, ο κίνδυνος ενός μεγάλου λάθους πολιτικής στις επόμενες εβδομάδες δεν πρέπει να αγνοηθεί», τονίζει η JP Morgan.
πηγη

Η Θρησκεία του Κεφαλαίου, ένα Κείμενο Επίκαιρο 105 χρόνια μετά…

http://tasosnastos.blogspot.com/2011/06/105.html

ΑΠΟ : redfly planet
Το κείμενο αυτό γράφτηκε το 1906, από τον Πωλ Λαφάργκ (για σύντομο βιογραφικό σημείωμα δες στο τέλος του κειμένου).
Γράφτηκε σαν ένα κείμενο προπαγάνδας στους εργάτες, με απλό τρόπο εξηγεί τη «θρησκεία του Κεφαλαίου» (για κάποιους η εποχή μας είναι πιο θρησκευτική και από το μεσαίωνα στην πραγματικότητα, αφού η έννοιες σύστημα, κεφάλαιο, χρήμα κτλ στο κεφάλι τους βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση που λόγο άγνοιας φτάνει στην αποθέωση), δηλαδή τη λειτουργία του καπιταλισμού.
Γιατί αυτό το κείμενο που μάλιστα είχε δημοσιευθεί πριν 105 χρόνια, γιατί πιστεύεται ότι είναι ακόμα επίκαιρο;



Η απάντηση είναι για δύο λόγους. Ο ένας είναι το γεγονός ότι ο καπιταλισμός σαν σύστημα σαν βασική λειτουργία δηλαδή, περιγράφεται καλά στο κείμενο αφού δεν έχουν αλλάξει σημαντικά πολλά από τότε. Ο άλλος, που είναι και ο σημαντικότερος, είναι ότι στην περίοδο της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης που βιώνουμε ο καπιταλισμός επιδιώκει να ξαναφέρει τον εργάτη στην κατάσταση που περιγράφεται στο κείμενο. Στην κατάσταση δηλαδή που βρισκόταν πριν τον Οκτώβρη του 1917 και τους τεράστιους αγώνες του 20^ου αιώνα. Ίσως η κατάσταση του εργάτη σήμερα να είναι ακόμα χειρότερη από τότε. Δεν είμαστε τρελοί, αλλά σήμερα ο παγκόσμιος πλούτος που παράγεται είναι ασύλληπτα μεγαλύτερος από τον τότε παραγόμενο. Η εργατική τάξη βιώνει μια σχετική εξαθλίωση συνεχώς, δηλαδή συνεχώς το βιοτικό της επίπεδο χειροτερεύει σχετικά με την αύξηση του πλούτου. Τώρα οι δυνάστες μας γίνονται και πιο επιθετικοί, προκειμένου να σωθούν στο γιγαντιαίο ανταγωνισμό που έχουν σε παγκόσμιο επίπεδο πατάν το κεφάλι μας μες στο νερό ακόμα πιο δυνατά και επιθετικά θέλοντας να μας κλέψουν ακόμα περισσότερο και να μας κάνουν να ζούμε όπως τα αδέλφια μας στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.


Και αν σας φαίνονται υπερβολές τα περί τροφής και ρουχισμού, μην νομίζεται ότι κάτι τέτοιο δεν πάει να γίνει και σήμερα. Στα τρόφιμα ήδη γίνεται η λεγόμενη τυποποίηση που σημαίνει χαμηλότερες τιμές στις χειρότερες ποιότητες, στις ποιότητες που θα αγοράζουμε εμείς. Τι τρόφιμα θα είναι αυτά; Φτηνά. Πως μπορούν να παραχθούν πολύ φτηνά τρόφιμα; Με τις νέες τεχνικές, της γενετικής τροποποίησης, κάτι όμως που ελέγχεται από συγκεκριμένες εταιρίες, που δεν έχει ελεγχθεί πλήρως επιστημονικά. Άλλωστε και τα άλλα διατροφικά σκάνδαλα ίδια πηγή έχουν, το κυνήγι του κέρδους και την αδιαφορία για την δημόσια υγεία (και μια άλλη παράμετρος, φτηνά τρόφιμα ίσον χαμηλότεροι μισθοί, άρα μεγαλύτερη άντληση υπεραξίας, περισσότερα κέρδη). Όσο για τους «άγιους πατέρες», του καπιταλισμού θα τρώνε τα βιολογικά ελεγμένα, πανάκριβα τρόφιμα, που παράγονται κάτω από τις καλύτερες προδιαγραφές. Στα τελευταία θα επανέλθουμε με μια πιο αναλυτική παρουσίαση στο μέλλον.




Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Η ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Πώς ονομάζεσαι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Μισθωτός


Ποιοι είναι οι γονείς σου;

Α

Ο πατέρας μου ήταν μισθωτός, καθώς και ο παππούς μου και ο προπάππος μου. Αλλά οι πρόγονοί μου ήταν δουλοπάροικοι και σκλάβοι. Η μάνα μου ονομάζεται Φτώχεια


Από πού έρχεσαι και πού πηγαίνεις;

Α

Έρχομαι από τη Φτώχεια και πηγαίνω στην Εξαθλίωση, περνώντας από το νοσοκομείο όπου το κορμί μου θα χρησιμέψει για τα πειράματα στα καινούργια σας φάρμακα και για τις έρευνες των γιατρών που περιθάλπουν τους προνομιούχουςτου Κεφαλαίου.


Πού γεννήθηκες;

Α

Σε μια σοφίτα, κάτω από την στέγη του σπιτιού που έχτισε ο πατέρας μου και οι συνάδελφοί του.


Ποια είναι η θρησκεία σου;

Α

Η θρησκεία του Κεφαλαίου


Ποια καθήκοντα σου επιβάλει η θρησκεία σου;

Α

Δυο κύρια καθήκοντα: το καθήκον της παραίτησης και το καθήκον της εργασίας. Η θρησκεία μου μου επιβάλει να παραιτηθώ από τα δικαιώματά μου πάνω στη γη, την κοινή μας μητέρα, πάνω στα πλούτη που κρύβονται στα σπλάχνα της, πάνω στην γονιμότητα του εδάφους της και την γονιμοποίησή της από τη ζέστη και το φως του ήλιου. Μου επιβάλει να παραιτηθώ από το δικαίωμα να έχω έλεγχο πάνω στην εργασία των χεριών και του μυαλού μου, μου επιβάλει ακόμα να παραιτηθώ από τα δικαιώματα πάνω στον ίδιο μου τον εαυτό από τη στιγμή που περνάω το κατώφλι του εργαστηρίου μου, δεν ανήκω πια στον εαυτό μου, είμαι κτήμα του αφεντικού μου. Η θρησκεία μου μου επιβάλει να δουλεύω από μικρός ως τον θάνατό μου, να δουλεύω με το φως του ήλιου και της ασετυλίvης, να δουλεύω μέρα νύχτα, να δουλεύω πάνω στη γη, κάτω από τη γη και μες στη θάλασσα.
Να δουλεύω παντού και πάντα.


Σου επιβάλει και άλλα καθήκοντα;


Ναι. Να συνεχίζω τη νηστεία όλο το χρόνο. Να ζω με στερήσεις χωρίς να χορταίνω ποτέ.Να καταπνίγω όλες τις σαρκικές μου ανάγκες και τις πνευματικές αναζητήσεις.


Σου απαγορεύει ορισμένα είδη τροφής;

Α

Μου απαγορεύει να αγγίζω το κυνήγι, τα πουλερικά, το μοσχαράκι πρώτης, δεύτερης και τρίτης διαλογής, να γεύομαι τον σολωμό, τον αστακό, τα φρέσκα ψάρια. Μου απαγορεύει να πίνω αγνό κρασί και γάλα έτσι όπως βγαίνει από το μαστάρι της αγελάδας.


Ποιες τροφές σου επιτρέπει;

Α

Το ψωμί, τις πατάτες, τα φασόλια, το μπακαλιάρο και την ξερή ρέγγα, τα απορρίμματα του κρεοπωλείου, το γελαδινό και αλογίσιο κρέας, τα χοιρινά. Για να ανακτήσω γρήγορα τις εξαντλημένες μου δυνάμεις μου επιτρέπει να πίνω νοθευμένο κρασί, και ρακί από πατάτες "δηλητήριο" από κοκινογούλι.


Και ποια καθήκοντα σου υπαγορεύει απέναντι στον εαυτό σου;

Α

Να ροκανίζω τις οικονομίες μου, να ζω μέσα στην βρώμα και την εξαθλίωση. Να φορώ ρούχα σκισμένα, μπαλωμένα, μανταρισμένα, μέχρι να κουρελιαστούν. Να κυκλοφορώ χωρίς κάλτσες και με τρύπια παπούτσια που μουσκεύουν από το βρώμικο παγωμένο νερό των δρόμων.


Τι καθήκοντα έχεις απέναντι στην οικογένειά σου;

Α

Να απαγορεύω στη γυναίκα και τα παιδιά μου κάθε κοκεταρία, κάθε κομψότητα και εκλέπτυνση. Να τους ντύνω με φτηνοϋφάσματα ίσα για να μη σοκάρουν την αιδώ του μπάτσου. Να τους μάθω να μην παγώνουν το χειμώνα με τα βαμβακερά ρούχα και να μην σκάνε το καλοκαίρι μέσα στα χαμόσπιτα. Να αποτυπώνω στα κεφάλια των μικρών παιδιών μου τους ιερούς κανόνες της εργασίας ώστε να μπορέσουν, από την τρυφερή τους ηλικία, να κερδίσουν τη ζωή τους και να μην ζουν εις βάρος της κοινωνίας. Να τα διδάξω να πλαγιάζουν χωρίς βραδινό και χωρίς φως, να τα εξοικειώσω με την ανέχειαπου είναι η μοίρα τους.


Ποια είναι τα καθήκοντα που η θρησκεία σου σου επιβάλει απέναντι στην κοινωνία;

Α

Να αυξάνω τον κοινωνικό πλούτο πρώτα με τη δουλειά μου και μετά με τις αποταμιεύσεις μου.


Τι σου επιβάλει να κάνεις με τις οικονομίες σου;

Α

Να τις καταθέτω στο κρατικό ταμιευτήριο για να καλύπτουν το κρατικό έλλειμμα ή να τις εμπιστεύομαι στις εταιρίες που έχουν ιδρύσει οι φιλάνθρωποι οικονομολόγοι για να τις δανείζουν στα αφεντικά μου. Τις οικονομίες πρέπει να τις βάζουμε πάντα στη διάθεση των αφεντικών μας.


Σου επιτρέπει να αγγίζεις τις καταθέσεις σου;

Α

Όσο το δυνατόν σπανιότερα. Μας επιβάλει να μην επιμένουμε όταν το κράτος αρνείται να τις αποδώσει και να παραιτούμαστε από κάθε διεκδίκηση, όταν οι φιλάνθρωποι οικονομολόγοι προλαμβάνοντας τις ανάγκες μας ,μας αναγγέλλουν ότι οι οικονομίες μας έγιναν καπνός.


Έχεις πολιτικά δικαιώματα;

Α

Το κεφάλαιο μου έχει παραχωρήσει την αθώα διασκέδαση να εκλέγω τους νομοθέτες που φτιάχνουν νόμους για να μας τιμωρούν. Αλλά μας απαγορεύει να ασχολούμεθα με την πολιτική και να ακούμε τους σοσιαλιστές .


Για ποιο λόγο;

Α

Επειδή η πολιτική είναι προνόμιο των αφεντάδων και επειδή οι σοσιαλιστές είναι κατεργάρηδες που μας ληστεύουν και μας κοροϊδεύουν. Μας λένε ότι ο άνθρωπος που δεν εργάζεται δεν πρέπει να τρώει, ότι όλα ανήκουν στους εργάτες αφού εκείνοι τα παράγουν όλα και ότι το αφεντικό είναι ένα παράσιτο που πρέπει να εξολοθρευτεί Η αγία θρησκεία του κεφαλαίου, μας διδάσκει, αντίθετα, ότι η σπατάλη των πλουσίων γεννά την εργασία που μας δίνει ψωμί, ότι οι πλούσιοι συντηρούν τους φτωχούς, ότι αν δεν υπήρχαν πλούσιοι, οι φτωχοί θα χάνονταν. Μας διδάσκει ακόμα να μην είμαστε τόσο αφελής ώστε να πιστεύουμε πως οι γυναίκες και οι κόρες μας θα ξέρανε πώς να ντυθούν με τα μεταξωτά που υφαίνουν, αφού οι ίδιες δεν θέλουν παρά να στολίζονται με κακόγουστα βαμβακερά και πως εμείς δεν θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε τα γνήσιακρασιά αφού είμαστε συνηθισμένοι σε απαίσια βοδινά και νοθευμένα ποτά.


Ποιος είναι ο θεός σου;

Α

Το Κεφάλαιο.


Είναι προαιώνιος;

Α

Οι σοφότεροι ιερωμένοι μας, οι ανώτεροι οικονομολόγοι, ισχυρίζονται ότι υπήρχε από καταβολής κόσμου. Επειδή τότε ήταν πολύ μικρός, ο Δίας, ο Ιεχωβάς, ο Ιησούς και άλλοι ψευτοθεοί, βασίλεψαν στη θέση του και επ’ ονόματι του. Αλλά από το1500 περίπου,μεγάλωσε και δεν παύει να μεγαλώνει σε όγκο και ισχύ. Σήμερα είναι ο κυρίαρχος του κόσμου.


Ο θεός σου είναι παντοδύναμος;

Α

Ναι. Η κατοχή του εξασφαλίζει όλα τα επίγεια αγαθά. Όταν αποστρέφει το πρόσωπό του από μια οικογένεια και ένα έθνος, αυτά βυθίζονται στην αθλιότητα και τον πόνο. Η δύναμη του Θεού-Κεφαλαίου μεγαλώνει όσο αυξάνεται ο όγκος του. Κάθε μέρα κατακτά και καινούργια κράτη.
Κάθε μέρα μεγαλώνει το κοπάδι των μισθωτών που, σ' όλη τους τη ζωή είναι ταγμένοι να αυξήσουν τον όγκο του.

Ποιοι είναι οι εκλεκτοί του Θεού-Κεφαλαίου;

Α

Τα αφεντικά, οι καπιταλιστές, οι εισοδηματίες.


Πώς σε ανταμείβει ο Θεός σου;

Α

Προσφέροντας συνεχώς δουλειά, σε μένα, τη γυναίκα μου και τα μικρά μου παιδιά.


Αυτή είναι η μοναδική σου ανταμοιβή;

Α

Όχι, ο Θεός μας επιτρέπει να ικανοποιούμε την πείνα μας καταβροχθίζοντας με τα μάτια τις ορεκτικές βιτρίνες, με τα κρέατα και τα τρόφιμα που δεν γευτήκαμε και δεν θα γευτούμε ποτέ, με τα οποία τρέφονται οι εκλεκτοί και άγιοι πατέρες. Η καλοσύνη του μας επιτρέπει να ζεστάνουμε τα παγωμένα από την παγωνιά μας μέλη μας κοιτάζοντας τις γούνες κοιτάζοντας τα παχιά παπλώματα και τις γούνες που σκεπάζονται οι άγιοι πατέρες. Μας παραχωρεί επίσης την εκλεπτυσμένη οπτική απόλαυση να βλέπουμε να περνά εποχούμενη, από τις λεωφόρους και τις πλατείες, η ιερή φυλή των εισοδηματιών και των καπιταλιστών, αστραφτεροί, καμαρωτοί ματσωμένοι, κοιλαράδες, τριγυρισμένοι από ένα συρφετό από βαλέδες με γαλόνια και ψιμυθιωμένες κοκότες. Και καμαρώνουμε στη σκέψη πως αυτά τα θαυμαστά πράγματα, που απολαμβάνουν οι εκλεκτοί και εμείς τα στερούμαστε, είναι έργα των χεριών και του μυαλού μας.


Οι εκλεκτοί ανήκουν σε διαφορετική ράτσα από τη δική σου;

Α

Οι καπιταλιστές πλάστηκαν από τον ίδιο πηλό με τους εργαζόμενους, αλλά επιλέχτηκαν ανάμεσα σε χιλιάδες και εκατομμύρια.



Τι έκαναν για να αξίζουν μια τέτοια διάκριση;

Α

Τίποτα. Ο Θεός αποδεικνύει την παντοδυναμία του χαρίζοντας την εύνοιά του σε αυτούς που δεν κουράστηκαν να την κερδίσουν.



Δηλαδή το Κεφάλαιο είναι άδικο;

Α

Το Κεφάλαιο είναι η ίδια η Δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη του όμως ξεπερνά την αδύνατη νόησή μας. Αν το Κεφάλαιο ήταν αναγκασμένο, να παραχωρεί τη χάρη του σε εκείνους που την αξίζουν δεν θα ήταν καθόλου ελεύθερο, η δύναμή του θα είχε όρια. Το Κεφάλαιο επιβεβαιώνει την παντοδυναμία του διαλέγοντας τους εκλεκτούς του, αφεντικά και καπιταλιστές, μέσα από το σωρό των ανίκανων, αράδων των μασκαράδων των τιποτένιων.


Πώς σε τιμωρεί ο θεός σου;

Α

Καταδικάζοντάς με στην ανεργία. Με τον τρόπο αυτό με αφορίζουν. Μου απαγορεύουν το κρέας, το κρασί, τη φωτιά. Με καταδικάζουν να πεθάνω της πείνας, εγώ, η γυναίκα μου και τα παιδιά μου.


Ποια σφάλματα πρέπει να διαπράξεις για να καταδικαστείς στην ανεργία;

Α

Κανένα. Το Κεφάλαιο αρέσκεται να επιβάλει την ανεργία για λόγους που το μικρό μυαλό μας αδυνατεί να συλλάβει.


Ποιες είναι οι προσευχές σου;

Α

Δεν προσεύχομαι καθόλου με λόγια. Η δουλειά είναι η προσευχή μου. Κάθε προφορική προσευχή θα παρενοχλούσε την αποδοτική προσευχή της δουλειάς, την μόνη προσευχή που είναι αρεστή γιατί είναι η μόνη χρήσιμη και επικερδής για το Κεφάλαιο, η μόνη που δημιουργεί υπεραξία.


Πού προσεύχεσαι;

Α

Παντού: στη θάλασσα, στη στεριά και κάτω από τη γη, στους αγρούς, τα ορυχεία, τα εργαστήρια και τα μαγαζιά. Για να γίνει δεκτή η προσευχή μας και να ανταμειφθεί,πρέπει να θυσιάσουμε στο Κεφάλαιο τη βούλησή μας, την ελευθερία και την αξιοπρέπειά μας. Πρέπει να σπεύδουμε σε κάθε χτύπημα της καμπάνας, σε κάθε σφύριγμα της μηχανής. Και αφού προσευχηθούμε, πρέπει, σαν αυτόματα, να κουνάμε πόδια και χέρια, να λαχανιάζουμε και να ιδρωκοπάμε, να τεντώνουμε τους μυς, να εξαντλούμε τα νεύρα μας. Πρέπει να είμαστε ταπεινόφρονες, να ανεχόμαστε υπάκουα τις παραφορές και τις βρισιές του αφεντικού μας και των βοηθών του, αφού αυτοί έχουν πάντα δίκιο, ακόμα και όταν φαίνεται ότι έχουν άδικο. Πρέπει να ευχαριστούμε το αφεντικό όταν περικόπτει τον μισθό μας και παρατείνει τις ώρες εργασίας, αφού ό,τι κάνει είναι σωστό και για το καλό μας. Πρέπει να νιώθουμε περήφανοι όταν το αφεντικό και οι βοηθοί του χαϊδολογάνε τις γυναίκες και τις κόρες μας, αφού ο Θεός μας, το Κεφάλαιο,εκτός από το δικαίωμα να αποφασίζουν για τη ζωή και το θάνατό των μισθωτών, τους παραχωρεί και το δικαίωμα να βάζουν χέρι στις εργαζόμενες. Αντί να παραπονεθούμε,αντί να βράσουμε από θυμό, αντί να απεργήσουμε, αντί να επαναστατήσουμε, πρέπει να υπομένουμε όλη τη δυστυχία, να τρώμε βρώμικο ψωμί και να πίνουμε λασπωμένο καφέ.Αφού για να τιμωρήσει την ανυπακοή μας, το Κεφάλαιο οπλίζει το αφεντικό με κανόνια και τουφέκια, με φυλακές και εξορίες, με γκιλοτίνες και αγχόνες.


Μετά το θάνατο, ποια θα είναι η ανταμοιβή σου;

Α

Πολύ μεγάλη. Μετά το θάνατο, το Κεφάλαιο θα με αφήσει να κάτσω και να ξαποστάσω.Δεν θα υποφέρω πια από το κρύο και την πείνα, δεν θα αγωνιώ για το καθημερινό ψωμί,ούτε για εκείνο της επόμενης μέρας. Θα απολαμβάνω την αιώνια ανάπαυση του τάφου.

Πωλ Λαφάργκ:
Γεννήθηκε το 1842 στην Κούβα. Πήγε στη Γαλλία, νεαρός και σπούδασε Ιατρική. Αρχικά ήταν οπαδός του Προυντόν. Εκλέχτηκε αντιπρόσωπος των Γάλλων εργατών στην Πρώτη Διεθνή, εκεί ήρθε σε επαφή με τον Μαρξ. Το 1868 παντρεύτηκε τη δεύτερη κόρη του Μαρξ, Λώρα, και άρχισε να δουλεύει πολιτικά πεισμένος από τον πεθερό του. Από τους βασικούς υποστηρικτές του Μαρξισμού στη Γαλλία και τους ιδρυτές της μαρξιστικής πτέρυγας στο γαλλικό εργατικό κόμμα. Μετά την Κομμούνα διέφυγε στην Ισπανία και προσπάθησε να περάσει τη γενική γραμμή του συμβουλίου της Διεθνούς (στην Ισπανία είχε μεγάλη επιρροή ο Μπακούνιν). Αργότερα πήγε στην Αγγλία. Μετά την πρωτομαγιά του 1891, συνελήφθει και φυλακίστηκε. Πολέμησε τον δεξιό οπορτουνισμό του Μιλεράν, Ζωρές, που αποθέωναν το κοινοβούλιο και την «άλωση του συστήματος από τα μέσα», μέσω της υπουργοποίησης σοσιαλιστών. Πολέμησε για τα δικαιώματα των γυναικών. Το 1911, σε ηλικία 70 ετών, αυτός και η σύζυγος του αυτοκτόνησαν, γιατί πίστευαν ότι δεν μπορούν πια να βοηθήσουν την επανάσταση σε αυτή την ηλικία.

Απέλυσαν Ανώτατη δικαστικό στην Αλβανία, επειδή δήλωσε Ελληνίδα!!!!!

http://www.epirus-ellas.gr/2011/06/blog-post_2120.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+Epirus-ellas+%28Epirus-Ellas.+%CE%9D%CE%AD%CE%B1+%CE%B1%CF%80%CF%8C+%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%89%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF.+%CE%86%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%82+%CE%93%CE%AE.%29

Μία εξέλιξη η οποία θα πρέπει να θορυβήσει πάρα πολύ τον νέο υπουργό εξωτερικών της χώρας μας, είχαμε ανήμερα του ανασχηματισμού. Όπως μας πληροφορεί ιστοσελίδα που ασχολείται συχνά πυκνά με ζητήματα της ελληνικής εθνικής μειονότητας στην Αλβανία, η ομογενής Λορένα Κόντρα απολύθηκε από το ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο της Αλβανίας, επειδή αρνήθηκε να υπογράψει το έγγραφο, που διακινείται από την «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία», κατά της αναγραφής εθνικότητας και θρησκεύματος στην προσεχή απογραφή.

Η ομογενής δήλωσε θαρραλέα ότι είναι ελληνικής καταγωγής και δεν συμφωνεί με το κείμενο. Μετά από αυτό της ήρθε η ειδοποίηση της απόλυσης. Να σημειωθεί ότι της προσπάθειας της "Ερυθρόμαυρης Συμμαχίας" ηγείται ο αντιπρόεδρος του...
Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου κ. Σπαχίου. Σε σχετική ανακοίνωση η Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα αναφέρει ότι "η κλιμάκωση των διώξεων κατά των Ελλήνων και η απειλή της απόλυσης όσων εργάζονται στο αλβανικό δημόσιο, αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν έχει μεταβληθεί η πάγια ανθελληνική στάση των Αλβανών έναντι των Μειονοτικών, την οποία και καταγγέλλουμε.

Και προστίθεται στην ανακοίνωση:"Οι ασκούντες την εξωτερική πολιτική της πατρίδας μας, πρέπει να είναι σε επιφυλακή για να προασπίσουν τα συμφέροντα των ομοεθνών μας, καθώς η Αλβανία δείχνει να διολισθαίνει σε πρακτικές που θυμίζουν εποχές του αλήστου μνήμης καθεστώτος του Χότζα". Αυτή η εξέλιξη έρχεται σε συνέχεια των όσων συνέβησαν μετά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση στην γείτονα χώρα, όπου η ελληνική μειονότητα κατάφερε να χάσει τον Δήμο της Χειμμάρας αλλά και την αναββολή ακριβώς της απογραφής που σαν σκοπό είχε την αφαίρεση της ερώτησης σχετικά με την καταγωγή.

Είναι πλέον δεδομένο ότι οι Αλβανικές αρχές θέλουν να ξεμπερδέψουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα με την ελληνική μειονότητα. Και η χώρα μας αδιαφορεί πλήρως για τα όσα λαμβάνουν χώρα στην Αλβανία, όχι μόνο αφήνοντας τέτοιου είδους διακρίσεις ασχολίαστες αλλά και εφαρμόζοντας στην πράξη μια τακτική εγκατάλειψης του Βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Παραδείγματος χάριν η υπόθεση των ελληνικών σχολείων / φροντιστηρίων Όμηρος, τα οποία αναμένεται σύντομα να κλείσουν για ... οικονομικούς λόγους.

Τι δουλεία είχαν οι Βρετανοί πράκτορες με τους κουκουλοφόρους κύριε Μπίκα;

http://olympia.gr/2011/06/18/%CF%84%CE%B9-%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%B2%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B5/

Κύριε Παπουτσή; Μελέτησε κάποιος τα βίντεο από την προβοκάτσια; Είναι δυνατόν να βρίσκονται αυτές οι ΔΥΟ συγκεκριμένες φάτσες με τους κουκουλοφόρους;

Και μην μας πείτε ότι ήταν σε “διατεταγμένη υπηρεσία για να εντοπίσουν πράκτορες της Αλ Κάιντα…”

Αν δεν κάνουμε λάθος και η Βρετανία βομβαρδίζει την Λιβύη αβαντάροντας τους ισλαμιστές.

Οπότε το ερώτημα παραμένει: ΤΙ ΔΙΆΟΛΟ ΕΚΑΝΑΝ οι δύο Βρετανοί πράκτορες στην προβοκάτσια παρέα με τα κουκουλοφόρα φασισταριά;

Το άδοξο τέλος του ελληνικού ονείρου - Του Mark Mazower

http://www.antinews.gr/2011/06/18/107234/

Escape Athens

Του Mark Mazower, The Financial Times

Αυτές οι μέρες είναι δύσκολες για όσους αγαπάνε την Ελλάδα. Μια σειρά από μέτρα λιτότητας, που απαιτούν θάρρος και θυσίες, στάθηκαν ανεπαρκή.

Η δημόσια διάθεση, που στην αρχή στήριζε την ανάγκη να τεθεί τέρμα στη χρόνια σπατάλη, γίνεται όλο και πιο εχθρική.

Οι πολίτες βγήκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν εναντίον της αποτυχίας μιας ολόκληρης πολιτικής τάξης, της ίδιας τάξης που πιστώθηκε την επαναφορά της δημοκρατίας μετά τη κατάρρευση της χούντας των συνταγματαρχών.

Η δημοκρατία υποτίθεται πως θα έβαζε τέλος στην υποδούλωση στους ξένους, και με την συμμετοχή της στην Ευρώπη, η Ελλάδα θα ήταν ίση μεταξύ ίσων. Τώρα όμως, όλα αυτά αμφισβητούνται.

Πριν από μερικούς μήνες θα έλεγα πως η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή από το να καταπιεί το πικρό φάρμακο που της δίνουν η ΕΕ και το ΔΝΤ. Τώρα όμως αναρωτιέμαι. Η πτώχευση δεν είναι κάτι το ωραίο, και οι συνέπειές της παραμένουν θολές.

Η Ελλάδα έχει ξεφύγει από τις διεθνείς της υποχρεώσεις και στο παρελθόν, το 1932. Η σημερινή κατάσταση συγκρίνεται με εκείνη. Όταν η κυβέρνηση του Βενιζέλου κατάργησε τον κανόνα του χρυσού, και σταμάτησε τις πληρωμές του δανείου της, το έκανε με μισή καρδιά και πλήρωσε το τίμημα εκλογικά.

Οι οικονομικές απώλειες όμως ήταν ανεκτές.

Ο ένας λόγος ήταν ότι και άλλα κράτη ωθούνταν στη χρεοκοπία. Και επειδή επλήγη ολόκληρο το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα, η Ελλάδα έχασε λίγα. Οι δανειστές της γκρίνιαξαν. Όμως το ελληνικό χρέος βρίσκονταν στα χέρια ιδιωτών στην Δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Ο πόνος τους δεν μετρούσε και πολύ. Και περιέργως, η χρεοκοπία δεν έβλαψε την ελληνική οικονομία. Με τη προστασία που είχε από τον ξένο ανταγωνισμό μέσω συναλλαγματικών περιορισμών και εμποδίων στο εμπόριο, αναπτύχθηκε ραγδαία, και δημιουργήθηκαν νέες βιομηχανίες. Εν ολίγοις, το να απεμπολήσεις τα χρέη σου στη δεκαετία του `30 δεν ήταν καθόλου άσχημη ιδέα.

Δυστυχώς για την Ελλάδα, η σημερινή κατάσταση είναι διαφορετική. Αν δεν χρεοκοπήσουν και άλλα κράτη, και αν δεν καταρρεύσει το διεθνές τραπεζικό σύστημα, το κόστος της χρεοκοπίας θα είναι ιδιαίτερα υψηλό. Η εσωστρέφεια δεν είναι πια δυνατή, αφού οι Έλληνες συνήθισαν στις εισαγωγές αγαθών, και κυρίως επειδή η οικονομία δεν έχει τα περιθώρια εσωτερικής ανάπτυξης που είχε πριν από 70 χρόνια. Και αφού οι πιστωτές της Ελλάδας είναι τόσο οι τράπεζες όσο και οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι, οποιαδήποτε στάση πληρωμών θα δημιουργούσε μια εχθρική διάθεση απέναντι στην Ελλάδα από τη διεθνή κοινότητα.

Ο θυμός των Ελλήνων είναι κατανοητός. Όμως μια χρεοκοπία δεν θα βελτιώσει τη κατάσταση. Νοιάζεται όμως ο κόσμος για αυτό; Μερικές φορές τα συναισθήματα είναι ισχυρότερα της λογικής. Δημιουργούν μια δική τους δυναμική, και πρωτοβουλία.

Όποιο όμως και να είναι το κέρδος ή το κόστος από μια χρεοκοπία, το ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό. Οι πολίτες δεν πρόκειται να ανεχθούν περαιτέρω περικοπές αν θεωρούν πως οι θυσίες τους γίνονται μόνο και μόνο για να διασωθούν οι ευρωπαίοι τραπεζίτες. Δεν θα στηρίξουν μια κυβέρνηση που δεν διαθέτει μια στρατηγική για να πετύχει την ανάκαμψη.

Αν εκλείψει η στήριξη, όπως δείχνει να συμβαίνει σήμερα, η χώρα ίσως οδηγηθεί σε χρεοκοπία. Κι αυτό θα βλάψει την Ευρώπη εξίσου με την Ελλάδα. Για αυτό, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να ξεφύγουν από το βραχυπρόθεσμο σκεπτικό τους, και τα ευχολόγια, και να παράσχουν ένα πρόγραμμα βοήθειας που θα συντελέσει στην ανάπτυξη.

Αν και κρίνοντας από το παρελθόν, δεν θα πρέπει να περιμένουμε και πολλά.

S.A.

http://www.ft.com/intl/cms/s/0/797e0928-9848-11e0-ae45-00144feab49a.html

Οι Αγανακτισμένοι, μέσω διαδικτύου, επικοινωνούν με τους Ευρωπαίους ηγέτες και περιγράφουν με ονόματα και διευθύνσεις το βρώμικο κόσμο της διαπλοκής!!

http://kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=6447

Το διαδίκτυο μπορεί να αποδειχθεί εξίσου αποτελεσματικό όπλο αντίστασης με τις συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων πολιτών στις πλατείες της χώρας.

Καλούμε τους συμπολίτες μας να στείλουν σύντομα και περιεκτικά e-mail στους ηγέτες των χωρών της Ευρωπαικής κοινότητας.

Μπορεί να το κάνει ο καθένας μας.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία αλλά και πιο άμεσα με το twitter και το fecebook μπορούμε να τους ενημερώσουμε για τη διαφθορά και τη διαπλοκή στο πολιτικό, επιχειρηματικό και μηντιακό κατεστημένο της χώρας μας.

Εδώ μπορούμε ν αναφέρουμε ονόματα και περισταστικά.

Στόχος αυτής της εκστρατείας είναι να διαπιστώσουν και οι ίδιοι πως τα δάνεια που μας χορηγούν δεν πιάνουν τόπο μια και καταλήγουν τελικά στη χοάνη της δαπλοκής ενός διεφαρμένου συστήματος.

Μιλήστε τους για τις τράπεζες και πως διαπλέκονται κάποιοι τραπεζίτες με τα ΜΜΕ.

Μιλήστε τους για τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ δάνεια και τα αντίστοιχα ποσά σε διαφημίσεις των τραπεζών που αποτελούν οξυγόνο για τη διαπλοκή.

Ας γίνουμε χιλιάδες οι Αγανακτισμένοι του διαδικτύου.

Ενημερώστε τους Ευρωπαίους ηγέτες και τους υπουργούς Οικονομικών πως τα λεφτά τους καταλήγουν στους αχυρανθρώπους της διαπλοκής-στα σκουπίδια.

Η χώρα που βιαζόταν να αυτοκτονήσει - του κ. ΓΙΑΝΝΗ ΒΟΥΛΓΑΡΗ*

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=12&ct=8&artID=4636136

Ο πρώτος στόχος τώρα είναι να µην αυτοκτονήσουµε ως χώρα. Ο κίνδυνος είναι µεγάλος καθώς πολιτικό σύστηµα και κοινωνία έχουµε µετατρέψει µια δύσκολη αλλά διαχειρίσιµη στο πλαίσιο της ευρωζώνης δηµοσιονοµική κρίση, σε επικείµενη εθνική καταστροφή.

Μια και αρκετά στελέχη του κυβερνώντος κόµµατος ανασκάλεψαν την κρίση του ‘65, καλό θα είναι να θυµούνται το βασικό. Η Ελλάδα τότε κατέληξε στη δικτατορία γιατί το πολιτικό σύστηµα δεν µπόρεσε να διαχειριστεί µε διαύγεια την κρίση. Οι πολιτικοί και οι ισχυροί παράγοντες εκείνης της εποχής έπαιζαν µε τη φωτιά, έµπλεξαν το µείζονµε δευτερεύουσες κοµµατικές στοχεύσεις και οδηγήθηκαν τελικά σε ένα αποτέλεσµα που µόνο ένα µέρος τους, το πιο αντιδραστικό, επιδίωκε. Ετσι και σήµερα έχουµε εισέλθει στη φάση του απρόβλεπτου. Αν δεν προσέξουµε, οι ανεπάρκειες των ηγεσιών και του πολιτικού συστήµατος, µπορεί να καταλήξουν εύκολα στη χρεοκοπία της χώρας. Η επίκληση των εκλογών έχει ενισχυθεί, αλλά και να γίνονταν, δεν θα δώσουν οριστική λύση όποιο και αν είναι το αποτέλεσµα. «Ωριµα φρούτα» δεν θα υπάρξουν. Το πολιτικό κεκτηµένο της µεταπολίτευσης, η εναλλαγή σταθερών κυβερνήσεων που διαρκούσαν για µιάµιση ώς δύο θητείες, δεν φαίνεται πιθανό. Τα παρόν κοµµατικό σκηνικό και οι ηγεσίες έχουν απαξιωθεί κατά τρόπο που οι περίοδοι χάριτος κάθε νέας κυβέρνησης θα είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Ευχής έργον θα ήταν να µπορούσαµε να αντιµετωπίσουµε την κρίση υπό καθεστώς µακροπρόθεσµης πολιτικής σταθερότητας. ∆υστυχώς όµως φαίνεται ότι στα επόµενα δύο - τρίαχρόνια θα επικαλυφθούν δύο διακριτές διαδικασίες: η προσπάθεια οικονοµικής διάσωσης της χώρας και η µεταβολή του υπάρχοντας πολιτικοκοµµατικού σκηνικού ή τουλάχιστον της λειτουργίας του.

Αυτή η διπλή διαδικασία θα εξελιχθεί σε ένα ιδιαίτερα δυσµενές κλίµα, γεγονός που µόνο εν µέρει έχουµε συνειδητοποιήσει. Εννοώ, ότι σήµερα διαβρώνεται πλέον µε επιταχυνόµενο ρυθµό κάθε προηγούµενο κοινό ηθικοπολιτικό βίωµα στο οποίο η κοινωνία θα µπορούσε να καταφύγει για να ενισχύσει την ηθική και διανοητική συνοχή της. Χάνεται πλέον µια κοινή «αφήγηση» για τη µεταπολιτευτική Ελλάδα που να περιέχει ένα θετικό δηµιουργικό πυρήνα για το µέλλον, καθώς η αποτίµηση συρρικνώνεται στο «έξω οι κλέφτες». Ο,τι υπήρχε σπάει. Αν αυτό ισχύει, η εξήγηση νοµίζω πρέπει να αναζητηθεί στον διττό χαρακτήρα που προσέλαβε η κρίση στην Ελλάδα. Αυτό που ζούµε σήµερα είναι από τη µια, η εκδήλωση της παγκόσµιας χρηµατοπιστωτικής κρίσης σε ένα συγκεκριµένο εθνικό κράτος, όπως συµβαίνει και σε άλλα, και από την άλλη, µια ιδιαίτερη εθνική κρίση που οφείλεται σε ενδογενείς αιτίες, πολλαπλά αναλυµένες.

Η παγκόσµια και η εγχώρια κρίση έχουν αντίθετο ιδεολογικό πρόσηµο, µε αποτέλεσµα να εντείνεται η σύγχυση και η αποδιάρθρωση. Η παγκόσµια κρίση έφερε στην επιφάνεια τα όρια και τις καταστροφικές επιπτώσεις της «νεοφιλελεύθερης ηγεµονίας» 1973-2008. Η εγχώρια κρίση πήγασε αντιθέτως από τον «κρατισµό», µε την έννοια του αναποτελεσµατικού, πελατειακού, συντεχνιακού εκφυλισµού του µεταπολιτευτικού πολιτικού και διοικητικού συστήµατος. Είναι βέβαιο ότι οι Ελληνες, όπως και πολλοί πολίτες άλλων χωρών, είτε κινητοποιούνται είτε όχι, αντιλαµβάνονται ότι ο τρόπος που εξελίχθηκε η παγκόσµια κρίση έχει µια έκδηλη ανηθικότητα. Οι περίφηµες «διεθνείς αγορές» (δηλαδή το αποχαλινωµένο παγκόσµιο χρηµατοπιστωτικό σύστηµα) προκάλεσαν την κρίση, διασώθηκαν από τα κράτη και τώρα επιτίθενται σε αυτά, εκµεταλλευόµενα βεβαίως την έλλειψη πολιτικών πλειοψηφιών υπέρ τολµηρών µέτρων ρύθµισης. Αυτή η ανηθικότητα υπονοµεύει την έκκληση για θυσίες που οι εθνικές κυβερνήσεις απευθύνουν στους λαούς τους, ακόµα και όταν αυτές οι θυσίες είναι αναπόφευκτες για να διασωθεί η χώρα.

Από την άλλη όµως, η πολυδιάστατη κρίση του ελληνικού µεταπολιτευτικού «κρατισµού» έχει τις δικές της, ιδιαίτερες και αυτοτελείς, αρνητικές αξιακές και ηθικοπολιτικές επιπτώσεις. Και αυτή η ιδιαιτερότητα πηγάζει από τον τρόπο που η Ελλάδα δέχτηκε την επιρροή της «νεοφιλελεύθερης ηγεµονίας» τα τελευταία χρόνια. Εννοώ ότι στη χώρα µας η διάχυση της αγοραίας κουλτούρας, του ατοµισµού και του καταναλωτισµού δεν προήλθε από την επίθεση των εγχώριων υποστηρικτών του «νεοφιλελευθερισµού» ούτε από την ηγεµονική ισχύ ενός δυναµικού καπιταλιστικού κοινωνικοπολιτικού συνασπισµού, όπως π.χ. στις αγγλοσαξονικές χώρες. Εγινε µέσω της ατοµιστικής και συντεχνιακής ιδιοποίησης του ∆ηµοσίου. Με άλλα λόγια, το ∆ηµόσιο όχι µόνο δεν αποτέλεσε αντίβαρο στην ατοµιστική ιδιοτέλεια και τον καταναλωτισµό, αλλά υπήρξε ένας από τους σηµαντικότερους αγωγούς εξάπλωσής τους.

Ανάλογο φαινόµενο παρατηρήθηκε και σε άλλες νοτιοευρωπαϊκές χώρες, αλλά η Ελλάδα υπήρξε ακραία περίπτωση.

Για τους πιο πάνω λόγους, η κρίση του «µεταπολιτευτικού µοντέλου» που ζούµε από το 2008 άθροισε και συναίρεσε την ηθική απαξίωση του χρηµατιστικού καπιταλισµού µε αυτήν του πελατειακού - συντεχνιακού κρατισµού. Για να είµαστε ακριβέστεροι χωρίς όµως να επεκταθούµε εδώ σε ένα σύνθετο θέµα, η κρίση του κρατισµού και η ατοµιστική ιδιοποίηση του ∆ηµοσίου ωθούν όλο και περισσότερο στην υποβάθµιση της δηµοκρατικής κουλτούρας που µε κόπο κατακτήθηκε στη µεταπολιτευτική περίοδο µέσω της διαδικασίας εκδηµοκρατισµού. Στην πραγµατικότητα, εκδηλώνεται ένα γνωστό πρόβληµα που έχει απασχολήσει επανειληµµένα την πολιτική επιστήµη: η έκρηξη των εγγενών αντινοµιών της δηµοκρατίας και του εκδηµοκρατισµού, καθώς χάθηκε η αναγκαία εξισορρόπηση συλλογικότητας και ατοµισµού, υποχρέωσης και δικαιώµατος, ελευθερίας και ευθύνης.

Ετσι, η µεταπολιτευτική δηµοκρατία έχει «κάψει» προκαταβολικά τις δυνατότητες να βρει σωσίβια και θετικές αναφορές για µια αποτελεσµατικότερη διέξοδο από την κρίση. Γι’ αυτό σήµερα τα φαινόµενα εκδηλώνονται µε σεισµική καταστροφικότητα: τάσεις διάλυσης του δηµόσιου χώρου, αποδυνάµωση των πολιτικών ταυτοτήτων και του σταθεροποιητικού ρόλου που είχαν, µαζοχιστική επιµονή του µικροκοµµατισµού και του καιροσκοπισµού, αµυντικός κοινοτισµός, έκρηξη των συντεχνιασµών και των «έξω από την αυλή µου» στάσεων, διάχυση της µαζικής βίας και του πολιτικού χουλιγκανισµού.

Βρισκόµαστε λοιπόν στην καρδιά της πιο δραµατικής κρίσης χωρίς να έχουµε τη δυνατότητα να «ανασύρουµε» ένα υγιές κοινό ηθικοπολιτικό βίωµα για να ανατάξουµε τη χώρα. Το συλλογικό φαντασιακό δεν µπορεί να προχωρήσει πέρα από την ενδόµυχη ουτοπική διάθεση «να µην αλλάξει τίποτα». Οι κινητοποιήσεις διαµαρτυρίας, αγανακτισµένες ή όχι, όταν δεν περιορίζονται στην αντικοινοβουλευτική µούντζα, οχυρώνονται στην ψυχολογική άρνηση του «δεν χρωστάω, δεν πουλάω, δεν πληρώνω». Την ίδια στιγµή όµως, µια φαιοκόκκινη συµπόρευση υποσκάπτει το ιστορικό κεκτηµένο της µεταπολίτευσης: την απόλυτη διάκριση της χουντικής περιόδου από τη δηµοκρατική. Επί µέρες τώρα στο Σύνταγµα, χιλιάδες κόσµου κάθονται κάτω από το άθλιο πανό «η χούντα δεν τέλειωσε το 1973» αµφισβητώντας (συνειδητά; αµέριµνα;) την ιστορική σηµασία της µεταπολιτευτικής ρήξης. Το πολιτικό σύστηµα αδυνατεί να καθοδηγήσει την κοινωνία στην πιο κρίσιµη στιγµή της. Η µόνη αυθεντική ηθική και πολιτισµική διάσταση της πολιτικής πράξης επικεντρώνεται σήµερα στο απολύτως απαραίτητο: να µη φθαρεί ανεπανόρθωτα η δηµοκρατική κουλτούρα που κατακτήθηκε στη µεταπολιτευτική Ελλάδα. Ο µόνος αυθεντικός εθνικός στόχος επικεντρώνεται σήµερα στο απολύτως απαραίτητο: να µην αυτοεξοβελιστούµε από την Ευρώπη. Αυτός δεν είναι καιρός για προβλέψεις, αλλά για επιλογές.

[Πώς το έλεγε ο Μιχάλης Κατσαρός; «Πάρτε µαζί σας νερό, το µέλλον έχει πολλή ξηρασία»].

Αν δεν προσέξουµε, οι ανεπάρκειες των ηγεσιών και του πολιτικού συστήµατος µπορεί να καταλήξουν εύκολα στη χρεοκοπία της χώρας.
Η επίκληση των εκλογών έχει ενισχυθεί, αλλά και να γίνονταν, δεν θα δώσουν οριστική λύση όποιο και αν είναι το αποτέλεσµα.
«Ωριµα φρούτα» δεν θα υπάρξουν

*ο κ. Γιάννης Βούλγαρης είναι καθηγητής στο Τµήµα Πολιτικής Επιστήµης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστηµίου

Αξίζει κάθε χρήστης του Facebook 143 δολάρια;

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=285490

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ 6 ΕΚΑΤ. ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ 700; * ΒΑΖΕΙ ΣΤΟΧΟ ΓΙΑ 1.000.000.000

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΜΟΥΜΟΥΡΗΣ moumouris@enet.gr

Τον γύρο του κόσμου έκανε την περασμένη εβδομάδα μια είδηση που αναφερόταν στην «κόπωση» που καταγράφει το Facebook, το οποίο σε ένα μήνα έχασε, μόνο στις ΗΠΑ, 6 εκατ. χρήστες.

Στα 100 δισ. δολάρια υπολογίζεται η αξία του Facebook, που έχει πια 700 εκατ. χρήστες Ο αριθμός δεν είναι και τόσο αμελητέος. Αν δεχτούμε πως το Facebook μετράει 700 εκατ. χρήστες σε όλο τον κόσμο, οι εν λόγω διαρροές αντιστοιχούν στο 0,85% του «πληθυσμού»· για τους δείκτες των χρηματιστηρίων μπορεί να γίνει χαμός για μικρότερα ποσοστά.

Ωστόσο, δεν είναι βέβαιο πως όντως τον Μάιο είχαμε τόσες αποχωρήσεις από το Facebook. Το Businessinsi- der.com επικαλείται στελέχη του Facebook που λένε πως τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας ναι μεν είναι σωστά, αλλά βασίζονται αποκλειστικά σε όσους χρησιμοποιούν την υπηρεσία από τον υπολογιστή τους και παραβλέπει όσους το πράττουν μέσω φορητών συσκευών (όπως κινητά τηλέφωνα και επίπεδοι υπολογιστές).

Ολα καλά λοιπόν; Ισως ναι, ίσως όχι. Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι που αποφασίζουν να βγουν από το Facebook είτε επειδή βαρέθηκαν να τους... σκουντάνε (poke, στη γλώσσα του Facebook) είτε επειδή δεν βλέπουν με καλό μάτι τις φτωχές επιδόσεις της υπηρεσίας σε θέματα προστασίας του προσωπικού απορρήτου.

Υπάρχει δεξαμενή

Ακόμα και αν οι Αμερικανοί έχουν αρχίσει να πλήττουν, υπάρχει μια μεγάλη «δεξαμενή» υποψήφιων νέων χρηστών του Facebook, καθώς το Διαδίκτυο εξαπλώνεται σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες. Ομως, προς τι το ενδιαφέρον για το τι κάνει το 0,85% των χρηστών;

Πρώτα πρώτα μπορεί (ίσως) να δείχνει μια γενικότερη τάση που να οδηγήσει σε μια ανησυχητική κατάσταση για το «παιδί» του Mark Zuckerberg. Ομως, αυτό θα πρέπει να περιμένουμε αρκετούς μήνες για να το δούμε.

Το δεύτερο και ίσως πιο σημαντικό αφορά τα επόμενα βήματα του Facebook, τα οποία, όπως όλα δείχνουν, θα το οδηγήσουν στη Γουόλ Στριτ και το Χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης.

Την αρχή έκανε το Linkedin, μια πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης που λειτουργεί από το 2003 και απευθύνεται σε όσους θέλουν να παρουσιάσουν στο Internet την επαγγελματική τους πορεία.

Η επιτυχημένη είσοδος του Linkedin στο αμερικανικό χρηματιστήριο φαίνεται πως άνοιξε... ορέξεις και πριν από λίγες ημέρες το παράδειγμά του ακολούθησε η εταιρεία του Pandora, που προσφέρει online υπηρεσίες μουσικής (δυστυχώς μόνον εντός ΗΠΑ) και όλα δείχνουν πως το Facebook θα ακολουθήσει είτε εντός του 2012 είτε ακόμα και εντός του τρέχοντος έτους.

Σημειώνεται πως το Facebook υπολογίζεται πως σήμερα αξίζει μερικές δεκάδες δισ. δολάρια -ίσως και 100 δισ.- και, ενδεχομένως εν όψει και της εισόδου του στις χρηματαγορές, θέτει στόχο να φτάσει σύντομα το 1 δισ. χρήστες. Με τις σημερινές προτιμήσεις, πάντως, ο κάθε χρήστης του Facebook υπολογίζεται πως αξίζει περίπου 143 δολάρια. Εάν όλα αυτά γίνουν -δεν είναι η πρώτη φορά που θα δούμε σχέδια να μην υλοποιούνται- οι διαρροές χρηστών θα έχουν ελάχιστη σημασία. *

Guardian: «H Ελλάδα έχει πολύ μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη»

http://kostasxan.blogspot.com/2011/06/guardian-h.html?utm_source=BP_recent

• Γράφει η Αναστασία Καζαντζάκη

"H Ελλάδα: σκλάβος των ομολόγων στην Ευρώπη. Χωρίς τον κυρίαρχο έλεγχο του χρέους της χώρας τους, ο ελληνικός λαός τιμωρείται με εκβιασμό από την ΕΚΤ και το ΔΝΤ", υπογραμμίζει η Guardian. " H Ελλάδα δεν θα βίωνε τη σημερινή κατάσταση αν δεν ήταν μέλος μιας νομισματικής ένωσης. Αν είχε ηγέτες δικούς της που να περιόριζαν δραστικά τις δαπάνες και προχωρούσαν σε αυξήσεις φόρων κατά τη διάρκεια μιας ύφεσης, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι θα έπρεπε να αντικατασταθούν. Και τότε μια νέα κυβέρνηση θα έκανε το αντίθετο: δηλαδή, θα επιδείκνυε ένα οικονομικό κίνητρο, ή αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν κυκλική πολιτική".

Η Guardian ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα έχει πολύ μεγαλύτερη διαπραγματευτική πολιτική από αυτή που χρησιμοποιεί και τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας το επιβεβαιώνουν. Τα χρήματα από το ΔΝΤ θα δοθούν ενώ οι ευρωπαίοι ρυθμιστές θα βρίσκονται σε συνεχή αντιπαράθεση για το χρονικό της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Ωστόσο, είναι βέβαιο, επισημαίνεται στο άρθρο, ότι κανείς δεν θέλει να επαναληφθεί το φαινόμενο κατάρρευσης Lehman Brothers .

"Τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας ήταν ένα παιχνίδι μικροπολιτικής". Όπως εκτιμά η Guardian, μια δημοκρατικά υπεύθυνη Ελληνική κυβέρνηση θα ακολουθούσε μια πολύ πιο σκληρή (διαπραγματευτική ) γραμμή με τις ευρωπαϊκές αρχές. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να αρχίσουν με ένα μορατόριουμ για τις πληρωμές τόκων, τα οποία σήμερα κυμαίνονται σε ποσοστό 6,6% του ΑΕΠ.

Αυτό θα απελευθέρωνε αρκετά κεφάλαια για ένα σοβαρό πρόγραμμα τόνωσης της οικονομίας, ενώ θα διαπραγματευόταν με τις αρχές για μια αναπόφευκτη διαγραφή χρέους.

«Πολύ πιθανή η χρεοκοπία της Ελλάδας» λέει ο Γκρίνσπαν!

http://www.antinews.gr/2011/06/17/107130/

Αδυναμία του πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει την κρίση εντοπίζει ο πρώην διοικητής της Fed, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου και για την αμερικανική οικονομία.

“Οι πιθανότητες να μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα είναι ελάχιστες”, κατά τον Αλαν Γκρινσπαν.

“Το πρόβλημα εν προκειμένω είναι ότι είναι εξαιρετικά απίθανο να λειτουργήσει το πολιτικό σύστημα” με τέτοιο τρόπο ώστε να αντιμετωπίστεί η κρίση στην Ελλάδα, εκτίμησε ο έμπειρος τραπεζίτης μιλώντας στο Bloomberg.

“Το φάσμα της χρεοκοπίας είναι τόσο κοντά “ώστε σχεδόν πρέπει να πει κάποιος ότι δεν υπάρχει διέξοδος” προσέθεσε ο διοικητής της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ την 20ετία 1987 – 2006.

Οι αμερικανικές τράπεζες έχουν κάθε λόγο να τρέμουν μία τέτοια εξέλιξη, καθώς κατά τον ίδιο μερικές θα βρεθούν “με την πλάτη στον τοίχο”.

Η κρίση χρέους στην Ελλάδα μπορεί να ρίξει σε νέο κύκλο ύφεσης την αμερικανική οικονομία, είπε ο κ.Γκρίνσπαν, κάτι μάλλον απίθανο εάν δεν υφίστατο ως θέμα. “Δεν υπάρχει τέτοια δυναμική στο (σ.σ. οικονομικό) σύστημα σήμερα, που να υποδεικνύει ότι οδεύουμε προς διπλή ύφεση τύπου W”, σημείωσε.

Η ανάκαμψη της οικονομίας των ΗΠΑ έχει ήδη “φρενάρει” από την ανησυχία των επιχειρηματιών για τις μακροπρόθεσμες προοπτικές, κάτι για το οποίο η Fed δεν μπορεί να κάνει κάτι, σύμφωνα με τον πρώην διοικητή της.

Ο κ.Γκρίνσπαν είναι πλέον ιδιοκτήτης εταιρείας συμβούλων για επενδυτικούς κολοσσούς όπως η Pimco, η Deutsche Bank κ.ά. Η άποψή του είναι πάντα βαρύνουσα, καθώς θεωρείται ως “ο κορυφαίος κεντρικός τραπεζίτης που έζησε ποτέ”, από άλλα στελέχη της αμερικανικής τραπεζικής αγοράς. Ο χαρακτηρισμός ανήκει στον πρώην αντιπρόεδρο της Fed Αλαν Μπλάιντερ. Εχει ωστόσο δεχτεί και σκληρή κριτική για την πολιτική χαμηλών επιτοκίων που προκάλεσε την κρίση στην αγορά ακινήτων.